Hypochondrie - forum lotgenoten

Ik herken mijzelf heel erg in jouw verhaal over je vriendin. Zelf heb ik ook vreselijke last van hyperchondrie. Denk ook bij alles aan kanker. Mijn advies is om wel naar de huisarts te gaan misschien voor medicatie of praten met een hulpverlener. Zelf ga ik aankomende week beginnen met cognitieve therapie.

Ik heb in een programma over stress gezien dat dit inderdaad door stress veroorzaakt kan worden. Heb er zelf in stressvolle periodes last van. Het gaat over, maar het is heel belangrijk dat je ontspanning zoekt , yoga, ontspanningsoefeningen en vooral niet teveel over piekeren, maar leuke afleiding zoeken, maar dat is makkelijk gezegd op dit forum... Sterkte!

Dag Guido.
Ik zelf heb ook dit probleem en ben ook hypochonder. Ik heb sinds aantal jaar last van aambeien die soms bloeden. Ik ben extreem bang en durf bijna niet meer naar toilet te gaan. Ik liep vroeger elke dag en heb nog een marathon gelopen. Nu durf ik dit niet meer.
Het is extreem lastig. Ik ben constant gespannen.
Wat helpt er bij jou om aambeien te vermijden?
Groetjes!

Bij mij hetzelfde al vanaf mij 22ste bloedende aambeien die soms weken na elke ontlasting bloeden,maar na behandeling weer enkele jaren wegblijven.
Ben er nu 42 en elke keer denk ik dat het weer iets veel erger gaat zijn.
Als ik dan van de proctoloog kom zegt mijn vriendin altijd ,zie je wel zijn aambeien.
Als het iets anders was hadden ze al lang andere onderzoeken gedaan.
Maar ik ben dan nog aant piekeren.
Wordt er gek van met momenten.
En op Google staat alleen het ergste .
Je hebt geen dag dat je aan iets erg denk ,dat maakt mij zo moe met momenten.
Altijd leven met angst.

Mvg

Hier hetzelfde een hypochonder alles zoek ik op.
Alles is meteen kanker.
Al jaren aambeien.
Als ze groot zijn en er knapt een heb ik een paar dagen helderbloed bij afvegen of na ontlasting.
Is het dan weer over gaat het weer.
Zijn door de dokter nagekeken en het zojn aambeien, maar toch.
Slik nu ook anti-depressiva.
Bah wordt gek van mijn eigen

Ik vele jaren problemen mee gehad.
Nu al vele jaren geen last meer..i na het poepen kontje goed afvegen, daarna schoonpoetsen met uiercreme van Kruidvat.. ben erg blij ermee.

Hi Margot
Alleen met uiercreme?? Helpt dat dan tegen de pijn van aambeien?

Optimist

zeker herkenbaar.. maar het klinkt alsof je vrije tijd je ruimte geeft om veel te piekeren? Bij mij helpt het om te mediteren of te blijven zeggen tegen mezelf dat ik niet ziek ben, tot dat ik het geloof :(

Ik herken zeker het ontwikkelen van klachten agv stress en angsten. Jouw klachten lijken net als die van mij toch wel sterk hyperventilatie gerelateerd, maar dat lijk je zelf ook te weten gezien feit dat je ademcoach hebt ingeschakeld?

Hij/zij geeft aan dat het waarschijnlijk een paniekaanval is en hyperventilatie is niet hetzelfde…. een Angst, paniek aanval is veel heviger en intenser en daar kun je uren tot dagen in blijven hangen, En ja anders was hij toch niet op deze forum? Hv is ademhalings ontregeling en dat komt dus door P,A aanvallen en door de ontregeling krijg je last van veel lichamelijke klachten maar dat staat los van mentale klachten, dat zijn de triggers die het veroorzaken en waardoor je klem komt te zitten

Ademhalingsoefeningen gaan niet binnen een paar weken goed, zolang je met je gedachte en angsten blijft zitten heeft ademhalingsoefeningen doen helemaal geen zin. Dat is meer om je te leren voorkomen om een aanval tegen te houden. Goed ademhalen is goed maar nutteloos als je door het gepieker onbewust ‘weer verkeerd’ gaat ademhalen.

Heel goed van je dat je hebt gekozen voor een psychiater. Ik hoop voor je dat je het vlug kunt accepteren voor wat het is en waar je tegenaanloopt enz

Hoe ik er mee omga is, nogal lastig.. Ik krijg vaak tijdens rust pas klachten en dan let ik teveel op de mijn lichaam en heb bijna altijd last van gespannen spieren, andreline gevoel in mijn lichaam. Vervolgends kortademig pijn op de borst, hart overslagen en vooral spierpijn en hoofdpijn en van alles eigenlijk wel zo’n beetje gehad. Zelfs zo gespannen geweest dat ik migraine heb gehad voor het eerst vorige vrijdag en zelfs hevige koliek pijn tussen de schouderbladen gehad . Heb een onderzoek laten doen van me bovenbuik vorig mei en alles zo’n beetje laten na kijken maar niks gevonden en weten niet waardoor of waar het vandaan komt dan vermoedelijk veel stress. Het is voor mij heel moeielijk te accepteren en te geloven maar stress kan alles met je lichaam doen kennelijk. Wat mij wel wat helpt is afleiding zoeken en de gedachte om proberen te draaien naar iets positiefs, in ieder geval vanuit gaan dat het niet erg is wat er gevoeld word.

Beste

Ik herken mezelf in alles wat je hier beschreven hebt. Ik ben zelf ook geboren met een hartafwijking. Ik ben ondertussen 35 jaar en leef een normaal leven.

Ook ik kamp het voorbije half jaar met angst en paniekaanvallen. Ik liet me inmiddels door 5 verschillende cardiologen onderzoeken, liet elke maand mijn bloed onderzoeken, had een MRI-scan van de longen, de grote bloedvaten en het hart. Alles is perfect in orde en toch blijft mijn lichaam me signalen (benauwdheid, zweten, onrustig, zeurend gevoel borstkas en rug) geven dat er lichamelijk iets mis is.

In rationele momenten weet ik dat het een mentaal probleem is. In paniekmomenten ben ik er van overtuigd dat ik zal sterven.

Ik kan je maar één advies geven. Heb vertrouwen in je huisarts/cardioloog. Ga in behandeling bij een psycholoog/psychiater en ga langs bij een kinesist die gespecialiseerd is in chronische hyperventilatie.

Veel sterkte. Laat de angst je leven niet verpesten!

Ik herken dit zeer goed! Ik heb dergelijke ervaring met nko en longarts.... Dan zoek ik een second opinion en dan vertellen zij ook dat er niks scheelt, maar dan wel nog een andere versie dan de eerste en begin ik te twijfelen aan hun verhaal. Mijn tante heeft 6 maanden pijn in de buik, en na talloze dokters en ziekenhuizen bezoeken is uiteindelijke baarmoederkanker vastgesteld. Dan stel je toch de vraag: Hoe kunnen ze zo iets missen???
De dokters behandelen je als een nummertje op een scherm en ze hebben een agenda elke dag met daarin bv 15minuten tijd voor elke patient, en ze proberen hier niet van af te wijken. Ik ben zeer ontgoocheld in de Belgische medische wereld... Ik voel me precies een hypochonder terwijl ik gewoon correcte diagnoses wil en geholpen wil worden voor mij klachten!

Dit is zo herkenbaar. Vast voedsel gaat prima, maar fijner voedsel blijft hangen. Dit i.c.m. een brok in de keel. Ik denk ook meteen aan die ene erge ziekte. Ik moet dinsdag as. naar de KNO arts.

Herkenbaar voor iemand met hypochondrie vetrouw op de artsen

Hoi,
Ook hier dezelfde klachten. Ik loop al ruim
Een half jaar met keelklachten en diverse keren langs huisarts geweest. Ook een dik gevoel keel soms en idee van voedsel wat niet lekker zakt. Heb uiteindelijk verwijzing kno gekregen. Vandaag langs kno arts geweest en er was bij mij (naast geïrriteerde keel) niks ernstigs te zien in keel. Wel wordt ik nu getest op allergien dus er is bloed afgenomen. Als hier niks uitkomt wellicht toch maagzuur wat daar loopt te irriteren.
We wachten af.
Een mede hypochonder

Heel herkenbaar. Ik zei vandaag nog tegen een vriendin dat het wel lijkt of ik altijd ergens pijn heb en dat ik benieuwd ben hoe "normale" mensen zich zouden voelen.
Ik weet zeker dat hyperfocus op lichamelijke klachten de klachten ook werkelijk versterkt.
En dat stress en angst het nog erger maakt. Ik weet het zeker, omdat ik dit zelf ook ervaar. En na onderzoeken ik dan niets mankeer en de pijn dan vaak ook weer weggaat (na geruststelling), maar dat het vaak dan weet ergens anders ontstaat en dan ik dan alleen daar aandacht voor heb en die pijn weer heel erg is. Totdat ik weer geruststelling heb....dat is dus echt wat mijn brein veroorzaakt.

Je klachten zijn voor mij ook heel herkenbaar hoor. Vervelende bij is dat ik wel een hartinfarct (je) heb gehad wat gelukkig door plaatsen van een stent is opgelost. Is nu met name de angst dat het nog eens gebeurt. Hierdoor heb ik enorme focus op mijn lichaam wat heel veel spierspanning geeft met name het verkrampen van spieren tussen mijn schouderbladen. Waardoor ik vermoedelijk anders ga ademen(lees hyperventileren) wat nog meer angst en pijn geeft en hop het circeltje is weer rond..

He kim.

Ik snap helemaal wat jij mee maakt. Ik heb zelf ook al 4 maanden last van mijn armen en benen. En daar komt steeds meer bij. Onder rug soms borst tintelingen blauwe plekken enz. Maar ja let ook wel op alles! De internist heeft mij goed onderzocht en 5 busjes bloed afgenomen. Allemaal goed de neuroloog heeft gekeken allemaal goed. Nou gaat die voor mij een spier zenuw onderzoek doen maar dat vond hij niet eens nodig. Dus waarschijnlijk is het toch stress en geloof ik daar weinig van en denk ik alleen maar zitten we wel in de goeie richting te kijken. Gek word je er van.

Ik heb dit ook.. het is nu 2019

Eng is het. Ik ben 28.

Muscle twitching over me hele lichaam.. vele denken aan bfs.. zie youtube.. we zijn niet de enige.

Als je vragen hebt voeg me toe op snapchat hussienfayez19

Ik merk dat hier weinig echte gesprekken worden gevoerd... wees bewust van je onbewuste brein... onbewust geef je brein opdrachten door die jij hebt waargenomen(gelezen) op dokter google.

Hoi Kim,

Wat vervelend te lezen dat je hier last van hebt.
Jouw verhaal is zó herkenbaar. Hier ook de grootste vrees voor ALS en kanker. Het Googlen maakt het er uiteraard niet beter op, maar ik voel daar een soort drang toe waardoor ik het niet kan laten.
Ik kan voor mezelf nog niet iets vinden wat helpt, maar ik wilde je alleen laten weten dat je niet de enige bent.

Groetjes,
Mia

Ik herken je problemen helemaal! Ook ik ben erg bang voor ALS vanwege trillingen in mijn benen. Ik kan dan niet meer functioneren.
Het liefst zou ik ook niet meer willen werken.
Hoe gaat het nu met je?

Hoi Kim,

Ik ken je verhaal uit duizenden! Ook ik heb enorme last gehad van trillingen (fasciculaties ook wel genoemd) in mijn hele lichaam, overal. Uiteraard hiervoor gegoogled en toen de angst voor ALS gekregen. Ik was zo bang dat ik hunkerde naar te tijd dat ik kanker vreesde (daar kan je tenminste nog wat aan doen in de meeste gevallen).

Ik heb een hele goede huisarts en daarnaast een vriendin die geneeskunde studeert. Hun heb ik dan ook overladen met deze fasciulaties en angst voor ALS. Deze trillingen zijn een zeer bekend verschijnsel van mensen met een angststoornis. Wanneer je angstig bent, span je onbewust continue je spieren aan. Ook staat je zenuwstelsel op scherp. Deze systemen raken op een gegeven moment door de angst en stress overprikkeld en daardoor krijg je de fasciculaties. Zie het als een ander soort spierpijn. Daarnaast kan een magnesiumtekort zorgen voor fasciculaties. En je raadt het al, de magnesiumvoorraad in je lichaam wordt zwaar uitgeput in tijden van stress / angst.

Tot slot: Fasciculaties is niet het eerste symptoom van ALS. Dit begint met overduidelijke spierzwakte. Pas in een later stadium krijg je de trillingen. Een huisarts kan door middel van een basis neurologisch onderzoek al je hersenzenuwen testen. Wanneer zich hier geen bijzonderheden voordoen is het echt goed. Bij mensen met een spierziekte gebeuren er namelijk wel afwijkende dingen tijdens dit onderzoek die verder onderzoek bij een neuroloog vergen.

Hoop dat bovenstaande (in combinatie met je jonge leeftijd waarbij het echt extreem zeldzaam is) je gerust stelt. Laten we hopen dat er in de komende 10-15 jaar een medicijn wordt gevonden :).

Hallo Kim, Ik heb bijna de zelfde klachten als jou. Ik heb er ook al meerdere jaren last van. Het begon een jaar of 7 geleden dat ik overal op ging letten en dat ik de deur plat liep bij de dokter. 3 jaar geleden was ik doodsbang dat ik een vorm van Lymfeklierkanker te hebben want ik dacht een bultje te voelen onder mijn oksel dus daar ben ik toen voor bij de dokter geweest en die heeft me toen door gestuurd naar de psygoloog. Ik heb toen uiteraard wel steun proberen te zoeken op google maar dat is uiteraard niet gelukt. Toen dat eenmaal over was zeg maar ging het een tijdje goed tot vorig jaar. Ik voelde toen een spiertrillingkje en ben toen gelijk weer gaan Google en dan kom je natuurlijk uit bij symptomen van ALS en MS. Ik raakte vervolgens helemaal in paniek waardoor ik aan niks anders kon denken dus ben toen weer naar de dokter/ psygoloog gestuurd wat in eerste instantie niet bleek te helpen. Ik heb toen ook 2 maanden in de ziektewet gezeten want die ziekte was het enige waar ik toen aan kon denken. In mijn ogen kreeg ik ook steeds meer klachten erbij zoals spastische bewegingen want op een willekeurige avond schoot mijn voet een hele andere kant op toen ik op bed lag. Hier ben ik toen ook me naar de dokter/psygoloog geweest en die hebben me toen ook uitgelegt dat dat volkomen normaal is alleen dat dat meestal gebeurt in je slaap. Dat heeft een paar weken geduurd maar heb tussen tijds wel alles op geschreven en dat gaf ook wel een vorm van rust. In die periode heb ik heel slecht geslapen en moest toen ook slaap pillen slikken om in slaap te komen. Toen dat weer goed ging is het ongeveer een jaar goed gegaan. 29-04-2020 is mijn zoontje geboren en had toen nergens last van. Ik heb vervolgens 2 dagen op de bank gelegen zodat die kleine jongen bij mijn vriendin kon liggen maar na de 2e dag voelde ik die gedachtes weer binnen komen. Ik dacht mischien dat dat door de bank zou komen maar helaas. Ik voelde weer een spiertrillingkje en ben toen gelijk weer achter Google gekropen en ben nu weer terug bij af. Natuurlijk ook gezocht op alle andere symptomen dus Ben overal nu op aan het letten. Ik ben bijvoorbeeld ook aan het kijken of ik krachtverlies heb of spieratrofie. Ik ben me er niet van bewust en ben afgelopen week nog met mijn dochtertje naar het Amstelpark geweest en ze heeft al de tijd op mijn nek gezeten en heb nergens ook last van ookal denk ik van wel. Ik ben druk aan het zoeken op Google en op youtube hoe alles zich uit maar niet alles is even duidelijk. De spiertrekkingen (fasculaties) zijn bij ALS continue aanwezig heb ik gelezen en wat ik kon zien zijn ze ook een stuk heviger. Als ik er eentje heb is hij binnen een paar seconde weer weg en doet verder ook geen pijn. En wat ik heb begrepen zijn ze bij ALS continue aanwezig en zijn ze ook een stuk heviger. Er staan hele film opnames op YouTube over fasculaties van gemiddeld 2 minuten. Ik kan me telefoon niet eens pakken, zo snel zijn ze weg. Ik hoop dat ik je hier een beetje mee geholpen heb. Groet Remco

Hoi allemaal,

Dit is zo’n herkenbaar verhaal.. Ik ben nu 29 en ben al 10 jaar bang dat is MS of ALS heb. Het is nu erger dan ooit omdat ik regelmatig spiertrekkingen in mn bovenbenen en armen heb. Mijn rug zit ook erg vast en mijn armen en benen voelen ook soms zwaar.. Af en toe heb ik ook een prikkende huid.. De dokter heeft al 2 x een basis neurologisch onderzoek gedaan maar alles lijkt gewoon goed. Het lijkt ook net alsof als ik de symptomen google, ze daarna ook echt ga voelen. Ik zit sinds kort weer bij een psycholoog maar vind het zo ongeloofwaardig dat dit allemaal door stress en angst kan komen..
Fijn om te lezen dat ik niet de enige ben.. Sterkte!

Beste mensen,

Even een berichtje om jullie tot rust te stellen (voor zover het lukt)

Ik voelde de eerste spier trekking in mijn onder rug toen was ik 22. Nooit serieus genomen. Totdat ik het begon te voelen in de punt van mn tong. Toen heb ik gegoogled en zo is mijn angtstoornis begonnen. Ik raakte volledig in paniek, gestopt met school en echt heel bang geweest. Alle symptomen kreeg ik ineens! Van kramp tot spiertrekkingen tot spierverzwakkingen. Ik ben naar de dokter gegaan en stond erop dat ik een onderzoek wou.
De dokter zei al; misschien moet je ook met een psychiater praten..
Ik heb 2x een uitgebreid onderzoek naar mn zenuwstelsel gehad. Hieruit bleek dat ik BFS heb. Niks ernstigs gewoon even wennen!

