Hypochondrie?

Het lastige is… ik weet niet zeker of het hypochondrie is, mijn huisarts ook niet…

Ik heb nu al ongeveer een jaar last van continu verspringende klachten. Dit begon met zeer heftige pijnscheuten bij mijn slaap, wat door de Neuroloog is vastgesteld als clusterhoofdpijn. Vervolgens stonden heel mijn benen vol blauwe plekken, hier bleek het om een stollingsziekte te gaan.
Vervolgens ontdekte ik een bobbeltje in mijn borst en dacht toen meteen: dit zal dan kanker zijn! (Na alle serieuze diagnoses van de maanden ervoor was ik behoorlijk angstig geworden) De huisarts heeft dit goed gecheckt en dacht dat het om een bindweefselknobbel ging, maar voor de zekerheid wilde ze het een maand later nog eens controleren, ook toen zei ze dat het om een bindweefselknobbel ging en is mijn angst zo goed als verdwenen.

Een tijdje later kreeg ik ineens een bult bij het gewricht bij mijn sleutelbeen, de huisarts wist niet direct wat dit kon zijn en wilde het nog even aankijken. Ik kreeg vervolgens ook veel last van mijn schouder en ging hiervoor naar de fysiotherapeut. Intussen ben ik gaan googelen en eigenlijk sindsdien gaat het slecht. Nu blijft maar in mijn hoofd zitten dat dit een (longtop)tumor moet zijn. Omdat ze zwelling en pijn erger werden, verwees de fysiotherapeut me terug naar de huisarts. Deze heeft me doorverwezen naar de Reumatoloog. A.s. maandag heb ik hier een afspraak.

Nu merk ik dat ik enorm veel aan googelen ben en extreem gefocust ben op elke verandering in mijn lijf. Ik kan dan ook heel onzeker geraken wanneer ik niet zeker weet of iets ook daadwerkelijk een verandering is (mijn borsten zijn altijd ongelijk geweest, maar voor mijn gevoel is het verschil nu nog groter… alleen weet ik niet of dit ook echt zo is, of dat dit mijn angst is).

Het lastige is dat alles waar ik ‘last van heb’ wel zichtbaar is. Waardoor ik niet goed weet of mijn angsten reëel zijn of niet. Vanwege de Clusterhoofdpijn ben ik nu onder behandeling bij een medisch psycholoog in het ziekenhuis waar ik het hier ook over heb. Maar tot nu toe heeft dit nog weinig effect en nemen mijn gedachten steeds vaker een loopje met me…

Ergens hoop ik dat er maandag ‘gewoon’ een ontsteking o.i.d. uitkomt, maar ik ben ook bang dat het iets ergs is. Tegelijk ben ik ook bang dat er ‘niks’ uitkomt, waardoor er wellicht nog meer onderzoek gedaan moet worden…

Ik vind het nu echt super lastig… omdat niemand me kan vertellen of de angst ook daadwerkelijk ongegrond is.