ik ben dit zat ik kan dit niet lang meer op deze manier ik kamp hier al 3 jaar mee en het word steeds erger over 2 weken heb ik een afspraak bij de cardioloog tot deze dag heb ik geen rust en slik ik oxazepam hopelijk kan ik het na die afspraak uitsluiten dat er niks aan de hand is een angst stoornis heftig ik praat er met niemand over ik kan ineens bot doen tegen familie omdat ik alleen maar aan het nadenken wat als het gebeurt Groet,
Deel je verhaal
-
Extreme angst voor mijn eigen Hart (Verhaal 297)
Hallo, Waar moet ik beginnen hahah mijn leven is overgenomen door constante angst voor mijn hart het is zo erg dat ik eigenlijk niet meer kan functioneren/helder nadenken ik denk veel terug aan vroeger de zorgeloze tijd en plezier. bij elk pijntje in mijn schouder/ tussen mijn schouderbladen/ steken hart streek/over slag raak ik in stille paniek ik word stil eet niks meer
ik ben dit zat ik kan dit niet lang meer op deze manier ik kamp hier al 3 jaar mee en het word steeds erger over 2 weken heb ik een afspraak bij de cardioloog tot deze dag heb ik geen rust en slik ik oxazepam hopelijk kan ik het na die afspraak uitsluiten dat er niks aan de hand is een angst stoornis heftig ik praat er met niemand over ik kan ineens bot doen tegen familie omdat ik alleen maar aan het nadenken wat als het gebeurt Groet,Stef> 2 jaar geleden -
Het komt goed! (Verhaal 296)
Beste jij die dit leest, het komt goed!
Ik weet nog goed dat het bij mij "fout' ging, ik zat in de bus onderweg naar school, gewoon een hele normale maandagochtend. Plots begon ik mij heel ongemakkelijk te voelen, ik begon te zweten, ik krijg het idee alsof de wereld nep was en alles en iedereen om mij heen nep was. Ik wist niet wat mij overkwam, ik dacht dat ik dood ging, gek werd. Dat alles een grote droom was en ik er nooit meer uit zou komen.
Huilend heb ik mijn moeder opgebeld om mijn verhaal uit te leggen wat er zojuist gebeurt was, het bleken paniek en angstaanvallen te zijn. Sindsdien is mijn leven erg veranderd. Ik geniet minder van de dingen en heb veel last van angst en paniek. Dagen, weken, maanden zat ik thuis, te malen en op internet te zoeken wat de oplossing hiervoor is; ik wilde namelijk gewoon mijn oude leven terug, mijn oude ik. Gewoon even een knop om, en dan is alles weer zoals het was.
Ik ben naar de dokter geweest, de GGZ en net als iedereen aan de medicatie, maar merkte weinig verschil. Ik voelde mij eenzaam en niet begrepen en de angst dat dit mijn toekomst zou worden maakte mij Spaans benauwd en zelf zo negatief, tot de raarste gedachte.
Tot dat ik op een site uitkwam; paniekaanvalvrij.nl van Mike Hoffmeister. (DIT IS EEN AANRADER).
Hij legt in een uitgebreide cursus uit, hoe paniek, angsten, derealisatie, depersonalisatie etc. te overwinnen.
Dit gaf mij zoveel hoop; je bent namelijk niet de enige, je bent niet raar, je wordt ook niet gek, je gaat niet dood etc. Maar je eerste paniekaanval is zo ontzettend naar geweest. Het is logisch dat je lichaam reageert en als het ware wordt ingesteld om zo 'het' nare gevoel te ontwijken, je er tegen verzetten en er tegen vechten. Dit zorgt ervoor dat je leeft in angst voor de angst.
Ik raad je zeker aan zijn website te bezoeken, hier vind je ook een gratis- mini cursus, die mij zeker al ontzettend veel hoop en geruststelling heeft gegeven.
Ik ben inmiddels zelf wat stappen verder, ik heb er zeker nog last van. Maar het is een proces, het heeft tijd nodig. Gun jezelf die tijd, en vertrouw erop dat het goed komt, vertrouw op jezelf!Anna> 2 jaar geleden -
-
Een angst ontwikkeld voor flauwvallen (Verhaal 174)
Ik heb dus enkele maanden geleden een angst ontwikkeld voor flauwvallen. Ik was aan het werk en er waren heel veel mensen rond mij en ik hoorde niets niet meer, zag vlekken en mijn benen waren zwaar. Ik heb niet flauwgevallen, maar ik werd overspoeld door een enorme angst die ik de dag van vandaag nog altijd voel. Ik heb door die angst mijn job moeten opgeven en ik durf niet meer naar buiten komen. Ik ben 20 jaar en heb geen uitgaansleven of vrienden. Ik heb een vriend die op het puntje van verlaten staat en ik heb enorme zelfmoordneigingen elke minuut elke second is een strijd en ik krijg dat niet uit mijn hoofd. Ik ben telkens maar weer bang om flauw te vallen. Weet iemand iets die kan helpen ik kom juist ook uit een zware depressie. Ik heb derealisatie en ik herken mezelf niet meer. Alles lijkt nep en ik ben echt hopeloos. :(Lotte> 2 jaar geleden-
Als je angst hebt en je denkt ik val flauw zit dit tussen je oren. Hoor mij nu, ahum. Met paniek staat je lichaam in een soort vluchtmode, hierdoor heb je heel veel adrenaline in je lichaam waardoor het onmogelijk is om flauw te vallen. Tip bel naar 113 en leg je verhaal uit. Zij zijn professionele mensen die je echt kunnen helpen. Want het zou zonde zijn als iemand met zo'n mooie naam zelfmoord gedachten heeft.
Ron> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Hey! Ik weet niet of je dit nog leest maar ik maak precies hetzelfde door! Als je contact zou willen, daar zou ik wel voor open staan!
Sophie> 2 jaar geleden
-
-
-
Zoek angststoornis vriendschap waarbij we elkaar kunnen steunen (Verhaal 135)
Hallo allemaal,
Het is een mega lang verhaal maar het komt erop neer dat ik eigenlijk opzoek ben naar vriendschap/lotgenoten....
Ik heb zelf ook een angststoornis. Leef daar al zo'n 15 jaar mee. Veel vrienden verloren omdat je vaak niet begrepen voelt. Durf soms geen vriendschappen te maken omdat ik bang ben dat als er een uitje komt ofzo dat ik dan last krijg en de boel weer in duigen valt. Dus wat ik eigenlijk zoek is een vriendschap waarbij we elkaar kunnen steunen en dingen kunnen ondernemen! Omdat er dan wederzijds begrip is.
Ik woon zelf in het westland dus zou leuk zijn als het een beetje in de buurt is!
LiefsSuus> 2 jaar geleden-
Hoi suus, hoe kan ik jou bereiken <3
Jamielee> 2 jaar geleden -
Heyy! Ik heb precies hetzelfde, ben je nog steeds op zoek?
Lotte> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Hey,
Ik leef er ook al 22 jaar mee , bij mij begon het toen ik al 17 jarige een relatie had met iemand waar ik slaag van kreeg. Thuis was de situatie door mijn moeilijke broer ook veel angstig geweest. Toen heb ik na die relatie drie jaar gevochten en waren de angstaanvallen en hyperventileren wel beter ben dan in therapie gegaan .
Dan in mijn verdere leven leef ik zo nu en dan met zeer heftige periode. Vooral door als er iets misgaat , teveel ineens mis gaat of omdat ik een grote verandering moet maken bv van werk veranderen of zoiets met als gevolg dat in heel veel pieker en eigenlijk niet meer de persoon ben die ik wil zijn . Nu ben ik weer aan het kijken naar ander werk en hup het hek is weer van de dam en er is niks eigenlijk. Wel vele problemen op elkaar gehad de laatste tijd . Heel hoge gasfactuur die ik vergat vast te zetten .
Ik denk dat ook lijn hormonen me parten spelen en ben het nu wel echt eens beu en wil gewoon terug leven zonder angst .
Zoek ook iemand waar ik af en toe is mee kan praten . Want niemand begrijpt me vaak .Jill> 2 jaar geleden
-
-
Ik heb dit van huis uit meegekregen (Verhaal 171)
Hallo
Mijn naam is Gerrit 53 jaar getrouwd 2 kids.
Ik kamp al jaren met een angstoornis en hypochondrie.
Ik heb dit van huis uit mee gekregen mijn vader was ook hypochonder.
Mijn klachten zijn best erg een heb de hulp ingeschakeld van mindfit om te kijken of ik er met emdr af kan komen.
Hypochondrie beheerst niet alleen mijn leven maar ook die van mijn gezin helaas.
Het is al zo ver dat mijn partner mij al niet meer serieus neemt met mijn klachten en zegt dat heb je hem ook weer.
Opname in ziekenhuis gaat ze al helemaal niet meer mee ze zegt er is niets aan de hand en dat is ook meestal ook wel zo..
Ik word er knettergek van.
Op dit moment kamp ik met hartkloppingen en pijn in slokdarm en spieren.
Snachts hele harde schokken door mijn lijf tintelingen in ledematen zweten etc etc.
Ik ben zo ontzettend bang snachts maar durf niets tegen mijn partner te zeggen omdat ze dan toch weer vind dat ik mezelf aan stel.
Sporten gaat prima niets aan het handje maar dat kun je niet 24/7 blijven doen natuurlijk.
Ik kan gewoonweg niet genieten.
De hele dag met klachten bezig nu ik dit zit te typen kan ik wel huilen.
Weet het echt niet meer.
Ik hoop dat emdr mij gaat helpen heb 1 sessie gehad en toen was het een paar dagen heel heftig.
Zijn er mensen hier die deze klachten herkennen?
Hoop dat we elkaar hier een beetje kunnen steunen.Gerrit> 2 jaar geleden-
Het lijkt erop dat ik dit zelf heb geschreven, alleen heb ik geen kinderen. Probeer regelmaat te creëren, ga afleiding zoeken, pak een echte puzzel en probeer die nare gedachten te vergeten. Wat ook helpt is om naar muziek te luisteren. Een mooie manier is om naar kalm met klassiek podcast te luisteren. Natuurlijk werkt dit niet direct en kost tijd. Soms helpt het en de andere keer niet, maar probeer dan niet direct in de stress te geraken. Succes
Ron> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Hallo Gerrit, ik herken jouw verhaal. Vanaf mijn 8 e levensjaar en ben nu 51 jaar heb ik hetzelfde als jouw. Al heel heel veel therapieën gevolgd , vanaf mijn 16 jaar anti depresiva gebruik, en nog steeds heb ik ups en downs. Er is tegen mij ook gezegd dat het erfelijk is wat ik heb, en er mee moet leren leven. Ook mijn vriend begrijpt mij niet en negeert mij dan totaal. Laat staan dat iemand in mijn omgeving het begrijpt. Soms heb je het gevoel alleen op de wereld te zijn met dit probleem, maar ik weet dat veel mensen hier mee rond lopen.
Ingrid> 2 jaar geleden
-
-
- Alle reacties weergeven...
-
Hoi Yvonne,
Ik herken dit heel erg. Ik was ook zo erg met mn ademhaling bezig dat het leek alsof ik vergat dat ademen automatisch gaat.
Ik heb een saturatie meter gekocht wat mij in het begin wel wat rust gaf. Ook ben ik steeds ademhalingsoefeningen gaan doen. Hierdoor is het al iets beter maar nog niet helemaal weg. Wat mij overigens ook heel erg heeft geholpen is tiktok. Ik ben via dit platform bij anxiety fitness gekomen, zit zowel op tiktok al YouTube.Macha> 2 jaar geleden
-
Ik heb een molen beklommen waar ik niet meer afgeraak (Verhaal 290)
Goeieavond ,
Ik vroeg me af of ik hier een luisterend oor kan krijgen .....
Ik heb sedert enkele weken / maanden last van echte angst .
Ik voel me er dikwijls zo stom bij .
Maar het verhaal begint hier :
Vaccinatie covid ....
Ik had sedert mijn 3de geen vaccins meer ontvangen na een anafylactische schock .
Vaccins werden me niet toegediend tot .... je hoort me al komen ... covid .
Bij een jaarlijks bezoek aan de huisarts werd me voorgesteld op basis van onderzoeken dat het vaccin pfizer veilig voor me zou kunnen zijn .
De arts stond er ook heel hard op om het vaccin toe te dienen ondanks mijn achtergrond.
Dit werd toegediend in het ziekenhuis .
Een hele reeks emotie heb ik toen doorstaan .
Angst om een reactie dus .
Het toedienen kon ik zo goed als niet meer weigeren.
Al bij al viel het mee. Ik had hevige hoofdpijnen en last van verhoogde hartslag en een dubbel dikke arm .
Men stelde voor om het tweede ook te nemen . Want deze reacties waren niks .
Je raadt het al ... de 2 de spuit gekregen nen na 5 min mochten ze me naar de ehbo brengen .
Er werd medicatie toegediend . En na een halve dag werd ik wat beter .
Getriggerd dus door angst .
Ik kreeg een vreemde allergie aan mijn handen . En ik kreeg alsmaar meer angst om te eten .... want wat als ik reageerde ...
Ik voel ook vanalles wanneer ik eet in mijn mond / keel . Denk dat ik geen adem krijg .....
En daar zit ik .... ik heb een molen beklommen waar ik niet meer afgeraak .
Het gaat zo slecht dat ik al bij de cardioloog ben belandt.
En als ik vandaag contact nam met de longart om me eens duidelijk alles te vernoemen wat ik effectief ng kan eten en wat niet ... dan krijg ik weer een afspraal om alweer de testten te doen die ik enkele maanden geleden al kreeg.
Nu mijn angst is verschrikkelijk . Soms loop ik 2 uur rond om te bekomen en te ontdekken dat ik echt wel ng ademhaal en dat de spanning op mijn borst veroorzaakt wordt door mijn eigen doen .
En ik wil zo hevig van de angst af .
Een ganse dag denken dat mijn keel dicht zit is echt niet meer leefbaar .
Wat zijn mijn opties om beter te worden ....
GroetjesShasha> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Oef heftig hoor..
Ik zit momenteel ook met een angststoornis en ik hyperventileer constant erdoor wat bij mij de druk op de borst veroorzaakt. Ik ga momenteel naar een gedragstherapeut/psycholoog om de angst aan te pakken. Ik zit hier inmiddels een maand en ik merk vooruitgang en een andere gedachtengang. Je denkt anders na over je angst. Dit helpt mij in ieder gevalLaura> 2 jaar geleden
-
Paniekaanval midden in de nacht (Verhaal 235)
ik heb sinds dat ik 7 ben soms last van dat ik midden in de nacht wakker word en dan bang ben voor geluid, of dat mijn handen heel groot zijn en daarna heb ik altijd een paniekaanval omdat ik er niks aan kan doen is het moeilijk om er mee om tegaan. Het ging al een hele rijd goed maar vannacht had ik er weer last van. Iemand tips?anoniem> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
heb hetzelfde gehad vooral denken dat je een hartstilstand krijgt. ik heb m’n angst onder controle gekregen. ik heb wel goeie tips voor je. je kan me ook een berichtje doen op insta
**********
(Redactie: Helaas verwijderen we i.v.m. de nieuwe privacywetgeving avg identificeerbare persoonsgegevens zoals telefoonnummers en mailadressen.)Leon> 2 jaar geleden
-
Houdt het nooit eens op die vervelende angsten (Verhaal 291)
Ik hen rene 48 jaar,Sinds mijn jeugd al wat angsten over geesten altijd met hoofd onder dekens slapen,in de puber jaren ging het iets beter tot ik 17 jaar was en met wijkcentrum weg was om planing te maken activiteiten nieuwe jaar steeds raar gevoel in hoofd kon het niet plaatsen,had een jongen in de klas die was zijn benen kwijt geraakt aan bacteriën toen kreeg ik ook gelijk angst en ging ook steeds mijn benen controleren dat mijn moeder zei waar om bekijk je steeds je benen toen had ik al angst,toen gingen later de jaren wat voorbij met af en toe beetje angst.opleiding gedaan schilder had moeite om goed mee te komen maar heb het gehaald diploma,toen stage gelopen bij een bedrijf maar ben als hond behandeld werd elke dag uit gescholden door de bedrijfsleider kreeg overal de schuld van ook al had een ander het gedaan.toen had ik een raar gevoel in hoofd kon er met niemand over praten kreeg lichamelijke pijntjes maar die bedrijfleider bleef me anderhalf jaar uit schelden tot ik zo kwaad werd dat ik hem een kwast in zijn gebit drukte van woede ,toen kwam ik bij een ander bedrijf en daar waren de mensen tof gezellig had het er naar me zin maar toch bleef ik angst en onzekerheid houden terwijl ik alle werkzaamheden kon uitvoeren de angst is altijd geleven.ik leerde toen ik 23 jaar was mijn toenmalige vriendin kennen het ging goed kochten een huisje toen ik 25 jaar was werd onze dochter geboren ging op zich goed had wel spanningen maar was mee te leven op dat moment.vijf jaar later kwam ik bij toeval er achter dat ze zwanger was van tweede kindje de zwangerschap stick zat in toilet tas kwam er bij toeval achter omdat ik wat zocht ze zei ik wou je het wel vertellen maar je bent niet zo geïnteresseerd, op dat moment was de stress zo hoog in mijn hoofd gedachtes steeds van is het wel van mij waarom verteld ze het niet waarom altijd zo laat uit haar werk en altijd na zitten met arbeiders van hotel,er ging een jaar voorbij ze wou weer verhuizen maar dat was een duurder huis mijn baas hield op met zijn bedrijf ik was werkloos tijdje vond toen tijdelijk werk in schoon maak maar die baas betaalde voorschotje steeds ,de rekeningen bleven liggen zei had lening afgesloten thuis situatie werd er niet beter op ze gaf ook veel geld uit de situatie werd steeds gekker mijn hoofd werd steeds erger.tot ik besloten had om op mijn toenmalige werk te gaan wonen vakantie park toen zat ik alleen geen kinderen meer om me heen ik voelde me ellendig soms een gedachte die op kwam om iemand te slaan maar gelukkig in je onder bewust zijn weet je dat het verkeerde gedachtes zijn.of constand messen weg leggen omdat je bang bent terwijl je zelf een lief persoon bent en nooit iets raar zou doenheel eng,constand druk in hoofd druk achter oog constand hartkloppingen kuitkrampen nachtelijk zweten constand bang om dood te gaan. Toen met tussen poses wel iets beter maar nooit echt geweldig.nu zijn we 14 jaar verder en voelde me na de omicron variant niet lekker benauwd werd er zo angstig van had antibiotica die gaf ook bijwerkingen tot ik me zo raar voelde dat dochter ambulance belde díe zeiden dat ik een heftige paniek aanval had dat alles verder goed was constand dokterswacht geweest huis arts en alles lijkt goed. Contand dat mijn ogen niet scherp meer zíen ook raar gevoel in hoof druk in hoofd last ribben pijn tussen schouder bladen nek pijn extreem bang om dood te gaan. niet meer kunnen ontspannen slecht slapen alle dromen bijna onthouden vlak voor in slaap vallen rare druk in neus soort benauwd heid of benauwd achtig wakker worden en allemaal zweet druppels om nek vaak piep in oren.soms denk ik wel eens ben nu 48 jaar houd het nooit eens op die verveelende angstenRene> 2 jaar geleden -
Hoe kan ik mijn paniekaanvallen sussen (Verhaal 288)
Ik kwam deze site toevallig tegen nadat ik op google het volgende opzocht 'waarom ben ik telkens opeens zo bang?'
Ik was aan het kijken naar verhalen van andere en ik herkende mijn eigen klachten in veel van de verhalen. Ik heb zelf namelijk vaak opeens een angst/paniekaanval zonder enige reden. Ik ben bang om zomaar mensen wat aan te doen, mezelf wat aan te doen, allergieën te krijgen enz. Ook word ik al bang van het kijken van een humor- of kinderfilm of een tekst in een liedje.
Ik word zelf af en toe helemaal gek van mezelf. Waarom kan ik niet gewoon normaal zijn en me leven lijden zonder deze angsten te krijgen?
Ik heb sinds een jongere leeftijd veel gehyperventileerd in de avonden/nachten zonder reden. Dit werd steeds erger en ik kreeg dit ook overdags. Het ging een jaartje goed en sinds vorig jaar heb ik hier weer last van, maar dan nog vele male erger. Ik heb nu echt paniekaanvallen. Ik trek aan mijn haren, tril, hyperventileer, mijn hart gaat sneller kloppen en ik ga zweten. Het enige wat ik op deze momenten wil doen is mezelf vastmaken en in een hoekje zetten, zodat ik andere of mezelf geen pijn kan doen. Zodra ik een paniekaanval ga ik vaak naar mijn moeder toe en die gaat dan met mij naar beneden om een kopje thee drinken. De paniekaanvallen gaan vaak naar een halfuurtje/uurtje weg.
Ook heb ik sinds februari 2021 last van mijn buik en vermoeidheid. Ik ben hiervoor naar de huisarts gegaan en daar is uit gebleken dat ik zwaar b12 te kort heb. Ik heb dit een paar jaar eerder ook gehad, maar dit kon ik verhelpen met b12 pillen. Nu moet ik 3x per week een spuit halen bij de huisarts. Dit hielp echter niet voor mijn buik en hier is uiteindelijk uit gebleken dat ik een gluten intolerantie heb. Maar mijn buikpijn is hierdoor verbeterd, maar nog niet weg. Ik heb zelf het vermoeden dat de buikpijn en angst met elkaar te maken hebben.
Ik ben zelf nu ook pas 14 jaar en ik heb hier veel last van. Ik zou er heel graag iets aan willen doen om dit weg te laten gaan.
Heeft iemand enige tips wat ik kan doen om dit over te laten gaan? Of tips waardoor ik in ieder geval mijn paniek aanvallen kan sussen...
S. B.> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Ik zou zeker therapie gaan volgen. Wat je zegt komt voor mij ook heel bekend voor.
Anoniem> 2 jaar geleden
-
Ik durf m'n bed niet meer uit (Verhaal 289)
Zijn er hier nog mensen die verstijfd in bed liggen, ik durf men bed niet meer uit. Alles wat ik zie, hoor, voel, ruik maakt me angstig waardoor ik volledig verstijf. Het is ook alsof er iets is dat me tegenhoudt, ik heb dan het idee zelfs niet meer uit bed te kunnen komen..
