Angstaanval / Angststoornis - forum lotgenoten

Veel achter hoofpijn, duizelig, ook last van m'n ogen en zie ook slechter daardoor. Durf geen auto meer te rijden en alleen te wandelen

Heey Ro,
Het klinkt alsof je last hebt van derealisatie, ik kamp hier nu ook al een aantal maanden mee, het duurt voor mij vaak per keer minimaal een hele week. Soms zitten er momenten in de week dat ik me weer normaal voel, maar vaak is het een aaneengesloten periode van me heel vervreemd voelen van mijn omgeving en van mezelf. Alsof je op afstand staat van alles, het voelt heel vlak. Ik wil je even een hart onder de riem steken, dat dit een beschermingsmechanisme is wat in werking treedt op het moment dat er heel veel heftige gebeurtenissen tegelijk gebeuren. Als het teveel wordt voor ons brein kan het gebeuren dat ons brein ervoor zorgt dat we even helemaal niks meer hoeven te voelen. Dit kan zo beangstigend zijn, maar de truc is juist om even te accepteren dat het zo is. Dit is veel makkelijker gezegd dan gedaan, maar wat voor mij helpt is om terug te gaan naar de basisbehoeftes en bezig te blijven met simpele taakjes. Dit betekent, goed proberen te slapen, te eten, muziek opzetten, je lichaam bewegen op welke manier dan ook, schoonmaken, meezingen met muziek, (zodat je niet te veel gaat nadenken over of je niet gek aan het worden bent en of het ooit nog beter wordt). Stel er is een grote klus in huis of bij iemand die je kent, waarbij je gedachteloos moet schilderen, is dat wat dan nog het meeste helpt. Ik zou wel uitzoeken wat er nu speelt in je leven wat ervoor kan zorgen dat je brein dit doet, en ook of er misschien oude trauma's zijn opgerakeld afgelopen tijd. Succes, you got this, je komt hier echt weer uit!!

Ja dat herken ik. Ik kan het zelf hebben als ik rustig lig en vreselijk is het. Dit is denk ik gewoon de spanning en die het lichaam heeft opgebouwd en wat er op dat moment uit komt

Dat heb ik ook al 4 maanden lang word er echt moe van.Ook ervaar ik heel erg trillen in mijn hele boven en onderrug. Ervaart iemand dit trillen ook ?

Bizar dit is alsof ik het ben die dat verhaal heeft getypt. Dit alles letterlijk alles maak ik ook mee. Zo zo vreselijk is dat. Maar je kan het geef niet op!

Ja echt herkenbaar! Het is gek en zeker niet egoïstisch bedoeld maar het lucht op dat ik weet dat dit bij angststoornis hoort
Ik heb ook last van paniekaanvallen na bizarre enge gedachten! Ik maak ook een rotte periode mee ! Ik wil jullie iets meegeven om sterk te blijven dit is tijdelijk al voelen wij ons op dit moment niet zo maar het gaat voorbij

@ Atika, ik snap helemaal wat je bedoeld voor mij is het ook een opluchting om te lezen dat ik niet de enigste ben. Je gunt het niemand, maar samen sta je sterker!

Erg herkenbaar! Ik hoop dat het te kunnen delen een soort van opluchting bij je brengt.
Het is bij mezelf opgevallen (al klinkt het mischien wat suf) dat door goed voor mezelf te zorgen (vitamines) ik er minder last van heb.
Ik hou mezelf daar ook een soort van aanvast.
Met de paniek zelf weet ik me nog geen raad , ook heb ik last van derealisatie (de droom wat ik in je bericht terug lees).
Zorg voor ontspanning indien mogelijk.
Al is het iets kleins.
Het gaat je goed!

Erg herkenbaar! Ik hoop dat het te kunnen delen een soort van opluchting bij je brengt.
Het is bij mezelf opgevallen (al klinkt het mischien wat suf) dat door goed voor mezelf te zorgen (vitamines) ik er minder last van heb.
Ik hou mezelf daar ook een soort van aanvast.
Met de paniek zelf weet ik me nog geen raad , ook heb ik last van derealisatie (de droom wat ik in je bericht terug lees).
Zorg voor ontspanning indien mogelijk.
Al is het iets kleins.
Het gaat je goed!

Zijn jullie in behandeling ?

@Atika, ja zeker ik loop bij een psycholoog. Ben er nu een stuk of 5/6 keer geweest. Help echt. Ze zoekt op waar de angst en alles vandaan komt en leert je de echte ik terug te vinden.

@Atika inmiddels niet meer na een traject van 3 jaar , moet wel bekennen dat ten opzichte van een aantal jaar geleden de klachten minder zijn geworden.
En de signalen eerder op merk.

Pff lees jullie berichten met een traan
Hier net zo hele dagen in paniek herken me zelf niet meer terug
Naar buiten gaan durf ik ook niet voel me zo raar

Slik nu 10 mg citralopram bijna 6 weken helpt nog niet helaas

Herken dit zo erg, ik durf niet meer naar buiten toe! De hele tijd het gevoel van niet echt en zoveel angst, heb hier al 4 maanden last van

Ik zat aan de 10mg citalopram, ongeveer 9 weken. Nu verhoogd naar 20mg omdat de lichamelijke klachten niet echt afnemen. Ik merkte na een week of 7 met 10mg dat ik wel minder last hand van paniek/angst

Er zijn een aantal dingen gezegd/gedaan in therapie die mij een heel eind vooruit hebben geholpen, dus wellicht helpt het ook anderen:

1. Overweldigende gevoelens kun je vergelijken met een zware boodschappen tas. Als je die met gestrekte arm probeert te dragen is het heel zwaar. Trek je het dichter naar je toe is het draaglijker.

2. Visualiseer je angst als dier en geeft het "commando's". Speel dit scenario ook echt af in je hoofd. Het klassieke voorbeeld was om de angst te visualiseren als een tijger in de tuin, die je toeroept dat je geen behoefte hebt aan een roofdier in je tuin.

3. Een menselijk lichaam heeft niet de capaciteit om boos en bang tegelijkertijd te zijn. Probeer op het moment dat je angstig bent, dit om te zetten in "nuttige boosheid". Met nuttig werd bedoeld dat je de boosheid richt op iets externs. (Bijvoorbeeld bovengenoemde tijger) Niet op jezelf.

Ik herken mezelf superhard in jou verhaal!
Vooral in periodes van erg veel stress heb ik hier veel meer last van.
En dan natuurlijk weer de angst om het 'opnieuw' te krijgen.
Soms is het zo erg dat ik niet naar buiten durf (naar de winkel, sociale bijeenkomsten,..) uit schrik dat ik daar ook deze enge gedachtes krijg en in paniek zou slaan.
Ik hoop dat het met de tijd zal beteren, het is allesinds al een geruststelling dat meerdere mensen hier last van hebben en dit hoort bij een angststoornis.
Al zou ik dit echt aan niemand toewensen!

Hou je sterk. Als je al vaker last had van angsten dan is die oorlog ook ineens heftig, maar we leven al 100 jaren met oorlogen over de hele wereld. Je loopt hier geen gevaar. De mensen die er verstand van hebben maken zich minder zorgen dat jij. Gewoon geen nieuws meer kijken, en het overlaten aan de specialisten, die hebben hier hun werk van gemaakt, omdat ze er goed in zijn.
Praat er ook lekker even niet over. Veel mensen vinden het een onderwerp waar ze mee kunnen scoren. Net als met corona in het begin. Rust, routine maar vooral...geen nieuws, of desnoods alleen jeugdjournaal.
Laat je niet gek maken!
Er verdienen veel mensen geld aan clicks op spannende nieuwsberichten!

Maar die centrale waar ze nu erg zorgen om maken
Lopen wij daar gevaar mee.
Ben ook erg bang voor de kernwapens.
Die ken je niet onschadelijk maken als die deze kant op komt 😢

Waar komt deze angst vandaan? Volledig uit jezelf of is het nieuws kijken wat angst creëert? De media is namelijk van de angst. Geen tv kijken en geen nieuwe lezen. Het er niet over hebben met andere mensen. Dat scheelt denk ik al een hele hoop.

@Lexa

Ik denk dat het juist slim is om het er met andere mensen over te hebben, vooral als ze goed luisteren en makkelijk kunnen praten. Het heeft mij in elk geval wel iets geholpen, praten met de juiste mensen.

Geen nieuws hierover meer volgen, afstand nemen want je hebt er geen invloed op.

De angst was weg
Maar helaas nu na wat Litouwen nu weer doet
Voel ik de angst weer opkomen dat er nu echt een grote oorlog gaat komen 😢😢

Ik ben vreselijk bang, zit ook continue het nieuws te lezen , kan het niet loslaten

Hebben meer hier nog steeds last van

Nu de laatste dagen is de angst weer heel erg terug

Zou een psycholoog mijn hierbij kunnen helpen ?
Ik wil deze angsten niet meer hebben maar hoe kom ik eraf .

Kom hier oorlog

Ik ben zo ontzettend bang voor oorlog, nu de navo besluit de grootste training te doen sinds de koude oorlog en expers ook zeggen dat we er rekening mee moeten houden

Ik ben ooook super bang ben hele tijd nieuws zoeken of er weer wat nieuws is en telkens kijken wat Poetin heeft gezegd

Ik herken het heel erg. Ben zelf gestopt met alle podcasts en analyses over de oorlog in Oekraïne te volgen, volg alleen nog maar de highlights. Wat bij mij werkt is het steunen van goede doelen voor Oekraïne zodat je in ieder geval nog iets positiefs kunt doen voor de mensen daar. Voor de rest kun je misschien een noodpakket in slaan, mocht het hier naar toe komen zodat je enigszins voorbereid bent (voorzover dat kan).

Ik herken het heel erg. Ben zelf gestopt met alle podcasts en analyses over de oorlog in Oekraïne te volgen, volg alleen nog maar de highlights. Wat bij mij werkt is het steunen van goede doelen voor Oekraïne zodat je in ieder geval nog iets positiefs kunt doen voor de mensen daar. Voor de rest kun je misschien een noodpakket in slaan, mocht het hier naar toe komen zodat je enigszins voorbereid bent (voorzover dat kan).

Hoi, de tunnelvisie en de snelle hartslag herken ik wel. Op zo’n moment denk ik hier ook heel erg bij na. Ook als ik in gesprek ben met iemand, dan luister ik wel maar ik denk alleen maar ‘ik voel me niet goed ik voel me niet goed’ waardoor het alleen maar erger word. Sinds ik ben begonnen met antidepressiva dit soort paniek aanvallen niet meer zo hevig gehad

hallo, ik neem ook efexor samen met anafranil en ik voel me wel beter langzaamaan. Ik kan terug werken reizen hobby's uitoefenen, alleen het alleen zijn schrikt mij af dan komen alle gedachten boven en angstgevoelens. Dan neem ik mijn hond en ga ik ergens gaan wandelen of dergelijks om mezelf te tonen dat er niets is om bang voor te zijn. Als raad kan ik alleen meegeven om niet tussen vier muren te blijven zitten en naar buiten te gaan en initiatief te nemen. Veel succes en beterschap.

Soul retrieval

Met zoveel verschillende medicijnen, voorgeschreven door gifmengers wat zich hedendaags artsen noemt kan je ook niets goeds verwachten. Je bent er slechter uitgekomen, en die chemicalien tasten ook nog de organen aan op den duur.
Angst en depressie gaan hand in hand, en zijn volgens mij misschien wel identiek. Het gaat veelal om angst voor de toekomst en dat maakt depressief natuurlijk.
Wat de hele toestand verergert is natuurlijk dat niemand omgang met een depressief mens prettig vind, en je jezelf teveel voelt.
Dus wijze mensen met goede adviezen zijn moeilijk om mee in contact te komen. Zo was dat bij mij iig.
Ik hoop dat je hieruit komt. Meer dan 2 van die psychotrope middelen voorschrijven vind ik echt onverantwoord van een arts.
Je lijkt wel een chemokar op deze manier, kan nooit goed voor je zijn.
Als het dan niet eens helpt moet je echt voor jezelf gaan kiezen.
Ik ben ervan overtuigt dat je met natuurgeneeswijzen een veel betere kans op herstel hebt.
De weg die je bent ingeslagen buiten je eigen vrije wil om uiteraard werkt niet, dat is zeker.
Dat het je goed mag gaan !

Misschien is een - vrijwillige!- opname in speciaal angstkliniek een optie . Is van de GGZ en zitten op meerdere plaatsen in het land . Bovendien werken ze het liefst zònder medicatie ( als dat mogelijk is bij betreffende patiënt) Ze werken met vele therapieën , vooral exposure ( angsten opzoeken en ermee leren te omgaan met deskundige hulp ) Denk aan deze therapievorm aan wéken zo niet zelfs maanden , intern en weekend naar huis .

Overwaal nijmegen schijnt de beste te zijn.
Met dit soort klachten.
Gehoord uit betrouwbare bron.

Misschien heb je baat bij benzodiazepines,ze zijn verslavend en liggen onder vuur maar bij angst zijn ze langdurig werkzaam.
Mijn moeder gebruikt ze al 50 jaar icm ClomipramIne en ze stopt er nooit meer mee omdat ze geen bijwerkingen heeft en zo een leuk leven kan leiden.

Intussen weer anderhalf jaar verder na mijn post hierboven. Helaas met een dubbel gevoel, aangezien ik er aan dacht om mn bericht opnieuw op te zoeken. De doodsangst is gebleven en zo hard aanwezig in alles wat ik doe. Ik heb mijn brein zover gekregen om moeilijk te kunnen functioneren zonder alcohol. Echter ben ik niet verslaafd en kan ik perfect mijn ‘doorsnee’ dagen leven zonder alcohol en heb ik totaal geen drang naar alcohol. Echter van zodra ik iets gepland heb (sociale event, opleiding, …) begint de angst. Ik heb al geprobeerd om een event door te komen zonder alcohol, maar de angst geeft me moeite om te bewegen of te lachen of te praten. Maar na een avondje alcohol te drinken, heb ik de dag erna nog meer last. Niet dat ik een kater heb maar de angst komt zoveel harder aan.

Heeft de drukte me achterhaald? Ik weet het niet..

Het leven gaat door, de doodsangst blijft, en ik ben niet meer wie ik was. Ik ben nog jong en heb weinig verplichtingen, maar die komen dichterbij. Ik ben angstig om bv aan kinderen te beginnen omdat ik weet dat ik op dagen van angst niet kan functioneren, wat dan als ik moet zorgen voor iemand…:

Psychologen, anti-depressiva, een job die ik eindelijk graag doe, … niks zorgt voor een betere gemoedstoestand en dit maakt me zo vermoeid. Help.

Helaas herkenbaar.. maar ik heb geen oplossingen…
Ik ben 32 jaar en kinderloos, vriendloos en daar heb ik voor gekozen omdat ik met te veel angsten zit. Het is dan niet zo dat ik angst heb voor andere mensen (vroeger dan weer wel omdat ik op de middelschool zwaar gepest ben geweest en door mijn vader de grond ingeboord was terwijl ik hem hard nodig had) een eenzame tijd dat ik er als kind alleen voor stond en alles moest opkroppen.

Ik heb Moeite om ouder te worden, om ziek te gaan worden. En ik sta al jaren stil in de tijd, geen vooruitgang omdat ik nergens zin in heb. Heb daar gewoon de puf niet voor, De angst opzich vreet al mijn energie op en word er moe van. Ik heb erg veel psychologen gehad.. en niemand schijnt te weten hoe ze dat op moeten lossen, maar allerhande etiketten plakken kunnen ze wel. Ik Ben 1 jaar opgenomen geweest met medicatie tegen angst omdat het me tegenhoud om te leven zoals elk ander mens. Ook ik heb paniek aanvallen gehad, sommige duurde de hele dag.. echt vermoeiend, En ik ben er nooit meer van hersteld. Was gewoon een trauma om het gevoel te hebben dood te gaan. Nu is het al wat jaren geleden maar ik blijf erin hangen, “wat als ik dit weer krijg” drukke plaatsen.. oh nee bah. Daar doe ik alles voor om daar dan onderuit te komen🙄 nu momenteel heb ik weer agressie problemen, dan weer tijdelijke dwang of bang voor lichamelijke klachten.. het verschuift telkens…Maar heb mijn verleden nooit kunnen verwerken

Dit is heel erg naar!
Heb hier ook last van alleen heeft de angst bij mij andere onderwerpen.
Dit heet een gegeneraliseerde angststoornis/pieker stoornis.
Ga naar je huisarts en vraag psychologische hulp.
Alleen is het lastig om ermee om te leren gaan/eruit te komen

Dit is heel erg naar!
Heb hier ook last van alleen heeft de angst bij mij andere onderwerpen.
Dit heet een gegeneraliseerde angststoornis/pieker stoornis.
Ga naar je huisarts en vraag psychologische hulp.
Alleen is het lastig om ermee om te leren gaan/eruit te komen

Hoi Tamara,

Heel heel herkenbaar alles. Ik zit helaas helemaal thuis. Ik ben ook steeds bang dat ik iets erg in me hoofd heb ofzo. Elk pijntje is iets erg en denk ik iets achter. Herkent iemand dit?

Allebei de reactie en verhaal erg herkenbaar. Je lichaam voelt erg ziek aan en allemaal heftige sensaties en pijntjes. Ook ik had erg last van angst . Duizelingen benauwd zweten etc etc. Het belangrijkste is dat je er niet tegen vecht, accepteer het en laat het zijn wat het is. Hoe meer je vecht en vlucht hoe erger het word. Kijk de angst in de ogen aan. Soms verlies je jezelf maar onthou dat je niet ziek bent maar dat je dit allemaal zelf creërt. Wees niet streng voor jezelf maar extra lief. Probeer ontspanningsoefeningen en meditatie , heeft mij erg geholpen. Succes met je reis en je bent niet alleen!

