In de zomer van 2011 kreeg ik mijn eerste hele erge angstaanjagende paniekaanval. Ik was op vakantie in Porto Rico met mijn man en 2 kinderen.
Het was nog vroeg in de ochtend en zat met mijn man op het luxe balkon koffie te drinken en te kletsen. Opeens voelde ik me niet lekker, misselijk en een beetje duizelig. Dacht "misschien de warmte ofzo" en ben even gaan liggen. Het werd langzaam erger, kreeg tintelingen in mijn handen, druk op mijn borst, werd benauwd en steeds duizeliger . De tintelingen waren nu overal voelbaar in mijn lichaam en sommige delen werden gevoelloos. De druk op mijn borst werd erger en erger en voelde me heel licht worden in mijn hoofd. Ik dacht aan mijn kinderen en dat ik zo niet dood mocht gaan Mijn man had ondertussen gevraagd om een dokter. Ik wilde mijn ogen open houden en ben me gaan concentreren op 3 dingen die ik zag en begon deze hardop uit te spreken ( televisie, kast, strijkijzer). Mijn lichaam begon te verkrampen, armen, vingers, benen, tenen en uiteindelijk mijn gezicht (scheve mond etc.). Ontzettend pijnlijk. De tintelingen gingen via mijn nek naar mijn hoofd, toen werd ik echt bang dat ik dit waarschijnlijk niet ging overleven. We hadden totaal geen idee wat er aan de hand was. Kon ook niet meer praten of bewegen. Eindelijk kwam er een dokter, zij belde meteen het ziekenhuis en moest alvast een infuus aanbrengen. In de ambulance hebben ze iets toegediend waardoor mijn spieren begonnen te ontspannen. Ook meerde hartfimpjes etc werden gedaan. En toen gaven ze me iets waardoor ik in slaap viel , want ik werd wakker in een ziekenhuisbed ddmv een injectie. Ik had een nachthemd aan van het ziekenhuis. Daarna volgden allerlei scans en onderzoeken. Die uitslagen waren allemaal goed en mocht diezelfde dag s'avonds laat naar "huis". Kreeg een "dossier" en 2 recepten mee en er werd een taxi voor me gebeld die mij eerst naar een apotheek bracht en daarna afzette bij het hotel. Vanaf dat moment is mijn leven nooit meer hetzelfde geweest. In Nederland begon weer het hele arsenaal aan onderzoeken, maar ook daar kwam uiteindelijk niks uit. Toen hoorde ik voor het eerst dat ik waarschijnlijk last had van paniekaanvallen. Ook in deze periode en daarna moest de huisarts regelmatig langskomen om mij dmv een injectie uit een paniekaanval te krijgen.
Ik heb werkelijk alles wat je maar kan bedenken aan therapie gehad (psychologen, CGT, EMDR, Dagbehandeling, homeotherapie, ambulante begeleiding en uiteindelijk gekozen voor klinische opname). Dit was inmiddels eind 2013, begin 2014. Hier werd de diagnose gegeneraliseerde angst en paniekstoornis vastgesteld. Er werden o.a. allerlei medicijnen geprobeerd (ook geen pretje) en uiteindelijk kreeg ik Lyrica en Lorazepam. Dit haalde zeker de scherpe kantjes ervan af, maar ook zoveel meer.
Wat mij ontzettend veel pijn heeft gedaan is het onbegrip van veel mensen om mij heen en zich er niet in willen verdiepen. Ik moest gewoon een knop omzetten... Ben veel vrienden en familie hierdoor kwijt geraakt. Ik heb vaak gedacht "maak maar eens 1 dag mee wat ik elke dag mee maak", dit wens je je ergste vijand niet toe bij wijze van!!
Mijn wereld is ontzettend klein geworden. Als ik wakker word, sta ik gelijk in de allert-stand en gieren de zenuwen door mijn lijf. Door middel van meditatie kan ik de paniekaanvallen redelijk onder controle houden. Ook hardlopen gelijk na het opstaan helpt. Verder kan ik niks, niet naar een verjaardag, geen terrasje pakken, niet winkelen, nauwelijks autorijden, geen sportschool, weinig sociale contacten, grotendeels ben ik uitgeput en is het heel moeilijk om zelfs mijn huis en tuin op orde te houden.
Vorig jaar ben ik een zelfstudie begonnen over ons bewuste en onderbewuste brein. Dit heeft mij heel veel inzichten gegeven! Mijn advies zou zijn hypnotherapie. Zoek iemand die de tijd voor je neemt, waar je een klik voelt en je veilig voelt (luister naar je "onderbuikgevoel"). Ik had iemand gevonden en dit als zeer positief ervaren. Ga ook (zolang dit nodig is) om de 2 à 3 weken voor het beste resultaat. Helaas is mijn hypnotherapeut ernstig ziek geworden en konden mijn sessies niet doorgaan. Ben nu weer op zoek.