Recent ook gestart met medicatie fluoxetine, hoe verliep bij jullie de opstart van medicatie?MdS> 2 jaar geleden -
Door de corona en mijn moeder haar ziekte (Verhaal 170)
Bij mij is jaren geleden geconstateerd dat ik lijd aan PDD-NOS en gegeneraliseerde angststoornis. Mijn moeder heeft in september 2019 de diagnose Alzheimer gekregen en zit sinds april 2020 in een verzorgingstehuis voor jongdementerende. Mijn moeder was de enige bij wie ik emotioneel terecht kon. Zei was ook de enige die mijn begreep en niet veroordeelde en beoordeelde. Nu heb ik niemand waarbij ik mijn verhaal kwijt. Op dit moment zit ik emotioneel helemaal aan de grond. Door de corona en mijn moeder haar ziekte. Ik ben erg eenzaam en kan dus mijn verhaal niet kwijt. De angst en paniekaanvallen komen en gaan vooral s' nachts in bed. Het zweet breekt uit, duizeligheid en mijn hart gaat te keer. de angst word dan erger omdat ik dan bang word om flauw te vallen. Dat is doodeng! Gelukkig kan ik volgende week terecht bij de praktijkondersteuner GGZ bij de huisarts. Maar nu zit ik meer heel veel stress thuis en weet ik niet wat ik met mijzelf aan moet. Ik kan mijn vader wel bellen maar hij snapt niet dat ik mijn verhaal kwijt moet en hij snapt de angst niet. Hij is ook niet echt tactvol. Wie weet of je kan flauwvallen bij veel stress en angst?Marijke> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Hallo Ron,
Als ik vervelende gedachtes heb dan probeer ik het alfabet na te gaan met als thema bijvoorbeeld; fruit. Dus A: appel B: banaan etc…Dinnie> 2 jaar geleden
-
Mijn ergste angst waar geworden (Verhaal 225)
Na jaren met hypochondrie is mijn ergste angst waar geworden, kreeg in oktober 2019 een hartstilstand, 18 dagen in coma. Vervolgens suikerziekte, plekje op nier wat weggehaald moest worden en natuurlijk onderzoeken controles in het ziekenhuis. Ik kan niet meer, ben constant bang en chronisch in paniek. Ik ben 70 jaar en weet niet hoe ik verder moet. Coronavirus heeft mij en mijn partner erg geïsoleerd van kinderen en kleinkinderen. Iedereen zegt, wees dankbaar, doe leuke dingen maar ik weet niet meer hoe!!Daan> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Even een ❤ onder de riem.
Probeer iedere avond 3 dingen te benoemen die mooi en/of fijn waren de afgelopen dag en schrijf dit op.
Zo zorg je er langzaam voor dat je op een andere manier naar de dag gaat kijken (je moet tenslotte 3 mooie dingen benoemen)
Zijn 3 dingen te makkelijk? Ga voor 5!
Ik wens je heel veel sterkte en rust toeEveline> 2 jaar geleden
-
En weer opnieuw (Verhaal 282)
Langdurige therapien, toen medicijnen, daarna afbouwen en een lange periode ging het hartstikke goed. En ineens, na opnieuw corona te hebben gehad, ga ik weer compleet onderuit. Extreme angst voor nou ja...vanalles..dijkdoorbraken, kernoorlog, Rusland, angst voor de dood of die van mijn kinderen, mijn ouders, paniek bij iets hardere geluiden, denk dat iedereen tegen me is.. het is echt ineens weer een afschuwelijke nachtmerrie, en maar janken en snel boos op alles en iedereen.
Ik heb helemaal geen geduld met mezelf en ben niet alleen bang, maar ook kwaad op mezelf, dat ik dit weer heb.
En, wat nu? Weer therapie? Weer medicijnen? Dat vind ik wel heel heftig. Man wat voel ik me hier alleen in! Het is niet uit te leggen en zodra ik het probeer voel ik me een aansteller!Anoniem> 2 jaar geleden-
Heel herkenbaar, voel mij ook zo alleen en onbegrepen. Die alles overheersende angst en dat de hele dag door, je wil het niet, maar je hebt er geen controle over, ik zit zelf er ook midden in en weet ook niet wat te doen, kan je alleen veel sterkte wensen, je bent sterker dan je denkt
Teddy> 2 jaar geleden -
Dank je Tedddy, dan zijn we in elk geval samen in dat gevoel van eenzaamheid.
Ik krijg stukje bij beetje de controle nu terug na 1 week van echt verlammende angst.
Wandelen, fietsen, praten, rustgevende medicatie van de huisarts, en nu een doorverwijzing voor weer therapie.
Weer werken geeft ook ritme in mijn dagen. Ik mag niet klagen, maar het blijft echt zo hard knokken dit!H> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Ik ken je gevoel
Ik heb nu sinds 2weken ook de angst
Voor oorlog
Denk omdat dit toch wat. Dichterbij is als andere oorlogen.
Ik heb nu 10mg oxzazepam.
Die ik dan savonds in neem en slaap geluklig goed op.
Maar smorgens word ik wakker met een gespannen lichaam.
Ik kijk constant de media omdat ik. Bang ben belangrijke infotmatie te missen.
Ik werk nog wel me lichaam is er aanwezig maar geestelijk ben ik er niet.
Ik wil praten met iemand die me kan uitleggen dat we wel vielig zijn hier en ook uitleg geef over hoe de militaire macht is.
Dat geeft me misschien rust.
Kort om we. Zijn zeker niet alleen denk dat er heel veel mensen zo leven als wij nuAnoniem> 2 jaar geleden
-
-
Het beheerst mijn leven de laatste maanden (Verhaal 238)
Ik ben een 16 jarige meid en ik kamp met een paniek/angst stoornis.
Een paar weken geleden zat ik 2 maanden continu in de angst en de paniek, bang om dood te gaan en een hartstilstand te krijgen. Ik zit nu wekelijks bij de psycholoog maar dit heeft me nog niet geholpen. Ik was 1 week verlost en had even geen paniek aanvallen gehad. Maar nu nu is de angst er weer en ik ben bang.
Het is nu 01.02 uur en ik heb morgen een belangrijk schoolexamen. Mijn linkerarm stopt maar niet met pijn doen en daardoor kan ik niet slapen. Ik stress me kapot omdat ik bang ben dat als ik nu ga slapen ik niet meer wakker zal worden. Maar daarentegen als ik nu niet ga slapen ga ik morgen als zombie bij mijn proefwerk zitten. Er is op dit moment niks goeds om te doen en ik stress hem kapot.
Ik wil dat het stopt, deze angst.
Het is niet meer leuk continu in een angst leven, een angst om dood te gaan of een angst voor een nieuwe paniekaanval.
Het beheerst mijn leven de laatste maanden en het is niet meer leuk.
Dood wil ik niet want daarvoor ben ik juist bang. Maar ik ben het zat om dit elke dag mee te maken.
Ik hoop dat het binnenkort over gaat en ik weer mijn oude leven kan leiden zonder angsten.Anoniem> 2 jaar geleden-
Kleine update, uiteindelijk in slaap gevallen heel laat omdat ik echt te moe was en gewoon wakker geworden :) weer angst en paniek voor niks. Uiteindelijk wel mijn toets verkloot maar So be it. Maar toch zit ik nu weer in de angst. Ik was zo blij dat ik even een weekje ervan af was en nu begint het weer van vooraf aan.
Anoniem> 2 jaar geleden -
Zie mijn verhaal hierboven :) ook een mams met de zelfde angst!
Anoniem> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
heb hetzelfde gehad vooral denken dat je een hartstilstand krijgt. ik heb m’n angst onder controle gekregen. ik heb wel goeie tips voor je. je kan me ook een berichtje doen op insta
*********
(Redactie: Helaas verwijderen we i.v.m. de nieuwe privacywetgeving avg identificeerbare persoonsgegevens zoals telefoonnummers en mailadressen.)Leon> 2 jaar geleden
-
-
Kan tegen veel dingen van te voren al op zien (Verhaal 187)
Ik heb een sociale fobie.. dagelijks worstel ik hier nog heel erg mee.. vaak bezig met wat anderen van me denken, of ik het wel goed genoeg doe. Heb zelf ook erg laagzelfbeeld.. voel me vaak minder dan een ander..
Kan tegen veel dingen van te voren al op zien en hier lang over piekeren... zoals een gepland feestje bijv.. eigenlijk ben ik constant door wel aan het piekeren over van alles..
Is er iemand die zich hierin kan herkennen? Zou het eens fijn vinden met iemand te praten die ook een sociale fobie heeft..
Hoe die het ervaart..Janne> 2 jaar geleden-
Ik ervaar exact hetzelfde. Alleen ik weet me helemaal geen houding vanwege mijn latere autisme constatering pdd nos en sociale angststoornis, maar wat wel goed werkt is dat ik moet accepteren dat ik zenuwachtig ben. Piekergedachtes verzet ik allemaal naar 8 uur savonds. Als het dan nog zo belangrijk is voor me is dan haal ik het weer op of ga ik schrijven. Het val allemaal niet mee. Ik zit nog in een proces van revalideren van 10 jaar hyperventilatie en zenuwen. Vreselijk. Hoop dat het 1 of 2 jaat duurt. Als het ergste maar vertrokken is.
Dennis> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
hallo ik kan mij hier ook in vinden want dat heb ik ook bij bv bankzaken regelen dingen overschrijven het lukt mij gewoon niet en mijn partner zegt dan je moest je schamen dat je dat niet kan dan word ik angstig en bang ik weet het soms dan niet meer als ik iemand tegen kom die heel aardig of vriendelijk tegen mij is ben ik altijd zo blij als een klein kind enz enz ik vind het ook belangrijk om mensen te helpen als het in mijn bereik ligt je krijgt zoveel fijne reacties terug dat houd mij op het moment op de been
jan> 2 jaar geleden
-
-
Hyperventileer als ik net in bed lig (Verhaal 102)
De laatste tijd hyperventileer ik vaak. Meestal als ik net in bed lig. Ik voel en denk dat ik iets aan m'n hart heb,het doet pijn. Ik probeer die gedachte los te laten maar het wordt steeds erger. Ik ga rechtop in bed zitten en ik moet weg. Vluchten! Ik stap uit bed en kleed mij snel aan. Loop naar beneden en laat overal het licht aan. Doe mijn schoenen en jas aan, doe de deur open en het wordt steeds erger, ooooh dit gaat niet goed. Ik bedenk waar de dichtstbijzijnde aed hangt of ik loop naar een drukke weg en dat aan het begin of midden in de nacht. Ik loop als een kip zonder kop en alsmaar pijn op de borst zo snel mogelijk. Ik heb dorst want heb een droge keel. Aaaarggh help. Dit gaat niet goed ik ga over een minuut dood. Het is koud en halverwege raak ik buiten adem, mijn partner is mij achterna gekomen omdat ze weet waar ik heen loop. Daar slaat ze een arm om mij heen en dwingt mij om door m'n neus te ademen en uit via de mond. Meestal lukt het en soms raak ik nog meer in paniek. Nadat we samen weer teruglopen wordt ik rustiger en als ik dan weer in bed ligt slaap ik eerder dan zij in. Ik wordt gek. Ik probeer het te realiseren wat er gebeurt is en zeg tegen mijzelf adem in adem uit. Een paar dagen later sta ik weer midden in de nacht midden op straat in de kou.
Ron> 2 jaar geleden-
Herkenbaar Ron, ik vlucht altijd de auto in en race als een gek naar de huisartsenpost. 9 van de 10 x blijf ik in de auto op het parkeerterrein staan. Ze kunnen toch niet zoveel betekenen, maar de gedachte dat hulp binnen handbereik is kalmeert al een beetje. Gekkenwerk natuurlijk
Lennart> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Ik heb dat ook zodra ik een paniek aanval heb een ik naar de huisartsenpost en het moment dat ik daar binnen loop zijn eigenlijk al me klachten weg zo raar is dat he
Nicole> 2 jaar geleden
-
-
Op mijn 15e begon mijn eerste hyperventilatie (Verhaal 6)
Op mijn 15e levensjaar begon het, mijn eerste hyperventilatie. Tijdens deze hyperventilatie "verloor ik mijn gevoel"
ik moest meteen naar de dokter en alles wat hij deed (met een kwastje over mijn huidd gaan en met een naaldje in mijn arm prikken) voelde ik niet. Tenminste, ik praatte het mijzelf aan dat ik niets voelde. Dit heeft een aantal maanden geduurd. Er zijn zelfs momenten geweest dat ik verplicht naar buiten moest lopen omdat ik binnen geen frisse lucht kon krijgen (praatte ik mijzelf weer aan).
Een periode is het heel lang goed met mij gegaan. Ik studeerde psychologie, dus was ik op de hoogte van mogelijke oorzaken. Uit het niets begon ik met overgeven en kon hier niet mee stoppen.
Ziekenhuizen konden mij alleen helpen door medicatie aan te bieden die mij iets minder misselijk moest gaan maken. Helaas, wierpen deze medicatie zijn vruchten niet af. Af en toe, als ik bewust werd van het feit dat ik moest eten, moest ik weer overgeven.
Ik nam de stap om naar de dokter te gaan om naar een praktijondersteuner te vragen. Zij bood mij trauma therapie aan (de trauma was dan het constant moeten overgeven, machteloosheid) en de psychiater stelde mij antidepressiva voor.
Ik wilde niet dan anderen dachten dat ik gek was, dus kwam ik altijd met een lach binnen bij de dokterspraktijk en al snel boden zij mij een functie aan als "ervaringsdeskundige" dit aanbod sloeg ik af met de smoes dat ik nog verder wilde studeren.
Op het heden heb ik weer last van deze misselijkheid en heb de stap genomen om toch mijn "trots" aan de kant te zetten en echt wat aan mijn probleem te doen. Je schamen of anderen het gevoel geven dat je jezelf fijn voelt, is nooit een excuus om niet aan je problemen te werken.
Ik weet dat er heel veel mensen zijn met een angststoornis en hiervan genezen zijn, ik hoop alleen zo erg dat dit ook bij mij gebeurd, want op deze manier kan ik niet leven.Michelle> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Ik lijd ook al jaren aan Angsten en Fobieen Hyperventilatie ik lijd ook aan een eet stoornis ik durf niet te eten bang om te stikken zodra het tijd word om te eten ben ik al 1 uur van te voren in paniek ik ben dan ook heel veel kilo,s afgevallen ook met drinken ik hou dat zo lang mogelijk voor mijn mond ik heb nu dus om toch voeding binnen te krijgen Astronauten voeding van Nutrix ik ben benieuwd of er nog meer mensen zijn die ook met Slikproblemen leven
Joke> 2 jaar geleden
-
Ineens had ik de gedachten dat mijn hart zou stoppen (Verhaal 175)
Jeetje, het is nu bijna 1 uur snachts en ik ben klaarwakker. Vraag me niet hoe het komt, maar lag op bed en ineens had ik de gedachten dat mijn hart zou stoppen en deze gedachten houd mij nu wakker, kan ff niets aan iets anders denken. Pats boem, ineens en ik wil zo graag slapen. Iemand een idee wat ik nu kan doen?Ron> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Hallo Ron,
Als ik vervelende gedachtes heb dan probeer ik het alfabet na te gaan met als thema bijvoorbeeld; fruit. Dus A: appel B: banaan etc…Dinnie> 2 jaar geleden
-
Ik ben dan bang dat ik weer onwel ga worden (Verhaal 279)
Vorig jaar zomer heb ik op vakantie een wandeling gemaakt. Daarna met man en kinderen nog uiteten en naar het zwembad. In het zwembad werd ik ineens onwel. Ik ben snel teruggegaan naar onze caravan. Ineens werd ik ontzettend onwel. Ik werd zo ziek en onwel dat ik naar huis wilde, maar dat kon niet. Ik had geen controle meer en alles was aan het duizelen voor mij.
Wat het is geweest is nooit duidelijk geworden na diverse onderzoeken. Sinds die tijd heb ik weer angstaanvallen. Als ik denk aan op vakantie gaan, raak ik in paniek. Soms raak ik ook zomaar in paniek. Ik ben dan bang dat ik weer onwel ga worden, dat ik niets meer kan. Ik wil zo graag nog vanalles doen, maar zodra ik maar iets onwel wordt, dan is het mis en raak ik in paniek.
Ik wil daar heel graag vanaf. Ik ben dan ook op zoek naar meer informatie.
Daarbij ben ik ook nieuwsgierig of meer mensen iets dergelijks hebben meegemaakt.
Ik vraag me af of het destijds iets lichamelijks is geweest of dat het toch allemaal iets geestelijks is. Moeilijk, daar pieker ik ook over.Janine> 2 jaar geleden -
De angst gaat steeds meer m'n leven beheersen (Verhaal 278)
Heb er lang over na zitten denken of ik ook mijn verhaal wil delen. De meeste verhalen zijn voor mij herkenbaar. Ik heb in december 2020 corona gehad. Daarna ben ik tot nu toe niet meer de oude geworden. Ik heb vooral hypochondrie ontwikkeld. Als ik voorheen ergens last van had ging ik zonder te denken naar de huisarts. Na de corona kreeg ik angsten. Ik kreeg allerlei klachten zoals branderige huid, druk op de borst. Pijn bij middenrif. Gezeur in de maag. Soms was ik zo bezig met de aderen in mijn handen en benen, die zagen er volgens mij te blauw uit dat ik dacht oke dit is het begin van het einde. Hartfilmpje gemaakt was goed. Ja oke dacht ik dit is maar een moment opname maar als de huisarts zou voorstellen om naar een cardioloog te gaan voor de zekerheid zou ik in paniek raken. Bloed geprikt ook dat was allemaal in orde. Ik word wel serieus genomen gelukkig. Heb veel huilbuien als ik alleen ben. Nu moet ik eerdaags weer voor de 2 jaarlijkse borstkanker controle. Wachten op de uitslag is voor iedereen vervelend maar ik ga kapot tot ik die heb. Tot nu toe altijd goede uitslag gehad maar ik zal een keer aan de beurt komen. Mijn moeder is nl daaraan overleden op 51 jarige leeftijd. Ik ben nu 58. Ik ga altijd trouw naar de oproep maar nu ik meer angsten heb zit ik te overdenken om niet te gaan. Dom, weet ik maar ik weet niet of ik dan nog kan functioneren. De angst gaat steeds meer mn leven beheersen. Word er zooo moe van.........ik weet niet of deze site nog actueel is maar doet me toch goed mn verhaal een klein beetje op te schrijven. Iedereen heel veel sterkte met wat jullie bezig houdt.......
Liefs MargaAnoniem> 2 jaar geleden -
Allerlei symptomen (Verhaal 277)
Wegvallen van de omgeving, het gevoel in een ander universum te belanden ongevraagd. In paniek niet stil willen zetten maar proberen spullen recht te zetten in de kamer of buiten een rondje te lopen. Concentratie op een ademhaling die je vooruit is, en door teveel aandacht aan je hyper ademhaling, nog sneller te gaan ademhalen. Hartkloppingen, zweten en zelfs een keer kramp in armen en benen. Het symptoom schreef staande vingers kan ik nergens vinden, ik schrok me wezenloos toen dat gebeurde. Heb een tijdje de angst gehad om in een rustige situatie te verkeren. Juist sporten en in beweging blijven helpt me om de juiste ademhaling terug te geven. Als ik lang loop te malen in een gedachtenwereld of een boeklees spelen de hyperventilaties op. Net of de Goden wereld me er in in wil hebben :p hahaPietje> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Me er niet in willen hebben
Pietje> 2 jaar geleden
-
-
Bang voor alles (Verhaal 266)
Vandaag ben ik gaan googuelen over angsten en kwam ik op deze website terecht. Het is vandaag een redelijke dag geweest ik had mij zo op verheugd om een wandeling te gaan doen, want ik heb niet veel tijd voor mijzelf, ben mantelzorger. Een wandeling is mijn enige uitje, maar ik ben al blij dat ik dat überhaupt kan doen, want het is bijna iedere dag wat, alleen de zaterdagen kan ik rust nemen en een tijdje voor mijzelf. Helaas durfde ik niet naar buiten, want er woei hard, windkracht 42, dat is te hard, dan ben ik bang dat er een boom of iets anders op mij zou vallen. Als het regent ben ik bang dat ik een migraine aanval zou krijgen, dat is wel reëel, maar ik ben voor alles bang. Ik woon in een flat, dank ben ik bang voor de lift, bang dat ik honden van de buren tegen zou komen, bang dat mensen die mij niet mogen mij iets zouden willen doen, bang voor vreemde aan de deur, bang voor drukte, bang om te vliegen, om te varen, om te rijden, bang voor in de metro. Ik heb altijd van fietsen gehouden, maar tegenwoordig ben ik bang dat ik een ongeluk zou krijgen tijdens het fietsen. Daarom het enige wat ik nog durf is wandelen, maar nu komt de rot wind mijn dag verpesten en zit ik de la hele dag binnen. Alstublieft kom mij niet adviseren om naar de dokter te gaan, want die wil alleen medicijnen voorschrijven en ik gelezen dat deze medicijnen meer kwaad dan goed doet. Bedankt voor jullie aandacht.
AngsthaasAngsthaas> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Klinkt misschien stom
Maar koop een kleurboek, er is een speciaal kleur boek voor anxiety.
Ook zijn er een heleboel boeken hoe je piekeren kunt minderen.Anoniem> 2 jaar geleden
-
Ik heb gedachtes van dat ik liever niet meer hier wil zijn (Verhaal 267)
Ik heb eigenlijk zolang ik mij kan herinneren al last van piekeren en bezig zijn in mn hoofd, ik zocht er nooit wat achter omdat het me niet veel stoorde. De laatste tijd is het piekeren vele malen meer geworden en heb ik besloten contact op te nemen met mijn dokter omdat ik niet meer blij was, heel weinig motivatie had en constant in mijn hoofd zat scenarios bedenken en mezelf dingen afvragen, sommige gedachtes 10x erger gemaakt omdat ik erover door bleef piekeren. Ik had een afspraak bij de dokter en die heeft me doorverwezen naar een online psycholoog. Ik ben nu 20 en heb mijn eerste paar gesprekken gehad en is er een angststoornis en piekerstoornis vast gesteld. Op dit moment ga ik heel erg achteruit, ik slaap en eet nauwelijks (ben redelijk wat afgevallen) heb nergens meer motivatie en de energie meer voor omdat het zo vermoeiend is om de heletijd in je hoofd bezig te zijn.. ik ben echt kapot aan het gaan en heb het gevoel dat ik iedereen weg duw omdat niemand mijn gedachtes begrijpt? Ik kom heel moeilijk in slaap omdat als ik eenmaal mn ogen dicht heb mn hoofd overuren aan het maken is. Ook ben ik totaal niet meer gelukkig met mezelf?Ik krijg hartkloppingen, voet/hand zweet terwijl ik het zelf koud heb. Het is op dit moment zo erg dat ik gedachtes heb van dat ik liever niet meer hier wil zijn omdat ik dan rust in mijn hoofd heb en dat iedereen beter af is zonder mij. Ik weet me geen raad meer en ben echt helemaal op en exhausted.. heeft iemand tips om dit te verminderen?Anoniem> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Ik herken je verhaal heb precies het zelfde.
De gedachtes zijn vreselijk he..
Maar juist omdat je walgt van je gedachten is het een goed teken dat ze niet van jou zelf zijn.
Ik weet het moelijk te realiseren ik heb er zelf dagelijks een strijd mee.
Als je elke keer zo een gedachte heb probeer eerst jezelf de vraag te stellen wat je deed op het moment of het klopte wat je dacht, ga zo maar door.Anoniem> 2 jaar geleden
-
Corona Corona corona!!!! (Verhaal 46)
Corona Corona corona!!!!
Je hebt me “bijna” in je greep, je brengt weer van alles bij me naar boven en dat brengt angstaanvallen met zich mee.
Ik mag, kan en wil dat niet laten gebeuren dus ik duw je weg! Heel ver weg zodat je mij niet meer kunt zien en aanvoelen.
Corona je bent een vervelende verschijning in de wereld en je zorgt voor vele zieken en helaas ook doden.
