Hi hi,
Ik heb zelf ook veel last van paniekaanvallen en 's nachts wakker worden. Ook ik ben 1x in het ziekenhuis terecht gekomen, maar wel nog 2 andere suïcide pogingen gedaan. Mijn suïcide pogingen zijn als ongeluk beschouwt en ik heb me nog nooit uitgesproken over mijn problemen. Hierdoor ben ik niet in contact gekomen met psychologen of medicatie. Wel ga ik mijn uiterste best doen om je te vertellen wat ik (zonder hulp) zelf heb kunnen bereiken en hoe ik hiermee mijzelf help.
Om te beginnen met in de nacht wakker worden. Vaak word ik wakker door nachtmerries. Hierdoor word ik wakker in paniek of soms in een paniekaanval. Daardoor durf ik vaak niet meer te slapen of kan ik simpelweg niet slapen. Wat ik doe als ik ga slapen is een breaklight ophangen aan mijn kast. Naast mijn kast staat een flesje met water. Hierdoor kan ik, als ik net wakker ben, me focussen op de breaklight en kan ik rustig water drinken. (loop rustig naar de breaklight toe, zodat je een doel hebt als je wakker word.) Probeer hierna weer terug in bed te gaan liggen (ook al kan je daarna niet inslaap vallen). Het zorgt ervoor dat je rustig blijft.
Ten tweede over die paniekaanvallen zelf. Hier weet ik niet zoveel te vertellen om eerlijk te zijn. Wat ik zelf doe als ik een paniekaanval voel aankomen, het gewoon te accepteren. Laat de paniekaanval komen en kijk zelf wat helpt tijdens een paniekaanval.
- Probeer vierkant ademen
- Vraag jezelf: 5 dingen die je kan zien, 4 dingen die je kan voelen, 3 dingen die je kan ... ect.
Kleine sidenote, ik ben 14 jaar en ik zit nog in 3 havo. Alleen neem hierdoor mijn bericht wel nog serieus. Ik heb het gevoel dat wij als tieners echt genoeg te zeggen hebben over mentale gezondheid. Wij gaan over het algemeen anders om met onze problemen, maar dat neemt niet af van het feit dat wij vaak dezelfde emoties kunnen voelen als oudere. Wij gaan er alleen vaak anders mee om.
Beste Monique, hoe is het met je? Ik denk namelijk dat jou uitingen komen vanuit trauma’s in je verleden… ik herken dit zelf niet maar wel bij mensen om me heen. Heb je al weleens hulp gezocht hiervoor? Ik hoop dat alles goed met je gaat en je hebt een hart van goud!
dat je bang bent om een hartaanval gehad te hebben is heel begrijpelijk dat dacht ik ook! TIP laat een hartfilmpje maken. dan zul je waarschijnlijk zien dat je geen hartaanval hebt gehad en dat zou je gerust kunnen stellen. probeer te ontspannen door een stukje te fietsen, zo nodig wat minder te gaan werken om te herstellen. de aanvallen kunnen soms verdwijnen of minder worden. schouferklachten heb ik ook de hele dag en dit is gewoon spierspanning dit kan absoluut geen kwaad!
Sinds vorige week weer een paniekaanval gehad ...
Het gevoel van neergaan, beven met handen en benen..sterretjes zien...Denken dat alles niet echt is...het gevoel van gek worden..
Het is echt angstaanjagend..
Ik heb het jaren geleden gehad, en met antidepressiva voor tegen angst ingenomen.. Heeft toendertijd heel goed geholpen.
Maar ben er al een hele tijd weer vanaf, en nu kreeg ik het.
Misschien door teveel hooi op mijn voel genomen, teveel stress en maar doorgaan...
Ik lees dat sommige mensen cognitieve gedragstherapie hebben?
Ik zou graag willen weten of dat helpt?
Groetjes,
Esther van B
dit helpt bij mij wel een beetje, je leert om te gaan met je angst/paniek
Hallo. Ik heb net hetzelfde als jou, enkel ook nog een heel beklemmend gevoel op mijn borst. Momenteel zo erg dat ik me opsluit en amper buitenkom. Uit werken gaan lukt momenteel dus ook niet. Veel sterkte en beterschap voor jou ook
Hoi moeder,
Oxazepam is helaas verslavend vandaar dat je arts paar heeft gegeven. Ik herken het wel alleen ben ik bang dat we toch moeten vechten. Want oxazepam kan je maar 1 week ongeveer gebruiken.
Hi Ingrid!
