In rustige stapjes steeds meer durven

Sinds 2018, het eerste jaar van de middelbare heb ik altijd angst voor sociale situaties. Ik was dat jaar ook depressief en geen een van mijn vrienden maakte het iets uit en ze maakten het alleen maar erger. Daardoor bleef het nog veel langer en had ik nooit meer ergens zin in. In de 2e klas kwam ik erachter dat ik misschien niet alleen verlegen ben, maar dat ik ook een sociale angststoornis heb. Het leek me niet ok dat elke keer als ik langs iemand fietste en diegene naar me keek ik er dagen erna nog steeds over na dacht of diegene me lelijk of raar vond. Bij gym is het ook altijd een drama want ik maak me er de week van te voren al druk om. Wat nou als ik iets raars doe? Vinden mensen me raar? Straks val ik wat dan? Ik probeerde altijd ziek te zijn op de dag van gym. Op dit moment ben ik erachter gekomen dat de enige manier om eraf te komen is in rustige stapjes steeds meer durven. Het zal altijd eng blijven, maar ooit word het minder. Ik heb het nu nog steeds maar zit in het proces naar een beter leven :)