Myelitis

Momenteel beleef ik de ergste drie weken van mijn leven. Ik ben altijd al bang geweest voor ziektes, maar dit keer lijkt mijn angst niet ongegrond.
Na een tiental dagen rond te hebben gelopen met een gevoel van elektrische geladenheid in mijn onderste ledematen en een duidelijk teken van Lhermitte, ben ik uiteindelijk naar de spoeddienst gegaan. Ik onderging er de vreselijkste onderzoeken, lumbaal punctie, verschillende bloedonderzoeken, twee CT’s, twee MRI’s. Uiteindelijk kwam uit al deze onderzoeken naar voren dat ik een ontsteking heb op mijn ruggenmerg, cervicaal. Myelitis. Ik kreeg vijf dagen opname en een zware cortisonebehandeling om de ontsteking te remmen. Nu vinden ze niet wat dit veroorzaakt heeft. MS, NMO en nog wat auto-immuunziekten passeerden de revue. Uit het lumbaal vocht en bloedonderzoek konden ze geen bevestiging hiervoor vinden. Ergens in mijn ontslagbrief las ik ook dat een tumor niet geheel uit te sluiten is. De neuroloog gaf aan dat dit erg onwaarschijnlijk is, maar wel moet opgevolgd worden. Dit is nu net wat mij verlamd van angst. Eerlijk gezegd -hoe erg ook- had ik gehoopt dat er OCB’s waren gevonden die MS konden bevestigen, dan wist ik het ten minste, maar dit is dus niet het geval. MS is overigens ook nog niet van de baan, want dit zou een allereerste uiting kunnen geweest zijn. Er bestaat ook een kans dat het door een of andere infectie of bacterie is veroorzaakt die intussen niet meer is terug te vinden in het bloed. Maar jullie begrijpen wel dat ik helemaal niet meer in staat ben om te functioneren. Mijn gedachten gaan alle kanten (vooral de slechte) op en ik hou dit, zelfs met de kalmeerpillen die ik intussen neem, niet veel langer nog vol.