Zou je graag willen helpen maar heb de juiste oplossing helaas zelf ook niet. Wat mij altijd erg hielp is erover praten met de mensen die het dichtst bij je staan. Ik heb er nog regelmatig last van, maar merk dat erover praten mij echt helpt. Mocht je je verhaal persoonlijk aan me kwijt willen hoor ik het graag!
Dag Ingrid, je bent niet alleen! Heb ook precies hetzelfde. Het is verschrikkelijk dat weet ik. Maar geloof me je hebt niet ernstigs. Je hebt paniek en is het dan normaal dat je denkt dat het ernstige dingen gaan gebeuren.
Hoi, ik herken je verhaal zeker! Ik was ook een jaartje of 5 vanaf. Maar sinds 2 dagen weer super angstig. Ook hele dag in bed liggen en niet willen praten, het liefst in het donker liggen hele dag, zweet handen en zweet voeten. Geen trek meer in het eten. Hele dagen bang. Verschrikkelijk! Maar we moeten helaas blijven vechten. Ik slik ook antidepressiva dat helpt mij wel degelijk. Maar niet altijd dus. Hoop dat wij allemaal een keer vanaf kunnen komen.
Hoi,
Ik weet niet hoe oud dit/je bericht is, maar zeer herkenbaar. Mocht je interesse hebben dan kom ik graag met je in contact.
Groetjes,
Mark
Heey ik heb hetzelfde als jou me moeder is overleden toen ik jong was me pa had een alcohol probleem en jarenlang heb ik er stress van maar ben gaan vluchten dus voelde niks en nu eindelijk heb ik alles een man kind huisje beestje en nu komt alleen eruit omdat ik niet meer vlucht extreme paniekaanvallen heb ook de diagnose paniek-angststoornis. Heb denk ik nog steeds niet alles verwerkt
Ik was al een tijdje moe en mijn eetlust werd steeds minder. Ik werk in de zorg waar de werkdruk erg hoog is, te weinig personeel. Mijn gedachte was ik heb zo vakantie, dan gaat het beter en kan ik bijslapen. Was dat maar zo...
De eerste dag van mijn vakantie kreeg ik (dacht ik) een hart aanval. Geen lucht, pijn op de borst en linkerarm. Met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht en de hele dag aan de hart bewaking gelegen. Mijn vitale functies waren goed en ik voelde mij langzaam aan beter.
Beetje overspannen werd in het ziekenhuis gezegd. De dagen erna ging het weer slechter. In de nacht kreeg ik weer dezelfde symptomen en mijn man had de nightcare gebeld. Artsen zijn gekomen, controles gedaan, waren weer in orde. Hyperventilatie zei de arts. Deze gaf duidelijk aan dat ik een burn out had.
Ik kreeg een oxazepam en deze hielp tegen de klachten. De dagen erna heb ik op de oxazepam geleefd. Als deze uitgewerkt was, traden alle symptomen weer op.
Toen ik vandaag weer de hyperventilatie in ging, heb ik flink gehuild. En niet te geloven, dit luchtte zo ontzettend op.
Ik heb over 2 weken mijn eerste afspraak bij de GGZ. Ik heb hoop dat zij mij de tools geven om hier mee om te gaan. Ik heb nog nooit zn gevoel van angst gehad en heb ook niet door gehad dat ik zo uitgeput was.
Hoi Nadine jouw verhaal kom overheen met mijn klachten kan je mijn benaderen of bellen
Ik ben een wrak aub kan ik met je praten over deze klachten
Afz Ronald *****************@hotmail.com
(Redactie: Helaas verwijderen we i.v.m. de nieuwe privacy wetgeving avg identificeerbare persoonsgegevens zoals telefoonnummers en mailadressen)
Ik herken me ook in jouw verhaal. Weet natuurlijk niet hoe recent dit is, maar het lijkt me fijn om eens wat dingen te kunnen uitwisselen. Hoe ben jij er verder mee omgegaan, hoe gaat het nu, hoe hield je vertrouwen in jezelf etc
Hoi! Ik herken me in jouw verhaal en kamp met dezelfde problemen. Zouden we in contact kunnen komen?
Ik heb helaas hetzelfde....ook met Ambulance mee. En nu weer zware paniekaanvallen. Het is zo'n rotziekte die minder van mij...
Hey samantha
Jouw klachten klinken bekend.
Kan ik je contacten?
Hey IR,
Ja hoor die "klachten" horen helemaal bij een paniek en angststoornis!
Als je die gedachtes hebt, krijg je het gevoel de grip op de werkelijkheid te verliezen.
