Paniekaanval / Paniekstoornis - forum lotgenoten
Lotgenoten paniekaanval - paniekstoornis
Heb je last van paniekaanvallen / een paniekstoornis? Vind je het moeilijk om hiermee om te gaan?
Voor veel mensen lucht het op als ze hun verhaal opschrijven en delen.
- Je kunt hier je hart luchten.
- Je kunt de verhalen van lotgenoten lezen.
- Je kunt reageren op de ervaringen van lotgenoten.
Meer ondersteuning nodig?
Ontdek hier de verhalen van andere mensen met paniekaanvallen en een paniekstoornis en deel jouw eigen verhaal.
Inhoud
1. Overzicht met alle verhalen 2. Bekijk alle verhalen - uitgebreid 3. Voeg zelf een verhaal toeOverzicht verhalen
Alle verhalen
Opgekropte emoties (Verhaal 244)
Hier mijn verhaal
Ik ben met EMDR gestart omdat ik veel mee heb gemaakt maar altijd weer heb gezegd,, dit is geweest qe kijken vooruit, er is toch niks meer aan te doen,, ik begon klachten te krijgen zoals hoofdpijn en aangezichtspijn, echt vreselijk, maar ach gaat wel weer over, toch? Niet dus. Op een dag kom ik thuis van werk met vreselijke hoofdpijn, heb op dat moment mijn dochter aan de telefoon en zeg aan haar dat ik.op bed ga liggen dit vond mijn dochter erg raar want dat is wel het laatste wat ik doe. Ik werd steeds slechter en slechter, zo erg dat ik geen controle meer had op mijn armen, kaak en spraak. Mijn dochter heeft opgehangen en mijn man gebeld, doe is meteen naar huis gekomen. Meteen de spoedpost gebeld, na wat vragen moest ik een zware pijnstiller innemen ik dacht echt dat ik een hersenbloeding had/gehad. De volgende dag helemaal.kapot dus dagje thuis xe volgende dag gewoon weer aan het werk. Na 2 weken kreeg ik het weer alleen deze keer was ik het voor want voelde het aankomen. Vanaf dat moment ben ik thuis van werk.
Ik heb heel wat geprobeerd en uiteindelijk, na veel praten, de stap genomen om naar een psycholoog te gaan. EMDR..Er komt echt veel omhoog ook weggedrukt gebeurtenissen. Heftig? Ja vreselijk, stoppen is geen.optie ik moet hier doorheen.
Ik ben ,onbewust, heel goed in het wegdrukken van emoties. Dit moet eruit. Voor 2 weken geleden, tijdens het uitlaten can mijn hondje, word ik plots niet goed mijn hele lichaam was aan het trillen en aangespannen, duizelig en zwart voor de ogen en totaal in paniek. Ik weet niet hoe ik thuis gekomen ben. Heb mijn psycholoog gebeld, helemaal in paniek van angst. Hij was blij.. uuhmmm... dat klonk vreselijk, maar er was een doorbraak. Mijn angst.daarbij pijn en paniek zijn er elke dag en vind het moeilijk hier mee om te gaan. Onbegrip van mensen om je heen, vooral collega's, maar dat boeit me niet want dot gevoel en pijn is niet te verklaren dus doe ook geen moeite.
Ik wil zo graag weer normaal kunnen functioneren maar dat lukt niet. Feestjes, weekendje weg e.d. zeg ik af. Het liefst hou ik de hele dag de kaken stijf op elkaar en geen "gezeur" aan mijn hoofd. Wegvluchten zou ik het liefste willen mja daar los ik niks mee op
Het gevoel alsof je stikt omdat ik mijn gevoelens niet wil voelen.. vreselijk. Ik hoop echt snel weer de oude te zijn.
Mijn verhaal hier, is kort door de bocht.
Ik ben met EMDR gestart omdat ik veel mee heb gemaakt maar altijd weer heb gezegd,, dit is geweest qe kijken vooruit, er is toch niks meer aan te doen,, ik begon klachten te krijgen zoals hoofdpijn en aangezichtspijn, echt vreselijk, maar ach gaat wel weer over, toch? Niet dus. Op een dag kom ik thuis van werk met vreselijke hoofdpijn, heb op dat moment mijn dochter aan de telefoon en zeg aan haar dat ik.op bed ga liggen dit vond mijn dochter erg raar want dat is wel het laatste wat ik doe. Ik werd steeds slechter en slechter, zo erg dat ik geen controle meer had op mijn armen, kaak en spraak. Mijn dochter heeft opgehangen en mijn man gebeld, doe is meteen naar huis gekomen. Meteen de spoedpost gebeld, na wat vragen moest ik een zware pijnstiller innemen ik dacht echt dat ik een hersenbloeding had/gehad. De volgende dag helemaal.kapot dus dagje thuis xe volgende dag gewoon weer aan het werk. Na 2 weken kreeg ik het weer alleen deze keer was ik het voor want voelde het aankomen. Vanaf dat moment ben ik thuis van werk.
Ik heb heel wat geprobeerd en uiteindelijk, na veel praten, de stap genomen om naar een psycholoog te gaan. EMDR..Er komt echt veel omhoog ook weggedrukt gebeurtenissen. Heftig? Ja vreselijk, stoppen is geen.optie ik moet hier doorheen.
Ik ben ,onbewust, heel goed in het wegdrukken van emoties. Dit moet eruit. Voor 2 weken geleden, tijdens het uitlaten can mijn hondje, word ik plots niet goed mijn hele lichaam was aan het trillen en aangespannen, duizelig en zwart voor de ogen en totaal in paniek. Ik weet niet hoe ik thuis gekomen ben. Heb mijn psycholoog gebeld, helemaal in paniek van angst. Hij was blij.. uuhmmm... dat klonk vreselijk, maar er was een doorbraak. Mijn angst.daarbij pijn en paniek zijn er elke dag en vind het moeilijk hier mee om te gaan. Onbegrip van mensen om je heen, vooral collega's, maar dat boeit me niet want dot gevoel en pijn is niet te verklaren dus doe ook geen moeite.
Ik wil zo graag weer normaal kunnen functioneren maar dat lukt niet. Feestjes, weekendje weg e.d. zeg ik af. Het liefst hou ik de hele dag de kaken stijf op elkaar en geen "gezeur" aan mijn hoofd. Wegvluchten zou ik het liefste willen mja daar los ik niks mee op
Het gevoel alsof je stikt omdat ik mijn gevoelens niet wil voelen.. vreselijk. Ik hoop echt snel weer de oude te zijn.
Mijn verhaal hier, is kort door de bocht.
Ada
15-11-2024
laatste reactie: 17-11-2024
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Wat naar om dit te lezen. Anderzijds en signaal om je leven anders te gaan leven.
Erwin
17-11-2024
De aanvallen maken mij knettergek (Verhaal 241)
Ik ben een man van in de dertig. Heb altijd gesport en naar mijn gevoel gezond gegeten.
Sinds vier jaar geleden ongeveer is mijn leven nooit meer hetzelfde geweest. Ik heb continue last van duizeligheid, kortademigheid af en toe en sta heel wankel op mijn benen. Mijn hele motoriek is af en toe naar de knoppen en heb op zulke momenten de draai cirkel van een olifant. Deze momenten heb ik te vaak op een dag. Het maakt voor mij werken praktisch onmogelijk. Hoe moet ik conversaties voeren met collega’s als ik mij de hele tijd zo voel? Ga situaties continue uit de weg en ben als mens gewoon helemaal veranderd. Ik kan er niet meer tegen en het maakt me oprecht depressief. Ik ben altijd een brok energie geweest en dit vreet mij nu volledig op. Heb elke keer weer een nieuwe kwaal. Continue last of pijntjes op een andere plek. Ik kan zo niet meer op mijn lichaam vertrouwen.
Ben wel honderd keer bij mijn huisarts geweest. Bloedtesten laten doen, neuroloog, hart en longcapaciteit laten checken. Nergens iets te vinden gelukkig en ik ben helemaal gezond volgens de dokter. Heb inmiddels al heel veel therapie gehad van EMDR tot een burn out coach. Herkent iemand deze gevoelens en weet iemand wat ik ermee moet? Daar waar ik me elke dag super naar voel en het gigantisch veel impact heeft op mijn leven zijn de mensen om me heen (inclusief mijn partner) er vrij nuchter onder. Ik stoor me eraan dat ik me niet serieus genomen voel. Krijg bijna het gevoel dat men denkt dat ik me aanstel daar waar ik bang om naar kantoor te gaan . Continue met de angst leven dat je flauw valt, dat je wankelt op de benen.
Sinds vier jaar geleden ongeveer is mijn leven nooit meer hetzelfde geweest. Ik heb continue last van duizeligheid, kortademigheid af en toe en sta heel wankel op mijn benen. Mijn hele motoriek is af en toe naar de knoppen en heb op zulke momenten de draai cirkel van een olifant. Deze momenten heb ik te vaak op een dag. Het maakt voor mij werken praktisch onmogelijk. Hoe moet ik conversaties voeren met collega’s als ik mij de hele tijd zo voel? Ga situaties continue uit de weg en ben als mens gewoon helemaal veranderd. Ik kan er niet meer tegen en het maakt me oprecht depressief. Ik ben altijd een brok energie geweest en dit vreet mij nu volledig op. Heb elke keer weer een nieuwe kwaal. Continue last of pijntjes op een andere plek. Ik kan zo niet meer op mijn lichaam vertrouwen.
Ben wel honderd keer bij mijn huisarts geweest. Bloedtesten laten doen, neuroloog, hart en longcapaciteit laten checken. Nergens iets te vinden gelukkig en ik ben helemaal gezond volgens de dokter. Heb inmiddels al heel veel therapie gehad van EMDR tot een burn out coach. Herkent iemand deze gevoelens en weet iemand wat ik ermee moet? Daar waar ik me elke dag super naar voel en het gigantisch veel impact heeft op mijn leven zijn de mensen om me heen (inclusief mijn partner) er vrij nuchter onder. Ik stoor me eraan dat ik me niet serieus genomen voel. Krijg bijna het gevoel dat men denkt dat ik me aanstel daar waar ik bang om naar kantoor te gaan . Continue met de angst leven dat je flauw valt, dat je wankelt op de benen.
Anoniemu
03-11-2024
laatste reactie: 13-11-2024
11
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Zijn er specifieke dingen waar je angst voor hebt, die de paniek uitlokken? En zijn die reëel? Ga je dingen uit de weg omdat je bang bent weer een aanval te krijgen?
Lastig hoe je hoofd met je aan de haal kan gaan hè. En ik herken het wel, dat je niet serieus genomen wordt. Je ziet uiteindelijk maar weinig aan iemand die het psychisch heel zwaar heeft!
Probeer grip te krijgen op je angsten, maak ze bespreekbaar, zet je piekergedachten op papier. De standaard tips heb je vast allemaal al toegepast zoals ademhalingsoefeningen en denken aan iets positiefs, jezelf afleiden.
Ik wens je veel sterkte toe, hou vol.
Lastig hoe je hoofd met je aan de haal kan gaan hè. En ik herken het wel, dat je niet serieus genomen wordt. Je ziet uiteindelijk maar weinig aan iemand die het psychisch heel zwaar heeft!
Probeer grip te krijgen op je angsten, maak ze bespreekbaar, zet je piekergedachten op papier. De standaard tips heb je vast allemaal al toegepast zoals ademhalingsoefeningen en denken aan iets positiefs, jezelf afleiden.
Ik wens je veel sterkte toe, hou vol.
Sandra
03-11-2024
Reactie:
Zijn er specifieke dingen waar je angst voor hebt, die de paniek uitlokken? En zijn die reëel? Ga je dingen uit de weg omdat je bang bent weer een aanval te krijgen?
Lastig hoe je hoofd met je aan de haal kan gaan hè. En ik herken het wel, dat je niet serieus genomen wordt. Je ziet uiteindelijk maar weinig aan iemand die het psychisch heel zwaar heeft!
Probeer grip te krijgen op je angsten, maak ze bespreekbaar, zet je piekergedachten op papier. De standaard tips heb je vast allemaal al toegepast zoals ademhalingsoefeningen en denken aan iets positiefs, jezelf afleiden.
Ik wens je veel sterkte toe, hou vol.
Lastig hoe je hoofd met je aan de haal kan gaan hè. En ik herken het wel, dat je niet serieus genomen wordt. Je ziet uiteindelijk maar weinig aan iemand die het psychisch heel zwaar heeft!
Probeer grip te krijgen op je angsten, maak ze bespreekbaar, zet je piekergedachten op papier. De standaard tips heb je vast allemaal al toegepast zoals ademhalingsoefeningen en denken aan iets positiefs, jezelf afleiden.
Ik wens je veel sterkte toe, hou vol.
Sandra
03-11-2024
Reactie:
Situaties waar ik onder de mensen moet komen zijn het lastigst. Gewoon omdat ik niet helemaal op mijn lichaam kan vertrouwen en mensen dat niet zien. Ik probeer continue te ontspannen en doe er zoveel aan om te ontspannen. Het wil alleen (nog) geen vruchten afwerpen. Hunker gewoon weer naar een “normaal” leven waarin je niet continue hoeft na te denken over deze zaken. Het kost me oprecht zoveel tijd en energie.
Het continue weten dat er weer pijn of een kwaaltje zal komen ergens is gewoon heel erg frustrerend. Dan weer mijn arm, dan weer een been, hoofdpijn het is elke keer wat. Ben ook doodmoe elke keer. Kan in de nacht niet slapen en overdag niet wakker worden. Als ik wakker word heb ik het gevoel een hele nacht wakker gelegen te hebben. Voel me totaal niet uitgerust.
Het continue weten dat er weer pijn of een kwaaltje zal komen ergens is gewoon heel erg frustrerend. Dan weer mijn arm, dan weer een been, hoofdpijn het is elke keer wat. Ben ook doodmoe elke keer. Kan in de nacht niet slapen en overdag niet wakker worden. Als ik wakker word heb ik het gevoel een hele nacht wakker gelegen te hebben. Voel me totaal niet uitgerust.
Anoniuemu
03-11-2024
Reactie:
Ik ben natuurlijk geen dokter maar je verhaal is herkenbaar en je klachten ook. Het lijkt alsof je in een vicieuze cirkel terecht bent gekomen waarbij je ademhaling de kern van het probleem is. Mij heeft een acupuncturist goed geholpen. Wel ene zoeken met ervaring in angst, hypverventatie etc. Het lijkt alsof door de angst cirkel de hyperventilatie je in de greep houdt. Volg hyperventilatiecoach, probeer alleen nog te ademen door je neus, in en uit, dan adem je automatisch vanuitje buik. Duizeligheid en wankeling benen komt door te weinig zuurstof in je hersenen. Zodra deze klachten verdwijnen krijg je weer vertrouwen. Sterkte!!
Mandy
03-11-2024
Reactie:
Ik ben 37 en herken wel dingen uit je verhaal. Ik ben altijd een heel sociaal persoon. Maar 2 jaar geleden kreeg ik vanuit het niets op mn werk paniek aanvallen. Uiteraard allerlei onderzoeken gehad waar niets uitkwam. Wel gewoon blijven werken omdat het daar vertrouwd was . In dat eerste jaar een half jaar bij een psycholoog geweest. Hielp wel iets, maar weg waren de problemen niet.
Dus na dat jaar bij de huisarts citalopram voorgeschreven gekregen. Maar lichamelijke klachten kwamen er wel steeds meer. Vermoeid lichaam, verkrampte kaak, spierpijnen, duizelig, onwerkelijk gevoel, etc.
Sinds halverwege dit jaar heb ik een andere psycholoog waarvan ik wel het idee heb dat het zoden aan de dijk zet. De aanvallen zijn zo goed als weg, wat ik wel heb geleerd is dat focussen op je klachten het alleen maar erger maakt. Het accepteren en je eraan overgeven helpt het best, al snap ik dat dat vaak lastig is.
Dus na dat jaar bij de huisarts citalopram voorgeschreven gekregen. Maar lichamelijke klachten kwamen er wel steeds meer. Vermoeid lichaam, verkrampte kaak, spierpijnen, duizelig, onwerkelijk gevoel, etc.
Sinds halverwege dit jaar heb ik een andere psycholoog waarvan ik wel het idee heb dat het zoden aan de dijk zet. De aanvallen zijn zo goed als weg, wat ik wel heb geleerd is dat focussen op je klachten het alleen maar erger maakt. Het accepteren en je eraan overgeven helpt het best, al snap ik dat dat vaak lastig is.
Rik
04-11-2024
Reactie:
Zijn er specifieke dingen waar je angst voor hebt, die de paniek uitlokken? En zijn die reëel? Ga je dingen uit de weg omdat je bang bent weer een aanval te krijgen?
Lastig hoe je hoofd met je aan de haal kan gaan hè. En ik herken het wel, dat je niet serieus genomen wordt. Je ziet uiteindelijk maar weinig aan iemand die het psychisch heel zwaar heeft!
Probeer grip te krijgen op je angsten, maak ze bespreekbaar, zet je piekergedachten op papier. De standaard tips heb je vast allemaal al toegepast zoals ademhalingsoefeningen en denken aan iets positiefs, jezelf afleiden.
Ik wens je veel sterkte toe, hou vol.
Lastig hoe je hoofd met je aan de haal kan gaan hè. En ik herken het wel, dat je niet serieus genomen wordt. Je ziet uiteindelijk maar weinig aan iemand die het psychisch heel zwaar heeft!
Probeer grip te krijgen op je angsten, maak ze bespreekbaar, zet je piekergedachten op papier. De standaard tips heb je vast allemaal al toegepast zoals ademhalingsoefeningen en denken aan iets positiefs, jezelf afleiden.
Ik wens je veel sterkte toe, hou vol.
Sandra
04-11-2024
Reactie:
Hallo,
Wat een herkenbaar verhaal, ik (32 jaar) heb sterk dezelfde ervaringen. Dit zal ik een beetje toelichten.
Een aantal jaar geleden ben ik in een burn-out beland nadat ik steeds minder ging functioneren op werk in combinatie met paniek aanvallen. Na coaching, gesprekken met een psycholoog en rust ging het beter en ben ik weer gaan werken. Echter voor mijn gevoel altijd gevoelig gebleven voor stress en dit kwam vaak vooral in sociale situaties naar voren. Heb wel een aantal momenten gehad van een paar weken waarbij ik dacht: Yes! ik ben weer de oude. Helaas zette dit zich dan niet door en zijn er veel klachten weer terug het afgelopen half jaar in combinatie met veel sombere dagen/buien.
Mocht je het fijn vinden om eens
Waarin ik mij zo herken is het contrast van het beeld dat ik van mijzelf heb (voor dit allemaal) en waar ik altijd op kon vertrouwen. Fysiek erg sterk, sociaal en stond gemakkelijk voor groepen om bijvoorbeeld te presenteren of les te geven. Nu weet ik dat ik deze vaardigheden en eigenschappen bezit maar ik kan er totaal niet op vertrouwen, ik kan al erg kortademig worden als ik een korte presentatie moet geven aan een klein groepje mensen. Of in een 1 op 1 gesprek voel ik plotseling een golf van zenuwen over mijn lichaam. Soms ben ik ineens duizelig of voel ik dat mijn emoties erg aan de oppervlakte liggen.
Nu ben ik van plan om weer in contact te komen met een psycholoog via de huisarts. Daarnaast oefen ik mindfullness via een app (unwinding anxiety). Wat ik hierover lees is het echt iets wat kan helpen om met deze gevoelens om te gaan maar dat het veel training kost. Het is de bedoeling dat je paniek of angsten kunt komen en ze vanuit een nieuwsgierige houding gaat onderzoeken en ze vooral niet probeert weg te duwen. Ik denk dat ik zelf diep van binnen nog steeds niet heb geaccepteerd dat ik deze gevoelens heb en destijds er door ben uitgevallen. Ik hoop dat ik nu de juiste investering doe en er langzamerhand meer grip op weet te krijgen.
Mocht je het fijn vinden om nog wat meer ervaringen uit te wisselen, laat maar weten.
Groet.
Wat een herkenbaar verhaal, ik (32 jaar) heb sterk dezelfde ervaringen. Dit zal ik een beetje toelichten.
Een aantal jaar geleden ben ik in een burn-out beland nadat ik steeds minder ging functioneren op werk in combinatie met paniek aanvallen. Na coaching, gesprekken met een psycholoog en rust ging het beter en ben ik weer gaan werken. Echter voor mijn gevoel altijd gevoelig gebleven voor stress en dit kwam vaak vooral in sociale situaties naar voren. Heb wel een aantal momenten gehad van een paar weken waarbij ik dacht: Yes! ik ben weer de oude. Helaas zette dit zich dan niet door en zijn er veel klachten weer terug het afgelopen half jaar in combinatie met veel sombere dagen/buien.
Mocht je het fijn vinden om eens
Waarin ik mij zo herken is het contrast van het beeld dat ik van mijzelf heb (voor dit allemaal) en waar ik altijd op kon vertrouwen. Fysiek erg sterk, sociaal en stond gemakkelijk voor groepen om bijvoorbeeld te presenteren of les te geven. Nu weet ik dat ik deze vaardigheden en eigenschappen bezit maar ik kan er totaal niet op vertrouwen, ik kan al erg kortademig worden als ik een korte presentatie moet geven aan een klein groepje mensen. Of in een 1 op 1 gesprek voel ik plotseling een golf van zenuwen over mijn lichaam. Soms ben ik ineens duizelig of voel ik dat mijn emoties erg aan de oppervlakte liggen.
Nu ben ik van plan om weer in contact te komen met een psycholoog via de huisarts. Daarnaast oefen ik mindfullness via een app (unwinding anxiety). Wat ik hierover lees is het echt iets wat kan helpen om met deze gevoelens om te gaan maar dat het veel training kost. Het is de bedoeling dat je paniek of angsten kunt komen en ze vanuit een nieuwsgierige houding gaat onderzoeken en ze vooral niet probeert weg te duwen. Ik denk dat ik zelf diep van binnen nog steeds niet heb geaccepteerd dat ik deze gevoelens heb en destijds er door ben uitgevallen. Ik hoop dat ik nu de juiste investering doe en er langzamerhand meer grip op weet te krijgen.
Mocht je het fijn vinden om nog wat meer ervaringen uit te wisselen, laat maar weten.
Groet.
Benjamin
12-11-2024
Reactie:
Hallo,
Wat een herkenbaar verhaal, ik (32 jaar) heb sterk dezelfde ervaringen. Dit zal ik een beetje toelichten.
Een aantal jaar geleden ben ik in een burn-out beland nadat ik steeds minder ging functioneren op werk in combinatie met paniek aanvallen. Na coaching, gesprekken met een psycholoog en rust ging het beter en ben ik weer gaan werken. Echter voor mijn gevoel altijd gevoelig gebleven voor stress en dit kwam vaak vooral in sociale situaties naar voren. Heb wel een aantal momenten gehad van een paar weken waarbij ik dacht: Yes! ik ben weer de oude. Helaas zette dit zich dan niet door en zijn er veel klachten weer terug het afgelopen half jaar in combinatie met veel sombere dagen/buien.
Mocht je het fijn vinden om eens
Waarin ik mij zo herken is het contrast van het beeld dat ik van mijzelf heb (voor dit allemaal) en waar ik altijd op kon vertrouwen. Fysiek erg sterk, sociaal en stond gemakkelijk voor groepen om bijvoorbeeld te presenteren of les te geven. Nu weet ik dat ik deze vaardigheden en eigenschappen bezit maar ik kan er totaal niet op vertrouwen, ik kan al erg kortademig worden als ik een korte presentatie moet geven aan een klein groepje mensen. Of in een 1 op 1 gesprek voel ik plotseling een golf van zenuwen over mijn lichaam. Soms ben ik ineens duizelig of voel ik dat mijn emoties erg aan de oppervlakte liggen.
Nu ben ik van plan om weer in contact te komen met een psycholoog via de huisarts. Daarnaast oefen ik mindfullness via een app (unwinding anxiety). Wat ik hierover lees is het echt iets wat kan helpen om met deze gevoelens om te gaan maar dat het veel training kost. Het is de bedoeling dat je paniek of angsten kunt komen en ze vanuit een nieuwsgierige houding gaat onderzoeken en ze vooral niet probeert weg te duwen. Ik denk dat ik zelf diep van binnen nog steeds niet heb geaccepteerd dat ik deze gevoelens heb en destijds er door ben uitgevallen. Ik hoop dat ik nu de juiste investering doe en er langzamerhand meer grip op weet te krijgen.
Mocht je het fijn vinden om nog wat meer ervaringen uit te wisselen, laat maar weten.
Groet.
Wat een herkenbaar verhaal, ik (32 jaar) heb sterk dezelfde ervaringen. Dit zal ik een beetje toelichten.
Een aantal jaar geleden ben ik in een burn-out beland nadat ik steeds minder ging functioneren op werk in combinatie met paniek aanvallen. Na coaching, gesprekken met een psycholoog en rust ging het beter en ben ik weer gaan werken. Echter voor mijn gevoel altijd gevoelig gebleven voor stress en dit kwam vaak vooral in sociale situaties naar voren. Heb wel een aantal momenten gehad van een paar weken waarbij ik dacht: Yes! ik ben weer de oude. Helaas zette dit zich dan niet door en zijn er veel klachten weer terug het afgelopen half jaar in combinatie met veel sombere dagen/buien.
Mocht je het fijn vinden om eens
Waarin ik mij zo herken is het contrast van het beeld dat ik van mijzelf heb (voor dit allemaal) en waar ik altijd op kon vertrouwen. Fysiek erg sterk, sociaal en stond gemakkelijk voor groepen om bijvoorbeeld te presenteren of les te geven. Nu weet ik dat ik deze vaardigheden en eigenschappen bezit maar ik kan er totaal niet op vertrouwen, ik kan al erg kortademig worden als ik een korte presentatie moet geven aan een klein groepje mensen. Of in een 1 op 1 gesprek voel ik plotseling een golf van zenuwen over mijn lichaam. Soms ben ik ineens duizelig of voel ik dat mijn emoties erg aan de oppervlakte liggen.
Nu ben ik van plan om weer in contact te komen met een psycholoog via de huisarts. Daarnaast oefen ik mindfullness via een app (unwinding anxiety). Wat ik hierover lees is het echt iets wat kan helpen om met deze gevoelens om te gaan maar dat het veel training kost. Het is de bedoeling dat je paniek of angsten kunt komen en ze vanuit een nieuwsgierige houding gaat onderzoeken en ze vooral niet probeert weg te duwen. Ik denk dat ik zelf diep van binnen nog steeds niet heb geaccepteerd dat ik deze gevoelens heb en destijds er door ben uitgevallen. Ik hoop dat ik nu de juiste investering doe en er langzamerhand meer grip op weet te krijgen.
Mocht je het fijn vinden om nog wat meer ervaringen uit te wisselen, laat maar weten.
Groet.
Benjamin
12-11-2024
Reactie:
Hallo,
Wat een herkenbaar verhaal, ik (32 jaar) heb sterk dezelfde ervaringen. Dit zal ik een beetje toelichten.
Een aantal jaar geleden ben ik in een burn-out beland nadat ik steeds minder ging functioneren op werk in combinatie met paniek aanvallen. Na coaching, gesprekken met een psycholoog en rust ging het beter en ben ik weer gaan werken. Echter voor mijn gevoel altijd gevoelig gebleven voor stress en dit kwam vaak vooral in sociale situaties naar voren. Heb wel een aantal momenten gehad van een paar weken waarbij ik dacht: Yes! ik ben weer de oude. Helaas zette dit zich dan niet door en zijn er veel klachten weer terug het afgelopen half jaar in combinatie met veel sombere dagen/buien.
Mocht je het fijn vinden om eens
Waarin ik mij zo herken is het contrast van het beeld dat ik van mijzelf heb (voor dit allemaal) en waar ik altijd op kon vertrouwen. Fysiek erg sterk, sociaal en stond gemakkelijk voor groepen om bijvoorbeeld te presenteren of les te geven. Nu weet ik dat ik deze vaardigheden en eigenschappen bezit maar ik kan er totaal niet op vertrouwen, ik kan al erg kortademig worden als ik een korte presentatie moet geven aan een klein groepje mensen. Of in een 1 op 1 gesprek voel ik plotseling een golf van zenuwen over mijn lichaam. Soms ben ik ineens duizelig of voel ik dat mijn emoties erg aan de oppervlakte liggen.
Nu ben ik van plan om weer in contact te komen met een psycholoog via de huisarts. Daarnaast oefen ik mindfullness via een app (unwinding anxiety). Wat ik hierover lees is het echt iets wat kan helpen om met deze gevoelens om te gaan maar dat het veel training kost. Het is de bedoeling dat je paniek of angsten kunt komen en ze vanuit een nieuwsgierige houding gaat onderzoeken en ze vooral niet probeert weg te duwen. Ik denk dat ik zelf diep van binnen nog steeds niet heb geaccepteerd dat ik deze gevoelens heb en destijds er door ben uitgevallen. Ik hoop dat ik nu de juiste investering doe en er langzamerhand meer grip op weet te krijgen.
Mocht je het fijn vinden om nog wat meer ervaringen uit te wisselen, laat maar weten.
Groet.
Wat een herkenbaar verhaal, ik (32 jaar) heb sterk dezelfde ervaringen. Dit zal ik een beetje toelichten.
Een aantal jaar geleden ben ik in een burn-out beland nadat ik steeds minder ging functioneren op werk in combinatie met paniek aanvallen. Na coaching, gesprekken met een psycholoog en rust ging het beter en ben ik weer gaan werken. Echter voor mijn gevoel altijd gevoelig gebleven voor stress en dit kwam vaak vooral in sociale situaties naar voren. Heb wel een aantal momenten gehad van een paar weken waarbij ik dacht: Yes! ik ben weer de oude. Helaas zette dit zich dan niet door en zijn er veel klachten weer terug het afgelopen half jaar in combinatie met veel sombere dagen/buien.
Mocht je het fijn vinden om eens
Waarin ik mij zo herken is het contrast van het beeld dat ik van mijzelf heb (voor dit allemaal) en waar ik altijd op kon vertrouwen. Fysiek erg sterk, sociaal en stond gemakkelijk voor groepen om bijvoorbeeld te presenteren of les te geven. Nu weet ik dat ik deze vaardigheden en eigenschappen bezit maar ik kan er totaal niet op vertrouwen, ik kan al erg kortademig worden als ik een korte presentatie moet geven aan een klein groepje mensen. Of in een 1 op 1 gesprek voel ik plotseling een golf van zenuwen over mijn lichaam. Soms ben ik ineens duizelig of voel ik dat mijn emoties erg aan de oppervlakte liggen.
Nu ben ik van plan om weer in contact te komen met een psycholoog via de huisarts. Daarnaast oefen ik mindfullness via een app (unwinding anxiety). Wat ik hierover lees is het echt iets wat kan helpen om met deze gevoelens om te gaan maar dat het veel training kost. Het is de bedoeling dat je paniek of angsten kunt komen en ze vanuit een nieuwsgierige houding gaat onderzoeken en ze vooral niet probeert weg te duwen. Ik denk dat ik zelf diep van binnen nog steeds niet heb geaccepteerd dat ik deze gevoelens heb en destijds er door ben uitgevallen. Ik hoop dat ik nu de juiste investering doe en er langzamerhand meer grip op weet te krijgen.
Mocht je het fijn vinden om nog wat meer ervaringen uit te wisselen, laat maar weten.
Groet.
Benjamin
12-11-2024
Reactie:
Heel herkenbaar!
Hier een vrouw van 30 jaar en heb sinds half september nu paniekaanvallen. Nu moet ik ook wel zeggen dat ik een behoorlijk zwaar jaar achter de rug heb. Mijn dochter is bij der vader gaan wonen, auto ongeval gehad waar ik toch wel meer last van heb dan ik dacht, mijn man heeft de diagnose zaadbalkanker gekregen, waardoor we nu ook nog eens in een ferteliteitstraject terecht komen en op het werk gaat het niet heel lekker. Liep al een hele tijd ook op mn tenen. De meeste zeggen dan ook niet gek dat je nu pas omvalt.
Ik heb me dan ook ziek gemeld op mn werk om even tot rust te komen. Ik was helemaal op. Ook te merken aan de paniekaanvallen. Hoe vermoeider ik ben hoe vaker ik ze heb op een dag. Samen met de derealisatie en benauwdheid en het opkomen van een aanval dat ik dacht dat ik het aan mn hart kreeg. En die gedachten telkens weer opnieuw maken de paniek natuurlijk nog groter of het komt weer opnieuw terug. Inmiddels sta ik op de wachtlijst bij de psycholoog. Met een beetje geluk ben ik nog eind dit jaar aan de beurt. In het begin durfde ik het huis niet of nauwelijks uit. Gelukkig gaat dit wel steeds beter nu. Ook omdat ik om de 3 weken als overbrugging naar de ggz-poh ga. En zij zegt dat ik echt al wel stappen maak. Maar het stukje buitenwereld. Niemand kan in jou hoofd kijken wat er nu speelt. Mijn man heeft een litteken van de operatie town zijn tumor verwijderd werd. Dat is tastbaar. Alleen collega’s en mijn man zeggen wel van ja je moet er over heen stappen en door gaan met je leven. Heel leuk bedacht, maar dat probeer ik dat doe ik niet zomaar effe.
Wij hebben hier nou niet om gevraagd. Liefst willen we ons ook weer fijn in ons lijf voelen. Hierom gaat dus de volgende keer mijn man mee naar de poh om het te leren begrijpen en ik laat hem dingen lezen over de paniekaanvallen.
Hopelijk krijg je snel begrip vanuit je partner. En mocht je meer willen weten hoor ik het graag
Hier een vrouw van 30 jaar en heb sinds half september nu paniekaanvallen. Nu moet ik ook wel zeggen dat ik een behoorlijk zwaar jaar achter de rug heb. Mijn dochter is bij der vader gaan wonen, auto ongeval gehad waar ik toch wel meer last van heb dan ik dacht, mijn man heeft de diagnose zaadbalkanker gekregen, waardoor we nu ook nog eens in een ferteliteitstraject terecht komen en op het werk gaat het niet heel lekker. Liep al een hele tijd ook op mn tenen. De meeste zeggen dan ook niet gek dat je nu pas omvalt.
Ik heb me dan ook ziek gemeld op mn werk om even tot rust te komen. Ik was helemaal op. Ook te merken aan de paniekaanvallen. Hoe vermoeider ik ben hoe vaker ik ze heb op een dag. Samen met de derealisatie en benauwdheid en het opkomen van een aanval dat ik dacht dat ik het aan mn hart kreeg. En die gedachten telkens weer opnieuw maken de paniek natuurlijk nog groter of het komt weer opnieuw terug. Inmiddels sta ik op de wachtlijst bij de psycholoog. Met een beetje geluk ben ik nog eind dit jaar aan de beurt. In het begin durfde ik het huis niet of nauwelijks uit. Gelukkig gaat dit wel steeds beter nu. Ook omdat ik om de 3 weken als overbrugging naar de ggz-poh ga. En zij zegt dat ik echt al wel stappen maak. Maar het stukje buitenwereld. Niemand kan in jou hoofd kijken wat er nu speelt. Mijn man heeft een litteken van de operatie town zijn tumor verwijderd werd. Dat is tastbaar. Alleen collega’s en mijn man zeggen wel van ja je moet er over heen stappen en door gaan met je leven. Heel leuk bedacht, maar dat probeer ik dat doe ik niet zomaar effe.
Wij hebben hier nou niet om gevraagd. Liefst willen we ons ook weer fijn in ons lijf voelen. Hierom gaat dus de volgende keer mijn man mee naar de poh om het te leren begrijpen en ik laat hem dingen lezen over de paniekaanvallen.
Hopelijk krijg je snel begrip vanuit je partner. En mocht je meer willen weten hoor ik het graag
Michelle
13-11-2024
Reactie:
Heel herkenbaar!
Hier een vrouw van 30 jaar en heb sinds half september nu paniekaanvallen. Nu moet ik ook wel zeggen dat ik een behoorlijk zwaar jaar achter de rug heb. Mijn dochter is bij der vader gaan wonen, auto ongeval gehad waar ik toch wel meer last van heb dan ik dacht, mijn man heeft de diagnose zaadbalkanker gekregen, waardoor we nu ook nog eens in een ferteliteitstraject terecht komen en op het werk gaat het niet heel lekker. Liep al een hele tijd ook op mn tenen. De meeste zeggen dan ook niet gek dat je nu pas omvalt.
Ik heb me dan ook ziek gemeld op mn werk om even tot rust te komen. Ik was helemaal op. Ook te merken aan de paniekaanvallen. Hoe vermoeider ik ben hoe vaker ik ze heb op een dag. Samen met de derealisatie en benauwdheid en het opkomen van een aanval dat ik dacht dat ik het aan mn hart kreeg. En die gedachten telkens weer opnieuw maken de paniek natuurlijk nog groter of het komt weer opnieuw terug. Inmiddels sta ik op de wachtlijst bij de psycholoog. Met een beetje geluk ben ik nog eind dit jaar aan de beurt. In het begin durfde ik het huis niet of nauwelijks uit. Gelukkig gaat dit wel steeds beter nu. Ook omdat ik om de 3 weken als overbrugging naar de ggz-poh ga. En zij zegt dat ik echt al wel stappen maak. Maar het stukje buitenwereld. Niemand kan in jou hoofd kijken wat er nu speelt. Mijn man heeft een litteken van de operatie town zijn tumor verwijderd werd. Dat is tastbaar. Alleen collega’s en mijn man zeggen wel van ja je moet er over heen stappen en door gaan met je leven. Heel leuk bedacht, maar dat probeer ik dat doe ik niet zomaar effe.
Wij hebben hier nou niet om gevraagd. Liefst willen we ons ook weer fijn in ons lijf voelen. Hierom gaat dus de volgende keer mijn man mee naar de poh om het te leren begrijpen en ik laat hem dingen lezen over de paniekaanvallen.
Hopelijk krijg je snel begrip vanuit je partner. En mocht je meer willen weten hoor ik het graag
Hier een vrouw van 30 jaar en heb sinds half september nu paniekaanvallen. Nu moet ik ook wel zeggen dat ik een behoorlijk zwaar jaar achter de rug heb. Mijn dochter is bij der vader gaan wonen, auto ongeval gehad waar ik toch wel meer last van heb dan ik dacht, mijn man heeft de diagnose zaadbalkanker gekregen, waardoor we nu ook nog eens in een ferteliteitstraject terecht komen en op het werk gaat het niet heel lekker. Liep al een hele tijd ook op mn tenen. De meeste zeggen dan ook niet gek dat je nu pas omvalt.
Ik heb me dan ook ziek gemeld op mn werk om even tot rust te komen. Ik was helemaal op. Ook te merken aan de paniekaanvallen. Hoe vermoeider ik ben hoe vaker ik ze heb op een dag. Samen met de derealisatie en benauwdheid en het opkomen van een aanval dat ik dacht dat ik het aan mn hart kreeg. En die gedachten telkens weer opnieuw maken de paniek natuurlijk nog groter of het komt weer opnieuw terug. Inmiddels sta ik op de wachtlijst bij de psycholoog. Met een beetje geluk ben ik nog eind dit jaar aan de beurt. In het begin durfde ik het huis niet of nauwelijks uit. Gelukkig gaat dit wel steeds beter nu. Ook omdat ik om de 3 weken als overbrugging naar de ggz-poh ga. En zij zegt dat ik echt al wel stappen maak. Maar het stukje buitenwereld. Niemand kan in jou hoofd kijken wat er nu speelt. Mijn man heeft een litteken van de operatie town zijn tumor verwijderd werd. Dat is tastbaar. Alleen collega’s en mijn man zeggen wel van ja je moet er over heen stappen en door gaan met je leven. Heel leuk bedacht, maar dat probeer ik dat doe ik niet zomaar effe.
Wij hebben hier nou niet om gevraagd. Liefst willen we ons ook weer fijn in ons lijf voelen. Hierom gaat dus de volgende keer mijn man mee naar de poh om het te leren begrijpen en ik laat hem dingen lezen over de paniekaanvallen.
Hopelijk krijg je snel begrip vanuit je partner. En mocht je meer willen weten hoor ik het graag
Michelle
13-11-2024
5 jaar overleven (Verhaal 240)
Precies 5 jaar terug ging ik dood
Na reanimatie en 18 dagen coma werd ik wakker in een mij vreemde wereld.
Ik herkende iedereen maar was veel vergeten.
Goed lopen, rekenen, klok kijken, besef van tijd, schrijven.
Na revalidatie viel weer veel op zijn plaats en Na 2 maanden mocht ik naar huis.
Ik ben nu 73 en lichamelijk gaat het naar omstandigheden redelijk maar alles wordt overheerst door angst en paniekaanvallen, angst voor artsen en hypochondrie.
Heb sinds kort psychologische hulp en medicatie maar ik zie geen oplossing meer.
Misschien vinden jullie me ondankbaar en moet ik van het leven genieten maar dat kan ik niet.
Sorry voor mijn klaagzang
Daantje
Na reanimatie en 18 dagen coma werd ik wakker in een mij vreemde wereld.
Ik herkende iedereen maar was veel vergeten.
Goed lopen, rekenen, klok kijken, besef van tijd, schrijven.
Na revalidatie viel weer veel op zijn plaats en Na 2 maanden mocht ik naar huis.
Ik ben nu 73 en lichamelijk gaat het naar omstandigheden redelijk maar alles wordt overheerst door angst en paniekaanvallen, angst voor artsen en hypochondrie.
Heb sinds kort psychologische hulp en medicatie maar ik zie geen oplossing meer.
Misschien vinden jullie me ondankbaar en moet ik van het leven genieten maar dat kan ik niet.
Sorry voor mijn klaagzang
Daantje
Daantje
21-10-2024
laatste reactie: 11-11-2024
2
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Hoi Daantje
Ik begrijp je maar al te goed, ik zit met zelfde probleem, vorig jaar dubbele hartinfarct gehad en gedotterd, voelde mij als herboren. Tot ik ineens last begon te krijgen van paniekaanvallen. Verschrikkelijk. Daar zou eens meer aandacht aan besteed moeten worden. Dat mensen begrijpen wat jij meemaakt.
Ik begrijp je maar al te goed, ik zit met zelfde probleem, vorig jaar dubbele hartinfarct gehad en gedotterd, voelde mij als herboren. Tot ik ineens last begon te krijgen van paniekaanvallen. Verschrikkelijk. Daar zou eens meer aandacht aan besteed moeten worden. Dat mensen begrijpen wat jij meemaakt.
Constant
22-10-2024
Reactie:
Ik weet dat het een heftige ervarimg voor u was geseest, maar ok zou i.d.d. als een nieuwe kans zien en zoveel mogelijk van het leven genieten.
Geniet van elke dag die komt, en laat allemaal wat was geweest
Geniet van elke dag die komt, en laat allemaal wat was geweest
Marina
11-11-2024
Depressie piekerstoornis (Verhaal 243)
Hallo zijn er mensen. Die behoefte hebben aan mail contact of persoonlijk contact? Veel gelezen hier en ook zelf mijn verhaal gedeeld. Aub u mail adres of manier van in contact komen beschrijving. Mvg anoniem
Anoniem
09-11-2024
laatste reactie: 09-11-2024
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Via meetmyfear kun je makkelijk lotgenoten vinden en mee chatten. Hier willen de meeste niet hun contactgegevens openbaar zetten. Succes! Er zijn in ieder geval lotgenoten genoeg!
Mandy
09-11-2024
angst/paniek/derealisatie/veel klachten (Verhaal 242)
hey iedereen, ik ben een meisje van 17 jaar oud en kamp nu helaas al bijna 4 maanden met paniekaanvallen en enorm veel klachten. ik ben op de basisschool gepest om mijn naam en was blij dat ik naar het vo ging. in de eerste had ik 2 vriendinnen, maar weer werd ik gespest en nu niet alleen om mijn naam. in de 2de ging het ook fout en in de 3de werd ik als enige niet in de klas geplaatst met mensen waar ik mee mee kon fietsen, omdat er een meisje was die zei dat ik de sfeer in de klas zou verpesten. in de 3de en 4de ben ik bijna niet naar school geweest omdat ik er kapot van was. ik kreeg daarom ook veel stress voor mijn examen die ik uiteindelijk wel heb gehaald. afgelopen zomer is de oma van mijn vriend binnen 1,5 week plots te komen overlijden door alvleesklier kanker. dit alles is nog maar een klein deel van mijn leven. nooit heb ik angst ervaren of paniek gehad maar denk nu wel dat alles bij elkaar is gekomen en het nu er uit komt. tijdens mijn 1ste paniekaanval was ik aan het bellen met mijn vriend en dacht opeens wat als hij morgen niet meer leeft? ik werd niet goed en stond op het punt 112 te gaan bellen. de komende tijd ging het goed tot een maand later toen ik ook nog derealisatie kreeg. mijn voornamelijke klachten zijn:
- hoofdpijn/steken in mijn hoofd
- heftige derealisatie/depersonalisatie
- lage ademhaling
- onrustig gevoel
- het gevoel dood te gaan
- opgeblazen gevoel
- buikpijn
- zuchten
- dingen vermijden
- hypochondrie
- en zo kan ik nog wel doorgaan...
ik hoor vaak van mensen dat ze een snelle ademhaling krijgen maar bij mij is het juist zo'n langzame ademhaling dat het lijkt alsof het stopt. ben vaak bij de dokter geweest maar alles is steeds goed maar mijn klachten worden voor mijn gevoel steeds erger. ik loop nu bij de fysio en sta ingeschreven bij de psygoloog maar die heeft een wachtrij van 3 maanden... ik vind het erg zwaar worden en mijn klachten maakt het allemaal nog erger.
voor iemand herkenbaar?
- hoofdpijn/steken in mijn hoofd
- heftige derealisatie/depersonalisatie
- lage ademhaling
- onrustig gevoel
- het gevoel dood te gaan
- opgeblazen gevoel
- buikpijn
- zuchten
- dingen vermijden
- hypochondrie
- en zo kan ik nog wel doorgaan...
ik hoor vaak van mensen dat ze een snelle ademhaling krijgen maar bij mij is het juist zo'n langzame ademhaling dat het lijkt alsof het stopt. ben vaak bij de dokter geweest maar alles is steeds goed maar mijn klachten worden voor mijn gevoel steeds erger. ik loop nu bij de fysio en sta ingeschreven bij de psygoloog maar die heeft een wachtrij van 3 maanden... ik vind het erg zwaar worden en mijn klachten maakt het allemaal nog erger.
voor iemand herkenbaar?
gerrie
07-11-2024
Toon reacties
Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Hevige angst/paniek klachten, slapeloosheid (Verhaal 230)
Hoi allen,
Mijn naam is dicky ben 40 jaar, ik ben altijd al een beetje nerveus de laatste jaren, en last van ik denk een soort depressie/burnout geef het een naam.
Nu de laatste tijd heb ik zoveel angst/paniekaanvallen dat ik niet meer weet waar ik het zoeken moet, ik ben mezelf echt aan het verliezen en ik snap maar niet waar het door komt.
Heb verschillende antidepresiva geprobeerd citalopram,mirtazapine,bubropion,amitriptyline maar hier kreeg ik hele nare bijwerkingen van en vooral geen libido meer. De klachten worden nu met de dag erger en duren ook langer,
Ik voel elke dag,
Hartkloppingen,
Brok in de keel (globus gevoel),
Opgeblazen hoofd
De hele dag trillen,
Nerveus,
Druk op de borst,
Tandenklemmen,
Kortademen,
Slapeloosheid,
Hersen mist (brain fog) net of ik er niet ben,
Ik denk echt heel vaak dat er serieus iets mis is met mij, het sloopt me
Morgen heb ik een afspraak bij de dokter en wil ik mezelf even laten checken want ik weet soms niet meer of het echt is of iets mentaals,
Zijn er meer mensen met dit soort klachten?
Sterkte voor iedereen😘
Mijn naam is dicky ben 40 jaar, ik ben altijd al een beetje nerveus de laatste jaren, en last van ik denk een soort depressie/burnout geef het een naam.
Nu de laatste tijd heb ik zoveel angst/paniekaanvallen dat ik niet meer weet waar ik het zoeken moet, ik ben mezelf echt aan het verliezen en ik snap maar niet waar het door komt.
Heb verschillende antidepresiva geprobeerd citalopram,mirtazapine,bubropion,amitriptyline maar hier kreeg ik hele nare bijwerkingen van en vooral geen libido meer. De klachten worden nu met de dag erger en duren ook langer,
Ik voel elke dag,
Hartkloppingen,
Brok in de keel (globus gevoel),
Opgeblazen hoofd
De hele dag trillen,
Nerveus,
Druk op de borst,
Tandenklemmen,
Kortademen,
Slapeloosheid,
Hersen mist (brain fog) net of ik er niet ben,
Ik denk echt heel vaak dat er serieus iets mis is met mij, het sloopt me
Morgen heb ik een afspraak bij de dokter en wil ik mezelf even laten checken want ik weet soms niet meer of het echt is of iets mentaals,
Zijn er meer mensen met dit soort klachten?
Sterkte voor iedereen😘
Dicky N
09-07-2024
laatste reactie: 25-10-2024
9
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
He Dicky,
Hoe vreselijk is het om je zo te voelen. Ik ken het en je bent lang niet de enige. Je kan er echt van af komen. Ik heb het 2,5 jaar en heb af en toe al dat ik me een week fantastisch voel en de wereld aan kan. Zonder medicatie maar vooral door mezelf goed te leren kennen. Uiteraard wel je eerst uitsluiten dat er niks lichamelijk is. Heb ik ook gedaan met hartfilmpje, holter, bloed onderzoek, hartecho enzovoort. Allemaal kern gezond.
Mijn heeft het boek angst is ok enorm geholpen en een therapeut die zelf ook hier veel last van heeft gehad. Niet vanuit de huisarts.
Het is psychisch, ik ontdekte dat door veel bezig met persoonlijke ontwikkeling en boeiende oefeningen.
Hoe vreselijk is het om je zo te voelen. Ik ken het en je bent lang niet de enige. Je kan er echt van af komen. Ik heb het 2,5 jaar en heb af en toe al dat ik me een week fantastisch voel en de wereld aan kan. Zonder medicatie maar vooral door mezelf goed te leren kennen. Uiteraard wel je eerst uitsluiten dat er niks lichamelijk is. Heb ik ook gedaan met hartfilmpje, holter, bloed onderzoek, hartecho enzovoort. Allemaal kern gezond.
Mijn heeft het boek angst is ok enorm geholpen en een therapeut die zelf ook hier veel last van heeft gehad. Niet vanuit de huisarts.
Het is psychisch, ik ontdekte dat door veel bezig met persoonlijke ontwikkeling en boeiende oefeningen.
Erwin
09-07-2024
Reactie:
Heey erwin,
Bedankt voor jou reactie, heb een bloedonderzoek gehad en dat was verder prima, ik ben intussen ook in gesprek met een psycholoog die mij helpt te vinden waarom ik dit ervaar en die mij er goed in kan begeleiden.
Ik doe er alles aan om het niet te beleven maar soms is het echt heel moeilijk.
Ik zal proberen dat boek eens te lezen maar ben erg onrustig dat ik soms niet eens door heb wat ik lees, maar bedankt voor de tip👍
Bedankt voor jou reactie, heb een bloedonderzoek gehad en dat was verder prima, ik ben intussen ook in gesprek met een psycholoog die mij helpt te vinden waarom ik dit ervaar en die mij er goed in kan begeleiden.
Ik doe er alles aan om het niet te beleven maar soms is het echt heel moeilijk.
Ik zal proberen dat boek eens te lezen maar ben erg onrustig dat ik soms niet eens door heb wat ik lees, maar bedankt voor de tip👍
Dick
12-07-2024
Reactie:
ik lees je berichtje en ja herkenbaar ik hebt het zelfde, ook gevoel er niet bij te zijn en Paniekaanvallen en daar door wordt ik depressief.
Het gevoel er niet bij te zijn of je niet leeft wordt ook wel
Depersonalisatie-/derealisatiestoornis genoemd.
Veel sterkte en goed dat je naar de Dokter gaat.
Het gevoel er niet bij te zijn of je niet leeft wordt ook wel
Depersonalisatie-/derealisatiestoornis genoemd.
Veel sterkte en goed dat je naar de Dokter gaat.
Edwin
13-07-2024
Reactie:
Ik herken een groot deel van je klachten. Vreselijk. Ik vermoed dat het iets met hormonen te maken heeft. Beginnende overgang. Zelf ben ik ook begin 40 maar dat schijnt vaker voor te komen. Ook als je nog gewoon ongesteld bent. Sterkte. Ik ga weer een afspraak maken om te kijken of ik hormonen kan slikken.
Lois
27-07-2024
Reactie:
Ik sta op met angst en ga ermee naar bed heb nu Citropolam gekregen en gebruik 3x daags 5mg diazepam heb altijd goede bloeddruk gehad en nu verhoogd ben een Hypochonder bel elke dag de dokter heel veel angsyen Hyperventilatie en paniekstoornis ik durf dieCitropolam niet te nemen moet 5 druppels beginnen en dan om de 3 dagen opbouwen naar 10 druppels ik heb ook 25 mg voor hartritme stoornis gekregen wat ik nog nooit heb gehad ik durf ook de straat niet op ben ook ruim 17,5 kg afgevallen eet stoornis
Joke
03-08-2024
Reactie:
Oh dit is zo herkenbaar allemaal! Alsof ik hetzelfde heb geschreven. Vooral die hersenmist maakt het zo zwaar, zodra de hersenmist toeslaat ben ik opeens zo negatief en neerslachtig. Het gaat op en af. Uit je hoofd komen is voor mij tot nu toe nog de beste remedie, alleen dat is zo moeilijk. De gedachtes nemen het weer snel over. Sterkte!
Mandy
04-08-2024
Reactie:
Ik heb precies het zelfde wat jij hier beschrijft. Ik ben opzoek naar lotgenoten om samen te kijken waarin wij elkaar zouden kunnen steunen .
Reactie
15-09-2024
Reactie:
Ik heb al 22j last van een angstsoornis. Nadat ik 10j geleden medicatie ben beginnen te nemen, kan ik er echter beter mee omgaan.
Helaas hebben de medicatie wel bijwerkingen. Bij mij was dit afgevlakte emoties of een hoger/lager libido of slaapproblemen.
Helaas hebben de medicatie wel bijwerkingen. Bij mij was dit afgevlakte emoties of een hoger/lager libido of slaapproblemen.
Me
07-10-2024
Reactie:
Ik heb sinds 2020 last van een piekerstoornis:
Focus op ademhaling
Focus op slikken
Een gevoel dat het nooit meer goed zal komen. Nu hoe meer ik er aan denk hoe vaster ik kom te zitten. Het gevoel dat ik soms in een andere wereld leef. Ik probeer dingen te doen maar het wordt alsmaar moeilijker om van het moment te genieten.
Leren accepteren en er niet tegen vechten, maar blijf ook dingen zoeken om er niet aan te denken. Tips voor mij ook altijd welkom
Focus op ademhaling
Focus op slikken
Een gevoel dat het nooit meer goed zal komen. Nu hoe meer ik er aan denk hoe vaster ik kom te zitten. Het gevoel dat ik soms in een andere wereld leef. Ik probeer dingen te doen maar het wordt alsmaar moeilijker om van het moment te genieten.
Leren accepteren en er niet tegen vechten, maar blijf ook dingen zoeken om er niet aan te denken. Tips voor mij ook altijd welkom
Anoniem
25-10-2024
Wakker worden met paniek (Verhaal 216)
Meestal word ik rond 4 uur wakker met angst en paniek en het vreselijke gevoel van onheil en dat ik de dag door moet zien te komen.
Mezelf tot rust brengen lukt niet en ik blijf een paar uur heel angstig en onrustig. Pas in de loop van de dag word ik wat rustiger.
De avond is de beste tijd, kan niets doen om iets op te lossen, kan ook niemand op dat tijdstip bellen voor hulp en vertellen hoe bang ik ben, en die wetenschap geeft me tijdelijk rust.
Voor ik ga slapen weet ik al dat bij wakker worden het weer begint, moedeloos vraag ik om hoe ik verder moet, voel me zo alleen.
Mezelf tot rust brengen lukt niet en ik blijf een paar uur heel angstig en onrustig. Pas in de loop van de dag word ik wat rustiger.
De avond is de beste tijd, kan niets doen om iets op te lossen, kan ook niemand op dat tijdstip bellen voor hulp en vertellen hoe bang ik ben, en die wetenschap geeft me tijdelijk rust.
Voor ik ga slapen weet ik al dat bij wakker worden het weer begint, moedeloos vraag ik om hoe ik verder moet, voel me zo alleen.
Maria
11-03-2024
laatste reactie: 24-10-2024
14
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Ik wil nog graag iets meer zeggen over bovenstaand verhaal.
Het meeste maak ik alleen door. Mijn partner wil er zo weinig mogenlijk last van hebben. Wordt er boos om, maakt ruzie en zegt, denk aan wat anders en verzet je een beetje.
Ik zeg er dan ook maar bijna niets meer over en probeer het voor mezelf te houden.
Maar ik kan bijna niet meer
Het meeste maak ik alleen door. Mijn partner wil er zo weinig mogenlijk last van hebben. Wordt er boos om, maakt ruzie en zegt, denk aan wat anders en verzet je een beetje.
Ik zeg er dan ook maar bijna niets meer over en probeer het voor mezelf te houden.
Maar ik kan bijna niet meer
Maria 2
11-03-2024
Reactie:
Ik heb het ook vaak in de nacht ik word ook heel erg bang van dat ik altijd iemand wil bellen om mij gerust te stellen maar dat is niet altijd gelukt. En ik ben daarna ook heel dag duizelig .gewoon heel eng.
Anoniem
11-03-2024
Reactie:
Jouw verhaal is precies zoals die van mij. Zodra ik wakker wordt is dat angstige gevoel er en dan vooral de angst hoe ik deze dag weer door moet komen. Tegen het einde van de dag/ begin van de avond wordt ik wat rustiger maar dan word ik 's avonds laat al weer onrustig omdat ik zo bang ben voor de volgende ochtend als ik weer wakker wordt met de hele tijd dat angstige gevoel. Het is bijna niet vol te houden
Ellenora
06-07-2024
Reactie:
Hoi allemaal
Heel herkenbaar allemaal. Wat kan je brein toch lastig zijn.
En ook het anderen er niet mee lastig willen vallen. Zo herkenbaar. Je (ik) wil niet steeds mensen met hetzelfde verhaal "lastig vallen".
En 's nachts werkt alleen Je onbewuste brein. Vandaar ook de meestcrare dromen en het onrustig wakker worden soms.
Heel herkenbaar allemaal. Wat kan je brein toch lastig zijn.
En ook het anderen er niet mee lastig willen vallen. Zo herkenbaar. Je (ik) wil niet steeds mensen met hetzelfde verhaal "lastig vallen".
En 's nachts werkt alleen Je onbewuste brein. Vandaar ook de meestcrare dromen en het onrustig wakker worden soms.
Newbee
06-07-2024
Reactie:
Hoi allen, je ziet maar we zijn niet te enigen.
Niettemin wel eenzaam.
Een goede dag is er een met een paar dingen om ongerust en angstig voor te zijn.
Dragelijk en ik kan dan ook nog wel blij zijn.
Het ergste is als er weer een dag komt met een paniekaanval die ik bijna niet onder controle krijg, doodeng.
Ik weet het, het gaat weer over maar komt steeds weer terug.
Het niet goed uit kunnen leggen wat er dan met je gebeurt is heel erg, net of je een aansteller bent en aandacht vraagt.
Elke reactie is zeer welkom!!
Niettemin wel eenzaam.
Een goede dag is er een met een paar dingen om ongerust en angstig voor te zijn.
Dragelijk en ik kan dan ook nog wel blij zijn.
Het ergste is als er weer een dag komt met een paniekaanval die ik bijna niet onder controle krijg, doodeng.
Ik weet het, het gaat weer over maar komt steeds weer terug.
Het niet goed uit kunnen leggen wat er dan met je gebeurt is heel erg, net of je een aansteller bent en aandacht vraagt.
Elke reactie is zeer welkom!!
Maria
07-07-2024
Reactie:
Hoi Maria,
Inderdaad enorm vervelend (en soms beangstigend ook)
Ik merk dat het programma dat ik heb gevolgd toch wel eea heeft gebracht. (Is geen reclamecampagne 😁)
Ik had mijn eerste paniekaanval 26 jaar geleden, en si ds die tijd is het bij mij heel vaak de angst voor de angst. Jeetje denk ik dat bij beginnende angst, daar ga ik weer, en uiteraard ga ik dan ook weer.
Door verschillende technieken en inzichten gaat het nu wel beter maar ik ben er nog zeker niet. Veel reacties en gedachten zitten zo ingebakken. Verandering is moeilijk.
Wat in elk geval al hier vaak een beetje helpt is aandacht voor de ademhaling en spanning. Schouders laag (goed opletten wat je dus onbewust aanspant) en de ademhaling meer controleren. Langer uitademen dan inademen.
Is dat alleen aal de oplossing? Zeker niet, maar het helpt wel.
De rest van het programma dat ik volg(de) is erg uitgebreid en veel te veel om hier te schrijven
Inderdaad enorm vervelend (en soms beangstigend ook)
Ik merk dat het programma dat ik heb gevolgd toch wel eea heeft gebracht. (Is geen reclamecampagne 😁)
Ik had mijn eerste paniekaanval 26 jaar geleden, en si ds die tijd is het bij mij heel vaak de angst voor de angst. Jeetje denk ik dat bij beginnende angst, daar ga ik weer, en uiteraard ga ik dan ook weer.
Door verschillende technieken en inzichten gaat het nu wel beter maar ik ben er nog zeker niet. Veel reacties en gedachten zitten zo ingebakken. Verandering is moeilijk.
Wat in elk geval al hier vaak een beetje helpt is aandacht voor de ademhaling en spanning. Schouders laag (goed opletten wat je dus onbewust aanspant) en de ademhaling meer controleren. Langer uitademen dan inademen.
Is dat alleen aal de oplossing? Zeker niet, maar het helpt wel.
De rest van het programma dat ik volg(de) is erg uitgebreid en veel te veel om hier te schrijven
Newbee
08-07-2024
Reactie:
Hoi Newbee. bedankt, ook de anderen met hun moedige verhalen.
Kan je iets meer vertellen over het programma dat je volgde.
Ik heb na eindeloos worstelen na hartstilstand en coma in 2020, zonder angstmedicatie, weinig hulp van artsen en artsenassistent, die lief was maar eigenlijk niets van mijn paniek en angst begreep,
een doorverwijzing gekregen naar de ggz.
Een jaar wachttijd, geen fijn vooruitzicht. Vandaar na dit lange relaas mijn bovenstaande vraag aan jou.
Graag hoor ik van je, groet Maria
Kan je iets meer vertellen over het programma dat je volgde.
Ik heb na eindeloos worstelen na hartstilstand en coma in 2020, zonder angstmedicatie, weinig hulp van artsen en artsenassistent, die lief was maar eigenlijk niets van mijn paniek en angst begreep,
een doorverwijzing gekregen naar de ggz.
Een jaar wachttijd, geen fijn vooruitzicht. Vandaar na dit lange relaas mijn bovenstaande vraag aan jou.
Graag hoor ik van je, groet Maria
Maria
08-07-2024
Reactie:
Hoi Maria,
Een jaar wachttijd is inderdaad erg lang.
Ik heb het breinfijn programm gevolgd.
Behoorlijk uitgebreid, kost ook tijd. Maar ondanks dat ik er nog niet ben, denk ik dat het een goed programma is.
In het begin ging het heel snel supergoed, ik denk vanwege de herkenning, maar zo mooi was het toch niet 😁
Jezelf veranderen is niet eenvoudig. En verstandelijk weet ik meer en meer wat ik wel en niet moet doen, mijn onbewuste brein werkt nog vaak tegen.
Vooral in de periodes dat het goed gaat moet je reflecteren en oefenen. Dat is mijn punt, op die momenten "genoot" ik er vaak van dat het goed ging, en ging pas weer oefenen als het minder ging. Grrrr
Een jaar wachttijd is inderdaad erg lang.
Ik heb het breinfijn programm gevolgd.
Behoorlijk uitgebreid, kost ook tijd. Maar ondanks dat ik er nog niet ben, denk ik dat het een goed programma is.
In het begin ging het heel snel supergoed, ik denk vanwege de herkenning, maar zo mooi was het toch niet 😁
Jezelf veranderen is niet eenvoudig. En verstandelijk weet ik meer en meer wat ik wel en niet moet doen, mijn onbewuste brein werkt nog vaak tegen.
Vooral in de periodes dat het goed gaat moet je reflecteren en oefenen. Dat is mijn punt, op die momenten "genoot" ik er vaak van dat het goed ging, en ging pas weer oefenen als het minder ging. Grrrr
Newbee
08-07-2024
Reactie:
Oh en wat ook vaker te lezen is. Vecht niet tegen het gevoel, dat maakt het alleen maar erger. En dat is ook zo is mijn ervaring
Het er laten zijn (bereidheid) maakt niet dat het weggaat, maar het maakt het veel minder heftig.
Uiteindelijk zorgen alle hulpmiddelen ervoor dat je emmer minder snel vult, en op termijn veel leger is en niet meer overloopt (paniek/angstaanval)
Zover ben ik nog niet, en ik zet nog geregeld strategieën in
Het er laten zijn (bereidheid) maakt niet dat het weggaat, maar het maakt het veel minder heftig.
Uiteindelijk zorgen alle hulpmiddelen ervoor dat je emmer minder snel vult, en op termijn veel leger is en niet meer overloopt (paniek/angstaanval)
Zover ben ik nog niet, en ik zet nog geregeld strategieën in
Newbee
08-07-2024
Reactie:
Hoi ik heb het vooral in de ochtend als ik wakker word begint het weer de adrialine giert door me lichaam en dan hyperventilatie loop al lang ook bij dokters en pathologen ik ben een gevoelig mens dat si ook wel lastig kan het niet loslaten in me hoofd en soms gaat het weer tijd heel goed en dan door iets van stress komt het weer en vooral moe en lusteloos probeer wel me dingen te blijven doen , maar het gaat niet uit me hoofd en blijf het toch voelen
Yvonne
02-09-2024
Reactie:
🙂
Maria
02-09-2024
Reactie:
Weet dat jullie niet alleen zijn en de tijd waarin we leven zorgt ervoor dat onze emmer sneller vol loopt of ja en ons hoofd. De prikkels die we tegenwoordig tot ons krijgen, de enorme keuzes in alles, de schermtijden. Kortom het is veel. Volg Charlotte Labee voor veel herkenning hierin, ook haar boeken lezen is erg fijn. Veel mensen kampen met angsten en/of hebben al eens paniekaanvallen ervaren. Maak het bespreekbaar, vraag om hulp. Alleen lukt het niet.
Mandy
03-09-2024
Reactie:
Hi ik heb ook heel erge last van hyperaaanvallen paniek en angst heel de dag door buiten adem ook huilen heel de dag nie goed kunnen ademen kom bijna nergens kan ook nergens van genieten en voel me helemaal alleen de adem de angst echt een struggle en een lijdensweg elke dag opnieuwe heel de dag dit meemaken wordt er echt gek van
Bibi
24-10-2024
Reactie:
Hoi Bibi, wat erg om te lezen. Ik weer er alles van probeer eens enkel via de neus adem te halen, dan adem je namelijk automatisch via de buik, daarmee breng je je lichaam weer tot rust. Veel sterkte.
Mandy
24-10-2024
Idioot hoge hartslag (Verhaal 183)
Hoi medepaniekers!
Ik zou graag m'n verhaal met jullie willen delen, ik heb al vanaf m'n 11e (op en af) last van paniekaanvallen en dan vooral buiten als ik "ver" van huis ben, ver... ik vind op het moment 500 meter al ver van huis. Wat ik zo idioot naar vind is mijn idioot hoge hartslag, als ik iets spannends ga doen merk ik al dat ik ongv op de 115 pm zit, maar bij een echte flinke paniekaanval redt ik makkelijk een hartslag van 150 al dan niet hoger. Ik heb veel gesproken hier over met mijn psycholoog & huisarts en die zeggen dat dit geen kwaad kan, opzich ben ik dan wel even gerust gesteld maar zodra er paniek bij komt kijken geloof ik er weer helemaal niets van, omdat het zo rot voelt ! Soms lees ik wel eens dat mensen met een paniekaanval al schrikken van een hartslag van 110, en dan vind ik mijne toch echt idioot hoog, wat zijn jullie ervaringen hiermee? Ik vind het hartstikke eng als hij zo op hol slaat! Ik hoor graag jullie eigen ervaringen op dit gebied! Groetjes van Linda!
Ik zou graag m'n verhaal met jullie willen delen, ik heb al vanaf m'n 11e (op en af) last van paniekaanvallen en dan vooral buiten als ik "ver" van huis ben, ver... ik vind op het moment 500 meter al ver van huis. Wat ik zo idioot naar vind is mijn idioot hoge hartslag, als ik iets spannends ga doen merk ik al dat ik ongv op de 115 pm zit, maar bij een echte flinke paniekaanval redt ik makkelijk een hartslag van 150 al dan niet hoger. Ik heb veel gesproken hier over met mijn psycholoog & huisarts en die zeggen dat dit geen kwaad kan, opzich ben ik dan wel even gerust gesteld maar zodra er paniek bij komt kijken geloof ik er weer helemaal niets van, omdat het zo rot voelt ! Soms lees ik wel eens dat mensen met een paniekaanval al schrikken van een hartslag van 110, en dan vind ik mijne toch echt idioot hoog, wat zijn jullie ervaringen hiermee? Ik vind het hartstikke eng als hij zo op hol slaat! Ik hoor graag jullie eigen ervaringen op dit gebied! Groetjes van Linda!
Linda
19-10-2023
laatste reactie: 19-10-2024
7
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Hoi LInda
Het is heel herkenbaar wat je schrijft.
Bij een paniekaanval is een hartslag van 150 geen uitzondering. Heel akelig, maar als het na een paar minuten weer zakt hoef je je niet ongerust te maken. De adrenaline zorgt voor de hoge hartslag en als je daarvan schrikt gaat de hartslag nog hoger.
Wat mij helpt ( tip van cadioloog ) is koud water drinken en rustig gaan zitten. Adem in door de neus en en rustig uit door de mond.
Mocht je toch erg ongerust zijn dan kun je een ECG aanvragen of nog beter een holter bij je huisarts voor 1 of 2 dagen. Die registreert je hartslag en ze kunnen een hoop medische gegevens eruit opmaken om te zien of je hart verder goed is.
Als de uitslag goed is , is het minder eng voor je denk ik.
Sterkte hoor!
Hannie
Het is heel herkenbaar wat je schrijft.
Bij een paniekaanval is een hartslag van 150 geen uitzondering. Heel akelig, maar als het na een paar minuten weer zakt hoef je je niet ongerust te maken. De adrenaline zorgt voor de hoge hartslag en als je daarvan schrikt gaat de hartslag nog hoger.
Wat mij helpt ( tip van cadioloog ) is koud water drinken en rustig gaan zitten. Adem in door de neus en en rustig uit door de mond.
Mocht je toch erg ongerust zijn dan kun je een ECG aanvragen of nog beter een holter bij je huisarts voor 1 of 2 dagen. Die registreert je hartslag en ze kunnen een hoop medische gegevens eruit opmaken om te zien of je hart verder goed is.
Als de uitslag goed is , is het minder eng voor je denk ik.
Sterkte hoor!
Hannie
Hannie
31-10-2023
Reactie:
Heb ik ook gehad. Ik zat vanuit het niets in een paniek aanval met een hartslag van 145spm. Zag ik naderhand op mn horloge. Ik zag ook dat dit van korte duur was. De truc is, hoe moeilijk dat ook is rustig te blijven. Ik heb bij de cardioloog een ecg, echo en fietstest gedaan, uitkomst was dat er niets aan de hand was
Anoniem
31-01-2024
Reactie:
Hii, ik zie net je reactie. Als eerste wil ik zeggen dat alles echt oké is. Ik ben zelf 20 jaar en sinds een halfjaar heb ik extreem veel last van paniekaanvallen. Ik heb in februari in het ziekenhuis gelegen omwille van corona, en ter plekke kreeg ik een extreem hoog hartslag van 183. Sindsdien heb ik enorm veel schrik dat er iets mis is met mijn hart door de trauma die ik daar heb meegemaakt. Als ik begin te stressen zit mijn hartslag al rap bij 130. En bij een echte paniekaanval zit hij bij 170.
Ik weet dat de fysieke symptomen van het hart zeer beangstigend zijn maar je moet jezelf er aan herinneren dat elk persoon anders is en iedereen paniekaanvallen anders zal ervaren.
Ik weet dat de fysieke symptomen van het hart zeer beangstigend zijn maar je moet jezelf er aan herinneren dat elk persoon anders is en iedereen paniekaanvallen anders zal ervaren.
Nicolette
07-08-2024
Reactie:
Heel herkenbaar. Ik heb hier zelf ook last van. Straatvrees/mensenschuw geef het beestje maar een naam. Ook de hoge hartslag. Binnenshuis krijg ik het nog wel gekalmeerd als ik mezelf niet te gek maak, maar buitenshuis pff. Laatst stond ik in de rij bij de Lidl, het duurde zolang, ik kreeg paniek en schoot gewoon naar 140. Ik ben daar dan ook altijd erg op gefocus, dan struin ik ook het hele internet af om mezelf te kalmeren. Dat helpt dan niet altijd als je dan net de verkeerde artikelen tegenkomt. Het is gewoon vreselijk. :(
Mandy
12-08-2024
Reactie:
Ik lees percies wat ik ook heb. Ik loop al jaren met paniek aanvallen, zo bang voor de dood. Ben een jonge mama van 3 kindjes, heb deze paniekaanvallen al jaren, maar ze kwamen maar af en toe en had het een beetje onder controle . De laatste 5maanden heb ik het zo erg dat ik per dag een aantal aanvallen krijg, ben bang om naar buite te gaan, op stap te gaan, op bezoek te gaan. Ik kan het allemaal niet meer. Het begint altijd met hartkloppingen en sufheid en dan denk ik ja men hart gaat het nu begeven. Droge mond, trillen, duizelig, het gevoel van ik ga nu flauwvallen…
Ben al naar 2verschillende cardiologen geweest en kreeg te horen dat er niets met men hart is dat het meer psychisch is, en dat ik ziektes creër in men hoofd😔 ben echt ten einde raad, probeer al men krachten bij elkaar te rapen om voor mijn kindjes te kunnen zorgen(ben sinds kort ook alleenstaande mama).
Hopelijk kan iemand me helpen , om hier mee te leren om gaan!
Ben al naar 2verschillende cardiologen geweest en kreeg te horen dat er niets met men hart is dat het meer psychisch is, en dat ik ziektes creër in men hoofd😔 ben echt ten einde raad, probeer al men krachten bij elkaar te rapen om voor mijn kindjes te kunnen zorgen(ben sinds kort ook alleenstaande mama).
Hopelijk kan iemand me helpen , om hier mee te leren om gaan!
Lylla
28-08-2024
Reactie:
Hoi Lylla,
Wat erg om je verhaal te lezen. Je bent echt niet alleen ook al voelt het wel zo, veel mensen hebben dit soort klachten. Ik herken me helemaal in je verhaal. Ik weet niet waar je staat of wat je al hebt gedaan, maar het is belangrijk om hulp te zoeken, eerst via de huisarts. Wellicht als redmiddel in combinatie met therapie om medicatie te nemen, om zo wat kracht te krijgen. Cognitieve gedragstherapie heeft mij goed geholpen en laten in zien dat het echt mijn paniek gedachtes zijn die me letterlijk ziek maken. Op een gegeven moment zijn je hersenen niet meer anders gewend om te denken. Je komt in een vicieuze cirkel. Mediteren helpt om rustig te worden, let op je ademhaling. Probeer tegen iemand te zeggen waar je tegenaan loopt, of die persoon je wilt helpen om samen mee naar buiten te gaan, naar de winkel etc. Vermijden houd de angst in stand. Ik ben er zelf ook een kei in hoor maar dat is wat me wel echt helpt om eruit te komen. Alleen lukt het niet, je hebt hulp nodig. Veel liefs en sterkte
Wat erg om je verhaal te lezen. Je bent echt niet alleen ook al voelt het wel zo, veel mensen hebben dit soort klachten. Ik herken me helemaal in je verhaal. Ik weet niet waar je staat of wat je al hebt gedaan, maar het is belangrijk om hulp te zoeken, eerst via de huisarts. Wellicht als redmiddel in combinatie met therapie om medicatie te nemen, om zo wat kracht te krijgen. Cognitieve gedragstherapie heeft mij goed geholpen en laten in zien dat het echt mijn paniek gedachtes zijn die me letterlijk ziek maken. Op een gegeven moment zijn je hersenen niet meer anders gewend om te denken. Je komt in een vicieuze cirkel. Mediteren helpt om rustig te worden, let op je ademhaling. Probeer tegen iemand te zeggen waar je tegenaan loopt, of die persoon je wilt helpen om samen mee naar buiten te gaan, naar de winkel etc. Vermijden houd de angst in stand. Ik ben er zelf ook een kei in hoor maar dat is wat me wel echt helpt om eruit te komen. Alleen lukt het niet, je hebt hulp nodig. Veel liefs en sterkte
Mandy
28-08-2024
Reactie:
Ik herken me in jullie verhalen. Veel hartkloppingen/overslagen. Vorig jaar alle onderzoeken gehad wat erop cardiologie mogelijk is zelfs tot hartkliniek waar ze met een dun cameraatje in mijn aders naar hart hebben gekeken en alles was oke. Ging een poos goed maar sinds 4 maanden weer alle klachten terug. Naar andere cardioloog geweest fietstest en holter gehad uitslag volgt begin november.ik heb de overgang 1.5jaar geleden achter me gelaten maar waarschijnlijk zijn mijn hartklachten daar afkomstig van. Ga nu overleggen met huisarts hoe zij tegenover hormonen nemen staat die nu nog steeds in onbelans zijn en daar door hartklachten maar ook andere onverklaarbare klachten geven. Hopelijk biedt dit rust en krijg ik mijn leven weer terug. Want dit is echt de hel.
Yvonne
19-10-2024
Praatgroepen (Verhaal 239)
Ik heb al 22j last van een angstsoornis. Nadat ik 10j geleden medicatie ben beginnen te nemen, kan ik er echter beter mee omgaan.
Helaas hebben de medicatie wel bijwerkingen. Bij mij was dit afgevlakte emoties of een hoger/lager libido of slaapproblemen.
Mijn psycholoog vertelde mij dat een praatgroep wel interessant voor mij kan zijn, zodat ik met andere lotgenoten hierover zou kunnen spreken en leren over anderen hun verhaal.
Weet er toevallig iemand of zulke praatgroepen in het echt bestaan en waar ik deze zou kunnen vinden?
Helaas hebben de medicatie wel bijwerkingen. Bij mij was dit afgevlakte emoties of een hoger/lager libido of slaapproblemen.
Mijn psycholoog vertelde mij dat een praatgroep wel interessant voor mij kan zijn, zodat ik met andere lotgenoten hierover zou kunnen spreken en leren over anderen hun verhaal.
Weet er toevallig iemand of zulke praatgroepen in het echt bestaan en waar ik deze zou kunnen vinden?
Kjell
07-10-2024
laatste reactie: 08-10-2024
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Ik zit zelf op meetmyfear, heel gebruiksvriendelijk en opgericht door een lotgenoot. Ook het eerlijk bespreekbaar maken op mijn werk, vrienden, kennissen, heeft me meer lotgenoten gegeven dan ik had verwacht. Je ziet het aan de buitenkant gewoon niet. Sterkte.
Mandy
08-10-2024
Hoge bloeddruk (Verhaal 222)
Heb al jaren last met tussenpozen van paniek. Daarbij ook nog fibromyalgie en syndroom tietze. Dat moet je accepteren, je wordt ouder en daar is niets aan te doen. Wat wel steeds opspeelt is bij de dr te hoge bloeddruk, kan dat apparaat niet zien of horen, thuis is de meting wat lager maar evengoed blijft die te hoog. Het wordt een obsessie! Zijn er meer mensen met die zgn witte jassen bloeddruk en zijn er nuttige tips?
Dinni
17-05-2024
laatste reactie: 04-10-2024
3
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Hier precies hetzelfde door dat ik medicatie voor de hoge bloeddruk hebt moet ik om de drie maanden een paar dagen bloeddruk opmeten voor herhalingsrecept ik wordt er gewoon beroerd van verschrikkelijk
Anna
11-06-2024
Reactie:
Wat is jullie bloeddruk? Ben er ook panisch van. Vandaag echt hoge waardes.
Melanie
06-09-2024
Reactie:
Heel herkenbaar. 2-3 weken voor de controle begint het. Gaat niet meer uit mn hoofd. Lijkt gewoon een soort PTSS. Bloeddrukwaardes door het dak. Duizelig hetgeen weer de paniek aanvallen triggert waardoor zweethandjes, "opvliegers" , oncontroleerbare gedachtestromen, concentratiestoornissen, gapen etc. Als ik pech heb ijlt dat nog een paar weken na.
Ben overigens blij te lezen dat ik niet de enige ben. Compliment voor dit forum.
Ben overigens blij te lezen dat ik niet de enige ben. Compliment voor dit forum.
Max
04-10-2024
Ik gebruik af en toe oxazepam (Verhaal 192)
Ik heb sinds begin dit jaar last van paniek/angst aanvallen, dit was in het begin heel heftig en ik was altijd bang dat er wat ging gebeuren waar ik ook heen ging. Op een gegeven moment werd het minder maar in de maand augustus van dit jaar verloor mijn vrouw haar moeder en ik mijn schoonmoeder en dit was een vreselijk harde klap. Daarna is het weer van voor af aan begonnen en leef ik iedere dag weer in angst.
Ik word op momenten uit het niets hartstikke duizelig en daarna krijg ik last van hartkloppingen, kortademigheid en druk op mijn borst en heb dan altijd het gevoel alsof er iets heel ernstigs met mijn lichaam staat te gebeuren. Ik gebruik af en toe oxazepam en loop bij een psycholoog maar het lijkt er nog niet beter op te worden. In het weekend drink ik ook wel eens alcohol om te relaxen maar merk dat dit toch ook vaak averechts werkt. Is dit voor veel mensen herkenbaar? Ik hoop het want het is om gek van te worden
Ik word op momenten uit het niets hartstikke duizelig en daarna krijg ik last van hartkloppingen, kortademigheid en druk op mijn borst en heb dan altijd het gevoel alsof er iets heel ernstigs met mijn lichaam staat te gebeuren. Ik gebruik af en toe oxazepam en loop bij een psycholoog maar het lijkt er nog niet beter op te worden. In het weekend drink ik ook wel eens alcohol om te relaxen maar merk dat dit toch ook vaak averechts werkt. Is dit voor veel mensen herkenbaar? Ik hoop het want het is om gek van te worden
Tim
11-12-2023
laatste reactie: 06-09-2024
6
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Hoi Tim,
Heel herkenbaar. Dat gevoel dat je denkt dat er iets ernstigs gaat gebeuren. Hierdoor krijgt je inderdaad zoals je aangeeft een tal van lichamelijke klachten waardoor je nog banger wordt. 1 tip zo ie zo is DRINK GEEN ALCOHOL hoe verleidelijk het ook is dit maakt de paniekaanvallen alleen maar erger.
Deze klachten kunnen lang duren probeer ze te accepteren. Ik weet hoe moeilijk het is want ik kamp er ook al 4 maanden mee, maar ben nu ook uit een dal aan het klimmen en dat voelt echt fijn.
Heel herkenbaar. Dat gevoel dat je denkt dat er iets ernstigs gaat gebeuren. Hierdoor krijgt je inderdaad zoals je aangeeft een tal van lichamelijke klachten waardoor je nog banger wordt. 1 tip zo ie zo is DRINK GEEN ALCOHOL hoe verleidelijk het ook is dit maakt de paniekaanvallen alleen maar erger.
Deze klachten kunnen lang duren probeer ze te accepteren. Ik weet hoe moeilijk het is want ik kamp er ook al 4 maanden mee, maar ben nu ook uit een dal aan het klimmen en dat voelt echt fijn.
Loes
15-12-2023
Reactie:
Alcohol mett benzo"s gaf mij een enorm depri gevoel
Ik kijk er nu voor uit Tim
Ik kijk er nu voor uit Tim
Pierre
19-12-2023
Reactie:
Ik gebruikte 10 druppels Alprozolam en 3x daags 5 mg diazepam en nu ge bruik ik 2 x daags 10 mg diazepam maar nog steeds angsten en hyperventilatie durf ook de straat niet op wie herkent dat bang voor ernstige ziekte en bang dat ik dood gaat ik sta ermee op en ga ermee naar bed alles pas weer onderzocht alles goed bloeddruk maar ze kunnen mij niet geruststellen veel therapieen gehad EMDR Cognitieve therapie haptonomie ggz gelopen geven medicijnen en telkens meer maar nog blijft de angstvben blij dat ik deze pagina gevonden heb ik zou het liefst in een praatgroep willen in Rijswijk ZH kan je van elkaar leren en denk dat het ook minder angstig maakt
Joke
08-04-2024
Reactie:
Kijk eens 'life coach aan zee' op YouTube. Heeft mij erg geholpen. Erg goede videos om van de paniek af te komen.
Brian
08-04-2024
Reactie:
Hallo ik ken het. Elke dag heel de dag misselijk op mijn maag en dan word ik licht in mijn hoofd en word ik bang. Dan schiet ik in een paniekaanval. Heel de dag denk ik aan dat ik dood ga of ernstig ziek ben. Voel ik wat denk ik direct het ergste.
Eldo Venema
10-04-2024
Reactie:
Echt een herkenbaar verhaal Tim. Ik heb onlangs ook door dat soort gebeurtenissen een enorme “terugval” gehad. Ik zat weer weken in doodsangsten, ik stond op met paniek en ging er mee naar bed. Ik sloot me weer op thuis. Het hielt de angst in stand allemaal. Nu gelukkig 10mg citalopram en ik ga wekelijks naar de acupunctuur. Ik kom weer buiten, maar wel duizelig en angstig, maar de eerste stappen zijn weer gezet. Hoe is het bij jou inmiddels?
Mandy
06-09-2024
Aanhoudende klachten (Verhaal 238)
Ik heb weer een aantal weken in intense angst gezeten, ik ben vandaag de eerste keer weer naar buiten gegaan en probeer mijn hoofd positiever te houden maar de lichamelijke klachten blijven zich aandienen. Tinteling in oren, spierpijn, opeens duizeligheid, tintelingen in het lichaam. Hebben meer mensen dit en hoelang houd dat aan? Dank je wel alvast!
Melanie
21-08-2024
laatste reactie: 06-09-2024
3
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Hoi Melanie
Hoe is het nu met je?
Zie dat je geen reactie hebt gehad. Maar dit zijn wel herkenbare klachten. Het is toch je stresssysteem die je wil beschermen.
Dat maakt het zo verwarrend. De ene kant dingen ondernemen om van je angst af te komen. En vanalles voelen waarbij je denkt, was dit zo verstandig. Maar dat is dan weer de angst die praat. En ons uit wil schakelen. Om zo maar te zeggen.
Kleine stapjes maken. Ervaren dat de gevoelens ook weer verdwijnen.
Het is lastig. Zwaar zelfs.
Maar het kan.
Hoe is het nu met je?
Zie dat je geen reactie hebt gehad. Maar dit zijn wel herkenbare klachten. Het is toch je stresssysteem die je wil beschermen.
Dat maakt het zo verwarrend. De ene kant dingen ondernemen om van je angst af te komen. En vanalles voelen waarbij je denkt, was dit zo verstandig. Maar dat is dan weer de angst die praat. En ons uit wil schakelen. Om zo maar te zeggen.
Kleine stapjes maken. Ervaren dat de gevoelens ook weer verdwijnen.
Het is lastig. Zwaar zelfs.
Maar het kan.
Renate
29-08-2024
Reactie:
Trey Jones youtube tip
Eddy
01-09-2024
Reactie:
Het blijft vervelend die klachten die dan weer voor de angst zorgen. Vandaag hoge bloeddruk 145/100 (daarna wel wat gezakt, morgen weer even meten) en soms een tinteling in een teen. Ook veel last van onrust en hersenmist. Herkent iemand zich in mijn verhaal?
Melanie
06-09-2024
Paniekstoornis lotgenoten (Verhaal 229)
Ik ben een man van 44 en al mijn hele leven ;last van paniek/ angststoornis.. Ik ben opzoek naar lotgenoten om ervaringen samen te delen. Misschien kunnen wij elkaar steunen en op moeilijke periode er elkaar doorheen proberen te helpen.
Raymon
29-06-2024
laatste reactie: 02-09-2024
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Hoi
Ik heb daar ook last van kan ook weer lang weg blijven maar als het er weer is compleet paniek vooral in de ochtend en soms blijft het weer hele dag hangen maar tegen de avond word het altijd minder ik weet dat ik teveel stress hormonen produceer heb Psygologen gehad en nu nog ga nu naar een medium bekende van tv tessa weet niet of zij wat kan maar kan proberen , ik slik ook af en toe oxepam maar in de ochtend helpt dat ook niet echt veel , zou er zo graag vanaf willen zijn vind echt naar dat gevoel
Ik heb daar ook last van kan ook weer lang weg blijven maar als het er weer is compleet paniek vooral in de ochtend en soms blijft het weer hele dag hangen maar tegen de avond word het altijd minder ik weet dat ik teveel stress hormonen produceer heb Psygologen gehad en nu nog ga nu naar een medium bekende van tv tessa weet niet of zij wat kan maar kan proberen , ik slik ook af en toe oxepam maar in de ochtend helpt dat ook niet echt veel , zou er zo graag vanaf willen zijn vind echt naar dat gevoel
Yvonne
02-09-2024
Angstig (Verhaal 236)
Mijn verhaal delen ja waarom ook niet ik heb er velen gelezen.
10 jaar geleden had ik een burn-out en later bleek er een angststoornis te zijn. Ik ben hier destijds goed voor behandeld. En mede met medicatie uitgekomen. Wel ervaar ik sinds die tijd wel sneller spanningen in mijn lijf.
Meer een soort angstpieken. Die zakken dan weer snel.
Vanwege kinderwens overstap gemaakt naar andere antidepressiva wat vlekkeloos ging.
2018 mocht ik moeder worden van mijn eerste zoon nu bijna 6 en niet snel daarna kwam nummer 2.
Het zijn 2 temperamentvolle kids. En dit vraagt het nodige van mij.
4 jaar slapeloze nachten. Heel veel schakelen en dan ook nog alles perfect willen doen.
Vaak veel stress ervaren en tot 2 keer toe overspannen.
Echter ben ik in Juli de overstap gaan maken terug naar mijn oude antidepressiva. Op de hoop dat dot mijn angst weer iets meer zou temperen. Maar dit gaat erg zwaar. Alle stress/onrust en mijn angststoornis zijn heftig terug gekomen.
En dat met 2 jonge kids is pittig.
Ik probeer wel dingen te ondernemen mijn huisarts zegt ook, blijf dingen doen. Want ik ben een piekeraar en doemdenker.
Sta aangemeld bij GGZ omdat de praktijkondersteuner onvoldoende kan bieden.
Zijn er meer mama's hier die met angsten zitten?
Of mensen die constant spanning in hun benen en armen ervaren. Juist dit houd mij zo angstig.
10 jaar geleden had ik een burn-out en later bleek er een angststoornis te zijn. Ik ben hier destijds goed voor behandeld. En mede met medicatie uitgekomen. Wel ervaar ik sinds die tijd wel sneller spanningen in mijn lijf.
Meer een soort angstpieken. Die zakken dan weer snel.
Vanwege kinderwens overstap gemaakt naar andere antidepressiva wat vlekkeloos ging.
2018 mocht ik moeder worden van mijn eerste zoon nu bijna 6 en niet snel daarna kwam nummer 2.
Het zijn 2 temperamentvolle kids. En dit vraagt het nodige van mij.
4 jaar slapeloze nachten. Heel veel schakelen en dan ook nog alles perfect willen doen.
Vaak veel stress ervaren en tot 2 keer toe overspannen.
Echter ben ik in Juli de overstap gaan maken terug naar mijn oude antidepressiva. Op de hoop dat dot mijn angst weer iets meer zou temperen. Maar dit gaat erg zwaar. Alle stress/onrust en mijn angststoornis zijn heftig terug gekomen.
En dat met 2 jonge kids is pittig.
Ik probeer wel dingen te ondernemen mijn huisarts zegt ook, blijf dingen doen. Want ik ben een piekeraar en doemdenker.
Sta aangemeld bij GGZ omdat de praktijkondersteuner onvoldoende kan bieden.
Zijn er meer mama's hier die met angsten zitten?
Of mensen die constant spanning in hun benen en armen ervaren. Juist dit houd mij zo angstig.
Renate
16-08-2024
laatste reactie: 29-08-2024
29
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Zie je angst(en) als een emmer water. Bij iedere situatie, hoe klein ook, komt er iets bij. En dit komt vaak door hoe je vanaf vroeger met zaken omgaat. Dat is de reden dat bij jou (en bij mij, en bij velen hier) de emmer soms overloopt en omslaat in een spanningsaanval, en bij anderen die exact hetzelfde meemaken dit niet gebeurt.
Dit copinggedrag komt en ontstaat vaak door en tijdens je jeugd en opvoeding.
Vermoeidheid maakt je daar meer vatbaar voor. Dus goed rusten helpt zeker, maar uiteindelijk moet je anders met situaties leren omgaan. En dat is niet makkelijk, want het zit al jaaaaaren in je hoofd. Maar.... het kan wel!
Dit copinggedrag komt en ontstaat vaak door en tijdens je jeugd en opvoeding.
Vermoeidheid maakt je daar meer vatbaar voor. Dus goed rusten helpt zeker, maar uiteindelijk moet je anders met situaties leren omgaan. En dat is niet makkelijk, want het zit al jaaaaaren in je hoofd. Maar.... het kan wel!
Newbee
16-08-2024
Reactie:
Lieve Renate, een herkenbaar verhaal. En ik vind het knap van je dat je nog een tweede bent begonnen, want ik durf dat echt niet aan in combinatie met de tijd waarin we leven die veel vraagt. Dus ik snap heel goed hoe zwaar het is en hoe erg dat de overprikkeling/angststoornis triggert. Ikzelf heb ook een angststoornis en die is met periodes wat meer of minder aanwezig. Toevallig nu weer weken van constante paniek gehad. Het vraagt dan veel van het lichaam en opeens komen dan ook die lichamelijke klachten. Dat triggert dan weer opnieuw de angst of te wel de angst cirkel. Ik heb zelf vorig jaar cognitieve gedragstherapie gehad incl exposure. Dat helpt altijd het beste om de situaties op te zoeken en daarna tegen jezelf zeggen de angst die ik had is niet uitgekomen, maar het is zwaar en hard werken. De negatieve gedachtes in je hoofd elimineren is ook dood vermoeiend maar dam kom je wel weer uit die cirkel. En die klachten in armen en benen zijn normaal dat komt doordat je lichaam hard aan het werk is. Zeg tegen jezelf deze klachten horen er even bij maar verlaten weer mijn lichaam. Je lichaam ruimt de stress zelf weer op zodra je in de rust stand komt. Veel sterkte, je bent niet alleen. Volg ook Charlotte Labee.
Mandy
16-08-2024
Reactie:
Ja precies Mandy het is hard werken. Elke ochtend wordt ik wakker met torenhoge stress/angst gevoelens. Blijf maar herhalen het komt goed, ik kan dit aan.
Maar dan toch als de kids wakker worden en al die prikkels erbij. Dan is het toch vaak ook huilen. Ontladen natuurlijk.
Kijk uit naar die ochtend dat het rustiger voelt.
Het liefst zo ik dutje doen om te ontspannen, maar zelfs daar ben ik te onrustig voor.
Heb in het verleden wel cgt en schematherapie gehad. Echter is er altijd een stukje angst blijven hangen. Die nu echt aangepakt mag gaan worden.
En wat een mooie zin. De lichamelijke sensaties horen er nu bij mijn lichaam ruimt de stess op.
Maar dan toch als de kids wakker worden en al die prikkels erbij. Dan is het toch vaak ook huilen. Ontladen natuurlijk.
Kijk uit naar die ochtend dat het rustiger voelt.
Het liefst zo ik dutje doen om te ontspannen, maar zelfs daar ben ik te onrustig voor.
Heb in het verleden wel cgt en schematherapie gehad. Echter is er altijd een stukje angst blijven hangen. Die nu echt aangepakt mag gaan worden.
En wat een mooie zin. De lichamelijke sensaties horen er nu bij mijn lichaam ruimt de stess op.
Anoniem
17-08-2024
Reactie:
Ja precies Mandy het is hard werken. Elke ochtend wordt ik wakker met torenhoge stress/angst gevoelens. Blijf maar herhalen het komt goed, ik kan dit aan.
Maar dan toch als de kids wakker worden en al die prikkels erbij. Dan is het toch vaak ook huilen. Ontladen natuurlijk.
Kijk uit naar die ochtend dat het rustiger voelt.
Het liefst zo ik dutje doen om te ontspannen, maar zelfs daar ben ik te onrustig voor.
Heb in het verleden wel cgt en schematherapie gehad. Echter is er altijd een stukje angst blijven hangen. Die nu echt aangepakt mag gaan worden.
En wat een mooie zin. De lichamelijke sensaties horen er nu bij mijn lichaam ruimt de stess op.
En Newbey, herkenbaar van die emmer die overloopt. Helaas al te lange tijd teveel aan gestaan en veel stress gehad. Dat klapt er nu uit icm. de opbouw van Citalopram.
Maar dan toch als de kids wakker worden en al die prikkels erbij. Dan is het toch vaak ook huilen. Ontladen natuurlijk.
Kijk uit naar die ochtend dat het rustiger voelt.
Het liefst zo ik dutje doen om te ontspannen, maar zelfs daar ben ik te onrustig voor.
Heb in het verleden wel cgt en schematherapie gehad. Echter is er altijd een stukje angst blijven hangen. Die nu echt aangepakt mag gaan worden.
En wat een mooie zin. De lichamelijke sensaties horen er nu bij mijn lichaam ruimt de stess op.
En Newbey, herkenbaar van die emmer die overloopt. Helaas al te lange tijd teveel aan gestaan en veel stress gehad. Dat klapt er nu uit icm. de opbouw van Citalopram.
Renate
17-08-2024
Reactie:
Lieve Renate, zo herkenbaar. Het is elke dag weer zo zwaar. Heb vandaag al de hele tijd een trillend ooglid en dan gaat daar mijn focus weer heen. Ook als ik loop in huis voel ik me weer duizelig. En ik zit inderdaad ook weer met de opbouw van citalopram. Nu bijna 2 weken, ik had het bijna een jaar geslikt en in even een goede periode gestopt. Ik hoop dat je wat rust momenten kunt leren pakken. Een noise canceling hoofdtelefoon is erg fijn. Kus
Mandy
17-08-2024
Reactie:
Succes allemaal vandaag!
Newbee
17-08-2024
Reactie:
Hoi Mandy
Dat is ook vervelend. Die duizeligheid lijkt mij niet fijn. Hopelijk kom je de dag toch nog fijn door.
Ik ben vooral erg moe vandaag. Net nog een flink stuk geslapen. Maar erg last van mijn voelbare hartslag.
Het blijft lastig om daar niet op te focussen. Toch die stress die echt nog moet zakken.
Dingen doen omdat je angst anders de overhand krijgt. Maar zo moe zijn en je stress willen laten zakken.
Ik speel wel tussendoor met de kids. En maak wel een wandeling.
Vind dat voor nu wel even genoeg.
Als je af en toe wil sparren hoor ik het wel.
Dat is ook vervelend. Die duizeligheid lijkt mij niet fijn. Hopelijk kom je de dag toch nog fijn door.
Ik ben vooral erg moe vandaag. Net nog een flink stuk geslapen. Maar erg last van mijn voelbare hartslag.
Het blijft lastig om daar niet op te focussen. Toch die stress die echt nog moet zakken.
Dingen doen omdat je angst anders de overhand krijgt. Maar zo moe zijn en je stress willen laten zakken.
Ik speel wel tussendoor met de kids. En maak wel een wandeling.
Vind dat voor nu wel even genoeg.
Als je af en toe wil sparren hoor ik het wel.
Renate
17-08-2024
Reactie:
Ik denk dat (in elk geval bij mij) duizeligheid komt door vermoeidheid.
Het constant "aanstaan", al zit je de hele dag op de bank, kost heel veel energie.
Het lastige is om spanning etc er te laten zijn.Het moet weg! En daardoor wordt het erger
Het constant "aanstaan", al zit je de hele dag op de bank, kost heel veel energie.
Het lastige is om spanning etc er te laten zijn.Het moet weg! En daardoor wordt het erger
Newbee
17-08-2024
Reactie:
Jeetje weer z’n herkenbaar verhaal!
Goed van je Renate dat je je hart lucht! Hopelijk gaat het snel weer beter met je waardoor je gewoon weer gaat genieten 💪🏼
Vandaag had ik ook wel weer wat meer last van de paniek. Lichte hoofdpijn daarop focussen en jahoor.. paniek. Dus Mandy ik begrijp je angst zeker hierin!
Hebben jullie ook dat als je een aantal dagen moe, veel hyperventilatie / paniekaanvallen hebt gehad, je geheugen en concentratie slechter wordt? Of het gevoel hebt in een droom te leven?
Geniet ondanks alles toch van het weekend!
Liefs
Goed van je Renate dat je je hart lucht! Hopelijk gaat het snel weer beter met je waardoor je gewoon weer gaat genieten 💪🏼
Vandaag had ik ook wel weer wat meer last van de paniek. Lichte hoofdpijn daarop focussen en jahoor.. paniek. Dus Mandy ik begrijp je angst zeker hierin!
Hebben jullie ook dat als je een aantal dagen moe, veel hyperventilatie / paniekaanvallen hebt gehad, je geheugen en concentratie slechter wordt? Of het gevoel hebt in een droom te leven?
Geniet ondanks alles toch van het weekend!
Liefs
Ro
17-08-2024
Reactie:
Heel herkenbaar Ro
Newbee
17-08-2024
Reactie:
Lieve allemaal,
Wat knap Renate dat je met de kids speelt en met ze naar buiten gaat.
Ro, heel herkenbaar. Ik heb daar ook weer vaak last van, die hersenmist. Hersenen zijn gewoon even out of order/overbelast ofzo. Indd concentratie problemen, leven in een waas maar ook somberheid. Dan ben ik opeens weer een ander persoon. Als je zoekt op brainfog/hersenmist komt dat bij mij wel overheen.
Ik sla ook echt aan bij het minste geringste signaal wat ik in mijn lichaam voel. Vandaag ook weer zwaar ermee, het is me wat allemaal. Soms denk ik wel eens wanneer hebben we ons leven weer terug, die onbezonnenheid, daar snak ik zo naar🙏
Sterkte dames!
Wat knap Renate dat je met de kids speelt en met ze naar buiten gaat.
Ro, heel herkenbaar. Ik heb daar ook weer vaak last van, die hersenmist. Hersenen zijn gewoon even out of order/overbelast ofzo. Indd concentratie problemen, leven in een waas maar ook somberheid. Dan ben ik opeens weer een ander persoon. Als je zoekt op brainfog/hersenmist komt dat bij mij wel overheen.
Ik sla ook echt aan bij het minste geringste signaal wat ik in mijn lichaam voel. Vandaag ook weer zwaar ermee, het is me wat allemaal. Soms denk ik wel eens wanneer hebben we ons leven weer terug, die onbezonnenheid, daar snak ik zo naar🙏
Sterkte dames!
Mandy
18-08-2024
Reactie:
Ik bedacht me nu zo, het zou wel fijn zijn om met wat gelijkgestemde dames in een app te zitten zodat we elkaar kunnen steunen. Maar hier kan ik niet persoonlijk contact opnemen met jullie. Jullie lijken me namelijk wel hele fijne dames, ik hoor het wel!
Mandy
19-08-2024
Reactie:
Hey Mandy,
Dat lijkt mij ook een goed idee! Al is het maar je hart luchten!
Misschien via emailadressen eerst even contact opnemen met elkaar?
Dat lijkt mij ook een goed idee! Al is het maar je hart luchten!
Misschien via emailadressen eerst even contact opnemen met elkaar?
Ro
19-08-2024
Reactie:
Ik bedacht me nu zo, het zou wel fijn zijn om met wat gelijkgestemde dames in een app te zitten zodat we elkaar kunnen steunen. Maar hier kan ik niet persoonlijk contact opnemen met jullie. Jullie lijken me namelijk wel hele fijne dames, ik hoor het wel!
Mandy
19-08-2024
Reactie:
Hoi Mandy
Ik herken het zo. Dat sombere wat je wil pakken. Vanmorgen ook weer om 5 uur wakker. Slik al slaap medicatie. En dan denk ik. Oke we slapen lekker weer verder. Maar dan komen de angstige gedachten en lig ik nog tot 7 uur in bed om maar niemand wakker te maken, maar lig er dan met alle onrust, ongemakken, angsten.
Was net bij de huisarts en die zegt ook het is je torenhoge stress.
(zo waar)
Maar voel me dan wel ellendig die ochtend uren.
In bed blijven is de optie niet. Maar de prikkels die ik krijg op de dag zijn nog vaak teveel. Echt mijn emmer zit zo vol.
Net wel weer even in de supermarkt geweest en rondje met de kids gelopen. Toch wel trots.
Ik zou best met je in een app groep willen. Maar wil hier geen verder persoonlijke gegeven plaatsen.
Liefs Renate
Ik herken het zo. Dat sombere wat je wil pakken. Vanmorgen ook weer om 5 uur wakker. Slik al slaap medicatie. En dan denk ik. Oke we slapen lekker weer verder. Maar dan komen de angstige gedachten en lig ik nog tot 7 uur in bed om maar niemand wakker te maken, maar lig er dan met alle onrust, ongemakken, angsten.
Was net bij de huisarts en die zegt ook het is je torenhoge stress.
(zo waar)
Maar voel me dan wel ellendig die ochtend uren.
In bed blijven is de optie niet. Maar de prikkels die ik krijg op de dag zijn nog vaak teveel. Echt mijn emmer zit zo vol.
Net wel weer even in de supermarkt geweest en rondje met de kids gelopen. Toch wel trots.
Ik zou best met je in een app groep willen. Maar wil hier geen verder persoonlijke gegeven plaatsen.
Liefs Renate
Renate
19-08-2024
Reactie:
Hoi Renate, dat is niet niks wat je zegt, dan heb je echt een vreselijke nacht/ochtend gehad. Wat knap dat je dan toch nog de deur uit bent gegaan en zelfs de supermarkt in, heb je daar geen last van paniek? Ja precies, ik wil hier ook geen privé gegevens plaatsen. Ik heb me wel onlangs ook aangemeld bij meetmyfear daar kun je echt chatten met elkaar en ook lotgenoten in je buurt zoeken.
Mandy
19-08-2024
Reactie:
Klopt Mandy die ochtend kan zo bepalend zijn voor je dag. En al zoveel schakelen in je hoofd. Dat het angst is en niet ik.
Maar ik weet ook dit is mijn cortisol.
Vandaag ook wel fijn dat het wazige weg is.
Overal kan ik spanning ervaren. Maar stapjes maken is belangrijk. Dus ook die supermarkt.
Is dat een betrouwbare site. Durfde me er niet aan te melden.
Maar wellicht kan ik je via daar dan vinden.
Gr Renate
Maar ik weet ook dit is mijn cortisol.
Vandaag ook wel fijn dat het wazige weg is.
Overal kan ik spanning ervaren. Maar stapjes maken is belangrijk. Dus ook die supermarkt.
Is dat een betrouwbare site. Durfde me er niet aan te melden.
Maar wellicht kan ik je via daar dan vinden.
Gr Renate
Renate
19-08-2024
Reactie:
Julie zouden een nieuwe emailadres aan kunnen maken en zo met elkaar in contact komen.
Ik heb dat ook gedaan in een topic bij onderwerp "angsten"en tot op heden 3 reacties gekregen.
Ik had ook geen zin om mijn eigen email hier te plaatsen.
Ik heb dat ook gedaan in een topic bij onderwerp "angsten"en tot op heden 3 reacties gekregen.
Ik had ook geen zin om mijn eigen email hier te plaatsen.
Newbee
19-08-2024
Reactie:
Hoi Renate, wat knap van je, die dingen blijven doen is echt belangrijk indd, daar zat ik eerst ook in en toen opeens kwam die angst cirkel weer terug en dan ga ik bevriezen of te wel isoleren. Buiten is het dan voor mij niet meer “veilig”. Ik had me aangemeld bij die site om te kijken of er misschien mensen in de buurt zouden zijn, waar je dan misschien wat steun aan kunt hebben (wandelen etc). Tot op heden nog geen contact gevonden met iemand in de buurt, maar de website is zeker betrouwbaar. Heel fijn systeem ook. Mooi dat iemand dat heeft opgezet. Je hoeft ook niet veel gegevens in te vullen.
Mandy
19-08-2024
Reactie:
Newbee, ik kan dat artikel nergens vinden. Maar zeker waar, ik wil ook mijn eigen e-mailadres niet delen.
Mandy
19-08-2024
Reactie:
Ik heb hier ergens een email geplaatst
Samenstaanwesterk2024@hotmail.com
Mocht je willen, dan kan je daar een mail naar sturen. Dan kan ik een link terugsturen.
Of om eventueel met anderen in contact te komen, dat kan ook.
Samenstaanwesterk2024@hotmail.com
Mocht je willen, dan kan je daar een mail naar sturen. Dan kan ik een link terugsturen.
Of om eventueel met anderen in contact te komen, dat kan ook.
Newbee
19-08-2024
Reactie:
Ik ga je mailen!
Mandy
19-08-2024
Reactie:
Ik heb ook zojuist een email aangemaakt en naar bovenstaand e-mailadres gemaild :)
Lijkt me fijn dames om daar verder in te sparren!
Lijkt me fijn dames om daar verder in te sparren!
Ro
19-08-2024
Reactie:
Ik heb ze binnen!
Jullie willen als dames verder sparren.. 😉
Wat is dan het handigste? Dat ik jullie emails aan elkaar doorgeef?
Jullie willen als dames verder sparren.. 😉
Wat is dan het handigste? Dat ik jullie emails aan elkaar doorgeef?
Newbee
19-08-2024
Reactie:
Hoi meiden
Ik heb besloten niet in een nieuwe app groep te stappen.
Momenteel heb ik genoeg steun aan vriendinnen die soortgelijke situaties hebben meegemaakt.
En dit is voor mij voldoende om te sparren.
De laatste dagen gaat het ook wat beter. De ochtenden zijn nog naar. Maar doordat ik nu een stuk ga wandelen. Laat ik toch daar ook een stuk spanning los. Ik durf weer meer te voelen wat er is.
Ik ben er nog lang niet. Maar elk stapje is er 1.
Liefs Renate
Ik heb besloten niet in een nieuwe app groep te stappen.
Momenteel heb ik genoeg steun aan vriendinnen die soortgelijke situaties hebben meegemaakt.
En dit is voor mij voldoende om te sparren.
De laatste dagen gaat het ook wat beter. De ochtenden zijn nog naar. Maar doordat ik nu een stuk ga wandelen. Laat ik toch daar ook een stuk spanning los. Ik durf weer meer te voelen wat er is.
Ik ben er nog lang niet. Maar elk stapje is er 1.
Liefs Renate
Renate
22-08-2024
Reactie:
Lieve Renate,
Helemaal goed en we zijn geen app groep gestart. Op dit moment heb ik wel e-mail contact met Newbee en Ro. Als je graag in contact wilt komen via de mail, kan dat nog altijd.
Heel fijn dat het wat beter met je gaat. En ook fijn dat je wat vriendinnen om je heen hebt waar je steun uit haalt, dat scheelt al zoveel. Als je gewoon via hier je ei kwijt wilt wanneer je daar behoefte aan hebt, helemaal goed.
Ik vind het wel echt knap hoe sterk je blijft en dat je de kracht vind om de deur uit te gaan. Het vertrouwen weer opbouwen. Ik ben gisteren sinds 6 weken weer de eerste keer gaan wandelen, dacht echt vaker dat ik om ging kiepen ofzo. Mijn lichaam staat nog te strak van de stress. Ik merk wel dat de piek er wel uit is en ik langzaam weer een positiever hoofd krijg, maar het gaat in kleine stapjes. Als ik op de bank lig, gaat het goed, maar begin ik dingen in huis te doen of te wandelen dan gaat automatisch mijn ademhaling niet meewerken. Het zal wel tijd kosten, maar inderdaad elk stapje is er 1.
Veel liefs
Helemaal goed en we zijn geen app groep gestart. Op dit moment heb ik wel e-mail contact met Newbee en Ro. Als je graag in contact wilt komen via de mail, kan dat nog altijd.
Heel fijn dat het wat beter met je gaat. En ook fijn dat je wat vriendinnen om je heen hebt waar je steun uit haalt, dat scheelt al zoveel. Als je gewoon via hier je ei kwijt wilt wanneer je daar behoefte aan hebt, helemaal goed.
Ik vind het wel echt knap hoe sterk je blijft en dat je de kracht vind om de deur uit te gaan. Het vertrouwen weer opbouwen. Ik ben gisteren sinds 6 weken weer de eerste keer gaan wandelen, dacht echt vaker dat ik om ging kiepen ofzo. Mijn lichaam staat nog te strak van de stress. Ik merk wel dat de piek er wel uit is en ik langzaam weer een positiever hoofd krijg, maar het gaat in kleine stapjes. Als ik op de bank lig, gaat het goed, maar begin ik dingen in huis te doen of te wandelen dan gaat automatisch mijn ademhaling niet meewerken. Het zal wel tijd kosten, maar inderdaad elk stapje is er 1.
Veel liefs
Mandy
22-08-2024
Reactie:
Dankjewel Mandy. Ik wil erg graag met de kindjes weer een keer een uitstapje maken en met vakantie voor de deur gaf de extra motivatie om stapjes te maken. En ook een huisarts die bemoedigen woorden spreekt helpen mee.
Al is het maar een uitje naar de supermarkt, speeltuin of een wandeling. Het scheelt we hebben ook een hond. Dus geeft ook afleiding tijdens een wandeling.
Verder las ik echt rust momenten in op de dag. Want ben snel overprikkeld. Maar op deze manier kan ik iig weer genieten van dingen die gebeuren.
Super stoer dat je naar buiten bent gegaan. Die stap heb je toch mooi weer gemaakt. Al is het maar een rondje vlak bij je huis. De straat op en neer. Je hebt het gedaan. Dat pakken ze je niet meer af.
Groetjes Renate
Al is het maar een uitje naar de supermarkt, speeltuin of een wandeling. Het scheelt we hebben ook een hond. Dus geeft ook afleiding tijdens een wandeling.
Verder las ik echt rust momenten in op de dag. Want ben snel overprikkeld. Maar op deze manier kan ik iig weer genieten van dingen die gebeuren.
Super stoer dat je naar buiten bent gegaan. Die stap heb je toch mooi weer gemaakt. Al is het maar een rondje vlak bij je huis. De straat op en neer. Je hebt het gedaan. Dat pakken ze je niet meer af.
Groetjes Renate
Renate
22-08-2024
Reactie:
Even van mij afschrijven. De laatste dagen heb ik het best weer zwaar. En heb echt angst voor de angst. Mijn stressysteem heeft weer teveel aangestaan en heb mijn kleine beetje reserve opgebruikt. Het was ook wel verleidelijk om veel te doen als de angst opeens een paar dagen weg blijft.
En nu dus een terugval/ terugslag. Geef het een naam.
Ik merk dat ik dit elke keer zwaar vind. Weer toegeven dat het allemaal niet lukt. Liefst in bed liggen. Maar toch eruit gaan. Want anders wordt ik zo somber. Heb wel echt veel stress voor dingen en wat mijn lijf doet.
Zijn jullie ook bekend met overspannen, chronische stress?
Liefs
En nu dus een terugval/ terugslag. Geef het een naam.
Ik merk dat ik dit elke keer zwaar vind. Weer toegeven dat het allemaal niet lukt. Liefst in bed liggen. Maar toch eruit gaan. Want anders wordt ik zo somber. Heb wel echt veel stress voor dingen en wat mijn lijf doet.
Zijn jullie ook bekend met overspannen, chronische stress?
Liefs
Renate
29-08-2024
Reactie:
Hoi Renate,
Heel herkenbaar allemaal.
De "verkeerde" dingen doen als je veel spanning en stress hebt. Ik ga uit contact en trek me terug. Dus nog meer tijd voor mijn hoofd om lekker zijn gang te gaan. Het gaat deze keer nooit meer over. (Totdat het weer over gaat uiteraard)
En ook als het even goed gaat, meteen teveel doen en weer in dezelfde val trappen...
Heel herkenbaar allemaal.
De "verkeerde" dingen doen als je veel spanning en stress hebt. Ik ga uit contact en trek me terug. Dus nog meer tijd voor mijn hoofd om lekker zijn gang te gaan. Het gaat deze keer nooit meer over. (Totdat het weer over gaat uiteraard)
En ook als het even goed gaat, meteen teveel doen en weer in dezelfde val trappen...
Newbee
29-08-2024
Veel in het hoofd zijn hulp en tips gezocht (Verhaal 237)
Hallo allemaal,
Al een periode ben ik bang voor de dood. Ik denk dat dit echt is gaan spelen sinds dat mijn vader gediagnosticeerd is met copd een half jaar geleden. Sinds die tijd ben ik bang voor de dood. Ik ben bang dat ik mijn 2 jonge kinderen achterlaat terwijl ik ze oud wil zien worden. In eerste instantie heb ik destijds de link gelegd met mijn anticonceptie. Ik slikte de pil: en ik merkte dat deze gedachtes er ineens waren en ik geregeld een paniek aanval had. Dit resulteerde erin dat ik me vaak afzonderde. Zo paniek aanval werd vaak getriggerd (denk ik) door een overslaand hart. Ik zonderde me af en op het moment dat de kinderen sliepen kwam het tranendal. Voor het overslaan van het hart naar de huisarts geweest en uiteindelijk een holter gehad waarop soms wel een versnelde hartslag te zien was.. maar was volkomen normaal. Nadat ik deze uitslagen heb gehad zijn mijn klachten ook relatief rustig geweest. Ik had de gedachtes wel en ook wel een onrustig gevoel maar het was prima te doen. Ik kreeg de rust in mijn huis en hoofd terug, eigenlijk tot deze week... Hef is op dit moment prive druk, elke weekend een verjaardag en dan wordt onze jongste ook bijna een jaar, en dit moet perfect zijn. Daarboven op nog een babyshower voor een vriendin, die ook nog eens op het laatst moment verplaatst moest worden en sinds gisteren vage klachten. De hart overslagen zijn er, een kloppend gevoel onder mijn borst, ik heb keelpijn en een raar gevoel tussen mijn borsten (wellicht hooikoorts of gewoon een verkoudheid heb ik mezelf al gezegd maar het is lastig). Wat ook niet helpt is dat ik soms een stekende kiespijn heb (ben ik bekend mee kan niks aan gedaan worden) wat nu ook opspeelt. Ik slaap niet optimaal en ik ben moe maar heb ik de avond toch echt behoefte om even niks te doen...
Maar goed vandaag resulteerde het erin dat ik niet in staat was om mee te doen met het avond eten... Ik heb op de bank gelegen en op bed en mijn man heeft alles gedaan.. (wat mag ik toch gelukkig zijn met zo kan) en doen de kinderen op bed lagen een flink portie moeten huilen en ook weer een paniekaanval gehad.
Ik wil dit zo graag anders zien.. maar wat is de juiste weg hiervoor.. kan een praktijkondersteuner hierbij helpen of wat is beter?
Ik heb overigens in het verleden een burnout gehad, en ben dus wel bekend met psychische klachten en ook diverse traumatische gebeurtenissen mee gemaakt (wij hebben brand gehad en wanneer ik zo lucht ruik dan voel ik onrust op komen) en nu ik dit zo schrijf bedenk ik me dus ook dat ik van de week ergens Brand dacht te zien en dit misschien ook een trigger geweest kan zijn.. maar goed.. tips zijn welkom... Ik wil meer in het nu leven en minder in mijn hoofd
Al een periode ben ik bang voor de dood. Ik denk dat dit echt is gaan spelen sinds dat mijn vader gediagnosticeerd is met copd een half jaar geleden. Sinds die tijd ben ik bang voor de dood. Ik ben bang dat ik mijn 2 jonge kinderen achterlaat terwijl ik ze oud wil zien worden. In eerste instantie heb ik destijds de link gelegd met mijn anticonceptie. Ik slikte de pil: en ik merkte dat deze gedachtes er ineens waren en ik geregeld een paniek aanval had. Dit resulteerde erin dat ik me vaak afzonderde. Zo paniek aanval werd vaak getriggerd (denk ik) door een overslaand hart. Ik zonderde me af en op het moment dat de kinderen sliepen kwam het tranendal. Voor het overslaan van het hart naar de huisarts geweest en uiteindelijk een holter gehad waarop soms wel een versnelde hartslag te zien was.. maar was volkomen normaal. Nadat ik deze uitslagen heb gehad zijn mijn klachten ook relatief rustig geweest. Ik had de gedachtes wel en ook wel een onrustig gevoel maar het was prima te doen. Ik kreeg de rust in mijn huis en hoofd terug, eigenlijk tot deze week... Hef is op dit moment prive druk, elke weekend een verjaardag en dan wordt onze jongste ook bijna een jaar, en dit moet perfect zijn. Daarboven op nog een babyshower voor een vriendin, die ook nog eens op het laatst moment verplaatst moest worden en sinds gisteren vage klachten. De hart overslagen zijn er, een kloppend gevoel onder mijn borst, ik heb keelpijn en een raar gevoel tussen mijn borsten (wellicht hooikoorts of gewoon een verkoudheid heb ik mezelf al gezegd maar het is lastig). Wat ook niet helpt is dat ik soms een stekende kiespijn heb (ben ik bekend mee kan niks aan gedaan worden) wat nu ook opspeelt. Ik slaap niet optimaal en ik ben moe maar heb ik de avond toch echt behoefte om even niks te doen...