Zoals vele berichten aangeven val je vooral de zwakke en ouderen aan en zullen er vele hierdoor erg ziek worden en in sommige gevallen overlijden.
Aangezien je voor paniek zorgt welke zich vermenigvuldigd door social media en lijdt tot grote angstigen bij mensen ( daar val ik ook onder ) willen we jouw snel onder controle krijgen. En ik ben ervan overtuigd dat het ons (mijzelf) alleen kan lukken als we rustig blijven en de gebeurtenis op ons af laten komen/ we ons wel degelijk aan de regels houden / en niet teveel nep berichten moeten lezen!
Daarnaast ben ik ( en vele in de wereld ) bang voor de dood en zorg jij ( Corona ) voor een versterking van deze gevoelens. Jij krijgt ons “bijna” in de greep en ik (wij) mogen dat niet laten gebeuren! Ik (wij) zullen ons hoofd helder moeten houden om ervoor de zorgen dat we dit samen onder controle krijgen, net zoals de extreem goede artsen/ professoren en hulpverleners de Corona patiënten onder controle willen krijgen.
Op het moment dat de dood dichtbij komt is er voor iedereen een moment van angst en dat is menselijk!
Maar om er dagelijks mee rond te lopen en misschien wel 80+ word is GEEN pretje!!
We zullen ervoor moeten zorgen dat we elkaar steunen en de volgende zin echt in moeten prenten:
Als het je tijd is ga je dood en kan het niet worden teruggedraaid.
Niemand maar dan ook niemand weet deze tijd en we moeten het ook niet willen weten!
We moeten leven en genieten van alle momenten die we hebben of krijgen.
Het is van belang dat we niet wachten op de dood maar de dood laten wachten tot we zijn uitgeleefd.
Angsten overwinnen kunnen we samen ondervangen doormiddel van elkaar handvaten te geven maar we zullen het allemaal als individuen moeten doen!
Persoonlijk ben ik vandaag begonnen met een wandeling in het bos samen met m’n vriendin en morgen zal ik hetzelfde rondje alleen doen. Even het hoofd leeg maken! Rust creëren is the Key!
Dagelijks even ik de spiegel met jezelf praten over hoe je dingen aan gaat pakken. En telkens de zin herhalen: Als het je tijd is ga je dood en kan het niet worden teruggedraaid.
We vragen ook aan onszelf wil je wachten op de dood of laten we alles op ons af komen en genieten we elke dag van het leven.
Mensen met angst kunnen alle symptomen krijgen die bij een ziekte horen, geloof mij ik heb er vele ervaringen mee. Daar we de symptomen op ons in praten krijgt de hersenpan teveel zuurstof en komen symptomen naar boven omdat de hersenen denken dat het is zoals je op dat moment denkt, in het geval van nu ( Corona ) je krijgt verkoudheidsverschijnselen, hoofdpijn, buikpijn en benauwd !
Zorg ervoor dat je direct ! Je ademhaling onder controle krijgt, met behulp van een plastic zakje , je handen of 3 seconden inademen en 5 seconden uit ademen VANUIT DE ONDERBUIK!
Hierdoor word de zuurstof gehalte bij de hersenen minder en zal de angst indalen.
We kunnen weer helder nadenken en vergeten even de panieken.
Dit willen we niet dagelijks herhalen dus zoeken elke dag afleidingen , zeker als je het voelt opkomen.
Jullie (ik) sta(an) er niet alleen voor ! We hebben elkaar en daar kunnen we gebruik van maken, we kunnen een groepje vormen op fb om elkaar te steunen met positieve berichten, negatieven berichten niet toegestaan!
Laten we ons vooral sterk maken nu voor de zwakkere, al zieke mensen en oudere 🙏
We can do this!Danny> 2 jaar geleden-
Mijn man wil niet meer dat ik onze volwassen kinderen beet pak , maar dat houd mij juist op de been . Moet ik eraan toegeven of juist niet
Anoniem> 2 jaar geleden -
Ik kan mij vinden in je verhaal Danny, goed verwoord ook. Alles wat je lichamelijk voelt ligt onder een vergrootglas door de angst. En dat vergroot dan weer de angst. In 2012-2013 heb ik een jaar psychotherapie gehad en dat heeft goed geholpen. Tot nu deze situatie waar we met zijn allen inzitten, ik weer de balans moet zien terug te krijgen. Ieder hoestje of pijntje wakkert de angst weer aan. Ik ben er wel van overtuigd dat als de Corona straks achter ons ligt, ik weer de oude zal worden. Dat is waar ik nu op vertrouw.
Anoniem> 2 jaar geleden -
Ik heb dit ook ga er mee slapen en mee opstaan ik ben bang door stres angst het hart aantast
Ron> 2 jaar geleden -
Ik ben gewoon bang. Altijd.
F> 2 jaar geleden -
Ik ben ook angstig, en door de Corona heb ik nu een angststoornis gecreëerd! Heb Oxazepam vd ha gekregen. Loop nu bij de psycholoog, krijg volgende week een Emdr therapie.
Anoniem> 2 jaar geleden -
Ik hoor ook tot de groep mensen met angstoornis(sen), die zich vnl uiten via lichamelijke klachten. Eigenlijk voel ik me altijd wel ziek op de een of andere manier, soms wat milder maar vaak heftig en intens. Paniekaanvallen ken ik ook, inmid. gebruik ik daarvoor een lage dosering antidepres. gecombineerd met ‘s avonds ‘n kwart of halve oxazepam (max. 5 mgr). Ik heb medicatie jarenlang afgewe-
zen maar in deze nare tijd moest ik wel, het ging niet meer. Het helpt tegen de paniek, de lichamelijke klachten blijven helaas.
Wat ik mom. erg moeilijk vind is de discussie over het vaccin.
Wel of niet nemen? Mijn verstand zegt wel doen, maar door het wankele vertrouwen in mijn lichaam/gezondheid twijfel ik erg.
En idd., angst, wat doet dit vaccin met mijn lijf, word ik er erg ziek van want ja, ik reageer toch al zo sterk fysiek op van alles....?
Msch dat er hier meerdere mensen mee zitten, vwg dezelfde redenen? Uiteindelijk komt het allemaal uit op angst, angst, angst..Anoniem> 2 jaar geleden -
Ja door de corona is mijn angst..paniek en hypochonderie er weer helemaal. Ging zo goed en door deze angst wat er nu speelt krijg ik get niet goed onder controle..winkel is moeilijk vooral als het druk is. Inderdaad de vaccinatie net wat jij zegt wel..niet..durf het nietcwat doet met mijn lichaam hoe reageer ik erop..alleen daardoor raak ik al in paniek
Fleur> 2 jaar geleden -
Halllo bestaan er hier praatgroepjes over angst/ paniekstoornis ?
Zita> 2 jaar geleden -
Ik herken je verhaal pfff wat Corona wel niet allemaal teweeg brengt.
Ook ik kamp door Corona met angst en paniekaanvallen. Hoe meer ik me druk maak, hoe meer klachten ik krijg. Denk aan hoesten, verstopte neus, oorpijn en noem maar op. En dan is daar de angst, stel je voor dat ik Corona heb en anderen besmet. Dus moet ik dan toch maar weer naar de teststraat rijden? Ik denk dat ik bijna de vaakst geteste persoon in mijn omgeving ben, gelukkig nog iedere keer negatief getest. Tijdens de persconferentie wordt opgeroepen om je te testen bij klachten. Heel moeilijk als je een angststoornis hebt en daardoor klachten hebt die op Corona lijken. Ik zou bij wijze van dagelijks naar de teststraat kunnen rijden.
Ik ben heel benieuwd of jullie dit herkennen en hoe jullie hiermee omgaan.Anoniem> 2 jaar geleden -
Ik herken het helemaal ,en ik hoopte dat als ik gevaccineerd zou zijn die angst weg zou gaan ,maar helaas de angsten bleven ben vooral bang dat ik iemand besmet . Heb in middels medicatie tegen angststoornissen en ga naar psycholoog. Ik hoop dat ik het onder controle krijg want jk zou me het liefst afzonderen en weer tevoorschijn komen als het voorbij is .Maar ik weet ook dat dit onzin is want als iedereen er zo over denkt , dat kan natuurlijk niet Maar die angst !!! die overheerst.
Anoniem.Anoniem> 2 jaar geleden -
Ik heb heel veel gehad aan de behandeling van stefan van somind. Hij heeft zelf ook last gehad van angst en hyperventilatie en helpt nu andere mensen met dezelfde klachten. Kijk maar eens op somind . nl
Karin> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Inderdaad die angst is soms verlammend. Bij iedere hoest of pijn denk je dat je corona hebt. Ik ook, heb chronische sinusitis en daarbij vreselijke hoofdpijn. Neem daarbij nog dat Je hyperventileert en paniekaanvallen krijgt, is het helemaal klaar.We moeten elkaar inderdaad steunen en een luisterend oor bieden. Ik ben ook 3x gevaccineerd maar toch zit de schrik er in. Hopelijk gaat dit gauw voorbij zodat we weer opgelucht kunnen ademhalen en verder kunnen met ons leven.
Marleen> 2 jaar geleden
-
-
Paniek raar gevoel in benen. (Verhaal 148)
Ik heb sind 3 jaar last dat ik raar gevoel in mij kuiten heb en constant licht in hoofd. Sinds kort zijn ze er achter gekomen dat dat dit niet alleen hyperventilatie is zijn nu aan het kijken be GZZ als ik fobie heb. Omdat toen die klachten begonnen had ik dit 1 of 2 keer per dag kort. Daarna begon ik te merken wanneer ik ik supermarkt kom ik paniek kreeg en als ik verder van huis kwam ook. Nu is het zo erg dat als ik buiten kom meteen in paniek raak en mijn voeten werken dan niet meer. Voeten en maag beginnen dan te branden. Ene keer voelen benen strak andere keer slap. Alleen als ik in in bed lig wordt dit gevoel minder.Alexander> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Hoi, dit heb ik dus ook. Enige tijd geleden was ik ervan overtuigd dat ik de ziekte ALS had. Ik blijf dus nu ook super gefocust op mijn been. De ene keer voelt het supergespannen, de andere keer superslap. Gek word ik ervan!
Anoniem> 2 jaar geleden
-
Combinatie van medicijnen slikken? (Verhaal 270)
Hoi mijn naam is Jessy ik ben 42 jaar en moeder van 2 jongens van 13 en 8.
Al vanaf mijn pubbertijd loop ik met angsten. Dat heeft zich van sociale angsten tot licht hypochondrie ontwikkeld in de loop der jaren.
Sociale angsten zijn gelukkig minder.
Nou heb ik een vraag. Zijn er hier ook mensen met angststoornis waarbij op latere leeftijd ADD/ADHD is geconstateerd?
Ik zelf heb het vermoeden aangezien mijn 2 zoons beide ADD hebben dat ik dat ook heb. Vaak zie je dat wel vaker samen gaan met angsten. Maar vroeger werd er nou eenmaal anders gekeken naar kinderen dan tegenwoordig. Nu pieker ik ook extreem over mijn gezondheid. En voel ik van alles in mijn lichaam en sta continu op scherp.
Ik slik zelf sertraline voor mijn angsten.
Maar soms denk ik wel eens probeer eens een methylfenidaat (lage dosis) van de kinderen. En kijk wat het doet.
Zijn er hier mensen die ook die medicijnen gecombineerd slikken?
En wat is jullie ervaring?
Hoor het heel graag.
Groet 😊Jessy> 2 jaar geleden -
Ik heb nu een half jaar last van angststoornis en paniekaanval . (Verhaal 146)
Zodra ik naar buiten wil gaan dan krijg ik de paniekaanval overal kan ik het krijgen bij de. Winkels als ik naar buiten ga ik durf al niet meer te gaan naar buiten het word steets meer ik word er gek van ik heb zelfs al sosidaleneigingen gehad en bijna een keer gedaan stond ik in de keuken met schillen Bezig stond ik ineens uit het niets met een mesje bij me pols het beperkt echt mijn leven ik ben er heel erg moe van.Christine van der M> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
ik ben nu bijna 3 kwart jaar verder na de vaccinatie (jannsen)
en nog steeds angstoornis, chronische hyperventilatie, Hypochondrie ontwikkeld. Last van me spieren, Borst, rug, en benen.Same here> 2 jaar geleden
-
Ik denk dat ik lelijk ben (Verhaal 223)
Heb BDD denk dat ik lelijk ben vooral dat mijn haar niet goed zit .moeite om in de spiegel te kijken bepaalde ritueeltjes Krijg dan veel last van spanningen denk dat iedereen dat ook ziet .voel me heel alleen hier in staan . Komt heel weinig voor . Iemand aub hier ervaring mee . Of tips heeftHanna> 2 jaar geleden-
Ieder mens is mooi op zijn/ haar manier. En waarschijnlijk ben je ook heel mooi, alleen lukt het je niet om jezelf ervan te overtuigen. Vind je uiterlijk bij anderen belangrijk? Of gaat het puur om jezelf ? Praat je erover met anderen?
Anoniem> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Heb je een (anoniem) emailadres? Een lotgenoot.
Peter> 2 jaar geleden
-
-
Vliegangst is behoorlijk lastig als je graag reist (Verhaal 9)
Vliegangst is behoorlijk lastig als je graag reist. Ik heb hartkloppingen, zweten en denk dat ik ga flauwvallen als ik maar denk dat ik in het vliegtuig zit. Ook al naar het vliegveld toe krijg ik deze klachten.
Weet iemand een effectieve therapie, tips of gespecialiseerde therapeut?M.> 2 jaar geleden-
Corendon cursus ,vliegangst kost 500 euro 1 dag en je gaat als je wil ook vliegen die dag met allemaal mensen
Die dezelfde angste hebben.
Voormij was het perfectCees> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Hypnotherapie:)
Fleur> 2 jaar geleden
-
-
Ik ben zó moe (Verhaal 217)
Ik ben een vrouw van 24, heb een vaste baan en een heerlijke vriend met wie ik net een huis heb gekocht. Fantastisch toch, zou je zeggen? Nou zo voelt het dus niet.
Ik ben zó moe. Ik ben tegenwoordig bijna overal bang voor en kijk overal tegenop, dit is met name werk-gerelateerd, maar ook op privégebied zit het mij in de weg. Ik moet telkens van alles (werk, muziek, familieverplichtingen, vrienden) en woon ook nog midden in een verbouwing waar ik geen controle over heb.
Wanneer ik tijd heb, moet ik eigenlijk bezig met het huis (laminaat leggen, schilderen of wat dan ook) maar ik kan mij er echt niet toe zetten. Gisteren heb ik gekookt (we hebben eindelijk een keuken), dit was best een unicum, meestal heb ik daar de puf niet meer voor. Het duurde mij wel veel te lang en toen ik er achter kwam dat ik een stap was vergeten werd ik zó kwaad op mezelf... waarom kan ik niet gewoon relaxed met dingen meegaan? Genieten van leuke dingen en niet overstuur raken door kleine onbelangrijke dingen.
Ik ben echt klaar met mijn hoofd en het niet in staat zijn gewoon iets te doen. Ik zit nu op mijn werk maar zit ben bang voor mijn mailtjes en kan mij er echt niet toe zetten te beginnen. Alles wat ik moet doen, zie ik als een megahoge berg voor me. Daarnaast heb ik een schoonfamilie die heel lief is, maar ook heel druk en veeleisend en een vriendengroep die heel goed is in het over mijn grenzen gaan.
Bij het kleinste foutje of het kleinste ongemak, is alles in mijn leven ineens fout en deug ik van geen kant. Ik ben onzeker en denk 20 keer per dag, 'IK WIL DIT NIET MEER', wat ik met 'dit' bedoel weet ik niet precies. Ik heb net een coachingstraject gehad en ben nu ook nog met een digitaal programma bezig om hier aan te werken, maar ik ben zo bang dat het geen verschil zal maken. Mijn gedachtes zitten zo vastgeroest en het stomme is dat ik alles kan beredeneren en herleiden, maar ik kan ze niet stoppen.
Sorry voor het lange bericht, het moest er even uit. Vanochtend ben ik mijn pinpas en buskaart vergeten, dus ik kon eigenlijk niet met de bus. In plaats van focussen op het feit dat ik zo mee mocht van de buschauffeur en het tientje dat ik van een collega, focus ik op het feit dat ík iets vergeten ben en daardoor in paniek raakte. Ik weet dat ik op het positieve moet focussen, maar waarom lukt het dan niet?? Oja, ik ben ook ongesteld en voel mij naar, dat speelt vast mee. Maar goed, misschien komt er nu wat werk uit mijn handen, nu ik dit er uit heb gegooid..Mien> 2 jaar geleden-
Hoe gaat het nu?
Anoniem> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Je bent niet alleen, jouw verhaal had de mijne kunnen zijn. Heel veel sterkte.
Groetjes,
AngsthaasAngsthaas> 2 jaar geleden
-
-
Voel constant aan mijn hartslag (Verhaal 265)
Hallo ik heb al jaren last van angsten .nu door een probleem lig ik al 14 dagen in kliniek aan de antibiotica..nu ineens begin vandeweek begint mijn bloedruk elke keer ze komen meten naar omhoog te gaan .het ergste was 200 over 111 nu hebben ze mij pillen gegeven maar ee helpen niet goed .elke keer ik ze zie binnenkomen met bloeddrukmeter begint mijn hart nog sneller te slaan..voel constant aan mijn hartslag...iemand ervaring meeMarina> 2 jaar geleden -
Ben totaal niet meer ik sinds mijn eerste angstaanval vorige week (Verhaal 263)
Hee ik ben roma (bijnaam) 20 jaar (v) en heb last van angstaanvallen het begon vorige week eigenlijk pas, maar dat maakt het niet minder erg want ik heb totaal geen rust meer... ik heb altijd best positief in het leven gestaan super vrolijk hield echt wel s van een drankje doen zat sinds ik 9 was op hockey, nu dat is totaal verandert ben totaal nietmeer ik sinds mijn eerste angstaanval vorige week.
Ik lag in bed en plots dacht ik dat ik dood ging ik sprong wakker in paniek de beklemde gevoel in mijn borstkas die ik nooit gevoeld had was zo angstaanjagend dat ik meteen met een van mijn ouders naar het ziekenhuis ben gereden ik ging ernstig lucht happen wist niet wat me overkwam. In het ziekenhuis zeiden ze dat het een hyperventilatie was zodra ik het ziekenhuis verliet was ik opzich wel gerust gesteld maar nog niet de volle 100%, ik kwam thuis probeerde wat rust te pakken voelde me uitgeput ma durfde niet te slapen was bang dat ik nooit meer wakker werdt en sinds toen heb ik elke nacht even een angstaanval denkende dat het klaar is, nu ben ik ook de dag na de eerste angstaanval bij de huisarts geweest en heb ik een afspraak kunnen maken bij een doorverwezen psycholoog alleen kan ik daar pas over 4 weken terecht voor mijn eerste sessie, ik heb dan wel medicatie van de huisarts gekregen waaronder slaap medicatie (Lormetazepam) wat de eerste nacht bij eerste gebruik wel oke te doen was nu had ik afgelopen nacht weer eens gebruik gemaakt van de medicatie (arts heeft me verteld dat ik die 7 dagen dagelijks halfuur voor het slapengaan mocht in nemen) dus deed dat ook zeker na de eerste ervaring want sliep ook sneller dus eindelijk geen last van slaapproblemen dacht ik, tot ik plots een nachtmerrie kreeg ik schoot zo bang wakker ben er nu nogsteeds niet goed van heb thee gezet omdat het blijkt te helpen maar blijf me zorgen maken durf nietmeer te trainen weg te gaan met vrienden en zo van die dingen slaap is ook echt moeilijk vooral na deze nachtmerrie durf ikecht niet terug in slaap te vallen bang dat ik nietmeer wakker wordt.
Met mijn verhaal eigenlijk wil ik gewoon eens horen of eventueel met iemand die het zelf ook ervaren heeft eens een gesprek te doen leeftijd en of geslacht maakt me echt niks uit wil gwn even iemand te woord hebben die me begrijpt want idd net als meerdere verhalen die ik hier gelezen heb mensen die het nooit gekend hebben of gevoelt hebben begrijpen je niet en denken dat je die angst door 3 keer in en uit te ademen weg kan toveren kan er thuis ook niet echt over praten wil niemand ongerust maken en al men vrienden ben ik aan het uitsluiten voel me echt niet goed meer ik hoop dat het goed komt en we allemaal herstellen van dit en weer ons zelf kunnen zijn met de rust die ons ook gegund zou moeten zijn. Als je dit leest en je ook niet goed voelt super veel sterkte en heel veel moed en steun jou kant op gestuurd vanuit mij al heb ik dat zelf ook een beetje te kort op het moment maar we komen er!
20-01-2022Anoniem> 2 jaar geleden -
Ik heb een angststoornis voor burengeluiden (Verhaal 247)
Hi allemaal,
Ik heb een angststoornis voor burengeluiden. Sinds ik nieuwe buren heb maakt elke bonk stem of ander geluid me helemaal van slag. Ik wilde gewoon niet meer naar huis, bang om Maar iets te horen. Ik heb een psycholoog gesproken Mindfulness cursus gedaan voor acceptatie, yoga hypnotherapie. Het is nu iets minder maar tot rust komen thuis lukt niet omdat ik altijd mijn oren gespitst heb. Het zij gewoon “leefgeluiden” en ik ben ook de enige die mij eraan ergert maar kan dit niet keren. Zodra ik thuis kom moet er gelijk muziek of tv aan omdat ik bang ben dat ik iets hoor. Wat ik toch wel doe.. heb heel internet afgespeurd en blijk zeker niet de enige met dit probleem. Maar is wel heel vervelend, verhuizen hoeft ook niet ,want daar is dan vast ook een geluid te bekennen. Als ik het zo terug lees denk ik, wat een stom probleem. Maar jaaa…..Monica> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Het is geen stom probleem. Ik heb er zelf ook last van en herken alles wat je geschreven hebt.
Ik wou dat er een therapievorm speciaal voor acousticofobie bestaat, want zo heet het.Linda> 2 jaar geleden
-
Ik zit in een moeilijke situatie (Verhaal 262)
Hoi iedereen
Ik zit in een moeilijke situatie. Bijna 10 jaar heb ik last van een angststoornis. Die angsten sluimerden altijd al, maar sinds 10 jaar geleden gaan ze gepaard met paniekaanvallen. Eerst wist ik niet wat er me overkwam, dus panikeerde ik nog veel meer. Toen ik helemaal op was, elke ochtend huilend en trillend wakker werd en het huis bijna niet meer durfde verlaten, stapte ik naar een psycholoog die me uitlegde wat er met me gebeurde als ik paniek en angst ervaarde. Het hielp om alles te begrijpen, maar ik wist niet hoe ik het onder controle moest houden.