@anoniem heel erg bedankt voor je reactie! Hoe ging jij om met de angst en de klachten? Ik voel me bijvoorbeeld echt heel rot nergens zin in. Hoofdpijn en duizelig elke x bijna paniek. Heel de wereld voelt raar en eng Ik ben mezelf zo aan het verliezen zo voelt Het althans. Als ik bijvoorbeeld van werk naar huis fiets is 2 min wordt ik al ontzttend angstig omdat de wereld raar is ik duizelig en angstig ben. Hoe deed jij dit?

Hallo hier wil ik wel even op reageren. Het is inderdaad heel herkenbaar .bij mij uit het zig in zware vermoehijd. Angst. Piekerstoornis en ga zo maar door. Je zit idd in een neergaande spiraal. Je klanten zijn dus heel herkenbaar. Maar wel een pluspunt je nog aan het werk bent. Ik wil je wel mee geven probeer er met een huisarts iets aan te doen of ggz instelling. Blijf hier niet mee rond lopen. Want dan zit je vroeg of laat nog maar in de put. Verdeel ook je energie. Niet te veel als het niet gaat .kijk aub uit je niet in een neerwaartse spiraal terecht komp. Daar er maar bij neer te gaan zitten. Succes hopelijk gaat het je in der tijd beter mvg ...anoniem

Hallo tamara lees eens mijn verhaal nr 531 mischien voor jouw herkenbaar. Sorry voor mijn even tiep foutjes in mijn verhaal naar jou hier voor geschreven

Ja heel herkenbaar vooral dat ze werled zo nep lijkt ik heb geen last van duizelig heid maar last van schommelen als of ik op een schip sta en heb meer last van derealisatie als t bewolkt weer is of of qls t begint te schemerenn,kort om bij verandering van licht heel raar maar dat gebeurt bij mij
Heb r 6 jaar geleden veel last van gehad was r een tijd vanaf maar heb me net weer ziek gemeldt op mn werk omdat t niey goed gaat

Maurice
Ik heb exact het zelfde dan jou...
Bij grijze wolken,of regenweer heb ik dat ook heel fel,zo angsaanjagend he
Ook het gevoel van op een boot te staan,en te wankelen.
Ik gun het jou zeker niet maar ik ben wel blij te horen dat ik dit niet alleen ervaar,.
Groetjes Angke.

Wat voor medicatie gebruik je bij behandeling?
Sinds paar maanden vergelijkbare klachten, was er vanaf maar nu mede door Corona weer laxt van.

Nee hoor je faalt niet vind het knap dat je het gedaan hebt ik durf het niet eens heb al 23jaar seroxsat ik kan er niet mee stoppendan word ik gek

Ik dacht ook te kunnen stoppen, medicatie sinds 1995 met seroxat, maar kwam hiervan aan, dus probleem er bij en Seroxsat kwam slecht in de publiciteit. Gestopt, maar dat was geen succes! Toen gestart met Fluoxcetine.
Tijdens afbouw ging het oké, maar 5 weken geheel zonder Fluoxetine begon de ellende weer opnieuw. Angst, nerveus en onrust. Naar huisarts gegaan en weer opnieuw gestart met Fluoxetine. Wat heb ik mezelf aangedaan, nu weer weken wachten tot het aanslaat. Gebruikt het nu 8 weken en het gaat al ietjes beter, maar ben er nog niet.

Hoi,
Ik heb je bericht gelezen, weet niet of dit bericht recent is of van een tijd geleden, maar wilde er toch even op reageren. Ik herken het wel. Ik had erge last van paniekaanvallen en een enorme onrust van binnen. Ik ben toen met antidepressiva begonnen en met gesprekken bij een psycholoog. Van de antidepressiva had ik de eerste 3 weken verschrikkelijke bijwerkingen, mijn angst werd ook nog veel erger, maar daarna waren de bijwerkingen gelukkig weg en ging ik me stukken beter voelen. De angst en onrust was weg en ik voelde me weer prettig. Na ongeveer een half jaar ben ik gaan afbouwen en helemaal gestopt met de antidepressiva. Maar al na zo’n 3 weken was daar weer de onrust, zo’n afschuwelijk gevoel. Ik ben toen weer begonnen met de medicijnen. Maar 1 jaar later heb ik weer geprobeerd af te bouwen en te stoppen. En weer na een paar weken die enorme onrust….. Nu neem ik alweer een paar jaar de antidepressiva en ik voel me er goed bij. Ik heb geaccepteerd dat ik het op de een of andere manier gewoon nodig heb. Ik wil me gewoon goed voelen. En ik schaam me er ook niet meer voor. Als iemand bijv suikerziekte heeft, moet hij ook medicijnen nemen.
Ik hoop dat je je ondertussen weer goed voelt.
Groetjes.

Zo denk ik er voortaan ook over!

Zo herkenbaar. Vooral: je lichaam neemt een loopje met je en je weet dat wel maar je kan er niets aan doen, de emoties overheersen.. sterkte.

Heel herkenbaar. Geen medicatie Het zelf willen doen . Toch heeft een lichte medicatie bij mij geholpen om mij weer beter te voelen en de angst aan te kunnen.
Ik denk maar zo, voor mijn maagpijn neem ik het medicijn waarom help ik mijn psyche niet. Daarbij ging ik ook verder met psychotherapie

Ooit gestopt met medicatie maar de angsten en depressieve gevoelens kwamen terug. Ik stop nooit meer. Ondanks de medicatie nog wel altijd met periodes last van angstklachten. Vooral als ik teveel hooi op mijn vork neem.

Dat ken ik ook. Maar hoe dan ook het beheerst je leven en je wil van die negatieve gedachtes af, want die geven angst. Als je, je goed voelt, is alles leuk. Maar de angst om weer angst/paniek te krijgen is een spelbreker in je gedachten en dan te beseffen dat het je eigen gedachtes zijn, want al jij mijn gedachtes zou hebben, dan ben ik genezen zijn. Heel bizar!

Ik voel met je mee ik zelf had veel last van angstaanvallen heb 15 jaar citrampram geslikt en daar ging ik goed op kon weer van alles.
Tot een jaar geleden dat de huisarts vroeg of het niet de tijd was om te stoppen dus dacht ik kan het proberen .1 jaar nergens last van gehad en nu sinds een paar dagen is het weer terug dus weer begonnen met de medicijnen maar heb nu meer last van de bij werkingen duserr last van angstaanvallen ik hoop dat het gauw voorbij is .
Ik leef met je mee is ook niet niks dit

Heel herkenbaar. Ik heb al vanaf mijn 15e ptss met een paniek stoornis. De laatste keer dat ik ben gestopt met de Prozac is nu 10 maanden geleden en het ging zo goed. Vorige week een zware angstaanval gekregen in de supermarkt en ik ben nu gewoon weer terug bij af. Ik durf niet meer naar buiten heb zelfs in huis weer zware angstaanvallen en zit nu aan een hoge dosis Xanax en moet de Prozac weer opnieuw opbouwen. Dus heel erg ziek nu. Het voelt als falen iedere keer. Het idee dat ik blijkbaar nooit een normaal leven kan leiden zonder al die pillen maakt me erg depressief. Soms hopeloos. Maar ik hoop dat als de medicatie weer aan slaat dat ook die gedachten weer wat positiever worden.

Ik lees al jullie verhalen pfff.... wat een ellende he. Hebben jullie ook zo erg last van dwanggedachten! Soms wel 24/7. Ben nu voor het eerst begonnen met ad. Hoop dat het bij mij ook snel aanslaat, want op dit moment zijn de dagen heel zwaar!

Blij om te weten, dat we niet alleen zijn!
Ik kan mezelf jammergenoeg helemaal terugvinden in dit verhaal...
Bij mij is het begonnen met de start van de corona... personelijk denk ik dat mijn medicatie die ik neem voor mijn hart en de vaccinaties tegen covid hier zeker mee te maken hebben... grote druk op borstkas, geen leuke dingen meer kunnen plannen, direct wegwillen uit drukkere situaties enz... je wilt het allemaal wel doen met kindjes (zeker als jonge mama , 31j) maar eenmaal je er bent is get om gek te worden.... je wilt je wederhelft er ook niet mee lastigvallen maar het is soms zo moeilijk.... ook medicatie gehad, deanxit hielp goed maar verzwaarde enorm, +10kg .... dan gestopt... ging even goed maar dan terug slechter.... dan probeer je al die vrij te verkrijgen anti stress enz suplementen.... ma na een volle kast en geen betering terug naar dokter... nu fluoxetine gekregen.... hopelijk helpt het

.... iemand hier ervaring mee?

Groetjes en allemaal veel moed gewenst 😘

lieve mensen ... ik moet ook ff t van me afschrijven ... wat is een angststoornis toch een lijdensweg, mijn hart breekt bij de verhalen die ik soms lees ... ik zelf heb t al 40 jaar maar had mijn weg erin gevonden, hetzij heel beperkt .... maar thuis was t nog leefbaar ... die periode is nu afgelopen, want voor t eerst in die 40 jaar heb ik t nu ook thuis en ik kan t niet meer dragen ... wel kalmeringstabletten gekregen, maar ze werken te kort om de hele dag en nacht te beslaan ...aangemeld voor weer therapie maar enorme wachtlijsten ... ook nieuwe antidepressiva gehad, maar durf er niet aan te beginnen omdat ze zei dat er een begin verergering kon zijn... ik loop al zo op t randje dat ik nog geen 1% verergering erbij zou kunnen dragen want ik zit al op de 100% van mijn kunnen .. ik eindig nu al vaak met hulplijnen bellen omdat ik dan echt gek wordt ....ik lees in t bericht hierboven over deanxit, dat t verzwaard, wat bij mij erg welkom zou zijn want ik blijf afvallen ... maar aan de schrijver van t bovenstaande bericht mocht je t lezen ? is met deanxit bij jou een begin verergering ontstaan bij t opstarten? want nogmaals, die zou ik nu niet kunnen dragen ...dus ben wanhopig op zoek naar een antidepressiva die die verergering niet heeft .... lieve groetjes en sterkte voor iedereen hier die t zo zwaar heeft <3

Reactie gebruik Fluoxcetine.

Bij mij werkt het goed. Met tijd en wijlen toch nog paniek en angst. Als je, je goed voelt is alles leuk, maar kan ook zo weer in angst omslaan.

Geld voor mij ook. Periodes van angsten en negatieve gedachtes. Je snapt niet waarom en je krijgt op waarom geen antwoord.😒

Ik begrijp je volledig!!

Ik heb net hetzelfde.. angststoornis na bevalling opgedaan na een dik jaar gestopt en hervallen en nu zijn we 7 jaar verder en ik nam “maar 5mg”.

Toch heel stom van mij gestopt met medicatie een 6 tal weken geleden.

Het sloop er weer in met angst van dat ik ziek was (had ontstoken vinger enz, en dus dokter google en had altijd stekende pijn in buik, dus ik gebruikte google en natuurlijk dacht ik aan kanker) na zoveel onderzoeken (bloed enz) bleek er toch niks met mij.. en dan is besef gekomen van shit de angststoornis, en nu heb ik dus angst voor de angst.. 🫣 Vollenbak in paniek en aan de kalmeerpillen.. medicatie terug heropgestart dag 4.

herkenbaar?

3 jaar geleden heb ik een burnout gehad en ben ik begonnen met serteraline. Die deed mij echt niet goed en ik kreeg allemaal rare angsten.

Toen overgestapt naar escitaloprám en met behulp van oxezepam ging het na een tijdje weer goed. 3 jaar geen last meer gehad, maar omdat ik aankwam ben ik uiteindelijk gezakt naar 5mg. Dit was een onderdosering voor mij en nu heb ik opgehoogd naar 20 mg wel in bijna 6 weken tijd. Daarnaast slik ik 3 keer oxezepam per dag. Ik denk elke keer dat ik een ernstige ziekte ga krijgen. Inmiddels heb ik een bloedonderzoek gehad en baarmoederhals onderzoek. Het houdt niet op.

Het lijkt wel of de escitaloprám niet meer werkt. Ik ben echt helemaal op!

Probeer op te drukken als je zo aanval krijgt.
En verder helpt sporten voor 25% minder klachten. Ik wens je veel sterkte. Als het je gelukt is om van je medicatie af te komen, gaat dit je ook lukken. Ik ben nu aan het afbouwen, slikte veel te veel medicatie vooral hoge dosis lorazepam en een grote hoeveelheid per dag. Ik raad je het boek aan uw brein als medicijn. Heeft mij vaak geholpen. Veel beterschap gewenst

Lieve poppie,

Wat vervelend voor je ! Ik heb precies hetzelfde. Welke medicatie gebruik jij als ik vragen mag? En helpt dit ?
Ik hoop dat je medicatie snel weer aan slaat. En het is helemaal niets om je voor te schamen. Je hebt dit gewoon nog even nodig.

Jammer genoeg weet ik precies hoe je je voelt.
Ik kamp al jaren met constante angst,bang om te falen,bang om alleen te zijn.
Niemand weet hier iets van af want ik draag voor de buitenwereld een masker maar van binnen schreeuw ik om hulp maar ik heb een enorm schaamte gevoel dus ik praat er niet over, dit is de eerste keer dat ik er uberhoud over begin.
Ik ben moe,moe om altijd een knoop in m,n maag te hebben,moe om altijd bang te zijn terwijl er eigenlijk niks aan de hand is.
Heb geen idee hoe ik het moet oplossen maar ik ben het zat het is zo vermoeiend.

Ik weet hoe je je voelt. Het is zo machteloos. Ik zit constant in angst. De hele dag door bijna. Ik heb geen leven. Alles geprobeerd maar niets helpt. Paar jaar aan de citalopram gezeten maar hielp niet. Jaartje geleden mee gestopt. Mag ik vragen welke medicatie je gebruikt?

Beste allemaal, helaas herken ik mij ook in bovenstaande verhalen. Ik heb in mijn jeugd te maken gehad met zware emotionele verwaarlozing en psychisch labiele ouders. Mijn hele leven staat in het teken van angst en het bizarre is dat ik hier pas sinds kort achter ben gekomen. Mijn hele leven ben ik al opzoek waarom ik mij zo raar en opgejaagd voel. Het probleem was dat ik niet beter wist. Totdat ik na de zoveelste paniekaanval en burn-out alles ben gaan opschrijven. Dat is een zoektocht van 7 jaar geweest aangezien ik niet wist waar ik moest beginnen. Ik ben nu 46 jaar en slik sinds 7 weken sertraline, nu pas weet ik wat ik al die tijd heb gemist en hoe t mijn hele leven heeft verziekt. Al mijn dromen heb ik niet kunnen waarmaken maar ik ben wel erg strijdbaar en wil nu wel de juiste dingen doen die mij gelukkig gaan maken. Het slikken van de ad was ook voor mij iets waar ik erg tegenop zag, heb t vaak uitgesteld door alle horrorverhalen die ik heb gelezen. 1 tip; laat je daar niet door leiden, mensen weten niet waar ze over praten. Ik heb 7 weken in een hel gezeten door alle bijwerkingen en nog steeds ervaar ik er een aantal. Maar alles beter dan de hel waar ik in leefde, kon nergens van genieten en heb mijn hele carrière om zeep geholpen door de angst en paniek. Was continue aan het piekeren over alles en was compleet gesloopt door alle stress die mij dat gaf. Ik gun t mijn ergste vijand zelfs niet toe. Als je met dit soort klachten loopt zorg dan aub dat je de juiste hulp zoekt, neem contact op met je huisarts en zoek naar de kenmerken van angst en piekerstoornissen. Mocht jij je daarin herkennen schroom dan niet om actie te ondernemen, zo’n stoornis gaat niet vanzelf over! Ik hoop oprecht dat t allemaal goed met jullie gaat en hopelijk ziet de toekomst er zonnig uit !

Ik begrijp jou, hoe gaat het nu

Dit herken ik zo. De wereld voelt super raar nep vervorm alsof je niet leeft ofzo. Ik vind dat ook doodeng krijg er zelfs paniek van. Heb jij dan ook zo'n raar gevoel in je hoofd?

Lastig is dat he. Ik Heb er ook lang last van gehad tot ik op een gegeven moment dacht ja fk it😂 gewoon jezelf zijn hoor!!!

Ik heb er veel spijt van dat ik stil was. En de reden waarom ik stil was is omdat ik nogal hard was (volgends vele). Men gaat over je heen lopen als je stil bent (kan) dus gewoon doen hoor, er kan niks gebeuren.

Oja

In het begin kan het erg lastig zijn en veel energie kosten maar het word wel beter..

Mijn moeder is 60 jaar en zij heeft er nog steeds last van, ze bevriest tijdends feestjes en ze schaamt zich heel erg en je ziet dan ook hoe ze zich terug trekt en ze zal ook nooit de telefoon opnemen. Een echte weerspiegeling van wat ik was,heb ik me eigen toch over de drempel weten te zetten. want dat is gewoon vergooien van je leven. Door je in te houden.. voor andere mensen..Niet doen! Zoek desnoods therapie daarvoor

Beste Johan
Benzodiazepinnes zijn heel verslavend en je hebt er altijd meer van nodig.
Ik nam ze ook 20 jaar,nu 5 jaar medicijn vrij.
Je kan er een rebound van krijgen als je ze te lang slikt,en worden u klachten dan erger.
In mijn geval,was het een lange weg met vele afkik symptomen.
Mij hebben ze van dag op dag eraf gehaald,doe dat nooit!!!
Ga afbouwen heel traag.
Benzodiazepinnes zijn alleen maar verdovend niks meer.
Je kan op Facebook een groep vinden
Benzo strijders,als je ooit wil weg gaan van benzo en Add deze mensen zijn mensen met ruime ervaring om jou te helpen hiermee.
Een arts of psychiater Kent er niets van om iemand hierbij te helpen.
Dan gaat het veel te snel en geloof mij dat wil je niet.
Groetjes.

