Ik weet niet wie ik zelf ben.
Ik weet dat ik nooit mezelf heb kunnen zijn. Kan me totaal niks herinneren van vroeger, alleen het pest gedeelte. Elke dag is weer een totale verwarring, aan staan, knokken voor iets?, vast zitten in je hoofd, vast zitten in jezelf.
Alles gaat op automatische piloot constant dag in dag uit. Lichamelijk voelen alsof je klein bent en dat je reageert als iemand van 6 met redelijk uit eenspattende opmerkingen. Gevoel van eigen schaamte alsof je een imposter bent. Bang voor reacties van anderen. Schaamte alsof je eigenlijk altijd liegt terwijl je juist de waarheid verteld (Zoals herbelevingen, constant aan staan en dat je eigenlijk alleen met je zelf bezig bent)
Het gevoel hebben dat je niks goed kunt doen dit roept veel herbeleving op. Met name omdat ik vroeger vaak wel is wat voor mijn moeder moest halen in de winkel en ik eigenlijk altijd bang was om met het verkeerde mee terug naar huis te nemen omdat ik niet helemaal meer wist wat ik mee moest nemen en snel vergeten was.
Vroeger wat ik nog herinner was ik eigenlijk standaard druk, vol energie kon nooit een keer stil zitten en mijn mond dicht houden. Hier kreeg ik vaak op mijn flikker voor.
Heeft iemand enig idee? Overgenomen trauma van mijn moeder die af en toe kleine pupillen heeft. adhd ptss complex trauma?
Elke dag is een totale verwarring en niet in deze tijd.
Ik weet dat ik nooit mezelf heb kunnen zijn. Kan me totaal niks herinneren van vroeger, alleen het pest gedeelte. Elke dag is weer een totale verwarring, aan staan, knokken voor iets?, vast zitten in je hoofd, vast zitten in jezelf.
Alles gaat op automatische piloot constant dag in dag uit. Lichamelijk voelen alsof je klein bent en dat je reageert als iemand van 6 met redelijk uit eenspattende opmerkingen. Gevoel van eigen schaamte alsof je een imposter bent. Bang voor reacties van anderen. Schaamte alsof je eigenlijk altijd liegt terwijl je juist de waarheid verteld (Zoals herbelevingen, constant aan staan en dat je eigenlijk alleen met je zelf bezig bent)
Het gevoel hebben dat je niks goed kunt doen dit roept veel herbeleving op. Met name omdat ik vroeger vaak wel is wat voor mijn moeder moest halen in de winkel en ik eigenlijk altijd bang was om met het verkeerde mee terug naar huis te nemen omdat ik niet helemaal meer wist wat ik mee moest nemen en snel vergeten was.
Vroeger wat ik nog herinner was ik eigenlijk standaard druk, vol energie kon nooit een keer stil zitten en mijn mond dicht houden. Hier kreeg ik vaak op mijn flikker voor.
Heeft iemand enig idee? Overgenomen trauma van mijn moeder die af en toe kleine pupillen heeft. adhd ptss complex trauma?
Elke dag is een totale verwarring en niet in deze tijd.
Anoniem
> 2 jaar geleden