ALS is echt super super zeldzaam onder de 40. Daar boven trouwens gelukkig ook.

Ik hoop jullie hiermee tot rust hebben gesteld!

Groetjes Rick

hai ik ben floris en ben 14 jaar oud
ik heb precies het zelfde ik heb het nu al een jaar sinds mijn vader isopgenomen in het ziekenhuis vorig jaaar. ik had paar weken terug dat ik bang was dat ik keelkanker had omdat ik heel veel last had van een droge keel en soms moeite met slikken is nu weg.
maar denk ik dat ik iets ergs heb in me hoofd. omdat ik sinds paar dagem veel last heb van me benen en armen. tintelingen, krampen en pijntjes en trillende benen of armen me tante is dokter en zegt elke keer dat het niks is maar het stelt me niet gerust. iemand de zelfde klachten?

Hai
Ik herken dit helaas maar dan met wenkbrouw trilling ik ben ook bang en zeer hypocondrisch aangelegd niks helpt

Lieve kim,

Ik begrijp je angst heel goed.. sterker nog.. ik heb mijn vader 2 jaar geleden verloren aan ALS. Als ik nu ergens last van heb schiet ik soms gelijk in de stress... Maar lieverd... geloof mij ALS verloopt toch wel iets anders dan je denkt.. ik zal je de details besparen want dan denk je straks helemaal bij elk dingetje dat je deze ziekte heb.. Maar wat jij hierboven schrijft is absoluut geen ALS. Het lijkt er eigenlijk niet eens op. Ik hoop dat ik je hier een beetje gerust kan stellen hiermee. Groetjes

So herkenbaar dit iedereen die angsten heeft merk ik gaat altijd van de ergste uit kanker tot dood gevolg ik heb dat ook en dan gaat het een tijdje goed en dan ben ik weer overal bang voor loop ik de dokters weer af dit gaat nooit meer over ma de dag dat je accepteert dat je deze angsten heb wordt het minder raar maar waar ik heb ook nog steeds maar minder vaak maar als ik het heb dan heb ik ook meteen die ziekte denk ik dan en wordt ik weer bang en rog heeft het iets te maken met onze jeugd wat we mee hebben gemaakt trauma of zo en dat we dit so verwerken of mee omgaan wil je er over praten ben ik een en al oor ***************@gmail.com

(Redactie: Helaas verwijderen we i.v.m. de nieuwe privacywetgeving avg identificeerbare persoonsgegevens zoals telefoonnummers en mailadressen.) 

Zo herkenbaar, ben er bewust van dat jezelf voeding geeft aan je angst, internet maakt zoveel maal erger, je bent stiekem opzoek naar de bevestiging dat je het hebt.
Deze ziekte draait allemaal op controle te willen hebben op je lichaam. Maar het feit is dat wij juist de controle verliezen over ons denken... alles wordt versterkt door het denken. Dit zul je pas opmerken als er ineens dagen zijn dat het bijvoorbeeld heeel druk was. Op het eind van de dag merk je pas dat je er bijna niet aan gedacht hebt...mindfullness zou een uitkomst kunmen zijn. Maar ook ik ben er nog lang niet..

Ik het zelfde.

Hoi Kim en anderen, wat een herkenbare materie. Zelf vier maanden geleden allerlei vage klachten gekregen waardoor ik door m'n werkgever de ziektewet in ben gestuurd. Trillen op m'n benen, niet uit mn woorden komen, moeilijk ademhalen en komt 'ie: fasciculaties en tremoren.

Google is je beste vriend zegt men weleens. Nou, in dit geval niet. De complete doodsangst sloeg toe bij de fasciculaties na het lezen over ALS. Deze waren permanent, over het lichaam en heel hevig. Ik kon er niet door slapen, maar door de angst niet eens eten en normaal functioneren. Ik sta normaal sterk in mijn schoenen (voor zover dat iets zegt), maar ik heb anderhalve maand lang iedere dag gehuild. Angst, stress en verdriet. Voor een redelijk fitte en vreugdevolle man van 31 een zwaar dal.

De huisarts wuifde het keer op keer weg, al kreeg ik allerlei onderzoeken voor de vele vage klachten (m'n longen werden gescand vanwege de benauwdheid, bloedonderzoek etc.). De standaard neurologische testjes kwam ik ook door. Tot ik echt niet meer kon slikken, angstremmers niet meer hielpen en ik in drie weken tijd bijna tien kilo kwijt was.

Doorverwezen naar de neuroloog. Ook daar kwam ik de testjes goed door (met de vingers naar de neus, met de ogen dicht vooruit lopen etc.), Maar hij wilde vanwege de fasciculaties en mijn toestand wel een EMG doen. Die heb ik gehad, en na vier helse weken kreeg ik de uitslag: geen afwijkingen gevonden. In de tussentijd kwamen de fasciculaties en andere klachten tot een hoogtepunt. Ik huilde meer dan dat ik niet huilde en was compleet verlamd.

Hoe dan ook: anderhalve maand geleden dus de uitslag gehad dat er niets aan de hand was. Maaaaaar er is natuurlijk een reden dat ik via Google op deze website ben uitgekomen.

Na de uitslag leek het even bergopwaarts te gaan. Het was tenslotte waarschijnlijk toch "slechts" een hevige burnout of andere klachten in de psyche. Prima, daar kom je met wat rust wel bovenop dacht ik. Een maand, zes maanden of twee jaar, het gaat me lukken. Eten en slikken lukten weer makkelijker, de kilos vlogen er weer aan en ik begon voorzichtig weer met enkele uurtjes werken. Zelfs de fasciculaties leken wat milder te worden: de hotspot in mijn linkerkuit verdween (deze heeft anderhalve maand lang iedere vijf seconden dag en nacht "geklopt").

Helaas iets te optimistisch: de fasciculaties zijn nog steeds aanwezig en ik zie ze ook wanneer ik mijn tong uitsteek. Op welk moment van de dag ik dit ook doe. Mijn spraak gaat slechter (al geeft mijn omgeving aan nauwelijks iets te horen, ik moet er verschrikkelijk veel moeite voor doen om goed te kunnen articuleren), slikken gaat lastig (vaak het gevoel dat ik daadwerkelijk stik, maar het slikken kost veel moeite en voelt heel zwaar aan) en (vooral in de ochtend) kan ik nauwelijks een vuist maken met mijn handen. Telefoon vasthouden met één hand en even scrollen zit er dan ook niet in. Op andere momenten, zoals nu terwijl ik dit vanaf mijn mobiel typ, gaat het gewoon prima, maar de angsten voor spierzwakte slaan dan extreem toe.

Ik lig weer nachtenlang wakker. Ben weer bang. Ik volg tenslotte het patroon dat je overal vindt: fasciculaties over het hele lichaam, steeds moeilijker spreken, moeite met slikken en veel speeksel, op momenten (maar wel dagelijks) krachteloos in de handen. Nu ik die fasciculaties ook in mijn tong zie word ik weer gek.

Het vreemde is: de EMG van 10 weken geleden liet helemaal niks zien. Toen had ik al fasciculaties, dus als er wat aan de hand zou zijn hadden ze dat al moeten zien. Toch zijn er allerlei extra klachten bijgekomen (spraak, zwakte in de handen etc) waardoor ik opeens weer de angst heb, terwijl ik toch gerust was gesteld.

Onder de streep hoop ik dat het met eenieder hier goed gaat en dat men rust heeft gevonden in de klachten die dus veel vaker voorkomen dan die nare ziekte. En ik ben blij dat we hier ons verhaal kunnen delen, het helpt mij om hier mee te lezen. Sterkte allemaal.

Hier ook zo, zolang ik mij kan herinneren heb ik hier last van. Tijden gaat het goed, tot ik iets lees of hoor en hoppa daar is hij weer. Ik zoeken op d’r Google en ja hoor dat heb ik ook. Paniek, dokter bezoek tot specialist…. Maar er komt nooit wat uit. Van hartaanval tot slokdarm kanker en nu ALS. Iemands moeder heeft/had dit inmiddels overleden en ja je begrijpt het al….. de stress is keihard terug. Ik durf er niet meer over te praten, ik schaam me omdat ik diep van binnen weet dat het weer niets is….. of wel???? Zo onzeker wordt ik ervan.
Heb Emdr gehad, gesprekken gevoerd. Schriftjes vol geschreven en geklodderd, niets helpt.
Hoop hier antwoorden te krijgen / vinden voor mijn hypochondrie. Ik lees hier zelfde verhalen, wat jammer hè dat we zo zijn zo gaan er vele mooie momenten aan je voorbij 😔

IK heb ook ziekte vrees.
IK heb alle ziektes, zware scoliose, tong kanker, geen speeksel, geen maag, verleis van vet en spiren, kan amper stappen, kan niet slapen, loramet helpt niet. Ik zal door draaien? Ben al verschillende keren opgenomen in de psychiatrie. IK blijf in bed liggen angst van de dood en de hel want ik ben bezeten. Eeuwig lijden nog erger dan hetgeen ik u ervaar

Ik herken me zo in jullie verhalen pfff ik ben ook zo panishe en ziekte vrees heb ook die trillingen oog,tong,mond nek bah overal zo beetje ben zo bang 😭😭😭😭 elke keer wel weer iets nieuws dan dit dan zo

Kan iemand even zeggen van al deze berichten dat alles goed gaat? En dat ze nog leven.

hi dennis,

ik heb sinds begin november last van eerst tintelingen in mijn rechtervoet en stuitje en later ook spiertrekkingen over hele lijf gekregen. Ook ik ben inmiddels 2x bij de neuroloog geweest die stelt dat mijn beeld niet past bij dat van ALS maar benigne is (ook wel BFS genoemd). Heb ook grote angst (gehad) en denk dat dat bij mij dit ook verergert / triggered. Bij mij ontstonden de klachten na een lange periode van stress en ook al wel wat angsten. Is dat bij jou ook het geval?
Mijn neuroloog vond verdere onderzoeken totaal niet nodig en is zeer stellig dat ik geen neurologische aandoening heb. Met behulp van psycholoog moet/wil ik hier aan gaan werken om dit te accepteren en in de toekomst beter mee om te gaan.

Hoi Nick

Dank voor je reactie. Ik heb geen stress of angsten gehad, dus denk niet dat het daardoor komt. Wel MRI van ruggenmerg gehad, want ze dachten daar aan een probleem. Die MRI was niks op te zien, wat mijn angst alleen maar groter heeft gemaakt. Want de klachten zijn niet weg.
Wel raar is dat alles begon met een tintelend been.

Zijn bij jou die fasciculaties er de hele tijd, of soms?

mijn neuroloog geeft aan dat tintelingen geen normaal verschijnsel zijn bij ALS... Ik heb die tintelingen nog altijd vrij consequent, net als die spiertrekkingen. Die zitten vooral in beide benen, soms in de armen en ook soms in gezicht en romp. Meestal duren ze heel kort, heb maar 2x in afgelopen 2 maanden gehad dat ze lang genoeg bleven om te kunnen filmen.
Ik heb ze vooral in rust, die spiertrekkingen, als ik mijn spieren dan aanspan gaan ze weg (maar kunnen daarna ook snel weer terugkomen)

En bij jou is echt BFS vastgesteld? En kan dat weer overgaan of blijft het?

vastgesteld is een groot woord, eigenlijk wordt die term er op geplakt als ze geen aanleiding zien voor een onderliggende motorische ziekte wat bij mij het geval lijkt. Wat ik eerder gelezen heb is dat sommigen het jarenlang blijven houden en anderen er juist weer overheen groeien, maar dat het ook bij hen van tijd tot tijd weer terug kan komen.
Ik probeer maar de vertrouwen op de neuroloog en daarmee te accepteren dat ik inderdaad BFS heb maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan.

Hi ik herken dit van mezelf, maar heb het na een uitgebreid cardiologisch onderzoek naast me neergelegd wetende dat er niets aan de hand is met mijn hart maar mijn brein me dit wijsmaakt

Ik herken dit heel goed lees mijn verhaal ook maar.

Met vriendelijke groet.
R.

Ik heb precies hetzelfde. Het beheerst mijn leven. Vooral in bed pieker ik me een ongeluk. Ik ben er ook helemaal klaar mee, maar ik denk niet dat ik er ooit af kom... Soms voel ik het zoals in het lied van Queen: "mama, I don't want to die, I sometimes wish I had never been born at all"

Ik heb hetzelfde als jou.ik heb nu na een jaar eindelijk de stap gezet naar de dokter te gaan om te praten over mogelijke hulp. Mijn grootste angst is long en keelkanker. Nu ik dit typ word ik al nerveus. Elke dag als ik opsta voelt t meteen benauwd en hele dagen bezig het uit m'n hoofd te zetten. Het erge is dat ik zoveel mogelijk stil zit, want als ik beweeg en sneller ga ademen slaat de angst gelijk toe.
Het gekke is dat ik vd week bijvoorbeeld ineens iets voelde in m'n borst en ik ben een aantal dagen met borstkanker bezig geweest. Op die momenten denk ik niet eens meer aan m'n ademhaling.

Ik heb een jong kindje van 2 thuis en ben constant bang dat ik doodga voordat hij me zich kan herinneren. Ik durf me absoluut niet te laten checken omdat ik bang ben een doodsvonnis te krijgen, maar omdat ik niet ga ben ik weer bang dat ik veel te laat ben als er toch wat aan de hand is.
Ondertussen ben ik er zo veel mee bezig dat ik de kinderen afsnauw wanneer ze me storen terwijl ik steeds maar bezig ben met de ziektes m'n hoofd uit proberen te krijgen.

Het is nu 15 jaar geleden dat ik voor het eerst zo bang werd. Het komt en gaat, soms is het jaren weg. Ik heb ook het idee dat het misschien door anticonceptie komt bij mij. Door de hormonen kun je angstklachten krijgen, dus ik ben van plan de implanon die ik op dit moment heb te laten verwijderen en kijken hoe dat gaat.
In de jaren dat ik er geen last van heb trouwens blijf ik wel de gedachtes houden maar word ik niet meer bang. Dan wint het verstand van het gevoel.

Het is gewoon zo zonde van de tijd.


Heb(ben) jij(jullie) ook weinig sociale contacten?
Ik merk dat nu ik zonder werk zit het ook slechter gaat. Ik heb geen echte vriendinnen waar ik wat afleiding aan heb, ik zit altijd maar alleen met de kinderen. Een jaar geleden werkte ik nog wel een aantal dagen per week en ik merk dat ik toen sowieso al door het werk het beter van me af kon zetten.

Herkenbaar , van de verschillende periodes waarin het beter gaat ( of in ieder geval het verstand wint) ik denk dat de hormonen er zeker mee te maken hebben , ik sta aan het begin van de overgang en alles wordt ook weer enorm versterkt . En bij mij is het ook alles of niets , kanker is ook meteen het einde en er zit niets tussen. Sociale contacten zijn er nog wel genoeg maar ik heb het er niet vaak over want de meeste mensen begrijpen het niet echt en kunnen ze gedachtengangen niet volgen. Het is heel eenzaam vind ik .

Hi allemaal,

Ik kom zomaar op dit forum terecht terwijl ik bezig ben met een onderzoek.

Nu ik dit lees wil ik ook graag mijn ervaring delen.

Zo ben ik ben ik jaren lang echt gebonden geweest aan de angst voor obesitas en suikerziekte. Zo dwangmatig bang dat het ook mijn leven beheerste. Ik stond op met deze angst en ging ermee slapen. Als iemand ook maar een kleine opmerking gaf over mijn eetpatroon kon ik mijzelf opnieuw uithongeren en dit ging van kwaad tot erger. Allemaal door die angst die ik maar niet kon vatten, vastgrijpen of weg kon sturen.

Ik werd er zo ontzettend moe van, tot stervens aan toe en ik wilde er zo graag vanaf, maar aan de andere kant gaf het mij een vorm van controle die mij het gevoel gaf mijn lichaam in de hand te houden, dus ik wilde er eigenlijk ook niet vanaf.
Ik had eigenlijk gewoon besloten dat deze angst maar ''bij mij hoorde'' en het werd een hele grote obsessie in mijn leven.

Deze angst werd zo echt en reëel voor mij dat ik het ook uit ging voeren. De angst om dik te worden was zo ontzettend groot dat het resulteerde in niet meer eten of uitkotsen wat ik wel at. Het ging steeds slechter en slechter en deze angst nam ook dwangmatigheden met zich mee.

Ik werd een wrak en wilde het leven eigenlijk niet meer.

Nu, twee jaar later, kan ik met alle zekerheid zeggen dat ik hier volledig van bevrijd ben. Waarvan ik dacht dat ik altijd aan gebonden zou blijven, werd ik losgemaakt. Vandaag de dag kan ik eten zonder zorgen en is de angst die mijn leven in de greep hield, compleet weg.

Ik heb van alles geprobeerd om het te stoppen, maar vanuit eigen kracht is het mij nooit gelukt.

Veel mensen nemen aanstoot aan wat ik vertel, maar ook al kan ik er maar 1 iemand een beetje mee bemoedigen, is het mij al genoeg. Voor mij is Jezus namelijk Degene geweest die mij echt echt heel vrijgemaakt van deze obsessie.