Beste Angke,
Dank voor je bericht ik ga het proberen maar het is zo lastig de angst en paniek zijn zo heftig.
Welke benzodiazepines en hoeveel gebruikte u?
En is de angst nu ook weg bij u?
Groeten Johan

Beste Angke,
Dank voor je bericht ik ga het proberen maar het is zo lastig de angst en paniek zijn zo heftig.
Welke benzodiazepines en hoeveel gebruikte u?
En is de angst nu ook weg bij u?
Groeten Johan

Therapie!!
Je bouwt alleen maar meer angst op als je jezelf opsluit. Exposure therapie kan daar echt bij helpen.

Therapie!!
Je bouwt alleen maar meer angst op als je jezelf opsluit. Exposure therapie kan daar echt bij helpen.

Heel erg bedankt voor uw reactie. Ik zal het zeker doen
Mvg

Ik heb heel erg last van angsten en hyperventilatie last van mijn maag en darmen heel erg koud en misselijk en net een gevoel van stroom door mijn lijf en of mijn etenblijft hangen zijn er meer mensen die daar last van hebben

Ik zit in een soortgelijke situatie.
Ik heb geen oplossing voor u, maar wil u wel het volgende meegeven; als uw broer staat ingeschreven als woningzoekende, dan is hij GEEN urgentiegeval.....
Dat ben ik inmiddels te weten gekomen....
Ik weet natuurlijk niet of hij in de gelegenheid is om te kopen ipv te huren. Inmijn geval is kopen niet meer mogelijk....en ben ik ook ten einde raad...t gaat om mijn zoon....

Heel heel heel herkenbaar!!! Alles wat je schrijft je lichaam geeft 1000 en 1 klachten je voelt je heel raar in je hoofd enz. De wereld is heel raar angstig. Ik ging bijvoorbeeld een rondje lopen drama. M'n benen worden zwaar ik wort raar ik me hoofd. Alsof je gek wordt inderdaad. Duizelig en dan angstig. De wereld is vreemd dat is zo zo eng. Het voelt alsof mijn hoofd aan de haal gaat met alles. Dood en dood eng. Heb ook baak nergens zin in ik weet niet waar ik mezelf moet laten wat ik moet doen enz. Zelfs douche is al moeilijk. Want ja de wereld is raar en ik heb veel lichamelijke klachten en ik ga denken en hup de paniek. Ik slik geen medicijnen maar loop wel bij een psycholoog

Antwoord aan tamara .het is idd allemaal klote op zijn Limburgs gezegd. Maar we moeten volhouden. Iemand die je begrijpt hoef je niet op te rekenen. Tenminste hier niet. Mischien wel op dit forum. Tis alleen jammer genoeg je geen contact kan leggen ter klachten uitwisselen enz .dus ja zo kan je wel je verhaal even kwijt. Hoe lang loop je al met deze klachten? En heeft de arts je geen medicijnen voor geschreven? Maar ik las dat je nog aan het werk was? Hoe verloopt dit .

Hoi anoniem,
We moeten volhouden inderdaad maar is er lastig. Iemand die je niet begrijpt snapt inderdaad niet wat je moeilijk doe. Ik heb gelukkig iemand in de familie die een soort gelijk iets heeft gehad dus daar kan ik wel mee praten en dat stelt me gerust.
Ik loop sinds augustus met klachten. Het begon me veel moeheid en slecht slapen. Toen een keer niet lekker geworden(blijkt achteraf een paniekaanval te zijn geweest). Heel de medische mallemolen ingeweest alles was prima. Toen begon het pas derealisatie, duizeligheid, zere slappe benen, raar dof hoofd, angst, paniek, extreem vermoeid, niet kunnen genieten, heel verdrietig, trillen, opgejaagd, hartkloppingen, druk op ogen, enz.
Reed zelfs geen auto. Sinds pas weer opgepakt en tgaat best goed. Nog geen lange stukken maar dat geeft niet. Fietsen en lopen is ook nkg erg moeilijk. Door de rare wereld.
Werken doe ik nog maar met moeite. Ik sta op en ga met alle moeite naar me werk kk sleep mezelf erheen. Soms is het afleiding en knap ik wat op de andere keer totaal niet. Soms is koffiezetten al teveel. Gelukkig kan en mag ik bij me werk weg als het niet gaat. Ik ben via de huisarts maar een psycholoog gestuurd ben daar nu 6x geweest en vind het fijn. Even alles eruit gooien.

Goedemorge deze ook aan tamara. zet het er maar even bij voor de volgende lezers. Nou wat een verhaal kon ik zo zelf er neer gezet hebben. Dat verhaal geeft de burger weer moet zeggen ze wel eens .lekker positief houden zo.hier is het nog niet zo positief maar naar dit te lezen fleur ik weer wat op.veel piekeren op zien tegen de dag die komen gaat .ja je kent het wel he. Maar goed dit te lezen van je .echt top hou vol .toch heb je dan op deze manier weer wat steun. En het niet slapen. Wakker worden midden in de nacht jaja .soms krijg je de dag nog niet eens mee.zal je berichtje eens na lezen als ik weer in een zwart gat zit.bedankt zeer confronterend mvg ..Limburg

Pfff herkenbaar ...ik al 5 jaar...idd zijn het stemmen of dwanggedachten...hier geen medicatie durf niet maar
dit is ook niet te doen .
Helaas geen tips heb ook alzoveel geprobeerd...niets helpt je hebt dagelijks geen gemoedsrust....zou er zo paranoïde van kunnen raken of dat het je achtervolgd...k.t angst.

Ja marjan. Je naam er maar even bij gezet,tis zwaar k.. je moet iets gaan doen,maar geen energie ,zak steeds verder weg om dat de vermoehijd niet vol te houden is .of je nu wil of niet tis slapen en nog eens slapen. Je staat konstand op aan en je gedachten gaan met je op de loop of dat je niet meer in de werkelijkheid zit. Je gaat er zelfs naar luisteren tenminste ik .het maak je kompleet gek.als of je er maar beter een einde aan kan maken lichamelijk en geestelijk gewoon kompleet op .dus in de overlevering stand dan maar weer.ik vraag me wel af hoe je dit al 5 jaar vol houden doet? Hier is de rek er wel uit na 3 jaar .de hulp die ik heb werk niet. Mensen om me heen hebben maar een opmerking of 2 ga naar buiten. En ik ben ook wel eens moe. Maar er zit een verschil tussen wel eens moe,en gewoon niet meer functioneren .ik raak er zo gefrustreerd van dat ik er wel klaar mee ben.tis me gewoon veel te zwaar. Om dag in dag uit bezig te zijn. Met de depresie. Burn out of wat dan ook .ben een a 2 uur wakker uit bed. En val da na weer kompleet urenlang in slaap, of ik nu wil of niet. De volgende klachten sluit ik dan maar mee af.
Uitgeput kapot moe
Gedachten beheersen je leven
Me afsluiten vd buitenwereld
Opgejaagd op gefokt
Alles is me te veel. Zal nu stoppen tis een hele was lijst
Mag je toevallig behoefte hebben aan een persoonlijk contact puur te hulp ondersteuning is dit welkom. Ook dus voor andere mensen. Al vaker is er hier oor voor. Maar weet niet hoe .op deze site mvg anoniem

Heel herkenbaar! Alles wat je hier geschreven hebt heb ik zelf last van gehad (3 jaar) nu heb ik nog een lichte vorm van klachten die komen en gaan. En dat opgejaagd gevoel is heel erg naar.. een van de ergste dingen die ik ooit heb meegemaakt, en ook de zware paniekaanvallen. Maar, het gaat over.. echt waar! Wees je klachten/gevoel de baas en het komt allemaal langzaam wel weer goed (kan wel lang duren trouwens) accepteren voor wat het is anders kun je veel er veel dieper in vast gaan zitten. Kan altijd erger

Sterkte

Je lampje gaat niet uit hoor maar het is wel akelig allemaal… Zelf gehad, elke dag dacht ik dat ik zou gaan sterven, en de uit knop werkte bij mij niet meer. Totaal geen rust meer zelfs in de rust stand begon ik uit het niks te hyperventileren, en veel pijnklachten uit het niks. Ik heb een jaar lang chronische hoofdpijn gehad toen het eindelijk wat rustiger werd in mijn lichaam.. en soms heb ik nog wel eens hyperventilatie maar dat duurt maar een paar minuutjes, voorheen de hele dag door en Had daardoor geen zin meer om te vechten om te overleven. Mocht van mij wel voorbij zijn, toen heb ik het allemaal maar over me heen laten komen en is het heel langzaam de betere kant op gegaan.. en ademhalingsoefeningen/naar de fysio heeft op langere termijn ook best goed geholpen en altijd fijn als je erover kunt praten waar je last van hebt en geruststellend :-)

Heel erg bedankt voor jullie reactie! Fijn om te lezen dat ik niet de enigste ben en dat het bij jullie langzaam ook beter is gegaan. Hadden jullie ook zo raar hoofd? Zo dof, je voelt het gewoon opkomen je ziet dan niks meer zitten. En krijg overal last van.

Hallo, inderdaad heb in juni een heel felle paniekaanval gehad tijdens een feestavond, veel volk, felle lichten enz. Voelde me echt duizilig. Ben toen 1 maand thuis geweest. Sinds september ging het beter en onlzngs weer felle hartslag,paniekeren en licht in het hoofd alsof ik er niet echt ben. Dokter geweest, Zou tekort komen van vitamine D maar Jamie heeft geen tekort met deze weer. Nu probeer ik het gewoon een plaats te geven en lukt nog wel maar ben bang dat het weer zover komt als in juni. Maar ik zeg me dat het tussen mijn oren ligt en pratique erover met de personen die het kunnen behrijpen.

Onee ik ben dezelfde persoon van beide berichten maar ik had te vlug op versturen geklikt🤣 ja! dat is ook heel herkenbaar. Ik ben daardoor een tijdje bang geweest dat er iets niet goed was in mijn hoofd maar dat komt en gaat, soms heb ik een dof gevoel in mijn hoofd, vooral rondom het voorhoofd en bij de oren en soms een soort druk dat erop staat, ik krijg dan ook wel eens last van wazig zicht en het gevoel alsof ik er niet helemaal bij ben, alsof lichaam en hoofd gescheiden zijn ofzo. Ik kan het gevoel niet goed uitleggen. Het is een raar gevoel in ieder geval

@Anoniem
Precies dat alsof je lichaam van je geest scheidt en je gek wordt ofzo. Idd heel afwezig en in je hoofd omgeving is dan raar en angstig. Vreselijk is het.
Ook ik ben constant bang voor iets in me hoofd drama gewoon. En kk Google en dat moet je nooit doen!
Hoe ben jij van die nare gedachten afgekomen?

Hallo,ja Googelen deed ik ook bij elke symptoom. Dokter zei me toen,waarom ben ik zoveel jaren gaan bijstideren als je toch alles vindt op internet. Gelijk had ze wel. Bij ons zit het ook wel wat in de familie, mijn oudere zus heeft het ook wel andere symptomen of toch niet maar zij neemt gemakkelijk een medicatie om te kalmeren wat ik dan weer vermijd, probeer van mijn eigen te zeggen dat alles OK is. Maar ja soms heeft het tijd nodig. Het is gewoon lastig dat dokters zeggen dat alles OK is maar dat je eigen zo raar voelt. Dan denk je ben ik nu de enige.

Heel herkenbaar ik heb ook zulke paniekaanvallen dagenlang moet ik bij komen. Soms is douche al een opgave zo slap ben ik

Ik heb dat soms ook als ik lang naar een zelfde punt kyk word ik duizelig en kan ik een aanval krygen meerdere weken niks en dan weer is lastig je ben niet alleen zware aanvallen kryg ik maar nu en dan grlukig ben toch altyd ban sterkte ook voor jou gr glenn

Ik lees je bericht nu en het is heel herkenbaar. In het "hoogtepunt" van m'n angstaanvallen zat ik met enige regelmaat op de hap met het idee dat ik een hartaanval had. Mijn toenmalige therapeut zei toen ook dat dat er heel vaal "bij hoorde". Maakte het niet leuker, maar daardoor kon ik het wel een soort van normaliseren.

Het is 2 jaar geleden dat je dit gepost hebt, dus ik hoop dat er ondertussen verbetering is!

Mo, Echt super vervelend voor je. Ga aub met je huisarts praten want je sloopt jezelf op deze manier. Vertel eerlijk waar je last van hebt, hij/zij kan je op de goede weg helpen. Succes en sterkte!

Als je zoals je zegt al jaren in de fight flight modus zit dan gaat je lichaam ook met je aan de haal. Je moet hier iets mee! Jou zenuwstelsel moet weer tot rust komen. Zoek professionele hulp. Ga wandelen in de natuur, mediteer, eet gezonde voeding… en vermijd zoveel mogelijk stress.

Ik had dat ook aan het begin van mijn angststoornis. Maar juist door de saturatiemeter te pakken krijg je nog meer stress en zakt je saturatie. Ik heb uiteindelijk iemand in huis de saturatiemeter laten verstoppen en zo ben ik soort van van het controleren afgekickt. Dat je bij elke pijntje overal bang voor ben heb en had ik ook. Dit zijn periodes en moeten we helaas door heen. Ik raad je wel aan een psycholoog te zoeken. Ik deed en kon helemaal niks meer kwam amper het huis uit en nu na enkele sessies bij de psycholoog rij ik alweer kleine stukjes auto en durf ik de winkel weer in. Natuurlijk is het niet altijd een pretje maar het omgaan met is belangrijk om er ooit vanaf te komen.

Ja deze klachten heb ik ook. Het is een vreselijk gevoel m'n hele lichaam word heet vreselijke buikpijn en m'n hart doet raar. Dan in 1 keer lam gevoel in m'n schouders en armen. Ben dan zo bang dan wil ik ook helemaal alleen zijn om alles weer tot rust te krijgen. Maar dat duurt soms uren. Ik wens je heel veel sterkte. Hoop dat het wat beter gaat dot is geen leven meet

Dik 15 jaar last van angst aanvallen wat soms overslaat in paniekaanvallen, laatste maanden durf ik ook niet meer te slapen, bang dat ik weer wakker wordt met dat kloten gevoel . Wordt er doodmoe van gezinnetje lijdt ook eronder papa is papa niet meer . Alleen maar werk en dan thuis plat op de bank , niets meer doen,nu hulp gezocht bij ggz dinsdag beginnen met behandeling. Hoop zo dat het helpt ben nu 51 jaar wil niet nog 15 jaar zo leven . 🙏

Dag marty ik heb daar oom last van dat begint vaak met dat je spieren bibberen net alsof er mieren in je lopen en soms begint daarna letterlijk alles te trillen zonder dat je daar controle over hebt. Ik ben bij dokters geweest want ik heb het gefilmt maar ze weten totaal niet wat de oorzaak is

Hallo, ik heb PTSS en ik ben hier mee bekend. Zo heb ik eens een aanval gehad wat lijkt op epilepsie. Zo kwam er een ambulance en die konden niks vinden. Ik heb wanneer ik stres heb deze reactie in mijn armen en benen. Dit komt door een reactie van stress die een signaal geeft aan je hersenen, die geeft stroom schokjes terug aan je lichaam. Bijvoorbeeld door triggers van iets. Eigenlijk kan je het wel zien alsof je lichaam letterlijk de stress van je af wil schudden net als je lichaam automatisch doet bij Bijvoorbeeld kou, dan ga je bibberen of klappertanden. Wat mij helpt is een lichamelijke sensatie opzoeken, dit kan zijn een wandeling waarbij je de wind of zelfs regen voelt. Of een pijn prikkel Bijvoorbeeld een elastiekje tegen je pols laten tikken. Of Bijvoorbeeld douchen. Wat ook kan helpen is bewust 1 kleur opnoemen hardop in de kamer. Dit kan je afleiden van het schokken.

Ik herken het. Trillingen en spiertrekkingkjes in mn kuiten. Als ik daarnaar kijk gebeurt het minder of niet, is dat misschien bij jou ook zo? Ook een soort spierpijn in mn kaken en een gevoel alsof mijn tong dik en gespannen is, geen ademhalingsklachten. Ik slik nu wel elke dag magnesium tabletten voor mn spieren en het lijkt of het daarmee veel minder word. Ook aan de citalopram sinds een week of 6, dus t kan ook dat dat bijwerkingen geeft

Weet dat je lichaam ook een natuurlijk 'ontladingsmechanisme' heeft om spanning af te voeren en dat het dat wellicht ook doet als het teveel is en je dus in ontspanning/rust bent. Belangrijkste is hoe je het zelf ervaart - is het oké - of is het spannend? In dat laatste geval helpt reguleren inderdaad zoals hierboven als voorbeeld beschreven is, noem voor jezelf is een aantal voorwerpen op in de ruimte - of kleuren. Voor meer informatie kun je je ook is verdiepen in TRE (website TRE Nederland)

Bij mij zijn de spiertrillingen in mn kuiten weg nadat ik met magnesium ben begonnen. Sinds een paar dagen er weer mee gestopt maar nu af en toe trillingen in de zijkant van mn buik en linkerbovenbeen. Ook weer een slap gevoel in mn benen. Kan misschien ook komen doordat ik met de AD ben verhoogd naar de 20mg

Ik denk dat je het zelf net al mooi verwoord hebt. Je lichaam wil iets loslaten, iets er 'uit' krijgen. Ik leerde om elke dag een moment te geven voor mijzelf om het 'los te laten' gewoon tegen mijzelf zeggen dat het oké is en wat komt dat komt, soms helpt het, soms niet. We zijn vaak zo druk bezig met onze gedachten en gevoelens weg te drukken dat ons lichaam steeds harder begint te schreeuwen om aandacht. Probeer te luisteren naar wat je lichaam en innerlijke stem je wil vertellen.. liefs.

Dankje. Het wegdrukken gebeurd zo onbewust dat ik niet voel hoe het anders moet!