Maar goed vandaag resulteerde het erin dat ik niet in staat was om mee te doen met het avond eten... Ik heb op de bank gelegen en op bed en mijn man heeft alles gedaan.. (wat mag ik toch gelukkig zijn met zo kan) en doen de kinderen op bed lagen een flink portie moeten huilen en ook weer een paniekaanval gehad.
Ik wil dit zo graag anders zien.. maar wat is de juiste weg hiervoor.. kan een praktijkondersteuner hierbij helpen of wat is beter?
Ik heb overigens in het verleden een burnout gehad, en ben dus wel bekend met psychische klachten en ook diverse traumatische gebeurtenissen mee gemaakt (wij hebben brand gehad en wanneer ik zo lucht ruik dan voel ik onrust op komen) en nu ik dit zo schrijf bedenk ik me dus ook dat ik van de week ergens Brand dacht te zien en dit misschien ook een trigger geweest kan zijn.. maar goed.. tips zijn welkom... Ik wil meer in het nu leven en minder in mijn hoofd
Tam
17-08-2024
laatste reactie: 19-08-2024
17
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Het zijn niet de situaties zelf, maar hoe je met situaties omgaat. Je coping dus.
(En dat geldt voor iedereen hier)
Je coping gaat terug vaak naar je jeugd, en opvoeding.
Belangrijk is leren inzien waarom je (en ik ook) reageert zoals je reageert. En dan is het antwoord altijd "Ik ...."
Bv, ik ben niet goed genoeg, ik faal, ik doe er niet toe. Etc etc.
Daar zit je grote (onterechte ) angst. En daar moet je aan werken denk ik. Dat kan via een goede poh misschien. Ikzelf heb een online programma gevolgd. Ik ben er nog lang niet, maar heb wel goede inzichten opgedaan.
(En dat geldt voor iedereen hier)
Je coping gaat terug vaak naar je jeugd, en opvoeding.
Belangrijk is leren inzien waarom je (en ik ook) reageert zoals je reageert. En dan is het antwoord altijd "Ik ...."
Bv, ik ben niet goed genoeg, ik faal, ik doe er niet toe. Etc etc.
Daar zit je grote (onterechte ) angst. En daar moet je aan werken denk ik. Dat kan via een goede poh misschien. Ikzelf heb een online programma gevolgd. Ik ben er nog lang niet, maar heb wel goede inzichten opgedaan.
Newbee
17-08-2024
Reactie:
Heel herkenbaar. Je komt op een gegeven moment in een angst cirkel terecht. Zoek hulp inderdaad voor therapie, via de huisarts. Ook medicatie kan helpen. Meditatie, zorgt dat je wat meer kunt ontspannen en in het moment komt. Het lijkt alsof het je indd allemaal te veel is en dan raken je hersenen overbelast die vervolgens weer angsten triggeren. Zeker als je daar van aard al gevoelig bent (was ik ook). Het is me ook overkomen, het is heel zwaar, maar je bent niet alleen.
Mandy
18-08-2024
Reactie:
Wat werkt voor jullie goed als ontspanning?
Welke tools gebruiken jullie om het overzichtelijk te houden en je hersenen dus hopelijk minder overbelast zijn?
En welke online cursus heb je gevolgd?
Welke tools gebruiken jullie om het overzichtelijk te houden en je hersenen dus hopelijk minder overbelast zijn?
En welke online cursus heb je gevolgd?
Tam
18-08-2024
Reactie:
Ik heb het breinfijn programma gevolgd.
Ik heb hier zoals gezegd goede inzichten opgedaan
Mijn valkuil is dat ik in de goede periodes hier niets mee doe, en terugval in mijn oude patronen. En juist in de slechtere periodes pak ik de training weer op. Maar dan is het als strategie en niet als behoefte.
Maar juist in de goede periodes kun je veranderingen teweeg brengen
Ik heb hier zoals gezegd goede inzichten opgedaan
Mijn valkuil is dat ik in de goede periodes hier niets mee doe, en terugval in mijn oude patronen. En juist in de slechtere periodes pak ik de training weer op. Maar dan is het als strategie en niet als behoefte.
Maar juist in de goede periodes kun je veranderingen teweeg brengen
Newbee
18-08-2024
Reactie:
Meditatie, agenda leegplannen, niets “moeten”, leven per dag. Dat zijn dingen die mij helpen om het enigszins in bedwang te houden. En dingen doen en de natuur in, maar dat lukt me alleen als het iets beter gaat want als ik erg in de angst zit, durf ik niet naar buiten. Ik heb zelf cognitieve gedragstherapie gehad.
Mandy
18-08-2024
Reactie:
En soms opschrijven wat je bezig houdt (ik weet het zo goed voor anderen 😘). Ik doe het zelf veel te weinig. Dit weekend zou ik het ook weer eens moeten doen aangezien het geen goed weekend is. Ook heel veel in mijn hoofd bezig
Newbee
18-08-2024
Reactie:
Newbee, Bureau Breinfijn eens bekeken, fijn dat dit gewoon op maandbasis kan en je niet meteen zo’n groot bedrag kwijt bent. Ik denk dat ik het ook ga doen. Heb jij toevallig een kortingscode of krijg jij iets wanneer ik me aanmeld?
Mandy
18-08-2024
Reactie:
Ik heb me vorig jaar aangemeld. Maar ik had geen kortingcode.
Volgens mij zitte ze ook op instagram. Ik zal eens kijken of daar iets van een kortingcode is
Volgens mij zitte ze ook op instagram. Ik zal eens kijken of daar iets van een kortingcode is
Newbee
18-08-2024
Reactie:
Ik zie nu niets van een kortingscode. Soms hebben ze die.
Je kunt ook een testje doen en kijken welke trainingen best bij je past.
Ik heb zelf het breinfijn programma gedaan. Is vrij uitgebreid (maar volgens mij ook het duurst)
Je kunt ook een testje doen en kijken welke trainingen best bij je past.
Ik heb zelf het breinfijn programma gedaan. Is vrij uitgebreid (maar volgens mij ook het duurst)
Newbee
18-08-2024
Reactie:
Dank je wel voor de tip Newbee. Ga ik morgen eerst die test eens doen.
Mandy
18-08-2024
Reactie:
Succes.
Hopelijk kan je hem vinden. Je kan hier geen links sturen.
Hopelijk kan je hem vinden. Je kan hier geen links sturen.
Newbee
18-08-2024
Reactie:
Newbee, Bureau Breinfijn eens bekeken, fijn dat dit gewoon op maandbasis kan en je niet meteen zo’n groot bedrag kwijt bent. Ik denk dat ik het ook ga doen. Heb jij toevallig een kortingscode of krijg jij iets wanneer ik me aanmeld?
Mandy
19-08-2024
Reactie:
Is het nog gelukt?
En ik krijg niets wanneer jij je aanmeldt 😄
En ik krijg niets wanneer jij je aanmeldt 😄
Newbee
19-08-2024
Reactie:
Ik heb me vanmorgen aangemeld, nu bezig met de eerste module. Wel moe, lijkt wel alsof ik weer op school zit. (Haha) Voor vandaag even gestopt. Hoe kun je daar contact zoeken met elkaar?
Mandy
19-08-2024
Reactie:
Succes!
Je kan daar niet individueel met elkaar chatten of zo. Afhankelijk van welk programma je hebt gekozen, kan je wel vragen stellen waar dan door het Breinfijn team of door gebruikers op gereageerd kan worden.
Ik kan daar zelf niet meer komen. Ik heb een 2 maanden geleden mijn abonnement aangepast en heb nu niet meer de volledige toegang tot alles, alleen nog tot de modules zelf.
Je kan daar niet individueel met elkaar chatten of zo. Afhankelijk van welk programma je hebt gekozen, kan je wel vragen stellen waar dan door het Breinfijn team of door gebruikers op gereageerd kan worden.
Ik kan daar zelf niet meer komen. Ik heb een 2 maanden geleden mijn abonnement aangepast en heb nu niet meer de volledige toegang tot alles, alleen nog tot de modules zelf.
Newbee
19-08-2024
Reactie:
Dank je wel voor de tip Newbee. Ga ik morgen eerst die test eens doen.
Mandy
19-08-2024
Reactie:
En succes bij breinfijn.
De modules komen pas na verloop van tijd vrij. Dat doe ze bewust, zodat je niet overspoeld wordt met nieuwe info.
Tip: Herhaal de modules vaker, je hoort, leest, ziet steeds weer wat nieuws.
De modules komen pas na verloop van tijd vrij. Dat doe ze bewust, zodat je niet overspoeld wordt met nieuwe info.
Tip: Herhaal de modules vaker, je hoort, leest, ziet steeds weer wat nieuws.
Newbee
19-08-2024
Wil je ook je hart luchten?
Vage klachten (Verhaal 234)
Hi ik be 24 jaar oud, heb klachten dat ik niet weet wat ze zijn begint soms met steken in mijn linker borst, dan mijn arm word wat zwaarder en dan alles dus mijn voeten en benen beginnen te tintelen, maag pijn , paniek gevoel, bang om dood te gaan, ik zoek op internet naar alles wat het kan zijn… maar ik weet niet wat het is . Zelf heb ik hypochrondrie , etc… dus kan iemand mij helpen aub??
Anoniem
08-08-2024
laatste reactie: 17-08-2024
2
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Ik wou even reageren op je berichtje ik heb ook Hypogondrie zit of bel voor elke klacht die ik voel naar de huisatrs heb al 2x weekend arts laten komen en vele onderzoeken gehad in het ziekenhuis alles was goed hart ECG gehad en pas weer een hartfimpje en als ik wat voel meteen paniek en Angst ik heb nu weer Citrapolam druppels gekregen moet opgebouwdworden om de3dagen1druppel erbij en dan een tablet voor de angst een beta blokkerwas helemaal in paniek ik dacht dat die voor mijn hart was maar in de bijsluiter dat die voor angst en paniek stoornissen is ik moet het innemen alscik erge hartkloppingen heb en dan 3 xdaags Diazepam 5 mg die worden afgebouwd volgende week ik had ook een slikfobie en was 20kg afgevallen en heb nu drinkvoeding maar voel mij al weken duizelig dus ik voel met je mee ik gun het niemand mijn man doet de boodschappen ik durf de straat niet op ik wens ke heel veel sterkte
Joke
10-08-2024
Reactie:
Ik heb hetzelfde ben ook Hypochonder telkens weekend arts of huisarts bellen ik heb donderdag een uitgebreid bloedonderzoek gehad vrijdag uitslag gekregen alles goed in Zhuis gelopen voor maag darm slokdarm Hartfimpje gehad alles goed maar zodra ik watcvoel meteen paniek zelfs de artsen vertrouw ik niet durf niet de straat op angst hyperventilatie en paniekaanvallen ik heb ook een slikfobie ben 20 kg afgevallen en krijg nu voeding om aan te komen ben al weken duizelig het is geen leven het is overleven ik sta met de dood op.en ga ermee naar bed
Joke
17-08-2024
Herkenbaar? (Verhaal 235)
Hallo allemaal,
Wat fijn dat we via deze weg onze ervaringen kunnen delen! Na enige tijd nadenken ook besloten om mijn verhaal te delen.
Ik ben 28 jaar, getrouwd, mama van 2 jonge kindjes en we hebben 3 bedrijven.
Een lekker druk leventje dus! (Op een positieve manier)
Een jaar of 14 heb ik al last van hyperventilatie, dat is op het moment chronische hyperventilatie geworden en dat slaat soms om tot paniekaanvallen. Althans dat wordt mij verteld door de ha.
Sinds de geboorte van mijn zoontje 3.5 jaar geleden is het allemaal erger geworden. Ik ben ontzettend bang voor een hersentumor (geen idee waarom specifiek) en epileptische aanvallen, omdat dat een symptoom ervan is. Nu ben ik deze angst ook echt aan het leven. Vanavond had ik een heftige paniekaanval, buiten je lichaam leven, duizelig, hoofdpijn, zweten, trillen totaal niet meer na kunnen denken van de paniek maar dit gevoel is allemaal in mezelf. Ik vertel het mijn man wel maar verder merkt niemand het aan mij. Nu ben ik zo bang geworden dat dit een epileptische aanval is geweest. Gelukkig ben ik niet out geweest en kan ik nog alles navertellen, en duurde deze paniekaanval een half uur, maar herkent iemand zich hierin?
Ook heb ik regelmatig op de dag een soort paniekpiek van een paar seconde dan zet ik mn gedachte op iets anders en zakt het ook wel weer maar ook dat geeft dan weer angst..
Soms weet ik me echt geen raad meer met mezelf en denk ik echt dat ik gek wordt… is er iemand die dit met me kan delen?
Groetjes Ro
Wat fijn dat we via deze weg onze ervaringen kunnen delen! Na enige tijd nadenken ook besloten om mijn verhaal te delen.
Ik ben 28 jaar, getrouwd, mama van 2 jonge kindjes en we hebben 3 bedrijven.
Een lekker druk leventje dus! (Op een positieve manier)
Een jaar of 14 heb ik al last van hyperventilatie, dat is op het moment chronische hyperventilatie geworden en dat slaat soms om tot paniekaanvallen. Althans dat wordt mij verteld door de ha.
Sinds de geboorte van mijn zoontje 3.5 jaar geleden is het allemaal erger geworden. Ik ben ontzettend bang voor een hersentumor (geen idee waarom specifiek) en epileptische aanvallen, omdat dat een symptoom ervan is. Nu ben ik deze angst ook echt aan het leven. Vanavond had ik een heftige paniekaanval, buiten je lichaam leven, duizelig, hoofdpijn, zweten, trillen totaal niet meer na kunnen denken van de paniek maar dit gevoel is allemaal in mezelf. Ik vertel het mijn man wel maar verder merkt niemand het aan mij. Nu ben ik zo bang geworden dat dit een epileptische aanval is geweest. Gelukkig ben ik niet out geweest en kan ik nog alles navertellen, en duurde deze paniekaanval een half uur, maar herkent iemand zich hierin?
Ook heb ik regelmatig op de dag een soort paniekpiek van een paar seconde dan zet ik mn gedachte op iets anders en zakt het ook wel weer maar ook dat geeft dan weer angst..
Soms weet ik me echt geen raad meer met mezelf en denk ik echt dat ik gek wordt… is er iemand die dit met me kan delen?
Groetjes Ro
Ro
10-08-2024
laatste reactie: 16-08-2024
12
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Hoi Ro
Het goede nieuws eerst! Je bent niet gek aan het worden 😊
Maar angst/paniekaanvallen kunnen vreselijk zijn! Ik weet er alles van.
En ik schrijf het vaker "een mens lijdt het meest van het lijden dat hij vreest"
Veel klachten komen vaak puur doordat je jezelf gek aan het maken bent met je gedachten
En het 2e goede nieuws is, dat kan je veranderen! Maar dat kost tijd en hard werken ook.
Het goede nieuws eerst! Je bent niet gek aan het worden 😊
Maar angst/paniekaanvallen kunnen vreselijk zijn! Ik weet er alles van.
En ik schrijf het vaker "een mens lijdt het meest van het lijden dat hij vreest"
Veel klachten komen vaak puur doordat je jezelf gek aan het maken bent met je gedachten
En het 2e goede nieuws is, dat kan je veranderen! Maar dat kost tijd en hard werken ook.
Newbee
11-08-2024
Reactie:
Bedankt voor je reactie!
Maar je hebt he-le-maal gelijk! Ik ben er hard mee bezig dat het een stuk verminderd of hopelijk helemaal weggaat! 💪🏼💪🏼
Nogmaals bedankt!
Maar je hebt he-le-maal gelijk! Ik ben er hard mee bezig dat het een stuk verminderd of hopelijk helemaal weggaat! 💪🏼💪🏼
Nogmaals bedankt!
Ro
11-08-2024
Reactie:
Succes!
2c kleine kinderen en 3 bedrijven. Dat is niet niks. En ik kan me voorstellen dat dat ook energie kan geven. Maar heb je ook voldoende rust tussendoor? En kan je dan ook echt rusten?
Echt tot rust komen is soms heel lastig merk ik. Vooral als ik me gespannen/gejaagd voel. Dan ga ik mezelf afleiden om maar niet te hoeven voelen.
2c kleine kinderen en 3 bedrijven. Dat is niet niks. En ik kan me voorstellen dat dat ook energie kan geven. Maar heb je ook voldoende rust tussendoor? En kan je dan ook echt rusten?
Echt tot rust komen is soms heel lastig merk ik. Vooral als ik me gespannen/gejaagd voel. Dan ga ik mezelf afleiden om maar niet te hoeven voelen.
Newbee
12-08-2024
Reactie:
Nee het is vaak lekker chaotisch, wel ook op een hele leuke manier!
Maar echt rust pakken is wel lastig hoor..
Sinds 3 dagen doe ik iedere avond half uurtje/ uurtje vrijmaken om mandala’s te kleuren. Ik vond het in het begin een beetje suf, maar ik moet eerlijk zeggen je kan je hoofd er wel even goed mee leeg maken!
Hoe heb jij je rust kunnen pakken?
Maar echt rust pakken is wel lastig hoor..
Sinds 3 dagen doe ik iedere avond half uurtje/ uurtje vrijmaken om mandala’s te kleuren. Ik vond het in het begin een beetje suf, maar ik moet eerlijk zeggen je kan je hoofd er wel even goed mee leeg maken!
Hoe heb jij je rust kunnen pakken?
Anoniem
12-08-2024
Reactie:
Ik probeer soms tot rust te komen door helemaal niets te doen. Maar dat is soms lastig omdat ik mijn gedachten niet uit krijg.
En dan is de truc als je spanningsaanvallen hebt, om.die er te laten zijn. Maar dat kun je alleen maar oefenen bij kleine situaties , en als je je al wat beter voelt.
De paniekaanvallen komen niet doordat je het bv druk hebt. Maar door hoe je met situaties omgaat. En dat "hoe" gaat vaak terug naar je jeugd en opvoeding etc. Iemand anders die dezelfde druk bv heeft, heeft nergens last van.
Dus de training om dat soort dingen te zien was soms confronterend, maar ook verhelderend. Er anders mee omgaan is niet heel makkelijk, en kost tijd. Je valt snel terug in je oude patroon
En dan is de truc als je spanningsaanvallen hebt, om.die er te laten zijn. Maar dat kun je alleen maar oefenen bij kleine situaties , en als je je al wat beter voelt.
De paniekaanvallen komen niet doordat je het bv druk hebt. Maar door hoe je met situaties omgaat. En dat "hoe" gaat vaak terug naar je jeugd en opvoeding etc. Iemand anders die dezelfde druk bv heeft, heeft nergens last van.
Dus de training om dat soort dingen te zien was soms confronterend, maar ook verhelderend. Er anders mee omgaan is niet heel makkelijk, en kost tijd. Je valt snel terug in je oude patroon
Newbee
12-08-2024
Reactie:
En de paniekpieken va een paar seconden en v.v. zijn ook enorm herkenbaar
Newbee
12-08-2024
Reactie:
Ik ben al zo blij dat iemand dit herkent!! Net zoals in het eerste ‘verhaaltje’ denk ik soms echt dat ik helemaal gek wordt maar toch voel ik enorm veel steun als iemand zegt, hey dat herken in ook!
Ik neem je tip zeker mee! Thanks 😇
Ik neem je tip zeker mee! Thanks 😇
Ro
13-08-2024
Reactie:
Het "voordeel" is, We zijn met velen 😉
Newbee
14-08-2024
Reactie:
Wat erg om te lezen dat jou dit ook is overkomen. Heel erg herkenbaar. Ik ben ook een hypochonder, dus ben ook bang om dood te gaan (om mijn dochtertje) achter te laten of om flauw te vallen (controle over mezelf verliezen). Bij mij is ook een angststoornis vastgesteld en het is een tijdje redelijk goed gegaan maar na een aantal gebeurtenissen en heftige verhalen om me heen ben ik weer in de angst cirkel terecht gekomen. Voorheen had ik geen paniekaanvallen meer thuis na therapie en alles maar nu weer wel. Ik ben soms weer hele avonden paniekaanvallen gehad. Ook overdag en dan ben ik me de hele tijd aan het kalmeren met meditatie en thuis blijven. Ik ga daardoor dus ook niet meer de deur uit nu omdat het niet veilig voor me voelt. Ik ben dus echt weer in de vicieuze cirkel van angst terecht gekomen en ik baal zo erg want ik had mijn leven voor een gedeelte weer terug. Je bent dus zeker niet de enige, al voelt dat wel zo. Want je ziet het gewoon niet aan me en dat is ook frusterend (merk ik) daardoor begrijpen mensen me niet en geven ze me niet wat ik nodig heb. Hoe gaat het nu met je? Heb je wel hulp?
Mandy
15-08-2024
Reactie:
Mandy, de zaken die je geleerd hebt (over jezelf) tijdens de therapie. Kan je daar nu misschien wat mee?
De angst voor de angst is vaak erg groot
De angst voor de angst is vaak erg groot
Newbee
16-08-2024
Reactie:
Hey Mandy,
Zooo rot allemaal he! Wat balen voor je dat het weer terug is en dat je er ook zoveel last weer van hebt.. Zoals newbee beschrijft, misschien de techniek van de therapie van toen de tijd weer toepassen?
Eerlijk gezegd, met de kindjes wordt het wel minder ook omdat je natuurlijk afleiding hebt. Maar eenmaal een rust puntje ergens op de dag en boem daar is de paniek..
Ik moet zeggen dat het nu wel wat rustiger is geworden. Hoe ik het doe, eigenlijk weet ik het niet zo goed. Ik probeer de negatieve gedachtes om te buigen naar positief hoe lastig ook. En gewoon wat meer rust pakken. Door bijvoorbeeld even de wasmanden te laten voor wat het is, dat kan ook later. Maar die momentjes rust zijn wel prettig!
Sinds kort doe ik (hoe suf het ook klinkt) mandala kleuren. Dan pak ik gewoon echt even een half uur/uurtje voor mezelf. Zonder tv, zonder muziek even zonder prikkels en dat is wel fijn!
Echt hulp heb ik nu niet, ik kan wel mn hart luchten bij mijn man en ik adviseer je ook om iemand in je omgeving in vertrouwen te nemen zodat je niet in je eentje ‘kapot aan het gaan bent’
Hopelijk krabbel je er snel weer uit!
Zooo rot allemaal he! Wat balen voor je dat het weer terug is en dat je er ook zoveel last weer van hebt.. Zoals newbee beschrijft, misschien de techniek van de therapie van toen de tijd weer toepassen?
Eerlijk gezegd, met de kindjes wordt het wel minder ook omdat je natuurlijk afleiding hebt. Maar eenmaal een rust puntje ergens op de dag en boem daar is de paniek..
Ik moet zeggen dat het nu wel wat rustiger is geworden. Hoe ik het doe, eigenlijk weet ik het niet zo goed. Ik probeer de negatieve gedachtes om te buigen naar positief hoe lastig ook. En gewoon wat meer rust pakken. Door bijvoorbeeld even de wasmanden te laten voor wat het is, dat kan ook later. Maar die momentjes rust zijn wel prettig!
Sinds kort doe ik (hoe suf het ook klinkt) mandala kleuren. Dan pak ik gewoon echt even een half uur/uurtje voor mezelf. Zonder tv, zonder muziek even zonder prikkels en dat is wel fijn!
Echt hulp heb ik nu niet, ik kan wel mn hart luchten bij mijn man en ik adviseer je ook om iemand in je omgeving in vertrouwen te nemen zodat je niet in je eentje ‘kapot aan het gaan bent’
Hopelijk krabbel je er snel weer uit!
Ro
16-08-2024
Reactie:
Bedankt voor jullie berichtjes . Toevallig vandaag weer wat kracht verzameld om er tegen aan te vechten. Die negatieve gedachtes zijn gewoon vooral de boosdoener. Knap van je Ro, je bent sterk 💪🏼. Meditatie helpt mij altijd en ook podcasten of boeken erover lezen. Er is gelukkig veel over bekend. Dikke knuffel
Mandy
16-08-2024
Tintelingen in armen (Verhaal 232)
Wie heeft er ook veel last van tintelingen in zijn haar armen. Dit vaak in combinatie met druk op de borstspieren. Wordt hier zo onzeker van.
Angela
20-07-2024
laatste reactie: 05-08-2024
2
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Ik voel mijn armen ook wel eens tintelen.
Ik denk dat alles te maken heeft met (teveel) spanningen jn je lichaam waardoor zenuwen en/of bloedvaten iets worden afgekneld.
Probeer bewust je lichaam te ontspannen (niet makkelijk) door je schouders te laten zakken en op je ademhaling te letten.
Langer uit dan inademen.
Is dit DE oplossing? Nee, maar het kan hopelijk wel helpen.
Ik denk dat alles te maken heeft met (teveel) spanningen jn je lichaam waardoor zenuwen en/of bloedvaten iets worden afgekneld.
Probeer bewust je lichaam te ontspannen (niet makkelijk) door je schouders te laten zakken en op je ademhaling te letten.
Langer uit dan inademen.
Is dit DE oplossing? Nee, maar het kan hopelijk wel helpen.
Newbee
21-07-2024
Reactie:
Hoi Angela, ik heb wel last van spierpijn in mijn armen dan links en dan weer rechts met uitstraling naar de borst. Vooral met de linkerarm slaat ik aan met een paniekaanval omdat mijn hartinfarct ook begon met pijn in de linkerarm.
Groetjes.
Groetjes.
Constant
05-08-2024
Zoek een lotgenoot/maatje (Verhaal 204)
Hoi iedereen, wat fijn om te zien dat er een forum bestaat waar je je verhaal kan delen, zodat je kan zien dat je niet de enige bent! (Want wat kan je je alleen voelen op zo’n moment!!!)
Ik zou graag in contact komen met iemand die ongeveer dezelfde klachten heeft als ik, om elkaar te mailen, appen of wat dan ook om elkaar te ondersteunen op moeilijke momenten, om te sparren, tips te delen en elkaar te begrijpen. Want ik denk zo vaak dat ik de enige ben die dit voelt…
Een korte samenvatting:
Ik ben een jonge vrouw van 35 jaar, onwijs gelukkig getrouwd, een zoon (7 jaar) en een dochter (3 jaar)
Sinds mijn 14e heb ik een paniekstoornis en dat gaat met ups en downs.
Ik heb moeite met nieuwe dingen (plekken waar ik nog nooit ben geweest, nieuwe activiteiten, ver van huis, vakantie). Ik bouw een spanning op die dan tot een paniekaanval leidt. Maar soms zo erg dat ik er niet meer zelf uitkom.
Ik ben bij psychologen geweest en slik als dat nodig is oxazepam. Maar dat voelt dan weer als falen en ik kom heel snel weer in die negatieve spiraal.
Als ik er middenin zit, kan ik moeilijk alle tools toepassen die ik heb geleerd en zie ik alles zo somber in.
Herken je je in mijn verhaal en zou je graag contact willen om elkaar te begrijpen en ondersteunen, dan hoor ik graag van je!
Veel liefs,
Sabrina
Ik zou graag in contact komen met iemand die ongeveer dezelfde klachten heeft als ik, om elkaar te mailen, appen of wat dan ook om elkaar te ondersteunen op moeilijke momenten, om te sparren, tips te delen en elkaar te begrijpen. Want ik denk zo vaak dat ik de enige ben die dit voelt…
Een korte samenvatting:
Ik ben een jonge vrouw van 35 jaar, onwijs gelukkig getrouwd, een zoon (7 jaar) en een dochter (3 jaar)
Sinds mijn 14e heb ik een paniekstoornis en dat gaat met ups en downs.
Ik heb moeite met nieuwe dingen (plekken waar ik nog nooit ben geweest, nieuwe activiteiten, ver van huis, vakantie). Ik bouw een spanning op die dan tot een paniekaanval leidt. Maar soms zo erg dat ik er niet meer zelf uitkom.
Ik ben bij psychologen geweest en slik als dat nodig is oxazepam. Maar dat voelt dan weer als falen en ik kom heel snel weer in die negatieve spiraal.
Als ik er middenin zit, kan ik moeilijk alle tools toepassen die ik heb geleerd en zie ik alles zo somber in.
Herken je je in mijn verhaal en zou je graag contact willen om elkaar te begrijpen en ondersteunen, dan hoor ik graag van je!
Veel liefs,
Sabrina
Sabrina
26-01-2024
laatste reactie: 04-08-2024
6
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Hoi Sabrina,
Heel herkenbaar. Als je er eenmaal inschiet dan kun je niet meer helder denken en is het heel lastig om uit de paniekstand te komen. Heb je er wel eens over nagedacht om hulp in te schakelen van een ervaringsdeskundige? Ik heb daar namelijk zelf veel aan gehad. Als je er meer over wilt weten, let me know. Sterkte!
Heel herkenbaar. Als je er eenmaal inschiet dan kun je niet meer helder denken en is het heel lastig om uit de paniekstand te komen. Heb je er wel eens over nagedacht om hulp in te schakelen van een ervaringsdeskundige? Ik heb daar namelijk zelf veel aan gehad. Als je er meer over wilt weten, let me know. Sterkte!
Najih
09-02-2024
Reactie:
Dit herken ik zeker. Vooral als ik ver van huis ben in een onbekende omgeving. Ik slik geen medicijnen en zit in mijn herstelproces. Althans dat hoop ik.
Ben je ook angstig voor de dood. Dat is een enorme trigger voor mij. Maar ook veel lichamelijke sensaties.
Hoe zou je contact willen?
Ben je ook angstig voor de dood. Dat is een enorme trigger voor mij. Maar ook veel lichamelijke sensaties.
Hoe zou je contact willen?
Erwin
05-03-2024
Reactie:
Hoi Sabrina, herkenbaar verhaal hoor! Ik heb ook al sinds mijn tienerjaren paniekaanvallen. Nu zie ik pas hoezeer ik mijn hele leven me al probeer aan te passen aan nieuwe situaties, hoe slecht ik daar in ben en hoe ik mezelf altijd op mijn kop heb gegeven als het niet lukte. Het is me uiteindelijk gelukt te accepteren dat ik gewoon niet zo goed ben in nieuwe activiteiten, nieuwe sociale contacten, e.d. Het geeft een hoop rust om niet meer van jezelf te 'moeten'. Oxazepam en het hele riedeltje ken ik ook, ook het gevoel van falen als je het toch probeert. De gedachten houden nooit op. Ik wens je rust in je hoofd en dat je gedachten niet zo met alles aan de haal gaan.
Mail me op johndewit@hotmail.com
Mail me op johndewit@hotmail.com
John
13-03-2024
Reactie:
Omgeving delft in de buurt. Wandelen lijkt me wel leuk
Eddie
28-07-2024
Reactie:
Heel herkenbaar allemaal, ik woon in Limburg en ben 36 jaar. Heb ook een dochtertje van bijna 4 en getrouwd. Soms kan ik me niet voorstellen dat mensen hetzelfde meemaken. Een maatje zou voor mij ook fijn zijn. De somberheid herken ik, die slaat dan opeens weer toe. Ik ben er inmiddels wel achter dat het de hersenmist/brainfog is alsof de wereld stil staat om je heen. Oxazepam herken ik, heel fijn op het moment zelf maar de dag erna begint alles weer van voor af aan. Het helpt het probleem niet. Ik ben zelf ook gediagnostiseerd met een paniekstoornis, ik was altijd al angstig maar kon er nog prima op functioneren. Sinds 1,5 jaar ook vastgesteld en is alles erger geworden door een gebeurtenis. Ik hoor het graag van je.
Mandy
04-08-2024
Reactie:
Hoi Mandy,
Erkenning en daardoor meer herkenning kan het denk ik in het begin erger maken. Je wordt je meer bewust van je eigen gedachten en gevoelens.
De brainfog herken ik ook wel. Gelukkig gaat het ook steeds weer over. Ik merk dat het nu beetje bij beetje beter gaat. Maar het gaat heel langzaam.
(Het lijkt erop dat Sabrina hier niet meer meeleest..)
Erkenning en daardoor meer herkenning kan het denk ik in het begin erger maken. Je wordt je meer bewust van je eigen gedachten en gevoelens.
De brainfog herken ik ook wel. Gelukkig gaat het ook steeds weer over. Ik merk dat het nu beetje bij beetje beter gaat. Maar het gaat heel langzaam.
(Het lijkt erop dat Sabrina hier niet meer meeleest..)
Newbee
04-08-2024
2x paniekaanval (Verhaal 215)
Hee lieve mensen,
Ik heb dus twee paniekaanvallen gehad, waarvan de tweede het hevigst en waarbij ik gelukkig met iemand was. Ik begin met de eerste.
Ik was op t eiland Tenerife en leerde een dame kennen. Het begon leuk maar na een paar dagen bleek dat het niet werkte tussen ons. Het verhaal eindigde met dat ze me overal blokkeerde en het hostel verliet zonder dat ik ooit nog wat van haar heb vernomen.
Dit was teveel voor mijn systeem. De paniekaanval zou ik als volgt beschrijven. Ik stond alleen in de kamer van het hostel, en ik voelde de spanning in mn lijf toenemen. Dan met name tintelingen in m'n voeten en een versnelde ademhaling. Het was alsof ik buiten mezelf trad, in die zin dat ik de controle niet meer had. Steeds sneller en sneller ademhalen, volgens mij noem je dit hyperventileren?
Het verhaal eindigt met dat ik de ambulance bel, en een medewerker me gerust stelt door te vertellen dat ik geen hartaanval heb (ik ben nog geen 40 jaar oud), daarentegen een paniekaanval. Hij adviseert een glaasje water te drinken. De wetenschap alleen al op dat moment, dat het een paniekaanval is, kalmeert me en na het gesprek kan ik al vrij snel weer verder met mijn leven en de pijn verwerken van het verlies van deze dame uit mijn leven.
Paniekaanval 2:
Deze kwam door een extreme overbelasting van mijn systeem. Ik had de nacht zeer slecht geslapen en besloot in de ochtend om als een bezetene te gaan volleyballen aan het strand. In de middag kwam ik thuis en ik herinner me dat ik haast mijn kleren niet meer uitkreeg en rechtstreeks op bed, naast m'n inmiddels ex-vriendin ging liggen, die verbaasd of wat dan ook moet zijn geweest over mijn gedrag. Ik kwam namelijk de slaapkamer binnen, zei geen woord en ging op bed liggen.
Daar was het weer, de versnelde ademhaling. Een poging van mijn lichaam om de controle te krijgen maar in plaats daarvan zorgde mijn versnelde ademhaling, denk ik, juist voor hyperventilatie en mijn hele systeem sloeg op hol. Mijn hart ging als een razende tekeer en gelukkig heeft m'n ex ervaring met paniekaanvallen. Het was heel heftig: ik dacht dat mijn laatste uur geslagen had en in mijn eigen gedachten kon ik mezelf van buitenaf zien op mijn sterfbed. M'n lichaam begon haast te schokken, spasmen kan je dit denk ik noemen. Gelukkig wist ik dit nog wel te controleren, te voorkomen.
Het was zo hevig. Ik herinner me allerlei sensaties tot zelfs pijn in m'n hartstreek. Ik was ervan overtuigd dat ik wederom een hartaanval had en ondanks de liefde van m'n ex, heb ik later toch de ambulance gebeld want ik zat nog steeds in de attack. Die namen geen moeite (ik ben ontzettend slecht, gewoon niet, geholpen), maar gelukkig door de zorg van m'n ex werd ik uiteindelijk kalm en na een aantal uur rust was ik weer min of meer oké.
Rest mij de wetenschap dat het mijn persoonlijke taak is mijn eigen grenzen goed te bewaken en zonodig te verdedigen. Ik ben verantwoordelijk voor het reguleren van mijn gevoelens.
Love,
J
Ik heb dus twee paniekaanvallen gehad, waarvan de tweede het hevigst en waarbij ik gelukkig met iemand was. Ik begin met de eerste.
Ik was op t eiland Tenerife en leerde een dame kennen. Het begon leuk maar na een paar dagen bleek dat het niet werkte tussen ons. Het verhaal eindigde met dat ze me overal blokkeerde en het hostel verliet zonder dat ik ooit nog wat van haar heb vernomen.
Dit was teveel voor mijn systeem. De paniekaanval zou ik als volgt beschrijven. Ik stond alleen in de kamer van het hostel, en ik voelde de spanning in mn lijf toenemen. Dan met name tintelingen in m'n voeten en een versnelde ademhaling. Het was alsof ik buiten mezelf trad, in die zin dat ik de controle niet meer had. Steeds sneller en sneller ademhalen, volgens mij noem je dit hyperventileren?
Het verhaal eindigt met dat ik de ambulance bel, en een medewerker me gerust stelt door te vertellen dat ik geen hartaanval heb (ik ben nog geen 40 jaar oud), daarentegen een paniekaanval. Hij adviseert een glaasje water te drinken. De wetenschap alleen al op dat moment, dat het een paniekaanval is, kalmeert me en na het gesprek kan ik al vrij snel weer verder met mijn leven en de pijn verwerken van het verlies van deze dame uit mijn leven.
Paniekaanval 2:
Deze kwam door een extreme overbelasting van mijn systeem. Ik had de nacht zeer slecht geslapen en besloot in de ochtend om als een bezetene te gaan volleyballen aan het strand. In de middag kwam ik thuis en ik herinner me dat ik haast mijn kleren niet meer uitkreeg en rechtstreeks op bed, naast m'n inmiddels ex-vriendin ging liggen, die verbaasd of wat dan ook moet zijn geweest over mijn gedrag. Ik kwam namelijk de slaapkamer binnen, zei geen woord en ging op bed liggen.
Daar was het weer, de versnelde ademhaling. Een poging van mijn lichaam om de controle te krijgen maar in plaats daarvan zorgde mijn versnelde ademhaling, denk ik, juist voor hyperventilatie en mijn hele systeem sloeg op hol. Mijn hart ging als een razende tekeer en gelukkig heeft m'n ex ervaring met paniekaanvallen. Het was heel heftig: ik dacht dat mijn laatste uur geslagen had en in mijn eigen gedachten kon ik mezelf van buitenaf zien op mijn sterfbed. M'n lichaam begon haast te schokken, spasmen kan je dit denk ik noemen. Gelukkig wist ik dit nog wel te controleren, te voorkomen.
Het was zo hevig. Ik herinner me allerlei sensaties tot zelfs pijn in m'n hartstreek. Ik was ervan overtuigd dat ik wederom een hartaanval had en ondanks de liefde van m'n ex, heb ik later toch de ambulance gebeld want ik zat nog steeds in de attack. Die namen geen moeite (ik ben ontzettend slecht, gewoon niet, geholpen), maar gelukkig door de zorg van m'n ex werd ik uiteindelijk kalm en na een aantal uur rust was ik weer min of meer oké.
Rest mij de wetenschap dat het mijn persoonlijke taak is mijn eigen grenzen goed te bewaken en zonodig te verdedigen. Ik ben verantwoordelijk voor het reguleren van mijn gevoelens.
Love,
J
J
10-03-2024
laatste reactie: 02-08-2024
2
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Mooi beschreven en heel herkenbaar voor veel mensen. Paniekaanvallen komen veel voor en zijn vaak een reactie op overbelasting van je (stress)systeem.
Ari
10-03-2024
Reactie:
Hoe terug in nl gekomen? Vliegen dan ook zwaar
Eddy
02-08-2024
Begon ineens wazig te zien (Verhaal 99)
Hallo,
Vandaag was ik op een event. Ik heb een hekel aan drukte.. dacht het redelijk onder controle te hebben totdat ik plots wazig begon te zien en mijn linker arm begon te tintelen en hem niet herkende..
Hap gebeld omdat ik bang was voor een beroerde. Eenmaal thuis zakte her af en als een blok in slaap gevallen. Herkend iemand het wazig zien en vaag gevoel in arm en het niet herkennen?
Vandaag was ik op een event. Ik heb een hekel aan drukte.. dacht het redelijk onder controle te hebben totdat ik plots wazig begon te zien en mijn linker arm begon te tintelen en hem niet herkende..
Hap gebeld omdat ik bang was voor een beroerde. Eenmaal thuis zakte her af en als een blok in slaap gevallen. Herkend iemand het wazig zien en vaag gevoel in arm en het niet herkennen?
Il3
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 28-07-2024
2
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Ik herken dit heel goed heb bijna 2 maanden lang last van wazig zicht gehad ze konden uiteindelijk niks vinden, waarschijnlijk stress.
Ik had het gevoel alsof ik in een put zat ik hoorde iedereen om me heen heel vaag, vaag gevoel in mijn ogen leken verdoofd en een kant van mijn gezicht tot mijn hoofd.
Is al 19 jaar geleden heb daarna af en toe nog wel plots wazig zicht maar dan duurd het maar een halve dag gelukkig
Ik had het gevoel alsof ik in een put zat ik hoorde iedereen om me heen heel vaag, vaag gevoel in mijn ogen leken verdoofd en een kant van mijn gezicht tot mijn hoofd.
Is al 19 jaar geleden heb daarna af en toe nog wel plots wazig zicht maar dan duurd het maar een halve dag gelukkig
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik lees je tekstje nadat ik gisteren hetzelfde gehad heb. Ik had plots wazig zicht door mijn linkeroog maar dit ging niet over. Uiteindelijk in paniek geraakt en tintelingen in armen en benen. Op de eerste hulp hebben ze mij kunnen geruststellen en is het stilaan overgegaan. Ik heb al maanden hevige stress. De arts zei om Ademhalingskiné te volgen en naar een psycholoog te gaan (ik heb al een afspraak binnen een aantal weken, maar door de lange wachtlijsten duurt het maanden voor je daar terecht kan .
Anoniem
28-07-2024
Vieze smaak in mond (Verhaal 233)
Zijn er mensen die ook een vieze smaak hebben maar alles kunnen eten
M
27-07-2024
Toon reacties
Verberg reacties
Word helemaal gek van de paniek of angstaanvallen (Verhaal 163)
Hallo ik wil even zeggen dat ik helemaal gek word van de paniek of angstaanvallen. Bij mij gebeurd het als ik een lichamelijke sensatie krijg bijvoordbeeld steken op me borst of raar gevoel in me lichaam alsof ik langszaam aan het doodgaan ben… of een steek in mijn hart ik word er helemaal hek van hierdoor zit ik de heledag in paniek en ansgt omdat ik niet weet wat ik moet doen de lessen hij de psycholoog werken volgens mij ook niet en ben bang dat ik nooit meer kan genieten van mijn leven kan er iemand mij helpen of zijn er meer mensen die dit gevoel ook hebben ?
Michael
21-07-2023
laatste reactie: 25-07-2024
24
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Hallo Michael,
Ik word ook helemaal gek van de paniek en angst. Ik heb net mijn verhaal gedeeld. Misschien kun je die lezen en kunnen we elkaar misschien helpen.
Groetjes Susanne
Ik word ook helemaal gek van de paniek en angst. Ik heb net mijn verhaal gedeeld. Misschien kun je die lezen en kunnen we elkaar misschien helpen.
Groetjes Susanne
Susanne
23-07-2023
Reactie:
Hé Michael,
Ik heb hetzelfde, ik heb er elke dag last van. Soms hoop ik dat ik 's ochtends wakker wordt en er vanaf ben of dat ik het die dag niet krijgt. Ik heb gemerkt dat als ik juist denkt/hoop dat ik het niet wil krijgen het juist ''wakker'' maakt. Verder probeer ik altijd afleiding te zoeken. Het afleiding zoeken ging me overigens eerst beter af dan de laatste tijd.
Ik wil me wel gaan verdiepen in meditatie en ademhalingsoefeningen. Ik loop zelf nog niet bij een psycholoog omdat ik de stap best wel eng vind.
Misschien kunnen we elkaar helpen met ''trucjes'' of juist het delen als we op het moment een paniekaanval ervaren, zodat je het op dat moment toch kwijt kunt.
Ik heb hetzelfde, ik heb er elke dag last van. Soms hoop ik dat ik 's ochtends wakker wordt en er vanaf ben of dat ik het die dag niet krijgt. Ik heb gemerkt dat als ik juist denkt/hoop dat ik het niet wil krijgen het juist ''wakker'' maakt. Verder probeer ik altijd afleiding te zoeken. Het afleiding zoeken ging me overigens eerst beter af dan de laatste tijd.
Ik wil me wel gaan verdiepen in meditatie en ademhalingsoefeningen. Ik loop zelf nog niet bij een psycholoog omdat ik de stap best wel eng vind.
Misschien kunnen we elkaar helpen met ''trucjes'' of juist het delen als we op het moment een paniekaanval ervaren, zodat je het op dat moment toch kwijt kunt.
Rico
28-07-2023
Reactie:
Beste Rico,
Wat vervelend dat jij dit ook hebt, toch doet het mij goed dat ik niet de enige ben maar zoals nu heb ik weer een andere klacht zoals het gevoel dat mijn halsslagader aan de linkerkant dichtslipt of dat er iets niet goed zit bij mijn hals heb jij dit ook?
Wat vervelend dat jij dit ook hebt, toch doet het mij goed dat ik niet de enige ben maar zoals nu heb ik weer een andere klacht zoals het gevoel dat mijn halsslagader aan de linkerkant dichtslipt of dat er iets niet goed zit bij mijn hals heb jij dit ook?
Michael
01-08-2023
Reactie:
Ik heb het ook.. as we speak! Lig nog in bed maar heb nog helemaal niet geslapen! "Gelukkig" vakantie.. dichtgeknepen keel gevoel, tintelende benen, rare luchtbubbels bij mijn borst/hart. Trek het zo slecht. Maar het is wat het is.
ies
02-08-2023
Reactie:
Het dichtslippen van m’n ader heb ik niet persé, zijn je paniekaanvallen/hart “problemen” nu ook “minder”? Omdat je je nu focust op je hartslagader?
Vind het nog steeds zo bijzonder dat iets mentaals je hele humeur kan veranderen en in principe je hele leven nu aan het leiden is..
Soms denk ik dat ik een goeie dag hebt en dan uit het niets zonder enige reden voel ik het opkomen, m’n hart slaat op hol, gaat van 60 naar 150+
Ik heb nu de klachten dat ik elke keer bang bent om flauw te vallen en dan vooral in bij zijn van mensen, ik probeer dan ook echt te vluchten naar een omgeving waar ik alleen ben, op werk is dit momenteel echt heel lastig..
Vind het nog steeds zo bijzonder dat iets mentaals je hele humeur kan veranderen en in principe je hele leven nu aan het leiden is..
Soms denk ik dat ik een goeie dag hebt en dan uit het niets zonder enige reden voel ik het opkomen, m’n hart slaat op hol, gaat van 60 naar 150+
Ik heb nu de klachten dat ik elke keer bang bent om flauw te vallen en dan vooral in bij zijn van mensen, ik probeer dan ook echt te vluchten naar een omgeving waar ik alleen ben, op werk is dit momenteel echt heel lastig..
Rico
09-08-2023
Reactie:
Helaas herken ik de klachten erg goed heb het ook , ik durfde niks meer wat geleerd moet worden is tijdens n paniekaanval juist naar buiten te gaan ik pak mijn hond en ga wandelen hoe eng ook .
Marianne
12-10-2023
Reactie:
Ik herken het ook ik kan niet normaal naar feestjes en vooral dan raak ik angstig of bang dat er wat gebeurd in het openbaar iemand die tips heeft om dit tegen te gaan
Jeroen
29-10-2023
Reactie:
Hee Jeroen. Ik heb dit ook, maar merk wel als ik juist naar die feestjes ga hoe slecht ik me ook voel dat ik daar wel weer opknap en er eigenlijk geen last van heb.
Rik
31-01-2024
Reactie:
@MIchael, dit is echt of ik mijn eigen verhaal leest. Ik heb exact het zelfde. Bij elk pijntje of ding denk ik het ergste. Zo had ik zojuist even een kloppend gevoel in mijn arm (waarschijnlijk mijn spier) in mijn hoofd ben ik nu gelijk bang voor ms of iets anders in mijn hoofd. Ik kan daar ook in doorslaan en dan wordt dat op ten duur een paniekaanval.
Lieze
01-02-2024
Reactie:
Hee Jeroen. Ik heb dit ook, maar merk wel als ik juist naar die feestjes ga hoe slecht ik me ook voel dat ik daar wel weer opknap en er eigenlijk geen last van heb.
Rik
01-02-2024
Reactie:
Sorry voor het korte reactie.
Het is bij mij net zo erg. Die steken zijn valse meldingen van het lichaam.
Stop er tegen te vechten, het lijkt erop dat het dan erger wordt.
Stop er tegen te vechten!
Het is verschrikkelijk om je zo te voelen maar wat je moet doen is NIETS.
Alleen ontspanningsoefeningen maar niet tegen vechten. Accepteren.
Het is bij mij net zo erg. Die steken zijn valse meldingen van het lichaam.
Stop er tegen te vechten, het lijkt erop dat het dan erger wordt.
Stop er tegen te vechten!
Het is verschrikkelijk om je zo te voelen maar wat je moet doen is NIETS.
Alleen ontspanningsoefeningen maar niet tegen vechten. Accepteren.
Louis
24-02-2024
Reactie:
Joke ik heb al bij het opstaan tm het naar bed gaan angsten en Hyperventilatie en durf de straat niet op wie heeft het zelfde ik ben telkens bij de dokter en heb alle onderzoeken gehad buik maag darmen pas weer een schildklier onderzoek gehad en bloeddruk gemeten 130/80 hij zegt van een jonge meid maar hij zegt zit tussen je brain ik hoef maar wat te voelen en hartkloppingen meteen paniek en Hyperventilatie ik vertrouw niemand
Joke
08-04-2024
Reactie:
Ik heb net hetzelfde als u en dat is heel vervelend ik loop er al meer dan 15 jaar rond het beste is gewoon leren beheersen is makkelijk gezegd is toch niet gemakkelijk het beste is gewoon laten komen en denken dat er altijd hulp is anders waren we er nu ook al niet meer hier dus vriend het komt wel goed gewoon niet te veel aan denkken
Franco
12-04-2024
Reactie:
Zo herkenbaar.
Trey Jones op youtube kijken
Goede tip !
Trey Jones op youtube kijken
Goede tip !
Eddy
06-06-2024
Reactie:
Hey Michael ik wil je zeggen dat je niet de enige bent en je niet alleen staat. Ik heb het zelfde als jij. Ik had in 2004 tot 2012 paniekaanvallen tot ik sertraline kreeg 150 mg. Toen jaren weggebleven en wilde ik in januari 2024 kijken of ik zonder sertraline kon. Heel rustig afgebouwd maar helaas kwam de paniek stoornis in alle hevigheid terug. Heb nu een maand lang paniekaanvallen elke dag. De klachten zijn tintelingen pijn op borst en in maagkuiltje. Hyperventilatie en denken dat ik dood ga. Door de vele paniekaanvallen kan ik ook niet goed herstellen waardoor ik slecht eet mijn keel en maag schiet op slot. Waarschijnlijk door te veel cortisol en adrenaline wat je lichaam aanmaakt tijdens paniekaanval. Ben dus wat afgevallen. Ik lig veel in bed omdat het veilig is. Ik ben net als jij ook bang dat het nooit meer weg gaat en ik niet meer kan genieten. Maar toch probeer ik hoop te houden. Ik ben begonnen met de online therapie van Geert Verschaeve angst overwinnen (zoek op google) hij is ervaringsdeskundige die zelfde heeft meegemaakt op paniek en angst klachten. Onthoudt Je bent niet alleen.
Regina
27-06-2024
Reactie:
Wat een verhalen. Je denkt eerst dat je de enige bent. Precies dezelfde sensaties en ook de angst die toe slaat dan ervaar ik. Zeker bij hele vage gevoelens bij de linkerborst of bij het hart. Dan gaan alle alarmbellen rinkelen in mijn hoofd. Zo onrustig en angstig voor de dood dan. Heel naar. Inmiddels ruim 2 jaar deze gedachten en het gaat gelukkig stap voor stap beter.
Ik heb een eigen therapeut gevonden die ook jarenlang er last van heeft gehad. En angstisok.nl is interessant.
Ik heb een eigen therapeut gevonden die ook jarenlang er last van heeft gehad. En angstisok.nl is interessant.
Erwin
02-07-2024
Reactie:
Hoi
Je bent zeker niet alleen.
Ik kamp al enkele maanden/jaren met zware angst en paniekaanvallen. Momenteel is het opnieuw op zijn hoogtepunt waardoor ik het huis niet meer durf te verlaten. Zelfs een wandeling in de natuur is momenteel heftig.
Ik heb ook continu hartkloppingen omdat m’n lichaam steeds in staat van alertheid is.
Ik ben gestart nu met de Moonbird om ademhalingsoefeningen te doen. Het lijkt wel iets dat kan helpen. (Het meet nl ook je hartslag en kan je zien wanneer het ‘rustiger’ is) je zal ook verschieten hoe moeilijk ‘juist’ ademen is.
Grts
Stefanie
Je bent zeker niet alleen.
Ik kamp al enkele maanden/jaren met zware angst en paniekaanvallen. Momenteel is het opnieuw op zijn hoogtepunt waardoor ik het huis niet meer durf te verlaten. Zelfs een wandeling in de natuur is momenteel heftig.
Ik heb ook continu hartkloppingen omdat m’n lichaam steeds in staat van alertheid is.
Ik ben gestart nu met de Moonbird om ademhalingsoefeningen te doen. Het lijkt wel iets dat kan helpen. (Het meet nl ook je hartslag en kan je zien wanneer het ‘rustiger’ is) je zal ook verschieten hoe moeilijk ‘juist’ ademen is.
Grts
Stefanie
Stefanie
04-07-2024
Reactie:
Angst/stress/paniek.
Blijkbaar is het allemaal hetzelfde. Je emmer loopt over. En dan kan jaren zo zijn . Allemaal kleine dagelijkse situaties die je emmer steeds meer vullen tot hij overloopt.
De kunst schijnt te zijn, accepteren, maar ook kleine situaties trainen.
Theoretisch vaak te begrijpen. Maarvje hoofd wil maar heel langzaam mee
Blijkbaar is het allemaal hetzelfde. Je emmer loopt over. En dan kan jaren zo zijn . Allemaal kleine dagelijkse situaties die je emmer steeds meer vullen tot hij overloopt.
De kunst schijnt te zijn, accepteren, maar ook kleine situaties trainen.
Theoretisch vaak te begrijpen. Maarvje hoofd wil maar heel langzaam mee
Newbee
06-07-2024
Reactie:
Update van mijn angststoornis
2 weken geleden mijn sertraline opgehoogd van 75 mg naar 100 mg. Met alle gevolgen van dien. Nog meer angsten en paniek aanvallen elke nacht en ochtend een zware dat mijn hartslag soms oploopt tot 150. Ik heb zelfs ambulance laten komen. Ze hebben een hartfilmpje gemaakt niks op te zien. Ik weet dat ik een paniekstoornis heb en al heb ik het zo vaak mee gemaakt je vertrouwt je lichaam en je hart niet meer. Ik lig na verhoging van sertraline al 2 weken verlamd van angst in bed. Zelfs na de douche lopen veroorzaakt paniek. Wat blijkt... Eerste weken van opbouw sertraline kan alles versterken. En pas daarna schijnt het je angsten weg te nemen en je te helpen? Zoek maar eens op mijn medicijn sertraline ervaringen. Ervaringen zijn uiteindelijk goedd en opluchting. Maar de bijwerkingen en alle versterkingen van hartkloppingen beven trillen en heftige paniek dan ik al had vind ik eerlijk gezegd heftig. Ik krijg nu 4x per dag oxazepam maar doe helpen ook steeds minder. Nog even door zetten en uitzitten tot het aanslaat. Liefs Regina
2 weken geleden mijn sertraline opgehoogd van 75 mg naar 100 mg. Met alle gevolgen van dien. Nog meer angsten en paniek aanvallen elke nacht en ochtend een zware dat mijn hartslag soms oploopt tot 150. Ik heb zelfs ambulance laten komen. Ze hebben een hartfilmpje gemaakt niks op te zien. Ik weet dat ik een paniekstoornis heb en al heb ik het zo vaak mee gemaakt je vertrouwt je lichaam en je hart niet meer. Ik lig na verhoging van sertraline al 2 weken verlamd van angst in bed. Zelfs na de douche lopen veroorzaakt paniek. Wat blijkt... Eerste weken van opbouw sertraline kan alles versterken. En pas daarna schijnt het je angsten weg te nemen en je te helpen? Zoek maar eens op mijn medicijn sertraline ervaringen. Ervaringen zijn uiteindelijk goedd en opluchting. Maar de bijwerkingen en alle versterkingen van hartkloppingen beven trillen en heftige paniek dan ik al had vind ik eerlijk gezegd heftig. Ik krijg nu 4x per dag oxazepam maar doe helpen ook steeds minder. Nog even door zetten en uitzitten tot het aanslaat. Liefs Regina
Regina
14-07-2024
Reactie:
Hoi Regina
Geen complete oplossing, maar bij mij helpt het een beetje wanneer ik bewust rustiger adem haal. En ook mijn schouders omlaag doe en zo probeer iets meer ontspannen te zitten.
Geen complete oplossing, maar bij mij helpt het een beetje wanneer ik bewust rustiger adem haal. En ook mijn schouders omlaag doe en zo probeer iets meer ontspannen te zitten.
Newbee
15-07-2024
Reactie:
Dankjewel @newbee xxx
Regina
15-07-2024
Reactie:
Graag gedaan. xxx
Hoe bevalt de online therapie van Geert Verschaeve?
Ik deed/doe het breinfijn programma.
Erg uitgebreid. Mijn probleem is een beetje dat ik de modules en het programma vaak niet doe op de momenten dat ik me goed voel, terwijl je juist dan de veranderingen gaat maken.
En op de momenten dat ik onrustig ben, dan pak ik alles er weer bij.
In een echte paniekaanval/overspoeling dan mag je alles inzetten wat nodig is om eruit te komen.
Maar je vaste patronen veranderen, pff lastig. En dan komt de onrust weer en trek ik me terug, ga afleiding zoeken. (Spelletje op mijn telefoon, of dat andere wat ik hier maar niet plaats)
Uiteindelijk komt het weer goed, maar het moet wegblijven! 🙃😊
Hoe bevalt de online therapie van Geert Verschaeve?
Ik deed/doe het breinfijn programma.
Erg uitgebreid. Mijn probleem is een beetje dat ik de modules en het programma vaak niet doe op de momenten dat ik me goed voel, terwijl je juist dan de veranderingen gaat maken.
En op de momenten dat ik onrustig ben, dan pak ik alles er weer bij.
In een echte paniekaanval/overspoeling dan mag je alles inzetten wat nodig is om eruit te komen.
Maar je vaste patronen veranderen, pff lastig. En dan komt de onrust weer en trek ik me terug, ga afleiding zoeken. (Spelletje op mijn telefoon, of dat andere wat ik hier maar niet plaats)
Uiteindelijk komt het weer goed, maar het moet wegblijven! 🙃😊
Newbee
16-07-2024
Reactie:
Hoi Newbee het programma ben ik nu bij sessie 3. Ik krijg wel inzicht en hoop herkenning. Maar nog afwachten wat ik er werkelijk van vind. Want de opdrachten zijn best lastig. Omarmen van je paniekaanval tijdens een paniekaanval het is oke methode. Dat is erg moeilijk. Maar soms lukt het. Mee gaan in de golf niet tegen vechten. Een jarenlange gewoonte en patroon krijg je er niet zomaar uit helaas wat je schrijft. Dat moeten we oefenen en blijven oefenen. Ik hoop dat het beter met je gaat. Ik schrijf hier binnenkort een update. Nu te weinig energie. PS het gaat wel voorzichtig iets beter. Sertraline slaat aan denk ik. Lieve groet ,Regina
Regina
17-07-2024
Reactie:
Hoi Regina,
Hopelijk gaat het wat beter. Hier gaat het mwah niet slecht op het moment
Ik ken het programma dat jij volgt niet, maar module 3 is nog het begin gok ik.
Het is vaak veel info en ik had vaak iets van ehhhh hoe zat het ook alweer?
En dat deed ik een module nog eens, en nog eens.
Ik kijk ze nu nog steeds soms terug.
Een groot verschil met wat ik volgde is wel de acceptatie/bereidheid tijdens een paniekaanval.
Daar werd gezegd dt je bereidheid/acceptatie in de betere periodes moet leren. Wanneer je niet in een aanval of overspoeling zit. Het mag best een beetje schuren, maar waneer je volledig in de paniekaanval zit, dat moet je doen wat je op dat moment nodig hebt.
En de aanval accepteren zat daar bij mij niet bij.
Tijdens kleine zaken waar je merkt dat je wat spanning van krijgt, daar ga je dan proberen dat gevoel te accepteren.
Belangrijk is dat je niet het idee hebt dat het na x weken ineens weggaat. Het is echt vallen en opstaan. En weer vallen en weer opstaan.
Op een gegeven moment merk je dat je minder vaak en minder hard valt.
Hopelijk gaat het wat beter. Hier gaat het mwah niet slecht op het moment
Ik ken het programma dat jij volgt niet, maar module 3 is nog het begin gok ik.
Het is vaak veel info en ik had vaak iets van ehhhh hoe zat het ook alweer?
En dat deed ik een module nog eens, en nog eens.
Ik kijk ze nu nog steeds soms terug.
Een groot verschil met wat ik volgde is wel de acceptatie/bereidheid tijdens een paniekaanval.
Daar werd gezegd dt je bereidheid/acceptatie in de betere periodes moet leren. Wanneer je niet in een aanval of overspoeling zit. Het mag best een beetje schuren, maar waneer je volledig in de paniekaanval zit, dat moet je doen wat je op dat moment nodig hebt.
En de aanval accepteren zat daar bij mij niet bij.
Tijdens kleine zaken waar je merkt dat je wat spanning van krijgt, daar ga je dan proberen dat gevoel te accepteren.
Belangrijk is dat je niet het idee hebt dat het na x weken ineens weggaat. Het is echt vallen en opstaan. En weer vallen en weer opstaan.
Op een gegeven moment merk je dat je minder vaak en minder hard valt.
Newbee
25-07-2024
Angst- en paniek klachten verergeren in het voorjaar (Verhaal 152)
Wie herkent dit?
Wie herkent zich in het feit dat angst- en paniek klachten verergeren in het voorjaar?
Als de zon maar onafgebroken schijnt en je gezellig MOET doen?
Wie herkent zich in het feit dat angst- en paniek klachten verergeren in het voorjaar?
Als de zon maar onafgebroken schijnt en je gezellig MOET doen?
Merel
21-05-2023
laatste reactie: 25-07-2024
3
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Ik haat zonnig en warm weer. Dan is het allemaal veel erger. Twee jaar geleden met pensioen gegaan en het lijkt wel of ik inmiddels voortdurend een lange paniekaanval heb. Ik word daar zo bang van en heb het gevoel niet te kunnen functioneren. Ik durf haast niets meer. Ik ben wanhopig.
Caroline
24-07-2024
Reactie:
Ik precies het zelfde ook nog met hooikoorts erbij
Anna
25-07-2024
Reactie:
Je MOET niks he.
(Maar ik begrijp wat je bedoelt..)
(Maar ik begrijp wat je bedoelt..)
Newbee
25-07-2024
Als ik kon zat ik bijna iedere dag bij de dokter (Verhaal 118)
Hallo, ik ben 62 en bijna 2 jaar met pensioen. Waar ik zo naar uitkeek. Maar voel me nog ongelukkiger. Voel me eenzaam en heb ook veel paniekaanvallen , misselijk, hartkloppingen (-overslagen) ben eigenlijk bang van alles, zelfs om medicijnen te nemen. Want ik denk dat ik daarvan dood kan gaan.Als ik kon zat ik bijna iedere dag bij de dokter. Is geen leven zo. Alleen mijn hobby(diamondpainten) geeft me wat verstrooiing en mijn poezen. Maar anders kan of durft ik niks. Moet mezelf hard forceren om iets te doen. Ben niet gewoon om te klagen maar lucht alleen mijn hart maar.
Marleen
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 24-07-2024
2
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Ik begrijp je Marleen ,
Het is zo balen dat je gewoon geen kant op kan was er maar iets van therapie dat het 100 % weg zou gaan had ik het gelijk gedaan het belemmerd heel je leven ik herken het precies. Ik slik heel af en toe oxepam maar werkt ook niet echt word er moe en slaperig van en kan me nog niet goed functioneren en focussen. Veel sterkte hoop dat je ook snel ermee geholpen word ik ga zelf al 3 keer bij de psycholoog geweest maar je moet veel opschrijven en opdrachten doen. Het is best veel gevraagd. Veel sterkte alsnog. Groetjes sevda
Het is zo balen dat je gewoon geen kant op kan was er maar iets van therapie dat het 100 % weg zou gaan had ik het gelijk gedaan het belemmerd heel je leven ik herken het precies. Ik slik heel af en toe oxepam maar werkt ook niet echt word er moe en slaperig van en kan me nog niet goed functioneren en focussen. Veel sterkte hoop dat je ook snel ermee geholpen word ik ga zelf al 3 keer bij de psycholoog geweest maar je moet veel opschrijven en opdrachten doen. Het is best veel gevraagd. Veel sterkte alsnog. Groetjes sevda
Sevda
> 2 jaar geleden
Reactie:
Heel herkenbaar. Zelfde probleem, na 45 jaar full time werken twee jaar geleden met pensioen gegaan maar heb er nog geen seconde plezier in gehad. Zelfde klachten als jij. Aks er nog een keer iemand aan met vraagt of ik lekker van mijn pen
Caroline
24-07-2024
Wil je ook je hart luchten?
Pijn op de borst (Verhaal 228)
Heb sinds een tijdje klachten als pijn op de borst, steken in de hartstreek, zere armen, duizelig worden, misselijk worden, gebeurt al als ik s'morgens wakker wordt. Verschillende keren op de spoedeisende hulp gelegen, door de hele molen gegaan maar telkens komt er niks uit.
Aan de ene kant wel mooi maar wat is het dan wel. Want de kwaliteit van het leven gaat hard achteruit.
Wie weet raad?
Groetjes Corstiaan
Aan de ene kant wel mooi maar wat is het dan wel. Want de kwaliteit van het leven gaat hard achteruit.
Wie weet raad?
Groetjes Corstiaan
Corstiaan
29-06-2024
laatste reactie: 20-07-2024
5
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Beste Corstiaan
Hyperventilatie waarschijnlijk. Dit kan ook chronische hyperventilatie zijn wat betekent dat je standaart verkeerd ademhaalt. Maar het kunnen ook paniekaanvallen zijn. Je bent niet alleen. Zoek eens op Geert Verschaeve succes
Hyperventilatie waarschijnlijk. Dit kan ook chronische hyperventilatie zijn wat betekent dat je standaart verkeerd ademhaalt. Maar het kunnen ook paniekaanvallen zijn. Je bent niet alleen. Zoek eens op Geert Verschaeve succes
Regina
16-07-2024
Reactie:
Ik heb hele dagen angst en hevige paniekaanvallen ik sta ermee op en ga ermee naar bed ik word al wakker met nare dromen en meteen paniekaanval ik krijg ook mijn ademhaling niet onder controle ben ruim 20 kg afgevallen ik durf niet de straat op en heb nu ES Citropolam opgebouwd naar 5 druppels per dag het is een hel hele nare dromen en of ik in een diepe put valt ik heb al vele malen de dokter laten komen ik had op 27 juni jl een bloeddruk van 120/60 een hartslag van 64 en een Segurarie van 98 hij zegt een bloeddruk van een jonge meiid maar iik ben zo bang en angst het word door die medicijnen eerst heftiger en kan 2 tot 3maanden duren ik weet geen raad meer
Joke
19-07-2024
Reactie:
Lieve Joke je bent niet alleen.
Probeer 5 seconden door je neus in te ademen en 7 sec langzaam door je mond uit en dan even 5 seconden je adem vast houden en dan weer 5 sec in en 7 sec uit via de buik. Ik weet dat het makkelijk klinkt maar alleen met deze ademhaling wordt je rustig. Lieve groet en knuffel Regina
Probeer 5 seconden door je neus in te ademen en 7 sec langzaam door je mond uit en dan even 5 seconden je adem vast houden en dan weer 5 sec in en 7 sec uit via de buik. Ik weet dat het makkelijk klinkt maar alleen met deze ademhaling wordt je rustig. Lieve groet en knuffel Regina
Regina
19-07-2024
Reactie:
Goede tip Regina 👍
Als toevoeging laat ik altijd bewust mijn schouders zakken. Ik merk wanneer ik spanning voel of begin te voelen, dat ik mijn schouders meestal wat opgetrokken heb.
De ademhaling doe ik ook, en de secondes kam variëren. Maar wel altijd langer uitademen dan inademen
Als toevoeging laat ik altijd bewust mijn schouders zakken. Ik merk wanneer ik spanning voel of begin te voelen, dat ik mijn schouders meestal wat opgetrokken heb.
De ademhaling doe ik ook, en de secondes kam variëren. Maar wel altijd langer uitademen dan inademen
Newbee
20-07-2024
Reactie:
Idd Newbee. Ik merk dat ook wat jij zegt. Verkeerde verkrampte houding vooral in de schouders. Goede tip van je om daar ook op te letten liefs Regina
Regina
20-07-2024
derealisatie en depersonalisat (Verhaal 231)
Hallo iedereen ik ben Edwin 53 jaar en mijn hele leven las van Paniekaanvallen en het gevoel er niet te zijn of te leven, ook wel Derealisatie en Depressief, dit jaar is het behoorlijk erg gewoon, niet te doen, naar mijn werk is een grote opgaven
Ga begin augustus weer naar de spiheloog
Mijn vraag zijn er ook lotgenoten die hier ook last van heeft maar gaat nog wel naar het werk, en hoe hou je dit vol, en hoe doe je dat of zijn er ook mensen die hier door niet meer werk en wat doe je dan
Ik lees het graag
Iedereen heel veel sterkte
Ga begin augustus weer naar de spiheloog
Mijn vraag zijn er ook lotgenoten die hier ook last van heeft maar gaat nog wel naar het werk, en hoe hou je dit vol, en hoe doe je dat of zijn er ook mensen die hier door niet meer werk en wat doe je dan
Ik lees het graag
Iedereen heel veel sterkte
Edwin
14-07-2024
Toon reacties
Verberg reacties
Wat nu nog (Verhaal 224)
Hoi allemaal.
Ben eerder deze maand een traject online, op aanraden van mijn psycholoog, aangegaan
6 modules die ik thuis eerlijk moest invullen en inleveren. Zij kon mijn antwoorden en voorbeelden van wat er in mijn leven speelt en waar ik mee worstel meelezen en feedback geven. Dit gebeurde niet, ik had daar wel behoefte aan want je gaat met je spreekwoordelijke billen bloot.
Vanmorgen had een afspraak na 4 weken.
Ze vond dat ik erg mijn best!!! gedaan had en we bespraken in het halfuurtje nog wat dingen die onlangs waren gebeurt.
Daarna zei ze dat ik gezien mijn complexiteit beter weer medicijnen moest gaan slikken en daarnaast praten met mensen die me lief zijn en vooral wandelen.
Huilend kwam ik thuis, na al die weken van hard aan mezelf werken en de confrontatie aangaan met mezelf kreeg ik als raad, medicijnen, praten en wandelen.
Dank je wel psycholoog, nu ga ik het wel redden
Ben eerder deze maand een traject online, op aanraden van mijn psycholoog, aangegaan
6 modules die ik thuis eerlijk moest invullen en inleveren. Zij kon mijn antwoorden en voorbeelden van wat er in mijn leven speelt en waar ik mee worstel meelezen en feedback geven. Dit gebeurde niet, ik had daar wel behoefte aan want je gaat met je spreekwoordelijke billen bloot.
Vanmorgen had een afspraak na 4 weken.
Ze vond dat ik erg mijn best!!! gedaan had en we bespraken in het halfuurtje nog wat dingen die onlangs waren gebeurt.
Daarna zei ze dat ik gezien mijn complexiteit beter weer medicijnen moest gaan slikken en daarnaast praten met mensen die me lief zijn en vooral wandelen.
Huilend kwam ik thuis, na al die weken van hard aan mezelf werken en de confrontatie aangaan met mezelf kreeg ik als raad, medicijnen, praten en wandelen.
Dank je wel psycholoog, nu ga ik het wel redden
Daan
29-05-2024
laatste reactie: 08-07-2024
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Snap je moedeloosheid, toch doorzetten, het wordt beter!!!
Piet
08-07-2024
Trauma na coma (Verhaal 217)
Begin 2020 met hartstilstand opgenomen in ziekenhuis. Na 18 dagen coma, wakker
geworden in een vreemde wereld, waar ik alles weer moest leren, spreken, lezen, schrijven, gelukkig herkende ik iedereen nog wel. Met veel inzet en doorzettingsvermogen krabbelde ik weer op. Lichamelijk gaat het redelijk goed.
Heb echter een behoorlijke angst en paniekstoornis overgehouden.
Doodsbang voor artsen, specialisten, onderzoeken en uitslagen. Beheerst mijn leven en beperkt mijn zelfvertrouwen, geluk en sociale leven. Ook reeds latente hypochondrie speelt en rol.
Herkennen jullie iets en hoe gaan jullie hier mee om.
Dank voor eventuele reactie
geworden in een vreemde wereld, waar ik alles weer moest leren, spreken, lezen, schrijven, gelukkig herkende ik iedereen nog wel. Met veel inzet en doorzettingsvermogen krabbelde ik weer op. Lichamelijk gaat het redelijk goed.
Heb echter een behoorlijke angst en paniekstoornis overgehouden.
Doodsbang voor artsen, specialisten, onderzoeken en uitslagen. Beheerst mijn leven en beperkt mijn zelfvertrouwen, geluk en sociale leven. Ook reeds latente hypochondrie speelt en rol.
Herkennen jullie iets en hoe gaan jullie hier mee om.
Dank voor eventuele reactie
Adriana
13-03-2024
laatste reactie: 02-07-2024
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Zelfde soort verhaal hier, heb zelf alleen vooral last van overprikkeling die angst en paniek doen opleven.
Misschien door coma toch licht niet aangeboren hersenletsel die dit veroorzaakt. Er mee leren leven is mijn enigste opdracht nu.
Misschien door coma toch licht niet aangeboren hersenletsel die dit veroorzaakt. Er mee leren leven is mijn enigste opdracht nu.
Piet
02-07-2024
Paniekaanvallen (Verhaal 227)
In 2000 mijn vader plotseling overleden, in 2017 mijn oudste zoon overleden op 14 jarige leeftijd, vorig jaar dubbele hartinfarct gehad en afgelopen april geopereerd aan een liesbreuk. Nu last van paniekaanvallen dat ik zelfs mijn werk als vrachtwagenchauffeur heb moeten stoppen omdat ik onder het rijden een aanval heb gehad. Hulp is onderweg,
Groetjes Constant
Groetjes Constant
Constant
29-06-2024
Toon reacties
Verberg reacties
Angst/paniek lijkt op een hartaanval (Verhaal 221)
Hallo,
Ik ben Steven, bijna 31 jaar,
sinds 2jaar geleden kreeg ik mijn eerste paniek/angstaanval. Dit komt soms voor in mijn slaap, nachtelijk zweten.. koud zweet noem maar op.. dit is zo angstig, het lijkt of je hart gaat stoppen met kloppen.(hartaanval)..Plots een steek rond de borstkast.. misselijk soms duizelig.. verschillende keren op spoed geweest, mijn hart is normaal alsook tijdens controle van mijn bloed.. ik vraag mij nu af ben ik de enige die dit gevoel heeft of zijn er nog mensen hier met dit gelijkaardig gevoel?.. ik heb al kine gedaan voor oefeningen alsook psycologische hulp, is er iemand die hier ook zijn verhaal in vind? Dankjewel alvast.
Ik ben Steven, bijna 31 jaar,
sinds 2jaar geleden kreeg ik mijn eerste paniek/angstaanval. Dit komt soms voor in mijn slaap, nachtelijk zweten.. koud zweet noem maar op.. dit is zo angstig, het lijkt of je hart gaat stoppen met kloppen.(hartaanval)..Plots een steek rond de borstkast.. misselijk soms duizelig.. verschillende keren op spoed geweest, mijn hart is normaal alsook tijdens controle van mijn bloed.. ik vraag mij nu af ben ik de enige die dit gevoel heeft of zijn er nog mensen hier met dit gelijkaardig gevoel?.. ik heb al kine gedaan voor oefeningen alsook psycologische hulp, is er iemand die hier ook zijn verhaal in vind? Dankjewel alvast.
Steven
15-05-2024
laatste reactie: 29-06-2024
3
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Hoi Steven,
Dit klink zo herkenbaar.
Dit is mijn verhaal van gisteren:
Al weken had ik veel druk op me hoofd. Alsof er een steen op m'n hoofd en voorhoofd lag. Ook duizelig en slappe benen. Vanochtend en vanmiddag ook zo'n rot hoofd. Ineens werd ik heeeel misselijk na 10 min werd ik duizelig hartkloppingen en intens misselijk en druk op mijn hoofd. Na 30 sec was het alweer weg. De misselijkheid en de druk op me hoofd waren ineens helemaal weg.
Ook mijn hart is al nagekeken en is ook prima.
Dit klink zo herkenbaar.
Dit is mijn verhaal van gisteren:
Al weken had ik veel druk op me hoofd. Alsof er een steen op m'n hoofd en voorhoofd lag. Ook duizelig en slappe benen. Vanochtend en vanmiddag ook zo'n rot hoofd. Ineens werd ik heeeel misselijk na 10 min werd ik duizelig hartkloppingen en intens misselijk en druk op mijn hoofd. Na 30 sec was het alweer weg. De misselijkheid en de druk op me hoofd waren ineens helemaal weg.
Ook mijn hart is al nagekeken en is ook prima.
Lizette
17-05-2024
Reactie:
Hey,
Ja dit komt zo plots voor.. soms uit het niets, maandagavond zat ik lekker voor de tv te kijken en plots.. hartkloppingen duizelig.. het gevoel van overgeven.. net of je elk moment in elkaar zakt.. overal laten op testen en toch is alles inorde.. je mag je niet gek laten maken maar toch word je gek ervan..
Ja dit komt zo plots voor.. soms uit het niets, maandagavond zat ik lekker voor de tv te kijken en plots.. hartkloppingen duizelig.. het gevoel van overgeven.. net of je elk moment in elkaar zakt.. overal laten op testen en toch is alles inorde.. je mag je niet gek laten maken maar toch word je gek ervan..
Steven
17-05-2024
Reactie:
Hoi Steven,
Wat jij meemaakt heb ik ook regelmatig, duizelig en misselijk worden pijn op de borst zere armen, zware benen krijgen. Valt onder de noemer paniekaanvallen. Als ik zo'n aanval krijg probeer ik op bed te gaan liggen dan zakt het vaak weer snel af.
Heb binnenkort een afspraak met psycholoog hopelijk kan zij mij helpen.
Ga hulp zoeken Steven. Sterkte.
Wat jij meemaakt heb ik ook regelmatig, duizelig en misselijk worden pijn op de borst zere armen, zware benen krijgen. Valt onder de noemer paniekaanvallen. Als ik zo'n aanval krijg probeer ik op bed te gaan liggen dan zakt het vaak weer snel af.
Heb binnenkort een afspraak met psycholoog hopelijk kan zij mij helpen.
Ga hulp zoeken Steven. Sterkte.
Constant
29-06-2024
Ontwenningsverschijnselen paroxetine (Verhaal 225)
Even schetsen,
Vriendin heeft tijdje paniekaanvallen gehad, deanxit gekregen en kon terug normaal leven , door zware stressperiode toch hervallen, deanxit werkte niet meer, zeer snel in een vicieuze cirkel van paniek en angst geraakt die niet meer houdbaar was met 2 kleine kinderen in huis.
Crisisopname van 4 weken gehad, hoop medicatie, na 4 weken mocht ze naar huis en werd haar nog paroxetine voorgesteld omdat het niet veel beter werd.
Omdat ze extreem heftig reageert op alle soorten van medicatie werd voorgesteld om in stapjes van 5:Mg per week omhoog te gaan. Dus begonnen met 5 Mg. Na een week naar 10mg. Maar ze werd enkel angstiger, onrustiger, extreem duizelig, overgeven enz..
Op aanraden van psychiater terug een week moeten afbouwen van 10 naar 5 en daarna onmiddellijk naar fluoxetine overgezet omdat dit veel minder heftige bijwerkingen zou moeten hebben.
In totaal heeft ze dus maar 2-3 weken paroxetine geslikt maar ze trekt het niet meer van de angst en bijwerkingen. Ze kan gewoon niets meer. Durft zelfs de kinderen niet meer zien.. iemand met soortgelijke ervaring of iemand die weet of die bijwerkingen lang kunnen duren? Want op deze manier ziet haar zelf niet lang volhouden.
Bedankt alvast voor je reactie
Lees meer
Vriendin heeft tijdje paniekaanvallen gehad, deanxit gekregen en kon terug normaal leven , door zware stressperiode toch hervallen, deanxit werkte niet meer, zeer snel in een vicieuze cirkel van paniek en angst geraakt die niet meer houdbaar was met 2 kleine kinderen in huis.
Crisisopname van 4 weken gehad, hoop medicatie, na 4 weken mocht ze naar huis en werd haar nog paroxetine voorgesteld omdat het niet veel beter werd.
Omdat ze extreem heftig reageert op alle soorten van medicatie werd voorgesteld om in stapjes van 5:Mg per week omhoog te gaan. Dus begonnen met 5 Mg. Na een week naar 10mg. Maar ze werd enkel angstiger, onrustiger, extreem duizelig, overgeven enz..
Op aanraden van psychiater terug een week moeten afbouwen van 10 naar 5 en daarna onmiddellijk naar fluoxetine overgezet omdat dit veel minder heftige bijwerkingen zou moeten hebben.
In totaal heeft ze dus maar 2-3 weken paroxetine geslikt maar ze trekt het niet meer van de angst en bijwerkingen. Ze kan gewoon niets meer. Durft zelfs de kinderen niet meer zien.. iemand met soortgelijke ervaring of iemand die weet of die bijwerkingen lang kunnen duren? Want op deze manier ziet haar zelf niet lang volhouden.
Bedankt alvast voor je reactie
Lees meer
Jos
31-05-2024
laatste reactie: 20-06-2024
2
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Krijgt ze geen Xanax retard van de arts erbij in de opstartfase van de antidepressiva?
Karin
14-06-2024
Reactie:
Ze heeft rivotril.
Intussen is het ergste een heel klein beetje gaan liggen maar nog steeds extreem moeilijk. Is nu net begonnen aan week 4 met fluoxetine
Intussen is het ergste een heel klein beetje gaan liggen maar nog steeds extreem moeilijk. Is nu net begonnen aan week 4 met fluoxetine
Jos
20-06-2024
Ik kreeg een soort TIA (Verhaal 190)
Hallo allemaal,
Op vakantie afgelopen september met mijn man. En twee jonge kinderen (3,5 en 1,5) kreeg ik een soort van TIA: kon ineens niet meer goed praten en iets later viel het gevoel in mijn rechterarm uit. In ziekenhuis ct en 2 dagen later mri gehad (ook mra aderen) en niks te zien. Sindsdien heb ik enorme angst en paniekaanvallen.
Na ongeveer 3 weken kreeg ik ook elke nacht slapende ledematen rechts, op de kant waar ik niet op lag en nu ook als ik op mijn rug lig. Ook hier een mri gehad (geen mra).
Ik heb daarnaast rare tintelingen in mijn hoofd die ook steeds vaker aanwezig zijn. Eerst in vlagen, toen af en aan dag wel dag niet en trekt door naar mijn schouders en nek. Soort van koude tintelingen maar dan anders… val over mijn hele hoofd van slaap tot slaap.
Verder heb ik tintelingen in mijn rechter hand en gevoelloosheid in mijn rechtervoet. Bij paniek de bekende hartkloppingen en raar gevoel. Ben ook veel duizelig. Soms zit het ook links. Heb hyperventilatie cursus gedaan en doe ademoefeningem die allleen lijken te werken als ik een beetje tintelingen heb maar niet in volledige paniekmodus… iemand dezelfde rare klachten?
Ik slik alprazolam 2x daags, oxazepam als nodig ‘s middags (en is nodig helaas) en sinds 3 weken 50mg sertraline. Ben 40 jaar oud.
Liefs Anne
Op vakantie afgelopen september met mijn man. En twee jonge kinderen (3,5 en 1,5) kreeg ik een soort van TIA: kon ineens niet meer goed praten en iets later viel het gevoel in mijn rechterarm uit. In ziekenhuis ct en 2 dagen later mri gehad (ook mra aderen) en niks te zien. Sindsdien heb ik enorme angst en paniekaanvallen.
Na ongeveer 3 weken kreeg ik ook elke nacht slapende ledematen rechts, op de kant waar ik niet op lag en nu ook als ik op mijn rug lig. Ook hier een mri gehad (geen mra).
Ik heb daarnaast rare tintelingen in mijn hoofd die ook steeds vaker aanwezig zijn. Eerst in vlagen, toen af en aan dag wel dag niet en trekt door naar mijn schouders en nek. Soort van koude tintelingen maar dan anders… val over mijn hele hoofd van slaap tot slaap.
Verder heb ik tintelingen in mijn rechter hand en gevoelloosheid in mijn rechtervoet. Bij paniek de bekende hartkloppingen en raar gevoel. Ben ook veel duizelig. Soms zit het ook links. Heb hyperventilatie cursus gedaan en doe ademoefeningem die allleen lijken te werken als ik een beetje tintelingen heb maar niet in volledige paniekmodus… iemand dezelfde rare klachten?
Ik slik alprazolam 2x daags, oxazepam als nodig ‘s middags (en is nodig helaas) en sinds 3 weken 50mg sertraline. Ben 40 jaar oud.
Liefs Anne
Anne
06-12-2023
laatste reactie: 15-06-2024
3
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Hoi Anne,
Dat rare tintelend gevoel ik je hoofd heb ik ook. Ik ben er nu na 3 maanden achter dat het echt met angst/paniek te maken heeft. Ben nu zelfs op het punt dat ik het kan opwekken en hup daar komt dat gevoel in me hoofd weer. nu weet ik dat het daarmee te maken heeft en maak ik me er minder druk over. Dus mijn tip is blijf rustig en accepteer de klachten en geloof jezelf als je op zon moment tegen jezelf zegt dit hoor bij de paniek het is vervelend, maar gaat weer over.
Dat rare tintelend gevoel ik je hoofd heb ik ook. Ik ben er nu na 3 maanden achter dat het echt met angst/paniek te maken heeft. Ben nu zelfs op het punt dat ik het kan opwekken en hup daar komt dat gevoel in me hoofd weer. nu weet ik dat het daarmee te maken heeft en maak ik me er minder druk over. Dus mijn tip is blijf rustig en accepteer de klachten en geloof jezelf als je op zon moment tegen jezelf zegt dit hoor bij de paniek het is vervelend, maar gaat weer over.
Loes
15-12-2023
Reactie:
Hoi ik herken de tintelingen ook heel naar. Weet je al of het echt paniekaanvallen zijn?
Anoniem
22-05-2024
Reactie:
Hoi Anne, heel herkenbaar. Ik heb dat ook gehad, opeens had ik tintelingen in mijn benen en leek wel of ik uitval had in mijn gezicht. Bleek gewoon paniek te zijn. Bizar. In het begin weet je echt niet wat je overkomt. Als ik dat zo lees bij jou, vind ik dat je best al veel medicatie krijgt. Heb je wel therapie in combinatie?De cognitieve gedragstherapie heeft mij erg geholpen. In deze tijd zijn we gewoon overprikkeld, onze hersenen kunnen dat helemaal niet aan. Dat zorgt op een gegeven moment voor een disbalans in je hoofd. Mij helpt veel lezen, meditatie, agenda leegmaken. Niks meer MOETEN. Volg Charlotte Labee. Ook haar boeken zijn top. Je bent niet de enige. Heel veel mensen worstelen hiermee. Ik lees op dit moment het boek Making friends with anxiety, ook het boek,: Leven met wind mee van Jelle Hermes, heeft mij geholpen in meer inzichten. Succes!
Mandy
15-06-2024
Gevoel op borst (Verhaal 226)
Goedenavond,
Ik ben bezig in een traject voor wat mentale stoornissen inclusief stress.
Ik heb constant een vervelend gevoel op mijn borst, soort vlinder/zenuwen gevoel op het midden van de borst.
De ene dag is het minder dan de andere.
Heeft iemand enige tips hoe je dit onder controle kan krijgen/weg krijgt?
Groetjes
Ik ben bezig in een traject voor wat mentale stoornissen inclusief stress.
Ik heb constant een vervelend gevoel op mijn borst, soort vlinder/zenuwen gevoel op het midden van de borst.
De ene dag is het minder dan de andere.
Heeft iemand enige tips hoe je dit onder controle kan krijgen/weg krijgt?
Groetjes
Lars
11-06-2024
laatste reactie: 13-06-2024
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Herkenbaar en dit kan invloed hebben op je dagelijkse leven. Laat het gevoel er zijn en dat is trainen trainen trainen. Bij controle zal het alleen maar erger worden.
Erwin
13-06-2024
Doorverwijzing (Verhaal 220)
Na een hele tijd mijn angst en paniekaanvallen te hebben verborgen en weg te hebben gestopt in januari begonnen met praten met een psycholoog. Het gaf me in het begin zoveel angst en tijdens elke sessie blokkeerde ik zo erg dat ik de paniekaanvallen bleef houden en ze steeds heftiger en erger werden. Na een aantal sessies het vertrouwen gevonden in de pyscholoog en langzaamaan dingen durven te vertellen ben ik daar nu “uitbehandeld” dit vind ik heel naar want dit was echt mijn veilige plek die ik al zo lang niet ken.. Dat betekend dat ik nu met een doorverwijzing door kan, de stap om nu weer opnieuw naar iemand nieuw toe te gaan is zo zwaar dat ik het idee heb dat alles wat ik geleerd heb en wat beter ging in 1 keer is ingestort. Ik ben zo onwijs bang om nu weer naar een nieuw iemand toe te gaan en steek eigenlijk weer m’n kop in het zand en excuses te vinden om niet te gaan.. Ik wil heel graag maar de angst houd me tegen. Ik wil zo graag me minder bang voelen maar het idee om nu weer naar een nieuw iemand te moeten gaan geeft me zo extreem veel angst dat alle fysieke klachten weer zo extreem opspelen..
JL
22-04-2024
laatste reactie: 29-05-2024
2
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Zat je bij basis ggz en is de doorverwijzing naar de specialistische ggz?
Pim
08-05-2024
Reactie:
Hoi, Ik kan alleen maar zeggen dat ik je probleem heel goed herken, en ik weet hoe sterk die angst is en hoe makkelijk het is om die kop in het zand te doen en niet te gaan, maar....... Geloof me, je komt er alleen maar uit als je doorzet en toch gaat. Korte termijn denken zegt niet gaan, want dan verdwijnen de klachten, maar op lange termijn komen die klachten 10 keer harder terug. Het lijkt onmogelijk om te doen, maar je bent echt sterker dan je denkt.
En die lichamelijke klachten verdwijnen ook gewoon weer als je doorzet. Haal overwinningen op jezelf. Daarmee overwin je dit soort klachten
En die lichamelijke klachten verdwijnen ook gewoon weer als je doorzet. Haal overwinningen op jezelf. Daarmee overwin je dit soort klachten
Anoniem
29-05-2024
Wil je ook je hart luchten?
Ik zou wel wat tips willen geven (Verhaal 197)
Goededag allemaal, ik lees veel dezelfde verhalen en heel herkenbaar ook. Heb heel veel last gehad van paniekaanvallen en begin er langzaam uit te klimmen. Ik zou wel wat tips willen geven voor mensen die het heel moeilijk hebben.
1. Omarm en vecht niet tegen de paniekaanvallen. Je hebt het meerdere keren gehad en je bent er nog steeds hoe moeilijk het ook is. Probeer het te accepteren en wees lief tegen jezelf.
2. Magnesium bisglycinaat werkt zo goed tegen stress en angst. 20 euro bij de kruitvat voor 1 pot, ze hebben nu een actie 1+1 haha. Doe zelf onderzoek wat het doet tegen paniek klachten maar echt een aanrader.
3. Vlucht nooit! Kijk het altijd recht in de ogen aan, want anders maak je linkjes in je brein dat je bang moet zijn voor de sensaties en dat moet je zeker niet want je bent veel sterker dan je bent.
4. En de laatste tip is SPORT. Hoe gezonder en sterker je lichaam word hoe sterker je mentaal word. Bij paniek klachten die ik heb ervaren had ik veel last van spierklachten en die zijn verdwenen nadat ik weer lekker aan het sporten ben.
Ik weet hoe moeilijk het soms lijkt als je in die spiraal zit maar je bent er nog steeds en je bent niet alleen. Moet je huilen? HUIL! Gooi alles er uit, hielp bij mij ook.
Wens jullie allemaal succes in het terug vinden van de weg naar boven! Liefde
1. Omarm en vecht niet tegen de paniekaanvallen. Je hebt het meerdere keren gehad en je bent er nog steeds hoe moeilijk het ook is. Probeer het te accepteren en wees lief tegen jezelf.
2. Magnesium bisglycinaat werkt zo goed tegen stress en angst. 20 euro bij de kruitvat voor 1 pot, ze hebben nu een actie 1+1 haha. Doe zelf onderzoek wat het doet tegen paniek klachten maar echt een aanrader.
3. Vlucht nooit! Kijk het altijd recht in de ogen aan, want anders maak je linkjes in je brein dat je bang moet zijn voor de sensaties en dat moet je zeker niet want je bent veel sterker dan je bent.
4. En de laatste tip is SPORT. Hoe gezonder en sterker je lichaam word hoe sterker je mentaal word. Bij paniek klachten die ik heb ervaren had ik veel last van spierklachten en die zijn verdwenen nadat ik weer lekker aan het sporten ben.
Ik weet hoe moeilijk het soms lijkt als je in die spiraal zit maar je bent er nog steeds en je bent niet alleen. Moet je huilen? HUIL! Gooi alles er uit, hielp bij mij ook.
Wens jullie allemaal succes in het terug vinden van de weg naar boven! Liefde
Alex
06-01-2024
laatste reactie: 27-05-2024
2
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Dank u wel ik ga het proberen
Franco
12-04-2024
Reactie:
Dankuwel 👍
Anoniem
27-05-2024
Tintelingen panniekaanval (Verhaal 223)
Wat is er gisteren gebeurd.
Ik kwam thuis ik was op de hockey geweest was wel gezellig.
Eenmaal thuis heb ik mila op bed gelegd en vive de fles gegeven en ook die kon naar bed.
Ik ging ook slapen teun was nog niet thuis.
Ik voelde een koud gevoel op mijn borst heel naar gevoel. Dus ik dacht even een rennie innemen maar dat werd een pepermuntje want rennies had ik niet.
Vive had nog niet veel zin om te slapen en had gespuugd. Toen ze eenmaal sliep dacht ik ligt ze niet te warm of wellicht te koud? En dat zelfde gevoel werd erger. Ik maakte teun wakker om te vertellen dat ik benauwd was teun had gedronken en reageerde heel raar dus ik dacht laat maar even een peuk en dan zal het zo wel weg zijn.
Teun kwam buiten om te vragen of het ging en ik stuurde hem weer naar boven. Ik had brenda geappt want ik dacht dat ik een panniek aanval zou krijgen. Dus toch brenda even gebeld. Ik moest huilen want me lippen en gezicht waren heel doof en leek alsof ze sliepen. Het duurde even voor brenda er was dus ik belde maria op. Ik had nu iemand nodig.
Nero blafte en maria was bij mij ik heb brenda nog horen binnenkomen en toen voelde het alsof mijn hele lichaam ging slapen. Een heel warm maar toch koud tintelend gevoel. Ik probeerde me ogen open te doen maar ik kon niet meer recht kijken ik zag dubbel. Maar er viel zo'n rust over mijn heen heel raar.
Volgende moment waren de ambulance mensen er en werden er testjes gedaan. Mijn spraak begon weer beter te worden en de tintelingen minder.
Ik bleef wel dubbel zien dus heb me ogen de hele tijd dicht gehad.
Toen ze weg waren ben ik naar bed gegaan met teun en heb ik als een blok geslapen.
Nu vandaag voel ik af en toe de tintelingen in mijn handen. En heb ik het idee dat ik nog een beetje benauwd ben en dat het iedere keer weer kan gebeuren. Ik ben bang voor vanavond maar ik probeer positief te denken
Wie herkent dit als panniekaanval? Ambulance personeel vertelde dat dit een panniekaanval was
Ik kwam thuis ik was op de hockey geweest was wel gezellig.
Eenmaal thuis heb ik mila op bed gelegd en vive de fles gegeven en ook die kon naar bed.
Ik ging ook slapen teun was nog niet thuis.
Ik voelde een koud gevoel op mijn borst heel naar gevoel. Dus ik dacht even een rennie innemen maar dat werd een pepermuntje want rennies had ik niet.
Vive had nog niet veel zin om te slapen en had gespuugd. Toen ze eenmaal sliep dacht ik ligt ze niet te warm of wellicht te koud? En dat zelfde gevoel werd erger. Ik maakte teun wakker om te vertellen dat ik benauwd was teun had gedronken en reageerde heel raar dus ik dacht laat maar even een peuk en dan zal het zo wel weg zijn.
Teun kwam buiten om te vragen of het ging en ik stuurde hem weer naar boven. Ik had brenda geappt want ik dacht dat ik een panniek aanval zou krijgen. Dus toch brenda even gebeld. Ik moest huilen want me lippen en gezicht waren heel doof en leek alsof ze sliepen. Het duurde even voor brenda er was dus ik belde maria op. Ik had nu iemand nodig.
Nero blafte en maria was bij mij ik heb brenda nog horen binnenkomen en toen voelde het alsof mijn hele lichaam ging slapen. Een heel warm maar toch koud tintelend gevoel. Ik probeerde me ogen open te doen maar ik kon niet meer recht kijken ik zag dubbel. Maar er viel zo'n rust over mijn heen heel raar.
Volgende moment waren de ambulance mensen er en werden er testjes gedaan. Mijn spraak begon weer beter te worden en de tintelingen minder.
Ik bleef wel dubbel zien dus heb me ogen de hele tijd dicht gehad.
Toen ze weg waren ben ik naar bed gegaan met teun en heb ik als een blok geslapen.
Nu vandaag voel ik af en toe de tintelingen in mijn handen. En heb ik het idee dat ik nog een beetje benauwd ben en dat het iedere keer weer kan gebeuren. Ik ben bang voor vanavond maar ik probeer positief te denken
Wie herkent dit als panniekaanval? Ambulance personeel vertelde dat dit een panniekaanval was
Anoniem
22-05-2024
Toon reacties
Verberg reacties
Paniekstoornis somatische klachten elke dag (Verhaal 214)
Hallo,
Ik ben een mama van 36 van 3 kids. Sinds een jaar kamp ik met heftige somatische klachten nadat ik op de vliegveld in elkaar stortte voor mijn vlucht. Heftig trillend op de grond met spiertrekkingen half bewusteloos. Kromme handen mond ik dacht het is klaar!. Uitendelijl bleek dat ik dus een hetifge paniekaanval heb gehad. Vanaf die dag heb ik elke dag somatische klachten en paniek aanvallen.
Mijn klachten
Soort van bubbels die ploffen inde hartstreek
Heftig stekende pijn in me ribbenkast langs me hart
Gevoel van vastzitten keel
Druk op de borst
Gevoel dat iemand je ribbenkast uit je lijf probeert te trekken
Pijn linkerarm
Lam gevoel linker rechter arm
Lamg gevoel rechrer hand vingers benen
Tintelingen mondhoeke tong hoofd wangen kaak
Pijn aan de kaak
Steken hoofd, ogen borststreek
Maagpijn bovenste gedeelte. Echt dat stuk tussen borsten.
Benauwd gevoel
Koude warme trillingen
Zweten
Constant een antstgevoel in de borststreek dat maar niet weggaat
Draaiduizeligheid wazig zien
Migraine aanvallen heel heftig
Elke dag maak ik weer wat nieuws mee t went
gewoon niet. Check ups gehad alles bleek goed te zijn.mri van hoofd ook goed, maag bekeken bleek een gastritis te hebben
Ik heb citalopram gehad 10 mg deed me niet goed dus heb het gelaten(schijnt bij andeee goed te werken)
Ik heb een oberon scan gehad bij een alternatieve geneeswijze kliniek.daaruit bleek dat ik veels te lage viramine waardes had en ijzer tekort wat volgens huisarts allemaal wel oke was.
Gluten allergie wat volgens huisarts niet zo was
Anyway. Die vitamine supplementen en gluten vrije dieet had me heel goed gedaan, maar i kheb moeite met een gluten vrij dieet. Sinds ik dat heb gelaten weer super slecht. Overigens een detox van lichaam zal echt helpen! Geen suiker geen rotzooi dat je symptomen verergert.
Binnen kort begin ik ook met een tms behandeling. Schij t goed te werken maar is niet zoveel in daglicht 1 omdat het een medicijn vrije behandeling is
2 omdat het je veel meer geld kost
Voor geinteresseerden doe onderzoek naar die overon en tms behandeling mischien hebben jullie er ook baat bij. Overigens zeker viramine supplementen
Graag hoor ik jullie ervaringen en tips!
Groet
E
Ik ben een mama van 36 van 3 kids. Sinds een jaar kamp ik met heftige somatische klachten nadat ik op de vliegveld in elkaar stortte voor mijn vlucht. Heftig trillend op de grond met spiertrekkingen half bewusteloos. Kromme handen mond ik dacht het is klaar!. Uitendelijl bleek dat ik dus een hetifge paniekaanval heb gehad. Vanaf die dag heb ik elke dag somatische klachten en paniek aanvallen.
Mijn klachten
Soort van bubbels die ploffen inde hartstreek
Heftig stekende pijn in me ribbenkast langs me hart
Gevoel van vastzitten keel
Druk op de borst
Gevoel dat iemand je ribbenkast uit je lijf probeert te trekken
Pijn linkerarm
Lam gevoel linker rechter arm
Lamg gevoel rechrer hand vingers benen
Tintelingen mondhoeke tong hoofd wangen kaak
Pijn aan de kaak
Steken hoofd, ogen borststreek
Maagpijn bovenste gedeelte. Echt dat stuk tussen borsten.
Benauwd gevoel
Koude warme trillingen
Zweten
Constant een antstgevoel in de borststreek dat maar niet weggaat
Draaiduizeligheid wazig zien
Migraine aanvallen heel heftig
Elke dag maak ik weer wat nieuws mee t went
gewoon niet. Check ups gehad alles bleek goed te zijn.mri van hoofd ook goed, maag bekeken bleek een gastritis te hebben
Ik heb citalopram gehad 10 mg deed me niet goed dus heb het gelaten(schijnt bij andeee goed te werken)
Ik heb een oberon scan gehad bij een alternatieve geneeswijze kliniek.daaruit bleek dat ik veels te lage viramine waardes had en ijzer tekort wat volgens huisarts allemaal wel oke was.
Gluten allergie wat volgens huisarts niet zo was
Anyway. Die vitamine supplementen en gluten vrije dieet had me heel goed gedaan, maar i kheb moeite met een gluten vrij dieet. Sinds ik dat heb gelaten weer super slecht. Overigens een detox van lichaam zal echt helpen! Geen suiker geen rotzooi dat je symptomen verergert.
Binnen kort begin ik ook met een tms behandeling. Schij t goed te werken maar is niet zoveel in daglicht 1 omdat het een medicijn vrije behandeling is
2 omdat het je veel meer geld kost
Voor geinteresseerden doe onderzoek naar die overon en tms behandeling mischien hebben jullie er ook baat bij. Overigens zeker viramine supplementen
Graag hoor ik jullie ervaringen en tips!
Groet
E
E.
06-03-2024
laatste reactie: 17-05-2024
4
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Hi,
Het kan ook een histamine intollerantie zijn
Dat geeft ontzettend veel klachten. Dokters weten daar niet veel van, die gooien het op stress en hyperventilatie
Gr yasmine
Het kan ook een histamine intollerantie zijn
Dat geeft ontzettend veel klachten. Dokters weten daar niet veel van, die gooien het op stress en hyperventilatie
Gr yasmine
Yasmine
13-03-2024
Reactie:
He Yasmine,
Zou je mij daar meer over willen vertellen?
Zou je mij daar meer over willen vertellen?
Soufian
16-05-2024
Reactie:
Hee, veel van jouw klachten ervaar ik ook
Gevoel van vastzitten keel (gehad, is nu weg)
Druk op de borst (benauwdheid heb ik soms)
Pijn linkerarm (midden in de nacht wakker van geworden zwetend, dachtend dat ik een hartaanval kreeg. Maar ik ben er nog)
Lam gevoel linker rechter arm (gehad, is verdwenen)
Lam gevoel rechterhand vingers benen ( alleen mn kuiten incl spiertrillingen, was weg. Is sinds 3 dagen weer terug)
Tintelingen mondhoeken tong hoofd wangen kaak (ik heb een soort van spierpijn/kramp vaker wel dan niet)
Pijn aan de kaak
Benauwd gevoel
Zweten
Draaiduizeligheid wazig zien (gehad en is weer weg)
Migraine aanvallen heel heftig (ik heb 20jaar geen last van mn migraine gehad, nu weer af en toe)
Ik ben afgelopen december met citalopram begonnen 10mg, inmiddels 20mg. Heb wel t idee dat t meer rust brengt. Nu de lichamelijke klachten nog weg. Ook heb ik 6 maanden bij een psycholoog gelopen, dat heeft ook wel geholpen
Gevoel van vastzitten keel (gehad, is nu weg)
Druk op de borst (benauwdheid heb ik soms)
Pijn linkerarm (midden in de nacht wakker van geworden zwetend, dachtend dat ik een hartaanval kreeg. Maar ik ben er nog)
Lam gevoel linker rechter arm (gehad, is verdwenen)
Lam gevoel rechterhand vingers benen ( alleen mn kuiten incl spiertrillingen, was weg. Is sinds 3 dagen weer terug)
Tintelingen mondhoeken tong hoofd wangen kaak (ik heb een soort van spierpijn/kramp vaker wel dan niet)
Pijn aan de kaak
Benauwd gevoel
Zweten
Draaiduizeligheid wazig zien (gehad en is weer weg)
Migraine aanvallen heel heftig (ik heb 20jaar geen last van mn migraine gehad, nu weer af en toe)
Ik ben afgelopen december met citalopram begonnen 10mg, inmiddels 20mg. Heb wel t idee dat t meer rust brengt. Nu de lichamelijke klachten nog weg. Ook heb ik 6 maanden bij een psycholoog gelopen, dat heeft ook wel geholpen
Rik
16-05-2024
Reactie:
Hee, veel van jouw klachten ervaar ik ook
Gevoel van vastzitten keel (gehad, is nu weg)
Druk op de borst (benauwdheid heb ik soms)
Pijn linkerarm (midden in de nacht wakker van geworden zwetend, dachtend dat ik een hartaanval kreeg. Maar ik ben er nog)
Lam gevoel linker rechter arm (gehad, is verdwenen)
Lam gevoel rechterhand vingers benen ( alleen mn kuiten incl spiertrillingen, was weg. Is sinds 3 dagen weer terug)
Tintelingen mondhoeken tong hoofd wangen kaak (ik heb een soort van spierpijn/kramp vaker wel dan niet)
Pijn aan de kaak
Benauwd gevoel
Zweten
Draaiduizeligheid wazig zien (gehad en is weer weg)
Migraine aanvallen heel heftig (ik heb 20jaar geen last van mn migraine gehad, nu weer af en toe)
Ik ben afgelopen december met citalopram begonnen 10mg, inmiddels 20mg. Heb wel t idee dat t meer rust brengt. Nu de lichamelijke klachten nog weg. Ook heb ik 6 maanden bij een psycholoog gelopen, dat heeft ook wel geholpen
Gevoel van vastzitten keel (gehad, is nu weg)
Druk op de borst (benauwdheid heb ik soms)
Pijn linkerarm (midden in de nacht wakker van geworden zwetend, dachtend dat ik een hartaanval kreeg. Maar ik ben er nog)
Lam gevoel linker rechter arm (gehad, is verdwenen)
Lam gevoel rechterhand vingers benen ( alleen mn kuiten incl spiertrillingen, was weg. Is sinds 3 dagen weer terug)
Tintelingen mondhoeken tong hoofd wangen kaak (ik heb een soort van spierpijn/kramp vaker wel dan niet)
Pijn aan de kaak
Benauwd gevoel
Zweten
Draaiduizeligheid wazig zien (gehad en is weer weg)
Migraine aanvallen heel heftig (ik heb 20jaar geen last van mn migraine gehad, nu weer af en toe)
Ik ben afgelopen december met citalopram begonnen 10mg, inmiddels 20mg. Heb wel t idee dat t meer rust brengt. Nu de lichamelijke klachten nog weg. Ook heb ik 6 maanden bij een psycholoog gelopen, dat heeft ook wel geholpen
Rik
17-05-2024
Hoe kan ik overtuigen dat ik een benzo zo hard nodig heb (Verhaal 156)
Beste lezers, ik hoop dat er iemand is die zich hierin herkent en een reactie kan geven. Ik heb een grote sociale angst stoornis en nu na jarenlang gebruik van benzodiazepinen, ik zit bij de ggz heeft men nu de medicatie stopgezet en willen ze dat ik antidepressiva ga slikken. Dat is iets wat mij veel bijwerkingen geeft o.a rusteloze benen. Dan lig je de hele nacht met schokkende benen dus slapen nee dus. Daarnaast zijn mijn angsten nog verder toegenomen en zie de toekomst dus somber in
Zonder dat ik een benzo kan nemen die mij juist verder normaal kan laten leven, nu durf ik het huis niet meer uit. Alles is nu zeer onzeker en ze geven liever antidepressiva wat nog ongezonder is en minder goed werkt. Hoe kom ik weer een beetje aan een normaal leven met een anti angst pil, als ze hardvochtig weigeren dit voor te schrijven, gebruikte het al 35 jaar en dan ineens weten ze wel wat goed voor je is, ze snappen niet wat ik doormaak. Ik zit daar nu 2 jaar en aldoor andere artsen, waardeloos, ik kan zo niet langer in onzekerheid doorgegaan is er iemand die hetzelfde heeft meegemaakt en daar uit is gekomen en op welke manier? Hoe kan ik overtuigen dat ik een benzo zo hard nodig heb, ook veel cognitieve therapie gehad, maar zonder resultaat, ik heb een psychiater gehad die zei, het zit bij mij zo diep kom er nooit meer vanaf. Ik zou graag horen of iemand zich hierin herkent. Hoe maak ik aan die artsen duidelijk dat alleen dus een benzo voor mij een oplossing is. Aub een reactie. Groet Hendrik
Zonder dat ik een benzo kan nemen die mij juist verder normaal kan laten leven, nu durf ik het huis niet meer uit. Alles is nu zeer onzeker en ze geven liever antidepressiva wat nog ongezonder is en minder goed werkt. Hoe kom ik weer een beetje aan een normaal leven met een anti angst pil, als ze hardvochtig weigeren dit voor te schrijven, gebruikte het al 35 jaar en dan ineens weten ze wel wat goed voor je is, ze snappen niet wat ik doormaak. Ik zit daar nu 2 jaar en aldoor andere artsen, waardeloos, ik kan zo niet langer in onzekerheid doorgegaan is er iemand die hetzelfde heeft meegemaakt en daar uit is gekomen en op welke manier? Hoe kan ik overtuigen dat ik een benzo zo hard nodig heb, ook veel cognitieve therapie gehad, maar zonder resultaat, ik heb een psychiater gehad die zei, het zit bij mij zo diep kom er nooit meer vanaf. Ik zou graag horen of iemand zich hierin herkent. Hoe maak ik aan die artsen duidelijk dat alleen dus een benzo voor mij een oplossing is. Aub een reactie. Groet Hendrik
Hendrik
16-06-2023
laatste reactie: 05-05-2024
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Na 35 jaar stoppen met benzodiazepines is niet te doen!
Zelf al 2 keer geprobeerd na een gebruik van 27 jaar.
Kwaliteit van leven is zeer belangrijk.
Eventueel second opinion vragen benzodiazepines zitten momenteel in de verdomhoek terwijl ze op dezelfde receptoren werken als alcohol wat je overal kunt kopen.
Artsen zijn bang voor tolerantie maar dat schijnt voor de angst remmende effecten niet op te treden!
Mijn moeder ook aangedaan met een angststoornis gebruikt ze al meer dan 50 jaar en stopt er nooit meer mee.
Zelf al 2 keer geprobeerd na een gebruik van 27 jaar.
Kwaliteit van leven is zeer belangrijk.
Eventueel second opinion vragen benzodiazepines zitten momenteel in de verdomhoek terwijl ze op dezelfde receptoren werken als alcohol wat je overal kunt kopen.
Artsen zijn bang voor tolerantie maar dat schijnt voor de angst remmende effecten niet op te treden!
Mijn moeder ook aangedaan met een angststoornis gebruikt ze al meer dan 50 jaar en stopt er nooit meer mee.
Cees
05-05-2024
Angst wat heel de dag duurt (Verhaal 218)
Hallo sinds paar maanden heftige paniekaanvallen gehad. Ik heb dit vroeger wel eens gehad maar daarna niet meer. Afgelopen half jaar enorm veel overlijdens meegemaakt waaronder mijn moeder. Eerst ging mijn moeder daarna een vriend daarna een collega en als laatst onze poes. Nu denk ik altijd als ik iets voel dat ik ernstig ziek ben of dood ga. Dan schiet ik in paniek en wil ik rennen heel de dag misselijk en blijft gaan. Heb verder geen pijn toch denk ik dat ik wat heb. Ik neem oxezapam dan word ik wat rustiger maar zodra dat uitgewerkt is ,ga ik weer piekeren en ga ik de cirkel weer rond . Gedachte angst paniek enz. Ik zoek iemand die dit ook ervaart en mijn lotgenoot wil zijn om te praten hierover. Reageer maar. Groetjes Eldo
Eldo
10-04-2024
laatste reactie: 16-04-2024
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Herkenbaar..
Eddie
16-04-2024
Direct mee stoppen (Verhaal 219)
Ik heb dit ook heel lang gehad, enigste wat ik kan zeggen het is verschrikkelijk en het word alleen maar erger. Je moet er per direct mee stoppen elke keer dat een gedachte komt wat met de dood te maken heeft jezelf met een elastiek op je pols pijn doen. Je gedachten moeten direct aan iets anders denken.
Verder heb ik dit dagelijks gehad dacht dat ik dood ging in me slaap, of vaak als ik even aan het liggen was dacht ik ineens dat ik dood ging. hartkloppingen en paniekerig worden waren onder ander de symptonen wat ik kreeg. Praten hierover met je omgeving helpt ook veel, voor de rest een goede dagbesteding sporten en gezond eten. En oja stoppen met roken, roken verergert paniek.
Hoop dat je er snel van af komt !
Gr
Verder heb ik dit dagelijks gehad dacht dat ik dood ging in me slaap, of vaak als ik even aan het liggen was dacht ik ineens dat ik dood ging. hartkloppingen en paniekerig worden waren onder ander de symptonen wat ik kreeg. Praten hierover met je omgeving helpt ook veel, voor de rest een goede dagbesteding sporten en gezond eten. En oja stoppen met roken, roken verergert paniek.
Hoop dat je er snel van af komt !
Gr
A
14-04-2024
Toon reacties
Verberg reacties
Paniekaanval (Verhaal 203)
Paar uur geleden heb ik weer een paniekaanval gehad. Dat gebeurt wel vaker, maar dit keer was het heel heftig. Ik voel nou mn benen niet meer en kan niet lopen. Ik heb hartkloppingen en ben nog aan het trillen. Heeft iemand anders hier ook last van? En heeft iemand tips?
Groetjes
Groetjes
Rose
23-01-2024
laatste reactie: 12-04-2024
2
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Hoi Rose,
Klink bekend. Je lichaam is kapot van de paniekaanval. Zie het alsof je een marathon gelopen heb. Je lichaam heeft tijd nodig om op te knappen en gun het ook de tijd.
Klink bekend. Je lichaam is kapot van de paniekaanval. Zie het alsof je een marathon gelopen heb. Je lichaam heeft tijd nodig om op te knappen en gun het ook de tijd.
Anoniem
24-01-2024
Reactie:
Ja ik heb het ook dat ik mijn benen niet voel heel slap ik neem dan een temesta in dan kom ik op rust
Franco
12-04-2024
Extreme Paniek (Verhaal 210)
Als dagen een dof gevoel in het hoofd. Net werd het me teveel ik liep en ineens werd ik ontzettend duizelig alles was angstig. Ik resette mezelf en liep door totdat Ik in de auto zat (als bijrijder) ineens giga giga duizelig en extreme intense angst, benauwd, hele slappe benen ik riep zet de auto stil. Dus de bestuurder zette de auto aan de kant en raampje open toen kwam kk kets bij. Het was dood en dood eng.
Nu ben ik alleen nog moe, slappe zere benen en wat dof hoofd en duizelig bij staan de paniek is weg.
Wie herkent dit?
Ano
Nu ben ik alleen nog moe, slappe zere benen en wat dof hoofd en duizelig bij staan de paniek is weg.
Wie herkent dit?
Ano
Ano
10-02-2024
laatste reactie: 12-04-2024
2
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Heel herkenbaar ik heb ook zulke paniekaanvallen dagenlang moet ik bij komen. Soms is douche al een opgave zo slap ben ik
Inge
10-02-2024
Reactie:
Ik herken dit zo leef ik al 20 jaar en is heel moeilijk maar toch rustig blijven en weten dat het niet erg is je moet er mee leren leven als je een zwaard aanval krijg neem dan een temesta in of gewoon op zak mee nemen voor een veilig gevoel
Franco
12-04-2024
Gevoelloosheid, alsof de wereld nep is (Verhaal 193)
Al enige tijd loop ik met een burnout/angststoornis. Op het moment heb ik heel erg veel last gevoelloosheid. Het idee dat ik gewoon niet echt leeft en dat mijn lichaam maar wat doet. Dit is heel angstig. Ik kan bijvoorbeeld ergens lopen en gewoon het gevoel hebben of je ergens op een planeet zit en dit op de wereld gewoon nep is. Wie herkent zich daarin?
Eliza
20-12-2023
laatste reactie: 26-03-2024
4
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Dit herken ik zeker. Probeer je er niet in mee te laten slepen. Probeer te gaan genieten ook al ben je gevoelloos na een tijdje gaat je lichaam alles weer herkennen.
Ano
20-12-2023
Reactie:
Dit is heel herkenbaar angstig he?
Ik krijg er paniekaanvallen door en laat me er in mee slepen waardoor hele me dag en elke dag rot is. Die gevoelloosheid is ook zo rot dat genieten of er naar uit zien is er niet of nauwelijks. Ben blij om te lezen dat dit herkenbaar is bij andere.
Ik krijg er paniekaanvallen door en laat me er in mee slepen waardoor hele me dag en elke dag rot is. Die gevoelloosheid is ook zo rot dat genieten of er naar uit zien is er niet of nauwelijks. Ben blij om te lezen dat dit herkenbaar is bij andere.
Lieze
25-12-2023
Reactie:
Ik heb dit ook de wereld is mega eng en ik zie het heel anders als vroeger. Hoe gaan andere hiermee om?
Pim
28-12-2023
Reactie:
Hebben jullie ook brainfog?.
Zo raar gevoel in hoofd?
Alle andere punten herken ik ook trouwens.
Zo raar gevoel in hoofd?
Alle andere punten herken ik ook trouwens.
Eddy
26-03-2024
Ik worstel met de vraag om de huisarts te bellen (Verhaal 132)
Ik zit alweer een poosje met angstige gedachtes. Heel erg herkenbaar hoe de meeste mensen hier hun angsten en paniek ervaren. Ik heb het idee dat mijn angst rond deze tijd altijd toeneemt, bang om iets te krijgen rond de feestdagen. Van elke steekje of pijntje in mijn lichaam word ik onrustig. Ik voel me erg eenzaam met mijn mijn angst en deel dit ook niet met mijn patner, ik ga het gevecht met mezelf aan. Omdat ik me er voor schaam en niemand ermee wil lastig vallen. Het gaat goed met mij voor de buitenwereld maar eigenlijk voel ik mij heel erg onrustig. Ik probeer me rustig te krijgen en realistisch te blijven maar dat lukt niet altijd. Ik ken mijn triggers, maar de kunst is hoe ontkom ik aan ze. Hoe ga ik er mee om? Ik worstel met de vraag om de huisarts te bellen. Kan hij mij weer geruststellen? Door bijv een hartfilmpje te maken. Ik weet even niet wat ik moet doen, hoop dat het nare gevoel weer verdwijnt mijn raders staan altijd wel op scherp, nu zijn ize ets te heftig afgesteld.
Loes
30-12-2022
laatste reactie: 19-03-2024
4
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Poeh zo verdrietig, toch de stap genomen om het met mijn partner te delen. Wat een opluchtig , zo lief als hij reageerde. Ook heb ik de huisarts gebeld...