Ik weet hoe vreselijk het is om in angst te leven en wil jullie gewoonweg een Woord laten lezen dat jullie misschien mag bekrachtigen in deze strijd. Het is het Woord van God dat Hij als de Perfecte Vader die je nooit hebt gehad, tegen jou als Zijn geliefde schepsel, zegt:

''Want Ik, je Heer God,
grijp jou bij je hand.
Ik zeg tegen je:
Wees niet bang. Ik help je.'' - Jesaja 41:13

''Hij heeft Jezus gestuurd om mensen die een gebroken hart hebben, te genezen. Om gevangenen te vertellen dat ze vrij zijn. Om mensen die vastzitten, uit hun gevangenis te halen. '' -Jesaja 61:1-3

''Jij bent zo kostbaar in mijn ogen,
zo waardevol, en Ik houd zo veel van je
dat Ik de mensheid geef in ruil voor jou,
ja alle volken om jou te behouden.''
Jesaja 43:4

Liefs en kracht voor jullie allemaal in deze strijd.
Je bent geliefd. Vergeet dat nooit.

Hoihoi, ik zit met een soortgelijke situatie… ik heb de symptomen voor borstkanker en durf hoe dan ook NIET naar de dokter te gaan.. ik ben jong en ik ben bang dat mijn hele leven straks op de kop staat aangezien ik direct uitga van het ergste… ik wil het voorkomen om dat te laten gebeuren en om slecht nieuws te horen… ook heb ik angste voor naalden, operaties andere onderzoeken etc en dat erbovenop maakt het voor mij dus heel lastig om tegen ook maar iemand te zeggen waar ik mee zit… heeft iemand tips/advies voor mij hoe ik dit niet meer hoef te hebben?

Heel herkenbaar voor mij.Kost bakken energie

Angst zorgt juist voor pijn en stress is heel erg gemeen hoor, je kunt daardoor alles voelen en zolang je in de circel blijft hangen met angst/stress zal het alleen maar toenemen. Niet gaan voeden maar gaan rusten en ademhalingsoefeningen doen desnoods (kan wel een heel poosje duren). Bij mij heeft het maanden geduurd voordat ik eindelijk wat rustiger werd en de verzuurde spieren die ik heb in heel mijn lichaam duurde minstens een half jaar (tenzij ik weer angst/stress heb) is het gelijk terug. Ik heb 2 jaar lang last van keelklachten gehad, globus gevoel, keelpijn en slikproblemen en ook last van de slokdarm en erge maagzuur. Mij werd verteld dat keel problemen door spanning komt vanuit de nekspieren. En dat klopt ook. Ik zou zeggen .. probeer te rusten, en nee het is dan niet na 1 dag goed rusten over.. dat kan maanden duren voordat er echt verbetering in komt. Oja, spanning op het middenrif kan ook rare pijntjes veroorzaken in de slokdarm/maag en borstkas. En angst en stress zorgt ervoor dat je dat deel (onbewust aanspant) en dus word het alsmaar erger. Ik zou zeggen, niks aan de hand, ga leuken dingen doen met je kindje :-) flink wat afleiding zoeken

Een beetje een stomme tip misschien, maar het hielp mij door te leren welke pijn echte pijn was en welke mijn hoofd verzint. Ga op boksen bijvoorbeeld, leer om jezelf is situaties af te matten (in de sportschool bijvoorbeeld) op een liefdevolle goede manier leren wat pijn echt is en wanneer je hoofd er met je vandoor gaat. Succes!

Wow wat herkenbaar jou verhaal. Het is net of ik mijn eigen verhaal lees.
Ik ben ook alleenstaande mama en ben ook altijd bang en angstig om ernstig ziek te zijn of te worden. bij elk pijntje en steekje denk ik dat ik ernstig ziek ben. Bang om dood te gaan, bang om mijn kind achter te moeten laten.
Ik ben vorige week toch maar naar de huisarts geweest omdat ik een opgezette klier in mijn hals heb al een poosje. Ik wilde elke keer niet naar de huisarts omdat ik zo'n angst heb voor wat ze gaan vinden of gaan zeggen. Toch maar gegaan de huisarts heeft gevoeld en gaf aan het niet verontrustend te vinden maar voor de zekerheid toch een echo te laten maken deze ( ondanks zijn woorden blijf ik ermee bezig bang dat hij het verkeerd heeft etc..) vanuit daar begin ik dan te zoeken op Google en dat maakt me helemaal gek..
Ik zelf heb deze angst gekregen door dat mijn moeder verkeerde diagnoses heeft gehad en uiteindelijk na de echte diagnose nog 2 dagen geleeft heeft. Dus mijn vertrouwen is op medisch gebied echt 0.
Ik heb hier therapie voor gehad en dat is een poosje goed gegaan maar sinds kort in volledige hevigheid weer terug is na dat ik mijn beste vriendin en vader binnen 12 dagen verloor aan Corona... wel fijn om alle ervaringen te lezen op deze site en dat ik zie dat ik hierin niet de enige ben.

Ik heb zelf ook de ervaring dat ik symptomen juist ontwikkel omdat ik me er bewust van ben dat die horen bij ziektes die bij mij angsten oproepen, dus als antwoord op je vraag, dat denk ik zeker.

Dit kan ook het gevolg zijn van de burnout/angstoornis. Ik zit er momenteel in en heb het ook. Elke pijntje maak je hele erge beelden bij en je geloof ze soms echt.

Hallo Hugo ik herken dit heel erg. Ik zit nu ook elke keer op Google. Mijn vriendin en moeder weten er van. Ik heb nu heel erg last van mijn ribben en ademhaling dus ja dan is het een longtumor. Gisteren had ik ook nog wat bloed in mijn slijm waarschijnlijk van mijn neus. Maar dan kan ik mij zelf wel voor de trein gooien. Zo bang ben ik dan. Elke keer kijk ik op Google ,en kom uit bij het zelfde dat is kanker.

Herkenbaar

Dit is zo herkenbaar.. ik heb precies dezelfde gedachtes. Bij begonnen vorig jaar mei en sindsdien is alles wat ik voel kanker. Ook zie ik mezelf dan in het ziekenhuis een vreselijke diagnose krijgen, precies zoals je hierboven verteld. Ik word zo verdrietig, ongelukkig en boos van mijn eigen gedachtes en ik zou zo graag willen dat ik al die gedachtes uit kan zetten. Ik vind het moeilijk te geloven dat er niks aan de hand is omdat ik bepaalde dingen echt wel voel! Het doet me goed om te lezen dat ik hier niet alleen in sta maar ik vind het tegelijkertijd erg vervelend voor jullie omdat ik weet hoe ontzetten rot je je kan voelen. Veel succes!

Sterkte..... Ik begrijp je..

Hallo

Je verhaal van hierboven komt me heel bekend voor sinds kort.

In september last beginnen krijgen van slapeloze nachten en paniekaanvallen/angstaanvallen.

De familie & mijn vrouw zeggen dat alles in mijn hoofd zit, dat ik 'nog maar' 26 ben en er dus niets mis kan zijn met me.

Ik voel me niet begrepen en kan dus ook nergens heen om mijn verhaal te doen zonder dat ze me uitlachen. Ik heb last van pijn op de borst, veel slijmproductie en een benauwd gevoel in de keel. Zelf mijn huisarts zegt altijd dat er niets mis is omdat bloedonderzoekn normaal resultaat geven.

Toch voel ik dat er iets mis met me is en ik weet niet wat. Het drijft mijn mentale toestand tot het verste, ik raak er echt vermoeid van om te worstelen met mezelf en nergens waar ik heen kan. Constant denk ik aan erge ziektes die mijn laatste kunnen zijn zoals kankers, ALS, hartproblemen enz

Kan iemand me helpen?! Ik ben doodop en moe van te worstelen met mijn eigen gedachten en niet begrepen te worden

Mega Herkanbaar dit.
Eergisteren een "beet" van een vreemde hond gehad van een dakloze in een grote stad Milaan.
Geen bloed , geen wonden, dus gewoon een kneep.

Minuscule blauwe plek van de "impact" als je het al zo kan noemen.

Toch ben ik besmet met Rabiës, en ben ik al 2 dagen bang, ook al zegt mijn huisarts aan de telefoon; " geen wonden, geen punctie, maak je geen zorgen"

Daarbij is italie en west Europa Rabiës vrij...

Great stuff...

Ik herken me zo in je verhaal. Ook van vroeger inderdaad.

Ik ben nu eigenlijk opzoek naar soort gelijke verhalen wat ik nu heb. Ik heb last van spanningshoofdpijn, gegoogeld natuurlijk voordat de dokter mij vertelde dat ik spanningshoofdpijn heb. Het kwam uit op een hersentumor. Ik blijf maar zoeken op symptomen en op een gegeven moment voel je vanalles wat je hebt gelezen en ga je aan jezelf twijfelen. Voel ik het wel of niet. Ben van de week nog een keer bij de huisarts geweest die mij wederom verteld heeft dat zij de symptomen niet herkend als een hersentumor en dat het gewoon spanning en angst is. Ik blijf het maar gewoon raar vinden wat spanning en angst met je lichaam kan doen.

Heel erg herkenbaar. Nog tips ?

Beste hopelijk lezer.
Ik kamp al een tijd met hypochonderie
Wil graag me verhaal met jullie delen of uitwisselen.
Ik schrijf dit bericht nu on half 3 snachts omdat ik echt slapeloze nachten het begon bij mij vier jaar geleden toen was ik zwanger en mijn vader werd plotseling heel ziek koorts en doodziek hij belande in het ziekenhuis ze wisten niet wat hij had alleen zijn ontstekingswaarden waren heek hoog ze konden alleen nergens de ontsteking vinden hij zij dat hij pijn had aan een wondje op zijn elleboog maar daar deden ze niks mee op dat moment de volgende dag werd hij niet meer wakker hij lag in coma naar de ic gebracht met alle toeters en bellen na 3 dagen kwamen ze erachter dat hij een sepsis had een bloedvergiftiging langzaam vielen er organen uit en dat kwam door door dat wondje daar had hij een vleesetende bacterie hij had het toen overleefd maar ze zijden toen tegen mij dat de kans dat hij het zou overleven heel klein was maar hij kwam er redelijk goed uit gelukkig niet lang daarna moest ik bevallen toen begon het bij mij bij elk wondje en ook de wondjes van mijn bevalling dacht ik dat ik het ook had ik sliep niet meer at niet meer had overal pijntjes 3 maanden na mijn bevalling ben ik toen opgenomen op de psychiatrie voor 6 weken ik kreeg medicijnen ik durfde ze niet in te nemen omdat ik bang was voor de bijwerkingen maar daar kwamen ze achter dus moest het toen onder toezicht innemen na een week of 5 ging het stukken beter met me na anderhalf jaar kon ik stoppen met de medicijnen waar ik heel blij mee was me angsten waren wel helemaal verdwenen erdoor dat was heerlijk maar ik voelde verder ook niet veel meer geen liefde geen blijdschap voelde me meer een soort robot nu anderhalf jaar gelden in oktober 2021 belande mijn vader weer in het ziekenhuis plotseling weer hoge koorts en hoge ontsekingswaarde maar weer niks te vinden de volgende dag was hij overleden toen na 2 weken begon het bij mij weer de hypochonderie kreeg heele vage klachten brandende huis steken in al me lichaamsdelen pijn in me benen buik maag borst soms veel doktersbezoek weer in therapie kreeg medicijnen dezelfde die ik toen had de bijwerkingen waren zo heftig belande toen 3 keer op de eerste hartlonghulp durfde ze ook niet meer in te nemen dus weer mee gestopt toen na 2 weken op een gegeven moment ging het weer weg ik deed toen veel ademhalingsoefeningen en ging naar therapie en deed meditaties .
Dat heeft zo een 6 weken geduurd voordat het weer goed ging toen nog een keer een aantal weken extreem last van gehad en nu weeral 2 weken dat ik bijna geen nacht slaap me huis staat in de fik bang voor elk wondje dat ik heb steken in me lichaam Doe nu wel weer me ademhalingsoefeningen en meditaties is er iemand die dit herkent of er over met me wil praten of tips heb ik ben radeloos

Groetjes Charissa
Lees minder

Al deze verhalen komen mij super bekend voor, heb zelf al anderhalf jaar last van extreme hypochondrie die voor mijn gevoel steeds erger wordt. Ik ga vijf keer per week naar de sportschool en word stukje bij beter sterker en vitaler. Het gekke hierbij is dat ik voor mijn gevoel steeds zwakker en zieker word. Ik moet mezelf continu bewijzen dat mijn gedachten nep zijn en dat ik gezond ben. Elke dag is het weer wat anders maar de ‘tumoren’ liggen wel erg op de voorgrond. Zoals ik al las was ALS ook al een bekende onder andere mensen. Ik kan daar nog bacteriële infectie, alzheimer, hersenbloeding en nog een paar ziektes die ik niet zal noemen. Soms was het zo erg dat als ik een psychische ziekte zag ik dit direct ik mijn brein gooide en het dus ook semi had (vaak was ik het na drie dagen vergeten en was het weer weg). Goede nieuws is dat ik laatst een soort ‘knop’ heb gevonden waarin ik mijzelf een soort heb herpakt en me weer ‘normaal’ voelde. Geen positieve gedachten die me zouden moeten geruststellen. Maar gedachten die klaar met het gezeik waren en gewoon wilden genieten. Ik ben er van overtuigd dat die knop er bij iedereen is. Hoewel de knop bij mij ook niet altijd even makkelijk te vinden is bij klachten, denk ik dat met tijd de angsten steeds minder worden.

Herkenbaar ik ben ook telkens bang dat ik wat mankeert al vanaf mijn 14 jaar ben nu 64 vet vervelend je word er zo moe van soms gaat het wat beter zou er zo graag van afkomen pfffff

Hoezzo dacht je dat je ALS had

Kan iedereen even een update geven hoe het gaat dat stelt mij gerust. Ik heb de zelfde symptomen. Ik stik steeds als ik net in slaap val

Dit is zooooooooo herkenbaar. Voorheen nooit last van gehad en opeens sinds een paar maanden heb ik Kanker en dan ook echt alle versies van Hodgkin / Darm / Borst / slokdarm you name it en ik heb het en nu sinds een paar dagen bedenk ik me dat ik MS heb ook de hartaanvallen / infarcten / beroertes zijn hier de Revu gepasseerd. Het is zo vermoeiend want ik moet mezelf elke keer weerhouden om bij elke tintelde vinger / jeuk / hartkloppingen de huisarts te bellen omdat ik bang ben dat hij me weg zet als gek. Nu heb ik een afspraak voor de tintelende vingers en armen en voeten voor donderdag en die ga ik afzeggen, want ik ben van mening dat ik de angst niet moet voeden.

Pff erg hé herkenbaar ik ben gewoon op slaap bijna niet
Bij alles denk ik dat ik dood ga

Ik ga nu in behandeling

Je bent gezond. Dokters hebben hiervoor geleerd; jij niet. Vertrouw daarop.
Tuurlijk lees je op Google slechte verhalen. Denk je dat alle juiste diagnoses (“je bent niet ziek”) op internet worden geplaatst? Het enorme aantal slechte verhalen dat jij hebt gelezen vormt een minuscuul deel van alle doktersbezoeken en diagnoses. Hou daaraan vast. Stop met googlen. Succes!!

Ik neem het ook sedert januari, de eerste dagen zijn inderdaad best heftig. De bijwerkingen gaan geleidelijk aan weg , maar zweetaanvallen zijn herbegonnen sedert begin van de vakantie (door angst-paniek). Ik maak me ook wel nog zorgen over de diarree en daarvoor ga ik morgen dat de HA en volgende week bespreek ik met de psychiater.
Ik hoop het allerbeste voor jou.

Hallo, ik gebruik ook sertraline en ik zweet ook vaak in de nacht, dus denk dat het een bijwerking is. Hopelijk stelt dit je gerust.

Hoi, ik heb een tijdje sertraline geslikt en ik had heel lang zweetaanvallen ‘s nachts! Het is inderdaad een bijwerking. Wel eentje waarvan je als hypochonder niet erg blij wordt… Na een tijdje stopte het maar het hield wel weken (op en af dan) aan.

En, hoe gaat het nu met je?
Ik heb ook last van tintelingen overal en doof aanvoelende voeten, gevoelssensaties en ben ook bang voor MS. Ik hoop dat het van de angst komt.. maar het wordt met de dag erger lijkt het wel. Benieuwd hoe het nu met jou gaat.

Hier hetzelfde.

Het begon met stramme en pijnlijke handen wat overging in brandende en tintelinde handen.
Ik maakte me nog geen zorgen..... plots ineens ook tintelingen en pijnlijke voeten okee overwerkt veel stress zal wel vermoeid zijn.
Heftige periode met partner geldzorgen dubbele diensten werken enz enz enz....
In 4 weken opbouw
Tintelingen nu door gehele lichaam. Armen en benen voelen zwaar en doof handen en voeten branden 1 kant aangezichtspijn. Migraine aanvallen. Gehele huid prikkelt wat komt en gaat alsof er beestjes overheen lopen.
Pijnlijke bilspieren met uitstralingen naar de kuiten die vaak erg strak aanvoelen ook hier tintelingen rondom stuitje.

Snel moe maar niet kunnen slapen.
In de nacht wel kunnen slapen.

Elke dag lijkt er wel iets nieuws bij te komen vitaminen waardes waren goed b12 kalium en magnesium.

Hoofd zit vol verward niet goed kunnen denken vertraagd.


Erg bang voor de ziekte ms als enz . Afspraak neuroloog staat.

Beste Anoniem,

je klachten lijken erg op die ik ook heb. Bij mij is het ontstaan na langdurige angst klachten in combinatie met overbelasting in werkrooster. (langdurige) Angst kan hele rare symptomen geven.

Hoe gaat het nu met je?

Beste anton.