Heel herkenbaar! Ik heb zelf een poos gehad dat ik helemaal niet kon autorijden. nu gaat het langzamerhand beter, maar ook ik heb last in tunnels of lange rechte stukken enz.

Bij mij helemaal hetzelfde. Is begonnen door eens een draainis te krijgen in de wagen. Voordien reed ik heel heel graag op autostrade, was een plezier. Nu zware paniekaanvallen, hyperventilatie, zweet breekt uit, ijl in mijn hoofd. Vandaag nogmaals bij de huisarts geweest en alprozolam 25 mg gekregen, 1,5 uur op voorhand te nemen. Ik ben benieuwd. Ik hoop dat ik het overwin en terug normaal kan rijden. Word extremer en extremer elke keer. Zelfs korte stukken

Ja herkenbaar dat heeft bij mij vooral te maken met verlatingangst! Vooral de angst om alleen te blijven! Klinkt gek maar echt tijd om aan je jezelf te werken en geloof me ik ontloop hulp al jaren maar ik zit in een punt in mijn leven dat ik niet anders kan want anders blijf ik in die stress leven

Ja herkenbaar! Je weet niet wat je met je gedachten moet doen! Blijf erover praten met een vertrouwd iemand
Ik zit zelf ook in je bent niet de enige
Maar sprak meerdere mensen die ik goed ken en het klopt het zijn je negatieve gedachten en de angst om je controle kwijt te raken

Het is niet raar dat je klachten terugkomen aan het begin van een solo reis in een nieuwe omgeving. Je bent waarschijnlijk aangekomen in een drukke stad, met veel onbekende prikkers, geluiden, geuren, indrukken. Ik zou je adviseren om en zo comfortabel mogelijk naar een rustige, natuurlijke omgeving te gaan, die niet te ver reizen is, een fijne accommodatie zoeken, en daar gewoon net zolang blijven tot je weer rustig bent.

Ik wou net hetzelfde doen om mezelf te helpen maar durf niet te starten.
Ik weet hoe je je voelt, het valt over je heen en je wil erover praten maar niemand om te luisteren.

Contacteer me en vertel me over je reis.
Hoe kan ik mijn whatsapp hier doorgeven ??

Hoi P.

Ik heb een burnout met angst en herken dit zeker. Dit komt omdat wij gewoon veel te veel nadenken van snap ik het wel enz. enz. Dit is een periode waar je vanzelf wel weer uitkomt. Probeer er niet te veel aan te denken.

Veel sterkte!

Hoi,

Ik zit in hetzelfde schuitje. Ook flinke derealisatie klachten het gevoel of je niet echt leeft. Het is vreselijk. Ook ik heb die paniekaanval in de auto gehad en dat is niet grappig. Met hulp van de psycholoog kan ik er iets beter mee omgaan. De tip is accepteer het. Zie het als iets goeds van je lichaam je lichaam doet dit om je te beschermen tegen verdere schade. Probeer er niet teveel doorheen te gaan. Doe 1 ding en pak je rust weer. Ik weet hoe lastig het is want mij lukt het ook lang niet altijd. Maar door dit toe te passen kan ik alweer kleine stukjes autorijden ondanks de derealisatie.

beste,
heel erg bedankt voor je antwoord, en gerustellend dat ik niet de enigste ben. Heb wel nog een klein vraagje voor je, had je hierbij ook last van instrituve gedachtes?

Alvast bedankt,

Enorm herkenbaar, ook in combinatie met intrusies. De oplossing is zien hoe het werkelijk is. Het zijn maar bedachte gedachten die je moet laten zijn voor wat ze zijn. Je moet ze niet onder controle houden. Dit heeft bij mij voor derealisatie goed gewerkt. Als het er is denk ik het zal wel, dan is het maar zo. Ik heb nog wel veel last van de intrusies en bedachte angsten zoals bang voor blauwe strakke lucht.


Groetjes!

Ik heb exact dezelfde angst, soms zo erg dat ik snachts gillend wakker wordt omdat ik nachtmerries hierover hebt. Wat mij persoonlijk heel erg veel helpt is praten met mijn vriend, dit is een realistische man.

We kunnen niet uitsluiten dat het niet gebeurd, al sinds de mensheid bestaat is er oorlog, dit zal altijd zo blijven, nu omdat het zovaak in het nieuws is en je dit in overdaat ziet wordt je er continue aan herinnert + het is allemaal redelijk in de buurt.

Probeer het eens een week zonder nieuws, zelf heb ik dit ook gedaan en echt het werkt, de eerste dagen is het afkikken, daarna vergeet je het, zapp je tv om als het uitgezonden wordt, leef in het hier en nu, wij kunnen ons heel erg druk maken maar daardoor staan onze levens eigenlijk stil omdat we in een overlevingsmodus gaan staan die tot op heden nog niet nodig is.

Uiteraard is het altijd goed je voor te bereiden, op wat voor crisis dan ook, Nederland heeft ook een elektrischiteits tekort, aangezien alles tegenwoordig draait op elektriciteit is het belangrijk producten in een huis te hebben zoals bv. Een campinggasstel, zo kan je altijd koken, kaarsen en eten wat lang houdbaar is.

Ik ben ook verschrikkelijk bang, vooral voor de toekomst van mijn kinderen.

ik ga zelf ook eens proberen geen nieuws meer te volgen, in de hoop dat het mij helpt.

Hoi Josee,

Ontzettend herkenbaar! Ik heb het ook gekregen als gevolg van een paniekaanval. Momenteel ben ik gediagnoseerd met een angstoornis. Ook ik heb regelmatig en soms dagenlang die derealisatie/personalisatie. Het lijkt gewoon alsof je er niet ben of niet bestaat dat je ergens zweeft in een droom. Heb jij dan ook zo'n raar gevoel in je hoofd? beetje wazig ofzo. Ook ik heb nog een tal van lichamelijke klachten. Dit hoort erbij. Ik loop inmiddels bij een psycholoog en dit is iets waar we doorheen moeten. Ik heb zelfs een poosje geen auto meer gereden door de derealisatie/personalisatie. Nu kan ik er op sommige momenten iets beter mee om gaan. Met momenten wordt ik er ook nog heel angstig van en heb ik ook het idee gek te worden, of allerlei ziektes te hebben. Kortom je bent absoluut niet de enigste. Ik hoop dat dit je wat helpt. Heel veel sterke!

Ik heb het al 1.5 jaar.. word er zo gek van! Snap niet wat ik verkeerd doe..ik werk aan mezelf, nergens bang voor.. maja..

Waarschijnlijk ben je zolang doorgegaan terwijl je lichaam en hoofd te moe waren. Ze zeggen dat je dubbel zoveel tijd nodig heb om van je klachten af te komen. Mijn psycholoog zei dat het eigenlijk een mooi ding is van je brein. De derealisatie/personalisatie is een bescherming van je hoofd om verder schade te voorkomen. Probeer is te denken oke ik heb het maar er gebeurd niks. Ik weet hoe moeilijk het is mij lukt het ook lang niet altijd, maar als je dit lang volhoudt schijnt het vanzelf minder te worden.

Hallo Lieke en Josee

Ik heb er ook onwijs last van, vind het ook heel frustrerend. Nu al 3,5 jaar..
Ik heb ook wel medicijnen geslikt tussendoor, maar ben hier wel mee gestopt. Nu wel het gevoel sterk genoeg te zijn om het aan te kunnen hoe naar ook.
Helaas kan ik er de vinger niet op leggen waarom ik er zoveel last van heb. Heb ook allerlei rare gedachten waar ik vroeger nooit aandacht aan zou hebben besteed maar nu niet weg te denken zijn en me angstig maken.
Het is iets raars met mijn bewustzijn, ervaren jullie dat ook zo?
Ik hoop ook op tips!

Groetjes Lotte

Hallo Lieke en Josee,

Helaas super herkenbaar voor mij, nu al 3,5 jaar..
Ook het gevoel helemaal de controle kwijt te raken door ik denk de derealisatie. Want niks klopt meer voor mijn gevoel en ik heb dan ook vaak geen idee wat ik hier doe zegmaar. Ben dan ook bang ook psychotisch te worden.
Ik slik geen medicijnen meer.. Werd er wel iets rustiger van maar uiteindelijk lost het niks op bij mij.
Het is voor mijn gevoel altijd aanwezig maar het komt in vlagen.
Ik weet ook niet wat ik verkeerd doe, ik ga naar een pri therapeut. En lees er ook veel over om het goed te begrijpen.
Heeeel frustrerend.
Ik hoop ook op tips!

Hallo Lieke en Josee,

Helaas super herkenbaar voor mij, nu al 3,5 jaar..
Ook het gevoel helemaal de controle kwijt te raken door ik denk de derealisatie. Want niks klopt meer voor mijn gevoel en ik heb dan ook vaak geen idee wat ik hier doe zegmaar. Ben dan ook bang ook psychotisch te worden.
Ik slik geen medicijnen meer.. Werd er wel iets rustiger van maar uiteindelijk lost het niks op bij mij.
Het is voor mijn gevoel altijd aanwezig maar het komt in vlagen.
Ik weet ook niet wat ik verkeerd doe, ik ga naar een pri therapeut. En lees er ook veel over om het goed te begrijpen.
Heeeel frustrerend.
Ik hoop ook op tips!

Hoi Anoniem,

Vervelend hé ik herken mezelf ik je verhaal. Gisteren lag ik bijvoorbeeld op bed ik moest ik daarna even wat pakken in de douche. Ik had het gevoel dat ik zweefde en gewoon niet was maar wel liep zo raar!
Mijn tip:
- Accepteer het en denk er gebeurd niets (vind ik ook nog moeilijk hoor)
- Als je moe bent stop en neem rust
- Als je moet huilen huil dan dat zorg soms dat er veel spanning van je af valt en dat kan helpen op de derealisatie te verminderen.

Hallo Lieke en Josee,

Helaas super herkenbaar voor mij, nu al 3,5 jaar..
Ook het gevoel helemaal de controle kwijt te raken door ik denk de derealisatie. Want niks klopt meer voor mijn gevoel en ik heb dan ook vaak geen idee wat ik hier doe zegmaar. Ben dan ook bang ook psychotisch te worden.
Ik slik geen medicijnen meer.. Werd er wel iets rustiger van maar uiteindelijk lost het niks op bij mij.
Het is voor mijn gevoel altijd aanwezig maar het komt in vlagen.
Ik weet ook niet wat ik verkeerd doe, ik ga naar een pri therapeut. En lees er ook veel over om het goed te begrijpen.
Heeeel frustrerend.
Ik hoop ook op tips!

I hope it all works out for you.
Im often in the same situation

Ik denk dat u met een narcist te maken heeft Google het maar eens wel weg gaan hoor

Ga het liefst even naar de dokter om te laten checken. Dat geeft waarschijnlijk geruststelling.

Hoi anoniem, ik lees je verhaal nu en zit met mijn vriend in een soortgelijke situatie. Kun je vertellen hoe het nu gaat? Lijkt me ook heel moeilijk voor je

Dit lijkt op ocd mbt je relatie. Heb jij ook andere dwanggedachtes? Ik ben absoluut geen dokter of specialist, dat wil ik er wel even bijzeggen. Heb wel heel veel gelezen over dit soort klachten, vandaar mijn opmerking.

Ik denk dat jij het spirituele pad om moet. Er zit iets in jou onderbewuste wat dit triggerd.

Het gaat iets beter met me, maar nog steeds heb ik er enorm veel last van. Concentratie problemen en nergens anders aan kunnen denken en voelen. Andere dwanggedachtes had ik vroeger wel maar die zijn als het ware naar de achtergrond gezakt. Op dit heb ik totaal geen grip en het gevoel dat het dan ook niet goed zit. Anoniem, je verteld dat je hier ook last van hebt, zou jij van jou iets meer kunnen vertellen?

Heel herkenbaar ik sta ook elke dag op met hoe ga ik dit nu weer doorkomen.

Ik word ook al een tijdje 's morgens wakker met een somber gevoel. Moeite met de dag opstarten. Niet raar, want er zijn de laatste jaren veel ingrijpende dingen gebeurd in mijn leven. Wat bij mij helpt is om een zo goed als mogelijk dag en nachtritme aan te houden. Ontdek bezigheden die je graag doet/ een goede dagbesteding. Je kunt bv. ook eens onderzoeken waar je stress vandaan komt, kijken of je hier zelf veranderingen in aan kan brengen.

Hoi lieze,

Dit voelt inderdaad ontzettend rot. Ik heb hier helaas al 1 jaar mee te kampen. Wel langere betere momenten maar zoals je beschrijft het is vreselijk om mee te maken. Maar je staat niet alleen!

Wow wat zijn er veel mensen die hetzelfde voelen als ik. De rare enge wereld en het vervreemd zijn van jezelf jaagt bij mij ontzettende angsten op negativiteit. Ik ben bang dat het nooit meer goed komt. Hoor graag hoe andere hiermee om.gaan

Dit herken ik ook, Die derealisatie is vreselijk! Momenteel zit ik in een periode met duizeligheid en hoofdpijn en hypochondrie. Waar zal ik de volgende periode weer last van hebben? Drama we zijn hier nog wel even zoet mee vrees ik.

Ik herken een aantal klachten. Mssn dat je niet voldoende in contact staat met jezelf/je lichaam. Zelf heb ik er voor gekozen om een cursus mindfulness te volgen. Met veel oefeneningen doen merk ik een duidelijk verschil/verlichting in mijn klachten.

Lieverd, stop alsjeblieft met dit soort dingen te lezen. Het nieuws is 1 grote bangmakerij. Leef met de dag en geniet 🥰

Hoi lieverd. Wat ik hier lees is dat je getraumatiseerd bent en herbelevingen hebt. Ik zou sowieso contact zoeken voor goede hulp. Een fijne therapeut die ook lichaamsgericht werkt en emdr of een andere trauma techniek kent.
Daarnaast is anti depressiva niet de oplossing, je bent niet depressief maar hebt veel stress volle dingen meegemaakt. Jou stress systeem is geactiveerd. Je zou je huisarts kunnen vragen om slaapmedicatie, al is het maar voor een tijdje. Wil je liever iets natuurlijks, kijk dan eens voor cbd olie.
Maar het is duidelijk dat je hulp moet zoeken!

Ja dat heb ik ook. Alsof je hoofd zeg ik ben moe nu is het klaar.

Jep exact dat. Ik kan hier ook nog totaal niet mee omgaan. Heeft iemand tips?

Hoi,

Ik denk echt dat dit geen epilepsie is maar paniekaanvallen. KLink ontzetten bekend. Als het echt epilepsie is geweest herinner je het jezelf niet en val je volledig weg, dat had je zo te lezen niet. Dit klink echt als paniek.

Ik herken al je klachten! Bij mij wisselen de klachten zich af in periodes. Dan last van het 1 is dat over dan weer het ander.

Ik heb precies het zelfde. En ook die extreme klachten.heb het nu sinds anderhalf jaar. Heb de hele dag angst

Het is normaal dat je een fysieke en/of mentale reactie krijgt na een heftige gebeurtenis. Je lichaam zoekt ahw een manier om er mee om te gaan. Mijn advies zou zijn: geef jezelf hiervoor de tijd, en praat met iemand waar je je veilig bij voelt. Zelf heb ik in zo'n situatie baat bij mindfull oefeningen, zoals bv. de bodyscan of bergmeditatie.

Dit is alsof ik me eigen verhaal leest. Ook ik kan nergens meer van genieten zie over tegen op, ben bang dat het nooit meer goed komt enz. Enz

Dit herken ik zeker. Ik leef ook met de dag zelf met de minuut. Ook de wereld voelt raar en niet vertrouwd. Ik denk dat dit tijd nodig heb maar ook ik vind dit doodeng. Hoe ga jij hier mee om?

Ja dit herken ik heel erg. die derealisatie en dan de paniekaanval. Klink bekend. Ik vind het ook heel lastig om hiermee om te gaan. Elke dag sta ik op met de gedachten waar zal ik vandaag weer is last van hebben, zal het weer een rotdag worden? Verder heb ik weinig moed om ergens heen te gaan. Ik probeer het wel en soms pakt dit goed ook en soms ( zoals je ook beschrijft) ook niet.

Hoi,

Ik heb niet exact hetzelfde gehad, maar ben wel tijdje heel bang geweest om ook een erge ziekte te krijgen en voor de dood. Ik was constant bezig met hoe ik zo lang als mogelijk kon leven enzo. Uiteindelijk is het iets in jezelf, het is erg moeilijk, maar op een gegeven moment heb ik gedacht: okey, dan ga ik dood, prima joh. Dit is natuurlijk niet zo simpel, er is veel tijd over gegaan, maar door dat de hele tijd te herhalen naar mezelf kon ik het beter accepteren. Ik heb zelf een angststoornis en ik merk dat het helpt om me het allerergste scenario voor te stellen en uit te denken voor mezelf op een rationele manier, angst is namelijk iets dat vaak aan een vage gedachte vast zit, maar zodra je dan het gaat testen, door je voor te stellen als het zou gebeuren dan helpt dat ofzo, heel vreemd. Ik hoop dat je hier iets mee kan, en anders begrijp ik dat dit klinkt als onzin hahaha

Hoi . Ik herken dit ook . Heb ook angst . Angst voor enge ziekte en de dood . Heb bloedtest gedaan . Alles was ok niets aan de hand met me . Genetische onderzoek laten. Niets aan de hand . Toch denk ik er nig steeds aan . Krijg het niet echt uit mijn hoofd . Weer hart longen zuurstof en bloeddruk laten meten. Ook alles prima . Maar toch ....... Vind het moeilijk om tegen me zelf te zeggen dat er niets aan de hand is . Heb soms zoveel angst . Ga ook naar een praktijk ondersteuner. Mss helpt het ook voor een ander om hier naar toe te gaan .