Loes
30-12-2022
Reactie:
Hi loes,
Ik herken je verhaal. Ik heb dit ook.. ik worstel nu al 2 weken met drukkend gevoel onder mijn linker ribben en maagzuur. Het lijkt wel alsof er iets klem zit een spier maar mijn gedachtes wijken uit naar van alles, zoals kanker. Ik praat er ook weinig over, ook omdat veel mensen de angst niet snappen.. voel mij ook erg vaak alleen! Probeer veel te denken dat het niks ernstigs is ook omdat de huisarts geen alarmbellen ziet.. maar het is zo verdomd moeilijk vaak:(
Ik herken je verhaal. Ik heb dit ook.. ik worstel nu al 2 weken met drukkend gevoel onder mijn linker ribben en maagzuur. Het lijkt wel alsof er iets klem zit een spier maar mijn gedachtes wijken uit naar van alles, zoals kanker. Ik praat er ook weinig over, ook omdat veel mensen de angst niet snappen.. voel mij ook erg vaak alleen! Probeer veel te denken dat het niks ernstigs is ook omdat de huisarts geen alarmbellen ziet.. maar het is zo verdomd moeilijk vaak:(
Anoniem
01-01-2023
Reactie:
Vervelend en erg naar als je iets voelt in je lichaam en het niet kan plaatsen. Ik word er ook onrustig van. Daarom een afspraak bij de huisarts, hopelijk kan hij mij een beetje geruststellen. Ik weet dat ik er erg gevoelig voor ben (angsten, nare gedachtes), het is alleen weer erg toegenomen de afgelopen maanden.
Anoniem
07-01-2023
Reactie:
Zelf ook heftige angst en psniekaanvallen. Huisarts, ziekenhuis, hartfilm, hartecho, bloedonderzoek, hartregistratie. Allemaal in top conditie en super gezond.
Heeft mij persoonlijk enkel geholpen qua geruststelling en 2 a 3 dagen wat rust. Verder niks.
Maar kan me wel voorstellen dat je het wilt laten onderzoeken.
Heeft mij persoonlijk enkel geholpen qua geruststelling en 2 a 3 dagen wat rust. Verder niks.
Maar kan me wel voorstellen dat je het wilt laten onderzoeken.
Erwin
19-03-2024
Wil je ook je hart luchten?
Paniekaanvallen (Verhaal 205)
Sinds nu bijna een jaar heb ik last van paniek/angst aanvallen. Vanuit het niets een soort koud gevoel over je heen krijgen en het idee dat je gaat flauwvallen. Vorig jaar bij de cardioloog en neuroloog geweest omdat ik niet echt in de diagnose van de huisarts geloofde, gewoon omdat ik nooit last van stress of paniek heb gehad. Het is ook zo ineens van t ene op het andere moment op komen zetten. Afijn, fietstest, echo en hartfilmpje laten maken alsmede bij de neuroloog een emg. Hier kwam allemaal niets bijzonders uit.
Uiteindelijk ben ik bij een psycholoog terecht gekomen waar ik een half jaar heb gelopen. Dit leidde eigenlijk tot niets. Aangezien dit niet werkte raadde de huisarts mij een antidepressiva aan (citalopram) hier nu een week of 5 mee bezig. Ik merk denk ik wel dat de aanvallen minder worden. Ik ben nu via de huisarts wel bij een psychosomatische fysio terecht gekomen, kijken of ik daar iets mee kan.
Helaas heb ik ook gewoon last van een hoop lichamelijke klachten, wat volgens de huisarts gewoon bij paniek/angst hoort. Maar is dit dan ook dagelijks?!
-plotseling een onwel gevoel (zeker 1x per week)
-kramp/spierpijn in kaken en mondbodem
- gevoel dikke/gespannen tong
-soms lichte gevoelloosheid in kin
-duizeligheid (had ik, is nu veel minder)
-kleine vervelende spiertrekkingen in kuiten
-een paar gevoelloze tenen rechtervoet
Herkent iemand zich in deze symptomen?
Uiteindelijk ben ik bij een psycholoog terecht gekomen waar ik een half jaar heb gelopen. Dit leidde eigenlijk tot niets. Aangezien dit niet werkte raadde de huisarts mij een antidepressiva aan (citalopram) hier nu een week of 5 mee bezig. Ik merk denk ik wel dat de aanvallen minder worden. Ik ben nu via de huisarts wel bij een psychosomatische fysio terecht gekomen, kijken of ik daar iets mee kan.
Helaas heb ik ook gewoon last van een hoop lichamelijke klachten, wat volgens de huisarts gewoon bij paniek/angst hoort. Maar is dit dan ook dagelijks?!
-plotseling een onwel gevoel (zeker 1x per week)
-kramp/spierpijn in kaken en mondbodem
- gevoel dikke/gespannen tong
-soms lichte gevoelloosheid in kin
-duizeligheid (had ik, is nu veel minder)
-kleine vervelende spiertrekkingen in kuiten
-een paar gevoelloze tenen rechtervoet
Herkent iemand zich in deze symptomen?
Rik
30-01-2024
laatste reactie: 12-03-2024
8
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Hoi Rik,
Al jou klachten zijn ontzettend herkenbaar. Ik heb die ook en nog heel veel meer zelfs. 1000 onverklaarbare pijntjes, steken in hoofd, hoofdpijn, druk op ogen, duizelig, raar in het hoofd, zere benen, slappe benen, enz. enz.
Al jou klachten zijn ontzettend herkenbaar. Ik heb die ook en nog heel veel meer zelfs. 1000 onverklaarbare pijntjes, steken in hoofd, hoofdpijn, druk op ogen, duizelig, raar in het hoofd, zere benen, slappe benen, enz. enz.
Roos
30-01-2024
Reactie:
Fijn, eindelijk een x bevestiging dat ik niet de enige ben. Ik vond het moeilijk te geloven dat het eigenlijk allemaal tussen je oren zit. Ik ben een heel nuchter persoon, niet snel ergens van onder de indruk of paniekerig.
Wat jij beschrijft heb ik ook gehad. Branderige bovenbenen, slappe benen, drukkend gevoel rechterkant gezicht en idd raar duizelig gevoel in mn hoofd.
Maar ik moet zeggen, zodra ik ergens mee bezig ben gaat het goed. Het moet alleen niet zo zijn dat je altijd iets aan het doen moet zijn.
Voor de rest leef ik mn leven nog steeds zoals ik dat voor deze problemen deed. Gewoon nog aan het werk en uitjes met vrienden of gezin. Alleen is t met wat meer tegenzin van tevoren al omdat je niet weet wat zo’n dag gaat brengen
Wat jij beschrijft heb ik ook gehad. Branderige bovenbenen, slappe benen, drukkend gevoel rechterkant gezicht en idd raar duizelig gevoel in mn hoofd.
Maar ik moet zeggen, zodra ik ergens mee bezig ben gaat het goed. Het moet alleen niet zo zijn dat je altijd iets aan het doen moet zijn.
Voor de rest leef ik mn leven nog steeds zoals ik dat voor deze problemen deed. Gewoon nog aan het werk en uitjes met vrienden of gezin. Alleen is t met wat meer tegenzin van tevoren al omdat je niet weet wat zo’n dag gaat brengen
Anoniem
30-01-2024
Reactie:
Bijzondere verhalen. Deze verhalen doen me goed, althans dat jullie zo open zijn.
Heb nu ook dik 2 jaar last van paniekaanvallen en herken ook alle symptomen. Ik ben nooit duizelig en ook niet een dikke tong.
Wel alle andere sensaties. Ik heb ook nog vaak een droge mond, tintelingen in hele onder lichaam. Druk op de borst, branderig gevoel bij de longen met steken bij het hart. Heel naar.
Zelf heb ik ook het gevoel dat de sensaties elke keer weer anders voelen. Dat je elke keer weer moet wennen aan de nieuwe sensatie. Dan denk ik ooh is dit het, dit herken ik en maakt me niet bang. Dag later komt er een nieuwe sensatie bij die nieuw is.
Hebben jullie dat ook?
Heb nu ook dik 2 jaar last van paniekaanvallen en herken ook alle symptomen. Ik ben nooit duizelig en ook niet een dikke tong.
Wel alle andere sensaties. Ik heb ook nog vaak een droge mond, tintelingen in hele onder lichaam. Druk op de borst, branderig gevoel bij de longen met steken bij het hart. Heel naar.
Zelf heb ik ook het gevoel dat de sensaties elke keer weer anders voelen. Dat je elke keer weer moet wennen aan de nieuwe sensatie. Dan denk ik ooh is dit het, dit herken ik en maakt me niet bang. Dag later komt er een nieuwe sensatie bij die nieuw is.
Hebben jullie dat ook?
Erwin
05-03-2024
Reactie:
Hoi Erwin,
Het gevoel van een dikke tong en duizeligheid ben ik inmiddels wel aardig vanaf. Ik moet zeggen dat sinds ik ben verhoogd naar 20mg citalopram het wel de goede kant op gaat lijkt het. Maar het is idd zo dat als de ene sensatie weg was het wel weer ergens anders terug kwam of het was iets nieuws.
Tintelingen heb ik ook gehad evenals een soort van trillen vanbinnen en kleine spiertrekkingkjes in mijn kuiten.
Het gevoel van een dikke tong en duizeligheid ben ik inmiddels wel aardig vanaf. Ik moet zeggen dat sinds ik ben verhoogd naar 20mg citalopram het wel de goede kant op gaat lijkt het. Maar het is idd zo dat als de ene sensatie weg was het wel weer ergens anders terug kwam of het was iets nieuws.
Tintelingen heb ik ook gehad evenals een soort van trillen vanbinnen en kleine spiertrekkingkjes in mijn kuiten.
Rik
06-03-2024
Reactie:
Hallo. Al een jaar kamp ik met dezelfde symptomen. Druk op de borst, tintelingen tong rechter hand vinger linker arm hoofd kaak rond de mond benen. Ineens een intense druk steek in de borst of hart maagpijn druk op de ogen. Zelfsnteken in de ogen. Soms 1 soms beide. Draaiduizeligheid. Ineens trillen koude en dan warme rillingen ademnood. Benauwd gevoel. En elke dag maak ik het anders mee en t went maar jiet. Het is vreselijk. Heel erg bang voor medicatie alsnog citalopram 10 mg gebruikt en ja hoor 3 dagen lag ik plat met een benauwdgevoel gevoel van niet kunnen ademen half bewusteloos als ik t maar zo moet noemen. Dat heb ik dus gelaten. Ik ben inmiddels een andere therapie tegen gekomen tms behandeling. Dit zorgt voor serotonine aanmaak in de hersenen. Begin de 15de erme ben benieuwd. Overigens heb ik constant een angstgevoel in de borst keel streek dat mijn hele leven beinvloed op dit moment. Sterkte iedereen!
Anoniem
06-03-2024
Reactie:
Hoi anoniem. Helaas beïnvloedt het je leven ook. Tintelingen heb ik ook gehad in mijn rechterarm, ook vingers. Ik merk dat zodra ik iets aan het doen ben (actief) al is het maar auto wassen ik er geen last van heb. Puur omdat ik er dan niet over nadenk. De klachten die jij van de citalopram hebt heb ik gelukkig niet (sinds 2,5 week op 20mg) ik hoop dat de behandeling voor je gaat werken.
Laat je het hier nog weten?
Laat je het hier nog weten?
Rik
07-03-2024
Reactie:
Ik herken al jullie klachten zo erg. Ik zit momenteel in een fase waarin alles gewoon angstig en raar aanvoelt. Dof gevoel in het hoofd, duizelig, slappe benen, opgejaagd, heel moe, angstig, misselijk, bang voor allerlei ziektes, druk op de ogen, benauwd gevoel, en alle overige sensaties. Soms voel ik me gewoon ziek ervan. Soms als ik iets ga doen waar ik 100% de aandacht op het voel ik me langzamerhand beter. Daarom weet ik diep van binnen dat het niets ernstigs is. Dat gaat niet beter als je iets gaat doen en de avonden zijn ook altijd beter. Maar ja maak dat jezelf is wijs als je je zwaar k.t voelt. Hoe gaan jullie hier mee om?
Lieke
08-03-2024
Reactie:
hoi Lieke,
het doffe gevoel in je hoofd heb ik ook ervaren, net alsof alles niet echt binnenkomt, evenals ineens duizelig en slappe benen gepaard met spierpijn in mn benen. Angst dat er iets anders aan de hand is dat dat het tussen mn oren zit neemt ook vaak de overhand, waardoor je je alleen maar slechter gaat voelen. En idd als je je aandacht op iets anders richt dwz bezigheden is het zo goed als weg.
nadat ik een half jaar bij een psycholoog heb gelopen kan ik er wel beter mee omgaan en het ook beter loslaten
het doffe gevoel in je hoofd heb ik ook ervaren, net alsof alles niet echt binnenkomt, evenals ineens duizelig en slappe benen gepaard met spierpijn in mn benen. Angst dat er iets anders aan de hand is dat dat het tussen mn oren zit neemt ook vaak de overhand, waardoor je je alleen maar slechter gaat voelen. En idd als je je aandacht op iets anders richt dwz bezigheden is het zo goed als weg.
nadat ik een half jaar bij een psycholoog heb gelopen kan ik er wel beter mee omgaan en het ook beter loslaten
rik
12-03-2024
Hartkloppingen (Verhaal 212)
Hoi allemaal,
Ik dacht oprecht dat ik de enige was die hier last van had en zo voelt het soms ook echt. Ik ben 20 jaar en hoor nu in de bloei van m’n leven te zitten maar in plaats van dat schommel ik met paniek/ angstaanvallen. Het begon allemaal in september 2023. Ik had plots hartkloppingen uiteindelijk bleek het door ondergewicht te komen. Door dit vertouw ik m’n lichaam amper. Ik heb enorm veel last van stress gehad waardoor ik nu allemaal symptomen heb door de hoeveelheid stress, denk aan hartkloppingen, duizeligheid , constante hoofdpijn, kloppingen in m’n pols etc. Soms heb ik ook het gevoel alsof ik niet op de wereld ben of in mn eigen lichaam ben en elke dag voelt alles heel gek. Ik blijf denken dat er iets met m’n lichaam aan de hand is ondanks dat ik volop in controle ben in het ziekenhuis . En er op dit moment nog niks is uitgekomen. De ene week gaat het goed en dan heb ik opeens een enorme terug val. Iemand tips om hier beter mee om te gaan ?
Liefs Gioia
Ik dacht oprecht dat ik de enige was die hier last van had en zo voelt het soms ook echt. Ik ben 20 jaar en hoor nu in de bloei van m’n leven te zitten maar in plaats van dat schommel ik met paniek/ angstaanvallen. Het begon allemaal in september 2023. Ik had plots hartkloppingen uiteindelijk bleek het door ondergewicht te komen. Door dit vertouw ik m’n lichaam amper. Ik heb enorm veel last van stress gehad waardoor ik nu allemaal symptomen heb door de hoeveelheid stress, denk aan hartkloppingen, duizeligheid , constante hoofdpijn, kloppingen in m’n pols etc. Soms heb ik ook het gevoel alsof ik niet op de wereld ben of in mn eigen lichaam ben en elke dag voelt alles heel gek. Ik blijf denken dat er iets met m’n lichaam aan de hand is ondanks dat ik volop in controle ben in het ziekenhuis . En er op dit moment nog niks is uitgekomen. De ene week gaat het goed en dan heb ik opeens een enorme terug val. Iemand tips om hier beter mee om te gaan ?
Liefs Gioia
Gioia
11-02-2024
laatste reactie: 06-03-2024
3
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Hoi. Probeer eens een psycholoog te vinden. Dit heeft mij best geholpen, zo iemand kan je handvatten geven beter met de paniek om te gaan en jezelf tot rust te brengen. Ik ben er nog niet vanaf, maar het heeft mij al wel geholpen. Ik hoop dat het snel beter met je gaat
Rik
12-02-2024
Reactie:
Hoi Gioia, heel heel herkenbaar echt mijn verhaal. Bij mij begon het ook bij hartkloppingen en niet lekker worden. Ben ook de mallemolen door geweest en niks aan de hand. Nu ben ik maanden verder en weet ik dat het paniek/burnout is. Al jouw syptomen en het gevoel niet op de wereld te zijn, de angst enz. klink heel herkenbaar. Ik heb dit nog en loop daarvoor bij een psycholoog wat ik heel fijn vind.
Hoe je er beter mee om kan gaan is lastig want het voel vreselijk en dat kan je niet weghalen. Wel is het belangrijk om te kijken waar komt het vandaag. Heb ik verdriet van iets enz. Ik ben daar nu bij de psycholoog mee bezig en we hadden het over een situatie waarvan ik dacht dat doet me niks, maar me lichaam begon te trillen ik kreeg zere benen enz. Ik weet nu oke het doet me dus wel wat. Ik moet nu dat verdriet toelaten hoe meer ik dat toe ga laten hoe minder ik uiteindelijk lichamelijke klachten overhoud. DIt is makkelijk zeggen hoor want ik moet het ook nog even in de praktijk gaan brengen :)
Maar ja zo werkt angst wel dit is een alarm van je lichaam
Hoe je er beter mee om kan gaan is lastig want het voel vreselijk en dat kan je niet weghalen. Wel is het belangrijk om te kijken waar komt het vandaag. Heb ik verdriet van iets enz. Ik ben daar nu bij de psycholoog mee bezig en we hadden het over een situatie waarvan ik dacht dat doet me niks, maar me lichaam begon te trillen ik kreeg zere benen enz. Ik weet nu oke het doet me dus wel wat. Ik moet nu dat verdriet toelaten hoe meer ik dat toe ga laten hoe minder ik uiteindelijk lichamelijke klachten overhoud. DIt is makkelijk zeggen hoor want ik moet het ook nog even in de praktijk gaan brengen :)
Maar ja zo werkt angst wel dit is een alarm van je lichaam
Lieke
12-02-2024
Reactie:
Hoi,
Als ik een tip kan geven dan zou ik een bloed onderzoek doen naar al je waardes en daarmee na een alternatieve geneeswijze kliniek. Die zien hoe je ervoor staat en geven je supplementen die je e ht zullen helpen. Ik had ook heel erg lSt van die migraine aanvallen met de b12 magnesiium en viramine d zijn ze zo goed als verdwenen. Andere symptomen heb ik nog wel maar dat heet re maken met me voeding stress en serotonine tekort. Ik werk er momenteel aan. Ook heb je tms behandeling die goed schojt te werken. Daar begin ik binnenkort mee het is echt een verzameling van veel tekorten wat je lichaam uit. Daarom zou ik ff alles even goed checken aanpassen en hopelijk zal dat al je leven een heel stuk verbeteren! Succes
Als ik een tip kan geven dan zou ik een bloed onderzoek doen naar al je waardes en daarmee na een alternatieve geneeswijze kliniek. Die zien hoe je ervoor staat en geven je supplementen die je e ht zullen helpen. Ik had ook heel erg lSt van die migraine aanvallen met de b12 magnesiium en viramine d zijn ze zo goed als verdwenen. Andere symptomen heb ik nog wel maar dat heet re maken met me voeding stress en serotonine tekort. Ik werk er momenteel aan. Ook heb je tms behandeling die goed schojt te werken. Daar begin ik binnenkort mee het is echt een verzameling van veel tekorten wat je lichaam uit. Daarom zou ik ff alles even goed checken aanpassen en hopelijk zal dat al je leven een heel stuk verbeteren! Succes
Anoniem
06-03-2024
Ik ben niet gek (Verhaal 213)
Hoi,
Ik ben "gezegend" met een angst en paniekstoornis, ik ben een intelligente vrouw met een goede opleiding.
Wat mij enorm stoort en pijn doet is dat aangenomen wordt, door je omgeving, dat als je zo'n stoornis hebt je kwetsbaar en eigenlijk niet helemaal goed bij je hoofd bent.
Dus naast die nare stoornis moet ik constant iedereen ervan overtuigen en laten merken dat ik een normaal mens ben met een veel
voorkomende aandoening. Ik wil daar niet op worden afgerekend en anders worden beoordeeld.
Heb mijn hart gelucht, en weer verder:)
Ik ben "gezegend" met een angst en paniekstoornis, ik ben een intelligente vrouw met een goede opleiding.
Wat mij enorm stoort en pijn doet is dat aangenomen wordt, door je omgeving, dat als je zo'n stoornis hebt je kwetsbaar en eigenlijk niet helemaal goed bij je hoofd bent.
Dus naast die nare stoornis moet ik constant iedereen ervan overtuigen en laten merken dat ik een normaal mens ben met een veel
voorkomende aandoening. Ik wil daar niet op worden afgerekend en anders worden beoordeeld.
Heb mijn hart gelucht, en weer verder:)
Daantje
03-03-2024
Toon reacties
Verberg reacties
Zweef gevoel en niet aanwezig ben in lichaam/wereld (Verhaal 201)
Goedemorgen,
Ik las een paar verhalen hierboven en de klachten die bij komen kijken het is zo herkenbaar. Ik probeer de klachten en emotie heel erg uit de weg te gaan, omdat ik het gevoel en de emotie die ik ervaar erg eng vind. Ik krijg al veel hulp van de psycholoog, alleen één ding vind ik denk ik wel het naarst. Dat ik het gevoel heb dat ik niet aanwezig ben op deze wereld en leef in een droom. Het klinkt heel zweverig, maar ik weet niet goed hoe ik het anders kan omschrijven. Veel mensen zeggen ook dat je in je hoofd zit en jezelf niet goed genoeg aardt. Hebben anderen hier ook last van? Zoja, wat doe jij of jullie hier tegen?
Liefs, Liss
Ik las een paar verhalen hierboven en de klachten die bij komen kijken het is zo herkenbaar. Ik probeer de klachten en emotie heel erg uit de weg te gaan, omdat ik het gevoel en de emotie die ik ervaar erg eng vind. Ik krijg al veel hulp van de psycholoog, alleen één ding vind ik denk ik wel het naarst. Dat ik het gevoel heb dat ik niet aanwezig ben op deze wereld en leef in een droom. Het klinkt heel zweverig, maar ik weet niet goed hoe ik het anders kan omschrijven. Veel mensen zeggen ook dat je in je hoofd zit en jezelf niet goed genoeg aardt. Hebben anderen hier ook last van? Zoja, wat doe jij of jullie hier tegen?
Liefs, Liss
Liss
15-01-2024
laatste reactie: 19-02-2024
2
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Ja ja ja dit is exact wat ik ook heb. Dood eng is het. Derealisatie heet dit. Ik loop ook bij een psycholoog. Inmiddels gaat het bij iets beter. Ik kan alweer korte stukjes autorijden terwijl ik dit heb. Puur door acceptatie. Vecht er niet tegen hoe moeilijk het ook is. Ook mij lukt dit niet altijd, maar dit is wel de sleutel tot genezing. Ik had het dus vanochtend in de auto en ik dacht oké dit voelt doodeng, maar er gebeurd niks ik kom er wel. En ik ben er gekomen want je kan alles gewoon alleen je gevoel is gewoon dood waardoor je dit ervaart.
Lieke
15-01-2024
Reactie:
Ik heb het ook op de fiets .ineens is de stuur heel klein doodeng
Heidi
19-02-2024
Hierdoor vertrouw ik niet meer wat de dokters tegen me zeggen (Verhaal 194)
Hallo allemaal,
Heel bizar om al deze verhalen te lezen en te weten dat ik niet de enige ben.
Ik ben 20 jaar en heb sinds ik klein was altijd al last gehad van mn hart. Vaak naar de huisartsen en ziekenhuizen, die zeiden elke keer dat er niks aan de hand was. Uiteindelijk toen ik 17 was, met de ambulance naar het ziekenhuis gegaag. 3 jaar geleden heb ik een ablatie gehad, bleek dat ik geboren was met een hartritmestoornis. Hierdoor vertrouw ik niet meer wat de dokters tegen me zeggen.
De hartritmestoornis is verholpen, maar sinds een jaar ben ik bang.
Ik ben gestopt met school, ik ben gestopt met werken.
Ik zit gewoon thuis, want ik durf niks. Loop al een jaar bij de psycholoog maar het helpt niet.
Nu kom ik geregeld bij de dokter omdat ik bevestiging nodig heb dat mijn hart in orde is, zodra ik weer thuis ben vertrouw ik niet wat ze me vertellen.
Ik ben enorm bang om dood te gaan, elke dag wel een paar keer een aanval van pijn ( de dokter denkt datik syndroom van tietze heb), hartkloppingen, misselijk na alles wat ik eet, koud gevoel bij mn hart, hartoverslagen, zweten, huilen.
Ik weet niet meer wat ik ermee moet. Ik voel me echt niet serieus genomen door de dokter.
Weet nooit zo goed hoe ik alles moet verwoorden, en ze gooien alles op stress.
Ik heb inderdaad stress, door deze klachten. Dus waar komt het dan vandaan?
In ieder geval, iedereen die het leest, bedankt voor de tijd. En veel sterke allemaal.
Heel bizar om al deze verhalen te lezen en te weten dat ik niet de enige ben.
Ik ben 20 jaar en heb sinds ik klein was altijd al last gehad van mn hart. Vaak naar de huisartsen en ziekenhuizen, die zeiden elke keer dat er niks aan de hand was. Uiteindelijk toen ik 17 was, met de ambulance naar het ziekenhuis gegaag. 3 jaar geleden heb ik een ablatie gehad, bleek dat ik geboren was met een hartritmestoornis. Hierdoor vertrouw ik niet meer wat de dokters tegen me zeggen.
De hartritmestoornis is verholpen, maar sinds een jaar ben ik bang.
Ik ben gestopt met school, ik ben gestopt met werken.
Ik zit gewoon thuis, want ik durf niks. Loop al een jaar bij de psycholoog maar het helpt niet.
Nu kom ik geregeld bij de dokter omdat ik bevestiging nodig heb dat mijn hart in orde is, zodra ik weer thuis ben vertrouw ik niet wat ze me vertellen.
Ik ben enorm bang om dood te gaan, elke dag wel een paar keer een aanval van pijn ( de dokter denkt datik syndroom van tietze heb), hartkloppingen, misselijk na alles wat ik eet, koud gevoel bij mn hart, hartoverslagen, zweten, huilen.
Ik weet niet meer wat ik ermee moet. Ik voel me echt niet serieus genomen door de dokter.
Weet nooit zo goed hoe ik alles moet verwoorden, en ze gooien alles op stress.
Ik heb inderdaad stress, door deze klachten. Dus waar komt het dan vandaan?
In ieder geval, iedereen die het leest, bedankt voor de tijd. En veel sterke allemaal.
Megan
02-01-2024
laatste reactie: 12-02-2024
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Hoi, ik heb je verhaal gelezen... dat is ook niet fijn om te horen dat je niets aan je hart hebt, terwijl achteraf blijkt van wel. Natuurlijk krijg je dan een deuk in je vertrouwen...
Gelukkig is er wel wat aan te doen nu ze het weten...
jouw verhaal lijkt vooral over vertrouwen te gaan.
Werd je vroeger als kind ook een keer niet geloofd of was er geen vertrouwen? Vaak helpt het wel om je angst echt bij de bron aan te pakken. Wanneeer verloor jij voor het eerst vertrouwen in jezelf, in het leven?
Groetjes,
Lies
Gelukkig is er wel wat aan te doen nu ze het weten...
jouw verhaal lijkt vooral over vertrouwen te gaan.
Werd je vroeger als kind ook een keer niet geloofd of was er geen vertrouwen? Vaak helpt het wel om je angst echt bij de bron aan te pakken. Wanneeer verloor jij voor het eerst vertrouwen in jezelf, in het leven?
Groetjes,
Lies
Lies
12-02-2024
Paniek en nu anti depressiva gekregen maar durf het niet (Verhaal 207)
Hallo allemaal,
Ik heb ook van die hele heftige die als een tsunami over je heen komen en je niks anders kan dan ademhalen en wachten tot je hartslag daalt....
Ik ben het vooral zat dat je er zo moe van wordt en dat mensen die dit niet hebben zich slecht kunnen voorstellen hoe dit is en daardoor soms zeggen ga je weer dat ik denk hé ik doe dit niet met opzet...
Nu heb ik van de huisarts anti depressiva gekregen maar die durf ik niet te nemen omdat ik niet weet hoe ik er op reageer en dat maakt me angstig... ik wil eigenlijk heel graag in de hoop dat t stopt..
Kan iemand mij vertellen wat je voelt of merkt en ervaart ervan?
Ik heb de laatste tijd dat als ik bijna slaap ik wakker schrik en dan vliegt mijn hartslag omhoog (is dit voor iemand herkenbaar?) heb ook alle testen al gehad en 3 jaar therapie in alle vormen dus ik wil ook graag dat er iets is waardoor ik weer eens rust kan ervaren...
Gelukkig zijn hier mede strijders
We will survive this one day! And over grow this!
Ps meditatie werkt soms periodes wel
Anneke
Ik heb ook van die hele heftige die als een tsunami over je heen komen en je niks anders kan dan ademhalen en wachten tot je hartslag daalt....
Ik ben het vooral zat dat je er zo moe van wordt en dat mensen die dit niet hebben zich slecht kunnen voorstellen hoe dit is en daardoor soms zeggen ga je weer dat ik denk hé ik doe dit niet met opzet...
Nu heb ik van de huisarts anti depressiva gekregen maar die durf ik niet te nemen omdat ik niet weet hoe ik er op reageer en dat maakt me angstig... ik wil eigenlijk heel graag in de hoop dat t stopt..
Kan iemand mij vertellen wat je voelt of merkt en ervaart ervan?
Ik heb de laatste tijd dat als ik bijna slaap ik wakker schrik en dan vliegt mijn hartslag omhoog (is dit voor iemand herkenbaar?) heb ook alle testen al gehad en 3 jaar therapie in alle vormen dus ik wil ook graag dat er iets is waardoor ik weer eens rust kan ervaren...
Gelukkig zijn hier mede strijders
We will survive this one day! And over grow this!
Ps meditatie werkt soms periodes wel
Anneke
Anneke
07-02-2024
laatste reactie: 12-02-2024
5
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Goedenavond, ik ben nu een week of 7 met antidepressiva bezig (citalopram 10mg) wilde ik eigenlijk eerst ook niet aan, maar zo verder met paniekaanvallen en lichamelijke pijntjes ging ook niet. Ik heb we het idee dat ik er rustiger door geworden ben en met behulp van psycholoog gesprekken kan ik het ook onder controle houden. Ik heb voor de eerste weken ook oxazepam gekregen omdat je problemen in de begin periode erger kunnen worden, deze heb ik niet hoeven gebruiken. Durfde ik eigenlijk ook niet omdat de zogenaamde ‘pammetjes’ verslavend werken. Mijn huisarts zei wel dat dit niet kan aangezien je de oxazepam niet blijft nemen
Rik
07-02-2024
Reactie:
Dankje voor je reactie,
Oke misschien moet ik het dan toch maar innemen...
Maar de klachten werden in het begin niet echt erger dan?
Ja ik wordt ook echt moe van alles af en toe...
Maar hoe snel merk je verschil dan?
Oke misschien moet ik het dan toch maar innemen...
Maar de klachten werden in het begin niet echt erger dan?
Ja ik wordt ook echt moe van alles af en toe...
Maar hoe snel merk je verschil dan?
Anneke
09-02-2024
Reactie:
Hoi Anneke,
Wakker schrikken als je bijna in slaap valt en dat je hartslag omhoog vliegt heb ik ook een tijd lang ervaren. Best eng en vervelend. Gelukkig heb ik er geen last meer van. Het gaat dus weg als je je weer wat beter voelt. Je zenuwstelsel is overgevoelig en dat zorgt ervoor dat je al dat soort vervelende sensaties ervaart. Wat mij enorm heeft geholpen om van de paniek af te komen is kennis opdoen. Ik raad je aan om de volgende boeken te lezen: 'Hope and Help for Your Nerves', van Claire Weekes. En via angstisok.nl kun je ook een heel goed boek kopen over paniek. Mocht hulp willen van een ervaringsdeskundige, dan raad ik je aan om op deze site te kijken volledigvrij.com. Hoop dat je hier wat aan hebt. Stekte!
Wakker schrikken als je bijna in slaap valt en dat je hartslag omhoog vliegt heb ik ook een tijd lang ervaren. Best eng en vervelend. Gelukkig heb ik er geen last meer van. Het gaat dus weg als je je weer wat beter voelt. Je zenuwstelsel is overgevoelig en dat zorgt ervoor dat je al dat soort vervelende sensaties ervaart. Wat mij enorm heeft geholpen om van de paniek af te komen is kennis opdoen. Ik raad je aan om de volgende boeken te lezen: 'Hope and Help for Your Nerves', van Claire Weekes. En via angstisok.nl kun je ook een heel goed boek kopen over paniek. Mocht hulp willen van een ervaringsdeskundige, dan raad ik je aan om op deze site te kijken volledigvrij.com. Hoop dat je hier wat aan hebt. Stekte!
Najih
09-02-2024
Reactie:
Nee bij mij werden de klachten niet erger. Wel had ik last van andere bijwerkingen van de citalopram . Ik ga dit gewoon een jaartje proberen en dan afbouwen
Ik merk dat als ik een paniekaanval heb dat ze minder heftig zijn en ik er beter mee om kan gaan
Ik merk dat als ik een paniekaanval heb dat ze minder heftig zijn en ik er beter mee om kan gaan
Rik
09-02-2024
Reactie:
Dankjewel voor de tips ga zeker de boeken kopen!
Anneke
12-02-2024
Exposure... (Verhaal 211)
Hoi hoi, mijn therapeut wil samen met mij exposure doen. Maar ik voel weerstand. Ik denk dan: dat heb ik toch al de hele tijd geprobeerd... Hoewel ik paniekaanvallen had, bleef ik moedig en dapper zijn en toch gaan werken en toch naar buiten. Hij zegt dat de angst zou moeten uitdoven door je bloot te stellen. Ik vroeg hem hoe het dan komt, dat het bij mij erger werd? Daar had hij geen duidelijk antwoord op. Hij zegt ook dat het met vertrouwen te maken heeft. Geloven in jezelf. Hmm, die uitspraak heeft me lang bezig gehouden... Heb ik dan paniekaanvallen omdat ik geen vertrouwen heb in mezelf? Hoe kweek je vertrouwen? Door exposure? Ik vind het allemaal zo ingewikkeld. Ik neem nu anti-depressiva en de angstpieken zijn nu weg, wat al een hele verbetering is. Mijn vraag is... Wat is jullie ervaring met exposure? Moest ik mezelf dan blijven exposuren ??? :-)
Lies
10-02-2024
Toon reacties
Verberg reacties
Wat een gedoe, maar ook hoop! (Verhaal 209)
Hallo iedereen hier, fijn dat ik m'n verhaal kan delen. Ik ben 44 en vroeger onaangepast aangeraakt door m'n vader meerdere jaren. Ik ben verslaafd geweest aan cocaïne. Gelukkig is dit meer dan tien jaar geleden ondertussen. Ik drink niet, rook niet. Ik leef gezond. Enkele jaren geleden m'n eerste paniekaanval gehad in de sauna. Tijdens m'n drugsgebruik had ik er ook, maar was me toen niet bewust dat het een paniekaanval was. Het had natuurlijk ook met het middel te maken, dat m'n hart heel erg opjoeg. Omdat de paniekaanvallen erger en vaker werden, ben ik aan de Escitalopram gegaan. Ik was ten einde raad. Ik was heel erg tegen medicatie, maar ik wist het ook anders niet meer. Het heeft me ontzettend geholpen. Ik bouwde m'n leven weer op en deed leuke dingen. Op een keer dacht ik te stoppen. Ik bouwde heel langzaam af en na een tijdje deed ik opnieuw een paniekaanval. Hetzelfde verhaal. Ik wou weer geen medicatie slikken, maar het beterde niet en dan toch terug aan de medicatie. Het stoppen met medicatie heeft me een stap achteruit gezet. Ondertussen is de medicatie redelijk goed ingewerkt, heb enkel nog lichte angst af en toe, maar ik leef weer opnieuw. Soms heb ik spijt dat ik toen gestopt ben met de medicatie. Anderzijs wou ik het natuurlijk ook een keer proberen. Ik ben bij een psycholoog geweest, maar daar moest ik oefeningen doen. Ik dacht: dit gaat 'm niet worden. Het voelde te oppervlakkig. Ik heb al zo veel geleerd, gedaan om te herstellen, van mindfulness, tot bewegen, tot ademhaling, tot helemaal niks proberen, tot overgave, tot bidden,... Nu ben ik op zoek naar een therapeut of psychiater die alles met mij in zijn geheel wil bekijken. Ik blijf ervan overtuigd dat de paniek zijn oorsprong vindt tijdens het misbruik. Ik ben toen verlamd van angst en ik was niet in mijn lichaam. Ik onderdrukte elke emotie, en zeker de angst, omdat ik het anders mss niet zou overleven. Op die leeftijd kon ik die angst niet aan. Mijn drugsgebruik was ook een gevolg van niet willen voelen, de angst onderdrukken. De cocaïne gaf me zelfvertrouwen, maar keerde zich uiteindelijk tegen mij. Ja, de angel van mijn angst zit echt in het misbruik denk ik. Een therapeut die niet bang is om alles te bekijken en mij helpen groeien, daar ben ik nog naar op zoek. Iemand met ervaring. Op een dag komt hij/zij wel. Nu lukt het best goed zo en ik heb veel steun van familie en vrienden. Ik wil iedereen een hart onder de riem steken. Voor iedereen is weer iets anders zinvol. En iedereen heeft zijn unieke pad. Maar ik geloof wel dat er voor iedereen wel wat bestaat dat hem kan helpen. Hou vol. Blijf moed houden. Alleen jij weet wat je precies voelt en wat je behoeften zijn. Veel liefs, Lies
Lies
10-02-2024
Toon reacties
Verberg reacties
metafoor (Verhaal 208)
Heel graag wil ik iets positiefs delen.
kamp zelf al jaren met regelmaat aan paniekaanvallen.
Heb hier hulp bij, die het volgende voorstelden.
De paniek noemen we het MONSTER, die aan de ene kant staat, en jij aan de andere kant. Hier tussen zit een enorm diep ravijn. Er ligt een lang touw, waar het MONSTER aan trekt, om jou het ravijn in te trekken. Jij blijft proberen uit alle macht het touw aan jou kant te krijgen (wat een gevecht)het put je uit. Denk je dit in........... wat zouden we kunnen doen????
HET TOUW LOSLATEN. Stop met trekken, laat los.
Probeer dit te visualiseren .
Laat het MONSTER maar trekken, wij zijn sterker.
Heel veel sterkte allemaal.
Groetjes, elisabeth
kamp zelf al jaren met regelmaat aan paniekaanvallen.
Heb hier hulp bij, die het volgende voorstelden.
De paniek noemen we het MONSTER, die aan de ene kant staat, en jij aan de andere kant. Hier tussen zit een enorm diep ravijn. Er ligt een lang touw, waar het MONSTER aan trekt, om jou het ravijn in te trekken. Jij blijft proberen uit alle macht het touw aan jou kant te krijgen (wat een gevecht)het put je uit. Denk je dit in........... wat zouden we kunnen doen????
HET TOUW LOSLATEN. Stop met trekken, laat los.
Probeer dit te visualiseren .
Laat het MONSTER maar trekken, wij zijn sterker.
Heel veel sterkte allemaal.
Groetjes, elisabeth
elisabeth
07-02-2024
Toon reacties
Verberg reacties
Antidepressiva bij angst/panniekstoornis (Verhaal 206)
Toen ik 21/22 jaar was kreeg ik mijn eerste paniekaanval en zat ik thuis met agorafobie. Daar ben ik destijds met therapie goed uitgekomen. Echter ging ik de zorg in en kwam ik in een burn out terecht waar mijn angst en paniek weer langzaam terug kwam. Na weer langzaam opbouwen en opnieuw therapie koos ik ervoor om de zorg uit te gaan en met kinderen te gaan werken. Dit leek een goede keuze tot ik met covid thuis kwam te zitten en de paniekklachten opnieuw terug kwamen. Hier heb ik doorheen gezet en de diagnose ADD gekregen met ADD medicatie. Het leek weer even goed te gaan, ondanks mijn verhuizing naar een andere stad dus ik stopte met die medicatie. Echter bleven mijn paniekaanvallen zo nu en dan terugkomen. Hierdoor ging ik sommige routes even uit de weg, maar pakte die later weer op. Helaas werd ik twee weken geleden zien met een buikgriep en werd ik ineens overspoeld door angst en paniek. Mijn agorafobieklachten zijn weer aanwezig. Ik ga sinds deze week weer volledig naar werk om erdoorheen te zetten en probeer mijn angst weer opnieuw onder controle te krijgen. Echter heeft mijn huisarts nu voorgesteld om Citalopram te gaan proberen. Ik wil mij namelijk graag weer oke voelen en zonder zorgen moeder kunnen worden één deze jaren. Heeft iemand ervaring met dit medicijn? Ik weet dat Lisa Loeb er veel baat bij heeft, maar ben erg benieuwd naar andere verhalen.
Ook zit ik te denken om mijn therapie van 8 jaar geleden weer op te pakken met exposure. Hebben mensen hier nog tips of goede ervaringen met therapeuten/coachen/Wouter Manders etc?
Laatste vraag: ik ben nu nieuw in een stad en voel mij soms erg alleen en onbegrepen met mijn klachten. Door internet weet ik dat ik echt niet de enige ben. Het lijkt mij fijn om wellicht ook lotgenoten in de buurt te ontmoeten die elkaar willen helpen door leuke dingen te doen of spannende dingen aan te gaan met elkaar. Zijn hier goede websites voor?
Alvast bedankt voor al het meedenken!
Ook zit ik te denken om mijn therapie van 8 jaar geleden weer op te pakken met exposure. Hebben mensen hier nog tips of goede ervaringen met therapeuten/coachen/Wouter Manders etc?
Laatste vraag: ik ben nu nieuw in een stad en voel mij soms erg alleen en onbegrepen met mijn klachten. Door internet weet ik dat ik echt niet de enige ben. Het lijkt mij fijn om wellicht ook lotgenoten in de buurt te ontmoeten die elkaar willen helpen door leuke dingen te doen of spannende dingen aan te gaan met elkaar. Zijn hier goede websites voor?
Alvast bedankt voor al het meedenken!
Ellie
02-02-2024
laatste reactie: 04-02-2024
2
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Ik zit nu een week of 7 aan de citalopram. Ik heb wel het idee dat het de aanvallen minder maakt. Momenteel 10mg in tablet vorm. Ik heb nog wel 1 a 2 keer per week een vervelend gevoel van een paniekaanval. Alleen de lichamelijke klachten (zie verhaal 205) worden niet echt minder. De huisarts wil eigenlijk naar 20mg gaan om de ‘aanvallen’ naar 0 te brengen. Dit kan ook tijdelijk. Maar daar moet ik nog even goed over nadenken
Rik
03-02-2024
Reactie:
Ik zit nu een week of 7 aan de citalopram. Ik heb wel het idee dat het de aanvallen minder maakt. Momenteel 10mg in tablet vorm. Ik heb nog wel 1 a 2 keer per week een vervelend gevoel van een paniekaanval. Alleen de lichamelijke klachten (zie verhaal 205) worden niet echt minder. De huisarts wil eigenlijk naar 20mg gaan om de ‘aanvallen’ naar 0 te brengen. Dit kan ook tijdelijk. Maar daar moet ik nog even goed over nadenken
Rik
04-02-2024
Wil je ook je hart luchten?
Durfde h e l e m a a l niets meer (Verhaal 175)
Hoi allemaal,
Ik heb 4 jaar geleden een heftige burnout gehad. Ik at niet meer, durfde h e l e m a a l niets meer. Zelfs niet alleen thuisblijven. Ik woon in mijn eentje. Ben inmiddels 67 jaar.
Dus ik werd opgenomen in het rk.
Ik begon weer te eten. En bleef onder behandeling. De paniek is nooit helemaal weggegaan. Kreeg escitalopram 10 mg. Meer wil ik ook niet. Kreeg verleden jaar hartritmestoornis. Dus weer medicatie erbij. Ik heb om de zoveel weken , weken weer paniekerig gevoel , zweten, heftig dromen etc. Dan ineens is het weer weg. Ik denk dat de bijwerkingen van de medicatie voor mijn hart ook meespelen. Wel onder controle van de cardioloog. Zal binnenkort wel weer een oproep krijgen. En daar krijg ik ook al weer paniek van,pfffff.
Ik heb 4 jaar geleden een heftige burnout gehad. Ik at niet meer, durfde h e l e m a a l niets meer. Zelfs niet alleen thuisblijven. Ik woon in mijn eentje. Ben inmiddels 67 jaar.
Dus ik werd opgenomen in het rk.
Ik begon weer te eten. En bleef onder behandeling. De paniek is nooit helemaal weggegaan. Kreeg escitalopram 10 mg. Meer wil ik ook niet. Kreeg verleden jaar hartritmestoornis. Dus weer medicatie erbij. Ik heb om de zoveel weken , weken weer paniekerig gevoel , zweten, heftig dromen etc. Dan ineens is het weer weg. Ik denk dat de bijwerkingen van de medicatie voor mijn hart ook meespelen. Wel onder controle van de cardioloog. Zal binnenkort wel weer een oproep krijgen. En daar krijg ik ook al weer paniek van,pfffff.
Anya
21-08-2023
laatste reactie: 18-01-2024
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
ik heb ook ecitalopram gekregen kweet niet wat ik moet doen ben daar ook bang voor de bijwefkingen
liever niet
18-01-2024
Druk op ogen (Verhaal 202)
Hoi,
Ik zit inmiddels al een aardig poosje in een burnou/angststoornis.
Momenteel ontzettend veel last van mijn ogen. De druk op mijn ogen is enorm. Soms zo erg dat ik met al me laatste krachten mijn ogen open kan houden. Soms is het ineens dagen weg en dan is het er weer. Wel merk ik als ik bijvoorbeeld werk (is achter de computer) ik meer last heb. Of als ik iets intensief aan doen ben zoals autorijden/kleuren/puzzelen is het ook erger.
Wie herkent dit en wat kan ik er aan doen?
Ik zit inmiddels al een aardig poosje in een burnou/angststoornis.
Momenteel ontzettend veel last van mijn ogen. De druk op mijn ogen is enorm. Soms zo erg dat ik met al me laatste krachten mijn ogen open kan houden. Soms is het ineens dagen weg en dan is het er weer. Wel merk ik als ik bijvoorbeeld werk (is achter de computer) ik meer last heb. Of als ik iets intensief aan doen ben zoals autorijden/kleuren/puzzelen is het ook erger.
Wie herkent dit en wat kan ik er aan doen?
Marjon
18-01-2024
laatste reactie: 18-01-2024
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Dit herken ik ook. Ik doe meditatie en spanningsoefeningen hiervoor. Soms is het bij mij ook zo erg dat ik amper wat kan doen vreselijk! Mijn tip is probeer je er niet door te laten leiden hoe moeilijk het ook is.
Prisilla
18-01-2024
Paniek en ruimtes (Verhaal 199)
Paniek en ruimtes
Momenteel loop ik met een burnout/angstoornis. Hierdoor heb ik paniekaanvallen en derealisatie. Is het normaal dat je in de ruimtes waar je ooit een paniekaanval heb gehad dit gevoel constant weer krijg. Ik heb dat dus. Zodra ik die ruimte binnen loopt krijg is slappe benen en voelt en ziet de wereld er raar uit en krijg ik het idee flauw te vallen. Zodra ik dan uit die ruimte ben verdwijnt dat gevoel en blijven nog wel lichamelijke klachten maar de angst is dan weg.
Zijn er mensen die dat herkennen?
Momenteel loop ik met een burnout/angstoornis. Hierdoor heb ik paniekaanvallen en derealisatie. Is het normaal dat je in de ruimtes waar je ooit een paniekaanval heb gehad dit gevoel constant weer krijg. Ik heb dat dus. Zodra ik die ruimte binnen loopt krijg is slappe benen en voelt en ziet de wereld er raar uit en krijg ik het idee flauw te vallen. Zodra ik dan uit die ruimte ben verdwijnt dat gevoel en blijven nog wel lichamelijke klachten maar de angst is dan weg.
Zijn er mensen die dat herkennen?
Ano
11-01-2024
laatste reactie: 17-01-2024
3
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Ja herken ik zeker. Dit komt denk omdat ons brein dit koppelt aan gevaarlijke situaties.
Prisilla
11-01-2024
Reactie:
Klopt helemaal. Ik denk inderdaad dat wat prisilla zegt dat je brein die ruimte koppelt aan de angst. Ik kan hier ook nog moeilijk mee omgaan. Hebben jullie tips?
Lieke
11-01-2024
Reactie:
Emdr kan helpen volg dit momenteel en durf weer meer zonder enorme spanning
Agnes
17-01-2024
0,0 beterschap, kan er iets anders spelen? (Verhaal 200)
Hoi allemaal,
Ik kamp al jaren met zeer zware paniekaanvallen. Altijd met ups en downs maar de downs zijn tegenwoordig allesoverheersend. Ik kan niets meer, zelf de korte autorit van ong 15 min naar mijn werk lukt niet meer, op slechte dagen die ik hier soms 2 uur over omdat ik dicht bij het werk wil blijven waar ik weet dat er 'hulp' is als ik zou flauwvallen of een hartaanval krijg. dus vanaf ik naar mijn gevoel te ver van de veilige zone ben draai ik terug. En zo rij ik dan 2 uur toertjes rond mijn werk tot ik mezelf zo beu ben dat ik erdoor boks en tot thuis ga, vaak ondertussen hypertventilerend bellend met mijn vriend of een vriendin die mij er dan doorpraat.
Nu ben ik een week thuis geschreven hierdoor om even terug op adem te komen, maar ik voel nog steeds koude ledematen en de 'bal' paniek vormen in mijn buik als ik denk aan de autorit van morgen.
Mijn eigenlijke vraag is, ik heb eigenlijk nooit de diagnose 'paniekstoornis' in vraag gesteld. Maar er is gewoon geen enkele vorm van beterschap, hoewel ik medicatie pak (escitalopram al 4 jaar), rescue drops van bach, sediplus relax, ik blijf altijd opnieuw buitenkomen en opnieuw proberen dus die héél veel 'exposure' , ik ben gestopt met roken al bijna een jaar, ik drink amper nog alcohol, alleen nog water met kalmeringsdruppels in of kalmeringstheetjes. Ik doe yoga, mediteer, lees boeken over paniek, ben bij een psycholoog in begeleiding.... En het wordt alleen maar erger.
Zijn hier mensen die lang dachten dat ze een paniekstoornis hadden maar waarvan achteraf bleek dat het bijvoorbeeld ADHD of autisme of OCD of.... was en je dus eigenlijk het foute behandelt? Want al die dingen hebben als symptoom ook angst/paniek. Is het denken jullie het waard om dit eens te laten onderzoeken en zo ja, waar laat je dit best doen?
Ik hoop dat mijn vraag een beetje duidelijk is, alvast bedankt om de tijd te nemen mijn lang verhaal te willen lezen!
Groetjes,
Roos
Ik kamp al jaren met zeer zware paniekaanvallen. Altijd met ups en downs maar de downs zijn tegenwoordig allesoverheersend. Ik kan niets meer, zelf de korte autorit van ong 15 min naar mijn werk lukt niet meer, op slechte dagen die ik hier soms 2 uur over omdat ik dicht bij het werk wil blijven waar ik weet dat er 'hulp' is als ik zou flauwvallen of een hartaanval krijg. dus vanaf ik naar mijn gevoel te ver van de veilige zone ben draai ik terug. En zo rij ik dan 2 uur toertjes rond mijn werk tot ik mezelf zo beu ben dat ik erdoor boks en tot thuis ga, vaak ondertussen hypertventilerend bellend met mijn vriend of een vriendin die mij er dan doorpraat.
Nu ben ik een week thuis geschreven hierdoor om even terug op adem te komen, maar ik voel nog steeds koude ledematen en de 'bal' paniek vormen in mijn buik als ik denk aan de autorit van morgen.
Mijn eigenlijke vraag is, ik heb eigenlijk nooit de diagnose 'paniekstoornis' in vraag gesteld. Maar er is gewoon geen enkele vorm van beterschap, hoewel ik medicatie pak (escitalopram al 4 jaar), rescue drops van bach, sediplus relax, ik blijf altijd opnieuw buitenkomen en opnieuw proberen dus die héél veel 'exposure' , ik ben gestopt met roken al bijna een jaar, ik drink amper nog alcohol, alleen nog water met kalmeringsdruppels in of kalmeringstheetjes. Ik doe yoga, mediteer, lees boeken over paniek, ben bij een psycholoog in begeleiding.... En het wordt alleen maar erger.
Zijn hier mensen die lang dachten dat ze een paniekstoornis hadden maar waarvan achteraf bleek dat het bijvoorbeeld ADHD of autisme of OCD of.... was en je dus eigenlijk het foute behandelt? Want al die dingen hebben als symptoom ook angst/paniek. Is het denken jullie het waard om dit eens te laten onderzoeken en zo ja, waar laat je dit best doen?
Ik hoop dat mijn vraag een beetje duidelijk is, alvast bedankt om de tijd te nemen mijn lang verhaal te willen lezen!
Groetjes,
Roos
Roos
14-01-2024
laatste reactie: 16-01-2024
3
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Hey Roos,
Een vriendin van mij had ook last van paniekaanvallen, en het werd niet minder. Ze is nogmaals naar de dokter gegaan en heeft ook enkele tests gedaan, waaruit bleek dat er meer aan de hand was. Ze is gediagnosticeerd met autisme.
Dit kan je misschien meer duidelijkheid geven en rust brengen, maar het kan ook averechts werken, nog een label erbij. Denk hier goed over na waar jij waarde aanhecht.
Hopelijk heb je hier wat aan.
Veel liefs, Liss
Een vriendin van mij had ook last van paniekaanvallen, en het werd niet minder. Ze is nogmaals naar de dokter gegaan en heeft ook enkele tests gedaan, waaruit bleek dat er meer aan de hand was. Ze is gediagnosticeerd met autisme.
Dit kan je misschien meer duidelijkheid geven en rust brengen, maar het kan ook averechts werken, nog een label erbij. Denk hier goed over na waar jij waarde aanhecht.
Hopelijk heb je hier wat aan.
Veel liefs, Liss
Liss
15-01-2024
Reactie:
Hoi Roos,
Heel heel herkenbaar ik had en heb ook zo'n last van paniekaanvallen ook in de auto. Daardoor zelfde 4 maanden niet gereden nu langzamerhand aan het opbouwen. Ben vandaag voor het eerst 40 min alleen onderweg geweest. Wel vermijd ik nog de snelweg. En ja ik heb last van een enge wereld en dromerig en angstig maar ik kan mezelf met tijdens rustig houden en dat is fijn. Een tip is zet je navigatie aan. Puur door je te focussen daarop kan je je focus op de angst soms verleggen. En heb je last probeer te denken oke het is er maar er gebeurd is. Ik weet hoe lastig het is ook mij lukt het lang niet altijd maar het is wel de manier op de angst de baas te zijn. Heel veel sterkte en onthou je bent lang niet de enigste met die problemen
Heel heel herkenbaar ik had en heb ook zo'n last van paniekaanvallen ook in de auto. Daardoor zelfde 4 maanden niet gereden nu langzamerhand aan het opbouwen. Ben vandaag voor het eerst 40 min alleen onderweg geweest. Wel vermijd ik nog de snelweg. En ja ik heb last van een enge wereld en dromerig en angstig maar ik kan mezelf met tijdens rustig houden en dat is fijn. Een tip is zet je navigatie aan. Puur door je te focussen daarop kan je je focus op de angst soms verleggen. En heb je last probeer te denken oke het is er maar er gebeurd is. Ik weet hoe lastig het is ook mij lukt het lang niet altijd maar het is wel de manier op de angst de baas te zijn. Heel veel sterkte en onthou je bent lang niet de enigste met die problemen
Lieke
15-01-2024
Reactie:
Dankjullie wel voor de reactie!
@liss; hebben ze daarna bij haar gerichter kunnen behandelen waardoor de paniekaanvallen minderde? Het zou mij niet per se storen een extra 'label', ik wil gewoon graag van de paniek af, dus als het blijkt dat er voor autisme een andere behandeling nodig is waardoor de paniek ook minder wordt lijkt me dit zeker een voordeel. Stel dat ze dan zeggen 'ahja je hebt ook nog dit dit en dit label erbij maar de paniek gaat blijven doei fijne dag nog' hoef ik het niet te weten :p
@Lieke, wauw super!! tot een 5-tal maanden geleden lukte dit ook nog net maar al héééél lang geen autostrade meer. Ik kan het me momenteel even niet voorstellen dat het terug lukt. Gisteren moeten terugdraaien bij een rit van 7 minuten, met navigatie op en meditatie oefening ervoor... Wordt er moedeloos van maar je reactie geeft me toch wat hoop, bedankt daarvoor!!
@liss; hebben ze daarna bij haar gerichter kunnen behandelen waardoor de paniekaanvallen minderde? Het zou mij niet per se storen een extra 'label', ik wil gewoon graag van de paniek af, dus als het blijkt dat er voor autisme een andere behandeling nodig is waardoor de paniek ook minder wordt lijkt me dit zeker een voordeel. Stel dat ze dan zeggen 'ahja je hebt ook nog dit dit en dit label erbij maar de paniek gaat blijven doei fijne dag nog' hoef ik het niet te weten :p
@Lieke, wauw super!! tot een 5-tal maanden geleden lukte dit ook nog net maar al héééél lang geen autostrade meer. Ik kan het me momenteel even niet voorstellen dat het terug lukt. Gisteren moeten terugdraaien bij een rit van 7 minuten, met navigatie op en meditatie oefening ervoor... Wordt er moedeloos van maar je reactie geeft me toch wat hoop, bedankt daarvoor!!
Roos
16-01-2024
De wereld voelt niet helemaal zoals het voelde (Verhaal 198)
Als ik iets inspannend heb gedaan. denk hierbij aan autorijden, puzzelen, werken achter de computer enz. Heb ik daarna fikse druk om mijn ogen en op mijn hoofd, hoofdpijn, en de wereld voelt niet helemaal zoals het voelde voor mijn burnout. Heb het idee dat als ik veel doet/ spannende dingen doe (autorijden ben ik sinds kort weer langzaam aan het opbouwen) ik meer last hiervan heb. Ook hele slappe benen. Wie herkent dit?
Bri
10-01-2024
laatste reactie: 11-01-2024
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Dat heb ik dus ook. Het lijkt wel alsof ons hoofd op zo'n moment te vol raakt.
Pi..
11-01-2024
Duizelig, moe, hoofdpijn en zware ogen (Verhaal 195)
Duizelig, moe, hoofdpijn en zware ogen.
Sinds enkele maanden last van burnout/angst/piekerstoornis.
Hierbij ontzettend veel klachten.
- Drukkende pijn op ogen.
- hoofdpijn
- Duizelig
- Moe
- Pijntjes door hele lichaam
- Koud
- Gevoel of je hoofd ontploft
- Bang voor allerlei ziektes
- Depri periodes
- Angstig
Wie herkent dit?
Sinds enkele maanden last van burnout/angst/piekerstoornis.
Hierbij ontzettend veel klachten.
- Drukkende pijn op ogen.
- hoofdpijn
- Duizelig
- Moe
- Pijntjes door hele lichaam
- Koud
- Gevoel of je hoofd ontploft
- Bang voor allerlei ziektes
- Depri periodes
- Angstig
Wie herkent dit?
Hannek.
03-01-2024
laatste reactie: 08-01-2024
2
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Een aantal klachten herken ik ook heel goed. Dat druk op je hoofd en ogen en bang zijn voor allerlei ziektes heb ik ook. De ene dag ben ik daar bang voor en de andere dag weer voor iets anders.
Autorijden is voor mij ook moeilijk. De ene keer gaat het super goed terwijl het de andere keer moeilijk is en ik soms zelfs bijna paniek heb.
Autorijden is voor mij ook moeilijk. De ene keer gaat het super goed terwijl het de andere keer moeilijk is en ik soms zelfs bijna paniek heb.
Annerie
04-01-2024
Reactie:
Dit herken ik mega. Autorijden is voor mij nog niet eens gelukt helaas. ook dat bang zijn voor ziektes is vreselijk. Dit denken wij doordat wij lichamelijke klachten hebben die vanuit ons hoofd kunnen alleen voelt dat zo niet voor ons. Daarom is er die angst.
Anoniem
08-01-2024
Autorijden met Paniek/angststoornis (Verhaal 196)
Autorijden met Paniek/angststoornis
Op dit moment zit ik al 4 maanden in een angst/paniekstoornis met derealisatieklachten. Al vanaf het begin is autorijden voor mij moeilijk. Sinds enkele weken kruip ik langzaam weer is achter het stuur. Maar het ene moment gaat het heel goed en het andere moment lijkt het alsof ik gevangen zit in me hoofd. Heb het gevoel dat ik niet ver weg kan kijken (dromerig) terwijl ik alles gewoon ziet en ook gewoon reageert. Hoe kan het dat het de ene dag goed gaat en de andere dag niet?
Op dit moment zit ik al 4 maanden in een angst/paniekstoornis met derealisatieklachten. Al vanaf het begin is autorijden voor mij moeilijk. Sinds enkele weken kruip ik langzaam weer is achter het stuur. Maar het ene moment gaat het heel goed en het andere moment lijkt het alsof ik gevangen zit in me hoofd. Heb het gevoel dat ik niet ver weg kan kijken (dromerig) terwijl ik alles gewoon ziet en ook gewoon reageert. Hoe kan het dat het de ene dag goed gaat en de andere dag niet?
Annerie
04-01-2024
laatste reactie: 08-01-2024
2
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Dit heb ik ook. Ik kan ook de ene dag beter auto rijden dan de andere. Soms krijg ik paniek en de andere dag rij ik alsof er niets is.
Lieze
04-01-2024
Reactie:
Dit is heel passend bij een BO of angst/paniekstoornis.
Anoniem
08-01-2024
Soms 4 aanvallen op een dag (Verhaal 176)
Goedendag Iedereen!
Ik heb een periode veel paniekaanvallen gehad. Denk aan permanent in een aanval zitten. Dus soms 4 aanvallen op een dag. Gevoel hebben dat het ieder moment klaar is. Nu heb ik dit al een paar jaar en weet ik gebeurd toch niets
toch gebeurd. Als ik nu geen aanval heb wat gelukkig maar maandelijks nu voor komt heb ik last van allemaal vage klachten denk aan
- Draai Duizeligheid
- Steken in de nek
- Zuchten
- Misselijkheid
- Het gevoel brak te zijn ( was het maar zo een feest )
- Wazig zien
- Spinnetjes in oog
- steken in long als ik ineens meer lucht ophaal
- Druk achter ogen
- Extreme vermoeidheid
- Onwerkelijk gevoel
- Pijn links boven buik
- Trillen
- Gevoelig voor geluid
- Pleinvrees
- overslaand hart in buik of nek
Nou zo kan ik dus wel doorgaan. Nu was alles dus even een periode weg tot ik ineens weer een aanval had. Ik zie al twee jaar mijn familie niet meer en geen vrienden en kan ik op slechte dagen geneens de deur uit.
Ik heb bloedtesten gedaan en het zal je niet verbazen maar ik ben kern gezond. Ik ben 23 jaar en kan ondertussen zelf wel huisarts worden.
En voor Antidepressiva denk aan citalopram, Seroxat ben ik allergisch. Het is bizar want hiervoor leefde ik alsof er geen morgen was. Nu voel ik mij 70 terwijl ik nu de wereld hoor over te gaan. Ik kan echt geen moer. Maar het komt vast allemaal wel weer goed!
Heel veel sterkte vriendelijke groet,
Ricky!
Ik heb een periode veel paniekaanvallen gehad. Denk aan permanent in een aanval zitten. Dus soms 4 aanvallen op een dag. Gevoel hebben dat het ieder moment klaar is. Nu heb ik dit al een paar jaar en weet ik gebeurd toch niets
toch gebeurd. Als ik nu geen aanval heb wat gelukkig maar maandelijks nu voor komt heb ik last van allemaal vage klachten denk aan
- Draai Duizeligheid
- Steken in de nek
- Zuchten
- Misselijkheid
- Het gevoel brak te zijn ( was het maar zo een feest )
- Wazig zien
- Spinnetjes in oog
- steken in long als ik ineens meer lucht ophaal
- Druk achter ogen
- Extreme vermoeidheid
- Onwerkelijk gevoel
- Pijn links boven buik
- Trillen
- Gevoelig voor geluid
- Pleinvrees
- overslaand hart in buik of nek
Nou zo kan ik dus wel doorgaan. Nu was alles dus even een periode weg tot ik ineens weer een aanval had. Ik zie al twee jaar mijn familie niet meer en geen vrienden en kan ik op slechte dagen geneens de deur uit.
Ik heb bloedtesten gedaan en het zal je niet verbazen maar ik ben kern gezond. Ik ben 23 jaar en kan ondertussen zelf wel huisarts worden.
En voor Antidepressiva denk aan citalopram, Seroxat ben ik allergisch. Het is bizar want hiervoor leefde ik alsof er geen morgen was. Nu voel ik mij 70 terwijl ik nu de wereld hoor over te gaan. Ik kan echt geen moer. Maar het komt vast allemaal wel weer goed!
Heel veel sterkte vriendelijke groet,
Ricky!
Ricky
22-08-2023
laatste reactie: 04-01-2024
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Dit is echt alsof ik mijn eigen verhaal leest. Precies dezelfde klachten. Ook die slechte dagen waarop je gewoon niet eens de deur uit komt. Ik ben ook 23 en echt exact hetzelfde. Dat onwerkelijke gevoel is derealisatie volgens mij psycholoog en dat is ontzettend angstig. Ik krijg daar soms ook paniekaanvallen van. Ik heb net 1 rot week achter de rug. Was ontzettend depri en zo erg dat ik gewoon echt niet wist waar ik het voor deed. Nu is dat gelukkig weer minder. Wel nog last van lichamelijke pijntjes zoals je beschrijft. Op de ene dag kan ik hier mee om gaan terwijl ik de andere dag weer bijna tot paniek zit te piekeren.
Zo kon ik bijvoorbeeld eerst niet autorijden ik kreeg paniekaanvallen in de auto en last van die derealisatie. nu gaat dat langzamerhand beter. Maar gisteren ging het autorijden top en vandaag minder ik zat bijna tegen de paniek aan door de derealisatie, maar kon het gelukkig bedwingen. Klinkt raar maar ben bijna opgelucht om te lezen dat ik niet de enigste ben met dit soort klachten.
Zo kon ik bijvoorbeeld eerst niet autorijden ik kreeg paniekaanvallen in de auto en last van die derealisatie. nu gaat dat langzamerhand beter. Maar gisteren ging het autorijden top en vandaag minder ik zat bijna tegen de paniek aan door de derealisatie, maar kon het gelukkig bedwingen. Klinkt raar maar ben bijna opgelucht om te lezen dat ik niet de enigste ben met dit soort klachten.
Lieze
04-01-2024
Ik denk vaak dat ik doodga, maar na vele onderzoeken is het allemaal angst (Verhaal 16)
Hallo allemaal graag zou ik met mensen in contact willen komen die aanvallen hebben ik heb het nu 7 jaar en het wil maar niet over gaan het gaat om benauwdheid hartkloppingen eng in het hoofd misselijk denken dat je dood gaat en van alles mankeer na vele onderzoeken in het ziekenhuis zonder resultaat dus het is allemaal paniek /angst ik hoop hier echt vanaf te komen wie herkent dit?? Groetjes Amy
Amy
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 01-01-2024
45
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Hoiii ik heb zelfde!
Hoe kunnen wij in contact komen ?
Joey
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik heb dit heel extreem hoe kunnen we contact zoeken
Halima
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik hrb iedere dag panieksanvallen verschrikkelijk slik lorszepam en krijg nu ademhaling fysio hopen dat het helpt zo zwaar dit maar we blijfrn door knokken
Ria
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik herken me hierin en heb dagelijks paniek/angstaanvallen. De angst is er vrijwel de hele dag en zo erg dat zelfs zoiets als naar buiten gaan me een paniekaanval opleverde. Ik ben wanhopig in mijn strijd tegen de angst en heb geen leven meer. Dood gaan wil ik niet, maar leven kan ik niet. Hoe kom ik in contact met mensen met soortgelijke klachten??
Sandra
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi ja ik wil wel met jullie in contact komen laat even weten of jullie dit nog lezen
Amy.
> 2 jaar geleden
Reactie:
Heel herkenbaar. Het is geen echte angst, maar bedachte angst. GGZ psycholoog doormiddel van Cognitieve therapie kan je misschien verder helpen. Kijk ook eens op YouTube naar Wijnand van Dam.
George
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik heb t zelfde sinds 5 maanden, ik ben elke dag bang dat ik dood ga, heb hartkloppingen en ook benauwd!
Ben aan het eind van m n Latijn door het gevecht er tegen!
Groetjes,
Pedro
Pedro
> 2 jaar geleden
Reactie:
Lieve mensen,
Is het een idee om ergens een groep aan te maken en via daar onze ervaringen te delen en kijken hoe we ermee om kunnen gaan?
Mamsha
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoe komen we met elkaar in contact ? Om ervaringen te delen en oplossingen te vinden voor onze klachten
(Redactie: Helaas verwijderen we i.v.m. de nieuwe privacywetgeving avg identificeerbare persoonsgegevens zoals telefoonnummers en mailadressen.)
Amy
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi ik wil ook graag in contact komen met lotgenoten
Madhewi
> 2 jaar geleden
Reactie:
Jullie zijn van harte uitgenodigd om hier je verhaal met elkaar te delen en elkaar te inspireren. Misschien heb je in de afgelopen week een moment gehad dat je je wat beter voelde? Wat heb je toen gedaan? Ook jij hebt wat bij te dragen :-) Jouw ervaring kan een lotgenoot helpen om uit de spiraal te komen.
Succes!
Redactie
> 2 jaar geleden
Reactie:
Zou een consultatie bij één hypnose therapeut niet helpen om die zware paniekaanvallen op te lossen
Josette P
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi..
Ik herken mezelf hier in.. ik heb veel stress en hyperventilatie aanvallen. Vaak last van benauwdheid ook omdat ik voortdurend verkeerd adem of te snel. Hartkloppingen en duizelig en vooral erg moe en piekeren.
Ik herken mezelf hier in.. ik heb veel stress en hyperventilatie aanvallen. Vaak last van benauwdheid ook omdat ik voortdurend verkeerd adem of te snel. Hartkloppingen en duizelig en vooral erg moe en piekeren.
Sabine
> 2 jaar geleden
Reactie:
Misschien kunnen we een vast moment kiezen om op chattenmetlotgenoten.nl te praten?
Kannietslapen
> 2 jaar geleden
Reactie:
Dat lijkt me een super goed idee lieve lotgenoten.
Ik heb de chat al voor mijn open staan eventueel elke avond om 19.00 of 20.00 uur dat we kunnen chatten met lotgenoten?
Ik heb de chat al voor mijn open staan eventueel elke avond om 19.00 of 20.00 uur dat we kunnen chatten met lotgenoten?
Manuela
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik heb al jaren hartritme stoornissen. Dan was ik erg uit mijn doen en klreeg 0xazepam
Ik heb de laatste 3 weken van de ene stress in d e andere geloefd door allerlei dingen. Dacht dat ik een hartaanval had. Belandde bij spoedeisene hulp. Er was niks aan de hand .Maar daarna kreeg ik weer hevige hartritme stoornissen en nu komt er sinds kort ook noig paniek bij.
Daarvoor krijg ik nu nu olamza[ione, maar daar wordt je voor een aantal uren een zombie van.
Overdag gaat het wel, maar 's avonds breekt de paniek los
Ik ben alleen en al behoorlijk oud, en dat telt erg mee denk iki. De dokter had het al over ween cruirisopvang, maar daar moet ik niet aan denken.
Hoe kan ik met lotgenoten in aanraking komen?
En vooral hoe jullie er mee omgaan
Ik heb de laatste 3 weken van de ene stress in d e andere geloefd door allerlei dingen. Dacht dat ik een hartaanval had. Belandde bij spoedeisene hulp. Er was niks aan de hand .Maar daarna kreeg ik weer hevige hartritme stoornissen en nu komt er sinds kort ook noig paniek bij.
Daarvoor krijg ik nu nu olamza[ione, maar daar wordt je voor een aantal uren een zombie van.
Overdag gaat het wel, maar 's avonds breekt de paniek los
Ik ben alleen en al behoorlijk oud, en dat telt erg mee denk iki. De dokter had het al over ween cruirisopvang, maar daar moet ik niet aan denken.
Hoe kan ik met lotgenoten in aanraking komen?
En vooral hoe jullie er mee omgaan
Everdien T.
> 2 jaar geleden
Reactie:
DEZE BERICHT IS VOOR ALLE MENSEN MET EEN PANIEKAANVAL/STOORNIS !
ik heb er ook in het verleden last van gehad.
Ik heb aan de kalmeringstabletten gezeten ben naar een psycholoog geweest daar kreeg ik voor mij gevoel alleen maar rare vragen bvb heeft u zelfmoordneigingen NEE dat heb ik niet ik ben niet gek. zo willen ze wel laten voordoen. of alsof er iets op dat moment in je leven speelt stress is vaak het meest voorkomend woordje van artsen. Dit alles te hebben gehad en ik zelf weet dat er niets in mijn leven speelt wat dit kan veroorzaken ik had geen geldproblemen een mooie huis lieve en gezonde kinderen en een goed huwelijk. Toen ben ik zelf op internet op zoek gegaan naar wat dit zou kunnen veroorzaken. Ik kwam uit op magnesium tekort. Kijk maar eens naar symptomen van magnesium tekort. (staan veel van je klachten waarschijnlijk bij)
Magnesium wordt niet door het lichaam zelf aangemaakt zoals Vitamine D. Magnesium moet je dus uit je voeding halen het zit veel in spinazie noten en vis als je dit al niet dagelijks eet bouw je dus al een tekort op. ik gebuikte vloeibare magnesium van Floradix dit heeft mij enorm geholpen en ben nu van mijn klachten af. wel voel ik het soms opkomen maar dan ga ik altijd even na wat ik gegeten of gedronken heb. zo kwam ik er ook achter dat cafeïne bij mij ook een aanval opwekte. dus nu ook cafeïnevrije koffie enz. ik hoop dat je hier iets aan heb.
ik zeg altijd baat het niet schaadt het niet.
maar veel mensen hebben een tekort aan magnesium alleen wordt dit vaak niet door een arts gezien. (ze sturen je liever door naar een psycholoog en laten je zorgkosten maken )
ik zou het echt iedereen aanraden.
en Kijk vooral even bij de symptomen van een magnesium tekort geloof me dat er veel dingen bij staan die u ervaart als dat zo is zou ik direct gaan beginnen met het bij slikken van magnesium.
Groetjes Prisella
ik heb er ook in het verleden last van gehad.
Ik heb aan de kalmeringstabletten gezeten ben naar een psycholoog geweest daar kreeg ik voor mij gevoel alleen maar rare vragen bvb heeft u zelfmoordneigingen NEE dat heb ik niet ik ben niet gek. zo willen ze wel laten voordoen. of alsof er iets op dat moment in je leven speelt stress is vaak het meest voorkomend woordje van artsen. Dit alles te hebben gehad en ik zelf weet dat er niets in mijn leven speelt wat dit kan veroorzaken ik had geen geldproblemen een mooie huis lieve en gezonde kinderen en een goed huwelijk. Toen ben ik zelf op internet op zoek gegaan naar wat dit zou kunnen veroorzaken. Ik kwam uit op magnesium tekort. Kijk maar eens naar symptomen van magnesium tekort. (staan veel van je klachten waarschijnlijk bij)
Magnesium wordt niet door het lichaam zelf aangemaakt zoals Vitamine D. Magnesium moet je dus uit je voeding halen het zit veel in spinazie noten en vis als je dit al niet dagelijks eet bouw je dus al een tekort op. ik gebuikte vloeibare magnesium van Floradix dit heeft mij enorm geholpen en ben nu van mijn klachten af. wel voel ik het soms opkomen maar dan ga ik altijd even na wat ik gegeten of gedronken heb. zo kwam ik er ook achter dat cafeïne bij mij ook een aanval opwekte. dus nu ook cafeïnevrije koffie enz. ik hoop dat je hier iets aan heb.
ik zeg altijd baat het niet schaadt het niet.
maar veel mensen hebben een tekort aan magnesium alleen wordt dit vaak niet door een arts gezien. (ze sturen je liever door naar een psycholoog en laten je zorgkosten maken )
ik zou het echt iedereen aanraden.
en Kijk vooral even bij de symptomen van een magnesium tekort geloof me dat er veel dingen bij staan die u ervaart als dat zo is zou ik direct gaan beginnen met het bij slikken van magnesium.
Groetjes Prisella
prisella
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hallo Amy,
Ik heb sinds een paar maanden een angststoornis, jouw omschrijving herken ik. Volgens de huisarts mankeer ik niets maar tijdens z’n aanval geloof ik dat niet meer. 11 januari heb ik een afspraak met een psycholoog. Ook slik ik oxazepam.
Graag wil ik in contact komen om (via e-mail ?) met lotgenoten.
Groetjes Judith
Ik heb sinds een paar maanden een angststoornis, jouw omschrijving herken ik. Volgens de huisarts mankeer ik niets maar tijdens z’n aanval geloof ik dat niet meer. 11 januari heb ik een afspraak met een psycholoog. Ook slik ik oxazepam.
Graag wil ik in contact komen om (via e-mail ?) met lotgenoten.
Groetjes Judith
Judith
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hallo allemaal...word er hier nog met elkaar gesproken? Eindelijk lotgenoten met dezelfde aandoening. Ik hoor graag van jullie. Hoop ik alleen deze chat terug te kunnen vinden
Esther
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hey ja ik heb dit nu ook als bijna zes maand dat ik met rare gedachten zit en dat ik geen controle heb soms en dat ik aan dingens denk die me zouw overkomen omdat ik me constant focus op men hart en alle controle gedaan bij het ziekenhuis en blijkt dat ik met hyperventilatie en angst zit
Marleen
> 2 jaar geleden
Reactie:
Mijn hele leven heb ik al last van hyochondrie. Op mijn 10e was ik al licht overspannen. Het is heel lang goed gegegaan met behulp van antidepressiva. Maar de afgelopen 2 jaar loop ik toch weermet angsten. Veel duizeligheid en hartoverslagen en hartkloppingen. Denk vaak dat het echt helemaal fout gaat. Sinds 2 maanden is mijn Seroxat verhoogd naar 30 mg en slik ik 2 x daags 10 mg oxazepam. Ik heb goede dagen en slechte dagen en werk gemiddeld 20 uur per week. Zit voor 8 uur in de ziektewet. Ik word er zo moedeloos van dat ik de hele tijd met mijn lichaam bezig ben. Waarom kan ik niet gewoon leven. Af en toe vergeet ik gewoon dat ik alles heb om trots op te zijn maar ik ben zo met mijn hartslag en duizelingen bezig dat ik eigenlijk geen leven heb. Alle onderzoeken bij de cardioloog waren trouwens 2 maanden geleden helemaal goed. Hoe ga je hier nu toch mee om, ik weet het gewoon niet meer....
Corrine
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi Amy ik heb precies dezelfde klachten. Zit thuis met een burn-out…ben erg angstig en hypochondier denk ik….elke dag opnieuw een gevecht leveren om een beetje draaglijke dag te hebben 😰. Sterkte!
Yvonneke
> 2 jaar geleden
Reactie:
Zullen we n app aanmaken?
Ik heb ook heftige angstklachten
Tinitus door stress erg heftig
Op deze manier is er n soort steunapp
Groetjes jolanda
Laat jullie nr achter: delen is helen!
(Redactie: Helaas verwijderen we i.v.m. de nieuwe privacywetgeving avg identificeerbare persoonsgegevens zoals telefoonnummers en mailadressen.)
Ik heb ook heftige angstklachten
Tinitus door stress erg heftig
Op deze manier is er n soort steunapp
Groetjes jolanda
Laat jullie nr achter: delen is helen!
(Redactie: Helaas verwijderen we i.v.m. de nieuwe privacywetgeving avg identificeerbare persoonsgegevens zoals telefoonnummers en mailadressen.)
Jolanda
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik wil wel delen
Medicatie is geen oplossing
Kijk es op you tube markus krielen ik heb ze ook dagelijks en uren
Niet verzetten tegen angst hoe onprettig het is
Het gaat voorbij
Medicatie is geen oplossing
Kijk es op you tube markus krielen ik heb ze ook dagelijks en uren
Niet verzetten tegen angst hoe onprettig het is
Het gaat voorbij
Miranda
> 2 jaar geleden
Reactie:
Nou heb hetzelfde vroeger heel erg nuinder met vlagen
Maar hoef maar wat te voelen ben ik al bang.
Ben 56 maar wordt er niet goed van 24 uurs kastje gehad voor mijn hart niks afwijkend maar blijft gewoon in mijn hoofd.
Maar hoef maar wat te voelen ben ik al bang.
Ben 56 maar wordt er niet goed van 24 uurs kastje gehad voor mijn hart niks afwijkend maar blijft gewoon in mijn hoofd.
Caroline
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik heb ook van die gedachten.Ik heb goed geslapen en nog even blijven liggen en opeens hele nare gedachten over dood gaan.Het bleef maar malen met die gedachte.Ben opgestaan en eerst een 1/2 oxzepam genomen.Even was ik er rustig onder later weer die gedachte.Over 2 weken naar een psycholoog ik hoop maar dat ik er baat bij heb.Zijn er nog meer mensen die wat voor me kunnen betekenen Dit is geen doen
Ger
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ben al jaren op zoek naar iemand die hetzelfde meemaakt. Ik wil ook graag in contact komen met iemand die het zelfde ervaart. Niemand begrijpt het alleen wie erin zit.
Sweety
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik durf niet onder de douche ik durf eigenlijk niks ben 83 jaar durf niet onder de mensen sinds 6 weken wat kan ik hier aan doen
Bep
> 2 jaar geleden
Reactie:
We moeten afspreken in een chat zodat we met elkaar kunnen praten
Amy
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hallo ik ben Marisa en ik ben ook heel bang om dood te gaan word heel bang en zweten vooral bij het slapen gaan
Marisa
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik loop al zn 2 jaar met deze klachten. Ik ben al bij verschillende psychologen, fysiotherapien, huisartsen en psychiaters geweest en nog loop ik er mee. Ik blijf steeds in mn hoofd denken dat er iets mis met me is en ik dood of ernstig ziek ben. Mensen om mij heen snappen er niks van en merk na 2 jaar dat ze denken dat ik me aanstel of dingen verzin of zelf veroorzaak. Daarom vind ik het heel fijn om andere mensen te horen met deze klachten. Zou graag meer willen horen en ervaring willen delen.
Serena
07-12-2022
Reactie:
Ik herken dit zo erg het stofje in mij blij zijn gelukkig en gezond voelen heb ik niet meer weet ook niet meer wat ik hier aan kan doen mijn werk en privé lijden hier ook onder
Mia
26-12-2022
Reactie:
Hoi allemaal ik heb dit ook erg
Heb nu emdr en helpt iets maar nog dagelijks paniek
Lijkt of het erger word
Ben blij om deze reacties te lezen ben dus niet de enigste hopelijk kunnen we elkaar helpen
Heb nu emdr en helpt iets maar nog dagelijks paniek
Lijkt of het erger word
Ben blij om deze reacties te lezen ben dus niet de enigste hopelijk kunnen we elkaar helpen
Patricia
27-01-2023
Reactie:
Hallo allemaal, ik kamp met de zelfde problemen, door hartoverslagen raak ik in paniek en gaat me hard sneller kloppen. Daarbij ervaar ik hevige misselijkheid en mijn gedachten zijn 24/7 bij mijn hart.
In 2021 had ik hier ook last van. naar een aantal controlles bij de huisarts heb ik een holteronderzoek gekregen voor 48 uur rond gelopen te hebben met een apparaat wat mijn hartslag continue meet bleek er niks aan de hand te zijn met mijn hart. Naar de onderzoeken is het een lange tijd goed gegaan met mij. Ik dacht niet meer aan mijn hart en ik kon weer leven en me zelf zijn. Maar sinds kort ( deze week ) ( anderhalf jaar verder ) krijg ik weer het zelfde gevoel paniek en angst dat er iets met mijn hart is. Het beperkt mijn leven en zit nu al bijna 4 dagen thuis. 2 keer een rondje gelopen buiten van max 10 minuten maar ik blijf met me gedachten bij me hart en ik voel mijn hart ook de heledag door ( omdat ik er op let onbewust ) ik word er gek van…..
Als we met ze alle een groep hebben waar we het met ze alle over kunnen hebben zou fijn zijn :)
In 2021 had ik hier ook last van. naar een aantal controlles bij de huisarts heb ik een holteronderzoek gekregen voor 48 uur rond gelopen te hebben met een apparaat wat mijn hartslag continue meet bleek er niks aan de hand te zijn met mijn hart. Naar de onderzoeken is het een lange tijd goed gegaan met mij. Ik dacht niet meer aan mijn hart en ik kon weer leven en me zelf zijn. Maar sinds kort ( deze week ) ( anderhalf jaar verder ) krijg ik weer het zelfde gevoel paniek en angst dat er iets met mijn hart is. Het beperkt mijn leven en zit nu al bijna 4 dagen thuis. 2 keer een rondje gelopen buiten van max 10 minuten maar ik blijf met me gedachten bij me hart en ik voel mijn hart ook de heledag door ( omdat ik er op let onbewust ) ik word er gek van…..
Als we met ze alle een groep hebben waar we het met ze alle over kunnen hebben zou fijn zijn :)
Ayman
14-02-2023
Reactie:
Ik heb hetzelfde, in 2021 een hartinfarct gehad. Na het infarct geen angst en paniek. Nu ruime tijd later een angst en paniekstoornis. Ik heb EMDR gehad en doe nu cognitieve gedragstherapie therapie maar nog steeds erg last van angst en veel paniekaanvallen.
Marinda
09-03-2023
Reactie:
Ik zou graag in contact komen met mensen die hartklachten hebben gehad en daar een angst en paniekstoornis aan over hebben gehouden.
Marinda
09-03-2023
Reactie:
Hier hetzelfde
Nathalie
30-03-2023
Reactie:
Hallo Amy
Misschien kunnen we er samen aan werken ik heb er nu ook veel last van
App me maar
Groetjes
Redactie: Om mogelijk misbruik van persoonsgegevens te voorkomen, verwijderen we telefoonnummers en mailadressen enkele weken na plaatsing
Misschien kunnen we er samen aan werken ik heb er nu ook veel last van
App me maar
Groetjes
Redactie: Om mogelijk misbruik van persoonsgegevens te voorkomen, verwijderen we telefoonnummers en mailadressen enkele weken na plaatsing
Tiny
18-07-2023
Reactie:
Kijk op fb app lotgenoten angst en fobieen
l.m tode
18-07-2023
Reactie:
Ik herken het zit er zelf ook midden in
Ramona
21-07-2023
Reactie:
Ik herken het. Ik ben niet echt bang maar het voelt alsof er iets helemaal niet goed is.
Suiker goed, cholesterol goed, bloeddruk top, hartslag goed maar soms overslaan. Kortom alles seinen staan op groen maar ik voel me niet oké. Soort van licht misselijk gevoel.
Iets licht in het hoofd. Tja wat is dat dan hè.
Suiker goed, cholesterol goed, bloeddruk top, hartslag goed maar soms overslaan. Kortom alles seinen staan op groen maar ik voel me niet oké. Soort van licht misselijk gevoel.
Iets licht in het hoofd. Tja wat is dat dan hè.
Anna
13-09-2023
Reactie:
Ik heb dit ook, misschien kunnen we er over appen.
Ik heb mijn nummer uit elkaar geschreven zodat mijn nummer niet automatisch verwijderd word.
(Redactie: Uitwisselen van persoongegevens is toegestaan, maar om misbruik te voorkomen, verwijderen we deze enkele weken na plaatsing.)
Ik heb mijn nummer uit elkaar geschreven zodat mijn nummer niet automatisch verwijderd word.
(Redactie: Uitwisselen van persoongegevens is toegestaan, maar om misbruik te voorkomen, verwijderen we deze enkele weken na plaatsing.)
Tim
16-09-2023
Reactie:
Het is vooral angst voor de angst 😟
Heel herkenbaar.
Heb het nu zelf al 3 jaar.
De cirkel doorbreken is zeer moeilijk.
Zoals alle mensen mij sterkte wensen is dat ook het enige wat ik kan doen ❤️
Heel herkenbaar.
Heb het nu zelf al 3 jaar.
De cirkel doorbreken is zeer moeilijk.
Zoals alle mensen mij sterkte wensen is dat ook het enige wat ik kan doen ❤️
Steven
02-11-2023
Reactie:
Ik hoop dat iemand zich in mijn verhaal herkent,
Ik werd anderhalve week terug wakker van maagzuur waardoor ik in paniek raakte ( geen idee waarom ). Waardoor mijn hart heel snel ging. Nog sneller als normaal bij een paniekaanval. Daarna ging ik steeds denken van wat als dat niet normaal was en ik dood ga. Daarna elke keer piekeren over van alles en druk gevoel hoofd. Daarna soort derealisatie achtig gevoel. Vanalles opgezocht op google en gelezen. Dit gevoel heb ik al zeker 4 a 5 dagen. Waardoor ik dus nu ga denken wat als dit gevoel betekend dat ik dood ga. Dus nu denk en pieker ik elke x van misschien ga k wel dood. Wie heeft dit ook meegemaakt en wie heeft verklaring .. is dit iets wat ik mezelf wijs heb gemaakt door teveel denken .. en is dit angst voor de angst.
Waarom voel ik me zo raar. En ben ik bang dat dat komt omdat ik dan denk dat ik dood ga pff. Zo intens vies naar gevoel. Soms is dat gevoel weg en dn komt t weer
Ik werd anderhalve week terug wakker van maagzuur waardoor ik in paniek raakte ( geen idee waarom ). Waardoor mijn hart heel snel ging. Nog sneller als normaal bij een paniekaanval. Daarna ging ik steeds denken van wat als dat niet normaal was en ik dood ga. Daarna elke keer piekeren over van alles en druk gevoel hoofd. Daarna soort derealisatie achtig gevoel. Vanalles opgezocht op google en gelezen. Dit gevoel heb ik al zeker 4 a 5 dagen. Waardoor ik dus nu ga denken wat als dit gevoel betekend dat ik dood ga. Dus nu denk en pieker ik elke x van misschien ga k wel dood. Wie heeft dit ook meegemaakt en wie heeft verklaring .. is dit iets wat ik mezelf wijs heb gemaakt door teveel denken .. en is dit angst voor de angst.
Waarom voel ik me zo raar. En ben ik bang dat dat komt omdat ik dan denk dat ik dood ga pff. Zo intens vies naar gevoel. Soms is dat gevoel weg en dn komt t weer
Ka
01-01-2024
Reactie:
Hoi ka,
Het is alsof ik mijn eigen verhaal leest. Dat raar/druk in en op je hoofd (derealisatie) is echt heftig. Ik krijg daardoor ook paniekaanvallen. Het gevoel alsof je jiet echt leeft of alsof je naar een plaatje kijkt of droomt is vreselijk! Maar dit past echt bij een paniek/angststoornis. Ik loop hier al 4 maanden mee en heb met momenten ook hele diepe dalen gezien. Nu gaat het iets beter maar ben nog lang niet de oude de derealisatie is er nog en duizeligheid, lusteloos enz. Ben ook heel bang voor de volgende dip?
Loop je bij een psycholoog?
Het is alsof ik mijn eigen verhaal leest. Dat raar/druk in en op je hoofd (derealisatie) is echt heftig. Ik krijg daardoor ook paniekaanvallen. Het gevoel alsof je jiet echt leeft of alsof je naar een plaatje kijkt of droomt is vreselijk! Maar dit past echt bij een paniek/angststoornis. Ik loop hier al 4 maanden mee en heb met momenten ook hele diepe dalen gezien. Nu gaat het iets beter maar ben nog lang niet de oude de derealisatie is er nog en duizeligheid, lusteloos enz. Ben ook heel bang voor de volgende dip?
Loop je bij een psycholoog?
Lize
01-01-2024
Start zonder oorzaak (Verhaal 185)
Ik heb een vraagje ik heb last van paniekaavallen en angststronisses en eetstorenis en ben laaste zieknhuis gehaan en hart was inorde.
Maar mijn vraagje is ik zit vaak rustig op de bank of in bed en dan plots komt het huis onregelmatige verhoogde hartslag duizelig koude handen zweten koude rillingen maar onwel voelen en hart dan heel onregelmatig heel veel en dan duurt dat heel lang voor het weg gaat en ik ben dan bang dat ik doodga of iets zal krijgen of flauwvallen omdat het soms lijkt alsof het niet weg wil gaan. En ik snao niet waarom dat naar mijn gevoel zonder oorzaak start herkend iemand zich hierin alvast bedankt
Maar mijn vraagje is ik zit vaak rustig op de bank of in bed en dan plots komt het huis onregelmatige verhoogde hartslag duizelig koude handen zweten koude rillingen maar onwel voelen en hart dan heel onregelmatig heel veel en dan duurt dat heel lang voor het weg gaat en ik ben dan bang dat ik doodga of iets zal krijgen of flauwvallen omdat het soms lijkt alsof het niet weg wil gaan. En ik snao niet waarom dat naar mijn gevoel zonder oorzaak start herkend iemand zich hierin alvast bedankt
Joa
12-11-2023
laatste reactie: 26-12-2023
3
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Ik heb dit ook. Gewoon op de bank zitten en dan ineens je hart sneller voelen bonken, een soort van jezelf koud voeen worden/zweten. Door er meer aandacht op te vestigen word het alleen maar erger. Als je dan afleiding zoekt door iets te gaan doen word het al snel minder omdat je er dan minder aan denkt. Maar dit kan niet altijd de bedoeling zijn. Ik slik nu sinds 2 welen citalopram, kijken of dat wil werken
Ra
22-12-2023
Reactie:
Heel heel herkenbaar. Ook dat bang worden dat het je hart is ik heb ook uitgebreide controles gehad en ook alles goed. Ondanks dat blijf ook ik er in hangen helaas. Afleiding helpt soms idd wel maar soms ben ik bezig en kan ik onderwijl me mega druk maken in me hoofd.
Lieze
25-12-2023
Reactie:
Helaas heel herkenbaar vooral als ik iets voel maag of buikklachten dan wordt ik helemaal naar
Anna
26-12-2023
Wil je ook je hart luchten?
Dagen erna nog steeds een beetje duizelig (Verhaal 168)
Ik heb al 2 jaar paniek aanvallen.
Dat ik anderhalf uur lang helemaal slecht ga. Is dit herkenbaar dat je dagen erna nog steeds een beetje duizelig bent? En beetje hoog in de angst?
Dat ik anderhalf uur lang helemaal slecht ga. Is dit herkenbaar dat je dagen erna nog steeds een beetje duizelig bent? En beetje hoog in de angst?
Anno
09-08-2023
laatste reactie: 23-12-2023
3
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Dat zijn idd symthomen van een paniekaanval en herkenbaar, maar blijf het duizelig gevoel echt aanhouden je kan beter 10x teveel
Na de dokter bellen dan 1x te weinig !
Na de dokter bellen dan 1x te weinig !
Paul
27-08-2023
Reactie:
Dat zijn idd symthomen van een paniekaanval en herkenbaar, maar blijf het duizelig gevoel echt aanhouden je kan beter 10x teveel
Na de dokter bellen dan 1x te weinig !
Na de dokter bellen dan 1x te weinig !
Paul
27-08-2023
Reactie:
Perfect herkenbaar. Is ook enorm uitputtend voor je lichaam
K
23-12-2023
Ook als ik rustig op de bank lig (Verhaal 188)
Hoi,
Ik kamp al een poos met paniekaanvallen en angst.
1. Gevoel dat je duizelig bent terwijl je nog wel dingen kunt lezen
2. Gevoel buiten mijn lichaam te leven de wereld voelt eng en raar.
3. Wazig zien gevoel alsof je scheel kijkt.
4. Gevoel dat je langzaam verdwijnt in je hoofd.
5. Licht niet kunnen verdragen (gevoel alsof je in de lamp getrokken wordt.
6.Drukkend gevoel in hoofd en achter ogen. (alsof er water in zit)
7. Soms het gevoel dat er water in me hoofd zit.
8. Hartkloppingen (soms uit het niks)
9. Erg moe
10. Gevoel dat je heel de dag droomt
11. Koude voeten
12. Zere spieren
13. Hoofdpijn
14. Zware armen en benen (alsof de kracht eruit verdwijnt)
15. Benauwd
16. Schrikken van elk geluidje
17. Autorijden lukt niet of lastig.
18. Opgejaagd
19. Bang dat ik iets ernstigs heb
Soms komen al deze klachten ook gewoon als ik rustig op de bank ligt of aan het werk ben. Ik heb dan echt het idee dat ik dood aan een hartaanval of gek wordt in me hoofd.
Wie herkent zich hierin?
Ik kamp al een poos met paniekaanvallen en angst.
1. Gevoel dat je duizelig bent terwijl je nog wel dingen kunt lezen
2. Gevoel buiten mijn lichaam te leven de wereld voelt eng en raar.
3. Wazig zien gevoel alsof je scheel kijkt.
4. Gevoel dat je langzaam verdwijnt in je hoofd.
5. Licht niet kunnen verdragen (gevoel alsof je in de lamp getrokken wordt.
6.Drukkend gevoel in hoofd en achter ogen. (alsof er water in zit)
7. Soms het gevoel dat er water in me hoofd zit.
8. Hartkloppingen (soms uit het niks)
9. Erg moe
10. Gevoel dat je heel de dag droomt
11. Koude voeten
12. Zere spieren
13. Hoofdpijn
14. Zware armen en benen (alsof de kracht eruit verdwijnt)
15. Benauwd
16. Schrikken van elk geluidje
17. Autorijden lukt niet of lastig.
18. Opgejaagd
19. Bang dat ik iets ernstigs heb
Soms komen al deze klachten ook gewoon als ik rustig op de bank ligt of aan het werk ben. Ik heb dan echt het idee dat ik dood aan een hartaanval of gek wordt in me hoofd.
Wie herkent zich hierin?
Anoniem
04-12-2023
laatste reactie: 11-12-2023
4
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Heel herkenbaar allemaal voelt rot he?
Pim
04-12-2023
Reactie:
Deels herkenbaar!
Wel knap dat je nog kan werken.
Slik je inmiddels medicatie, zo ja welke?
Ook benieuwd wat voor angsten je hebt..
Heel veel kracht en sterkte toegewenst! Hopen dat er snel een verbetering plaatsvindt voor je :-)
Wel knap dat je nog kan werken.
Slik je inmiddels medicatie, zo ja welke?
Ook benieuwd wat voor angsten je hebt..
Heel veel kracht en sterkte toegewenst! Hopen dat er snel een verbetering plaatsvindt voor je :-)
Elise
04-12-2023
Reactie:
Nee ik slik geen medicatie heb wel oxazepam huisarts gehad voordat ik bij een psycholoog kwam, maar ik mocht dit door bij astma niet gebruiken.
Het werken is niet altijd een pretje, maar zorgt soms voor zoveel afleiding dat ik even uit m'n cirkeltje kom. Ook al weet ik soms niet hoe ik uit me bed naar me werk moet het lukt en daar ben ik blij mee.
Ik heb angsten zoals:
- Het gaat nooit meer over
- Ik wordt gek
- Ik ga flauwvallen
- Ik heb iets ernstigs in mijn hoofd
- Ik wordt nooit meer zoals ik was
Het werken is niet altijd een pretje, maar zorgt soms voor zoveel afleiding dat ik even uit m'n cirkeltje kom. Ook al weet ik soms niet hoe ik uit me bed naar me werk moet het lukt en daar ben ik blij mee.
Ik heb angsten zoals:
- Het gaat nooit meer over
- Ik wordt gek
- Ik ga flauwvallen
- Ik heb iets ernstigs in mijn hoofd
- Ik wordt nooit meer zoals ik was
Anoniem
06-12-2023
Reactie:
Ik herken het heel erg goed. Vooral het gek worden en het gevoel dat er iets ernstigs gaat gebeuren heb ik op zo'n momenten constant. En gek genoeg heb ik die het vaakst als ik rustig op de bank lig of zit..
Tis verschrikkelijk
Tis verschrikkelijk
Tim
11-12-2023
Burn-out / angststoornis (Verhaal 189)
Burn-out / angststoornis
Sinds een paar weken zit ik thuis van werk. Na een intensieve werkperiode lijkt het erop dat ik ben ingestort, men noemt het een burn-out? Al lijkt mijn burn-out niet een gebruikelijke burn-out. Ik ervaar de gehele dag een intense angst. Een buitensporige angst. Vooral angst voor mensen die eventueel voor gevaar zouden kunnen zitten. Soms neemt die angst zo toe dat ik misselijk word en in het ergste geval ook moet overgeven.
Ook heb ik nu 3x voor het slapen een paniekaanval gehad.
Het is heel vervelend, de angst overheerst bij alles wat ik doe. Ik sla helemaal dicht.
Is dit gebruikelijk bij een burn-out of is hier toch wat anders aan de hand?
Heeft iemand gouden tips hoe nu verder?
Ik heb oxazepam wat ik kan slikken en krijg gesprekken met een psycholoog... maar dat duurt nog even! Ik zou zo graag willen dat het wat dragelijker wordt. Alle tips zijn dus welkom!
En herkennen mensen dit?
Ik hoor het graag, liefs.
Sinds een paar weken zit ik thuis van werk. Na een intensieve werkperiode lijkt het erop dat ik ben ingestort, men noemt het een burn-out? Al lijkt mijn burn-out niet een gebruikelijke burn-out. Ik ervaar de gehele dag een intense angst. Een buitensporige angst. Vooral angst voor mensen die eventueel voor gevaar zouden kunnen zitten. Soms neemt die angst zo toe dat ik misselijk word en in het ergste geval ook moet overgeven.
Ook heb ik nu 3x voor het slapen een paniekaanval gehad.
Het is heel vervelend, de angst overheerst bij alles wat ik doe. Ik sla helemaal dicht.
Is dit gebruikelijk bij een burn-out of is hier toch wat anders aan de hand?
Heeft iemand gouden tips hoe nu verder?
Ik heb oxazepam wat ik kan slikken en krijg gesprekken met een psycholoog... maar dat duurt nog even! Ik zou zo graag willen dat het wat dragelijker wordt. Alle tips zijn dus welkom!
En herkennen mensen dit?
Ik hoor het graag, liefs.
Elisa
04-12-2023
laatste reactie: 06-12-2023
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Hoi,
Heel herkenbaar. Ik loop inmiddels al sinds de zomervakantie hiermee en kan er iets beter mee omgaan. Ook ik heb wat betere weken en rotweken. Ik loop ook zoals jij met constante angst angst voor de ruimte waar ik zit, of zoals jij aangeeft voor mensen. Soms loop ik en zie ik dingen wazig en wordt ik duizelig met gevoel van flauwvallen, me benen worden slap enz. Voor mij gevoel doet mijn lichaam het en komt het niet vanuit mijn hoofd. Maar vanuit een vol hoofd (burn out) kan je zoveel lichamelijke klachten krijgen volgens mijn psycholoog dat het gewoon lijkt alsof je een 1 of andere ziekte heb. Dus geloof me je bent lang niet de enigste en hoe vervelend het ook is je staat niet alleen! Sterkte!
Heel herkenbaar. Ik loop inmiddels al sinds de zomervakantie hiermee en kan er iets beter mee omgaan. Ook ik heb wat betere weken en rotweken. Ik loop ook zoals jij met constante angst angst voor de ruimte waar ik zit, of zoals jij aangeeft voor mensen. Soms loop ik en zie ik dingen wazig en wordt ik duizelig met gevoel van flauwvallen, me benen worden slap enz. Voor mij gevoel doet mijn lichaam het en komt het niet vanuit mijn hoofd. Maar vanuit een vol hoofd (burn out) kan je zoveel lichamelijke klachten krijgen volgens mijn psycholoog dat het gewoon lijkt alsof je een 1 of andere ziekte heb. Dus geloof me je bent lang niet de enigste en hoe vervelend het ook is je staat niet alleen! Sterkte!
Lieke
06-12-2023
Ik ben ten einde raad (Verhaal 160)
10 jaar geleden kreeg ik last van paniekaanvallen, dit heeft een tijd geduurd en nam langzaam weer af. Daarbij had ik klachten als, licht in het hoofd worden, gevoel van flauwvallen en hartkloppingen.
Nou heb ik sinds 12 april dagelijks paniekaanvallen. Alleen dit keer is het vele malen erger. Als ik geen aanval heb dan heb ik constant last van allerlei vreemde lichamelijke klachten. Ik zal ze hieronder neerzetten.
1.Draaiduizeligheid
2.Vertraagt reactievermogen & niet helder kunnen denken
3.Moeite met spreken
4.Gevoel buiten lichaam te leven
5.Wazig zien/dubbel zien
6.Voorwerpen lijken verder weg/ dichterbij dan ze staan
7.Alles hard maar dof horen
8.Elektrische schokjes in hoofd
9.Enorm schrikken van geluid (bovenbuurman die zijn tuinstoel aanschuift)
10.Fel licht niet verdragen
11.Licht in hoofd en bijna flauwvallen
12.Drukkend gevoel achter ogen & neus
13.Non-stop hartkloppingen/versnelde hartslag
14.Kortademig soms happen naar lucht
15.Druk op keel en borst
16.Tintelingen in armen
17.Spasmes in armen en benen (in bed)
18.Wanneer ik ogen sluit om te slapen, bewegen ze alle kanten op, trillerig en ongecontroleerd
19.Veel kwijl aanmaken (net als vlak voor overgeven)
20.Handen en voeten zweten maar voelen koud
21.Altijd moe
Zijn er mensen die dit soort klachten herkennen en past dit bij een paniekstoornis? Morgen ga ik naar de huisarts voor een lichamelijk onderzoek. Ik ben ten einde raad.
Nou heb ik sinds 12 april dagelijks paniekaanvallen. Alleen dit keer is het vele malen erger. Als ik geen aanval heb dan heb ik constant last van allerlei vreemde lichamelijke klachten. Ik zal ze hieronder neerzetten.
1.Draaiduizeligheid
2.Vertraagt reactievermogen & niet helder kunnen denken
3.Moeite met spreken
4.Gevoel buiten lichaam te leven
5.Wazig zien/dubbel zien
6.Voorwerpen lijken verder weg/ dichterbij dan ze staan
7.Alles hard maar dof horen
8.Elektrische schokjes in hoofd
9.Enorm schrikken van geluid (bovenbuurman die zijn tuinstoel aanschuift)
10.Fel licht niet verdragen
11.Licht in hoofd en bijna flauwvallen
12.Drukkend gevoel achter ogen & neus
13.Non-stop hartkloppingen/versnelde hartslag
14.Kortademig soms happen naar lucht
15.Druk op keel en borst
16.Tintelingen in armen
17.Spasmes in armen en benen (in bed)
18.Wanneer ik ogen sluit om te slapen, bewegen ze alle kanten op, trillerig en ongecontroleerd
19.Veel kwijl aanmaken (net als vlak voor overgeven)
20.Handen en voeten zweten maar voelen koud
21.Altijd moe
Zijn er mensen die dit soort klachten herkennen en past dit bij een paniekstoornis? Morgen ga ik naar de huisarts voor een lichamelijk onderzoek. Ik ben ten einde raad.
Mandy
05-07-2023
laatste reactie: 04-12-2023
9
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Hoi hoi ik lees net dit bericht. Ik heb ook veel van deze klachten. Soms zijn ze heviger aanwezig dan de andere keer.
Vandaag ook bij de huisarts geweest met constante hartkloppingen en oververmoeidheid.
De arts kon niks vinden, hartslag was helemaal prima en bloeddruk ook.
Soms vergeet ik even dat ook dit hoort bij die angststoornis die helaas erger is geworden.
Ik heb net als jou ook eerder paniekstoornis gehad.
Heb je lang onder stress gestaan of ben je heel stressgevoelig?
Vandaag ook bij de huisarts geweest met constante hartkloppingen en oververmoeidheid.
De arts kon niks vinden, hartslag was helemaal prima en bloeddruk ook.
Soms vergeet ik even dat ook dit hoort bij die angststoornis die helaas erger is geworden.
Ik heb net als jou ook eerder paniekstoornis gehad.
Heb je lang onder stress gestaan of ben je heel stressgevoelig?
Debby
14-07-2023
Reactie:
Helemaal hetzelfde
Anoniem
27-07-2023
Reactie:
Helemaal hetzelfde
Anoniem
28-07-2023
Reactie:
Ook ik heb deze klachten, al haast 4 jaar. Hele medische molen doorgegaan. Niets gevonden. Loop bij psychotherapeute en psychiater. Citalopram. Niets helpt. Enige geruststelling: als ik 1 oxazepam neem nemen klachten even af
Ellen
30-07-2023
Reactie:
Exact hetzelfde! Als de aanvallen niet aanwezig zijn heb ik dit. Soms gaat het dan een periode.
Eric
13-08-2023
Reactie:
Hoi allemaal ik heb het ook heel erg. Al een paar maanden.
Anoniem
15-10-2023
Reactie:
Hallo allemaal,
Even terugkomend op mijn verhaal. De klachten zijn nu niet meer 24/7 aanwezig. Het komt tegenwoordig in de avond opzetten. Ongeveer rond 18 a 19 uur begint het erger te worden. Vooral onverwachte geluiden kan ik dan heel erg slecht hebben. Dit kan al iets zijn als iemand die zijn neus ophaalt naast me op de bank. M'n lichaam reageert daar heel heftig op, niet echt als schrikken maar meer een stroomschok door m'n lijf. Herkent iemand dit?
Ik ben al wel heel erg opgelucht dat de klachten over het algemeen een stuk minder op de voorgrond zijn en ik mijn leven langzaam weer kan oppakken. Dit geeft goede hoop! Hoe is dat bij jullie?
Even terugkomend op mijn verhaal. De klachten zijn nu niet meer 24/7 aanwezig. Het komt tegenwoordig in de avond opzetten. Ongeveer rond 18 a 19 uur begint het erger te worden. Vooral onverwachte geluiden kan ik dan heel erg slecht hebben. Dit kan al iets zijn als iemand die zijn neus ophaalt naast me op de bank. M'n lichaam reageert daar heel heftig op, niet echt als schrikken maar meer een stroomschok door m'n lijf. Herkent iemand dit?
Ik ben al wel heel erg opgelucht dat de klachten over het algemeen een stuk minder op de voorgrond zijn en ik mijn leven langzaam weer kan oppakken. Dit geeft goede hoop! Hoe is dat bij jullie?
Mandy
31-10-2023
Reactie:
Herkenbaar!!! Ga is juist tegen werken door bijvoorbeeld te sporten. Dat help erg veel en blijf je leuken dingen doen. Je moet echt juist tegen je lichaam in werken ondanks dat je misschien niet in staat bent om dat te kunnen doen maar dus tegen gewoon tegen je lichaam in werken. Zal je zien dat je klachten automatische weggaan.
Hans
15-11-2023
Reactie:
Hoi,
Dit is echt alsof ik mijn eigen verhaal leest. Al jouw klachten zijn exact de klachten waar ik ook last van heb. Je krijgt bijvoorbeeld uit het niets hartkloppingen en wordt bang. Hierdoor ga je je nog drukker maken en begint er paniek te ontstaan.
Zo blij dat ik dit leest dat ik niet de enige ben.
Dit is echt alsof ik mijn eigen verhaal leest. Al jouw klachten zijn exact de klachten waar ik ook last van heb. Je krijgt bijvoorbeeld uit het niets hartkloppingen en wordt bang. Hierdoor ga je je nog drukker maken en begint er paniek te ontstaan.
Zo blij dat ik dit leest dat ik niet de enige ben.
Janny
04-12-2023
Ik begrijp niet waar ik nou zo bang voor ben (Verhaal 141)
Ik kamp nu al 2 jaar op en af met paniekaanvallen en algeheel ellendig voelen. Prikkelbare darm, benauwdheid, hoofdpijn, moe, pijn/steken op de borst, hartkloppingen, pgejaagd voelen, en zo voort... jullie kennen het waarschijnlijk wel.
Soms heb ik periodes dat het wekenlang goed gaat (en meestal zijn het dan periodes waar het een paar weken wat minder gaat. Echte hevige paniekaanvallen zelf heb ik al een hele tijd niet meer gehad, nou tot de laatste paar weken dan.
Het vervelende is dat ik niet begrijp waar ik nou zo bang voor ben. Ik heb eigenlijk gewoon een luizenleven, doe gewoon mijn studie op de uni, waar velen ook nog de stress van werk, schulden, en op zichzelf wonen bij hebben. En dat gaat me allemaal wel goed af. Vaak genoeg ga ik prima door een stressvolle periode heen, met wat hoofdpijn, buikpijn en niet lekker zijn, maar dat is voor mij nu wel vaste kost. Maar nu zijn de klachten opeens zo erg dat ik het vertrouwen in mijn lichaam kwijt ben.
Mijn lichaam doet nu gewoon de hele dag door pijn, mijn rug, zij borst, nek is zo erg verkrampt dat ik moeilijk adem krijg. Ik leef de hele dag in angst dat ik weer een paniekaanval krijg, of wat dat ellendige gevoel ook mag zijn. De angst dat de pijn nog erger wordt is groter, dan de angst om dood te gaan. En het stomme is dan nog de realisatie dat ik het mezelf aan doe.
Ik zwem normaal gesproken 2 keer in de week, maar merk dat ik dit steeds vaker oversla door de ellende die ik voel, en als ik ga dan erger ik me aan hoe ik me voel. Voorheen voeldee ik me wel beter naar het sporten, maar nu is het meer een extra stresspost dan ontspanning.
Ben (ongv een jaar geleden) bij de psycholoog geweest, maar wat ik daar leerde was om gewoon door te gaan ook al voel je je ellendig en niet goed. En wat oefeningen die angst moesten opwekken zodat ik er beter mee om leerde gaan (werd niet bang van de oefeningen). En dat het dan vanzelf beter zou gaan (nou niet dus). Ben ook vaak genoeg bij dokter geweest, ( nu wordt ik ook weer onderzocht dus maak je daar geen zorgen over)
Heb wel eens gelezen dat wandelen of lekker afleiding zoeken helpt bij een paniekaanval. Maar als ik er een heb begin ik helemaal te shaken en kan ik amper lopen, daarnaast kan ik gewoon niet meer concentreren op de tv of een boek. Wat voor mij het beste helpt is gewoon met iemand kletsen (het liefst iemand die je gerust stelt en niet mee in paniek raakt). Ademhalingsoefeningen helpen bij mij alleen als ik me redelijk voel, niet meer als ik al in paniek ben en niet meer weet hoe ik moet ademhalen.
Iemand die zich herkend in mijn verhaal of misschien tips heeft? Ik overweeg nu alternatieve geneeswijzen te proberen, ook al geloof ik er niet zo in.
Sorry dat het zo'n jankverhaal geworden is. Zeker voor degene die net als ik zich alleen maar meer zorgen maken als ze lezen dat mensen hier al 5/10/20 of meer jaar last van hebben met soms nog ergere klachten dan ik. Voor deze personen eindig ik met een positieve noot. Deze 2 jaar was zeker niet alleen maar ellende, ik heb ook genoeg leuke dingen gedaan, dagjes weg, gezellige feestjes, lekker op vakantie (in NL, maar was toch leuk). Ik heb zelfs meerdere keren een zwemmarathon gedaan, de laatste nog een paar weken terug en dat ging eigenlijk prima. Deze zomer heb ik gewoon hele weken gewerkt (was super stressvol, nog erger dan nu eigenlijk, maar toen ging het wel goed op een enkele migraine aanval na dan).
Dus voor de mensen die denken dat het nooit meer goedkomt (mezelf), kom op overleef deze periode even, het wordt vanzelf weer een keer beter. (Verassend genoeg luchte het schrijven van dit verhaal een beetje op)
Soms heb ik periodes dat het wekenlang goed gaat (en meestal zijn het dan periodes waar het een paar weken wat minder gaat. Echte hevige paniekaanvallen zelf heb ik al een hele tijd niet meer gehad, nou tot de laatste paar weken dan.
Het vervelende is dat ik niet begrijp waar ik nou zo bang voor ben. Ik heb eigenlijk gewoon een luizenleven, doe gewoon mijn studie op de uni, waar velen ook nog de stress van werk, schulden, en op zichzelf wonen bij hebben. En dat gaat me allemaal wel goed af. Vaak genoeg ga ik prima door een stressvolle periode heen, met wat hoofdpijn, buikpijn en niet lekker zijn, maar dat is voor mij nu wel vaste kost. Maar nu zijn de klachten opeens zo erg dat ik het vertrouwen in mijn lichaam kwijt ben.
Mijn lichaam doet nu gewoon de hele dag door pijn, mijn rug, zij borst, nek is zo erg verkrampt dat ik moeilijk adem krijg. Ik leef de hele dag in angst dat ik weer een paniekaanval krijg, of wat dat ellendige gevoel ook mag zijn. De angst dat de pijn nog erger wordt is groter, dan de angst om dood te gaan. En het stomme is dan nog de realisatie dat ik het mezelf aan doe.
Ik zwem normaal gesproken 2 keer in de week, maar merk dat ik dit steeds vaker oversla door de ellende die ik voel, en als ik ga dan erger ik me aan hoe ik me voel. Voorheen voeldee ik me wel beter naar het sporten, maar nu is het meer een extra stresspost dan ontspanning.
Ben (ongv een jaar geleden) bij de psycholoog geweest, maar wat ik daar leerde was om gewoon door te gaan ook al voel je je ellendig en niet goed. En wat oefeningen die angst moesten opwekken zodat ik er beter mee om leerde gaan (werd niet bang van de oefeningen). En dat het dan vanzelf beter zou gaan (nou niet dus). Ben ook vaak genoeg bij dokter geweest, ( nu wordt ik ook weer onderzocht dus maak je daar geen zorgen over)
Heb wel eens gelezen dat wandelen of lekker afleiding zoeken helpt bij een paniekaanval. Maar als ik er een heb begin ik helemaal te shaken en kan ik amper lopen, daarnaast kan ik gewoon niet meer concentreren op de tv of een boek. Wat voor mij het beste helpt is gewoon met iemand kletsen (het liefst iemand die je gerust stelt en niet mee in paniek raakt). Ademhalingsoefeningen helpen bij mij alleen als ik me redelijk voel, niet meer als ik al in paniek ben en niet meer weet hoe ik moet ademhalen.
Iemand die zich herkend in mijn verhaal of misschien tips heeft? Ik overweeg nu alternatieve geneeswijzen te proberen, ook al geloof ik er niet zo in.
Sorry dat het zo'n jankverhaal geworden is. Zeker voor degene die net als ik zich alleen maar meer zorgen maken als ze lezen dat mensen hier al 5/10/20 of meer jaar last van hebben met soms nog ergere klachten dan ik. Voor deze personen eindig ik met een positieve noot. Deze 2 jaar was zeker niet alleen maar ellende, ik heb ook genoeg leuke dingen gedaan, dagjes weg, gezellige feestjes, lekker op vakantie (in NL, maar was toch leuk). Ik heb zelfs meerdere keren een zwemmarathon gedaan, de laatste nog een paar weken terug en dat ging eigenlijk prima. Deze zomer heb ik gewoon hele weken gewerkt (was super stressvol, nog erger dan nu eigenlijk, maar toen ging het wel goed op een enkele migraine aanval na dan).
Dus voor de mensen die denken dat het nooit meer goedkomt (mezelf), kom op overleef deze periode even, het wordt vanzelf weer een keer beter. (Verassend genoeg luchte het schrijven van dit verhaal een beetje op)
Grote stresskip
30-03-2023
laatste reactie: 30-11-2023
4
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Hey hoi, het klinkt misschien heel stom maar ben zo blij nu ik jou verhaal lees exact wat jij zegt heb ik ook!
Demi
15-04-2023
Reactie:
Hoi hoi,
Heb je al alternatieve geneeswijzen geprobeerd? Ik wil dat ook graag proberen, dus vroeg me af of het geholpen heeft bij jou.
Heb je al alternatieve geneeswijzen geprobeerd? Ik wil dat ook graag proberen, dus vroeg me af of het geholpen heeft bij jou.
Nikki
31-08-2023
Reactie:
Exact hetzelfde hier!
Eric
03-09-2023
Reactie:
Wellicht is een NLP coach iets voor jou?
En niet te streng zijn voor jezelf aub!
Sterkte
En niet te streng zijn voor jezelf aub!
Sterkte
Daan
30-11-2023
24 jaar en struggle met hypochronie (Verhaal 178)
Hallo allemaal,
Ik ben een meisje van 24 jaar en struggle met hypochronie. Ik heb 2 weken geleden voor het eerst een paniekaanval gehad.. sinds die dag ben ik bang voor een hartaanval. Ik weet niet zeker of het een paniekaanval is geweest, ookal zegt de dokter me dit aan de telefoon.
Ik lig in bed en voel dat een steek in mijn linkerborst en denk dan dat dit doortrekt. Ik word duizelig en begin te zweten.. druk op de borst voel ik niet echt. Ik ben echt constant bezig met dit gevoel en vooral in de avonduren.. als ik geen afleiding meer heb. Hierna begin ik heel hard te huilen en kom ik niet uit de angst.
Wie kan mij helpen?
Ik ben een meisje van 24 jaar en struggle met hypochronie. Ik heb 2 weken geleden voor het eerst een paniekaanval gehad.. sinds die dag ben ik bang voor een hartaanval. Ik weet niet zeker of het een paniekaanval is geweest, ookal zegt de dokter me dit aan de telefoon.
Ik lig in bed en voel dat een steek in mijn linkerborst en denk dan dat dit doortrekt. Ik word duizelig en begin te zweten.. druk op de borst voel ik niet echt. Ik ben echt constant bezig met dit gevoel en vooral in de avonduren.. als ik geen afleiding meer heb. Hierna begin ik heel hard te huilen en kom ik niet uit de angst.
Wie kan mij helpen?
Paniekaanval of angstaanval?
10-09-2023
laatste reactie: 29-11-2023
5
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Heel herkenbaar,zelf 25 jaar geleden ook gehad was 21 toen ben zo vaak nagekeken in het ziekenhuis ambulance etc nooit iets gevonden!
