Mijn verhaal - iemand met dezelfde klachten?

Ik ben 51 jaar en tot mijn 16e had ik nergens last van. Ineens op een dag midden in een café vond ik dat mijn vriendinnen veel populairder en leuker overkwamen dan ik. Ik besloot daar iets aan te doen en dronk een fles likeur voor ik naar het café ging. Dat was een week later en ik was behoorlijk populair, zo bezopen dat 2 jongens mij meenamen en aanrandden. Ongeveer 3 maanden later kwamen de angstaanvallen, ik durfde niet meer in het openbaar te drinken, roken of eten. Ik kreeg een baan, maar als ik moest bellen trilde ik en ook iets aannemen trilden mijn handen. In de kantine eten durfde ik niet, ik sloot mij langzaam af van anderen. Op een dag was ik het zo moe, dat ik whisky kocht en een paar slokken nam alvorens ik ging werken. Met odol erbij. Het ging goed en langzaam moest ik wel meer slokken nemen om het in stand te houden. Ik werd overmoedig en begon te flirten met een collega, was eigenwijs etc. Uiteindelijk ging ik daar weg, denk dat niemand ooit iets geweten heeft, alcoholisten zijn slim. Ik sukkelde door de jaren heen en mijn man had ook geen respect meer voor me en idem dito. Toen kreeg ik een nieuwe vriend genaamd coke. Heerlijk was dat en niemand merkte het. Na 2 jaar recreatief gebruikt te hebben werd ik verslaafd en deed het iedere dag. We gingen scheiden en mijn ex-man kreeg alles, ik had niks meer en begon een relatie met mijn dealer. Na 1 1/2 jaar leerde ik een Belg via Internet kennen en trok bij hem in. Ik stopte met de drugs, van de ene op de andere dag. 11 jaar heeft de relatie geduurd, toen maakte ik er een einde aan want ik was behoorlijk geïndoctrineerd door hem met rare ideeën waar ik verder niet op in wil gaan. Heb nu een hele lieve man, maar ben veel depressief en wisselvallige buien, alles is zwaar, snel geprikkeld en moe. Ga na 2 gesprekken met Indigo naar Emergis en hoop dat het helpt.
Mensen met dezelfde klachten? Hoor het graag.