Klachten zijn niet verandert heb inmiddels een emg onderzoek gehad en wacht op de uitslag.
Klachten zijn nog constant aanwezig met name de pijnlijke handen voeten en spieren. Tintelingen door gehele lijf. Hierbij is nog spier fasculatie door het gehele lichaam bijgekomen armen benen rug buik....
En wat krijg je er allemaal van... stress. 14-11 uitslag emg onderzoek.

Hi Anoniem en rest,

hoe gaat het inmiddels met jullie? Ook hier veel herkenbare klachten. Ben heel benieuwd naar een update van je.

mvg
Nick

Haai anton

Klachten leken te verminderen. Maar zijn sinds een week weeer volledig terug en lijkt nog erger dan de keer ervoor.

Emg was goed geen afwijkingen zichtbaar. 23 Jan nieuwe afspraak neuroloog. Wordt toch wel erg onzeker.

Verloop op de dag is wel erg wisselend zo bijna tot geen klachten dan ineens heel erg.
Het wisseld ook van handen naar boeten dan heupen dan knieen dan spieren.

Hoe is het met jou?

Fijn dat de emg goed was, dat stelt wel al erg gerust toch?

Heb je de klachten nu recent weer opnieuw ontwikkeld agv stress denk je?

Waarvoor staat de nieuwe afspraak bij de neuroloog als ik vragen mag? Gewoon om te vernemen hoe de klachten zich sinds uitslag emg hebben ontwikkeld?

Hallo
Ik heb ook tandpijn vooral als ik wil gaan slapen.
Door de stress klem ik mijn kaken onbewust zo strak op elkaar dat dat de pijn veroorzaakt.

Paroxetine
Mbt het voelen van 'druppels' op je lichaam kan ook komen door gevoeligheid van de eikenprocessierups, weet niet wanneer je dat had?

Gister kom amper buiten dus zal wel weer een nieuwe zenuwen tik van me zijn

Ik ben er 58 en als men kinderen iets hebben denk ik ook steeds direct het ergste, en net zoals jij zoek ik dan alles op en daarna voel je u nog minder op gemak. Dit is triest en weet wat je voelt

Het is alsof ik mezelf hoor..ik heb precies hetzelfde, word er echt wel eens heel verdrietig van..

Hoi Janneke.

Wat ontzettend vervelend dat je zoveel klachten ervaart, maar het vervolgens niet voelt in je lichaam. Als je niet bewust bent waar het probleem zit, kan je het ook moeilijk veranderen.

Ik weet uit ervaring (ik ben stresstherapeut) dat er heel veel mensen zijn die de stress niet voelen of niet ervaren als stress.

Als je lichaam stress ervaart (dit wordt bijna altijd veroorzaakt door je gedachten) wordt er cortisol (stresshormoon) aangemaakt. Dit is een noodhormoon, bedoelt om je te helpen vechten of vluchten in een noodsituatie. Zodra er cortisol in je bloed zit, gaat je lichaam daar direct mee aan de slag, het krijgt voorrang op alle ander processen in je lichaam. Dit is niet erg voor een paar uur, maar je begrijpt dat als je dag en nacht cortisol aanmaakt, er een hoop processen niet de nodige aandacht krijgen en hierdoor ontstaan dus allerlei klachten.

Belangrijk dus om je stress te verminderen. Mijn advies zou zijn om aan de slag te gaan met je ademhaling en een goede ademcoach te zoeken. Eéntje met veel kennis over de ademhaling. Met de ademhaling kan je je autonome zenuwstelsel direct beïnvloeden en met de juiste beïnvloeding daalt de aanmaak van cortisol en daarmee je stressniveau. Het mooie van de ademhaling is, dat je het altijd bij je hebt en het dus ook altijd en overal kunt gebruiken. De ademhaling (transformational breath) wordt ook vaak gebruikt om blokkades op te heffen of vastzittende trauma's te verwerken.

Ik wens je veel sterkte met je klachten. Weet dat je weer uit deze ellende kunt komen met de juiste hulp! Blijf geloven en zoeken naar de juiste hulp.

Beste Anoniem, (verhaal 354)

ik heb ongeveer dezelfde klachten als je beschrijft. Bij mij zijn ze gekomen na langdurig angst klachten en overbelasting op werk.
Ben erg benieuwd hoe het nu met je gaat.

Thanks

Helaas herken ik me ook in jou verhaal

Nu twee dove armen gek wordt ik er van
Voel je je al iets beter ?

Zelfde ervaringen hier, bijzonder genoeg bijna exact hoe je het zelf omschrijft: strak aangespannen bilspieren (maar ook op andere plekken), tintelingen in voet en rondom stuitje, stijf gevoel / moeite met bewegen,snachts vaak slapende onderarm/hand, meer zweten dan normaal en spiertrekkingen over hele lijf. Ik heb al een neuroloog gezien en die heeft gesteld dat er geen sprake is van neurologische afwijkingen maar blijf toch ongerust. Wel fijn om verhalen te lezen van mensen met dezelfde ervaringen.

Hoi Maria, je verhaal klinkt wel bekend hoor. Hypochondrie is angst voor ziektes dus het kan best zijn dat je dit hebt. Angst is zo herkenbaar en daarbij vaak ook somberheid. Ikzelf heb het al jaren maar het komt en het gaat bij mij. Als ik lichamelijk iets ervaar en kan er geen reden voor vinden dan wordt ik al angstig en somber. Wat betreft jouw corona, dat heerst weer meer en is dus niet raar, zeker niet als je dochter het heeft en bij je op visite is geweest. Probeer rustig te blijven en eventueel wat hulp te zoeken hier voor, maar het blijft een rottig iets. Je bent in ieder geval niet alleen. En als je rust wilt voor je oksel dan miscchien toch die MRI doen?

Ik heb precies hetzelfde gehad. Ik kamp nu ook al ongeveer 6 jaar met angsten. Ik heb ook een periode gehad met dezelfde symptomen. Uiteindelijk ook meerdere testen gehad en er was niks te vinden. Waarschijnlijk heeft de stress toch de spiertrekkingen bij mij getriggerd. Nu heb ik daar geen last meer van.
Ik heb nog wel steeds angsten. Vooral ook kanker en toen dus ook ALS. Ik probeer echt niet meer te googlen. Inmiddels heb jj een huisarts die weet hoe het in mijn hoofd werkt en waar ik met de stomste vragen terecht kan. Ook heb ik geleerd wanneer de angsten erger worden. Bv vlak voor de menstruatie en wanneer ik te weinig slaap heb gehad in een periode. Vaak kan ik dan de angsten onder controle krijgen met een lichte doses alprazolam. Ik denk dat ik er nooit meer helemaal vanaf kom, maar vertrouwen hebben in artsen scheelt ook. Deze mensen maken zeker ook weleens fouten, maar over het algemeen weten zij waar ze over praten. Jarenlange studies gehad. Ik hoop dat je de angst snel los kan laten en dat daarmee de spiertrekkingen ook over gaan.

Toevallig delen we (deze week) dezelfde klachten, continue nek en schouderpijn.
Het rationele in mij zegt: stress, het duiveltje in mij zegt uitzaaiingen in de ruggenwervel. Elke dag angst voor de dood is opnieuw een dag gestorven

Ik ben helemaal.panisch als ik.wat voel. Zoals nu ik heb al weken pijn in mijn heup.en been Dat is geen ingebeelde pijn is echt heel erg geweest Maar nu gaat het daar weer iets van verbeteren .Maar vandaag heb ik voor het eerst wat meer gegeten. Want ik leefde op water en thee en af en toe een stukje brood Omdat ik zoveel.pijn had Maar nu dus weer wat warms gegeten en kreeg daarna een naar gevoel.precies tussen mijn borsten En ja dan word iik bang Want een ander mens zou zeggen he naar gevoel.en er amper op.letten Maar ik.raak in paniek.En voel het dan dubbel.ik ben dan zo bang Mijn hartslag is prima was net 66 en mijn bloeddruk.was 115/64 dus dat is een prima uitslag En toch blijft de angst Ik ben echt denk.ik.een Hypochonder

Hallo.
Ik ben Hannie ook Hashimoto patiënte.
Je kunt veel onstekking krijgen van Hashimoto. Ook angst.paniek.pijn ezv ezv.
Zoek naar schildklier SON.INFORMATIE.
HEEL VEEL STERKTE.
GR HANNIE

Jou angst komt vanuit die schildklier is heel normaal

Hallo, ik herken je klachten niet. Maar wel dat je niet de HA durft te bellen. In mijn gedachte ben ik dan al mijn begrafenis aan het regelen. Momenteel denk ik weer dat ik borstkanker heb, de Ha bellen durf ik ook niet. Veel te bang dat dit bevestigd zou worden. Wat een vreselijke mindfuck is dit echt.

Stop met googelen en ga naar buiten. Neem een massage, probeer ademhaling oefeningen te doen

Ik durf ook niet meer naar de huisarts. Ze zien me aankomen. Ik word ook niet goed van mezelf, ben de afgelopen tijd al vaak geweest en ik geloof de huisarts toch niet. Want die weet toch niks. Sinds ik in de overgang ben is mijn hypochondrie echt 100 x erger geworden. Maar altijd angst voor kanker. Ik heb geen idee waar dat vandaan komt. Ik wijt het eraan dat ik graag controle over alles wil hebben, maar dat kanker iedereen kan overkomen, dus ik heb er geen controle over. Ik check alles en lees ook alles erover, wat natuurlijk waardeloos is. Elk symptoom heb ik, mijn einde is nabij en ik moet mijn kinderen achterlaten. Ik ben zelfs al zover dat ik brieven wil opstellen voor mijn kinderen, omdat ik daar nu nog fit genoeg voor ben. Het is een vreselijk iets, hypochondrie, het ontneemt je alles. Paniekaanvallen, maagklachten, pijnen, doemdenken de hele dag door. Kost zoveel energie, maar kan dit niet stoppen. Ik lees van andere hypochonders dat ze na psychische hulp ook niet beter werden, dus dat helpt ook geen klap. Het document opstellen klinkt simpel, maar hoe kom je dan even op een nieuwe gedachte?

Hoi Rita, dank voor je verhaal ik heb er wel wat aan ,ik ga ook opschrijven .
Ik ben inmiddels ook bijna 59 en al 33 jaar een hypochonder vreselijk,wat een angst ik word er soms zo wanhopig van.
Mijn vader was ook een hypochonder hij is net afgelopen juni overleden hij is 80 geworden altijd bang bang bang, hij heeft er bijna niks van meegekregen een hartstilstand waarschijnlijk
Heel snel dood gelukkig voor hem.
Ik hoop dat er ooit nog een oplossing komt voor hypochondrie het is een heel zware ziekte , ik heb er alleen geen last van als ik verliefd ben, maar ja dat houdt op een gegeven moment ook op.
Ik hoop dat we elkaar op dit forum wat kunnen steunen onderling en vooral geruststelling is belangrijk.
Lieve groetjes
Elaine

Ik durf en ga ook niet meer naar de dokter,ook niet naar bevolkingsonderzoeken,zo ontzettend bang voor de uitslag. Ik schaam me hiervoor,ook omdat mensen het dom vinden als je niet deel neemt aan bevolkingsonderzoeken,altijd hetzelfde commentaar! Ik weet het best dat ik dan er vroeg bij ben,maar de angst voor de uitslag houd me tegen. Momenteel loop ik met mn ziel onder mn arm,door corona,elk kuchje vind ik eng,stel je voor dat ik corona krijg,dan maken ze een longfoto en vinden ze vast longkanker...Momenteel gaat t ff waardeloos met me...

Ik herken me in alle verhalen hier.
Vroeger ging ik iedere keer naar de dokter. Inmiddels ga ik niet meer en doe ook niet mee aan bewolking onderzoek. Ik schaam me heel erg van Ik ben nu 50 e het gaat steeds erger met mij. Mijn familie is het helemaal klaar mee. Het is voor hun natuurlijk heel erg vermoeiend.
Ik voel me alleen em onbegrepen . Steeds de gedachten dat ik.kanker hen en binnenkort dood ga.

Liefs
Teresa

Hoi Rita, dank voor je berichtje. De huisarts gaat nog wel maar een medisch specialist vind ik eng. Maar omdat mijn leven zo lijdt onder mijn angst ga ik dan uiteindelijk toch maar. Maar intussen heb ik er dan al allerlei stressklachten (zoals maagzuur) bijgekregen. Jij hebt een medische achtergrond....ikzelf ook...denk dat dat een deel van mijn probleem is....Ik weet net iets teveel over allerlei enge ziektes...

Hele goede tip die stencils ga ik ook doen

Aanvulling misschien een beetje raar maar ik heb ook een rare smaak gehad . Geen idee of dit Bij jou zo is maar ik had een metaal smaak langdurig dit bleek door pijnboompitten te zijn gekomen . Zoek maar is op

Sorry maar ik moest gewoon lachen om je reactie. Precies wat er in mijn hoofd omgaat. Niet per se bang voor de corona, maar wat als ze een longfoto willen maken. 2 jaar geleden was ik hoogzwanger en kreeg een verkoudheid, ik heb zo nu en dan dat het op mijn longen slaat en dan moet ik even aan de puffers. Nu was ik dus zwanger en had het benauwd dus ik werd naar het ziekenhuis gestuurd...nou nou nou.. tranen met tuiten gehuild. Ze wilden inderdaad een longfoto maken, ik heb geweigerd. Ze bleven maar aandringen, mij vriend bleef aandringen maar het ging echt niet gebeuren. Test wat je wilt, echo, bloed, maar geen foto. Tot ruzie aan toe.

Als ik het wel had gedaan had het waarschijnlijk een hoop angst weggehaald, maar de angst voor kanker is te sterk

Lieve allemaal, ik ben ook een hypochonder, ben inmiddels 69 jaar en hoopte maar steeds , dat als ik ouder zou worden het minder zou worden, maar stom natuurlijk omdat te denken, want het werd alleen maar erger en corona doet er natuurlijk ook geen goed aan.
Ik heb ook een tijdje alles opgeschreven en als je dat later terug leest, dan denk je bij jezelf, ( je bent niet goed bij je hoofd)Maar de volgende dag gaan we weer gewoon verder met hypochonderen. Word er zo niet goed van, ben alleen, woon alleen, dat is maar goed ook , denk ik dan, Dit kan ik toch niemand aan doen. LIEFS

Mijn God, wat een herkenbaarheid hier! Vooral ook dat niet naar de dokter durven. Enorm vervelend voor iedereen, maar ook wel een geruststelling dat we met zoveel zijn en dat maar weer blijkt dat al onze klachtjes en kwaaltjes niet daadwerkelijk betekenen dat het einde nabij is. Voor mij helpt vooral beter in mijn vel zitten door heel lief voor mezelf te zijn (dingen doen waar ik energie van krijg, vooral even rekening houden met mezelf), dan heb ik afleiding en zijn er opeens helemaal geen pijntjes meer. Maar ja als ik eenmaal in de vicieuze cirkel van de hypochondrie zit heb ik daar natuurlijk niet altijd de energie voor en zin in, dus dan is het moeilijk om dat te doorbreken. Gelukkig lukt het soms toch. Zet hem op allemaal!!

Ik ben ook een hypochonder van het zuiverste water, 78 jaar en herken mezelf helemaal in alle beschrijvingen. Sinds een jaar of 9 houd ik een medisch dagboekje bij en dat is mij tot steun, als ik dan weer misselijk, ziek ,zwak of akelig ben ik dat boekje en het herlezen stelt me dan even gerust, zie je wel toen had je dat ook al. Helaas komt dan ook weer dat duiveltje in mijn mind en zegt: ja,ja maar toen was je jonger en nu heb je echt wat, zeker kanker.
Heb goede berichten over hynose gelezen en ga een poging doen.

Hi, een document bijhouden lijkt mij ook super handig eigenlijk! Wat voor een soort document gebruikt u?

Hoi allemaal
Gelukkig ben ik niet de enige. 54 jaar en al vanaf 8 jaar hypochonder. Slik van mijn 30ste paroxetine en dit haalt "meestal"
De scherpe randjes eraf. Maar nu in de overgang en naar de gynaecoloog geweest met problemen. Nu zitten er Cysten en krijg ik pas over 5 weken een onderzoek.....je voelt hem vast al aankomen. Heb inmiddels eierstokkanker en beeld me van alles in. Eten lukt me slecht van de spanning en val af ....ja das weer een signaal van kanker en ja opeens voel ik mijn blaas omdat de arts dit vroeg. Ja en doodsbang dat ik vocht in de buik krijg......ik heb alle google pagina's gehad en ken ze uit mijn hoofd. Ik ben moe ja das ook weer een symtoon van kanker....en zo is het cirkeltje weer rond. Ik kan mij dus ook niet focussen op iets anders. Geen idee hoe ik hier uit moet komen. Heb nog 5 weken te gaan...
Herkent iemand dit??

Ik herken t moniek. Het is vreselijk. Ik heb wat microscopisch bloed in mijn urine. Ik wil niet naar een uroloog omdat ik dit wel eens vaker lang had na een. Blaasontsteking . Ik heb een arts die niet zo goed snapt hoe ik in elkaar zit. Ze wilt dat ik t even laat checken bij een uroloog.ik wil dat niet want ik ontplof in mijn hoofd van de stress. Ondertussen blijft t in mijn achterhoofd zitten en denk ik dat ik volgend jaar dood ben. Met alle onderzoeken denk ik gelijk aan k. Ik heb ook heel veel mensen verloren in mijn omgeving aan deze vreselijke ziekte. Niets anders hoor je om je heen.

Hallo allemaal,

Heel blij dit forum te hebben gevonden. Ik heb nu 17 jaar hyperventilatie en hypochondrie. Ik durf ook niet naar de dokter te gaan. Bang dat ze iets ernstig vinden.

