Als hypochonder kon ik normaal na een aantal dagen wel weer relativeren, maar helaas nu niet. Al een maand niet.
Ik ben een vrouw van 33 jaar.
Een maand geleden raakte ik in paniek om plotselinge maag/darmklachten. Hierbij ervaarde ik ook schommelingen in lichaamstemperatuur, en moodswings hierbij (ook in energie). Ik vond dit beangstigend. Na wat testen op bloeddruk en suiker en bloed richtte de arts op het mentale aspect. Een kleine week later kreeg ik ‘s nachts terwijl ik op rug lag tintelingen aan 1 zijde van het lichaam van top tot teen.
Dag erna aan zelfde kant in arm en gezicht. Dagen erop had ik daar spierpijn, dus in kaak en arm. Dag erna ook ineens kramp/beklemmend gevoel tijdens paniekaanval in keel. Na tintelingen bij neuroloog geweest, had toen vooral hoofdpijn nog. Geen krachtverlies. Ze wees het van de hand ivm hoofdpijn aan migraine en stress en hormonen.
Dagen erna ging het redelijk maar spierpijn arm trok niet weg. Hoofdpijn en misselijkheid en darmproblemen wel. Maar nu viel op dat ik stijfheid ervaarde in vingers. Had ook nog steeds veel onrust. En toen kreeg ik ineens een trillend ooglid en trilling in lip. Dit trok weg, maar door steeds meer angst voor ALS kreeg ik ze ineens overal. Van die plopjes. Dan weer in de romp dan weer in been dan arm dan nek, enzovoorts. Angst voor ALS groeide en groeide.
Inmiddels zit ik met spiertrillingen overal, zelfs trekt het soms waardoor een been of arm kort beweegt. Trilling in oog is weg, ik heb ook geen tintelingen meer gehad. Wel 1x doof gevoel in mond. Helaas is mijn halsspier ook weer mega strak geworden en dat neemt ook niet af, praten is ook al langere tijd vermoeiend (maar ben wel verstaanbaar). Ik laat ook niks vallen, maar al mijn spieren zijn verzuurd. Alsof je een week hebt lopen sporten, maar dat heb ik niet. Alles is verzuurd in armen en beide benen.
Tel daarbij die trillingen, die trekjes, bij op, en je komt echt telkens uit bij ALS. Ja de kans is nihil maar ik ben al zo overtuigd dat ik al denk dat ik doodga. Met die gedachte sta ik op en ga ik mee naar bed. Ik spreek al afscheidsbriefjes in op telefoon. Het is slopend. Inmiddels zit ik aan de oxazepam en anti depressiva sinds vandaag (al eerder voorgeschreven maar nu pas begonnen). Kan niet meer functioneren.
Probeer me gerust te stellen met het feit dat het niet begon met al die ALS symptomen dus kan erg klein is, maar lukt totaal niet. Morgen spreek ik pas huisarts weer.
Wat moet ik nou!! Ik ga kapot. Ik heb twee kids van 2 en 4. Ik wil ze ouder zien worden…. ik ben kapot.