Hallo, ik ben Wilco, 51 jaar uit Den Haag. Ik lijd sinds 2006 aan een ernstige vorm van smetvrees, die steeds erger lijkt te worden
De smetvrees is getriggered door vrijwilligerswerk bij de lokale vogelopvang. Voorheen was ik hygiënisch, maar niet overdreven.
Het is daar dus begonnen en sindsdien ben ik heel erg bang om besmet te raken, bang om buiten te lopen en als er al een vogel laag over me vliegt krimp ik bij wijze van spreken ineen van angst, bang als ik ben om ondergepoept te worden
Inmiddels, 17 jaar later heeft de smet zich als een olievlek uitgebreid. Ik moet bijv douchen als ik bij het handen wassen spetters op mijn benen voel. Als ik buiten ben geweest, al is het naar het bos, moet ik me thuis ook uitgebreid douchen, dit kan wel 3 kwartier in beslag nemen
Ik vind de wasmachine een smerig ding, helaas staat die in deze woning in de keuken, en ik loop er heel voorzichtig langs als ik in de keuken moet zijn
Ik ben ook heel 'allergisch' voor allerlei luchtjes, zoals van ondergrondse afvalcontainers of bijvoorbeeld vuilnisemmers en vuilniszakken
Ik kan nog wel een uur doorgaan net voorbeelden geven. Ik voel me zelfs hier thuis totaal niet veilig, ben bang om dingen aan te raken die ik vies vind waardoor ik voor de miljoenste keer moet douchen. Mijn leven is een hel en vaak heb ik de gedachte dat ik niet meer wakker hoef te worden
Heb wel hier in Den Haag hulp gezocht bij Psyq. Heb nu gesprekken en slik ook antidepressiva en tranquilizers. Maar dit helpt maar een klein beetje. Ik ben ook bezig met een Deep Brain Stimulation ingreep. Ben aan het wachten op een uitnodiging voor een intakegesprek, zie dit als een laatste kans op een leefbaar leven....
Hoop zo dat ik die operatie krijg en er flink op vooruitga. Ook hoop ik dat de wetenschap met een wondermiddel komt zodat het lijden eindelijk voorbij is. Want, ik wil niet dood, maar zo verder leven wil ik ook niet...
Hou je taai
De smetvrees is getriggered door vrijwilligerswerk bij de lokale vogelopvang. Voorheen was ik hygiënisch, maar niet overdreven.
Het is daar dus begonnen en sindsdien ben ik heel erg bang om besmet te raken, bang om buiten te lopen en als er al een vogel laag over me vliegt krimp ik bij wijze van spreken ineen van angst, bang als ik ben om ondergepoept te worden
Inmiddels, 17 jaar later heeft de smet zich als een olievlek uitgebreid. Ik moet bijv douchen als ik bij het handen wassen spetters op mijn benen voel. Als ik buiten ben geweest, al is het naar het bos, moet ik me thuis ook uitgebreid douchen, dit kan wel 3 kwartier in beslag nemen
Ik vind de wasmachine een smerig ding, helaas staat die in deze woning in de keuken, en ik loop er heel voorzichtig langs als ik in de keuken moet zijn
Ik ben ook heel 'allergisch' voor allerlei luchtjes, zoals van ondergrondse afvalcontainers of bijvoorbeeld vuilnisemmers en vuilniszakken
Ik kan nog wel een uur doorgaan net voorbeelden geven. Ik voel me zelfs hier thuis totaal niet veilig, ben bang om dingen aan te raken die ik vies vind waardoor ik voor de miljoenste keer moet douchen. Mijn leven is een hel en vaak heb ik de gedachte dat ik niet meer wakker hoef te worden
Heb wel hier in Den Haag hulp gezocht bij Psyq. Heb nu gesprekken en slik ook antidepressiva en tranquilizers. Maar dit helpt maar een klein beetje. Ik ben ook bezig met een Deep Brain Stimulation ingreep. Ben aan het wachten op een uitnodiging voor een intakegesprek, zie dit als een laatste kans op een leefbaar leven....
Hoop zo dat ik die operatie krijg en er flink op vooruitga. Ook hoop ik dat de wetenschap met een wondermiddel komt zodat het lijden eindelijk voorbij is. Want, ik wil niet dood, maar zo verder leven wil ik ook niet...
Hou je taai
Wilco
13-08-2023