Ik zit thuis van het werk met een burn out en dat breng heel wat fysieke klachten mee. Uiteraard nieuwe klachten die ik nog nooit gevoeld heb… ik maak mij zo een zorgen en die angst beheers mijn leven.

Allemaal zo herkenbaar
Durf niet naar de dokter om bloed te trekken
Al jaren zo bang dat ze iets zouden vinden
Allemaal begonnen met studies vpk toen ik 40 was

Ben er nu 57

Oh oh,wat een herkenbare verhalen! Ik ben ook al 28 jaar hypochonder en mijn grootste angst is kanker,met name longkanker. Bij mij slaan de vlammen al uit als ik zomaar hoest. Ik nam ook nooit deel aan bevolkingsonderzoeken, en heb zelfs anderhalf jaar lang met een ingetrokken tepel rond gelopen, wat kan duiden op borstkanker. Uiteindelijk ben ik gebroken en heb huilend de huisarts gebeld...Zij heeft mij natuurlijk doorgestuurd en ik schudde van angst,maar het was niks! Hoe blij ben je dan! Twee maanden later kwam de enveloppe voor bevolkingsonderzoek darmkanker,ik dacht,doe het,dan ben je opgelucht! Wat denk je....ik moest vervolgonderzoeken,en ben toen 3 kilo afgevallen van angst,want er gingen 4 weken overheen voor ik aan de beurt was! Gelukkig was toch alles goed. Anderhalf jaar geleden moest ik volkomen onverwachts een longfoto laten maken, ik kwam voor onderzoek ogen.....Ook deze was goed,maar het kriebelt alweer in mijn hoofd,want het is anderhalf jaar geleden....en ben weer net zo bang dat er wat zit. Het is een vreslijke angststoornis,en er wordt wat lacherig over gedaan,dus ik hang het maar niet aan de grote klok. Ik geef jullie allemaal een knuffel.

Hi,
Ik heb reeds meer dan 3 jaar last van mondbranden. Ik heb hierdoor een angststoornis ontwikkeld en ik ben extreem bang mijn mond te beschadigen. Dit ging ook gepaard met geen scherp voedsel zoals bijvoorbeeld broodkorsten of chips durven eten. Enige tijd later kon ik bijna niet meer eten, niets eetlust meer en was op korte tijd een aantal kilo’s afgevallen. Ik heb van mijn dokter het medicijn Remergon gekregen. Dit is een antidepressivum met als bijwerking dat je er honger van krijgt. En dit helpt bij mij heel goed. Ik ben zeker niet van mijn angststoornis vanaf, maar ik kan wel terug eten. Ik ben bijna 60 jaar. Jij bent pas 21, als je huisarts zegt dat je niets mankeert, geloof hem dan maar. Ze hebben heel lang gestudeerd en weten echt wel wanneer iets ernstigs is. Heel veel goede moed gewenst.
Groetjes,
Denise.

Hi,
Zoo herkenbaar!
Op mijn 33 ste ook k ziekte gehad en sindsdien ervaar ik immens veel klachten.
Ik probeer adem werk te doen, loop bij de fysio, Pschyloog (geloof in God dat is ook mijn houvast). Misschien is therapie iets voor jou, ademwerk of bv sporten. Dit zijn wel de dingen die mij dagelijks helpen.
Heel veel sterkte!!

Dikke knuffel!!

Hoi Bas,

Ik herken dit heel goed heb helaas na 8 jaar weer klein hartinfarct gehad stent gezet en alles weer ok voor de cardioloog.
Maar helaas niet voor mij ik"scan" zowat 24/7mijn lichaam af . Gevolg mijn hele lichaam is verkrampt voel me superslecht en ja raak uitgeput ervan.Maar heeft te maken dat ik mijn lijf niet meer vertrouw en idd bang ben dat er weer wat gebeurt .Dit kost me zoveel energie ennkan amper nog ontspannen.

Hoi Bas,

Ik herken me heel goed in je verhaal.
Bij mij hebben ze 2 jaar geleden een melanoom verwijderd. Ik was net een half jaar alleenstaand moeder die aan het verhuizen was.. daar stortte mijn leven compleet in.
Lang verhaal kort.. heb ik ook deze angsten heel erg maar heb sinds 3 weken sertraline om even tot rust te kunnen komen. Ik word vaak angstig dat het inderdaad terug zou kunnen komen of andere mogelijke dingen die kunnen gebeurd bezorgen mijn paniek en angst aanvallen. Daarbij werk ik ook nog in de zorg waardoor ik dagelijks geconfronteerd word met zulke gebeurtenissen.

Bas ik herken het helemaal. Ik heb ook kanker ( baarmoederhals) gehad en een pijntje of griepje is nooit meer hetzelfde. Je wordt bang en haalt hele doomscenarios in het hoofd. Je komt hier niet alleen uit. Ik kamp nu met de mentale nasleep omdat ik nu pas met die verwerking bezig kan. Je cortisol stresshormoon gaat door het dak en dat verzwakt je immuun systeem. Ik ben hulp gaan zoeken. Ik wil hier niet meer mee zitten. Maar als er telkens weer wat nieuws is wordt je weer bang. Ik voel mij een last voor de omgrving en vooral vor mezelf is het gewoon niet te doen. Dit is hetzelfde als ptsd. Onderschat het niet. Je hebt in een oorlog gezeten

Ook ik begrijp zeer goed wat je bedoelt...9 j geleden (toen 36j) de diagnose eierstokkanker gekregen, 'gelukkig' stadium Ia. Tumor (21cm op 9cm) operatief verwijderd geweest, geen nabehandeling
Maar nu dus nog steeds paniekaanvallen en angststoornissen, zelfs na psycholoog, psychiater, antidepressiva enz. De weken voor de 6 maandelijkse check up zijn dan ook HEL! Ik moet over 2 weken op controle en had reeds mijn onderzoeken en bloedafname en die zijn ok. En toch kan ik de doemscenario's niet onderdrukken...

Heel herkenbaar. Pijntjes of ongemakkelijkheden die komen en gaan. Wel telkens op dezelfde plaats. Soms stel ik mezelf gerust met het feit dat ze niet constant zijn en dus gerelateerd aan stress, vermoeidheid, ... Maar toch telkens opnieuw grote angst als je het weer voelt. Telkens weer denken dat er toch iets ernstig mis zou kunnen zijn. Het is een oneindige cirkel hier, heel vermoeiend.

Ik heb ook al een half jaar ongeveer last van pijn rechts onder in mijn buik. Een constante zeurende pijn met soms uitstralen naar m'n lies en bovenbeen. Soms lijkt het ook wat opgezet precies op de plek waar ik de pijn voel in m'n buik. 2 keer bij de ha geweest maar die voelde niks geks. Het frustreert me wel. Durf niet nog eens naar de ha, die ziet me weer aankomen. Maar het maakt me wel angstig.

Ik herken het ook, heel erg frustrerend als er elke keer niks uitkomt. Daardoor ga ik denken dat het aan mijzelf ligt. Als ik naar de huisarts ga denken zij weer van daar komt zij aan. Zo oud ben ik nog niet en ik wil zonder deze dingen leven!

2 opties lijkt me:
-zwevende rib syndroom
- ontstoken zenuwen (trigger point)

Probeer de plek even te vinden en te masseren of even op duwen.
Letten op een goede houding. Zitten en staand
En ook zeer belangrijk: goede buikademhaling en opletten dat je buikspieren niet constant opgespannen staan (had ik voor waardoor er veel vage pijnklachten ontstonden)

Heel veel vage en enge klachten ontstaan door een foute ademhaling. Een juiste ademhaling zal op termijn veel helpen + het werkt ook rustgevend.

Extra tip: op het moment dat je weer enge gedachten krijgt moet je even de feiten voor je opnoemen, nuchter bekijken en eerlijk zijn dat de kans heel erg klein is dat wat je denkt ook echt is! Dat geeft rust. Daarna telkens als je weer eens aan de potentiële erge ziekte denkt jezelf weer confronteren met je oordeel dat het onrealistisch is dat je de ziekte hebt en terwijl glimlachen! Dit helpt echt!
Daarna meteen aan iets anders beginnen denken.

Ik ben zelf een mega hypochonder maar dit maakt men leven een pak draaglijker!

Succes allemaal!

Hey Berry,

Volgens mij heb ik op jou gereageerd op een ander bericht ook. Dus dit zal een aanvulling zijn erop.

Een lichaam die 24 op bed ligt heeft al gauw tussen de 1600 en 2400 kcal nodig per dag om te kunnen functioneren. Dat lijkt misschien veel, maar alles in het lichaam kan hier draaiende mee gehouden worden. Als je alleen een paar glazen water drinkt, dan ondersteun je alleen de hydratatie van het lichaam.

Ik zal het even in een ander contrast zetten. Als ik in mijn auto koelvloeistof stop en vervolgens met een lege tank ga rijden. Kom ik mijn oprit niet af.

Voedsel is belangrijk. Er staat veel op het internet, maar heel veel is ook niet waar of niet goed voor je. Het klinkt voor mij erg logisch dat je veel bent afgevallen in zo’n korte tijd.

In die 2 maanden heeft je lichaam enorm onder stress gestaan omdat het niet genoeg brandstof kreeg. Hierdoor gaat je lichaam compenseren. Energie halen uit andere bronnen, maar ook energieverdeling wijzigen. Meer energie naar overleven, organen draaiende houden etc. Minder energie naar andere zaken (bijvoorbeeld organen of lichaamsfuncties die minder belangrijk waren) gevolg: moe!!!! Moe!!! Moe!!! Maar ook pijntjes, je fitheid gaat naar beneden, je staat onder stress, etc etc etc!

Blijf goed eten, zorg voor je lichaam. Veel eiwitten, goede vetten en koolhydraten. Luister niet naar alles op het internet

Het beste gewenst

Hallo, ik heb weleens die infectie gehad, maar ze zeiden tegen mij dat het niet gevaarlijk was, ik kreeg er fluconazol voor en toen ging het over. Misschien stelt dit je gerust?

Hi Leon,

Ik ben 34. Ik herken heel veel van jou verhaal. Chronische hyperventilatie en onverwerkte trauma's. Ik kan nauwelijks werken, de ene week gaat beter dan de andere, en ben daarna vooral heel moe. Waarbij de klachten weer komen die jij ook hebt. Ik heb er ook vaak darmklachten bij. Al jaren allerlei onderzoeken gehad waar niks uitkwam. Ook bij alternatieve genezers geweest, die de meest uiteenlopende diagnoses stelden. Behandelingen die niet hielpen en mij uiteindelijk alleen maar angstiger maakten. Ik volg nu een online programma om met stress en angst om te gaan. Onderdeel hiervan is meditatie. Dit helpt wel om te ontspannen waardoor de klachten vaak verminderen of zelfs weg gaan. Het is het online programma van Nick de Waard (ervaringsdeskundige)

Hey kerel,

Met IG neem ik aan dat je instagram bedoelt. Ik heb je geprobeerd te zoeken maar kan je helaas niet vinden. Ik heb veel van de problematiek wat genoemt wordt op dit forum ondervonden.

Van een gezonde kerel die dagelijks sporte naar iemand die z'n huis niet uit durfde. Ik heb uiteindelijk mijn angststoornis overwonnen en hiermee mijn leven terug gekregen en ik gun jou en net als alle andere mensen op dit forum ook.

Verdiep je eens in DARE. Het is een Engels boek geschreven door Barry Mcdonagh en veel van de genoemde klachten worden ook in zijn boek beschreven. Ik ga niet zeggen dat de weg naar herstel makkelijk is, maar ik kan je wel garanderen dat je er geen spijt van krijgt.

Het leven is te kort om je druk te maken om dingen die er niet zijn. Veel klachten houden verband met een continue veel te beladen en overspannen zenuwstelsel. Je lichaam en geest staat vol continue op de vecht stand en middels de DARE techniek krijg je handvatten om op de pauze knop te drukken.

Het klinkt misschien te mooi om waar te zijn maar wees eens eerlijk, wat heb je te verliezen.

Mocht je in contact willen komen stuur me een bericht op instagram

(Redactie: Om mogelijk misbruik van persoonsgegevens te voorkomen, verwijderen we persoonsgegevens enkele weken na plaatsing)

Dag Stephan ,

Ik heb juist het boek DARE besteld en ben echt benieuwd !
Groetjes Wendy

Ja ik had op een gegeven moment allemaal van die kleine schokjes en spiertrekkingen in mijn hele lijf! Ik dacht ook meteen het ergste. Ik kan het ook aansturen.. dus zoek afleiding en probeer de focus te verleggen... Dat is het enige wat mij althans helpt (al lukt dat met periodes ook echt gewoon niet).

Hey,

Hier.ook zo een panikeur wat die spiertrekkingen betreft... Ik heb gelukkig wel een hele goeie neuroloog die mijn angsten begrijpt en die mij ook al vele malen heeft onderzocht... Ik ben dan altijd even opgelucht tot ik de volgende spiertrekking voel... Gek wordt ik ervan...ik ben er zo van overtuigd dat er iets mis...ik loop ook therapie maar dat is nog niet lang genoeg om al beterschap te hebben...op deze moment voelt het voor mij eerder dat ik overleef in plaats van leef...

Dit heb ik ook gehad, zodra je het los laat gaat het over, geloof me.

Dit lijkt wel pds heeft de huisarts dit nooit genoemd. Heb je veel buikpijn met of diarree of verstopping.! Heb al jaren deze klachten en uit onderzoeken niets uitgekomen alleen een motorische gestoorde darm is hetzelfde als pds. Kun je erg hopeloos van worden😥

Hoi ik heb precies hetzelfde probleem. Heb sinds 4 dagen last van mijn buik en vastzittende lucht. Het begon de ene keer rechterbuik heel specifiek. Dat ging weg. Maar nu is het weer mijn gehele onderbuik die weer pijntjes geven. Ik eet gewoon goed. Nu weet ik ergens wel dat hierom stressen dit allemaal verergerd. Moet nu een manier vinden om mijn gedachten onder controle te houden.

Hoi J,

Ik ervaar precies hetzelfde. Ik dacht dat het bijna helemaal weg was, tot ik op vakantie ging naar Indonesië. Pfff wat een drama/exposure is dat. Dagelijks bang voor alle soorten voedselvergiftigingen en ziekmakende beesten. Het valt me veel zwaarder dan gedacht, dus ik vind het fijn te lezen dat ik niet de enige ben (zo voelt het soms). Ik ben 26, we zijn jong en gezond en kunnen er vanuit gaan dat we ook gezond blijven. Zeker in Europa, ben je zo weer thuis als er wel wat zou zijn. Wat heeft jou geholpen?

Herkenbaar :/ ben je al langs kunnen gaan bij de kno?

Ook herkenbaar. Ik heb hier nu paar weken last van. Een schrale ruwe keel gevoel. Ene kant aan linker kant en andere kant rechts. Ik denk zelf aan m’n amandelen maar als die ontstoken zijn moet dit ook vanzelf overgaan na aantal dagen..

Mijn oma heeft het ook gehad en ik weet dus wel hoe dat zich uit. Heb je meer symptomen?

Hoic

Ik heb pfeiffer gehad met een leverontsteking ernaast. 3 jaar geleden. Nog steeds verhoogde leverwaarden. Ze waren torentje hoog maar zakken gelukkig wel. Tja.. ik vermijd koemelk en alcohol. Maar goed een beetje vehoogde leverwaarden zijn niet erg. Als je veel leverbelastende dingen neemt en daarna gaat prikken zijn ze sws hoog heb ik mij laten vertellen. Ik ben 22

Hoi

Ik denk precies te weten hoe jij je voelt ik heb dezelfde klachten Google me suf ik heb mijn hele leven ook al last van depressieve klachten wat niet echt meehelpt mijn leverwaardes waren te hoog en zijn nu gezakt klachten zijn een maand een stuk minder geweest maar Weel helemaal terug ik zou zeggen probeer ademhalings oefeningen om wat kalmer te worden eet gezond en drink absoluut geen alcohol ik ben 3 weken terug bij de internist geweest helemaal doorgelicht en niets gevonden behalve ook lever vervetting STOP MET GOOGLE je hebt alles al gelezen en probeer geduld te hebben en te ontspannen

Veel sterkte toegewenst 😉

Heel herkenbaar.
Hartkloppingen zijn onschuldig, maar in combinatie met een paniekaanval kan het echt lijken op een hartaanval. Maar dat is het niet.
Maar ik heb vaak bij een paniekaanval het volgende gevoel:
- bang dood te gaan
- bang dat alles zwart voor mn ogen wordt
- bang om gek te worden
- alsof alles om me heen heel erg onwerkelijk is..

Helaas zijn het hele enge gebeurtenissen. Therapie en medicagie helpen mij goed.

Heb je al hulp gezocht?

Je bent een jong iemand! Vertrouw erop dat je gezond bent!

Ik ervaar de laatste tijd tijdens de aanvallen zelf druk op de borst.. de aanvallen worden in gang gezet door eender wat (een steek, druk, trekking, overslag, hartklopping,.. altijd aan de borst/hartstreek) en in tegenstelling tot echte hyperventilatie uiten mijn aanvallen zich eerder inwendig uit. Ik moet niet opmerkelijk ademhalen tijdens de aanvallen, maar de angst is op dit moment wel zeer groot door wat ik voel.. ik word binnenkort 24j en ik wil absoluut niet dood. Tegelijkertijd is dit geen leven en wil ik zo ook niet verder.

Ik ga hulp zoeken en moet hopen dat die laatste 2 testen nog negatief terugkeren, maar ook hier wacht ik nu in spanning op af.