Bij mij voeld dan alles anders dan anders, het is net of de "normale" ik pleitte is, zit in een heel vreemd gevoel.
En als ik dat gevoel krijg, denk ik oh god, het is weer zover......
Heb vroeger (ruim 40 jaar geleden) deze klachten voor het eerst gekregen, hebben toen erg lang geduurd en er is dus een herinneringsangst ontstaan.
Steeds als ik deze klachten krijg en dat specifieke gevoel herken, dan raak ik daar van in paniek, dan denk ik weer dat het zo lang gaat duren.......
Ik blijf maar tegen mezelf zeggen, het kan ook zo maar heel snel weer over zijn, ik ben en word niet gek enz.
Maar idd. geruststelling van mensen die het zelf maar al te goed kennen helpt je wel, heb je een beetje houvast aan, dat je weet oh oké, herkenbaar dus.
Ja dat hoort bij paniek. Het is een soort grote angst, angst om gek te worden. En dan krijg je die gedachten, daar schrik je heel erg van, je probeert ze weg te drukken, waardoor ze alleen maar sterker terug komen en het lijkt alsof het echt zo is. Maar dat is het niet. Ik probeer altijd het gewoon voorbij te laten gaan en er niet te veel waarde aan te hechten.
Ja dat hoort bij paniek. Het is een soort grote angst, angst om gek te worden. En dan krijg je die gedachten, daar schrik je heel erg van, je probeert ze weg te drukken, waardoor ze alleen maar sterker terug komen en het lijkt alsof het echt zo is. Maar dat is het niet. Ik probeer altijd het gewoon voorbij te laten gaan en er niet te veel waarde aan te hechten.
Hi Lisa,
Ik herken me heel erg in je verhaal. Ik ben 27 jaar oud en heb zelf ook erge last van paniekaanvallen. Ik sta zelf ook op de wachtlijst bij Max Ernst voor behandeling hiervoor. Heb je inmiddels al uitzicht op wanneer je de behandeling kan starten? Misschien kunnen we gegevens uitwisselen en op deze manier onze ervaringen en tips delen.
Liefs,
Heleen.
Herkennen jullie het? Bang dat er iets mis is met je hart? Soms gaat het goed, zoals vandaag! Maar dan maak ik een wandeling van een half uur en dan krijg ik tijdens het wandelen toch druk op de borst.. dus ik denk dan.. bewegen, dat kan mijn hart niet aan😢
Ik ken dat heel goed... ineens is het er. En zo makkelijk kom je er niet vanaf. Loop hier al zeker 5 jaar mee te klote
Hoi,
Heel herkenbaar. Ik heb hier ook met periodes erg last van. Het is nu zo erg dat ik bijna niks meer durf te doen. Ik heb een keer zo'n kastje (ECG) voor 2 weken meegekregen en laatst is er nog een hartfilpje gemaakt tijdens een aanval. Mijn hartslag was wel heel hoog door de paniek maar geen afwijkingen op te zien. En toch blijf ik maar bang dat ze niet op het juiste moment meten of niet de juiste onderzoeken doen. Pff zo moe kan ik worden van mijzelf. Sterkte ermee!!
Ik snap je volledig! Ben super bang dat er toch iets zal gebeuren, ookal heb ik het gevoel al zovaak gehad blijft het toch rete eng
Bij mij begonnen rond mijn 14 jaar .Hevig Hevig ..ben er nu 72 en heb al 3 jaar ecitalopram 10 mg gekregen .Ben nu een heel gelukkige vrouw en heb spijt dat ik er niet eerder mee begonnen ben.De andere therapieen hebben nooit geholpen.Nu heb ik tenminste een leven.Veel moed aan iedereen die er mee te maken heeft.
zo af en aan slik ik deze ook. Maar gelukkiger word ik er niet van het leven vlakt af en voel helemaal niets
Ik sinds gisteren ook mee gestart, ik hoop dat het mij mag helpen
Ik herken het ook! Ik heb een paniekstoornis en ook nog eens derealisatie.
De ene periode erger dan de ander. Voorral de overschakeling van zomer naar herfst/winter.
Het vermijden herken ik. Vele zeggen ook tegen me, ga even een blokje om. Of ga even mee naar de winkel. Dat vermijd ik omdat ik bang ben dat ik me raar gedrag ( wat wss niet is ) en dat mensen me aanstaren. Daarom vermijd ik het ook.
Op een geve moment als je het gaat accepteren gaat het beter. Je krijgt stap voor stap weer zin om dingen te doen en durft steeds meer.
Probeer eens hypnotherapie. Ik heb vergelijkbare verhalen gehoord van mensen die daarmee geholpen zijn.
