Toen ik 6 jaar was had ik een buikgriep. Hierdoor moest ik veel overgeven. Dit was erg traumatisch voor mij. Hierna werd ik ook steeds banger dat ik dit nog een keer zou moeten doen.
Toen ik 14 was werd het pas echt een probleem. Ik ging toen uit eten en werd toen misselijk. Ik voelde me heel erg opgesloten en dat verergerde het effect alleen maar. Door mijn angst durfde ik dus niet meer naar restaurants te gaan. Ik bleef dit wel doen. De ene keer had ik nergens last van en de andere keer heel erg. Wat er gebeurde was dat ik misselijk werd van het opgesloten gevoel, de geur van al het eten en de drukte in het restaurant. Dit heb ik nu nog steeds. Ik ben nu 20. Door corona is het alleen maar erger geworden. Doordat we amper buiten komen kan ik al een paniekaanval hebben als ik buiten loop en ik loop langs restaurants. Als ik dan de geur van eten ruik kan ik gaan kokhalzen. Hierdoor vermeid ik steeds meer dingen.
Ik merk dat mijn angst voor overgeven me steeds meer dwars zit. Ik heb dus vooral angst om zelf over te geven. Ik ben bang voor de geur, smaak en het gevoel. Maar ook andere zien overgeven of horen overgeven vind ik vervelend.
Ik woon nu samen met mijn vriend. Hij heeft een paar keer moeten overgeven nu. Ik kan hem dan wel helpen. Ik ga dan water voor hem pakken en buiten de wc staan. Zolang ik het niet zie of ruik is het dan goed. Dit is iets wat ik eerst nooit had gedurfd.
Ook ben ik pas met dit probleem naar de dokter geweest. Ik heb gevraagd voor therapie. Hij heeft mij een verwijsbrief gegeven. Nu dus op zoek naar een goede psycholoog.
Ik weet niet of het gaat helpen maar ik wil op dit moment alles proberen wat mij maar zou kunnen helpen om hieraf te komen. Ik wil weer naar makkelijk naar buiten durven, uiteten kunnen en zoveel andere leuke dingen doen.
Toen ik 14 was werd het pas echt een probleem. Ik ging toen uit eten en werd toen misselijk. Ik voelde me heel erg opgesloten en dat verergerde het effect alleen maar. Door mijn angst durfde ik dus niet meer naar restaurants te gaan. Ik bleef dit wel doen. De ene keer had ik nergens last van en de andere keer heel erg. Wat er gebeurde was dat ik misselijk werd van het opgesloten gevoel, de geur van al het eten en de drukte in het restaurant. Dit heb ik nu nog steeds. Ik ben nu 20. Door corona is het alleen maar erger geworden. Doordat we amper buiten komen kan ik al een paniekaanval hebben als ik buiten loop en ik loop langs restaurants. Als ik dan de geur van eten ruik kan ik gaan kokhalzen. Hierdoor vermeid ik steeds meer dingen.
Ik merk dat mijn angst voor overgeven me steeds meer dwars zit. Ik heb dus vooral angst om zelf over te geven. Ik ben bang voor de geur, smaak en het gevoel. Maar ook andere zien overgeven of horen overgeven vind ik vervelend.
Ik woon nu samen met mijn vriend. Hij heeft een paar keer moeten overgeven nu. Ik kan hem dan wel helpen. Ik ga dan water voor hem pakken en buiten de wc staan. Zolang ik het niet zie of ruik is het dan goed. Dit is iets wat ik eerst nooit had gedurfd.
Ook ben ik pas met dit probleem naar de dokter geweest. Ik heb gevraagd voor therapie. Hij heeft mij een verwijsbrief gegeven. Nu dus op zoek naar een goede psycholoog.
Ik weet niet of het gaat helpen maar ik wil op dit moment alles proberen wat mij maar zou kunnen helpen om hieraf te komen. Ik wil weer naar makkelijk naar buiten durven, uiteten kunnen en zoveel andere leuke dingen doen.
Anoniem
> 2 jaar geleden