Altijd maar even geruststelling na een goede diagnose.
Tip hoe vervelend ook probeer het te accepteren en laat je begeleiden door je huisarts.
Altijd maar even geruststelling na een goede diagnose.
Tip hoe vervelend ook probeer het te accepteren en laat je begeleiden door je huisarts.
Corné
11-09-2023
Reactie:
Goedemiddag!
Ik heb het ook altijd in de avond! Dus heel herkenbaar merk dat ik daarna nog extreem moe ben. Dus merk echt dat het mij constant sloopt.
Ik heb het ook altijd in de avond! Dus heel herkenbaar merk dat ik daarna nog extreem moe ben. Dus merk echt dat het mij constant sloopt.
Eer
12-09-2023
Reactie:
Ik ben een jongen van 23 ik heb daar ook veel last van heb je er nog steeds last van
Jeroen
29-10-2023
Reactie:
Beste lotgenoten, alles wat jullie vertellen heb ik ook. Maar ooit had ik het niet natuurlijk en jullie ook niet. Wat bij mij heel veel helpt is SPORTEN en laten gaan. Natuurlijk is laten toe staan een grote proces maar geloof me, het werkt wel. En elke keer als ik weer een terug val heb gebruik ik hetzelfde methode. Laten gaan en Sporten. Lichaam wend daar ook weer aan. Dit is wat ik doe. En natuurlijk wat ook heel veel helpt is je ademhalingsoefeningen te doen. Want Paniekaanval kan je doorbreken door ineens goed ademhalingsoefeningen te doen. Al kan je niet doorbreken, je gaat er toch niet dood aan. Het is wel angstig maar je gaat er niet dood aan. Probeer juist tegen je angsten te werken. Dat doe ik ook. Als ik een voorbeeld mag geven. Als ik zo iets mee maakt ga ik ook juist met vrienden uit. Geloof me het is dan even niet gezellig omdat je loopt te piekeren maar lichaam is zo gebouwd dat je automatische vergeet en weer ineens gezellig hebt.
Hans
15-11-2023
Reactie:
Hey, hier een 23 jaar meisje met exact dezelfde methoden. Ik ben dit jaar al meerder keren naar het ziekenhuis en de dokter geweest, maar alles is volgens hen normaal. Momenteel zit mijn paniekstoornis diep en moet ik vele keren per dag mijn ademhaling regulariseren en uit de gedachte komen dat mijn hart het alle seconden zou kunnen begeven, en inderdaad ook meer s' avonds. Zoals de persoon hierboven is het wel waar dat we dit ooit niet hadden, en dat de kans veel kleiner is dat we iets zouden hebben dan niet. Hopelijk vinden we snel een manier om ermee om te gaan, ik ga nu bv. aan de slag met een therapeut die me met onbewuste stress en paniek gaat helpen.
Anoniem
29-11-2023
Na mijn bevalling heb ik last van paniekaanvallen (Verhaal 187)
De laatste maanden na mijn bevalling heb ik last van paniekaanvallen. Gewoon als er familie op bezoek komt heb ik er vaak last van. Durf soms niet te drinken van mijn glas omdat ik dan begin te trillen. Paar weken geleden ging ik naar de bakker en daar kreeg ik het ook. Ik probeer zo weinig mogelijk nog naar de winkel te gaan. Dit is heel frustrerend en vermoeiend. Ik heb 6 jaar nachtwerk gedaan, nu ben ik begonnen met een strijkpunt thuis om voor mijn dochtertje te kunnen zorgen. Dus veel sociaal contact heb ik niet meer. Bij mijn vorige 2 zwangerschappen heb ik dit nooit gehad. Ben al verschillende keren bij de dokter geweest, zij schreef mij escitalopram voor maar na meer dan 3 maand niks van effect. Eergisteren terug geweest bij haar en nu moet ik afbouwen en sedistress erbij nemen. Hopelijk doet dit iets uit. Zit al maanden met bloedverlies na het plaatsen van een spiraal en bloedend tandvlees soms zo heftig dat ik gewoon aan het praten ben en het bloed zo in mijn mond loopt. Bloed laten testen en kwamen tot conclusie dat ik factor von willebrand zou hebben maar bij een professor geweest en ik kan dit niet hebben. Normaal gezien zou ik terug testen moeten doen maar zie dit niet zitten. Volgende week moet ik een darmonderzoek ook laten uitvoeren want zit al maanden met diarree. Heb overal gewrichtspijnen hoofdpijn dagelijks 😞. Mijn huishouden kan ik gelukkig nog doen en voor mijn gezin zorgen ook. Ik ben ten einde raad. Ben altijd zo welgezind geweest en opgewekt en nooit geen angsten gehad. De dokter sprak van een psycholoog maar zie dit echt niet zitten. Antidepressiva wil ze mij niet voorschrijven omdat ze daar blijkbaar heel streng op geworden zijn. Zijn er nog mensen die zich hierin herkennen en hoe gaan jullie daarmee om? Want ik weet het voor het moment niet meer. Alvast bedankt voor jullie reacties of goeie raad
Van Hoecke
29-11-2023
Toon reacties
Verberg reacties
Paniekaanvallen terug na 12/13 jaar (Verhaal 184)
Hallo allemaal,
Na 12/13 jaar geen paniekaanvallen gehad te hebben, lijkt het nu toch terug te zijn.
Ik heb het niet dagelijks, maar het komt vooral 's avonds als ik in bed lig.
Dan voelt het alsof mijn hart overslaat, krijg ik koude rillingen en tegelijkertijd breekt het zweet mij uit.
Vaak ook misselijk daarna, hartslag die omhoog gaat en "licht" in mijn hoofd.
Gevolg is dat ik niet durf te gaan slapen omdat ik bang ben dat ik niet meer wakker word.
Is dit herkenbaar bij iemand?
2 weken geleden bij de huisarts geweest.
Hartslag was goed, zuurstof ook.
Hij hoorde geen ruis of iets anders.
Als ik bleef twijfelen mocht ik bellen om een hartfilmpje te laten maken of een holster voor 1 of 2 dagen.
Ik wil dat eigenlijk wel, maar durf niet zo goed te bellen omdat ik bang ben dat ze mij voor gek verklaren.
Na 12/13 jaar geen paniekaanvallen gehad te hebben, lijkt het nu toch terug te zijn.
Ik heb het niet dagelijks, maar het komt vooral 's avonds als ik in bed lig.
Dan voelt het alsof mijn hart overslaat, krijg ik koude rillingen en tegelijkertijd breekt het zweet mij uit.
Vaak ook misselijk daarna, hartslag die omhoog gaat en "licht" in mijn hoofd.
Gevolg is dat ik niet durf te gaan slapen omdat ik bang ben dat ik niet meer wakker word.
Is dit herkenbaar bij iemand?
2 weken geleden bij de huisarts geweest.
Hartslag was goed, zuurstof ook.
Hij hoorde geen ruis of iets anders.
Als ik bleef twijfelen mocht ik bellen om een hartfilmpje te laten maken of een holster voor 1 of 2 dagen.
Ik wil dat eigenlijk wel, maar durf niet zo goed te bellen omdat ik bang ben dat ze mij voor gek verklaren.
Marieke
08-11-2023
laatste reactie: 19-11-2023
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Mijn dokter zei mij dat het nachtelijke (tril)angst was. In de avond komen er veel meer processen door in je lichaam waar je je bewuster van bent, dan overdag. Mensen die al paniekgevoelig zijn, kan voor hen elk dingetje een trigger zijn, echter kun je zelf bepalen of je je helemaal laat gek maken door die trigger of dat je het enigzins onder controle kan houden, en echt al je tegen je zelf zegt dit is een aankomende paniekaanval, ik houd me zelf voor de gek, ik ga niet dood, dit is die verdomde paniek, dan gaat het elke keer een stuk sneller weg die paniek. Heel veel mensen met paniekaanvalllen in de avond/nacht durven niet ‘in te slapen’ omdat ze dan bang zijn niet meer wakker te worden… ik had dat ook en heel af en toe nog, met alchohol bijvoorbeeld heb ik veel eerder die paniektriggers of wanneer ik nog heel veel eet voor het slapengaan en niet goed water drink. Heel veel dingen zijn te voorkomen, maar met ons vaak drukke leventje gaat de rust en gezond leven aan ons voorbij, en als vrouw spelen je hormonen ook een hele grote rol. Wanneer je je zo angstig voelt voor het slapen, is afleiding echt heel belangrijk, ga dan pas slapen wanneer het weer goed voelt en je heel vermoeid bent, geen druk zetten om te moeten slapen dat werkt averechts, gewoon even positiefe afleiding en dat gaat het echt een stuk beter. Ik hoop dat het je gaat helpen. Je bent zeker niet de enige.
Ja ik herken je verhaal
19-11-2023
Overtuigd dat er betere tijden aankomen (Verhaal 186)
Hey iedereen,
In februari 2013 werd mijn tweede zoon geboren.Hij had kwaaltjes zoals reflex en allergie waardoor mijn periode anders verliep dan dat ik in gedachten had.We bleven doorgaat en begon terug te werken tot in september 2013 …kreeg ik een enorme paniek.Ik kwam uit mijn bed recht in de zetel.Ik was heel de dag aan het overleven om mijn ademhaling onder controle te krijgen.(hyperventilatie) heil in mijn hoofd en ik kwam mijn deur niet meer uit.Zelfs bij het douche had ik iemand nodig op bij mij te blijven want ik zou flauwvallen.
De dokters hebben mij enorm moeten overtuigen om een anti - depressiva te nemen.Na weken toch moeten toegeven en het heeft mijn leven gered.In 2014 kregen we de verschrikkelijke diagnose van onze oudste zoon ;hij heeft een ongeneeslijke spierziekte en zal zeer snel achteruit gaan.Gelukkig nam ik toen al iets om mij wat rustiger te houden.
Ik had mijn leven terug wat op reels en we aanvaarden ,na een jaar,de diagnose van onze zoon en we gaan er het beste van maken.In 2022 schakelde ik over naar een andere depressiva.Mijn hyperventilatie kwam terug dus kreeg ik nog wat medicatie bij (die blijkt dat hij kortstondig gebruikt mocht worden)
Van 2022 tot juni 2023 liep alles terug vlotter.
In juli begon ik terug mijn paniekaanvallen te krijgen dit op reis….verschrikkelijk!
Sinds dien ben ik terug aan het vechten tegen paniek en hyperventilatie.
Op dit moment november 2023 heeft het zijn hoogtepunt bereikt…weer angst om buiten te komen,draaien,heil….Ik beslis om terug over te schakelen naar mijn vorige anti-depressiva die toch meer effect had dan degene die ik nu neem.
Je komt buiten en ervaart paniek…je krijgt paniek door de paniek en zo geraak je in de visuele cirkel.
Maar ik ben er van overtuigd dat er betere tijden aankomen en ik volle 💯 terug weer zoals voorheen zal worden.Dit is niet van vandaag op morgen.Door julie verhalen te lezen weet ik tenminste dat ik niet alleen ben en het even kunnen neerschrijven doet ook wel deugd.Never give up!yes,We can!!!Veel liefs
In februari 2013 werd mijn tweede zoon geboren.Hij had kwaaltjes zoals reflex en allergie waardoor mijn periode anders verliep dan dat ik in gedachten had.We bleven doorgaat en begon terug te werken tot in september 2013 …kreeg ik een enorme paniek.Ik kwam uit mijn bed recht in de zetel.Ik was heel de dag aan het overleven om mijn ademhaling onder controle te krijgen.(hyperventilatie) heil in mijn hoofd en ik kwam mijn deur niet meer uit.Zelfs bij het douche had ik iemand nodig op bij mij te blijven want ik zou flauwvallen.
De dokters hebben mij enorm moeten overtuigen om een anti - depressiva te nemen.Na weken toch moeten toegeven en het heeft mijn leven gered.In 2014 kregen we de verschrikkelijke diagnose van onze oudste zoon ;hij heeft een ongeneeslijke spierziekte en zal zeer snel achteruit gaan.Gelukkig nam ik toen al iets om mij wat rustiger te houden.
Ik had mijn leven terug wat op reels en we aanvaarden ,na een jaar,de diagnose van onze zoon en we gaan er het beste van maken.In 2022 schakelde ik over naar een andere depressiva.Mijn hyperventilatie kwam terug dus kreeg ik nog wat medicatie bij (die blijkt dat hij kortstondig gebruikt mocht worden)
Van 2022 tot juni 2023 liep alles terug vlotter.
In juli begon ik terug mijn paniekaanvallen te krijgen dit op reis….verschrikkelijk!
Sinds dien ben ik terug aan het vechten tegen paniek en hyperventilatie.
Op dit moment november 2023 heeft het zijn hoogtepunt bereikt…weer angst om buiten te komen,draaien,heil….Ik beslis om terug over te schakelen naar mijn vorige anti-depressiva die toch meer effect had dan degene die ik nu neem.
Je komt buiten en ervaart paniek…je krijgt paniek door de paniek en zo geraak je in de visuele cirkel.
Maar ik ben er van overtuigd dat er betere tijden aankomen en ik volle 💯 terug weer zoals voorheen zal worden.Dit is niet van vandaag op morgen.Door julie verhalen te lezen weet ik tenminste dat ik niet alleen ben en het even kunnen neerschrijven doet ook wel deugd.Never give up!yes,We can!!!Veel liefs
Sarah
15-11-2023
Toon reacties
Verberg reacties
Moet ik toch naar de spoedpost gaan? (Verhaal 182)
Goedemiddag, daar ben ik dan ik hoop dat jullie ook deze klacht hebben die ik momenteel heb waardoor ik helemaal gek word.
Ik heb een jaar lang met paniekaanvallen geworsteld die ik eindelijk voor me gevoel nu onder de knie heb. Alleen ik blijf een rare klacht houden ik heb steeds in mijn linkerhals pijn wat komt en weer gaat. Ben al 10x bij de huisarts geweest en die denk dat het niks lichamelijks is maar toch voel ik deze pijn en word ik er zo bang voor omdat ik het gevoel heb dat mijn hals slagader daar iets mee is hebben jullie ook deze klachten en hoor dit dan erbij dat ik dit eraan overhoud van al die paniek of moet ik toch naar de spoedpost gaan?
Ik heb een jaar lang met paniekaanvallen geworsteld die ik eindelijk voor me gevoel nu onder de knie heb. Alleen ik blijf een rare klacht houden ik heb steeds in mijn linkerhals pijn wat komt en weer gaat. Ben al 10x bij de huisarts geweest en die denk dat het niks lichamelijks is maar toch voel ik deze pijn en word ik er zo bang voor omdat ik het gevoel heb dat mijn hals slagader daar iets mee is hebben jullie ook deze klachten en hoor dit dan erbij dat ik dit eraan overhoud van al die paniek of moet ik toch naar de spoedpost gaan?
Michael
16-10-2023
Toon reacties
Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Het leek echt of mijn laatste dag aangekomen was (Verhaal 177)
Ik heb nu 10 jaar geleden last gekregen van een plotse aanval van hyperventilatie. Dit was voor mij zo'n angstig gevoel. Het leek echt of mijn laatste dag aangekomen was.. nu nog steeds last van. Verleden zaterdag had ik een BBQ. Plots leek het of mijn zicht stilletjes aan wegging. Ik zag witte vlekken voor mijn ogen. Wss een migraineaanval dacht ik.. ik had dit nogmaals gehad, maar elke keer als ik dit krijg wordt ik zo angstig en komt de angstaanval vrijwel meteen opzetten. Deze keer was het zo heftig en eng dat ik nu al 4-5 dagen last van heb.. het lijkt een beetje aan te blijven slepen.. heel de tijd onrustig, angstige gedachten, moeilijk de juiste woorden kunnen vinden, de eerste dag na de aanval leek het echt of ik emotieloos was, dit is nu wel wat beter maar toch zijn er nog die andere dingen.. ik ben ook nog vrij veel afwezig omdat ik veel bezig ben met mezelf.. ik heb een zeer heftige controledrang, ben heel de dag bezig met informatie te herhalen om te zien of ik niets vergeet of dement word, heel de tijd mijn hartslag checken.. zeer vermoeiend! Ik hoop dat er nog mensen zijn die dit allemaal ervaren.. zou mij al een pak geruster stellen.
Wees sterk allemaal en goeie moed! Samen kunnen wij dit!
Veel liefs!
Wees sterk allemaal en goeie moed! Samen kunnen wij dit!
Veel liefs!
KP
06-09-2023
laatste reactie: 16-10-2023
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Afwezigheid (vrees om dement te worden of dementie te ontwikkelen), hartslag checken, bloeddruk checken, nekklachten (duizelig in de auto).
Allemaal zeer vermoeiend terwijl je gewoon je leven wil leiden.
Allemaal zeer vermoeiend terwijl je gewoon je leven wil leiden.
Indi
16-10-2023
Ik zat bij de kapper en werd opeens niet lekker (Verhaal 179)
Ik zat bij de kapper en werd opeens niet lekker. Ik kreeg een enorm gloeiend gevoel in mijn borstkas en en op mijn rug het kwam als golven over me heen . Ik voelde me ook een beetje onwerkelijk mijn hartslag werd steeds hoger tot uiteindelijk 140. Daarna even buiten gezeten frisse lucht en iets zoets gedronken trillende handen. Daarna weer zo'n golf en daarna was het klaar Nu lichtjes angst wat is mij overkomen? is dit paniek? Ik Lee vaak druk op de borst maar ik had juist een heel heet gloeiend gevoel in de bortst en zweet gutste van mij af. Help is dit angst?
Anoniem
12-09-2023
laatste reactie: 16-10-2023
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Je kan altijd even langs de huisarts gaan voor een check-up.
Allicht gaat dit wel een aaneenschakeling van reacties geweest zijn.
Allicht gaat dit wel een aaneenschakeling van reacties geweest zijn.
Anoniem
16-10-2023
Mijn vriendin kampt met (wat ik denk) een angststoornis (Verhaal 181)
Hallo allemaal,
Mijn vriendin kampt met (wat ik denk) een angststoornis. Ze kan op de gekste momenten in paniek raken en begint te trillen en te huilen en soms zelf zelfmoord gedachtes. Ik weet niet meer wat ik moet doen want ze wilt geen hulp aannemen zolang ze er “nog niet klaar voor is”. Onze relatie lijdt er steeds meer onder en ik wil haar niet kwijt. Ze weigert hiermee te praten met naasten of familie omdat ze bang is dat ze een soort stempel krijgt waardoor mensen anders over haar gaan denken. Ze is een onwijze denker en dromer en zit continu in gedachte en trekt zich heel veel aan van wat andere mensen van haar vinden. Ik heb al meerdere pogingen gedaan om tot haar door te dringen dat piekeren geen zin heeft en dat ze schijt moet hebben aan wat anderen van der vinden maar het wil gewoon niet lukken..
Ik hoop dat iemand hier mij wat tips of trucjes kan vertellen hoe ik hiermee om moet gaan en hoe ik haar kan helpen. Ik wil haar niet ergens toe dwingen maar mijn ik heb al van alles geprobeerd en ik kan gewoon niet tot haar doordringen.
Mvg,
Rob.
Mijn vriendin kampt met (wat ik denk) een angststoornis. Ze kan op de gekste momenten in paniek raken en begint te trillen en te huilen en soms zelf zelfmoord gedachtes. Ik weet niet meer wat ik moet doen want ze wilt geen hulp aannemen zolang ze er “nog niet klaar voor is”. Onze relatie lijdt er steeds meer onder en ik wil haar niet kwijt. Ze weigert hiermee te praten met naasten of familie omdat ze bang is dat ze een soort stempel krijgt waardoor mensen anders over haar gaan denken. Ze is een onwijze denker en dromer en zit continu in gedachte en trekt zich heel veel aan van wat andere mensen van haar vinden. Ik heb al meerdere pogingen gedaan om tot haar door te dringen dat piekeren geen zin heeft en dat ze schijt moet hebben aan wat anderen van der vinden maar het wil gewoon niet lukken..
Ik hoop dat iemand hier mij wat tips of trucjes kan vertellen hoe ik hiermee om moet gaan en hoe ik haar kan helpen. Ik wil haar niet ergens toe dwingen maar mijn ik heb al van alles geprobeerd en ik kan gewoon niet tot haar doordringen.
Mvg,
Rob.
Rob
05-10-2023
Toon reacties
Verberg reacties
Paniekaanvallen + chronische hyperventilatie, het gevoel te gaan stikken (Verhaal 180)
Hoi lieve mensen
Jullie zijn zeker niet alleen.
Ik heb sinds 2017 ook de diagnose angststoornis gekregen. Bij mij uit het zich het ergste in het gevoel te stikken, niet diep kunnen inademen waardoor het lijkt dat je te weinig zuurstof krijgt en dan beginnen mijn benen slap te worden , mijn handen te tintelen, ik ga wazig zien en trillen en het lijkt alsof ik flauw ga vallen. De paniekaanvallen zijn heel lang "weg" (onder controle ) geweest tot ik april 2023 het ineens super heftig terug kwam en tot de dag van vandaag niet weg is gegaan . Ik heb bloed laten trekken en ben bij de longspecialist geweest die aan ademtest heeft gedaan en een longfoto...conclusie "hyperventilatie". Ik ben ondertussen opnieuw gestart met therapie, zowel bij een psycholoog als bij een ademhalingskinesist die ook somatische therapie doet. Ik kan zeggen dat er wel een kleine verbetering is want ik kom van dagelijks bijna continue in een paniekaanval te zitten naar ook nog dagelijks aanvalletjes maar niet meer continue en die zijn sneller onder controle . Maar het blijft zo frustrerend
. Vooral op restaurant gaan met een grote groep of het openbaar vervoer nemen is moeilijk. Ik krijg echt momenten dat ik precies aan het stikken ben en ondertussen weet ik wat het is maar het blijft het enigste gevoel ooit . Ik zit ondertussen ook thuis met een burnout omdat ik het minste stress gewoon niet meer aan kan . Het is zo lang weggeweest en nu al 5maanden continue aanwezig. Hoop er ooit vanaf te komen. Herkenbaar ? Ik hoop op reacties . Veel liefs
Jullie zijn zeker niet alleen.
Ik heb sinds 2017 ook de diagnose angststoornis gekregen. Bij mij uit het zich het ergste in het gevoel te stikken, niet diep kunnen inademen waardoor het lijkt dat je te weinig zuurstof krijgt en dan beginnen mijn benen slap te worden , mijn handen te tintelen, ik ga wazig zien en trillen en het lijkt alsof ik flauw ga vallen. De paniekaanvallen zijn heel lang "weg" (onder controle ) geweest tot ik april 2023 het ineens super heftig terug kwam en tot de dag van vandaag niet weg is gegaan . Ik heb bloed laten trekken en ben bij de longspecialist geweest die aan ademtest heeft gedaan en een longfoto...conclusie "hyperventilatie". Ik ben ondertussen opnieuw gestart met therapie, zowel bij een psycholoog als bij een ademhalingskinesist die ook somatische therapie doet. Ik kan zeggen dat er wel een kleine verbetering is want ik kom van dagelijks bijna continue in een paniekaanval te zitten naar ook nog dagelijks aanvalletjes maar niet meer continue en die zijn sneller onder controle . Maar het blijft zo frustrerend
. Vooral op restaurant gaan met een grote groep of het openbaar vervoer nemen is moeilijk. Ik krijg echt momenten dat ik precies aan het stikken ben en ondertussen weet ik wat het is maar het blijft het enigste gevoel ooit . Ik zit ondertussen ook thuis met een burnout omdat ik het minste stress gewoon niet meer aan kan . Het is zo lang weggeweest en nu al 5maanden continue aanwezig. Hoop er ooit vanaf te komen. Herkenbaar ? Ik hoop op reacties . Veel liefs
Anoniem
22-09-2023
laatste reactie: 26-09-2023
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Constant let ik op me ademhaling met als gevolg dat ik het erg benauwd krijg en daarbij waarschijnlijk ga hyperventileren op een of andere manier.
En dan het gevoel van stikken, niet kunnen doorademen etc.
Maakt me zo bang en angstig.
Rationeel weet ik als je er aan denkt wordt het alleen maar erger. Maar ik vetrouw me eigen lichaam niet, ondanks duizend keer controles ziekenhuis.
En dan het gevoel van stikken, niet kunnen doorademen etc.
Maakt me zo bang en angstig.
Rationeel weet ik als je er aan denkt wordt het alleen maar erger. Maar ik vetrouw me eigen lichaam niet, ondanks duizend keer controles ziekenhuis.
Alexander
26-09-2023
Het voelde als ik flauw ging vallen (Verhaal 171)
In oktober 2022 kreeg ik mijn eerste paniekaanval, het voelde als ik flauw ging vallen, in combinatie met hartkloppingen.
Ik stelde een doktersbezoek uit omdat ik dacht, ik heb een appelflauwte. Ondanks die gedachte had ik mij nog nooit zo gevoeld.
Een week later, opnieuw hetzelfde op dezelfde plaats mijn werk. Flauw voelen, vermoeid. Vanaf toen kreeg ik het in mijn hoofd. Er is iets mis met mij en ik ben bang om naar de dokter te gaan. Die week er na was de ergste week uit mijn leven. Ik begon te hyperventileren, vanaf ik wandelde had ik het gevoel dat ik niet meer goed kon ademenden. Warmte aanvallen, alsof er warm water vanuit je hoofd naar je benen gaan in combinatie met hartkloppingen. Ik kon niet meer verder en dan naar de huisdokter gegaan.
Die gaf me eerste een sedistress pilletje, dit hielp niet. De week er na bloed getrokken. Alles ok. Dit was een geruststelling maar toch was de angst voor angst gecreëerd.
Ik heb verschillende onderzoeken gedaan: cardioloog, neuroloog, pneumoloog, NKO arts, oogarts (last van spinnetjes voor mijn ogen sinds dan) alles was in orde.
Door de neuroloog heb ik beginnen aan xanax retard. Eerst op 1mg dan snel verhoogd naar 1,5 mg.
De xanax heeft m’n stoornis iets beter gemaakt. Tot ik ben beginnen afbouwen. Ik zit nu 2 maand op 1mg en alle symptomen kwamen terug. Nu nog altijd. Hartkloppingen, ijlheid, duizeligheid..
Mijn leven is niet meer zoals voordien. Ik wil af van de xanax maar ik weet niet of het wel verstandig is. Ik ga bijna om de 2 weken naar de dokter. Altijd de angst: is mijn bloeddruk ok? Hart ok?
Mijn meeste symptomen: ijlheid , licht hoofd, zweverig lopen, hart klopping, steken, constante angst, slapeloosheid (bang om te slapen) …
Iemand die mijn verhaal kan beamen?
Iemand tips om andere stappen te ondernemen?
Bedankt,
Ik stelde een doktersbezoek uit omdat ik dacht, ik heb een appelflauwte. Ondanks die gedachte had ik mij nog nooit zo gevoeld.
Een week later, opnieuw hetzelfde op dezelfde plaats mijn werk. Flauw voelen, vermoeid. Vanaf toen kreeg ik het in mijn hoofd. Er is iets mis met mij en ik ben bang om naar de dokter te gaan. Die week er na was de ergste week uit mijn leven. Ik begon te hyperventileren, vanaf ik wandelde had ik het gevoel dat ik niet meer goed kon ademenden. Warmte aanvallen, alsof er warm water vanuit je hoofd naar je benen gaan in combinatie met hartkloppingen. Ik kon niet meer verder en dan naar de huisdokter gegaan.
Die gaf me eerste een sedistress pilletje, dit hielp niet. De week er na bloed getrokken. Alles ok. Dit was een geruststelling maar toch was de angst voor angst gecreëerd.
Ik heb verschillende onderzoeken gedaan: cardioloog, neuroloog, pneumoloog, NKO arts, oogarts (last van spinnetjes voor mijn ogen sinds dan) alles was in orde.
Door de neuroloog heb ik beginnen aan xanax retard. Eerst op 1mg dan snel verhoogd naar 1,5 mg.
De xanax heeft m’n stoornis iets beter gemaakt. Tot ik ben beginnen afbouwen. Ik zit nu 2 maand op 1mg en alle symptomen kwamen terug. Nu nog altijd. Hartkloppingen, ijlheid, duizeligheid..
Mijn leven is niet meer zoals voordien. Ik wil af van de xanax maar ik weet niet of het wel verstandig is. Ik ga bijna om de 2 weken naar de dokter. Altijd de angst: is mijn bloeddruk ok? Hart ok?
Mijn meeste symptomen: ijlheid , licht hoofd, zweverig lopen, hart klopping, steken, constante angst, slapeloosheid (bang om te slapen) …
Iemand die mijn verhaal kan beamen?
Iemand tips om andere stappen te ondernemen?
Bedankt,
Stijn
13-08-2023
laatste reactie: 11-09-2023
4
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Ik heb dit gevoel sinds 1 week geleden gewoon uit het nx gekomen ,zelfs de ziekenwagen kwam thuis bij me om een ECG te doen..
Ze konden nx vinden en zeiden dat ok een paniekaanval had.
De volgende dag naar de huisarts mee ,hij alles gecheckt en om mij gerust te stellen bloed geprikt en naar de Cardioloog verwezen.
Bloedwaarde waren goed nu maandag naar de Cardioloog...
Want voor mijn gevoel heb ik ook druk in m'n borst(kas)
Vandaag kreeg ik het weer pffff
Ze konden nx vinden en zeiden dat ok een paniekaanval had.
De volgende dag naar de huisarts mee ,hij alles gecheckt en om mij gerust te stellen bloed geprikt en naar de Cardioloog verwezen.
Bloedwaarde waren goed nu maandag naar de Cardioloog...
Want voor mijn gevoel heb ik ook druk in m'n borst(kas)
Vandaag kreeg ik het weer pffff
Anoniem
17-08-2023
Reactie:
Hallo,
Mijn paniekaanval begon 2 jaar terug onderwg terug van vakantie zonder enige reden. (Toen wist ik nog niet dat ik een paniekaanval kreeg) in de avond begon t plots zweten lam worden half flauwvallen. Ik dacht toen komt vast door lage bloeddruk. Sinddiend om de zoveel tijd kreeg ik een aanval en de laatste maanden werd het steeds frequenter en erger en meerdere malen op een dag. Ik heb last van druk op mn borstkas ademnood warmworden stijve vingers tintelingen in hoofd armen been wang mond en pijn aan mijn kaken. Ook word ik duizelig en heb ik vreselijke oorsuizen sinds mijn meest heftige aanval tot nu 2 maanden terug. Last van een opgezette buik maag en niet kunnen inademen volledig. Het is zo zwaar mensen ik vind het zo naar dat zoveel mensen zoveel jaar kampen met paniekaavallen zonder enige oplossing.
Tijd terug ben ik geweest bij een praktijk die doet aan oberon scannen. Volgens die scan had ik zOveel tekorten en heb ik supplementen gekregen aan de hand van mijn bloedtest die ze meevraagt als je langsgaat. Ik gebruik de supplementen sind 2 maanden en ik voel me wat beter. Ik had letterlijk elke dag minsten 2 aanvallen en buiten de aanvallen om opgezette buik harde buik last van maag eten niet kunnen verwerken ademnnood hele dag door. Ik ben er nog lang niet maar mensen zoek na oplossingen. Schaf suiker uit jullie leven begin gezond te eten en je zult zien dat dat al een verschil maakt succes allen!!
Mijn paniekaanval begon 2 jaar terug onderwg terug van vakantie zonder enige reden. (Toen wist ik nog niet dat ik een paniekaanval kreeg) in de avond begon t plots zweten lam worden half flauwvallen. Ik dacht toen komt vast door lage bloeddruk. Sinddiend om de zoveel tijd kreeg ik een aanval en de laatste maanden werd het steeds frequenter en erger en meerdere malen op een dag. Ik heb last van druk op mn borstkas ademnood warmworden stijve vingers tintelingen in hoofd armen been wang mond en pijn aan mijn kaken. Ook word ik duizelig en heb ik vreselijke oorsuizen sinds mijn meest heftige aanval tot nu 2 maanden terug. Last van een opgezette buik maag en niet kunnen inademen volledig. Het is zo zwaar mensen ik vind het zo naar dat zoveel mensen zoveel jaar kampen met paniekaavallen zonder enige oplossing.
Tijd terug ben ik geweest bij een praktijk die doet aan oberon scannen. Volgens die scan had ik zOveel tekorten en heb ik supplementen gekregen aan de hand van mijn bloedtest die ze meevraagt als je langsgaat. Ik gebruik de supplementen sind 2 maanden en ik voel me wat beter. Ik had letterlijk elke dag minsten 2 aanvallen en buiten de aanvallen om opgezette buik harde buik last van maag eten niet kunnen verwerken ademnnood hele dag door. Ik ben er nog lang niet maar mensen zoek na oplossingen. Schaf suiker uit jullie leven begin gezond te eten en je zult zien dat dat al een verschil maakt succes allen!!
Es
23-08-2023
Reactie:
Heel herkenbaar zijn voor mij de benauwdheidsaanvallen gevold door het gevoel te krijgen dat ik stik. Ook al weet ik inmiddels naar 3 maanden ziekenhuis bezoeken en huisartsen spoed post dat dit paniek gerelateerde klachten zijn. Maar op moment van ademnood, gevoel van stikken, spartelen naar adem twijfel ik direct aan alle conclusies van Artsen en mijn psychiater. Gezien de hevige klachten en doodsangst.
Alexander Merlijn
25-08-2023
Reactie:
Heel herkenbaaar man. Het is erg slopend merk ik ben ook constant doodmoe er van
eb
11-09-2023
Last van hartkloppingen (Verhaal 174)
Ik heb sinds een jaar last van hartkloppingen en (ik denk) angstaanvallen/hyperventilatie. Vrijwel elke dag (vaak tegen de avond) ook last van benauwdheid/verkeerde ademhaling. Ik heb inmiddels al veel homeopathische kruiden geprobeerd, maar die hebben geen duidelijke verbetering gegeven. Van de dokter heb ik oxazepam gekregen (1/2 per keer), maar deze pilletjes vind ik best spannend om te nemen. Iemand die ervaring heeft met deze pilletjes?
Nu kwam ik op de website van runnersworld een artikel tegen die beweert dat hardlopen kan bijdragen aan het verminderen van een angststoornis.
Op dit moment sport ik niet. Heeft iemand ervaring met het verminderen van hartkloppingen/angst/hyperventilatie door sport/hardlopen? En hoe bouw je dit op?
Nu kwam ik op de website van runnersworld een artikel tegen die beweert dat hardlopen kan bijdragen aan het verminderen van een angststoornis.
Op dit moment sport ik niet. Heeft iemand ervaring met het verminderen van hartkloppingen/angst/hyperventilatie door sport/hardlopen? En hoe bouw je dit op?
Lotje
19-08-2023
laatste reactie: 28-08-2023
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Hi Lotje,
Ik heb hetzelfde als jij, ook vaak in de avond meer last van m’n hart, steken/snellere hartslag, wat gepaard gaat met uiteindelijk een paniekaanval. Ben je wel eens naar de dokter geweest en/of heb je je hart laten testen? Ik igg niet..
Ik sport wel 5-6x per week in de gym, dit bestaat dan vaak uit 30-45 mins cardio + 45 mins krachtraining. Ik doe dit heel vroeg in de ochtend voordat ik na werk ga, ik moet eerlijk toegeven dat ik me wel lekkerder voelt na het sporten maar het soms ook wel tijdens het sporter ervaar.
Vaak tijdens cardio stijgt m’n hartslag uiteraard en dit lijd dan ook wel eens weer naar een paniekaanval, dus durf niet te zeggen of het nou echt altijd helpt..
Ik sta trouwens altijd open om verhalen met elkaar te delen en eventueel elkaars hart te luchten.
(Redactie: Om mogelijk misbruik van persoonsgegevens te voorkomen, verwijderen we telefoonnummers en mailadressen binnen enkele weken na plaatsing)
Ik heb hetzelfde als jij, ook vaak in de avond meer last van m’n hart, steken/snellere hartslag, wat gepaard gaat met uiteindelijk een paniekaanval. Ben je wel eens naar de dokter geweest en/of heb je je hart laten testen? Ik igg niet..
Ik sport wel 5-6x per week in de gym, dit bestaat dan vaak uit 30-45 mins cardio + 45 mins krachtraining. Ik doe dit heel vroeg in de ochtend voordat ik na werk ga, ik moet eerlijk toegeven dat ik me wel lekkerder voelt na het sporten maar het soms ook wel tijdens het sporter ervaar.
Vaak tijdens cardio stijgt m’n hartslag uiteraard en dit lijd dan ook wel eens weer naar een paniekaanval, dus durf niet te zeggen of het nou echt altijd helpt..
Ik sta trouwens altijd open om verhalen met elkaar te delen en eventueel elkaars hart te luchten.
(Redactie: Om mogelijk misbruik van persoonsgegevens te voorkomen, verwijderen we telefoonnummers en mailadressen binnen enkele weken na plaatsing)
Rico
28-08-2023
Zware paniekaanval in de auto (Verhaal 169)
Poe ik ben nog steeds aan het bijkomen ik ben enorm uitgeput. Maar toch klim ik in mijn telefoon om mijn verhaal te delen. Ik ben een 40 jarige vrouw met een complexe ptss stoornis in combinatie met angst en paniek. Ik heb al ruim 20 jaar last van paniekaanvallen maar de afgelopen jaren werden ze gelukkig milder en kon ik het redelijk hendelen. De afgelopen weken neemt het helaas toe. Ik vind auto rijden heerlijk en gebruik auto rijden soms om even te ontspannen. En begrijp mij niet verkeerd ik rij geen auto als ik kort van te voren een paniekaanval heb gehad of zou hebben. Maar tot afgelopen nacht dus. Niets vermoedend reed ik op de snelweg en vanuit het niets kreeg tintelingen in mijn armen benen het gevoel alsof je bloed heel hard stroomt door je lichaam. Ik begon te hyperventileren en dat alles tijdens het auto rijden op de snelweg. Helaas geen parkeerplaats of benzine pomp in de buurt. Dus ik moest de rit uitzitten. Ik draaide mijn raam open en kreeg veel frisse lucht. Ik zei tegen mezelf ik heb de controle het is een paniek en ik ga niet dood. Ik bleef gefocust op het veilig auto rijden wat erg lastig was want alles tintelde en ik kreeg geen lucht. Uiteindelijk zag ik een bordje benzine pomp hoppa reed er op en ging ergens afgezonderd op een parkeer plek staan. Oh wat was de paniek hevig. Sinds lange tijd niet meer mee gemaakt. Duizeligheid snel ademen stijve spieren etc. Bang dat ik ieder moment kon flauw vallen. Toen werd ik zo boos en verdrietig tegelijk ik zei ik ben verdomme de baas waarom flikt mn lichaam dit verdomme. Ik probeerde te tellen en rustig te ademen. Ik zocht buiten naar een steentje om te kunnen overgooien van mn ene hand naar de andere hand voor afleiding. Dat hielp. Ps normaal kun je dit met een balletje doen. Gooi het ronde balletje van je rechter naar je linkerhand en volg het met je ogen dan kun je niet meer aan de paniek denken. Gelukkig zakte de paniek weg. Ik stapte de auto in en haalde een keer diep adem en starte de auto. Ik moest nog 10 minuten rijden dan was ik thuis. Eenmaal thuis ja hoor slappe benen en duizelig. En hup weer een paniek en tegelijkertijd uitgeput van de paniek van zojuist. Ik trok het niet en belde de ggz crisisdienst. Omdat ik oxacepam kreeg via huisarts stond het niet in mn ggz dossier en kon ze me niet helpen. Lekker dan weer heb ik weer dacht ik. Ze zei ik laat een arts je bellen. Helaas heb ik een uur moeten wachten op het telefoontje en gelukkig was de paniek redelijk weg. Hij heeft mij gerustgesteld en me er door heen begeleid. Hele fijne arts zo midden in de nacht. Ik voelde me daarna (nu nog steeds) uitgeput en alsof me suiker laag was of zo. Dus heb ff lepel honing genomen en wat water gedronken. En nu lig ik in bed mijn verhaal te typen. Ik moet eerlijk zeggen dat ik best wel schrik van de vele mensen op dit forum die ook een paniekstoornis of aanvallen hebben. Dat maakt mij verdrietig. Maar aan de andere kant stelt het me gerust dat ik niet de enige ben. Dat had ik ook wel niet verwacht maar zoveel? Maak ik me toch best zorgen over. Is toch een teken dat er veel mensen zijn met geestelijke problemen en of mensen die de maatschappij van nu niet meer trekken. Dat laatste ben ik er één van. Hoe de maatschappij en samenleving tegenwoordig is ingericht is niet meer mijn wereld. Voel me soms een vreemde verdwaalde eend. Ondanks dat ik de paniekaanvallen al jaren heb en kamp met depressieve periodes vond ik het in de jaren 90 beter. Ook toen had ik problemen hoor maar toen was het nog niet verhard zoals nu. Om het een beetje aan te kunnen ben ik een paar maanden geleden gestopt met social media. Dat geeft zoveel meer rust. Want om elke mening wordt je nu afgemaakt of bedreigd op het internet. Dat is online niet de samenleving waar ik bij wil horen. Ik wil iedereen die leest zeggen je bent niet alleen en er komt een tijd dat je weer paniek vrij door het leven kunt gaan alleen het kost heel veel tijd en een lange adem. Ps mediteren helpt mij. Zoek eens op youtube naar de oude Cheng. tip. Dat helpt mij en hopelijk helpt het jou. En dan het filmpje het geheim van de gouden sleutel. Mij helpt het. Lieve groet en liefs
Sas
Sas
Sas
10-08-2023
laatste reactie: 20-08-2023
2
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Ik herken veel in je verhaal.dankje voor de tip.auto rijden durf ik niet de laatste tijd.
En doe ook erg veel via you tube.dat me rust geeft.
Al veel bijgeleerd.
Maar toch is er weer die angst dat overwint.
Ps. Verhaal staat op site, maatschapij is zo waar!
Voel me niet meer thuis en onveilig .
Sterkte!!
En doe ook erg veel via you tube.dat me rust geeft.
Al veel bijgeleerd.
Maar toch is er weer die angst dat overwint.
Ps. Verhaal staat op site, maatschapij is zo waar!
Voel me niet meer thuis en onveilig .
Sterkte!!
Devin
11-08-2023
Reactie:
Bedankt
Groetjes sas.
En jij ook veel sterkte
Groetjes sas.
En jij ook veel sterkte
Sas
20-08-2023
Die hebben ook maar alles uit boeken (Verhaal 164)
Ik zou heel graag met anderen willen praten over paniek en onrust die het ook hebben of hebben gehad .
Ik heb alle psychologen dokters voodoo mensen helderzienden en wat er maat ook bestaat bezocht helaas zonder resultaat , het enige wat ik niet ben tegen gekomen is iemand die hetzelfde heeft .
Zijn er mensen die met mij hierover willen praten ? Dat zou voor mij top zijn want hebt dat namelijk nooit gedaan alleen met professionals gesproken maar die hebben het niet .
Die hebben ook maar alles uit boeken .
Alvast bedankt
Ik heb alle psychologen dokters voodoo mensen helderzienden en wat er maat ook bestaat bezocht helaas zonder resultaat , het enige wat ik niet ben tegen gekomen is iemand die hetzelfde heeft .
Zijn er mensen die met mij hierover willen praten ? Dat zou voor mij top zijn want hebt dat namelijk nooit gedaan alleen met professionals gesproken maar die hebben het niet .
Die hebben ook maar alles uit boeken .
Alvast bedankt
Anonimo
21-07-2023
laatste reactie: 17-08-2023
3
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Ik heb ook paniek aanvallen al jaren medicatie therapieen dokters etc etc alles al geprobeerd en gezien.
Het enige wat mij helpt is de liefde van de here Jezus. Als ik mijn vertrouwen op hem stel. Als ik bid in vertouwen en hem vraag in mijn hart te komen dan verdwijnt alle paniek en angst..
Als je een paniek aanvalt hebt sluit je ogen vouw je handen en zeg hardop lieve Jezus kom in mijn hart ik kan het niet zelf.
En stuur de paniek aanval weg in de naam van Jezus. Zeg het hardop in de naam van Jezus paniek ga weg en het zal je verlichten als je het geloofd met je hart. Succes en gods liefde en zegen voor jou
Het enige wat mij helpt is de liefde van de here Jezus. Als ik mijn vertrouwen op hem stel. Als ik bid in vertouwen en hem vraag in mijn hart te komen dan verdwijnt alle paniek en angst..
Als je een paniek aanvalt hebt sluit je ogen vouw je handen en zeg hardop lieve Jezus kom in mijn hart ik kan het niet zelf.
En stuur de paniek aanval weg in de naam van Jezus. Zeg het hardop in de naam van Jezus paniek ga weg en het zal je verlichten als je het geloofd met je hart. Succes en gods liefde en zegen voor jou
Ro
13-08-2023
Reactie:
Ik ben wel bereid om te praten, ervaar er meerdere op een dag en elke aanval is weer opnieuw een hele gevecht voor me.. heb geen medicatie, loop ook (nog) niet bij een psycholoog, heb dus ook geen therapie gehad of iets..
Rico
16-08-2023
Reactie:
met mij begonnen toen ik 14 was en ben nu 75.10 jaar geleden ecitalopram 10mg gekregen en kan nu veel rustiger leven.Umoet niet bang zijn ...je kan er heel oud mee worden.Maar het is heel vervelend voor wie het heeft.Ik raad u aan in therapie te gaan zodat u kan leven zonder al die miserie.Ik kan er van meespreken.
Marie
17-08-2023
De Helicobacter pylori bacterie gehad (Verhaal 173)
Ik heb 4 jaar geleden de Helicobacter pylori bacterie gehad, en heb daar ontzettend veel buikpijn van gehad. Volgens de huisarts heb ik hier wel iets te lang mee door gelopen (maar ik dacht het gaat vanzelf wel over). Om van deze bacterie vrij te komen heb ik antibiotica voor geschreven gekregen. Maar hierna heb ik nog veel last gehad, wel een gewone werkweek werken maar in het weekend lag ik alleen maar op bed met pijn. Maar dit was meer een regel dan een uitzondering. Het ging in mijn hoofd zitten en mijn vrouw gaf aan dat het moest stoppen omdat de bacterie weg is en dat ik nergens last van kan hebben. Na heel lang wikken, wegen en heel veel emoties heb ik het bed achter me gelaten en weer proberen te leven. Het was midden in de corona tijd dus we konden ons nog niet voegen bij grote gezelschappen.
Na de corona hebben we een etentje van de familie gehad en ik kreeg tijdens het eten een paniek aanval. Het enigste wat ik wilde was vluchten en de toilet was mijn grootste vriend. Het etentje heb ik afgebroken met de reden dat ik niet fit was (ik dacht ook dat ik dit niet was). Maar sinds deze gebeurtenis is het me vaker gebeurd en krijg ik al spanning en stress van het idee dat ik morgen/volgende week/ over 2 maanden uit eten ga (of iets heb waar eten bij komt). Ik slaap hier slecht door en ben dan best emotioneel dat het mij niet lukt. Voorheen was ik altijd degene die graag uit eten wilde en lang wilde tafelen. Ik heb al professionele hulp van een psycholoog en dit helpt mij redelijk op weg, echter gaat het mij niet snel genoeg. De reden van dit bericht is: zijn er meer mensen die dit hebben en zo ja ben je er van afgekomen en hoe?
Na de corona hebben we een etentje van de familie gehad en ik kreeg tijdens het eten een paniek aanval. Het enigste wat ik wilde was vluchten en de toilet was mijn grootste vriend. Het etentje heb ik afgebroken met de reden dat ik niet fit was (ik dacht ook dat ik dit niet was). Maar sinds deze gebeurtenis is het me vaker gebeurd en krijg ik al spanning en stress van het idee dat ik morgen/volgende week/ over 2 maanden uit eten ga (of iets heb waar eten bij komt). Ik slaap hier slecht door en ben dan best emotioneel dat het mij niet lukt. Voorheen was ik altijd degene die graag uit eten wilde en lang wilde tafelen. Ik heb al professionele hulp van een psycholoog en dit helpt mij redelijk op weg, echter gaat het mij niet snel genoeg. De reden van dit bericht is: zijn er meer mensen die dit hebben en zo ja ben je er van afgekomen en hoe?
Medio
16-08-2023
Toon reacties
Verberg reacties
Sinds mijn zwangerschap (Verhaal 172)
Hallo
Sinds mijn zwangerschap van isn dochtertje 5 jaar geleden kreeg ik paniekaanvallen ik dacht dit gaat wel weer over als ze geboren is dan kan ik de grip er op hebben als er wat met haar is maar helaas nu is ze 4 jaar en nu heb ik d8e paniekaanvallen nog steeds.Momenteel hebben we padenstoelen in onze nieuwe tuin staan en ik raak ze niet kwijt ik ben ban galstenen ze straks naar school gaat en naar de bso dat ze als nog aan gaat raken ze heeft nog geregeld haar vingers is haar mond en ben gewoon als de dood dat haar wat overkomt. Ik ben behoorlijk boos dat ik paniekaanvallen heb en dat ik er maar niet vanaf kom.
Sinds mijn zwangerschap van isn dochtertje 5 jaar geleden kreeg ik paniekaanvallen ik dacht dit gaat wel weer over als ze geboren is dan kan ik de grip er op hebben als er wat met haar is maar helaas nu is ze 4 jaar en nu heb ik d8e paniekaanvallen nog steeds.Momenteel hebben we padenstoelen in onze nieuwe tuin staan en ik raak ze niet kwijt ik ben ban galstenen ze straks naar school gaat en naar de bso dat ze als nog aan gaat raken ze heeft nog geregeld haar vingers is haar mond en ben gewoon als de dood dat haar wat overkomt. Ik ben behoorlijk boos dat ik paniekaanvallen heb en dat ik er maar niet vanaf kom.
Anoniem
15-08-2023
Toon reacties
Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Nooit echt gerust gevoel (Verhaal 170)
Hallo iedereen,
Wil ook even iet kwijt. In 2020 heb ik tussen 2 covid positief, openhart operatie 54j moeten laten doen.nadien zijn nadien, 4 keer moeten komen met ambulance
Door erg veel pijn op borst rondom,arm. Paar keer terug in hospitaal op hartcontrole.
Maar alles lijkt in orde.sinds kort kan ik terug meerdere dingen.
Maar krijg ik ineens zweetaanvallen.en een overweldigend gevoel,beklemming op de borst. Dus weer angsten denk ik dan.
Heb wel erg storre maar zieke ouders.
Nooit echt gerust gevoel.
Is nu 2023. Deze verschijnselen had ik ook vorig jaar iets feller
Moet 29 aug. op controle bij cardioloog.
Mijn cholestrol waarden zijn weer hoog
Heb ik al jaren beetje aanleg.
Wil dit gewoon even kwijt
Precies of er nijpt iet aan de borst en gewoonlijk in late namiddag
Ben bezig met mindfull te denken, maar de angst overheerst.
Heeft hier iemand ook zulke ervaring.
Veel sterkte ook aan alle lotgenoten.
Wil ook even iet kwijt. In 2020 heb ik tussen 2 covid positief, openhart operatie 54j moeten laten doen.nadien zijn nadien, 4 keer moeten komen met ambulance
Door erg veel pijn op borst rondom,arm. Paar keer terug in hospitaal op hartcontrole.
Maar alles lijkt in orde.sinds kort kan ik terug meerdere dingen.
Maar krijg ik ineens zweetaanvallen.en een overweldigend gevoel,beklemming op de borst. Dus weer angsten denk ik dan.
Heb wel erg storre maar zieke ouders.
Nooit echt gerust gevoel.
Is nu 2023. Deze verschijnselen had ik ook vorig jaar iets feller
Moet 29 aug. op controle bij cardioloog.
Mijn cholestrol waarden zijn weer hoog
Heb ik al jaren beetje aanleg.
Wil dit gewoon even kwijt
Precies of er nijpt iet aan de borst en gewoonlijk in late namiddag
Ben bezig met mindfull te denken, maar de angst overheerst.
Heeft hier iemand ook zulke ervaring.
Veel sterkte ook aan alle lotgenoten.
Devin
11-08-2023
Toon reacties
Verberg reacties
Begon tijdens Lowlands (Verhaal 166)
Hoi, ik voel ook de behoefte mijn verhaal te delen.
Het begon allemaal 4 jaar geleden tijdens het festival Lowlands.
Dag 3 van het festival werd ik wakker en kreeg ik een paniekaanval.. ik kwam er niet uit en ben in mijn tentje blijven liggen terwijl mijn vrienden op pad gingen.
Ik voelde dat het allemaal te groots en te heftig was, uiteraard flink aan de borrel etc geweest 2 dagen dus ik was niet echt stabiel meer. Na zo'n 8 uur lang lieve vrolijke filmpjes te hebben gekeken gecombineerd met bezoekjes aan het toiletgebouw om mn gezicht te wassen en water te drinken gaf ik het op. Ik moest hier weg! Heb mijn moeder gebeld en die is mij komen halen rond 11 savonds. Na bij haar thuis gekomen te zijn en wat te hebben gegeten ben ik met de nodige worstelingen in slaap gevallen om de volgende dag mijn auto op te halen en naar huis te rijden. Toen ging het pas echt mis! Ik kreeg een ongekend heftige paniekaanval op de snelweg tijdens het autorijden! Ik verloor dusdanig de controle over mijn hoofd, lichaam en doen en laten dat ik de eerstvolgende afslag heb gepakt om vervolgens een uur in een weiland te gaan liggen. Gebeld met moeders en na wat gekalmeerd te zijn, kreeg ik het benauwd omdat ik zo ver van huis was. Ik heb elke benzinepomp bezocht tijdens de rit naar huis en zat met mijn linkervoet stampend en met mijn rechterhand op mijn linkerarm krabbend in de auto tot ik thuis was. Eenmaal thuis in de foetushouding in bed gaan liggen om daar vervolgens 2 dagen te blijven.. het was helemaal mis en ik had geen idee hoe er uit te komen.
Ik was 30/31 toen dit gebeurde en nu inmiddels 35. De afgelopen jaren heb ik alle vormen van therapie tot aan EMDR gevolgd en ben ik nog maar een schim van wie ik was. Na anderhalf jaar dagelijks te worstelen met paniek alles opgegeven. Autorijden (lange afstanden), koffie drinken, normaal werken, alcohol en uitgaan kwamen eigenlijk niet meer voor in mijn woordenboek. Het was tijd voor antidepressiva. Ik was vreselijk oordelend naar dat middel maar na anderhalf jaar zelf proberen er vanaf te komen zei de psych letterlijk 'je bent zo koppig! Je hebt het nu anderhalf jaar op jouw manier geprobeerd, dat werkt duidelijk niet. Vertrouw mij nou en probeer dit!' ik kon het niet langer negeren en ben akkoord gegaan. Het werd Escitalopram. Uiteindelijk bleek 10mg voldoende te zijn voor mij en potverdorie, het deed precies wat het doen moest! Ik had een stuk kwaliteit van leven terug. Kon zelfs weer een kop koffie of een biertje drinken. Het enige waar ik een beetje op moest inleveren was mijn libido. Nu was dat voor mij een behoorlijk hoge prijs want ik hou er wel van! Maar dat nam ik dan maar voor lief. Na weer zo'n anderhalf jaar dit dagelijks te slikken en weer voor zo'n 85% te functioneren vond ik het wel tijd om te bekijken hoe het zou gaan als ik af ging bouwen. Begrijp me niet verkeerd, ik had mijn leven en leefstijl 180° gedraaid en moest dit ook echt blijven doen. Ik was gewoon niet meer dezelfde isja en het was mij duidelijk dat ik dat ook nooit meer ging worden. Het afbouwen met de Escitalopram ging goed. Tot de laatste mg.. ik was inmiddels van pillen overgegaan op druppels want een pil was niet te doseren. Dus 1 druppel Escitalopram elke dag. Dit heb ik uiteindelijk nog wel een half jaar moeten doen, tot ik op een dag griep kreeg. Ik dacht 'ik ben ziek thuis, veilig op mijn plekje. Ik probeer gewoon weer de druppel niet te nemen'. En waarempel, dit lukte! Ik was er helemaal vanaf en op zo nu en dan een paniek/ hyperventilatie aanvalletje bij het in slaap vallen savonds na kon ik eigenlijk bijna alles wel weer met mate. Alleen nuchter drukke plekken bezoeken mijd ik nog een beetje, maar ach ik ben inmiddels 35 en dat soort dingen trekt me sowieso niet meer zo. Heb enorm veel gewerkt aan zowel mijzelf als daadwerkelijk werk. Ik ben stucadoor en werken geeft mij rust. En het verdient leuk dus overdag en gemiddeld 3 avonden in de week aan de bak! Prima. Vakantie in het verschiet, heeerlijk! Tot nu.. mijn vakantie is afgelopen vrijdag ingegaan en Vanaf zaterdagavond tot heden is het 1 groot drama! Paniekaanvallen, de hele dag door hoog in de spanning, tintelende onderbenen tot pijnlijk aan toe, druk op mijn borst, kortademig. Heb diazepam besteld bij de ha. (Want dat helpt me enorm) ik kan wel janken! Zo machteloos en moedeloos.. ik vraag mij af of ik ooit weer mens zal zijn.. en ik word vader. Hoe dan?! HOE DAN!
Het begon allemaal 4 jaar geleden tijdens het festival Lowlands.
Dag 3 van het festival werd ik wakker en kreeg ik een paniekaanval.. ik kwam er niet uit en ben in mijn tentje blijven liggen terwijl mijn vrienden op pad gingen.
Ik voelde dat het allemaal te groots en te heftig was, uiteraard flink aan de borrel etc geweest 2 dagen dus ik was niet echt stabiel meer. Na zo'n 8 uur lang lieve vrolijke filmpjes te hebben gekeken gecombineerd met bezoekjes aan het toiletgebouw om mn gezicht te wassen en water te drinken gaf ik het op. Ik moest hier weg! Heb mijn moeder gebeld en die is mij komen halen rond 11 savonds. Na bij haar thuis gekomen te zijn en wat te hebben gegeten ben ik met de nodige worstelingen in slaap gevallen om de volgende dag mijn auto op te halen en naar huis te rijden. Toen ging het pas echt mis! Ik kreeg een ongekend heftige paniekaanval op de snelweg tijdens het autorijden! Ik verloor dusdanig de controle over mijn hoofd, lichaam en doen en laten dat ik de eerstvolgende afslag heb gepakt om vervolgens een uur in een weiland te gaan liggen. Gebeld met moeders en na wat gekalmeerd te zijn, kreeg ik het benauwd omdat ik zo ver van huis was. Ik heb elke benzinepomp bezocht tijdens de rit naar huis en zat met mijn linkervoet stampend en met mijn rechterhand op mijn linkerarm krabbend in de auto tot ik thuis was. Eenmaal thuis in de foetushouding in bed gaan liggen om daar vervolgens 2 dagen te blijven.. het was helemaal mis en ik had geen idee hoe er uit te komen.
Ik was 30/31 toen dit gebeurde en nu inmiddels 35. De afgelopen jaren heb ik alle vormen van therapie tot aan EMDR gevolgd en ben ik nog maar een schim van wie ik was. Na anderhalf jaar dagelijks te worstelen met paniek alles opgegeven. Autorijden (lange afstanden), koffie drinken, normaal werken, alcohol en uitgaan kwamen eigenlijk niet meer voor in mijn woordenboek. Het was tijd voor antidepressiva. Ik was vreselijk oordelend naar dat middel maar na anderhalf jaar zelf proberen er vanaf te komen zei de psych letterlijk 'je bent zo koppig! Je hebt het nu anderhalf jaar op jouw manier geprobeerd, dat werkt duidelijk niet. Vertrouw mij nou en probeer dit!' ik kon het niet langer negeren en ben akkoord gegaan. Het werd Escitalopram. Uiteindelijk bleek 10mg voldoende te zijn voor mij en potverdorie, het deed precies wat het doen moest! Ik had een stuk kwaliteit van leven terug. Kon zelfs weer een kop koffie of een biertje drinken. Het enige waar ik een beetje op moest inleveren was mijn libido. Nu was dat voor mij een behoorlijk hoge prijs want ik hou er wel van! Maar dat nam ik dan maar voor lief. Na weer zo'n anderhalf jaar dit dagelijks te slikken en weer voor zo'n 85% te functioneren vond ik het wel tijd om te bekijken hoe het zou gaan als ik af ging bouwen. Begrijp me niet verkeerd, ik had mijn leven en leefstijl 180° gedraaid en moest dit ook echt blijven doen. Ik was gewoon niet meer dezelfde isja en het was mij duidelijk dat ik dat ook nooit meer ging worden. Het afbouwen met de Escitalopram ging goed. Tot de laatste mg.. ik was inmiddels van pillen overgegaan op druppels want een pil was niet te doseren. Dus 1 druppel Escitalopram elke dag. Dit heb ik uiteindelijk nog wel een half jaar moeten doen, tot ik op een dag griep kreeg. Ik dacht 'ik ben ziek thuis, veilig op mijn plekje. Ik probeer gewoon weer de druppel niet te nemen'. En waarempel, dit lukte! Ik was er helemaal vanaf en op zo nu en dan een paniek/ hyperventilatie aanvalletje bij het in slaap vallen savonds na kon ik eigenlijk bijna alles wel weer met mate. Alleen nuchter drukke plekken bezoeken mijd ik nog een beetje, maar ach ik ben inmiddels 35 en dat soort dingen trekt me sowieso niet meer zo. Heb enorm veel gewerkt aan zowel mijzelf als daadwerkelijk werk. Ik ben stucadoor en werken geeft mij rust. En het verdient leuk dus overdag en gemiddeld 3 avonden in de week aan de bak! Prima. Vakantie in het verschiet, heeerlijk! Tot nu.. mijn vakantie is afgelopen vrijdag ingegaan en Vanaf zaterdagavond tot heden is het 1 groot drama! Paniekaanvallen, de hele dag door hoog in de spanning, tintelende onderbenen tot pijnlijk aan toe, druk op mijn borst, kortademig. Heb diazepam besteld bij de ha. (Want dat helpt me enorm) ik kan wel janken! Zo machteloos en moedeloos.. ik vraag mij af of ik ooit weer mens zal zijn.. en ik word vader. Hoe dan?! HOE DAN!
ies
02-08-2023
laatste reactie: 11-08-2023
3
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Goedenavond. Zulke heftige aanvallen herken ik mij enorm in. Ben zelf 23 maar ik heb een periode dus wat jij zegt die complete terror tijdens her rijden wat tering naar is dat man. Als je er over wilt praten met mij mag altijd ik zal even mijn insta delen. Kan je mij een berichtje sturen als jij wilt. E.briet
Eric
09-08-2023
Reactie:
In sommige gevallen is afbouwen geen optie. Ik heb dit fenomeen al 15 jaar en 36. Paar keer proberen afbouwen, maar dat gaat heel even goed en je zit er terug in. Ik neem nu al heel men leven deanxit. Ik kan niet meer zonder. De dokter zegt ook dat dit nu helaas voor de rest van mijn leven is en dit geen kwaad kan. Is eigenlijk een milde anti depressiva. Alleen heb ik veel paniekaanvallen op het werk en in drukke situaties. Het lijkt alsof mijn karakter ook emotioneler is geworden dan de harde die ik vroeger was.
Dennis
11-08-2023
Reactie:
Zo verschrikkelijk man, ik ervaar dit precies zo en kan me er helemaal in vinden, ben zelf 30 en vader van 2 meiden van 9 en 5. Ze hebben behoeftes om van alles te doen echter probeer ik dingen te vermijden. Het is echt zo lastig, ik heb zelf verder nog geen hulp ingeschakeld en dus ook niks gebruikt kwa middelen, ik vind het inschakelen van hulp erg lastig, toch moet ik er denk ik aan geloven gezien ik dag in dag uit last hebt van paniekaanvallen en het denken dat ik flauwval. Wellicht kunnen we samen iets beginnen kwa app groep of iets?
Het delen van je angst en paniekaanval op het moment zou elkaar misschien kunnen helpen om juist op dat moment weer even terug naar realiteit te gaan.
Rico
Het delen van je angst en paniekaanval op het moment zou elkaar misschien kunnen helpen om juist op dat moment weer even terug naar realiteit te gaan.
Rico
Rico
11-08-2023
Paniekstoornis ontwikkeld (Verhaal 148)
Sinds ongeveer 2 maanden heb ik last van paniekaanvallen en heb ik dus ook een paniekstoornis ontwikkeld. Mijn eerste paniekaanval kwam na het gebruik van drugs. Dit was een zeer traumatische ervaring en ik raakte compleet in paniek ervan. Ik had last van hartkloppingen, koude handen, tintelingen, pijn op de borst, angst om dood te gaan en noem het maar op. In alle paniek had ik de ambulance gebeld. Zij kwamen ook meteen met de conclusie dat ik een paniekaanval had gepaard met hyperventilatie.
In de maand erna had ik er totaal geen last meer van gehad en ook niet meer aan gedacht. Tot dat een dierbare van mij overleden was. Dit vond (vind) ik ontzettend moeilijk, vooral ook omdat ik er niet met iemand echt goed over kon praten. Een paar weken daarna kreeg ik een paniekaanval in de trein. Ik wist niet wat mij overkwam, want waarom krijg ik “uit het niets” een paniekaanval? Ik was meegenomen naar het ziekenhuis en ook daar kwamen ze weer tot de conclusie dat ik een paniekaanval had met hyperventilatie. Sindsdien heb ik elke dag de angst dat ik weer een paniekaanval ga krijgen, of zit ik heel de dag met m’n gedachte bij allerlei negatieve situaties; het voelt gewoon alsof ik heel de dag aan het dromen ben en alles heel onwerkelijk lijkt; wat als ik weer een nachtmerrie krijg. Noem het maar op.
Ik heb van de huisarts oxazepam gekregen. Deze kan ik slikken als de paniek mij te veel wordt. Ik probeer het zo min mogelijk te gebruiken. Ik heb de afgelopen periode een “goed” aantal weken gehad waarin ik wel vaak in paniek raakte van mijn gedachtes en angst, maar mezelf wel rustig kon houden en geen paniekaanval kreeg. Tot op de laatste paar dagen. Ik krijg ontzettend veel last van een zenuwachtig gevoel in m’n buik en weer de ontzettend enge sensatie dat alles onwerkelijk is. Super eng vind ik dit en hier blijf ik maar van in paniek raken en uiteindelijk dus toch een paniekaanval krijg. Hierdoor merk ik ook dat ik super somber ben en heel de dag eigenlijk alleen maar thuis wil blijven. Toch probeer ik wel zo veel mogelijk te doen, soms lukt dit niet altijd. Het ene moment sta ik wel optimistisch erin en het andere moment ben ik ontzettend somber en zakt de moed mij echt in de schoenen.
Ook het slapen ging de afgelopen weken maar moeizaam. Net voordat ik in slaap val wakker schrikken, of rare nachtmerries waardoor mijn angst om te slapen toeneemt. Gelukkig heb ik ook wel eens dagen dat ik goed slaap, behalve nu dan. De moed zakt mij dan toch weer in de schoenen.
Het zou heel fijn zijn als mensen zich hier ook in kunnen herkennen. Vooral in dat gevoel van onwerkelijkheid en de angst daarvoor. Voor mijn gevoel ben ik de enige die daar last van heeft. En hoe zorg ik ervoor dat ik hier niet meer/minder bang voor ben of dit in ieder geval niet erger maak door in paniek te raken?
In de maand erna had ik er totaal geen last meer van gehad en ook niet meer aan gedacht. Tot dat een dierbare van mij overleden was. Dit vond (vind) ik ontzettend moeilijk, vooral ook omdat ik er niet met iemand echt goed over kon praten. Een paar weken daarna kreeg ik een paniekaanval in de trein. Ik wist niet wat mij overkwam, want waarom krijg ik “uit het niets” een paniekaanval? Ik was meegenomen naar het ziekenhuis en ook daar kwamen ze weer tot de conclusie dat ik een paniekaanval had met hyperventilatie. Sindsdien heb ik elke dag de angst dat ik weer een paniekaanval ga krijgen, of zit ik heel de dag met m’n gedachte bij allerlei negatieve situaties; het voelt gewoon alsof ik heel de dag aan het dromen ben en alles heel onwerkelijk lijkt; wat als ik weer een nachtmerrie krijg. Noem het maar op.
Ik heb van de huisarts oxazepam gekregen. Deze kan ik slikken als de paniek mij te veel wordt. Ik probeer het zo min mogelijk te gebruiken. Ik heb de afgelopen periode een “goed” aantal weken gehad waarin ik wel vaak in paniek raakte van mijn gedachtes en angst, maar mezelf wel rustig kon houden en geen paniekaanval kreeg. Tot op de laatste paar dagen. Ik krijg ontzettend veel last van een zenuwachtig gevoel in m’n buik en weer de ontzettend enge sensatie dat alles onwerkelijk is. Super eng vind ik dit en hier blijf ik maar van in paniek raken en uiteindelijk dus toch een paniekaanval krijg. Hierdoor merk ik ook dat ik super somber ben en heel de dag eigenlijk alleen maar thuis wil blijven. Toch probeer ik wel zo veel mogelijk te doen, soms lukt dit niet altijd. Het ene moment sta ik wel optimistisch erin en het andere moment ben ik ontzettend somber en zakt de moed mij echt in de schoenen.
Ook het slapen ging de afgelopen weken maar moeizaam. Net voordat ik in slaap val wakker schrikken, of rare nachtmerries waardoor mijn angst om te slapen toeneemt. Gelukkig heb ik ook wel eens dagen dat ik goed slaap, behalve nu dan. De moed zakt mij dan toch weer in de schoenen.
Het zou heel fijn zijn als mensen zich hier ook in kunnen herkennen. Vooral in dat gevoel van onwerkelijkheid en de angst daarvoor. Voor mijn gevoel ben ik de enige die daar last van heeft. En hoe zorg ik ervoor dat ik hier niet meer/minder bang voor ben of dit in ieder geval niet erger maak door in paniek te raken?
Anoniem
26-04-2023
laatste reactie: 09-08-2023
4
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Hoihoi!
Ten eerste. Je bent niet de enige die hier last van heeft. En je bent niet alleen! Ik herken me totaal in jou verhaal.
Wat je vaker hoort is dat mensen na drugsgebruik of tijdens paniek ervaren. Dit is ook wel onderdeel van een bad trip. Omdat deze ervaring meer traumatisch is dan wat jij zelf waarschijnlijk denkt kan dit een angststoornis veroorzaken. En dit schiet er pas weken of misschien maanden later helemaal in.
Ik denk zelf dat je last hebt van agorafobie ( sociale angst op drukke plekken zoals de trein/bus). En daarbij ervaar je nu de gevoelens van derealisatie. Het gevoel dat je denkt gek te worden of op afstand alles te zien/ voelen. Dit is een overlevingsmechanisme van jou lichaam. Dat komt omdat je zoveel angst, stress en paniek ervaart dat jou lichaam je op deze manier probeert te beschermen ertegen.
Ook het wakker schrikken als je net een beetje in slaap valt herken ik. Dit komt hoogstwaarschijnlijk doordat je in zon hoge staat van constante stress en angst verkeerd. Dat wanneer jij gaat slapen je gedachtes er alles aan doen om aan te blijven staan.
Alles waarvan jij nu last hebt ligt in verbinding met elkaar. En nogmaals. Je bent niet alleen. Ik vind het super sterk dat je je verhaal hier deelt!
Ik raad je aan om bezig te gaan met ademhalingsoefeningen en meditatie. En daarnaast ook professionele hulp te zoeken. Geef aan bij de dokter dat je last hebt van agorafobie en derealisatie wat onstaan is door drugs gebruik. Dan kunnen ze iemand zoeken die hier in gespecialiseerd is. Heel veel succes!
Ten eerste. Je bent niet de enige die hier last van heeft. En je bent niet alleen! Ik herken me totaal in jou verhaal.
Wat je vaker hoort is dat mensen na drugsgebruik of tijdens paniek ervaren. Dit is ook wel onderdeel van een bad trip. Omdat deze ervaring meer traumatisch is dan wat jij zelf waarschijnlijk denkt kan dit een angststoornis veroorzaken. En dit schiet er pas weken of misschien maanden later helemaal in.
Ik denk zelf dat je last hebt van agorafobie ( sociale angst op drukke plekken zoals de trein/bus). En daarbij ervaar je nu de gevoelens van derealisatie. Het gevoel dat je denkt gek te worden of op afstand alles te zien/ voelen. Dit is een overlevingsmechanisme van jou lichaam. Dat komt omdat je zoveel angst, stress en paniek ervaart dat jou lichaam je op deze manier probeert te beschermen ertegen.
Ook het wakker schrikken als je net een beetje in slaap valt herken ik. Dit komt hoogstwaarschijnlijk doordat je in zon hoge staat van constante stress en angst verkeerd. Dat wanneer jij gaat slapen je gedachtes er alles aan doen om aan te blijven staan.
Alles waarvan jij nu last hebt ligt in verbinding met elkaar. En nogmaals. Je bent niet alleen. Ik vind het super sterk dat je je verhaal hier deelt!
Ik raad je aan om bezig te gaan met ademhalingsoefeningen en meditatie. En daarnaast ook professionele hulp te zoeken. Geef aan bij de dokter dat je last hebt van agorafobie en derealisatie wat onstaan is door drugs gebruik. Dan kunnen ze iemand zoeken die hier in gespecialiseerd is. Heel veel succes!
Roos
15-07-2023
Reactie:
Ik kan mij volledig herkennen in je verhaal. Ik heb namelijk hetzelfde meegemaakt en zit er nu nog in. Tijdens drugsgebruik heb ik kort een bad trip gehad.
Ik dacht dat ik dood zou gaan en zag m'n zusje al aan het graf staan etc. Ik ging enorm zweten, trillen, en dacht dat ik een overdosis had genomen (dit was totaal niet het geval). M'n vrienden probeerden me gerust te stellen en dit lukte, heb daarna ook een prima verloop van de avond gehad.
Ik merkte de korte periode erna wel dat ik uit 't niets flashbacks kreeg van dat moment, die bad trip. En dan kwam dat gevoel ook weer even terug. Ik moest dan even gaan zitten of liggen. Daarna voelde ik me weer prima, maar ik vond het wel vreemd.
Tot ik m'n tanden stond te poetsen en ik uit 't niets een paniekaanval kreeg. Het zweet brak me uit, m'n hart ging tekeer en ik voelde mezelf al bijna wegvallen. Ik ben op de grond gaan liggen om bij te komen. Ik ben daar zo van geschrokken dat ik daardoor een paniekstoornis ontwikkelt heb.
Bijna 3 maanden lang liep ik dagelijks met deze aanvallen en buiten de aanvallen om ben ik vrijwel de hele tijd duizelig of afwezig.
Sinds ik de vermoedelijke oorzaak eerlijk verteld heb aan naasten, gaat het al een stuk beter. Wat mij ook helpt is het slikken van Magnesium-glycinaat en Ashwagandha.
Probeer verder zoveel mogelijk je leven op te pakken en de klachten zullen langzaam minder worden. Dit heeft tijd nodig... Ik ben nu bijna 4 maanden onderweg en het gaat nu sinds anderhalve week beter.
Het heeft tijd nodig, en acceptatie van de symptomen. Zie het als een vals alarm dat je lichaam continu af laat gaan. Probeer jezelf gerust te stellen door bijv te zeggen "ik ben veilig/ik ben gezond".
Googlen naar symptomen helpt ook echt niet weet ik uit ervaring :/
Sterkte! Je komt hier bovenop
Ik dacht dat ik dood zou gaan en zag m'n zusje al aan het graf staan etc. Ik ging enorm zweten, trillen, en dacht dat ik een overdosis had genomen (dit was totaal niet het geval). M'n vrienden probeerden me gerust te stellen en dit lukte, heb daarna ook een prima verloop van de avond gehad.
Ik merkte de korte periode erna wel dat ik uit 't niets flashbacks kreeg van dat moment, die bad trip. En dan kwam dat gevoel ook weer even terug. Ik moest dan even gaan zitten of liggen. Daarna voelde ik me weer prima, maar ik vond het wel vreemd.
Tot ik m'n tanden stond te poetsen en ik uit 't niets een paniekaanval kreeg. Het zweet brak me uit, m'n hart ging tekeer en ik voelde mezelf al bijna wegvallen. Ik ben op de grond gaan liggen om bij te komen. Ik ben daar zo van geschrokken dat ik daardoor een paniekstoornis ontwikkelt heb.
Bijna 3 maanden lang liep ik dagelijks met deze aanvallen en buiten de aanvallen om ben ik vrijwel de hele tijd duizelig of afwezig.
Sinds ik de vermoedelijke oorzaak eerlijk verteld heb aan naasten, gaat het al een stuk beter. Wat mij ook helpt is het slikken van Magnesium-glycinaat en Ashwagandha.
Probeer verder zoveel mogelijk je leven op te pakken en de klachten zullen langzaam minder worden. Dit heeft tijd nodig... Ik ben nu bijna 4 maanden onderweg en het gaat nu sinds anderhalve week beter.
Het heeft tijd nodig, en acceptatie van de symptomen. Zie het als een vals alarm dat je lichaam continu af laat gaan. Probeer jezelf gerust te stellen door bijv te zeggen "ik ben veilig/ik ben gezond".
Googlen naar symptomen helpt ook echt niet weet ik uit ervaring :/
Sterkte! Je komt hier bovenop
Anoniem
19-07-2023
Reactie:
Ik heb exact hetzelfde als jij! Zeker wanneer je denkt dat alles onwerkelijk is en dat je moet wakker worden, terwijl het toch wel het echt leven is
Anoniem
27-07-2023
Reactie:
Ik he tot tweemaal een medicijn vergiftiging gehad en nu heb ik heel veel angsten , durf de straat niet meer op, hyperventilatie voel heel eenzaam daardoor.
Anoniem
09-08-2023
Voortdurend zo gefocust op mezelf (Verhaal 167)
Ik maak mijzelf helemaal gek. Voortdurend zo gefocust op mezelf dat ik strak sta van de spanning. Slapen is een drama. Wie geeft mij wat positieve tips.
Janpieter
05-08-2023
Toon reacties
Verberg reacties
Sinds 2 weken bijna 24/7 paniekaanvallen (Verhaal 159)
Ik heb in het verleden wel eens vaker last gehad van paniekaanvallen maar dat waren er dan maar een paar per dag en gingen meestal ook na een paar dagen weer over. Nu heb ik sinds 2 weken bijna 24/7 paniekaanvallen en het ergste daaraan vind ik nog wel de enorme wanhoop die ik dan voel richting de toekomst. Ik kan dan totaal niet meer ratio eel denken en zie dan totaal geen toekomst meer. Iemand hier ook ervaringen mee en zo ja wat hebben jullie hieraan gedaan. Ik hou dit echt niet lang meer vol. Heb nu voor de nacht lorazepam gekregen zodat ik tenminste weer wat slaap krijg
Ellenora
02-07-2023
laatste reactie: 28-07-2023
2
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Hoi ellenora, wat vervelend dat je dit moet meemaken.. Ik begrijp precies wat je bedoelt. Zelf heb ik nu al bijna 3 maanden non-stop paniekklachten (zie verhaal 160). Ik gebruik zelf nog geen medicatie, maar ben vorige week begonnen met supplementen slikken die angstklachten wat kunnen verminderen; Ashwagandha ksm-66 en magnesium bisglycinaat. Verder probeer ik dingen te blijven ondernemen, al kost het me enorm veel moeite met die klachten die er non-stop zijn. Het belangrijkste is toch om dingen te blijven doen, ook al is het maar een half uurtje wandelen. Wat ook verstandig is om te doen is geen verdovende middelen, zoals alcohol nemen en geen cafeïne. Ik merk bij mezelf dat als ik cafeïne neem het vrijwel meteen piekt tot een aanval.
Verder kun je dit nog proberen:
- Probeer de klachten te zien als radartjes die afgaan; je lichaam probeert je te beschermen voor naderend gevaar. Maar er is op die momenten niets gevaarlijks aan de hand. Dan kun je tegen jezelf zeggen "bedankt dat je me waarschuwt, maar ik ben veilig"
- Boxbreathing, dit zijn ademhalingsoefeningen. Kun je op YouTube vinden
- Je zintuigen afleiden door iets kouds (zoals een koud flesje drinken of iets uit te vriezer) in je nek of op je pols te leggen
- Google de symptomen NIET.. Door de symptomen te Googlen geef je jezelf stress en duurt het alleen maar langer. Ik spreek uit ervaring
- Probeer de symptomen niet te onderdrukken, laat ze er zijn < deze tip krijg ik zelf van m'n therapeut, maar ik vind het verdomd lastig aangezien ik als de dood ben voor sommige symptomen die ik in m'n lijst heb benoemd. Toch blijf ik het proberen.
Ik hoop je hiermee wat verder te kunnen helpen. Je bent in ieder geval echt niet alleen!
Verder kun je dit nog proberen:
- Probeer de klachten te zien als radartjes die afgaan; je lichaam probeert je te beschermen voor naderend gevaar. Maar er is op die momenten niets gevaarlijks aan de hand. Dan kun je tegen jezelf zeggen "bedankt dat je me waarschuwt, maar ik ben veilig"
- Boxbreathing, dit zijn ademhalingsoefeningen. Kun je op YouTube vinden
- Je zintuigen afleiden door iets kouds (zoals een koud flesje drinken of iets uit te vriezer) in je nek of op je pols te leggen
- Google de symptomen NIET.. Door de symptomen te Googlen geef je jezelf stress en duurt het alleen maar langer. Ik spreek uit ervaring
- Probeer de symptomen niet te onderdrukken, laat ze er zijn < deze tip krijg ik zelf van m'n therapeut, maar ik vind het verdomd lastig aangezien ik als de dood ben voor sommige symptomen die ik in m'n lijst heb benoemd. Toch blijf ik het proberen.
Ik hoop je hiermee wat verder te kunnen helpen. Je bent in ieder geval echt niet alleen!
Mandy
05-07-2023
Reactie:
Goeie tips Mandy, doe je ook aan meditatie oefeningen? ik begrijp dat meditatie nogal goed van pas kunnen komen bij mensen met paniekaanvallen. Ik heb er elke dag wel last van en ga soms in het moment zelf een oefening op Spotify opzetten om zo weer m'n zintuigen te ''resetten'' moet zeggen dat het niet altijd helpt.
Rico
28-07-2023
Ik stond helemaal ‘aan ‘ (Verhaal 165)
Hallo allemaal,
Een jaar geleden was ik op vakantie met vriendinnen. Voor dat we op vakantie gingen had ik al weinig geslapen en was ik niet goed voorbereid weggegaan. Maar daar maakte ik me destijds nooit druk om. De eerste avond op vakantie was leuk maar toen we op stap waren voelde ik een onrustig gevoel en dit had ik nog nooit eerder ervaren. Die nacht heb ik maar een uurtje geslapen en dacht ik dat dit kwam omdat ik in een nieuwe omgeving was. En wetende dat ik vaker op vakantie ben geweest in een andere omgeving dan thuis.
De dag erna bleef het gevoel en dachten we dat het misschien mijn schildklier was (In Nederland dit laten testen maar dit bleek niet zo te zijn). De tweede nacht ging ik weer mee op stap maar het gevoel bleef aanhouden en werd erger. Ik ben toen naar de hotelkamer gegaan. En toen kreeg ik een hele heftige paniek aanval.
Ik weet nu pas dat het een paniek aanval was, maar op dat moment had ik geen idee wat me overkwam. Ik dacht dat ik dood ging, dat ik gek werd, ik buiten mezelf stond. Ik kon niet rustig worden, ik was radeloos en ik kon geen kant op. Mijn vriendinnen kregen me niet kalm en ik heb de hele nacht enorme paniek gehad en, heen en weer gelopen.
De volgende dag kon ik ook niks meer eten want alles wat ik at braakte ik weer uit. En ook al at ik niks bleef ik braken. Alsof alles uit mijn lichaam moest. Mijn lichaam dacht dat er gevaar zou zijn dus ik kon niet slapen of eten.
Ik stond helemaal ‘aan ‘ en ben na enkele dagen alleen terug gevlogen naar Nederland, niet wetende wat er aan de hand is. Thuis werd het niet beter en heb ik weken amper iets kunnen eten of slapen. Mijn lichaam wou niet ‘uit ‘ en ik kreeg toen medicatie. Hierdoor kon ik weer slapen maar dat onrustige gevoel verdween nooit.
Ik kreeg de diagnose angst -en paniekstoornis en na therapie volledig afgerond te hebben en online cursussen gevolgd te hebben dacht ik begin van 2023 dat het weer oké was. Ik ben toen helemaal afgebouwd van de medicatie. Maar sinds 2 weken is de paniek weer heftig aanwezig. Ik word er hopeloos van en ik kan mijn rust niet vinden. Ik ben momenteel een aantal weken gestopt met werken omdat, ik ook paniek aanvallen kreeg op mijn werk. Ik maak mij continu druk om ‘slapen’, slaap ik wel genoeg? , kom ik dan wel tot rust? Dit is een grote obsessie geworden omdat de paniek van vorig jaar voornamelijk kwam uit slaap te kort. Helaas begrijpt mijn directe omgeving hier niks van en kan ik geen steun vinden. Het voelt alsof ik er alleen voor sta.
Een jaar geleden was ik op vakantie met vriendinnen. Voor dat we op vakantie gingen had ik al weinig geslapen en was ik niet goed voorbereid weggegaan. Maar daar maakte ik me destijds nooit druk om. De eerste avond op vakantie was leuk maar toen we op stap waren voelde ik een onrustig gevoel en dit had ik nog nooit eerder ervaren. Die nacht heb ik maar een uurtje geslapen en dacht ik dat dit kwam omdat ik in een nieuwe omgeving was. En wetende dat ik vaker op vakantie ben geweest in een andere omgeving dan thuis.
De dag erna bleef het gevoel en dachten we dat het misschien mijn schildklier was (In Nederland dit laten testen maar dit bleek niet zo te zijn). De tweede nacht ging ik weer mee op stap maar het gevoel bleef aanhouden en werd erger. Ik ben toen naar de hotelkamer gegaan. En toen kreeg ik een hele heftige paniek aanval.
Ik weet nu pas dat het een paniek aanval was, maar op dat moment had ik geen idee wat me overkwam. Ik dacht dat ik dood ging, dat ik gek werd, ik buiten mezelf stond. Ik kon niet rustig worden, ik was radeloos en ik kon geen kant op. Mijn vriendinnen kregen me niet kalm en ik heb de hele nacht enorme paniek gehad en, heen en weer gelopen.
De volgende dag kon ik ook niks meer eten want alles wat ik at braakte ik weer uit. En ook al at ik niks bleef ik braken. Alsof alles uit mijn lichaam moest. Mijn lichaam dacht dat er gevaar zou zijn dus ik kon niet slapen of eten.
Ik stond helemaal ‘aan ‘ en ben na enkele dagen alleen terug gevlogen naar Nederland, niet wetende wat er aan de hand is. Thuis werd het niet beter en heb ik weken amper iets kunnen eten of slapen. Mijn lichaam wou niet ‘uit ‘ en ik kreeg toen medicatie. Hierdoor kon ik weer slapen maar dat onrustige gevoel verdween nooit.
Ik kreeg de diagnose angst -en paniekstoornis en na therapie volledig afgerond te hebben en online cursussen gevolgd te hebben dacht ik begin van 2023 dat het weer oké was. Ik ben toen helemaal afgebouwd van de medicatie. Maar sinds 2 weken is de paniek weer heftig aanwezig. Ik word er hopeloos van en ik kan mijn rust niet vinden. Ik ben momenteel een aantal weken gestopt met werken omdat, ik ook paniek aanvallen kreeg op mijn werk. Ik maak mij continu druk om ‘slapen’, slaap ik wel genoeg? , kom ik dan wel tot rust? Dit is een grote obsessie geworden omdat de paniek van vorig jaar voornamelijk kwam uit slaap te kort. Helaas begrijpt mijn directe omgeving hier niks van en kan ik geen steun vinden. Het voelt alsof ik er alleen voor sta.
Susanne
23-07-2023
laatste reactie: 24-07-2023
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Dag Susanne,
Wat vervelend wat je hebt meegemaakt en snap dat je net als ik dit de heletijd ervaart heb jij steken in je borst of in je nek? Veel nekklachten ik word er gek van omdat ik zo bang word van het idee of de dokter wel alles goed hebben nagekeken.
Wat vervelend wat je hebt meegemaakt en snap dat je net als ik dit de heletijd ervaart heb jij steken in je borst of in je nek? Veel nekklachten ik word er gek van omdat ik zo bang word van het idee of de dokter wel alles goed hebben nagekeken.
Anoniem
24-07-2023
Angst is mijn grootste vijand (Verhaal 10)
Ik kamp al ruim 10 jaar met een paniek stoornis. Het beperkt me verschrikkelijk in mijn dagelijkse leven en kan weinig doen zonder bang te worden van tevoren. Altijd de angst hebben komt de paniek aanval wel of niet. Een paniek aanval is naar mijn mening het meest vreselijke gevoel wat je maar kan ervaren. Mensen die er geen last van hebben kunnen simpelweg nooit begrijpen wat ik voel en hoe ongelofelijk eng dat dat is. Ik kan het niet delen. Ik voel me daar erg alleen in . Graag zou ik in contact komen met mensen die dit gevoel wel kennen en weten hoe het is . Het lijkt me fijn om het wel een keer met iemand te kunnen delen.. Angst is mijn grootste vijand. En tot nu toe vind ik het moeilijk om die echt onder ogen te komen. Na vele therapieën en psychologen gaat het ietsje beter , maar ben er nog lang niet..
Ik hoop op een reactie :)
Bianca
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 21-07-2023
22
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Ik ken het ik heb hetzelfde paniek ineens gevoel dat je weg valt of dood gaat pfff ik word er gek van
Claudia
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi Bianca kan ik jouw ook benaderen ik heb het echt exstreem
Afz Ronald ***********@hotmail.com
(Redactie: Helaas verwijderen we i.v.m. de nieuwe privacywetgeving avg identificeerbare persoonsgegevens zoals telefoonnumers en mailadressen.)
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik heb er 3 jaar last van wil best praten ik krn dat gevoel alleen zijn ik heb fb ria tehupuring mischien kunnen we samen praten
Ria
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik heb het ook heel erg de mensen begrijpen het niet
Wil
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik heb het ook extreem erg die angst en paniekaanvallen. Ik weet niet meer hoe ik. Verder moet. Ik vraag me af hoe ik in contact kan komen met jou of anderen met een vergelijkbaar probleem. Om privacy redenen mogen email en contactgegevens niet getoond worden, maar hoe kom je dan met lotgenoten in contact? Kan de redactie me hier een antwoord opgeven? En hoe kom ik in contact met redactie?
Sandra
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik weet niet of jullie instagram hebben maar misschien kunnen we via deze weg in contact komen
Naomi
> 2 jaar geleden
Reactie:
zo herkenbaar, al 10 jaar een gevecht tegen het leven met angst en paniek stoornis.
Zo gaat het een paar maanden oke en dan door iets kleins of groots is het in alle heftigheid terug. Al zoveel therapie gevolgt. Maar helaas. Cognitieve gedrags therapie, emdr, dan nog iets met blokjes. Word er radeloos van.
ik
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik xou graag met je willen delen ik heb dagelijks paniekaanvallen verschrikkelijk is het durf niet meer nsar de einkel alleen ff achterhuis het beheerst je leven heb lorazepam ze willen over op antidepreciva moet ik nog over nadenken ik hoop hoe jij het ervaart groetjes ria tehupuring
Ria
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik snap dit verhaal echt heel goed. De angst voor de daadwerkelijke angst is soms nog erger. Gewoon dagen van tevoren al niet kunnen slapen van stress, want wat als je paniekaanval krijgt over een week. Of wat als je buikpijn krijgt en misselijk wordt. Of wat als je ineens moet huilen? Het is zo lastig, maar ik heb zelf f idee dat er altijd weinig aan te doen is en je er maat mee moet leren leven...
Rietje
> 2 jaar geleden
Reactie:
Beste Bianca ik begrijp je hellemaal.ik ervaar het zelfde.het beperkt de dagenlijks leven.ik ben ook bij de psygoloog geweest ze helpen prima.maar het haald de angst niet weg dat moet van uit je zelf komen mijn angsten zij vooral in de nacht als ik naar het werk rijd om 01:00 snachts dan rijd je alleen langs de snel weg en dan begind de allende en de rest van de dag geniet je niet meer om dat je moe en op bend na zo aanval ik wens je heel veel strekte gr Edwin
Edwin
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi Bianca
Heftig hoor ik heb het ook.
Jaren geleden is het begonnen in een verschrikkelijke periode in mijn leven ik ben er zelfs voor opgenomen geweest.
Sinds 2 jaar geleden is het weer teruggekomen na het stoppen met roken.
Ik heb van de huisarts alprazolam gekregen dat verlicht een beetje eerst nam ik een halve tablet per dag maar ik zit nu aan een hele per dag.
Ik heb ook hartklachten dus ik loop nu weer bij de cardioloog voor onderzoek en.
Ik heb therapie gevolgd en emdr gehad.
Ik heb nu besloten om hypnose te gaan doen want het wordt steeds erger.
En ieder daad je voelt er helemaal alleen in.
Heel frustrerend.
Hartelijke groet van Carla
Heftig hoor ik heb het ook.
Jaren geleden is het begonnen in een verschrikkelijke periode in mijn leven ik ben er zelfs voor opgenomen geweest.
Sinds 2 jaar geleden is het weer teruggekomen na het stoppen met roken.
Ik heb van de huisarts alprazolam gekregen dat verlicht een beetje eerst nam ik een halve tablet per dag maar ik zit nu aan een hele per dag.
Ik heb ook hartklachten dus ik loop nu weer bij de cardioloog voor onderzoek en.
Ik heb therapie gevolgd en emdr gehad.
Ik heb nu besloten om hypnose te gaan doen want het wordt steeds erger.
En ieder daad je voelt er helemaal alleen in.
Heel frustrerend.
Hartelijke groet van Carla
Carla
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hi Bianca,
Heb hier sinds een halfjaar ook heel erg last van. Meest enge gevoel ooit. Ik weet inmiddels dat het een paniekaanval is maar toch elke keer bij een paniekaanval weer t gevoel dat ik nu echt dood ga. De ene keer aan een hartaanval andere keer hersenbloeding etc. Dood eng en de angst dan kan uren duren. Iedereen om me heen denkt soms dat ik me ontzettend aanstel waardoor ik het in sociale situaties probeer tegen te houden en er veel aan ga denken en dan trigger ik t juist om het te krijgen. Waardoor ik nu ook minder sociale dingen doe en veel binnen zit :( ben nu begonnen met anti depressiva tegen angsten in de hoop dat dat werkt. Maar het heeft wel heftige bijwerkingen eerste weken met nog meer angst…
Heb hier sinds een halfjaar ook heel erg last van. Meest enge gevoel ooit. Ik weet inmiddels dat het een paniekaanval is maar toch elke keer bij een paniekaanval weer t gevoel dat ik nu echt dood ga. De ene keer aan een hartaanval andere keer hersenbloeding etc. Dood eng en de angst dan kan uren duren. Iedereen om me heen denkt soms dat ik me ontzettend aanstel waardoor ik het in sociale situaties probeer tegen te houden en er veel aan ga denken en dan trigger ik t juist om het te krijgen. Waardoor ik nu ook minder sociale dingen doe en veel binnen zit :( ben nu begonnen met anti depressiva tegen angsten in de hoop dat dat werkt. Maar het heeft wel heftige bijwerkingen eerste weken met nog meer angst…
Aniek
> 2 jaar geleden
Reactie:
Beste Bianca
DEZE BERICHT IS VOOR ALLE MENSEN MET EEN PANIEKAANVAL/STOORNIS !
ik heb er ook in het verleden last van gehad.
Ik heb aan de kalmeringstabletten gezeten ben naar een psycholoog geweest daar kreeg ik voor mij gevoel alleen maar rare vragen bvb heeft u zelfmoordneigingen NEE dat heb ik niet ik ben niet gek. zo willen ze wel laten voordoen. of alsof er iets op dat moment in je leven speelt stress is vaak het meest voorkomend woordje van artsen. Dit alles te hebben gehad en ik zelf weet dat er niets in mijn leven speelt wat dit kan veroorzaken ik had geen geldproblemen een mooie huis lieve en gezonde kinderen en een goed huwelijk. Toen ben ik zelf op internet op zoek gegaan naar wat dit zou kunnen veroorzaken. Ik kwam uit op magnesium tekort. Kijk maar eens naar symptomen van magnesium tekort. (staan veel van je klachten waarschijnlijk bij)
Magnesium wordt niet door het lichaam zelf aangemaakt zoals Vitamine D. Magnesium moet je dus uit je voeding halen het zit veel in spinazie noten en vis als je dit al niet dagelijks eet bouw je dus al een tekort op. ik gebruikte vloeibare magnesium van Floradix dit heeft mij enorm geholpen en ben nu van mijn klachten af. wel voel ik het soms opkomen maar dan ga ik altijd even na wat ik gegeten of gedronken heb. zo kwam ik er ook achter dat cafeïne bij mij ook een aanval opwekte. dus nu ook cafeïnevrije koffie enz. ik hoop dat je hier iets aan heb.
ik zeg altijd baat het niet schaadt het niet.
maar veel mensen hebben een tekort aan magnesium alleen wordt dit vaak niet door een arts gezien. (ze sturen je liever door naar een psycholoog en laten je zorgkosten maken )
ik zou het echt iedereen aanraden.
en Kijk vooral even bij de symptomen van een magnesiumtekort geloof me dat er veel dingen bij staan die u ervaart als dat zo is zou ik direct gaan beginnen met het bij slikken van magnesium.
Groetjes Prisella
DEZE BERICHT IS VOOR ALLE MENSEN MET EEN PANIEKAANVAL/STOORNIS !
ik heb er ook in het verleden last van gehad.
Ik heb aan de kalmeringstabletten gezeten ben naar een psycholoog geweest daar kreeg ik voor mij gevoel alleen maar rare vragen bvb heeft u zelfmoordneigingen NEE dat heb ik niet ik ben niet gek. zo willen ze wel laten voordoen. of alsof er iets op dat moment in je leven speelt stress is vaak het meest voorkomend woordje van artsen. Dit alles te hebben gehad en ik zelf weet dat er niets in mijn leven speelt wat dit kan veroorzaken ik had geen geldproblemen een mooie huis lieve en gezonde kinderen en een goed huwelijk. Toen ben ik zelf op internet op zoek gegaan naar wat dit zou kunnen veroorzaken. Ik kwam uit op magnesium tekort. Kijk maar eens naar symptomen van magnesium tekort. (staan veel van je klachten waarschijnlijk bij)
Magnesium wordt niet door het lichaam zelf aangemaakt zoals Vitamine D. Magnesium moet je dus uit je voeding halen het zit veel in spinazie noten en vis als je dit al niet dagelijks eet bouw je dus al een tekort op. ik gebruikte vloeibare magnesium van Floradix dit heeft mij enorm geholpen en ben nu van mijn klachten af. wel voel ik het soms opkomen maar dan ga ik altijd even na wat ik gegeten of gedronken heb. zo kwam ik er ook achter dat cafeïne bij mij ook een aanval opwekte. dus nu ook cafeïnevrije koffie enz. ik hoop dat je hier iets aan heb.
ik zeg altijd baat het niet schaadt het niet.
maar veel mensen hebben een tekort aan magnesium alleen wordt dit vaak niet door een arts gezien. (ze sturen je liever door naar een psycholoog en laten je zorgkosten maken )
ik zou het echt iedereen aanraden.
en Kijk vooral even bij de symptomen van een magnesiumtekort geloof me dat er veel dingen bij staan die u ervaart als dat zo is zou ik direct gaan beginnen met het bij slikken van magnesium.
Groetjes Prisella
prisella
> 2 jaar geleden
Reactie:
Zo ik dit type ben ik net uit een paniekval. Heb ervaren hoe vreselijk intens vreselijk onlosmakelijk monster is. Geen woorden voor.
Aloys T
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik heb heel veel angst ik durf niet meer van boven vande trap ik ben al 4 weken boven heb overal angst van ik heb ook een hersentumor een meningeoom groet Ria
Ria
> 2 jaar geleden
Reactie:
Beste.
Ik heb ook 7 jaar meegemaakt.
Ten slotte ben ik een nieuwe mensen met medicatie en therapie
Ik heb ook 7 jaar meegemaakt.
Ten slotte ben ik een nieuwe mensen met medicatie en therapie
Bluma
> 2 jaar geleden
Reactie:
Dit is wat ik herken constant het idee dat de arts iets over het hoofd heeft gezien.
Ondanks onderzoeken aan het hart en door een cardioloog en in samenspraak met de spoedeisende hulp arts en verdere verpleegkundigen,
bleek uit alle uitslagen ik kern gezond ben.
De ernst van de paniekaanvallen en rampgedachten lokken juist bij mij benauwdheid, het gevoel dat ik stik doordat ik me er op fixeer.
Deze cirkel is dan moeilijk te doorbreken ook niet met hoop dat mijn medicijnen tegen angst effectiever zouden moeten werken.
Ondanks onderzoeken aan het hart en door een cardioloog en in samenspraak met de spoedeisende hulp arts en verdere verpleegkundigen,
bleek uit alle uitslagen ik kern gezond ben.
De ernst van de paniekaanvallen en rampgedachten lokken juist bij mij benauwdheid, het gevoel dat ik stik doordat ik me er op fixeer.
Deze cirkel is dan moeilijk te doorbreken ook niet met hoop dat mijn medicijnen tegen angst effectiever zouden moeten werken.
Anoniem
07-06-2023
Reactie:
Vooral die angst van het stikken
is iets wat mij het angstigst maakt.
Ondanks alle medische controles op de spoedeisende hulp blijft er toch een zeker wantrouwen en twijfel dat ze iets niet goed onderzocht hebben of gemakkelijk van mij af proberen te komen.
Mijn lichamelijk klachten door waarschijnlijk één paniekstoornis zijn zo Heftig dat ik dagelijks ambulances voor de deur heb gehad. Doodsangst en uit paniek bel je 112 als het te lang duurt met huisartsen spoed post.
Ik verkeer letterlijk in een stadium dat ik Accuut medische zorg nodig lijkt te hebben want ik crepeer van mijn lichamelijke klachten op dat moment.
Artsen blijven volhouden dat ik een paniek aanval heb. Maar vaak heeft dit advies weining zin.
is iets wat mij het angstigst maakt.
Ondanks alle medische controles op de spoedeisende hulp blijft er toch een zeker wantrouwen en twijfel dat ze iets niet goed onderzocht hebben of gemakkelijk van mij af proberen te komen.
Mijn lichamelijk klachten door waarschijnlijk één paniekstoornis zijn zo Heftig dat ik dagelijks ambulances voor de deur heb gehad. Doodsangst en uit paniek bel je 112 als het te lang duurt met huisartsen spoed post.
Ik verkeer letterlijk in een stadium dat ik Accuut medische zorg nodig lijkt te hebben want ik crepeer van mijn lichamelijke klachten op dat moment.
Artsen blijven volhouden dat ik een paniek aanval heb. Maar vaak heeft dit advies weining zin.
Alexander
06-07-2023
Reactie:
hey ik heb je verhaal gelezen en ja het is het ergste wat je kunt hebben angst.Ik lijd er ook jaren er van en is sinds maart 2023 verergerd.Na paar aanvallen zit ik ook met de gedachten kom het nu of niet en dat toch nu soms wel 2 keer per week en is nu al een maand bezig.Je bent niet alleen die het gevoel heeft.wil je erover praten mail me dan op revolutie963@outlook.be en miss kunnen we samen er over praten.
stefan
11-07-2023
Reactie:
Ik heb risperdal afbouwt maar nou ik last gekregen van angst
Frans
13-07-2023
Reactie:
Hi,
Het is vreselijk. Ik herken je angst. Na enkele weken zonder paniekaanvallen was hij er vanochtend op het werk, BAM. Naar huis gegaan en het verteld onder het mom van 'een virus denk ik'. In 1 van de reacties hierboven wordt geschreven over magnesium. Ik weet dat ik hier jaren geleden een keer een tekort van had (geen idee of het nog zo is) en ik ga aan de hand van deze reactie het toch weer slikken. Wie weet is dit de trigger.
Angst is zo naar. Ook de angst voor de angst. Jaren geleden (tijdens burnout) exposure therapie gevolgd. Hielp aardig tegen de pleinvrees (ik durf weer normaal een supermarkt binnen) maar uiteten met 10 man.. pff krijg al de gedachten vooraf.. Bang dat het nooit helemaal stopt... Anyhow ben ik wel overtuigd dat het goed komt met ons allen op dit forum. Ook al voelt dit vaak helemaal niet zo.
Soms vind ik het een gekke gedachte dat ik me hier ook zo eenzaam in voel (alleen mn man weet het. Die herkent het zelf 0, maar hij steunt me wel), terwijl er veel meer mensen mee rondlopen dan we denken. Misschien wel de buurvrouw? Die ene stille oom? Of die vriend die bij sociale afspraken toch op het laatste moment afzegt?
We zijn niet alleen. Voel je niet eenzaam. We zijn niet gek
Het is vreselijk. Ik herken je angst. Na enkele weken zonder paniekaanvallen was hij er vanochtend op het werk, BAM. Naar huis gegaan en het verteld onder het mom van 'een virus denk ik'. In 1 van de reacties hierboven wordt geschreven over magnesium. Ik weet dat ik hier jaren geleden een keer een tekort van had (geen idee of het nog zo is) en ik ga aan de hand van deze reactie het toch weer slikken. Wie weet is dit de trigger.
Angst is zo naar. Ook de angst voor de angst. Jaren geleden (tijdens burnout) exposure therapie gevolgd. Hielp aardig tegen de pleinvrees (ik durf weer normaal een supermarkt binnen) maar uiteten met 10 man.. pff krijg al de gedachten vooraf.. Bang dat het nooit helemaal stopt... Anyhow ben ik wel overtuigd dat het goed komt met ons allen op dit forum. Ook al voelt dit vaak helemaal niet zo.
Soms vind ik het een gekke gedachte dat ik me hier ook zo eenzaam in voel (alleen mn man weet het. Die herkent het zelf 0, maar hij steunt me wel), terwijl er veel meer mensen mee rondlopen dan we denken. Misschien wel de buurvrouw? Die ene stille oom? Of die vriend die bij sociale afspraken toch op het laatste moment afzegt?
We zijn niet alleen. Voel je niet eenzaam. We zijn niet gek
WAnoniem
20-07-2023
Reactie:
Hallo ik wil even zeggen dat ik helemaal gek word van de paniek of angstaanvallen. Bij mij gebeurd het als ik een lichamelijke sensatie krijg bijvoordbeeld steken op me borst of raar gevoel in me lichaam alsof ik langszaam aan het doodgaan ben… of een steek in mijn hart ik word er helemaal hek van hierdoor zit ik de heledag in paniek en ansgt omdat ik niet weet wat ik moet doen de lessen hij de psycholoog werken volgens mij ook niet en ben bang dat ik nooit meer kan genieten van mijn leven kan er iemand mij helpen of zijn er meer mensen die dit gevoel ook hebben ?
Michael
21-07-2023
Therapie heeft mij wel al tools gegeven (Verhaal 161)
Hallo allemaal, ik ben Debby. Ik heb op mijn 18e kennis gemaakt met agorafobie/paniekstoornis. Ik heb hier toen therapie in gehad en ben er van afgekomen. Helaas 7 jaar later weer terug maar door medicatie er weer vanaf gekomen.
Nu (10 jaar later) al ruim 2 jaar weer veel last en in Januari zelfs op de crisisdienst beland omdat ik zo erg in paniek was en dacht gek te worden. (Plotseling gestopt met antidepressiva)
Hierdoor ook kort een hele heftige depressie gehad. Wel weer begonnen met medicatie en therapie en het gaat op en af. Ik ben er achter dat ik heel streng ben voor mezelf en boos op mezelf word als ik me niet optimaal voel. Elke klacht neem ik onder de loep en lijk ik groter te maken door die angst.
Vandaag vreselijke hartkloppingen en doodmoe. Dan ben ik meteen boos en teleurgesteld in mezelf. Ook meteen naar de dokter geweest en gegoogled. Wie herkent dit?
Therapie heeft mij wel al tools gegeven maar helaas ben ik nog lang niet waar ik wil zijn. Angst beheerst nog steeds mijn hele leven. Zijn er mensen die misschien ervaringen willen delen ? Er voor elkaar kunnen zijn en begrip tonen dat is al heel fijn. Zeker als iemand weet wat je doormaakt.
Ik wens iedereen heel veel sterkte en hopelijk een spoedig herstel.
Voor wie wil, stuur me gerust een berichtje.
Nu (10 jaar later) al ruim 2 jaar weer veel last en in Januari zelfs op de crisisdienst beland omdat ik zo erg in paniek was en dacht gek te worden. (Plotseling gestopt met antidepressiva)
Hierdoor ook kort een hele heftige depressie gehad. Wel weer begonnen met medicatie en therapie en het gaat op en af. Ik ben er achter dat ik heel streng ben voor mezelf en boos op mezelf word als ik me niet optimaal voel. Elke klacht neem ik onder de loep en lijk ik groter te maken door die angst.
Vandaag vreselijke hartkloppingen en doodmoe. Dan ben ik meteen boos en teleurgesteld in mezelf. Ook meteen naar de dokter geweest en gegoogled. Wie herkent dit?
Therapie heeft mij wel al tools gegeven maar helaas ben ik nog lang niet waar ik wil zijn. Angst beheerst nog steeds mijn hele leven. Zijn er mensen die misschien ervaringen willen delen ? Er voor elkaar kunnen zijn en begrip tonen dat is al heel fijn. Zeker als iemand weet wat je doormaakt.
Ik wens iedereen heel veel sterkte en hopelijk een spoedig herstel.
Voor wie wil, stuur me gerust een berichtje.
Debby
14-07-2023
laatste reactie: 17-07-2023
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Dag Debby,
Dit klinkt heel heftig en herkenbaar, mijn verhaal staat hieronder.
Heb jij ook onverwerkte trauma’s waardoor de paniek zo groot is?
Alvast veel moed
Dit klinkt heel heftig en herkenbaar, mijn verhaal staat hieronder.
Heb jij ook onverwerkte trauma’s waardoor de paniek zo groot is?
Alvast veel moed
N2023
17-07-2023
Paniek tijdens zwangerschap (Verhaal 162)
Eind 2019 kreeg ik voor de eerste keer een paniekaanval en ontdekte ik voor de eerste keer de term: overprikkeld..ik had te lang op een hoog tempo geleefd en het moest er allemaal uit..
Nu zijn we paar jaar verder en ben ik zwanger maar is er ook veel gebeurd op vlak van werk, relaties, huisvesting,..
Nu ik zwanger ben komt mijn verleden naar boven..mijn mama dat ons met 3 (broer, zus en ik) heeft achtergelaten..
Ik kamp helaas met zelfmoordgedachten ook al wil ik dat niet maar de prikkels zijn zo intens ..heb ook dwang om het wat onder controle te houden maar het is intens..
Nu zijn we paar jaar verder en ben ik zwanger maar is er ook veel gebeurd op vlak van werk, relaties, huisvesting,..
Nu ik zwanger ben komt mijn verleden naar boven..mijn mama dat ons met 3 (broer, zus en ik) heeft achtergelaten..
Ik kamp helaas met zelfmoordgedachten ook al wil ik dat niet maar de prikkels zijn zo intens ..heb ook dwang om het wat onder controle te houden maar het is intens..
Anoniem
17-07-2023
Toon reacties
Verberg reacties
Ben ik de enige die het zo vreselijk extreem heeft? (Verhaal 51)
Helaas heb ik in extreme vorm van paniekstoornis en paniekaanvallen en angst stoornis. Heb elke dag aanvallen en wil graag in contact komen met lotgenoten.
Ik ben eigenlijk ten einde raad omdat ik denk dat ik de enige ben die dit zo vreselijk extreem hebt. :'(
Groetjes manuela (beerta)
Ik ben eigenlijk ten einde raad omdat ik denk dat ik de enige ben die dit zo vreselijk extreem hebt. :'(
Groetjes manuela (beerta)
Manuela
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 16-07-2023
14
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Ik ben ook op zoek naar iemand om mee te praten
Tim
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi Tim.
Ik houd me aanbevolen om met je te praten
Groetjes manuela
Ik houd me aanbevolen om met je te praten
Groetjes manuela
Manuela
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ook ik zoek mensen die het zelfde mee maken. Het is zo eenzaam om je zo te voelen
Allyson
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik wil allereerst zeggen, wauw, wat kan jij trots op jezelf zijn dat je deze stappen hebt ondernomen!
Je bent niet alleen echt niet. Anders was dit platform er ook niet geweest denk ik.
Zet hem op! Het zal niet makkelijk zijn, maar er is een begin, wat enorm sterk is. Zet hem op en veel geluk, ik denk aan je.
Je bent niet alleen echt niet. Anders was dit platform er ook niet geweest denk ik.
Zet hem op! Het zal niet makkelijk zijn, maar er is een begin, wat enorm sterk is. Zet hem op en veel geluk, ik denk aan je.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik zie helaas niet hoe oud dit bericht is, maar wil je laten weten dat je niet alleen bent..Ook ik heb het extreem, helaas :-(
Ik kom ook graag in contact met mensen om elkaar te steunen.
Gr. Sabine
Ik kom ook graag in contact met mensen om elkaar te steunen.
Gr. Sabine
Sabine
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ook ik zou dat zeer prettig vinden mensen die dit nooit hebben gehad begrijpen t niet wat ik moeilijk vind om er dan over te praten
Anna
> 2 jaar geleden
Reactie:
ik heb ook constant last van angst en paniekaanvallen
ik ben 62 jaar en kan dit bijna niet meer aan
hele nachten en dagen is het mis .
ik voel me er ook heel alleen in .
deze strijd is ongekend en beheerst mijn hele leven
ik durf niet meer naar buiten en leef amper nog een gewoon leven .
misschien gaat het met jou weer wat beter .
toch hoop ik op een reactie
ik ben 62 jaar en kan dit bijna niet meer aan
hele nachten en dagen is het mis .
ik voel me er ook heel alleen in .
deze strijd is ongekend en beheerst mijn hele leven
ik durf niet meer naar buiten en leef amper nog een gewoon leven .
misschien gaat het met jou weer wat beter .
toch hoop ik op een reactie
marjan
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik ben 35 jaar en ze hebben 7 jaar geleden tietse als diagnose gegeven had altijd wel.paniek aanvallen maar nu sinds 3 maanden krijg ik gewoon soms wel 2.keer.per dag een druk.op.me borst zweten trillen en lijkt alsof ik geen adem.krijg ik probeer zo rustig mogelijk te blijven.maar het lukt gwn niet mijn hart bloeduitslagen waren goed
Hoe kan je nou zo een ernstige paniek aanval krijgen terwijl.je gewoon een leuke dag heb gehad of tv zit kijken in rust.komt het opzetten mijn kinderen schrikken zich rot en hebben al vaak de ambulance gebeld
De dokter zegt dat ik.hier moet.mee.leren omgaan maar dit kan toch niet.ok.zijn soms.lijkt het wel.alsof ik.dood ga
Hoe kan je nou zo een ernstige paniek aanval krijgen terwijl.je gewoon een leuke dag heb gehad of tv zit kijken in rust.komt het opzetten mijn kinderen schrikken zich rot en hebben al vaak de ambulance gebeld
De dokter zegt dat ik.hier moet.mee.leren omgaan maar dit kan toch niet.ok.zijn soms.lijkt het wel.alsof ik.dood ga
Jamie
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik ben 35 jaar en ze hebben 7 jaar geleden tietse als diagnose gegeven had altijd wel.paniek aanvallen maar nu sinds 3 maanden krijg ik gewoon soms wel 2.keer.per dag een druk.op.me borst zweten trillen en lijkt alsof ik geen adem.krijg ik probeer zo rustig mogelijk te blijven.maar het lukt gwn niet mijn hart bloeduitslagen waren goed
Hoe kan je nou zo een ernstige paniek aanval krijgen terwijl.je gewoon een leuke dag heb gehad of tv zit kijken in rust.komt het opzetten mijn kinderen schrikken zich rot en hebben al vaak de ambulance gebeld
De dokter zegt dat ik.hier moet.mee.leren omgaan maar dit kan toch niet.ok.zijn soms.lijkt het wel.alsof ik.dood ga
Hoe kan je nou zo een ernstige paniek aanval krijgen terwijl.je gewoon een leuke dag heb gehad of tv zit kijken in rust.komt het opzetten mijn kinderen schrikken zich rot en hebben al vaak de ambulance gebeld
De dokter zegt dat ik.hier moet.mee.leren omgaan maar dit kan toch niet.ok.zijn soms.lijkt het wel.alsof ik.dood ga
Jamie
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik ben 34 jaar en heb al sinds de kindertijd last van hyperventilatie en hypochondrie. Ondertussen heb ik al meer dan 10 jaar paniekaanvallen. Deze heb ik een 4-tal jaar onder controle kunnen houden, maar ze zijn terug. Erger dan ooit. Voel me heel de dag beroerd, alsof het continue sluimert. Gisteren kreeg ik een extreem erge aanval. Men hart leek echt uit mijn borstkas te bonken, ik trilde over heel mijn lichaam, ik had in mijn hoofd het gevoel dat ik aan het wegvallen was en ademde alsof ik een marathon gelopen had. Het heeft geen haar gescheeld of ik had de ambulance gebeld. Ik voel me nog steeds niet ok en begin te denken dat er toch meer aan de hand is. 2 a 3 jaar geleden bij de cardioloog geweest, maar toen was alles ok, bloed is de voorbije keren altijd ok geweest. Iemand nog ervaring met deze, hoe ik het ervaarde, extreme klachten?
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik heb ook extreme angstaanvallen. Elke dag de ene keer heftiger dan de ander. Maar ze kunnen zo 1,5 uur duren. Ik slikte eerst citolapram, maar bij een EEG naar fluvaxemine. Nu op 225 mg. Daarnaast 3x per dag oxacepam gebruikt, super verslavend. Daar ben ik nu mee gestopt. Wel lorazepam voor de nacht. Dit is de derde keer in mijn leven dat ik het heb. Alle 3 de keten na veel stress. De eerste twee keren zijn overgegaan, maar dat heeft lang geduurd. Ik ben niet op andermans tips afgegaan. Geleerd dat iedereen anders is met een ander verhaal. Durf medicatie aan en een goede psycholoog.
Ik zit nu een jaar thuis.
Ik zit nu een jaar thuis.
Astrid
21-12-2022
Reactie:
Hoi,
Ik ben 43 en heb na het stoppen met Citolapram maanden geen last gehad. Inmiddels is de paniek terug heviger dan ooit. Ik gebruik nu oxazepam 3 x daags.
Ben dus of suf, of ik slaap. Maar de paniek is er op de achtergrond continue en kan nu verder bar weinig door de verdovende meuk.
Dus dilemma terug aan de citolapram en als robot door of hele dagen lang het gevoel dat mijn hart het begeeft en ik om ga vallen.
Met twee kids van 9 en 7 is dit zo moeilijk kiezen.. robomam is niet meelevend, gezellig of knus,
Angstige duffe mam is dat even min.
Ik weet soms ff niet meer goed waar ik het voor doe, goed gaat het niet.
Ik ben 43 en heb na het stoppen met Citolapram maanden geen last gehad. Inmiddels is de paniek terug heviger dan ooit. Ik gebruik nu oxazepam 3 x daags.
Ben dus of suf, of ik slaap. Maar de paniek is er op de achtergrond continue en kan nu verder bar weinig door de verdovende meuk.
Dus dilemma terug aan de citolapram en als robot door of hele dagen lang het gevoel dat mijn hart het begeeft en ik om ga vallen.
Met twee kids van 9 en 7 is dit zo moeilijk kiezen.. robomam is niet meelevend, gezellig of knus,
Angstige duffe mam is dat even min.
Ik weet soms ff niet meer goed waar ik het voor doe, goed gaat het niet.
Gerdine.
04-02-2023
Reactie:
Hoi Manuela,
Ook ik heb extreem veel last van paniekaanvallen. Ben zo bang dat dit nooit meer overgaat. Maar op deze manier verder gaan is ook geen optie. Zou graag met je in contact willen komen
Ook ik heb extreem veel last van paniekaanvallen. Ben zo bang dat dit nooit meer overgaat. Maar op deze manier verder gaan is ook geen optie. Zou graag met je in contact willen komen
Ellenora
02-07-2023
Reactie:
Ik heb jaren lang aan citalopram gezeten
2 jaar geleden mee gestopt
Inmiddels mij paniek aanvallen en angst is weer terug.
Onder behandeling geweest heb zelf ales aan gedaan om een normale leven te lijden maar is niet gelukt.
Wat helpt?
Geen idee
Hoe veder?
Geen idee
Succes voor iedereen we dat mee maken te hebben
🙏
2 jaar geleden mee gestopt
Inmiddels mij paniek aanvallen en angst is weer terug.
Onder behandeling geweest heb zelf ales aan gedaan om een normale leven te lijden maar is niet gelukt.
Wat helpt?
Geen idee
Hoe veder?
Geen idee
Succes voor iedereen we dat mee maken te hebben
🙏
Anoniem
16-07-2023
Wil je ook je hart luchten?