Hoi Yara,

Dit klink mij inderdaad erg bekend. Heb hier ook veel last van. Het ene moment kan je over de daken springen en het andere moment ben je niks waard en lig je het liefst op je bed.

Hoi yara

Ook ik herken dit. Ook dat rot gevoel, rare wereld en geen zin en puf ik de dag. Elk moment kunnen huilen en de wereld (her leven) heel anders zien dan eerst.
Ik vind dat het ergste eraan

Ik herken het maar al te goed . Ik heb nl last van een burn out. Ik vind het het naar . Al die rare symptomen. Soms de raarste dingen denk . Het blijft de hele dag in je hoofd zitten . En idd . De ene dag voel je je zo ziek en de andere dagen voel je je zo goed .

Hey laat in je maag kijken onder verdoving voel je helemaal niet vraag verdoving de meeste dan ben je gerust erna dat je geen maagkanker hebt en krijg je de juiste medicatie dat je geen pijn meer hebt heb dat ook laten doen en had teveel aan zuur daag sterkte

Herkenbaar zelf vaak last van mn maag was bang voor maag ONDERZOEK was niet erg met roesje ik mekeerde niets ernstig slik 20 mg 2 maal daags maar mn angst is weg maar als ik afbouw komt het weer terug je moet het langzaam afbouwen maar ik blijf het gebruiken heb ook alpracolam maar nu bijna niet te krijgen dit geef weer veel stres heel veel sterkte

Hey,

Dit herken ik zeker heel erg. Vooral s'nachts maak ik me er erg druk om. Veel boeren, maagzuur, flinke rommels, m'n hart voelen bonzen in m'n maag..

2x een gastroscopie gehad (dit ook i.v.m. een maagbacterie)
Maar alles was netjes en schoon. In tijden van stress (en vooral als ik echt even niks te doen heb) begint het enorm aan te slaan. Soms komt het weleens voor dat ik bloedheet en bezweet wakker word, midden in de nacht.

Ik ben ook hele dagen bang voor alles en iedereen en voor mezelf. De dagen zijn verschrikkelijke zo. Zoek al een tijd pijnloze medicijnen om te stoppen, maar kan niks vinden

Ik herken het zeker! Het is ontzettend zwaar als je er recht in zit! Bij mij begon het 2 jaar geleden en hopenlijk stel ik je misschien wat gerust dat het minder gaat worden, en je niet gek wordt! Ik heb ook zolang gedacht dat het nooit weg zou gaan en dat ik echt gek zou worden. Door hulp ben ik gaan begrijpen waarom mijn lichaam dit deed ( de derealisatie, duizeligheid het gevoel dat ik niet goed kon zien, en ik alles niet goed mee kreeg). Ik weet nu als het soms nog gebeurt dat ik overprikkeld ben of teveel in mijn hoofd zit en mijn lichaam mij eigenlijk op die manier er voor wil waarschuwen. De ene dag lukt mij dat makkelijker dan de andere dag om die rust erin te krijgen ;) wens je veel kracht hierin want iknow het is zo zwaar! Gun jezelf de tijd en ook rust als je uit een zwaarre periode komt.. ook al is dat soms makkelijker gezegd dan gedaan.

Ook hier herkebaar.
Wat betreft overprikkelig; ik kanniet meer zonder mn noice cancelling headphones.
Geenexter lawaai en ik kan luiseren naar muziek of een boek/debat/presentatie.

ik ben 63 jaar en heb sinds bijna 2 jaar te maken met angst en paniek en extreme vervreemding . ik krijg hulp maar voel me zo eenzaam en alleen in mijn strijd . ik sta er mee op en ga er mee naar bed . ben aan huis gekluisterd . en kan bijna niet geloven dat mijn leven nog zin heeft . ik ben al wat ouder maar de hulp die ik krijg helpt me een beetje . maar door de hele dag heen speelt mijn probleem . ik voel me zo alleen ook al krijg ik hulp . je moet het zelf keer op keer doormaken . en ik herken me in jou verhaal.

Hey hey ik heb er ook heel erg last van ik kan niets van muziek aanhoren ik word er helemaal gek van heb een heel kort lontje en voel telkens een raar gevoel in mijn keel waar ik telkens op let en meteen als ik wakker word begint het weer, ik hoop telkens als ik wakker word dat het goed is maar dat is het telkens niet ben er ook veelste veel mee bezig maar het lukt me niet om mijn gedachtes eraf te houden hoop dat het met jullie snel beter gaat dit wens je niemand sterkte!!! Groetjes rowdy

Hi Esmee,

Dank je wel voor je reactie! Zouden wij in contact kunnen komen met elkaar? Zou graag met je willen praten!

Groeten,

Alain

Hi Alain,

Wat vervelend dat je dit meemaakt. Ik herken alles wat jij omschrijft, het gevoel van onmacht, de angst om gek te worden.. Dat je denkt dat het nooit meer goed komt.

Heb nooit eerder last gehad van paniekaanvallen, maar sinds een jaar draait alles om angst en paniekaanvallen. Ik sta ermee op en ga ermee naar bed.

Ik zou het fijn vinden om te praten met iemand die hetzelfde meemaakt. Want soms heb ik het gevoel dat ik de enige ben die hier last van heeft. Kunnen wij in contact komen?

Ik denk trouwens wel dat ondanks dat we misschien denken dat we er nooit uit gaan komen, we diep van binnen ook weten dat het uiteindelijk goed komt :)

Gr Nathalie

Hi Alain,

Ik zag dat je op deze site niks kan delen van persoonlijke gegevens dan worden ze gelijk verwijderd..
Ik hoop dat je een stap durft te zetten om iemand om hulp te vragen( kan ook een praktijkondersteuner bij de huisarts is laag drempeliger, maar niks moet !!). Want het is zwaar om zulke dingen mee te maken.. ik wou dat ik eerder hulp had gezocht ( ik werkte zelf als begeleider bij psychische mensen dus hoe ironisch he dat we onzelf dat niet geven). Één advies die mij veel hielp maar is moeilijk en moet je veel voor oefenen.. probeer de klachten niet weg te krijgen dan worden ze meestal erger, ik leerde op en duur er recht in te gaan zitten en te accepteren dat ze er waren( zelf deze week ook weer een terug valletje in klachten die jij beschrijft en dat is k*t en soms beangtstigend maar oke ik weet dan dat ik even op de rem moet en misschien blijft het altijd wel wat bij mij). Toen ik naar de kern ging kwam ik ook uit op een stukje wat jij schreef ik cijferde me altijd weg voor anderen ik was een ontzettende pleaser.. hier zat ook een groot stuk van mijn klachten dus misschien dat daar ook iets in zit voor jou..
En wat Nathalie hier ook schrijft ; misschien weten we diep van binnen dat het ooit goed komt maar hoe is nog een hele reis.

Liefs voor jullie allemaal strijders ;) !

Hoi Alain,

Heel naar om te lezen dat je dit moet meemaken.

Ik ben op dit forum terecht gekomen om te zoeken naar handvatten voor klachten van dezelfde aard. Ik heb er last van zodra ik ook maar denk aan rijden op de snelweg. Daar waar ik ruim 15 jaar lang 50,000km per jaar maakte, heb ik de strijd 1,5 jaar terug opgegeven. Ik heb mijn goede baan verruild voor een baan inde buurt en rij alleen nog binnen de stad. Alleen maar omdat ik in 2014 te maken kreeg met heftige paniekaanvallen in de auto die getriggerd werden door derealisatie, duizeligheid en een overweldigen d gevoel van “ik wil hier nu niet zijn”

Hard voor mezelf zijn, jarenlange therapieën, sporten, voeding.. noem het maar op werkte allemaal niet en nu voor het eerst denk ik eraan om me richten tot medicatie. Dat is voor mij waarschijnlijk de enige mogelijkheid om me niet te laten beperken.

De positieve noot die ik je mee wil geven is dat het bij mij wel afvlakte toen ik ging sporten. En omdat ik me heb inmiddels volledig heb aangepast denk ik er niet vaak meer aan. Ook jij zult een weg gaan vinden, leg er niet teveel druk op.. het komt zoals het komt en sta jezelf toe de positieve dingen in de ‘momenten’ in te zien

Succes!
Een lotgenoot

Ik zie dat Alain en Esmee graag in contact komen en dat lijkt me ontzettend verstandig. Kan mij hier iémand 1 geldige reden geven waarom dit niet via de site kan, als beiden hierom vragen? Is dit forum er niet om mensen te helpen?

@moderator, graag een oplossing zodat mensen met mekaar in contact kunnen komen indien ze daar beiden voor kiezen.

Dit forum is vooral bedoeld om anoniem je hart te luchten en steun te vinden in de verhalen van anderen. Daarbij is het inmiddels wel ook mogelijk om contactgegevens achter te laten. Om mogelijk misbruik te verkomen, worden deze enkele weken na plaatsing weer verwijderd.

Ik heb hier ook last van en een trucje uit gevonden denk ik om me nummer te posten, Alain en esmee jullie kunnen me appen en dan kunnen we evt een groeps app maken… 

Redactie: Het is niet toegestaan telefoonnummers op te nemen in de geplaatste tekst. Een e-mailadres op sommige lotgenotenforums (zoals het forum Eenzaamheid) mag wel. (reclame is niet toegestaan en wordt verwijderd)

Hartelijk dank aan de redactie, zeer gewaardeerd.

Hi Alain

Dit klinkt zo herkenbaar!
Derealisatie ,angst voor angst en vluchtangst
Nergens je fijn voelen en eigenlijk wil je alleen maar rust en rust en rust en je fijn voelen.

Een tip die ik je kan geven .....
Zorg dat je naar buiten kan en ga niet naar werk ....maar zorg wel dat je weer aan je zelf kan werken neem de tijd.....
Uit eigen ervaring wil je veel te snel weer wat gaan doen...omdat je denkt dat de regelmaat je goed doet...
Alleen is het eerst van belang dat de regelmaat is opstaan en zorgen dat je thuis de dingen probeert op te pakken....en rust vind....
Daarna kan je stap voor stap bekijken met werk wat handig is om te kijken in welke
Tempo je weer iets kan gaan ondernemen.
Laat je niks verplichten.....het is jou lijf

Hey Alain.

Ik heb precies hetzelfde wat jij hebt.. het is fijn om het gevoel te hebben dat er iemand is die begrijpt hoe je je voelt. Kunnen we met elkaar praten?

Ik hoop dat het al iets beter met je gaat.

Knuf,

Laura

Wat ontzettend naar die angst. Het gaat gelukkig nu met mij steeds beter en nu na 1.5 jaar heb ik meer ups dan downs. Ik kan je alleen vertellen wat bij mij heeft geholpen.
Allereerst, bewegen. Bewegen in de buiten lucht heeft mij geholpen. Een audio boek op story tel luisteren terwijl ik in het bos of in de duinen loop.
Zo min mogelijk prikkels en rustig aan doen. Ik ben ook banenzwemmen en klimmen erg leuk gaan vinden. Sporten is echt een goede reset voor je lichaam, je bent namelijk even niet bezig met je zelf, je hersenen hebben weer iets nieuws waar ze hun aandacht op kunnen vestigen.
Dat is het met die hersenen van ons ze zijn vrij primitief en sommige delen willen graag problemen oplossen zoals in mijn geval, mijn angst. Ik zat in een cirkel van denken aan angst, daar kreeg ik meer angst gedachten van en daar kreeg ik dan weer meer symptomen van, die uiteindelijk weer cirkelen naar meer angst gedachten.
Mijn hersenen willen het probleem oplossen daar er veel mee bezig te zijn en door het probleem steeds onder een loep te leggen vergroot je het dus ook en ben je constant mee bezig.

Daarom is het goed om dingen te doen waarmee je je aandacht kan verleggen, een nieuwe hobby of sporten of wandelen etc. Het werkt echt in mijn geval.
Wat ook bij min heeft geholpen is een mindshift. Ik heb zolang geprobeerd het probleem op te lossen (1.5 jaar) waardoor ik mezelf ook continue in die cirkel bleef houden. Ik heb nu zoiets van, fuck it allemaal. Het zal wel. Als dit onderdeel van mijn leven is dan is dat maar zo. Ik heb geen zin meer om er tegen te vechten. Het kost teveel energie en als ik het ene op los komt er iets nieuws voor terug. Ik vecht er niet meer tegen en ik ben er klaar mee dat het mijn leven zo groot beïnvloed. Het is zonde om de tijd die je hebt op de aarde te leven in angst.
Het is voor mij wat makkelijker praten omdat ik wat verder ben op mijn pad maar ik denk dat dit de goede richting is.
Succes en het wordt steeds minder en op een gegeven moment leer je er mee leven. Wie weet gaat het wel helemaal weg maar zolang ik er verder mee kan leven vind ik het ook goed, het is een stukje van wie ik ben.

Sterkte en succes!

Hey allen!

Ik heb 7 maanden last van derealisatie, ik weet dat dit over kan gaan dit was bij mij het geval na 3 maand, en toen kreeg ik het alweer. Ik en ongelofelijk veel onderzoeken gedaan.. Alles maar alles kost geld.. Een idee om een groeps app aan te maken??

Ik ben Laura en ik zit in precies het zelfde bootje sinds vorig jaar. Misschien dat we een groepschat kunnen aanmaken om met elkaar te kunnen praten? Ik denk dat dat wel opluchting geeft.

Redactie: Het is niet toegestaan telefoonnummers op te nemen in de geplaatste tekst. Een e-mailadres op sommige lotgenotenforums (zoals het forum Eenzaamheid) mag wel. (reclame is niet toegestaan en wordt verwijderd)

Hey Alain,

Ongeveer 2 jaar geleden ook een heftige angst en paniekstoornis met derealisatie meegemaakt, je bent zeker niet alleen en niet gek aan het worden. Destijds had ik dagelijks meerdere paniekaanvallen, constante angst, sliep niet meer, durfde de deur niet meer uit, overtuigd dat ik een enge ziekte had en hierdoor ook depressieve klachten erbij gekregen.

Wacht niet met professionele hulp te zoeken, en wees niet bang om medicatie te accepteren om dit een halt toe te roepen! Bij mij was het een neerwaartse spiraal van 6 maanden voordat ik hiermee startte, en vanaf dat moment rustig aan overeind gekrabbeld.

Voor mij hielp een gestructureerd programma, steun zoeken van de omgeving, zelfdiscipline en wilskracht. Ondanks de angst en paniek is het belangrijk om niet op de bank/in bed te blijven hangen en toch dingen te doen, al is het op een lager pitje. Er is helaas niet 1 wondermiddel, voor mij was/is het een combinatie van:

1. Steun van de omgeving: praat met familie, vrienden, professionele hulp. Je zal zien dat velen je willen helpen, maar onthou dat je het zelf moet doen.
2. Psychologische hulp: met name EMDR voor traumaverwerking en cognitieve gedragstherapie, ook een zwaar proces trouwens.
3. Medicatie: op advies van arts en psycholoog hielp voor mij kortdurende behandeling met Oxazepam om paniek te onderdrukken en ongeveer een jaar SSRI met rustige opbouw en dan rustige afbouw.
4. Bewegen: programma laten opstellen bij de kinesist voor dagelijks ontspanningsoefeningen om blokkades en onbalans in het lichaam weg te werken. Daarnaast fanatiek beginnen te wandelen, mountain- en gravelbiken, kortom sporten in de natuur.
5. Meditatie en yoga: dagelijkse ademhalingsoefeningen, visualisatie oefeningen, weer leren in het hier en nu te zijn, dankbaar in het leven staan.
6. Dagplanning en dagboek bij houden: ieder einde van de dag maakte ik een uurprogramma voor de volgende dag, geeft ook een houvast. Daarnaast schreef ik een aantal positieve zaken van de dag op, dit waren soms banale zaken zoals naar de film gaan met mijn zoontje of een avondmaal koken (toen een hele prestatie).
7. Gezond leven: op tijd naar bed, op tijd opstaan, geen alcohol, geen koffie, weinig vet en suiker, muesli voor ontbijt, etc. Ieder lichamelijk onbehagen was voor mij genoeg om in paniekstand te schieten, gezond dieet hielp me om me beter in mijn vel te voelen.
8. Positieve self talk: ondanks dat je er niet in gelooft, wel tegen jezelf zeggen dat je eruit komt, sterk en veerkrachtig bent. Probeer ook de kleine dingen meer te appreciëren, de soms korte vluchtige momenten waarop je je beter voelt (na verloop van tijd duren ze weer iets langer en komen vaker voor).
9. Werken: op mijn dieptepunt heb ik 3 maanden niet kunnen werken. In overleg met mijn werkgever vrij snel wel weer (deeltijds) aan het werk gegaan en dit deed goed. Gaf me een gevoel van erbij te horen en aan de betere hand te zijn.
10. Tijd: het heeft waarschijnlijk tijd gekost om in deze situatie te belanden en het kost weer tijd om eruit te geraken. Ik had lange tijd migraine, prikkelbare darmen, overmatige stress, en nooit aandacht aan besteed tot mijn lichaam en geest stop zeiden.

Het is een lang herstel. Hou rekening met periodes van 2-3 maanden waarin het steeds iets beter gaat als je je aan het schema houdt. Ondertussen ben ik er helemaal van hersteld. Nu ongeveer een jaar geen paniekaanval meer gehad, ook antidepressiva volledig afgebouwd sinds 3 maanden. Ik voel me beter, lichter, weerbaarder dan ooit, al weet ik dat het een aandachtspunt zal blijven.

Hou vol, je kan dit.

Mike

Beste Alain,

Hoe is het nu ?