Eerst schreef de huisdokter me medicatie voor en ging het beter. Maar ik voelde me nog altijd niet stabiel en had vaak heel negatieve en donkere gedachtes. Ik was futloos, zag het nut van heel veel dingen niet (tot ik me afvroeg waarom ik eigenlijk besta en ik daarover panikeerde) en neerslachtig. Tot ik enkele jaren terug bij een psychiater terechtkwam die op zoek ging naar de juiste medicatie. Uiteindelijk hielp die me supergoed en ben ik tot op de dag van vandaag heel stabiel! Ik ben gelukkig en natuurlijk heb ik mindere dagen, maar helemaal niet meer zoals het geweest is ... Vooral op reis gaan, maakt me heel bang. Change of scenery ... Ik doe het wel, ik forceer me om het te doen, omdat ik ook geniet op reis, maar reizen gaat gepaard met angst en paniekmomenten. Ik weet niet of ik ooit buiten Europa zal raken, maar dat zien we dan wel weer ...
Na vele jaren bindingsangst ben ik nu samen met iemand. Ik vond het moeilijk om iemand anders weer invloed op mij en m'n gevoelens te laten hebben. Alles gaat goed tussen ons, geregeld heb ik wel een stressdag waarop ik me afvraag of ik wel in een relatie moet zitten en of ik niet beter alleen zou zijn etc. Maar ik weet dat ik echt kies voor hem en hem niet kwijt wil raken. Hij geeft me mijn ruimte en mijn tijd die ik nodig heb en is begripvol. Ik heb wel altijd de neiging als ik me slecht voel om het op hem te steken, maar gelukkig wéét ik dat ik die neiging heb en wéét ik dat het niet echt zo is dat het zijn aanwezigheid in mijn leven is die me doet stressen of panikeren.
Nu is het moment aangebroken om te gaan samenwonen. Dat idee geeft me op zich al stress. Daarnaast ben ik midden in de 30 en wil ik graag kindjes, mijn vriend ook. Daarvoor zal ik hoogstwaarschijnlijk mijn medicatie moeten stoppen, ofwel overschakelen op een andere soort. Het zwanger zijn zelf zie ik helemaal niet zitten, want de angst/paniek zit in de genen en mijn tantes hadden zelf heel moeilijke zwangerschappen op mentaal vlak. Na de zwangerschap komt de baby, die ik zeker doodgraag zal zien en waar ik heel dankbaar voor zal zijn, maar dat brengt veel veranderingen en vermoeidheid met zich mee. En veranderingen heb ik niet graag. Die bezorgen me, jawel, angst. Vermoeidheid maakt alles ook erger. Nu, ik moet daardoor als ik kindjes wil. En ik heb het ervoor over.
Het samenwonen is nu op dit moment de moeilijkheid. Ik wil in mijn vertrouwde omgeving gaan samenwonen, in het huis waar ik nu woon, om die eerste grote veranderingen door te maken: samen leven met iemand, medicatie afbouwen, zwanger proberen te worden, de zwangerschap zelf en het eerste jaar met een baby. Waar ik woon, woont ook mijn familie. Dat geeft me een gevoel van rust: als er iets is, weet ik dat zij alles laten vallen om er te zijn. Mijn vriend wil dat echter niet en wil gaan wonen in het huis waar hij nu woont. Het is niet ver van mij, slechts 15 à 20 minuutjes met de auto. Maar het idee om dat alles te beleven in een vreemde omgeving, maakt me superbang. Ik pieker er al maanden over en kan er vaak niet door slapen. Als ik me er angstig over voel en me dan inbeeld dat ik bv. zwanger zou zijn, krijg ik een paniekaanval en wil ik al helemaal die toekomst niet meer. Natuurlijk als ik weer rustig ben, wil ik het wel. Maar hoe het verder moet, heb ik geen antwoord op.L> 2 jaar geleden -
Geen slachtoffer meer van mijn angstaanvallen (Verhaal 26)
Geen slachtoffer meer van mijn angstaanvallen!
De afgelopen maanden heb ik eindelijk geleerd dat ik zelf iets kan doen als ik weer een angst of paniekaanval voel aankomen. Waar ik eerst compleet verstijfde en ging hyperventileren, is het me met hulp van een ademcoach (die ook psycholoog is) gelukt invloed te krijgen zodat ik me veel rustiger voel als ik ergens naar toe ga.
Eigenlijk zijn het eenvoudige (bewuste aandacht) oefeningen maar je moet er maar opkomen (ik dus niet) en je moet ze natuurlijk ook doen. Ik heb ervaren dat oefenen vruchten afwerpt en voel me daardoor veel sterker dan eerst.
Verder heb ik geleerd dat mijn angst en paniek aanvallen niet zo maar uit de lucht komen vallen, dat er wel degelijk een logica achter zit, en dat de gevoelens die ik ervaar me iets te zeggen hebben. En juist door er niet in op te gaan en er ook niet van weg te willen maar mijn angst te durven waarnemen, te onderzoeken en te voelen, lukte het me de boodschap te zien.
Ik ben enorm blij met de hulp die ik heb gekregen, alleen was het me nooit gelukt, dat weet ik zeker.anoniem> 2 jaar geleden-
Wat waren dat voor oefeningen anoniempje? Super dat het je goed helpt! vr gr Ellen
Ellen> 2 jaar geleden -
Dat heb ik allemaal gedaan. In het begin hielp het nu niet meer. Ik ben dagen bezig om te herstellen. Il lig veel op bed of de bank. Ook omdat ik pijn heb. Ik heb een angststoornis. Sociale pers heids stoornis. Faalangst en verlatingsangst. Ik probeer er mee te leven. Ik ben bijna altijd alleen. Ik ben een last voor de familie. Dit spijt mij zo erg. Zij weten het niet meer. Maar ik ook niet. Daarom wil ik dood zijn. Dan heeft niemand meer last van mij. En heb ik rust. Maar ja. Ik probeer het nog een tijdje. En dan stap ik er toch echt uit. Ik kan dit leven niet meer aan. Sterkte iedereen.
Coby> 2 jaar geleden -
Beste Coby,
Ik begrijp je situatie als geen anders. Neem aub contact met mij op en ik zal er alles aan doen om je hieruit te helpen. Ik ben geen arts of psycholoog ik ben iemand die hetzelfde meemaakt.
06 ************(Redactie: Helaas verwijderen we i.v.m. de nieuwe privacywetgeving avg identificeerbare persoonsgegevens zoals telefoonnummers en mailadressen.)
Seff> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Fijn om te lezen! Benieuwd hoe je hier juist 'grip' op hebt gekregen.
Veel succes nog!Rik> 2 jaar geleden
-
-
Al 6 maanden angstaanvallen (Verhaal 259)
Ik begrijp echt niet wat er met me scheelt... al 4 jaar neem ik anti depressiva (paroxetine) dit heeft me steeds geholpen tot begin juni 2021 na mijn besmetting met corona is het bergafwaarts met me gegaan, ik was aan het sporten en plotseling kreeg ik een rare steek in mijn hart waardoor ik direct in paniek sloeg om een hartaanval te krijgen en sindsdien blijf ik sukkelen met allerlei negatieve gedachten van hartaanval tot de ergste ziekte's zoals hersentumor etc... komt er ook nog eens bij dat ik verkeerd ben beginnen afbouwen met mijn paroxetine waardoor alles nog 10x erger werd... nu ben ik wel in behandeling bij een psycholoog en ben ik aan het afbouwen volgens een afbouwingsplan dankzij de dokter maar betert dit niet en ik kan ook niet uitleggen wat ik voel alsof de hele wereld vervreemd is... nog iemand met deze gevoelens? of me gerust kan stellen dat dit alleen maar mijn gedachten zijn en geen lichamelijke ziekte is?Anoniem> 2 jaar geleden -
Nu ben ik 28 en heb ik angst voor alles maar echt alles (Verhaal 256)
Mijn verhaal begint bij mijn 7de levensjaar.
Mijn ouders gingen uit elkaar en ik heb hier weinig van gemerkt. Maar toch ook veel mijn moeder kreeg een nieuwe relatie met een man die ik niet uit kon staan. Vanaf moment is de band tussen haar en mij gekrenkt. Ik stond regelmatig met mijn koffer buiten de deur naar mijn vader getrapt. Ook konden wij flink schreeuwen en koppig zijn naar elkaar. Papa begreep mij altijd maar was wel erg angstig en paniekerig. Kortom in beide huizen was de stabiliteit ver te zoeken. Nu ben ik 28 en heb ik angst voor alles maar echt alles. Ik heb hartoverslagen en duizelingen, spierpijnen en slaap niet goed. Ik heb veel last van me maagstreek en voel me niet fijn. Elke dag is anders het is echt een gevecht. Tijdens dit gevecht moet ik zorgen voor mijn zoontje en huishouden en is het echt heel zwaar.
De aandacht te geven die ikzelf eigenlijk zo hard nodig heb. Ik raak verstrikt in een net van wanhoop en weet niet goed hoe ik eruit kom. Ik ben er wel achter dat ik er ooit uitkom want daar geloof ik in. Ik ben positief ingesteld en dat is denk ik echt een plus punt voor mezelf. Maar op de momenten dat ik me slap alleen angstig voel is het echt niet makkelijk. Ik heb 2 onderzoeken gehad naar mijn hart en alle 2 goed bevonden, mijn klachten lijken alleen niet weg te gaan en soms ook erger te worden en dit brengt mij weer angst. De welbekende vicieuze cirkel. Ik hoop eigenlijk iemand te treffen met een beetje dezelfde achtergrond die misschien wat tips heeft of gewoon zijn of haar verhaal met mij wilt delen. LiefsssElisa> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Hoi Elisa,
Wat erg voor je. Ik heb precies dezelfde klachten. Ik ga naar een psychosomatische fysiotherapeut en een praktijkondersteuner om te praten. Ik ben deze week net begonnen. Ik laat je weten hoe het bevalt.
De hart overslagen heb ik nu 1x gehad en die veroorzaken bij mij de angst. Wat zal je vermoeid zijn, Elisa. Dagelijks vechten tegen je angsten en (alleen) je zoontje opvoeden. Ik wens je sterkte.
Liefs!V> 2 jaar geleden
-
Waarom bonst mijn hart zo raar? (Verhaal 255)
Enkele jaren geleden werd ik ‘s nachts wakker met hele erge hartkloppingen. “Dit is het. Hier ga ik” ik dacht dat ik op 19e jarige leeftijd een hartaanval zou krijgen.
Ik heb EMDR gehad en hierna was het over. Ik kon weer verder.
Nu ben ik 23 en vorige week werd ik midden in de nacht wakker. Mijn hart sloeg urenlang over. De huisartsenpost gaf aan dat het geen kwaad kon. Voor de zekerheid naar de huisarts geweest. Doorgestuurd naar iemand waarmee ik kan praten.
Ik wil niet nogmaals zo lang met dit vreselijke gevoel rond blijven lopen. Ik ben continu bang. Wat als ik doodga? Wat zullen mensen wel niet denken als ik hier ineens dood op de vloer lig? Waarom bonst mijn hart zo raar? Zou ik dan toch een ritmestoornis of een hartinfarct krijgen? Waarom voel ik die pijn in mijn kuit? Zou dat een bloedprop zijn?
Ik heb geen enkele reden om mij zo te voelen en ik wil het ook niet meer. Zijn er meerdere mensen die zolang achter elkaar hartoverslagen hebben gehad? Wat heb je toen gedaan? Ik heb tips nodig.
Sterkte voor iedereen hier.Anoniem> 2 jaar geleden -
Het is nu bijna 2 uur in de nacht (Verhaal 184)
Het is nu bijna 2 uur in de nacht. Ik ben moe, heb oxazepam een tijdje geleden ingenomen en ben erg in paniek. De gedachten die ik heb : ik durf niet te gaan slapen? Bang om niet meer wakker te worden. Er is geen aanleiding, ben gezond maar wil nu echt niet gaan slapen, help help :( wat is er toch mis met mij? Jammer dat dit alleen een forum is, want ik heb nu behoefte om met iemand te praten. Zo, bangRon> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Hoi Ron. Hoe gaat het nu met je?
Vera> 2 jaar geleden
-
Bijwerkingen vaccinatie (Verhaal 151)
Sjee, hoe haal ik het in mijn hoofd. Ben natuurlijk wel blij dat er een vaccin is en dat het je beschermd tegen covid-19. Maar heb nu een angst dat ik de heftige bijwerkingen van de vaccinatie krijg. Ik weet nu al dat ik vannacht wakker blijf, ben zo angstig.Ron> 2 jaar geleden-
Vandaag dus mijn vaccinatie gehad (Pfizer). Niets van de prik gevoeld. Heb nu wel last van mijn bovenarm waar de prik is gezet, beetje stijf. Verder nog geen andere bijwerkingen. Heb wel eea gelezen wat voor bijwerkingen kunnen optreden en daar maak ik mij weer nu druk over en durf nu wederom niet te gaan slapen. Stom hé
Ron> 2 jaar geleden -
Nee is niet stom. Begrijp je volkomen. Ik heb angstaanvallen en heb dit goed onder controle. Maar als ik er last van heb begint dat meestal met steken rond het hart. Ik ben dus bang dat ik daar last van krijg en dus eventuele bijwerkingen niet opvallen of wordt afgedaan als, o dat is een aanval.
Anoniem> 2 jaar geleden -
Sinds de 1 Pfizer vaccinatie angst paniek en hyperventilatie gehad bijna 2 weken, daarna niks meer aan de hand na de 2e prik Pfizer kreeg ik na een aantal dagen weer angst paniek en hyperventilatie, ik heb hier nooit last van gehad, ik ben bang dat dit een bijwerking van het vaccin is
Angel> 2 jaar geleden -
Ik had ook zoveel angst om ziek te worden van de bijwerkingen. 2 dagen na 1e Pfizer prik misselijk, geen eetlust, maagpijn, steken en drukkend gevoel op de borst. Heel slap op de benen. Alsof je een hele zware griep hebt gehad. Het blijf maar in mijn hoofd malen dat het door de vaccinatie komt en niet meer over gaat. Dus ja ik herken het als geen ander.
Rianbe> 2 jaar geleden -
Heel herkenbaar , ik had al paniek voordat ik ging met de eerste prik en heb het daarom ook lang uitgesteld. Na de eerste prik kreeg ik paniekaanvallen en nachtmerries. Daarna voelde ik me weer ok. Nu heb ik gisteren de tweede prik gehaald en op weg naar huis in de auto, kreeg ik het bloedheet en voelde me een beetje benauwd alsof ik hoge koorts had , dat was wel eng. Raampje open gedaan en toen zakte het weg. Nu heb ik weer paniekaanvallen en nachtmerries, haha ik word echt niet goed. Ik weet dat ik een angststoornis heb en beetje hypochonder. Maar ik vraag me echt af wat die hitteaanval is geweest. En gezien bij vrouwen de eerste 3 maanden je cyclus anders is , doet het toch iets met je hormonen en ben bang dat dat de reden is dat je paniekaanvallen versterkt worden. Het gaat zeker over na een paar dagen maar ik vind het wel weer echt balen. En ga dan vanalles in m'n hoofd halen of het wel een paniekaanval is of iets engs. Maar ja zal vast wel paniek zijn, ik weet het gewoon niet.;)
Polly> 2 jaar geleden -
Sorry voor de spelling, ik denk dat er iets mis is gegaan.... nog een keertje dan... Heel herkenbaar, ik had al paniek voordat ik ging met de eerste prik en heb het daarom ook uitgesteld. Na de eerste prik kreeg ik paniekaanvallen en nachtmerries. Daarna voelde ik me weer ok. Nu heb ik gisteren de tweede prik gehaald en op weg naar huis in de auto, kreeg ik het bloedheet en voelde ik me een beetje benauwd alsof ik hoge koorts had. Raampje open gedaan en toen zakte het weg. Nu heb ik weer paniek aanvallen en nachtmerries, haha ik word echt niet goed. Ik weet dat ik een angststoornis heb en een beetje hypochonder ben. Maar ik vraag me echt af wat die hitteaanval is geweest. En gezien bij vrouwen de eerste 3 maanden de cyclus anders is , doet het toch iets met je hormonen en ben bang dat dat de reden is dat de paniek versterkt wordt. Het gaat zeker over na een paar dagen maar ik vind het wel weer echt balen. En ga dan vanalles in m'n hoofd halen of het wel een paniek aanval is of iets engs. Maar ja zal wrs paniek zijn, ik weet het gewoon niet. ;) Als de spelling weer niet klopt, ligt het iig niet aan mij, kan me niet voorstellen dat ik zo raar zou typen ....zoals vorige bericht 😉
Polly> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Dan staat de spelling verkeerd en dan weer goed. Na ja ...maar goed hopelijk is het duidelijk;)
Polly> 2 jaar geleden
-
-
Zijn er meer mensen die chronisch benzo’s gebruiken? (Verhaal 254)
Sinds 1968 heb ik last van angst en paniek. Ik ben drie keer opgenomen geweest en vijf keer een antidepressivum gebruikt. Het enige wat helpt is een benzo. Overigens heb ik niet al die jaren een kalmerend medicijn gebruikt. Het maakt het leven enigszins dragelijk. Jammer dat huisartsen zo’n weerstand hebben tegen benzo’s. I.v..m. De slechte gezondheid van mijn moeder, ze ligt inmiddels op sterven, geeft extra veel stress. Ik gebruikte wat meer Lorazepam maar was dus eerder aan een herhalingsrecept toe. De huisarts weigerde dit uit te schrijven. Op 25 december kon ik weer een nieuw recept krijgen n.b. eerste kerstdag. Sta nu vier dagen droog en ik sta op mijn kop. Naar mijn mening onverantwoord handelen van deze arts. Zou vandaag naar mijn moeder toe maar was te angstig. Zowaar mag ik een dag eerder nu weer medicijnen ophalen. Zijn er meer mensen die chronisch benzo’s gebruiken? De schoonvader van mijn dochter, gewezen huisarts, deed daar nooit moeilijk over. Hield wel een vinger aan de pols. Maar goed, dit is in het kort mijn verhaal. Ik wens een ieder fijne feestdagen en een ontspannen 2022!!Cor> 2 jaar geleden -
Zoveel angst voor de dood dat ik niet meer kan leven. (Verhaal 190)
Ik ben Jessica. Mama van 3 kinderen. Ik ben altijd redelijk nuchter geweest wat betreft de dood. Toen mijn oma (die ook een tweede mama was) stief kon ik dit heel goed plaatsen en nam ik er vrede mee. Dood hoort bij het leven zei ik dan altijd.
Tot corona opkwam.
Ineens kwamen er angsten tevoorschijn die ik niet herkende, wat als er we ziek worden, wat als mijn kinderen ziek worden? Toen mijn oudste zoon na de lockdown terug naar school moest kreeg ik mijn eerste angstaanval. De gedachte dat niemand nu nog veilig was was zeer moeilijk, en tevens was ik ook nog zwanger van mijn dochtertje. Uiteindelijk stabiliseerde alles wat en hebben we daarna toch een rustige periode gehad. Toen mijn dochtertje geboren was veranderde weer alles, ze verslikte zich vaak als baby waardoor ik bijna iedere keer in paniek sloeg als ze moest eten.. toen ze 6 maanden was verslikte ze zich zo hard in haar melk dat ze blauw aansloeg, iedere keer werd mijn mama gevoel nog erger en bleef ik de hele dag door alert en niet ontspannen. Afgelopen week kreeg ze opeens weer een aanval die blijkbaar veroorzaakt was door een nierbekkenontsteking, en na een aantal minuten hevig schokken verstijfde ze opeens en werd haar hele mond volledig blauw.. op dat moment dacht ik echt waar dat mijn dochtertje ging sterven. Gelukkig was de ambulance er snel en was de aanval over en na een paar dagen ziekenhuis was ze weer volledig hersteld maar sindsdien ben ik de hele dag door in paniek modus. Mijn oudste zoon had ineens uitslag gisteren op zijn lichaam, en ik geraak weer helemaal in paniek, de dokter gebeld en ik was al de ergste scenario's aan het indenken. Gelukkig weer niets aan de hand maar ik word dus gek van mezelf. Ik kan niet nuchter meer nadenken en ik denk de hele dag dat er iets met mijn kinderen gaat gebeuren, ik zie iedere doemscenario die ik maar kan indenken. Ik weet dat zorgen horen bij het moederschap maar ik kan het precies allemaal niet meer aan op dit moment. Ik word volledig gek van mijn gedachten de hele dag door..Jessica> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Ik snap je angst helemaal , hoop dat het inmiddels wat beter gaat.
Ik> 2 jaar geleden
-
Het begon een paar jaar geleden met een plotseling gevoel van totale slapheid (Verhaal 252)
Na lang twijfelen en andere verhalen te lezen wil ook ik graag mijn verhaal hier doen.
Even in het kort , ik ben 31 jaar moeder van 2 jonge kindjes en samenwonend. Ik kamp sinds 3 jaar met angsten die de afgelopen maanden zo aanwezig zijn dat ik ook in de ziektewet loop.
Het begon een paar jaar geleden met een plotseling gevoel van totale slapheid, down gevoel en niks meer willen. Dit was vlak voor een geplande vakantie waar ik met veel moeite heen ben gegaan, hier a ging het weer een stuk beter.
Toen kwam Corona en begon de angst weer steeds vaker terug te komen. Hetgeen ik het ergste vind van wat ik ervaar zijn de lichamelijke klachten. Druk op se borst, moeheid en een geheel slap en futloos gevoel. Ik zou heel graag willen weten of mensen zich herkennen vooral in dat laatste en of daar iets bij geholpen heeft.
Ik heb nu drie maanden therapie maar heb niet het gevoel dat het veel baat heeft. Ook werd emdr therapie voorgesteld wat ik nog zou kunnen proberen.