Met hartkloppingen,zweten,misselijk (Verhaal 137)
Ik heb het zelfde
Al 3 jaar lang paniekaanvallen en bang om te sterven
Al vele onderzoeken gehad ook paar keer ecg
Filmpje gehad en alles was goed
De paniek blijft maar komen
Met hartkloppingen,zweten,misselijk
En door de stress flink ondergewicht
Niemand die er wat van snap uit me omgeving hoe het is om hiermee te leven
Al 3 jaar lang paniekaanvallen en bang om te sterven
Al vele onderzoeken gehad ook paar keer ecg
Filmpje gehad en alles was goed
De paniek blijft maar komen
Met hartkloppingen,zweten,misselijk
En door de stress flink ondergewicht
Niemand die er wat van snap uit me omgeving hoe het is om hiermee te leven
Corrie
03-02-2023
laatste reactie: 16-07-2023
3
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Beste Corrie,
Heel herkenbaar: afschuwelijk gevoel wat je hele leven beheerst en voor anderen moeilijk te begrijpen is. Heb je al psychologische hulp geprobeerd? Er zijn goede behandelingen die echt werken. Als je wilt kan ik je de namen noemen van de goede instellingen. Heel veel sterkte en weet dat je zeker niet de enige bent!
Heel herkenbaar: afschuwelijk gevoel wat je hele leven beheerst en voor anderen moeilijk te begrijpen is. Heb je al psychologische hulp geprobeerd? Er zijn goede behandelingen die echt werken. Als je wilt kan ik je de namen noemen van de goede instellingen. Heel veel sterkte en weet dat je zeker niet de enige bent!
Alida
08-03-2023
Reactie:
Bij hypochondrie verhaal 314 kunnen jullie mijn heel verhaal lezen, maar ik heb een onbeschrijfelijk grote schrik van te sterven.. ik wil nog niet dood, ik ben 23j en ik ervaar al 3 weken (hiervoor nooit last van gehad) last van paniekaanvallen en druk op de borst. Ik ben altijd sportief geweest, maar sinds ik die druk ervaar op mijn borst heb ik het gevoel minder goed te kunnen ademhalen zelfs tijdens een rustige wandeling van nog geen 30min.
Ook ervaar ik soms pijnscheuten en het vuilste gevoel van allemaal is dat het lijkt alsof mijn hart fladdert. Het lijkt dan alsof ik met de hartslagen meega en op elk moment mijn hart kan dichtknijpen.
Ik probeer mezelf te overtuigen van het feit dat de testen die ik gedaan heb tot nu toe negatief waren, maar dit is eigenlijk altijd maar van korte duur.. iedere keer neemt de schrik het over en kan ik nooit voor de volle 100% overtuigd zijn dat het enkel een paniekaanval is en niks fysieks
Hoewel deze verhalen een kleine troost zijn dat ik niet alleen ben, is het uiteindelijk ieder voor zich.. ik heb niet alleen schrik van dood te gaan, maar ook de hartaanval zelf
Ook ervaar ik soms pijnscheuten en het vuilste gevoel van allemaal is dat het lijkt alsof mijn hart fladdert. Het lijkt dan alsof ik met de hartslagen meega en op elk moment mijn hart kan dichtknijpen.
Ik probeer mezelf te overtuigen van het feit dat de testen die ik gedaan heb tot nu toe negatief waren, maar dit is eigenlijk altijd maar van korte duur.. iedere keer neemt de schrik het over en kan ik nooit voor de volle 100% overtuigd zijn dat het enkel een paniekaanval is en niks fysieks
Hoewel deze verhalen een kleine troost zijn dat ik niet alleen ben, is het uiteindelijk ieder voor zich.. ik heb niet alleen schrik van dood te gaan, maar ook de hartaanval zelf
Thibault
06-07-2023
Reactie:
Beste
Ik heb dat ook ,inmiddels 20 jaar leef ik mee
Jarenlang medicijnen genomen inmiddels 35 kg meer.
Gestopt met medicijnen 2 jaar geleden
Nu heb ik weer paniek en angst als nooit tevoren.
Begonnen met valeriaan 4 stuks per dag per tablet 475 mg
Het gaat stuk beter en paniek aanvallen zijn kort .
Als ik het voelt gelijk naar buiten
Half uurtje lopen en huilen en uitpuffen
En dan weer beter.
Probeer het
Valeriaan bij Holland en Baret
Succes
Ik weet wat je mee makt
Jij bent niet de enige
Liefs Dina
Ik heb dat ook ,inmiddels 20 jaar leef ik mee
Jarenlang medicijnen genomen inmiddels 35 kg meer.
Gestopt met medicijnen 2 jaar geleden
Nu heb ik weer paniek en angst als nooit tevoren.
Begonnen met valeriaan 4 stuks per dag per tablet 475 mg
Het gaat stuk beter en paniek aanvallen zijn kort .
Als ik het voelt gelijk naar buiten
Half uurtje lopen en huilen en uitpuffen
En dan weer beter.
Probeer het
Valeriaan bij Holland en Baret
Succes
Ik weet wat je mee makt
Jij bent niet de enige
Liefs Dina
Anoniem
16-07-2023
Bij mij begon het allemaal bij het overlijden van een dierbare (Verhaal 129)
Na wat googlen ook dit forum gevonden en "fijn" dat ik lees dat ik niet de enige ben die hier tegenaan loop al gaat.
Bij mij begon het allemaal bij het overlijden van een dierbare. Sindsdien kreeg ik vaak last van kramp rondom de hartstreek. Uiteraard door de hele medische molen, maar lijkt niks ernstigs aan de hand. Ondanks dat is dit de afgelopen 15 jaar gewoon doorgegaan en kon ik nog best goed functioneren zelfs al had ik heel soms ook paniekaanvallen op het werk, maar met name vaker in de nacht.
De meeste last had ik nog van alle bijverschijnselen. Er waren hele periodes dat ik geen last had van de aanvallen zelf, maar wel van vage klachten als vermoeidheid, hoofdpijn, spontane hartkloppingen etc. Ik had dit zo vaak dat ik het zelfs als nogmaal begon te ervaren.
Mijn grootste ontdekking in deze periode is dat sporten en juist mijn hart flink aan het werk zetten mij veel zelfvertrouwen gaf. Immers, als je denkt dat je doodgaat aan een hartaanval, maar wel met een hartslag van 200+ op Zwift en een gemiddelde wattage van 340 een wielerronde weet te winnen zit daar geen logica in. Zo wist ik mijn lichaam toch telkens een hele periode te overtuigen dat er "niks" aan de hand is.
Zo is dit een hele tijd doorgegaan tot alweer bijna een 10 maanden terug en ik weer een enorme paniekaanval had (voor mijn gevoel ook totaal uit het niets). Zo erg dat ook de ambulance voor is komen rijden om mij te komen controleren. Mijn hartslag ging geregeld over de 130 en zat zelfs even op 160 terwijl ik rustig op een stoel zat. Heel langzaam nam deze aanval weer af tot het vrij normaal was. Vanaf dit moment ging het natuurlijk weer verkeerd.
Steeds weer opnieuw was ik onderbewust bezig met mijn klachten en ook kwam op den duur de borstkrampen weer terug (en dat helpt niet mee kan ik je verzekeren). Rustig blijven terwijl je lichaam ondertussen allemaal fysieke signalen doorstuurt met het idee"Je gaat nu echt dood!" zorgt er niet voor dat ik kalm en rustig kan blijven.
En toen was ik het zat... gewoon klaar. Ik ben gaan praten met mensen en heb o.a. boeken gelezen als "Jij bent de Placebo". Wat ik al wist is dat ik het mezelf uieindelijk allemaal (bewust of onbewust) aandoe. Maar wat je 15 jaar lang heb opgebouwd, bouw je niet even na een dag/ week of zelfs maand weer af. Ik heb ondertussen ontdekt dat dit vallen en opstaan is.
De laatste weken (alweer bijna 3 maanden) ben ik opnieuw de "strijd" aan het voeren tegen mijn paniek. Strijd tussen haakjes, want feitelijk wil ik het niet meer bestrijden. Dit keer ga ik het niet meer oplossen met sporten of mezelf afleiden, maar door te komen tot bezinning.
Door juist meer te focussen op dit probleem krijg ik er nu juist meer en meer last van en ook op momenten dat ik het wil. Dit klinkt gek, maar mijn idee hierbij is het volgende. Als ik het bewust kan oproepen kan ik het uiteindelijk dus ook bewust voorkomen... Het mes snijdt nu aan 2 kanten, ik kan feitelijk trainen om de opkomende paniekaanval te voorkomen. Soms lukt dit al en soms schiet deze helaas door in ware paniek.
Zoals deze situatie van een tijd terug/ 1tje als voorbeeld zoals het bij mij gaat:
---------------
Zo parkeerde ik de auto bij de supermarkt en oppeens voelde ik een enorme steek in mijn borst en verkrampten mijn schouders direct. Weer een perfecte stunt van mijn lichaam bedacht ik mij direct, maar niks meer aan te doen, want ik was al te laat. Binnen enkele seconde werden mijn handen klam, kreeg ik hartkloppingen ging mijn hartslag iets omhoog. Mijn lichaam dacht weer eens een tijger te zien.
Ondanks deze aanval dacht ik "fuck it", ik stap gewoon uit de auto en loop de supermarkt in terwijl alles om me heen danste. Een gevoel alsof je zweeft buiten je lichaam. Mijn hele lichaam schreeuwde "Wegwezen en ga nu hulp zoeken, je gaat dood!". Mijn kleine bewustzijn die nog iets zei als "Dat is niet zo, geloof het niet..." had vrijwel geen inspraak, maar door rustig te blijven ademen (enige dat ik wel kon doen( ging ik niet hyperventileren. Ondanks de situatie en voorbereiding liep ik uiteindelijk toch maar de winkel uit om even lucht te happen en rustig terug naar de auto te lopen. Toen eenmaal daar aangekomen direct weer rechtsomgekeerd en de winkel in gegaan waar ik 3 minuten daarvoor nog bijna dood ging (voor mijn gevoel). Ik kon nu weer iets beter nadenken en toch de producten kopen die ik van plan was. Terug gegaan naar de auto, even rustig gezeten en kon weer autorijden.
Wat ik bewust nu weet, maar mijn lichaam onbewust duidelijk nog niet helemaal. Je lichaam wil je dat je het overleeft en helpt je feitelijk door te doen wat het doet. Er wordt een soort overlevingsprogramma gestart die je zeer moeilijk kunt cancelen wanneer je lichaam deze noodknop zelf ingedrukt heeft.
Je staart als het ware in de ogen van een tijger waarvan je onderbewuste weet dat deze je op gaat vreten. Jij weet dat het een lieve tijger is, maar onze onderbewuste programma's hebben geen zin om deze afweging rustig te bediscusseren en negeren jou dus compleet.
Bewust weet je dus dat misschien (hoop ik voor je, dit heeft bij mij ook even geduurd) dat je niet dood gaat, maar dit tegengeluid komt (heb ik ondertussen al 100x ontdekt) totaal niet meer door. Het is alsof je zit te gillen tegen kogelwerend glas en je lichaam doet gewoon wat hij moet doen om je zelf te beschermen tegen gevaar wat er helemaal niet is. Ofwel, ertegenin gaan werkt niet! Je kunt jezelf niet kalmeren en het enige dat helpt is rustig ademen (dat is bijna de grip die je nog wel hebt) en: focussen op andere dingen. Pak een object en ga het bestuderen, lees de instructies op een melkpak of ga sommetjes maken in je hoofd. Dit verstoord de paniekaanval behoorlijk en je zult merken dat je weer snel terug bent.
Doordat ik nu vaker kleinere en groetere paniekaanvallen ervaar leer ik mezelf juist om dankbaar te zijn en deze gevoelens te accepteren. Ik ben veel aan het mediteren en probeer deze situaties juist opnieuw te beleven in mijn meditatie of oefen ik met bepaalde mantra's als "Mijn klachten mogen er zijn, ze zijn ongevaarlijk". Ook probeer ik bij klachten mijn lichaam met rust te laten en ergens anders op te focussen wanneer ik geen nieuwe paniekaanval wil.... je leest het goed. Ik kan soms bewust een werkelijke paniekaanval oproepen zoals ik hierboven beschreef van de supermarkt.
Ik ben er nog niet, maar ik begin mijn lichaam en "klachten" nu juist beter te snappen door de ervaring te zien als een voordeel en minder als een nadeel. Immers, ik leer erdoor, ik ben gestart met mindfullness, meditatie en ben er ondertussen achter dat er meer is tussen lichaam en geest en heb al enkele vreemde recente ervaringen opgedaan die ik nog steeds niet kan begrijpen.
Bij mij begon het allemaal bij het overlijden van een dierbare. Sindsdien kreeg ik vaak last van kramp rondom de hartstreek. Uiteraard door de hele medische molen, maar lijkt niks ernstigs aan de hand. Ondanks dat is dit de afgelopen 15 jaar gewoon doorgegaan en kon ik nog best goed functioneren zelfs al had ik heel soms ook paniekaanvallen op het werk, maar met name vaker in de nacht.
De meeste last had ik nog van alle bijverschijnselen. Er waren hele periodes dat ik geen last had van de aanvallen zelf, maar wel van vage klachten als vermoeidheid, hoofdpijn, spontane hartkloppingen etc. Ik had dit zo vaak dat ik het zelfs als nogmaal begon te ervaren.
Mijn grootste ontdekking in deze periode is dat sporten en juist mijn hart flink aan het werk zetten mij veel zelfvertrouwen gaf. Immers, als je denkt dat je doodgaat aan een hartaanval, maar wel met een hartslag van 200+ op Zwift en een gemiddelde wattage van 340 een wielerronde weet te winnen zit daar geen logica in. Zo wist ik mijn lichaam toch telkens een hele periode te overtuigen dat er "niks" aan de hand is.
Zo is dit een hele tijd doorgegaan tot alweer bijna een 10 maanden terug en ik weer een enorme paniekaanval had (voor mijn gevoel ook totaal uit het niets). Zo erg dat ook de ambulance voor is komen rijden om mij te komen controleren. Mijn hartslag ging geregeld over de 130 en zat zelfs even op 160 terwijl ik rustig op een stoel zat. Heel langzaam nam deze aanval weer af tot het vrij normaal was. Vanaf dit moment ging het natuurlijk weer verkeerd.
Steeds weer opnieuw was ik onderbewust bezig met mijn klachten en ook kwam op den duur de borstkrampen weer terug (en dat helpt niet mee kan ik je verzekeren). Rustig blijven terwijl je lichaam ondertussen allemaal fysieke signalen doorstuurt met het idee"Je gaat nu echt dood!" zorgt er niet voor dat ik kalm en rustig kan blijven.
En toen was ik het zat... gewoon klaar. Ik ben gaan praten met mensen en heb o.a. boeken gelezen als "Jij bent de Placebo". Wat ik al wist is dat ik het mezelf uieindelijk allemaal (bewust of onbewust) aandoe. Maar wat je 15 jaar lang heb opgebouwd, bouw je niet even na een dag/ week of zelfs maand weer af. Ik heb ondertussen ontdekt dat dit vallen en opstaan is.
De laatste weken (alweer bijna 3 maanden) ben ik opnieuw de "strijd" aan het voeren tegen mijn paniek. Strijd tussen haakjes, want feitelijk wil ik het niet meer bestrijden. Dit keer ga ik het niet meer oplossen met sporten of mezelf afleiden, maar door te komen tot bezinning.
Door juist meer te focussen op dit probleem krijg ik er nu juist meer en meer last van en ook op momenten dat ik het wil. Dit klinkt gek, maar mijn idee hierbij is het volgende. Als ik het bewust kan oproepen kan ik het uiteindelijk dus ook bewust voorkomen... Het mes snijdt nu aan 2 kanten, ik kan feitelijk trainen om de opkomende paniekaanval te voorkomen. Soms lukt dit al en soms schiet deze helaas door in ware paniek.
Zoals deze situatie van een tijd terug/ 1tje als voorbeeld zoals het bij mij gaat:
---------------
Zo parkeerde ik de auto bij de supermarkt en oppeens voelde ik een enorme steek in mijn borst en verkrampten mijn schouders direct. Weer een perfecte stunt van mijn lichaam bedacht ik mij direct, maar niks meer aan te doen, want ik was al te laat. Binnen enkele seconde werden mijn handen klam, kreeg ik hartkloppingen ging mijn hartslag iets omhoog. Mijn lichaam dacht weer eens een tijger te zien.
Ondanks deze aanval dacht ik "fuck it", ik stap gewoon uit de auto en loop de supermarkt in terwijl alles om me heen danste. Een gevoel alsof je zweeft buiten je lichaam. Mijn hele lichaam schreeuwde "Wegwezen en ga nu hulp zoeken, je gaat dood!". Mijn kleine bewustzijn die nog iets zei als "Dat is niet zo, geloof het niet..." had vrijwel geen inspraak, maar door rustig te blijven ademen (enige dat ik wel kon doen( ging ik niet hyperventileren. Ondanks de situatie en voorbereiding liep ik uiteindelijk toch maar de winkel uit om even lucht te happen en rustig terug naar de auto te lopen. Toen eenmaal daar aangekomen direct weer rechtsomgekeerd en de winkel in gegaan waar ik 3 minuten daarvoor nog bijna dood ging (voor mijn gevoel). Ik kon nu weer iets beter nadenken en toch de producten kopen die ik van plan was. Terug gegaan naar de auto, even rustig gezeten en kon weer autorijden.
Wat ik bewust nu weet, maar mijn lichaam onbewust duidelijk nog niet helemaal. Je lichaam wil je dat je het overleeft en helpt je feitelijk door te doen wat het doet. Er wordt een soort overlevingsprogramma gestart die je zeer moeilijk kunt cancelen wanneer je lichaam deze noodknop zelf ingedrukt heeft.
Je staart als het ware in de ogen van een tijger waarvan je onderbewuste weet dat deze je op gaat vreten. Jij weet dat het een lieve tijger is, maar onze onderbewuste programma's hebben geen zin om deze afweging rustig te bediscusseren en negeren jou dus compleet.
Bewust weet je dus dat misschien (hoop ik voor je, dit heeft bij mij ook even geduurd) dat je niet dood gaat, maar dit tegengeluid komt (heb ik ondertussen al 100x ontdekt) totaal niet meer door. Het is alsof je zit te gillen tegen kogelwerend glas en je lichaam doet gewoon wat hij moet doen om je zelf te beschermen tegen gevaar wat er helemaal niet is. Ofwel, ertegenin gaan werkt niet! Je kunt jezelf niet kalmeren en het enige dat helpt is rustig ademen (dat is bijna de grip die je nog wel hebt) en: focussen op andere dingen. Pak een object en ga het bestuderen, lees de instructies op een melkpak of ga sommetjes maken in je hoofd. Dit verstoord de paniekaanval behoorlijk en je zult merken dat je weer snel terug bent.
Doordat ik nu vaker kleinere en groetere paniekaanvallen ervaar leer ik mezelf juist om dankbaar te zijn en deze gevoelens te accepteren. Ik ben veel aan het mediteren en probeer deze situaties juist opnieuw te beleven in mijn meditatie of oefen ik met bepaalde mantra's als "Mijn klachten mogen er zijn, ze zijn ongevaarlijk". Ook probeer ik bij klachten mijn lichaam met rust te laten en ergens anders op te focussen wanneer ik geen nieuwe paniekaanval wil.... je leest het goed. Ik kan soms bewust een werkelijke paniekaanval oproepen zoals ik hierboven beschreef van de supermarkt.
Ik ben er nog niet, maar ik begin mijn lichaam en "klachten" nu juist beter te snappen door de ervaring te zien als een voordeel en minder als een nadeel. Immers, ik leer erdoor, ik ben gestart met mindfullness, meditatie en ben er ondertussen achter dat er meer is tussen lichaam en geest en heb al enkele vreemde recente ervaringen opgedaan die ik nog steeds niet kan begrijpen.
Anoniem
08-12-2022
laatste reactie: 16-07-2023
2
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Wow, jij beschrijft mijn leven de laatste 2 maanden. Alles weg je zegt klopt effectief! Het is psychisch gewoon heel zwaar omdat je zo graag terug “normaal” wilt leven maar je lichaam doet onbewust dingen die je niet wilt.
Ano
11-12-2022
Reactie:
heel mooi beschreven
ook beschrijf je mij
veel liefs didi
ook beschrijf je mij
veel liefs didi
didi
16-07-2023
Eerst moest ik ermee lachen (Verhaal 55)
Hallo iedereen ik ben sinds 2019 toevallige gediagnoseerd met een angststoornis eerst moest ik hiermee lachen want ik ervaarde niet extreem veel angst. Eind 2019 kwam het dan, mijn eerste paniekaanval. Ik was maar 16 jaar en alleen thuis. Natuurlijk wist ik niet wat er gaande was met me en ben ik dus met ambulance in ziekenhuis beland. Na deze aanval was het een tijdje kalm. En met tijdje bedoel ik een halfjaar. Eind augustus 2020 doken de klachten terug op. Waarna het weer een tijdje rustig was. Om de zoveel maanden had ik wel een angstaanval. Maar dat was leefbaar. Het was maar eens in de zoveel maanden. Nu sinds 2 weken ben ik 24/7 in paniek. Ik slaap niet, minder honger en buiten komen is een ramp. Ik heb constant het ge oke een hartstilstand te krijgen ondanks ik nog maar 18 jaar ben. Ik heb nu zomervakantie maar alles wat ik doe is slapen en als ik wakker ben is het de ene paniek aanval na de andere. Ik voel mij geen jongeren meer om ik niet meer buiten kan komen. Ik ben ten einde raad. Medicatie zoals deanxit is niet genoeg meer.
Milla
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 15-07-2023
2
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Hoi, waarom zoek je geen hulp? Bij je huisarts? Misschien moet je even erover praten. Ik heb zelf ook paniekstoornis en sinds 2 dagen ook 24/7. Lig ook veel in bed omdat ik duizelig/wazig ben. Morgen heb ik afspraak bij de huisarts. Het is verschrikkelijk! Dat weet ik. Maar je bent niet alleen.
Em
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hier net zo het is een ramp
Je zit eigenlijk vast in jezelf
Je zit eigenlijk vast in jezelf
Tiffi
15-07-2023
24/7 een drukkend gevoel op de borst (Verhaal 128)
Hey, ik wil graag mijn verhaal delen. Ik ben 24 jaar en ik loop nu al zo’n 6 jaar met paniek klachten rond, ben ook een paar keer uitgevallen op school, werk etc.. doordat ik zoveel paniekaanvallen had en ze niet meer over gingen (1 lange paniekaanval een maand lang soms 2). Ik heb hierdoor een constante druk op mijn borst waardoor ik alleen maar banger wordt dat ik toch iets ernstig heb waardoor ik zal komen te overlijden. Ik kan geen leuke dingen doen met vrienden, familie door de angst dat ik een paniekaanval krijg en dan niet veilig thuis ben. De laatste tijd word het weer erger en lig ik het liefste in bed en slaap ik, zodat ik het dan niet voel.
Herkent iemand de klacht van 24/7 een drukkend gevoel ervaren op de borst? Misschien stelt het me gerust dat ik niet de enige ben die dit ervaart.
Groetjes
Herkent iemand de klacht van 24/7 een drukkend gevoel ervaren op de borst? Misschien stelt het me gerust dat ik niet de enige ben die dit ervaart.
Groetjes
Pleun
03-12-2022
laatste reactie: 06-07-2023
6
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Hoi pleun,
Ik heb eigenlijk mijn hele leven al last van paniekaanvallen, en hypochondrie.
Met mijn paniekaanvallen ben ik altijd ergens anders bang voor, soms kan ik moeilijk slikken en denk ik dat ik slokdarmkanker heb, soms ben ik bang dat als ik eet er misschien iets verkeerd is gegaan in de fabriek en dat er glas in me eten zit. Maar het kan ook een rare pijn ergens in mijn lichaam zijn waardoor ik bang ben dat er een slagader knapt. Het is eigenlijk steeds een ander iets waar ik bang voor ben. Maar nu heb ik al een week of 2 ook constant last rondom mijn hartstreek. Ik wil het liefst de dokter bellen. Maar hou mezelf steeds tegen. Ik slik oxzazepam nu ongeveer een jaar, maar werkt steeds minder goed. Ik wil je heel veel sterkte wensen in deze uitputtende strijd.
Ik heb eigenlijk mijn hele leven al last van paniekaanvallen, en hypochondrie.
Met mijn paniekaanvallen ben ik altijd ergens anders bang voor, soms kan ik moeilijk slikken en denk ik dat ik slokdarmkanker heb, soms ben ik bang dat als ik eet er misschien iets verkeerd is gegaan in de fabriek en dat er glas in me eten zit. Maar het kan ook een rare pijn ergens in mijn lichaam zijn waardoor ik bang ben dat er een slagader knapt. Het is eigenlijk steeds een ander iets waar ik bang voor ben. Maar nu heb ik al een week of 2 ook constant last rondom mijn hartstreek. Ik wil het liefst de dokter bellen. Maar hou mezelf steeds tegen. Ik slik oxzazepam nu ongeveer een jaar, maar werkt steeds minder goed. Ik wil je heel veel sterkte wensen in deze uitputtende strijd.
Herkenbaar
07-12-2022
Reactie:
Hoi Pleun,
Ten eerste naar en vervelend dat je dit ervaart.
Het belangrijkste is dat uitgesloten is dat er echt iets medisch met je aan de hand is. Zie dit als een APK-keuring. Als dit is gedaan kan je verder. Ga eerst naar de dokter, zodat het gecheckt kan worden. Ik weet als geen ander dat je dit niet wil lezen, maar echt, doe het gewoon. Het geeft je uiteindelijk weer een basis waarvanuit je verder kunt gaan en is beter dan doormodderen.
Een paniekaanval kan niet 1 maand aanhouden, Het komt op en gaat weer weg en dit in een tijdsbestekken van ~1,5 uur. Je gaat trillen, zweten, hoge hartslag, druk op borst, arm etc. Nu beweer ik niet dat je geen paniek ervaart, maar ik denk wel dat je onder hoge stress of spanning staat als je het gevoel hebt 1 lange aanval van een maand te hebben.
Vervolgens lees ik dat je bang bent om dood te gaan en dat is normaal. Nu ga ik iets raars zeggen misschien, maar ga eens bij jezelf na waarom je bang bent om dood te gaan. Ben je hier werkelijk bang voor of is er iets anders?
Zo heb ik ontdekt dat ik (mijn bewuste ik)zelf niet echt bang ben om dood te gaan. Ik ben misschien wel bang voor de mogelijke pijn die je vooraf kunt ervaren. Maar mijn grootste angst zit hem vooral in mijn omgeving. Zoals dat mijn kinderen zouden opgroeien zonder vader en mijn partner alleen zou zijn. Dat ik zelf dood zou gaan is dus eigenlijk meer vervelend voor hen dan voor mijzelf.
De reden waarom je hier zelf over zou moeten nadenken is om dit een goede plek te geven. Angst is vaak namelijk niet realistisch. Dus nadenken en praten over je grootste angst is een goede manier om dit een plek te geven. Als je hier zelf niet uitkomt ga dan specifiek over dit onderwerp (of je diepste angsten) praten met psychologen. Ook bij de dokter kan je worden doorverwezen naar iemand die op de praktijk zelf ondersteuning kan bieden. Dit helpt echt!
Verder zou ik oefenen met je energie. Immers, overal waar je met je energie heengaat in je lichaam en op focust lok je een lichamelijke reactie uit. Probeer dit maar, ga eens een volle minuut volledig focussen op je grote teen. Wedden dat je hier iets zult gaan voelen. Als je dus focust op het niet kunnen slikken, krijg je uiteindelijk een brok in je keel of als je uteindelijk bang bent dat je okselkanker hebt ga je daar steken voelen, of als je bang dood te gaan aan een hartaanval krijg je steken rondom je borst, als je bang bent dat er glas in je eten zit(zoals reactie van hierboven) krijg je waarschijnlijk overal last, van je darmen tot aan je ontlasting (al is dit laatste sowieso vaak wisselend bij mensen met paniek/ angst).
Dus ik kom toch terug bij mijn eerste punt wat ik aanhaalde, probeer bij jezelf ten rade te gaan waar je nu bang voor bent... is dat pijn/ dood gaan etc. en ga dit eens voor jezelf uitzoeken.
Voor de reactie boven mij:
Ik heb ook ervaring met oxzazepam, dit is helaas een pleister op een bloedende wond. Het vervelende van oxzazepam is ook dat je steeds meer ervan moet nemen om rust te ervaren, ofwel, de pleister die je plakt moet steeds groter worden helemaal bij hypochondrie.
Ten eerste naar en vervelend dat je dit ervaart.
Het belangrijkste is dat uitgesloten is dat er echt iets medisch met je aan de hand is. Zie dit als een APK-keuring. Als dit is gedaan kan je verder. Ga eerst naar de dokter, zodat het gecheckt kan worden. Ik weet als geen ander dat je dit niet wil lezen, maar echt, doe het gewoon. Het geeft je uiteindelijk weer een basis waarvanuit je verder kunt gaan en is beter dan doormodderen.
Een paniekaanval kan niet 1 maand aanhouden, Het komt op en gaat weer weg en dit in een tijdsbestekken van ~1,5 uur. Je gaat trillen, zweten, hoge hartslag, druk op borst, arm etc. Nu beweer ik niet dat je geen paniek ervaart, maar ik denk wel dat je onder hoge stress of spanning staat als je het gevoel hebt 1 lange aanval van een maand te hebben.
Vervolgens lees ik dat je bang bent om dood te gaan en dat is normaal. Nu ga ik iets raars zeggen misschien, maar ga eens bij jezelf na waarom je bang bent om dood te gaan. Ben je hier werkelijk bang voor of is er iets anders?
Zo heb ik ontdekt dat ik (mijn bewuste ik)zelf niet echt bang ben om dood te gaan. Ik ben misschien wel bang voor de mogelijke pijn die je vooraf kunt ervaren. Maar mijn grootste angst zit hem vooral in mijn omgeving. Zoals dat mijn kinderen zouden opgroeien zonder vader en mijn partner alleen zou zijn. Dat ik zelf dood zou gaan is dus eigenlijk meer vervelend voor hen dan voor mijzelf.
De reden waarom je hier zelf over zou moeten nadenken is om dit een goede plek te geven. Angst is vaak namelijk niet realistisch. Dus nadenken en praten over je grootste angst is een goede manier om dit een plek te geven. Als je hier zelf niet uitkomt ga dan specifiek over dit onderwerp (of je diepste angsten) praten met psychologen. Ook bij de dokter kan je worden doorverwezen naar iemand die op de praktijk zelf ondersteuning kan bieden. Dit helpt echt!
Verder zou ik oefenen met je energie. Immers, overal waar je met je energie heengaat in je lichaam en op focust lok je een lichamelijke reactie uit. Probeer dit maar, ga eens een volle minuut volledig focussen op je grote teen. Wedden dat je hier iets zult gaan voelen. Als je dus focust op het niet kunnen slikken, krijg je uiteindelijk een brok in je keel of als je uteindelijk bang bent dat je okselkanker hebt ga je daar steken voelen, of als je bang dood te gaan aan een hartaanval krijg je steken rondom je borst, als je bang bent dat er glas in je eten zit(zoals reactie van hierboven) krijg je waarschijnlijk overal last, van je darmen tot aan je ontlasting (al is dit laatste sowieso vaak wisselend bij mensen met paniek/ angst).
Dus ik kom toch terug bij mijn eerste punt wat ik aanhaalde, probeer bij jezelf ten rade te gaan waar je nu bang voor bent... is dat pijn/ dood gaan etc. en ga dit eens voor jezelf uitzoeken.
Voor de reactie boven mij:
Ik heb ook ervaring met oxzazepam, dit is helaas een pleister op een bloedende wond. Het vervelende van oxzazepam is ook dat je steeds meer ervan moet nemen om rust te ervaren, ofwel, de pleister die je plakt moet steeds groter worden helemaal bij hypochondrie.
van verhaal 131
12-12-2022
Reactie:
Veel dingen die je aangeeft zijn herkenbaar, laat inderdaad dingen uitsluiten door de huisarts en/of een specialist. Vanuit daar zou je misschien een vorm van therapie kunnen volgen…Je bent niet alleen het is ontzettend zwaar en verdrietig.
Leon
01-03-2023
Reactie:
Hoi Pleun,
Ik herken het gevoel van 24/7 een drukkend gevoel op de borst ervaren. Door de constante paniek gaan je spieren strak staan waardoor je druk op de borst ervaart. Het is een heel naar gevoel en ik ken ook het gevoel dat je denkt dat er iets mis is met je hart. Zoals hierboven aangegeven, ga langs de huisarts. Die kan een aantal onderzoeken doen om je hopelijk gerust te stellen. Daar is de huisarts voor. Je bent nog hartstikke jong, dus met je hart is niets mis! Paniek is helaas heel goed in je misleiden en het vertrouwen in je lichaam te verliezen…
Je bent niet alleen.
Liefs,
Lotte
Ik herken het gevoel van 24/7 een drukkend gevoel op de borst ervaren. Door de constante paniek gaan je spieren strak staan waardoor je druk op de borst ervaart. Het is een heel naar gevoel en ik ken ook het gevoel dat je denkt dat er iets mis is met je hart. Zoals hierboven aangegeven, ga langs de huisarts. Die kan een aantal onderzoeken doen om je hopelijk gerust te stellen. Daar is de huisarts voor. Je bent nog hartstikke jong, dus met je hart is niets mis! Paniek is helaas heel goed in je misleiden en het vertrouwen in je lichaam te verliezen…
Je bent niet alleen.
Liefs,
Lotte
Lotte
02-03-2023
Reactie:
Bij hypochondrie verhaal 314 kunnen jullie mijn heel verhaal lezen, maar ik heb een onbeschrijfelijk grote schrik van te sterven.. ik wil nog niet dood, ik ben 23j en ik ervaar al 3 weken (hiervoor nooit last van gehad) last van paniekaanvallen en druk op de borst. Ik ben altijd sportief geweest, maar sinds ik die druk ervaar op mijn borst heb ik het gevoel minder goed te kunnen ademhalen zelfs tijdens een rustige wandeling van nog geen 30min.
Ook ervaar ik soms pijnscheuten en het vuilste gevoel van allemaal is dat het lijkt alsof mijn hart fladdert. Het lijkt dan alsof ik met de hartslagen meega en op elk moment mijn hart kan dichtknijpen.
Ik probeer mezelf te overtuigen van het feit dat de testen die ik gedaan heb tot nu toe negatief waren, maar dit is eigenlijk altijd maar van korte duur.. iedere keer neemt de schrik het over en kan ik nooit voor de volle 100% overtuigd zijn dat het enkel een paniekaanval is en niks fysieks
Hoewel deze verhalen een kleine troost zijn dat ik niet alleen ben, is het uiteindelijk ieder voor zich.. ik heb niet alleen schrik van dood te gaan, maar ook de hartaanval zelf
Ook ervaar ik soms pijnscheuten en het vuilste gevoel van allemaal is dat het lijkt alsof mijn hart fladdert. Het lijkt dan alsof ik met de hartslagen meega en op elk moment mijn hart kan dichtknijpen.
Ik probeer mezelf te overtuigen van het feit dat de testen die ik gedaan heb tot nu toe negatief waren, maar dit is eigenlijk altijd maar van korte duur.. iedere keer neemt de schrik het over en kan ik nooit voor de volle 100% overtuigd zijn dat het enkel een paniekaanval is en niks fysieks
Hoewel deze verhalen een kleine troost zijn dat ik niet alleen ben, is het uiteindelijk ieder voor zich.. ik heb niet alleen schrik van dood te gaan, maar ook de hartaanval zelf
Thibault
06-07-2023
Reactie:
Hoi,
Ik heb precies hetzelfde. Sinds eind januari dit jaar ben ik echt in een helperiode belandt. Ik dacht in eerste instantie dat ik een hartaanval had dus natuurlijk naar de huisarts gegaan. Niks aan de hand zeiden ze, behalve dat ik het syndroom van Tietse zou kunnen hebben (ongevaarlijk). Maar toch kwamen de steken steeds terug en voelde het ook dat het steeds erger werd. Ik ben in de tussentijd al meerdere keren bij een huisarts geweest en zelfs is er een ecg gedaan. Was ook niks mis mee.
Op het moment gaat het beter dan aan het begin, tenminste dat probeer ik mezelf te vertellen. Het ergste is misschien wel dat elke keer als iets ongezonds eet dat ik dan denk dat ik een hartaanval krijg en dan zit ik de hele avond weer in de knoei.
In de ochtend voel ik me altijd op mijn best en hoop ik dat het gedurende dag niet erger wordt. Wat eigenlijk ook niet goed is want daardoor ben je jezelf constant aan het scannen.
Inmiddels heb ik eind juli een intake gesprek bij de psycholoog. Hopen dat ik daar wat goede tips uit kan halen.
Ik heb precies hetzelfde. Sinds eind januari dit jaar ben ik echt in een helperiode belandt. Ik dacht in eerste instantie dat ik een hartaanval had dus natuurlijk naar de huisarts gegaan. Niks aan de hand zeiden ze, behalve dat ik het syndroom van Tietse zou kunnen hebben (ongevaarlijk). Maar toch kwamen de steken steeds terug en voelde het ook dat het steeds erger werd. Ik ben in de tussentijd al meerdere keren bij een huisarts geweest en zelfs is er een ecg gedaan. Was ook niks mis mee.
Op het moment gaat het beter dan aan het begin, tenminste dat probeer ik mezelf te vertellen. Het ergste is misschien wel dat elke keer als iets ongezonds eet dat ik dan denk dat ik een hartaanval krijg en dan zit ik de hele avond weer in de knoei.
In de ochtend voel ik me altijd op mijn best en hoop ik dat het gedurende dag niet erger wordt. Wat eigenlijk ook niet goed is want daardoor ben je jezelf constant aan het scannen.
Inmiddels heb ik eind juli een intake gesprek bij de psycholoog. Hopen dat ik daar wat goede tips uit kan halen.
Damian
06-07-2023
Al 35 jaar paniekstoornis met dwanggedachten (Verhaal 7)
Sinds mijn 14e jaar wordt mijn leven bepaald door een paniekstoornis met dwanggedachten. Ondanks verwoede pogingen om me staande te houden in studie en werk, was ik al vroeg aangewezen op een Wa-jong uitkering. Pas sinds een doorgemaakte crisis in 2015 weet ik dat er zoiets als een 'paniekstoornis' bestaat en dat dit een erkende psychische aandoening is. Nooit eerder heeft een hulpverlener mij daarop gewezen en luidde de omschrijving voor mijn problemen: last van dwanggedachten.
Al in het begin had ik al, naast de steeds optredende paniekmomenten, paniekaanvallen. Tijdens die aanvallen verloor ik ieder zintuigelijk contact met de directe omgeving en dreigde ik 'weg te vallen'. Tijdens de allereerste paniekaanval had ik maar één interpretatie van wat er gaande was: ik ben nu aan het doodgaan, zo ziet doodgaan er uit.
Toen ik eindelijk deze aanvallen durfde aan te kaarten, werd het louter als een somatisch gebeuren aangemerkt en kwam ik bij een cardioloog en een neuroloog terecht.
In vervolg op de doorgemaakte crisis in 2015, kwam ik in het voorjaar van 2016 bij een psychiater terecht die 'het lijden' op waarde wist in te schatten en onmiddellijk medicatie voorschreef. Na twee maanden sloeg de medicatie aan en ervaar ik de werking als een verdoving van het hersengebied waar de paniek telkens ontvlamt.
Helaas loop ik op dat moment al 35 jaar rond met een paniekstoornis en zijn mijn denkpatronen gevormd naar alle mogelijke gevaren die met de sensatie van paniek kunnen samenhangen.
Hans.
Hans
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 02-07-2023
5
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Hoi Hans,
Mijn naam is Kes. Ik ben 16 en bij mij is een paniekstoornis net geconstateerd. Ik loop hier mee rond sinds ik 10 ben en ik vond dat al een heftige ervaring. ik heb heel veel respect voor u en kan me niet voorstellen hoeveel u heeft meegemaakt. 35 jaar is een hele lange tijd om je niet goed te voelen. Ik hoop dat het nu beter met u gaat en u veel dingen heeft in uw leven die u gelukkig maken. Zo niet hoop ik dat u die op zoekt. Want je leeft alleen voor jezelf en niet voor een ander.
Kes
> 2 jaar geleden
Reactie:
Wat herken ik me hierin! Niet te geloven.
Ben je nog steeds aan de medicatie? En welke? Ik mag er van de dokter ook aan beginnen maar durf het niet.
Yolande
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hallo hans. Kan ik misschien met u in contact komen omtrent paniekstoornis en dwanggedachten Groetjes manuela
Manuela
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ook ik had als kind vanaf zeer jong al (doods)angsten. dwanggedachten en hyperventilatie. Dit werd in mijn pubertijd steeds sterker. Vanaf mijn 20 ste probeerde ik stapje voor stapje terrein terug te winnen en angsten aan te gaan. ( Bijvoorbeeld wel een trein in stappen, terwijl ik bang was dat ik dan een aanval zou krijgen). Dat hielp. Ook yoga en veel praten hielp.
Toen ik rond de 30 jaar was en mijn relatie op de klippen liep, was ik zo bang om alleen verder te gaan. Ik ging praten met een psycholoog en nam de sprong om alleen veder te gaan. Ik startte bij een nieuwe sportvereniging, kocht een huisje, enz. En wat bleek? Het was helemaal niet eng alleen! Ik ontdekte dat het veilig was bij mij. Ik heb nooit medicatie gebruikt, maar wel veel zelfonderzoek gericht op stapjes vooruit zetten en meer genieten van het leven. Inmiddels ben ik al 20 jaar vrijwel helemaal angstvrij. Voel ik me rot? Dan ga ik iets doen waar ik van geniet en wat gezond is, zoals hardlopen, zwemmen, praten, lachen, enz. Dussss heb vertrouwen en durf vrienden te worden met je angst. Vanuit daar is er een weg om er rustig aan los van te komen.
Toen ik rond de 30 jaar was en mijn relatie op de klippen liep, was ik zo bang om alleen verder te gaan. Ik ging praten met een psycholoog en nam de sprong om alleen veder te gaan. Ik startte bij een nieuwe sportvereniging, kocht een huisje, enz. En wat bleek? Het was helemaal niet eng alleen! Ik ontdekte dat het veilig was bij mij. Ik heb nooit medicatie gebruikt, maar wel veel zelfonderzoek gericht op stapjes vooruit zetten en meer genieten van het leven. Inmiddels ben ik al 20 jaar vrijwel helemaal angstvrij. Voel ik me rot? Dan ga ik iets doen waar ik van geniet en wat gezond is, zoals hardlopen, zwemmen, praten, lachen, enz. Dussss heb vertrouwen en durf vrienden te worden met je angst. Vanuit daar is er een weg om er rustig aan los van te komen.
Annemiek
30-03-2023
Reactie:
Mag ik vragen welk medicijn je hebt gehad? Ik heb zelf nu 24/7 paniekaanvallen en wel wat medicatie gekregen maar niks lijkt te helpen
Ellenora
02-07-2023
Het is recent begonnen na een paar keer alcohol drinken (Verhaal 36)
Ik ben op deze pagina terecht gekomen, omdat ik de laatste tijd veel last heb van, ik denk, paniekaanvallen. Ik ben nog niet in behandeling bij een psycholoog, maar ben wel aangemeld. Ik herken mij zo erg in de verhalen op deze pagina, waardoor het voor mij eigenlijk wel duidelijk is dat ik last heb van paniekaanvallen. Daarom zou ik graag mijn verhaal willen delen en vroeg ik mij af of iemand zich in mijn verhaal herkent.
Ongeveer 5 jaar geleden kreeg ik last van hyperventilatie/paniekaanvallen. Deze aanvallen begonnen met een tinteling door het hele lichaam gevolgd door hartkloppingen, zweethanden en duizeligheid. Ze traden voornamelijk op tijdens het tv kijken of in bed voor het slapen gaan. Zover ik mij kan herinneren was ik die periode niet extreem angstig en die aanvallen zijn na een tijdje ook vanzelf weer over gegaan. De periode daarna voelde ik zo'n aanval soms opkomen, maar die is nooit meer 'doorgeslagen' en op den duur kreeg ik er geen last meer van. Tot voor kort...
Het is recent begonnen na een paar keer alcohol drinken. Ik werd vervolgens in de nacht wakker en moest dan vaak naar de wc. Onderweg daar naartoe of op de wc kreeg ik last van flinke hartkloppingen, duizelingen en zweethanden. Een nacht was het zo heftig, mijn hart ging binnen 3 sec. naar (gevoelsmatig) 200 BPM, dat ik mijn vriend 112 heb laten bellen. De ambulance kwam en mijn hartslag was toen al flink gedaald. Er is een hartfilmpje gemaakt en daarop was geen afwijking te zien. Ik heb 3 jaar geleden ook een holteronderzoek gehad van 24 uur en ook daarop was geen afwijking te zien. Ik wijdde het toe aan de drank en ben nu ook gestopt met drinken. In de dagen daarna werd ik steeds wakker met dezelfde klachten en op een dag was ik aan het werk en opnieuw kreeg ik een onbehagelijk gevoel in mijn buik, werd duizelig en dat ging gepaard met flinke hartkloppingen. Over het algemeen bleef ik vrij rustig, maar omdat mijn hartslag maar niet daalde ben ik toch naar de huisarts gegaan. Daar ook een hartfilmpje gemaakt en opnieuw werd daarop niets geks geconstateerd. Ik ben onlangs toch naar de cardioloog gegaan, omdat ik ervan overtuigd was dat ik toch een hartafwijking heb. Bij de cardioloog zijn diverse onderzoeken uitgevoerd en ook de cardioloog heeft verzekerd dat mijn hart prima functioneert. Er zijn geen afwijkingen of hartritmestoornissen gebleken.
Enerzijds ben ik opgelucht met de constatering van de cardioloog, alleen de dagen daarna en tot op heden heb ik nog steeds dagelijks last van 'paniekaanvallen'. Ik zet paniekaanvallen tussen aanhalingstekens, omdat dit mijn eigen diagnose is. Zo'n aanval begint vaak met een ongemakkelijk gevoel, gevolgd door koude rillingen, het aanspannen van de spieren, duizeligheid, misselijkheid, een druk in de nek / op de schouders, diaree en gek genoeg de laatste tijd niet meer met flinke hartkloppingen, maar met een licht verhoogde hartslag of bonken van het hart. Ik kan ook wakker worden met zo'n aanval, dan heb ik wel last van hartkloppingen. Tijdens de 'paniekaanval' kan er een vloedgold van tinteling, spanning of angst door mijn lichaam jagen en vaak heb ik het gevoel dat ik de controle ga verliezen of dat ik doodga. Het is ook niet te voorspellen hoe lang de 'paniekaanval' duurt. De ene dag heb ik er 1 van een kwartier en de andere dag heb ik er een paar uur last van. Ik heb ook veel last van huilbuien, maar dit lucht ergens ook wel weer op.
Ondanks dat de cardioloog een lichamelijke afwijking heeft uitgesloten, merk ik dat ik toch nog angstig ben dat er iets mis is. Ik bedoel dit soort aanvallen voelen voor mij niet normaal... Daarom heb ik vandaag voor de zekerheid toch nog met de hartstichting gebeld. Ook zij gaven het bekende antwoord; er is niets mis met je hart, vertrouw op de cardioloog. Ik weet dat ik dit moet doen, maar het is makkelijkere gezegd dan gedaan.
Op momenten dat ik er geen last van heb voel ik mij helemaal de oude. Ik ben vrolijk, energiek en kan lachen, maar op momenten dat ik een heftige 'paniekaanval' heb of net heb gehad, voelt de wereld zo kut en vraag ik mij echt af of ik hier mijn hele leven lang mee moet leven. Het gevoel van flauwvallen of de controle verliezen is zo beangstigend dat ik stiekem toch ga twijfelen of ik wel gezond ben en niet ieder moment neer kan vallen.
Aan de andere kant kan ik tijdens een lichte 'paniekaanval' goed relativeren, ga ik juist buiten een rondje lopen of iets doen en kan ik mijzelf er ook van overtuigen dat er niets ergs gaat gebeuren. En inderdaad er gebeurt ook nooit iets heftigs. Ik val niet flauw en blijf leven, maar toch blijven ze maar komen. Ik snap er niets van, het is zo verwarrend en dat maakt mij stiekem toch bang.
Momenteel zit ik een week in de ziektewet, omdat het mijn dagelijkse leven beïnvloed. Ik kan mij moeilijk concentreren en ben continue bezig met wachten op de volgende aanval. Dit is zeer vermoeiend.
Toch blijf ik hoop houden dat ik dit ga overwinnen. Ik doe ademhalingsoefeningen en naar mijn idee helpt dat wel.
Ik vroeg mij af of er mensen zijn die hetzelfde hebben als ik; goede periodes, maar ook hele slechte periodes gepaard met onzekerheid van wanneer weer een aanval zal optreden? En of er mensen zijn die totaal van hun paniekaanvallen af zijn gekomen? Wat heeft jullie daarbij geholpen?
liefs,
Ash
Ash
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 01-07-2023
8
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Zo herkenbaar!
Ik heb mijn ouders op 18 jarige leeftijd verloren en kreeg tussendoor een klein hartinfarct. Hierna kreeg ik ''paniekaanvallen '' die qua gevoel hetzelfde zijn als een infarct.
Er zijn perioden geweest waarin ze verdwenen. Zo'n 5 jaar geleden ben ik onder behandeling gegaan bij een psycholoog (schema, gedrag en traumaverwerkings therapie) en heb een lang traject bewandeld waarin ik hele slechte tijden maar ook hele goede tijden hebben gehad. In de afrondende fase en weer een gelukkig mens.....tot 3,5 maand geleden. Wederom enorme druk op mijn borst, een hartslag die bij opstaan al richting 200 ging, misselijk, last van mijn linkerarm, duizelig en dik in paniek. Bij de spoedeisende hulp geweest en de huisarts die mij toch weer met spoed doorverwezen naar de cardioloog ivm mijn geschiedenis. De cardioloog heeft me onderzocht en niks acuuts gevonden, maar de hoge hartslag bleef en daarom wel medicatie om de hartslag lager te houden. Ik heb net weer een aantal goede weken gehad maar sinds een week is het weer niet te doen. Ik ben er al jaren van overtuigd dat mijn hormonen een grote rol spelen in deze 'paniekaanvallen '. Er is namelijk te merken dat het rondom mijn menstruatie verergert. Ik ben op dit moment doorverwezen naar een arts die zich ook bezighoudt met hormonen. Af en toe slik ik oxazepam om de scherpste randjes eraf te halen. Verder slik ik sinds 3 maanden een serie sertraline.ik wens je heel veel sterkte en mijn advies is ook een goede bij jou passende mindfullnessapp te installeren. Ademhalingstherapie is er ook en heeft mij ook wel geholpen, maar mijn psycholoog heeft mij er het langst van af gehad. Sterkte!
Ik heb mijn ouders op 18 jarige leeftijd verloren en kreeg tussendoor een klein hartinfarct. Hierna kreeg ik ''paniekaanvallen '' die qua gevoel hetzelfde zijn als een infarct.
Er zijn perioden geweest waarin ze verdwenen. Zo'n 5 jaar geleden ben ik onder behandeling gegaan bij een psycholoog (schema, gedrag en traumaverwerkings therapie) en heb een lang traject bewandeld waarin ik hele slechte tijden maar ook hele goede tijden hebben gehad. In de afrondende fase en weer een gelukkig mens.....tot 3,5 maand geleden. Wederom enorme druk op mijn borst, een hartslag die bij opstaan al richting 200 ging, misselijk, last van mijn linkerarm, duizelig en dik in paniek. Bij de spoedeisende hulp geweest en de huisarts die mij toch weer met spoed doorverwezen naar de cardioloog ivm mijn geschiedenis. De cardioloog heeft me onderzocht en niks acuuts gevonden, maar de hoge hartslag bleef en daarom wel medicatie om de hartslag lager te houden. Ik heb net weer een aantal goede weken gehad maar sinds een week is het weer niet te doen. Ik ben er al jaren van overtuigd dat mijn hormonen een grote rol spelen in deze 'paniekaanvallen '. Er is namelijk te merken dat het rondom mijn menstruatie verergert. Ik ben op dit moment doorverwezen naar een arts die zich ook bezighoudt met hormonen. Af en toe slik ik oxazepam om de scherpste randjes eraf te halen. Verder slik ik sinds 3 maanden een serie sertraline.ik wens je heel veel sterkte en mijn advies is ook een goede bij jou passende mindfullnessapp te installeren. Ademhalingstherapie is er ook en heeft mij ook wel geholpen, maar mijn psycholoog heeft mij er het langst van af gehad. Sterkte!
N
> 2 jaar geleden
Reactie:
Wauw ik herken me zelf hier in precies wat jij zeg...
Even bij het begin beginnen
9 jaar geleden de vader van me dochter verloren (ik was toen 24) ik kwam in een fase van feesten en vakantie hoelekiedeeee na 5 jaar leer ik me man kennen van een los bollige meid na een huisvrouwtje we krijgen een prachtige dochter er bij en me leven lijkt compleet 2 prachtige dochters en een super man
Maar toen die ene dag hartkloppingen zweten geen lucht krijgen en dat terwijl ik op de bank lekker ben aan t genieten mmmm ok wat is dit ziekenhuis gebeld en na 5 min belde de dokter me terug en vertelde me dat ik paniek had en die mnr stelde me.ook gerust
Maar de dagen er na werd het alweer erger en ja hoor het lukte me.niet om er uit te komen huilen huilen huilen enzo dacht zelf aan een kleine depressie of iets mdr terapie gehad enzo enzo batablokker gaan slikken omdat ik d8 dat me hart elke x op hol sloeg
Heel lang verhaal alles geprobeerd dokter in en uit psycholog in en uit
Maar nu 2,5 jaar later heb altijd oxazapam op zak voor indd de scherpe randjes er af te halen als het me niet lukt en indd ik merk ook met menstruatie dat ik het gevoel heb heftiger te hebben maar ik wandel nu elke ochtend als alles en iedereen het huis uit is (school werk) neem een flesje water mee me oxazapam en wandelen maar en 9/10 x krijg ik tijdens het wandelen een hyperventilatie omdat ik op me adem haling let maar ik geloof er in dat het ook allenmaal tussen je oren zit en door toe te geven dat ik me zelf laat hangen dus mijn doel is nu wandelen me zelf uitdagen en elke dag me grenzen verlengen heb me een smart watch gekocht zodat ik zie dat me hart even van slag is maar ook weer netjes daald dus het lukt me om me te laten zaken dus dat is een heel klein stapje positieve tijd dus geloof ook aub in jullie zelf en geloof me hypergonder,paniek ,angst ik heb alles maar dan ook alles te gelijk maar geloof een klein beetje in jullie zelf en Rome is ook niet in een dag gebouwd is er iets positief blijf het voor je zelf herhalen ben dankbaar wandelen dat zijn ook al hele kleine stapjes en ik merk dat ik mini stapjes maak en soms 10 grote stappen terug maak dat ik weer op 0 sta maar ik daag me zelf uit om weer dat mini stapje voor uit te gooien door postieviteit nu komt mijn menstruatie aan en ik merk dat ik onrustiger ben enzo enzo maar ook omdat ik er mee bezig ben maar weetje laat maar komen ik zal proberen me hier door heen te vechten die gedachten is voor mij al een hulp stukje wens jullie allenmaal veel succes maar geloof voor al een beetje in je zelf ❤️❤️❤️❤️😤
Even bij het begin beginnen
9 jaar geleden de vader van me dochter verloren (ik was toen 24) ik kwam in een fase van feesten en vakantie hoelekiedeeee na 5 jaar leer ik me man kennen van een los bollige meid na een huisvrouwtje we krijgen een prachtige dochter er bij en me leven lijkt compleet 2 prachtige dochters en een super man
Maar toen die ene dag hartkloppingen zweten geen lucht krijgen en dat terwijl ik op de bank lekker ben aan t genieten mmmm ok wat is dit ziekenhuis gebeld en na 5 min belde de dokter me terug en vertelde me dat ik paniek had en die mnr stelde me.ook gerust
Maar de dagen er na werd het alweer erger en ja hoor het lukte me.niet om er uit te komen huilen huilen huilen enzo dacht zelf aan een kleine depressie of iets mdr terapie gehad enzo enzo batablokker gaan slikken omdat ik d8 dat me hart elke x op hol sloeg
Heel lang verhaal alles geprobeerd dokter in en uit psycholog in en uit
Maar nu 2,5 jaar later heb altijd oxazapam op zak voor indd de scherpe randjes er af te halen als het me niet lukt en indd ik merk ook met menstruatie dat ik het gevoel heb heftiger te hebben maar ik wandel nu elke ochtend als alles en iedereen het huis uit is (school werk) neem een flesje water mee me oxazapam en wandelen maar en 9/10 x krijg ik tijdens het wandelen een hyperventilatie omdat ik op me adem haling let maar ik geloof er in dat het ook allenmaal tussen je oren zit en door toe te geven dat ik me zelf laat hangen dus mijn doel is nu wandelen me zelf uitdagen en elke dag me grenzen verlengen heb me een smart watch gekocht zodat ik zie dat me hart even van slag is maar ook weer netjes daald dus het lukt me om me te laten zaken dus dat is een heel klein stapje positieve tijd dus geloof ook aub in jullie zelf en geloof me hypergonder,paniek ,angst ik heb alles maar dan ook alles te gelijk maar geloof een klein beetje in jullie zelf en Rome is ook niet in een dag gebouwd is er iets positief blijf het voor je zelf herhalen ben dankbaar wandelen dat zijn ook al hele kleine stapjes en ik merk dat ik mini stapjes maak en soms 10 grote stappen terug maak dat ik weer op 0 sta maar ik daag me zelf uit om weer dat mini stapje voor uit te gooien door postieviteit nu komt mijn menstruatie aan en ik merk dat ik onrustiger ben enzo enzo maar ook omdat ik er mee bezig ben maar weetje laat maar komen ik zal proberen me hier door heen te vechten die gedachten is voor mij al een hulp stukje wens jullie allenmaal veel succes maar geloof voor al een beetje in je zelf ❤️❤️❤️❤️😤
Michelle
> 2 jaar geleden
Reactie:
Dit is precies hetzelfde wat ik ook heb, echt idem,
3x met de ambu naar SEH onderzoeken, zelfs een scan va het hart een 24 uurs holter, Op de holter zien ze ook we dat het hart soms op hol slaat of noverslaat maar dat heeft niks metje hart te maken zei de cardioloog, je moet het ergens anders in zoeken..."
Dus naar de POH en daar praten, er is wel een stress volle periode geweest maar in mijn beleving wat dat alweer achter de rug. En nu heb ik soms uit het niets paniek, de ene keer wat erger dan de andere keer. Als ik het niet heb kan ik alles heel goed relativeren. Maar o wee als het op komt zetten dan val je toch terug in het denken "stel dat er toch iets is met mijn hart"
eerst begonnen de paniek aanvallen met hartkloppingen, later werd dit door een overslaand hart en en begint het met druk op de borst.
de ene keer is het wat heftigere dan een andere keer, en ook ik gebruik zo nu en dan oxzazepam ik breek ze in vieren, en neem dan als ik aan het werk ben een kwart, anders kan ik niet meer werken. en als het op een ander moment gebeurt een halve.
Ik ga dan ademhalingsoefeningen doen en wacht tot de aanval weg gaat.
Het accepteren van de paniekstoornis geeft wel wat rust, in het begin kon ik maar niet accepteren en was ik overtuigd dat het lichamelijk zou moeten zijn.
Moet ook zeggen dat ik wel denk dat de hormonen ook een rol in het verhaal spelen, ik merk dat ik in het begin van de overgang zit.
Er over praten met vriendinnen helpt mij ook, gelukkig kunnen we er dan om lachen en weten dat een ander het ook heeft maakt het wat lichter en minder zwaar.
Het is zeer heftig op het moment dat je er in zit en ook nadien als het net gebeurt is, wordt er vaak toch een beetje verdrietig van.
Meestal probeer ik het maar over me heen te laten komen wetende dat het over gaat. Goed eten en rust pakken en leuke ontspannende dingen doen.
Heel veel sterkte voor iedereen die dit mee maakt.
3x met de ambu naar SEH onderzoeken, zelfs een scan va het hart een 24 uurs holter, Op de holter zien ze ook we dat het hart soms op hol slaat of noverslaat maar dat heeft niks metje hart te maken zei de cardioloog, je moet het ergens anders in zoeken..."
Dus naar de POH en daar praten, er is wel een stress volle periode geweest maar in mijn beleving wat dat alweer achter de rug. En nu heb ik soms uit het niets paniek, de ene keer wat erger dan de andere keer. Als ik het niet heb kan ik alles heel goed relativeren. Maar o wee als het op komt zetten dan val je toch terug in het denken "stel dat er toch iets is met mijn hart"
eerst begonnen de paniek aanvallen met hartkloppingen, later werd dit door een overslaand hart en en begint het met druk op de borst.
de ene keer is het wat heftigere dan een andere keer, en ook ik gebruik zo nu en dan oxzazepam ik breek ze in vieren, en neem dan als ik aan het werk ben een kwart, anders kan ik niet meer werken. en als het op een ander moment gebeurt een halve.
Ik ga dan ademhalingsoefeningen doen en wacht tot de aanval weg gaat.
Het accepteren van de paniekstoornis geeft wel wat rust, in het begin kon ik maar niet accepteren en was ik overtuigd dat het lichamelijk zou moeten zijn.
Moet ook zeggen dat ik wel denk dat de hormonen ook een rol in het verhaal spelen, ik merk dat ik in het begin van de overgang zit.
Er over praten met vriendinnen helpt mij ook, gelukkig kunnen we er dan om lachen en weten dat een ander het ook heeft maakt het wat lichter en minder zwaar.
Het is zeer heftig op het moment dat je er in zit en ook nadien als het net gebeurt is, wordt er vaak toch een beetje verdrietig van.
Meestal probeer ik het maar over me heen te laten komen wetende dat het over gaat. Goed eten en rust pakken en leuke ontspannende dingen doen.
Heel veel sterkte voor iedereen die dit mee maakt.
Petra
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik heb ook iets gelijksoortig aan de gang , er komen periodes dat ik druk op mijn borstkas voel of steken , meestal adem ik dan ook verkeerd. Ik was overtuigd dat ik iets aan mijn hart had , denken dat ik een hartaanval etc kan krijgen . Verleden jaar ben ik verschillende keren na de huisdokter gegaan ,hart filmpje laten maken , 1 keer ook de arts van dienst opgebeld voor een hart filmpje maar niks op te zien . Ben ik toch maar na de cardioloog gegaan want ik bleef last hebben van steek , drukkend gevoel op mijn borst ook gepaard met hartkloppingen . Een echo , fietstest en 48 uur holter onderzoek gedaan en ze vonden niks mijn hart was gezond , dus het zit gewoon in mijn hoof en komt voort van mijn cptss stoornis . Heb een hele periode er geen last meer van gehad tot vandaag :( , heb juist 10 mg clozan moete slikken en ben er nu door gekomen .Wat ik niet begrijp is dat het in periodes voorkomt en dan helemaal verdwijnt .
Salvatore
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik heb ook al paar keer ambu gebeld. Het vervelendste vind ik het gevoel dat ik out ga in m’n hoofd ! Dat vind ik het engste met druk op m’n oren soms. Bij mij ook begonnen na heftige emotionele periode . Ook ronde de menstruatie . Week voor menstrueren geen alcohol drinken werkt goed. Ik eet gezond, sport maar toch blijft de angst . Heb ook altijd idee dat er iets mis is in mijn lichaam . Maar zal ook wel tussen m’n oren zitten. Ik ga denk ik ook maar eens aan ademhalingsoefeningen beginnen . Ze zeggen dat het helpt . Ik slik ook af en toe oxazepam. Pff tis echt een zoektocht . Ik ga binnen kort een Reading doen , hopelijk helpt dat . Sterkte iedereen
Ja heb precies hetzelfde
> 2 jaar geleden
Reactie:
Heel herkenbaar Ash!
Bij mij ook na alcohol gebruik, ben daar mee gestopt maar toch weer de paniek en angstaanvallen.
Gebruik nu sinds 2 mnd citalopram ( antidepresiva) en oxazepam en het werkt wel maar ben elke minuut van de dag aan het wachten op de volgende aanval
Bij mij ook na alcohol gebruik, ben daar mee gestopt maar toch weer de paniek en angstaanvallen.
Gebruik nu sinds 2 mnd citalopram ( antidepresiva) en oxazepam en het werkt wel maar ben elke minuut van de dag aan het wachten op de volgende aanval
Tha
23-11-2022
Reactie:
Lees onderstaande eens, Dit was echt een eye-opener voor mij.
Zeker nadat ik voor de 3x ben afgevoerd door de ambu met precies dezelfde klachten als hier boven. Ook met mijn hart blijkt niets mis.Eind uitslag - Hyperventilatie ! En al helemaal na alcohol gebruik. Lees zelf even verder en doe er je voordeel mee :
https://vanklachtnaarkracht.live/2017/06/17/hyperventilatie-en-alcohol/
Zeker nadat ik voor de 3x ben afgevoerd door de ambu met precies dezelfde klachten als hier boven. Ook met mijn hart blijkt niets mis.Eind uitslag - Hyperventilatie ! En al helemaal na alcohol gebruik. Lees zelf even verder en doe er je voordeel mee :
https://vanklachtnaarkracht.live/2017/06/17/hyperventilatie-en-alcohol/
Jelmer
06-02-2023
Reactie:
Hallo ash.
K kan j begrijpen met al deze stoornis.bij mij is t begonnen nadat k een preworkout had ingenomen.al 3 jaren krijg k dezelfde gevoelens van tijd tot tijd.zodra k lichamelijk gaat inspannen krijg k die prikkels.k heb ook alles laten onderzoeken,maar alles is goed.k wou weten of j wel conditie heb in je dagelijks leven?kan j wel luchamelijk werk verrichten?
K kan j begrijpen met al deze stoornis.bij mij is t begonnen nadat k een preworkout had ingenomen.al 3 jaren krijg k dezelfde gevoelens van tijd tot tijd.zodra k lichamelijk gaat inspannen krijg k die prikkels.k heb ook alles laten onderzoeken,maar alles is goed.k wou weten of j wel conditie heb in je dagelijks leven?kan j wel luchamelijk werk verrichten?
Anoniem
01-07-2023
Mijn dochter van net 16 jaarheeft nu een week aanvallen (Verhaal 158)
Mijn dochter van net 16 jaarheeft nu een week aanvallen. Achter elkaar. Ze voelt eerste tintelingen in haar handen en benen. Dan uit 't zich naar haar lichaam, dat begint te schudden en te trillen. Ze heeft er dan geen controle over. Duurt ongeveer 15 min.
Dan valt ze even weg voor een halve minuut of 1 minuut.
Als ze bij komt weet ze niet alles meer. Ze is dan dood op.
Ik lees hier regelmatig dat mensen voelen of ze dood gaan..dat heeft .mijn dochter totaal niet.
Ze heeft heel veel zin om naar haar stage te gaan. Ze heeft t er erg leuk. Maar sinds ze zaterdag uitvoering heeft gehad van musical ( wat ze al vaker heeft gehad) heeft ze solo gezongen en toen ze achter de schermen stond ging 't flink mis.
Ze hebben haar met 4 man moeten vasthouden op de grond. Ambulance er bij geweest. Nu heeft ze 't elke dag. Maar dan minder erg als ik er bij ben. Ik moet haar wel tegen houden anders doet ze zich pijn.
Herkennen jullie hier iets van? Aankomende maandag kunnen we eindelijk naar 't ziekenhuis. We wachten al anderhalf maand
Dan valt ze even weg voor een halve minuut of 1 minuut.
Als ze bij komt weet ze niet alles meer. Ze is dan dood op.
Ik lees hier regelmatig dat mensen voelen of ze dood gaan..dat heeft .mijn dochter totaal niet.
Ze heeft heel veel zin om naar haar stage te gaan. Ze heeft t er erg leuk. Maar sinds ze zaterdag uitvoering heeft gehad van musical ( wat ze al vaker heeft gehad) heeft ze solo gezongen en toen ze achter de schermen stond ging 't flink mis.
Ze hebben haar met 4 man moeten vasthouden op de grond. Ambulance er bij geweest. Nu heeft ze 't elke dag. Maar dan minder erg als ik er bij ben. Ik moet haar wel tegen houden anders doet ze zich pijn.
Herkennen jullie hier iets van? Aankomende maandag kunnen we eindelijk naar 't ziekenhuis. We wachten al anderhalf maand
M&M
29-06-2023
Toon reacties
Verberg reacties
Hoe angstig het soms ook is er gebeurt helemaal niks !! (Verhaal 157)
Na jaren lang te kampen met paniek aanvallen / hyperventilaties met ups en downs zal ik ook mijn verhaal delen zo goed mogelijk want kwa klachten kan ik boekdelen schrijven .. het begon in 2017 uit het niets paniek aanval na meerdere aanvallen dokter opgezocht conclusie was dan ook paniek het zit allemaal tussen je oren ! Groten deels geloof ik dat zeker maar ook weer niet want had er nooit last van gehad en ben best redelijk hard opgegroeid jongen man atletisch toen der tijd dan .. haha .. maar goed het werd met de tijd minder onder behulp van 2/3 gesprekken met de psycholoog en medicatie alprazolam 0.25 dat nam ik enkel in als het erger werd en niet onder controle kreeg of in situaties dat ik niet thuis was eigenlijk zo jaren goed gegaan soms zeker nog wel eens goeie aanval tussen door gehad maar zelden .. de lichte aanvallen had ik gelukkig onder controle .. maar nu na zoveel jaar toch ineens weer heel veel last ga er mee na bed en sta er mee op ! en het lijkte erger te zijn als toen maar ik ben nuchter dat gevoel heb je altijd tijdens een aanval zelfs nu 01:52 wakker in me bed net een paniek aanval gehad en dan ga je toch om je gerust te stellen dingen opzoeken , terwijl je stiekem toch weet er is niks , er gebeurt niks want dit is al de 500e aanval bewijzen van maar toch is het maar stel je voor dit keer is anders.. ik zie dat bij heel veel verhalen terug en want mij wel helpt is het delen van mijn angsten en klachten ook met vrienden en famillie in het begin schaamde ik me eigen er ontzettend erg voor jongen man tattoos hoe kan ik me eigen nou zo voelen .. met de tijd dat ik dit deelde merkte ik dat ik niet alleen was ook mijn dichte omgeving hadden mensen er blijkbaar ook last van de een erger als de ander de een stresst om dood te gaan , de ander om de controle te verliezen maar de angst gevoel aanval / vlucht gedrag is het zelfde , ik deel mijn verhaal en met de hoop ook jongeren jongens en meisjes (iedereen natuurlijk) deel je angsten last met vrienden en famillie ! Je bent niet alleen en helemaal niet als enigste die er last van heeft het is heel moeilijk om dit onder de knie te krijgen , En uit ervaring zodra het niet allemaal even mee zit in je privé leven kunnen de klachten versterkt worden of vaker voorkomen door het stressen .. Rust gevende medicijnen gebruiken kan even helpen enkel onder drukt dat de ware oorzaak , Stabiliteit , werk , hobby’s , regel maat is de beste remedie op begeven ga je er overheen groeien zoals
Ik heb ervaren , maar nu is het weer goed terug helaas! , net mijn baan verloren , 2e kleine op komst financieel is het voor iedereen al zwaar dus komt het terug op zetten ! En iedereen heeft zijn eigen verhaal ! Vind het mooi en fijn om ieder zijn verhaal te lezen dat je toch hebt van gelukkig ben ik de enigste en daarbij wil ik ook mijn verhaal graag delen en hoop ik een ander misschien gerust te stellen of te helpen ! Diegene die dit leest . Je bent niet de enigste , hoe angstig het soms ook is er gebeurt helemaal niks !!
Met vriendelijke groet Leroy
Ik heb ervaren , maar nu is het weer goed terug helaas! , net mijn baan verloren , 2e kleine op komst financieel is het voor iedereen al zwaar dus komt het terug op zetten ! En iedereen heeft zijn eigen verhaal ! Vind het mooi en fijn om ieder zijn verhaal te lezen dat je toch hebt van gelukkig ben ik de enigste en daarbij wil ik ook mijn verhaal graag delen en hoop ik een ander misschien gerust te stellen of te helpen ! Diegene die dit leest . Je bent niet de enigste , hoe angstig het soms ook is er gebeurt helemaal niks !!
Met vriendelijke groet Leroy
Leroy
21-06-2023
Toon reacties
Verberg reacties
flauwvallen door paniekstoornis (Verhaal 27)
Meer dan twee jaar geleden begon het flauwvallen, sindsdien val ik elk 1 tot 3 maanden, soms zelfs in termijnen van minder dan een week achter elkaar. Na vele onderzoeken bij de dokter, bleek het niks medisch zichtbaar te zijn. Zelf ben ik erachter gekomen dat dit waarschijnlijk komt door mijn paniekstoornis (wat al eerder was gediagnoseerd) en dat het dus komt door de emotionele stress, waardoor mijn lichaam gewoon plots 'uitgaat'.
Ik kan niks vinden op het internet waardoor dit komt, en waarom, wat er gebeurt met mijn lichaam. Ik lees alleen op het internet (en wat ik ook hoor van psychologen) dat het 'medisch onmogelijk' is. Maar toch heb ik het. Telkens weer val ik om. Eerst een interne paniekaanval, dan valt mijn lichaam gewoon uit. Heeft iemand hetzelfde? Weet iemand waarom dit gebeurt? Ik leef hier al meer dan 2 jaar mee, maar het liefst wil ik niet aan dit gevoel wennen. Heeft iemand hier ervaring mee? Hoe ben je erover heen gekomen?
Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 19-06-2023
3
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
1 woord "fluoxetine" Heb er al 32 jaar last van en tot nu toe de enige die de duizeligheid kan onderdrukken! Vermijd koffie en Cola, lokken de duizeligheid uit. Weet wat je doormaakt en zeker als iedere dokter zegt dat je kerngezond bent!
Katie
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi
Ik herken het!
Rond mijn 10de ben ik wegens veelvuldig flauwvallen onderzocht in een epilepsiecentrum. Ik heb geen epilepsie. Er is toen tegen mij gezegd ( door een arts) dat ik prikkels niet filter, alles laat binnenkomen en een soort kortsluiting krijg in mijn hersenen. Mooi uitgelegd, vind ik achteraf. Maar ik vraag me wel eens af wat er tegen mijn ouders is gezegd. Er is namelijk niks meer mee gedaan...
Inmiddels ben ik 53.
Ik val nog steeds flauw. Maar vaker blijf ik hangen in de afschuwelijke fase vóór het flauwvallen.
Mijn huidige behandelaar denkt dat het overprikkeling en / of paniekaanval betreft.
Klinkt voor mij beide logisch.
Inmiddels kan ik zo ongeveer niks meer. Als ik bv stofzuig is het al mis.
Ik had zó graag gewild dat de arts destijds een plan gemaakt had met mijn ouders om mij overeind te houden...
Ik herken het!
Rond mijn 10de ben ik wegens veelvuldig flauwvallen onderzocht in een epilepsiecentrum. Ik heb geen epilepsie. Er is toen tegen mij gezegd ( door een arts) dat ik prikkels niet filter, alles laat binnenkomen en een soort kortsluiting krijg in mijn hersenen. Mooi uitgelegd, vind ik achteraf. Maar ik vraag me wel eens af wat er tegen mijn ouders is gezegd. Er is namelijk niks meer mee gedaan...
Inmiddels ben ik 53.
Ik val nog steeds flauw. Maar vaker blijf ik hangen in de afschuwelijke fase vóór het flauwvallen.
Mijn huidige behandelaar denkt dat het overprikkeling en / of paniekaanval betreft.
Klinkt voor mij beide logisch.
Inmiddels kan ik zo ongeveer niks meer. Als ik bv stofzuig is het al mis.
Ik had zó graag gewild dat de arts destijds een plan gemaakt had met mijn ouders om mij overeind te houden...
Jolanda
> 2 jaar geleden
Reactie:
Je zou eens kunnen googelen op appleid tension protocol of therapie.
Anoniem
19-06-2023
Alsof mijn geest mij verlaat ofzo (Verhaal 153)
Ik heb al jaren last van terugkerende aanvallen wat het is weet ik niet.ik krijg een zeer raar gevoel in mijn hoofd alsof mijn geest mij verlaat ofzo.alles ziet er anders zeer eng uit.tijdens de aanval voelt het of ik erin zal blijven of doodga.wat heb ik .ben zo bang .
Andy
06-06-2023
laatste reactie: 15-06-2023
2
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Ik heb iets vergelijkbaars. Het helpt me dan om om me heen te kijken en te benoemen wat ik zie. De kleuren, de vormen etc. En langzaam en diep uitademen. Of als er iemand in de buurt is, lichaamscontact maken. Oh ja en soms hard op de grond stampen zodat ik mijn lichaam weer voel.
Anoniem
12-06-2023
Reactie:
Het probleem is dat ik op dat moment niet meer helder kan denken.
Andy
15-06-2023
Wil je ook je hart luchten?
Weer een heftige paniekaanval en dan wil ik dood.. (Verhaal 155)
Ik ben momenteel 35 weken zwanger en had van maart tot paar weken geleden paniekaanvallen..ik ben toen paar dagen opgenomen geweest maar dit waren te veel prikkels voor mij..
ondertussen ben ik ook na 15 jaar werken terug aan het studeren en hierin nadert het einde voor de zomervakantie/moederschapsverlof..
ik ga ook niet in september terug...misschien kan ik aansluiten in februari..hierin heb ik veel vraagtekens..de studie is al zwaar zonder kindje..
ik mis mijn vorige job (7 jaar als begeleidster in een sociale werkplaats gewerkt) en erna 3 jaar op een andere plaats waar mijn baas mij heeft ontslagen net wanneer ik aan het scheiden was..
Op de moment komt er veel naar boven van vroeger: mijn mama heeft haar 3 kinderen tijdens de scheiding zo een 15 jaar geleden achtergelaten..
Ik heb nu een goede vriend/soms wel streng maar bedoelt het goed..
Nog veel aan het verwerken van de afgelopen jaren, verleden dat bovenkomt, bang voor de toekomt op werkvlak enzo,..
Vrienden die soms moeilijk doen..maar ook mensen in het algemeen..
deze ochtend had ik weer een heftige paniekaanval en dan wil ik dood..ook al wil ik dat niet maar is dan zo intens..wanneer heeft dit ook te maken met mijn hormonen die alle kanten opgaan? nog iemand ervaring mee?
ondertussen ben ik ook na 15 jaar werken terug aan het studeren en hierin nadert het einde voor de zomervakantie/moederschapsverlof..
ik ga ook niet in september terug...misschien kan ik aansluiten in februari..hierin heb ik veel vraagtekens..de studie is al zwaar zonder kindje..
ik mis mijn vorige job (7 jaar als begeleidster in een sociale werkplaats gewerkt) en erna 3 jaar op een andere plaats waar mijn baas mij heeft ontslagen net wanneer ik aan het scheiden was..
Op de moment komt er veel naar boven van vroeger: mijn mama heeft haar 3 kinderen tijdens de scheiding zo een 15 jaar geleden achtergelaten..
Ik heb nu een goede vriend/soms wel streng maar bedoelt het goed..
Nog veel aan het verwerken van de afgelopen jaren, verleden dat bovenkomt, bang voor de toekomt op werkvlak enzo,..
Vrienden die soms moeilijk doen..maar ook mensen in het algemeen..
deze ochtend had ik weer een heftige paniekaanval en dan wil ik dood..ook al wil ik dat niet maar is dan zo intens..wanneer heeft dit ook te maken met mijn hormonen die alle kanten opgaan? nog iemand ervaring mee?
Anoniem
14-06-2023
Toon reacties
Verberg reacties
Extreem raar in het hoofd (Verhaal 154)
Sinds kleins af heb ik te kampen met aanvallen van extreem raar in het hoofd worden je kan het moeilijk beschrijven,alles ziet er extreem raar uit.ik denk dan dat ik erin blijf of doodga.ik ervaar geen lichamelijke klachten alles is geestelijk het is enorm raar zodanig dat ik misschien wel rare dingen zou doen op het moment.ben 24 op 24 bang voor nieuwe aanval.zouden dit paniekaanvallen zijn vraag ik mij af want heb alleen psychische symptomen.mvg
Andy
10-06-2023
Toon reacties
Verberg reacties
Wakker van een geluidje (Verhaal 147)
Met enige regelmaat wordt ik wakker van een geluidje, bijvoorbeeld een huil van mijn zoon. Zo ook afgelopen nacht
Bijna direct na het wakker worden krijg ik dan een soort krampgevoel bij het hart, terwijl ik niet bewust echt paniek ervaar. Dit gevoel blijft ook best een tijdje aanhouden, ook zonder dat ik nog angst ervaar.
Herkend iemand dit of weet iemand wat het wel kan zijn? Het lijkt meestal te gebeuren als ik nog maar net in slaap ben gevallen en de trigger is altijd een geluid.
Het blijft wel in mijn achterhoofd spoken dat dit mogelijk een andere oorzaak heeft, vandaar dat ik hoop meer mensen te vinden met dezelfde klacht.
Bijna direct na het wakker worden krijg ik dan een soort krampgevoel bij het hart, terwijl ik niet bewust echt paniek ervaar. Dit gevoel blijft ook best een tijdje aanhouden, ook zonder dat ik nog angst ervaar.
Herkend iemand dit of weet iemand wat het wel kan zijn? Het lijkt meestal te gebeuren als ik nog maar net in slaap ben gevallen en de trigger is altijd een geluid.
Het blijft wel in mijn achterhoofd spoken dat dit mogelijk een andere oorzaak heeft, vandaar dat ik hoop meer mensen te vinden met dezelfde klacht.
Man 35
22-04-2023
laatste reactie: 08-06-2023
2
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Dit is heel herkenbaar. Zelf heb ik hier ook last van. Van geluidjes word ik al snel wakker en schrik hier ontzettend van. Dit uit zich dan in misselijkheid en hartkloppingen. Na enige tijd even rustig adem te halen en te liggen zakt het weer weg, maar het blijft super vervelend.
Zelf weet ik ook niet wat de oorzaak is, ik denk gewoon angst of paniek. Maar wel fijn om te lezen dat ik niet de enige ben die hier last van heeft.
Zelf weet ik ook niet wat de oorzaak is, ik denk gewoon angst of paniek. Maar wel fijn om te lezen dat ik niet de enige ben die hier last van heeft.
Anoniem
26-04-2023
Reactie:
Ik kan me volledig vinden in hetgeen dat je omschrijft.
Nu is het raar voor mij om iemand van advies te voorzien, terwijl ikzelf ook met dezelfde problemen kamp. Maar here we go..
1. Je weet wat je trigger is geweest, erken dit.
2. Als ik je verhaal lees, ben je geheid medisch onderzocht en fysiek in goede gesteldheid verklaard.
Omarm/gebruik dit, probeer jezelf te kalmeren met de gedachte dat je gezond bent verklaard.
3. Trotseer je angst.
Ben je bang dat bijvoorbeeld dood neervalt als je naar de markt gaat?
Ga gewoon, krijg je dan een paniekaanval, probeer deze te counteren en haal er iets positiefs uit als je thuiskomt.. je bent NIET doodgegaan.
4. Je vraagt om herkenning.
Je bent niet alleen, in alles wat je omschrijft kan ik me vinden. Sommige dingen in een andere vorm, maar volledig herkenbaar.
5. Ik vraag je om erkenning.
Accepteer dat je een mentale aandoening hebt en ga deze bewust ten lijf. Je zal hier sterker uitkomen.
Wees niet bang voor terugvallen...
Wellicht kunnen we middels mail in contact komen.
Gr.
Joe
Nu is het raar voor mij om iemand van advies te voorzien, terwijl ikzelf ook met dezelfde problemen kamp. Maar here we go..
1. Je weet wat je trigger is geweest, erken dit.
2. Als ik je verhaal lees, ben je geheid medisch onderzocht en fysiek in goede gesteldheid verklaard.
Omarm/gebruik dit, probeer jezelf te kalmeren met de gedachte dat je gezond bent verklaard.
3. Trotseer je angst.
Ben je bang dat bijvoorbeeld dood neervalt als je naar de markt gaat?
Ga gewoon, krijg je dan een paniekaanval, probeer deze te counteren en haal er iets positiefs uit als je thuiskomt.. je bent NIET doodgegaan.
4. Je vraagt om herkenning.
Je bent niet alleen, in alles wat je omschrijft kan ik me vinden. Sommige dingen in een andere vorm, maar volledig herkenbaar.
5. Ik vraag je om erkenning.
Accepteer dat je een mentale aandoening hebt en ga deze bewust ten lijf. Je zal hier sterker uitkomen.
Wees niet bang voor terugvallen...
Wellicht kunnen we middels mail in contact komen.
Gr.
Joe
Joe
08-06-2023
Elke seconde van dag en nacht bang dat ik dood ga (Verhaal 32)
Hey!
Mijn naam is Marc, ik ben een 27 jarige jongen.
Ik heb al 1 keer eerder op dit forum mijn verhaal gedaan, alleen was dat onder het kopje Hypochondrie.
Ik kamp al een aantal jaren met hypochondrie alleen is dit het afgelopen jaar echt gegroeid als een monster.
In juli dit jaar kreeg ik last van keelpijn. Dat hield een tijdje aan en ik was er op een gegeven moment heilig van overtuigd dat ik halskanker zou hebben. Ik heb daarvoor snel hulp gezocht bij mijn huisarts. Ook verteld dat ik heel erg hypochondrisch ben en zij neemt dat gelukkig erg serieus.
Ik heb destijds bloedonderzoeken gehad en ben doorverwezen naar een KNO-Arts. Er was op alle onderzoeken niks te vinden en alles ziet er gezond uit. Het probleem deze keer was alleen dat ik voor 1 dag gerust gesteld was en daarna begon alles weer opnieuw. Ik was bang dat ze toch iets gemist hadden en er toch wel iets zou zitten.
Lang verhaal (een beetje) kort(er); dit heeft geresulteerd in dat ik nu al 1,5 maand last heb van zware paniekaanvallen. Het beheerst mijn hele leven en ik ben elke seconden van de dag en nacht (droom ook heel heftig) bang dat ik dood ga en dat er iets ergs aan de hand is.
Hiervoor ben ik ook 1,5 maand geleden accuut door mijn psycholoog en huisarts doorgestuurd naar gespecialiseerde therapie. Ik ben 2 weken geleden begonnen met deze therapie en het boekte meteen succes; na 3 dagen na de eerste sessie was ik 0 bang meer voor de halskanker. Dat ben ik nog steeds. Het probleem is alleen dat het zich verschoven heeft; door de paniekaanvallen heb ik veel last van steken op mijn borst, stijf gevoel tussen mijn schouderbladen. Ik heb pijn in mijn linker arm en kaak, koude voeten en handen, benauwd gevoel en voel me vaak onwel. Ik slaap heel slecht en ben heel vaak in paniek (ook snachts). Hierdoor ben ik nu constant bang dat ik een hartaanval ga krijgen. Het beheerst echt mijn leven op dit moment.
Ik heb in de afgelopen maanden ook al 2x een ECG gehad voor mijn hart. Daar was ook niks op te zien en alles was gezond. Maar toch ben ik er van overtuigd dat ik binnenkort een hartaanval ga krijgen. Dit gevoel is verschrikkelijk en normaal functioneren zit er ook niet echt meer in..
Het rare vind ik dat als ik een goed moment heb en het relativeer, ik weet dat mijn angststoornis is en dat ik gezond ben. Maar toch is de angst zo groot en overheersend dat ik dus vaak 100% overtuigd ben dat er iets met mijn hart gaat gebeuren en dat ik dood ga. De fysieke klachten die ik er van heb (wat ik hierboven noemde) versterken die angst heel erg.
Ik wilde graag even mijn verhaal doen, omdat dat sowieso altijd oplucht, en vroeg me af of er mensen zijn die zich hierin herkennen?
Groetjes,
Marc
Marc
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 04-06-2023
13
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Hoi Marc, ik herken me heel goed in je verhaal. Ik heb zelf ook last gehad van ELKE dag een paniekaanvallen gelukkig is dit sinds een maand wat minder geworden en gaat het iets beter. Zelf was de gedachte bij mij ook
Heel groot wat nou als ik dood ga wat nou dit wat nou dat. Het klinkt heel makkelijk maar laat dit los. Ik link hier onder een website en dit heeft mij erg geholpen. Zelf ben ik ook soms nog bang van oke wat nou als ik dood ga maar zoals je al hier veder gelezen hebt hebben heel veel mensen dit. Je bent niet alleen. Dus bedenk je dan ook oke ik kan niet dood gaan en ik ben niet alleen dit heeftmij ook erg geholpen. Wat je zegt over je klachten ik heb precies het zelfde als jou. Benauwdheid pijn aan linker arm, raare druk op me borst , misselijkheid en zo kan ik nog wel even veder gaan. Neem een kijkje op deze site en hopelijk helpt het je!
https://www.patient1.nl/encyclopedie/paniek-een-zelfhulpgids
Naom
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hey Naom,
Super bedankt voor je reactie! Altijd fijn om even gehoord te worden en te merken dat je niet alleen bent..
Wat fijn dat het sinds een maand wat beter gaat bij je! Ik merk dat ik door therapie ook wel kleine stapjes begin te maken maar heb nog wel een weg te gaan.
Bedankt voor de website, ik ga er eens rustig naar kijken!
Ik vroeg me nog af; zijn er echt specifieke dingen / opdrachten die je gehad en / of gedaan hebt die je echt heel duidelijk geholpen hebben om die angstgedachtes onder controle te krijgen?
Groetjes,
Marc
Marc
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hey Marc!
Super om te horen dat je merkt dat het stapje voor stapje al wat beter met je gaat. Zelf heb ik met mijn psycholoog exposure oefeningen gedaan. Dit houd in dat ze op het diepste van mijn angst in ging. Ik kon op dat moment aan niks anders meer denken als aan dood gaan. Zij heeft met mij deze angst onderzocht, en is eigenlijk heel streng geweest. Ze vroeg me ‘oke en dan ga je dood en dan? & waarom vind je het eng om dood te gaan? Waarom zou je oppeens dood kunnen gaan? Ben je bang dat het pijn doet of dat je alleen bent? Deze vragen waren heel heftig voor me en op dat moment kon ik wel huilend wegrennen. Maar die gedachte is vluchtgedrag. En dat is juist niet wat je moet doen je moet je angst opzoeken. Door deze vragen en doordat ik met haat hier over in gesprek gegaan ben heb ik mijn gedachtes kunnen verzetten. Je moet heel grof gezegt schijt krijgen aan je eigen gedachtes. En alles wat je eng vind om of uit te spreken zoals het onderweg de dood of om bijvoorbeeld naar buiten te gaan. Dit moet je Juist doen! Ik heb 2 maanden mezelf opgesloten en mensen bleven dit maar tegen me zeggen ga naar buiten ga dit ga dat en ik dacht ja het zal wel ik kan het niet want als ik buiten ben ga ik dood. Een lachwekkende gedachte eigenlijk omdat er is niks aan de hand. Dus mijn tip naar jou toe is echt om over je angst heen te komen om er met iemand diep op in te praten. En om je zelf niet op te sluiten bijvoorbeeld in huis. En absoluut geen dingen vermijden. Ons lichaam is sterker dan wij denken. En geloof me je krijgt echt geen hartaanval. Vandaar dat ik ook de website heb gelinkt hierop kan je zien hoe erg ons lichaam ons eigenlijk voor de gek houd. Ik hoop dat je hier iets aan hebt & dat je snel af bent van je paniekaanvallen! Uiteindelijk komen we dr wel
Naom
> 2 jaar geleden
Reactie:
Marc, jouw verhaal is EXACT mijn verhaal, echt exact gewoon. Alles wat je beschrijft is hoe het bij mij ook gaat en is gegaan. Ik heb geen idee van wanneer jouw berichtje is, maar mocht je er nog mee rondlopen en hierover in gesprek willen: I’m here!
Nils
> 2 jaar geleden
Reactie:
nou Marc,
ik snap je volledig hoor, ken het allemaal, soms om gek van te worden en dan weer effe gerust gesteld worden door onderzoeken, bloedprikken, scans, echo's etc en toch komt dat duiveltje weer terug !!!
heel veel sterkte,
groeten arthur
ik snap je volledig hoor, ken het allemaal, soms om gek van te worden en dan weer effe gerust gesteld worden door onderzoeken, bloedprikken, scans, echo's etc en toch komt dat duiveltje weer terug !!!
heel veel sterkte,
groeten arthur
arthur
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi, ik heb zelf precies het zelfde maar nu al 11 maanden. Hopelijk helpt de hulp goed. Mij helpt het soms om buiten een rondje te lopen om die paniek te verminderen.
Ano
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi Marc,
Jouw verhaal is precies mijn verhaal, jammer dat er in dit forum geen datum wordt meegegeven van wanneer een bericht wordt gepaatst maar om anderen te helpen reageer ik toch.
In 2013 heb ik een bypassoperatie moeten ondergaan met 4 omleidingen ik was toen 45 en had ervoor nergens last van.
Sindsdien is mijn leven drastisch veranderd want waar ik voorheen amper bij een dokter kwam heb ik nu inmiddels een 30 paginadik dossier alleen al bij mijn huisarts.
Talloze onderzoeken gehad, therapieën, 2nd opinions, scans, psycholoog geweest, emdr, noem het maar op.
Ik kweekte dezelfde klachten als jij en was ervan overtuigd dat ik nog steeds hartklachten had, deze werden namelijk gevoed door allerlei vage lichamelijke klachten zoals aanhoudende keelpijn, pijn op de borst, uitstraling in de linkerarm, vreselijk moe na inspanning, bonzend hart, chronische hyperventilatie, hartkloppingen, paniekaanvallen, burnouts, onwel gevoel, duizeligheid, licht in het hoofd, oorsuizen, steken rond het hart, steken in het hoofd en weet ik nog wat meer.
Tot op de dag van vandaag (01-2022) heb ik er nog steeds ontzettend veel last van.
Ik hoop voor jou dat je je inmiddels beter voelt want ik weet precies wat jij ondergaat, ik heb niet eens advies voor je want ik weet het zelf niet eens.
Maar weet dat vrijwel al je klachten vrijwel zeker komt door het piekeren.
Jouw verhaal is precies mijn verhaal, jammer dat er in dit forum geen datum wordt meegegeven van wanneer een bericht wordt gepaatst maar om anderen te helpen reageer ik toch.
In 2013 heb ik een bypassoperatie moeten ondergaan met 4 omleidingen ik was toen 45 en had ervoor nergens last van.
Sindsdien is mijn leven drastisch veranderd want waar ik voorheen amper bij een dokter kwam heb ik nu inmiddels een 30 paginadik dossier alleen al bij mijn huisarts.
Talloze onderzoeken gehad, therapieën, 2nd opinions, scans, psycholoog geweest, emdr, noem het maar op.
Ik kweekte dezelfde klachten als jij en was ervan overtuigd dat ik nog steeds hartklachten had, deze werden namelijk gevoed door allerlei vage lichamelijke klachten zoals aanhoudende keelpijn, pijn op de borst, uitstraling in de linkerarm, vreselijk moe na inspanning, bonzend hart, chronische hyperventilatie, hartkloppingen, paniekaanvallen, burnouts, onwel gevoel, duizeligheid, licht in het hoofd, oorsuizen, steken rond het hart, steken in het hoofd en weet ik nog wat meer.
Tot op de dag van vandaag (01-2022) heb ik er nog steeds ontzettend veel last van.
Ik hoop voor jou dat je je inmiddels beter voelt want ik weet precies wat jij ondergaat, ik heb niet eens advies voor je want ik weet het zelf niet eens.
Maar weet dat vrijwel al je klachten vrijwel zeker komt door het piekeren.
Sjonnie
> 2 jaar geleden
Reactie:
Wat jij hebt heb ik ook man en dat is klote kan ik je zeggen je organen zijn goed dus je hebt niks met je hart maar je brein en je klachten zeggen wat anders dat weet ik maar probeer gewoon vanuit te gaan wat artsen zeggen dat is hun werk
Hey marc
> 2 jaar geleden
Reactie:
Esther, ik herken dit helemaal.
Welke website bedoel je?
Welke website bedoel je?
Caro
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik ken jou verhaal. Ben ooit al 30x op spoed geweest. Maar daar nemen ze je niet serieus. Elke keer bloedafname, erg, monitor. Tocht is alles ok en doodsangst en afzien. Bang dat ik ga stikken of hartaanval krijg. Had 160 bpm. Spoed stuurt je naar huis omdat voor hen alles ok is. Eenmaal buiten terug hartkloppingen en druk borst en keel knijpt toe. Psychiater geeft enkel pillen en die helpen niet. Dan maar xanax of temesta. Ook niks beter. Dan maar de psychiatrie zeker want het zit in je hoofd. Heb dat ooit al 15 maand gedaan maar hielp niks, is pure bezigheidstherapie en mensen afleiden. Elk jaar wordt de pijn ook erger. Ik weet het niet meer. 5 dagen op rij bij de dokter. Ha hyperventilatie he meneer. Het is idd eerder stilaan doodgaan met veel pijn...
Marc
> 2 jaar geleden
Reactie:
Dag Marc, het klinkt fout om te zeggen maar ik ben zo blij dat ik exact mijn eigen verhaal terug lees. Het is zo intens en heftig, ik moest een dagboek bijhouden van de therapeut maar ik heb aangegeven dat ik dan een voicerecorder moet hebben omdat ik anders de hele dag aan het typen ben. Bij mij is het begonnen na een maand na mijn bevalling, maar nu bijna 7 maanden verder leidt ik een zeer triest leven. Ontwijk van alles, durf niet meer boven te slapen dus slaap op de bank, durf niet te bewegen ondanks mijn inmiddels flink overgewicht, en wil niet meer plat liggen omdat je dan je hart sneller voelt kloppen.... Zijn slechts enkele voorbeelden. Ik zou graag in contact komen met iemand.met.dezelfde symptomen, wist niet dat er meerdere mensen exact dit hebben.ik wens je alle geluk en rust,
Shirley
10-05-2023
Reactie:
Hey ‘Marc en Shirley!
Wauww erg naar en wat herken ik deze punten direct. Continu bang worden door jezelf en het gevoel hebben dat je een hart aanval krijgt of ineens dood neer valt on zo echt en heel herkenbaar. Ik kamp hier nu een jaar mee en kan ook als passagier niet in de auto zitten. Vind het verschrikkelijk. Waar ik wel binnen korte rijd heel veel succes mee heb geboekt is het boek “angst en paniekaanvallen overwinnen” van Klaus Bernhardt.. ik ben al een aantal dagen bezig en merk oprecht METEEN een wereld van verschil.. ik ben heel anders gaan denken en leven. Geef het een kans. Misschien helpt het.
Ik weet dat therapie goed is alleen.. kwam ik daardoor niet van de angsten af
Wauww erg naar en wat herken ik deze punten direct. Continu bang worden door jezelf en het gevoel hebben dat je een hart aanval krijgt of ineens dood neer valt on zo echt en heel herkenbaar. Ik kamp hier nu een jaar mee en kan ook als passagier niet in de auto zitten. Vind het verschrikkelijk. Waar ik wel binnen korte rijd heel veel succes mee heb geboekt is het boek “angst en paniekaanvallen overwinnen” van Klaus Bernhardt.. ik ben al een aantal dagen bezig en merk oprecht METEEN een wereld van verschil.. ik ben heel anders gaan denken en leven. Geef het een kans. Misschien helpt het.
Ik weet dat therapie goed is alleen.. kwam ik daardoor niet van de angsten af
Anoniem
13-05-2023
Reactie:
Hallo lieve mensen, dit klinkt misschien hard en niet voor te stellen maar.. the key naar weer een normaal leven is accepteren dat het angst is en de lichamelijke symptomen hun werk laten doen. Je moet je brein wijs maken dat er niks aan de hand is. En dat is het ook echt niet! Paniekaanvallen en angsten zijn niet gevaarlijk! Ik heb zelf 10 jaar met deze klachten gelopen dus ik spreek uit ervaring. Als je uit eindelijk accepteert dat het wordt gecreëerd door een fight or flight response merk je dat na een tijdje je brein zich aan past en je klachten vrij maakt. Het zit diep in het onder bewust zijnde. Daarom duurt het wat langer om weer je normale zelf te zijn. Hoe langer je er over gaat piekeren hoe langer het je leven blijft overnemen! Ik raadt jullie allemaal aan om naar het YouTube kanaal van “TreyJones” te gaan hij legt alle symptomen specifiek uit wat jullie aangeven!
Louis
04-06-2023
Sinds 2021 kamp ik met paniekaanvallen (Verhaal 151)
Sinds 2021 kamp ik met paniekaanvallen. Dit begon voor het eerst tijdens een meeting op het werk, ik voelde ineens een enorme druk op mijn borst, het gevoel dat ik door een rietje ademde, heel warm en intens gespannen en paniekerig. Eenmaal door de ambulance meegenomen kwamen we er achter dat het ging om een paniekaanval en dat ik moest gaan uitzoeken waar dit vandaan kwam. Dit herhaalde zich een aantal keer hierna waardoor ik naar therapie ging. Ik merkte dat ik ook angsten ben gaan ontwikkele . Ik durfde niet meer als passagier in de auto te zitten maar kreeg als chauffeur ook snel paniekaanvallen. Ik merkte dat het gerelateerd was aan de snelheid, wat ik super gek vond want ik heb dit nog nooit eerder ervaren in een auto. Ook was ik continu bang om dood te gaan en dat uitte zich in het gevoel dat ik niet goed kon ademen of het idee dat ik zou flauwvallen. Mijn armen en benen werden slap en krijg het heel warm.
Ik kreeg een boek van een hele goede vriendin van mij. “Angst en paniekaanvallen overwinnen” hierin vond ik zulke goeie tips dat ik binnen 3 dagen verandering merkte, maar ook weer merk als ik er te weinig mee doe. Ik was laatst in de efteling en durfde niet in de attracties omdat ik er niet uit kan wanneer ik dat wil, of beter gezegd.. wannneer ik te angstig word. ook niet in de meest langzame.
Kortom, Ik kamp momenteel nog steeds met deze problemen maar werk welke elke dag er aan om er vanaf te komen.. het zal ons lukken allemaal! Bedankt voor jullie verhalen en fijn dat je die van mij leest, voel ikmij toch niet zo alleen.
Ik kreeg een boek van een hele goede vriendin van mij. “Angst en paniekaanvallen overwinnen” hierin vond ik zulke goeie tips dat ik binnen 3 dagen verandering merkte, maar ook weer merk als ik er te weinig mee doe. Ik was laatst in de efteling en durfde niet in de attracties omdat ik er niet uit kan wanneer ik dat wil, of beter gezegd.. wannneer ik te angstig word. ook niet in de meest langzame.
Kortom, Ik kamp momenteel nog steeds met deze problemen maar werk welke elke dag er aan om er vanaf te komen.. het zal ons lukken allemaal! Bedankt voor jullie verhalen en fijn dat je die van mij leest, voel ikmij toch niet zo alleen.
Kim
13-05-2023
Toon reacties
Verberg reacties
Denk dat ik doodga ofzo (Verhaal 150)
Hoi iedereen,
Ik denk vaak dat ik allemaal erge dingen heb en dat ik doodga ofzo hoe kan ik hier van afkomen?
Ik denk vaak dat ik allemaal erge dingen heb en dat ik doodga ofzo hoe kan ik hier van afkomen?
Anoniem
07-05-2023
Toon reacties
Verberg reacties
Ben aangemeld bij ggz nu (Verhaal 149)
Ik heb hele dag angstgevoelens dat nu elke dag in paniekaanval met feit ik al 2 jaar niet naar buiten durf ik gebruik lorazepam soms is paniek zo erg ga ik weer 112 bellen is er niks aan de hand zodra ze weg zijn komt weer ik pieker hele dag als ik wat voel ga ik Google zo fout ik weet ben aangemeld bij ggz nu afwachten ik wil m'n leven weer oppakken samen met m'n dochter leuke dingen doen ik blijf hopen
Karin
06-05-2023
Toon reacties
Verberg reacties
Ik heb soms paniekaanvallen (Verhaal 1)
Ik heb een angststoornis / piekerstoornis (ook wel gegeneraliseerde angststoornis) en soms ook wel paniekaanvallen met hyperventileren.
De laatste weken gaat het helaas niet zo goed. Ik ben naar de huisarts geweest en die heeft mij doorverwezen naar een GGZ instelling voor psychische hulp.
Gelukkig kon ik daar snel terecht dus binnenkort kan ik beginnen met cognitieve gedragstherapie. Heeft iemand anders daar ervaring mee? Ook heb ik er sinds kort (helaas) medicijnen voor.
Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 25-04-2023
10
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Hoi.. ik heb ervaring met cognitieve gedragstherapie. Wat zou je graag willen weten??
Bianca
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi,
Wat u hierboven beschrijft komt me heel bekend voor.
Sinds vorige week weer aanval gehad. Heeft u al meer informatie over cognitieve gedragstherapie?
Met vriendelijke groet Esther van B.
Esther van bommel
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hallo, ik heb precies hetzelfde. Doe ook aan cognitieve gedragstherapie. Het belangrijkste is als je een angst of paniekaanval voelt aankomen. Accepteer het. Laat het gewoon komen. Als je er tegen vecht wordt het alleen maar erger. Zeg tegen jezelf als je het voelt aankomen; laat maar komen, er kan niets gebeuren. Hoe vaker je het accepteert en laat gebeuren, hoe minder het wordt.
George
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi! Ik zou ook graag ervaringen horen :)
Shar
> 2 jaar geleden
Reactie:
Zoals George al min of meer tikte is het kunnen accepteren en loslaten de clou. Ik heb ook met de G-schema's gewerkt maar ook met ACT therapy. Acceptance and Commitment. Daar had ik ook veel baat bij.
Maar blijft lastig met 15 jaar ingesleten sporen van gegeneraliseerde angststoornid
Henk
> 2 jaar geleden
Reactie:
Wat jij verteld heb ik ook dezelfde last van
Ik wil met therapie beginnen maar hoor
Van vele mensen dat het niet veel helpt
Wat is jullie ervaring
Ik wil met therapie beginnen maar hoor
Van vele mensen dat het niet veel helpt
Wat is jullie ervaring
Salma
> 2 jaar geleden
Reactie:
DEZE BERICHT IS VOOR ALLE MENSEN MET EEN PANIEKAANVAL/STOORNIS !
ik heb er ook in het verleden last van gehad.
Ik heb aan de kalmeringstabletten gezeten ben naar een psycholoog geweest daar kreeg ik voor mij gevoel alleen maar rare vragen bvb heeft u zelfmoordneigingen NEE dat heb ik niet ik ben niet gek. zo willen ze wel laten voordoen. of alsof er iets op dat moment in je leven speelt stress is vaak het meest voorkomend woordje van artsen. Dit alles te hebben gehad en ik zelf weet dat er niets in mijn leven speelt wat dit kan veroorzaken ik had geen geldproblemen een mooie huis lieve en gezonde kinderen en een goed huwelijk. Toen ben ik zelf op internet op zoek gegaan naar wat dit zou kunnen veroorzaken. Ik kwam uit op magnesium tekort. Kijk maar eens naar symptomen van magnesium tekort. (staan veel van je klachten waarschijnlijk bij)
Magnesium wordt niet door het lichaam zelf aangemaakt zoals Vitamine D. Magnesium moet je dus uit je voeding halen het zit veel in spinazie noten en vis als je dit al niet dagelijks eet bouw je dus al een tekort op. ik gebuikte vloeibare magnesium van Floradix dit heeft mij enorm geholpen en ben nu van mijn klachten af. wel voel ik het soms opkomen maar dan ga ik altijd even na wat ik gegeten of gedronken heb. zo kwam ik er ook achter dat cafeïne bij mij ook een aanval opwekte. dus nu ook cafeïnevrije koffie enz. ik hoop dat je hier iets aan heb.
ik zeg altijd baat het niet schaadt het niet.
maar veel mensen hebben een tekort aan magnesium alleen wordt dit vaak niet door een arts gezien. (ze sturen je liever door naar een psycholoog en laten je zorgkosten maken )
ik zou het echt iedereen aanraden.
en Kijk vooral even bij de symptomen van een magnesium tekort geloof me dat er veel dingen bij staan die u ervaart als dat zo is zou ik direct gaan beginnen met het bij slikken van magnesium.
Groetjes Prisella
ik heb er ook in het verleden last van gehad.
Ik heb aan de kalmeringstabletten gezeten ben naar een psycholoog geweest daar kreeg ik voor mij gevoel alleen maar rare vragen bvb heeft u zelfmoordneigingen NEE dat heb ik niet ik ben niet gek. zo willen ze wel laten voordoen. of alsof er iets op dat moment in je leven speelt stress is vaak het meest voorkomend woordje van artsen. Dit alles te hebben gehad en ik zelf weet dat er niets in mijn leven speelt wat dit kan veroorzaken ik had geen geldproblemen een mooie huis lieve en gezonde kinderen en een goed huwelijk. Toen ben ik zelf op internet op zoek gegaan naar wat dit zou kunnen veroorzaken. Ik kwam uit op magnesium tekort. Kijk maar eens naar symptomen van magnesium tekort. (staan veel van je klachten waarschijnlijk bij)
Magnesium wordt niet door het lichaam zelf aangemaakt zoals Vitamine D. Magnesium moet je dus uit je voeding halen het zit veel in spinazie noten en vis als je dit al niet dagelijks eet bouw je dus al een tekort op. ik gebuikte vloeibare magnesium van Floradix dit heeft mij enorm geholpen en ben nu van mijn klachten af. wel voel ik het soms opkomen maar dan ga ik altijd even na wat ik gegeten of gedronken heb. zo kwam ik er ook achter dat cafeïne bij mij ook een aanval opwekte. dus nu ook cafeïnevrije koffie enz. ik hoop dat je hier iets aan heb.
ik zeg altijd baat het niet schaadt het niet.
maar veel mensen hebben een tekort aan magnesium alleen wordt dit vaak niet door een arts gezien. (ze sturen je liever door naar een psycholoog en laten je zorgkosten maken )
ik zou het echt iedereen aanraden.
en Kijk vooral even bij de symptomen van een magnesium tekort geloof me dat er veel dingen bij staan die u ervaart als dat zo is zou ik direct gaan beginnen met het bij slikken van magnesium.
Groetjes Prisella
prisella
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi,
Ik herken veel punten, ikzelf neem tijdens moeilijkere periodes gabaril rust maar & ontspanning. Deze zijn niet verslavend en helpt om rustiger te worden.
Ik herken veel punten, ikzelf neem tijdens moeilijkere periodes gabaril rust maar & ontspanning. Deze zijn niet verslavend en helpt om rustiger te worden.
Far
> 2 jaar geleden
Reactie:
Mocht iemand willen praten, zoek me op via instagram.
Ik deal ongeveer al 6 jaar met een paniekstoornis en zou er zeer graag eens over sparren.
Ik deal ongeveer al 6 jaar met een paniekstoornis en zou er zeer graag eens over sparren.
Gustav K
06-04-2023
Reactie:
Hallo Gustav
Zou graag met je willen praten over paniekaanvallen
Groetjes jeanne
Zou graag met je willen praten over paniekaanvallen
Groetjes jeanne
Jeanne Van O
25-04-2023
De nasleep was ook erg heftig (Verhaal 145)
Sinds 4 weken gelden had ik voor het eerst onbewust een paniekaanval/hyperventilatie het begon uit het niets met druk op de borst en een hoge ademhaling ik moest er ook tegen aan ademen om lucht binnen te krijgen zelf was ik best rustig en maakte ik me ook nergens bewust zorgen over of druk om later die avond toen ik wilde slapen en de druk nog steeds niet weg was kreeg ik opeens de neiging tot een wegraking en in 1x vloog de angst en paniek me aan ik kreeg een zweet uitbraak was zo duizelig als het maar kan hartkloppingen en adem nood ik schreeuwde keihard naar mijn moeder help ik ga dood ik krijg een hartaanval of ik stik mijn moeder heeft 112 gebeld en uit lichaamelijk onderzoek bleek er niks aan de hand te zijn niks met m’n hart niks met m’n longen helemaal niks het bleek een paniek aanval te zijn geweest met een hyperventilatie ik was er niet bekend mee en nog nooit ervaren de nasleep was ook erg heftig ik merkte dat ik geen energie had en het liefst de hele dag ging slapen het ging toen voor 2 weken wel weer oké maar daarna heb ik er tot de dag van vandaag nog steeds last van elke dag voel ik me erg angstig en bang om het allemaal weer te krijgen ik merk dat het mij beïnvloed en dat ik niet mijn leven kan lijden wat ik hiervoor deed mijn angst is ook mede dat ik bang ben hier noooit meer vanaf te komen of dat ik er nooit mee zou kunnen dealen, de huisarts heeft me doorverwezen naar een praktijk ondersteuner en naar een manuele therapeut ik hoop dat het helpt, ik ben wel bewust denk ik waar het vandaan komt op het moment gaat het thuis heel slecht en ik zit in mijn eind jaar van mijn opleiding heel spannend en ben bang het niet te halen.
Anoniem
15-04-2023
laatste reactie: 22-04-2023
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Toch hebben die mekkerende mensen die er inderdaad weinig van begrijpen waarschijnlijk wel gelijk.
Zelf merk ik dat het stukken beter met mij gaat als ik veel beweeg (wandel) en ook dingen doen waar ik helemaal niet van hou, bijvoorbeeld een onbekende zakelijk bellen i.p.v. mailen. Ja, helaas gaat het tijdens het wandelen ook dan wel eens mis en heb ik zelfs een keer 112 gebeld welke met een ambulance zijn gekomen (uiteraard achteraf onnodig), maar het heeft wel een positief effect. Jezelf opsluiten heeft het tegenovergestelde effect spreek ik ook uit ervaring.
Zelf merk ik dat het stukken beter met mij gaat als ik veel beweeg (wandel) en ook dingen doen waar ik helemaal niet van hou, bijvoorbeeld een onbekende zakelijk bellen i.p.v. mailen. Ja, helaas gaat het tijdens het wandelen ook dan wel eens mis en heb ik zelfs een keer 112 gebeld welke met een ambulance zijn gekomen (uiteraard achteraf onnodig), maar het heeft wel een positief effect. Jezelf opsluiten heeft het tegenovergestelde effect spreek ik ook uit ervaring.
Man 35
22-04-2023
Ik ben 51 jaar en heb last van paniekaanvallen (Verhaal 114)
Ik ben 51 jaar en heb last van paniekaanvallen, deze uiten zich bij mij in extreme onrust misselijkheid het gevoel over te moeten geven bang om flauw te vallen. Heb ze al eerder gehad maar toen lukte het altijd met oxazepam om er door te komen . Nu lig ik al drie dagen in bed kan niet eten drinken kost me veel moeite en de oxazepam doet ook niet veel behalve als ik slaap viel ik me goed . Ik ben wanhopig en weet niet meer wat te doen . Heeft iemand dit ook meegemaakt en kan je hier uit komen ?
Sandra
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 19-04-2023
2
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Heel veel sterkte...helaas is t bij mij ook weer terug gekomen.
Je gunt t je ergste vijand niet...hoop dat t snel over is
Je gunt t je ergste vijand niet...hoop dat t snel over is
Mirjam
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hello
Ik herkent jezelf ook gelijk in jou bericht ..
Winds kort Ben ik ook dagelijks bezig met dat en some ga ik ook extra opletten op wat ik doe enzo....
Ik zit nu gelukkig bij de sigoloog nu Alleen hopen dat het mij gaat lukken ...
Je ben niet de enigstee
Succes
Ik herkent jezelf ook gelijk in jou bericht ..
Winds kort Ben ik ook dagelijks bezig met dat en some ga ik ook extra opletten op wat ik doe enzo....
Ik zit nu gelukkig bij de sigoloog nu Alleen hopen dat het mij gaat lukken ...
Je ben niet de enigstee
Succes
Tih
19-04-2023
Wil je ook je hart luchten?
Nu begrijpt niemand me blijkbaar meer (Verhaal 146)
Ik ben een man van 65, Ik heb al sinds mijn 14e jaar een paniekstoornis. Mijn vrouw is 8,5 jaar geleden overleden aan de gevolgen van darmkanker, en anderhalf jaar daarna heb ik mijn hondje moeten laten inslapen. Ik werk voor "Den Haag Werkt", de voormalige Haeghe Groep (sociale werkvoorziening). Ik heb een zoon van 36 uit mijn eerste huwelijk.
Ik heb een jaar of 30 Seroxat (Paroxetine) gebruikt tegen de angststoornis. Dat heeft heel lang (zéker 25 jaar) heel goed gewerkt tegen die paniekstoornis, maar een jaar of 3, 4 terug begon de werking dusdanig te verminderen dat het moeilijker werd.
Op aanraden van mijn psychiater ben ik een maand of 2 geleden begonnen met Venlaxaxine. Met de begindosering van 37,5 mg ging het nog wel, maar toen ik ging opbouwen naar 75 mg kreeg ik ontzettende hoofdpijnen. Na overleg met min psycholoog ben ik nu terug op 37,5 mg, maar ik moet ermee stoppen. Ik moet nu een hartfilmpje laten maken en bloed laten prikken om te kijken of ik het middel dat ze me nu van plan zijn te geven (de naam is me ontschoten) lichamelijk wel aan kan (i.v.m. bloeddruk, kijken of er niets raars in mijn bloed zit en of m'n hart in orde is).
Ik heb eigenlijk geen vrienden. Ik heb weinig contact met mijn zoon en zijn vriendin omdat hij ook (zij het andere) psychische problemen heeft. Ik heb recent 2 weken vrij genomen van m'n werk omdat ik het slimmer vond om de Venlafaxine op te bouwen zonder dat de druk van m'n werk (reorganisatie) er bij kwam, maar die weken zijn nu feitelijk weggegooid omdat ik met de Venlafaxine moest stoppen.
Morgen ga ik weer werken, en ik hoop dat ik het voorlopig kan uitzingen. Ik moet nu 2 weken aan één stuk werken zonder me ziek te melden, anders kom ik over een tijdje weer in de 70%-salaris-zone terecht en daar voel ik niks voor. Ik ga half 2024 met pensioen en dat wil ik wel doen met een salaris van 100%, anders wordt mijn pensioen aangepast aan een salaris van 70%.
Ik zie het nu even niet meer zitten. Iedereen loopt maar te mekkeren van "je sluit jezelf op " en "je moet er vaker uit". OK, ik heb m'n rijbewijs en een auto, maar waar moet je heen als je al in paniek raakt als je 5 km van je huis bent? Mensen die dit niet hebben begrijpen er helemaal NIETS van, en dat terwijl een paniekstoornis tegenwoordig toch aardig bekend moet zijn voor anderen. Nou, niet dus.
Dit was mijn verhaal, in een "nutshell". Ik hoop iets van een van jullie te horen. Tussen haakjes: mijn overleden vrouw had ook een angststoornis; weliswaar veel minder erg dan ik, maar toch, we begrepen elkaar. Nu begrijpt niemand me blijkbaar meer. Ik ben na de dood van mijn vrouw ook nog inn een depressie terechtgekomen, en doordat m'n paniekstoornis nu weer in volle hevigheid terug is, ben ik ook weer terug aan het "duiken" in die depressie. Ik hoopte nog een jaar of 20 "normaal" te kunnen leven, maar nu ik weer in de medicijnenmolen terecht ben gekomen, hoop ik letterlijk iedere avond als ik naar bed ga dat ik 's morgens niet meer wakker word. Ik doe mezelf niks aan, want ik ben bang dat zelfs dát mis gaat, maar ik leef omdat ik nu eenmaal leef. Leuk is het echt niet meer.
Ik heb een jaar of 30 Seroxat (Paroxetine) gebruikt tegen de angststoornis. Dat heeft heel lang (zéker 25 jaar) heel goed gewerkt tegen die paniekstoornis, maar een jaar of 3, 4 terug begon de werking dusdanig te verminderen dat het moeilijker werd.
Op aanraden van mijn psychiater ben ik een maand of 2 geleden begonnen met Venlaxaxine. Met de begindosering van 37,5 mg ging het nog wel, maar toen ik ging opbouwen naar 75 mg kreeg ik ontzettende hoofdpijnen. Na overleg met min psycholoog ben ik nu terug op 37,5 mg, maar ik moet ermee stoppen. Ik moet nu een hartfilmpje laten maken en bloed laten prikken om te kijken of ik het middel dat ze me nu van plan zijn te geven (de naam is me ontschoten) lichamelijk wel aan kan (i.v.m. bloeddruk, kijken of er niets raars in mijn bloed zit en of m'n hart in orde is).
Ik heb eigenlijk geen vrienden. Ik heb weinig contact met mijn zoon en zijn vriendin omdat hij ook (zij het andere) psychische problemen heeft. Ik heb recent 2 weken vrij genomen van m'n werk omdat ik het slimmer vond om de Venlafaxine op te bouwen zonder dat de druk van m'n werk (reorganisatie) er bij kwam, maar die weken zijn nu feitelijk weggegooid omdat ik met de Venlafaxine moest stoppen.
Morgen ga ik weer werken, en ik hoop dat ik het voorlopig kan uitzingen. Ik moet nu 2 weken aan één stuk werken zonder me ziek te melden, anders kom ik over een tijdje weer in de 70%-salaris-zone terecht en daar voel ik niks voor. Ik ga half 2024 met pensioen en dat wil ik wel doen met een salaris van 100%, anders wordt mijn pensioen aangepast aan een salaris van 70%.
Ik zie het nu even niet meer zitten. Iedereen loopt maar te mekkeren van "je sluit jezelf op " en "je moet er vaker uit". OK, ik heb m'n rijbewijs en een auto, maar waar moet je heen als je al in paniek raakt als je 5 km van je huis bent? Mensen die dit niet hebben begrijpen er helemaal NIETS van, en dat terwijl een paniekstoornis tegenwoordig toch aardig bekend moet zijn voor anderen. Nou, niet dus.