Hoi! Ik ben 22 en ik herken alles wat je zegt. Ik heb ook last van hartkloppingen, en net zoals bij jou heb ik na het voelen van overslagen een zware paniekaanval aanval gekregen. Ik had ook het gevoel dat ik een hartaanval zou krijgen. Mijn testen waren ook allemaal in orde! Misschien kan het jou helpen dat je weet dat heel veel gewoon in je hoofd zit. Ik heb bij mij al opgemerkt dat als ik focus op mijn hart, ik sneller een druk voel, of zelfs bijvoorbeeld een overslag. Ook misschien goed om te weten is dat overslagen vaak goedaardig zijn. Zo noemen die overslagen ‘ extrasystolen’. Het komt blijkbaar bij een gezonde mens voor. Ik snap dat je enorm bang bent dat dit nog eens gaat gebeuren, maar denk hier eens over na: er zijn zovele druggebruikers die hun hart testen, en na jarenlang gebruik zijn ze nog steeds Oke. Bedenkt bij jezelf: ik ben nog jong en mijn testen zijn Oke. Eigenlijk is het bv zoals bij gebruiken van drugs, als je denkt dat het fout gaat, gaat het fout. Als je denkt dat je hart pijn doet of dat je hartkloppingen hebt, komen die er ook. Je brein doet echt meer dan je denkt! Hopelijk voel je je snel beter! :)

Jou verhaal is erg herkenbaar. Soms rust hele trage hartslag. Ongeveer 40. Ik zie mijn hartslag kloppen in mijn buikstreek dan. Soms erg onregelmatig. Voel ook raar gevoel in mijn keel dan. Soms last van druk op de borst en druk rond mijn ribbenkast. Vooral aan de zijkanten.

2x een holteronderzoek gehad waarin wel extrasystolen te zien zijn maar onschuldig volgens cardioloog. Ook een hartecho gehad. Alles ok.

Bij het tweede holteronderzoek bijna geen extrasystolen. Zul je altijd zien. Ondertussen voelen mijn klachten steeds erger. Ook tijdens slaap vaak wakker worden met rare ademhaling. Het beheerst mijn leven.

Vandaag opgestaan. Moe en net of knijpt iemand je keel dicht. Drukgevoel in hele bovenlijf.

Vooral als ik van zitten in beweging kom steekt het de kop op.

Toch maar weer een onderzoek? Of zit het toch tussen de oren.

Gek word je ervan.

Hey jongens,

Ik ben serkan en ben 25 jaar oud, ik ervaar precies hetzelfde wat jullie ervaren. Ik heb al jaren lang last van paniekaanvallen en dat werd soms minder en dan kwam het ineens heftiger terug, sinds mei dit jaar heb ik er een nieuw probleem bij gekregen. Ik kreeg een paniekaanval en voelde me hart tekeer gaan waarna ik dacht ik ga maar naar de eerste hulp maar dat had ik nooit moeten doen, sindsdien voel ik iedere dag dingen aan me hart zoals overslagen, een benauwd trekkend gevoel, gevoel alsof me hart trilt en zo nog veel meer dingen en ik voel heel de dag aan m’n hals of me hart goed klopt of aan mijn borst. Ik heb eerst een ECG gehad en erna ben ik naar een kliniek geweest waar ik ook allerlei controles heb gehad en daarna nog een holter gedragen voor 72 uur en in alle 3 de onderzoeken was er niks te zien en nu heb ik de afgelopen dagen weer heel veel last en wil ik weer langs de dokter. Ik wordt hier psychisch niet goed van en ben heel erg ongelukkig hierdoor, ik geniet nergens van en wordt nergens blij van 😔

Hallo Sandra,

Ik heb reeds 16 jaar hartoverslagen. Deze zijn gestart na mijn eerste paniekaanval. Ik liet mijn hart een aantal jaar geleden controleren en daar leek alles in orde. Stress, paniekaanvallen,…

Nu kreeg ik in december een burn-out, gepaard met hevige hartkloppingen en hartoverlagen, paniek alom!

Ik ben nu reeds een 6 maanden thuis en ze zijn heel wat minder geworden maar ze zijn er nog steeds ook vaak na elkaar. Alsof mijn hart een fladdert. Daarna krijg ik een paniekaanval… soms wil ik zo niet meer leven.

Het is zo zwaar om constant angstig te zijn

Groetjes

Dit is meer een vraagje voor elien. Ik heb mijn hele verhaal uitgeschreven voor als je het wilt lezen (nr:314) , maar ervaar jij soms ook hartkloppingen en overslagen of gwn een raar gevoel zonder echt een versnelde hartslag? Ik bevind mij soms in een staat waar ik niet perse zwaarder moet ademen of dat het toch niet opmerkelijk is voor mensen van buitenaf. Tegelijkertijd is mijn angst voor een hartaanval/stilstand/.. toch zeer groot in deze momenten en ervaar ik toch soms een steek, pijn, .. u kent het wel

Al vanaf mijn jeugd hart overslagen.. mijn hart maakt dan even een slag die wat langer duurt of waar wat langere tijd tussen zit en dan even twee keer snel achter elkaar. Dat zijn geen hartritme stoornissen. Onderzoeken gehad maar is niks aan de hand en onschuldig. Heb het vaak in stressvolle perioden of als ik op mijn linkerzij lig ik bed. Heel irritant.ik kuch soms heel hard dan gaat het weg. Soms heb ik het wel 10x op een dag. Maar het is compleet onschuldig!

Je zou ademhalingsoefeningen kunnen proberen? Chronisch hyperventileren kan ook voor deze hartkloppingen zorgen.

Ik heb dat ook. En soms als ik lig gaat mn hart super hard klopen in mn nek lijkt wel alsof mn ader dan opzet. Maak me hele dag druk en als ik google moet geloven…

Ik heb dat ook en wordt soms wakker met hele snelle hartslag en hoofdpijn met paniekgevoelen
Magdalena

Heb ook veel hartoverslagen en hartkloppingen. Krijg een raar gevoel op de borst en weet dat dat gepaard gaat met overslagen. Cardioloog geweest echo en scan gehad. Dachten een vernauwing te zien daar voor hartcateresatie gehad. Dit was allemaal goed. Mijn hart is goed. Kloppingen en overslagen kunnen ook met de overgang te maken hebben. Toch blijft raar gevoel op de borst erg baar

Ik heb het al meer dan 30 jaar; en heb na jaren ondervonden dat de tricker bij mij is,,,,,tomaten,,,,pasta,,,spaghetti of macaroni is,,,,eet ik dus niet meer en VEEL BETER.
Ps: ik kan mij goed helpen met " meidoorn"
Een natuurlijk product.

Heb ik ook. Ik kan soms niet stoppen met denken aan slikken. Vooral de manier waarop ik slik. Slik ik wel juist? Bij ieder moment dat ik moet slikken denk ik " ok ik moet slikken". Dit is iets waarover je normaal niet nadenkt. Maar soms kan je de focus er niet vanaf houden. Het maakt je gek. Ik probeer dingen te doen, zoals schoonmaken, dan denk ik er minder aan. Hetzelfde is bij chronische hyperventilatie. Dan kan je ook niet stoppen met denken " ik moet ademen".. vervelend.

Hoi Susan
Je word echt wel oud .
Ik dacht dat vroeger ook .
Ben nu 53
Komt goed
Heb soms ook nog die angsten
Gr Stefan

Hi Susan,

Hoe gaat het nu met je?
Ik ken de angst ook, ook al ben ik nog maar 28 (ik denk vooruit).
Ondanks dat leeftijd lessen meebrengt die ons mentaal sterker maken, kiezen we toch liever voor onze jongere jaren. Ik heb met name last ervan dat mannen vaak prima hun leeftijd kunnen dragen, maar vrouwen worden als onaantrekkelijk beschouwd. Hierdoor heb ik het gevoel mijn zelfvertrouwen te verliezen, dat van invloed is op mijn gehele leven. Mijn hele leven was ik strijder en hou ik van doelen nastreven. Maar dat alles is een stuk makkelijker als je je daadwerkelijk zelverzekerd voelt. Hoe gaat het nu met je? Heeft de therapie geholpen?

Liefs

Ik begrijp je zo goed, ben nu 76 en heb dat ook altijd gehad. Nu nog steeds heb ook n angststoornis

vergeten; ik ben pas 3 maand geleden naar tandarts geweest met fotos. Daarom dat ik niet goed durf. 8 januari 2024 ga in terug. Ik vertrek over 4 weken op vakantie en heb extra stress dat ik daar toch iets ga voorhebben.. iemand met advies? :)

Ook ik kreeg gelijk inwendige trillingen toen ik med kreeg voor angststoornis. De dr zei dat het tussen mijn oren zat. Ik heb de med 3 jr geleden afgebouwd maar heb nog steeds die nare trillingen. Ik ga absoluut niet meer aan de med want ik had nog andere bijwerkingen van de med. Ik hoop ooit een oplossing te vinden voor de trillingen want ik ben ze goed zat.

Herkenbaar

Hoi
Ik heb precies hetzelfde.
Ik heb ook van allerlei kwaaltjes en maak mezelf helemaal gek. Ik ben in 2 maanden 10 afgevallen. Das niet gek als je per dag 1 schaaltje gestoomde groente eet en 3 glazen water. Maar voor mij is het wel gek. Ik heb pijn in me bovenbuik en denk dat ik wat aan me alvleesklier heb. Ik word er helemaal gek van. Ik ga binnenkort een bodyscan doen.
Ik wil weten wat er aan de hand is.
Ik weet wat je voelt.

Hey Berry

Ik denk dat je inmiddels de bodyscan gehad hebt. Ik hoop dat er niks uit is gekomen voor je.

Ik ben geen arts maar fysiotherapeut/ osteopaat in opleiding. Houd er rekening mee dat emotie in onze cellen wordt opgeslagen. Dit klinkt misschien vaag, maar ook emotie zijn stofjes. Onze bijnieren zijn hier een ontzettend mooi voorbeeld van. Deze reageren ontzettend op heftige emoties als stress, verdriet, angst en boosheid. Gevolg: vage pijn.

Dit gebeurd met spieren, organen, huid, alles in je lichaam. Vergeet niet dat je lichaam reageert op wat er in je koppie speelt.

Al het goeds voor jou gewenst.

Ik herken je verhaal zo erg. Kamp nu ook al 12 jaar met ziekte angst. Periodes dat het beter gaat zijn er wel maar zit nu al ruim een jaar weer in een vreselijke periode. Bij mij is ook alles kanker. Heb nu weer een bultje bij mn amandel en dat is meteen keelkanker in mijn hoofd. Anyway, die angst voor ALS herken ook zo erg. Ik heb dat ook onlangs gehad. Had een spiertrilling in mn knie die echt 3 dagen aan hield! Oh wat was ik in paniek. Bloed geprikt en alles was ok want voor mij alleen maar meer ALS bevestigde. Uiteindelijk was het stress. Want het ging gewoon weg.. Zo heb ik ook maanden met een brok in mn keel gelopen en dacht dat het keelkanker was. Ook op relatief goede dagen was het er. Maar ineens ging het gewoon weg. Vaak als ik een nieuw symptoom heb om me op te focussen (helaas)..

Maar ik wil dus ook alleen maar slapen en vaker wil ik eigenlijk gewoon slapen en niet meer wakker worden om deze hel niet meer dagelijks mee te maken. Aan de andere kant ben ik juist bang om dood te gaan omdat ik mijn kleine kindjes wil op zien groeien. Onze 1e dochter overleed door medische fouten in het ziekenhuis dus je kan je voorstellen dat mijn vertrouwen ernstig beschadigd is. De ziekte angst was er al voor mijn overleden meisje maar het helpt niet mee. 2% van alle kinderen overlijdt door complicaties bij de bevalling en dat is bij ons gebeurd. En hoeveel procent van de mensen krijgt kanker? Dus dan zal ik dat ook wel krijgen. Maar ja dat dus. Ik voel met je mee want het is echt een hel.

( Ik loop overigens nu in de specialistische GGZ dus heb wel hulp maar vooralsnog weinig effect.
Slikte Sertraline maar daar ben ik stiekem mee gestopt omdat ik het rotzooi vind. En helpen deed t me toch niet. )

Dikke knuffel voor jou!

Hey,

Ik herken die spiertrekkingen heel erg. Ik was daar ook heel bang van. Ik heb als ik iets voel en bang word, dat ik meteen licht in mn hoofd ben, hoofdpijn erbij, nachten wakker liggen. Het is zo ellendig.

Ik studeer fysiotherapie en ik heb toevallig laatst geleerd wag stress wel niet met je kan doen. Daar zal je misschien al wat van weten, maar als je angstig bent gaat je lichaam op ‘aan’. Zelfs als je in bed ligt kan je lichaam dan niet ontspannen. Spiertrekkingen is daar een uiting van.

Ik heb het een keer zo erg gehad bij mn borstspier dat ik bij de spoed hulp terecht ben gekomen. Ik heb het soms alleen bij 1 spiertje, maar heb ook wel eens gehad dat mn benen mn armen alles tegelijk kwam.

Wat voor mij zo zo zo erg heeft geholpen is magnesium van Metarelax slikken voor je gaat slapen. Yoga Nidra als je in bed ligt en dan gaan slapen. Consequent doen! De magnesium zorgt letterlijk ervoor dat je spieren ontspannen. Yoga nidra werkt voor mij fijn om even bewust te worden van je lichaam.

Ik vind het zo erg dat jij er ook zo’n last van hebt. Ik herken mezelf zo. Houd vol, want het leven is zo mooi en je bent zoveel sterker dan je denkt.

Al het goeds voor jou.

Hey Tom,

Een Tom met borsten, dat hoor je niet vaak haha.
Maar bizar! Het is alsof ik mijzelf hoor praten. Ook ik heb al allemaal soorten kanker 'gehad' . Soms kan de huisarts mij even geruststellen, maar vaak zijn hier minimaal 2 bezoekjes voor nodig. Nu een opgezet kliertje dat geen pijn dood. Meteen bang voor lymfeklierkanker. De dokter heeft het gecheckt en zegt niks aan de hand wat je kunt hem bewegen en hij viel t zacht. even gerustgesteld , maar na 24 uur begint de twijfel. Het zit er wel ineens? Wat kan het anders zijn? Googelen, en jawel je vreest weer het ergste.. nu 2e afspraak gepland. Het houdt niet op. Om gek van te worden

Ja herken het allemaal! Ik heb alle klachten als eens gehad en des te meer ik er op ga focussen des te langer die klachten blijven.. heel raar..
Maar allemaal te wijten aan de hypochondrie en angst.
Het is echt enorm vermoeiend dus ik slaap overdag ook wel eens een uurtje even op de bank als ik van mn werk kom.

Het is echt raar of een slappe arm nu die ik sinds 2 weken heb, ondertussen naar de huisarts geweest ik blijf nog afvallen alleen was de ijzer nog wat laag de vitamines zijn wat omhoog gegaan hopelijk is dit wat angst allemaal doet

Meerdere klachten. Op het moment tintelende/brandende tong.

Ik heb ook een vitamine tekort en veel klachten, hoort er helaas bij. Ik denk als je vitamine bij slikt en het weer op peil is veel van de klachten verdwijnen!

Hi Tommy,
Ook ik herken een groot deel van jouw klachten. Bij mij is de ziektevrees begonnen in september vorig jaar. Ik kreeg vooral hele zere, tintelende kuiten. En daarnaast pijn in mijn kaak, verkouden, hees/schor, onrustig, hartkloppingen, hoge hartslag, midden in de nacht wakker worden en niet meer kunnen slapen. Het ergste was dat ik weinig prikkels kon hebben, had geen sociaal leven meer. Ik was doodmoe, ben minder gaan werken en heb hulp gezocht bij een psycholoog. Door te herkennen en accepteren dat je ziektevrees heb, gingen bij mij een deel van de klachten uiteindelijk weer weg. Er blijven er ook een aantal en sommige klachten komen terug zoals de heesheid. Ik probeer nu steeds te denken dat de klachten eerst ook weg gingen en dat ik er op moet vertrouwen dat het nu ook wel weer over gaat. Maar dat is zó moeilijk. Ik denk elke dag de hele dag: 'wat als ik mijn kleine kids achter moet laten'. Ik weet ook niet meer wat ik verder moet doen om hier van af te komen helaas..

Tintelingen, hoofdpijn, hartkloppingen, rugpijn, brok in de keel, spierpijn, afvallen. De klachten komen en gaan. Nu vooral pijn aan de linkerkant van de buik zowel bovenin als onderin. De angst dat de klachten te maken hebben met een ziekte is constant aanwezig. Zo vermoeiend, om gek van te worden

Beste Anoniem,

Ik heb niet alle wijsheid in pacht om je door deze tijd heen te helpen, maar wat mij toch wel vaak helpt ( hoe moeilijk ook) is om te zoeken naar dingen die voor jou helpen. Voor mij is dat bijvoorbeeld om even een wandelingetje te maken en koffie te drinken, naar een musea te gaan, naar een leuke film te kijken. Probeer dingen te zoeken welke je er toch een beetje doorheen trekken. Soms helpt het mij ook om naar bijzondere spreuken te zoeken op Pinterest. Ik kwam er toevallig net een tegen en die vond ik wel grappig. “ Je zorgen maken is hetzelfde als met je paraplu op buiten gaan lopen en wachten op de regen”. Werkt wel relativerend toch? 😉 Ik hoop dat je er iets aan hebt. Ik leef met je mee en hoop op het allerbeste voor je! Kop op 😘

Hoi Laura,

Ik wil even zeggen dat ik het heel goed van je vindt dat je hulp hebt gezocht hiervoor en ik hoop dat je je inmiddels ietsjes beter voelt. Ik ervaar dezelfde klachten als jij (en de rest van de mensen op deze site), dus weet hoe lastig dit kan zijn. Veel liefs ❤️

Ik herken dit ontzettend… ben er dag in dag uit mee bezig. Het beheerst mn leven. Onregelmatige hartslag, hartkloppingen, pijnen en misselijk en duizeligheid. Ik blijf ook ondanks de ecg me nog druk maken. Zelf al is het even weg, het komt weer terug😭

Wat hebben jullie ondertussen aan dit probleem gedaan? Ervaar dezelfde klachten

Ben je zeker dat je onderzoeken en ecg daadwerkelijk goed zijn? Bij mij kwam er ook steeds uit dat alles perfect was.
Wanneer ik echter mijn medisch dossier raadpleegde werd er al melding gemaakt van lichte graad hartfalen (diastolische dysfunctie graad 1) én repolarisatiestoornissen welke bekend staan voor het veroorzaken van plots overlijden. Ik werd reeds door 3 cardiologen waaronder een professor onderzocht en meldden onafhankelijk dat er niets aan de hand is.