LiefsKimberley> 2 jaar geleden -
-
Mijn burnout is vooral een persoonlijke burnout (Verhaal 250)
Ik ben 30 jaar oud en sinds mei dit jaar officieel thuis in een burnout. De meeste om mij heen dachten dat het werkgerelateerd was, voor een klein deel klopt dat zeker.. Maar mijn burnout is vooral een persoonlijke burnout. En ik denk dat er veel mensen zullen rondlopen met een persoonlijke burnout. De eerste weken waren een hel, ik kon niks, alles overviel me, alleen maar paniekaanvallen en huilen. Nu ben ik een aantal maanden verder en gaat het erg op en af. Ik heb trauma's waar ik aan werk, opgeslagen emoties die zijn losgekomen en die komen letterlijk uit m'n tenen vandaan. Mijn omgeving snapt het vaak niet zo, of ze vullen in wat ik zou Moeten doen vlgs hen. Allemaal best logische antwoorden, want zij hebben namelijk nooit in deze situatie gezeten. Ik voel mij vaak nog eenzaam en ben op mezelf teruggeworpen. Heb gelukkig een lieve man, maar ook voor hem is het lastig en niet te begrijpen. Ik werk hard aan mezelf op de manier die goed is voor mij. Ik heb nog regelmatig paniekaanvallen, ben er wel mee bezig om dat te veranderen. Binnenkort moet ik naar een psychiater om te praten. Ben daar wel blij mee eerlijk gezegd, want ik kan m'n ei niet echt kwijt thuis. Ik zoek wel naar mensen en m'n vrienden, maar soms wil je ook gewoon met je partner hierover kunnen praten. Medicijnen slik ik niet tegen de somberheidsklachten. Wel slik ik homeopathische middelen en heb ik een emb bloeddtest laten doen. Ik slik gepersonaliseerde vegetarische supplementen en let wat meer op m'n voeding. Ik ben namelijk ook nog HSP. En door m'n hooggevoeligheid reageer ik net wat heftiger op de algehele situatie.Marlou> 2 jaar geleden -
Misschien ben ik de enige (Verhaal 249)
hoy ben men werk kwijt 3j geleden een klein jaar geleden gestopt me drinken en kzit met de schrik elkedag omdat ik de lichaamlijke pijn en stress er blijf van onder vinde dit controleert men leven kan ni deftig naar school voor men kids de winkel of gwn druke mensen of plaatsen kan ik niet pak nu valuim 3x 2.5 per dag in men hoofd heb ik de rust mr men lichaam niet praten helpt een beetje mr het onbegrip waar ik op stoot bij de instanties en men omgeving maak het er ni beter op om van die angst af te geraken mss ben ik ni de enige weet het ni voe me soms alleen en onbegrepen zoveel onderzoek laten doen en alles is in orde zie de bomen ni meer door het bos mvg bedankt dat ik dit moge zeggenbrian> 2 jaar geleden -
Kort geleden is het trauma naar boven gekomen (Verhaal 248)
Ik heb 4 jaar geleden een traumatische ervaring meegemaakt. Kort geleden is het trauma naar boven gekomen. Ik heb hierdoor dagelijks paniekaanvallen en ben continu angstig. Ik heb hulp gezocht en ga met kleine stappen vooruit en val net zo hard weer terug. Het heeft tijd nodig, absoluut. Ik sprak laatst iemand die ook hulp heeft gezocht. Het heeft ontzettend veel tijd en kruim gekost, maar ooit kom ik op een moment dat ik het zonlicht weer zie. Dat ik me realiseer dat ik het gewonnen heb van het trauma en dat ik er ooit op terugkijk in plaats van erin te leven. Alsof ik terugkijk op de basisschooltijd die ik ooit heb gehad. Ooit..Anoniem> 2 jaar geleden -
Wat zit mijn angst op 10 (Verhaal 246)
2 jaar geleden heb ik mijn behandeling bij Psyq afgerond voor angst en paniekstoornis!
Ging zo goed met mij. Ik was weer mij zelf!
Genoot weer van mij leven. Maar
Drie weken geleden heb ik iets meegemaakt waar ik zo geschrokken van ben!
Ik ben zo bang!!! Ik durf niet naar buiten te gaan, omdat ik bang ben, dat ik die persoon tegen komt. Bang om buiten in de donker te lopen. Bang om alleen te zijn. Omdat hij misschien voor de deur kan staan. Ik heb zulke negatieve gedachtenissen. Ik probeer mijn negatieve gedachtenissen om te zetten in positieve gedachtenissen. Ik ga die exposure aan. Maar jeetje. Wat zit mijn angst op 10. Ik heb van de dokter oxzepam gekregen. Ik probeer echt in te zetten wat ik geleerd heb. Maar ik krijg die beelden niet uit mijn hoofd! Heb ook een bepaald geur in mijn neus die dan ook komt als die angst zo omhoog schiet. De dokter gebeld voor een psycholoog maar hij zegt alles zit vol!!
Hebben jullie misschien tips voor mij. Om minder angstig te zijn.Anoniem> 2 jaar geleden -
Hoe kom ik er weer uit? (Verhaal 183)
Vanaf mn 27ste kamp ik met paniekaanvallen waarbij angst voor een hartaanval de grootste rol speelt. Twee psychologen, twee haptonomen en een zen cursus verder komt de angst steeds weer terug. Inmiddels ben ik 43 en weet ik niet meer wat ik moet doen.
Ik werk fulltime. Heb een groot gezin. En geen hulp in de buurt in de vorm van familie. Ik de stad waar we wonen hebben we ook geen hechte vrienden. Ik snap dus ook wel dat een deel van alles komt door het gebrek aan hulp. Verstandelijk snap ik een hoop.
Maar je kunt midden in de nacht niet aan jezelf ontsnappen. Mn lijf maakt me door overvloedige adrenaline wakker en dan zit ik weer een uur. 2 tellen in, 4 tellen uit. Spieren aanspannen. Spieren ontspannen. En naar tegen mezelf zeggen: dit is geen hartaanval. Weer maar dit forum en anderen lezen (waar is de 24/7 paniek chat!).
Sinds de corona lockdowns is het support systeem dat ik wel had nog meer verdwenen. Geen burenborrels of klasseborrels meer waardoor Je mensen leert kennen. Dat je kinderen daar een keer kunnen spelen. Geen kantoor om aan de hektiek van het gezin te ontsnappen. Geen zakenreisje om een een hele avond/nacht voor jezelf te hebben. Geen etentjes met vriendinnen om je hart te luchten.
De paniek is dit jaar erger dan ooit. Vroeger had ik fases. Dan wist ik: doe even rustig aan. Nu zit ik al 4 weken iedere dag met deze shit. Nieuwe symptomen komen erbij. De naarste: hartoverslagen. Wat een kut gevoel zeg. En een directe trigger. Soms meerdere per minuut. Hoe ontsnap ik dan nog aan mn angst voor een hartaanval?!?
De huisarts ziet geen reden om een hartonderzoek te doen in het ziekenhuis. Bloedwaardes, een holster meting en de uitdraai van de mensen van 112 leverde niks bijzonders op. Ik denk ook: als ze zouden testen en ze zouden 1 dingetje noemen dat licht afwijkt zou dat weer een reden voor obsessie zijn. Ik meet zelf bloeddruk en mn wat hogere onderdruk kan al reden zijn voor paniek.
Fijn dat mensen hier posten. Lezen dat ik niet alleen hierin ben helpt...
Anoniem> 2 jaar geleden-
Ja, ik voel me ook vaak alleen, vooral in de nacht. Waar moet je heen, waar kan je even met iemand praten. De ene keer lukt het wel, de andere keer niet. Ik probeer te onthouden wat er toen mis ging en hoe ik dat heb aangepakt. Nu ik dit tik is het alweer 01:30u, gaat lekker NOT. Ik ga zo weer even naar een podcast luisteren van slaaptijd
Ron> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Ik kreeg in 2013 onvoorzien een bypass operatie, sindsdien kamp ik met dezelfde klachten als jou. Tot op de dag van vandaag heb ik het gevoel dat ik een hartaanval krijg, ook ik heb talloze extra slagen van het hart en ja dat triggert mij gelijk, intussen heb ik zoveel vage lichamelijke klachten ontwikkeld hierdoor en zoveel keer hierdoor op de spoedeisende hulp gelegen want elke vage klacht die ik kon linken aan mijn hart bracht een paniekaanval tot stand en elke keer weer in een andere vorm waardoor de paniekaanval steeds anders aanvoelde.
Jarenlang ben ik er al mee bezig, talloze onderzoeken gehad van holter onderzoeken tot de meest geavanceerde pet scan, altijd kwam er maar uit dat er niks met het hart aan de hand was, behalve de extrasystolen dan maar die waren onschuldig, je wordt daar bij wijze van spreken gewoon 100 jaar oud mee. Ik heb er best veel, vaak in perioden dat ik spanningen heb en daardoor verkeerd adem haal, andere mensen hebben hun hele leven extrasystolen soms duizend of meer op een dag, je gaat er niet dood aan!
Ze zijn alleen vervelend, erg vervelend.
Heb het vertrouwen dat als men zegt dat het goed is met je hart dat het dan ook goed is.
Op internet blijven zoeken naar een verklaring gaat je niet helpen, het enige wat je vind is alleen maar ellende wat jouw angsten alleen maar zullen versterken.
Stop met het meten van je bloeddruk, 1x per 3 maanden een meting doen is voldoende. Een bloeddrukmeting is een momentopname de ene keer is ie wat hoger dan de andere keer, dat is niet erg. Als je 's nachts slaapt is je bloeddruk normaliter veel lager zodat je vaten zich weer herstellen.
Probeer meer afleiding te zoeken, hoe moeilijk dat ook kan zijn maar probeer iets te vinden wat jouw gedachten opzij zet, wat dan ook.......
Sterkte!
SjonnieSjonnie> 2 jaar geleden
-
-
Ik kamp al heel me leven met angst (Verhaal 244)
Ik ben iets meer dan een jaar geleden in gestort overspannenheid. Ik kamp al heel me leven met angst ben ook met angstoornis gediagnosticeerd. Nou ging het even goed tot dat ik midden november covid klachten kreeg en vervolgens ben gaan geen testen en ik was positief al gauw kwamen de angsten en piekeren terug ik lag plat was echt ziek had het heel.erg benauwd hoesten en geen reuk of smaak. Nou ben ik herstellende maar heb nog steeds heel erg last van somberheid en angstgevoelens volgens me arts en therapeut heel normaal omdat me lichaam is ontregeld door covid het heeft me mentaal naar beneden gehaald ik was ook heel erg angstig en was constant iedereen aan het appen die het ook heeft gehad om te vragen maar herkenning. Dus kortom ik was niet meer rustig te krijgen tot de telefoontje naar me HA en die schreef me oxazepam voor km de weekend door te komen maar daar ging ik niet zo lekker op ik at niet lag daar maar etc ....nou heb lorazepam gekregen daar ben ik mee meer bekend mee heb ik in het verleden ook geslikt dus ik hoop dat dit me door me breakdown kan helpen zodat k weer op me echt problemen ken focussen en aanpakkenRoberto> 2 jaar geleden -
Ik kan vanuit het niets me plotseling zo naar voelen (Verhaal 243)
Ik heb thuis een dementerende man En ik weet niet hoe lang ik dit nog aankan met hem..Ik kan vanuit het niets me plotseling zo naar voelen Ik heb dan bv een hartslag van 61 maar toch een naar benauwd gevoel in mijn keel.
Zo'n naar gevoel en hoe meer ik er aan denk lijkt het erger te worden Mijn man praat bv de hele dag niet tegen me En loopt langs me alsof ik er niet ben .Dat doet zon pijn .En ik zal zo blij zijn als hij opgenomen word in een verpleegtehuis Maar hij doet het niet zegt hij .Ik heb vaak last van hartritme stoornis .Dus daarom word ik gauw zenuwachtig en voel me zo .Even mijn hart luchten hoop ik dat het helpt .bedanktMaria garcia> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Lieve Maria, linksom of rechtsom, het komt goed hoor! Houd moed, durf hulp te vragen en wees superlief voor jezelf! X
Marijke> 2 jaar geleden
-
Help help, hoe kom ik van het piekeren af? (Verhaal 127)
Lieve mensen,
Mijn hele leve ben ik al een piekeraar.
Dit komt tot uiting doordat ik mezelf afsluit tijdens
Familie activiteiten. Dit zorgt voor ernstige problemen
In de relationele sfeer. Hierdoor kan ik ook moeilijk genieten van dingen.
Help help, hoe kom ik van het piekeren af?Lars> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
ik hebangst stoonis
lars> 2 jaar geleden
-
-
Angst zorgt ervoor dat je aandacht naar binnen keert en dat verergert het alleen maar. Probeer juist liefdevolle gedachten te produceren over waar je dankbaar voor bent, bijvoorbeeld voor je familie, vrienden etc. Dat soort gedachten zorgen voor een rustsignaal naar je lichaam. Ook zou ik sterk aanraden je vitaminen en mineralen te checken. Vooral vitamine D schijnen veel mensen een tekort aan te hebben. Beiden hebben mij veel geholpen.
Niels> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Hoi
Naar dat je zo door je gedachten word meegesleurd. Mijn tip is hard ( mag ook in je hoofd hoor) stop zeggen. Heel kordaat en vast besloten. Dan ga ik het onze vader opzeggen maar je kan natuurlijk ook positieve aformaties gebruiken.
Ik kan dit aan.
Ik ben sterk
Ik vertrouw op mezelf
Ik geloof in me kracht
Van die dingen. Maar let op dat je niet negatief gaat als ik kan paniek aan. Nee je brein gaat dan met dat word paniek of angst aan de haal. Dus dan zeg je ik ben sterk en herhaal het gewoon 100 x als het moet.
Voor paniek buiten je bed om het zo maar te zeggen is een balletje heel handig. Je angstige gedachten heb ke geloof ik rechter hersenhelft voor nodig en handelingen links en die kunnen niet goed tegelijk werken. Je angst neemt dan af. Gooi het balletje van de een naar de andere hand de gooiend hand is dominant en mag bewegen de andere hand is stil. Dus je dominante hand wisselt. Doordat je hier je aandacht op moet focussen sla je niet door in je angst.
Ook een goeie is binaire beats. Zelfde wetenschappelijke achterliggende idee dat je linker en rechter hersenhelft dan afgeleid worden en je brein maar zo veel tegelijk kan.
Voor de lange termijn adviseer ik je meditatie, lichaamsbeweging en positieve aformaties. Als je iets maar vaak genoeg herhaalt voor je brein word het waarheid. Bedenk wel dat het minimaal 40 dagen duurt voor nieuwe gedachten gewoonte worden en je die eerste 40 dagen echt non stop je negatieve gedachten moet stoppen en vervangen voor positieve aformaties..
Dikke knuffel en heel heel veel succesKim> 2 jaar geleden
-
-
Ben gaan afbouwen met de medicatie (Verhaal 241)
Ben sinds mijn burn-out begonnen met sertraline voor angst en paniek moest eerst mijn van mijn psycholoog. De oude medicatie afbouwen en dat was paroxetine .dus begonnen met 50 mg week 1 tweede week naar de 75 en derde week ophogen naar 100 .maar sinds ik met de 75 dosering ben gestart kan ik zeggen wat een hel bijna niet vol te houden .alleen maar paniek en onrust en bij de 100 mg was het helemaal feest.wat een rot gevoel weer naar de psycholoog om te kijken of ik naar beneden kan met de dosering.ben toen gaan afbouwen naar 75 mg en zit nu op 50 mg ik probeer dit nu even een paar week aan te houden en hoop dat het straks weer wat beter mag gaanAndré> 2 jaar geleden -
Gewoonweg niet vol te houden (Verhaal 240)
Ik heb sinds mijn 21ste een eerste episode van hypomanie gekregen en daarna is alles omgeswicht naar gegeneraliseerde angststoornis, paniekstoornis, sociale fobie, borderline en schizoaffectieve stoornis. Je zult mss denken…ooh wat veel benamingen en/of ziektes. Dat is het ook mr vele van hen overlappen elkaar ook. Mr het blijft veel maar dan is het voor mij ook ergens duidelijk.
Dit gezegd zijnde weet ik als geen ander hoe ontzettend moe en uitgeput je bent na al dat vechten. Je voelt elke dag de adrenaline en cortisol door je lichaam schieten alsof je aangesloten bent op het elektriciteitsnet. Zo’n grote spanningen en in combinatie met woedeaanvallen in mijn geval zijn gewoonweg niet volhouden. Ik ga hoe dan de seroquel xr 50 mg verhogen. Als het geen leven is, dan zijn het maar de “pillen” waar ik zo weigerachtig tegenover ben. Weet je wat het is? Ik kom van 300mg seroquel en toen was er vrede in mijn lichaam mr het zijn die verdomde bijwerkingen waar ieder van ons niet voor kiest.
Ik wens iedereen veel rust in hun lichaam, veel kracht en sterkte!! 🙏🍀
KrisKris> 2 jaar geleden -
Angsten/paniek/dwang (Verhaal 227)
Hallo allemaal,
Kwam dit forum tegen en wil graag ook even mijn verhaal kwijt!
Ik ben een hele spontane vriendelijke jonge dame van 30 jaartjes jong.
In het dagelijks leven entertain ik mensen op social media om hun zodoende een lach op hun gezicht te toveren. En dit lukt met succes gelukkig! Want een persoon gelukkig zien maakt rijker als wat dan ook.
Alleen, hoe graag ik ook andere met een glimlach zie heb ik zelf al heel wat jaartjes last van gegeneraliseerde angstoornis/paniekstoornis.
En alsof dat pakketje nog niet genoeg is stukjes dwang.
Ik zit hiervoor ook bij de psycholoog en krijg gespecialiseerder hulp.
Zweten,nerveus,geïrriteerd en een onwerkelijk gevoel krijg ik als ik ergens heen moet gaan. Naar wat dan ook. Ik blijf zelfs een nerveus gevoel houden als ik naar mijn eigen familie ga behalve als het naar mijn ouders is.
Daarbij komen savonds ook vaker hele stomme rare vervelende gedachten op. Die breken mij nog wel meer als de angststoornis.
Gedachtes zoals dat ik nooit iets zal bereiken in mijn leven, dat mijn partner vast iemand vind die beter voor haar is, nutteloos .. en dan weer wat kwadere gedachtes.. denken dat ik een slecht mens ben, denken dat ik op een dag gek word en mijn vriendin iets aan doe.. zulke rare dingen allemaal!!
Ik heb dit open en eerlijk aan mijn psycholoog vermeld omdat je natuurlijk beter wilt worden dan is eerlijkheid het beste. Eerder durfde ik dit nooit ik dacht ze zullen me wel echt gek vinden!
Ook mijn vriendin waarmee ik al een lange tijd samen ben weet dit, ze moet dan altijd lachen en zegt; gekkie als er iemand niemand kwaad doet ben jij het wel durf ik mijn handen voor in het vuur te steken.
Als ik alle negatieve gedachtes na ga, weet ik ook van mezelf dat ik dat echt nooit zou doen en er is ook geen aanleiding voor die gedachtes want ik doe nooit mensen pijn.
Dat is ook het stomme ervan ik weet het dondersgoed maar ik denk het wel?
Mijn psycholoog gaf al aan dat gedachtes vreemd kunnen zijn maar je ze niet bent!!
Maar toch.. waarom denk je ze dan als je ze niet bent? Vaker dacht ik zou ik het dan maar uit maken met mijn vriendin en me laten opnemen? Want mensen zeggen wel je bent je gedachten niet maar waarom denk je ze dan? Dan ben je toch niet 100 procent ?
Na veel gesprekken met de psycholoog gehad te hebben en mezelf goed te spiegelen weet ik heust wel zeker dat ik niet “gek” ben.. want iemand die iemand iets wil aandoen doet dat meteen zonder zoals mij (ons) er zoveel over na te denken. Die denken niet maar doen.
Maar toch zou ik graag wat tips van jullie willen krijgen als iemand zich herkent en hoe degene ermee omgaat? Mijn gespecialiseerder hulp duurt namelijk nog ff maar onderhand zit ik wel met die stomme domme gedachtes opgescheept.
Hoop dat jullie mij kunnen helpen.
En voor iedereen.. geef nooit op samen staan we sterk en iedereen heeft echt wel iets waarmee hij of zij zijn hele leven lang mee moet vechten.
Stay positieve ondanks alles probeer ik dat ook. Mijn grootste motivatie zijn de mensen om me heen. We zijn zoveel rijker als we eens goed kijken na de mensen die dicht naast ons zijn.
KnuffelsAnoniem> 2 jaar geleden-
Heyy,
Zelf loop ik ook bij een psygoloog om precies het zelfde wat jij hier verwoord.
Bij mij begon het ook met het druk maken om de kleinste stomme dingetjes. Om die gedachten was ik mij nooit echt bewust.
Vorig jaar November ben ik moeder geworden na me bevalling heb ik om alles gehuild waarom wist ik niet uiteindelijk vormde ik een intense angst omdat ik bang zou zijn ik een gevaar zou kunnen vormen voor mijn zoon.
Zelf weet ik dat ik dat nooit zal kunnen of willen doen maar toch blijven de gedachten me schrikken.
Daarom geloof ik best dat jij er van schrikt en graag wat tips wil.
Dit zijn de tips die ik van de psygoloog mee heb gekregen.
Probeer je pieker uur uit te stellen tussen 7-8 uur savonds.
Als je die nare angstige gedachten heb ga in dan in discussie met je zelf vraag je zelf af wat je op het moment deed op welk moment die gedachten kwam, vraag jezelf daarna af of er dan ook uberhaupt wat is gebeurd en hoeveel kans er is dat dat zou gebeuren of je het zou willen.
Kijk daarna naar hoe je je dan voelt of je angst minder is.
Blijf dat telkens herhalen in je hoofd.
Zelf heb ik ook echt nog last er van en dat komt omdat ik het vollop negeer en de gedachtes dan ook weg wil drukken laat ik je een ding vettellen zodra je dat doet worden ze alleen maar erger ik merk zodra ik in gevecht met me eigen brein ga dat het stukken minder wordAnoniem> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Heyy,
Zelf loop ik ook bij een psygoloog om precies het zelfde wat jij hier verwoord.
Bij mij begon het ook met het druk maken om de kleinste stomme dingetjes. Om die gedachten was ik mij nooit echt bewust.
Vorig jaar November ben ik moeder geworden na me bevalling heb ik om alles gehuild waarom wist ik niet uiteindelijk vormde ik een intense angst omdat ik bang zou zijn ik een gevaar zou kunnen vormen voor mijn zoon.
Zelf weet ik dat ik dat nooit zal kunnen of willen doen maar toch blijven de gedachten me schrikken.
Daarom geloof ik best dat jij er van schrikt en graag wat tips wil.
Dit zijn de tips die ik van de psygoloog mee heb gekregen.
Probeer je pieker uur uit te stellen tussen 7-8 uur savonds.
Als je die nare angstige gedachten heb ga in dan in discussie met je zelf vraag je zelf af wat je op het moment deed op welk moment die gedachten kwam, vraag jezelf daarna af of er dan ook uberhaupt wat is gebeurd en hoeveel kans er is dat dat zou gebeuren of je het zou willen.
Kijk daarna naar hoe je je dan voelt of je angst minder is.
Blijf dat telkens herhalen in je hoofd.
Zelf heb ik ook echt nog last er van en dat komt omdat ik het vollop negeer en de gedachtes dan ook weg wil drukken laat ik je een ding vettellen zodra je dat doet worden ze alleen maar erger ik merk zodra ik in gevecht met me eigen brein ga dat het stukken minder wordAnoniem> 2 jaar geleden
-
-
Bang door te draaien (Verhaal 232)
Al een tijd heb ik last van paniek en angstaanvallen ,maar gisteren was ik met een vriendin, kreeg ik een heftige ervaring, de hele nacht heb ik daar door aanvallen van angst gehad, was bang psychotisch te worden, door te draaien, vandaag de hele dag heb ik last van ,bang om terug val ,in een keer ging ik trillen,weer angstaanval ,lijkt telkens een aanval op je hersenen .Is dit herkenbaar ,hebben jullie tips ?Visje> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Zelf ben ik ook bang gek te worden de controle kwijt te raken, ga zo maar door.
Een ding heb mij laten beseffen dat niet gaat gebeuren. Je bent bang om gek te worden omdat je bang bent gaat het dan ook niet gebeuren en ben je er bewust van je het niet wilt en het dan ook heel erg zal vinden.
Het zal niet in een keer over gaan natuurlijk de angst er voor. Zelf ben ik ook nog in therapie en heb ik dwangmatige gedachten lijkt wel omdat als ik die niet heb ik bang ben het zal gebeuren wat ook niet bodig is.