Ik ga momenteel weer zeer zwaar gebukt onder een combinatie van hevige angst en gespannenheid (vooral in mijn buik), apathie, dissociatie (dp en dr), depressie, opvliegers, buikpijn en soms misselijkheid erbij. Gisteren heb ik zelfs 113 gebeld ivm acute suïcidale gedachten. Begin vorige week had ik een paar goede dagen, maar dan draaf ik weer tever door met als gevolg een zware terugslag. Ik kan onderhand maar één ding hopen en voor bidden. Alsjeblieft geen euthanasie traject !!!!! Gr. Frank

Beste Alain,

Ik herken je verhaal helemaal!
Ook ik zit in hetzelfde schuitje. Ik heb al van alles geprobeerd en ben ook al meerdere keren opgenomen geweest, wat vreselijk is! Inmiddels ben ik voor 2 jaar afgekeurd en ben ik de baan waar ik zo trots op was kwijt geraakt.
Er wordt vaak gezegd, dat je steun bij anderen moet zoeken, maar ik ben alleenstaand, zonder kinderen. Ik heb geen contact meer met mijn familie, omdat mijn familie mij niet begrijpt en véél harder in het leven staan. Vrienden heb ik ook niet meer. Ook zij begrijpen me niet en dan is weglopen vaak makkelijker, dan helpen. Ik voel mezelf hierdoor héél erg eenzaam en is het ook héél erg zwaar om terwijl je je zo slecht voelt ook nog voor jezelf moet zorgen! Hoe dan!
Als er een app groep aangemaakt is mogen jullie mij hier ook aan toevoegen. Héél véél sterkte Alain!!

Redactie: Het is niet toegestaan telefoonnummers op te nemen in de geplaatste tekst. Een e-mailadres op sommige lotgenotenforums (zoals het forum Eenzaamheid) mag wel. (reclame is niet toegestaan en wordt verwijderd)

Ik zit ook sinds een paar jaar in constante angsten. Vanaf dat ik wakker word tot dat ik ga slapen. Ik heb zo geen leven. Ook depressief aan t worden. Ik kan niets en vind ook niets leuk. Over 2 weken maar weer naar de psycholoog. 2 jaar geleden heb ik schematherapy gedaan en antidepressiva geslikt. Sinds een jaar gestopt. Zo bang dat ik nooit meer beter word. Ik ben er nog omdat ik 2 kinderen heb anders had het voor mij niet gehoeven. Angsten nemen je leven over

Ervaar het zelfde probleem, mijn advies is om het boek: self-help for your nerves te kopen van dr. Claire weekes. Is echt een ontzettende eye-opener voor mij geweest. Ook staan er van haar wel filmpjes op YouTube of zijn er podcasts te luisteren op Spotify maar ik raadt echt aan om dat boek te gaan lezen!!

Probeer het zoveel mogelijk over je heen te laten komen, DR en angst is vervelend maar uiteindelijk gebeurt er niks met je. En is het ook niet schadelijk!!

Dag Alain, ik weet waarover je het hebt. Als het een troost mag zijn, dat van die derealizatie heb ik ook al een paar keer meegemaakt in mijn leven, dit is inderdaad heftig maar uiteindellijk gaat dit wel voorbij. Ik heb het telkens bij zeer grote veranderingen in mijn leven. Ik zou tijdellijk wel medicatie gebruiken, als je een goede dokter hebt zal hij je medicatie voorschrijven dat enkel de angst wat tempert, maar je zal de angst wel nog voelen. Dit kan het iets dragelijker maken. Daarnaast natuurlijk andete stappen ondernemwn, evt therapie, lotgenoten, praten, enz....hopellijkheb ik je hiermee wat geholpen. Zit zelf terug in een crisis na het wegvallen van een 20 jarige vertrouwensband in mijn leven, grt frederic

Zit in dezelfde situatie. Angst en stress jaren perfect kunnen onderdrukken met paroxetine. 2mnd geleden van 20 naar 10mg. Na aantal weken kwam alles super hard terug. Nu 6wkn terug op oude dosis en nog steeds geen echte beterschap. De angst om hier niet meer uit te geraken werkt als een visieuze cirkel

ik ken het gevoel

Hallo,

Mag ik vragen hoeveel je slikte? En hoe gaat het nu?
Gaat die apathie nog weg? En de dissociatie?

Beste, na 2 zeer goede, bijna euforische weken, heeft de zoveelste terugslag vanaf vorige week maandag keihard toegeslagen. De hevigste klachten (gelukkig niet de hele dag net zo zwaar als in de ochtend) zijn angst, gespannenheid, snel ademen, zware dp/dr, enorme hoofdpijn, totaal gevoelloos en emotieloos (apathie), etc. Ik kan alleen maar hopen en zelfs bidden, dat het herstel spoedig in zicht komt. Met de benzo's ben ik sinds 02-11 overigens aan het afbouwen met een kwart pil per maand !

Het is een ware hel

ik dacht dat ademhaling 'n fysiek iets is wat automatisch gaat, ik bedoel als je je adem inhoudt totdat je flauw valt nemen je hersenen 't over en ga je weer ademen (anders e is verdrinking ,dan zuig je water naar binnen als je door ademgebrek onder water bent geraakt, en je hersenen nemen 't over), ik ben geen arts maar mee dat 't zo werkt

Hey Sanne, ik heb exact hetzelfde probleem! Ik focus mij al jaren op mijn ademhaling waardoor het nu soms lijkt alsof het niet meer vanzelf loopt en ik het zelf aan het doen ben. Ik heb al bij verschillende specialisten hulp gezocht en toch betert het precies niet… heb je toevallig eens tijd om hier over te praten? Ik ben nog nooit iemand tegengekomen die exact hetzelfde voorheeft

Hey Lindsay,
Dat heb k dus ook ik heb zeker tijd op hier over te praten k zie nu pas je berichtje .
Laat wat van je horen

Hey Lindsay,
Ik zou graag er over willen praten want k dacht dus echt dat ik de enigste was.
Laat wat van je horen!
K ben ook nog nooit iemand tegen gekomen die dit heeft

Ik heb dit ook!! Ik let er de laatste tijd zoveel op dat ik het gevoel heb dat ik soms “vergeet” te ademen.

Ja maar dat kan echt niet ik heb hetzelfde hoor! Maar het gevoel lijkt heel echt. Wat wij doen is dan verkeer ademen is heel naar gevoel maar kan niks gebeuren. Anders moeten we even e-mails een keer uitwisselen

Ik heb het ook extreem, wil niet meer maar kan er niks voor vinden om te stoppen,
Een hel elke dag weer

HOi,

Dit is echt heel herkenbaar. Ik heb ook erg last van derealisatie. Het idee dat ik inderdaad via een foto naar andere kijkt en een robot mijn lichaam beweegt. Ik wordt daar ook extreem angstig van en krijg ook paniekaanvallen. Ik heb er vandaag ook last van ik voel me opgejaagd en de wereld voelt raar alsof ik er niet ben alsof ik gevangen zit in mezelf. Ik ben ook erg bang voor een psychose of dat ik mensen eng ga vinden of gek ga worden. Ook door de psycholoog weet ik dat dit niet het geval is, maar tijden zo'n aanval vind ik dat ook erg lastig te relativeren. Kortom je verhaal is ontzettend herkenbaar.

Dit herken ik ook. Beheerst mijn leven. Helaas geen oplossing

Gaat het om anti depressie medicatie?
Ik heb ook oxazepam geslikt tot die medicatie begon te werken iov met GGZ arts.
Dus overleg het zou ik zeggen...suc6 en sterkte

Neem al 15 jaar temesta in de tijd voor afkicken alcohol probleem dat drinken is me volledig af maar zit met benzo verslaving al 2 keer proberen afkicken in kliniek maar wel vermindert maar niet van afzou graag eens kunnen praten met iemand die weet waar ik het over heb aub

Hoi,

Ik herken mezelf zooo in jouw verhaal...
In rustige periodes kan ik zelf alles, lees supermarkt, verder wandelen dan normaal, ergens heen gaan

En nu al enige tijd weer zwaar straatvrees, paniek enz enz
Heb er 20 jaar last
Van.... en dit is mijn 4e hele zware periodes.... en waarom? En hoezo... schiet mij maar lek

Bloosangst heb ik ook mijn levenlang last van! Veel therapiën gehad, zelfs botox tegen blozen! Ik moet zeggen als ik mijzelf zeler voel is het blozen minder, maar bij zwakke momenten ernstiger! Het blijft vervelend, de gedachten die soms met je aan de haal gaan. Was er af en toe maar een wonderpil voor. 😉

Hoi Miranda,

Helaas heel herkenbaar. Ik heb een zoon van tien. Altijd de angst dat er iets met hem gebeurd, dat hij ziek wordt. Maar vooral ook angst dat ik ziek word, dood ga, hem achter moet laten. Hij heeft ook een lichtverstandelijke beperking dus dat maakt de angst nog groter.
Ik probeer wel hem er zo min mogelijk van te laten merken. Ik verdraag de angst en deel die met anderen maar nooit met hem. Het enige wat ik je kan aanraden is om je kinderen ook op die manier wat meer vrij te laten en jouw angst niet bij hun te leggen, hoe moeilijk dat ook is. Ze zullen anders misschien juist steeds minder met je gaan delen en afstand gaan houden. Ik geloof dat dit soort angsten idd hun oorsprong hebben in onze jeugd en wat daar wel of niet gebeurd is.
Veel sterkte en succes!

Hoi Caroline. Mijn vader is gestorven toen ik zes jaar was en heb ongeveer sinds mijn 11e last van angst en paniekaanvallen. Sindsien ben ik bang voor de dood. Ik weet niet of dit hetzelfde is, maar extreem en nu ik 54 ben en ouder wordt, worden de aanvallen erger. Twee jaar geleden, na erg lange tijd, weer hulp gezocht, van her naar der gestuurd en nóg bezig met het vinden van 'de juiste praktijk. Weer ergens anders en weer met iemand anders, weer mijn verhaal gedaan en weer verschillende uitspraken.
Ik ben er elke dag mee bezig, de ene dag wat minder dan de ander, maar zo vermoeiend. Soms lijkt het alsof ik kortsluiting maak in mijn hoofd en ben al wel eens neergeklapt. Ik word niet gehoort of ze nemen me niet serieus, geloven me niet...ik probeer het met ademhalings- en ontspanningsoefeningen onder controle te krijgen, wat ietsje lukt soms, maar ze begrijpen niet, dat, dat maar voor eventjes is en de angst maar blijft terugkomen, soms zelfs erger hierdoor. Zo moeilijk!! Groetjes Katja

Hoi Tille, je verhaal klinkt voor mij best herkenbaar. Ook mijn man heeft me een paar keer toe emotioneel beschadigd door stiekem contact te hebben met zijn exen. Het is voor mij nu 4 jaar geleden. Maar ik blijf onzeker, ik durf ook mijzelf niet te zijn en dat gaat best ver door. Ik hoop dat het inmiddels wat beter met je gaat. Als je er behoefte aan hebt wil ik gerust verder met je kletsen hierover hoor.

Groetjes Marianne

Dit is echt volkomen normaal. Als je angstig bent sta je constant op scherp en produceer je veel adrenaline. Je reptielenbrein stond contant aan. Je lichaam moet even weer herstellen. Neem de tijd en laat het vooral over je heen komen. Dan kun je hierna weer functioneren op je natuurlijke energie i.p.v. adrenaline.

Hoi Lotje,

Hardlopen of een andere sport kan ik je zeker aanraden. Je voelt het positieve effect niet direct, maar na enkele weken voel je je fitter en daardoor sterker, ook geestelijk. De truc is langzaam opbouwen, zodat je geen dingen van jezelf gaat eisen die niet haalbaar zijn. Ik heb een angststoornis en ik gebruik ook medicatie, maar mijn tweewekelijks rondje hardlopen gaf me net dat extra vertrouwen in mijn lichaam. Oxazepam is een goede angstremmer maar mag slechts beperkt gebruikt worden wegens risico op verslaving. Het is geen lange termijn oplossing. Bovendien mag je geen auto rijden met oxazepam. Ik hoop dat je hier iets aan hebt, sterkte!

Beste Lotje,

Ik loop hard omdat ik anders de depressie inschiet. Het werkt echt maar soms kom ik niet van de bank af. Veel succes en sterkte

Je hoeft geeneens hard te lopen. Wat ook werkt is gewoon wandelen. In de ochtend een uurtje en in de avond een uurtje. Oxazepam liever niet nemen. Helpt maar als je na 2 weken moet stoppen, komt het erger terug. Ook cognitieve therapie werkt. Als je snapt hoe je lijf werkt bij angst, wordt de angst om de angst minder.

Dag Lotje,

vooraleer je begint, ga even langs een cardioloog voor een EKG en fietstest om zeker te zijn dat er geen onderliggende hartaandoeningen zijn die de hartkloppingen triggeren. Indien alles ok, zou je zeker kunnen gaan sporten, is nooit verkeerd natuurlijk. Je kan ook een betablokker vragen indien de hartkloppingen niet overgaan.

Heel veel succes.

Hartelijke groet, Joris.

Dag Lotje,

Krachtsport heeft mij heel goed geholpen. Na +/- 6 maanden angstvrij en ook vrij van medicijnen, en ik slikte behoorlijk hoge dosis Oxazepam, 50mg verdeeld over 2Xper dag. Het gaat nu top met mij.
Misschien helpt hardlopen ook, maar daar vind ik geen voldoening in. Succes. Groet van Ron

Hallo Ahmed ik ben serdar woon in Dordrecht. In mijn jeugd had ik geen angst. Is wat later instaan in de jaren 90. Ik ging situatie vermijden. Wel mijn groot rijbewijs gehaald 1996. Later in 2007 kreeg burn-out en kreeg venlafaxine Effexor. Heeft geholpen. Ik heb nog steeds angst vooral drukke plaatsen. Sociale angst beetje

Hallo

Ik heb ook angst als ik iemand hoor roepen, schreeuwen of luidruchtig is. Of in aanwezigheid van veel mensen, zijn. Daarom ik vermijd veel feesten of iemand gaan bezoeken ofzo. Ik krijg dan al eerder te maken met grote angsten

Ik heb dat gekregen na kuur AB ik had hierna geen eetlust meer en ben behoorlijk veel afgevallen, hierdoor angst ontwikkeld om te eten omdat door de angst ik nog geen eetlust heb ...ik roep hetzelf op..door spanning steen op mijn maag..het is echt en ellende.. Ik ga nu probiotica proberen aangezien ik heb gelezen dat een verstoorde darmflora ervoor zorgt dat je angsten vele malen erger kunnen worden.

Sterkte hoop dat je gauw geholpen wordt.

Ik ben niet bang om zelf te stikken, maar heb die angst in zekere zin voor mijn kinderen. Ik heb een lifevac in huis gehaald. Belachelijke prijs, maar daarmee kan je jezelf of anderen prima redden. Nu weet ik niet of zoiets je juist zou geruststellen of dat je je daarmee juist te veel bezig houdt met dergelijke angsten.

Ik heb een slik angst weet iemand raad ik ga sowieso naar de huisarts maar wil graag in gesprek komen die dit kent

Hoi Joke we kunnen elkaar een hand geven
Ook ik heb een slikstoornis
Slikfoto.s gehad door heel de molen
Maar heb hyperventilate angst en paniek
Ik eet wel ietsjes maar zodra het in m'n mond gaat
Kan ik en durf ik niet te slikken
Ik weet wel waardoor het komt Ik heb me een keer verslikt heel lang geleden En daar heb ik een slik angst aan overgehouden het is verschrikkelijk Ik snap je helemaal

Ooh ik begrijp je zo goed ik huil ook iedere dag
In de ochtend gaat het nog enigszins
Beetje yoghurt
Maar dan tegen het avondeten aan gaat mijn kela al dicht zitten Ik durf het ook niet door te slikken ben ook bang dat het blijft hangen of dat ik stik zodra ik mijn ogen open doe 's ochtends begint de angst al
Daarbij slik ik ook nog van allerlei medicatie wat helemaal niet helpt
Ik ben echt een einde raad ik weet niet meer hoe ik het moet doen Ik word helemaal gek van mezelf ben 12 maanden opgenomen geweest maar het heeft niks geholpen Ik werd gewoon naar huis gestuurd en nu zit ik thuis en eet geen warm eten dan neem ik maar een bakje vla of wat drink Brinta
Dus ik weet hoe verschrikkelijk het is het is gewoon niet normaal Ik weet het ook niet meer

Blaas je kaken eens op met wijde neus, herhaal een paar keer. En dan weer en slik. Ik deed dit wanneer ik grote pillen moest slikken. Werkt !

Dag Loes,
Je mankeert meer dan waarschijnlijk niets…!
Het gaat waarschijnlijk om stress gecombineerd met angsten of gepieker.
Ik herken je symptomen.
Het is alsof je hersens samenknijpen in je hoofd en dan het gevoel (als het echt erg wordt) van kortsluiting geeft waarbij je een blackout ervaart.
Ik krijg dat soms in de wagen en als ik een voordracht geef, lastig, belemmerend idd. Vermoeiend ook.
Probeer het een beetje te aanvaarden in eerste instantie, terwijl je volop er tegenaan gaat om het zoveel als mogelijk te neutraliseren , dat vergt tijd!!
Wat kan helpen, relaxatie therapie, ademhaling, lees er over, doe je verhaal, rustgevende medicatie (vrij te verkrijgen, op basis van Valeriaan bijvoorbeeld), oude stresserende gewoontes toestanden proberen bijschaven zodat ze niet meer stresserend zijn voor jou. Indien nodig, zaken vermijden als kan. Mss moet er wel iets veranderen in je leven, zonder dat je dat beseft of mss zelfs verdrukt…
Even nadenken reflectie doen en aan de slag er mee! Komt goed, you are in control!
Belangrijkste van alles: ga bewegen, ga naar het bos. Leef in het hier en nu (dat is eigenlijk het enige echte), concentreer je op ELKE actie die je doet, dat helpt, probeer te genieten van onnozele momentjes die we anders laten passeren…
Ik hoop dat het je lukt!
Oh ja ik ben er nog niet van af, they keep coming back, maar meer in controle, leefbaar, gelukkig ook.
Aanvaarding werkt wonderlijk.
Cheerz

Gezien je leeftijd is het interessant de piste van de overgang te bekijken. Geeft vaak dezelfde symptomen en wordt weleens over het hoofd gezien. Ik herken mezelf soms niet meer door de overgang/menopauze .... Als je beseft dat het van voorbijgaande aard is kan dat eventueel helpen...