In januari ben ik voor het eerst moeder geworden.
3 maanden later heb ik mijn eerste paniekaanval ervaren. Het was erg heftig.
Het gebeurde plotseling terwijl ik met mijn schoonmoeder aan het praten was, werd ineens erg misselijk en kreeg hartkloppingen, tintelingen in beide armen benen en gezicht, benauwd...
Op dat moment dacht ik, dit was het dan..
Mijn vriend belde ambulance en ze waren er binnen een kwartier.
Zij zagen gelijk dat ik een paniekaanval had.
Na die dag had ik dagelijks zo'n aanval en belde iedere keer naar de eerste hulp.
De ambulance is in totaal 3 keer geweest. Ik voel me zo onzeker nu en durf niet meer te bellen.
Het is nu 4 maanden verder en de paniekaanvallen zijn minder geworden. Ik heb het niet meer dagelijks. Wat mij erg helpt is om te sporten en yoga te doen.
Ook ga ik 1 keer in de 2 weken naar de fysio voor ademhalingsoefeningen. ( aanrader)
Hebben nog meer mensen dit meegemaakt na hun bevalling?
Hey mij ook ik ben in februari voor het eerst moeder geworden en enorme paniek en angst aanvallen vreselijk was een tijdje weg maar nu weer in volle gang ook erg somber door de dag heen :( , loop nu eindelijk bij een goede psycholoog en ga vragen voor edmr hopelijk kan ik snel genieten!!
Misschien kunnen we eens berichten?
Groetjes 😊
Helaas is het normaal dat je die gevoelens ervaart bij een angst aanval/paniekaanval/hyperventilatie aanval.
Ik heb dit dagelijks meerdere keren. Zoals nu voel ik er ook 1 aankomen door eerst heel misselijk te raken duizelig en hart die sneller klopt en later abnormaal snel gaat... lijken wel 1000 tikken in een minuut. Lichaam ervaart dan extreme angst en paniek. Als je wilt praten ben je altijd welkom
In mijn werk als medewerker bij een autobedrijf kreeg ik steeds extra diensten omdat mijn collega's niet meer uren wilden werken. Het was een erg drukke functie.
Door de stress kreeg ik hyperventilatie en paniekklachten. Ook was ik steeds misselijk en was ik heel moe. Als ik probeerde mijn grenzen aan te geven bij mijn baas, dan kreeg ik mijn contract onder mijn neus geduwd dat ik moest werken of dan werd er druk uitgeoefend om toch te gaan werken.
Ik kreeg steeds meer klachten en uiteindelijk heb ik mij ziek gemeld. Nu ben ik aan het herstellen en ik ga op zoek naar een andere minder stressvolle baan.
Beste Mandy,
Het is jammer dat het zo moest gaan. Maar soms is het wisselen van werkomgeving inderdaad de enige manier om te voorkomen dat je (weer) ziek wordt. Ik wens je een voorspoedig herstel en hoop dat je gauw een leuke en minder stressvolle baan vindt!
Wat een slechte werkgever. Sterkte
Beste dit herken ik zeer goed ik heb het nu ruim 5jaar heb een zware rugzak doe ik niet kan verwerken bij de minste prikkels of gedachten krijg ik aanvallen ben er ook voor onder therapie maar niks helpt heb ook al medicatie genomen maar helpt allemaal niks m'n lichaam word daar zo uitgeput van het is allemaal zo eng
Ik durf dit tegen niemand te zeggen omdat ik het zelf niet begrijp, maar ik heb sinds een paar jaar steeds vaker paniekaanvallen. Ik vermoed dat het begon nadat mijn moeder overleed en mijn angst om ook te sterven groot was. Zij stierf door kanker.
Ik word vooral getriggerd als ik eten doorslik wat blijft hangen in mijn keel; ik raak er dan van overtuigd dat ik stik en zal sterven. Dit is een grote angst van mij; dood door verstikking. Afgelopen maandagnacht schrok ik wakker en ik had de langste paniekaanval ooit, ik heb daarna niet meer geslapen en probeerde mezelf af te leiden. Ik had bijna 112 gebeld omdat ik het gevoel had dat ik stierf.
Dit maakt me radeloos omdat mijn leven nu prima is; er is geen reden voor mij om stress te hebben of om ongelukkig te zijn en toch voel ik me vaak zo.
De neiging om te grijpen naar drank en andere middelen is groot, ik vraag me af of ik de dood van mijn moeder wel goed verwerkt heb.