Wat ik je wil vertellen is om de angst niet te gaan negeren dan word het alleen maar erger kijk de angst recht in ze ogen aan. Vraag jezelf af of het nodig is om bang te zijn wat je aan het doen was en of de gedachten angsten kloppen zo stel je je zelf alsmaar gerust.Anoniem> 2 jaar geleden
-
Van de ene op de andere dag (Verhaal 80)
Sinds mijn twaalfde is van het ene op het andere moment hevige angst en paniek ontstaan. Nu 48 jaar later vele behandelingen, klinisch en ambulant nog steeds last. Durf moeilijk de stad uit. Gaar overigens beter dan jaren geleden toen ik zelfs de straat niet op durfde. Vier keer een antidepressivum gebruikt zonder resultaat. Ca 5 jaren Temesta gebruikt en daarmee gestopt. Later weer veel angst en toen Tranxene een poos gebruikt. Ook daar weer zelf mee gestopt. Later weer veel angst en slip nu Lorazepam en dat bevalt goed, minder angst en exposures gaan beter. Nu wil een psychiater dat is overstap op weer een ander antidepressivum aangevuld eventueel met Seroquel en dan te bedenken dat naar een behandelaar ben gegaan voor EMDR. Ze willen dat ik stop met Lorazepam en dat het naar verhouding best goed gaat. Lorazepam houdt angst in stand wordt er gezegd. Neem je dat weg is er weer de angst is de ervaring en ervaring heb ik helaas genoeg. Waarom zo tegen Lorazepam? Het werkt voor mij. Na 48 jaar weer experimenteren?
Anoniem2019> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Hoii Anoniem,
Fijn dat ik nu lees dat iemand het zelfde heett als ik..
Ben zelf moeder van een kindje van 1 en heb hier veel last van..X> 2 jaar geleden
-
De afgelopen weken waren een hel (Verhaal 236)
Ik ben sinds drie weken aan her ophogen en zit op 30 mg citalopram; zonder lukte het me niet. Iemand ervaring? De afgelopen weken waren een hel en vannacht ook( kan het duren voordat het aanslaat? Ik ben bang dat ik nooit de oude word.Z> 2 jaar geleden -
Ben het huis uit gevlucht door hyperventileren (Verhaal 123)
Vannacht is heftiger dan andere keren. Ik ben angstig om te gaan slapen. Ben het huis uit gevlucht door hyperventileren. Natuurlijk is het buiten stil vanwege de avondklok en dat maakt mij nog angstiger, er is niemand die mij kan helpen als ik onderuit ga. Nu lig ik weer in bed en mijn ademhaling is (denk ik) weer onder controle maar voel nu telkens steken in m'n hart en daar wordt ik weer angstig over. Ik wil slapen maar de angst houd mij wakker en ik zie de klok steeds dichter naar de ochtend gaan. Ik moet slapen. Soms zit ik te denken om een aed? privé aan te schaffen, zo erg is het. Ben op m'n hoede, nog steeds. Begrijp jullie mij?
Ron> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Ik begrijp je heel goed; wandelen vind ik ook het beste. Je zal niet onderuit gaan, mij hielp de gedachte dat het geen echte angst was, maar slechts een gevoel dat voorbij gaat.
Anoniem> 2 jaar geleden
-
Hyperventilatie als ik in bed lig (Verhaal 113)
Hi. Daar ben ik weer. De laatste maanden heb ik vaak last van hyperventilatie en meestal als ik in bed lig. Soms is die angst zo beangstigend en deze wordt steeds erger (vicieuze cirkel) dat ik mij aankleed en het huis uit vlucht. Ik loop dan als een kip zonder kop snachts door de wijk en ren /wandel sterk door om mezelf moet te maken zodat de ademhaling hopelijk hersteld. Nu met die avondklok kan ik dus niet meer naar buiten.... En de tuin is geen optie alhoewel ik dan wel buiten bent. Heeft iemand een oplossing?
Ron> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Hoi ik heb hetzelfde loop ook door de wijk ik ben nu aan her opbouwen met ad dus misschien wordr t minder als het eenmaal
Werkt! In t verleden ook gebruikt
, toen werkte het na een poosjeGeen> 2 jaar geleden
-
De een wel en de ander niet gevaccineerd (Verhaal 234)
sinds 2 maanden heb ik een angst ontwikkeld door een bericht uit Italie QR code nodig om te kunnen werken,ik ben de gehele dag nerveus en gespannen en slaap slecht.Maak mij ontzettend veel zorgen over de coronamaatregelen die gaan komen en dan met name de QR pas voor op het werk.Ik ben nu 4 mnd met vervroegd pensioen en mijn vrouw werkt nog deels. Ik ben gevaccineerd en mijn vrouw wil hem niet. Dit geeft mij zoveel onrust dat ze daardoor niet meer naar haar werk mag en zonder inkomen zit,dan moeten we leven van een klein pensioen.Heb diverse pogingen gedaan om haar over te halen om de prik te laten zetten,maar no way dan nog liever de kogel zegt ze dan.We hebben gelukkig nog spaarcentjes maar op deze manier is dat snel op .Ik word of (ben) er zo langszamerhand depressief van .Zijn er hier misschien meer in een soortgelijke situatie.Ik heb het gevoel dat wij het enige stel zijn waarvan de een wel en de ander niet gevaccineerd isJan> 2 jaar geleden -
Overal druk om maken (Verhaal 233)
Zijn hier meer moeders met een pieker/angststoornis?
Ik ben zelf een 21 jarige moeder van een zoontje van bijna 1 jaar, zelf heb ik de hele dag door angstige pieker gedachtis die mij dan ook echt een paniek aanval geven. Ik kan me dan ook overal druk om maken, heb bijvoorbeeld maanden en maanden terug een docu gezien van een normale man die zijn kinderen wat heeft misdaan hier kan ik dan ook de hele dag over piekeren wat als ik dit ook krijg uit het niets, wat als ik gek word en een gevaar zal vormen. Het lijkt wel bijna dwangmatig zodra ik opsta is het maak je niet druk je zal dit en dit niet doen en dan gaat het de hele dag door met alles wat ik positief denk komt er wat ergs angstig achteraan..
Hoop dat iemand zich hierin herkend..
Maaktnietuit> 2 jaar geleden -
Trekt mijn gezin dit? (Verhaal 144)
Ik heb zins een jaar een angststoornis wat mijn hele leven op de kop zet. 24 u/PD spanningsklachten en zo goed als geen slaap met lorazepam . Soms zo uitgeput dat ik het leven heel zwaar vindt. Komt dit ooit nog weleens goed en trekt mijn gezin dit. Mijn stemming bepaald alles thuis en dat doet mij zeer. Heb mindfulnes vaardigheden therapie en gesprekken met psycholoog gehad. Hoe kom ik van die constante spanning en angst af en kan ik weer leven. Heeft iemand tips of positieve berichten voor mij hoe verder.Wouter> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
STOP met benzo diazepines - AUB je gaat er stuk aan - ben zelfs na maar 7 maanden (2020) MATIG gebruik (oxazepam, lorazepam, afbouwen diazepam) (2021 jan feb maart) door een HEL gegaan.
Benzo zijn niet het antwoord, heb nog steeds angsten, maar doe het liever met supplementen, en er zijn er genoeg.
Er zijn ook hele goeie slaap supplementen, GABA of HTP-5 zoek er naar, ik slaap nu goed.. heb alleen mijn probleem ochtend angsten snellere hartslag onrustig vooral, te veel cortisol waarschijnlijk.
Ook last van darmen wat alleen maar erger werdt na die rot benzo's - stop er mee echt.Joop> 2 jaar geleden
-
Klachten na de angstaanval (Verhaal 231)
Goedenmiddag
Ik heb alweer geruime tijd last van paniek en angst stoornis .Gisteren was heel heftig ,alle negatieve gebeurtenissen kwamen boven en kreeg aanval op aanval 3 achter elkaar .nu nog heb ik last van de aanvallen die ik gehad heb .
Mijn hoofd blijft tintelen ,zwaar gevoel aan de ene kant ,leeg gevoel aan de andere kant en af en toe komt weer een kleinere aanval.
Zijn er meer mensen die er last van hebben? Klachten Na de angstaanval?Platvis> 2 jaar geleden -
Afleidende luisterverhalen (Verhaal 229)
Ik heb niet de kracht om verhalen te lezen. Ventilleren doet goed maar is heel vermoeiend. Waar ik naar zoek, maar niet vind, zijn online therapeutische "verhalen" die ingesproken zijn om de angsten, frustraties, onzekerheden, pijn en trauma´s van langdurig zieke mensen af te leiden. Naar een andere "positieve" wereld. Die ons geruststellen, kalmeren, motiveren en geen achtergrondmuziek hebben. Die speciaal voor "mij"), en de massa andere mensen die elke dag fysiek en mentaal keihard moeten vechten, grotendeels geïsoleerd zijn en de meeste tijd op bed móeten doorbrengen gemaakt zijn. Niet het standaard verhaal van "het is een zware tijd, gooi je ballast overboord en er komen betere tijden". Meditaties voor angsten e.d. bestaan. Die ken ik. Daar zit vaak achtergrondmuziek op en duren niet zo lang. Het zou zó helend zijn meegesleept te worden in een lang luisterverhaal wat eventueel tussendoor stopgezet kan worden. Engels of Vlaams, maakt niet uit. .... enne... zoals de meesten in mijn situatie: ik leef van een zeer klein budget waar ik net mee rond kan komen.
Voorstellen? Tips?Lymie> 2 jaar geleden -
Angst vreet me op (Verhaal 228)
Hallo,
ik ben zelf een jonge meid van 18 jaar. Sinds corona begon heb ik echt last gekregen van angst/pieker stoornis. Het was van de een na de ander dag plots gekomen. Het begon in februari toen ik mij wat minder goed voelde en ja hoor 2 dagen later lag ik 24/7 in bed met de gedachte dat ik dood ging en een erge ziekte had. Slapeloze nachten, pijn op de borst, hartkloppingen. Vervolgens had ik mijzelf aangepraat dat ik een hartaanval zou krijgen, dit zorgde ervoor dat ik zo gefocust was op mijn hart dat ik met nergens anders bezig was. Het waren emotionele weken want ik wist niet wat er met mij aan de hand was, vervolgens stuurden mijn ouders mij naar de dokter want zo kon het niet verder. Toen heb ik te horen gekregen dat ik last heb van een angststoornis. Het luchtte maar voor een paar dagen op, maar daarna begon het weer. Wat als de dokter het fout heeft? Wat als ik toch hartproblemen heb en binnenkort dood ga? Dit waren de vragen die ik mijzelf heel de dag door stelde. Ik moest terugkomen van de dokter als het niet goed met mij ging na 2 weken, na 1 week zat ik daar al. Doorverwezen naar een psycholoog. Zo heb ik ongeveer 10 sessies gehad, het hielp en uiteindelijk ging het beter. Zo beter dat ik er eigenlijk niet meer aan dacht. Nu is het oktober en is er een familielid op een tragisch wijze overleden, zelf zit ik nu in het buitenland met mijn familie te wachten tot over een paar dagen de begrafenis zich gaat plaats vinden. Als een persoon die last heeft van hypochondrie kan je wel raden dat mijn klachten als een speer weer terug zijn gekomen, maar het lijkt wel of ze 20 x zo hard aankomen... over een paar dagen is ook mijn vlucht naar huis, ik kan hier niet op wachten aangezien ik bizarre heimwee heb en thuis voel ik mij een stuk vertrouwder. Maar het punt is nu dat ik die dag alleen naar huis ga vliegen en mijn moeder komt een paar dagen later. Ik kan de angst maar niet opzij zetten dat er wat ergs met mijn moeder gaat gebeuren, die angst vreet mij letterlijk op en ik ben een lopend wrak. Ik zit alleen maar te denken van oh wat als dat met mijn moeder gebeurd, wat als ze overlijdt, wat als dit, wat als dat. Vragen die constant in mijn hoofd rond malen en maar niet weggaan. Heel de dag door heb ik nu weer last van paniekaanvallen, ik hoop dat iemand hier op het forum zich in kan vinden en ik hoop dat ik niet de enige ben....Froukje> 2 jaar geleden -
Ik kan mij niet neerleggen bij de diagnose angststoornis (Verhaal 33)
Mijn verhaal... in het heel kort dan wel...
na een turbulente zwangerschap en een angstaanjagende bevalling begint mijn verhaal 4 jaar geleden.
Na enkele heftige weken met een pasgeboren en een keizersnede voel ik mij niet zo al te best. Ik bleef maar veel bloedingen hebben... zelf na 3 weken. Naar de dokter... naar de gynaecoloog... online dokters... maar volgens hun helemaal normaal. Tot ik plots aan tafel bij mijn ouders heel onwel werd. Nog nooit kende ik zo een gevoel. Gelukkig hielpen mijn ouders toen met de opvang van de baby en kon ik even gaan bijslapen. Uiteindelijk na grondige controle bij de gynaecoloog bleek ik een zware baarmoeder ontSteking te hebben door achtergebleven placenta resten. Weer onder het mes dus.. de maanden gingen dan heel snel voorbij met veel stress en zorgen door een huilbaby. Tot ik plots in de zetel lag te ontspannen en mijn hart plots in alle richtingen tekeer ging. Volledig door angst verdronken voelde ik mij de dagen daarop zeker niet beter. Naar de dokter dan maar... bloeddrukverlagers gekregen. De volgende ochtend na 2 pilletjes kon ik niet meer op mijn benen staan doordat mijn bloeddruk te laag was. Hup opnieuw naar de dokter... tranen met tuiten heb ik geweend... ik voelde me slecht. Steeds duizelig, wazig zien, soms vielen mijn gedachten weg, mijn hart dat in het rond sloeg. Dan kwamen we met angstremmers naar huis... wat niet genoeg hielp... dan maar in combinatie met anti depressiva. Bij de psycholoog had ik meer zweetuitbarsingen dan wat anders... probleem was dat ik eigenlijk niet wist wat ik tegen de psycholoog moet zeggen. Ik had geen problemen enkel mijn lichaam wou gewoon niet meer mee! Dan kwamen een paar betere maanden en was alles onder controle. Nu 4 jaar later en vele UPS en downs verder zit ik weer heel diep. Ondertussen heb ik ervoor gekozen om bij een psychiater te gaan. Hij kan mij beter behandelen ivm lichamelijke klachten. Nu gebruik ik sertraline, van 50 Mg naar 100 naar 150 en nu op 200mg. Vooral omdat mijn lichamelijke klachten niet verdwenen. En telkens ik bij de psychiater ben vraag ik hem wat er met me mis is... angststoornis zegt hij dan. Ik kan mij niet neerleggen bij deze diagnose. Ik voel me grieperig, spierpijn, spierzwakte, tremor, zweetbuien, hartkloppingen, darmen helemaal overhoop. Ik twijfel over mezelf en ben meer duizelig dan normaal. Ik probeer alles te geven voor mijn gezin en vooral door te gaan. Maar eerlijk... mijn leven is een hel op deze moment!Tiffany> 2 jaar geleden-
Ik herken jouw klachten en het gevoel in je onderbuik dat er gewoon echt iets niet goed is in je lichaam. Als je echt dat gevoel hebt zou ik gewoon doorgaan met onderzoeken en bij de dokter aangeven wat je dan zou willen laten onderzoeken wat jou er van overtuigd dat er niks mis is.
Ik hoor van veel mensen dat ik het moet laten rusten accepteren etc maar dat kan ik gewoon niet. Je hebt zelfs van die prescan klinieken waar je alle tests en mri etc kan doen alleen kost dat wel wat. Ik zou zeggen luister naar je gevoel. Zeg niet dat het niet ook psychisch zou kunnen zijn dus therapie kan nooit kwaad.Kim> 2 jaar geleden -
Bij mij hielp lorezepam
Anoniem> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Hi, klinkt alsof he last hebt van verlatingsangst. Zoek daar eens wat info over. Sterkte! Het is heel goed te behandelen en ervan af te komen. Zoek hulp!
ARockinRobin> 2 jaar geleden
-
-
angstaanvallen sinds corona (Verhaal 71)
Hoi,
Sinds begin van de Corona en iedereen in zen huis moest blijven ben ik angstaanvallen beginnen krijgen.
Ik ben enorm op mijn rust gesteld snachts ook voor mijn kinderen .
Maar 1 van onze buren is nogal luid.. meerdere malen op aangesproken of dit na 22u stiller kan en helpt een tijdje maar dan gebeurt het weer.
Ondertussen hebben wij ook een mooie kans gekregen en gaan wij verhuizen alleen zal het probleem mee verhuizen denk ik? Ik kan nietveel meer verdragen van lawaai en wil hier graag vanaf ik ben al naar een therapeut geweest en neem medicatie om Te kalmeren .
Ook al veel moeten horen dat ik er mij moet over zetten en alles wel goed komt . Makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk met een verhuis voor de deur .. zou gewoon eens deugd doen moesten er nog mensen zijn die dit herkennen.. grtjsAnoniem> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Hi Ophelia,
Kun je hulp inschakelen van familie en vrienden? Of een therapeut. Al is het maar voor je zelf om gesteund en je begrepen te voelen. Dat is zo belangrijk voor jezelf dat jij niet aan de situatie onderdoor gaat. Zeker met een kind erbij.
Jij kan je partner niet veranderen. Hij moet zelf inzien dat het zo langer niet gaat. Zorg goed voor jezelf!
Veel liefs en sterkte.RockinRobin> 2 jaar geleden
-
Ik maak me enorm zorgen over de toekomst (Verhaal 119)
Wij hebben pas een nieuw huis gekocht. Dit huis vertoond wel wat verborgen gebreken en ook het energieverbruik sluit niet aan met wat het volgend het energieverslag van de verkoop moet zijn. Ik maak sindsdien enorm zorgen over de toekomst. Ik loop constant met de daver op het lijf en lach bijna niet meer. Enkel s avonds lijkt mijn lichaam tot rust te komen. Ik heb heel veel schrik dat ik mijn toekomst vergooid heb. Huis verkopen is geen optie, dan blijven we met een gigantische put achter. De enige optie is me erdoor te slaan. Maar door de hevige angsten ben ik verlamd. Diep vanbinnen geloof ik ook niet dat het goedkomt.
DM> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Beste DM,
Je staat er niet alleen voor en hoeft het niet alleen te dien. Denk aan je partner, instanties, vrienden. Vertel ze waar je mee zit en vraag om hulp! Sterkte!RockinRobin> 2 jaar geleden
-
Stottertrauma (Verhaal 220)
Kort , stottertrauma , je verliest je IK je bent nooit jezelf en mijd spreken mensen ,ongewild isolement, eenzaamheid is onverdragelijk, gevolg zware depressies ,verslaving drank roken, je opsluiten,verlies werk, geen vrienden kennissen laat staan een vriendin ,geen vakanties. Weet zeker dat mensen die extreem verlegen zijn of blozen andere contactproblemen hebben ook zo leven niet allemaal , ben ook hoogsensitief lastig niet verwerken van teveel prikkels en emoties niet reguleren. Hoop dat mensen die dit lezen beseffen dat je er uiteindelijk alleen voor staat alleen jij jij kan dit misschien veranderen,ik probeer het elke dag. Iedereen die hier post wens ik alle kracht hoop en eigenliefde toe om beter te worden !!arthur> 2 jaar geleden -
Ik wil er vanaf ik wil winnen van de angst (Verhaal 219)
Elke dag de angst die mijn leven beïnvloed elke dag de doemscenario’s en alarm bellen in mijn hoofd die er voor zorgen dat ik me afzonder van het leven van wat ik echt wil, ik word belemmerd en geblokkeerd in het leven door mijn eigen angsten en gedachten en het lukt mij niet om de angst te overwinnen telkens wanneer ik het overwonnen heb gaat het even goed en durf ik alles weer en kan ik alles weer aan maar snel daarna ben ik weer terug bij af en zit ik weer in hetzelfde visuele cirkeltje..
nu de laatste tijd heel erg bang dat ik gek ga worden of de grip over mezelf verlies omdat mijn hersenen teveel over uren draaien en ik het niet meer bij kan houden, ik ben bang dat ik geen controle meer over mezelf heb.. de paniek aanvallen de hyperventilaties.
Ik wil er vanaf ik wil winnen van de angst.
Jammer dat we met z’n allen op deze website zijn beland maar hopelijk komen we er allemaal op een dag vanaf!Anoniem> 2 jaar geleden -
Kan niet geloven dat dit het echte leven is (Verhaal 154)
Ik heb een tijdje terug wiet gerookt waar ik erg bad op ging. Dagen er na steeds het idee dat ik een droom zat etc. Gaat nu wel beter, maar ben erg bang dat ik niet echt leef of dat ik door de trip in een ander leven zit of iets dergelijks. Maakte mij voor de trip ook wel eens druk om dit soort dingen, maar ben heel erg bang dat ik nooit ga geloven dat dit het echte leven is. Iemand die dit herkent of mij kan helpen? Ik trek het echt even niet meer allemaal. Ik wil weer gewoon kunnen genieten. 😞Anoniem> 2 jaar geleden-
Dit is derealisatie, zoek maar eens op
Anoniem> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Dit herken ik. Het is een beschermingsmechanisme van je hersenen. Hoe eng het ook is, het is er voor je. Ik heb dit vooral wanneer ik hoog in de stress zit. Vreselijk maar kan geen kwaad.
Bus> 2 jaar geleden
-
-
Het idee dat mijn hart ermee gaat stoppen (Verhaal 205)
Ik ben zelf ik Maart 2021 overvallen door een acute paniekaanval in de auto, ik heb nog dagelijks last van spanning. Het idee dat mijn hart ermee gaat stoppen, en dit zonder enkele aanleiding. Ik slik nu Venlafaxine Aurobindo 75MG, elke dag blijf ik dit gevoel nu hebben en ben uiteindelijk ook aangemeld bij de GGZ paniek. Ik werk in de beveiliging en ben vaak ooggetuige van geweld richting mij geweest. Echter zie ik hier geen verband tussen terwijl mijn praktijkondersteunende psycholoog dat wel zag. Iemand verder nog ervaring of tips en tricks voor angst met ziekte beelden of hartfunctie?Noah> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Dit is normaal. Soms komt t ineens omhoog. Kunnen we niks aan doen. Dat gebeurd gewoon. Hebben wij allemaal ook. Soms gaat t jaren goed en ineens steekt t weer de kop op. Ma dat is ma voor even. Komt goed x
Anouk> 2 jaar geleden
-
Alsof mijn wereld super klein is door mijn angsthoofd (Verhaal 214)
Lieve mede angstige mensen,
Ikzelf ben 40 jaar en heb een angst stoornis.
Word vaak getriggerd want heb ook ptss.
Maar goed terug naar de angststoornis.
Word angstig wanneer ik van een ander afhankelijk ben b.v een dokter of als ik iemand anders moet vertrouwen omdat ik iets zelf niet alleen kan klussen of iets medisch etc.
Ik heb dus ook een medische angst en op dit moment heb ik dus iets medisch alleen de dokter weet niet goed wat het is en ik heb wel een recept mee gekregen om te proberen (ook daar heb ik angst voor medicatie) maar ik gebruik het recept toch en ik probeer de dokter toch te vertrouwen want kom er zelf niet uit.
Wanneer ik iets medisch heb ben ik vaak bang dat het niet over gaat.
Ik ben dan de hele dag door aan het piekeren ,voel me angstig verdrietig en denk dat ik het niet trek en het nooit meer goed komt.