Loes heb je gedacht aan de overgang? Duizeligheid en allerlei akelige symptomen kunnen opspelen, ook klachten waar je zo snel niet aan zou denken. Hartkloppingen, extreme somberheid, niet/slecht slapen, duizeligheid etc. veel sterkte!

Lief duizelvrouwtje ik heb ziekte van meniere.Lees das es op google.het is niet gevaarlijk alleen erg vervelend..Je kan chiranizine halen. Gewoon vrije verkoop bij de apotheek en kruidvat..sterkte..

Hi joya!
Helaas herken ik dit heel goed.. toen ik 2 jaar geleden in een burnout viel kreeg ik s'nachts ook een keer een paniekaanval en sinds die tijd is slapen een soort angst geworden. Vooral als ik de volgende dag een verplichting heb weet ik gewoon dat de nacht weer vreselijk wordt. Ook wat jij schrijft gewoon simpel weg niet in slaap kunnen komen , en blijven piekeren. En soms als ik uit eindelijk in slaap val na 4/5 uur wordt ik wakker door een paniekerig gevoel op het moment dat ik in slaap dommel.. ik wou dat ik de gouden tip voor je had maar ik heb hem ook nog niet gevonden. Wel slik ik magnesium en moet zeggen dat dat deels voor mij wel iets helpt.. wens je veel sterkte wat het is echt naar!

Ps. En het stukje bang om dood te gaan ook erg herkenbaar!

Haii Kim,

Bedankt voor je reactie. Hoe gaat het nu met jou?
Met mij nog steeds hetzelfde. Veel angst overdag en snachts soms nachtenlang niet slapen en als ik wel slaap is het kort en wordt ik altijd voor 5 a 6 uur wakker. Hoe is dit bij jou ?
Slik jij medicatie? Bij mij willen ze dat nu wel gaan doen maar toen ik de bijsluiter las kreeg ik een aanval van hier tot tokio. Ik wil het op eigen kracht doen maar het slapen nekt me. Op dagen dat ik weinig/niet slaap is de angst ook groter. Ik krijg wel therapie maar tot nu toe werkt het hier nog niet voor.
Ook durf ik niet meer naast me man te slapen omdat hij "wel" slaapt pfffff.
Ik heb ook magnesium gekocht maar na de 1e keer slikken voelde ik me daar zo naar van.. en barstende koppijn. Misschien toeval maar durf het nu niet meer. Heb je ervaring met CBD druppels ?

Liefs

Dag Joya,

heb je al eens metalonine gebrobeerd? CBD kan werken, kan hoofdpijn geven maar je kan het zeker proberen.

Heb je geen angst als je 'echte' slaapmedicatie gebruikt zoals zolpidem e.a.? Er zijn mensen zat die heel hun leven dergelijke slaapmedicatie nemen dus wees er ook niet bang van. Slapen lijkt me gewoon het belangrijkste nu.

Hoor het graag.

Hartelijke groet, Joris.

Ik gebruik nu mirtazapine 3.75 voor het slapen ongeveer 1.5 week maar ik begin enorme spierpijn te krijgen en wazig zien. Ook slaap ik er maar kort op. Omdat bij mij alles is ontstaan door burn-out en angstklachten wilt de psych me op de antidepressiva hebben. Dit gaat mij rust in mijn hoofd geven en dan zou ik weer kunnen slapen. Iemand hier ervaring mee ?
Cbd wil ik graag een kans geven maar dan moet ik wel eerst stoppen met de mirtazapine. Werkt dit goed ? En welke kan ik het best halen ?

Hi!

Wat naar dat het nog steeds wat hetzelfde voor jou gaat! Ik slik zelf geen medicatie.. ik snap ook heel goed dat je het graag zelf wilt doen maar soms heb je een periode even "hulp" nodig het hoeft niet voor altijd he! Met mij gaat het opzich wel goed ik had deze week ook weer een week waarbij mijn slaap erg slecht was( bij mij is dit dan pas na 3/4 uur in slaap kunnen komen en dan na 3 uur slaap weer wakker worden om vervolgens weer 2 uur wakker te liggen met veel piekeren of angstgevoel en dan soms nog in slaap te vallen voor 1a2 uur), en zoals jij ook zegt wordt dan mijn angst overdag automatisch ook erger.
Zelf kan ik de angsten wel wat beter aan laatste maanden maar ik ben ook al een een langere tijd onderweg, dus hoe kak het ook is het heeft veel tijd nodig. Ik begon met kleine angsten aangaan en zo steeds een stapje verder naar mijn grotere angsten dus kreeg ik ook meer zelfvertrouwen in mijzelf, en dat hielp mij wel zoals deze week als de nachten weer lastiger worden en dit de angsten triggert heb ik er mee leren omgaan en wuiven ze ook sneller weer wat weg..
Ik heb zelf geen ervaring met de druppels wel heb ik een aantal mensen om mij heen die antidepressiva hebben voor o.a angst etc. Bij de mensen om mij heen nam het wel de zwaarte van de angst weg maar goed je hebt ook mensen waarbij het minder goed werkt.
Ik hoop dat je goeie hulp hierin hebt want soms is het heel moeilijk om te kiezen wat nou het beste voor jezelf is als de angst ook je dingen aanpraat :(
Maar ik zeg altijd als mensen medicijnen nodig hebben en die keuze maken of het voor tijdelijk is of niet is dat ook een sterke keuze! Dit betekend niet dat je faalt of het niet zelf doet, je mag jezelf ook gunnen dat je weer even kan bijtanken want leven met angst en slecht slapen vraagt veel van je!

Appartement verkopen, misschien dan rust in je hoofd terug!

Ik heb exact hetzelfde. Benieuwd of je het intussen hebt weten op te lossen?

Ik heb hetzelfde ik krijg nu elke keer als ik moet werken een paniek aanval en dat slaat op mijn keel waardoor ik niet kan eten als deze voorbij is moet ik helemaal bijkomen en voelt het of ik heb gesport en je gwn de gele dag al iets heb gedaan. Mijn advies is om het over je heen te laten komen maar niet accepteren dat dit bij je hoort je moet je minder veranderen naar positieve dingen en als het mogelijk is afleiding zoeken om er niet an te denken. Ik heb er namelijk net 1 gehad ik haat deze angst en heb al vele angsten mee gemaakt maar dit is wel 1 van de ergste ik hoop dat iets geholpen ben en hoop dat het snel oplost liefs sanne💪❤

Je zou eens kunnen proberen met hartcoherentie oefeningen. Heartmath of hartbrein. Angst in de keel is gekoppeld aan het hart en de angst die daar wirdt gevoeld.

Ik heb precies hetzelfde. Continu angst op het moment en daardoor dichtgeknepen keel, waardoor ik niet kan eten en bang ben om te eten. Ook door hele erge keelspanning steeds heftig hoesten en soms met eten zelfs kokhalzen omdat ik zo in paniek ben. Het is 1,5 week goed gegaan en nu door een trigger erger dan daarvoor...
Heb je al iets gevonden wat hiertegen helpt? En gaat het al wat beter?

Wat vervelend dat je dit door moet maken! Angst kan ons enorme belemmeringen geven in het dagelijks leven. Voor mij duurde het best een tijdje voor ik snapte dat ik met angst te maken had. Ik hoop dat onderstaande info jou/jullie zal helpen om weer een stap vooruit te komen.

Belangrijk: als je je in een (thuis)situatie bevindt waar je constant spanning hebt, probeer een nieuw (tijdelijk) thuis te vinden. Probeer niet alle triggers tegelijk te kunnen opvangen als je daar niet meer de kracht voor hebt! Uit ervaring weet ik dat weggaan dan de betere optie is, je hebt rust nodig om te herstellen van waar je ook doorheen bent gegaan.

Verder: een emotie (zoals angst of boosheid) moet je 'doorvoelen' om hem te kunnen verwerken. Accepteren dat hij er is op dit moment, alsof het een klein kind is dat aandacht en erkenning nodig heeft, helpt. Daardoor zwakt de emotie af en gaat hij soms zelfs helemaal weg. Let in gespannen situaties bewust op wat je lichaam doet, waar het zich aanspant. Geef je vervolgens langzaam over aan het nare en oncomfortabele gevoel, net zo lang tot je je er comfortabel mee voelt. Vergelijk het met onder een koude douche stappen: jezelf aanspannen is niet handig, want daardoor raak je niet gewend aan de kou. Het is beter om rustig adem te halen en telkens weer te ontspannen zodra je een lichaamsdeel aanspant. Probeer geen weerstand te bieden tegen het nare gevoel! Tegenwerken en weerstand bieden zorgen dat de emotie juist toeneemt en heftiger wordt. Het moet juist langzaam uit het lichaam komen. Bewegen helpt hierbij. Dit helpt mij persoonlijk bij angst, al heb ik het minder erg dan hoe jij het omschrijft denk ik. Mijn angst zit hem meer in sociale situaties. Het helpt mij om even stil te staan en bewust te worden van mijn aangespannen lichaam, en de tijd nemen om mijn racende gedachten te erkennen en los te laten zonder me ervoor te schamen dat ik ze heb.

Word ook bewust van de situaties die jou angst geven en waarom. Bedenk bijvoorbeeld hoe realistisch het is dat je in je eten stikt. Hoe vaak is dat tot nu toe gebeurd? Heb je misschien heel vroeger eens een nare ervaring gehad waarbij je bijna in je eten stikte? En heb je die angst nooit goed verwerkt? Of schaam je je voor deze angst bij de mensen om je heen? Probeer eens langzaam te kauwen op bijvoorbeeld een stukje fruit, heel bewust. Dan zul je zien dat je wat meer vertrouwen kunt krijgen in je eigen tong en kaken ;) Zoals je ook zegt: je hebt nooit een allergische reactie gehad. Redelijkerwijs is er dus geen reden om daar bang voor te zijn, maar de angst laat jou iets anders geloven en het helpt niet om je daartegen te verzetten. Emoties kun je niet wegredeneren: je voelt nu eenmaal wat je voelt. Wat hierbij helpt is de (mogelijke) situatie te accepteren (het advies van je psycholoog was dus zo gek nog niet!). Wat is het ergste dat er kan gebeuren als je eventueel een allergische reactie krijgt? Probeer het eens uit met iemand erbij die jij vertrouwt en die eventueel 112 kan bellen als het misgaat. Gewoon om je een gevoel van veiligheid te geven. Emoties zijn nu eenmaal erg ingewikkeld, maar laat ze er gewoon zijn. Angst voor de angst heb je soms nu eenmaal, ook al wil je het liever niet. Het heeft geen zin om dat te veroordelen, want dat maakt het alleen maar vervelender. Daarnaast kan onderdrukte angst inderdaad voor pijnklachten in het lichaam zorgen. Dus als je weer wat voelt... het is maar angst, geen dodelijke ziekte. Het zit alleen nog in je lichaam en moet even erkend worden.
Het is juist goed dat je je zo bewust bent van je lichaam! Maar hang aan pijnklachten niet meteen een oordeel of angstig idee. Laat het er gewoon zijn en haal rustig adem.

Angst overwin je door stap voor stap door een enge situatie heen te gaan in volle bewustwording dat je het eng vindt maar het toch doet. En dat heet: moed! :) Het kost wel oefening en patronen die al zo lang ingebakken zijn, zijn niet 1 2 3 'opgelost'. Maar iedere stap is er één.

Ik hoop dat je hier wat aan hebt. Ik ben geen psycholoog, gewoon een ervaringsdeskundige...

Groetjes,
Lotte

Vreselijk, ook begrijpelijk. De buitenwereld is ook hard en gemeen. Sterkte!

Misschien kun je, met begeleiding, ceremonieel 'terugstappen' op je levenslijn, tot vlak voor de gebeurtenis. En dan vanuit kracht weer vooruit stappen en jouw vrolijkheid en onbevangenheid meenemen.
Je begeleider kan jou bemoedigen, door jouw 11 jarige deel te bevragen op wat zij voelt en haar te vertellen dat het niet erg is,dat het kan gebeuren en dat het goed is dat je een toilet hebt opgezocht. Je kunt dit ook zelf doen overigens door een dialoog te voeren met jouw innerlijke 11 jarige, ;)

Misschien helpt het om gewoon buiten te gaan poepen in de bosjes of in zee gaan zwemmen en dan poepen totdat je het leuk gaat vinden. Het lichaam is gewoon een poepmachine, het eet en drinkt en scheidt dat uit in de vorm van mest. Dat geldt voor alle dieren.
Alles wat we eten is ook veredelde mest, want vlees en groenten groeien van mest dat sinds een miljard jaar dat bodemlaag van de aarde is gaan vormen. Alles is dus mest of veredelde mest.
Volgens mij heb je een ongedefinieerde angst stoornis, en wordt de poepangst gebruikt als excuus, uiteraard onbewust.
De angst lijkt zich te fixeren op sociale angst, op de anderen.
Je kan dus niet goed tegen mensen, je begrijpt ze niet, ze lijken wel een andere soort waarvan je niets goeds hoeft te verwachten, en contact is dan stressvol.
En om eerlijk te zijn, daar zit je niet erg ver naast.
Probeer je gewoon te vermaken en neem de mensen niet zo serieus, want ze zijn ook niet serieus te nemen.
Laat ze maar lekker lullen, dat is wat mensen doen.
Probeer anders een hond, die zijn veel relaxter en normaler en je moet dan toch naar buiten en hebt een dier om je liefde te geven en voor te zorgen.
En neem je eigen angst ook niet zo serieus. Je anticipeert enkel een verschrikkelijk vooruitzicht. En ja, dat doe je toch echt zelf.
DUS STOP DAARMEE, EN KIES VOOR JEZELF ! Je hebt een geboorterecht op een enigszins comfortabel leven, en daarvoor moet je besluiten nemen voor JEZELF en maling hebben aan wat de anderen denken. Denken denken denken, STOP

Hi!
Het klinkt heel erg op derealisatie.. zoek maar eens op;) heb dit ook jaren gehad.
Vooral het gevoel dat ik flauw kon vallen, net of mijn ogen niet helder konden zien, de geluiden die ik wel hoorde maar niet goed binnen kwamen, soms voelde het net of ik wat buiten me zelf treede. Het is niks ernstigs hoor!( als dit het is ben natuurlijk geen dokter). Heel veel mensen hebben hier last van het komt vaak voor als je overprikkeld bent op deze manier beschermen je hersenen jou. Mij hielp er niet tegen te vechten ik kreeg het ook vaak op drukkere plekken ik wist dan ohja mijn hoofd wil me even laten weten dat ik straks mijn rust moet pakken. Mindfullnes kan helpen, maar vooral accepteren dat het er is en er niks ergs is en als ik mijn rust kan pakken dat doen ( muziekje op, even 10 min op de bank ogen dicht en ontspannen etc).
En hoelang het kan aanhouden is echt per persoon verschillend zelf begon het bij mij 2 jaar geleden en sinds nu wordt het wat minder bij mij omdat ik weet wat het is en er niet meer angstig van wordt. Als ik in erge drukte kom of als ik vermoeid ben komt het nog wel eens terug maar ik zie dat als een " lieve" waarschuw van mijn lichaam.

Lief valmens blijf gewoon proberen te fietsen anders kom je nooit van de angst af probeer wat te ontspannen op de fiets dat helpt enorm is mijn eigen ervaring ik fiets nu iedere dag een stuk en gaat steeds beter suc 6 en geef niet op

Hey Floor, ik herken het helemaal van de afgelopen maanden. Ik ben wel dubbele leeftijd van jou en heb afleiding tav werk en kinderen. Dat helpt/hielp me om de knop om te zetten. De hypochondrie heb ik al jaren en depersonalisatie met name na een periode van veel stress en zorgen maken. Toen kwam het nadenken over de dood, het leven, wie je bent, waarom je hier bent, wat het nut is van het leven, gefocust op je lichaam, klachten en continu in je hoofd. Je kunt je er zelf helemaal gek mee maken want je gaat geen antwoorden krijgen. Ik zou kijken of je afleiding kunt krijgen door te sporten, of naar buiten te gaan (natuur opzoeken) en met vrienden dingen te ondernemen. Zorg dat je afleiding krijgt en uit je hoofd gaat. Het zijn gedachten die vd angst zorgen en dat is niet Floor. Ik kan je gerust stellen dat je niet de enige bent. Kun je met iemand erover praten? Ook dat helpt.

Floor je bent niet enige hierin ik heb daar ook heel veel last van

Hi Floor,

Ik herken mijzelf heel erg in jouw klachten, vooral de derealisatie is heel heftig. Dus als je wilt praten, laat het gerust weten. Ik kan het ook wel gebruiken!

Groeten,

Alain

@Marty, gaan die derealisatie klachten bij jou ook vanzelf weer over als de stress gezakt is?

Beste Floor,

Ik herken me volledig in je verhaal.. Ben 29 jaar en de laatste 5 jaar waren zwaar. Angststoornis, ocd en depressie waren en zijn de boosdoeners en ondertussen heb ik er al een heel traject opzitten maar angst beheerst nog steeds mijn leven en ik voel me vaak alleen hierdoor.

Vooral wat je zegt over depersonalisatie komt me heel bekend voor. Ik zelf zou hier ook vaker over willen kunnen praten dus laat zeker iets weten indien je er voor open staat. Weet dat je niet alleen bent, blijf vechten!

Groetjes Sebastiaan

Hoi hoi. Wat vervelend dat je hier last van hebt. Het lijkt erop alsof je veel in je hoofd leeft en niet in je lichaam. Lichaamswerk kan je leren in het hier en nu te zijn.
Iets wil aandacht van jou en zit aan de oppervlakte. Je zou kunnen onderzoeken waar je angst vandaan komt.
Liefs!