Hier precies het zelfde... ik zit in een gelukkige relatie 2 prachtige kindjes en nu komt me de paniek om de oren en zelfs dat ik t ziekenhuis moet bellen want ik ga dood precies zoals jij beschrijft en indd ook t gevoel hebben dat ik ziek ben ik ben ziek er is wat met me bang om alles wat ik voel want ja mijn gevoel geef t t aan dus ja er is wat met me lichaaam (kanker) of iets ik weet dat het echt heel slechte gedachten ma zijn maar soms raak ik zo er van in paniek en niemand die me begrijpt terwijl als ik naar de dokter ga er niks aan de hand is de dokter vertelde me dat ik altijd in de 5 versnelling geleefd heb en omdat ik nu een gezin heb en een lieve man kan ik gerust in de 2/3 rijden maar mijn lichaam is dat niet gewend en omdat ik rust heb raakten lichaam en gedachten in paniek heel vervelend want leer er maar mee om te gaan laat staan iemand die je begrijpt
Herkenbaar. Ik doe nu Cognitieve therapie bij een ggz psycholoog. Gaat een stuk beter nu. Kijk ook eens naar YouTube naar Wijnand van Dam.
Hoi met marion .ik heb r ook last van t is begonnen na hersens infarkt van me moeder ik heb t daar vreselijk moeilijk mee er erg mee bezig geweest en vint t moeilijk om er heen te gaan ben dan echt beroert en hartkloppingen voel soort paniek er na thuis effe biertje ontspannen en ja dan voel ik t weg gaan maar t is soort eng ba groet marion
In 2015 heb ik een dreigende burnout gehad, dit waren oa een aantal paniekaanvallen. Sinds die tijd heb ik er altijd last van gehouden. Ik ben sinds die tijd altijd moe, door de weeks rond 12uur krijg ik meestal koude handen/voeten en ook ben ik dan duizelig. Ook heb ik altijd een zenuwachtig gevoel in mijn handen. De laatste tijd heb ik weer last van paniekaanvallen het verschil met 2015 is nu dat ze langer duren ong 2 uur. Gelukkig heb ik er nog maar 3 gehad. Ik ga altijd rond 22:00 uur slapen eerst nog 1 uur lezen (ereader) en ook loop ik om de dag ongeveer 6km. Sinds kort drink ik nog 2 bakken koffie want daarvoor was het ong ieder uur 1. Ik hoop dat er mensen zijn die zich hierin herkennen. Het is niet zo dat mijn klachten mij ernstig beperken, maar op een gegeven moment krijg je er genoeg van. En soms twijfel je erover of het misschien niet fysiek is.
Hallo Ariana
Ik ben in september vorig jaar bevallen van een meisje en in december mijn eerste paniekaanval gehad. Zo heftig dat ik zelf de ambulance heb gebeld, die zijn inmiddels 6 keer geweest.
Ik ben naar de cardioloog verwezen omdat ik ( nog steeds ) last heb van pijn op de borst en hartkloppingen. Mijn hart is volgens de cardioloog in orde. Daarna heb ik een echo gehad van de linker borst omdat ie bleef zeer doen, daar ook niks uitgekomen. Ik heb ook verschillende medicijnen geslikt tegen ontsteking en pijn maar niks hielp. Binnenkort ga ik naar de pijnkliniek, omdat mijn huisarts geen opties meer heeft.
Ik ben wel al een maand bezig met mijn psycholoog, maar merk niet dat het helpt.
Paniekaanvallen heb ik inmiddels onder controle, maar nu heb ik last van dwanggedachten en slik ik antidepressiva om weer mijn leven terug te krijgen. Hiervoor slikte ik lorazepam, maar die hielp weinig en had soms 3 keer per dag een paniekaanval.
Ik ben er nog laaaang niet, maar ik weet dat het goed komt! Het kan niet anders :)
Hoe gaat het nu met jou?