Dit was mijn verhaal, in een "nutshell". Ik hoop iets van een van jullie te horen. Tussen haakjes: mijn overleden vrouw had ook een angststoornis; weliswaar veel minder erg dan ik, maar toch, we begrepen elkaar. Nu begrijpt niemand me blijkbaar meer. Ik ben na de dood van mijn vrouw ook nog inn een depressie terechtgekomen, en doordat m'n paniekstoornis nu weer in volle hevigheid terug is, ben ik ook weer terug aan het "duiken" in die depressie. Ik hoopte nog een jaar of 20 "normaal" te kunnen leven, maar nu ik weer in de medicijnenmolen terecht ben gekomen, hoop ik letterlijk iedere avond als ik naar bed ga dat ik 's morgens niet meer wakker word. Ik doe mezelf niks aan, want ik ben bang dat zelfs dát mis gaat, maar ik leef omdat ik nu eenmaal leef. Leuk is het echt niet meer.
Loek
16-04-2023
Toon reacties
Verberg reacties
Mijn gevoelens geuit voor een meisje (Verhaal 144)
Ik heb mijn gevoelens geuit voor een meisje en ik denk dat da slecht is overgekomen bij haar. Dan heb ik uit mijn hart een tekst gestuurd maar nu ben ik bang dat ik het nog erger heb gemaakt.
Liefde
07-04-2023
Toon reacties
Verberg reacties
Sinds corona is alles erger geworden (Verhaal 143)
Ik heb al jaren last van asthma sinds me 19e sinds corona js alles erger geworden de paniek en angst aanvallen kwamen nu dagelijks en nu hyperventileer ik ook regelmatig tot een punt dat mijn ademspieren vermoeid zijn en ik wakker word omdat ik stop met ademen en moeite heb om weer te slapen doordat ik moeizaam adem
Ik moet hier nog hulp bij vinden en dat is echt angstaanjagend dscht eventjes dat ik ALS had maar ben daar hellukig te jong voor :)
Zelfs dit gaat ook voorbij met de tijd
Ik moet hier nog hulp bij vinden en dat is echt angstaanjagend dscht eventjes dat ik ALS had maar ben daar hellukig te jong voor :)
Zelfs dit gaat ook voorbij met de tijd
Edwin A
02-04-2023
Toon reacties
Verberg reacties
Wie kan mij helpen ik ben zo bang (Verhaal 142)
Ik heb een meningeoom al 9 jaar geen behandeling te groot risico kan blind of verlamd worden veel klachten nu weet ik geen raad ik kan niks wat nu ik ben 73 jaar wie kan mij helpen ik ben zo bang
Ria
01-04-2023
Toon reacties
Verberg reacties
Dit verpest echt mijn leven (Verhaal 140)
Dit verpest echt mijn leven
Hallo allemaal,
Ik ben al een tijdje benieuwd of iemand anders dit ook heeft want kan het nergens vinden. Ik ben al een lange tijd overspannen met heftige klachten , depressie en lichte angstklachten. Waaronder ook “paniekaanvallen” en deze verstoren mijn sociale leven heel erg. Wat er gebeurt is als ik in het openbaar ben of met mensen aan een tafel zit dat ik dan een raar gevoel in me lichaam krijg dat ik er weg moet en dan begint me lichaam onder spanning te staan en krijg ik rare trekjes in me nek. Het vreemde is dat ik het heel erg voel maar mensen hebben het blijkbaar niet eens echt door. En als ik alleen ben of met mensen die ik goed ken heb ik nergens last van. Ook heb ik er geen last van als ik in beweging ben of in het ov als het voertuig rijd.
Als ik nu wel een sociaal iets heb in het weekend neem ik altijd wel een paar biertjes want dan heb ik er helemaal geen last van maar de volgende dag is het wel weer erger.
Ik ben altijd een heel sociaal mens geweest maar zit er echt doorheen. Schaam me er ook erg voor waardoor het erger word.
Heeft er iemand tips of heeft iemand dit ook zou ik dat graag willen weten! :)
Hallo allemaal,
Ik ben al een tijdje benieuwd of iemand anders dit ook heeft want kan het nergens vinden. Ik ben al een lange tijd overspannen met heftige klachten , depressie en lichte angstklachten. Waaronder ook “paniekaanvallen” en deze verstoren mijn sociale leven heel erg. Wat er gebeurt is als ik in het openbaar ben of met mensen aan een tafel zit dat ik dan een raar gevoel in me lichaam krijg dat ik er weg moet en dan begint me lichaam onder spanning te staan en krijg ik rare trekjes in me nek. Het vreemde is dat ik het heel erg voel maar mensen hebben het blijkbaar niet eens echt door. En als ik alleen ben of met mensen die ik goed ken heb ik nergens last van. Ook heb ik er geen last van als ik in beweging ben of in het ov als het voertuig rijd.
Als ik nu wel een sociaal iets heb in het weekend neem ik altijd wel een paar biertjes want dan heb ik er helemaal geen last van maar de volgende dag is het wel weer erger.
Ik ben altijd een heel sociaal mens geweest maar zit er echt doorheen. Schaam me er ook erg voor waardoor het erger word.
Heeft er iemand tips of heeft iemand dit ook zou ik dat graag willen weten! :)
Jeff
23-03-2023
Toon reacties
Verberg reacties
Opbouw van stress (Verhaal 68)
Hallo lezers,
Normaal ben ik niet zo van verhalen delen, maar ik denk oprecht dat het helpt, omdat mensen zich kunnen herkennen in symptomen en dat eigenlijk ook onderdeel zou moeten zijn van de therapie. Je leest dat je niet de enige bent en dat kan zeker rust brengen.
In mijn geval is het een opbouw van stress geweest , maar geen burn out. In die periode werkte ik halve dagen na twee weken ziekte melding( kreeg toen zondag op maandag last van stijve spieren zoals je hebt bij een griepje, zweten en verhoogde hartslag). Dit heb ik deed genegeerd en toen helaas werd besloten om onze hond te laten inslapen was het raak. Een dag later na het laten inslapen( wat allemaal goed en fijn is gegaan) ging ik dus naar de kapper die mij al jaren knipt. Altijd leuk en gezellig maar toen hij begon werd alles eerst onwijs licht in mijn hoofd. M’n hart begon als een gek te kloppen en ik begon gewoon te trillen. Had geen idee wat mij overkwam en dacht inderdaad dat ook ik dood zou gaan. Dit duurde ruim 40 min. In alle humor zei ik : knip alsjeblieft door want dan lig ik mooi ik m’n kist. Bijna twee weken lang onwijs neerslachtig gevoelt en ook naar de huisarts gegaan. Even met een holter gelopen voor hartonderzoek en gelijk naar een slaap therapeut gegaan. Ik ben altijd de deur uit blijven gaan ook al was dit een hel. Moment van uit de deur gaan was elke keer “paniek”. Ook tijdens fitness (5-6 keer in de week) kreeg ik vaak last van paniek ( je hartslag gaat omhoog wat logisch is, maar toch krijg je die trigger). Uiteindelijk loop ik nu ook bij een
Psycholoog ( lange wachtlijsten) en zijn we nu drie maanden verder. Ik heb tot heden geen last gehad van paniekaanvallen als in de zin zoals de eerste keer dat ik het ervoer. Vaak zakt dit weer weg tijdens sporten omdat ik mijn hart een reden geef om hard te kloppen. Heb je last van een aanval? Ga een stukje rennen of loop de trappen op en neer af (wel voorzichtig). Geef je hart een reden om te slaan en dan zakt het vanzelf weg. Nu merk ik dat dit is verschoven naar angst aanvallen . Vaak zijn het kleine stekjes aan de linkerkant van m’n borst en soms bij m’n borstbeen. Uiteraard denk je, het is mijn hart. Vaak speelt dit op tijdens het eten en dan komt ook misselijkheid erbij kijken. Vandaag toch weer naar de huisarts gegaan en morgen voor mezelf een ecg en wat bloedwaarden prikken. Ik denk dat wanneer ik die resultaten zie, het mij meer rust gaat geven en dat je beseft dat het spanning en stress is.
Ik merk dat wanneer ik veel prikkels krijg of moe ben ; paniek en angst sneller opkomt.
Daarom wil ik meegeven, dat het belangrijk is om toch eruit te blijven gaan. Neem desnoods een flesje water mee met wat rustgevende tabletten zoals passilflora (kan je gewoon bij de Etos of Ah halen). Dit helpt voor mij. Blijf herhalen dat jij de baas bent over je lichaam en probeer positief te blijven denken. Paniek is om te overleven, je zal niet flauwvallen want daar is die hele reactie niet opgebouwd. Flauwvallen terwijl er een sabeltandtijger achter je aanzit werk niet haha..
Probeer te minderen met cafeïne en alcohol. Ik rook zelf wel helaas en dit werkt ook niet lekker. Schijnt dat roken paniek en angst versterkt dus dat is m’n volgende target om te dealen. Zorg niet dat je angst voor de angst krijgt; want dan blijf je alleen maar binnen zitten. Ondanks corona en alle beperkingen heeft het leven zoveel leuks.
Kijk ook naar je slaap. Pak je genoeg rust en slaap je wel goed? Beweeg je genoeg? Wandel je of ga je naar de gym of misschien een andere sport?
Maak keer een thee ipv dat je naar de frisdrank grijpt en zo gaat het stapje voor stapje beter.
Tot slot zijn er goede ademhalingstips te vinden op YouTube en diverse ontspannings oefeningen. Pak elke dag gewoon een paar momenten voor jezelf en pak je rust. Vergeet niet om eerlijk en open te zijn naar je omgeving.. ga gewoon een keer wandelen en wees niet bang. Loop met iemand die weet dat jij er last van hebt en dan komt het vanzelf goed.
Denk aan jezelf en geef niet op.
Take it day by day!
Normaal ben ik niet zo van verhalen delen, maar ik denk oprecht dat het helpt, omdat mensen zich kunnen herkennen in symptomen en dat eigenlijk ook onderdeel zou moeten zijn van de therapie. Je leest dat je niet de enige bent en dat kan zeker rust brengen.
In mijn geval is het een opbouw van stress geweest , maar geen burn out. In die periode werkte ik halve dagen na twee weken ziekte melding( kreeg toen zondag op maandag last van stijve spieren zoals je hebt bij een griepje, zweten en verhoogde hartslag). Dit heb ik deed genegeerd en toen helaas werd besloten om onze hond te laten inslapen was het raak. Een dag later na het laten inslapen( wat allemaal goed en fijn is gegaan) ging ik dus naar de kapper die mij al jaren knipt. Altijd leuk en gezellig maar toen hij begon werd alles eerst onwijs licht in mijn hoofd. M’n hart begon als een gek te kloppen en ik begon gewoon te trillen. Had geen idee wat mij overkwam en dacht inderdaad dat ook ik dood zou gaan. Dit duurde ruim 40 min. In alle humor zei ik : knip alsjeblieft door want dan lig ik mooi ik m’n kist. Bijna twee weken lang onwijs neerslachtig gevoelt en ook naar de huisarts gegaan. Even met een holter gelopen voor hartonderzoek en gelijk naar een slaap therapeut gegaan. Ik ben altijd de deur uit blijven gaan ook al was dit een hel. Moment van uit de deur gaan was elke keer “paniek”. Ook tijdens fitness (5-6 keer in de week) kreeg ik vaak last van paniek ( je hartslag gaat omhoog wat logisch is, maar toch krijg je die trigger). Uiteindelijk loop ik nu ook bij een
Psycholoog ( lange wachtlijsten) en zijn we nu drie maanden verder. Ik heb tot heden geen last gehad van paniekaanvallen als in de zin zoals de eerste keer dat ik het ervoer. Vaak zakt dit weer weg tijdens sporten omdat ik mijn hart een reden geef om hard te kloppen. Heb je last van een aanval? Ga een stukje rennen of loop de trappen op en neer af (wel voorzichtig). Geef je hart een reden om te slaan en dan zakt het vanzelf weg. Nu merk ik dat dit is verschoven naar angst aanvallen . Vaak zijn het kleine stekjes aan de linkerkant van m’n borst en soms bij m’n borstbeen. Uiteraard denk je, het is mijn hart. Vaak speelt dit op tijdens het eten en dan komt ook misselijkheid erbij kijken. Vandaag toch weer naar de huisarts gegaan en morgen voor mezelf een ecg en wat bloedwaarden prikken. Ik denk dat wanneer ik die resultaten zie, het mij meer rust gaat geven en dat je beseft dat het spanning en stress is.
Ik merk dat wanneer ik veel prikkels krijg of moe ben ; paniek en angst sneller opkomt.
Daarom wil ik meegeven, dat het belangrijk is om toch eruit te blijven gaan. Neem desnoods een flesje water mee met wat rustgevende tabletten zoals passilflora (kan je gewoon bij de Etos of Ah halen). Dit helpt voor mij. Blijf herhalen dat jij de baas bent over je lichaam en probeer positief te blijven denken. Paniek is om te overleven, je zal niet flauwvallen want daar is die hele reactie niet opgebouwd. Flauwvallen terwijl er een sabeltandtijger achter je aanzit werk niet haha..
Probeer te minderen met cafeïne en alcohol. Ik rook zelf wel helaas en dit werkt ook niet lekker. Schijnt dat roken paniek en angst versterkt dus dat is m’n volgende target om te dealen. Zorg niet dat je angst voor de angst krijgt; want dan blijf je alleen maar binnen zitten. Ondanks corona en alle beperkingen heeft het leven zoveel leuks.
Kijk ook naar je slaap. Pak je genoeg rust en slaap je wel goed? Beweeg je genoeg? Wandel je of ga je naar de gym of misschien een andere sport?
Maak keer een thee ipv dat je naar de frisdrank grijpt en zo gaat het stapje voor stapje beter.
Tot slot zijn er goede ademhalingstips te vinden op YouTube en diverse ontspannings oefeningen. Pak elke dag gewoon een paar momenten voor jezelf en pak je rust. Vergeet niet om eerlijk en open te zijn naar je omgeving.. ga gewoon een keer wandelen en wees niet bang. Loop met iemand die weet dat jij er last van hebt en dan komt het vanzelf goed.
Denk aan jezelf en geef niet op.
Take it day by day!
Mike
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 21-03-2023
2
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Dag Ayman,
Paniek is een hele nare aandoening. Ik herken dit maar al te goed. Er zijn wel goede behandelmogelijkheden voor de paniek. Je kunt de huisarts vragen om je door te verwijzen naar een psycholoog. Ik vond op you tube een geruststellende filmpje: paniekaanvallen door Errez Bar. Hij legt hier heel goed uit wat er precies gebeurt bij een paniekaanval. Ik denk dat je dit wel herkent. Hartelijke groeten
Paniek is een hele nare aandoening. Ik herken dit maar al te goed. Er zijn wel goede behandelmogelijkheden voor de paniek. Je kunt de huisarts vragen om je door te verwijzen naar een psycholoog. Ik vond op you tube een geruststellende filmpje: paniekaanvallen door Errez Bar. Hij legt hier heel goed uit wat er precies gebeurt bij een paniekaanval. Ik denk dat je dit wel herkent. Hartelijke groeten
Alida
19-02-2023
Reactie:
Wat een goed en duidelijk verhaal is dit en zo herkenbaar.
Door dit verhaal een aantal keren te lezen hoop ik dat het ook tot mij doordringt dat angst voor de angst kan verdwijnen.
Door dit verhaal een aantal keren te lezen hoop ik dat het ook tot mij doordringt dat angst voor de angst kan verdwijnen.
Claire
21-03-2023
Als ik op vakantie ben, geen paniekaanvallen (Verhaal 61)
Hallo
Al anderhalf jaar last van burn-out en paniek aanvallen en veel stress en angsten. Maar wat ik eigenlijk heel erg vind is dat als ik vakantie heb of een weekend weg ben er niks aan de hand is. Fijn natuurlijk maar voel mij daar schuldig over , omdat ik al die tijd in de ziektewet ben en alleen paar uur vrijwilligerswerk aankan. Dus neem mij het kwalijk dat ik dit allemaal zelf in stand houd ook al weet ik niet hoe ik het kan stoppen. Heeft iemand daar ook ervaring mee??? Sterkte allemaal ♡
Al anderhalf jaar last van burn-out en paniek aanvallen en veel stress en angsten. Maar wat ik eigenlijk heel erg vind is dat als ik vakantie heb of een weekend weg ben er niks aan de hand is. Fijn natuurlijk maar voel mij daar schuldig over , omdat ik al die tijd in de ziektewet ben en alleen paar uur vrijwilligerswerk aankan. Dus neem mij het kwalijk dat ik dit allemaal zelf in stand houd ook al weet ik niet hoe ik het kan stoppen. Heeft iemand daar ook ervaring mee??? Sterkte allemaal ♡
Jenzz
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 19-03-2023
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Hallo Jenzz,
Ik weet niet van hoelang geleden jou bericht is want dat staat er niet bij.
Maar ik ervaar voor een groot gedeelte hetzelfde. Het is niet zo dat ik helemaal nergens last van heb op vakantie maar het is in iedergeval een heel stuk minder. Ik ervaar dat als fijn en voel me daar niet schuldig over. Aan de andere kant baal ik er ook van want wil me altijd zo "goed" voelen... En dat zet me dan weer aan het denken... Iedergeval het is denk ik niet gek omdat je dan ineens in een andere omgeving bent met positieve prikkels.
Groetjes!!
Ik weet niet van hoelang geleden jou bericht is want dat staat er niet bij.
Maar ik ervaar voor een groot gedeelte hetzelfde. Het is niet zo dat ik helemaal nergens last van heb op vakantie maar het is in iedergeval een heel stuk minder. Ik ervaar dat als fijn en voel me daar niet schuldig over. Aan de andere kant baal ik er ook van want wil me altijd zo "goed" voelen... En dat zet me dan weer aan het denken... Iedergeval het is denk ik niet gek omdat je dan ineens in een andere omgeving bent met positieve prikkels.
Groetjes!!
Tom
19-03-2023
Pijn op de borst en duizeligheid (Verhaal 139)
Hi iedereen, ik ben Leon en 29 jaar.
Ik heb sinds ongeveer 2 jaar enorm last van allerlei lichamelijke kwalen. Denk hierbij aan pijn op de borst (links) extreme duizeligheid, gevoel van flauwvallen, slap en altijd moe.
Ik heb verschillende keren 112 gebeld, in ambulances gelegen, opgenomen geweest.
“U bent in orde, u bent aan het hyperventileren”
Was wat ik vaak te horen kreeg. Ik ben me hier in gaan verdiepen en geef toe aan dat ik last heb van “chronische hyperventilatie” ik heb geleerd dat hyperventilatie in combinatie met paniek en stress dezelfde soort symptomen kan opwekken als een hartaanval; er belandden dan ook veel mensen met hyperventilatie op de eerste hulp.
Ik ben zo kapot van het vechten tegen mijn eigen gedachtes, “Is het nu niet toch raak?” De constante angst gedachtes het is zo moeilijk. De constante angst. ik heb veel therapie en zit aan de oxazepam (kalmeringsmiddel) mirtazapine (anti depressiva) risperidone (anti psychotica) ook ik heb bijna een jaar lang sterke pijnstillers geslikt (opioden)
Met de pijnstillers ben ik nu ongeveer een paar maanden gestopt.
Ik zou het niemand aanraden om zoveel pillen te slikken, ik zag echter zelf geen uitweg meer omdat ik op was/ben. Nu heb ik er nog een probleem bij. Een verslaving!
Ik zit nu een paar maanden bij de GGZ en daar hebben ze borderline en PTSS gediagnosticeerd.
Het is een gevecht en de pijn went niet. Ik probeer er aan toe te geven, maar wennen doet het niet! Ik wou dat ik in contact kon komen met mensen die hetzelfde meemaken het is extreem eenzaam…
Ik heb sinds ongeveer 2 jaar enorm last van allerlei lichamelijke kwalen. Denk hierbij aan pijn op de borst (links) extreme duizeligheid, gevoel van flauwvallen, slap en altijd moe.
Ik heb verschillende keren 112 gebeld, in ambulances gelegen, opgenomen geweest.
“U bent in orde, u bent aan het hyperventileren”
Was wat ik vaak te horen kreeg. Ik ben me hier in gaan verdiepen en geef toe aan dat ik last heb van “chronische hyperventilatie” ik heb geleerd dat hyperventilatie in combinatie met paniek en stress dezelfde soort symptomen kan opwekken als een hartaanval; er belandden dan ook veel mensen met hyperventilatie op de eerste hulp.
Ik ben zo kapot van het vechten tegen mijn eigen gedachtes, “Is het nu niet toch raak?” De constante angst gedachtes het is zo moeilijk. De constante angst. ik heb veel therapie en zit aan de oxazepam (kalmeringsmiddel) mirtazapine (anti depressiva) risperidone (anti psychotica) ook ik heb bijna een jaar lang sterke pijnstillers geslikt (opioden)
Met de pijnstillers ben ik nu ongeveer een paar maanden gestopt.
Ik zou het niemand aanraden om zoveel pillen te slikken, ik zag echter zelf geen uitweg meer omdat ik op was/ben. Nu heb ik er nog een probleem bij. Een verslaving!
Ik zit nu een paar maanden bij de GGZ en daar hebben ze borderline en PTSS gediagnosticeerd.
Het is een gevecht en de pijn went niet. Ik probeer er aan toe te geven, maar wennen doet het niet! Ik wou dat ik in contact kon komen met mensen die hetzelfde meemaken het is extreem eenzaam…
Anoniem
01-03-2023
Toon reacties
Verberg reacties
Ik heb een meningeoom (Verhaal 89)
Ik heb een meningeoom
Ik ben heel depressief en veel angst en paniek
Er helpt niks wie weet raad
Ik ben heel depressief en veel angst en paniek
Er helpt niks wie weet raad
Ria
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 22-02-2023
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Ik heb een meningeoom zit midden in mijn hoofd vertakt al 9 jaar geen behandeling te groot risico ik heb veel klachten hoofdpijn dubbelzien zien kan geen licht geluid en drukte verdragen ik weet niet wat hiermee moet her wordt steeds erger ik ben zo bang
En heel moe wat kan er nog
En heel moe wat kan er nog
Ria
22-02-2023
oxazepam haalt de scherpe randjes eraf maar het is nooit weg (Verhaal 15)
Goedenmorgen allemaal. Misschien herkent iemand mijn verhaal.
Het is 25 jaar geleden dat mijn moeder op jonge leeftijd na een kort ziekbed overleden. Daarna ben ik zelf compleet in de put geraakt. Ik was elke dag enorm duizelig en doodmoe en hartkloppingen. Doodeng. Veel artsen afgelopen en niemand kon iets vinden. Dit heeft lang geduurd en is langzaam aan weggegaan.
In december is mijn hondje op jonge leeftijd aan leverkanker overleden.
Vreselijk. Ik werd daarna getroffen door een week lang enorme hoofdpijn. Toen dat weg was.....weer dat ijle duizelig gevoel in mijn hoofd. Daar leef ik dag in en dag uit mee. Oxazepam haalt de scherpe randjes eraf maar het is nooit weg. Ik raak er enorm van in de paniek. Slaap 9 uur en nog doodmoe. Bloed nagekeken, hartfilmpje gemaakt. Allemaal in orde. Wie herkent dit?????
Desiree H.
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 13-02-2023
8
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Hier precies dezelfde klachten. Het is dood eng allemaal. De ene dag gaat het kei goed en de andere dag lig ik het liefste de hele dag te janken in bed 😢
Iris
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik ik en ik ik zit er heel diep in ik krijg soort raar gevoel van dat duizeligheid echt raar ik kan niet eens staan van de duizeligheid
Noufaissa
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik ook helaas. Het is begonnen na dat mijn vader is overleden( na een kort ziekenhuis opname) hyperventilatie angst paniek. Zo veel onderzoeken gehad. Niks gevonden. En niemand die het voelt alleen degene zelf. Hoop dat het toch een keer weg gaat.
Ik heb oxazepam na het verlies van mijn vader gehad. En werd afhankelijk wou steeds meer. Daarna gelukkig gestopt maar het is er nog steeds. .
Ik heb oxazepam na het verlies van mijn vader gehad. En werd afhankelijk wou steeds meer. Daarna gelukkig gestopt maar het is er nog steeds. .
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hai, ik herken dit zo goed. Ook ik heb al mijn hele leven last van paniek en hypochondrie. Zit nu weer in een fase met de hele dag door hartkloppingen en bonzen, gevolgd door paniek en duizeligheid. Wat een energie kost me dat. En o wat ben ik vreselijk zat. Mijn man kan mij ook niet meer helpen en zegt al jaren het is niks. Maar waarom voel ik dat niet. Ik ben er zo verdrietig van. Ga vroeg naar bed om te kunnen slapen want dan voel ik tenminste niets. Vandaag geen oxazepam ingenomen. Slik nog wel eens een halve (5mg) om rustiger te worden. Maar ik wil het zelf zo graag kunnen. Slik ook al mijn hele leven antidepressiva. Altijd dezelfde lage dosis maar ook daar kan ik niet zonder. Vind het gewoon allemaal te zwaar. Merk ook dat ik sociale afspraken af aan het zeggen ben...wil zo graag gewoon happy zijn zonder angsten en paniek. Sterkte allemaal op dit forum...👊
Corrine
> 2 jaar geleden
Reactie:
Heel heel herkenbaar. Ik heb momenteel iedere dag weer dat duizelige gevoel en angst om te vallen. Ik moet mezelf echt dwingen om ergens heen te gaan. De angst om flauw te vallen blijft. Terwijl ik mezelf voorhoud dat ik nog nooit ben flauwgevallen. Maar dat watten gevoel is zeer vervelend. Eind vd dag uitgeput van het overeind blijven. Ik ben er ook de hele dag mee bezig. Ik slik al jaren Sertraline (ad) en recentelijk met een halve opgehoogd. Periodes gaat het heel goed om daarna weer hevig toe te slaan. Lotgenoten welkom. Het liefst in Voorburg eo🌷🍀
Karin
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik heb het zelfde bah hoe kom ik hier af ben 83 jaar jaar ik slik Alprazolam Milan
Bep
> 2 jaar geleden
Reactie:
Knal hetzelfde , over alles panikeren. Denken dat ik voor iedereen moet zorgen , moeten stoppen met werken. hartkloppingen,duizeligen enz . Ik ben 59 en blijkbaar is dit van alle leeftijden . Ik neem ook een benzoide middel en dat helpt een paar uur, was ik al maar van die hartklopingen af drink al 2 maanden geen alcohol meer maar niet echt beterschap hopelijk wordt er iets op gevonden , beterschap bij jou ook
Frank
> 2 jaar geleden
Reactie:
Inderdaad ken het ook. Doodmoe, duizelig, slappe benen. Zo uit het niets. Gaat bij mij ook een periode goed en dan weer slecht. Heb ook Alprazolam gekregen maar wil daar geen misbruik van maken.
Ik ben bijna 63 jaar en 2 jaar met pensioen. Sedertdien gaat het niet goed. Leren mee leven zeker 😓
Ik ben bijna 63 jaar en 2 jaar met pensioen. Sedertdien gaat het niet goed. Leren mee leven zeker 😓
Marleen
13-02-2023
Wil je ook je hart luchten?
Echt een benauwend en beklemmend gevoel (Verhaal 138)
Ik ben bekend met een paniekstoornis. Ik heb afgelopen vrijdag een supererg paniekaanval gekregen. Het gebeurde in de auto. Ik kreeg druk op mijn achterhoofd en een heel gespannen gevoel op myn borst alsof ademhalen lastig ging. Ik heb geprobeerd er door te spartelen, maar na 5 minuten werd het gevoel zo erg dat ik aan de kant ben moeten staan. Ik had letterlijk het gevoel dat ik aan het stikken was, dat mijn borst ging inklappen en dat ik niet meer kon doorademen. Mijn hart ging echt zo abnormaal tekeer dat ik het gevoel had hij gaat nu echt ontploffen en ik ben gewoon echt dood straks. Uiteindelijk ben ik door kunnen rijden en ben ik op myn werk geraakt. Helemaal in paniek en hysterisch huilend daar toe gekomen. Nu ben ik toch weer in het scenario van is dit normaal? Vooral omdat de dagen daarna (zaterdag, zondag en vandaag) ik heeeeeel de tijd het gevoel heb alsof er een band rond mijn borst zit en ik echt niet goed kan doorademen. Echt een benauwend en beklemmend gevoel die tegen de avond en in mijn bed het ergste is. Ik word hier zo moedeloos van. Het is vreselijk pff.
Bedankt voor het luisteren.
Bedankt voor het luisteren.
Paniek
13-02-2023
Toon reacties
Verberg reacties
Laatste tijd komen de paniekaanvallen vlugger en veel heviger terug (Verhaal 136)
Mijn verhaal is ineens weg,dus ik probeer het eens opnieuw.
Ik heb al plus minus 20 jaar paniekaanvallen. Heb er medicijnen voor,maar de laatste tijd komen de paniekaanvallen vlugger en veel heviger terug,ik word er radeloos van. Ik leef gezond,drink bijna nooit alcohol, gebruik geen suiker en cafeïne,ik sport veel en slaap voldoende.
Na een pa heb ik nog dagen last van lichamelijke symptomen, heeft iemand die symptomen ook?
Ik heb al plus minus 20 jaar paniekaanvallen. Heb er medicijnen voor,maar de laatste tijd komen de paniekaanvallen vlugger en veel heviger terug,ik word er radeloos van. Ik leef gezond,drink bijna nooit alcohol, gebruik geen suiker en cafeïne,ik sport veel en slaap voldoende.
Na een pa heb ik nog dagen last van lichamelijke symptomen, heeft iemand die symptomen ook?
Leon
27-01-2023
laatste reactie: 08-02-2023
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Hoi Leon
Dit is allemaal zeer herkenbaar.
Ook na een PA ben je de volgende dag niet lekker.
Fijn dat je medicatie hebt en ook goed slaapt want dan rust je in ieder geval uit.
Accepteer dat je die aanvallen hebt en dan komen er vast betere tijden aan.
Geniet van het zonnetje in het voorjaar en leef als een vlinder.
Verzet je geest met sporten en wandelen in de buitenlucht.
Uiteindelijk zal het goed komen en zullen de aanvallen minder worden.
Sterkte
Dit is allemaal zeer herkenbaar.
Ook na een PA ben je de volgende dag niet lekker.
Fijn dat je medicatie hebt en ook goed slaapt want dan rust je in ieder geval uit.
Accepteer dat je die aanvallen hebt en dan komen er vast betere tijden aan.
Geniet van het zonnetje in het voorjaar en leef als een vlinder.
Verzet je geest met sporten en wandelen in de buitenlucht.
Uiteindelijk zal het goed komen en zullen de aanvallen minder worden.
Sterkte
Claire
08-02-2023
Ik ben altijd bang geweest..voor veel dingen (Verhaal 124)
Hallo allemaal,
Ik ben altijd bang geweest..voor veel dingen..bang om een ziekte te krijgen, bang om een auto ongeluk te krijgen, bang om neer te storten als we gingen vliegen maar dat was tijdelijk en uitte zich niet in een paniekaanval.
In 2018 gebeurde er een hoop in mij leven. Ik was in conflict met de school van onze dochter, ik had het op mijn werk niet naar mijn zin ( ik ging na 23 jaar met iemand anders werken), mijn oudste broer werd erg ziek, mijn schoonzus kreeg kanker, mijn moeder kreeg een beroerte. Na een paar maanden toen ik weer ging opbouwen met werken werd ik gebeld dat mijn dochter bewusteloos was geraakt na een koorstuip.
In de periode zijn mijn paniekaanvallen begonnen. De eerste heftige was toen ik op de spoedeisende hulp zat voor mijn broer terwijl mijn moeder boven aan de bewaking lag.
Dat was allemaal in 2018.
Ik kreeg na een paar maanden antidepressiva en oxazepam die ik nog steeds slik.
Ik wil graag weten waar het vandaan komt, alhoewel ze zeggen dat dat niet altijd uitmaakt.
Maar in 2006 was ik in verwachting van onze zoon. Ik voelde in de laatste paar weken dat het niet goed ging, was een voorgevoel.
Door een fout is mijn urine niet gecheckt en na de keizersnede werd ik zo ziek en bleek ik het Help-syndroom te hebben. Ik was zo ziek dat ik er bijna niet meer ben geweest, dat de dokter echt tegen me zei van: je hebt geluk dat je hier nog zit.
Dus in die zin denk ik weleens...zou emdr niks voor mij zijn omdat ik ooit gelijk heb gehad wat betreft symptonen van mijn lijf.
Als ik nu paniek heb en van alles voel is er altijd een stemmetje die zegt: maar wat als het geen paniek is maar er is echt iets wat je over het hoofd zie...
Ik heb bv altijd bij paniek een raar gevoel in mijn hoofd, druk op de borst, het idee te willen vluchten enz.
Maar sinds een week of 2 heb ik een raar gevoel bij mijn nek.
Niet in mijn keel maar net of er een trui die bv tegen je keel aan zit die je opzij wil schuiven of een knoopje wat net daar tegenaan zit.
Dat heb ik nog niet eerder gehad.
Moet ik hiervoor naar de dokter, op dit moment heb ik het ook en heb ik een normale hartslag ( fitbit he)
Is dit niet echt een signaal om voor naar de dokter te gaan.
Herkent iemand deze klacht?
Ik ben altijd bang geweest..voor veel dingen..bang om een ziekte te krijgen, bang om een auto ongeluk te krijgen, bang om neer te storten als we gingen vliegen maar dat was tijdelijk en uitte zich niet in een paniekaanval.
In 2018 gebeurde er een hoop in mij leven. Ik was in conflict met de school van onze dochter, ik had het op mijn werk niet naar mijn zin ( ik ging na 23 jaar met iemand anders werken), mijn oudste broer werd erg ziek, mijn schoonzus kreeg kanker, mijn moeder kreeg een beroerte. Na een paar maanden toen ik weer ging opbouwen met werken werd ik gebeld dat mijn dochter bewusteloos was geraakt na een koorstuip.
In de periode zijn mijn paniekaanvallen begonnen. De eerste heftige was toen ik op de spoedeisende hulp zat voor mijn broer terwijl mijn moeder boven aan de bewaking lag.
Dat was allemaal in 2018.
Ik kreeg na een paar maanden antidepressiva en oxazepam die ik nog steeds slik.
Ik wil graag weten waar het vandaan komt, alhoewel ze zeggen dat dat niet altijd uitmaakt.
Maar in 2006 was ik in verwachting van onze zoon. Ik voelde in de laatste paar weken dat het niet goed ging, was een voorgevoel.
Door een fout is mijn urine niet gecheckt en na de keizersnede werd ik zo ziek en bleek ik het Help-syndroom te hebben. Ik was zo ziek dat ik er bijna niet meer ben geweest, dat de dokter echt tegen me zei van: je hebt geluk dat je hier nog zit.
Dus in die zin denk ik weleens...zou emdr niks voor mij zijn omdat ik ooit gelijk heb gehad wat betreft symptonen van mijn lijf.
Als ik nu paniek heb en van alles voel is er altijd een stemmetje die zegt: maar wat als het geen paniek is maar er is echt iets wat je over het hoofd zie...
Ik heb bv altijd bij paniek een raar gevoel in mijn hoofd, druk op de borst, het idee te willen vluchten enz.
Maar sinds een week of 2 heb ik een raar gevoel bij mijn nek.
Niet in mijn keel maar net of er een trui die bv tegen je keel aan zit die je opzij wil schuiven of een knoopje wat net daar tegenaan zit.
Dat heb ik nog niet eerder gehad.
Moet ik hiervoor naar de dokter, op dit moment heb ik het ook en heb ik een normale hartslag ( fitbit he)
Is dit niet echt een signaal om voor naar de dokter te gaan.
Herkent iemand deze klacht?
Marieke
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 02-02-2023
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Hoi Marieke,
Ik herken dat rare gevoel in je nek. Heb ook vaak last van een beetje een stijve nek. Of van die spiertrekkingen erin. Ben jij er nog mee naar de huisarts geweest?
Ik herken dat rare gevoel in je nek. Heb ook vaak last van een beetje een stijve nek. Of van die spiertrekkingen erin. Ben jij er nog mee naar de huisarts geweest?
Nikki
02-02-2023
Voel me alleen gelaten in mijn situatie (Verhaal 135)
Hoi allemaal. Ik heb al ongeveer 20 jaar pa,de laatste tijd is het heel hevig weer terug gekomen.
Ik probeer er alles tegen te doen,ik eet gezond,sport regelmatig,ga regelmatig wandelen ,probeer voldoende te slapen.....maar toch komen pa terug,wordt er moedeloos van.
Ik word er zo onzeker van. Na 1 aanval heb ik nog dagen lichamelijke klachten en voel ik mezelf leeg en moet ik me weer bij elkaar rapen.
Ik slik al jaren fluvoaxminemaleaat en dat werkt altijd best goed. Maar nu slik ik wel dezelfde medicijnen maar van een ander merk,en pas geleden weer nieuw merk gekregen....oud merk is ineens niet meer leverbaar....ik denk dat ik schijnbaar niet tegen die nieuwe medicijnen.....ben ik mooi klaar mee.
Ik heb trouwens na een oa nog dagen lichamelijke klachten...wie herkent zich daarin?
Reacties zijn meer dan welkom,voel me alleen gelaten in mijn situatie.
Gr Leon
Ik probeer er alles tegen te doen,ik eet gezond,sport regelmatig,ga regelmatig wandelen ,probeer voldoende te slapen.....maar toch komen pa terug,wordt er moedeloos van.
Ik word er zo onzeker van. Na 1 aanval heb ik nog dagen lichamelijke klachten en voel ik mezelf leeg en moet ik me weer bij elkaar rapen.
Ik slik al jaren fluvoaxminemaleaat en dat werkt altijd best goed. Maar nu slik ik wel dezelfde medicijnen maar van een ander merk,en pas geleden weer nieuw merk gekregen....oud merk is ineens niet meer leverbaar....ik denk dat ik schijnbaar niet tegen die nieuwe medicijnen.....ben ik mooi klaar mee.
Ik heb trouwens na een oa nog dagen lichamelijke klachten...wie herkent zich daarin?
Reacties zijn meer dan welkom,voel me alleen gelaten in mijn situatie.
Gr Leon
Leon
26-01-2023
Toon reacties
Verberg reacties
Dit leven hoop ik snel achter me te kunnen laten (Verhaal 134)
Hallo goede middag ik heb Sinds Kort Last van Angstaanvallen,In November heb ik een ongeluk gehad met de Scooter waarbij ik mijn schouder heb gebroken en kon noodgedwongen niet meer Werken heb na ongeveer 4 weken last gekregen met het slapen in mijn slaapkamer, ik val in slaap maar word na een uur wakker met een drukkend gevoel op de borst en raak in paniek daardoor word het weer in slaap vallen een probleem ik doe dan wat adem oefeningen om tot Rust te kunnen komen vaak lukt dat maar niet altijd.ik heb vorige week een gesprek gehad met poh soort van praktijk ondersteuner dit omdat ik pas 20 Februari mijn eerste video afspraak hebt met het Ggz.ik vind dit veel te lang duren ik ben mezelf niet meer ben zeker een halve dag overdag gespannen en heb gewoon snel hulp nodig om weer te kunnen lachen en te doen wat ik altijd deed.Mijn Huwlijk gaat hier ook kapot van mijn vrouw snapt er helemaal niets van ik ben niet meer de man die ik was ik word in April 54 ben nooit ergens bang voor geweest en nooit deze aanvallen gehad in het verleden.ik hoop dat de Ggz mij kan helpen heb ook op internet verhalen gelezen over praktijken waar je veel geld moet betalen en dan is de vraag ben ik er dan vanaf dus hoop dat de Ggz een begin is want dit leven hoop ik snel achter me te kunnen laten ik ben inmiddels ook 3 halve dagen weer aan het werken om toch weer onder de mensen te zijn Sommige vinden dat een slecht idee maar ik voel me er redelijk goed bij tot zover mijn ervaring met deze vreselijk vervelende aandoening.
Alfons
16-01-2023
Toon reacties
Verberg reacties
Ik hoop dat mijn verhaal mensen gerustgesteld (Verhaal 133)
Ik heb al ruim 3 jaar last van paniekaanvallen. Het begon allemaal nadat ik een jaar ziek ben geweest en daardoor moest blijven zitten in 5 VWO. Ik vond dit verschrikkelijk, want ondanks dat ik niet in staat was om te leren had ik er alles aan gedaan. De dag na mijn laatste operatie was ik tentamens aan t maken omdat ik zo graag met mijn vrienden naar klas 6 wilde. Uiteindelijk bleef ik toch zitten en hierdoor ontwikkelde ik extreme faalangst, want in mijn hoofd was ik gewoon niet slim genoeg om een VWO diploma te halen laat staan dat het op de uni goed zou komen. Ik kreeg vage klachten: moe, duizelig en ik kon prikkels heel slecht verdragen. Onderzoeken toonden aan dat er niks fysieks met me aan de hand was. Toch werden de klachten erger en uiteindelijk werd ik gediagnosticeerd met een angststoornis, alle klachten kwamen door paniekaanvallen. De paniekaanvallen werden erger en van een sociaal meisje die altijd op pad was veranderde ik in iemand die de hele dag thuis zat op de bank. Ik kon niks meer en van de gedachte dat ik de deur uitmoest kreeg ik al paniek. Na anderhalf jaar therapie bij een psycholoog heb ik nog weinig last van paniekaanvallen. De angst voor de angst is altijd gebleven maar door dit te accepteren ben ik steeds meer dingen gaan ondernemen wat mij vertrouwen gaf als ik geen paniek ervaarde. Inmiddels heb ik een VWO diploma gehaald en rond ik dit jaar een universitaire bachelor af. Nog steeds heb ik af en toe paniekaanvallen vooral na een drukke stressvolle periode, zoals in vakanties of na tentamens.
Ik hoop dat mijn verhaal mensen gerustgesteld.
Uiteindelijk komt het goed! Je moet ermee leren leven en veel geduld hebben. Voor mij hielp t ook om het tegen mensen te zeggen als ik paniek voelde opkomen, het gaf me rust dat ze wisten wat er aan de hand was als ik een aanval kreeg.
Ik hoop dat mijn verhaal mensen gerustgesteld.
Uiteindelijk komt het goed! Je moet ermee leren leven en veel geduld hebben. Voor mij hielp t ook om het tegen mensen te zeggen als ik paniek voelde opkomen, het gaf me rust dat ze wisten wat er aan de hand was als ik een aanval kreeg.
Anoniem
05-01-2023
Toon reacties
Verberg reacties
Weten dat we niet alleen zijn (Verhaal 131)
Hoe fijn zou het zijn dat wij mensen die hier allemaal bekend mee zijn paniekaanvallen/ angst dat wij in contact kunnen komen met elkaar,Dat we weten dat wij niet alleen zijn en mensen die jou begrijpen en weten wat je voelt.zo jammer dat we geen telefoonnummer kunnen plaatsen had het graag gedaan
Groetjes Mia
Groetjes Mia
Mia
26-12-2022
Toon reacties
Verberg reacties
Het begon bij mij al op 10-jarige leeftijd (Verhaal 130)
Hoi Allen, hierbij een stukje van mijn leven met een paniekstoornis en de vraag tot contact. Het begon bij mij al op 10-jarige leeftijd. Van de een op andere dag durfde ik niet meer naar school. Ik durfde eigenlijk niks meer, zo bang als klein meisje dat ik dood zou gaan. Mijn ouders hebben van alles geprobeerd, van psycholoog tot alternatieve geneeswijze maar niets hielp. Het heeft een jaar geduurd voordat ik weer naar school durfde en ik werd bestempeld met Faalangst. Gelukkig is het toen lange tijd goed gegaan totdat ik mijn eerste vriendje kreeg die na een tijde vreemdging. Wat voelde ik me ellendig en na een poosje kwam de angst dan ook weer opzetten. Weer in behandeling bij een psycholoog die een ‘gegeneraliseerde angststoornis’ constateerde en medicatie voorschreef. Zo koppig als ik was als tiener nam ik deze niet in, ik was tenslotte toch niet gek? In die tijd had ik nog veel steun aan mijn ouders, al ontwikkelde ik mede door de angst wel een afhankelijkheid. Want ja, alleen is toch nog enger. Gelukkig ging ook die periode na een half jaartje voorbij en pakte ik mijn school weer op maar wat was ik onzeker met gedachten als; ‘zouden andere zien dat er iets mis is met mij?’ en ‘zou ik dan echt gek zijn?’ Het ging weer jaren goed tot het moment dat ik epilepsie kreeg. Ik raakte daar zo angstig van dat ik opnieuw niets durfde. Toen heb ik besloten in dagbehandeling te gaan bij de ggz in een angst groep. Vijf dagen per week, twee jaar lang. Ik voelde me als herboren na dit traject. Ben meteen fulltime gaan werken en ik hield het nog vol ook, zonder angst. Helaas na 2,5 jaar kwam het bericht dat mijn vader ongeneeslijk ziek was, kwam ik erachter dat mijn ex vreemdging en de angst was weer terug. Gelukkig heb ik nog lange tijd kunnen genieten van de mooie momenten met mijn vader maar werd kort daarop ook mijn moeder ongeneeslijk ziek. Beide overleden kort na elkaar en toen heb ik ook besloten mijn relatie te stoppen (vreemdgaande ex). Dit is nu ruim 4 jaar geleden en de angst is al die jaren weer vol aanwezig. Met het overlijden van mijn ouders merkte ik pas hoe afhankelijk ik ben geworden door mijn angsten. Het was een ware vuurdoop want nu was ik alleen, ik was mijn handvat kwijt en kon ik de geruststelling die ik bij mijn ouders ervaarde nergens anders vinden. Toch ben ik ondanks mijn ‘paniekstoornis’ en het overlijden van mijn ouders wel enorm gegroeid maar helaas ook mega eenzaam geworden. Ik mis de onvoorwaardelijke steun van hen, die er bij vrienden niet is. Ik heb bij het overlijden van mijn ouders me ook meteen aangemeld voor een trauma-traject want ik voelde dat er veel vastzit wat zich uit in angst- en paniek. Helaas waren de wachtlijsten enorm en ben ik na 1,5 jaar wachten terecht gekomen bij een psycholoog die net afgestuurd is. Ze stelde EMDR voor en toen ging het mis, al anderhalf jaar durf ik niks meer en is er ook agrofobie bij gekomen. De hond uitlaten is dagelijks een struggle, de supermarkt, fietsen, naar de sportschool alles kost bakken energie en toch blijf ik koppig doorzetten met het volgen van therapie want ik wil een ander leven, een leven zonder angst. Weer vrij zijn…. Ik weiger te geloven dat ik moet accepteren dat ik dit nu eenmaal heb en ik er altijd mee zal moeten dealen.
Wat mij in al die jaren nog het meeste raakt is dat mijn leven zo nutteloos voelt en dat andere mensen zonder angst zo genieten. Dat hun leven doorgaat terwijl het mijne toch echt stilstaat. Wat is er toch mis met mij vraag ik me steeds vaker af? Doe ik dan niet goed genoeg mijn best, ben ik te zwak, etc? Ik zou zo graag mijn vriendinnen niet teleurstellen en met ze mee genieten in plaats van aanhoren dat het best lastig is om met mij om te gaan. Ik hoor dan ook graag van jullie of iemand dit herkent, de eenzaamheid ten tijde van paniek en hoe jullie hiermee omgaan en of dat iemand openstaat voor contact?
Heel veel liefs,
Lisa
Wat mij in al die jaren nog het meeste raakt is dat mijn leven zo nutteloos voelt en dat andere mensen zonder angst zo genieten. Dat hun leven doorgaat terwijl het mijne toch echt stilstaat. Wat is er toch mis met mij vraag ik me steeds vaker af? Doe ik dan niet goed genoeg mijn best, ben ik te zwak, etc? Ik zou zo graag mijn vriendinnen niet teleurstellen en met ze mee genieten in plaats van aanhoren dat het best lastig is om met mij om te gaan. Ik hoor dan ook graag van jullie of iemand dit herkent, de eenzaamheid ten tijde van paniek en hoe jullie hiermee omgaan en of dat iemand openstaat voor contact?
Heel veel liefs,
Lisa
Lisa
16-12-2022
Toon reacties
Verberg reacties
een moedeloze 36-jarige meid (Verhaal 44)
Hoi... hier een moedeloze 36-jarige meid die al jaren te kampen heeft met angsten.
Hoe begin ik eraan alles neer te schrijven... *zucht* Na een ‘slechte’ relatie van 6 jaar werd ik bedrogen , geslagen, belogen,... met als resultaat een rollercoaster van gevoelens. Ik stortte me op mijn werk, zodat ik niet hoefde te denken aan wat voor problemen m’n ex teweegbracht en hoe ik me daar bij voelde. Ik werkte heel veel en had op die moment eigenlijk geen last van angsten...
Tien jaar geleden leerde ik mijn huidige vriend kennen, die erg lief en zorgzaam voor me is ( helemaal het tegenovergestelde van hoe het met m’n ex was ) Alles ging goed, tot ik op een gegeven moment mijn eerste aanval kreeg. Ik
Wist helemaal niet wat me overkwam en was ervan overtuigd dat ik doodging. Hartkloppingen, pijn in de borst, hoofdpijn,... wat was dat allemaal. Gelukkig ging de aanval over. Maar helaas niet lang want de ene aanval volgde de andere gewoon in sneltempo op. Op een avond waren de bijna doodservaringen waren zo heftig dat ik op spoed belandde. Bloed
afgenomen, ecg afgenomen,... en dan komt de spoedarts jou vertellen dat je angstaanvallen hebt. Nee, ik toch niet ? Komaan, ik ben zo een sterk persoon! Er moet iets met mijn hart zijn, ik voel het gewoon.
Men verwees me door naar een neuroloog, die allerlei onderzoeken liet uitvoeren om andere dingen uit te sluiten. Na mij helemaal binnenste buiten gekeerd te hebben kwam de neuroloog uit op de diagnose dat ik angstaanvallen heb met agorafobie. Hij verwees me door naar een psychologe. Pfff wat heftig op dit te horen te krijgen! De ooit zo sterke Lieze was helemaal niet zo sterk ( meer ) . De paniekaanvallen bleven elkaar opvolgen, dagelijks ... meerdere aanvallen per dag. Ze kwamen op momenten die het me erg moeilijk maakten om uit de situatie te kunnen komen. Ik de winkel bv... ik heb meermaals mijn winkelkarretje helemaal vol moeten achterlaten omdat een paniekaanval de kop opstak.
Ik had geen vertrouwen meer in mezelf, en had eigenlijk een weigerachtige houding tegen de psychologe. Toch maakte ik een afspraak bij haar. In het begin ging ik om de veertien dagen bij haar langs , daarna iedere maand. Ik gebruikte ook op haar aanraden rescuespray. Waar ik mezelf wel even kon mee sussen. Ik merkte wel verbetering. Vooral de week na mijn consultatie bij de psychologe was ik opgelucht en waren er geen aanvallen te bespeuren. Ondertussen ging ik ook langs , op haar aanraden , bij een psychiater. Ook weer weigerachtig. Want ik ken dat, dokters...
Ik had voordien mezelf beloofd dat ik nooit medicatie zou nemen , en natuurlijk wou hij bij m’n eerste consultatie al medicatie voorschrijven. Ik wachtte even af , tot er weer een vervelende aanval kwam. In samenspraak met mijn psychologe ben ik dan toch met die medicatie begonnen, maar een kleine dosis.
De psychiater wou me al snel op 90mg van die medicatie krijgen , maar dit heb ik steeds geweigerd. ( later komt het besef dat dit niet zo een goed idee was ) Ik moest ook een cursus ‘assertiviteitstraining’ volgen , waar ik eigenlijk weinig baat bij had. Hij stelde me ook voor om naar een soort dagcentrum te gaan. Maar tijdens een rondleiding merkte ik dat dit niets voor mij zou zijn. De psychiater was hier niet mee opgezet en wees me eigenlijk de deur! Ondertussen speelden de psychologe en de psychiater onder 1 hoedje en bleven ze me beiden pushen ( bijna dwingen ) op naar dat centrum te gaan, maar ik voelde me daar gewoon niet goed bij. Bovendien zaten alle mensen daar die de assertiviteitstraining gevolgd hadden en werden deze allemaal door diezelfde dokter doorverwezen. Ik ben van oordeel dat iedereen een persoonlijke aanpak nodig heeft ;)
Ondertussen een andere psychiater gezocht, waar ik nu al jaren bij ik behandeling ben. Ik ben lange tijd aanvalvrij geweest. Soms even hartkloppingen maar die kreeg ik zelf onder controle! De laatste maanden merk ik helaas dat ik terug naar af ga. Paniekaanvallen zijn terug heviger en frequenter.
Dokter google zorgt ervoor dat de angsten verergeren... momenteel zit ik al van gisteravond in paniekmodus. Ik vertel tegen mezelf dat het paniek is, en dat ik geen angst hoef te hebben maar het is duidelijk niet gemakkelijk om naar mezelf te luisteren. Ik belde ondertussen al mijn apotheker, en die heeft me aangeraden om mijn medicatie toch te verhogen, en een alprozelam te nemen om uit die paniek te geraken. Ik was bij aanvang van het nemen van die medicatie zo ziek, dat ik steeds weigerde om te verhogen, maar helaas zal ik toch niet anders kunnen.
Gisteren was de angst zo erg dat de bijna doodservaringen er terug waren. Ik wou naar spoed, kon geen tv meer kijken ( wat normaal voor afleiding zorgt ). Ik werd gek van mezelf en was ervan overtuigd dat ik doodging!
M’n vriend vraagt dan: maar wat maakt jou angstig? Wat voel je dan,...? Ook hij heeft duidelijk veel vragen. Vragen waar ik veelal geen antwoorden op weet. Want ik heb geen idee wat de aanleiding is van die aanvallen. Ik wil er gewoon vanaf, voorgoed!
Je wordt er zo moedeloos van, zo verdrietig ! Ik merk soms dat ik anders ben dan een doorsnee meisje van mijn leeftijd. Ik wil ook gewoon kunnen genieten, lachen, plannen maken,.... maar met die aanvallen lukt dit heel weinig.
Wanneer m’n vriend me vraagt: wat gaan we morgen doen? Dan antwoord ik: ik ga eerst proberen op vandaag goed door te komen.
Ik voel me zo schuldig naar hem toe, want ook zijn leven wordt deels bepaald door mijn angsten.
Ik wil zo graag weten vanwaar die angsten komen. Waarom overkomt me dit? Waarom...?
Hoe begin ik eraan alles neer te schrijven... *zucht* Na een ‘slechte’ relatie van 6 jaar werd ik bedrogen , geslagen, belogen,... met als resultaat een rollercoaster van gevoelens. Ik stortte me op mijn werk, zodat ik niet hoefde te denken aan wat voor problemen m’n ex teweegbracht en hoe ik me daar bij voelde. Ik werkte heel veel en had op die moment eigenlijk geen last van angsten...
Tien jaar geleden leerde ik mijn huidige vriend kennen, die erg lief en zorgzaam voor me is ( helemaal het tegenovergestelde van hoe het met m’n ex was ) Alles ging goed, tot ik op een gegeven moment mijn eerste aanval kreeg. Ik
Wist helemaal niet wat me overkwam en was ervan overtuigd dat ik doodging. Hartkloppingen, pijn in de borst, hoofdpijn,... wat was dat allemaal. Gelukkig ging de aanval over. Maar helaas niet lang want de ene aanval volgde de andere gewoon in sneltempo op. Op een avond waren de bijna doodservaringen waren zo heftig dat ik op spoed belandde. Bloed
afgenomen, ecg afgenomen,... en dan komt de spoedarts jou vertellen dat je angstaanvallen hebt. Nee, ik toch niet ? Komaan, ik ben zo een sterk persoon! Er moet iets met mijn hart zijn, ik voel het gewoon.
Men verwees me door naar een neuroloog, die allerlei onderzoeken liet uitvoeren om andere dingen uit te sluiten. Na mij helemaal binnenste buiten gekeerd te hebben kwam de neuroloog uit op de diagnose dat ik angstaanvallen heb met agorafobie. Hij verwees me door naar een psychologe. Pfff wat heftig op dit te horen te krijgen! De ooit zo sterke Lieze was helemaal niet zo sterk ( meer ) . De paniekaanvallen bleven elkaar opvolgen, dagelijks ... meerdere aanvallen per dag. Ze kwamen op momenten die het me erg moeilijk maakten om uit de situatie te kunnen komen. Ik de winkel bv... ik heb meermaals mijn winkelkarretje helemaal vol moeten achterlaten omdat een paniekaanval de kop opstak.
Ik had geen vertrouwen meer in mezelf, en had eigenlijk een weigerachtige houding tegen de psychologe. Toch maakte ik een afspraak bij haar. In het begin ging ik om de veertien dagen bij haar langs , daarna iedere maand. Ik gebruikte ook op haar aanraden rescuespray. Waar ik mezelf wel even kon mee sussen. Ik merkte wel verbetering. Vooral de week na mijn consultatie bij de psychologe was ik opgelucht en waren er geen aanvallen te bespeuren. Ondertussen ging ik ook langs , op haar aanraden , bij een psychiater. Ook weer weigerachtig. Want ik ken dat, dokters...
Ik had voordien mezelf beloofd dat ik nooit medicatie zou nemen , en natuurlijk wou hij bij m’n eerste consultatie al medicatie voorschrijven. Ik wachtte even af , tot er weer een vervelende aanval kwam. In samenspraak met mijn psychologe ben ik dan toch met die medicatie begonnen, maar een kleine dosis.
De psychiater wou me al snel op 90mg van die medicatie krijgen , maar dit heb ik steeds geweigerd. ( later komt het besef dat dit niet zo een goed idee was ) Ik moest ook een cursus ‘assertiviteitstraining’ volgen , waar ik eigenlijk weinig baat bij had. Hij stelde me ook voor om naar een soort dagcentrum te gaan. Maar tijdens een rondleiding merkte ik dat dit niets voor mij zou zijn. De psychiater was hier niet mee opgezet en wees me eigenlijk de deur! Ondertussen speelden de psychologe en de psychiater onder 1 hoedje en bleven ze me beiden pushen ( bijna dwingen ) op naar dat centrum te gaan, maar ik voelde me daar gewoon niet goed bij. Bovendien zaten alle mensen daar die de assertiviteitstraining gevolgd hadden en werden deze allemaal door diezelfde dokter doorverwezen. Ik ben van oordeel dat iedereen een persoonlijke aanpak nodig heeft ;)
Ondertussen een andere psychiater gezocht, waar ik nu al jaren bij ik behandeling ben. Ik ben lange tijd aanvalvrij geweest. Soms even hartkloppingen maar die kreeg ik zelf onder controle! De laatste maanden merk ik helaas dat ik terug naar af ga. Paniekaanvallen zijn terug heviger en frequenter.
Dokter google zorgt ervoor dat de angsten verergeren... momenteel zit ik al van gisteravond in paniekmodus. Ik vertel tegen mezelf dat het paniek is, en dat ik geen angst hoef te hebben maar het is duidelijk niet gemakkelijk om naar mezelf te luisteren. Ik belde ondertussen al mijn apotheker, en die heeft me aangeraden om mijn medicatie toch te verhogen, en een alprozelam te nemen om uit die paniek te geraken. Ik was bij aanvang van het nemen van die medicatie zo ziek, dat ik steeds weigerde om te verhogen, maar helaas zal ik toch niet anders kunnen.
Gisteren was de angst zo erg dat de bijna doodservaringen er terug waren. Ik wou naar spoed, kon geen tv meer kijken ( wat normaal voor afleiding zorgt ). Ik werd gek van mezelf en was ervan overtuigd dat ik doodging!
M’n vriend vraagt dan: maar wat maakt jou angstig? Wat voel je dan,...? Ook hij heeft duidelijk veel vragen. Vragen waar ik veelal geen antwoorden op weet. Want ik heb geen idee wat de aanleiding is van die aanvallen. Ik wil er gewoon vanaf, voorgoed!
Je wordt er zo moedeloos van, zo verdrietig ! Ik merk soms dat ik anders ben dan een doorsnee meisje van mijn leeftijd. Ik wil ook gewoon kunnen genieten, lachen, plannen maken,.... maar met die aanvallen lukt dit heel weinig.
Wanneer m’n vriend me vraagt: wat gaan we morgen doen? Dan antwoord ik: ik ga eerst proberen op vandaag goed door te komen.
Ik voel me zo schuldig naar hem toe, want ook zijn leven wordt deels bepaald door mijn angsten.
Ik wil zo graag weten vanwaar die angsten komen. Waarom overkomt me dit? Waarom...?
Lieze
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 16-12-2022
4
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Ik ben 34 en heb ook hele erge aanvallen zoals vandaag nog wederom langs de dokter en bloeddruk en temperatuur allemaal goed.
Maar trillen, zweten en raar gevoel in me handen alsof ik gewoon geen controle heb. Hartslag op standje 190 en gewoon op het werk. Ik raakte compleet in paniek en ben nu nog steeds kapot ervan. Ik laat me nu door verwijzen voor een therapie nadat ik eerder al bij een psycholoog ben geweest.
Waar het vandaan komt geen idee. Veelal bij mij uit stress en druk denk ik. Vooral op de werkvloer. Ookal zijn mijn collega's top.. maar dit gevoel is echt vreselijk.
Je bent niet de enige met dit soort klachten ik hoop dat jij ook je uitweg en juiste pad gaat vinden om hier vanaf te komen.
Ben benieuwd wat je precies aan medicijnen hebt gehad. Ik nog niks omdat ik het ook niet dagelijks had maar nu inmiddels wel wekelijks en het is echt zo klote.
Sterkte maar wees bewust je bent niet alleen! :)
Maar trillen, zweten en raar gevoel in me handen alsof ik gewoon geen controle heb. Hartslag op standje 190 en gewoon op het werk. Ik raakte compleet in paniek en ben nu nog steeds kapot ervan. Ik laat me nu door verwijzen voor een therapie nadat ik eerder al bij een psycholoog ben geweest.
Waar het vandaan komt geen idee. Veelal bij mij uit stress en druk denk ik. Vooral op de werkvloer. Ookal zijn mijn collega's top.. maar dit gevoel is echt vreselijk.
Je bent niet de enige met dit soort klachten ik hoop dat jij ook je uitweg en juiste pad gaat vinden om hier vanaf te komen.
Ben benieuwd wat je precies aan medicijnen hebt gehad. Ik nog niks omdat ik het ook niet dagelijks had maar nu inmiddels wel wekelijks en het is echt zo klote.
Sterkte maar wees bewust je bent niet alleen! :)
Chantal
> 2 jaar geleden
Reactie:
Beste Laura.
Je bent zeker niet de enige en helaas kan ik me herkennen in je verhaal..
Ik ervaar ook wekelijks klachten en aanvallen. En ook sport ik en probeer ik fit te blijven. Helaas voor mij merk ik dat ook na sporten of inspanning dat ik sneller een aanval krijg waarom?..
Ik denk te veel na als ik na sporten pijn voel of me hart ineens snel gaat duhh als je sport maar als je die aanvallen hebt snap je ook dat je je dan direct zorgen maakt. En dat maakt me nu dus ook dat sporten me deels tegenhoudt.
Ik ben nog niet gevaccineerd omdat ik ook bang ben wat dit in mijn lichaam zal doen helemaal omdat ik corona heb gehad. Echter wil ik ook niet opnieuw ziek worden..tis dubbel gevoel het bang zijn allemaal.
Bij mij heeft de psychologe deels geholpen ze leert je de aanvallen te herkennen en te laten zien hoe je er voor jou het beste mee om kan gaan. Iedereen heeft weer een andere trigger die de aanvallen doet laten komen.
Wellicht is dat wel een tip een gesprek of bezoek kan geen kwaad en je bent zeker niet de enige die dit meemaakt.
Andere tips zijn ademhalings oefeningen welke ik ook probeer uit te voeren soms helpen ze top en soms slaat de aanval zo door dat het even niet lukt.
Maar wat je benoemd aan de anti depressiva ik zou het ook niet willen gelieve zolang mogelijk geen medicijnen
Ik laat me nu doorverwijzen voor therapie. Ben benieuwd of dit me verder zal helpen.
Hoop dat het snel beter gaat. Wees bewust je bent iig niet allen.. :) sterkte
Je bent zeker niet de enige en helaas kan ik me herkennen in je verhaal..
Ik ervaar ook wekelijks klachten en aanvallen. En ook sport ik en probeer ik fit te blijven. Helaas voor mij merk ik dat ook na sporten of inspanning dat ik sneller een aanval krijg waarom?..
Ik denk te veel na als ik na sporten pijn voel of me hart ineens snel gaat duhh als je sport maar als je die aanvallen hebt snap je ook dat je je dan direct zorgen maakt. En dat maakt me nu dus ook dat sporten me deels tegenhoudt.
Ik ben nog niet gevaccineerd omdat ik ook bang ben wat dit in mijn lichaam zal doen helemaal omdat ik corona heb gehad. Echter wil ik ook niet opnieuw ziek worden..tis dubbel gevoel het bang zijn allemaal.
Bij mij heeft de psychologe deels geholpen ze leert je de aanvallen te herkennen en te laten zien hoe je er voor jou het beste mee om kan gaan. Iedereen heeft weer een andere trigger die de aanvallen doet laten komen.
Wellicht is dat wel een tip een gesprek of bezoek kan geen kwaad en je bent zeker niet de enige die dit meemaakt.
Andere tips zijn ademhalings oefeningen welke ik ook probeer uit te voeren soms helpen ze top en soms slaat de aanval zo door dat het even niet lukt.
Maar wat je benoemd aan de anti depressiva ik zou het ook niet willen gelieve zolang mogelijk geen medicijnen
Ik laat me nu doorverwijzen voor therapie. Ben benieuwd of dit me verder zal helpen.
Hoop dat het snel beter gaat. Wees bewust je bent iig niet allen.. :) sterkte
Chantal
> 2 jaar geleden
Reactie:
Sorry Lieze had bij laura ook gereageerd maar staat ook onder jou bericht. Daar ik me herken in beide verhalen en vragen had maar hij heeft em onder jou bericht geplaatst lijkt wel.
Gr chantal
Gr chantal
Chantal
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi Lieze, wat moedig om je verhaal te delen. Zelf ben ik 37 en heb het ook al jaren. Inmiddels weet ik dat het mede komt door mijn angstige hechtingsstijl. En wat ben ik zonder angst een ander persoon. Zoals mijn therapeut vaak zegt; je bent niet je angsten. Het meest lastige vind ik, zoals ook jij omschrijft, mijn beperkte leven. Vriendinnen die er klaar mee zijn en steeds meer afstand nemen, het niet kunnen maken van afspraken of het vele afzeggen. Het voelt eenzaam en dat terwijl ik zoveel meer ben dan dit, ook jij! Medicatie heeft mij in die 20 jaar nog nooit van de paniek af geholpen en maakt me gevoelsmatig erg vlak, daar ben ik absoluut geen voorstander van. Inmiddels ben ik gestart met een trauma traject en schematherapie voor ombuigen van mijn aangeleerde ‘angstige patronen’ in de hoop dat dit me verder zal helpen want net als jou en alle andere hier gun ik mezelf een leven zonder beperkingen, zonder paniek, zonder angst en zonder steeds opnieuw vrienden kwijt te raken. Want ondanks dat ik mijn angsten niet ben wordt ik hier wel op beoordeeld. Mijn grootste wens is dan ook heel simpel; vrij kunnen zijn om te genieten, te werken en een volwaardig leven te kunnen lijden, zonder angst!
Lisa
16-12-2022
Zomaar, out of the blue (Verhaal 127)
Lieve allemaal, ik wil graag mijn verhaal even van mij af schrijven. Ongeveer 6 jaar geleden heb ik mijn eerste paniekaanval gehad. Zomaar, out of the blue. Ik stond op, ging naar beneden en kreeg het ineens. Zweten, klam gevoelig, paniek. Verstijfd van angst en ik wist zeker ik ga dood. Het is overgegaan en sinds toen heb ik het nog 2/3 x gehad. Nu een dikke maand geleden kreeg ik er terug 1. Een hele heftige. In mijn lingerie snachts naar buiten snakkend naar adem en dacht ik ga nu dood. Het enigste grote verschil met 6 jaar geleden en nu is dat de onrust is gebleven. Ik leef precies niet in mijn eigen lichaam. Constante angst; tintelende vingers en benen. Soms het gevoel dat ik mijn rechterarm niet meer kan bewegen. Alsof ik het niet zelf aan het beleven ben. Super beangstigend. Heb veel op het randje gezeten van een echte aanval ook. Herkent iemand dit? Elke dag weer krijg ik steken precies in myn hart en de angst dat ik doodga. Ik denk steeds is er toch niet echt iets? Maar ik heb hulp gezocht by een psycholoog en gisteren eerste gesprek gehad met de informatie dat het echt een paniekstoornis geworden is. Dank u voor het luisteren
Paniek paniek
01-12-2022
laatste reactie: 12-12-2022
4
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Ik herken dit zeker. Ik ben van verhaal 131. Ik heb hier volgens mij wat zaken beschreven die je zult herkennen.
Anoniem
08-12-2022
Reactie:
Ik zie net dat ik heb gereageerd op jou verhaal. Wauw zo herkenbaar wat jij schrijft!! Ik zou graag met je in contact komen?
Topicstarter
11-12-2022
Reactie:
Zo zo zo herkenbaar..
Amber
11-12-2022
Reactie:
Amber, ook herkenbaar bij jou? Het blijft toch fijn dat er mensen zijn die hetzelfde ervaren. Dan voel ik me toch iets minder alleen en minder “gek”
Anoniem
12-12-2022
Wil je ook je hart luchten?
Ik kon voor mijn gevoel alleen nog door een rietje ademen (Verhaal 45)
In 2020 toen de Covid ellende net begon kreeg ik luchtwegklachten die steeds erger werden. Tot op een ochtend ik voor mijn gevoel nog maar door een rietje kon ademhalen. Hierdoor erg misselijk geworden tot aan overgeven toe. Vervolgens begon mijn hart op hol te slaan en raakte ik volledig in paniek. De huisarts wilde dat ik meteen kwam toen ik het spoednummer belde. Uiteindelijk belandde ik op de spoedeisende hulp met een veel te hoge hartslag en bloeddruk.
Uren later mocht ik weer naar huis. Ze wisten niet precies wat ik mankeerde maar mocht thuis uitzieken.
Hierna ben ik nog weken lang thuis benauwd en ziek geweest. Ik moest vechten tegen de paniekaanvallen vooral in de nacht. Probeerde mezelf rustig te praten maar dat lukte vaak niet.
Was steeds bang geen adem te krijgen. Mensen die dit ook eerder mee hebben gemaakt weten precies hoe verschrikkelijk dit is. Ik heb een aantal keren echt gedacht dat ik dood ging. Dat gevoel is echt onmenselijk.
Nu weken laten gelukkig niet meer benauwd maar wel terugkerende paniek uit t niets. Soms gaat het dagen achtereen heel goed. Als de paniek dan weer terug komt kan ik wel huilen van onmacht. Ik bleef steeds maar hopen dat het weg zou blijven maar het lijkt iedere keer steeds zwaarder te worden.
Uiteindelijk nu sinds 1 week aan een hele lage dosering Citalopram begonnen op advies van de huisarts. Per twee weken ga ik opbouwen. Ik hoop echt dat dit gaat helpen want voel me ontzettend alleen hierin. Mijn man heeft dit nog nooit ervaren en hoe lief en begripvol hij ook probeert te zijn.. hij zal nooit écht begrijpen hoe dit is.
Ik zou graag met lotgenoten in contact komen om elkaar een beetje te kunnen steunen en me begrepen te voelen
Uren later mocht ik weer naar huis. Ze wisten niet precies wat ik mankeerde maar mocht thuis uitzieken.
Hierna ben ik nog weken lang thuis benauwd en ziek geweest. Ik moest vechten tegen de paniekaanvallen vooral in de nacht. Probeerde mezelf rustig te praten maar dat lukte vaak niet.
Was steeds bang geen adem te krijgen. Mensen die dit ook eerder mee hebben gemaakt weten precies hoe verschrikkelijk dit is. Ik heb een aantal keren echt gedacht dat ik dood ging. Dat gevoel is echt onmenselijk.
Nu weken laten gelukkig niet meer benauwd maar wel terugkerende paniek uit t niets. Soms gaat het dagen achtereen heel goed. Als de paniek dan weer terug komt kan ik wel huilen van onmacht. Ik bleef steeds maar hopen dat het weg zou blijven maar het lijkt iedere keer steeds zwaarder te worden.
Uiteindelijk nu sinds 1 week aan een hele lage dosering Citalopram begonnen op advies van de huisarts. Per twee weken ga ik opbouwen. Ik hoop echt dat dit gaat helpen want voel me ontzettend alleen hierin. Mijn man heeft dit nog nooit ervaren en hoe lief en begripvol hij ook probeert te zijn.. hij zal nooit écht begrijpen hoe dit is.
Ik zou graag met lotgenoten in contact komen om elkaar een beetje te kunnen steunen en me begrepen te voelen
Kaat
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 08-12-2022
2
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Inderdaad.
Hoe lief je echtgenoot is zal hij het ne er ever begrijpen.
Niet omdat hij het niet wil maar omdat hij het niet voelt.
Ik zelf ook gesufferd 7 jaar.
En ik met zelfde medica een andere mens .
Een nieuwe ik een nieuwe leven.
Dank God.
Groet
Bluma
Hoe lief je echtgenoot is zal hij het ne er ever begrijpen.
Niet omdat hij het niet wil maar omdat hij het niet voelt.
Ik zelf ook gesufferd 7 jaar.
En ik met zelfde medica een andere mens .
Een nieuwe ik een nieuwe leven.
Dank God.
Groet
Bluma
Bluma
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik weet hoe het is. Hem er zelf ook veel last van. Als je wil praten...
Nils
08-12-2022
Adem in en adem uit (Verhaal 121)
Paar maanden geleden na een intensieve training begon het. Ik zat in de bus richting huis en begon het benauwd te krijgen. Me hart begon steeds harder te bonken, me gedachtes schoten van de ene plek naar de andere plek en ik kon me rust niet meer nemen. De buschauffeur had het door en liet enkele passagiers bij me checken, waardoor ik het nog enger vond en dus ook me meer ging stressen. Ik ben godzijdank heelhuids thuis gekomen, waar ik na enkele uren weer tot rust kon komen. Sindsdien krijg ik zware paniek aanvallen na het trainen. Het ging enkele dagen goed zonder tintelingen en gisteren ben ik bijna flauwgevallen, vanwege dat ik bang was en het niet kon erkennen dat ik bang was. Na enkele uren kwam de besef dat het een paniek aanval was en kwam ik weer tot rust. Ik loop al enkele maanden met veel stressvolle en depressieve gedachtes rond en probeer het me niet te laten controleren. Het helpt niet. Ik heb woensdag een afspraak bij de huisarts voor een check up, want ik ben nu pas 20 jaar en wil gaan beginnen met genieten van dit alles wat we leven noemen. Mijn bericht naar het persoon die de tijd neemt om dit te lezen: Je bent niet alleen. Angst is normaal, maar laat het je niet leiden. Stress is normaal, maar laat het niet je leiden. Adem in en adem uit. Erken de angst, de stress, de woede, de eenzaamheid, het verdriet en laat het los. Adem in en adem uit. Eb en vloed. Niks blijft voor eeuwig en dit zal ook overgaan. Adem in en adem uit.
E
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 08-12-2022
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Ik snap je helemaal!
Nils
08-12-2022
Het begon met hartoverslagen (Verhaal 122)
Het begon een paar maandjes geleden met hartoverslagen, daarna werden het al snel hartkloppingen en het gevoel dat je je hartslag door je lichaam voelt bonken. En daarna begonnen de aanvallen alsof je hart op hol slaat voornamelijk in de nacht. (extreem snel) Ik ben hiermee naar de huisarts geweest en heb een hartfilmpje gehad en een echo van het hart dit was allemaal in orde! Op de ECG holter hebben ze wel een aanval kunnen zien van een hartslag van 169. Hierbij dachten ze aan Supraventriculaire tachycardie. Ik ben hiermee naar de cardioloog doorgestuurd. En die zei dat ik een gezond hart heb en dat dit vaker voor komt bij jonge vrouwen. (ik ben 27 jaar) Echter ben ik dit jaar wel door een stressvolle periode gegaan. Ik ben niet gerust gesteld door de cardioloog want de aanvallen blijven komen, en ik ben er ook heel angstig voor geworden. Het idee dat er misschien toch iets mis is. Op het moment van een aanval word het alleen maar rustig met een rustgevend tabletje (Oxazepam) na 1 uur. Deze heb ik van de huisarts gekregen. Wie herkent dit?
Laura
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 05-12-2022
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Ik herken echt letterlijk alles in je verhaal. Het enige verschilmis dat ik 45 ben en de eerste afspraak met de cardioloog volgende week heb. Hoe gaat het nu met je?
Henriette
05-12-2022
Ben al ongeveer 4 jaar in behandeling (Verhaal 91)
Hoi allemaal ik ben Laura 19 jaar oud en ik heb heel erg last van een paniekstoornis. Ik ben al ongeveer 4 jaar in behandeling, en al 3 keer doorverwezen naar andere therapeuten. Sinds gister ben ik begonnen bij een nieuwe kliniek. De paniekstoornis beheerst mijn leven. Het is een redelijke tijd goed gegaan alleen sinds kort is de bom bij mij gebarsten. School en stage werd te veel voor me en ik kwam helemaal kapot thuis. Toen ik de volgende ochtend wakker werd heb ik de ergste aanval van m'n leven gehad. Normaal hyperventileer ik altijd en kom ik wel uit zo'n aanval. Maar deze aanval was verschrikkelijk. Het voelde alsof ik helemaal gek werd niks meer aankon en alsof alles heel onwerkelijk was ik dacht dat ik ging instorten maar het gebeurde maar niet, het was net alsof ik vast zat. Sinds dien ben ik constant onder spanning, heb ik amper eet lust en gebruik ik oxazepam. Ik ga niet meer naar werk of school want de gedachte daaraan maakt me al paniekerig. Kleine dingen ondernemen gaat wel, met een hoop moeite. Nu is het een week geleden dat ik deze aanval kreeg en had ik gister weer zo'n aanval. Binnen een seconde voelt het alsof ik helemaal gek wordt en wordt ik duizelig en heel benauwd, alsof ik een paniekaanval ga krijgen maar het alsnog heel onwerkelijk voelt. Ik denk dan dat ik out ga en heb dus ook bewegingsdrang. Het voelt alsof ik helemaal vast zit en er niet uit kom. Het voelt alsof ik er constant in zit met soms erge pieken. Gister had ik voor het eerst geen pil geslikt en toen na die aanval wel. Toen werd ik rustiger. Maar ik ben nu doodsbang dat t weer gebeurd omdat deze aanvallen heel anders zijn dan ik gewend ben.. ik ben ook bang dat ik het zonder de pillen dus echt niet red. Herkent iemand zich hierin en heeft iemand tips? Ik voel me hopeloos.
Laura
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 01-12-2022
2
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
zoek hulp en ga naar je huisarts!
Lady B
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik herken me voor honderd procent in je verhaal. Een maand geleden een extreme aanval gehad. In lingerie naar buiten gelopen. En sindsdien constante onrust in mijn lijf.
Anoniem
01-12-2022
Depressie weg, ook je angsten weg (Verhaal 43)
Sinds mijn 21e had ik last van depressie en angsten. Dat ging door tot ongeveer mijn 33e. Had al verschillende anti-depressiva geprobeerd. Het waren vooral SSRI's. Ik vond dat je daar een zombie van werd. Ik had geen emoties meer, was er niet echt tevreden over.
Rond mijn 33 jaar was er door een psychiater nortrilen voorgeschreven en sindsdien heb ik geen depressie meer en geen angsten. Ik kan eindelijk een normaal leven leiden. Ik slik het nu 17 jaar, als ik afbouw voel ik het gelijk mis gaan, dan krijg ik gelijk mijn angsten terug. Van nortrilen voel ik me geen zombie, slaap er goed van, heb normale emoties, dus ook vooral de goede.
Het is wel een middel met bijwerkingen op je hart, het verlaagd je bloeddruk, waardoor je pols omhoog gaat om te compenseren. Maar ja dat hoort erbij.
Ik ben er van overtuigd dat angsten bij depressie horen, depressie weg, ook je angsten weg. Ze zijn echt onlosmakelijk verbonden.
Rond mijn 33 jaar was er door een psychiater nortrilen voorgeschreven en sindsdien heb ik geen depressie meer en geen angsten. Ik kan eindelijk een normaal leven leiden. Ik slik het nu 17 jaar, als ik afbouw voel ik het gelijk mis gaan, dan krijg ik gelijk mijn angsten terug. Van nortrilen voel ik me geen zombie, slaap er goed van, heb normale emoties, dus ook vooral de goede.
Het is wel een middel met bijwerkingen op je hart, het verlaagd je bloeddruk, waardoor je pols omhoog gaat om te compenseren. Maar ja dat hoort erbij.
Ik ben er van overtuigd dat angsten bij depressie horen, depressie weg, ook je angsten weg. Ze zijn echt onlosmakelijk verbonden.
Linda
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 29-11-2022
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Hi Linda,
Even benieuwd. Als jij verschillende SSRI's hebt geprobeerd, neem ik aan dat je steeds opnieuw moest afbouwen voordat je aan een nieuwe begon. Hoe ging het afbouwen bij jou?
Even benieuwd. Als jij verschillende SSRI's hebt geprobeerd, neem ik aan dat je steeds opnieuw moest afbouwen voordat je aan een nieuwe begon. Hoe ging het afbouwen bij jou?
Eveline
29-11-2022
De frequentie neemt toe en het belemmerd me ondertussen dagelijks (Verhaal 62)
Hoi allemaal,
Mijn naam is Roos, ik ben 23 en ik heb nu ongeveer een jaar last van paniekaanvallen. Nu wil ik deze niet allemaal omschrijven als daadwerkelijke 'aanvallen' maar onaangenaam is het zeker. Ik merk dat het erger wordt. De frequentie neemt toe en het belemmerd me ondertussen dagelijks. Bij mij begint het met een druk op mijn borst (die bijna altijd aanwezig is), soms ook steken op mijn borst, tintelingen in m'n linkerarm, verhoogde hartslag gevolgd door paniek. Ik voel me ondertussen super machteloos. Ik slaap steeds slechter en zelfs als ik slaap voelt het alsof ik niet 'echt' slaap omdat er nog allemaal spanning door mijn lichaam giert. Ook ik ben steeds vaker bang voor een hartaanval. Ben naar de dokter geweest en die zegt dat er niets aan de hand is (zonder onderzoek maar puur omdat ik 23 ben). Wanneer ik in zo'n halve aanval zit wil ik het liefst uit me eigen lichaam springen. Ik ga binnenkort terug naar de dokter en hoop dat zij een hartfilmpje wilt maken om mij zo misschien gerust te kunnen stellen.
Voor de mensen die dit herkennen, ik hoop dat iedereen ervan af komt want het is echt vreselijk.
Mijn naam is Roos, ik ben 23 en ik heb nu ongeveer een jaar last van paniekaanvallen. Nu wil ik deze niet allemaal omschrijven als daadwerkelijke 'aanvallen' maar onaangenaam is het zeker. Ik merk dat het erger wordt. De frequentie neemt toe en het belemmerd me ondertussen dagelijks. Bij mij begint het met een druk op mijn borst (die bijna altijd aanwezig is), soms ook steken op mijn borst, tintelingen in m'n linkerarm, verhoogde hartslag gevolgd door paniek. Ik voel me ondertussen super machteloos. Ik slaap steeds slechter en zelfs als ik slaap voelt het alsof ik niet 'echt' slaap omdat er nog allemaal spanning door mijn lichaam giert. Ook ik ben steeds vaker bang voor een hartaanval. Ben naar de dokter geweest en die zegt dat er niets aan de hand is (zonder onderzoek maar puur omdat ik 23 ben). Wanneer ik in zo'n halve aanval zit wil ik het liefst uit me eigen lichaam springen. Ik ga binnenkort terug naar de dokter en hoop dat zij een hartfilmpje wilt maken om mij zo misschien gerust te kunnen stellen.
Voor de mensen die dit herkennen, ik hoop dat iedereen ervan af komt want het is echt vreselijk.
Roos
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 29-11-2022
2
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Ik herken mijzelf heel sterk in je verhaal. In letterlijk al je klachten en nog een paar erbij. Ook de angst voor een hartaanval deel ik, ik durf daardoor zelfs niet echt te sporten.
Goede nachtrust, regelmaat, en beweging (zoals wandelen) kunnen je klachten flink verminderen.
Ook ik wou een hartfilmpje, maar gaat dat je geruststellen? Het is maar een momentopname. Daarom wou ik daarna een ct scan. Beiden zagen er goed uit. Chronische hyperventilatie bleek ik ook niet te hebben (helaas).Toch neig ik nu weer te denken dat ik misschien een hartritmestoornis heb (net als mijn broer en opa) welke ze niet hebben kunnen zien op het filmpje en scan. Dat heb ik vanmiddag bedacht nadat mijn hart uit het niks 160 sloeg, een klacht welke zich nog maar 1x eerder had voorgedaan. Dat ik een angststoornis zou hebben is een idee dat er bij mij niet goed ingaat. Ik zie mijzelf juist als die grote stoere kerel wie goed de rust kan bewaren in moeilijke situaties en denk dat mijn omgeving mij veelal ook zo ziet. Toch is een angststoornis veruit de meest waarschijnlijke oorzaak voor mijn klachten, maar is de angst dat er wel alsnog iets mis is met mijn hart ook de enige grote angst welke ik voor mijzelf kan bedenken.
Goede nachtrust, regelmaat, en beweging (zoals wandelen) kunnen je klachten flink verminderen.
Ook ik wou een hartfilmpje, maar gaat dat je geruststellen? Het is maar een momentopname. Daarom wou ik daarna een ct scan. Beiden zagen er goed uit. Chronische hyperventilatie bleek ik ook niet te hebben (helaas).Toch neig ik nu weer te denken dat ik misschien een hartritmestoornis heb (net als mijn broer en opa) welke ze niet hebben kunnen zien op het filmpje en scan. Dat heb ik vanmiddag bedacht nadat mijn hart uit het niks 160 sloeg, een klacht welke zich nog maar 1x eerder had voorgedaan. Dat ik een angststoornis zou hebben is een idee dat er bij mij niet goed ingaat. Ik zie mijzelf juist als die grote stoere kerel wie goed de rust kan bewaren in moeilijke situaties en denk dat mijn omgeving mij veelal ook zo ziet. Toch is een angststoornis veruit de meest waarschijnlijke oorzaak voor mijn klachten, maar is de angst dat er wel alsnog iets mis is met mijn hart ook de enige grote angst welke ik voor mijzelf kan bedenken.
Bob
> 2 jaar geleden
Reactie:
Lieve Roos,
Ik ben allereerst heel benieuwd hoe het nu met je gaat.
Ik hoop dat je een vorm van therapie bent aangegaan. Eén die uitlegt wat er in jouw lijf gebeurt als je een paniekaanval hebt, de adrenaline die vrij komt en de irrationele gedachten die naar boven kunnen komen.
Ik ben inmiddels ervaringsdeskundige (mijn paniekaanvallen begonnen toen ik 17 jaar was en inmiddels ben ik 50 jaar)
Dit betekent overigens niet dat ik al die jaren constant paniekaanvallen heb gehad. Het is mijn "zwakke plek" zoals een ander een zwakke rug heeft.
Praat erover, alsjeblieft! We zijn met zoveel! Alle liefs ❤️
Ik ben allereerst heel benieuwd hoe het nu met je gaat.
Ik hoop dat je een vorm van therapie bent aangegaan. Eén die uitlegt wat er in jouw lijf gebeurt als je een paniekaanval hebt, de adrenaline die vrij komt en de irrationele gedachten die naar boven kunnen komen.
Ik ben inmiddels ervaringsdeskundige (mijn paniekaanvallen begonnen toen ik 17 jaar was en inmiddels ben ik 50 jaar)
Dit betekent overigens niet dat ik al die jaren constant paniekaanvallen heb gehad. Het is mijn "zwakke plek" zoals een ander een zwakke rug heeft.
Praat erover, alsjeblieft! We zijn met zoveel! Alle liefs ❤️
Eveline
29-11-2022
Mijn naam is Hans en ben 18 (Verhaal 117)
Hallo,
Mijn naam is Hans en ben 18. Heb al bijna een jaar last van rare klachten. Sinds de oversterfte na de vaccinatieronde heb ik hele erge hypochondrie. Ik ben zelf niet gevaccineerd en kreeg last een keer van erge druk op het midden van mijn borst, alsof er een olifant op mijn borst lag. Dit heb ik 2 a 3x gehad. Verder vaak een gevoel dat er een band om mijn borst heen zit en veel stekende pijn in de borst, armen, rug, schouders, flanken, ribben, benen, kaken en ik kan wel doorgaan. Heb ct angiogram gehad met echo met goede uitslag maar toch blijf je denken wat als je nou een hartaanval hebt? En dan worden de klachten vaak erger. Heb elke dag pijnen overal in lichaam en duizeligheid, licht in het hoofd, slechte balans komen vaak voor. Ik hoop van mijn hypochondrie af te komen en mensen duidelijkheid te geven dat stress ook deze klachten zoals olifant op de borst gevoel kan veroorzaken, ook als het lijkt dat je niet hyperventileert.
Mijn naam is Hans en ben 18. Heb al bijna een jaar last van rare klachten. Sinds de oversterfte na de vaccinatieronde heb ik hele erge hypochondrie. Ik ben zelf niet gevaccineerd en kreeg last een keer van erge druk op het midden van mijn borst, alsof er een olifant op mijn borst lag. Dit heb ik 2 a 3x gehad. Verder vaak een gevoel dat er een band om mijn borst heen zit en veel stekende pijn in de borst, armen, rug, schouders, flanken, ribben, benen, kaken en ik kan wel doorgaan. Heb ct angiogram gehad met echo met goede uitslag maar toch blijf je denken wat als je nou een hartaanval hebt? En dan worden de klachten vaak erger. Heb elke dag pijnen overal in lichaam en duizeligheid, licht in het hoofd, slechte balans komen vaak voor. Ik hoop van mijn hypochondrie af te komen en mensen duidelijkheid te geven dat stress ook deze klachten zoals olifant op de borst gevoel kan veroorzaken, ook als het lijkt dat je niet hyperventileert.
Hans
> 2 jaar geleden
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Ik ben 35 word voor de 2de keer papa. En ik heb ook rare gevoelens in mijn lijf vooral rond mijn borst. Ik denk ook elke dag dan dat ik ga sterven. Heb net mijn verhaal gedaan. Ms herken je het. Groetjes.
Erik dw
> 2 jaar geleden
Duizelig en tintelingen (Verhaal 126)
Dit jaar heb ik voor de eerste keer een paniekaanval gehad voor de vlieghaven. Daarvoor had ik ook al wel enkele fysieke klachten rond de borst en zeker als ik in mijn bed lach. Maar na mijn aanval dus op vakantie is alles begonnen. Op vakantie heb ik niet kunnen genieten omdat ik bang had dat ik het terug ging krijgen en had toen al adem problemen en soms duizelig. Ik dacht als ik terug thuis kom zou het wel beteren... Toch niet dus! Ben naar Tomorrowland geweest het weekend daarna. Dag 1 was leuk. Goe gedronken goed gefeest. Dag 2 was een ramp (ws door de kater) dag 3 viel mee. Nadien nog eend naar een feestje geweest. Super zat super leuke avond de dag nadien savond terug een aanval en die bleef maar duren. Ambulance gebeld. Hebben mij naar het ziekenhuis gedaan en hebben niks gedaan. Paar weken later ( en dus dagelijks voelde ik me heel slecht en focus ik me heel de dag op mijn slecht gevoel waardoor ik mij heel de dag slecht voel) op werk weer een aanval. Naar het ziekenhuis gegaan bloed getrokken en hart na gezien. Alles wees op een hyperventilatie aanval. Nu ben ik met anti depresiva bezig. Ik voel met heeeeel de dag slecht. Mijn gedachten gaan heel de tijd naar mijn hart en adem waardoor ik me steeds slecht voel. Soms voel ik me nog wel ok maar dan moet ik echt zwaar afgeleid zijn. Ik voelde mij wel al een 2a3 tal jaar een beetje ongelukkig door mijn job en thuis situatie. Zijn er mensen die deze klachten ook kennen? Ps ik begin me weer slecht te voelen nu. Duizelig en tintelingen... Wie herkent dit verhaal? En wie is er vanaf geraakt en hoe? Groeten.
Erik dw
> 2 jaar geleden
Toon reacties
Verberg reacties
Ik ga heel erg piekeren over mijn relatie (Verhaal 35)
Hoi Allemaal,
Sinds een aantal weken heb ik last van paniekaanvallen. Dit heb ik nooit eerder gehad maar ik ken het gevoel van toen ik op 18 jarige leeftijd mijn relatie ging uitmaken. Nu merk ik dat ik de paniekaanvallen heel erg link aan mijn relatie. Ik ben ruim 3 jaar getrouwd en 5 jaar samen met mijn man ook hebben we samen twee kindjes. Ik merk dat ik heel erg ga piekeren over mijn relatie is die nog wel goed en waarom heb ik dan die paniekaanvallen. Ook heb ik de gedachte als ik bij hem weg ga (net zo als ik toen bij mijn vriendje weg ging) dan gaat het wel over en zijn de paniekaanvallen waarschijnlijk meteen weg. Ik vind het moeilijk om hier met mijn man over te praten omdat ik hem daarmee pijn doe. Herkent iemand dit ? Of hebben jullie tips.
Alexandra
> 2 jaar geleden
3
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Mag ik vragen welke symptomen jij ervaart tijdens een paniekaanval?
Ik pieker zelf ook vrij veel. Ik kan ook echt doemscenario's in mijn hoofd halen, geliefde personen die overlijden of ikzelf die doodga, en dan iedereen achter laat, mijn vriend die het uitmaakt etc. en omdat een paniekaanval of paniekstoornis nog niet bij mij is geconstateerd (sta ik de wachtrij bij de psycholoog) ben ik ook constant aan het tobben waar mijn aanvallen vandaan komen en wat er met mij aan de hand is.
Ash
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hey Alexandra,
Ik lees net je forum hier.
Ik zou heel graag met je in contact willen komen. Omdat ik op dit moment precies tegen hetzelfde aanloop, en het loopt een beetje uit de hand.
Mocht je dit lezen, zou je mij dan een berichtje willen sturen op ************ ?
Lieve groetjes
(Redactie: Helaas verwijderen we i.v.m. de nieuwe privacywetgeving avg identificeerbare persoonsgegevens zoals telefoonnummers en mailadressen.)
Ik lees net je forum hier.
Ik zou heel graag met je in contact willen komen. Omdat ik op dit moment precies tegen hetzelfde aanloop, en het loopt een beetje uit de hand.
Mocht je dit lezen, zou je mij dan een berichtje willen sturen op ************ ?
Lieve groetjes
(Redactie: Helaas verwijderen we i.v.m. de nieuwe privacywetgeving avg identificeerbare persoonsgegevens zoals telefoonnummers en mailadressen.)
Annabel
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik herken dit ook...ik denk alleen dat je zo graag wilt dat t stopt dat je ervalles aan wilt doen om t te stoppen...t denken is in de war en mss zoek je t dicht bij je , zo van dan zal dat t wel zijn maar ik denk als je vriend weg is dat t niet stopt...heel veel sterkte
Mirjam
> 2 jaar geleden
Ik durf niet (Verhaal 96)
Hallo
Ik heb de laatste tijd vaak last van paniek en merk dat ik last krijg van pleinvrees Ik ben 3 weken ziek geweest van een keelontsteking en heb deze week vrij gekregen van werk omdat dit mijn laatste week is bij mijn oude werk Volgende week moet ik beginnen bij de action in de buurt maar ik heb daar zo'n grote angst op gezet ik durf er niet meer heen te fietsen ik gebruik nu ook tijdelijk oxasepam om te kalmeren
En ik moet vanmiddag ook een examen maken op school Maar ik durf niet heen
Ik heb morgen een afspraak bij de huisarts want de therapeut die ik momenteel heb die helpt me niet goed Die roept alleen maar Ja je moet het allemaal gewoon doen. Dan denk ik Ja meneer dat snap ik maar als je gaat bungeejumpen moet je ook "gewoon springen" maar dit is ook niet voor ieder persoon even makkelijk Dus graag wat advies als het even kan
Mochten er mensen zijn die me kunnen helpen dan graag
Ik heb de laatste tijd vaak last van paniek en merk dat ik last krijg van pleinvrees Ik ben 3 weken ziek geweest van een keelontsteking en heb deze week vrij gekregen van werk omdat dit mijn laatste week is bij mijn oude werk Volgende week moet ik beginnen bij de action in de buurt maar ik heb daar zo'n grote angst op gezet ik durf er niet meer heen te fietsen ik gebruik nu ook tijdelijk oxasepam om te kalmeren
En ik moet vanmiddag ook een examen maken op school Maar ik durf niet heen
Ik heb morgen een afspraak bij de huisarts want de therapeut die ik momenteel heb die helpt me niet goed Die roept alleen maar Ja je moet het allemaal gewoon doen. Dan denk ik Ja meneer dat snap ik maar als je gaat bungeejumpen moet je ook "gewoon springen" maar dit is ook niet voor ieder persoon even makkelijk Dus graag wat advies als het even kan
Mochten er mensen zijn die me kunnen helpen dan graag
Mariëlle
> 2 jaar geleden
3
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Je therapeut heeft gelijk. Gewoon doen is veruit de beste manier om het beter te maken.
Misschien moet je het in kleine stapjes doen, maar doen is wat je moet doen.
Misschien moet je het in kleine stapjes doen, maar doen is wat je moet doen.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik begrijp jou heel goed hoe verder van huis hoe erger me klachten worden, ik kan echt alleen nog in de omgeving, het is een ramp om ergens heen te gaan de paniek slaat aan en niemand begrijpt hoe beangstigend dat voor ons is, maar we zullen het toch moeten doen stap voor stap
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik herken het: heb ook paniekaanvallen midden in de nacht, nu mijn man Henk bijna 7 maanden geleden is overleden.
Ik voel me heel alleen in het huis, waar hij zo plotseling is doodgegaan in de keuken.
Hem reanimeren hielp niet meer.
Ik voel me heel alleen in het huis, waar hij zo plotseling is doodgegaan in de keuken.
Hem reanimeren hielp niet meer.
Saskia
> 2 jaar geleden
Wil je ook je hart luchten?
Ik hoop dat we er allemaal door kunnen komen (Verhaal 53)
Halo angstgenoten,
hier ben ik dan om mijzelf voor te stellen.
Heb vorige week zaterdag een hevige paniekaanval gehad, met een terugkerende gevoel van psychose die ik jaren geleden heb gehad.
Het gevoel dat ik terug zat in die psychose heeft mij mentaal volledig overgepakt. Al mijn trauma's tijdens mijn paniekaanval speelden zich continu af voor mij en brachten me telkens weer in een paniekaanval.
Droge ogen, ego achtig horen, wazig zien, alles gaat traag maar mijn hart slaat tekeer. Ik heb geen controle over mezelf op dat moment en het gevoel de controle te verliezen wekt nog meer angsten op. Ik wordt angstig van stiltes, krijg schrik van mijn familie kwaad te maken. Wat me nog meer in de paniekaanval drijft. Het lijkt alsof het nooit stopt. Ik krijg mijn gedachten maar niet tot rust.
Recent heb ik van een natuurhuis GABA gekocht. Deze hebben mijn angstige emoties fel kunnen onderdrukken. Natuurlijk/Biologisch en heeft mij in 2 dagen tijd mentaal heel hard in rust kunnen brengen.
Alsook het gevoel van depersonalisatie en derealisatie na een paniekaanval zijn heel moeilijke momenten.
Ik hoop dat we er allemaal door kunnen komen. We leven in ons onderbewustzijn met zoveel angsten en ontlopen en ontvluchten deze door angst voor confrontatie. Te lange tijd in mijn leven heb ik dingen onderdrukt. Het is tijd om alle angsten 1 voor 1, stapsgewijs aan te pakken.
Natuurlijk onder begeleiding van een Psycholoog. Wish me good luck!
Hou jullie goed
hier ben ik dan om mijzelf voor te stellen.
Heb vorige week zaterdag een hevige paniekaanval gehad, met een terugkerende gevoel van psychose die ik jaren geleden heb gehad.
Het gevoel dat ik terug zat in die psychose heeft mij mentaal volledig overgepakt. Al mijn trauma's tijdens mijn paniekaanval speelden zich continu af voor mij en brachten me telkens weer in een paniekaanval.
Droge ogen, ego achtig horen, wazig zien, alles gaat traag maar mijn hart slaat tekeer. Ik heb geen controle over mezelf op dat moment en het gevoel de controle te verliezen wekt nog meer angsten op. Ik wordt angstig van stiltes, krijg schrik van mijn familie kwaad te maken. Wat me nog meer in de paniekaanval drijft. Het lijkt alsof het nooit stopt. Ik krijg mijn gedachten maar niet tot rust.
Recent heb ik van een natuurhuis GABA gekocht. Deze hebben mijn angstige emoties fel kunnen onderdrukken. Natuurlijk/Biologisch en heeft mij in 2 dagen tijd mentaal heel hard in rust kunnen brengen.
Alsook het gevoel van depersonalisatie en derealisatie na een paniekaanval zijn heel moeilijke momenten.
Ik hoop dat we er allemaal door kunnen komen. We leven in ons onderbewustzijn met zoveel angsten en ontlopen en ontvluchten deze door angst voor confrontatie. Te lange tijd in mijn leven heb ik dingen onderdrukt. Het is tijd om alle angsten 1 voor 1, stapsgewijs aan te pakken.
Natuurlijk onder begeleiding van een Psycholoog. Wish me good luck!
Hou jullie goed
Lone wolf
> 2 jaar geleden
2
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Ik denk dat je de juiste strategie gevonden heb!
1 voor 1 aanpakken is een goed idee. Je staat er niet alleen voor!
Veel geluk ermee!!!
1 voor 1 aanpakken is een goed idee. Je staat er niet alleen voor!
Veel geluk ermee!!!
Bram
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik heb ook paniekaanvallen en ik wil graag in contact komen met lotgenoten.
R.brugman
> 2 jaar geleden
Iemand ervaring met hypnosetherapie? (Verhaal 38)
Mijn zoon heeft zware paniekaanvallen van het geluid van voorbij rijdende auto's voor zijn huis Nu hypnosetherapie aangeraden heeft iemand hier een ervaring mee of dat helpt Graag een antwoord
Josette P
> 2 jaar geleden
4
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Ik heb hypnose gedaan voor een paniekstoornis, de eerste periode voel je je rustiger en je merkt steeds meer dat je je minder van bepaalde situaties aan gaat trekken. Een aanrader, maar je moet er wel achterstaan. P.s. Het is niet eng o.i.d. want als ik ergens bang voor ben is het de controle kwijtraken en dit is totaal niet het geval
.
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik ga emdr proberen
Misschien is dat wat
Misschien is dat wat
Miranda
> 2 jaar geleden
Reactie:
Wil ook graag hypnose maar ben zo bang voor dat je de controle verlies
Ivette
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hypnose niet doen helpt niks je moet het zelf doen of in opname gaan poos bij polikliniek angststoornis
Tiffi
> 2 jaar geleden
Ik heb bij stressvolle situaties kokhals neigingen (Verhaal 125)
Hallo allemaal ,
Ik heb bij stressvolle situaties kokhals neigingen , ik moet niet overgeven maar het geluid en de bewegingen zijn er wel , ik weet niet of het met angsten temaken heeft maar het is super vervelend , als ik klanten moet ontmoeten , naar een feestje ga of familiale gebeurtenissen ,zit ik altijd te kokhalsen . Ik weet echt niet meer wat te doen , is er nog iemand met gelijkaardig probleem en eventueele oplossing .
Ik heb bij stressvolle situaties kokhals neigingen , ik moet niet overgeven maar het geluid en de bewegingen zijn er wel , ik weet niet of het met angsten temaken heeft maar het is super vervelend , als ik klanten moet ontmoeten , naar een feestje ga of familiale gebeurtenissen ,zit ik altijd te kokhalsen . Ik weet echt niet meer wat te doen , is er nog iemand met gelijkaardig probleem en eventueele oplossing .
Jerre
> 2 jaar geleden
Toon reacties
Verberg reacties
En dan komt het ineens opzetten (Verhaal 34)
Hallo
Ik lees heel veel verhalen over paniek stoornis
Ik heb er zelf ook last van en dan gewoon helemaal uit het niets snap het totaal niet
Ben je een film aan het kijken en ja hoor daar komt het opzetten
Dan krijg je overal last van pijntjes noem maar op
Ben maar snel naar de kast gegaan om een oxazepam te pakken wat vaak wel even helpt
Ga ook naar de fisio om ademhalingstechnieken te leren
Maar ik vraag me toch af hoe het zo in 1 keer kan op komen zetten. De hele dag een heerlijke dag gehad en je gaat savond lekker op de bank liggen en daar komt het opzetten bah
Okidiki
> 2 jaar geleden
3
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Dit heb ik ook. Het komt uit het niets opzetten. Op momenten dat ik lekker in mijn vel zit, kan dit zo omslaan, omdat ik mij niet lekker begin te voelen. Misselijkheid, duizelingen soms gepaard met angst en lichamelijke paniekgolven.
Ik ben mij ook zeer bewust van elk gevoel in mijn lichaam, maar probeer niet bij iedere steek, tinteling of duizeling in de paniek te schieten, maar zeg dan juist tegen mijzelf dat dit gewoon normaal is en dat ik dit voel, omdat ik er meer mee bezig ben. Dit is makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk.
Ash
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik herken mezelf hier heel erg in. Mijn aanvallen komen ook opzetten uit het niets. Je hebt een prima dag, en je voelt dan ineens dat het komt opzetten.
J.
> 2 jaar geleden
Reactie:
ik heb dit nu dus ook.Eerst kon ik er nog wel een reden aan koppelen maar nu weet ik niet eens meer wasr het door komt.Gebruik venflaxine wat me altijd heel goed geholpen heeft maar heb sinds maart al 3 keer moeten ophogen nu 1x dgs 150 mgr.Nu al weer 5 dsgen gespannen piekeren en bang niet meer beter te worden ...
Heeft iemand ervaring ook met venflaxine en die mischien herft moeten over stappen naar ander medicijn?
Gr Carla
Heeft iemand ervaring ook met venflaxine en die mischien herft moeten over stappen naar ander medicijn?
Gr Carla
carla
> 2 jaar geleden
Hele nachten en dagen (Verhaal 107)
ik heb last van paniekaanvallen .
op dit moment hele nachten en dagen .
ik ben volledig uitgeput en weet niet meer wat ik moet doen .
de zenuwen gieren door mijn lichaam voel me vervreemd en ben angstig .
deze strijd is niet te doen en ik voel me in de steek gelaten omdat ik geen
medicatie krijg .
ik voel me zo naar en zo in de steek gelaten.
ik ben op zoek naar mensen waarmee ik kan delen .
deze strijd wil ik delen .
ik ben 62 en hoop op contact met lotgenoten .
alles is duisternis en zoveel spanning .
dit gevecht ga ik niet winnen ben ik bang
op dit moment hele nachten en dagen .
ik ben volledig uitgeput en weet niet meer wat ik moet doen .
de zenuwen gieren door mijn lichaam voel me vervreemd en ben angstig .
deze strijd is niet te doen en ik voel me in de steek gelaten omdat ik geen
medicatie krijg .
ik voel me zo naar en zo in de steek gelaten.
ik ben op zoek naar mensen waarmee ik kan delen .
deze strijd wil ik delen .
ik ben 62 en hoop op contact met lotgenoten .
alles is duisternis en zoveel spanning .
dit gevecht ga ik niet winnen ben ik bang
Marjan
> 2 jaar geleden
3
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Wandelen doet wonderen. Ik begon met kleine stukjes van een paar min. Nu bijna dagelijks 1.5 uur.
Beweging is zeer belangrijk. Voldoende nachtrust help ook goed, maar niks zo goed als bewegen en je over die angsten heenzetten. Stapje voor stapje
Beweging is zeer belangrijk. Voldoende nachtrust help ook goed, maar niks zo goed als bewegen en je over die angsten heenzetten. Stapje voor stapje
Man
> 2 jaar geleden
Reactie:
Rust en terug naar de basis! Dit gevecht kun je wel winnen!
Elke dag opstaan, jezelf verzorgen en eten. Stukje bij beetje wandeling maken, naar buiten gaan. Rust nemen en probeer niet teveel van jezelf te eisen.
Je gedachten gaan met je aan de haal. Probeer langzaam maar zeker te achterhalen wat die zijn en schrijf ze op. Wat of waar ben je bang voor?
Vraag hulp bij je huisarts, mogelijk heeft je praktijk een Praktijkondersteuning GGZ. die kan je al een beetje op weg helpen en je gerust stellen.
Elke dag opstaan, jezelf verzorgen en eten. Stukje bij beetje wandeling maken, naar buiten gaan. Rust nemen en probeer niet teveel van jezelf te eisen.
Je gedachten gaan met je aan de haal. Probeer langzaam maar zeker te achterhalen wat die zijn en schrijf ze op. Wat of waar ben je bang voor?
Vraag hulp bij je huisarts, mogelijk heeft je praktijk een Praktijkondersteuning GGZ. die kan je al een beetje op weg helpen en je gerust stellen.
Lady B
> 2 jaar geleden
Reactie:
Goedendag, ik heb dit sinds kort ook zo erg.verblijf op dit moment in een hotel in turkijeen sinds ik hier ben( 5 dagen) begint het elke avond. Over dag gaat het nog wel.
S avonds kan er ik er soms nog vanaf komen maar zodra ik op bed lig word ik er helemaal gestoord van. Ik ben bang dat ik er ook echt niet meer vanaf kom. De volgende dag denk ik elke keer, zie je nou niks aan de hand dus dr volgende keer niet zo druk maken. Maar ja.... de volgende keer ben ik weer net zo bang dat ik het aan mijn hart krijg.
Ik krijg een gejaagd gevoel tussrn mijn borsten, daarna heb ik t idee datbik steeds extra admin moet halen. Als ik in slaap probeer te komen en wat weg zak lijkt of je steeds een soort van schokjes krijg schrik reactie? Het is zo vervelend en beinvloed mijn leven op dit. Moment heel erg
S avonds kan er ik er soms nog vanaf komen maar zodra ik op bed lig word ik er helemaal gestoord van. Ik ben bang dat ik er ook echt niet meer vanaf kom. De volgende dag denk ik elke keer, zie je nou niks aan de hand dus dr volgende keer niet zo druk maken. Maar ja.... de volgende keer ben ik weer net zo bang dat ik het aan mijn hart krijg.
Ik krijg een gejaagd gevoel tussrn mijn borsten, daarna heb ik t idee datbik steeds extra admin moet halen. Als ik in slaap probeer te komen en wat weg zak lijkt of je steeds een soort van schokjes krijg schrik reactie? Het is zo vervelend en beinvloed mijn leven op dit. Moment heel erg
Brigitte
> 2 jaar geleden
Geniet niet van mijn mooie huis (Verhaal 123)
Ik ben sinds 1 week verhuist en al een week of 4 veel stress.Zelfs zo erg dat ik slecht slaap , veel pieker en niet geniet van mijn mooie huis.Allerlei onzekerheden en paniekgedachtes ervaar ik.Wat als dit ....wat als dat.
Wie weet hoe hier mee om te gaan of te veranderen?
Wie weet hoe hier mee om te gaan of te veranderen?
Esther I
> 2 jaar geleden
Toon reacties
Verberg reacties
Anti depressiva met positief resultaat? (Verhaal 120)
Ik kamp sinds 2 -3 weken met heftige angstklachten nadat ik een uitval verschijnsel kreeg in mijn arm door waarschijnlijk burn out klachten. Nu ook somberheid erbij. Graag kom ik on contact met anderen mensen die deze klachten sinds kort hebben, die n opbouw zijn van anti depressiva of deze langere tiijd gebruiken met positief resultaat.
Peetje
> 2 jaar geleden
Toon reacties
Verberg reacties
Ik kan nergens meer van genieten (Verhaal 119)
Ik heb sinds maart vaak paniekaanvalen de laatste tijd voel ik de spanning in me keel tong waardoor ik me niet kan concentreren op slikken moeite met ademhalen . Ik kan nergens meer van genieten. Oxepam maakt me moe en suf doet niet heel veel. Loop bij de psycholoog 3 keer geweest maar merk dat de spanning nog erg hoog zit ben zo moe wil weer genieten van het leven. Kan niet op vakantie belemmerd heel me leven haat me leven zo erg. Herkent dit ook iemand.
Sevda
> 2 jaar geleden
Toon reacties
Verberg reacties
17 jaar en paniekaanvallen (Verhaal 31)
Mijn naam is Naomi en ik ben 17 jaar oud. Sinds een paar maanden heb ik last van paniekaanvallen. In her begin wist ik niet goed wat er met mij aan de hand was en raakte ik volledig in paniek. Ik schreeuwde het uit dat ik dood ging en dat er iets met mij aan de hand zou zijn. Nu weet ik dat dat nier zo is en dat ik last heb van paniek aanvallen althans nu dat ik rustig ben weet ik dat in een paniek aanval kan ik daar niet altijd bij komen met me hoofd. Ik vind het fijn om te lezen dat hier meerdere mensen zijn met het zelfde probleem als ik. Op het moment sluit ik me zelf eigenlijk op. een blokje lopen gaat eigenlijk al nier omdat ik dan bang ben om een paniek aanval te krijgen. Sommige mensen zeggen dat ik overdrijf en sommige zeggen mij te begrijpen. Ikga ook niet meer na school en volg al mijn lessen online. Wel ben ik bezig met een therapeut en slik ik nu tijdelijk oxazepam. Sommige dagen gaan heel goed en slik ik de pillen nier en sommige dagen gaan slecht en kom ik eigenlijk in een dipje terrecht waarin ik me heel slecht voel en eigenlijk niet voorruit te branden ben. Het liefste lig ik ook de hele dag in bed. Ik hoop dat mijn paniekaanvallen snel minder worden. Dit forum heeft mij in iedergeval wel laten in zien dat ik niet alleen ben en dat heeft mij ook een stuk gerust gesteld. Waarschijnlijk is dit een heel warrig verhaal geworden. Maar het voelt fijn om even me hart te luchten en de dingen te vertellen die ik wou vertellen.
Naomi
> 2 jaar geleden
5
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Hi Naomi,
Je bent zeker niet de enige. Ik herken hoe vervelend het is dat niemand je volledig je kan begrijpen... Weet dat er genoeg mensen op deze aardbol lopen met dezelfde dingen. Ik herken je ook zeker in dingen vermijden enz. Het is super zwaar om dingen toch te gaan doen, ondanks je het toch eng vind. Iedereen die zegt, ga gewoon hebben makkelijk praten.. ik ben van mening dat ik met dezelfde gedachte stromen niet van m'n Paniekstoornis af zal komen. Drm probeer ik wat ik eng vind om te draaien. Het is een lastig, zwaar en vermoeiend proces. Maar er is altijd licht aan het einde van de tunnel. Gun het tijd :). Ik probeer zelf nog wel optimaal te genieten van alles wat ik wel kan of wat mij overkomt. Positiviteit helpt mij erg. Succes !
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik herken het ook! Ik heb een paniekstoornis en ook nog eens derealisatie.
De ene periode erger dan de ander. Voorral de overschakeling van zomer naar herfst/winter.
Het vermijden herken ik. Vele zeggen ook tegen me, ga even een blokje om. Of ga even mee naar de winkel. Dat vermijd ik omdat ik bang ben dat ik me raar gedrag ( wat wss niet is ) en dat mensen me aanstaren. Daarom vermijd ik het ook.
Op een geve moment als je het gaat accepteren gaat het beter. Je krijgt stap voor stap weer zin om dingen te doen en durft steeds meer.
De ene periode erger dan de ander. Voorral de overschakeling van zomer naar herfst/winter.
Het vermijden herken ik. Vele zeggen ook tegen me, ga even een blokje om. Of ga even mee naar de winkel. Dat vermijd ik omdat ik bang ben dat ik me raar gedrag ( wat wss niet is ) en dat mensen me aanstaren. Daarom vermijd ik het ook.
Op een geve moment als je het gaat accepteren gaat het beter. Je krijgt stap voor stap weer zin om dingen te doen en durft steeds meer.
Damy
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi Naomi, wat naar om te horen dat jij hier ook last van hebt. Weet dat je niet alleen bent en dat er veel mensen zijn die dit ervaren. Ik ben zelf 19 en heb hier al een tijd last van. Paniekaanvallen, alsof ik denk dat ik gek word en dood ga. Dagen dat ik 24u op bed lig en niets anders kan doen dan piekeren, het enige wat mij dan rust kan geven is oxazepam. Het lijkt vaak als je in een dipje zit, het jarenlang duurt en je er niet meer uitkomt. Onthou dat er dagen zullen komen dat het weer beter met je gaat! Succes!
Fleur
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hallo. Je geeft zulke goede tips, maar mijn vraag is, werkt het bij jou zo goed dat je gewoon weer door kan gaan met je leven? Heb je bijna geen last meer van paniek door deze tips?
Noenkia
> 2 jaar geleden
Reactie:
Mooi geschreven. Dankjewel 🙏🏼
NNN
> 2 jaar geleden
Is dit iets waarmee ons hele leven verder mee blijven vechten? (Verhaal 116)
na het wonen in het buitenland, keerde ik terug naar Belgie om verder te studeren. echter hebben we het thuis niet breed. Mijn eerste 3jaar aan de hogeschool waren hel, van 36 uur les per week nog eens 45 extra uren werken per week om alles te kunnen financieren. een ex-vriendin die het leven niet gemakkelijker maakte.
In mijn 4 de jaar heeft mijn leven een andere wending genomen. de druk van het constant presteren. de eindeloze dagen van werk en school. ik kan me niet herinneren de laatste keer dat ik een moment van rust had. 7/7 was ik bezig. na een pijnlijke relatiebreuk aan de alcohol begonnen. tot ongeveer een maand later dat mijn lichaam opgaf en mijn geest brak.
het volgende semester alles laten vallen. het werk, mijn studies...
ik zag geen licht meer aan het einde van de tunnel. het was of ik elk jaar weer eindigde waar ik begonnen was. geen vooruitgang zien. vast op kot zitten. ouders ver weg...
dit was bij mij de basis tot mijn angststoornis dat hieruit voortvloeide. niet buitenkomen. sociaal leven volledig verdwenen.
het voelde alsof de wereld zich afspeelde op tv. ik kon kijken maar interactie was onmogelijk... altijd schrik om in publiek een aanval te krijgen.
maanden in therapie gegaan. mezelf proberen helpen in alle mogelijke manieren mogelijk. echter zijn we nu 2 jaar verder en heb ik het gevoel mijn leven weer onder controle te hebben. laat ik mezelf weer dromen maar ben ik er van overtuigd het nog een lange weg is voor ik er volledig vanaf ben.
is dit iets waarmee ons hele leven verder mee blijven vechten of kan dit ook effectief overgaan?
liam
24 jaar
In mijn 4 de jaar heeft mijn leven een andere wending genomen. de druk van het constant presteren. de eindeloze dagen van werk en school. ik kan me niet herinneren de laatste keer dat ik een moment van rust had. 7/7 was ik bezig. na een pijnlijke relatiebreuk aan de alcohol begonnen. tot ongeveer een maand later dat mijn lichaam opgaf en mijn geest brak.
het volgende semester alles laten vallen. het werk, mijn studies...
ik zag geen licht meer aan het einde van de tunnel. het was of ik elk jaar weer eindigde waar ik begonnen was. geen vooruitgang zien. vast op kot zitten. ouders ver weg...
dit was bij mij de basis tot mijn angststoornis dat hieruit voortvloeide. niet buitenkomen. sociaal leven volledig verdwenen.
het voelde alsof de wereld zich afspeelde op tv. ik kon kijken maar interactie was onmogelijk... altijd schrik om in publiek een aanval te krijgen.
maanden in therapie gegaan. mezelf proberen helpen in alle mogelijke manieren mogelijk. echter zijn we nu 2 jaar verder en heb ik het gevoel mijn leven weer onder controle te hebben. laat ik mezelf weer dromen maar ben ik er van overtuigd het nog een lange weg is voor ik er volledig vanaf ben.
is dit iets waarmee ons hele leven verder mee blijven vechten of kan dit ook effectief overgaan?
liam
24 jaar
liam
> 2 jaar geleden
Toon reacties
Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Er is zoveel aan de hand maar word maar niet gerustgesteld (Verhaal 74)
Ik heb sinds een aantal jaar last van paniek aanvallen.
Het is elke dag maar de vraag welke klachten er nu weer opspelen.
heb zo vaak bij de huisartsenpost gezeten en liep naar buiten met het is hyperventilatie en paniek.
Maar het voelt allemaal zo eng. Zoals vandaag heb ik al 3 uur lang intense druk op mijn borst. maar zodra ik buiten ben is het minder.
vorige week op het kantoor waar ik werk had ik de hele dag last van duizelingen en lichte paniek. hierbij komen ook tintelingen en benauwdheid en zuchten bij.
Elke dag is ook weer anders en er komt elke dag ook weer wat bij.
Heb nu wel hulp aangevraagd bij de psycholoog maar tot die tijd weet ik som niet meer hoe ik ermee om moet gaan. En ik wil niet elke keer weer naar de dokter of de huisartsenpost want ik weet ergens diep van binnen wat er aan de hand is. Maar toch neemt de angst en al mijn lichamelijke klachten alles over. Ik word beperkt in mijn werk en sociale leven door alle klachten.
Heeft er iemand tips?
Het is elke dag maar de vraag welke klachten er nu weer opspelen.
heb zo vaak bij de huisartsenpost gezeten en liep naar buiten met het is hyperventilatie en paniek.