Hoi floor,

Ik ben zelf 20 jaar en heb het zelfde probleem als jou. Ook klaar met mijn opleiding en heb al 5 jaar last van paniekaanvallen die nu hun piek hebben bereikt. Ik krijg zelfs paniekaanvallen thuis op de bank. Heb ook al mijn vakanties met vrienden moeten missen. Ik voelde me vaak alleen en het beperkt je hele leven.

Ik heb de keuze gemaakt om met medicatie te beginnen. SSRI heet de medicatie ik zit nu op dag 5 en ik begin me al beter te voelen misschien is dit ook iets voor jou? Het idee klinkt spannend en dat snap ik. Ik zelf vond het heel spannend om te beginnen maar het kan echt je leven veranderen.

Mocht je meer vragen hebben of toch gewoon is met iemand praten die dezelfde klachten voelt kun je me benaderen via instagram.

Heel veel sterkte

(Redactie: Om mogelijk misbruik van persoonsgegevens te voorkomen, verwijderen we telefoonnummers en mailadressen enkele weken na plaatsing)

Ik kamp ook heel de dag door met dit gevoel en heb ook last van pijn op de borst en het idee dat ik een hartritmestoornis heb maar ook heb ik tintelingen in het hoofd en een heel raar gevoel in het hoofd. Ook voel ik alles en heb ik het gevoel dat de wereld om mij heen leeft maar ik mezelf niet meer ben ik word hier bang van en wil mezelf terug ..,,, heb jij ook wel is als je ergens naar staart dat je hoofd vanzelf van positie veranderd ? Het is te veel om alle klachten op te noemen die heel de dag door optreden ik ben bang en zou het liefst een full bosy scan doen maar mijn ouders zeggen dat dit weinig zin zal hebben omdat er niks mis is met mijn lichaam .

Ja zeker zelf heb ik een angst/paniekstoornis en ben elke dag bang dat ik een hartaanval krijg. Mijn bloed is zelfs onderzoekt de dokter heeft meerdere keren naar me hart en longen geluisterd. Alles was goed me bloeddruk was ook in orde. Ik zit elke dag in angst. Tintelingen vielen hoort bij angst die heb ik ook meerdere keren op een dag. Heb de dokter zelfs nog gevraagd kan toch niet de hele dag paniekeren? Er moet toch iets zijn? Ik maar nee zei ze je lichaam denkt continu dat het in gevaar is terwijl het niet zo is. Je lichaam gaat dus op een vechtstand continu omdat je geest je laat denken dat er wat is. Het is super vervelend ik zou er ook hulp voor zoeken zelf krijg ik ook therapie

Ook ik heb elke dag die angst voor een hartaanval, heb vaak hartkloppingen en pijn links op de borst, bij mij is ook niks gevonden maar ga door een hele mijn hele leven staat op z n kop en kan nauwelijks normaal functioneren, ik ben sinds kort in therapie nog weinig geholpen en ben bang om nieuwe medicatie te nemen pfff.

Pedro

Ik ben zelf ik Maart 2021 overvallen door een acute paniekaanval in de auto, ik heb nog dagelijks last van spanning. Het idee dat mijn hart ermee gaat stoppen, en dit zonder enkele aanleiding. Ik slik nu Venlafaxine Aurobindo 75MG, elke dag blijf ik dit gevoel nu hebben en ben uiteindelijk ook aangemeld bij de GGZ paniek. Ik werk in de beveiliging en ben vaak ooggetuige van geweld richting mij geweest. Echter zie ik hier geen verband tussen terwijl mijn praktijkondersteunende psycholoog dat wel zag. Iemand verder nog ervaring of tips en tricks voor angst met ziekte beelden of hartfunctie?

Ja herken ik volledig. 4 jaar geleden tijdens sporten hartritmestoornissen gekregen, sindsdien bang voor hartstilstand.
Meerdere periodes gaat het nog heel slecht angst, zweten, pijn op de borst, pijn tussen schouderbladen, onwel gevoel, duizelig…
Van psychiater temesta gekregen en dat helpt de aanvallen wat verzachten. Vaak onleefbaar….

Ja ik heb dit savonds. En het kan green hartstoornis zijn, want na een tranxene van 50mg is het weg. Mijn angsten worden steeds erger (vroeger veel drugs gebruikt en nu alcohol) dus nu drastisch verminderen en hopen dat het beter gaat binnenkort.

ik heb precies hetzelfde probleem ben 15 jaar oud en ben elke dag opeens heel bang voor een hart aanval krijg rare steken en voor me gevoel kan het dan ook elk moment gebeuren. ik was er de eerste 2 dagen voor naar de dokter geweest die zij dat me hard goed was en dat ik het nog even moet aankijken hoe het verder loopt. nu anderhalve maand later is het in de tussen tijd alleen maar erger geworden dus ben ik weer naar de dokter geweest en zij die dat ik valdisper rust moest proberen en even naar het ziekenhuis moest gaan voor een hartvideo te maken en een long foto. uitslagen heb ik binnen waren gewoon goed. pillen slik ik nu 3 keer per dag. het gaat wel beter maar nog niet over. dokter zij ook dat ik naar een psycholoog moet en naar een fysio. de afspraken zijn er gemaakt heb de fysio woensdag. ik hoop dat dat me gaat helpen. als iemand nog tips heeft die dit ook heeft gehad en hoe het beter gaat met hem/haar laat het me asjeblieft weten!!

Ja herken het

Hallo Ik heb precies het zelfde

Heel herkenbaar. Jarenlang last van gehad. Bij mij bleken de klachten uiteindelijk door disfunctioneel ademen/hyperventileren te komen. Mijn tip: laat je eerst helemaal fysiek checken door een arts. Dat geeft geruststelling. Ga naar fysio voor ademhalingsoefeningen en meld je aan bij een psycholoog voor cognitieve gedragstherapie. De klachten zijn doodeng, maar je komt er weer vanaf!

Pff wat fijn om herkenning te lezen.
Echt net… even naar de wc,, en boem, hartkloppingen, vaag gevoel, angstig, wat gebeurd er nu…
Ik keek daarvoor wat filmpjes op facebook, ook over bondi beach, dat ze iemand gingen redden en diegene werd ook niet lekker..
ik zat dus net te denken, zou dat een trigger zijn geweest? Een angstig gevoel?

Iemand die dit ook herkent? Als je iets ziet of kijkt?

O jaaa heel herkenbaar. Wordt er gek van het is dan wel niet elke dag maar toch is het er. Ik wil graag in contact komen met mensen die hetzelfde ervaren. Ook om je verhaal te delen en elkaar te helpen. Heb jij dus facebook mijn naam is natas collette zoek me op dan kunnen we erover praten. 🙏🙏

Hallo ik heb precies de gedachtens die jij ook hebt over mijn hart als ik wat voel maar heeft u geen syndroom van tietze ik wel dus vreselijk om daar mee om te gaan de pijn is dan ook aan wezig met spanningen gr

Het geeft een hoop geruststelling dat ik hier lees dat er ook andere zijn die dit hebben en dat ik er niet alleen voor sta! Heb al tijdje afspraak staan bij ggz, maar door lange wachtrij paar maanden moeten wacht gelukkig nu bijna zover. Ik heb ook de hele dag door soort ‘duizeligheid’ en angst dat er wat gaat gebeuren. En dan ben je toevallig met vrienden gaat er 1 een verhaal vertellen dat iemand dicht bij hem overleden is aan een hartaanval, 32 jaar zo ineens. Ja dan word ik al helemaal niet goed. Hoop dat iedereen er zo snel mogelijk van af komt, want weet zelf hoe kut het is. Hoop dat de ggz mij hier vanaf helpt. Tip voor iedereen gewoon naar de huisarts gaan en goed vertellen wat je allemaal ervaart die zullen je waarschijnlijk door verwijzen naar praktijkondersteuner en als dat niet helpt naar ggz. Ik heb me de laatste tijd ook helemaal opgevreten door elke dag maar te denken dat je zo neervalt en het over is dus wacht niet te lang met stappen ondernemen want je maakt jezelf helemaal gek!

Ik snap precies wat je bedoeld, meerdere keren per dag, vooral savonds, het gevoel dat ik een hartaanval krijg of dat er wat goed mis is met mijn lichaam. Het begint met een tintelend doof gevoel in mijn arm waardoor ik mezelf helemaal gek maak met wat het allemaal kan zijn. Daarna word ik heel duizelig, spanningsbuikpijn en het gevoel dat ik heel benauwd ademhaal. Dit alles maakt mij natuurlijk alleen maar meer ongerust. Het kalmeerd me wel om dit alles te lezen, dat ik in iedergeval niet de enige ben. Mijn huisarts heeft mij voor mijn klachten naar een neuroloog gestuurd waar ik gecheckt ga worden. Zelf heb ik ook een afspraak gemaakt bij een haptonoom voor mijn ademhaling en de rust terugvinden in mijzelf. T

ik heb angsten je kunt door die angsten pijn onder de borst of drukkend of verkrampt pijnkrijgen verschrikkelijk soms hou ik het niet meer van de pijn wat moet je komt door dierot angst ik heaat angst maakt je heele leven kapot het lijkt net of je in een andere demensie zit waar je niet uit komt door die angst zit ik niet meer echt in de realiteit ik ben 24 uuuur per dag bang voor mijn huis

Ik heb dat elke keer

Ik kan alleen maar afleiden uit je verhaal dat ik zwak ben omdat de angst overheerst. Met zo'n reacties is dit geen veilige plek

Beste Hanae,
Wat vervelend voor jou dat je dit ervaart en dat het zo een impact heeft.
Ik kan me voorstellen dat wanneer dit thema zo beladen is voor jou, dat het moeilijk is om daar nog wat afstand van te nemen. Eigenlijk wil je er niet mee bezig zijn en wil je die narigheid niet denken of voelen, dat probeer je oa. door het ‘op te lossen’ met je hoofd (dat misschien al overuren maakt?). Die strategie uitproberen is logisch, je probeert er zo controle op te krijgen om de last te verminderen (die lastige gedachten en of gevoelens) of erger te voorkomen (kan zijn dat je denkt dat hierdoor het psychotisch proces zou kunnen voorkomen worden?). Controleren kan helpen, maar eigenlijk is het niet de oplossing die werkt voor de lange termijn. Onze gedachten kunnen we eigenlijk niet of beperkt controleren. Probeer maar eens een minuut niet te denken aan een blauwe vogel en turf telkens wanneer je eraan denkt. Ga daarna weer een minuut timen en turven, maar nu mag je er wel aan denken. Merk je een verschil qua voorkomen?

Weet dat je zeker niet de enige bent die hier last van heeft. Eigenlijk zijn angstgedachten heel normaal, iedereen heeft negatieve gedachten. We zijn eigenlijk wat ‘voorgeprogrammeerd’, evolutionair gezien om ons in eerste instantie te beschermen, te behoeden voor gevaar. Maar soms kan het wat uit de hand gaan lopen, zien we meer dan gemiddeld beren op de weg en beginnen we ook nog eens nare gevoelens te krijgen.

Eigenlijk is het effectiever om controlestrategieen te laten varen door ze af te bouwen en onze angsten op te merken en toe te laten. Zo gaan we er minder gewicht aan geven.
Misschien kan je nadenken over wat je wat spannend vindt dat te maken heeft met het thema. Kan zijn een documentaire zien over psychose. Of een beeld bekijken dat psychosegerelateerd is. Of een audiobestand beluisteren met akelige stemmen, alsof je stemmen zou horen. Stel je er herhaaldelijk aan bloot. Angst bereikt een piek en zakt weer. We gaan ook meer gaan ervaren dat onze angstige verwachting niet klopt, en dat kan onze alarmbellen minder doen afgaan.
Ik zou minder zaken met je hoofd proberen zoals rationeel / positief denken. Hiermee ga je eigenlijk iets uit de weg waardoor de angst instand wordt gehouden mee!

Hai ,is er her verleden iemand in je nabije omgeving geweest die dat heeft gehad ?
groetjes patje

Hai ik herken veel in jou verhaal ook veel angst en sinds het overlijden van mijn vader was het hevig geworden .ik heb daarvoor therapie en en medicijnen gehad het gaat beter .het is niet helemaal weg .maar de vraag aan jou wat voor therapie heb je allemaal gehad ? .standaart cognitieve? .denkt het goed is om het overlijden van jou vader goed te verwerken .het gevoel te gaan aanvaarden door heen te gaan dus .emdr is ook een voorbeeld .sporten is goed ,goed eten slapen .slaap is heel belangrijk creatief zijn alleen moet wel je ding zijn om uit je hoofd te gaan en zelfs dingen te verwerken .magnesium is een anti stress mineraal angst verbruikt veel mineralen .

Hai, toevallig lees ik dit. Komt mij heel bekend voor. Dit kan komen door jouw darmen. Google op Lekkende darm of door bacteriële overgroei in de darm. Darmen en brein zijn met elkaar verbonden.

hee, ik ben Nina (19) en heb zelf nu ook al maanden last van angst en paniek. Ik weet ook niet meer wat ik ermee aan moet, daarom zoek ik ook mensen om er mee over te praten die een beetje in hetzelfde schuitje zitten! Misschien dat we een beetje steun kunnen vinden bij elkaar. Laat maar weten of je mijn insta/nummer/mail wilt :)

Hey, ik wil je nr wel om met elkaar te praten. Mss vinden we zo steun bij elkaar...

Hoe meer je er mee bezig bent, hoe meer last je vaak zal hebben. Dat is voor mij tenminste wel zo. Ik herken overigens al je klachten.

Hoe zit het met je lichaamsbeweging?
Dom wandelen doet voor mij echt wonderen. Een goede nachtrust doet ook veel. Ik ga zelf voor mijn gevoel nu flink vooruit. Veel minder aanvallen en ook minder heftig.

Als je nog iemand zoekt om erover te praten, bied ik me aan. Ben 29 en heb al minimaal 15 jaar lang ervaring ermee helaas

Beste, ik zoek ook een praatgroep om hierover te praten. Wat mij vooral angstig maakt is mijn hart. Ik heb af en toe een harde hartklop en heb een wazig gevoel over mezelf. Volgens de cardioloog is dit niet erg maar het maakt mij elke keer zo bang.

Hoi,

Ik ben 21 en heb nu al 2 jaar last van paniekaanvallen en angststoornis en hypochondrie. Kreeg de eerste paniekaanval met carnaval. Paar maanden naar de psycholoog geweest, maar merk dat ik weer terug aan het vallen ben. Ben opzoek naar een praatgroep, mensen van mijn leeftijd die de zelfde klachten hebben! Als ik dit allemaal lees herken ik mezelf zo goed.

"""Nu heb ik al een tijd geen last meer van die heftige paniekaanvallen, wel heb ik nu continue pijnlijke steken en druk op mijn borst, iedere dag loop ik met pijn. ook heb ik nog af en toe hartkloppingen."""

Wat ik frequent heb is dat de spieren zo strak staan dat bindweefsel begint te ontsteken. Voorak mijn borstspieren wat diep inademen bemoeulihkt.

Fysiotherapeut kan hier zeker bij helpen.

hey ik ben 22 en heb al 12 jaar last van paniekaanvallen ik zoek ook een praatgroep. misschien kunnen we elkaar inderdaad helpen. insta
emma.m669

groetjes

Ik ervaar ook dergelijke klachten.
Ik proveer er aan te ontsnappen maar dat lukt niet en ook de hulpverlening heeft beperkt effect

Hey Bianca,

Ik herken me ook in jouw angsten en ik ben ervan overtuigd dat er nog heel veel mensen met deze problemen rondlopen..
Anderzijds gaat ook niet iedereen er openlijk voor uitkomen..
Veel sterkte toegewenst

Ik denk dat er voor deze situatie alleen nog maar medicatie helpt tegen angst .
Iets waar ik zelf ook heel bang voor ben : een antidepressiva tegen angst …; maakt je aanvankelijk nòg angstiger .. onrustig(er) en heeft een hele lijst nare bijwerkingen. Maar psychiaters werken volgens de DSM richtlijnen … en dan kom je hier hij uit …..heel vervelend want het is héél moeilijk afbouwen daarvan …….

Beste Bianca,

Wat naar voor je! Ik herken je in je klachten. Ik ben 20 heb zelf sinds een jaar paniek en angstklachten, gecombineerd met hyperventilatie. Ik had vooral last van duizeligheid tijdens het lopen en de angst (en ook echt het gevoel) om flauw te vallen of om te vallen. Ik controleerde steeds mijn hartslag in mijn nek, die was steeds hoog omdat ik mij druk maakte (later leerde ik dat je niet flauw kan vallen van hoge hartslag, dat gebeurt alleen bij een te lage hartslag). Ik ben met de fysio gaan werken aan hyperventilatie, wat mij heel erg heeft geholpen. Verder doe ik veel yin yoga.

Ik hoop dat je kan vinden wat voor jou helpt! Misschien heb je dit vader gehoord maar je bent niet de enige die hier last van heeft :)

Ik wens je het beste!

Hartelijke groet,
Eleni

Nieuwe verhalen staan eerst onderaan de lijst. Zodra ze gecheckt zijn komen ze bovenaan de lijst te staan.

Hoi
Het kan natuurlijk altijd door stress komen..soms komen deze klachten tot uiting als je wat rust ervaart. Lees dat je vrg maand je baan hebt opgezegd. Dus meer tijd en ruimte lichamelijk en geestelijk
Stress moet uit je lijf.. misschien werkt dat zo bij jou.. Gr verver

En komt vaak ook voort uit alles willen controleren alles perfect willen doen, dat gaat gelukkig al stuk beter door meer los te laten, alleen let ik nog veel op me lichaam en is zo vermoeidheid ook.