Groetjes Ewii
Ik kom al maanden wakker met een kloppend gevoel in mijn lies is precies of mijn hart daar ligt onderaan mijn hart heb ik dezelfde kloppingen bij het wakker komen ik wil dringend hulp maar weet niet wat het is iemand enig idee altijd bij het wakker komen gelieve dringend een antwoord heefd iemand dit ook gehad
Ik heb dit ook en in de ochtend bij het wakker worden dan is het het ergst het zijn paniek aanvallen zijn ongevaarlijk het is beangstigend ik ben bij een psygoloog onder behandeling heb nog een lange weg te gaan maar je komt er van af want er zijn nog meer symtonen lees maar bij paniek aanvallen wens je heel veel sterkte toe! 😃
Ik heb al jaren last van een angststoornis, maar redelijk onder controle kunnen houden. Sinds een maand of 2/3 heb ik elke dag heftige paniekaanvallen. In de coronatijd ben ik ziek geworden, geen idee of corona is geweest. Maar daarna weken lang nog last van hoesten en vermoeidheid last gehad. Op een gegeven moment werd het veel en ben ik ingeklapt. Dagen wakker geweest, omdat ik bang was om in slaap te vallen. Na de 3e nacht geen slaap gehad te hebben heb ik Temazepam voorgeschreven gekregen van de huisarts. Nu wel weer een redelijk slaapritme, zonder medicijnen. Alleen nu heb ik dagelijks alsnog last van paniekaanvallen. Het begint met een benauwdgevoel en eindigt in totale paniek en het gevoel dat ik stik.
Binnenkort start mijn therapie, hopelijk kom ik er snel weer bovenop.
Ik herken mijzelf hier zo erg in.
In januari bevallen van mij.mn dochter en 3 maanden later krijg ik mijn eerste paniekaanval. En sindsdien heb ik het iedere dag. Sinds een paar weken heb ik het steeds minder. Twee keer per week.
De dokter doet allerlei onderzoeken, ze hadden per toeval iets gevonden aan mn hart (niks ernstigs). Maar weten niet of mijn klachten daar vandaan komen.
Hoii hoe is t nu. Ik heb tzelfde. Zou je me willen mailen
Sinds vorig jaar september ben ik mijn zwangerschap verloren en is mijn vader gestorven. Ik had een heel slechte band met mijn vader maar het had zeker toch een impact. Kort daarna ging ik op reis en ziek geworden tijdens de vlucht sindsdien kamp ik met paniek aanvallen. Soms gaat het tijdelijk weg maar komt weer terug. Slechte ervaring met medicatie want heb een onderliggend gezondheidsprobleem. Vandaag sollicitatie gesprek en ja hoor paniek aanval, heb de job niet hierdoor. Covid heeft alles verergerd. Ik krijg het nu ook vaker en met mondmasker is moeilijker mijn ademhaling te controleren. Weet niet hoe verder moet, ik probeer meerdere malen mijzelf uit de paniek aanval te halen maar ik zit erin gevangen. Heb schrik dat ik na corona geen sociaal leven meer opbouw na deze isolatie...heb er schrik van
Hallo ik ben een vrouw van 41, ik heb al wat jaren hyperventilatie angst, heb dat jarenlang onder controlle gehad.
In 2017 is mijn vriend overleden aan een aneuyrisma ik was erbij. Ik gun het niemand Er zíjn daarna veel mensen en in 3 jaar tijd overleden waaronder ook mijn huisdieren , 2019 november begon de hevige angst weer heb daar geprobeerd om zelf controlle in te houden want dat had ik immers jaren gedaan, augustus 2020 heb ik middenindenacht ambulance laten bellen, maar bleek dus echt een hyperventilatie geweest te zijn, ik ben de controlle kwijt, october eergisteren op mn werk ambulance laten bellen, weer niks aan het handje, maar blijf angstig om de dood nu ook met covid, ik slik ( helaas, liever niet maar het onspant weldegelijk moet van de dok) oxezapam 10mg voor het slapen gaan maar blijf in gedachte angstig zoals straks word ik niet wakker door de medicijn, maar het angst word vermindert. En slaap goed door Ik heb nu dan eindelijk hulp gezocht, máár een lange wachtrij, soms kun je het niet alleen of sterk blijven. Ookal wil je het zo graag . Maar door te lang sterk zijn en doorgaan na deze zwarte tijd ben ik nu een wrak en een bang muisje.
Vechten dus! Praten over beelden die onderbewust blijven hangen en die je wegstoot. Ik ben erg effe opgelucht dat ik mn verhaal kon doen, mvg bang verdrietig muisje
Beste mensen,
3 weken geleden kreeg ik een paniekaanval, dat was gekomen door iets te lezen over het coronavirus. Sinds die tijd voelt mijn tong echt heel vreemd, alsof ik 3 weken geleden een nieuwe tong heb gekregen en er erg aan moet wennen. Hier krijg ik dus paniekaanvallen van.
Hoe kom ik van deze gedachte af?? Wie kan mij helpen?
herkenbaar; laat corona nieuws voor wat het is, zorg voor uw eigen veiligheid, flesje water en een lekker snoepje helpt tegen dat gekke gevoel en mindfulness (gratis app VGZ) ook als u het niets vindt, gewoon even de tijd voor nemen.