Ik wens jullie allemaal (en mijzelf) een NORMAAL en gelukkig leven toe ♡
Het was nog vroeg in de ochtend en zat met mijn man op het luxe balkon koffie te drinken en te kletsen. Opeens voelde ik me niet lekker, misselijk en een beetje duizelig. Dacht "misschien de warmte ofzo" en ben even gaan liggen. Het werd langzaam erger, kreeg tintelingen in mijn handen, druk op mijn borst, werd benauwd en steeds duizeliger . De tintelingen waren nu overal voelbaar in mijn lichaam en sommige delen werden gevoelloos. De druk op mijn borst werd erger en erger en voelde me heel licht worden in mijn hoofd. Ik dacht aan mijn kinderen en dat ik zo niet dood mocht gaan Mijn man had ondertussen gevraagd om een dokter. Ik wilde mijn ogen open houden en ben me gaan concentreren op 3 dingen die ik zag en begon deze hardop uit te spreken ( televisie, kast, strijkijzer). Mijn lichaam begon te verkrampen, armen, vingers, benen, tenen en uiteindelijk mijn gezicht (scheve mond etc.). Ontzettend pijnlijk. De tintelingen gingen via mijn nek naar mijn hoofd, toen werd ik echt bang dat ik dit waarschijnlijk niet ging overleven. We hadden totaal geen idee wat er aan de hand was. Kon ook niet meer praten of bewegen. Eindelijk kwam er een dokter, zij belde meteen het ziekenhuis en moest alvast een infuus aanbrengen. In de ambulance hebben ze iets toegediend waardoor mijn spieren begonnen te ontspannen. Ook meerde hartfimpjes etc werden gedaan. En toen gaven ze me iets waardoor ik in slaap viel , want ik werd wakker in een ziekenhuisbed ddmv een injectie. Ik had een nachthemd aan van het ziekenhuis. Daarna volgden allerlei scans en onderzoeken. Die uitslagen waren allemaal goed en mocht diezelfde dag s'avonds laat naar "huis". Kreeg een "dossier" en 2 recepten mee en er werd een taxi voor me gebeld die mij eerst naar een apotheek bracht en daarna afzette bij het hotel. Vanaf dat moment is mijn leven nooit meer hetzelfde geweest. In Nederland begon weer het hele arsenaal aan onderzoeken, maar ook daar kwam uiteindelijk niks uit. Toen hoorde ik voor het eerst dat ik waarschijnlijk last had van paniekaanvallen. Ook in deze periode en daarna moest de huisarts regelmatig langskomen om mij dmv een injectie uit een paniekaanval te krijgen.
Ik heb werkelijk alles wat je maar kan bedenken aan therapie gehad (psychologen, CGT, EMDR, Dagbehandeling, homeotherapie, ambulante begeleiding en uiteindelijk gekozen voor klinische opname). Dit was inmiddels eind 2013, begin 2014. Hier werd de diagnose gegeneraliseerde angst en paniekstoornis vastgesteld. Er werden o.a. allerlei medicijnen geprobeerd (ook geen pretje) en uiteindelijk kreeg ik Lyrica en Lorazepam. Dit haalde zeker de scherpe kantjes ervan af, maar ook zoveel meer.
Wat mij ontzettend veel pijn heeft gedaan is het onbegrip van veel mensen om mij heen en zich er niet in willen verdiepen. Ik moest gewoon een knop omzetten... Ben veel vrienden en familie hierdoor kwijt geraakt. Ik heb vaak gedacht "maak maar eens 1 dag mee wat ik elke dag mee maak", dit wens je je ergste vijand niet toe bij wijze van!!
Mijn wereld is ontzettend klein geworden. Als ik wakker word, sta ik gelijk in de allert-stand en gieren de zenuwen door mijn lijf. Door middel van meditatie kan ik de paniekaanvallen redelijk onder controle houden. Ook hardlopen gelijk na het opstaan helpt. Verder kan ik niks, niet naar een verjaardag, geen terrasje pakken, niet winkelen, nauwelijks autorijden, geen sportschool, weinig sociale contacten, grotendeels ben ik uitgeput en is het heel moeilijk om zelfs mijn huis en tuin op orde te houden.
Vorig jaar ben ik een zelfstudie begonnen over ons bewuste en onderbewuste brein. Dit heeft mij heel veel inzichten gegeven! Mijn advies zou zijn hypnotherapie. Zoek iemand die de tijd voor je neemt, waar je een klik voelt en je veilig voelt (luister naar je "onderbuikgevoel"). Ik had iemand gevonden en dit als zeer positief ervaren. Ga ook (zolang dit nodig is) om de 2 à 3 weken voor het beste resultaat. Helaas is mijn hypnotherapeut ernstig ziek geworden en konden mijn sessies niet doorgaan. Ben nu weer op zoek.
Ik wens jullie allemaal (en mijzelf) een NORMAAL en gelukkig leven toe ♡
Amber
12-07-2023