Maar het voelt allemaal zo eng. Zoals vandaag heb ik al 3 uur lang intense druk op mijn borst. maar zodra ik buiten ben is het minder.
vorige week op het kantoor waar ik werk had ik de hele dag last van duizelingen en lichte paniek. hierbij komen ook tintelingen en benauwdheid en zuchten bij.
Elke dag is ook weer anders en er komt elke dag ook weer wat bij.
Heb nu wel hulp aangevraagd bij de psycholoog maar tot die tijd weet ik som niet meer hoe ik ermee om moet gaan. En ik wil niet elke keer weer naar de dokter of de huisartsenpost want ik weet ergens diep van binnen wat er aan de hand is. Maar toch neemt de angst en al mijn lichamelijke klachten alles over. Ik word beperkt in mijn werk en sociale leven door alle klachten.
Heeft er iemand tips?
Serena
> 2 jaar geleden
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Wat jij allemaal omschrijft heb ik het exact hetzelfde.. Hoe is het nu met je?
Ozlem
> 2 jaar geleden
Denk elke dag dat ik doodga (Verhaal 115)
Ik heb al paniekaanvallen sinds mijn 9 jaar ik ben er nu 20 en heb ondertussen al chronische hyperventilatie ontwikkeld dat wil zeggen dat ik elke dag wel iets heb of voel. Ik denk ook elke dag dat ik doodga vooral s’avonds en s’nachts. Ik slaap er ook gewoon heel slecht door. Ik heb ook al heel erg veel onderzoeken ondergaan en altijd krijg ik te horen dat het hyperventilatie en angst is . Ook al meerdere malen op de spoed beland met het gedacht dat mijn laatste uren geslagen zouden zijn. Maar telkens weer blijkt uit de onderzoeken dat ik gezond ben.
Nele
> 2 jaar geleden
Toon reacties
Verberg reacties
Duizeligheidsaanvallen (Verhaal 113)
Lieve mensen,
Zo fijn om hier wat verhalen van jullie te lezen. Het gevoel dat er zoveel mensen zijn die met ' deze ziekte' moeten dealen. Het wordt zwaar onderschat. Ik heb zelf al 15 jaar vreemde klachten.
Duizeligheidsaanvallen noemde ik het. Dit is in de loop der jaren steeds heftiger geworden uren duizelig , met continu overgeven tot zweten, trillen , het ijskoud hebben. De longarts heeft ook hyperventilatie geconstateerd , de psycholoog een angststoornis, door het bijhouden van dagboeken ben ik er ook achtergekomen dat het hormonaal is. In een week voor mijn menstruatie heb ik altijd meer last van hyperventilatie, dat zorgt voor duizeligheid. Hierdoor ben ik dus angstig geworden omdat ik volledig de controle over mezelf verlies en echt bang ben voor de duizeligheid en t spugen. Het is een circel zonder eind.
Het gaat al 15 jaar zo met ups en downs. Soms zie ik het niet meer zitten omdat het mijn leven beheerst. Zoveel dingen doe ik niet meer omdat ik het niet durf, ik ben pas 40 Verdorrie!! heb al heel veel hulp en therapieën gehAd maar niets helpt echt. Het blijft terugkomen, hoe goed ik ook weer in mijn vel zit. Ik heb hier wat tips gevonden die ik ga uitproberen.
Liefs en dit lucht op!
Zo fijn om hier wat verhalen van jullie te lezen. Het gevoel dat er zoveel mensen zijn die met ' deze ziekte' moeten dealen. Het wordt zwaar onderschat. Ik heb zelf al 15 jaar vreemde klachten.
Duizeligheidsaanvallen noemde ik het. Dit is in de loop der jaren steeds heftiger geworden uren duizelig , met continu overgeven tot zweten, trillen , het ijskoud hebben. De longarts heeft ook hyperventilatie geconstateerd , de psycholoog een angststoornis, door het bijhouden van dagboeken ben ik er ook achtergekomen dat het hormonaal is. In een week voor mijn menstruatie heb ik altijd meer last van hyperventilatie, dat zorgt voor duizeligheid. Hierdoor ben ik dus angstig geworden omdat ik volledig de controle over mezelf verlies en echt bang ben voor de duizeligheid en t spugen. Het is een circel zonder eind.
Het gaat al 15 jaar zo met ups en downs. Soms zie ik het niet meer zitten omdat het mijn leven beheerst. Zoveel dingen doe ik niet meer omdat ik het niet durf, ik ben pas 40 Verdorrie!! heb al heel veel hulp en therapieën gehAd maar niets helpt echt. Het blijft terugkomen, hoe goed ik ook weer in mijn vel zit. Ik heb hier wat tips gevonden die ik ga uitproberen.
Liefs en dit lucht op!
Diana
> 2 jaar geleden
Toon reacties
Verberg reacties
Hartslag 40-45 (herkenning?) (Verhaal 112)
Help
Zijn hier ook paniekers met juist een erg langzame hartslag?
Liggend zit ik op 40-45 hartslagen per minuut.
Ik ben man, 34 jaar en heb ruim 20 kilo overgewicht. Ik ben ook zeker geen sporter. Als ik in beweging kom gaat mijn hartslag juist snel omhoog. Overeind gaan zitten en het zit zo op 100 hpm. Stevige wandeling en ik zit op 135 hpm
Ik ben zelf bang dat ik een hartritmestoornis heb welke nog steeds niet gevonden is, al denkt huisarts paniekstoornis. Aanvallen met druk op borst etc. heb ik ca. wekelijks. Over enkele maanden krijg ik een eventrecorder om hopelijk een aanval mee op te nemen, maar mijn hoofdzorg nu is juist dat ik ontdekt heb dat mijn hartslag zo extreem laag is in rust.
Zijn hier ook paniekers met juist een erg langzame hartslag?
Liggend zit ik op 40-45 hartslagen per minuut.
Ik ben man, 34 jaar en heb ruim 20 kilo overgewicht. Ik ben ook zeker geen sporter. Als ik in beweging kom gaat mijn hartslag juist snel omhoog. Overeind gaan zitten en het zit zo op 100 hpm. Stevige wandeling en ik zit op 135 hpm
Ik ben zelf bang dat ik een hartritmestoornis heb welke nog steeds niet gevonden is, al denkt huisarts paniekstoornis. Aanvallen met druk op borst etc. heb ik ca. wekelijks. Over enkele maanden krijg ik een eventrecorder om hopelijk een aanval mee op te nemen, maar mijn hoofdzorg nu is juist dat ik ontdekt heb dat mijn hartslag zo extreem laag is in rust.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Toon reacties
Verberg reacties
Mijn verhaal, met hoop (Verhaal 111)
Als ik was ik altijd wel meer angstig en verlegen. (Mijn ouders waren ook soms angstig). Op de basisschool had ik extra hulp nodig en was ik een ‘zorg kindje’. Toen ik na de middelbare naar het MBO ging had ik na een jaar een burn-out. Ik weet nu dat ik hoog sensitief ben en snap eigenlijk heel goed dat het leven al die tijd al te veel was en ik op de MBO in een keer verantwoordelijkheden kreeg die ik met veel stres kon waarmaken. Ook was ik op de middelbare gepest en liet ik ik dat opzichten alles over mij heen komen en uiten ik niet mijn emoties. Hierdoor had ik veel opgekropte emoties en traumatjes.
In mijn tweede jaar van MBO, die ik opnieuw deed omdat ik het eerste jaar net niet had gehaald. Begonnen de erge angsten, sociaal, paniek. Waardoor het mij niet lukte om naar school te gaan en stage. Hier begon mijn verhaal met echt de ‘extreme’ angsten. Ik werd bij mijn eerste psycholoog oppervlakkig geholpen aan de ‘paniek aanvallen’ maar naar de kern van mijn problemen gingen we niet. Ik vond het toen nog lastig te praten over ‘gevoelens’
Ik heb 3 jaar lang school van school, gestopt en gestopt. En uiteindelijk kwam ik een jaar in huis door ‘extreme paniekaanvallen/straatvrees’ nu bij mijn tweede psycholoog ging het weer om sociale angst en angsten algemeen. Weer bleef ik bij de psycholoog tot de oppervlakte en haalde ik er niet alles uit.
Ik was alleen, het enigste wat ik leuk vond was gamen met mensen online. Gegeven moment ontmoette ik iemand, waardoor ik motivatie kreeg om achter mijn computer te komen en de wereld in te duiken. Ik voelde mij minder alleen en kreeg motivatie.
Werken lukte nog niet en ging wel beginnen met school, tijdens Corona was veel online en dat vond ik heerlijk. Ik had een fijne stage gevonden die veel meedachten met mijn angsten en heel flexibel waren daar voelde ik mij thuis. Ik had nog onverwerkte emoties en traumatjes. En was eng onzeker waar ik tegen aanliep. Ik begon met mediteren en mij te verdiepen in de dood. Zo leerde ik mooie dingen over emoties, verbonden zijn met alles, en hoe het werkt ik je brein. Nu paar jaar verder ben ik gekomen bij hypnoterapie, (ik raad dit iedereen aan). Ik ben nog niet begonnen maar ik geloof heel erg dat dit mij gaat helpen omdat ik naar de kern ga van mijn problemen die in mijn jeugd zijn ontstaat. Paniekaanvallen zijn een symptoom, ga naar de kern en wordt er bewust van. Ik ben er nog niet maar mijn geloof wordt groter. Alles kan je veranderen je hebt elke dag keuzes die je kan maken, je gedachtes zijn kneedbaar, en je hebt meer controle dan je denkt! Ik ben er achtergekomen dat onzekerheid en angst van het verleden twee ‘boos’ doeners zijn waardoor ik mij angstig voel. Dus daar ben ik nu mee bezig. Ga ontdekken waar het voor jou vandaan komt, misschien moeilijke jeugd gehad, gepest.
Ik wil iedereen die nu in zijn angsten zitten vertellen dat jij goed genoeg bent, en vecht niet tegen de angst. Het zelfde denk niet aan de roze olifant, wat gebeurt er dan.
Weest lief voor jezelf, je kan het, jij bent goed genoeg <3
In mijn tweede jaar van MBO, die ik opnieuw deed omdat ik het eerste jaar net niet had gehaald. Begonnen de erge angsten, sociaal, paniek. Waardoor het mij niet lukte om naar school te gaan en stage. Hier begon mijn verhaal met echt de ‘extreme’ angsten. Ik werd bij mijn eerste psycholoog oppervlakkig geholpen aan de ‘paniek aanvallen’ maar naar de kern van mijn problemen gingen we niet. Ik vond het toen nog lastig te praten over ‘gevoelens’
Ik heb 3 jaar lang school van school, gestopt en gestopt. En uiteindelijk kwam ik een jaar in huis door ‘extreme paniekaanvallen/straatvrees’ nu bij mijn tweede psycholoog ging het weer om sociale angst en angsten algemeen. Weer bleef ik bij de psycholoog tot de oppervlakte en haalde ik er niet alles uit.
Ik was alleen, het enigste wat ik leuk vond was gamen met mensen online. Gegeven moment ontmoette ik iemand, waardoor ik motivatie kreeg om achter mijn computer te komen en de wereld in te duiken. Ik voelde mij minder alleen en kreeg motivatie.
Werken lukte nog niet en ging wel beginnen met school, tijdens Corona was veel online en dat vond ik heerlijk. Ik had een fijne stage gevonden die veel meedachten met mijn angsten en heel flexibel waren daar voelde ik mij thuis. Ik had nog onverwerkte emoties en traumatjes. En was eng onzeker waar ik tegen aanliep. Ik begon met mediteren en mij te verdiepen in de dood. Zo leerde ik mooie dingen over emoties, verbonden zijn met alles, en hoe het werkt ik je brein. Nu paar jaar verder ben ik gekomen bij hypnoterapie, (ik raad dit iedereen aan). Ik ben nog niet begonnen maar ik geloof heel erg dat dit mij gaat helpen omdat ik naar de kern ga van mijn problemen die in mijn jeugd zijn ontstaat. Paniekaanvallen zijn een symptoom, ga naar de kern en wordt er bewust van. Ik ben er nog niet maar mijn geloof wordt groter. Alles kan je veranderen je hebt elke dag keuzes die je kan maken, je gedachtes zijn kneedbaar, en je hebt meer controle dan je denkt! Ik ben er achtergekomen dat onzekerheid en angst van het verleden twee ‘boos’ doeners zijn waardoor ik mij angstig voel. Dus daar ben ik nu mee bezig. Ga ontdekken waar het voor jou vandaan komt, misschien moeilijke jeugd gehad, gepest.
Ik wil iedereen die nu in zijn angsten zitten vertellen dat jij goed genoeg bent, en vecht niet tegen de angst. Het zelfde denk niet aan de roze olifant, wat gebeurt er dan.
Weest lief voor jezelf, je kan het, jij bent goed genoeg <3
Anoniem
> 2 jaar geleden
Toon reacties
Verberg reacties
Heeft er iemand, alsjeblieft, tips voor mij? (Verhaal 30)
Dag iedereen,
Momenteel heb ik al 7 jaar hevige last van paniekaanvallen. Die bestaan bij mij uit hyperventilatie, steken rond het hart, duizeligheid, zware paniek in het hoofd, denkend aan de dood, een erg snel kloppend hart, en af en toe meerdere bijwerkingen. Inmiddels ben ik al in behandeling geweest bij ongeveer 5 psychologen. De 1 zegt dat ik mij aanstel, de ander zegt dat ik de aanvallen en hyperventilatie moet opwekken. Alle adviezen helpen nihil tot niet. Elke dag is voor mij weer een gevecht. Vandaag was voor mij de druppel; een paar maanden geleden kreeg ik verdoving bij de kaakchirurg, je kan het je wel bedenken; dat was een drama voor mij. Ik zag alleen maar beren op de weg en raakte volledig in paniek. Vandag zat ik op het werk (ik werk in een callcenter), en midden in het gesprek voelde het alsof ik weer precies die verdovingsspuit kreeg. De verdoving, de tinteling en de bittere smaak kwamen ineens in mijn mond op, en toen kwam er een hele heftige paniekaanval achteraan. Want ja, mijn hoofd reageert zo: verdoving, tinteling, rare smaak, PANIEK! Je hebt een beroerte.
Terwijl ik daarna natuurlijk weer oké was. Maar het wordt nu echt te erg. Ik doe er zoveel aan, maar het lijkt niet te werken.
Inmiddels ben ik wel zover dat ik de kleine aanvallen weg kan wuifen, maar de enorm grote maken helaas een flinke terugkomst.
Heeft er iemand, alsjeblieft, tips voor mij?
Ik wil geen medicatie, als in antidepressiva of iets. Homeopathische middelen sta ik voor open. Iemand die wellicht een goede psycholoog kent? Hoor het heel erg graag.
Bedankt voor het lezen van mijn verhaal!
Groetjes Yasmine.
Yasmine D.
> 2 jaar geleden
4
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Hi Yasmine,
Wat vervelend.. ik kan mij hier erg goed in verplaatsen. Ik wuif de paniek aanvallen ook vaak weg als ze komen. Op het moment ben ik begonnen met emdr-therapie. Dit kan je namelijk ook goed doen op paniekaanvallen. Hopelijk heb je hier wat aan. Weet dat je in iedergeval niet de enige bent.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoihoi,
Ik ben sinds een paar weken begonnen met homeopathische middelen. Het is zeker een aanrader om te proberen maar je moet je er wel echt aan vasthouden. Ik merk dat als ik het een paar dagen vergeet de angst en paniek me snel weer te binnen schiet. Maar zeker het proberen waard!
Ik ben sinds een paar weken begonnen met homeopathische middelen. Het is zeker een aanrader om te proberen maar je moet je er wel echt aan vasthouden. Ik merk dat als ik het een paar dagen vergeet de angst en paniek me snel weer te binnen schiet. Maar zeker het proberen waard!
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik heb ze ook sinds een paar dagen
Omarm je angst je zal het verdwijnt
Hoe lang het ook duurt
You tube markus krielen of verzetten heeft geen zin
Liefs
Voor gezamenlijk contact ook fijn kunnen we delen 😄
Omarm je angst je zal het verdwijnt
Hoe lang het ook duurt
You tube markus krielen of verzetten heeft geen zin
Liefs
Voor gezamenlijk contact ook fijn kunnen we delen 😄
Miranda
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik heb al sinds ik 5 jaar ben paniekaanvallen nu terug hevige aanvallen ik neem antidepressiva, maar het heeft zijn tijd nodig, ik heb al "3" depressies achter de rug ik kreeg het terug toen mijn papa stierf en 4 jaar na zijn dood weer hevige oncontroleerbare aanvallen , IK MIS hem enorm en kan het niet aanvaarden dat hij dood is , elke dag vecht ik tegen deze ziekte en het is voor de rest van mijn leven , ik vind het spijtig dat niet iedereen deze ziekte snapt en als je zegt tegen iemand ik heb het moeilijk dan zeggen ze laat je dan opnemen precies of dat zo plezant is om in een instelling te zitten ik heb het al 1 keer meegemaakt, soms zou ik liever een andere ziekte hebben dan deze want ik weet dat deze paniekstoornis blijvend is dus voor de rest van mijn leven .
ANONIEM
> 2 jaar geleden
Heb nog nooit zoiets heftigs meegemaakt (Verhaal 106)
Mijn mama is 3 maanden geleden overleden. Ik heb het hier erg moeilijk mee, zij was voor een groot deel mijn leven. Ik, als 20 jarige meid, heb nog nooit zoiets heftigs meegemaakt. Niets boeide me meer. Ik werd voor een lange tijd gevoelloos. Ik bleef weken in bed omdat ik totaal geen behoefte had aan sociaal contact. Na 3 weken, besloot ik om alles weer op te pakken. Ik ging aan het werk, studie en sprak af met vriend en vriendinnen. Na een week trok ik het opeens niet meer. Alles wat ik deed vermoeide me, zelfs de leuke dingen. Ik kon niet eens meer een drankje doen bij een vriendin thuis. Het maakte niet uit wat ik ging doen, elke keer als ik uit huis ging kreeg ik een paniekaanval. Ik ontwikkelde een paniekstoornis.
Ik wist niet wat me overkwam. Ik vertelde mezelf steeds dat ik me niet zo moest aanstellen, maar ik voelde me echt niet goed. Mijn bubbel dacht dat ik een fysieke ziektehad door de heftige klachten, maar dat bleek niet zo te zijn. Niet iedereen in mijn omgeving snapt wat ik heb en dat maakt het lastig en eenzaam, maar ik heb wel geleerd dat ik mijn behoeften op nummer 1 moet zetten ook al is dat niet sociaal correct. Ik kies nu voor mezelf. Dat zorgde er voor dat ik stap voor stap meer kon ondernemen in mijn dagelijks leven. Toch merk ik dat de paniekaanvallen steeds weer terugkomen. Het maakt me gefrustreerd, want ik wil normaal leven. Iemand tips? En ja, ik ga al naar een rouwverwerker & fysio maar ook dit werkt niet voor mij.
Ik wist niet wat me overkwam. Ik vertelde mezelf steeds dat ik me niet zo moest aanstellen, maar ik voelde me echt niet goed. Mijn bubbel dacht dat ik een fysieke ziektehad door de heftige klachten, maar dat bleek niet zo te zijn. Niet iedereen in mijn omgeving snapt wat ik heb en dat maakt het lastig en eenzaam, maar ik heb wel geleerd dat ik mijn behoeften op nummer 1 moet zetten ook al is dat niet sociaal correct. Ik kies nu voor mezelf. Dat zorgde er voor dat ik stap voor stap meer kon ondernemen in mijn dagelijks leven. Toch merk ik dat de paniekaanvallen steeds weer terugkomen. Het maakt me gefrustreerd, want ik wil normaal leven. Iemand tips? En ja, ik ga al naar een rouwverwerker & fysio maar ook dit werkt niet voor mij.
H
> 2 jaar geleden
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Ik voel met je mee, een verlies van je mama is vreselijk en dat ben je nog aan het verwerken. Wees lief voor jezelf.
Je zet jezelf al op nummer 1 en dat is goed. Je kiest voor jezelf en dat is ook goed! Je maakt goede stappen, maar het kost nu eenmaal tijd. Rouwverwerking is ook een goede stap.
Je gedachten gaan met je aan de haal. Probeer langzaam maar zeker te achterhalen wat die zijn en schrijf ze op.
sterkte!
Je zet jezelf al op nummer 1 en dat is goed. Je kiest voor jezelf en dat is ook goed! Je maakt goede stappen, maar het kost nu eenmaal tijd. Rouwverwerking is ook een goede stap.
Je gedachten gaan met je aan de haal. Probeer langzaam maar zeker te achterhalen wat die zijn en schrijf ze op.
sterkte!
Lady B
> 2 jaar geleden
Ik ga mijn verhaal met jullie delen (Verhaal 110)
Hallo lotgenoten!
Al jaren heb ik last van paniekaanvallen (angst). Ik ben 57 en heb diverse periodes hier last van gehad. Zo ook nu. Ik ga mijn verhaal met jullie delen. Ik hoop dat jullie er wat aan hebben, in welke fase je ook zit.
Vroeger en Nu:
Ik steeds meer gaan begrijpen en begrijp mezelf beter. Veel van deze angsten die een paniekaanval kunnen triggeren zitten in het onbewuste en heb je dus niet door. Wel weet ik dat het helpt om te achterhalen waar de angst vandaan komt.
Wie ben ik:
Overigens ben ik een gevoelig persoon, hou niet zo van veranderingen, analytisch (zoek graag dingen uit), hou van controle, ben perfectionistisch, verantwoordelijk en zorgzaam voor anderen. Ga hier dus ook vaak mijn eigen grenzen over.
Ervaringen:
Als jong volwassen had ik vaak op de eerste en tweede dag van de vakantie last van misselijkheid, overgeven of algeheel een ziek gevoel. Nu weet ik dat dit een signaal was van mijn lichaam die moeite had met het in een andere omgeving zijn. De eerste vormen van paniekaanvallen die zich uitte in lichamelijk klachten. Ik moest letterlijk eerst wennen en stelde ook hoge eisen aan hoe die vakantie moest verlopen (perfect natuurlijk!)
In de jaren erna, vooral met verre reizen ging dat in extreme vorm en werden dit meer paniekaanvallen. Niemand die het begreep, ikzelf ook niet.
Volwassen 30-40: Mijn eerste kat ging dood en ik had nog nooit zoiets meegemaakt. Het gevoel van verdriet en deze ervaring kon ik niet echt verwerken en kreeg opnieuw paniekaanval en een troosteloos gevoel. Voor het eerst met een psycholoog gesproken, snapte er niet veel van en het heeft ook niet geholpen. Het ging ook weer over.
volwassen 40-50: Na een prachtig geplande reis naar Thailand kreeg ik een zeer heftige paniekaanval in het hotel. Ik was nog geen 48 uur in het mooie land en was er eerder geweest. De paniek was zo erg dat ik oim artsen en reisverzekering terug vloog naar Nederland. Binnen 3 dagen was ik weer thuis. Ontgoogeld, teleurgesteld en verdrietig. Hierna toch weer naar huisarts. Niet begrepen en niet geholpen. Ik heb mezelf maar opgeraapt en met veel praten, oefenen en accepteren kon ik toch wel op vakantie, al waren de eerste dagen soms lastig. Over was het dus zeker niet.
Een aantal jaren geleden kwam het spontaan opzetten toen ik thuis was in de tuin. Dat was schrikken want eerder koppelde ik dit aan vakantie (verplaatsen en wennen). Dit kon niet langer zo. Kreeg oxzapam maar dat beviel niet echt. Ja, het maakt je rustiger, maar uiteindelijk op de lange termijn is het geen oplossing. Er is een traject met Max Ernst gestart en ik heb een therapie gehad. Welke weet ik niet. Maar het heeft me niet echt duidelijke handvaten gegeven en het was een rommelig einde van de therapie. Wel wat de triggers waren, maar dat wist ik zelf ook wel. Ik begreep iets meer van paniekaanvallen, heb mindfullness gedaan en ademhalingsoefeningen.
Ziek
De afgelopen 4 jaar heb ik een diagnose en behandeling voor darmkanker gehad. En gelukkig ben ik nu schoon. Controle blijft echter belangrijk dus dat roept telkens stress op. Daar zijn lichte paniekaanvallen, stress en een onrustig gevoel weer en die gaan weg als de uitslag bekend is.
Uiteindelijk is het altijd de vrees voor het onbekende, de angst voor slecht nieuws, slechte uitslagen of ander leed dat we vrezen. Inmiddels kan ik al jaren prima op vakantie mits ik me voorneem dat er niets moet en het geen 'perfecte' tijd moet zijn. Die heb ik dus ook overwonnen!
Ik heb mezelf laten zien hoe sterk ik ben, ik overwon alle behandelingen en ben er nog. Er gebeurde iets ergs en ik heb het ondergaan.
Toch is daarmee kans op de paniekaanval niet weg. Want stress = kans op paniekaanvallen.
Op dit moment voel ik al maanden stress door de gezondheid van mijn man (hartproblemen), de onderzoeken die lang duren (drukte ziekenhuis) en de behandeling die we nog niet weten. (wachten, wachten). Dit maakt de uitkomst onzeker en dus gaat mijn lichaam in de AAN (fight-modus) en krijgt geen rust. In plaats van positief te denken (waarom zou het mis gaan? ) en de controle los te laten over de uitkomst ben ik dus al weken bezig met het volgende ziekenhuis traject. En dat is erg vermoeiend. Maar kan beter! En ik wil beter, anders.
Mijn volgende uitdaging is dus dat ik beter leer omgaan met onverwachte dingen, dingen die veranderen of nu eenmaal gebeuren, ook met gezondheid. Daar waar ik geen controle over heb.
Ik doe elke dag ademhalingsoefening, mindfullness of meditatie. Ik probeer goed te eten, te bewegen en te ontspannen. Stel mijn eisen bij aan mezelf. Ik praat met mijn omgeving. Ik ben liefdevol naar mezelf en probeer bij een paniekaanval, tijdens die hartkloppingen gewoon te blijven zitten en het te ondergaan. Ik WEET dat er niets gaat gebeuren. het is het nare gevoel. Tijdens de aanval stel ik vragen en ben nieuwsgierig. Probeer er naar te kijken en te voelen wat het me wil zeggen. Hierdoor heb ik veel sneller door wat de onderliggende stress is en de triggers zijn. Soms zijn die namelijk ook teveel hooi op de vork nemen, taken en verantwoordelijkheden naar me toe trekken (ongevraagd) en daar vervolgens stress van krijgen. Dat is iets wat ik kan aanpakken. Ook ga ik naar een masseur die alle spieren behandeld zodat die ontspannen.
Ik heb de hulp van de huisarts en POH-GGZ ingeschakeld, heb echt even ondersteuning nodig. En die kan ik krijgen bij een psycholoog. Dit keer ben ik beter voorbereid, weet ik wat ik wil vragen, ben kritisch op de behandeling en streef naar behandeling die mij voorgoed helpt hiermee om te gaan.
Want ik weet zelf ook al heel veel!
Ik wens jullie veel sterkte!
Al jaren heb ik last van paniekaanvallen (angst). Ik ben 57 en heb diverse periodes hier last van gehad. Zo ook nu. Ik ga mijn verhaal met jullie delen. Ik hoop dat jullie er wat aan hebben, in welke fase je ook zit.
Vroeger en Nu:
Ik steeds meer gaan begrijpen en begrijp mezelf beter. Veel van deze angsten die een paniekaanval kunnen triggeren zitten in het onbewuste en heb je dus niet door. Wel weet ik dat het helpt om te achterhalen waar de angst vandaan komt.
Wie ben ik:
Overigens ben ik een gevoelig persoon, hou niet zo van veranderingen, analytisch (zoek graag dingen uit), hou van controle, ben perfectionistisch, verantwoordelijk en zorgzaam voor anderen. Ga hier dus ook vaak mijn eigen grenzen over.
Ervaringen:
Als jong volwassen had ik vaak op de eerste en tweede dag van de vakantie last van misselijkheid, overgeven of algeheel een ziek gevoel. Nu weet ik dat dit een signaal was van mijn lichaam die moeite had met het in een andere omgeving zijn. De eerste vormen van paniekaanvallen die zich uitte in lichamelijk klachten. Ik moest letterlijk eerst wennen en stelde ook hoge eisen aan hoe die vakantie moest verlopen (perfect natuurlijk!)
In de jaren erna, vooral met verre reizen ging dat in extreme vorm en werden dit meer paniekaanvallen. Niemand die het begreep, ikzelf ook niet.
Volwassen 30-40: Mijn eerste kat ging dood en ik had nog nooit zoiets meegemaakt. Het gevoel van verdriet en deze ervaring kon ik niet echt verwerken en kreeg opnieuw paniekaanval en een troosteloos gevoel. Voor het eerst met een psycholoog gesproken, snapte er niet veel van en het heeft ook niet geholpen. Het ging ook weer over.
volwassen 40-50: Na een prachtig geplande reis naar Thailand kreeg ik een zeer heftige paniekaanval in het hotel. Ik was nog geen 48 uur in het mooie land en was er eerder geweest. De paniek was zo erg dat ik oim artsen en reisverzekering terug vloog naar Nederland. Binnen 3 dagen was ik weer thuis. Ontgoogeld, teleurgesteld en verdrietig. Hierna toch weer naar huisarts. Niet begrepen en niet geholpen. Ik heb mezelf maar opgeraapt en met veel praten, oefenen en accepteren kon ik toch wel op vakantie, al waren de eerste dagen soms lastig. Over was het dus zeker niet.
Een aantal jaren geleden kwam het spontaan opzetten toen ik thuis was in de tuin. Dat was schrikken want eerder koppelde ik dit aan vakantie (verplaatsen en wennen). Dit kon niet langer zo. Kreeg oxzapam maar dat beviel niet echt. Ja, het maakt je rustiger, maar uiteindelijk op de lange termijn is het geen oplossing. Er is een traject met Max Ernst gestart en ik heb een therapie gehad. Welke weet ik niet. Maar het heeft me niet echt duidelijke handvaten gegeven en het was een rommelig einde van de therapie. Wel wat de triggers waren, maar dat wist ik zelf ook wel. Ik begreep iets meer van paniekaanvallen, heb mindfullness gedaan en ademhalingsoefeningen.
Ziek
De afgelopen 4 jaar heb ik een diagnose en behandeling voor darmkanker gehad. En gelukkig ben ik nu schoon. Controle blijft echter belangrijk dus dat roept telkens stress op. Daar zijn lichte paniekaanvallen, stress en een onrustig gevoel weer en die gaan weg als de uitslag bekend is.
Uiteindelijk is het altijd de vrees voor het onbekende, de angst voor slecht nieuws, slechte uitslagen of ander leed dat we vrezen. Inmiddels kan ik al jaren prima op vakantie mits ik me voorneem dat er niets moet en het geen 'perfecte' tijd moet zijn. Die heb ik dus ook overwonnen!
Ik heb mezelf laten zien hoe sterk ik ben, ik overwon alle behandelingen en ben er nog. Er gebeurde iets ergs en ik heb het ondergaan.
Toch is daarmee kans op de paniekaanval niet weg. Want stress = kans op paniekaanvallen.
Op dit moment voel ik al maanden stress door de gezondheid van mijn man (hartproblemen), de onderzoeken die lang duren (drukte ziekenhuis) en de behandeling die we nog niet weten. (wachten, wachten). Dit maakt de uitkomst onzeker en dus gaat mijn lichaam in de AAN (fight-modus) en krijgt geen rust. In plaats van positief te denken (waarom zou het mis gaan? ) en de controle los te laten over de uitkomst ben ik dus al weken bezig met het volgende ziekenhuis traject. En dat is erg vermoeiend. Maar kan beter! En ik wil beter, anders.
Mijn volgende uitdaging is dus dat ik beter leer omgaan met onverwachte dingen, dingen die veranderen of nu eenmaal gebeuren, ook met gezondheid. Daar waar ik geen controle over heb.
Ik doe elke dag ademhalingsoefening, mindfullness of meditatie. Ik probeer goed te eten, te bewegen en te ontspannen. Stel mijn eisen bij aan mezelf. Ik praat met mijn omgeving. Ik ben liefdevol naar mezelf en probeer bij een paniekaanval, tijdens die hartkloppingen gewoon te blijven zitten en het te ondergaan. Ik WEET dat er niets gaat gebeuren. het is het nare gevoel. Tijdens de aanval stel ik vragen en ben nieuwsgierig. Probeer er naar te kijken en te voelen wat het me wil zeggen. Hierdoor heb ik veel sneller door wat de onderliggende stress is en de triggers zijn. Soms zijn die namelijk ook teveel hooi op de vork nemen, taken en verantwoordelijkheden naar me toe trekken (ongevraagd) en daar vervolgens stress van krijgen. Dat is iets wat ik kan aanpakken. Ook ga ik naar een masseur die alle spieren behandeld zodat die ontspannen.
Ik heb de hulp van de huisarts en POH-GGZ ingeschakeld, heb echt even ondersteuning nodig. En die kan ik krijgen bij een psycholoog. Dit keer ben ik beter voorbereid, weet ik wat ik wil vragen, ben kritisch op de behandeling en streef naar behandeling die mij voorgoed helpt hiermee om te gaan.
Want ik weet zelf ook al heel veel!
Ik wens jullie veel sterkte!
Lady B
> 2 jaar geleden
Toon reacties
Verberg reacties
Continue paniekaanvallen (Verhaal 109)
Continue paniekaanvallen
Help ik word helemaal moedeloos van mijn aanvallen. De laatste tijd heel erg geworden. Iemand tips?
Help ik word helemaal moedeloos van mijn aanvallen. De laatste tijd heel erg geworden. Iemand tips?
Crayzay
> 2 jaar geleden
Toon reacties
Verberg reacties
Extra hartoverslagen (Verhaal 108)
Bij mij is het begonnen nadat ik doorkreeg dat ik extra hartoverslagen (extrasystolen) had. Bij cardioloog geweest en ze zijn ongevaarlijk. Toch breekt het zweet me uit telkens als ik er 1 krijg. Soms heb ik aanvallen 's-nachts met een heel onregelmatige hartslag. Dan breekt de paniek uit, ik denk dan dat ik dood ga en ik ben dan de hele volgende dag van slag.
Heb onlangs betablokker gekregen die alles rustiger zou moeten maken. Slik die nu 1 week, maar nog weinig van te merken.
Om moedeloos van te worden.
Heb onlangs betablokker gekregen die alles rustiger zou moeten maken. Slik die nu 1 week, maar nog weinig van te merken.
Om moedeloos van te worden.
Bertjan
> 2 jaar geleden
Toon reacties
Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Komt dit door een angststoornis? (Verhaal 105)
Komt dit door een angststoornis?
Regelmatig wanneer ik bijna in slaap val schrik ik even wakker. Mijn partner praat plots tegen mij, mijn baby begint te huilen of ik dreig op de bank in slaap te vallen. De lichte schrikreactie zorgt direct voor een pijn op de borst, bij het hart. Best eng.
De pijn kan ik niet goed omschrijven. Drukkend/beknellend of wat krampachtig. Het is nu de derde nacht op een rij.
Mijn saturatie (96%) en hartslag (65 p.m.) zijn op zo'n moment vrij normaal.
Herkend iemand dit? Dat zou namelijk fijn zijn, bij mijn huisarts kom ik niet verder.
Regelmatig wanneer ik bijna in slaap val schrik ik even wakker. Mijn partner praat plots tegen mij, mijn baby begint te huilen of ik dreig op de bank in slaap te vallen. De lichte schrikreactie zorgt direct voor een pijn op de borst, bij het hart. Best eng.
De pijn kan ik niet goed omschrijven. Drukkend/beknellend of wat krampachtig. Het is nu de derde nacht op een rij.
Mijn saturatie (96%) en hartslag (65 p.m.) zijn op zo'n moment vrij normaal.
Herkend iemand dit? Dat zou namelijk fijn zijn, bij mijn huisarts kom ik niet verder.
Tim
> 2 jaar geleden
Toon reacties
Verberg reacties
Goeie afleiding (Verhaal 104)
Een paniek aan val gehad gister nacht een heftige na tijden
Het begon met malen over dingen toen diarre dun en toen kwan angst werd erger en toen draaide paniek sweten kotsen ik ging op bed liggen me hond kwam bij en ging me afleiden zweet likken en op vrolijken ik was binnen twee minuten van me angst verlost en get was rustig weer. Ik heb sinds twee maand jack russel puppy genomen nou die wil ik nooit meer kwijt is me vriend me maatje in nood een hond helpt echt geloof me wat een fijn beest die je snachts helpt. Uit je panirkaan val.
Ik heb wel een tip voor mensen die ook hebben en gern hond hebben.ga iets in huis doen stofzuigen of schoon maken afleiding is het beste ga muziek op zetten en zing mee helpt echt. Goeie afleiding want dat is wat je nodig hebt om er af te komen
Het begon met malen over dingen toen diarre dun en toen kwan angst werd erger en toen draaide paniek sweten kotsen ik ging op bed liggen me hond kwam bij en ging me afleiden zweet likken en op vrolijken ik was binnen twee minuten van me angst verlost en get was rustig weer. Ik heb sinds twee maand jack russel puppy genomen nou die wil ik nooit meer kwijt is me vriend me maatje in nood een hond helpt echt geloof me wat een fijn beest die je snachts helpt. Uit je panirkaan val.
Ik heb wel een tip voor mensen die ook hebben en gern hond hebben.ga iets in huis doen stofzuigen of schoon maken afleiding is het beste ga muziek op zetten en zing mee helpt echt. Goeie afleiding want dat is wat je nodig hebt om er af te komen
Jacob
> 2 jaar geleden
Toon reacties
Verberg reacties
Angst, trauma en paniek (Verhaal 103)
Sinds vorig jaar ben ik letterlijk op de rem getrapt door mijn eigen lichaam. Het roer moest om en ik stortte ter plekke in. Burnout was het gevolg. Ik ben nu ongeveer 1,5 jaar verder en zit nog in de herstelfases. Ik merk dat er zo ongelooflijk veel emoties en trauma's aan het licht zijn gekomen, die had ik allemaal verstopt of heel hard weggedrukt. Triggers zijn voor mij dat mijn hoofd denkt dat ik in gevaar ben, dus moet ik mezelf regelmatig toespreken dat ik Veilig ben. Ook het zien van heftige dingen, het zien van hulpdiensten met sirenes aan en het horen van harde geluiden overprikkeld mij binnen de kortste keren. Dat met de hulpdiensten waar ik een associatie mee heb komt wss uit vroeger vandaan. Ik ben er nog niet helemaal uit wat er daar vroeger mee is gebeurd waardoor dat is gaan groeien. Ik heb in mijn jeugd geen basis veiligheid gehad van huis uit. Door mijn hooggevoelig empatisch vermogen was ik als kind altijd al meer met anderen bezig als met mezelf. En vorigjaar werd besloten dat dat anders moest. Het heeft me al een hoop geleerd en in een bepaalde richting gebracht. Maar ik wil nog meer leren over mezelf en trauma's kunnen helen.. Vind het vooral het fysieke erg lastig momenteel: het toelaten van zo'n angst of paniekaanval.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Toon reacties
Verberg reacties
Sindsdien voel ik me altijd wat zwak, ziekjes (Verhaal 46)
6 jaar geleden kreeg ik mijn eerste paniekaanval. Sindsdien voel ik me altijd wat zwak, ziekjes , ik kan niet alles aan. 3 jaar geleden werd ik licht overspannen. Had veel lichamelijke klachten maar toch lukte het om door te werken. Tijdens die drie jaar ook nog steeds lichte lichamelijke klachten. 5 weken geleden kreeg ik weer een paniekaanval. Ik dacht dat het een hartaanval was en belde de ambulance. Sindsdien gaat het slecht. Ik zit nu thuis. Heb meerdere aanvallen gehad en heb t gevoel dat t constant sluimert. Ik heb vaak een dichtgeknepen keel of klachten in mijn slokdarm. Ook ben ik erg oplettend op mijn hartslag. Elke nacht is een drama. Zodra ik ga liggen dan voel ik die dichtgeknepen keel opkomen. Of ik schiet overeind zodra ik geen adem krijg. Ik ben echt bang dat ik snachts dood ga. Daarnaast heb ik constant een onwerkelijk gevoel. Alsnog alles om me heen nep is en ik elk moment wakker kan worden. Ik heb opeens angst om te gaan rijden of om de gekste dingen. Steile hellingen, tenten, water noem maar op. Ik kamp ook met depressie en heb nergens meer zin in. Het ergste is misschien nog dat k niet kan ontspannen. Ik kan niet goed slapen, middagdutje of gewoon even zitten. Ik zit de hele dag voor me uit te staren en over het leven te denken. Ik weet niet wat ik hier mee aan moet. Ik sta in de lijst voor de ggz en gebruik oxazepam als het niet gaat. Het is moeilijk voor mij te accepteren dat dit alles vanuit mijn hoofd wordt gestuurd en ik niet ziek ben. Afijn. Tot zover mijn verhaal. Erkenning?
David
> 2 jaar geleden
2
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Hier net zo
Soms zelfs dagen
Van alles geprobeerd
Marcus krielen you tube
Soms zelfs dagen
Van alles geprobeerd
Marcus krielen you tube
Miranda
> 2 jaar geleden
Reactie:
Precies t zelfde word er moedeloos van ben ook al 2 maanden aan het donderen met angst en completen paniek
Anna
> 2 jaar geleden
Na zo'n hobbel in mijn hart wordt ik zenuwachtig (Verhaal 94)
Hallo..
Ik krijg paniek aanvallen na dat mijn hart een slag overslaat...dit voelt voor mij als doodgaan..ik sla dan in paniek op mijn borst of ga overdreven hoesten..als hij dan weer slaat gaat het op hol..ik heb onderzoeken gehad van ecg tot scan en holter daarop zien ze ook wel dat het hobbelt maar het ligt niet aan mijn hart zeggen ze..
Op zich gaat het redelijk waar ik het eerder elke dag had is het nu soms..en toch elke keer weer als het gebeurt denk ik dat ze iets gemist hebben tijdens de onderzoeken.
Ik denk waarom geven ze mij niet iets zoals eem betablokker dan kan mijn hart ook niet meer hobbelen en zijn mijn paniekaanvallen weg?????
Herkent iemand dit.? Na zo.n hobbel in mijn hart wordt ik zenuwachtig em voel ik een paniekaanval op de loer liggen..klaar om toe te slaan..als die komt slaan alle stoppen door bij mij..ga hyperventileren wil 112 bellen want ik ga echt dood.. en dan zit je in de vicieuze cirkel..wat was er nou eerder de paniek of mijn hart hobbel...hmmmwat veroorzaakt nou wat.
Het zijn mi somatische klachten ik voel het echt..heb niet dat ik er ok thuis blijf..eerder tegen overgestelde als er dan wat gebeurt kan ik beter onder de mensen zijn dan heb ik nog kans dat ze me gaan reanimeren.
Wat een verhaal..hoop dat ik hier in niet de enige ben
Ik krijg paniek aanvallen na dat mijn hart een slag overslaat...dit voelt voor mij als doodgaan..ik sla dan in paniek op mijn borst of ga overdreven hoesten..als hij dan weer slaat gaat het op hol..ik heb onderzoeken gehad van ecg tot scan en holter daarop zien ze ook wel dat het hobbelt maar het ligt niet aan mijn hart zeggen ze..
Op zich gaat het redelijk waar ik het eerder elke dag had is het nu soms..en toch elke keer weer als het gebeurt denk ik dat ze iets gemist hebben tijdens de onderzoeken.
Ik denk waarom geven ze mij niet iets zoals eem betablokker dan kan mijn hart ook niet meer hobbelen en zijn mijn paniekaanvallen weg?????
Herkent iemand dit.? Na zo.n hobbel in mijn hart wordt ik zenuwachtig em voel ik een paniekaanval op de loer liggen..klaar om toe te slaan..als die komt slaan alle stoppen door bij mij..ga hyperventileren wil 112 bellen want ik ga echt dood.. en dan zit je in de vicieuze cirkel..wat was er nou eerder de paniek of mijn hart hobbel...hmmmwat veroorzaakt nou wat.
Het zijn mi somatische klachten ik voel het echt..heb niet dat ik er ok thuis blijf..eerder tegen overgestelde als er dan wat gebeurt kan ik beter onder de mensen zijn dan heb ik nog kans dat ze me gaan reanimeren.
Wat een verhaal..hoop dat ik hier in niet de enige ben
Hartje
> 2 jaar geleden
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Ik herken dit heel goed, dit krijgen mensen die last hebben van paniekaanvallen, heb dit een tijdje gehad maar daarna is over gegaan en tot nu toe nooit meer last gehad, het komt door overprikkeling dat heeft mijn huisarts mijn toen heel goed uitgelegd, heb ook eerst onderzoek g had kwam ook niks uit, je moet cafeïne vermijden want dit lokt het meer uit en stress is de grootste boosdoener, waarschijnlijk heb je onbeperkte verdriet of iets waar je je heel druk om hebt gemaakt
Anoniem
> 2 jaar geleden
Hoe kom ik ooit van dit af (Verhaal 102)
Ik heb sinds 3 maanden paniekaanvallen hartslag gaat sneller en ik heb spanning in me mond keel moeilijk slikken en adem halen ik gebruik hiervoor oxepam 5mg dagelijks dan heb ik wat meer rust soms 10 mg per dag. Hoe kom ik ooit van dit af iemand ervaring ermee.
Sevda
> 2 jaar geleden
Toon reacties
Verberg reacties
Die angst gaat bij mij dus nooit weg (Verhaal 100)
Ik begrijp heel erg veel verhalen hier niet. Bijna alle verhalen hier lijken over tijdelijke paniekaanvallen te gaan. Aanvallen die dus na een bepaalde tijd weer over gaan. Dat heb ik dus niet. Ik heb al 15 jaar last van een angststoornis na een aantal zware paniekaanvallen en die angst gaat bij mij dus nooit weg. En dan bedoel ik ook echt NOOIT. De hele dag zit ik met die angst in mijn hoofd. Pas na medicatie, zoals oxazepam, ben ik even tijdelijk van de angst verlost. Zodra het 'pammetje' is uitgewerkt begint het echter weer in alle hevigheid. Ik lees overal dat paniekaanvallen tijdelijk zijn. Dat herken ik dus niet. Zonder medicatie gaat het bij mij non stop door, 24 uur per dag. 4 maanden geleden heb ik mijn medicatie enorm afgebouwd zodat ik dacht te kunnen stoppen. En dat ging ook prima, maanden lang. Ik was er vanaf. Tot afgelopen zondag. De normale koffie thuis was op dus ik nam de sterkere koffie die we voor gasten hebben. Ik dacht dat die koffie alleen sterker was, maar die koffie had ook cafeine. Na ongeveer 4 kopjes koffie ging het mis. Gek gevoel in mijn hoofd en opeens kwamen de herinneringen aan de paniekaanvallen weer terug. En dat is dus nu een week geleden en ik kan het rot gevoel niet meer van me afschudden en zit dus weer middenin de ellende. Opnieuw begonnen met antidepressiva en oxazepam. Het helpt voor een paar uur, maar langer helaas niet. Ik ben dus weer terug bij af. Wat een ellende.
Erik
> 2 jaar geleden
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Hallo erik.
Ik snap je ik heb dit inmiddels nog maar 1 jaar en de angst is bij mij ook elke dag aanwezig. Het neemt zelf heel men leven over. Er zijn periodes waar ik elke dag meerdere paniekaanvalle heb, maar soms ook niks maar dan is de angst wel permanent aanwezig en ben ik altijd onrustig. Ik snap jou verhaal heel goed.. de psycholoog wilt mij geen medicatie geven. Soms voel ik me zo ten einde raad
Ik snap je ik heb dit inmiddels nog maar 1 jaar en de angst is bij mij ook elke dag aanwezig. Het neemt zelf heel men leven over. Er zijn periodes waar ik elke dag meerdere paniekaanvalle heb, maar soms ook niks maar dan is de angst wel permanent aanwezig en ben ik altijd onrustig. Ik snap jou verhaal heel goed.. de psycholoog wilt mij geen medicatie geven. Soms voel ik me zo ten einde raad
Nina
> 2 jaar geleden
Zou een slechte reactie op het vaccin kunnen zijn (Verhaal 101)
Ik las op dit forum berichten die me enorm aan mijn situatie doen denken. Ik ben een meisje rond de 20 jaar. Het begon allemaal toen ik 4 dagen na mijn spuit steken kreeg in mijn hartstreek. Zou een slechte reactie op het vacin kunnen zijn dat weten we niet. Sinds die dag heb ik een enorme angst om dood te gaan of iets aan mijn hart te krijgen. Bijna 1 jaar later heb ik dagelijks paniekaanvallen, soms zelf
In mijn slaap. Alle emoties uiten zich bij mij lichamelijk dus dit maakt het voor mij dubbel zo zwaar. Soms heb ik periodes dat ik de wereld aankan en vaak dat de antst mijn leven overneemt. Soms tijdens zo een aanval heb ik een hartoverslag waardoor ik nog banger wordt, of misselijker. Ik ben al 2 tal keer bij de cardioloog geweest en hij zegt dat er niks aan de hand is. Op een of andere manier geloof ik dat maar niet en nemen men gedachtes alles over. Ik voel me soms zo radeloos. Ik ben rond de 20 en leef als een bejaarde…. Puur door de angst. Ik vermijd situaties ik pas men leven aan om zo veilig mogelijk te zijn. En dat allemaal is enorm moeilijk. Ik ben bovendien ook hoog sensitief wat ook weer een trigger is voor paniekaanvalle. Soms ben ik ten einde raad.
In mijn slaap. Alle emoties uiten zich bij mij lichamelijk dus dit maakt het voor mij dubbel zo zwaar. Soms heb ik periodes dat ik de wereld aankan en vaak dat de antst mijn leven overneemt. Soms tijdens zo een aanval heb ik een hartoverslag waardoor ik nog banger wordt, of misselijker. Ik ben al 2 tal keer bij de cardioloog geweest en hij zegt dat er niks aan de hand is. Op een of andere manier geloof ik dat maar niet en nemen men gedachtes alles over. Ik voel me soms zo radeloos. Ik ben rond de 20 en leef als een bejaarde…. Puur door de angst. Ik vermijd situaties ik pas men leven aan om zo veilig mogelijk te zijn. En dat allemaal is enorm moeilijk. Ik ben bovendien ook hoog sensitief wat ook weer een trigger is voor paniekaanvalle. Soms ben ik ten einde raad.
Nina
> 2 jaar geleden
Toon reacties
Verberg reacties
Ik kan dagen lang ziek op bed liggen (Verhaal 83)
Sinds 2 jaar paniekstoornis en hypogonder...
Is er iemand die dit ook heeft en tips voor me heeft?
Ik kan dagen lang ziek op bed liggen, hoofdpijn misselijk buikpijn, duizelig, spierpijm iemand die t zelfde heeft?
Is er iemand die dit ook heeft en tips voor me heeft?
Ik kan dagen lang ziek op bed liggen, hoofdpijn misselijk buikpijn, duizelig, spierpijm iemand die t zelfde heeft?
Sanne
> 2 jaar geleden
4
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Nou exact dit dus soms ook
Eric
> 2 jaar geleden
Reactie:
Begin ook radeloos te worden constant die duizeligheid zorgt voor dat ik nauwelijks buiten kom en er aan kan werken ik heb het nu een half jaar straight constant die duizeligheid zegt alleen maar ademhalingsoefeningen want er is niets aan de hand ben 22 btw gister geworden en me hele verjaardag niet kunnen vieren door dit gevoel
Eric
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hier precies zo
Erdoorheen gaan nou hoe dan
Afleiding zoeken kan niet
Eten smaakt niks maar eet tussen door toch
Lig ook alleen maar mantatas yecdien
Erdoorheen gaan nou hoe dan
Afleiding zoeken kan niet
Eten smaakt niks maar eet tussen door toch
Lig ook alleen maar mantatas yecdien
Miranda
> 2 jaar geleden
Reactie:
Precies t zelfde met over heel t lichaam spierpijn
Anna
> 2 jaar geleden
Soms krijg ik aanvallen als ik rustig ben (Verhaal 98)
Hey ik zou graag met mensen in contact komen die ook last hebben van paniekaanvallen er voor was ik altijd een heel rustig persoon maar ongeveer een periode van 6 maanden geleden ben ík paniekaanvallen beginnen krijgen, ben ook al 3keer naar de spoed geweest omdat ik er van overtuigd was dat ik een hartaanval kreeg: mijn symptomen zijn meestal steken in de borst, benauwd zijn , tintelingen in de benen en armen en doodgaan. De dokter heeft mij ook iets voorgeschreven om te kalmeren maar het helpt niet echt, soms krijg ik paniekaanvallen als ik rustig ben dus snap niet zo goed wat het triggerd. Ik zou er graag van af geraken iemand tips ?
Anoniem
> 2 jaar geleden
Toon reacties
Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Dokter denkt dat het verslaving is (Verhaal 23)
Ik heb periodes van paniek en angstaanvallen en irrationele paranoïde gedachten. ik heb al verschillende dokters bezocht maar bijna elke dokter weigert mij hier de medicatie voor te schrijven waarvan ik zelf denk dat het best help zijnde temesta 1 MG.
elke dokter denkt dat ik dit doe uit verslavingsproblematiek.
contradictie?
ik drink alcohol in het holst van de nacht om mijn angsten te onderdrukken omdat de dokters weigeren deze medicatie voor te schrijven met de reden dat ik maar moet stoppen met alcohol drinken en effe moet sporten en dan zal alles met de noorderzon verdwijnen.
ik ben ten einde raad.
elke dokter heeft zijn eigen (anti) ''kalmeerpillen'' beleid maar juist omdat ik niet krijg wat ik nodig heb grijp ik naar hetgeen een dokter niet eerst een briefje moet voor schrijven en dat is alcohol.
mijn medisch dossier heeft een verleden van drank, drug misbruik om de angsten te onderdrukken ik heb periodes van maanden geen medicatie, drugs, alcohol gebruikt maar wel enkele bezoeken en de drukbezette spoed dienst in de holst van de nacht smekend om dat pilletje omdat de angst ondragelijk is.
ik begrijp sommige dokters niet, waarom maken ze die medicatie als bijna geen één enkele dokter deze wilt uitschrijven. ik heb intussen 5 dokters gezien 2 ervan hebben mij een doosje aprazolam 0.5 voorgeschreven waarvan ik een halve lat moet nemen om mijn angst onder controle te krijgen.
een arts kent zijn job, de patiënt zijn eigen lichaam.
ik zoek begeleiding maar weiger antidepressivum te nemen.
Temesta is tijdelijk en werkt wanneer ik het nodig heb dat ander is voor het leven en dat wil ik niet.
Diddies
> 2 jaar geleden
4
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Pillen lossen niets op
en je wordt er verslaafd van praat met iemand die je vertrouwt vertelt alles wat je dwars zit
Wil
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi ik Ben een jongen van 20 omdat ik veel drugs heb gebruikt heb ik ook last van paniekaanvalen oftewel angststoornis 😞
De dokter Wilde mij gisteren ook Niks voor schrijven dus heb ik me dealer gevraagd voor oxacepam voor die tijd dronk ik 2 flessen wijn per dag om de paniek te onderdrukken Maar dat doe ik nu all 4 jaar en me lever is dus niet goed meet nu hopen dat oxacepam gaat werken
Geukojan B
> 2 jaar geleden
Reactie:
DEZE BERICHT IS VOOR ALLE MENSEN MET EEN PANIEKAANVAL/STOORNIS !
ik heb er ook in het verleden last van gehad.
Ik heb aan de kalmeringstabletten gezeten ben naar een psycholoog geweest daar kreeg ik voor mij gevoel alleen maar rare vragen bvb heeft u zelfmoordneigingen NEE dat heb ik niet ik ben niet gek. zo willen ze wel laten voordoen. of alsof er iets op dat moment in je leven speelt stress is vaak het meest voorkomend woordje van artsen. Dit alles te hebben gehad en ik zelf weet dat er niets in mijn leven speelt wat dit kan veroorzaken ik had geen geldproblemen een mooie huis lieve en gezonde kinderen en een goed huwelijk. Toen ben ik zelf op internet op zoek gegaan naar wat dit zou kunnen veroorzaken. Ik kwam uit op magnesium tekort. Kijk maar eens naar symptomen van magnesium tekort. (staan veel van je klachten waarschijnlijk bij)
Magnesium wordt niet door het lichaam zelf aangemaakt zoals Vitamine D. Magnesium moet je dus uit je voeding halen het zit veel in spinazie noten en vis als je dit al niet dagelijks eet bouw je dus al een tekort op. ik gebuikte vloeibare magnesium van Floradix dit heeft mij enorm geholpen en ben nu van mijn klachten af. wel voel ik het soms opkomen maar dan ga ik altijd even na wat ik gegeten of gedronken heb. zo kwam ik er ook achter dat cafeïne bij mij ook een aanval opwekte. dus nu ook cafeïnevrije koffie enz. ik hoop dat je hier iets aan heb.
ik zeg altijd baat het niet schaadt het niet.
maar veel mensen hebben een tekort aan magnesium alleen wordt dit vaak niet door een arts gezien. (ze sturen je liever door naar een psycholoog en laten je zorgkosten maken )
ik zou het echt iedereen aanraden.
en Kijk vooral even bij de symptomen van een magnesium tekort geloof me dat er veel dingen bij staan die u ervaart als dat zo is zou ik direct gaan beginnen met het bij slikken van magnesium.
Groetjes Prisella
ik heb er ook in het verleden last van gehad.
Ik heb aan de kalmeringstabletten gezeten ben naar een psycholoog geweest daar kreeg ik voor mij gevoel alleen maar rare vragen bvb heeft u zelfmoordneigingen NEE dat heb ik niet ik ben niet gek. zo willen ze wel laten voordoen. of alsof er iets op dat moment in je leven speelt stress is vaak het meest voorkomend woordje van artsen. Dit alles te hebben gehad en ik zelf weet dat er niets in mijn leven speelt wat dit kan veroorzaken ik had geen geldproblemen een mooie huis lieve en gezonde kinderen en een goed huwelijk. Toen ben ik zelf op internet op zoek gegaan naar wat dit zou kunnen veroorzaken. Ik kwam uit op magnesium tekort. Kijk maar eens naar symptomen van magnesium tekort. (staan veel van je klachten waarschijnlijk bij)
Magnesium wordt niet door het lichaam zelf aangemaakt zoals Vitamine D. Magnesium moet je dus uit je voeding halen het zit veel in spinazie noten en vis als je dit al niet dagelijks eet bouw je dus al een tekort op. ik gebuikte vloeibare magnesium van Floradix dit heeft mij enorm geholpen en ben nu van mijn klachten af. wel voel ik het soms opkomen maar dan ga ik altijd even na wat ik gegeten of gedronken heb. zo kwam ik er ook achter dat cafeïne bij mij ook een aanval opwekte. dus nu ook cafeïnevrije koffie enz. ik hoop dat je hier iets aan heb.
ik zeg altijd baat het niet schaadt het niet.
maar veel mensen hebben een tekort aan magnesium alleen wordt dit vaak niet door een arts gezien. (ze sturen je liever door naar een psycholoog en laten je zorgkosten maken )
ik zou het echt iedereen aanraden.
en Kijk vooral even bij de symptomen van een magnesium tekort geloof me dat er veel dingen bij staan die u ervaart als dat zo is zou ik direct gaan beginnen met het bij slikken van magnesium.
Groetjes Prisella
prisella
> 2 jaar geleden
Reactie:
Dat alcahol gebruik.. Wat je vermeld is heel herkenbaar...
Zonder dat slaap ik niet.
Hele gevechten met me zelf....
Mijn broertje heeft puffers voor zijn adem haling...
Astma...
Ik zelf ben daar nooit voor getest...
Heb zelf nu die puffers ook in gebruik... En merk dat 8 van de 10 keer.... Het helpt..
2 keer van de 10...is het toch een heftigere aanval....
Zeker als je dan niet drinkt...
Het punt is je kent je lichaam het beste.
Je weet wat helpt voor je lichaam..
Maa rop het moment dat je er zelf na gaat vragen...
Krijg je het niet...
Valt me op.....
Mijn advies na jouw...
Weer afspraak maken met de doktor..
Hem vertellen dat je.. Je eigen lichaam het beste kent..
Je alles al geprobeert heb..
En dit wat je aan geeft het beste voor jouw werkt....
Leg uit dat je snapt...ivm je verleden dat er gedacht word verslavings... Blablabla.
Laat me bewijzen... Met de recepten...
Die ik moet krijgen... De hoeveelheid die aan gegeven is... Niet zal over schreiden...
Als je overtuigd bent... Lijkt me dat ze je het geven... En anders ga je in Lelystad naar de huisarts zijn ze wat makkelijker
Zonder dat slaap ik niet.
Hele gevechten met me zelf....
Mijn broertje heeft puffers voor zijn adem haling...
Astma...
Ik zelf ben daar nooit voor getest...
Heb zelf nu die puffers ook in gebruik... En merk dat 8 van de 10 keer.... Het helpt..
2 keer van de 10...is het toch een heftigere aanval....
Zeker als je dan niet drinkt...
Het punt is je kent je lichaam het beste.
Je weet wat helpt voor je lichaam..
Maa rop het moment dat je er zelf na gaat vragen...
Krijg je het niet...
Valt me op.....
Mijn advies na jouw...
Weer afspraak maken met de doktor..
Hem vertellen dat je.. Je eigen lichaam het beste kent..
Je alles al geprobeert heb..
En dit wat je aan geeft het beste voor jouw werkt....
Leg uit dat je snapt...ivm je verleden dat er gedacht word verslavings... Blablabla.
Laat me bewijzen... Met de recepten...
Die ik moet krijgen... De hoeveelheid die aan gegeven is... Niet zal over schreiden...
Als je overtuigd bent... Lijkt me dat ze je het geven... En anders ga je in Lelystad naar de huisarts zijn ze wat makkelijker
Yootje
> 2 jaar geleden
Ze komen vaak totaal onaangekondigd (Verhaal 95)
Ik heb al ruim 20 jaar last van paniekaanvallen.
Ze komen vaak totaal onaangekondigd en ik weet zelf ook niet wat het triggert. Het bestaat vrijwel altijd uit dezelfde opbouw:
- angstig/onrustig gevoel
- snellere ademhaling en kortademig
- kokhalzen
- beven in de bovenbenen
Na een aanval zit ik er finaal doorheen en ben ik uitgeput en moet ik echt bijkomen ervan.
Het maakt mijn dagelijks leven enorm lastig. Ik kom bijna niet buiten er door. Als ik ergens naar toe moet schiet ik meteen in de stress, omdat ik 'weet' dat ik onderweg paniek krijg. Dat is denk ik angst voor de angst ofzo, maar het maakt me fysiek ziek. De heenreis is altijd erger dan de terugreis. Mensen in mijn omgeving snappen het niet en zeggen dat ik me aanstel. Ondanks dat ze me bijna zien overgeven onderweg of aan het huilen ben.
Ik schaam me er heel erg voor, ik ben een man van bijna 40, en ik wou dat ik 'normaal' was. Ik ga nooit op vakantie hierdoor en doe ook nooit leuke dingen. Ik leef eigenlijk alleen maar binnen. Als mijn gezin uit eten gaat of naar een pretpark of een verjaardag dan ga ik dus niet mee. En dat zet best veel druk op de relatie, ik zou graag mee willen. Maar ik weet dat ik ziek word en weg wil en daarmee hun dag verpest, dus blijf ik maar thuis. Deze zomer gaan ze voor een maand op vakantie naar Egypte...zonder mij.
Ze komen vaak totaal onaangekondigd en ik weet zelf ook niet wat het triggert. Het bestaat vrijwel altijd uit dezelfde opbouw:
- angstig/onrustig gevoel
- snellere ademhaling en kortademig
- kokhalzen
- beven in de bovenbenen
Na een aanval zit ik er finaal doorheen en ben ik uitgeput en moet ik echt bijkomen ervan.
Het maakt mijn dagelijks leven enorm lastig. Ik kom bijna niet buiten er door. Als ik ergens naar toe moet schiet ik meteen in de stress, omdat ik 'weet' dat ik onderweg paniek krijg. Dat is denk ik angst voor de angst ofzo, maar het maakt me fysiek ziek. De heenreis is altijd erger dan de terugreis. Mensen in mijn omgeving snappen het niet en zeggen dat ik me aanstel. Ondanks dat ze me bijna zien overgeven onderweg of aan het huilen ben.
Ik schaam me er heel erg voor, ik ben een man van bijna 40, en ik wou dat ik 'normaal' was. Ik ga nooit op vakantie hierdoor en doe ook nooit leuke dingen. Ik leef eigenlijk alleen maar binnen. Als mijn gezin uit eten gaat of naar een pretpark of een verjaardag dan ga ik dus niet mee. En dat zet best veel druk op de relatie, ik zou graag mee willen. Maar ik weet dat ik ziek word en weg wil en daarmee hun dag verpest, dus blijf ik maar thuis. Deze zomer gaan ze voor een maand op vakantie naar Egypte...zonder mij.
Anoniem
> 2 jaar geleden
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Pijnlijk. Ook enigzins herkenbaar
Nu aan het bijkomen van mijn tweede zeer hevige aanval in een week tijd. Nadat het sinds september beter ging en ik alleen wekelijkr milde aanvallen met hartkloppingen kreeg, zit ik mij hier weer zorgen te maken of ik toch echt niet zojuist een hartaanval heb gehad. Hartslag van naar 165 en in recordtempo naar 48 i.c.m. druk op borst, licht en druk in het hoofd en dat soort gekke dingen.
Goede nachtrust, bewegen, ook als dat een korte wandeling is en wel je eigen grenzen opzoeken en steeds een stukje verleggen. Dat is de manier om het significant te verbeteren.
Nu aan het bijkomen van mijn tweede zeer hevige aanval in een week tijd. Nadat het sinds september beter ging en ik alleen wekelijkr milde aanvallen met hartkloppingen kreeg, zit ik mij hier weer zorgen te maken of ik toch echt niet zojuist een hartaanval heb gehad. Hartslag van naar 165 en in recordtempo naar 48 i.c.m. druk op borst, licht en druk in het hoofd en dat soort gekke dingen.
Goede nachtrust, bewegen, ook als dat een korte wandeling is en wel je eigen grenzen opzoeken en steeds een stukje verleggen. Dat is de manier om het significant te verbeteren.
Ook een man
> 2 jaar geleden
Ineens bang voor vanalles (Verhaal 6)
Een jaar geleden gingen mijn moeder en ik op vakantie in Nederland. Lekker tot rust komen in een Van der Valk hotel. Daarnaast lekker shoppen en iedere dag uiteten. We hadden er super veel zin in! We gingen uiteten bij een western rib restaurant. Super leuk aangekleed, leuke muziek, medewerkers allemaal verkleed.
We hadden eten besteld en na ongeveer 10 minuten kreeg ik het bloedheet en werd ik enorm misselijk. Ik zei tegen mijn moeder dat ik mij niet lekker voelde en we hadden meteen het eten gecanceld. Eenmaal in de auto had ik nergens geen last meer van. De volgende dag besluiten we lekker frietjes te eten bij een lokale snackbar. Krijg ik het weer enorm warm en word ineens super misselijk! Twee frietjes op en afgerekend gaan we terug naar het hotel.
Eenmaal aangekomen in het hotel heb ik nergens geen last meer van! Twee weken na de vakantie ga ik met de bus naar het werk, ook in de bus krijg ik ineens een opvlieger en word misselijk. Ik stap bij de eerst volgende halte uit de bus en de misselijkheid is weg.
Ik merk al dat er een soort patroon ontstaat maar niet wetende wat ik had. Naar de huisarts gegaan, bloedonderzoek, echo, darm onderzoeken laten doen. Daar kwam allemaal niks uit. Vervolgens super veel lichamelijke klachten. Last van mijn handen (tunnel syndroom) wat nu ook naar mijn rechtervoet is geschoten. Helaas niet ernstig genoeg voor een operatie en moet het doen met medicijnen en veel rust houden (ik werk in de horeca!).
Er zijn een paar maanden overheen gegaan en heb het maar geaccepteerd maar raar vond ik het wel dat ik ineens misselijk werd op plekken waar veel mensen zijn. Sinds kort een nieuwe functie waarbij ik leiding geef aan mijn collega's, dat neemt de nodige stress met zich mee.
Merk ik dat ik ineens bang ben in het donker, bang ben van dronken mensen, bang ben om te kotsen of mensen te zien kotsen. Iets waar ik nooit geen moeite mee had? Drink geen alcohol meer omdat ik bang was misselijk te worden.
Afgelopen weekend een bruiloft gehad van mijn beste vriendinnetje! Feest zou je denken? Ik ben wakker geworden met een enorm rot gevoel en heb de hele dag gehuild en tegen mijn moeder verteld dat ik niet wilde gaan. Mijn moeder begreep er niks van en zei je moet gaan dat kun je niet maken.
Ik was om 14.00 uur uitgenodigd voor de ceremonie maar kon mezelf er niet toe aanzetten om te gaan. Uiteindelijk met veel moeite zijn we om 20.00 uur de auto ingestapt en zijn we naar het feest gereden. Ik heb enorm veel moeite om dit aan haar te vertellen omdat deze dag om haar moet draaien en niet om mij. Ze is ook lichtelijk teleurgesteld dat ik pas om 20.00 uur kwam opdagen.
Ik vergeef mezelf dit ook niet, maar uitleggen is voor de 'nuchtere' mensen onder ons heel moeilijk. Ik merk dat ik misselijk word wanneer ik naar de bioscoop ga, uiteten ga, in de bus zit, wanneer ik iets heb afgesproken.
Pas drie weken terug ben ik op internet gaan zoeken wat deze symptomen kunnen betekenen en ben me rot geschrokken! Ik ben alleen maar huilerig, voel me rot, of maak me druk over het feit of ik niet snel genoeg weg kan! Oftewel; het vlucht effect.
Ik ben een gelukkig mens en heb niks te klagen maar dit vreet mijn hele sociale leven op! Ik houd iedereen op afstand en ben snauwerig naar mensen die om mij geven. Dit gun ik hun niet en mezelf ook niet! Ik ga binnenkort (wanneer de dokter terug is van vakantie) een afspraak maken en kijken wat we hier aan kunnen doen. Voor wie helpt een psycholoog?
Gail
> 2 jaar geleden
7
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Ik heb precies dit. Ben uiteindelijk voor specifiek 'paniekaanvallen' een psycholoog gegaan. Maar dit heeft niet alles voor mij opgelost aangezien het om veel meer dan paniekaanvallen ging. Zit nu bij een nieuwe psycholoog die me veel informatie geeft over angst en hoe je ermee omgaat. Het heeft me erg geholpen het tegen vrienden te vertellen wat er met me aan de hand is en dat ik niet altijd maar overal mee naartoe kan, omdat dat mij gewoon een hoop angst en stress geeft. Als mensen hier rekening mee houden scheelt het al een hoop stress. Ik heb nog steeds wel eens angst , maar ik kan alweer dingen doen zoals terrassen en onverwachtse dingen doen. Terwijl ik ook opeens bang was van kotsende mensen, alcohol drinken, in openbare ruimtes zitten etc.. Het gaat niet snel, maar ik zie al wel verbetering! Ik heb wel na 1/2 dagen leuke dingen doen minstens 1 dag nodig om bij te komen en dan heb ik ook zin in helemaal niks. Hoop dat dit je wat helpt en anders wil k graag contact met je houden om onze ervaringen te delen. Dit is ook mijn eerste keer dat ik het op internet deel :)
Evi
> 2 jaar geleden
Reactie:
Het is jammer dat je moeder en je vriendin jou niet eens kunnen begrijpen.
Je hebt stress en denk vooral aan jezelf en niet aan socium
Focuseer op jezelf. Uitrusten, lezen, zwemmen.
Anya
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik kreeg ook een leidinggevende functie, zoveel spijt van zit nu met een vette burn out en paniekaanvallen. Na half jaar ietsje verbetering, maar lichaam wil niet wat ik wil helaas.
Jos
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik herken me hier zo erg in! Ik heb nu ook eindelijk hulp hiervoor durven zoeken helaas is de wachttijd 100 dagen tot 1.5 jaar bij de psycholoog. Wat zijn jullie ervaringen hiermee?
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Oh wat herkenbaar.
Ik heb precies hetzelfde en ook op de wachtlijst van de psygoloog.
Gelukkig kan ik elke 3 weken met iemand bij de dokter praten maar die kunnen me niet verder helpen.
Van de week gingen we uiteten met me schoonouders. Onderweg erheen een paniek aanval. Daar ook.
Ik ben zo bang om flauw te vallen ook op die momenten.
Op een gegeven moment zeide we dat we weg gingen en de rust kwam weer boven stress gevoel verdween. Zo apart allemaal.
Ik heb 2 kleine kinderen( 1 en 3) en moet dus dingen.
1 tip, alleen een nachtje weg.
Ik heb het gedaan vorige week en het was zo heerlijk om even alleen tot rust te komen.
In bad , shoppen, uiteten. Weg wanneer je wil.
Voor mij was het erg fijn.
Ik heb precies hetzelfde en ook op de wachtlijst van de psygoloog.
Gelukkig kan ik elke 3 weken met iemand bij de dokter praten maar die kunnen me niet verder helpen.
Van de week gingen we uiteten met me schoonouders. Onderweg erheen een paniek aanval. Daar ook.
Ik ben zo bang om flauw te vallen ook op die momenten.
Op een gegeven moment zeide we dat we weg gingen en de rust kwam weer boven stress gevoel verdween. Zo apart allemaal.
Ik heb 2 kleine kinderen( 1 en 3) en moet dus dingen.
1 tip, alleen een nachtje weg.
Ik heb het gedaan vorige week en het was zo heerlijk om even alleen tot rust te komen.
In bad , shoppen, uiteten. Weg wanneer je wil.
Voor mij was het erg fijn.
Lisa
> 2 jaar geleden
Reactie:
ja heel goed,want daarna was ik er van af en durfde de supermarkt weer in en andere dingen die ik eerst niet meer durfde ,het ligt er denk ik ook aan of het een goede psychotherapeut is en waar je het goed mee kan vinden.
lettie
> 2 jaar geleden
Reactie:
Sinds 3 maanden na het overlijden van mijn echtgenoot, heb ik hier iedere dag mee te maken. Oxazepam verminderd maar haalt het niet weg. Mijn omgeving begint het langzaam vervelend te vinden als ik weer bel tijdens een aanval.
Ik heb geen oplossing maar vind het wel goed te weten dat ik niet alleen sta in deze situatie. Heel veel sterkte
Ik heb geen oplossing maar vind het wel goed te weten dat ik niet alleen sta in deze situatie. Heel veel sterkte
Helma
> 2 jaar geleden
Sinds het overlijden van mijn echtgenoot (Verhaal 97)
Sinds het overlijden van mijn echtgenoot nu 3 maanden geleden, heb ik constant paniekaanvallen.
Ik gebruik al jaren anti depressva en nu ook oxazepam. Daarnaast heb ik regelmatig therapeutische gesprekken, GGZ heeft mijn hulpvraag afgewezen.
Door de paniekaanvallen durf ik steeds minder naar buiten te gaan en sluit ik mezelf steeds meer af van de realiteit van de dag.
Ondanks al mijn pogingen de aanvallen onder controle te houden wordt het zelfs erger.
Herkend iemand dit en zijn er manieren om hiermee om te gaan.
Ik gebruik al jaren anti depressva en nu ook oxazepam. Daarnaast heb ik regelmatig therapeutische gesprekken, GGZ heeft mijn hulpvraag afgewezen.
Door de paniekaanvallen durf ik steeds minder naar buiten te gaan en sluit ik mezelf steeds meer af van de realiteit van de dag.
Ondanks al mijn pogingen de aanvallen onder controle te houden wordt het zelfs erger.
Herkend iemand dit en zijn er manieren om hiermee om te gaan.
Helma
> 2 jaar geleden
Toon reacties
Verberg reacties
Vaccin paniek (Verhaal 80)
mijn paniek is na het vaccineren ontstaan, na een jaar tot anderhalf jaar te hebben getwijfeld over wel of niet vaccineren besloten het wel te doen omdat mijn beroep dat met zich meebrengt en ik een schuldgevoel had als ik het niet deed. Nu weet ik van mij zelf dat ik moeite heb met medicijnen innemen en ik daar ook altijd lichtelijk nerveus van wordt, wat er in zit kan er niet zomaar weer uit.
anyway, ik heb me laten vaccineren, de 1e prik ging goed maar de 2e niet tijdens het wachten werd ik niet goed, ee hele hoge hartslag, druk op de borst, alles begon te tintelen, en erg nare ervaring, en jullie raden het al, ik heb het nog steeds, het gebeurt in de slaap, ik wordt wakker met een bonzend hart en hartkloppingen, ik ben de volgende dag hele maar brak ervan maar moet weer aan het werk, heb een eigen praktijk en kan de klanten niet laten staan.
Meer mensen die het hebben met medicijnen of/en vaccin angst?
in het kader gedeelde smart is halve smart
anyway, ik heb me laten vaccineren, de 1e prik ging goed maar de 2e niet tijdens het wachten werd ik niet goed, ee hele hoge hartslag, druk op de borst, alles begon te tintelen, en erg nare ervaring, en jullie raden het al, ik heb het nog steeds, het gebeurt in de slaap, ik wordt wakker met een bonzend hart en hartkloppingen, ik ben de volgende dag hele maar brak ervan maar moet weer aan het werk, heb een eigen praktijk en kan de klanten niet laten staan.
Meer mensen die het hebben met medicijnen of/en vaccin angst?
in het kader gedeelde smart is halve smart
Anoniem
> 2 jaar geleden
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Hi, Ik heb ook sinds na mijn vaccinatie last van paniek aanvalen en hyperventilatie. Druk in het hoofd druk op de borst. Bang om dood te gaan. Ik blijf dagen lang met last moet ik vakker ziek melden op werk. Ik krijgt continu last van.
Su
> 2 jaar geleden
Ben hier nog wel even zoet mee (Verhaal 28)
Al sinds ik me kan heugen heb ik last van paniek aanvallen. Althans, dat dit paniek aanvallen zijn weet ik pas sinds April toen ik in paniek de dokter belde omdat de aanvallen steeds erger en heftiger werden. De dokter vertelde me dat het vermoedelijk om een (sociale)angststoornis ging en mocht me gelijk in gaan schrijven bij een psycholoog en tot die tijd kon ik bij de Poh-ggz terecht. Daarnaast heb ik ook al jaren last van somberheid klachten wat door deze diagnose alleen maar erger werd. Dat er met mij iets psychisch aan de hand was vond en vind ik nog steeds een beetje moeilijk te verkroppen. Nu sinds een tijd loop ik bij een psycholoog waar ik net een nieuwe behandelaar heb. De exposure oefeningen werken bij mij helaas niet omdat ik daar gek genoeg niks bij voel. Ze vermoeden dat het een dieper liggende oorzaak heeft waardoor we nu zijn begonnen met schema therapie. Dit betekend dat we het nu voornamelijk over het verleden hebben waardoor de somberheidsklachten op het moment alleen maar erger worden. Ik zit nu aan de Oxazepam waar mijn psycholoog me echt vanaf wilt hebben. Maarja ondanks de sociale angststoornis, onderneem ik wel van alles en werk ik wel gewoon nog. De aanvallen blijven alleen steeds vaker terug komen waardoor ik graag de oxazepam blijf slikken. Het liefst zou ik aan de anti depressiva gaan zodat ik af ben van de scherpste kantjes. Maar volgens de psycholoog werkt dat helaas niet zo. Nouja, een heel verhaal maar het komt erop neer dat ik hier nog wel even zoet mee ben.. Maar met 2 kleine kinderen om me heen valt dat nog niet mee! Het lijkt wel alsof ik de enige ben die hier last van heeft. Fijn dat er een forum is waar je dus leest dat ik absoluut niet de enige ben!
Groetjes Rachel
Rachel
> 2 jaar geleden
2
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Hoi, antidepressiva helpt zeker tegen angststoornissen. Gebruik zelf citalopram en voel me veel beter.
Groet,
Emma
Groet,
Emma
Emma
> 2 jaar geleden
Reactie:
Kijk eens op vrouwen kracht site
Miranda
> 2 jaar geleden
Sinds mijn man is overleden (Verhaal 41)
Sinds mijn man is overleden heb ik heel veel paniekaanvallen en hyperventilatie, het komt het meest voor in de nacht. Ik ben ook bang als ik alleen in huis ben dan komt ook vaak de angst. Ik slik 2x per dag oxazepam 10 mg, en ik ben onder behandeling bij het GGZ maar dat heeft nog niet veel geholpen. Ik heb nog steeds paniekaanvallen en heel veel angst en ik huil ook veel! Herkent iemand dit ook, dan hoor ik dat graag!!! Groetjes, Mariah
Mariah
> 2 jaar geleden
2
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Dag Mariah, dat is zeker herkenbaar! Heb ook al jaren last van paniek. Helaas moet moeten we toch heel hard gaan werken om deze aanvallen te onderdrukken. Ik weet dat het verschrikkelijk is. Erg angstig. Maar je bent niet alleen.
Emma
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ja enorm sinds echt scheiding vreselijk
Mira
> 2 jaar geleden
Angst voor de dood maar ook om te leven (Verhaal 93)
Heb al maanden ondragelijke angst.angst voor dood maar ook om te leven.ik weet niet hoe hier mee om te gaan..elke dag is een strijd.heb veel huilbuien.ik wil er zo graag vanaf.maar weet niet hoe..
Herkend iemand dit? En wat helpt?
Herkend iemand dit? En wat helpt?
Monique
> 2 jaar geleden
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Heb al medicijnen citalopram en alprozalam.kom 1x in de week bij psycholoog en heb meditatie oefeningen.maar tot nu toe weinig verbetering.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Ik ben zo opgelucht dat ik nu weet wat er mis is (Verhaal 9)
Hoi aangenaam ik ben kes, ff internet afgezocht naar lotgenoten en shit maar er valt verbazingwekkend weinig te vinden. Maar hey guess what ik heb dus ook een paniekstoornis. Ben ik nog geen half uur geleden achtergekomen trouwens. Moet het ff kwijt. Ik heb ADD en dit maakt het voor mij lastig om alledaagse dingen te doen, zoals tandenpoetsen of mijn wekker zetten. Ik heb altijd wel geweten dat er nog iets anders aan de hand was maar ik had geen idee wat. Mijn eerste paniekaanval kreeg ik toen ik 10 was. Ik speelde handbal toen ik die leeftijd had. Ik zat die middag rustig in de kantine mijn glaasje spa blauw op te drinken toen ik me plotseling heel duizelig begon te voelen en mijn hart heel erg hard ging kloppen. Het enige wat er in mijn hoofd rond ging was "ik ga dood". Dat bleef een paar minuten zo door gaan terwijl ik mezelf probeerde te kalmeren. Dit was tevergeefs. Het werd alleen maar erger en op een gegeven moment begon ik rondjes door de kantine te rennen en te schreeuwen dat ik dood ging. Ik woon in een klein dorpje dus mijn familie was ook aanwezig en we zijn gelijk naar de eerste hulp gereden. Daar vertelde de dokter mij dat het een hyperventilatie aanval was. Ik had op dat moment geen idee wat dat in hield en dat maakte me ook niet zo veel uit, zolang het maar op hield. De dokter zei dat als het een tweede keer gebeurde ik een liedje moest gaan zingen. Mijn juffen en meesters werden op de hoogte gebracht en zo ging ik elke keer als ik een aanval had een liedje zingen. Maar naarmate er jaren voorbij gingen voelde het nog steeds fout. De aanvallen werden heftiger en korter. Ik wist dat dit geen hyperventilatie kon zijn en dit probeerde ik mijn moeder ook uit te leggen, maar zij wilde niet luisteren. Omdat het ook mentaal niet zo goed ging met mij heb ik meerdere psychologen gehad. Geen van hen wist wat er aan de hand was. Tot Anne. Ik heb het altijd moeilijk gehad met over mijn gevoelens praten en ik ga daarom ook liever niet naar psychologen. Maar Anne was een geval apart. Anne begreep mij zoals niemand anders deed en vertelde mij dat mijn klachten leken te lijden naar een angststoornis. Na wat google werk verklaarde dat de aanvallen, maar ik herkende mijzelf er niet in. Ik heb hier weer over geprobeerd te praten met mijn moeder, maar zij geloofde er nog steeds heilig in dat het hyperventilatie aanvallen waren. Ik ben nu 16 en een paar maanden geleden werden de aanvallen veel en veel erger. Ik voel me ook een soort verdoofd de hele tijd. Alles voelt als een droom. Ik ben toen gaan googelen naar medicatie voor een angststoornis (Ik had hier ook met mijn arts over gepraat) en ik zag bij wikipedia een knopje "paniekstoornis" staan. Ik klikte hier op en na het lezen er van was ik in tranen. Ik heb gelijk een afspraak met mijn arts gemaakt. Hij heeft toen een paniekstoornis geconstateerd. Ik heb me nog nooit zo gelukkig gevoelt. Na al die jaren eindelijk weten wat er mis is. Ik kan niet wachten op mijn therapie. Ik hoop dat mensen zich kunnen vinden in mijn verhaal, want ik heb geleerd dat mensen die hetzelfde voelen de enige zijn die je echt zullen begrijpen. Als je ooit iemand nodig hebt om er samen over te praten, voel je vrij me een berichtje te sturen. Mijn instagram is @keskolsteeg
Kes
> 2 jaar geleden
4
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Hoi Bianca, ik heb zelf ook al heel lang last van oa een paniekstoornis, dus weet helaas wat jij mee moet maken, fijn om er samen over te praten.
Mag ik jouw emailadres?
Celine
> 2 jaar geleden
Reactie:
Heey kes.
ik kan je instagram niet vinden, ik heb sinds kort ook last van aanvallen en zou het fijn vinden om het er over te hebben met je 🤗
..
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hier hetzelfde verhaal! 😔
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Welke hulp krijgen jullie hiervoor?
Ben wel benieuwd
Liefs Miranda
Ben wel benieuwd
Liefs Miranda
Miranda
> 2 jaar geleden
de aanvallen verschillen in zwaarte (Verhaal 18)
Sinds ruim 2 jaar heb ik last van paniekaanvallen. Ik ervaar dan hartkloppingen/versnelde hartslag, druk op de borst en kortademigheid. Trillen van spanning en tintelingen op afwisselende plekken, duizelingen en misselijkheid. De aanvallen verschillen vaak wel in zwaarte. Meestal zijn ze licht met alleen tintelingen, spanning en duizeligheid. Heel soms ervaar ik alles bij elkaar. Hierdoor word ik bang om dood te gaan aan bijvoorbeeld een hartaanval. Ik besef me wel dat het de paniek is, daardoor worden de sensaties vaak ook uitgelicht. Maar toch blijf ik denken, wat nou als er echt iets aan de hand is.
Vaak komen de sensaties ook uit het niets dus dan snap ik niet goed wat dan de 'trigger' is. Ik ben al een keer bij een psycholoog geweest maar dat was alleen een begin gesprek. Maar ik wil dit graag ook bespreken met mensen die hetzelfde ervaren en hoe zij het aanpakken .
Steffi
> 2 jaar geleden
5
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Hoi Steffi, Ik herken mij in je verhaal. Zeker dat van die trigger. Het zou ook zo kunnen zijn dat jij verwacht (onbewust) dat er een aanval komt.. (self fulfilling prophecy) Of dat je bijvoorbeeld teveel koffie gehad hebt om zo n aanval uit te lokken. Ten minste dit is wat ik dan denk wat bij mij aan de hand is... Hopelijk heb je er wat aan.
Martijn
> 2 jaar geleden
Reactie:
Herkenbaar. Ik doe aan Cognitieve gedragstherapie bij een psycholoog. Dat helpt echt. Belangrijkste is niet te vechten tegen paniekaanvallen. Dat deed ik ook. Als ik het voel aankomen dan accepteer ik dat en laat het gewoon gebeuren. Dan duurt het korter dan dat je er tegen vecht. Het is allemaal bedachte angst. Uiteindelijk worden de paniekaanvallen steeds korter en verdwijnen. Ik spreek uit ervaring. Kijk ook eens op YouTube naar Wijnand van Dam.
George
> 2 jaar geleden
Reactie:
DEZE BERICHT IS VOOR ALLE MENSEN MET EEN PANIEKAANVAL/STOORNIS !
ik heb er ook in het verleden last van gehad.
Ik heb aan de kalmeringstabletten gezeten ben naar een psycholoog geweest daar kreeg ik voor mij gevoel alleen maar rare vragen bvb heeft u zelfmoordneigingen NEE dat heb ik niet ik ben niet gek. zo willen ze wel laten voordoen. of alsof er iets op dat moment in je leven speelt stress is vaak het meest voorkomend woordje van artsen. Dit alles te hebben gehad en ik zelf weet dat er niets in mijn leven speelt wat dit kan veroorzaken ik had geen geldproblemen een mooie huis lieve en gezonde kinderen en een goed huwelijk. Toen ben ik zelf op internet op zoek gegaan naar wat dit zou kunnen veroorzaken. Ik kwam uit op magnesium tekort. Kijk maar eens naar symptomen van magnesium tekort. (staan veel van je klachten waarschijnlijk bij)
Magnesium wordt niet door het lichaam zelf aangemaakt zoals Vitamine D. Magnesium moet je dus uit je voeding halen het zit veel in spinazie noten en vis als je dit al niet dagelijks eet bouw je dus al een tekort op. ik gebuikte vloeibare magnesium van Floradix dit heeft mij enorm geholpen en ben nu van mijn klachten af. wel voel ik het soms opkomen maar dan ga ik altijd even na wat ik gegeten of gedronken heb. zo kwam ik er ook achter dat cafeïne bij mij ook een aanval opwekte. dus nu ook cafeïnevrije koffie enz. ik hoop dat je hier iets aan heb.
ik zeg altijd baat het niet schaadt het niet.
maar veel mensen hebben een tekort aan magnesium alleen wordt dit vaak niet door een arts gezien. (ze sturen je liever door naar een psycholoog en laten je zorgkosten maken )
ik zou het echt iedereen aanraden.
en Kijk vooral even bij de symptomen van een magnesium tekort geloof me dat er veel dingen bij staan die u ervaart als dat zo is zou ik direct gaan beginnen met het bij slikken van magnesium.
Groetjes Prisella
ik heb er ook in het verleden last van gehad.
Ik heb aan de kalmeringstabletten gezeten ben naar een psycholoog geweest daar kreeg ik voor mij gevoel alleen maar rare vragen bvb heeft u zelfmoordneigingen NEE dat heb ik niet ik ben niet gek. zo willen ze wel laten voordoen. of alsof er iets op dat moment in je leven speelt stress is vaak het meest voorkomend woordje van artsen. Dit alles te hebben gehad en ik zelf weet dat er niets in mijn leven speelt wat dit kan veroorzaken ik had geen geldproblemen een mooie huis lieve en gezonde kinderen en een goed huwelijk. Toen ben ik zelf op internet op zoek gegaan naar wat dit zou kunnen veroorzaken. Ik kwam uit op magnesium tekort. Kijk maar eens naar symptomen van magnesium tekort. (staan veel van je klachten waarschijnlijk bij)
Magnesium wordt niet door het lichaam zelf aangemaakt zoals Vitamine D. Magnesium moet je dus uit je voeding halen het zit veel in spinazie noten en vis als je dit al niet dagelijks eet bouw je dus al een tekort op. ik gebuikte vloeibare magnesium van Floradix dit heeft mij enorm geholpen en ben nu van mijn klachten af. wel voel ik het soms opkomen maar dan ga ik altijd even na wat ik gegeten of gedronken heb. zo kwam ik er ook achter dat cafeïne bij mij ook een aanval opwekte. dus nu ook cafeïnevrije koffie enz. ik hoop dat je hier iets aan heb.
ik zeg altijd baat het niet schaadt het niet.
maar veel mensen hebben een tekort aan magnesium alleen wordt dit vaak niet door een arts gezien. (ze sturen je liever door naar een psycholoog en laten je zorgkosten maken )
ik zou het echt iedereen aanraden.
en Kijk vooral even bij de symptomen van een magnesium tekort geloof me dat er veel dingen bij staan die u ervaart als dat zo is zou ik direct gaan beginnen met het bij slikken van magnesium.
Groetjes Prisella
prisella
> 2 jaar geleden
Reactie:
Dag Steffi (en ieder die dit leest) , zelf heb ik sinds mijn 12e last van angst gevoelens en paniekaanvallen. Inmiddels ben ik 23 en voel ik nog regelmatig gevoelens van angst, verkeerde ademhaling etc. Wat ik lees waar je last van hebt is precies wat een paniekaanval inhoud, de gedachtes zijn écht niet gek die je hebt! Het sleutelwoord hier is "gedachtes" Want uiteindelijk zijn het "maar" gedachtes. Hoe echt het ook voelt....
Wat ik heb geleerd en kan helpen om te doen, is 1: bewust worden van je lichaam op het moment dat je merkt angstig te worden: "oke ik heb 5 vingers, dan ga je die tellen (hardop pratend dit doen is een tip!!) . Verder zijn ademhalings oefeningen leren heel belangrijk, die zullen ook de druk op de borst weghalen. --> het stikkende gevoel kan zijn doordat je waarschijnlijk een hoge ademhaling hebt. Het is eigenlijk je lichaam die zegt: STOP! Ik heb al genoeg lucht! Dan gaat je keel letterlijk een klein beetje nauwer worden puur omdat je lichaam genoeg zuurstof heeft. Je kan dus niet stikken, je hebt juist te veel zuurstof! Daarom zijn ademhalingsoefeningen goed en fijn om te doen. blijf deze NET zo lang doen tot je écht het gevoel hebt weer op ritme te zijn.
2: In een paniekaanval kan HARDOP een boek lezen goed zijn, al verhef je je stem, het zorgt voor een betere ademhaling en afleiding.
3: In een paniekaanval bewust worden van je omgeving. Dus: Kijk naar de kamer waar je in zit, "goh ik zie gordijnen, ik zie een tv, etc.
4: Sluit jezelf aub niet op uit angst! Door dit te doen ga je je hersenen "trainen" en eigenlijk je onderbewustzijn om JUIST sneller angstig te raken, oftewel: je maakt voor jezelf de drempel steeds hoger! Denk aan exposure; door te doen leer je dat iets eigenlijk niet eng hoeft te zijn! Zeg dit dan ook tegen jezelf: "dit was eigenlijk helemaal niet eng. Er is niks ergs gebeurd.
5: POSITIVITEIT: al schrijf je begin van de dag 3 dingen op waar je dankbaar voor bent: ik ben dankbaar dat het mooi weer is vandaag, ik ben dankbaar dat ik in een mooi knus huis woon etc. En het einde van de dag 3 dingen die goed zijn gegaan! En sta er echt bij stil..
Ik kan nog meer dingen opnoemen...
Je zou ook op INSTAGRAM naar accounts zoeken met therapeuten die hiervoor allerlei tips hebben + een platform met mensen die hetzelfde meemaken! Dit helpt mij ook veel :)
Paniekaanvallen kunnen soms een aanleiding hebben maar inderdaad ook uit niet. Onthou dat je ONBEWUST veel indrukken krijgt op een dag en veel gedachtes hebt, dat kan soms eruit komen, maar dat hoeft niet altijd!
Het is vooral belangrijk wat JIJ ermee doet; even lekker wandelen om het hoofd leeg te maken. Een lekker serietje opzetten of yoga/ mindfulness! Een dagboek bijhouden. Praten met iemand of schrijven!!! Vind JOUW manier. Ga leren gedachtes OMZETTEN. "Wat is mijn manier/ trucje/ coping die voor mij het beste werken om rustig te worden en blijven?"
!!!!! Wat ik ook heb geleerd is om CAFEÏNE te VERMIJDEN (koffie, red bull maar ook sigaretten) hier zit een stofje in wat juist "angst" opwekt. Ik ervaar dit zelf namelijk ook altijd zo.
Ik weet niet hoe oud dit bericht is maar hopelijk heb jij of iemand anders er iets aan..... Alle liefde en het komt goed. Ik geloof in je
Wat ik heb geleerd en kan helpen om te doen, is 1: bewust worden van je lichaam op het moment dat je merkt angstig te worden: "oke ik heb 5 vingers, dan ga je die tellen (hardop pratend dit doen is een tip!!) . Verder zijn ademhalings oefeningen leren heel belangrijk, die zullen ook de druk op de borst weghalen. --> het stikkende gevoel kan zijn doordat je waarschijnlijk een hoge ademhaling hebt. Het is eigenlijk je lichaam die zegt: STOP! Ik heb al genoeg lucht! Dan gaat je keel letterlijk een klein beetje nauwer worden puur omdat je lichaam genoeg zuurstof heeft. Je kan dus niet stikken, je hebt juist te veel zuurstof! Daarom zijn ademhalingsoefeningen goed en fijn om te doen. blijf deze NET zo lang doen tot je écht het gevoel hebt weer op ritme te zijn.
2: In een paniekaanval kan HARDOP een boek lezen goed zijn, al verhef je je stem, het zorgt voor een betere ademhaling en afleiding.
3: In een paniekaanval bewust worden van je omgeving. Dus: Kijk naar de kamer waar je in zit, "goh ik zie gordijnen, ik zie een tv, etc.
4: Sluit jezelf aub niet op uit angst! Door dit te doen ga je je hersenen "trainen" en eigenlijk je onderbewustzijn om JUIST sneller angstig te raken, oftewel: je maakt voor jezelf de drempel steeds hoger! Denk aan exposure; door te doen leer je dat iets eigenlijk niet eng hoeft te zijn! Zeg dit dan ook tegen jezelf: "dit was eigenlijk helemaal niet eng. Er is niks ergs gebeurd.
5: POSITIVITEIT: al schrijf je begin van de dag 3 dingen op waar je dankbaar voor bent: ik ben dankbaar dat het mooi weer is vandaag, ik ben dankbaar dat ik in een mooi knus huis woon etc. En het einde van de dag 3 dingen die goed zijn gegaan! En sta er echt bij stil..
Ik kan nog meer dingen opnoemen...
Je zou ook op INSTAGRAM naar accounts zoeken met therapeuten die hiervoor allerlei tips hebben + een platform met mensen die hetzelfde meemaken! Dit helpt mij ook veel :)
Paniekaanvallen kunnen soms een aanleiding hebben maar inderdaad ook uit niet. Onthou dat je ONBEWUST veel indrukken krijgt op een dag en veel gedachtes hebt, dat kan soms eruit komen, maar dat hoeft niet altijd!
Het is vooral belangrijk wat JIJ ermee doet; even lekker wandelen om het hoofd leeg te maken. Een lekker serietje opzetten of yoga/ mindfulness! Een dagboek bijhouden. Praten met iemand of schrijven!!! Vind JOUW manier. Ga leren gedachtes OMZETTEN. "Wat is mijn manier/ trucje/ coping die voor mij het beste werken om rustig te worden en blijven?"
!!!!! Wat ik ook heb geleerd is om CAFEÏNE te VERMIJDEN (koffie, red bull maar ook sigaretten) hier zit een stofje in wat juist "angst" opwekt. Ik ervaar dit zelf namelijk ook altijd zo.
Ik weet niet hoe oud dit bericht is maar hopelijk heb jij of iemand anders er iets aan..... Alle liefde en het komt goed. Ik geloof in je
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Beste Anoniem,
Heel erg bedankt voor je tips. Die ga ik uitproberen.
Ben ik heel dankbaar voor.
Groetjes,
Aida
Heel erg bedankt voor je tips. Die ga ik uitproberen.
Ben ik heel dankbaar voor.
Groetjes,
Aida
Aida
> 2 jaar geleden
Wil je ook je hart luchten?
Mijn eerste paniekaanval was op Mallorca (Verhaal 50)
Sinds 3 jaar paniekaanvallen en pijn in mijn hart!
Ik ben 32 jaar, heb 2 kinderen. Mijn eerste paniekaanval was op Mallorca op de dag dat ik terug zou vliegen met mij gezin. Juli 2018… zal deze dag nooit vergeten! Slecht geslapen en werd wakker met een heel raar gevoel. Ben ik nou misselijk? Ziek? Buikpijn? Een uur later begon ik helemaal te trillen en zweten maar ik kon niet zeggen wat ik precies had! Ik werd gewoon helemaal gek! Mijn man heeft de spoeddokter gebeld en die heeft mij helemaal onderzocht. Niks te vinden natuurlijk en toen kreeg ik een rustgevend middel ingespoten omdat ik naar het vliegveld moest. Werd door personeel van het vliegveld in een kar naar het vliegtuig gebracht! Eenmaal in het vliegtuig was er niks meer aan de hand. Thuis snapte ik er niks van wat er nu gebeurd was. Toch kreeg ik steeds vaker daarna weer een raar gevoel. Pijn in mijn hart en een raar gevoel in mijn hoofd. Bloedonderzoek en darmen laten controleren, alles prima! Alleen wat bloedarmoede. Na zo’n 3 maand weer een heftige paniekaanval… toen wat meer hulp gaan zoeken! Orthomoleculaire arts voor voeding/hormonen.. dan gaat het weer een tijdje goed en dan komt het weer. Toen een Mindfulness cursus gedaan, weinig aan gehad helaas! Af en toe een ontspanningsmassage helpt soms. Ben bij een holistische massage geweest, deed erg pijn en had even het idee dat het gewerkt heeft maar na de vaccinatie deze week ging het weer helemaal mis. Ik ben bang voor files, drukke winkelcentra, vliegvelden, nieuwe plekken/steden en ben altijd in mijn hoofd bezig met ziektes/dood. Ben zo bang om dood te gaan! Ik neem om de paar dagen een kwart Oxazepam en meestal helpt dit. De laatste dagen helaas iets meer nodig gehad, voelde me niet zo lekker en denk gelijk dat ik dood ga door het vaccin. Heb zelf het idee dat het door borstimplantaten komt die ik nu zo’n 4,5 jaar heb. Gelijk bij de eerste paniekaanval dach tik ze moeten er uit. Toen had ik ze net een jaar. Maar iets houdt me toch tegen omdat zoveel mensen paniekaanvallen hebben! Het is elke dag weer overleven. De huisarts wil me antidepressiva geven maar daar ben ik geen voorstander van. Mijn laatste optie is een Psycholoog maar ik heb daar ook weinig vertrouwen in. Er moet iets gebeuren!! Iemand tips?? Ik denk dat ik moet gaan sporten, conditie opbouwen lijkt me wel een goed idee! Toch fijn om hier andere verhalen te lezen en dat ik niet de enige ben…
Ik ben 32 jaar, heb 2 kinderen. Mijn eerste paniekaanval was op Mallorca op de dag dat ik terug zou vliegen met mij gezin. Juli 2018… zal deze dag nooit vergeten! Slecht geslapen en werd wakker met een heel raar gevoel. Ben ik nou misselijk? Ziek? Buikpijn? Een uur later begon ik helemaal te trillen en zweten maar ik kon niet zeggen wat ik precies had! Ik werd gewoon helemaal gek! Mijn man heeft de spoeddokter gebeld en die heeft mij helemaal onderzocht. Niks te vinden natuurlijk en toen kreeg ik een rustgevend middel ingespoten omdat ik naar het vliegveld moest. Werd door personeel van het vliegveld in een kar naar het vliegtuig gebracht! Eenmaal in het vliegtuig was er niks meer aan de hand. Thuis snapte ik er niks van wat er nu gebeurd was. Toch kreeg ik steeds vaker daarna weer een raar gevoel. Pijn in mijn hart en een raar gevoel in mijn hoofd. Bloedonderzoek en darmen laten controleren, alles prima! Alleen wat bloedarmoede. Na zo’n 3 maand weer een heftige paniekaanval… toen wat meer hulp gaan zoeken! Orthomoleculaire arts voor voeding/hormonen.. dan gaat het weer een tijdje goed en dan komt het weer. Toen een Mindfulness cursus gedaan, weinig aan gehad helaas! Af en toe een ontspanningsmassage helpt soms. Ben bij een holistische massage geweest, deed erg pijn en had even het idee dat het gewerkt heeft maar na de vaccinatie deze week ging het weer helemaal mis. Ik ben bang voor files, drukke winkelcentra, vliegvelden, nieuwe plekken/steden en ben altijd in mijn hoofd bezig met ziektes/dood. Ben zo bang om dood te gaan! Ik neem om de paar dagen een kwart Oxazepam en meestal helpt dit. De laatste dagen helaas iets meer nodig gehad, voelde me niet zo lekker en denk gelijk dat ik dood ga door het vaccin. Heb zelf het idee dat het door borstimplantaten komt die ik nu zo’n 4,5 jaar heb. Gelijk bij de eerste paniekaanval dach tik ze moeten er uit. Toen had ik ze net een jaar. Maar iets houdt me toch tegen omdat zoveel mensen paniekaanvallen hebben! Het is elke dag weer overleven. De huisarts wil me antidepressiva geven maar daar ben ik geen voorstander van. Mijn laatste optie is een Psycholoog maar ik heb daar ook weinig vertrouwen in. Er moet iets gebeuren!! Iemand tips?? Ik denk dat ik moet gaan sporten, conditie opbouwen lijkt me wel een goed idee! Toch fijn om hier andere verhalen te lezen en dat ik niet de enige ben…
Laura
> 2 jaar geleden
2
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Beste Laura.
Je bent zeker niet de enige en helaas kan ik me herkennen in je verhaal..
Ik ervaar ook wekelijks klachten en aanvallen. En ook sport ik en probeer ik fit te blijven. Helaas voor mij merk ik dat ook na sporten of inspanning dat ik sneller een aanval krijg waarom?..
Ik denk te veel na als ik na sporten pijn voel of me hart ineens snel gaat duhh als je sport maar als je die aanvallen hebt snap je ook dat je je dan direct zorgen maakt. En dat maakt me nu dus ook dat sporten me deels tegenhoudt.
Ik ben nog niet gevaccineerd omdat ik ook bang ben wat dit in mijn lichaam zal doen helemaal omdat ik corona heb gehad. Echter wil ik ook niet opnieuw ziek worden..tis dubbel gevoel het bang zijn allemaal.
Bij mij heeft de psychologe deels geholpen ze leert je de aanvallen te herkennen en te laten zien hoe je er voor jou het beste mee om kan gaan. Iedereen heeft weer een andere trigger die de aanvallen doet laten komen.
Wellicht is dat wel een tip een gesprek of bezoek kan geen kwaad en je bent zeker niet de enige die dit meemaakt.
Andere tips zijn ademhalings oefeningen welke ik ook probeer uit te voeren soms helpen ze top en soms slaat de aanval zo door dat het even niet lukt.
Maar wat je benoemd aan de anti depressiva ik zou het ook niet willen gelieve zolang mogelijk geen medicijnen
Ik laat me nu doorverwijzen voor therapie. Ben benieuwd of dit me verder zal helpen.
Hoop dat het snel beter gaat. Wees bewust je bent iig niet allen.. :) sterkte
Chantal
Je bent zeker niet de enige en helaas kan ik me herkennen in je verhaal..
Ik ervaar ook wekelijks klachten en aanvallen. En ook sport ik en probeer ik fit te blijven. Helaas voor mij merk ik dat ook na sporten of inspanning dat ik sneller een aanval krijg waarom?..
Ik denk te veel na als ik na sporten pijn voel of me hart ineens snel gaat duhh als je sport maar als je die aanvallen hebt snap je ook dat je je dan direct zorgen maakt. En dat maakt me nu dus ook dat sporten me deels tegenhoudt.
Ik ben nog niet gevaccineerd omdat ik ook bang ben wat dit in mijn lichaam zal doen helemaal omdat ik corona heb gehad. Echter wil ik ook niet opnieuw ziek worden..tis dubbel gevoel het bang zijn allemaal.
Bij mij heeft de psychologe deels geholpen ze leert je de aanvallen te herkennen en te laten zien hoe je er voor jou het beste mee om kan gaan. Iedereen heeft weer een andere trigger die de aanvallen doet laten komen.
Wellicht is dat wel een tip een gesprek of bezoek kan geen kwaad en je bent zeker niet de enige die dit meemaakt.
Andere tips zijn ademhalings oefeningen welke ik ook probeer uit te voeren soms helpen ze top en soms slaat de aanval zo door dat het even niet lukt.
Maar wat je benoemd aan de anti depressiva ik zou het ook niet willen gelieve zolang mogelijk geen medicijnen
Ik laat me nu doorverwijzen voor therapie. Ben benieuwd of dit me verder zal helpen.
Hoop dat het snel beter gaat. Wees bewust je bent iig niet allen.. :) sterkte
Chantal
Chantal
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi Laura,
Ik herken wat dingen in jou verhaal. Ik heb 24/7 het gevoel van paniek/gejaagdheid. Ik heb koude rillingen, inwendig trillen, vreselijk moe, gevoel niet normaal te kunnen in en uitademen.
Ik slaap niet en kan mij totaal niet ontspannen.
Ik had ook siliconenprotheses en heb deze in november laten verwijderen. Ik had ze al vanaf 2004 vanwege borstkanker.
Inmiddels ben ik 4,5 maand verder en helaas zijn mijn klachten er nog volop. Ik had zo gehoopt dat ik weer zou opknappen. Ik heb ook nog de gedachte dat het door de overgang kan komen.
Ik heb echt geen idee waarom mij dit is overkomen. Ik heb een heel rustig leven en geen narigheid. Ik snap gewoon niet waarom ik mij zo ellendig voel. Ik kan zelfs niet werken. Ik blijf hopen dat ik mij op een dag weer beter ga voelen. En of het door de siliconenprotheses komt daar twijfel ik heel erg aan. Ondanks dat ben ik wel heel blij dat ze eruit zijn. Ze zweten en kunnen lekken dus het is slecht voor de gezondheid.
Beterschap, en hou je taai
Groetjes Roos
Ik herken wat dingen in jou verhaal. Ik heb 24/7 het gevoel van paniek/gejaagdheid. Ik heb koude rillingen, inwendig trillen, vreselijk moe, gevoel niet normaal te kunnen in en uitademen.
Ik slaap niet en kan mij totaal niet ontspannen.
Ik had ook siliconenprotheses en heb deze in november laten verwijderen. Ik had ze al vanaf 2004 vanwege borstkanker.
Inmiddels ben ik 4,5 maand verder en helaas zijn mijn klachten er nog volop. Ik had zo gehoopt dat ik weer zou opknappen. Ik heb ook nog de gedachte dat het door de overgang kan komen.
Ik heb echt geen idee waarom mij dit is overkomen. Ik heb een heel rustig leven en geen narigheid. Ik snap gewoon niet waarom ik mij zo ellendig voel. Ik kan zelfs niet werken. Ik blijf hopen dat ik mij op een dag weer beter ga voelen. En of het door de siliconenprotheses komt daar twijfel ik heel erg aan. Ondanks dat ben ik wel heel blij dat ze eruit zijn. Ze zweten en kunnen lekken dus het is slecht voor de gezondheid.
Beterschap, en hou je taai
Groetjes Roos
Roos
> 2 jaar geleden
Als het terugkeert, altijd heftiger dan daarvoor (Verhaal 92)
Hallo iedereen,
Ik heb al 11 jaar last van paniekaanvallen, met pieken en dalen. Verschillende behandelingen gehad, verschillende “ onderliggende “ oorzaken aangepakt. & het blijft terug komen. 2x bij de logopedie geweest voor de ademhalingsoefeningen & technieken. Nou ben ik er oprecht klaar mee, me werk lijd er onder & elkedag wordt steeds zwaarder.
Nou vraag ik mij af of anderen het ook hebben dat het terug komt & altijd heftiger! Als het dan terug keert is het altijd heftiger dan daarvoor..
Lees graag jullie reacties!
Mvg
Ik heb al 11 jaar last van paniekaanvallen, met pieken en dalen. Verschillende behandelingen gehad, verschillende “ onderliggende “ oorzaken aangepakt. & het blijft terug komen. 2x bij de logopedie geweest voor de ademhalingsoefeningen & technieken. Nou ben ik er oprecht klaar mee, me werk lijd er onder & elkedag wordt steeds zwaarder.
Nou vraag ik mij af of anderen het ook hebben dat het terug komt & altijd heftiger! Als het dan terug keert is het altijd heftiger dan daarvoor..
Lees graag jullie reacties!
Mvg
AB
> 2 jaar geleden
Toon reacties
Verberg reacties
Paniekaanvallen en prozac (Verhaal 90)
Hallo allemaal,
Ik heb in het verleden ook last gehad van paniekaanvallen, straatvrees etc.
Toentertijd kwam Prozac op de markt als het wondermedicijn. Een groot nadeel is dar het de klachten sterk verergerd in de eerste weken. Dat heb ik geweten, ik was toen zoo angstig dat je bang bent om compleet door te draaien. Deze medicijnen moet je nooit zonder hulp gaan gebruiken.
Na zeker 15 jaar gebruik en klachtenvrij te zijn ben ik gaan minderen met Prozac om uiteindelijk helemaal ermee te stoppen. Dit had ik nooit moeten doen want sinds kort na een stressperiode is alles weer teruggekomen.
Probleem is dat ik bang ben om weer met Prozac te beginnen vanwege de heftige bijwerkingen waarvan ik last ga krijgen.
Je bent bang om gek te worden (net als bij een paniekaanval), bang om jezelf of iemand anders iets aan te doen terwijl je normaal zo helemaal niet bent. Toentertijd werd en word er beweerd dat je een serotonine tekort heb wat deze klachten veroorzaken. Dan vraag ik mij af of andere therapieën zouden helpen terwijl het een medisch probleem zou zijn. Maar aan de andere kant was ik wel ruim 3 jaar zonder Prozac klachtenvrij.weet niet hoelang ik dit nog aankan.
Ik heb in het verleden ook last gehad van paniekaanvallen, straatvrees etc.
Toentertijd kwam Prozac op de markt als het wondermedicijn. Een groot nadeel is dar het de klachten sterk verergerd in de eerste weken. Dat heb ik geweten, ik was toen zoo angstig dat je bang bent om compleet door te draaien. Deze medicijnen moet je nooit zonder hulp gaan gebruiken.
Na zeker 15 jaar gebruik en klachtenvrij te zijn ben ik gaan minderen met Prozac om uiteindelijk helemaal ermee te stoppen. Dit had ik nooit moeten doen want sinds kort na een stressperiode is alles weer teruggekomen.
Probleem is dat ik bang ben om weer met Prozac te beginnen vanwege de heftige bijwerkingen waarvan ik last ga krijgen.
Je bent bang om gek te worden (net als bij een paniekaanval), bang om jezelf of iemand anders iets aan te doen terwijl je normaal zo helemaal niet bent. Toentertijd werd en word er beweerd dat je een serotonine tekort heb wat deze klachten veroorzaken. Dan vraag ik mij af of andere therapieën zouden helpen terwijl het een medisch probleem zou zijn. Maar aan de andere kant was ik wel ruim 3 jaar zonder Prozac klachtenvrij.weet niet hoelang ik dit nog aankan.
John
> 2 jaar geleden
Toon reacties
Verberg reacties
Ik wil anti depressvia/fluoxterine gaan proberen tegen angsten (Verhaal 60)
Ik heb sinds een aantal maanden erg veel last van paniekaanvallen. Ik heb toen gedacht dat ik alleen wat overspannen was en een reactie van lichaam was dat ik moest ontspannen maar de enorme angst bleef en werd steeds erger. In paniekaanvallen heb ik constant het gevoel dat ik de controle over mn lichaam verlies en weg ga vallen en dood ga waardoor ik constant aan het vechten ben. Ik heb tintelingen in mn linker arm en spierpijn in mn benen, hartkloppingen en steken in mn borst. Verder gaan mn handen en voeten zweten en worden heel koud en het voelt vreselijk eng waardoor ik nog banger en banger worden en het ook heel eng vindt om alleen thuis te zijn voor t geval ik echt dood ga. Meestal heb ik het de hele nacht en doordat mijn lichaam in een “vluchtreactie” zit, kan ik ook niet in slaap komen en schrik ik steeds wakker als ik bijna in slaap val. Hierdoor lig ik nachten wakker.. ik heb t gevoel dat iedereen om heen geen idee heeft wat ik voel en vindt dat ik me aanstel waardoor ik het probeer in te houden en t dan juist alleen maar erger wordt en nu ook veel thuis ben en weinig de deur uit ga, terwijl ik hiervoor een heel sociaal leven had… na meerdere gesprekken met psycholoog en fysio (voor ontspanning) gaat t niet weg. Heb vroeger ook heel erg hyponchdie gehad (angst voor ziektes) dus denk toch een angst stoornis. Wil nu anti depressvia/fluoxterine gaan proberen tegen angsten. De dokter ziet dit als enige oplossing. Hebben julie hier ervaring mee?
Aniek
> 2 jaar geleden
3
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Hi Aniek,
Ik herken mezelf op best veel punten zoals ik ze teruglees in je verhaal.
Praten helpt! Probeer dit ook te delen met mensen die je echt vertrouwd.
Mocht je je ei kwijt willen en er persoonlijk over praten hoor ik het graag van je!
Ik herken mezelf op best veel punten zoals ik ze teruglees in je verhaal.
Praten helpt! Probeer dit ook te delen met mensen die je echt vertrouwd.
Mocht je je ei kwijt willen en er persoonlijk over praten hoor ik het graag van je!
Rens
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik heb precies dezelfde klachten als jij. Ook ik heb Anti depressiva voorgeschreven kregen maar ik ga er niet aan beginnen. Het heeft zoveel bijwerkingen en als je er weer mee moet stoppen is een drama.
Al de klachten die jij ( en ik ook) hebt komen door de hyperventilatie die jij zo te lezen ook hebt.
Ik speur het internet af voor allerlei cursussen en ben uitgekomen bij bureau Breinfijn. Daar heb je echt iets aan. Ik praat ook met een psycholoog. En gisteren heb ik A Vogel rustgevend gekocht. Werkt ook bij stemmingswisselingen. Ik voel nu duidelijk verschil. Misschien heb je hier iets aan.
Sterkte.
Al de klachten die jij ( en ik ook) hebt komen door de hyperventilatie die jij zo te lezen ook hebt.
Ik speur het internet af voor allerlei cursussen en ben uitgekomen bij bureau Breinfijn. Daar heb je echt iets aan. Ik praat ook met een psycholoog. En gisteren heb ik A Vogel rustgevend gekocht. Werkt ook bij stemmingswisselingen. Ik voel nu duidelijk verschil. Misschien heb je hier iets aan.
Sterkte.
Astrid
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik ben 23 en heb hier nu zo'n 10 jaar "ervaring" mee. Ik heb veel moeten vechten tegen mijn gedachtes en doe dat nog steeds, gelukkig een stuk minder tegenwoordig dan voorheen. Bij angst voor uit de deur te gaan, ga ik juist uit de deur, het is vechten en k*t om te doen maar uit angst binnen blijven vóór angst maakt het juist erger. Het mentale stuk waar je eigen gedachtes je voor de gek houden en willen kwellen, dat maakt dit alles zo verschrikkelijk.
Ik wil alleen tegen je zeggen om zoveel mogelijk anti depressiva te ontwijken en onderzoek te doen naar natuurlijke medicatie. Anti depressiva maakt meer kapot dan dat het je helpt... de bijwerkingen en hoe je lichaam er een soort "verslaafd" aan raakt...
Misschien kun je kijken bij de natuurwinkel of A vogel proberen voor de natuurlijke oplossing. Verder zijn meer mogelijkheden dan je denkt om hiermee om te gaan of het jezelf fijner en gemakkelijker te maken. Denk bijvoorbeeld aan een lotgenoten groep, er zijn groepen waar mensen ook samen komen om in real life dingen te delen. Ik heb gehoord dat dit ook fijn kan zijn.
Verder kan het fijn zijn om fysieke klachten, fysiek aan te pakken, zoals bij gespannenheid gaan wandelen. Bij mentale, zoals een negatieve gedachten spiraal deze aan te pakken door op te gaan schrijven. Sporten doet ook veel goeds.
Het is niet alleen de medicatie die ondersteuning geeft, maar alle fronten waar je jezelf het meeste mee kan helpen.
Dit helpt mij persoonlijk enorm (schrijven, sporten, praten, rescue spray van kruidvat, ademhalingsoefeningen etc). Hopelijk heb je een klein beetje hier iets aan!! Sterkte!
Ik wil alleen tegen je zeggen om zoveel mogelijk anti depressiva te ontwijken en onderzoek te doen naar natuurlijke medicatie. Anti depressiva maakt meer kapot dan dat het je helpt... de bijwerkingen en hoe je lichaam er een soort "verslaafd" aan raakt...
Misschien kun je kijken bij de natuurwinkel of A vogel proberen voor de natuurlijke oplossing. Verder zijn meer mogelijkheden dan je denkt om hiermee om te gaan of het jezelf fijner en gemakkelijker te maken. Denk bijvoorbeeld aan een lotgenoten groep, er zijn groepen waar mensen ook samen komen om in real life dingen te delen. Ik heb gehoord dat dit ook fijn kan zijn.
Verder kan het fijn zijn om fysieke klachten, fysiek aan te pakken, zoals bij gespannenheid gaan wandelen. Bij mentale, zoals een negatieve gedachten spiraal deze aan te pakken door op te gaan schrijven. Sporten doet ook veel goeds.
Het is niet alleen de medicatie die ondersteuning geeft, maar alle fronten waar je jezelf het meeste mee kan helpen.
Dit helpt mij persoonlijk enorm (schrijven, sporten, praten, rescue spray van kruidvat, ademhalingsoefeningen etc). Hopelijk heb je een klein beetje hier iets aan!! Sterkte!
anoniem
> 2 jaar geleden
Ik wil graag leren (Verhaal 40)
Hoi,
Zelf heb ik geen verhaal of een ervaring die ik met jullie kan delen. Ik ben sinds kort begonnen met een extra opleiding. Uit boeken lezen over paniek en angststoornissen vind ik lastig en daarom ben ik aan het zoeken naar ervaringsverhalen. Ik denk dat ik het door van personen zelf te horen beter kan begrijpen en hiervan kan leren. Helaas is het nu lastiger om op de mens af te stappen en te vragen. Zo ben ik hier terecht gekomen.