Gedachten: het zijn maar gedachten...die komen en gaan, als een paniekgedachte opkomt laat maar komen...tis maar een gedachte..deze verdwijnt ook weer, ontspan het lijf.
Ik ben een paar weken geleden erachter gekomen dat ik last heb van paniekaanvallen. Afgelopen jaren heb ik veel stress gehad door afstuderen, mijn relatie en vervelende gebeurtenissen. Na mijn afstuderen ben ik gaan werken als trainee, dit was ontzettend zwaar. Ik kreeg last van spanningen en werd erg moe en emotioneel. Ik ben toen gestopt voor een maand en ging ergens anders werken. Op mijn eerste werkdag heb Ik mijn eerste paniekaanval gekregen. Ik heb mijzelf nog nooit zo rot gevoeld. Zweten, trillen, misselijk, overgeven en denken dat ik gek werd. Gelukkig woon ik thuis en helpen mijn ouders me goed. Ik ben al weken aan het wachten op professionele hulp. Elke ochtend word ik wakker met spanningen en braakneigingen. Over de dag zelf krijg ik 1 a 2 paniekaanvallen en ik vind het verschrikkelijk. Ik durf gelukkig nog wel de straat op en boodschappen te doen. Maar een belletje over een sollicitatie of andere triggers, zorgen weer voor een flinke terugval. Ik ben ontzettend bang dat ik nooit meer normaal zonder aanvallen kan functioneren.. terwijl ik pas 23 jaar ben. Herkennen jullie jezelf hierin en wat zijn jullie ervaringen met "beter worden"?
Ik herken je paniekaanvallen. Ik heb er ook zelf last van. Het komt bij mij naar boven met meer stress en druk. Ik heb hier al een aantal jaren last van. Doordat ik dit wel al langere tijd heb weet ik hier beter mee om te gaan. Ik heb momenteel een best goede baan en het gaat me niet verkeerd af. Af en toe heb ik hier nog wel eens last van maar weet ook dat dit weer over zal gaan. En met de jaren zal je hiermee beter leren omgaan. Succes met je herstel. Als je wilt kunnen we hier altijd nog meer over praten als je wilt. Gr
Zo herkenbaar. Ik heb sinds 9 maart deze aanvallen. Oa. Ikhet overspoeld me. Ik weet me geen raad.
Ook in heb last van angst- en paniekaanvallen.
Het gebeurt altijd als ik 's ochtends wakker word om een uur of vijf of zes . Ik ga dan mijn bed uit omdat ik niet meer kan blijven liggen.
Ik voel me dan heel erg angstig en heb ook opvliegers en hartkloppingen.
De dokter heeft me doorgestuurd naar zijn praktijkondersteuner. Dit is een psycholoog en die heeft me aangemeld bij de ggz. Daar kan ik pas 30 augustus terecht voor een intakegesprek.
Ik praat er wel over met een vriend en met anderen.
Ik heb 33 jaar in het basisonderwijs gewerkt maar zit nu al 5 jaar werkeloos thuis. I
Ik dwing .mezelf om als ik me goed voel om naar buiten te gaan en alles gewoon te blijven doen
Ik voel me vaak erg eenzaam met deze klachten en ben blij verrast door al deze voor mjj herkenbare verhalen.
Al sinds twee jaar heb ik enorm veel last van opvliegertjes in de zin van aanvallen die plots opkomen gedurende dag. Het is een onaangenaam gevoel die je leven op stil zet.
Het begint altijd met een (diepe)vermoeidheid die alsmaar zwaarder wordt. Vervolgens krijg ik het gevoel dat er iets zwaars op mijn hart drukt en dan denk ik natuurlijk dat het mijn einde is! Direct naar 112 bellen of racen naar de eerste hulp. Voor het ziekenhuis voel ik me weer ‘veilig’ en opgelucht, ‘want nu word ik toch direct gered’ door de eerste hulp medewerkers.
Alle soorten onderzoeken ondergaan en gelukkig niets uitgekomen, maar nog steeds dat rare gevoel in me die maar niet weg gaat.
Het is moeilijk en moeizaam, maar ik weet dat we er allemaal van af zullen komen! Ik zie het als iets dat er voor zorgt dat je fysiek en mentaal sterker zal terug bouncen in het leven en dat gaat gebeuren ook! Everything happens for a reason..
