Al vanaf jongs af aan was ik bang dat kan zijn doordat ik bij na geboorte veel bloed moest overgeven. Daarna heb ik nog 3 keer overgegeven in m’n leven: toen ik 4 was, was ik ziek maar toch wilde ik naar een speelparadijs en ik moest perse nog een banaan eten van m’n moeder. Op mijn 8ste was ik in Tenerife met mijn oma, broertje en mijn moeder en waarschijnlijk heb ik daar wat verkeerds gegeten of gedronken want in de nacht ging het helemaal mis. De laatste keer was 5 jaar geleden. Ik ben een hele nacht opgewerkt om het overgeven tegen te gaan maar in de ochtend kwam het er alsnog uit. Het gekke is dan na het overgeven voel ik me een tijd niet bang omdat precies na het terplekke overgeven het opgelucht voelt. Ik ben nu 15 jaar oud en zoals ik al zei, de laatste keer dat ik heb overgegeven was op mn 10de. Toch sla ik sinds november/december 2020 alweer doodsangsten uit. Zie je, mijn emetofobie speelt altijd wel een rol in mijn leven, soms wat meer dan anders en op dit moment speelt het niet alleen een rol, het belemmert ook gelijk mijn leven. Ik zit op het moment in therapie om weer de dingen te kunnen doen die een normaal tienermeisje zou moeten kunnen doen, uitgaan met vriendinnen, naar de albertheijn gaan zonder zorgen, zelfs normaal in de les zitten is een uitdaging. Doordat dit nu een groot dee van mijn leven in beslag neemt komen er natuurlijk ook paniekaanvallen bij die het nog erger maken, ik heb ze dan ook dagelijks. Het word steeds lastiger om me vast te houden aan de positieve dingen in het leven, want het worden er steeds minder. De oorzaak is waarschijnlijk het veel binnenstormen in Corona. Mijn advies is dan ook om de normale dingen in het leven te blijven doen ookal lijkt het geen ‘big deal’, want wat in nu meemaak wens ik echt niemand toe en hoort niemand mijn leeftijd mee te maken.
Verhaal 36
> 2 jaar geleden