Ik probeer dan wel afleiding te zoeken of helpende gedachten de denken maar de angst is te groot.
Ik lucht mijn hart wel bij mensen maar merk vaak toch dat die het niet begrijpen wat dan ook weer een angstig gevoel op leverd maar ook een eenzaam gevoel.
Ik merk dat ik mij door mijn angststroornis gevangen voel in mijn hoofd en lijf en in het leven.Alsof mijn wereld super klein is door mijn angsthoofd.
Wie herkent zich een beetje in mijn verhaal?of heeft wat troostende woorden of miss tips?!
Ik wens in ieder geval iedereen met een angststoornis hier op deze site veel sterkte en hopelijk kunnen we hier wat steun vinden bij elkaar.
Vriendelijke groetjes EvaEva> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Ik begrijp je. Je bent niet alleen!
Anouk> 2 jaar geleden
-
Ik dacht dat ik dood ging (Verhaal 216)
13 juni 2017. Meest zwarte bladzijde uit mijn leven. Ik zat al best lang niet goed in me vel. Maar wat er die dag gebeurde was iets wat me leven compleet stil zette. Ik was onderweg na mn dokter. 5 min in de auto.. en daar.. complete paniek aanval. Ik dacht dat ik dood ging. Is een gevoel die alleen mensen kunnen omschrijven die t zelfde hebben gevoeld. Ma daar bleef het niet bij. 2 jaar lang elke dag angst. Als je je been breekt is t zichtbaar. Maar als je een error hebt in je hoofd is het moeilijk te begrijpen voor anderen. Eerste 2 weken van me angststoornis waren hel. Ik wou niet meer. Trillen, overgeven, pure doodsangst. Zelfs de medicatie (alprazolam) helpte niet. Niks. Dag na dag was alsof ik leefde in de allerergste nachtmerrie. Ik heb uiteindelijk bij gzz de perfecte hulp gekregen. Er was geen andere uitweg dan met antidepressiva te beginnen. En 4 jaar later kan ik zeggen.. ik ben erruit gekomen. Echt. T was niet makkelijk. Maar echt waar er is een uitweg. Je moet er hard voor vechten. Ma geloof in je zelf. Jullie zijn niet alleen. Wij snappen elkaar xxAnouk> 2 jaar geleden -
Ik beland weer in de vicieuze circel (Verhaal 198)
Ik lees genoeg verhalen terug en ik ben niet de enige die met angst leeft. De ene meer dan de ander. Maar ik zie maar weinig reacties met tips of iets dergelijks. Ik wilde deze post heel anders beginnen, maar moest het even kwijt. De laatste tijd en vooral nu (omdat mijn angst mij wakker houd) heb ik een enorme angst ontwikkeld, dat ik niet durf te gaan slapen (en dat ik niet meer wakker wordt). Dit maakt mij zo angstig en ik beland weer in die vicieuze cirkel en begint weer van voor af aan.Ron> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Hallo Ron, ik heb hier vroeger ook last van gehad. Had last van hyperventilatie aanvallen waarvan ik dacht ik ga dood. Kon toen niet alleen gelaten worden ok niet met slapen. Dacht hetzelfde als jij. Zat ook in een cirkel waar ik heel langzaam ben uitgekomen. Door ondersteuning van naasten, medicijnen (antidepressiva, psycholoog. Was in het begin in 1 week 10 kg afgevallen. Uiteindelijk werd het beter, heel langzaam. Wens je heel veel strrkte en doorzettingsvermogen toe. Probeer er met hulp uit te komen.
Albert> 2 jaar geleden
-
9 maanden voor mijn pensioen (Verhaal 213)
Sinds 2 a 3 maanden zit ik thuis met een angst en stemmingsstoornis ( depressie) ben 65 jaar en hoef nog maar 9 maanden te werken voor mijn pensioen. Kreeg last van sombere gedachten, daardoor lichamelijke klachten, spanning vooral in de buikomgeving. Vroeger 8 a 9 jaar geleden heb ik hier ook al last van gehad. Zwaar depressief haast hele dag een half jaar eel op de bank gelegen. Bij wakker worden de gedachte, is het al bed tijd, ksn ok deze dag ovrrslaan. Nu wordt ik niet lekkrr wakker. Vooral weer spanning en maak ik me zorgen om dingen die nog dtaan tre gebeuten. In de loop van de dag ga ik me betrr voelen, vooral in de avond. Alsof ik Albert2 ben geworden. Maak me nu erg druk over een a.s. vakantie waar ik als Albrrt tegenop op zie. Ver van huis maakt me dan erg angstig. Maar Albert2 heeft daar geen last van. Ben in behandeling bij een psycholoog en een psychiater voor de medicijnen, slikte al antidepressiva voor onderhoud vvor angststoornis. Echtrr dat is nu verhoogd. Heb daar nog geen profijt van. Slik nu daarom ook 1 oxazepan 10 mg in de ochtend. Voor de 2e dag nu. Dat neemt eel de spanning in de ochtend weg. Al met al blijft het moeilijk om alles te verwerken en er mee om te gaan. Erg vermoeiend. En regelmatig word ik er moedeloos van. Ik wil iedereen met dit soort klachten heel veel sterkte toewensen, praat erover en zeg het tegen de mensen waarvan je houdt waar je last van hebt. Niet iedereen begrijpt hoe zwaar en moeilijk het is.Albert> 2 jaar geleden -
-
Ik neem al sinds mijn 12de (ben nu 50) alles op video op (Verhaal 200)
Ik vind het heel moeilijk om mijn probleem te beschrijven. Ik kan niet genieten van het moment, van het nu. Ik neem al sinds mijn 12de (ben nu 50) alles op video op om het dan later af te spelen en terug te gaan naar dat moment. Dan heb ik spijt dat ik het nooit bewust heb meegemaakt. Heel moeilijk om uit te leggen maar ik leef constant in het verleden. Ook als ik teveel prikkels krijg op een bepaald moment panikeer ik en voel me niet meer in het heden, de realiteit is weg. Later bekijk ik die momenten dan terug en probeer ze bewuster mee te maken maar dit is natuurlijk nooit meer hetzelfde. Ik heb duizenden uren aan videomateriaal en tot de dag van vandaag blijf ik alles opnemen.
Klinkt dit bekend voor iemand?Joris> 2 jaar geleden-
Ondanks de populaire uitspraak ‘leef in het nu’ denk ik dat het echt niet zo belangrijk is om ‘in het nu’ te genieten. Als je op video iets terugkijkt en dan geniet, is dat toch ook ‘nu’. Ieder mens is anders. Straf jezef niet. Dit is gewoon hoe jij bent en dat is helemaal prima. Minder spijt en meer genieten, of dat nou in het ‘nu’ nu’ is, of ‘nu’ terugkijkend. Dat maakt denk ik niet uit.
Anoniem> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Dit is eerder wantrouwen maar geen angststoornissen/paniekaanval.
Zou je eerder gewoon samen over moeten praten.Loekie> 2 jaar geleden
-
-
Mij goed voelen voelt niet goed! (Verhaal 211)
Hallo,
Waar zal ik beginnen....4 jaar geleden heb ik de aller eerste Paniek/Hyperventilatie aanval gehad.
Ik ging de markt op, voor mijn toenmalige vriendin een warmte kussentje zoeken want ze had buikpijn.
Ik liep de Etos binnen en toen begon het, ik zag in een keer alles dubbel en wazig en voelde me iets wat duizelig, het eerste wat in mij opkwam was snel ergens iets zoets te gaan kopen zodat het misschien mijn duizeligheid zou weg nemen.
Ik liep de markt op naar een snoepkraam, voelde me tegelijk nog hetzelfde, kwam bij het kraampje aan en haald 5 euro uit mijn zakken, en legde mijn handen ( waarschijnlijk ongecontroleerd iets te hard ) op de tafel, de mevrouw die mij wilde bedienen, schrok, en rende van mij weg, ik begon toen noodkreten uit te slaan ( soort van schreeuwen en viel een soort van flauw ) ik kwam weer bij zinnen een minuut of 5 later bij de groenteboer en zij, zal ik meteen 112 bellen voor je ? ik zei nee dat hoeft niet mijn huis staat meteen achter dit kraampje.
Ik ging na 20 minuten te hebben gezeten naar binnen en voelde mij plot wel weer wat lekkerder, ik wilde wel wat eten want ik moest gaan werken, ik was totaal niet bezig met wat er allemaal gebeurd was ondanks ik geschrokken was.
Op dat moment dat ik dacht, ik ga iets eten en dadelijk werken begon ik spontaan hard te zweten, en moest in een keer overgeven.
Ik ben meteen na het ziekenhuis gebracht daarna, ben gaan zitten bij de eerste hulp en na wat te hebben gecheckt kreeg ik de uitslag, letter en figuurlijk...meneer dit is een paniek aanval/ hyperventilatie en zit tussen je oren...Ok..gelukkig niks ernstig.
Na deze dag is het alleen maar ergen en regelmatiger geworden...ik kreeg die aanvallen DAGELIJKS... rustig thuis op de bank, met mijn hondje wandelend, met de zoontjes van mijn vriendin in de speeltuin...het maakte niet meer uit wat ik probeerde om mijn rustig te houden of mij op te vrolijken, juist dan werden de aanvallen erger, hoe relaxter de situatie was hoe erger de aanvallen werden.
Ik heb toen mijn doctor benaderd en hem alles uitgelegd, de doctor zei ook meteen, tussen de oren, misschien een vorm van Fibromyalgie....tja...therapie dan maar proberen.. sure why not.
Ben toen doorverwezen naar PsyQ... na de eerste vragenlijst te hebben ingevuld ( bijna 300 vragen ) mocht ik eindelijk met iemand praten, een soort intake...ok...dat leek voor mij al meer dan genoeg als hoe die persoon mij behandelde...maakte continu fouten in het samenvatten van voor mij hele belangrijke levensgebeurtenissen ( verwisselde tot 3x toe de pesoon die ik heb opgegeven die direct naast mij op de bank is gestorven toen ik 10 jaar oud was ... mijn Opa, en elke keer zei zij, ok dus toen je vader dood op je schoot viel toen je 10 was....NEE MIJN OPA en dat tot 3x toe )
Ik was er toen eigenlijk al klaar mee...maar ok...laten wij het op zijn minst nog 1/2x proberen en misschien komt het goed.
Vraag, hoe sta je tegenover medicinale behandeling...?? NEE ik ben anti medicinale behandeling...daar ben ik van mening dat je daarna verslaafd eruit komt van de anti-depresiva...alles wat op " PAM " eindigt maakt je zo verslaafd als het maar zijn kan.
De tweede Afspraak was eigenlijk niet veel beter, weer een vragenlijst en toen 2-5 minuten nam ze de vragenlijst met mij door en thats it...sorry om vragenlijsten elke keer in te vullen ben ik niet hier...ik heb toen meteen de behandeling stopgezet.
Ik ben zelf veel maar gaan nadenken en heb gekozen voor, alles wat stimulerend is..LATEN...geen koffie vanwege de cafeïne, geen Thee vanwege de Theïne, geen alcohol.
Meer bewegen zoals sporten/fietsen en proberen mij op rustgevende dingen te fixeren en concentreren.
Jammer genoeg werd het alleen maar NOG erger :-( !!!
Als ik ging wandelen met mijn hond, was het net of er continu iets aan mij voorbij vloog, een soort zwarte schaduw, soms ook of iemand mij een harde klap geeft...ik wist niet wat ik daarvan moest denken en begon soms spontaan te huilen.
Ik kreeg ook zwaardere paniek aanvallen tijdens het wandelen waarbij ik noodgedwongen moest gaan liggen, ik wist niet hoe of waar want ik had mijn hondje bij mij...ik koos alsnog in de verwarde situatie ervoor om tussen de bosjes te gaan liggen en lag da ruim een uur.
Langzaam kwam ik weer bij en ben gaan lopen direct richting huis..heb het mijn vriendin gezegd maar die deed vrij laconiek erover....mmmm..ok die snapt of neemt het dus niet serieus.
Daarna de eerst volgende aanval was weer SUPER heftig, rustig thuis op de bank, kinderen waren bij hun vader, ik was alleen met mijn vriendin, het was weekend...dus lekker RELAXED WEEKENDJE toch...BAM...hoge hartslag en ik dacht ownee...ik had het gevoel continu op de bank rond te draaien en vroeg mijn vriendin 112 te bellen....dat is niet nodig...dit is zo weg....zei ze al Facebookend naast mij op de bank.
Toen werd het nog erger...ik dacht geen hulp te kunnen krijgen en wist wat naast mij zit is alles behalve helpend...ik dacht niet meer te kunnen praten...nam mijn telefoon op een of andere manier..en belde mijn vader op...daarna kreeg ik nog maar heel weinig mee tot aan het ziekenhuis toen ik weer beter bij zinnen kwam...meneer u mag naar huis...alles is goed.
Eenmaal thuis...zat ik met de vraag...raar...ben gezond zeggen ze, maar toch leek het alsof ik dood ging...ach zit tussen m'n oren..shit happens...ok
De kleine lichtere aanvallen gingen wel alsmaar door...wandelend...op het werk en op de fiets...net alsof je heel hard remt met je voorrem en voorover valt..best eng was dat.
Kort daarna kreeg ik alweer de 3de erg heftige aanval..weer was het weekend, weer was ik alleen met mijn vriendin...en ik was boven mijn eigen omkleden want we zouden een drankje gaan drinken in het centrum.
Tja waarom ook...hier heb je je volgende aanval..happy weekend.
Weer die hartslag maar nu..leek het continu of ik uit mijn lichaam trat...alsof ik van boven op mijn eigen lichaam keek..het leek alsof ik dood was en zag mijn hondje raar bewegen en kijken...ik vloog ( leek het op ) naar mijn hondje maar die leek bang voor mij...ik roepte hem maar hij verstopte zich...ik begon te schreeuwen naar mijn vriendin maar die kwam alsmaar niet...ik lag te draaien /vliegen....oplossing die ik dacht te hebben..ogen dicht...AMEN. Deze aanval zo met hartkloppingen duurde ook een uur denk ik.
De volgende ochtend werd ik wakker met super pijn op mijn borst..dat heb ik overigens elke keer na zon aanval.
De 4de heftige aanval was bij mijn vriendin thuis...zei was werken ( 's avonds in hotel ) haar kindjes lagen boven te slapen en ik ging een potje voetbal kijken...lekker rustig avondje....mmmm... nee mag niet!!!
Bam hartkloppingen en ik dacht weet je wat..nu het nog kan neem ik een aspirientje ( dat zou volgens de dokter kunnen helpen want maakt het bloed wat dunner dus voor de doorstroming )
Dat was een hele grote fout!!!
Het aspirientje " LEEK " te blijven hangen in mijn keel en leek net alsof ik aan het stikken was!
Daarna leek het net alsof het aspirientje heel langzaam ( SNIJDEND GEVOEL ) naar beneden ging en dan weer na boven en daarna weer naar beneden , en dit wel een uur lang.
Ik moest ook elke 2 minuten na de wc want moest overgeven en wilde overgeven zodat het eruit ging...MAAR er kwam maar niks uit...maar het gevoel ging ook niet weg..ik was in zware paniek...wist niet wat te doen en heb alsnog gelukkig 112 kunnen bellen toen het mij IETSJES beter ging, na ' ik denk " 5 minuten aan de lijn te hebben gehangen zeiden ze mij ook, meneer dankjewel voor het belletje, het zit tussen je oren.
Daarna...bleef ik nog wel wat aanvalletjes krijgen maar hele lichte....mmmm....raar....maar ok.
Weet je wat...ik begon de iets zwaardere aanvallen zelfs te missen...dit geloofd niemand mij natuurlijk.
Ik heb mijn dokter ook toen gezegd... en hoe raar dit ook klinkt.
IK VOEL ME GOED..MAAR MIJ GOED VOELEN VOELD NIET GOED.Loekie> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Vervolg, de text was te lang dus niet alles stond er.
Ik heb recent in het laatste jaar ( dus +- 4,6 jaar na de eerste ) nog maar 3 lichte aanvalletjes gehad, waarbij wel ervaringen meegemaakt.
Bij de eerste 5 maanden geleden ging ik op straat zitten en niemand die voor liep/fietste reageerde op mij, tja van je medemens moet je het hebben.
De tweede 3 maanden geleden, ik ging auto rijden en zag in een keer alles dubbel, ik schrok daar wel heel erg van want het was nog nooit tijdens auto rijden gebeurd.
Ik nam die ervaring 2 weken lang mee in mijn hoofd en had er dag en nacht koppijn van.
de derde 2 maanden geleden, toen ik mij net beter begon te voelen kwam er weer 1 tijdens het autorijden op de snelweg nu, ik parkeerde de auto langs de snelweg en heb een uur stil gezeten. Daarna ging het iets beter en heb met alle moed niet toe willen geven aan het aanvalletje en ben eigenlijk dom geweest om toch door te rijden naar waar ik heen wilde ( nog 50km moest ik rijden + 80km weer terug naar huis ) eigenlijk super dom, gevaarlijk voor mezelf en medemens geweest, maar ik wilde van mijn angst winnen.
Daarna nog weinig last gehad tot niet, ja afgelopen weekend in de supermarkt een hele lichte, maar die was na 20 min weer weg.
Ik hoop dat sommige de moeite hebben genomen dit alles te lezen...ik zou het verhaal helemaal uit hebben kunnen schrijven en nog veel meer ook kleinere gebeurtenissen met aanvallen kunnen beschrijven maar dan heb ik nog 5/6000 woorden nodig, dat leest helemaal niemand.
In de autoLoekie> 2 jaar geleden
-
Ik wil gewoon graag dat die gedachte snel weggaat (Verhaal 201)
Hallo allemaal ik wil graag ook mijn verhaal delen aangezien ik merk dat het mij erg helpt.
Bijna 3 weken geleden kreeg ik op vakantie erge buikpijn in de avond dus ik dacht misschien iets gegeten waar ik allergisch voor ben dus ik iets ingenomen voor als ik iets eet waar ik allergisch voor ben maar de buikpijn ging niet over. Uiteindelijk maar even een stukje gelopen en wonder boven wonder kon ik nog kleding passen in winkeltjes. Op een geve moment ging het niet meer en zijn we terug naar het hotel terug gegaan. Eenmaal daar ben ik maar even rustig gaan chillen en toen gaan slapen. In de nacht was ik erg onrustig en heb ik er ook alles uit gegooid. Toen ik de volgende ochtend wakker werd had ik overal spierpijn en hele erge buikpijn. Maar ik wilde wel even wat fruit eten en heb toen die dag niet zoveel gegeten. De volgende dag ging ik een stuk fietsen wat eigenlijk heel goed ging alleen toen ik die middag wat friet en kipnuggets (echt dom dat ik heb gegeten maar was een tentje waar ze de lekkerste kipnuggets had dus die wilde ik gwn) had gegeten kreeg ik gelijk weer last van mijn buik. In de middag hebben we toch maar even wat medicatie gehaald bij Apotheek daar en dit waren bruistabletten om je eten wat minder zwaar te laten vallen en dat ging eigenlijk wel goed. De volgende dag gingen we vanuit Milaan nog naar een andere shoppingmall en het was al half 3 dus we hadden allebei trek. Er is daar gwn niet zoveel keus dus we kozen iets uit wat een soort taco is met tonijn, mozzarella en tomaat. Ik begon toen heel erg na te denken en veel cola te drinken. Ik lie een winkel daarna in en kreeg meteen een misselijk gevoel en ik zeg ik moet zo spugen. Uiteindelijk het eruit gespuugd in een garage en daarna heb ik dagen niet meer normaal kunnen eten omdat niks meer smaakte. Toen zijn we in 1x vanuit Italië naar Nederland gereden en ben ik gelijk gaan bellen met de dokter want ik bleef met die buikpijn zitten en voelde me gwn niet goed. Dus ik kon een paar dagen later terecht en ik deed mijn verhaal en ze gaf wel wat tips over hoe ik weer kon eten met gedachten schema maar toen had ik nog niet zoveel last van mijn angst. Toen dat eten uiteindelijk weer goed ging en ik steeds meer gevarieerd ging eten dus niet altijd soep is mijn angst om te moeten spugen begonnen. Ik krijg van de stress een erg droge mond en hierdoor ga ik uit angst veel water drinken alleen door dat vele water drinken krijg ik juist last van spugen. Ik heb dan ook al meerdere malen moeten spugen. Die angst hiervoor belemmert mij enorm want ik kan dingen niet meer doen, even naar de Albert Heijn is al iets heel groots voor mij en ik mag dan van mezelf niet water drinken en luister dan maar een Podcast. Nu heb ik ook een spray gekocht die je stress zou moeten verminderen maar dat helpt nog niet helemaal hoe ik het wil. Ik denk er elke minuut/seconde aan en kan alleen maar aan mijn angst denken. Hierdoor wil ik niks meer ondernemen en wordt de drempel steeds hoger voor mezelf. Ik ben van plan om nu naar een psycholoog te gaan maar ik wil gewoon graag dat die gedachte snel weggaat en dat mijn lichamelijke klachten zoals buikpijn, vermoeid en spugen weggaan. Heeft iemand hier ook problemen mee/ of gehad en tips?Josefien> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Volgens mij komt deze angst vaker voor. Ze zeggen dat cognitieve therapie of EMDR goed kan helpen bij dit soort angst, of eigenlijk fobie. Ik zou het zeker snel gaan doen. Het schijnt in een paar sessies al te kunnen helpen? Heel veel succes en sterkte!
Anoniem> 2 jaar geleden
-
Angststoornis als een hoog sensitief persoon man (Verhaal 90)
Hoi iedereen,
Ik ben een hoog sensitief persoon, om eerlijk te zijn een hoog sensitieve jonge man van 21 jaar die angststoornissen heeft en ook nog eens door corona heen gaat. Dat ik een hoog sensitieve man ben betekent dat ik gevoelens intenser en dieper voel en gedachtes denk met grotere intensiteit. En de meeste mannen die zijn niet ‘echt’ zo. Zelf heb ik verschillende angststoornissen, fobieën, angstklachten en als een hoog sensitief persoon kan je ook eerder last hebben van angststoornis(sen), fobieën en angstklachten. Ik wil zien of er er nog meer hoog sensitieve mensen die door hetzelfde heengaan. Als jij 1 of meerdere angststoornis(en) hebt / fobieën / angstklachten die je belemmeren wat heeft voor jou geholpen / ben je er op een goeie manier van af gekomen? Ik hoop dat dat is gebeurt en dat je jouw ervaring met mij deelt en of het mogelijk / goed mogelijk is tijdens corona voor mij. Ik kijk uit naar (jullie) helpvolle, aardige reacties. Ik wil iedereen verder heel veel geluk, goede gezondheid, veel positiviteit en vrede wensen.Anoniem> 2 jaar geleden-
Beste anoniem.
Wat vervelend voor je dat je je zo voelt door je gevoeligheid.
