Ik hoop dat mijn verhaal mensen gerustgesteld

Ik heb al ruim 3 jaar last van paniekaanvallen. Het begon allemaal nadat ik een jaar ziek ben geweest en daardoor moest blijven zitten in 5 VWO. Ik vond dit verschrikkelijk, want ondanks dat ik niet in staat was om te leren had ik er alles aan gedaan. De dag na mijn laatste operatie was ik tentamens aan t maken omdat ik zo graag met mijn vrienden naar klas 6 wilde. Uiteindelijk bleef ik toch zitten en hierdoor ontwikkelde ik extreme faalangst, want in mijn hoofd was ik gewoon niet slim genoeg om een VWO diploma te halen laat staan dat het op de uni goed zou komen. Ik kreeg vage klachten: moe, duizelig en ik kon prikkels heel slecht verdragen. Onderzoeken toonden aan dat er niks fysieks met me aan de hand was. Toch werden de klachten erger en uiteindelijk werd ik gediagnosticeerd met een angststoornis, alle klachten kwamen door paniekaanvallen. De paniekaanvallen werden erger en van een sociaal meisje die altijd op pad was veranderde ik in iemand die de hele dag thuis zat op de bank. Ik kon niks meer en van de gedachte dat ik de deur uitmoest kreeg ik al paniek. Na anderhalf jaar therapie bij een psycholoog heb ik nog weinig last van paniekaanvallen. De angst voor de angst is altijd gebleven maar door dit te accepteren ben ik steeds meer dingen gaan ondernemen wat mij vertrouwen gaf als ik geen paniek ervaarde. Inmiddels heb ik een VWO diploma gehaald en rond ik dit jaar een universitaire bachelor af. Nog steeds heb ik af en toe paniekaanvallen vooral na een drukke stressvolle periode, zoals in vakanties of na tentamens.
Ik hoop dat mijn verhaal mensen gerustgesteld.
Uiteindelijk komt het goed! Je moet ermee leren leven en veel geduld hebben. Voor mij hielp t ook om het tegen mensen te zeggen als ik paniek voelde opkomen, het gaf me rust dat ze wisten wat er aan de hand was als ik een aanval kreeg.