Mijn vraag aan jullie; zouden 1 of 2 personen een paniekaanval voor mij kunnen omschrijven vanuit jullie eigen ervaring?
Zelf heb ik geen verhaal of een ervaring die ik met jullie kan delen. Ik ben sinds kort begonnen met een extra opleiding. Uit boeken lezen over paniek en angststoornissen vind ik lastig en daarom ben ik aan het zoeken naar ervaringsverhalen. Ik denk dat ik het door van personen zelf te horen beter kan begrijpen en hiervan kan leren. Helaas is het nu lastiger om op de mens af te stappen en te vragen. Zo ben ik hier terecht gekomen.
Mijn vraag aan jullie; zouden 1 of 2 personen een paniekaanval voor mij kunnen omschrijven vanuit jullie eigen ervaring?
Charlotte
> 2 jaar geleden
4
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Het voelt alsof je stikt, je hart gaat tekeer en je wil vooral vluchten maar je weet niet waarvoor. Ik ga meestal trillen en klappertanden. Je denkt alleen maar ik ga dood, er is iets niet goed met mij!
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik raak dan alles kwijt, alsof ik in een andere wereld beland. De gedachten blijven maar komen en komen en nemen me helemaal over totdat ik in totale paniek raak. Soms duurt dit bij mij 15 minuten maar het kan ook 2 uur duren. De angsten nemen je helemaal over en je hebt het gevoel dat je ernstig ziek word of dat je doodgaat. Waar ik ook veel last van heb is onzekerheid wanneer ik niet in een aanval zit. Bang zijn voor wanneer ik er weer een krijg en bang zijn dat dat wat ik voel misschien toch wel echt is.
Lisa
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik ben 34 en heb ook hele erge aanvallen zoals vandaag nog wederom langs de dokter en bloeddruk en temperatuur allemaal goed.
Maar trillen, zweten en raar gevoel in me handen alsof ik gewoon geen controle heb en waziger zien met soms druk op borst en korter ademen. Hartslag op standje 190 en gewoon op het werk. Ik raakte compleet in paniek en ben nu nog steeds kapot ervan. Dag erna last van mijn ribben als soort heftige spierpijn. Door aanspanning. En na de aanvallen intense vermoeidheid.
Ik ben 34 en heb ook hele erge aanvallen zoals vandaag nog wederom langs de dokter en bloeddruk en temperatuur allemaal goed.
Maar trillen, zweten en raar gevoel in me handen alsof ik gewoon geen controle heb en waziger zien met soms druk op borst en korter ademen. Hartslag op standje 190 en gewoon op het werk. Ik raakte compleet in paniek en ben nu nog steeds kapot ervan. Dag erna last van mijn ribben als soort heftige spierpijn. Door aanspanning. En na de aanvallen intense vermoeidheid.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Alsof je levend begraven bent
Mathijs
> 2 jaar geleden
Tien keer zo erg teruggekomen (Verhaal 37)
Al een aantal jaar heb ik inmiddels last van een angst- en paniekstoornis. Toen het nog milde klachten waren heb ik een traject doorlopen bij een psycholoog en heb ik medicatie gehad. Na een stabiele periode van ongeveer 2 jaar is vorig jaar oktober plots mijn stoornis teruggekomen en voor mijn gevoel nog 10 keer zo erg. Achteraf gezien is het hiervoor ook niet juist behandeld. Wat deze uitbarsting getriggerd heeft is een aura (migraine) aanval die erg beangstigend was voor mij. Mijn zicht nam af aan beide kanten en mijn armen tintelden volledig. Sinds dien kamp ik dagelijks met paniekaanvallen en heb ik veel angst.
Ik ben ontzettend gefocust op alles wat ik in mijn lichaam voel. Bij alles heb ik rampgedachtes, ik ben altijd bang dat er iets ergs gaat gebeuren. Ben ik bang dat mijn hart het begeeft omdat die zo hart slaat, dat ik een hersentumor heb omdat ik soms licht in mijn hoofd ben en ben ik bang dat ik een allergische reactie krijg van eten, terwijl ik dit mijn hele leven lang al eet.
Inmiddels heb ik een aantal medicamenten geprobeerd maar had helaas last van teveel bijwerkingen. Nu ben ik bezig met een 2e traject bij een andere psycholoog, gelukkig heb ik haar meer vertrouwen. Het is wel ontzettend eng om deze angsten onder ogen te zien. Zeker omdat ik ook moet gaan starten van het bewust oproepen van paniekaanvallen.
Ik hoop deze donkere periode snel achter mij te kunnen laten en weer te kunnen genieten van alles en niet de hele dag meer in die flight or fight modus te zitten, het put me zowel mentaal als fysiek ontzettend uit (en dan nog niet in slaap kunnen vallen 's avonds...)
Sterkte aan iedereen die ook in deze moeilijke periode zit en weet dat je niet alleen bent.
Daniëlle
> 2 jaar geleden
3
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Kan een hypnose therapeut u misschien helpen om van die angsten af te geraken
Josette P
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi , ik weet hoe je je voelt,pff..... afschuwelijk!
Wat bij mij helpt is dit.
Als IK er ben is de dood er niet.
Als de dood er is ben IK er niet.
Ik dan dik gedrukt
Want uiteindelijk ben je bang om te sterven.
Sterkte en liefs
Elaine
Wat bij mij helpt is dit.
Als IK er ben is de dood er niet.
Als de dood er is ben IK er niet.
Ik dan dik gedrukt
Want uiteindelijk ben je bang om te sterven.
Sterkte en liefs
Elaine
Elaine L.
> 2 jaar geleden
Reactie:
Dat is het idd de angst om te sterven..daar hebben wij geen controle over.
Als ik geen paniekaanval heb kan ik het allemaal wel relativeren. Dat er niks gebeurt met je hart tijdens een paniekaanval..maar als ik er midden inzit denk ik de meeste keren toch " het is mijn hart, ik ga dood" is de paniek weer voorbij kan ik weer relativeren maar dan denk ik weer hoe vervelend het is dat het zomaar de kop op lan steken en daar wordt je dan weer onrustig van.
Daardoor sta je eigenlijk altijd op standje "aan"
Ik twijfel nu erg aan het nemen van medicijnen tegen angst voor een langere tijd of toch nog proberen zo door te gaan..het gaat redelijk probeer rustig te blijven em ademhaling oefeningen te doen tijdens de aanval zodat iig mijn hartslag naar beneden gaat. Het duurt nog wel een halve dag voordat alles weer enig sinds normaal voelt.
Zou een angstremmer zoals citalopram dit kunnen oplossen?
Als ik geen paniekaanval heb kan ik het allemaal wel relativeren. Dat er niks gebeurt met je hart tijdens een paniekaanval..maar als ik er midden inzit denk ik de meeste keren toch " het is mijn hart, ik ga dood" is de paniek weer voorbij kan ik weer relativeren maar dan denk ik weer hoe vervelend het is dat het zomaar de kop op lan steken en daar wordt je dan weer onrustig van.
Daardoor sta je eigenlijk altijd op standje "aan"
Ik twijfel nu erg aan het nemen van medicijnen tegen angst voor een langere tijd of toch nog proberen zo door te gaan..het gaat redelijk probeer rustig te blijven em ademhaling oefeningen te doen tijdens de aanval zodat iig mijn hartslag naar beneden gaat. Het duurt nog wel een halve dag voordat alles weer enig sinds normaal voelt.
Zou een angstremmer zoals citalopram dit kunnen oplossen?
Petra
> 2 jaar geleden
Ooit hoop ik mijn leven weer in balans te krijgen (Verhaal 85)
Hoi,
Sinds vorig jaar december heb ik vaak last van paniek en angstaanvallen, hier ben ik voor in behandeling geweest bij een psycholoog. Even ging het goed en begon ik weer langzaam mijn leven op te pakken. Afgelopen week ging het in één keer heel slecht, de hele dag door paniekaanvallen waar ik gewoon niet vanaf kwam. Mijn gedachtens werden verschrikkelijk donker en heb er meerdere keren aan gedacht om er gewoon een einde aan te maken. Gelukkig heb ik hulp ingeroepen bij mijn huisarts, psycholoog en ouders en vrienden die mijn nu zoveel mogelijk proberen te steunen. Mijn moeder is nu vaak bij mij thuis om te zorgen dat ik geen dingen doe waar ik spijt van ga krijgen. De paniek en de angst is er nog steeds maar nu samengevoegd met een verschrikkelijke woede naar mijzelf toe die ik niet weet hoe ik moet uiten. Van de huisarts heb ik oxazepan gekregen en tamezepan om te slapen, helaas werkt de oxazepan bij mij niet goed, ik denk dat ik van natuure een hoge tolerantie ervoor heb. Meerdere keren per dag slik ik een pil maar pas eind middag/ avond lijkt dit te werken, dit is dan de 3e en laatste pil die ik mag slikken. rond 13.00 en 14.00 zit ik op mijn piek met mijn woede en paniek en weet ik niet goed hoe ik hiermee om moet gaan. Aankomende dinsdag begin ik aan mijn eerste groepssessie schematherapie aangezien ik ook een vermijdingspersoonlijkheidsstoornis heb. Hoe ik deze dagen door ga komen weet ik zelf ook nog niet maar ik probeer het dag tot dag te houden. School laat ik even liggen net als veel andere dingen omdat ik heel snel moe en overprikkeld wordt wat mij weer triggerd. Mijn kamer is mijn veilige plek en ik vind het moeilijk om mensen hier toe te laten of hier weg te gaan. Mijn emoties zijn een hoog en ik snap ze zelf ook niet meer wat ze nou inhouden of welke emoties ik precies voel. Ik ben enorm bang voor de groepstherapie omdat ik niet weet hoe ik al deze emoties moet tonen zonder over te komen als een aansteller maar ik weet dat ze mij daar vast mee kunnen helpen.
Ooit hoop ik mijn leven weer in balans te krijgen, mijn studie te kunnen afmaken (alhoewel dat waarschijnlijk onmogelijk is, dit was mijn laatste kans) en weer kan genieten van alles wat het leven te bieden heeft. voor nu is de hoop laag, maar vergeleken met een paar dagen geleden is het alweer beter.
Als iemand weet waarom de oxazepan voor mij pas zo laat werkt of hier misschien ook ervaringen mee heeft dan hoor ik het graag, miss moet ik meerder pillen tegelijk slikken ofzo maar ik weet het niet en ik wil ook niet dat ik savonds deze rust dan niet heb.
In ieder geval bedankt voor het lezen.
Sinds vorig jaar december heb ik vaak last van paniek en angstaanvallen, hier ben ik voor in behandeling geweest bij een psycholoog. Even ging het goed en begon ik weer langzaam mijn leven op te pakken. Afgelopen week ging het in één keer heel slecht, de hele dag door paniekaanvallen waar ik gewoon niet vanaf kwam. Mijn gedachtens werden verschrikkelijk donker en heb er meerdere keren aan gedacht om er gewoon een einde aan te maken. Gelukkig heb ik hulp ingeroepen bij mijn huisarts, psycholoog en ouders en vrienden die mijn nu zoveel mogelijk proberen te steunen. Mijn moeder is nu vaak bij mij thuis om te zorgen dat ik geen dingen doe waar ik spijt van ga krijgen. De paniek en de angst is er nog steeds maar nu samengevoegd met een verschrikkelijke woede naar mijzelf toe die ik niet weet hoe ik moet uiten. Van de huisarts heb ik oxazepan gekregen en tamezepan om te slapen, helaas werkt de oxazepan bij mij niet goed, ik denk dat ik van natuure een hoge tolerantie ervoor heb. Meerdere keren per dag slik ik een pil maar pas eind middag/ avond lijkt dit te werken, dit is dan de 3e en laatste pil die ik mag slikken. rond 13.00 en 14.00 zit ik op mijn piek met mijn woede en paniek en weet ik niet goed hoe ik hiermee om moet gaan. Aankomende dinsdag begin ik aan mijn eerste groepssessie schematherapie aangezien ik ook een vermijdingspersoonlijkheidsstoornis heb. Hoe ik deze dagen door ga komen weet ik zelf ook nog niet maar ik probeer het dag tot dag te houden. School laat ik even liggen net als veel andere dingen omdat ik heel snel moe en overprikkeld wordt wat mij weer triggerd. Mijn kamer is mijn veilige plek en ik vind het moeilijk om mensen hier toe te laten of hier weg te gaan. Mijn emoties zijn een hoog en ik snap ze zelf ook niet meer wat ze nou inhouden of welke emoties ik precies voel. Ik ben enorm bang voor de groepstherapie omdat ik niet weet hoe ik al deze emoties moet tonen zonder over te komen als een aansteller maar ik weet dat ze mij daar vast mee kunnen helpen.
Ooit hoop ik mijn leven weer in balans te krijgen, mijn studie te kunnen afmaken (alhoewel dat waarschijnlijk onmogelijk is, dit was mijn laatste kans) en weer kan genieten van alles wat het leven te bieden heeft. voor nu is de hoop laag, maar vergeleken met een paar dagen geleden is het alweer beter.
Als iemand weet waarom de oxazepan voor mij pas zo laat werkt of hier misschien ook ervaringen mee heeft dan hoor ik het graag, miss moet ik meerder pillen tegelijk slikken ofzo maar ik weet het niet en ik wil ook niet dat ik savonds deze rust dan niet heb.
In ieder geval bedankt voor het lezen.
Maaike
> 2 jaar geleden
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Hoi, het niet aanslaan van oxazepam kan komen door een ander merk wat de apotheek je geeft. Hetzelfde middel maar een andere merknaam, dit vanwege de bezuinigingen. Ik vind dit zeer verontrustend want de oxazepam die nu vergoed wordt doet helaas niets bij mij. Laat staan wanneer je er nog geen ervaring mee hebt. Kortom er kan veel verschil in zijn. Daarom betaal ik nu voor de merk variant. Die werkt wel.
Sunday
> 2 jaar geleden
Het gevoel dat ik de controle kwijtraak over m'n gedachten (Verhaal 88)
Ik heb een paniekstoornis met agorafobie en dit beïnvloedt mijn leven. Ook heb ik ptss en vaak het gevoel dat ik de controle kwijtraak over men gedachten. Ook dissociëren
Heeft iemand tips hiermee om te gaan ?
Heeft iemand tips hiermee om te gaan ?
Anoniem
> 2 jaar geleden
Toon reacties
Verberg reacties
Sinds 2013 heb ik last van erg vroeg wakker worden (Verhaal 87)
Sinds 2013 heb ik last van erg vroeg wakker worden, soms 3-of 4 uur in de nacht. In 2018 heb ik daarvoor clonazepam 0,5 mg gekregen. Na een jaar of 2 veranderd in0,75 mg. Vaak gaat het goed en word ik 7 - of half 8 wakker. Maar de laatste tijd begin het te vroege wakker worden weer. Ik raak dan in paniek. Heb al 4 x een suïcide poging gedaan, maar ik werd altijd weer gevonden. En opgelapt in ziekenhuis.
Zijn er hier mensen die daar ook last van hebben, en hoe gaat u daar mee om?
Ik overweeg euthanasie, want heb het gevoel gek te worden.
Zijn er hier mensen die daar ook last van hebben, en hoe gaat u daar mee om?
Ik overweeg euthanasie, want heb het gevoel gek te worden.
Annette
> 2 jaar geleden
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Hi hi,
Ik heb zelf ook veel last van paniekaanvallen en 's nachts wakker worden. Ook ik ben 1x in het ziekenhuis terecht gekomen, maar wel nog 2 andere suïcide pogingen gedaan. Mijn suïcide pogingen zijn als ongeluk beschouwt en ik heb me nog nooit uitgesproken over mijn problemen. Hierdoor ben ik niet in contact gekomen met psychologen of medicatie. Wel ga ik mijn uiterste best doen om je te vertellen wat ik (zonder hulp) zelf heb kunnen bereiken en hoe ik hiermee mijzelf help.
Om te beginnen met in de nacht wakker worden. Vaak word ik wakker door nachtmerries. Hierdoor word ik wakker in paniek of soms in een paniekaanval. Daardoor durf ik vaak niet meer te slapen of kan ik simpelweg niet slapen. Wat ik doe als ik ga slapen is een breaklight ophangen aan mijn kast. Naast mijn kast staat een flesje met water. Hierdoor kan ik, als ik net wakker ben, me focussen op de breaklight en kan ik rustig water drinken. (loop rustig naar de breaklight toe, zodat je een doel hebt als je wakker word.) Probeer hierna weer terug in bed te gaan liggen (ook al kan je daarna niet inslaap vallen). Het zorgt ervoor dat je rustig blijft.
Ten tweede over die paniekaanvallen zelf. Hier weet ik niet zoveel te vertellen om eerlijk te zijn. Wat ik zelf doe als ik een paniekaanval voel aankomen, het gewoon te accepteren. Laat de paniekaanval komen en kijk zelf wat helpt tijdens een paniekaanval.
- Probeer vierkant ademen
- Vraag jezelf: 5 dingen die je kan zien, 4 dingen die je kan voelen, 3 dingen die je kan ... ect.
Kleine sidenote, ik ben 14 jaar en ik zit nog in 3 havo. Alleen neem hierdoor mijn bericht wel nog serieus. Ik heb het gevoel dat wij als tieners echt genoeg te zeggen hebben over mentale gezondheid. Wij gaan over het algemeen anders om met onze problemen, maar dat neemt niet af van het feit dat wij vaak dezelfde emoties kunnen voelen als oudere. Wij gaan er alleen vaak anders mee om.
Ik heb zelf ook veel last van paniekaanvallen en 's nachts wakker worden. Ook ik ben 1x in het ziekenhuis terecht gekomen, maar wel nog 2 andere suïcide pogingen gedaan. Mijn suïcide pogingen zijn als ongeluk beschouwt en ik heb me nog nooit uitgesproken over mijn problemen. Hierdoor ben ik niet in contact gekomen met psychologen of medicatie. Wel ga ik mijn uiterste best doen om je te vertellen wat ik (zonder hulp) zelf heb kunnen bereiken en hoe ik hiermee mijzelf help.
Om te beginnen met in de nacht wakker worden. Vaak word ik wakker door nachtmerries. Hierdoor word ik wakker in paniek of soms in een paniekaanval. Daardoor durf ik vaak niet meer te slapen of kan ik simpelweg niet slapen. Wat ik doe als ik ga slapen is een breaklight ophangen aan mijn kast. Naast mijn kast staat een flesje met water. Hierdoor kan ik, als ik net wakker ben, me focussen op de breaklight en kan ik rustig water drinken. (loop rustig naar de breaklight toe, zodat je een doel hebt als je wakker word.) Probeer hierna weer terug in bed te gaan liggen (ook al kan je daarna niet inslaap vallen). Het zorgt ervoor dat je rustig blijft.
Ten tweede over die paniekaanvallen zelf. Hier weet ik niet zoveel te vertellen om eerlijk te zijn. Wat ik zelf doe als ik een paniekaanval voel aankomen, het gewoon te accepteren. Laat de paniekaanval komen en kijk zelf wat helpt tijdens een paniekaanval.
- Probeer vierkant ademen
- Vraag jezelf: 5 dingen die je kan zien, 4 dingen die je kan voelen, 3 dingen die je kan ... ect.
Kleine sidenote, ik ben 14 jaar en ik zit nog in 3 havo. Alleen neem hierdoor mijn bericht wel nog serieus. Ik heb het gevoel dat wij als tieners echt genoeg te zeggen hebben over mentale gezondheid. Wij gaan over het algemeen anders om met onze problemen, maar dat neemt niet af van het feit dat wij vaak dezelfde emoties kunnen voelen als oudere. Wij gaan er alleen vaak anders mee om.
xx
> 2 jaar geleden
Mijn rare verhaal (Verhaal 66)
Heb misschien een rare angststoornis maar toch ik heb ze en het beïnvloed men dagelijkse leven en brengt bij vele mensen verwarring met zich mee.
En heb daardoor dan ook veel conflicten met mensen want zij begrijpen dit niet.
Het is nu toch al jaren aan de gang en vraag me niet hoe ineens die soort van dwangneurose en angst begon. Maar ik denk wel ik heb geen fijne jeugd gehad integendeel geen. Moest al vroeg op mijn kleinere
broertjes letten hun eten geven en ik was pas
11 jaar. Vader dronk, moeder onder de slaapmiddelen enz
Dus nu mijn dagelijkse routine zit zo
Ik word wakker met een intens groot verdriet echt een brok in mijn keel maar dat verdwijnt zodra ik opsta. Ik heb huisdieren 2 katten das mijn leven en leef dan ook voor hun, Dus ik richt me toe naar dieren alle dieren geef ik eten, Heb eens 50 zwerfkatjes gehad en die help ik zoveel ik kan het kost me ook enorm veel geld maar dat is dan weer bijzaak. Door weer en wind ga ik voor hun op pad om hun huisjes te makenin de winter,Maar mijn probleem zit dieper en wordt met de dag erger en zwaarder voor mij omdat ik veel tegenwind krijg van buitenaf. De mens begrijpt niet waarom ik het doe en zelfs ik niet. Duiven meeuwen,ratten, muizen, slakken en ja zelfs mieren wil ik beschermen en eten geven. Mijn auto koffer zit vol kat eten voor in geval dat ik er tegen kom op straat. Mijn blik gaat dan ook steeds uit naar alle dieren waar ik ook ben steeds ben ik op zoek op zoek. Naar dierenparken gaan kan ik niet meer want je mag hun niet voederen
en mag ik dit niet dan overspoeld mij die angst
en krijg ik soms een hyperventilatie gevoel en zou ik zo kunnen braken. Op die momenten heb ik ook last van geluiden die zijn voor mij dan 100 x luider zo overgevoelig.Zo ook geen vakantie voor mij naar bv Griekenland, Turkije waar veel zwerfdieren zijn is echt een marteling voor mij, Ben eens uit een rijdende auto gesprongen om een na lopend zwerfhondje te redden. Zie ik een dood dier liggen dan ga ik al echt flippen. En het rare is alles van dieren komt op mijn pad en is voor mij dan ook zo vermoeiend en vergt veel energie van mij zo iedere dag. Ik heb een goede man maar begrijpt het niet zo goed wat ik doormaak vele mensen niet. Ik voel ook wel dat ik niet alleen dieren overlaad met eten maar als ik bezoekers krijg doe ik het ook. Ik zou ze het eten opduwen en dat maakt me blij en dan ben ik gerust .Gezellig op een terrasje zitten met een vriendin is ook stresserend voor mij maar ook voor haar want dan heb ik alweer de duiven in het oog en wil ze dus ook voederen en koekjes geven. Dus weer veel mensen geven me kwade blikken en wat is er mis met een diertje voederen denk ik dan. Een duif pikt zijn eten op en het is weg bij de mens blijft zijn rotzooi liggen bv blikjes en plastic.
Op veel begrip kan ik niet rekenen zij vinden dat ik moet pillen( Sertraline )nemen om die dwangneurose te minderen maar daar ben ik dan zo ziek van.
Ik weet het echt niet meer wat te doen want ook dagelijks in de maatschappij hoor je leed over dieren in de media en op het nieuws. En ja ik weet dat ergere dingen zijn die gebeuren in de wereld.Toch ik vind dat erg maar dat is nu juist het rare dat ik me daarom minder om bekommer Ik hoop dat iemand zich hier ook in herkend in mijn rare verhaal .
Maar ben nu 59 en ik zie geen uitweg meer het leven is op ik heb mijn taken gedaan hier op deze aardbol. Bedankt om te luisteren 🍁🍂
En heb daardoor dan ook veel conflicten met mensen want zij begrijpen dit niet.
Het is nu toch al jaren aan de gang en vraag me niet hoe ineens die soort van dwangneurose en angst begon. Maar ik denk wel ik heb geen fijne jeugd gehad integendeel geen. Moest al vroeg op mijn kleinere
broertjes letten hun eten geven en ik was pas
11 jaar. Vader dronk, moeder onder de slaapmiddelen enz
Dus nu mijn dagelijkse routine zit zo
Ik word wakker met een intens groot verdriet echt een brok in mijn keel maar dat verdwijnt zodra ik opsta. Ik heb huisdieren 2 katten das mijn leven en leef dan ook voor hun, Dus ik richt me toe naar dieren alle dieren geef ik eten, Heb eens 50 zwerfkatjes gehad en die help ik zoveel ik kan het kost me ook enorm veel geld maar dat is dan weer bijzaak. Door weer en wind ga ik voor hun op pad om hun huisjes te makenin de winter,Maar mijn probleem zit dieper en wordt met de dag erger en zwaarder voor mij omdat ik veel tegenwind krijg van buitenaf. De mens begrijpt niet waarom ik het doe en zelfs ik niet. Duiven meeuwen,ratten, muizen, slakken en ja zelfs mieren wil ik beschermen en eten geven. Mijn auto koffer zit vol kat eten voor in geval dat ik er tegen kom op straat. Mijn blik gaat dan ook steeds uit naar alle dieren waar ik ook ben steeds ben ik op zoek op zoek. Naar dierenparken gaan kan ik niet meer want je mag hun niet voederen
en mag ik dit niet dan overspoeld mij die angst
en krijg ik soms een hyperventilatie gevoel en zou ik zo kunnen braken. Op die momenten heb ik ook last van geluiden die zijn voor mij dan 100 x luider zo overgevoelig.Zo ook geen vakantie voor mij naar bv Griekenland, Turkije waar veel zwerfdieren zijn is echt een marteling voor mij, Ben eens uit een rijdende auto gesprongen om een na lopend zwerfhondje te redden. Zie ik een dood dier liggen dan ga ik al echt flippen. En het rare is alles van dieren komt op mijn pad en is voor mij dan ook zo vermoeiend en vergt veel energie van mij zo iedere dag. Ik heb een goede man maar begrijpt het niet zo goed wat ik doormaak vele mensen niet. Ik voel ook wel dat ik niet alleen dieren overlaad met eten maar als ik bezoekers krijg doe ik het ook. Ik zou ze het eten opduwen en dat maakt me blij en dan ben ik gerust .Gezellig op een terrasje zitten met een vriendin is ook stresserend voor mij maar ook voor haar want dan heb ik alweer de duiven in het oog en wil ze dus ook voederen en koekjes geven. Dus weer veel mensen geven me kwade blikken en wat is er mis met een diertje voederen denk ik dan. Een duif pikt zijn eten op en het is weg bij de mens blijft zijn rotzooi liggen bv blikjes en plastic.
Op veel begrip kan ik niet rekenen zij vinden dat ik moet pillen( Sertraline )nemen om die dwangneurose te minderen maar daar ben ik dan zo ziek van.
Ik weet het echt niet meer wat te doen want ook dagelijks in de maatschappij hoor je leed over dieren in de media en op het nieuws. En ja ik weet dat ergere dingen zijn die gebeuren in de wereld.Toch ik vind dat erg maar dat is nu juist het rare dat ik me daarom minder om bekommer Ik hoop dat iemand zich hier ook in herkend in mijn rare verhaal .
Maar ben nu 59 en ik zie geen uitweg meer het leven is op ik heb mijn taken gedaan hier op deze aardbol. Bedankt om te luisteren 🍁🍂
Monique
> 2 jaar geleden
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Beste Monique, hoe is het met je? Ik denk namelijk dat jou uitingen komen vanuit trauma’s in je verleden… ik herken dit zelf niet maar wel bij mensen om me heen. Heb je al weleens hulp gezocht hiervoor? Ik hoop dat alles goed met je gaat en je hebt een hart van goud!
Nina
> 2 jaar geleden
Wil je ook je hart luchten?
Ik moet per se de trigger vinden (Verhaal 86)
Ik (14 jaar, 3 havo) heb al sinds 3 jaar last van paniekaanvallen. Soms meerdere per dag, maar soms ook periodes helemaal geen. Erover praten durfde ik nooit, ik schaamde me heel erg voor de paniekaanvallen. Hulp vragen durfde ik al helemaal niet. Ik doe alles om controle te behouden en als ik hulp zou vragen, voelt het als falen. Ik weet dat ik dat niet doe, maar ergens is er een gedachte die zegt dat ik het absoluut niet kan vertellen.
Totdat ik tijdens een geschiedenis toets een onvoldoende haalde. Mijn docent nam me apart en vroeg waarom ik zo weinig had opgeschreven. Ik legde uit dat ik tijdens de toets een paniekaanval kreeg en dat ik die tijdens het leren ook wel vaker had. Op dat moment wilde ik het gewoon even kwijt, meer niet. Ik wilde geen hulp, alleen één klein gesprekje. Mijn docent heeft me toch doorgestuurd naar iemand anders zodat ik hiervoor hulp kon krijgen. (al heeft het 2 maanden geduurd voordat ik überhaupt met iemand kon praten.)
Nu loop ik bij een 'vertrouwenspersoon' op school, voor hoevere zij te vertrouwen is. We kijken nu waar de paniekaanvallen vandaan komen, maar na een lange tijd praten weet ik het nog steeds niet. Ik weet dat is faalangst heb en dat ze daardoor ontstaan, maar wat nou die echte trigger is, kan ik niet vinden. Ik heb het gevoel dat mijn leven gebaseerd is op goede cijfers halen al weet ik dat dat niet realistisch is. Het maakt uiteindelijk niet uit of ik nou een keer lager als een zesje haal. Mijn vraag is nu, is hier iemand die hetzelfde probleem heeft/heeft gehad en uiteindelijk toch achter hun trigger is gekomen? Zo ja, hoe dan? Mijn vertrouwenspersoon blijft er maar op doorrammen dat ik perse de trigger moet vinden.
Groetjes!
Totdat ik tijdens een geschiedenis toets een onvoldoende haalde. Mijn docent nam me apart en vroeg waarom ik zo weinig had opgeschreven. Ik legde uit dat ik tijdens de toets een paniekaanval kreeg en dat ik die tijdens het leren ook wel vaker had. Op dat moment wilde ik het gewoon even kwijt, meer niet. Ik wilde geen hulp, alleen één klein gesprekje. Mijn docent heeft me toch doorgestuurd naar iemand anders zodat ik hiervoor hulp kon krijgen. (al heeft het 2 maanden geduurd voordat ik überhaupt met iemand kon praten.)
Nu loop ik bij een 'vertrouwenspersoon' op school, voor hoevere zij te vertrouwen is. We kijken nu waar de paniekaanvallen vandaan komen, maar na een lange tijd praten weet ik het nog steeds niet. Ik weet dat is faalangst heb en dat ze daardoor ontstaan, maar wat nou die echte trigger is, kan ik niet vinden. Ik heb het gevoel dat mijn leven gebaseerd is op goede cijfers halen al weet ik dat dat niet realistisch is. Het maakt uiteindelijk niet uit of ik nou een keer lager als een zesje haal. Mijn vraag is nu, is hier iemand die hetzelfde probleem heeft/heeft gehad en uiteindelijk toch achter hun trigger is gekomen? Zo ja, hoe dan? Mijn vertrouwenspersoon blijft er maar op doorrammen dat ik perse de trigger moet vinden.
Groetjes!
xx
> 2 jaar geleden
Toon reacties
Verberg reacties
Bij mij is het begonnen toen er iemand thuis een eetstoornis ontwikkelde (Verhaal 84)
Hoi,
Ik heb al jaren last van paniek buien. Het voelt als buien omdat er vanalles omheen lijkt te gebeuren . Ervoor, tijdens en na een paniek aanval.
Bij mij is het begonnen toen er iemand thuis een eetstoornis ontwikkelde. Ik ging op alles letten, ik kreeg controle gedachten bij de paniek aanvallen. Voordat ik het wist zat ik in een spiraal. Kreeg bij de paniek dan angst voor vanalles. Bijvoorbeeld ruimtes met mensen, het binnen en weggaan bij mensen. Of aan tafel zitten eten met klasgenootjes.
Ik ontwikkelde een angst fobie voor sociale omgevingen waar ik het over mezelf kon hebben. Ik kon niet goed meer praten. Ik raakte in een isolement als kind. Ik wist dat niet. Er was zoveel controle over mijn emoties, dat ik niet wist dat ik me aan het beschermen was, niet op een handige manier.
Ik wil graag mijn patronen alsnog doorbreken.
Sterkte allemaal.
Gr. Sanna
Ik heb al jaren last van paniek buien. Het voelt als buien omdat er vanalles omheen lijkt te gebeuren . Ervoor, tijdens en na een paniek aanval.
Bij mij is het begonnen toen er iemand thuis een eetstoornis ontwikkelde. Ik ging op alles letten, ik kreeg controle gedachten bij de paniek aanvallen. Voordat ik het wist zat ik in een spiraal. Kreeg bij de paniek dan angst voor vanalles. Bijvoorbeeld ruimtes met mensen, het binnen en weggaan bij mensen. Of aan tafel zitten eten met klasgenootjes.
Ik ontwikkelde een angst fobie voor sociale omgevingen waar ik het over mezelf kon hebben. Ik kon niet goed meer praten. Ik raakte in een isolement als kind. Ik wist dat niet. Er was zoveel controle over mijn emoties, dat ik niet wist dat ik me aan het beschermen was, niet op een handige manier.
Ik wil graag mijn patronen alsnog doorbreken.
Sterkte allemaal.
Gr. Sanna
Sanna
> 2 jaar geleden
Toon reacties
Verberg reacties
Hoe kom ik van dat rotgevoel af? (Verhaal 78)
Na een lange periode van stress (burnout partner en overlijden hond) ben ik overspannen. Ik heb nu al enkele keren 's nachts een paniekaanval gehad. Ik heb last van schouderklachten, maar ben er dan van overtuigd dat ik een hartaanval heb. Gisteren weer aanval gehad. Ik voel me vandaag vooral kut, maar krijg gewoon die gedachte niet uit m'n hoofd dat ik misschien toch een hartaanval heb (gehad). Hoe kom ik van dat rotgevoel af?
Chris
> 2 jaar geleden
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
dat je bang bent om een hartaanval gehad te hebben is heel begrijpelijk dat dacht ik ook! TIP laat een hartfilmpje maken. dan zul je waarschijnlijk zien dat je geen hartaanval hebt gehad en dat zou je gerust kunnen stellen. probeer te ontspannen door een stukje te fietsen, zo nodig wat minder te gaan werken om te herstellen. de aanvallen kunnen soms verdwijnen of minder worden. schouferklachten heb ik ook de hele dag en dit is gewoon spierspanning dit kan absoluut geen kwaad!
Leon
> 2 jaar geleden
Ik ben gelukkig uit de vicieuze cirkel gekomen (Verhaal 82)
toen ik 18 jaar geworden ben begonnen de klachten zich een beetje op te bouwen.
Ik rookte en mijn conditie was 2 jaar lang al superslecht kreeg nog minder lucht dan iemand met copd en was flink benauwd. gestopt met roken en kreeg toen hyperventilatie aanvallen/paniekaanvallen. Hele dagen trillen en bang om te sterven. 2x ECG gehad niks aangetroffen. ook 1 van 24 uur meerdere keren huisartspost geweest met hele hoge hartslag (boven de 200)! maar geen hartritmestoornissen want zodra ik in het ziekenhuis was verdwenen mijn klachten elke keer. nu heb ik door onder andere praten met mijn leeftijdsgenoten en mijn ouders/ psycholoog mijn angsten onder controle. voor mensen die dit hebben je gaat echt niet dood en dit stopt als je er wat aan doet! praat erover met iemand die je vertrouwt en accepteer dat je ermee zal moeten leven! blijf van medicijnen af want dat is troep! je zult het uiteindelijk toch zelf moeten doen. ik ben gelukkig uit de vicieuze cirkel gekomen. de angst zal altijd nog wel aanwezig zijn maar kan nu weer leven omdat ik weet dat er niks gebeurd.
Ik rookte en mijn conditie was 2 jaar lang al superslecht kreeg nog minder lucht dan iemand met copd en was flink benauwd. gestopt met roken en kreeg toen hyperventilatie aanvallen/paniekaanvallen. Hele dagen trillen en bang om te sterven. 2x ECG gehad niks aangetroffen. ook 1 van 24 uur meerdere keren huisartspost geweest met hele hoge hartslag (boven de 200)! maar geen hartritmestoornissen want zodra ik in het ziekenhuis was verdwenen mijn klachten elke keer. nu heb ik door onder andere praten met mijn leeftijdsgenoten en mijn ouders/ psycholoog mijn angsten onder controle. voor mensen die dit hebben je gaat echt niet dood en dit stopt als je er wat aan doet! praat erover met iemand die je vertrouwt en accepteer dat je ermee zal moeten leven! blijf van medicijnen af want dat is troep! je zult het uiteindelijk toch zelf moeten doen. ik ben gelukkig uit de vicieuze cirkel gekomen. de angst zal altijd nog wel aanwezig zijn maar kan nu weer leven omdat ik weet dat er niks gebeurd.
Leon
> 2 jaar geleden
Toon reacties
Verberg reacties
sinds vorige week weer een paniekaanval gehad... (Verhaal 19)
Sinds vorige week weer een paniekaanval gehad ...
Het gevoel van neergaan, beven met handen en benen..sterretjes zien...Denken dat alles niet echt is...het gevoel van gek worden..
Het is echt angstaanjagend..
Ik heb het jaren geleden gehad, en met antidepressiva voor tegen angst ingenomen.. Heeft toendertijd heel goed geholpen.
Maar ben er al een hele tijd weer vanaf, en nu kreeg ik het.
Misschien door teveel hooi op mijn voel genomen, teveel stress en maar doorgaan...
Ik lees dat sommige mensen cognitieve gedragstherapie hebben?
Ik zou graag willen weten of dat helpt?
Groetjes,
Esther van B
Esther van B
> 2 jaar geleden
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
dit helpt bij mij wel een beetje, je leert om te gaan met je angst/paniek
Leon
> 2 jaar geleden
Ik was erg sociaal, nu ben ik het tegenovergestelde (Verhaal 39)
Ik heb sind 2014 last van paniekaanvallen.
Ik neem ook nooit pauze op mijn werk, omdat ik het moeilijk vind om te ontspannen en met collega's te kletsen. Ik word duizelig krijg klamme handen angstig om een paniekaanval te krijgen in hun bijzijn. Houd ook niet van lange gesprekken met mensen...ik was erg sociaale en deed van alles en nog wat. Nu ben ik het tegenovergestelde. Heb hulp gezocht maar mocht niet baten. Thuis heb ik helemaal geen last gelukkig. Sterkte allemaal xxx
Ik neem ook nooit pauze op mijn werk, omdat ik het moeilijk vind om te ontspannen en met collega's te kletsen. Ik word duizelig krijg klamme handen angstig om een paniekaanval te krijgen in hun bijzijn. Houd ook niet van lange gesprekken met mensen...ik was erg sociaale en deed van alles en nog wat. Nu ben ik het tegenovergestelde. Heb hulp gezocht maar mocht niet baten. Thuis heb ik helemaal geen last gelukkig. Sterkte allemaal xxx
Hb
> 2 jaar geleden
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Hallo. Ik heb net hetzelfde als jou, enkel ook nog een heel beklemmend gevoel op mijn borst. Momenteel zo erg dat ik me opsluit en amper buitenkom. Uit werken gaan lukt momenteel dus ook niet. Veel sterkte en beterschap voor jou ook
Ds
> 2 jaar geleden
Medicatie geven doet hij niet snel (Verhaal 59)
Ik heb sinds een tijdje paniek aanvallen.
Meestal ging het zo wel over.
Maar een paar dagen geleden was het zo erg. Dat ik uren een stijve hand had en vingers en ook mijn kaak wees naar recht.
Ik ben een alleenstaande moeder met een kindje met een beperking en 1 van 2 jaar.
ik heb ook een moeilijk leven achter de rug waardoor ik al vaak in een depressie heb gezeten.
Ik heb een dokter die alleen maar zielig doet over hoe zwaar mijn leven wel niet is.
Maar medicatie geven doet hij niet snel.
Ik heb het nu eindelijk een keer gehad.
Oxazepam. Helaas maar een paar. Ik heb er nog 1tje
Ik voel me eindelijk met deze pil weer normaal en kan alles weer beter aan.
Toch maak ik me nu alweer gek omdat ik er nog maar eentje heb. En zo bang ben dat ik me meteen weer helemaal elendig voel, en zware paniek aanvallen krijg.
Ik zit met 2 kindjes😔
Het was pas zo erg dat ik alleen maar stijf op de bank kon liggen en niks voor me kids kon doen😭
Wat moet ik nu toch doen😭
is mijn arts niet verplicht om mij te helpen met dit.
help😢
Meestal ging het zo wel over.
Maar een paar dagen geleden was het zo erg. Dat ik uren een stijve hand had en vingers en ook mijn kaak wees naar recht.
Ik ben een alleenstaande moeder met een kindje met een beperking en 1 van 2 jaar.
ik heb ook een moeilijk leven achter de rug waardoor ik al vaak in een depressie heb gezeten.
Ik heb een dokter die alleen maar zielig doet over hoe zwaar mijn leven wel niet is.
Maar medicatie geven doet hij niet snel.
Ik heb het nu eindelijk een keer gehad.
Oxazepam. Helaas maar een paar. Ik heb er nog 1tje
Ik voel me eindelijk met deze pil weer normaal en kan alles weer beter aan.
Toch maak ik me nu alweer gek omdat ik er nog maar eentje heb. En zo bang ben dat ik me meteen weer helemaal elendig voel, en zware paniek aanvallen krijg.
Ik zit met 2 kindjes😔
Het was pas zo erg dat ik alleen maar stijf op de bank kon liggen en niks voor me kids kon doen😭
Wat moet ik nu toch doen😭
is mijn arts niet verplicht om mij te helpen met dit.
help😢
Moeder
> 2 jaar geleden
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Hoi moeder,
Oxazepam is helaas verslavend vandaar dat je arts paar heeft gegeven. Ik herken het wel alleen ben ik bang dat we toch moeten vechten. Want oxazepam kan je maar 1 week ongeveer gebruiken.
Oxazepam is helaas verslavend vandaar dat je arts paar heeft gegeven. Ik herken het wel alleen ben ik bang dat we toch moeten vechten. Want oxazepam kan je maar 1 week ongeveer gebruiken.
Emma
> 2 jaar geleden
Heb ook last van paniek (Verhaal 58)
Heb ook last van paniek.
Ik voel dan overal pijn en ben bang dat het wat ernstig is.
Wie heeft dit ook en kan mij helpen.
Ik voel dan overal pijn en ben bang dat het wat ernstig is.
Wie heeft dit ook en kan mij helpen.
Ingrid
> 2 jaar geleden
2
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Hi Ingrid!
Zou je graag willen helpen maar heb de juiste oplossing helaas zelf ook niet. Wat mij altijd erg hielp is erover praten met de mensen die het dichtst bij je staan. Ik heb er nog regelmatig last van, maar merk dat erover praten mij echt helpt. Mocht je je verhaal persoonlijk aan me kwijt willen hoor ik het graag!
Zou je graag willen helpen maar heb de juiste oplossing helaas zelf ook niet. Wat mij altijd erg hielp is erover praten met de mensen die het dichtst bij je staan. Ik heb er nog regelmatig last van, maar merk dat erover praten mij echt helpt. Mocht je je verhaal persoonlijk aan me kwijt willen hoor ik het graag!
Rens
> 2 jaar geleden
Reactie:
Dag Ingrid, je bent niet alleen! Heb ook precies hetzelfde. Het is verschrikkelijk dat weet ik. Maar geloof me je hebt niet ernstigs. Je hebt paniek en is het dan normaal dat je denkt dat het ernstige dingen gaan gebeuren.
Emma
> 2 jaar geleden
Het gaat wel wat beter, maar nog verre van goed (Verhaal 42)
Ik ben 24 jaar en heb de laatste tijd last van paniekaanvallen. In het verleden heb ik veel stress moeten ervaren. Nu heb ik mijn leven redelijk op de rit tot 5 weken geleden. Op mijn werk wordt een nieuw besturingsmodel geintroduceerd. Mijn baan zou ik sowieso behouden maar ik zou wellicht naar een andere locatie worden gestuurd. Dat is natuurlijk een stressvolle gedachte maar niets vergeleken met wat ik dacht al meegemaakt te hebben. Vijf weken geleden ben ik ziek naar huis gegaan van mijn werk metde gedachte dat ik een migraine-aanval kreeg. Daar ben ik bekend mee en zijn bij mij heftig genoeg om totaal niet meer te kunnen functioneren. Het rare was alleen dat de gehele week erna ik nogsteeds aanvallen kreeg waarbij ik dacht dat er iets mis was met mijn hart of mijn hersenen of mijn bloed. Als ik opstond uit bed, waar ik de hele dag lag, om een glas water te pakken, was ik bang dat ik zou instorten en kreeg ik de ene aanval na de andere. Tintelingen in je handen en in je mond, de kracht niet hebben om te praten, duizelig, het gevoel dat je out gaat, zweten. Toen uiteindelijk maar besloten om op eerste paasdag in de avond mezelf naar het ziekenhuis te slepen. Daar hebben ze een bloedonderzoek gedaan, hartfilmpje gemaakt en neurologische testjes gedaan maar tevergeefs. De dokter in het ziekenhuis heeft mij gezegd dat ik paniekaanvallen had en wellicht een burn-out. Fijn om te horen dat ik er niet aan doodga en dat er in mijn lichaam niets te vinden is, maar hoe kom ik hier vanaf en hoe kan ik mezelf ervan overtuigen dat ik mij lichamelijk zo vreselijk beroerd kan voelen door mijn gedachte? Inmiddels zijn we 5 weken verder en ik zit nogsteeds in de ziektewet. Het gaat wel wat beter, maar nog verre van goed. Mijn aanvallen zijn nu geminderd naar 1/2 per dag en had laatst één hele dag geen last!... Ik probeer vast te houden aan het idee dat het weer weggaat maar ik verlies de hoop wanneer er weer een aanval opkomt. Vooral de gedachte dat ik de trigger niet vind maakt het dat ik het enger vindt.
Herkent iemand ook het gevoel dat je de kracht niet heb om woorden uit te spreken? En de overgevoeligheid voor licht en geluid? En dat je het gevoel hebt dat je hoofd van de zijkanten bij je slaap word vastgedrukt?
Ik hoop dat iemand dit leest en mij misschien wat wijze raad kan geven hiermee om te gaan, en ik hoop voor iedereen dat ze een manier vinden hoe ze er vanaf komen.
Herkent iemand ook het gevoel dat je de kracht niet heb om woorden uit te spreken? En de overgevoeligheid voor licht en geluid? En dat je het gevoel hebt dat je hoofd van de zijkanten bij je slaap word vastgedrukt?
Ik hoop dat iemand dit leest en mij misschien wat wijze raad kan geven hiermee om te gaan, en ik hoop voor iedereen dat ze een manier vinden hoe ze er vanaf komen.
J.
> 2 jaar geleden
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Hoi, ik herken je verhaal zeker! Ik was ook een jaartje of 5 vanaf. Maar sinds 2 dagen weer super angstig. Ook hele dag in bed liggen en niet willen praten, het liefst in het donker liggen hele dag, zweet handen en zweet voeten. Geen trek meer in het eten. Hele dagen bang. Verschrikkelijk! Maar we moeten helaas blijven vechten. Ik slik ook antidepressiva dat helpt mij wel degelijk. Maar niet altijd dus. Hoop dat wij allemaal een keer vanaf kunnen komen.
Emma
> 2 jaar geleden
Steeds vaker paniekaanvallen (Verhaal 71)
Hey lieve lotgenoten,
Mijn naam is Esther en ik ben 25 jaar. De eerste “paniekaanval” is bij mij ontstaan toen ik een bad trip had in een enorm drukke omgeving. Never do drugs they say, maar de combinatie groepsdruk en de gedachten “je moet t eens geprobeerd hebben” trok mij over de drempel. Nu achteraf, was ik deze ervaring liever kwijt dan rijk. Ik heb sindsdien (is nu ongeveer 2 jaar geleden) op en aan paniekaanvallen. Eerst in drukke restaurants, winkels en verjaardagen. Daarna ook gewoon als ik naar wat vrienden ging. En nu is het zover gekomen dat ik het krijg op de bank thuis wanneer ik samen met mijn vriend een serie aan het kijken ben. Het beïnvloed dus in zekere zin mijn leven, en dat wil ik niet langer toelaten. Mijn gevoelens wanneer ik het krijg is aan het begin dat opgefokte gevoel, snelle pols, druk op de borst en mijn keel lijkt dichtgeknepen te zijn. De paniekaanval van gisterenavond thuis, heeft zo’n 2-2,5 uur geduurd. Ik probeer het te negeren en soms ook te accepteren.. maar op een of andere manier krijg ik mijn hoofd niet zover dat het mijn lichaam niet in de vecht stand zet.
Ik zit eraan te denken om naar de huisarts te gaan.. maar ook dat vind ik best spannend. Ik wil niet in zo’n molen terecht komen.
Hebben jullie tips/tricks? Of iets van advies? Al is het maar even een gesprekje met iemand die hier ook last van heeft.. ik voel me best alleen in deze strijd.
Veel liefs & fijne zondag.
Esther
Mijn naam is Esther en ik ben 25 jaar. De eerste “paniekaanval” is bij mij ontstaan toen ik een bad trip had in een enorm drukke omgeving. Never do drugs they say, maar de combinatie groepsdruk en de gedachten “je moet t eens geprobeerd hebben” trok mij over de drempel. Nu achteraf, was ik deze ervaring liever kwijt dan rijk. Ik heb sindsdien (is nu ongeveer 2 jaar geleden) op en aan paniekaanvallen. Eerst in drukke restaurants, winkels en verjaardagen. Daarna ook gewoon als ik naar wat vrienden ging. En nu is het zover gekomen dat ik het krijg op de bank thuis wanneer ik samen met mijn vriend een serie aan het kijken ben. Het beïnvloed dus in zekere zin mijn leven, en dat wil ik niet langer toelaten. Mijn gevoelens wanneer ik het krijg is aan het begin dat opgefokte gevoel, snelle pols, druk op de borst en mijn keel lijkt dichtgeknepen te zijn. De paniekaanval van gisterenavond thuis, heeft zo’n 2-2,5 uur geduurd. Ik probeer het te negeren en soms ook te accepteren.. maar op een of andere manier krijg ik mijn hoofd niet zover dat het mijn lichaam niet in de vecht stand zet.
Ik zit eraan te denken om naar de huisarts te gaan.. maar ook dat vind ik best spannend. Ik wil niet in zo’n molen terecht komen.
Hebben jullie tips/tricks? Of iets van advies? Al is het maar even een gesprekje met iemand die hier ook last van heeft.. ik voel me best alleen in deze strijd.
Veel liefs & fijne zondag.
Esther
Esther
> 2 jaar geleden
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Hoi,
Ik weet niet hoe oud dit/je bericht is, maar zeer herkenbaar. Mocht je interesse hebben dan kom ik graag met je in contact.
Groetjes,
Mark
Ik weet niet hoe oud dit/je bericht is, maar zeer herkenbaar. Mocht je interesse hebben dan kom ik graag met je in contact.
Groetjes,
Mark
Mark
> 2 jaar geleden
Wil je ook je hart luchten?
Vandaag werd ik voor lange tijd weer wakker zonder rot gevoel (Verhaal 81)
Hallo allemaal.
De laaste tijd (en daar bedoel ik mee zo vanaf half december) zat ik totaal niet lekker in mijn vel,alsof ik een paniekaanval moest krijgen maar deze totaal niet doorkwam.
Ook was ik sinds begin december heel moe waardoor de huisarts het wel een goed idee vond om toch maar eens bloed te laten prikken.
Nou is dat totaal niet mijn hobby omdat de kans dat ik flauwval en een mega paniekaanval krijg zeer groot is maar na 3 weken uitstellen toch besloten om naar het ziekenhuis te gaan om bloed te laten afnemen.
Ik had het ziekenhuis al ingelicht zodat ze hier rekening mee konden houden en dat hebben ze gelukkig ook gedaan ,ze hebben rustig de tijd ervoor genomen.
Natuurlijk ging het door de spanning helemaal fout en bij het inbrengen van de naald sloeg de paniek volledig toe, ik werd zwart voor de ogen,zweet uitbraak, oren begonnen te suizen ik zat echt tegen het flauwvallen aan.
Na het afnemen kon ik een uur totaal niks,bij het kleinste beetje omhoog komen werd ik weer duizelig,zweten,zwart voor ogen en begonnen mijn oren weer te suizen.
Na een uur was ik eindelijk weer buiten,maar wat heb ik een rot dag gehad voor de rest,slap,hele erge koppijn en zeer moe.
Maar vandaag werd ik voor lange tijd weer wakker zonder rot gevoel, alsof ik gister een harde reset heb gehad van mijn lichaam.
De laaste tijd (en daar bedoel ik mee zo vanaf half december) zat ik totaal niet lekker in mijn vel,alsof ik een paniekaanval moest krijgen maar deze totaal niet doorkwam.
Ook was ik sinds begin december heel moe waardoor de huisarts het wel een goed idee vond om toch maar eens bloed te laten prikken.
Nou is dat totaal niet mijn hobby omdat de kans dat ik flauwval en een mega paniekaanval krijg zeer groot is maar na 3 weken uitstellen toch besloten om naar het ziekenhuis te gaan om bloed te laten afnemen.
Ik had het ziekenhuis al ingelicht zodat ze hier rekening mee konden houden en dat hebben ze gelukkig ook gedaan ,ze hebben rustig de tijd ervoor genomen.
Natuurlijk ging het door de spanning helemaal fout en bij het inbrengen van de naald sloeg de paniek volledig toe, ik werd zwart voor de ogen,zweet uitbraak, oren begonnen te suizen ik zat echt tegen het flauwvallen aan.
Na het afnemen kon ik een uur totaal niks,bij het kleinste beetje omhoog komen werd ik weer duizelig,zweten,zwart voor ogen en begonnen mijn oren weer te suizen.
Na een uur was ik eindelijk weer buiten,maar wat heb ik een rot dag gehad voor de rest,slap,hele erge koppijn en zeer moe.
Maar vandaag werd ik voor lange tijd weer wakker zonder rot gevoel, alsof ik gister een harde reset heb gehad van mijn lichaam.
Mark
> 2 jaar geleden
Toon reacties
Verberg reacties
Het was echt een hel... (Verhaal 52)
10 dagen heb ik niet geslapen en continu in paniek gezeten. Ik bleef maar huilen, trillen en door me benen heen zakken. Ik kon het echt niet meer aan. Mijn vriend heeft me naar de spoedeisende hulp gebracht en de meest geweldige psychiater heeft kalmeringsmiddelen gegeven. Het heeft de scherpe randjes eraf gehaald maar het is er nog steeds. Het is echt verdriet van vroeger, mijn allerliefste moeder aan die rotziekte verloren, vader die niet naar je omkijkt. Ik heb juist nu een heel goed leven, super lieve man, we zijn bezig met kinderen, goede baan....wat wil je nog meer. Daarom is het zo frustrerend. Ik heb nu een afspraak om met iemand te praten, dat is de enige manier om dit een plek te geven.
Bedankt dat ik mijn verhaal kwijt kon!
Bedankt dat ik mijn verhaal kwijt kon!
Anoniem
> 2 jaar geleden
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Heey ik heb hetzelfde als jou me moeder is overleden toen ik jong was me pa had een alcohol probleem en jarenlang heb ik er stress van maar ben gaan vluchten dus voelde niks en nu eindelijk heb ik alles een man kind huisje beestje en nu komt alleen eruit omdat ik niet meer vlucht extreme paniekaanvallen heb ook de diagnose paniek-angststoornis. Heb denk ik nog steeds niet alles verwerkt
Anoniem
> 2 jaar geleden
Hyperventilatie, burnout, oxazepam (Verhaal 5)
Ik was al een tijdje moe en mijn eetlust werd steeds minder. Ik werk in de zorg waar de werkdruk erg hoog is, te weinig personeel. Mijn gedachte was ik heb zo vakantie, dan gaat het beter en kan ik bijslapen. Was dat maar zo...
De eerste dag van mijn vakantie kreeg ik (dacht ik) een hart aanval. Geen lucht, pijn op de borst en linkerarm. Met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht en de hele dag aan de hart bewaking gelegen. Mijn vitale functies waren goed en ik voelde mij langzaam aan beter.
Beetje overspannen werd in het ziekenhuis gezegd. De dagen erna ging het weer slechter. In de nacht kreeg ik weer dezelfde symptomen en mijn man had de nightcare gebeld. Artsen zijn gekomen, controles gedaan, waren weer in orde. Hyperventilatie zei de arts. Deze gaf duidelijk aan dat ik een burn out had.
Ik kreeg een oxazepam en deze hielp tegen de klachten. De dagen erna heb ik op de oxazepam geleefd. Als deze uitgewerkt was, traden alle symptomen weer op.
Toen ik vandaag weer de hyperventilatie in ging, heb ik flink gehuild. En niet te geloven, dit luchtte zo ontzettend op.
Ik heb over 2 weken mijn eerste afspraak bij de GGZ. Ik heb hoop dat zij mij de tools geven om hier mee om te gaan. Ik heb nog nooit zn gevoel van angst gehad en heb ook niet door gehad dat ik zo uitgeput was.
Nadine
> 2 jaar geleden
4
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Hoi Nadine jouw verhaal kom overheen met mijn klachten kan je mijn benaderen of bellen
Ik ben een wrak aub kan ik met je praten over deze klachten
Afz Ronald *****************@hotmail.com
(Redactie: Helaas verwijderen we i.v.m. de nieuwe privacy wetgeving avg identificeerbare persoonsgegevens zoals telefoonnummers en mailadressen)
Ronald
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik herken me ook in jouw verhaal. Weet natuurlijk niet hoe recent dit is, maar het lijkt me fijn om eens wat dingen te kunnen uitwisselen. Hoe ben jij er verder mee omgegaan, hoe gaat het nu, hoe hield je vertrouwen in jezelf etc
Emma
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi! Ik herken me in jouw verhaal en kamp met dezelfde problemen. Zouden we in contact kunnen komen?
Shar
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik heb helaas hetzelfde....ook met Ambulance mee. En nu weer zware paniekaanvallen. Het is zo'n rotziekte die minder van mij...
Esther
> 2 jaar geleden
Paniekaanvallen (Verhaal 69)
Hallo, ik ben 28 jaar en sinds verleden week heb ik last van paniekaanvallen. Gisteren duurde het zelfs van 17:30 tot 20:30 uur. Ik krijg extreem droge lippen, hartkloppingen, koude rillingen en dan weer verhoging, tintelend gevoel, oorsuizen en vooral een angstig gevoel. Toen ik naar de dokter ging heeft hij vocht achter mijn trommelvlies gevonden in mijn oor. Het kan zijn dat dit mijn evenwichtsorgaan raakt, waardoor ik in de stress raakt en dan een paniekaanval ervaar. Helaas zijn de wachttijden erg hoog en kan ik pas volgende week met spoed terecht bij de kno arts. Zijn er mensen die tips hebben? Ik heb me ook ziek gemeld op werk, omdat ik me niet kan concentreren en bijna niet onder mensen durf te zijn. Ik hoop dat het snel overgaat :(
Samantha
> 2 jaar geleden
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Hey samantha
Jouw klachten klinken bekend.
Kan ik je contacten?
Jouw klachten klinken bekend.
Kan ik je contacten?
S R
> 2 jaar geleden
Last van paniekaanvallen vooral in de winkel veel prikkels (Verhaal 79)
Ik heb pdd nos en last van paniekaanvallen vooral in de winkel veel prikkels, geen concentratie lange rijen vooral krijg ik het benauwd en hartkloppingen licht in mijn hoofd, trillen, last van mijn evenwicht, algeheel slap gevoel heel soms lijkt of de grond beweegt. Ook regelmatig hoofd en nekpijn. In de avond voel ik me soms beter en dan slaap ik weer te weinig en s'ochtends ben heel moe, vermoeide rode ogen Daardoor misschien juist sneller last van paniekaanvallen.
Is dit herkenbaar voor iemand?
Is dit herkenbaar voor iemand?
Gina
> 2 jaar geleden
Toon reacties
Verberg reacties
De aanval lijkt voor mij wel uren te duren (Verhaal 77)
Hallo, sinds een paar maanden dagelijks last van paniekaanvallen, deze controleren mijn dagelijkse leven. Gisterenavond was het weer zover, zomaar uit het niets. Rustig tv aan het kijken en voelde de aanval opkomen.
Bonzend hart, hartkloppingen, afwisselend zweten en klappertanden van de koude
Geen gevoel in mijn armen en benen, duizelig, het gevoel van flauwvallen.
Soms denk ik echt dat ik een hartaanval heb en het gedaan zal zijn met mij.
Mensen snappen het niet als je dit zegt, maar zo voelt het helaas wel.
Gelukkig was mijn partner thuis, hij is gans de tijd bij mij gebleven, geprobeerd om mij tot rust te brengen. Ik had geluk dat hij thuis was, want als ik alleen thuis ben, wordt de aanval nog erger, extra paniek omdat ik alleen ben.
De aanval lijkt voor mij wel uren te duren. Daarna ben ik wel extreem vermoeid, totaal uitgeput. De gedachte dat het de dag nadien opnieuw zal gebeuren, maakt het er niet beter op
Bonzend hart, hartkloppingen, afwisselend zweten en klappertanden van de koude
Geen gevoel in mijn armen en benen, duizelig, het gevoel van flauwvallen.
Soms denk ik echt dat ik een hartaanval heb en het gedaan zal zijn met mij.
Mensen snappen het niet als je dit zegt, maar zo voelt het helaas wel.
Gelukkig was mijn partner thuis, hij is gans de tijd bij mij gebleven, geprobeerd om mij tot rust te brengen. Ik had geluk dat hij thuis was, want als ik alleen thuis ben, wordt de aanval nog erger, extra paniek omdat ik alleen ben.
De aanval lijkt voor mij wel uren te duren. Daarna ben ik wel extreem vermoeid, totaal uitgeput. De gedachte dat het de dag nadien opnieuw zal gebeuren, maakt het er niet beter op
Angela
> 2 jaar geleden
Toon reacties
Verberg reacties
Heeft iemand ervaring met alternatieve geneeswijze? (Verhaal 76)
Hallo allemaal,
Momenteel worstel ik al bijna twee jaar met paniekaanvallen. Ik heb hiervoor bij de psycholoog gelopen en cognitieve gedragstherapie gevolgd. Ik heb niet het idee dat dit veel geholpen heeft. Mijn situatie is wel aanzienlijk verbeterd ten opzicht van twee jaar geleden. Maar naar mijn idee komt dit meer door yoga, meditatie en mindfullness waar ik zelf mee begonnen ben. Ook heb ik grote stressoorzaken weggenomen door de bijbehorende problemen op te lossen of los te laten.
Toch heb ik nog steeds paniekaanvallen. Eerst had ik ook altijd hoofdpijn maar dit is inmiddels wel een stuk minder. De mate van afleiding lijkt ook een rol te spelen. Als ik de hele dag druk ben met dingen waarbij ik mijn aandacht volledig nodig heb krijg ik meestal geen aanvallen. Zo niet dan kunnen ze meerdere keren per dag voorkomen. Ben er inmiddels bijna aan gewend geraakt.
Omdat ik er nog steeds niet helemaal van af ben, ben ik opzoek naar andere mogelijkheden die hulp kunnen bieden bij paniekaanvallen. Heeft iemand ervaring met alternatieve geneeswijze? Ik heb gehoord dat sommige mensen hier erg veel baat bij hebben gehad. Ik sta ook open voor andere opties.
Alvast bedankt
Momenteel worstel ik al bijna twee jaar met paniekaanvallen. Ik heb hiervoor bij de psycholoog gelopen en cognitieve gedragstherapie gevolgd. Ik heb niet het idee dat dit veel geholpen heeft. Mijn situatie is wel aanzienlijk verbeterd ten opzicht van twee jaar geleden. Maar naar mijn idee komt dit meer door yoga, meditatie en mindfullness waar ik zelf mee begonnen ben. Ook heb ik grote stressoorzaken weggenomen door de bijbehorende problemen op te lossen of los te laten.
Toch heb ik nog steeds paniekaanvallen. Eerst had ik ook altijd hoofdpijn maar dit is inmiddels wel een stuk minder. De mate van afleiding lijkt ook een rol te spelen. Als ik de hele dag druk ben met dingen waarbij ik mijn aandacht volledig nodig heb krijg ik meestal geen aanvallen. Zo niet dan kunnen ze meerdere keren per dag voorkomen. Ben er inmiddels bijna aan gewend geraakt.
Omdat ik er nog steeds niet helemaal van af ben, ben ik opzoek naar andere mogelijkheden die hulp kunnen bieden bij paniekaanvallen. Heeft iemand ervaring met alternatieve geneeswijze? Ik heb gehoord dat sommige mensen hier erg veel baat bij hebben gehad. Ik sta ook open voor andere opties.
Alvast bedankt
Joost
> 2 jaar geleden
Toon reacties
Verberg reacties
Een gevecht met de ligging van mijn tong (Verhaal 75)
Ik heb laatste tijden steeds een gevecht met de ligging van mijn tong, alsof hij in de weg zit ben ik steeds aan het denken alsof ik stik hij voelt ook zo dik aan en denk ik wat moet je nou zo boos op mezelf ook dat ik hier steeds bezig mee ben en dan voel ik mijn keel vernauwen hoe kan ik dit verhelpen wat zit er in mijn gedachten ik denk dat ik hem inslik en doodga hoe geef ik mezelf over en hoe kan ik dit naast me laten liggen .. please help me want il loop er een tijdje mee altijd als ik in bed lig
Erwin
> 2 jaar geleden
Toon reacties
Verberg reacties
Gerustgesteld worden dat het écht bij paniek hoort? (Verhaal 49)
Ik heb zelf heel vaak met periodes last van het gevoel gek te worden en de controle te verliezen.
Vooral savonds in bed haal ik rampscenario’s in mijn hoofd over wat voor een enge gekke dingen er zouden kunnen gebeuren(aanslagen, vliegramp als ik op vakantie moet etc…)
Hierdoor haal ik mijzelf nog gekkere gedachtes in mijn hoofd zoals dat ik écht gek word, ik in een inrichting kom, dit nooit meer beter zal gaan en mijn vriend niet met zulk persoon wilt samenwonen..
Mijn moeder heeft er ook last van alleen dan in het OV, alleen naar de winkel etc. Dit heb ik dan weer totaal niet.
ik hoop zo dat mensen met paniek dit herkennen en ik toch gerustgesteld kan worden dat het écht bij paniek hoort.
I
Vooral savonds in bed haal ik rampscenario’s in mijn hoofd over wat voor een enge gekke dingen er zouden kunnen gebeuren(aanslagen, vliegramp als ik op vakantie moet etc…)
Hierdoor haal ik mijzelf nog gekkere gedachtes in mijn hoofd zoals dat ik écht gek word, ik in een inrichting kom, dit nooit meer beter zal gaan en mijn vriend niet met zulk persoon wilt samenwonen..
Mijn moeder heeft er ook last van alleen dan in het OV, alleen naar de winkel etc. Dit heb ik dan weer totaal niet.
ik hoop zo dat mensen met paniek dit herkennen en ik toch gerustgesteld kan worden dat het écht bij paniek hoort.
I
R
> 2 jaar geleden
3
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Hey IR,
Ja hoor die "klachten" horen helemaal bij een paniek en angststoornis!
Als je die gedachtes hebt, krijg je het gevoel de grip op de werkelijkheid te verliezen.
Bij mij voeld dan alles anders dan anders, het is net of de "normale" ik pleitte is, zit in een heel vreemd gevoel.
En als ik dat gevoel krijg, denk ik oh god, het is weer zover......
Heb vroeger (ruim 40 jaar geleden) deze klachten voor het eerst gekregen, hebben toen erg lang geduurd en er is dus een herinneringsangst ontstaan.
Steeds als ik deze klachten krijg en dat specifieke gevoel herken, dan raak ik daar van in paniek, dan denk ik weer dat het zo lang gaat duren.......
Ik blijf maar tegen mezelf zeggen, het kan ook zo maar heel snel weer over zijn, ik ben en word niet gek enz.
Maar idd. geruststelling van mensen die het zelf maar al te goed kennen helpt je wel, heb je een beetje houvast aan, dat je weet oh oké, herkenbaar dus.
Ja hoor die "klachten" horen helemaal bij een paniek en angststoornis!
Als je die gedachtes hebt, krijg je het gevoel de grip op de werkelijkheid te verliezen.
Bij mij voeld dan alles anders dan anders, het is net of de "normale" ik pleitte is, zit in een heel vreemd gevoel.
En als ik dat gevoel krijg, denk ik oh god, het is weer zover......
Heb vroeger (ruim 40 jaar geleden) deze klachten voor het eerst gekregen, hebben toen erg lang geduurd en er is dus een herinneringsangst ontstaan.
Steeds als ik deze klachten krijg en dat specifieke gevoel herken, dan raak ik daar van in paniek, dan denk ik weer dat het zo lang gaat duren.......
Ik blijf maar tegen mezelf zeggen, het kan ook zo maar heel snel weer over zijn, ik ben en word niet gek enz.
Maar idd. geruststelling van mensen die het zelf maar al te goed kennen helpt je wel, heb je een beetje houvast aan, dat je weet oh oké, herkenbaar dus.
Marleen
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ja dat hoort bij paniek. Het is een soort grote angst, angst om gek te worden. En dan krijg je die gedachten, daar schrik je heel erg van, je probeert ze weg te drukken, waardoor ze alleen maar sterker terug komen en het lijkt alsof het echt zo is. Maar dat is het niet. Ik probeer altijd het gewoon voorbij te laten gaan en er niet te veel waarde aan te hechten.
Bel
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ja dat hoort bij paniek. Het is een soort grote angst, angst om gek te worden. En dan krijg je die gedachten, daar schrik je heel erg van, je probeert ze weg te drukken, waardoor ze alleen maar sterker terug komen en het lijkt alsof het echt zo is. Maar dat is het niet. Ik probeer altijd het gewoon voorbij te laten gaan en er niet te veel waarde aan te hechten.
Bel
> 2 jaar geleden
Mijn brein is vast besloten zelf de ademhaling te regelen (Verhaal 73)
Beste
Ik heb altijd al wel wat last gehad van dat ik soms is een snellere hartslag ineens had en tintelende vingers maar door op andere dingen te focussen ging dit dan ineens over.
Nu ineens in de week kreeg ik dus een grote paniekaanval, waarbij je alrijd toch even schrikt wat is dit. Sindsdien heb ik blijvende last dat ik op mijn ademhaling blijf letten wat dus super vervelend is en waardoor ik bijna de hele tijd tegen een hyperventilatie stand aanzit.
De dokter heeft me nu verwezen naar kine voor ademhalingsoefeningen. Ik hoop echt dat dit helpt. Want 24 op 24 denken aan je ademhaling geloof me is zwaar. Ik heb al van alles geprobeerd om af te leiden maar niks helpt mijn brein is vast besloten zelf de ademhaling te regelen ipv lichaam automatisch.
Nog mensen die dit hebben meegemaakt z'n hoe doorbreek je dit.
Mvg
Ik heb altijd al wel wat last gehad van dat ik soms is een snellere hartslag ineens had en tintelende vingers maar door op andere dingen te focussen ging dit dan ineens over.
Nu ineens in de week kreeg ik dus een grote paniekaanval, waarbij je alrijd toch even schrikt wat is dit. Sindsdien heb ik blijvende last dat ik op mijn ademhaling blijf letten wat dus super vervelend is en waardoor ik bijna de hele tijd tegen een hyperventilatie stand aanzit.
De dokter heeft me nu verwezen naar kine voor ademhalingsoefeningen. Ik hoop echt dat dit helpt. Want 24 op 24 denken aan je ademhaling geloof me is zwaar. Ik heb al van alles geprobeerd om af te leiden maar niks helpt mijn brein is vast besloten zelf de ademhaling te regelen ipv lichaam automatisch.
Nog mensen die dit hebben meegemaakt z'n hoe doorbreek je dit.
Mvg
Nikki
> 2 jaar geleden
Toon reacties
Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Angst is echt verschrikkelijk om te voelen. (Verhaal 64)
Goed, mijn verhaal. Ik ben bijna 21 jaar oud en in de zomervakantie 2021 kreeg ik mijn eerste paniekaanval. Ik begon allemaal dingen te voelen en was er helemaal van overtuigd dat ik borstkanker had. Die angst hiervoor is tot nu toe nog steeds niet weggegaan. Wel heb ik in de tussentijd angsten voor andere dingen gevoeld. Pijn aan mijn kies? > je tanden vallen uit/je overleeft het niet zonder tanden. Pijn aan mijn keel? > er is iets met je luchtwegen je hebt iets ernstigs met je longen. En ga zo maar door, vaak koppel ik de dingen die ik voel of denk te voelen aan elkaar waardoor het voor mij alleen maar erger word. Wat ik ook constant doe is alles op google zoeken, alles op google wijst naar kanker en dan komt er totale paniek in mij op. Ik ben constant aan het letten op mezelf en mijn lichaam aan het voelen om te kijken of er niks is. Het vervelende is dat ik niet eens meer weet wat normaal voelt en wat niet. Hierdoor vind ik altijd wel iets op of in mijn lichaam wat voor mijn doen niet goed voelt. Ik heb 12 weken moeten wachten op mijn intake gesprek mij Max Ernst. Nu is er vastgesteld dat ik een paniekstoornis heb en moet ik weer een aantal weken wachten totdat ik word gebeld. Wanneer ik word gebeld wisten zij zelf ook niet, dit brengt voor mij ook weer angsten met zich mee. In de tussentijd moest ik zelf maar uitzoeken hoe ik met mijn angsten om moet gaan, het is hierdoor alleen maar erger geworden. Ik krijg constant de tip om te mediteren of aan mindfulness te doen. Dit heb ik vaker geprobeerd maar weinig resultaat, ik ben te onrustig voor zo'n soort dingen. Nu heb ik vandaag besloten om langs de dokter te gaan om te onderzoeken of ik borstkanker heb, misschien dat die angsten een beetje worden weggenomen. Ook ga ik aangeven dat ik echt meteen hulp nodig heb, de aanvallen zijn voor mij zo heftig dat normale dingen steeds enger worden. Ik kom graag in contact met mensen die hier ook last van hebben. Het is toch anders om met iemand te praten die enigszins weet wat je meemaakt dan met iemand die geen idee heeft. Angst is echt verschrikkelijk om te voelen.
Lisa
> 2 jaar geleden
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Hi Lisa,
Ik herken me heel erg in je verhaal. Ik ben 27 jaar oud en heb zelf ook erge last van paniekaanvallen. Ik sta zelf ook op de wachtlijst bij Max Ernst voor behandeling hiervoor. Heb je inmiddels al uitzicht op wanneer je de behandeling kan starten? Misschien kunnen we gegevens uitwisselen en op deze manier onze ervaringen en tips delen.
Liefs,
Heleen.
Ik herken me heel erg in je verhaal. Ik ben 27 jaar oud en heb zelf ook erge last van paniekaanvallen. Ik sta zelf ook op de wachtlijst bij Max Ernst voor behandeling hiervoor. Heb je inmiddels al uitzicht op wanneer je de behandeling kan starten? Misschien kunnen we gegevens uitwisselen en op deze manier onze ervaringen en tips delen.
Liefs,
Heleen.
Heleen
> 2 jaar geleden
soms gaat het goed (Verhaal 14)
Herkennen jullie het? Bang dat er iets mis is met je hart? Soms gaat het goed, zoals vandaag! Maar dan maak ik een wandeling van een half uur en dan krijg ik tijdens het wandelen toch druk op de borst.. dus ik denk dan.. bewegen, dat kan mijn hart niet aan😢
Anna Sophie
> 2 jaar geleden
3
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Ik ken dat heel goed... ineens is het er. En zo makkelijk kom je er niet vanaf. Loop hier al zeker 5 jaar mee te klote
Iris
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi,
Heel herkenbaar. Ik heb hier ook met periodes erg last van. Het is nu zo erg dat ik bijna niks meer durf te doen. Ik heb een keer zo'n kastje (ECG) voor 2 weken meegekregen en laatst is er nog een hartfilpje gemaakt tijdens een aanval. Mijn hartslag was wel heel hoog door de paniek maar geen afwijkingen op te zien. En toch blijf ik maar bang dat ze niet op het juiste moment meten of niet de juiste onderzoeken doen. Pff zo moe kan ik worden van mijzelf. Sterkte ermee!!
Heel herkenbaar. Ik heb hier ook met periodes erg last van. Het is nu zo erg dat ik bijna niks meer durf te doen. Ik heb een keer zo'n kastje (ECG) voor 2 weken meegekregen en laatst is er nog een hartfilpje gemaakt tijdens een aanval. Mijn hartslag was wel heel hoog door de paniek maar geen afwijkingen op te zien. En toch blijf ik maar bang dat ze niet op het juiste moment meten of niet de juiste onderzoeken doen. Pff zo moe kan ik worden van mijzelf. Sterkte ermee!!
Deetje
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik snap je volledig! Ben super bang dat er toch iets zal gebeuren, ookal heb ik het gevoel al zovaak gehad blijft het toch rete eng
Anoniem
> 2 jaar geleden
Ik wil echt gewoon stilte in mijn hoofd (Verhaal 72)
Hallo, iedereen.
Sinds ik een tiener ben (nu 24jaar) lijd ik aan hypochonder. Ik ben héél erg bezig met ziektes, mijn lichaam scannen om de 5 minten etc. Vroeger kon ik dit meestal vanzelf laten overgaan maar sinds het begin van corona heb ik geen controler meer. Ik weet het nog perfect. Ik lag op mijn bed nieuws te kijken over de allereerste lockdown. Ik kreeg een immens onwel gevoel, heel hoog ademen, snelle hartslag, licht gevoel in hoofd en heel hard huilen. Ik dacht " wij gaan allemaal dood". Hierna heb ik xanax genomen voor 2 weken, dit hielp heel goed. Tot ik ermee stopte... Aanvallen waren 20 maal erger. Nu na al die tijd heb ik af en toe nog een aanval maar dat was meestal als ik veel alcohol had gedronken.
De laatste 3 maanden blijft mijn lichaam in een paniekerige modus, ik heb constant een heel naar gevoel in mijn buik en hoofd van de stress. Mijn gedachten staan maar niet stil, ik zit nu in de fase dat ik denk MS te hebben. Het maakt me zo zo moe. Mijn radar staat niet meer stil en niets helpt. Ik wil echt gewoon stilte in mijn hoofd. Heel erg vervelend. Hardlopen helpt mij wel goed.
Sinds ik een tiener ben (nu 24jaar) lijd ik aan hypochonder. Ik ben héél erg bezig met ziektes, mijn lichaam scannen om de 5 minten etc. Vroeger kon ik dit meestal vanzelf laten overgaan maar sinds het begin van corona heb ik geen controler meer. Ik weet het nog perfect. Ik lag op mijn bed nieuws te kijken over de allereerste lockdown. Ik kreeg een immens onwel gevoel, heel hoog ademen, snelle hartslag, licht gevoel in hoofd en heel hard huilen. Ik dacht " wij gaan allemaal dood". Hierna heb ik xanax genomen voor 2 weken, dit hielp heel goed. Tot ik ermee stopte... Aanvallen waren 20 maal erger. Nu na al die tijd heb ik af en toe nog een aanval maar dat was meestal als ik veel alcohol had gedronken.
De laatste 3 maanden blijft mijn lichaam in een paniekerige modus, ik heb constant een heel naar gevoel in mijn buik en hoofd van de stress. Mijn gedachten staan maar niet stil, ik zit nu in de fase dat ik denk MS te hebben. Het maakt me zo zo moe. Mijn radar staat niet meer stil en niets helpt. Ik wil echt gewoon stilte in mijn hoofd. Heel erg vervelend. Hardlopen helpt mij wel goed.
Vincent. C
> 2 jaar geleden
Toon reacties
Verberg reacties
Tips voor angststoornis welkom (Verhaal 70)
Hallo ,
Ik heb sinds 2,5 jaar een angststoornis.
Ik heb die ontwikkeld door verschillende dingen .
Nu gaat het beter en beter het enigste wat nog zwaar is voor mij is met de auto rijden vooral als mijn dochter erbij zit ..
Het ging eventjes goed en dan plots paniekaanval gezet en nu merk ik dat de angst weer groter is en ga ik onwillig dingen vermijden terwijl ik dit niet wil maar men lichaam werkt gewoon niet mee .
Moest er iemand tips hebben deze zijn altijd welkom!
Ik heb sinds 2,5 jaar een angststoornis.
Ik heb die ontwikkeld door verschillende dingen .
Nu gaat het beter en beter het enigste wat nog zwaar is voor mij is met de auto rijden vooral als mijn dochter erbij zit ..
Het ging eventjes goed en dan plots paniekaanval gezet en nu merk ik dat de angst weer groter is en ga ik onwillig dingen vermijden terwijl ik dit niet wil maar men lichaam werkt gewoon niet mee .
Moest er iemand tips hebben deze zijn altijd welkom!
Sharon
> 2 jaar geleden
Toon reacties
Verberg reacties
Er lijkt nu geen einde aan te komen. (Verhaal 67)
Momenteel zit ik al een half met een depressie met angst en fobische klachten. Dit terwijl ik al 25 jaar antidepressivia slik. 8 jaar geleden dit zelfde ook doorgemaakt. Er lijkt nu geen einde aan te komen. Voel me steeds wanhopiger worden. Ben nu wel onder controle bij psychiater en aangemeld voor intensieve therapie maar kan nog wel maand duren voor er iets van start gaat. Zijn er hier mensen die hetzelfde doormaken en er over willen praten?
Ingrid
> 2 jaar geleden
Toon reacties
Verberg reacties
3 jaar ecitalopram - ben nu een heel gelukkige vrouw (Verhaal 26)
Bij mij begonnen rond mijn 14 jaar .Hevig Hevig ..ben er nu 72 en heb al 3 jaar ecitalopram 10 mg gekregen .Ben nu een heel gelukkige vrouw en heb spijt dat ik er niet eerder mee begonnen ben.De andere therapieen hebben nooit geholpen.Nu heb ik tenminste een leven.Veel moed aan iedereen die er mee te maken heeft.
witteke
> 2 jaar geleden
3
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
zo af en aan slik ik deze ook. Maar gelukkiger word ik er niet van het leven vlakt af en voel helemaal niets
Ik
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik sinds gisteren ook mee gestart, ik hoop dat het mij mag helpen
Braaftje
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik herken het ook! Ik heb een paniekstoornis en ook nog eens derealisatie.
De ene periode erger dan de ander. Voorral de overschakeling van zomer naar herfst/winter.
Het vermijden herken ik. Vele zeggen ook tegen me, ga even een blokje om. Of ga even mee naar de winkel. Dat vermijd ik omdat ik bang ben dat ik me raar gedrag ( wat wss niet is ) en dat mensen me aanstaren. Daarom vermijd ik het ook.
Op een geve moment als je het gaat accepteren gaat het beter. Je krijgt stap voor stap weer zin om dingen te doen en durft steeds meer.
De ene periode erger dan de ander. Voorral de overschakeling van zomer naar herfst/winter.
Het vermijden herken ik. Vele zeggen ook tegen me, ga even een blokje om. Of ga even mee naar de winkel. Dat vermijd ik omdat ik bang ben dat ik me raar gedrag ( wat wss niet is ) en dat mensen me aanstaren. Daarom vermijd ik het ook.
Op een geve moment als je het gaat accepteren gaat het beter. Je krijgt stap voor stap weer zin om dingen te doen en durft steeds meer.
Damy
> 2 jaar geleden
Alles begon op mijn 7e (Verhaal 65)
Ik ben inmiddels 24 ,
Maar alles begon op mijn 7e. Ik kreeg savonds een gek gevoel op mijn borst en ik dacht dat het mijn hart was. Sinds dien ben ik bang om savonds/snachts dood te gaan. Waar door ik slecht slaap en verslaafd ben geraakt aan slaap medicatie want die halen de scherpe randjes ervan af ik ben zelfs zo verslaafd dat ik ze ook overdag ineem. En daarom altijd slaap pillen tekort kom. Mijn hele leven draait om de dag dat iknweer naar de apotheek mag ( ik vind dat heel erg ) Al mijn therapieën die ik gehad heb hebben helaas niets gedaan. Veel mensen in mijn omgeving snappen niet echt wat ik elke avond en nacht door maak. Ook schrik ik van de vele verhalen hier. Ik zou zo graag willen dat er een oplossing is voor dit probleem.
Sterkte allemaal x
Maar alles begon op mijn 7e. Ik kreeg savonds een gek gevoel op mijn borst en ik dacht dat het mijn hart was. Sinds dien ben ik bang om savonds/snachts dood te gaan. Waar door ik slecht slaap en verslaafd ben geraakt aan slaap medicatie want die halen de scherpe randjes ervan af ik ben zelfs zo verslaafd dat ik ze ook overdag ineem. En daarom altijd slaap pillen tekort kom. Mijn hele leven draait om de dag dat iknweer naar de apotheek mag ( ik vind dat heel erg ) Al mijn therapieën die ik gehad heb hebben helaas niets gedaan. Veel mensen in mijn omgeving snappen niet echt wat ik elke avond en nacht door maak. Ook schrik ik van de vele verhalen hier. Ik zou zo graag willen dat er een oplossing is voor dit probleem.
Sterkte allemaal x
Allyson
> 2 jaar geleden
Toon reacties
Verberg reacties
Het idee dat ik jong ga sterven (Verhaal 63)
Hey iedereen, ik ben Mike, 28j oud en heb meerdere keren per maand het idee dat ik jong ga sterven aan een of andere kanker. Bij het minste pijntje begint mijn hoofd direct te malen denkende dat het iets ernstigs is en ik word er stilaan gek van. Sommige dagen zijn beter dan andere, maar toch blijft het ergens in mijn hoofd continu steken. Het probleem is dat mijn hoofd 24/7 blijft denken en blijft gedachten aanmaken, soms drink ik mij letterlijk bijna lam om alles gewoon eens stil te krijgen maar dan zit ik achteraf weer met een kater natuurlijk.. andere keren neem ik een vrij verkrijgbaar inslaapmiddel in of neus ik in de medicijnkast zoekend naar iets om me snel inslaap te krijgen..
Mike
> 2 jaar geleden
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Probeer eens hypnotherapie. Ik heb vergelijkbare verhalen gehoord van mensen die daarmee geholpen zijn.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Het gebeurde plotseling (Verhaal 24)
In januari ben ik voor het eerst moeder geworden.
3 maanden later heb ik mijn eerste paniekaanval ervaren. Het was erg heftig.
Het gebeurde plotseling terwijl ik met mijn schoonmoeder aan het praten was, werd ineens erg misselijk en kreeg hartkloppingen, tintelingen in beide armen benen en gezicht, benauwd...
Op dat moment dacht ik, dit was het dan..
Mijn vriend belde ambulance en ze waren er binnen een kwartier.
Zij zagen gelijk dat ik een paniekaanval had.
Na die dag had ik dagelijks zo'n aanval en belde iedere keer naar de eerste hulp.
De ambulance is in totaal 3 keer geweest. Ik voel me zo onzeker nu en durf niet meer te bellen.
Het is nu 4 maanden verder en de paniekaanvallen zijn minder geworden. Ik heb het niet meer dagelijks. Wat mij erg helpt is om te sporten en yoga te doen.
Ook ga ik 1 keer in de 2 weken naar de fysio voor ademhalingsoefeningen. ( aanrader)
Hebben nog meer mensen dit meegemaakt na hun bevalling?
Ariana
> 2 jaar geleden
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Hey mij ook ik ben in februari voor het eerst moeder geworden en enorme paniek en angst aanvallen vreselijk was een tijdje weg maar nu weer in volle gang ook erg somber door de dag heen :( , loop nu eindelijk bij een goede psycholoog en ga vragen voor edmr hopelijk kan ik snel genieten!!
Misschien kunnen we eens berichten?
Groetjes 😊
Misschien kunnen we eens berichten?
Groetjes 😊
Nerissa
> 2 jaar geleden
Het verpest mijn sociale leven (Verhaal 57)
Ik heb heel erg last van paniekaanvallen al 7 jaar. Als ik ga wandelen en ik voel licht in mijn hoofd dan ben ik bang om flauw te vallen een keer moest ik iets halen bij de praxis ik voelde me heel raar in mijn lichaam alsof ik flauw zou vallen of dood gaan heel eng sinds dien durf ik die winkel niet meer in. Ben naar de dokter geweest onderzoeken gedaan kon niets vinden. Heb er nog steeds last van en het verpest mijn sociale leven
25 jaar oud
> 2 jaar geleden
Toon reacties
Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Ik merkte echte vooruitgang en ik was mijn nare gedachten de baas! (Verhaal 56)
Heb al zo’n 10 jaar last van paniekaanvallen.
Dit is allemaal begonnen door een revalidatie van 1,5 jaar op mijn 19e na een operatie.
Hierdoor kwam ik overdags niet buiten.
Tot ik na een tijdje merkte dat als ik wegging met vrienden, ik het gevoel van extreme zenuwen had.
Dit overkwam me zelfs als ik naar de dichtstbijzijnde kroeg ging wat nog geen kilometer van mijn huis ligt.
Dit werd steeds erger tot ik er heel erg tegenop keek als iemand me voorstelde om ergens naartoe te gaan.
Hierna toch maar naar een psycholoog gegaan waar ik na een jaar ben gestopt.
Ik merkte echte vooruitgang en ik was mijn nare gedachten de baas!
Tot ik ongeveer een jaar later merkte dat de gevoelens weer terug kwamen.
Dit heb ik momenteel steeds vaker, en ik weet van mezelf wanneer dit gaat gebeuren.
Ja, zoals je leest komt dit eigenlijk nooit als verrassing want ik weet op welke plekken dit in mijn hoofd versterkt wordt.
Afgelopen week had ik het echt erg voor mijn doen.
Ik zat op een plek met 6 collega’s waarvan ik wist dat ik niet meteen weg kon, en dat mijn collega’s niet weten waar ik last van heb.
Ik werd toen meteen erg afwezig, hartkloppingen, ontzettend benauwd en het oh zo overheersende gevoel dat ik daar meteen weg moest. Zoals de meesten van jullie weten is dit echt verschrikkelijk.
Dit is even in het kort wat mijn verhaal is.
Heb nog echt erg veel voorbeelden (helaas) zoals bovenstaand.
Maar toch goed om even mijn hart te luchten want daar deed ik dit ook een beetje voor!
Dit is allemaal begonnen door een revalidatie van 1,5 jaar op mijn 19e na een operatie.
Hierdoor kwam ik overdags niet buiten.
Tot ik na een tijdje merkte dat als ik wegging met vrienden, ik het gevoel van extreme zenuwen had.
Dit overkwam me zelfs als ik naar de dichtstbijzijnde kroeg ging wat nog geen kilometer van mijn huis ligt.
Dit werd steeds erger tot ik er heel erg tegenop keek als iemand me voorstelde om ergens naartoe te gaan.
Hierna toch maar naar een psycholoog gegaan waar ik na een jaar ben gestopt.
Ik merkte echte vooruitgang en ik was mijn nare gedachten de baas!
Tot ik ongeveer een jaar later merkte dat de gevoelens weer terug kwamen.
Dit heb ik momenteel steeds vaker, en ik weet van mezelf wanneer dit gaat gebeuren.
Ja, zoals je leest komt dit eigenlijk nooit als verrassing want ik weet op welke plekken dit in mijn hoofd versterkt wordt.
Afgelopen week had ik het echt erg voor mijn doen.
Ik zat op een plek met 6 collega’s waarvan ik wist dat ik niet meteen weg kon, en dat mijn collega’s niet weten waar ik last van heb.
Ik werd toen meteen erg afwezig, hartkloppingen, ontzettend benauwd en het oh zo overheersende gevoel dat ik daar meteen weg moest. Zoals de meesten van jullie weten is dit echt verschrikkelijk.
Dit is even in het kort wat mijn verhaal is.
Heb nog echt erg veel voorbeelden (helaas) zoals bovenstaand.
Maar toch goed om even mijn hart te luchten want daar deed ik dit ook een beetje voor!
Anoniem
> 2 jaar geleden
Toon reacties
Verberg reacties
Angstig (Verhaal 54)
Goedenavond ik ben hier nieuw en weet niet of ik helemaal goed zit. Ik ben heel erg angstig de afgelopen tijd ben erg bang om bijvoorbeeld dood te gaan en heb last van paniekaanvallen/angstaanvallen. Is het normaal dat als je zo een aanval hebt dat je heel zwak word duizelig word en het echt voelt alsof Je elk moment weg kan vallen en dood kan gaan?
Anoniem
> 2 jaar geleden
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Helaas is het normaal dat je die gevoelens ervaart bij een angst aanval/paniekaanval/hyperventilatie aanval.
Ik heb dit dagelijks meerdere keren. Zoals nu voel ik er ook 1 aankomen door eerst heel misselijk te raken duizelig en hart die sneller klopt en later abnormaal snel gaat... lijken wel 1000 tikken in een minuut. Lichaam ervaart dan extreme angst en paniek. Als je wilt praten ben je altijd welkom
Ik heb dit dagelijks meerdere keren. Zoals nu voel ik er ook 1 aankomen door eerst heel misselijk te raken duizelig en hart die sneller klopt en later abnormaal snel gaat... lijken wel 1000 tikken in een minuut. Lichaam ervaart dan extreme angst en paniek. Als je wilt praten ben je altijd welkom
Manuela
> 2 jaar geleden
Paniekklachten en hyperventilatie van stress (Verhaal 2)
In mijn werk als medewerker bij een autobedrijf kreeg ik steeds extra diensten omdat mijn collega's niet meer uren wilden werken. Het was een erg drukke functie.
Door de stress kreeg ik hyperventilatie en paniekklachten. Ook was ik steeds misselijk en was ik heel moe. Als ik probeerde mijn grenzen aan te geven bij mijn baas, dan kreeg ik mijn contract onder mijn neus geduwd dat ik moest werken of dan werd er druk uitgeoefend om toch te gaan werken.
Ik kreeg steeds meer klachten en uiteindelijk heb ik mij ziek gemeld. Nu ben ik aan het herstellen en ik ga op zoek naar een andere minder stressvolle baan.
mandy
> 2 jaar geleden
3
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Beste Mandy,
Het is jammer dat het zo moest gaan. Maar soms is het wisselen van werkomgeving inderdaad de enige manier om te voorkomen dat je (weer) ziek wordt. Ik wens je een voorspoedig herstel en hoop dat je gauw een leuke en minder stressvolle baan vindt!
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Wat een slechte werkgever. Sterkte
Peter
> 2 jaar geleden
Reactie:
Beste dit herken ik zeer goed ik heb het nu ruim 5jaar heb een zware rugzak doe ik niet kan verwerken bij de minste prikkels of gedachten krijg ik aanvallen ben er ook voor onder therapie maar niks helpt heb ook al medicatie genomen maar helpt allemaal niks m'n lichaam word daar zo uitgeput van het is allemaal zo eng
Nathalie
> 2 jaar geleden
Ben van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat zo gespannen (Verhaal 48)
Goedenavond. Ik ben 40 jaar en ben van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat zo gespannen en angstig, dat het m'n hele leven domineert. Ik heb vanaf m'n 14e aan de anti depressiva gezeten en ben daar nu sinds 2 maanden af. Met de medicatie had ik hier ook al last van, maar doordat de waas nu wegvalt en ik "wakker" word in een totaal onbevredigend leven raak ik zwaar in paniek. Ik ga nu naad een haptonoom om meer te leren voelen. Maar ik weet niet of ik dit vol ga houden. Meestal rond deze tijd begin ik weer aan de pillen. Maar daar word ik dik, vlak, futloos en a seksueel van.. Wie heeft een tip?
Jacob
> 2 jaar geleden
Toon reacties
Verberg reacties
Vanaf me 17 jaar geloof ik dacht dat ik dood ging. (Verhaal 47)
Goede morgen allemaal,
Mijn naam is Melanie en ik kamp al jaren met hyperventilatie vanaf me 17 jaar geloof ik dacht dat ik dood ging. Ik ben een gevoelig persoon en ben iemand die snel in de stress schiet. Slecht slapen enz is een trigger om paniek aanval te krijgen. Heb vaak last van chronische hyperventilatie dan kan ik langdurige verkeerd ademen en het benauwd hebben en moe zijn heeel moe.
Ik ben momenteel ziek thuis en is me contract niet verlengd . me nieuwe baan heeft er voor gezorgd dat ik weer in de visuele cirkel zit van stress is heel erg zat niet op me plek. Dat ik nu geen baan heb heeft het nog erger gemaakt onzekerheid niet wetend waar je aan toe bent en de druk was onwijs hoog ook. Hoop dat ik het sneller onder controle kan houden me klachten en dan weer aan werk kan.
Mijn naam is Melanie en ik kamp al jaren met hyperventilatie vanaf me 17 jaar geloof ik dacht dat ik dood ging. Ik ben een gevoelig persoon en ben iemand die snel in de stress schiet. Slecht slapen enz is een trigger om paniek aanval te krijgen. Heb vaak last van chronische hyperventilatie dan kan ik langdurige verkeerd ademen en het benauwd hebben en moe zijn heeel moe.
Ik ben momenteel ziek thuis en is me contract niet verlengd . me nieuwe baan heeft er voor gezorgd dat ik weer in de visuele cirkel zit van stress is heel erg zat niet op me plek. Dat ik nu geen baan heb heeft het nog erger gemaakt onzekerheid niet wetend waar je aan toe bent en de druk was onwijs hoog ook. Hoop dat ik het sneller onder controle kan houden me klachten en dan weer aan werk kan.
Melanie128
> 2 jaar geleden
Toon reacties
Verberg reacties
Ik durf niets te zeggen van mijn paniekaanvallen (Verhaal 11)
Ik durf dit tegen niemand te zeggen omdat ik het zelf niet begrijp, maar ik heb sinds een paar jaar steeds vaker paniekaanvallen. Ik vermoed dat het begon nadat mijn moeder overleed en mijn angst om ook te sterven groot was. Zij stierf door kanker.
Ik word vooral getriggerd als ik eten doorslik wat blijft hangen in mijn keel; ik raak er dan van overtuigd dat ik stik en zal sterven. Dit is een grote angst van mij; dood door verstikking. Afgelopen maandagnacht schrok ik wakker en ik had de langste paniekaanval ooit, ik heb daarna niet meer geslapen en probeerde mezelf af te leiden. Ik had bijna 112 gebeld omdat ik het gevoel had dat ik stierf.
Dit maakt me radeloos omdat mijn leven nu prima is; er is geen reden voor mij om stress te hebben of om ongelukkig te zijn en toch voel ik me vaak zo.
De neiging om te grijpen naar drank en andere middelen is groot, ik vraag me af of ik de dood van mijn moeder wel goed verwerkt heb.
Lineke
> 2 jaar geleden
3
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Hier precies het zelfde... ik zit in een gelukkige relatie 2 prachtige kindjes en nu komt me de paniek om de oren en zelfs dat ik t ziekenhuis moet bellen want ik ga dood precies zoals jij beschrijft en indd ook t gevoel hebben dat ik ziek ben ik ben ziek er is wat met me bang om alles wat ik voel want ja mijn gevoel geef t t aan dus ja er is wat met me lichaaam (kanker) of iets ik weet dat het echt heel slechte gedachten ma zijn maar soms raak ik zo er van in paniek en niemand die me begrijpt terwijl als ik naar de dokter ga er niks aan de hand is de dokter vertelde me dat ik altijd in de 5 versnelling geleefd heb en omdat ik nu een gezin heb en een lieve man kan ik gerust in de 2/3 rijden maar mijn lichaam is dat niet gewend en omdat ik rust heb raakten lichaam en gedachten in paniek heel vervelend want leer er maar mee om te gaan laat staan iemand die je begrijpt
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Herkenbaar. Ik doe nu Cognitieve therapie bij een ggz psycholoog. Gaat een stuk beter nu. Kijk ook eens naar YouTube naar Wijnand van Dam.
George
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi met marion .ik heb r ook last van t is begonnen na hersens infarkt van me moeder ik heb t daar vreselijk moeilijk mee er erg mee bezig geweest en vint t moeilijk om er heen te gaan ben dan echt beroert en hartkloppingen voel soort paniek er na thuis effe biertje ontspannen en ja dan voel ik t weg gaan maar t is soort eng ba groet marion
Marion
> 2 jaar geleden
Soms twijfel ik of het fysiek is (Verhaal 21)
In 2015 heb ik een dreigende burnout gehad, dit waren oa een aantal paniekaanvallen. Sinds die tijd heb ik er altijd last van gehouden. Ik ben sinds die tijd altijd moe, door de weeks rond 12uur krijg ik meestal koude handen/voeten en ook ben ik dan duizelig. Ook heb ik altijd een zenuwachtig gevoel in mijn handen. De laatste tijd heb ik weer last van paniekaanvallen het verschil met 2015 is nu dat ze langer duren ong 2 uur. Gelukkig heb ik er nog maar 3 gehad. Ik ga altijd rond 22:00 uur slapen eerst nog 1 uur lezen (ereader) en ook loop ik om de dag ongeveer 6km. Sinds kort drink ik nog 2 bakken koffie want daarvoor was het ong ieder uur 1. Ik hoop dat er mensen zijn die zich hierin herkennen. Het is niet zo dat mijn klachten mij ernstig beperken, maar op een gegeven moment krijg je er genoeg van. En soms twijfel je erover of het misschien niet fysiek is.
Martijn
> 2 jaar geleden
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Hallo Ariana
Ik ben in september vorig jaar bevallen van een meisje en in december mijn eerste paniekaanval gehad. Zo heftig dat ik zelf de ambulance heb gebeld, die zijn inmiddels 6 keer geweest.
Ik ben naar de cardioloog verwezen omdat ik ( nog steeds ) last heb van pijn op de borst en hartkloppingen. Mijn hart is volgens de cardioloog in orde. Daarna heb ik een echo gehad van de linker borst omdat ie bleef zeer doen, daar ook niks uitgekomen. Ik heb ook verschillende medicijnen geslikt tegen ontsteking en pijn maar niks hielp. Binnenkort ga ik naar de pijnkliniek, omdat mijn huisarts geen opties meer heeft.
Ik ben wel al een maand bezig met mijn psycholoog, maar merk niet dat het helpt.
Paniekaanvallen heb ik inmiddels onder controle, maar nu heb ik last van dwanggedachten en slik ik antidepressiva om weer mijn leven terug te krijgen. Hiervoor slikte ik lorazepam, maar die hielp weinig en had soms 3 keer per dag een paniekaanval.
Ik ben er nog laaaang niet, maar ik weet dat het goed komt! Het kan niet anders :)
Hoe gaat het nu met jou?
Groetjes Ewii
Ewii
> 2 jaar geleden
gelieve dringend hulp (Verhaal 25)
Ik kom al maanden wakker met een kloppend gevoel in mijn lies is precies of mijn hart daar ligt onderaan mijn hart heb ik dezelfde kloppingen bij het wakker komen ik wil dringend hulp maar weet niet wat het is iemand enig idee altijd bij het wakker komen gelieve dringend een antwoord heefd iemand dit ook gehad
Nuran
> 2 jaar geleden
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Ik heb dit ook en in de ochtend bij het wakker worden dan is het het ergst het zijn paniek aanvallen zijn ongevaarlijk het is beangstigend ik ben bij een psygoloog onder behandeling heb nog een lange weg te gaan maar je komt er van af want er zijn nog meer symtonen lees maar bij paniek aanvallen wens je heel veel sterkte toe! 😃
Yvonne
> 2 jaar geleden
elke dag paniekaanvallen (Verhaal 20)
Ik heb al jaren last van een angststoornis, maar redelijk onder controle kunnen houden. Sinds een maand of 2/3 heb ik elke dag heftige paniekaanvallen. In de coronatijd ben ik ziek geworden, geen idee of corona is geweest. Maar daarna weken lang nog last van hoesten en vermoeidheid last gehad. Op een gegeven moment werd het veel en ben ik ingeklapt. Dagen wakker geweest, omdat ik bang was om in slaap te vallen. Na de 3e nacht geen slaap gehad te hebben heb ik Temazepam voorgeschreven gekregen van de huisarts. Nu wel weer een redelijk slaapritme, zonder medicijnen. Alleen nu heb ik dagelijks alsnog last van paniekaanvallen. Het begint met een benauwdgevoel en eindigt in totale paniek en het gevoel dat ik stik.
Binnenkort start mijn therapie, hopelijk kom ik er snel weer bovenop.
Benjamin
> 2 jaar geleden
2
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Ik herken mijzelf hier zo erg in.
In januari bevallen van mij.mn dochter en 3 maanden later krijg ik mijn eerste paniekaanval. En sindsdien heb ik het iedere dag. Sinds een paar weken heb ik het steeds minder. Twee keer per week.
De dokter doet allerlei onderzoeken, ze hadden per toeval iets gevonden aan mn hart (niks ernstigs). Maar weten niet of mijn klachten daar vandaan komen.
Ariana
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoii hoe is t nu. Ik heb tzelfde. Zou je me willen mailen
Madhewi
> 2 jaar geleden
Mijn zwangerschap verloren en vader gestorven (Verhaal 33)
Sinds vorig jaar september ben ik mijn zwangerschap verloren en is mijn vader gestorven. Ik had een heel slechte band met mijn vader maar het had zeker toch een impact. Kort daarna ging ik op reis en ziek geworden tijdens de vlucht sindsdien kamp ik met paniek aanvallen. Soms gaat het tijdelijk weg maar komt weer terug. Slechte ervaring met medicatie want heb een onderliggend gezondheidsprobleem. Vandaag sollicitatie gesprek en ja hoor paniek aanval, heb de job niet hierdoor. Covid heeft alles verergerd. Ik krijg het nu ook vaker en met mondmasker is moeilijker mijn ademhaling te controleren. Weet niet hoe verder moet, ik probeer meerdere malen mijzelf uit de paniek aanval te halen maar ik zit erin gevangen. Heb schrik dat ik na corona geen sociaal leven meer opbouw na deze isolatie...heb er schrik van
M
> 2 jaar geleden
Toon reacties
Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Ik ben de controle kwijt (Verhaal 29)
Hallo ik ben een vrouw van 41, ik heb al wat jaren hyperventilatie angst, heb dat jarenlang onder controlle gehad.
In 2017 is mijn vriend overleden aan een aneuyrisma ik was erbij. Ik gun het niemand Er zíjn daarna veel mensen en in 3 jaar tijd overleden waaronder ook mijn huisdieren , 2019 november begon de hevige angst weer heb daar geprobeerd om zelf controlle in te houden want dat had ik immers jaren gedaan, augustus 2020 heb ik middenindenacht ambulance laten bellen, maar bleek dus echt een hyperventilatie geweest te zijn, ik ben de controlle kwijt, october eergisteren op mn werk ambulance laten bellen, weer niks aan het handje, maar blijf angstig om de dood nu ook met covid, ik slik ( helaas, liever niet maar het onspant weldegelijk moet van de dok) oxezapam 10mg voor het slapen gaan maar blijf in gedachte angstig zoals straks word ik niet wakker door de medicijn, maar het angst word vermindert. En slaap goed door Ik heb nu dan eindelijk hulp gezocht, máár een lange wachtrij, soms kun je het niet alleen of sterk blijven. Ookal wil je het zo graag . Maar door te lang sterk zijn en doorgaan na deze zwarte tijd ben ik nu een wrak en een bang muisje.
Vechten dus! Praten over beelden die onderbewust blijven hangen en die je wegstoot. Ik ben erg effe opgelucht dat ik mn verhaal kon doen, mvg bang verdrietig muisje
Tiesi_a
> 2 jaar geleden
Toon reacties
Verberg reacties
mijn tong voelt echt heel vreemd (Verhaal 17)
Beste mensen,
3 weken geleden kreeg ik een paniekaanval, dat was gekomen door iets te lezen over het coronavirus. Sinds die tijd voelt mijn tong echt heel vreemd, alsof ik 3 weken geleden een nieuwe tong heb gekregen en er erg aan moet wennen. Hier krijg ik dus paniekaanvallen van.
Hoe kom ik van deze gedachte af?? Wie kan mij helpen?
S
> 2 jaar geleden
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
herkenbaar; laat corona nieuws voor wat het is, zorg voor uw eigen veiligheid, flesje water en een lekker snoepje helpt tegen dat gekke gevoel en mindfulness (gratis app VGZ) ook als u het niets vindt, gewoon even de tijd voor nemen.
Gedachten: het zijn maar gedachten...die komen en gaan, als een paniekgedachte opkomt laat maar komen...tis maar een gedachte..deze verdwijnt ook weer, ontspan het lijf.
Heleen
> 2 jaar geleden
Op mijn eerste werkdag heb ik mijn eerste paniekaanval gekregen (Verhaal 13)
Ik ben een paar weken geleden erachter gekomen dat ik last heb van paniekaanvallen. Afgelopen jaren heb ik veel stress gehad door afstuderen, mijn relatie en vervelende gebeurtenissen. Na mijn afstuderen ben ik gaan werken als trainee, dit was ontzettend zwaar. Ik kreeg last van spanningen en werd erg moe en emotioneel. Ik ben toen gestopt voor een maand en ging ergens anders werken. Op mijn eerste werkdag heb Ik mijn eerste paniekaanval gekregen. Ik heb mijzelf nog nooit zo rot gevoeld. Zweten, trillen, misselijk, overgeven en denken dat ik gek werd. Gelukkig woon ik thuis en helpen mijn ouders me goed. Ik ben al weken aan het wachten op professionele hulp. Elke ochtend word ik wakker met spanningen en braakneigingen. Over de dag zelf krijg ik 1 a 2 paniekaanvallen en ik vind het verschrikkelijk. Ik durf gelukkig nog wel de straat op en boodschappen te doen. Maar een belletje over een sollicitatie of andere triggers, zorgen weer voor een flinke terugval. Ik ben ontzettend bang dat ik nooit meer normaal zonder aanvallen kan functioneren.. terwijl ik pas 23 jaar ben. Herkennen jullie jezelf hierin en wat zijn jullie ervaringen met "beter worden"?
Romy
> 2 jaar geleden
3
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Ik herken je paniekaanvallen. Ik heb er ook zelf last van. Het komt bij mij naar boven met meer stress en druk. Ik heb hier al een aantal jaren last van. Doordat ik dit wel al langere tijd heb weet ik hier beter mee om te gaan. Ik heb momenteel een best goede baan en het gaat me niet verkeerd af. Af en toe heb ik hier nog wel eens last van maar weet ook dat dit weer over zal gaan. En met de jaren zal je hiermee beter leren omgaan. Succes met je herstel. Als je wilt kunnen we hier altijd nog meer over praten als je wilt. Gr
B
> 2 jaar geleden
Reactie:
Zo herkenbaar. Ik heb sinds 9 maart deze aanvallen. Oa. Ikhet overspoeld me. Ik weet me geen raad.
Nops
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ook in heb last van angst- en paniekaanvallen.
Het gebeurt altijd als ik 's ochtends wakker word om een uur of vijf of zes . Ik ga dan mijn bed uit omdat ik niet meer kan blijven liggen.
Ik voel me dan heel erg angstig en heb ook opvliegers en hartkloppingen.
De dokter heeft me doorgestuurd naar zijn praktijkondersteuner. Dit is een psycholoog en die heeft me aangemeld bij de ggz. Daar kan ik pas 30 augustus terecht voor een intakegesprek.
Ik praat er wel over met een vriend en met anderen.
Ik heb 33 jaar in het basisonderwijs gewerkt maar zit nu al 5 jaar werkeloos thuis. I
Ik dwing .mezelf om als ik me goed voel om naar buiten te gaan en alles gewoon te blijven doen
Ik voel me vaak erg eenzaam met deze klachten en ben blij verrast door al deze voor mjj herkenbare verhalen.
Alma D.
> 2 jaar geleden
Everything happens for a reason.. (Verhaal 22)
Al sinds twee jaar heb ik enorm veel last van opvliegertjes in de zin van aanvallen die plots opkomen gedurende dag. Het is een onaangenaam gevoel die je leven op stil zet.
Het begint altijd met een (diepe)vermoeidheid die alsmaar zwaarder wordt. Vervolgens krijg ik het gevoel dat er iets zwaars op mijn hart drukt en dan denk ik natuurlijk dat het mijn einde is! Direct naar 112 bellen of racen naar de eerste hulp. Voor het ziekenhuis voel ik me weer ‘veilig’ en opgelucht, ‘want nu word ik toch direct gered’ door de eerste hulp medewerkers.
Alle soorten onderzoeken ondergaan en gelukkig niets uitgekomen, maar nog steeds dat rare gevoel in me die maar niet weg gaat.
Het is moeilijk en moeizaam, maar ik weet dat we er allemaal van af zullen komen! Ik zie het als iets dat er voor zorgt dat je fysiek en mentaal sterker zal terug bouncen in het leven en dat gaat gebeuren ook! Everything happens for a reason..
Merc
> 2 jaar geleden
Toon reacties
Verberg reacties
Hoe is gedragstherapie bevallen? (Verhaal 12)
Hoi allemaal, hoe is bij jullie de gedragstherapie bevallen?
Celine
> 2 jaar geleden
Toon reacties
Verberg reacties
Ik heb nu ook paniekaanvallen tijdens het lesgeven (Verhaal 8)
Sinds een paar weken heb ik weer last van paniekaanvallen. 3 jaar terug had ik deze voor het eerst na het vast stellen van de ziekte van lyme. Ik was er tijdig bij en na een antibioticakuur was ik er van af. Rond diezelfde periode had ik een relatiebreuk. Ik kreeg plots paniekaanvallen. Deze uitte zich in het erg warm krijgen, het gevoel te hebben dat alles een droom/wazig is, tintelingen in de handen/ gezicht en een heel angstig gevoel. Ik had toen een periode met weinig les en kon dus genoeg rusten om dit te plaatsen.
Nu sinds enkele weken heb ik hier weer last van. Ik sta voltijds in het onderwijs en heb net een nieuwe relatie. Ik had een paar weken terug een gekke zwelling in mijn hals maar na onderzoeken bleek dit onschuldig te zijn. Ik vrees dat dit de trigger is voor de dagelijkse paniekaanvallen die ik nu heb. Mijn dokter stelde ook chronische hyperventilatie vast en schreef me sedistress voor. Dit helpt me totaal niet. Ergers zelfs ik heb nu ook paniekaanvallen tijdens het lesgeven en dit is heel erg vervelend. Ik hoop dat iemand zich hierin herkent en misschien goede tips heeft?
Ps: ik huil de laatste tijd ook supersnel, wat helemaal niet van mijn gewoonte is.
Groetjes
Anoniem
> 2 jaar geleden
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Kes , sinds enkele jaren heb ik ook angstaanvallen ,altijd het gevoel dat ik ga doodvallen. Duizeligheid , hartkloppingen en een zweverig gevoel . Ook tintelingen over mijn hele lichaam . Ik heb net zitten wenen van ellende . Ik heb geen enkel probleem , ik heb een superlieve man die mij begrijpt , twee lieve zonen en verder geen enkel probleem en toch altijd die aanvallen . Mijn huisarts helpt me niet verder , hij vindt dat 'm alles gedaan heeft wat nodig is . Ik ga nu morgen een psycholoog bellen voor hulp.
Groetjes
Gerd
Gerd
> 2 jaar geleden
Faalangst bij afstuderen (Verhaal 4)
Ik worstel heel erg met afstuderen op het moment. Ik heb nog maar even om mijn scriptie in te leveren maar ik deal al jaren met angst en paniek klachten. Dus om met super erge faalangst het hele afstudeerprocess in te gaan in echt verschrikkelijk.
Dit is dus een super spannende tijd. Vannochtend 3 keer gekotst en slaap al 3 dagen niet van de stress. Barstende koppijn. Ben al 2 kilo afgevallen... het is zo naar en ik ben zo bang dat ik mijn scriptie niet ga halen en dat ik dan al helemaal in een diep gat val en me gewoon nutteloos voel.
Iemand ervaring met soortgelijke situaties om wat voor reden dan ook? Zou het heel fijn vinden om te horen hoe jij er mee omgaat.
Paniek en faalangst
> 2 jaar geleden
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Hi, ik heb hetzelfde meegemaakt tijden mijn afstudeerperiode en dus het schrijven van mijn scriptie. Ik wist ook niet hoe ik hier toen mee om moest gaan.
Wat is achteraf weet, is dat je jezelf en je eigen gezondheid voorop moet zetten en niet je scriptie. Een scriptie schrijven en afstuderen lijkt heel belangrijk, en dat is het natuurlijk ook.
Maar probeer niet te streng te zijn tegen jezelf. Lukt het een dagje niet, luister naar jezelf en acepteer dat het gewoon even niet lukt. Probeer het dan ook los te laten, hoe moeilijk ook (been there done that).
Ik heb uiteindelijk mijn scriptie in 1 keer gehaald, het trots zijn op mijn scriptie en mezelf bleef echter een beetje weg. Terwijl ik er zo hard voor heb geknokt.
Achteraf was ik denk ik veel trotser op mezelf geweest als ik ook aandacht en tijd aanmezelf had besteed tijdens deze periode. Heel veel succes nog en ik weet dat je het kan!!
Ana-liz
> 2 jaar geleden
Mijn vrouw heeft nog steeds paniekaanvallen (Verhaal 3)
Mijn vrouw is zwanger van ons derde kind, ze is in februari volgend jaar uitgerekend. Ruim een jaar geleden heeft mijn vrouw een miskraam gehad in de 28ste week van haar zwangerschap.
Hoewel het voor ons allebei erg zwaar is geweest, heeft mijn vrouw nog steeds paniekaanvallen als ze terug denkt aan die tijd. De angst voor de gezondheid van deze baby is zo groot dat het de gezondheid van mijn vrouw en misschien ook wel onze baby raakt.
We hebben nu een intake gepland bij een EMDR-therapeut.
Anoniem
> 2 jaar geleden
1
Toon reacties
Verberg reacties
Reactie:
Heel verstandig van uw vrouw om een handeling met EMDR te gaan doen. Angst is voor niemand goed; niet voor uw vrouw en niet voor jullie ongeboren kindje. Als het kindje geboren is en ook angstig blijkt te zijn, dan kan de baby ook een behandeling met EMDR krijgen.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Voeg zelf een verhaal toe
Zoek een therapeut
Druk op de plaatsnaam om te kijken welke therapeuten in de buurt zitten:
- Aarschot
- Achterhoek
- Alkmaar
- Almelo
- Almere
- Amersfoort
- Amstelveen
- Amsterdam
- Amsterdam-Centrum
- Amsterdam-IJburg
- Amsterdam-Noord
- Amsterdam-Oost
- Amsterdam-West
- Amsterdam-Zuid
- Apeldoorn
- Arnhem
- Assen
- Assendelft
- Asten
- Baarn
- Barendrecht
- Barneveld
- Bergen op Zoom
- Berkel en Rodenrijs
- Best
- Bilthoven
- Bollenstreek
- Breda
- Brummen
- Brunssum
- Bussum
- Capelle aan den IJssel
- De Bilt
- Delft
- Den Bosch
- Den Haag
- Deurne
- Deventer
- Didam
- Dongen
- Dordrecht
- Dronten
- Driebergen
- Ede
- Eemnes
- Eersel
- Eindhoven
- Elst
- Emmen
- Enschede
- Ermelo
- Etten-Leur
- Geldermalsen
- Geleen
- Gennep
- Goirle
- Gooi
- Gorinchem
- Gouda
- Groningen
- Haaksbergen
- Haarlem
- Haarlemmermeer
- Hardenberg
- Harderwijk
- Heemskerk
- Heemstede
- Heerhugowaard
- Heerlen
- Heiloo
- Helmond
- Hengelo
- Hillegom
- Hilversum
- Hoeksche Waard
- Hoofddorp
- Hoogeveen
- Hoorn
- Houten
- Huizen
- IJsselstein
- Landgraaf
- Leeuwarden
- Lelystad
- Leiden
- Leusden
- Lisse
- Maarssen
- Maastricht
- Malden
- Meppel
- Middelburg
- Nieuwegein
- Nieuw-Vennep
- Nijmegen
- Nijverdal
- Noordwijk
- Noordwijkerhout
- Nootdorp
- Nunspeet
- Oegstgeest
- Oldenzaal
- Oosterhout
- Oss
- Oud-Beijerland
- Pelt
- Purmerend
- Putten
- Raalte
- Rheden
- Roermond
- Roosendaal
- Rosmalen
- Rotterdam
- Schagen
- Schiedam
- Schijndel
- Sint-Michielsgestel
- Sittard
- Someren
- Tiel
- Tilburg
- Twente
- Uithoorn
- Utrecht
- Valkenswaard
- Veenendaal
- Veghel
- Veldhoven
- Venlo
- Venray
- Vianen
- Voorburg
- Voorschoten
- Waddinxveen
- Wageningen
- Westland
- Wijchen
- Wijk bij Duurstede
- Waalwijk
- Zaandam
- Zaanstad
- Zeewolde
- Zeist
- Zevenaar
- Zoetermeer
- Zutphen
- Zwolle
Staat jouw plaats er niet bij? Zoek dan vrij op plaatsnaam >>
Angst en fobie
Zoek op provincie
- ✓ 180+ therapeuten
- ✓ Snel een afspraak
- ✓ Ook online therapie
Zoek een therapeut in
Anoniem:
Een hele fijne, betrouwbare en meelevende coach
20-11-2024:
Angst-Therapie Zevenaar
20-11-2024:
Angst-Therapie Doetinchem
19-11-2024:
Angst-Therapie Zutphen
Angst-Therapie Zevenaar
20-11-2024:
Angst-Therapie Doetinchem
19-11-2024:
Angst-Therapie Zutphen
© Angstfobietherapie.com - Therapie bij angst, fobie en paniek