Hoe is dit zelfs mogelijk?? De reactie zal misschien met de juiste bedoelingen online geplaatst zijn, maar voor iemand (waaronder ik) die dezelfde klachten ervaart is dit bericht allesbehalve geruststellend. Vind dat je hier toch 2 keer over had kunnen nadenken.. als ik geen vertrouwen meer kan plaatsen in de testresultaten, in wat moet ik dan geloven?

Ja, denk toch wel dat het stress is! Al moet je denk ik een beetje dieper kijken waar de stress vandaan komt. Ik denk dat er misschien angsten zijn waar je je nog niet zo bewust van bent.

Jazeker ik herken jouw verhaal! Na de geboorte van mijn vierde kindje kreeg ik ook erg last van spiertrekkingen.
Ik dacht ook aan ALS of MS. Uiteindelijk was het toch de stress. Zal bij jou vast ook zo zijn. Helemaal als je een jonge tweeling hebt!

Stress slorpt je magnesium uit je lijf. En dan krijg je last van je spieren, krampen, trillend ooglid.. mss eens wat magnesium nemen? Velen hebben hier een tekort aan. Al ben ik geen dokter. Maar heb onlangs hetzelfde gehad. En het hielp.

Ik heb ook hyperchondrie ik heb die pijn vaak rechts boven en soms links

Wat herkenbaar allemaal .
Vooral die bonk bij het hart. Daar ben ik momenteel het bangst voor. Ik heb het meerdere keren per dag en het is echt verschrikkelijk. Maar ik blijf ook tegen mezelf zeggen dat er weer zo'n bonk of overslaan van het hart aankomt. Wat uiteindelijk heel mijn dag verziekt.
Hoe gaat het nu met je ?

Ik zelf zie het ook somber in
Ook al 10 jaar rechts bovenbuikklachten
Regelmatig darmonderzoek maagonderzoek
Ben ook geopereerd van 4 hartbijpassen nog maar een half jaar geleden
Buiten nog vele borstbeen pijnen en angst
Heb ik een af keer gekregen om naar de dokters te gaan
Deze ochtend veel moeten poepen
Braken
Morgen moet ik op niercontrole waar ik al van weet dat het in orde is.
Ben zo zwak
Ze hebben me helemaal al onderzocht.
Maar omdat ik naar dokter moet morgen
Miss nu stress en daardoor zoveel naar toilet??

Ik had maagontsteking misschien moet je vragen of je maagzuurremmers mag proberen ik had eerst 2 keer per dag nu 1.

Je kan ook eerst na laten kijken door maagonderzoek via je mond naar je maag

Neem Citalipram

Beste,
ik weet niet of de huisarts dit bedoelde maar "hypochonder" is ook een plaatsbepaling in de buik. Re hypochonder is ook de locatie van de galbaas.

Vraag maar eens aan de huisarts of ze de plaats of de psychologische aandoening bedoeld. Sterkte

Ik heb ook veel last van mijn maag al wat jaren aan de pantoprazol dat hiep wel af en toe komt het terug net zoals nu brandend gevoel ze zegt je moet je geen zorgen maken nou dat doe ik dus wel ben al 3 keer naar de dokter geweest en onderzocht voelde goed

Bizar zeg, bij mij ook rechts boven in mijn buik al jarenlang pijn. Komt niks uit de onderzoeken, maar het blijft me angst aanjagen

Ik heb ook een ferritine tekort gehad en had daar daadwerkelijk wel klachten van.. heel duizelig van geweest en een op watten lopen gevoel. Ik zou aankijken of het toch niet weg gaat nadat je ijzer weer op peil is :)

Een hersentumor geeft heel andere klachten. Meer neurologisch zoals gevoelsstoornissen aan één kant.

Bedankt voor je reactie! Hele herkenbare klachten, vooral ook dat watten gevoel.

Ferritine is inderdaad al een aantal maanden heel laag (eerst ferritine van 4 en nu na 10 mnd is het pas 12), terwijl mijn HB goed is gestegen. Lees overal ook dat mensen met een laag ferritine en een goed Hb ook klachten kunnen hebben. Vond het daarom gek dat de huisarts aangeeft dat mijn licht in het hoofd en vermoeidheidsklachten daar niet vandaan komen.

Hoe lang heeft het bij jou geduurd voordat het ferritineniveau weer op peil was? En waren toen ook bovenstaande klachten weg?

Ik ga volgende week weer bloed prikken om het te checken. Mogelijk toch weer ijzer bijslikken…

Heey MM,

Herkenbaar hoor jouw verhaal. Ikzelf had ook hypochondrie waarvoor ik 9 jaar geleden in behandeling ben gegaan. Gedragstherapie + medicatie maakten het draaglijk. 2 jaar geleden bouwde ik mijn medicatie pas volledig af tot... De oorlog begon.. Net zoals bij jou was het ook weer een trigger... Angst voor de dood heb ik niet meer dus is de hypochondrie met betrekking tot mijn eigen lichaam ook gestopt. Ik heb 2 kinderen van 12 en 9 jaar en zij maken weer dat ik "iets te verliezen heb". Ze maken me kwetsbaar, net zoals jouw kinderen. Jouw angst komt uit het idee hén achter te moeten laten, niet persé uit jouw welzijn.
Ik kan jou zeggen dat je keel- en slikproblemen volledig komen uit angst en stress en dat er fysiek niets mis is. Angst en stress maken dat je bv een droge mond krijgt, maaglast krijgt,.. Allemaal niet bevorderlijk voor slikken en spijsvertering.
Waarschijnlijk denk je nu : "Jamaar wat als..", ook dat is heel normaal aan ONS ziektebeeld want je bent niet alleen. Ik lees hier meer dan 100 verhalen en dit is maar peanuts met hoeveel mensen leven met deze problematiek.
Ik ben net ook weer getriggerd door mijn zoontje die 2 vlekjes heeft op z'n lichaam die verder onderzocht moeten worden. Ik kan pas over 20 dagen naar de dermatoloog. Vreselijk.. Ik zat zelf op de spoeddienst in de hoop ons sneller te helpen. Ook al dacht ik van hypochondrie af te zijn.. Ik vrees dat we er nooit volledig van kunnen genezen en dat het getriggerd kan worden. Ik raad je aan om een goede angst therapeut te zoeken met eventueel een antidepressiva als angstremmer. Je therapeut, psycholoog kan oordelen of dit eventueel raadzaam is en dit voorleggen aan je huisarts. Sowieso is een pilletje biet genoeg, Gedragstherapie is ook nodig. Je krijgt tools in handen om met paniek om te gaan bij foute gedachten maar het is geen wondermiddel. Ik ga nu hypnotherapie proberen. Heel veel succes bij jou daar en dankjewel om jouw verhaal te delen.

Hoi Jana

Wat herkennen we veel bij elkaar hè.
Het is eventjes wat beter gegaan maar vandaag lig ik in bed met griep. Nu ben ik niet angstig om die griep maar voel een hard plekje in mijn rechterborst, en ja je raad het al daar gaan we weer….
Therapie ben ik mee bezig. Volgende week 2de keer emdr.
Heb jij de hypnose al gehad ?
Succes en sterkte en bedankt voor je reactie.

Ohhh, wat herken ik jouw verhaal, ik kan het zelf geschreven hebben. Momenteel heb ik veel stress, en ik weet dondersgoed dat ik keelpijn krijg van stress. Ik werd ook benauwd , iets wat heel goed bij de stress past, en ik ben er van overtuigd dat ik longkanker heb. Ik hoest niet, ik val niet af, ik heb nog evenveel etenslust, maar toch weet ik het zeker. Dat klotestemmetje laat me niet met rust. En inderdaad, die angst dat mijn dochter verder moet leven zonder moeder versterkt het zo ontzettend. Goed dat je het hier opschrijft, misschien kunnen we elkaar eruit praten.

Mijn angst voor ALS is ook zeer groot . Het gaat zover dat ik verhalen opzocht van mensen die dit hebben en uit hun symptomen zag ik ook dingen bij mij .
Elke dag check ik of ze aanwezig zijn , en soms komt er iets anders bij .
Ik begrijp je zeer goed . Ik probeer iets om handen te hebben dat intensief veel vraagt , anders kan ik niet stoppen met denken en checken .
Veel courage . 💪

Het is echt raar of een slappe arm nu die ik sinds 2 weken heb, ondertussen naar de huisarts geweest ik blijf nog afvallen alleen was de ijzer nog wat laag de vitamines zijn wat omhoog gegaan hopelijk is dit wat angst allemaal doet

Zo herkenbaar word echt af en toe gek van maagklachten en nu kijk ik weer naar mijn borsten lijkt wel of daar ook veranderingen zie hoop van niet

Zoals ik hier eerder al meldde. Niet zomaar alle onderzoeken voor waar aannemen. Dokters maken constant fouten.

Hoi Mila

Wat herkenbaar wat jij schrijft.
Mijn verhaal is 298.
Nu heb ik bij toeval 1 mei een bultje in mijn hals gevoeld naar de huisarts geweest, hij zegt een lymfekliertje en moet met 4 weken weg zijn. Nu is het 3 juni en het is niet weg.
Je raad het al ik ben nu ontzettend bang.
Ook soms pijnlijke oksels en links meer dan rechts.
Nachtelijk zweten heb ik soms wel maar dat wordt gezegd dat iedereen dat wel eens heeft. Maar bij mij is dat natuurlijk 1+1.
Ik heb therapie, maar zo als ik mij nu voel en bang ben, heb ik het idee dat het me niet veel brengt. Net wat je zegt wat zou het fijn zijn als je zonder deze zorgen zou kunnen leven.
Succes/sterkte.

Wat vervelend dat je zo denkt.. ik herken het precies! Geruststelling van een arts helpt maar tijdelijk. Daarna gaan mensen met hypochondrie vaak denken: 'wat als ze iets over het hoofd hebben gezien'.
Je zult je erbij neer moeten leggen dat er niks met je aan de hand is. Maar ik weet hoe lastig dit is!

Ik zou er ook een heleboel voor over hebben om te kunnen leven zonder hypochondrie. Ik heb me zelfs aangemeld voor een onderzoek in het UMC voor therapie met ondersteuning van psychedelica. Mocht dat voor 'ons' een uitkomst zijn dan hoop ik snel dat het in het basispakket komt, zoals de GGZ verwacht. Maar dat zal nog wel jaren duren..

Voor mij ook heel herkenbaar. Ook 2 lymfe klieren gevonden aan men half toen begon het allemaal.. naar de dokter geweest het is niks.. deze vergoten en verkleinen naarmate ik een huidinfectie heb (toch maakte ik me heel veel zorgen dat ze nooit helemaal weg waren). Een jaar later dacht ik het is genoeg geweest en naar de dokter geweest daar heeft ze me doorverwezen naar een echo (waar ik immens veel stress voor had), daar bleek niks uit te komen. Dolgelukkig was ik toen maar dit bleef niet lang. Inmiddels heb ik een puist gehad bij mijn wenkbrauw en vond ik een bol (beweegbaar) aan mijn oor. Dit zette me direct in paniek… is het speeklesklier kanker of gewoon een onschuldige lymfeklier maar natuurlijk ga ik van het ergste uit. Nu ben ik aan het afwachten tot deze verdwijnt met veel stress. Zelf ben ik 20 en dit verpest mijn leven gewoon.

Ik heb ook een vitamine tekort en veel klachten, hoort er helaas bij. Ik denk als je vitamine bij slikt en het weer op peil is veel van de klachten verdwijnen!

Gelijklopend verhaal hier. Een verdikte klier ontdekt in de hals ongeveer 2cm, dit is 4 jaar geleden en zit er nog steeds. Verschilende echo's en ct gehad en komt steeds uit dat het fysiologische klier is. Vorig jaar last beginnen krijgen van neurologische symptomen en na echo abdomen een nodule ontdekt op de lever. Mri gehad en volgens uitslag goedaardig. Wanneer ik na een week scholing mri lever via Radiopaedia zelf mijn mri beoordeel kom ik slecht bij 1 ding uit: Hypervasculaire uitzaaiing.

Echter ben ik ook een hypochrondier. Ik zelf heb ook steeds opgezette lymfeklieren. Alles wijst erop dat ze oké zijn want ze zijn beweegbaar, niet heel hard, heb ook geen verdere symptomen en komen steeds na een grote puist. Verder ben ik ook al naar de dokter geweest en echo gedaan en beide zeiden dat het niks was. Toch ben ik in mij hoofd bezig met wat als ze het toch niet hebben gezien, ik heb geen vertrouwen in dokters. Elke keer denk ik hierover dat mijn lymfeklieren een uitzaaiing is en dat ik het te laat ga ik ontdekken. Nu heb ik er weer eentje dat gegroeid is.. maar zo een bolletjes kunnen van alles zijn en de kans op zo een gruwelijke ziekte op onze leeftijd is immens klein.. en ik weet dat het moeilijk is dit in je hoofd te zetten want ik denk ook steeds ik ben de ongelukkige die dit heeft. Maar naar cijfers kijken heeft me ergens wel een beetje geholpen

Ik heb ook een vitamine tekort en veel klachten, hoort er helaas bij. Ik denk als je vitamine bij slikt en het weer op peil is veel van de klachten verdwijnen!

Herkenbaar Loesje ik heb al jaren last van mijn maag tabletten voor die helpen nu dik 2 maanden niet echt meer al 7keer naar de dokter ervoor geweest bloedprikken waren goed ze zei je moet je niet zo druk maken dat slaat juist op je maag je makkelijk gezegd ik maak me wel druk ze zei je moet met iemand praten dat doe ik nu haptotherapie is dat zoen het maar eens op nu 3 keer geweest ik hoop dat het helpt en ben zelf wel een hypochonder al sinds mijn jeugd vet vervelend en idd je word er neerslachtig van sterkte

Bedankt voor je reactie! Ik zal haptotherapie eens opzoeken, bedankt voor de tip!
Ik wens jou ook heel veel sterkte toe!

Hé. Ik heb ook veel klachten als je er veel op let. Dat is met alles zo dus ook met klachten. De klachten van jou komen veel voor bij stress. Heb ik ook veel gehad. K heb veel last van de angst en beïnvloed op veel gebieden.

Ik herken je verhaal ik heb niet dezelfde klachten als jou maar het niet slapen heb ik ook en het eten lult me ook nauwelijks door alle stress die ik ervan heb dit is mijn verhaal ik hoop dat het al wat beter met jou gaat ?


Ik kamp al een tijd met hypochonderie
Wil graag me verhaal met jullie delen of uitwisselen.
Ik schrijf dit bericht nu on half 3 snachts omdat ik echt slapeloze nachten het begon bij mij vier jaar geleden toen was ik zwanger en mijn vader werd plotseling heel ziek koorts en doodziek hij belande in het ziekenhuis ze wisten niet wat hij had alleen zijn ontstekingswaarden waren heek hoog ze konden alleen nergens de ontsteking vinden hij zij dat hij pijn had aan een wondje op zijn elleboog maar daar deden ze niks mee op dat moment de volgende dag werd hij niet meer wakker hij lag in coma naar de ic gebracht met alle toeters en bellen na 3 dagen kwamen ze erachter dat hij een sepsis had een bloedvergiftiging langzaam vielen er organen uit en dat kwam door door dat wondje daar had hij een vleesetende bacterie hij had het toen overleefd maar ze zijden toen tegen mij dat de kans dat hij het zou overleven heel klein was maar hij kwam er redelijk goed uit gelukkig niet lang daarna moest ik bevallen toen begon het bij mij bij elk wondje en ook de wondjes van mijn bevalling dacht ik dat ik het ook had ik sliep niet meer at niet meer had overal pijntjes 3 maanden na mijn bevalling ben ik toen opgenomen op de psychiatrie voor 6 weken ik kreeg medicijnen ik durfde ze niet in te nemen omdat ik bang was voor de bijwerkingen maar daar kwamen ze achter dus moest het toen onder toezicht innemen na een week of 5 ging het stukken beter met me na anderhalf jaar kon ik stoppen met de medicijnen waar ik heel blij mee was me angsten waren wel helemaal verdwenen erdoor dat was heerlijk maar ik voelde verder ook niet veel meer geen liefde geen blijdschap voelde me meer een soort robot nu anderhalf jaar gelden in oktober 2021 belande mijn vader weer in het ziekenhuis plotseling weer hoge koorts en hoge ontsekingswaarde maar weer niks te vinden de volgende dag was hij overleden toen na 2 weken begon het bij mij weer de hypochonderie kreeg heele vage klachten brandende huis steken in al me lichaamsdelen pijn in me benen buik maag borst soms veel doktersbezoek weer in therapie kreeg medicijnen dezelfde die ik toen had de bijwerkingen waren zo heftig belande toen 3 keer op de eerste hartlonghulp durfde ze ook niet meer in te nemen dus weer mee gestopt toen na 2 weken op een gegeven moment ging het weer weg ik deed toen veel ademhalingsoefeningen en ging naar therapie en deed meditaties .
Dat heeft zo een 6 weken geduurd voordat het weer goed ging toen nog een keer een aantal weken extreem last van gehad en nu weeral 2 weken dat ik bijna geen nacht slaap me huis staat in de fik bang voor elk wondje dat ik heb steken in me lichaam Doe nu wel weer me ademhalingsoefeningen en meditaties is er iemand die dit herkent of er over met me wil praten of tips heb ik ben radeloos

Groetjes Charissa

Ik ben ook bang om dood te gaan. Ik ben er nonstop mee bezig.
Ik ben enigkind en mijn ouders zullen vast eerder doodgaan dan ik. Wie kan dan mijn hand vasthouden als ik doodga. Ik wil dat mijn ouders mij begeleiden in mijn stervensproces.