Ik heb al 20 jaar last van depresieva gevoelens zwaarmoedigheid . Ik ben gevoelig voor drukte en op stresmomenten last van licht geluid etc. Ik voel ook sterk iemands gemoedstoestand aan. Er is nooit een diagnose gesteld bij mij .Maar ik.weet zeker dat ik een heel gevoelig persoon ben. Pieker ook heel veel. Overdenk alles. Ik voelde me de laatste 2 jaar heel slecht mentaal en fysiek. Ik begon heel erg te zweten in bed. Kreeg pijn aan de binnenkant van ellebogen en knieholte. Alsof er een strakke band omheen zat. Kreeg last van haaruitval en de pijn in mijn lijf werd erger. Zwevende pijn door heel mijn lijf. Ik.omschrijf het als een groeipijn of verzuring van bloed of spieren. Als ik in bed lag begon ik echt te beven. Inwendig. Vooral in mijn benen en armen. Naderhand ook in mijn hele lichaam. Traplopen voelde alsof ik gewichten aan mijn benen had. Ik kon geen vaatdoekje meer uitwringen. Ik had gewoon geen kracht meer in mijn armen.ik had ook heftige angst aanvallen en heel kortademig. Ik dacht echt dat ik een beginnende spierziekte had. Ik naar de dokter en mijn angst voor de spierziekte uitgelegd. Ze ging bloed laten onderzoeken. Ze vroeg of ik verder nog iets wist om te laten onderzoeken toen ze de lijst invulde.
Ik vroeg om de vitamine d ook maar te laten onderzoeken. O ja vitamine d zei ze. Toen ik voor de uitslag kwam was er niks aan de hand uitslagen waren goed maar het vitamine d gehalte was wat aan de lage kant. Was 40 ie en moest volgens hun 50 ie zijn.
Z3 gaf me een stootkuur vitamine d.
Dat moest ik dan 3 mnd doen en daarna met suplimenten van de drogist. Na.3 weken viel het mij op dat mijn ademhaling beter was geworden.
Dacht altijd dat ik een soort cronische hyperventilatie had. Ik kon nu dieper in en uitademen mijn spierpijn verdween voor een groot gedeelte. Ik heb nog maar een beetje spiertrilingen
En waar ik echt blij mee was is dat mijn gepieker stopte in mijn hoofd. Het was stil in mijn hoofd. Depressieve gevoelens zijn ook minder en mijn angstgevoelens zijn helemaal weg.Ik weet het natuurlijk niet zeker want ik ben geen dokter maar ik denk dat er een sterk verband is met de vitamine d is.
Hoe kan het anders dat ik me zoveel beter voel. Was ook altijd doodop. Nu heb ik ook weer vollop energie. Ik snap als je mijn verhaal ongeloofwaardig vindt
Maar zo is het bij mij echt gegaan. Ik wou dat ik dit eerder had geweten. Ik loop al 20 jaar als een zombie rond.
Ik wil oom even erbij zeggen . Vitamine d staat niet standaard op de bloedprik lijst. Dokters zullen ook niet zeggen om je vitamine d te controleren dus je zou het dan echt zelf om moeten vragen. Ik denk dat het iets te maken heeft met mijn hormoonhuishouding of zoiets. Heb ook altijd problemen gehad met heftige menstruaties enzo.
Wel altijd het gevoel gehad dat er iets niet klopte daardoor.
Ik vindt het echt bizar dat ik zo reageer op zoiets simpels als vitamine d. Maar ik ga zeker nog terug naar mijn huisarts om een keer de vitamine en mineralen te laten checken. Misschien bheb ik wel een heel gevoelig hormoon vitamine mineralen systeem omdat ik zelf een gevoelig persoon ben. Ik zelf ben nu perongeluk achter gekomen dat het echt iets doet voor mij. Ik ben echt opgeknapt. Ik hoop dat je er misschien iets aan hebt. Het is echt de moeite waard. Tenminste als het daar aan ligt..Diana> 2 jaar geleden -
Beste anoniem
Even ter aanvulling. Ik snap dat je misschien denkt wat mijn verhaal met jou probleem te maken heeft. Maar wat eigenlijk wilde zeggen. Het heeft mijn hoofd rustiger gemaakt. Ik ben er enorm van opgeknapt psychisch. Ik herkende mezelf in het stukje van de gevoeligheid van allerlei prikkels.Diana> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
heb ook hsp en bescherm mijzelf door teveel prikkels uit de weg te gaan luister veel muziek wandel en probeer prettige mensen te ontmoeten dat helpt ,kom er niet zelf mee ,laat het ze vragen geef dan oprecht antwoord zij zullen dat waarderen en er rekening mee houden,begrip en medeleven is fijn , sterkte en vertrouw op jezelf het komt goed -met hartelijke groet gerardus.
gerardus> 2 jaar geleden
-
-
Het is bijna lachwekkend om te zien wat ik allemaal opzoek om mezelf gerust te stellen (Verhaal 207)
Ik lees deze verhalen met zoveel herkenning en gelijktijdig word ik er soms gewoon blij van, omdat het betekent dat ik inderdaad "niets" heb, alleen die mindfuck, al geloof je dat meestal niet..
Ik heb bij a 18 jaar een paniekstoornis, die bij mij meestal opkomt als ik relaxed ben, geen adrenaline heb.. in stresssituaties heb ik dus juist minder last.
Twee jaar geleden echter, bleek ik een stil infarct te hebben gehad, welke bij toeval is ontdekt. Al die jaren ervoor ben ik steeds bang geweest voor mijn hart en was er nooit iets aan de hand en toen bleek dat ik twee jaar geleden toch een infarct heb gehad, presteerde ik het nog om te zeggen: zie je nu wel? (Wat natuurlijk onzin is, want dan zou ik 16 jaar met een infarct gelopen hebben, wat uiteraard niet kan, bovendien had ik net zoals velen met mij al de nodige hartfilmpjes laten maken in al die jaren..
Nu ben ik net aan een ritmestoornis geholpen , een week of vier geleden. En ook al lees ik (ja, google is een soort persoonlijke huisvriend/vijand geworden) dat je nog erg lang moe kan zijn na de ingreep, benauwd en kortademig kan zijn en druk op de borst kan hebben , ik ben intens bang dat ik ieder moment een nieuw infarct krijg. Ben enorm spits op mijn lichaam en met name mijn hart geworden, dat ik ook alles voel, het voelt alsof mijn hart een tikkende tijdbom is , wat ik al zoveel jaren heb en er niet beter op is geworden sinds het infarct. Ben nu al de hele week hele dagen slecht. Duizelig, kortademig, benauwd, zuchten, tintelingen, prop in keel etc.. over de pacemaker die geplaatst is maak ik me ook opeens zorgen, bang dar de draden loslaten, terwijl daar geen enkele aanwijzing voor is en deze pacemaker moet me juist vertrouwen geven.
Als ik terugkijk in mijn zoekgeschiedenis op mijn telefoon, dan is het gewoon bijna lachwekkend om te zien wat ik allemaal opzoek om mezelf gerust te stellen, terwijl de meest informatie je alleen maar banger maakt, zeker als je al zo hypochonder bent geworden in al die jaren. Pfffff wat een drama is dit..
Nou, ik wilde het even kwijt, heel fijn om dit even te schrijven aan lotgenoten, want idd, mensen die dit niet kennen zullen het nooit begrijpen..Anna> 2 jaar geleden -
Het is er weer! Angst. (Verhaal 206)
Het is er weer! Angst. Overweldigend gevoel en alles overheersend.
Waarom? Was ik gestrest? Iets gebeurd? Was het maar zo dan kon ik het verklaren maar nu weer geen reden. Waar ik nu wel angstig van wordt is dat ik al 10 jaar Citalopram 40 mg slik en daardoor al 10 jaar normaal functioneer zonder angsten maar nu is het er weer ondanks de medicatie. Help! Hoe kan dat? ik ben 55 of zijn het hormonen? Verklaring kan ik niet vinden. Ik wil dit niet. Probeer het los te laten en te accepteren maar desondanks komt het steeds de hele dag door naar boven.
Wie herkent dit? En natuurlijk wie heeft tips?Maria> 2 jaar geleden -
Hij stopte ermee omdat het te mooi was om waar te zijn (Verhaal 193)
September 2020 leerde ik een fantastische man kennen, de klik was er van de eerste moment. Na enkele weken kon ik niet anders dan vaststellen dat ik gewoon smoorerliefd was op hem, een verliefdheid die ik nog nooit eerder ervaren had. Zelf na een huwelijk van 5j en 2 kinderen met men ex-man was dit gevoel nergens mee te vergelijken.
Na 1 maand begonnen we een relatie met elkaar, ik wist dat hij een zware relatie van 12j achter de rug had maar dit hield hem of mij niet tegen want de liefde was ook wederzijds.
Onze relatie was top, op alle gebieden! Ondanks de lockdown beleefden we keer op keer fantastische momenten met ons 2, uren konden we lachen, praten, dansen in de living met elkaar. Tot plots Maart 2021 sloeg de paniek bij hem toe, onze relatie was voor hem te mooi om waar te zijn en hij was bang dat dit niet goed ging aflopen en maakte een einde aan onze relatie.
Mijn wereld storte in, niet te zeggen dat de breuk mij letterlijk ziek maakte. Voor het eerste ervaarde ik angstaanvallen. Pure paniek voor wat er gebeurd was. Ondanks de breuk bleven we elkaar steeds opzoeken. We gingen nog op dates met alles erop en eraan. Juli 2021 werd het plots van de ene dag op de andere dag stil van zijn kant uit. Ik wist dat onze “relatie” dat we hadden niet kon bliiven duren, de continue onzekerheid was bijna niet meer te dragen. Na ong. 4 maanden liet ik het toe, ik heb hem laten gaan. Er zat geen andere keuze meer op. Tot 2 weken geleden, daar was hij terug met de mooiste liefdesverklaring dat ik me maar kon voorstellen. Ik stelde hem voor de keuze, nu springen of nooit meer, hij koos om te springen. En hoe mooi het nu ook allemaal is en hoe zeker hij ook overkomt de angst, de innerlijke paniekaanvallen blijven. Het continue gepieker in men hoofd, zo was ik vroeger nooit niet. Ik leefde steeds zorgeloos ondanks dat men leven helemaal niet zorgeloos was. Hij weet hoe erg ik ermee worstel en wil me dan ook continu geruststellen maar zijn woorden en daden vervagen zo snel tussen mijn angst.
Wat kan of moet ik doen?Novalee> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Wat vervelend zeg dat de.gebeutenis je zo onzeker en angstig heeft gemaakt.
Probeer te focussen op de goede en leuke dingen in de relatie.. laat je onzekerheid niet iets kapot maken. Lekker genieten van hem en elkaar. Je hebt ieder moment een keuze: kies ik de angst of de vreugde? Jij weet zelf wel welke het beste voor jullie uitpakt.. veel sterkteMarike> 2 jaar geleden
-
dwangmatig piekeren (Verhaal 73)
Ik pieker enorm veel, ik kan haast zeggen dat het dwangmatig is.
Ik ben altijd al onzeker geweest, maar de laatste jaren neemt die onzekerheid andere wegen.
Ik pieker voortdurend over alles!
Enkele voorbeelden:
- Ik stuur een berichtje naar iemand, maar deze persoon antwoord geruime tijd niet. Ik bedenk al wat ik verkeerd gedaan heb. Ik vind pas rust als er geantwoord wordt.
- Ik weet dat ik geen fout heb gemaakt in dat ene dossiertje op het werk, maar bedenk alle mogelijke pistes waar het fout zou gelopen zijn.
- Ik controleer alles 100 keer (auto wel vast? Deur wel op slot gedaan? Stekker uitgetrokken? ...).
- Ik lees een artikel en projecteer het op mijn leven. Bijvoorbeeld een artikel gelezen waarbij een persoon pas op zijn/haar 30e erachter kwam dat ze voor hetzelfde geslacht viel. Dan begon ik non stop te piekeren of ik dit wel niet kan voorhebben? Echter heb ik een relatie met mijn partner en ben ik gelukkig . Maar ik pieker hier zo dwangmatig over. Dit is gelukkig al minder.
- Ik was ooit op een feestje en was spijtig genoeg goed aangeschoten. Ik kan een jarenhalf later nog piekeren of ik wel niks verkeerd heb gedaan of gezegd. De gedachte sprong me te binnen: stel dat ik mijn partner bedrogen heb en ik weet het niet meer? Ook al zegt iedereen van niet, ik blijf dit door mijn gedachten halen.
Dit zijn slechts enkele voorbeelden uit mijn non stop dwangmatig piekergedrag.
Dit begint mijn leven over te nemen, ik functioneer niet meer zoals vroeger. Ik heb vaak een onveilig gevoel, kan niet altijd tegen sociale contacten, ik ween te pas en te onpas ...
Ik heb reeds therapie gevolgd, maar heb gevoel dat dit slechts helpt op korte termijn.
Ik ben zo bang dat dit nooit over zal gaan, want dit is onhoudbaar. Ik word hier zo ongelukkig van. Ik ben bang dat ik hierdoor geen toekomst heb (wil zo graag kinderen bijvoorbeeld, maar wat als ik nog zo ben? Wat als ik dit niet aankan? Wat als ik dit doorgeef?)
Is dit herkenbaar voor iemand?
Zo ja, wat doen jullie hiermee?Anoniem> 2 jaar geleden-
Zeer herkenbaar! In behandeling voor een gegeneraliseerde angststoornis en ik merk dat het met ups en downs gaat. Wat je hier boven beschrijft ken ik en weet dat je niet de enige bent. Dat er meer mensen zijn met die deze gedachten hebben. Wat ik probeer op zo’n moment is de focus ergens anders op te leggen door iets te gaan doen en rustig te ademen door mijn buik. Ik hoop dat je hier iets aan hebt. Met vriendelijke groet, Sara
Sara> 2 jaar geleden -
Ik lees dit verhaal en zoveel herkenning
Ik heb ook erg last van deze pieker gedachtes en het beheerst echt momenteel mijn leven. Ik vind het dan soms ook zo uitzichtloos. Ik heb contact met wat therapeuten en een intake gepland staan om weer aan de slag te gaan met mezelf.
Succes!Nathasja> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Ik lees uit je verhaal dat de kern is dat je erg veel zorg maakt wat de mening van anderen is..
Trek het je niet. Letterlijk... hoe meer aandacht je er aan geeft hoe groter het wordt. Focus op jezelf. Hoe fantastisch en leuk jij bent! Dat je een goede werknemer bent en een leuke collega en een lieve partner...Marike> 2 jaar geleden
-
-
Kort door de bocht ben ik bang voor de toekomst (Verhaal 204)
Hallo iedereen,
Graag deel ik ook even mijn eigen verhaal met jullie.
Al van kinds af aan voel ik me anders. Nooit kon ik erg goed definiëren wat het was. Pas halverwege mijn puberteit merkte ik wel wat signalen op. Ik was angstig van de sportlessen op school, van de indrukken van mensen, van mijn toekomst.
Erg lang heb ik dit voor mezelf kunnen houden. Verstopt achter een masker trachtte ik te participeren in de samenleving. Ik studeerde me te pletter. Ik ontwikkelde faalangst en legde me onmogelijke eisen op. Dat werd later pijnlijk duidelijk.
Toen ik 16 was werd mijn moeder ziek, kanker. In het voorjaar van 2020 overleed ze dan ook en bleef ik alleen achter. Na 8 maanden me teruggetrokken te hebben begon ik een nieuwe studie. Opnieuw heb ik mezelf kapotgewerkt en is mijn mentale gezondheid verder achteruitgegaan.
Heel kort door de bocht ben ik bang voor de toekomst. Ik ben bang voor sociale contacten. Ik ben mentaal te kapot om te studeren of te werken. En zelfs mocht dat niet het geval zijn, zou ik te angstig zijn om hier aan te beginnen.
Ik zit met de handen in het haar. Binnenkort moet ik voor het eerst naar een psychiater aangezien eerdere pogingen van de huisarts wat betreft antidepressiva niet aansloegen.Lewis> 2 jaar geleden -
- Alle reacties weergeven...
-
Jammer dat er geen 24u chat is met lotgenoten
Anoniem> 2 jaar geleden
-
In me hoofd constant bang haar kwijt te raken (Verhaal 202)
Poeh goede avond,
Kwam dit tegen en hoop op wat reactie.
Ik heb heel erg dat ik denk dat mijn vriendin vreemd gaat totaal onzin want weet van mezelf dat ze het niet doet maar als ze gewoon naar een vriend appt of ze gaat naar een feestje begin in hem altijd te knijpen tot de doemscenario aan toe. Dan word ik soort boos tegen haar en ze gaat zelf niet meer heel leuk naar een feestje omdat ze weet hoe ik thuis zit.
Liefde van me leven en andersom ook maar in me hoofd constant bang haar kwijt te raken.
Iemand hier ervaring mee?John> 2 jaar geleden -
- Alle reacties weergeven...
-
Waarom niet, geef eens meer informatie.
Cees> 2 jaar geleden
-
Al die gedachten en twijfels maken me soms zoo gek (Verhaal 197)
Hoi allemaal
Ik wil graag even mijn hart luchten, ik begin zo langzamerhand een beetje gek te worden heb ik het idee...
Ik heb zo'n groot verantwoording gevoel dat ik bang ben als er wat gebeurt dat dat door mij komt.... En dan kan met allerlei dingen zijn. Bijv op mijn werk hebben we van die bedden die omhoog en omlaag kunnen, die hadden ze te dicht op de muur gezet waardoor hij over de oplader ging van een belangrijk apparaat van de patiënt, nu heb ik het netjes door gegeven, maar dan denk ik heb ik het wel goed door gegeven, hebben ze me wel goed begrijpen en ga zo maar door contenue twijfel ik steeds aan mij zelf maar om steeds te "zeuren bij een andere" is ook niet verstandig want mensen kunnen ook gaan denken daar heb je die zeurpiet weer, terwijl ik het alleen maar goed bedoel... Maar al die gedachten en twijfels maken me soms zoo gek en ik lijk wel de enigste te wezen die zo bang is voor dingen soms wel toe doen maar soms ook helemaal niet... Ik ben gauw bang dat iets niet goed is en als er dan wat gebeurt dat het mij verantwoording is om gek van te worden... Oh wow waarschijnlijk is dit een heel onduidelijk verhaal maar wel fijn dat ik het even kwijt kan. Dankjewel.Henrietta> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Heb je wel eens aan iemand gevraagd of je een zeurpiet bent?
Ron> 2 jaar geleden
-
mijn denkpatronen zijn gevormd naar alle mogelijke gevaren (Verhaal 24)
Sinds mijn 14e jaar wordt mijn leven bepaald door een paniekstoornis met dwanggedachten. Ondanks verwoede pogingen om me staande te houden in studie en werk, was ik al vroeg aangewezen op een Wa-jong uitkering. Pas sinds een doorgemaakte crisis in 2015 weet ik dat er zoiets als een 'paniekstoornis' bestaat en dat dit een erkende psychische aandoening is. Nooit eerder heeft een hulpverlener mij daarop gewezen en luidde de omschrijving voor mijn problemen: last van dwanggedachten.
Al in het begin had ik al, naast de steeds optredende sensatie van paniek, paniekaanvallen. Tijdens die aanvallen verloor ik ieder zintuigelijk contact met de directe omgeving en dreigde ik 'weg te vallen'. Tijdens de allereerste paniekaanval had ik maar één interpretatie van wat er gaande was: ik ben nu aan het doodgaan, zo ziet doodgaan er uit.
Toen bij anderen deze aanvallen opvielen (ik was tijdens zo'n aanval niet aanspreekbaar), werd het louter als een somatisch gebeuren aangemerkt en kwam ik bij een cardioloog en een neuroloog terecht.
In vervolg op de doorgemaakte crisis in 2015, kwam ik in het voorjaar van 2016 bij een psychiater terecht die 'het lijden' op waarde wist in te schatten en onmiddellijk medicatie voorschreef. Na twee maanden sloeg de medicatie aan en ervaar ik de werking als een verdoving van het hersengebied waar de paniek telkens ontvlamt.
Helaas loop ik op dat moment al 35 jaar rond met een paniekstoornis en zijn mijn denkpatronen gevormd naar alle mogelijke gevaren die met de sensatie van paniek kunnen samenhangen.
Hans.Hans> 2 jaar geleden-
Heel herkenbaar hans.
Manuela> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Ik ben benieuwd naar welke middel jou helpt
Mir> 2 jaar geleden
-
-
Voel mij zo alleen en onbegrepen. (Verhaal 182)
Dag allemaal,
Ik ben Laszlo 28jaar, en denk dat ik een angststoornis heb. Ik denk constant dat ik een hersentumor heb/doodga. Waardoor ik zelf niet naar de neuroloog durf gaan..
Heb al 2 weken pijn in men hoofd, samen met duizeligheid diarree trillen enz…
Deze ochtend naar osteopaat geweest en die zei me dat het is van verkeerde houdingen aan te nemen enz, en blijkbaar kan je bij angststoornissen duizelig zijn, trillen, vermoeidheid en diarree ervaren, als ook soms vergeetachtig zijn…
Heb echt hulp nodig dit is geen leven nog voor mij nog voor men familie.
Iemand die dit ook heeft?
Voel mij zo alleen en onbegrepen.Laszlo> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Heb je al een keer gesproken met een huisarts?
Ron> 2 jaar geleden
-
- Alle reacties weergeven...
-
Luister eens naar een SlaapTijd podcast
Ron> 2 jaar geleden
-
Jullie kunnen genezen! (Verhaal 173)
Dag lieve mensen,
Ik zie al jullie reacties en wil jullie heel graag helpen!
Ikzelf heb ook last gehad van paniekaanvallen en heb mezelf ervan genezen (niet door naar de dokter te luisteren want die gaf gewoon medicatie).
Ik ben begonnen met ademhalingoefeningen, je ademhaling bepaalt je hartritme, d.m.v ademhaling kan jij je lichaam tot rust brengen.
Type op youtube anxiety breahting exercises en je vind veel video's met begeleide ademhalingsoefeningen
Doe dit vanaf wanneer je iets voelt opkomen..
Ten tweede wil ik je vertellen over de kracht van je mindset, jij kunt letterlijk manifesteren wat je wilt d.m.v woorden. Leg je neer en luister heel geconcentreerd naar deze begeleide video en geloof er werkelijk in! Type in youtube: 120 positive Affirmations for health, healing & well being
En neem de video met de 3 gele bloemen!
Terwijl ik luisterde deed ik terwijl ook de ademhaling oefening 4 seconden inademen door de neus (in de buik, als dat wat lastig is voor je probeer eens te ruiken hoe de omgeving ruikt, dan adem je automatisch door je buik), 6 seconden uitademen door je mond. Zo adem je 6x per minuut wat ruim voldoende is en je hartslag omlaag haalt! Jij creëert door je mindset ookal klinkt dit enorm ongeloofwaardig voor sommigen.. Ik zou zeggen probeer het! Ik weet hoe rottig het is om angstaanvallen te hebben en wil jullie daarom helpen!!!!
Veel succes lieve vrienden <3Dylan G.> 2 jaar geleden-
Bedankt voor de info, alleen jammer dat het niet in het Nederlands is, want dan is het makkelijker om te begrijpen.
Henk> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Hoi Henk, Je kunt vergelijkbare oefeningen vinden als je zoekt op angst ademhaling oefeningen Bijvoorbeeld op de website van yoga-international.nu
Anoniem> 2 jaar geleden
-
- ✓ 180+ therapeuten
- ✓ Snel een afspraak
- ✓ Ook online therapie