Sinds een paar weken heb ik weer last van paniekaanvallen. 3 jaar terug had ik deze voor het eerst na het vast stellen van de ziekte van lyme. Ik was er tijdig bij en na een antibioticakuur was ik er van af. Rond diezelfde periode had ik een relatiebreuk. Ik kreeg plots paniekaanvallen. Deze uitte zich in het erg warm krijgen, het gevoel te hebben dat alles een droom/wazig is, tintelingen in de handen/ gezicht en een heel angstig gevoel. Ik had toen een periode met weinig les en kon dus genoeg rusten om dit te plaatsen.
Nu sinds enkele weken heb ik hier weer last van. Ik sta voltijds in het onderwijs en heb net een nieuwe relatie. Ik had een paar weken terug een gekke zwelling in mijn hals maar na onderzoeken bleek dit onschuldig te zijn. Ik vrees dat dit de trigger is voor de dagelijkse paniekaanvallen die ik nu heb. Mijn dokter stelde ook chronische hyperventilatie vast en schreef me sedistress voor. Dit helpt me totaal niet. Ergers zelfs ik heb nu ook paniekaanvallen tijdens het lesgeven en dit is heel erg vervelend. Ik hoop dat iemand zich hierin herkent en misschien goede tips heeft?
Ps: ik huil de laatste tijd ook supersnel, wat helemaal niet van mijn gewoonte is.
Groetjes
Kes , sinds enkele jaren heb ik ook angstaanvallen ,altijd het gevoel dat ik ga doodvallen. Duizeligheid , hartkloppingen en een zweverig gevoel . Ook tintelingen over mijn hele lichaam . Ik heb net zitten wenen van ellende . Ik heb geen enkel probleem , ik heb een superlieve man die mij begrijpt , twee lieve zonen en verder geen enkel probleem en toch altijd die aanvallen . Mijn huisarts helpt me niet verder , hij vindt dat 'm alles gedaan heeft wat nodig is . Ik ga nu morgen een psycholoog bellen voor hulp.
Groetjes
Gerd
Ik worstel heel erg met afstuderen op het moment. Ik heb nog maar even om mijn scriptie in te leveren maar ik deal al jaren met angst en paniek klachten. Dus om met super erge faalangst het hele afstudeerprocess in te gaan in echt verschrikkelijk.
Dit is dus een super spannende tijd. Vannochtend 3 keer gekotst en slaap al 3 dagen niet van de stress. Barstende koppijn. Ben al 2 kilo afgevallen... het is zo naar en ik ben zo bang dat ik mijn scriptie niet ga halen en dat ik dan al helemaal in een diep gat val en me gewoon nutteloos voel.
Iemand ervaring met soortgelijke situaties om wat voor reden dan ook? Zou het heel fijn vinden om te horen hoe jij er mee omgaat.
Hi, ik heb hetzelfde meegemaakt tijden mijn afstudeerperiode en dus het schrijven van mijn scriptie. Ik wist ook niet hoe ik hier toen mee om moest gaan.
Wat is achteraf weet, is dat je jezelf en je eigen gezondheid voorop moet zetten en niet je scriptie. Een scriptie schrijven en afstuderen lijkt heel belangrijk, en dat is het natuurlijk ook.
Maar probeer niet te streng te zijn tegen jezelf. Lukt het een dagje niet, luister naar jezelf en acepteer dat het gewoon even niet lukt. Probeer het dan ook los te laten, hoe moeilijk ook (been there done that).
Ik heb uiteindelijk mijn scriptie in 1 keer gehaald, het trots zijn op mijn scriptie en mezelf bleef echter een beetje weg. Terwijl ik er zo hard voor heb geknokt.
Achteraf was ik denk ik veel trotser op mezelf geweest als ik ook aandacht en tijd aanmezelf had besteed tijdens deze periode. Heel veel succes nog en ik weet dat je het kan!!
Mijn vrouw is zwanger van ons derde kind, ze is in februari volgend jaar uitgerekend. Ruim een jaar geleden heeft mijn vrouw een miskraam gehad in de 28ste week van haar zwangerschap.
Hoewel het voor ons allebei erg zwaar is geweest, heeft mijn vrouw nog steeds paniekaanvallen als ze terug denkt aan die tijd. De angst voor de gezondheid van deze baby is zo groot dat het de gezondheid van mijn vrouw en misschien ook wel onze baby raakt.
We hebben nu een intake gepland bij een EMDR-therapeut.
Heel verstandig van uw vrouw om een handeling met EMDR te gaan doen. Angst is voor niemand goed; niet voor uw vrouw en niet voor jullie ongeboren kindje. Als het kindje geboren is en ook angstig blijkt te zijn, dan kan de baby ook een behandeling met EMDR krijgen.