Ik herken je angst. Ben daar ook heel lang voor geweest. Maar heb me toen ingelezen in het virus . En het gaat echt heel langzaam mocht het zich onrustig gaan gedragen, dus eerst pap2 enz. .. ze doen niet voor niks pas om de 5 jaar een uitstrijkje.. dus niet druk om maken!

Heel herkenbaar. Bij mij is ook het hpv virus ontdekt, 2 jaar geleden. En ik draag het nu nog steeds bij me. Ik ben er ook vreselijk bang voor. Ook dat het in andere lichaamsdelen zou zitten zoals in de keel. De gynaecoloog heeft me gerust gesteld dat ik me daar geen zorgen over hoef te maken maar toch blijf ik dat doen. Ik ben zo bang dat het ook in mijn keel zit.
Misschien hebben anderen tips hoe we hiermee kunnen omgaan?

Als aanvulling op mijn berichtje. Ik heb pap2 gehad met afwijkende cellen, 2 jaar geleden. Vorig jaar en dit jaar heb ik pap1, wel nog met hpv.

Hoi Denila, Ik heb goede ervaringen met lichaamsgerichte therapie. Die praten niet zoveel, maar kunnen veel meer ervaringen en inzichten geven. Hier op de site staan ook wel therapeuten die dat doen.
angstfobietherapie.com en dan erachter /lichaamsgerichte-therapie-angst-fobie

Wat rot voor je!
Ik ben ook al hele lange tijd hypochonder. Ik denk soms dat ik er nooit meer helemaal vanaf kom. Wat mij heeft geholpen is therapie en medicatie.
Nu ga ik weer opnieuw starten met een therapie. Medicatie slik ik al een aantal jaren.
Het is een verschrikkelijke.ziekte hypochondrie. Helaas geen tips om uit die cirkel te komen, op dit moment heb ik al weken dwanggedachten die niet ophouden...

Ja herkenbaar Gert ik heb al jaren last van brandend maagzuur tabletten voor gehad maar de laatste maanden weer last van hoop stress slappeloze nachten ook naar de dokter gegaan bloed onderzoek die waren gelukkig goed en ben er ondertussen wel 6 keer geweest Ben nu bij iemand die doet haptotherapie hopelijk helpt het nu 2 keer geweest denk je bent niet de enige vet vervelend als je dit heb succes ook

Heel herkenbaar. Heb je al hulp gezocht?
Het is niet realistisch om te denken dat je darmkanker hebt op jouw leeftijd.
Maar herken het wel hoor.. hoop dat therapie je wellicht kan helpen je gedachten te kunnen reguleren.

Heel herkenbaar. Knuffel

Hee Daniel,

Ik heb precies het zelfde! Ik heb jaren lang geblowd en misschien wel mijn “stress” weg gerookt. Tot op een avond ik een enorme paniek aanval kreeg van het blowen. Deze werden de weken er op gevolgd door paniek aanvallen in nuchtere staat gezien ik (natuurlijk) was gestopt met blowen. Al jaren lang ben ik bang voor enge ziektes en het varieert van het een naar het ander. Vanaf volgende week heb ik een afspraak bij de psycholoog om te kijken of dit zal helpen. Ik ben inmiddels 28 en je zou in de bloei van je leven moeten zitten maar jammer genoeg heb ik zo veel angst dat ik amper kan genieten.

Hopelijk gaat het inmiddels wat beter met jou!

Herkenbaar ja. Het is zo’n eenzaam proces. Bang dat niemand je meet serieus neemt ga je t maar alleen aan, die strijd. Maar de focus zorgt alleen maar voor meer stress. Ik word er ook zo moedeloos van helaas. Gelukkig hier lotgenoten..

Hey mede hypochonder,

Spierspasmen zijn normaal bij stress of paniekaanvallen.
Hier had ik spasmen, continu trillingen (alsof er elektriciteit in heel mijn lichaam zat), enkel in de jacuzzi werd ik dit niet gewaar. Hels hoor, zeker wanneer je dan gaat denken aan ALS of MS. Met deze gedachten begon ik ook troebel te zien (nog een teken blijkbaar van MS).
Het zijn allemaal symptomen die verschijne' bij angst , ook je spasmen. Het is enorm welke verschijnselen je lichaam vertoont wanneer je angst hebt. Ze zijn niet ingebeelde, ze zijn er echt, maar niet door een spierziekte, enkel door jouw gedachten.
Je bent normaal!

Het gaat nu inderdaad ook wat beter nu ik het meer los heb kunnen laten. Het is er nog wel maar minimaal. Heel erg bedankt voor je reactie! Geeft me toch weer een beter gevoel.

Zeker herkenbaar

Jazeker hier nog een

Herkenbaar

Herkenbaar

Hoi Susanne herkenbaar ik heb dat ook heel vermoeiend en word er depressief ben ook bij de dokters geweest en nu voor een bloedonderzoek vreselijk altijd dat bang zijn voor ziektes sterke ook

Hoi Susanne

Zoooo herkenbaar wat je allemaal schrijft.
Ik kijk ook elke dag mijn lichaam na.
Word wr zelf gek van.
Het rare is dat het de ene dag super gaat en de andere dag zie ik alle meest slechte scenario’s voor me.
Heb hier hulp voor gehad en dat heeft wel wat geholpen maar ik kom er denk ik nooit helemaal vanaf.
Ik wens he heel veel Succes

Ik ben zo blij met deze site. Het helpt me om te weten dat ik niet de enige ben. Het is vermoeiend he?! Ik voel me je mee want jouw verhaal is het mijne! Sterkte!

Wat vervelend,mag ik vragen wat de symtomen waren?

Hoi Susanne herkenbaar ik heb dat ook heel vermoeiend en word er depressief ben ook bij de dokters geweest en nu voor een bloedonderzoek vreselijk altijd dat bang zijn voor ziektes sterke ook

Het internet is de boosdoener daar moet je echt proberen vanaf te blijven. Het zijn irreële gedachten die nu je leven gaan beheersen probeer die om te zetten aar positieve gedachten en zorg dat je genoeg ontspanning krijg door te gaan wandelen, lezen of sporten.

Vooral stress is bij mij een boosdoener. Maar ach, zo kan ik ineens last van een spier hebben en als het maar lang genoeg duurt ga ik er vanalles bij bedenken wat ik heb. Internet is de meest slechte raadgever van ons, geloof mij. Overal kan wel een ernstige ziekte achter schuil gaan. De rest zien we niet alleen dat ene woordje is al genoeg. Ik ben nu 41 en heb het gekregen na een flinke burnout op mijn 19 e . daarvoor had ik het al waarschijnlijk alleen wist ik waarschijnlijk niet wat voor ziektes er allemaal speelden. Internet lekker links laten liggen . hoe meer je kijkt hoe meer je krijgt. Ach, ik lach er soms zelf om, en de andere keer kan ik wel janken. Blijf plezier hebben en probeer te relativeren. Is het echt waar wat je hebt en is dat een reeele gedacht, of neemt je ziekte in je hoofd het weer over van de realiteit. Sterkte, en geniet van het leven.

Heb een doel in je leven.. Ergens waar je je op kunt focussen.. Internet volledig verbannen voor zaken op te zoeken..
Zelf al hypochondrische vanaf mijn 16de.
Heb zelf al meerdere keren in een kust gelegen.. Heb al aids, kanker overwonnen.. Geen de ziekte een naam, geef mij de symptonen en ik heb het... Vreselijk.. Maar positieve mensen.. Een mooi doel helpen

Hoi , ik zit nou al momenteel een jaar met hypochondrie. Ben al door 2 psychologen geholpen maar er is geen verbetering te zien. Ook slik ik 30 mg antidepressiva.
Maar ook mijn gedachten gaan er dwars doorheen. Toen ik voor het eerst aanklopte bij de dokter. Zei ze , als er wat is moet je op thuisarts.nl kijken. En dat is echt het meest domme wat zei tegen mij gezegd heeft. Als ik voor iedereen mag spreken . Internet is de grootste boosdoener onder ons. Ik ben nu 19 en voel me al een jaar klote. Ik wens jou ook veel succes met de verdere behandelingen

Ik kamp al vanaf mijn 28 met hypockondrie.Ik kwam in NL en had last van heimwee.Toen ontdekte een knobbel in mijn borst Gelukkig was gewoon een cyste maar moest wel geopereerd worden om zeker te weten dat goedaardige was.Sinds dien is mijn leven altijd met angst.Je moet leren leven met deze aandoening een mij heeft enorm geholpen dat mijn huisarts begrijpen en open staan voor onderzoek als ik nodig vind.Helaas is geen wonder middel voor deze hersenen ziekte. Want dat is zeker wat het is.Een slechte functioneren van de kanaliseren van gedachten.Ik zou graag in mijn omgeving mensen willen ontmoeten die deze aandoening hebben.

Dag Mutsje,
Ik ben 46 jaar en ook al vanaf mijn jeugd angstklachten mbt hypochondrie.
Ik ben continue bang een hartinfarct te krijgen, voel natuurlijk ook de hele dag vage klachten tot extreme klachten. Ze e=hebben zelfs een kastje geinplanteerd om te kijken of er iets met mijn hart is maar is helemaal in orde.
Het blijft zoiets vreemds dat de ene mens dit enorm heeft en de ander denkt: waar kun je je druk om maken...
Ik begrijp je dus heel erg goed, wat bij mij helpt is meditatie en wandelen. Sterkte!
Yvonne

Ik herken dit heel erg, zou u bij verhaal 105 kunnen kijken of mijn verhaal ook herkenbaar voor u is

Beter niet op internet zoeken, je raakt daardoor alleen maar van streek.

Gr, Ludwig

Zo herkenbaar dit allemaal te lezen blij dat ik niet de enige ben en idd als je alles opzoek op internet compleet gek word je ervan de dokter zei je moet dat niet doen ja makkelijk gezegd sterkte ook allemaal

Dit is zo herkenbaar. Ik probeer echt positief te blijven denken. Maar mijn negatieve gedachtes nemen de overhand. Ik pieker 24 / 7. Heb nu weer een hele tijd last van duizeligheid , benauwdheid op de borst. Hartkloppingen .. en krijg er zelfs paniekaanvallen van. Ik werk nu 2,5 jaar in het ziekenhuis en eigenlijk ben ik altijd hypochondier geweest maar lijkt het nu erger te worden. Denk door alle ziektes die ik tegenkom. Ik betrek het gelijk op mezelf. Continu in gevecht met 2 stemmetjes in me hoofd. Het ene stemmetje zegt kom op je bent gezond... andere stemmetje ja maar wat als het wel zo is.. super vermoeiend !!!!!!
Ik heb ook van de 1 op andere dag een angst voor bloed gekregen. Met bloedprikken val ik flauw en het zien van bloed wordt ik ook al niet lekker van... hoe kom ik hier vanaf...

Hoi meis... Jaa herkenbaar 6 keer op hartbewaking gelegen me hart. Maar noiit wat gevonden .. Stress. Stress.. En overgang zeker. Nu 55 en heb ziekte angst gecreëerd vanaf me 20.e.kom er niet vanaf denk ik... En loop nu ook met extreme angsten... Maar we gaan door he.... Sterkte... Liefs.

Hallo,

Jij beschrijft precies hoe ik het voel en waar mijn angst ligt. Op het moment ben ik er echt veel te veel mee bezig. Zelfs als ik even niks voel spookt het door mijn hoofd. Ik weet dat hartkloppingen bij de overgang kunnen horen maar dan schiet mij de stress alweer (letterlijk) om het hart. Ik ben ook 48, hen de ziekte van Crohn, slik omeprazol, heb ondanks dat toch sinds kort maagzuur en ik weet het allemaal niet meer, de lol gaat er wel van af zo.

Herkenbaar had dat ook met de overgang en slik maagzuur remmers maar door de angst ook weer last van mijn maag de dokter heeft me 3 keer onderzocht zegt voelt goed maar gek word je van dat gevoel wou wel eens zorgeloos door het leven gaan heb dit al vanaf mijn 14 nu 64 jaar blij dat ik niet de enige ben sterkte ook

Ja herkenbaar ik had het bij darmonderzoek die je via de post krijg er zat wat bloedsporen in kleine ingreep gehad uitslag gelukkig goed maar de angst blijft at ook niet goed kon alleen wat drinken en kippenbouillon sterkte

Oh wat ken ik die klachten van je buik goed. Wat kwam er uit de onderzoeken?

Ik denk dat er heel veel emoties bij je vast zitten. Die slaan op je darmen en maag. Probeer die emoties op te zoeken en ze eruit te laten. Misschien helpt het.

Ik herken deze klachten ook goed. Ook allerlei onderzoeken gehad en afgelopen week zelfs een endoscopie. Niks gevonden. Bloedonderzoek en ontlastingsonderzoek waren eerder al onderzocht, geen afwijkingen. Pure stress is het waarschijnlijk bij mij. Na de endoscopie even rust in het systeem en de buikklachten verdwenen meteen.
Maar je raad het al, ik heb inmiddels weer een ander bultje gevonden waar ik over in de paniek schiet. Het is echt verbazingwekkend wat stress kan doen met een lichaam. Sterkte daar.

Oh dat heb ik ook. 3 maanden geleden met maagpijn, toen kreeg ik last van mijn bovenbuik , dacht gelijk aan alvleesklier en leverkanker. Ha zegt dat dat het niet is want dan zijn de symptomen veel erger. Oké, dit is,langzaam weer weg getrokken maar heb nu weer last van mijn buik, en steeds gisteren last van potlood ontlasting ik gelijk weer op internet kijken en ja hoor ,dit kan bij darmkanker horen. Maar er,stond ook dat het door stress kan komen. Dat hoop ik natuurlijk, maar de darmkanker blijft in mijn hoofd zitten. Heel de dag. As,dinsdag naar de ha.

Hallo,
Ik ben een hypochonder geworden na mijn herseninfarct.
Ik ervaar sowieso al veel stress door overbelasting, maar toen ik op het nieuws hoorde dat Corona ook ons land heeft bereikt is het soms niet te doen. Ontzettend bang voor pijn en benauwd te worden en misschien zelfs het ziekenhuis in.
Ik ervaar precies dezelfde klachten als jullie in mijn buik. Vreselijk en volgens de ha allemaal stress en angst. Ik heb nu maagbeschermers gekregen en die helpen al redelijk, maar ik mijn ook een heleboel voeding zoals koffie, Franse kwark etc..is waarschijnlijk voor iedereen anders.
Ik doe nu 1a2x daags onstpanningsoefeningen op Youtube en dat helpt me vaak even helemaal kalm te worden

Ik ben 49 jaar en heb de laatste maanden last van mijn maag en darmen.
Veel buikpijn, maagkrampen en af en toe een beklemmend gevoel in de borststreek.
Tijdens een een bezoek aan de dokter heb ik om een bloedonderzoek gevraagd. De uitslag was positief en alle geteste waarden bleken goed te zijn.
De dokter heeft mij maagzuurremmers voorgeschreven en daardoor krijg ik voor mijn gevoel nog veel meer darmklachten en maagklachten.
Nu denk ik al weken dat ik maag- of darmkanker heb. Wanneer ik google op symptomen krijg je de vreselijkste scenario's voorgeschoteld.
Van de week had ik zoveel buikpijn dat ik niet meer kon slapen en het straalde ook nog uit naar mijn rug waardoor ik meteen dacht aan alvleesklierkanker.
Het gekke is dat het overdag altijd (redelijk) goed gaat en wanneer ik in bed lig, de klachten toenemen.

Ja dit kan allemaal komen door stress en spanning en verkeerd negatief denken.
Ik had al jaren last van deze buikklachten.
Dan weer even weg en ineens boem was het er weer. En echt hevig en pijnlijk.
Met wat geluk was het zeurend gedurende de dag of nacht.
Vele onderzoeken gehad, van bloedtesten tot ontlasting test, test voor parasieten, pilletje voor maagzuur etc
Toen voor een colonoscopy geweest( doodsbang natuurlijk)
Blijkt,,,, darmen waren een dikke 10+🤷‍♂️
Daarna niks geen last meer.
Moraal van dit verhaal. Blijf van het internet want ik heb me rot gezocht om symptomen en het brengt je alleen maar dieper in de ellende. Alsjeblieft neem deze tip.
Je geest is zowel negatief als positief zo sterk dat het je leven kan beïnvloeden.
Ga er op uit, leef zo gezond mogelijk en geniet van de leuke dingen. Cliché ik weet het maar het is waar.

Erikson
51 jaar

Misschien heb je last van PDS? met Stress wordt dat nog meer.

Heb je ook brokgevoel in hals

Zo herkenbaar je buik en maag

Sorry, even een grappig dingetje. Ik schrijf dit allemaal op een bankje voor een kerkhof besef ik me net. Kan er wel hardop om lachen eigenlijk om het te relativeren (dat is natuurlijk de echte angst erachter ;) ).