Keel constant dichtgeknepen van angst

Ik heb exact hetzelfde. Benieuwd of je het intussen hebt weten op te lossen?

Ik heb hetzelfde ik krijg nu elke keer als ik moet werken een paniek aanval en dat slaat op mijn keel waardoor ik niet kan eten als deze voorbij is moet ik helemaal bijkomen en voelt het of ik heb gesport en je gwn de gele dag al iets heb gedaan. Mijn advies is om het over je heen te laten komen maar niet accepteren dat dit bij je hoort je moet je minder veranderen naar positieve dingen en als het mogelijk is afleiding zoeken om er niet an te denken. Ik heb er namelijk net 1 gehad ik haat deze angst en heb al vele angsten mee gemaakt maar dit is wel 1 van de ergste ik hoop dat iets geholpen ben en hoop dat het snel oplost liefs sanne💪❤

Je zou eens kunnen proberen met hartcoherentie oefeningen. Heartmath of hartbrein. Angst in de keel is gekoppeld aan het hart en de angst die daar wirdt gevoeld.

Ik heb precies hetzelfde. Continu angst op het moment en daardoor dichtgeknepen keel, waardoor ik niet kan eten en bang ben om te eten. Ook door hele erge keelspanning steeds heftig hoesten en soms met eten zelfs kokhalzen omdat ik zo in paniek ben. Het is 1,5 week goed gegaan en nu door een trigger erger dan daarvoor...
Heb je al iets gevonden wat hiertegen helpt? En gaat het al wat beter?

Wat vervelend dat je dit door moet maken! Angst kan ons enorme belemmeringen geven in het dagelijks leven. Voor mij duurde het best een tijdje voor ik snapte dat ik met angst te maken had. Ik hoop dat onderstaande info jou/jullie zal helpen om weer een stap vooruit te komen.

Belangrijk: als je je in een (thuis)situatie bevindt waar je constant spanning hebt, probeer een nieuw (tijdelijk) thuis te vinden. Probeer niet alle triggers tegelijk te kunnen opvangen als je daar niet meer de kracht voor hebt! Uit ervaring weet ik dat weggaan dan de betere optie is, je hebt rust nodig om te herstellen van waar je ook doorheen bent gegaan.

Verder: een emotie (zoals angst of boosheid) moet je 'doorvoelen' om hem te kunnen verwerken. Accepteren dat hij er is op dit moment, alsof het een klein kind is dat aandacht en erkenning nodig heeft, helpt. Daardoor zwakt de emotie af en gaat hij soms zelfs helemaal weg. Let in gespannen situaties bewust op wat je lichaam doet, waar het zich aanspant. Geef je vervolgens langzaam over aan het nare en oncomfortabele gevoel, net zo lang tot je je er comfortabel mee voelt. Vergelijk het met onder een koude douche stappen: jezelf aanspannen is niet handig, want daardoor raak je niet gewend aan de kou. Het is beter om rustig adem te halen en telkens weer te ontspannen zodra je een lichaamsdeel aanspant. Probeer geen weerstand te bieden tegen het nare gevoel! Tegenwerken en weerstand bieden zorgen dat de emotie juist toeneemt en heftiger wordt. Het moet juist langzaam uit het lichaam komen. Bewegen helpt hierbij. Dit helpt mij persoonlijk bij angst, al heb ik het minder erg dan hoe jij het omschrijft denk ik. Mijn angst zit hem meer in sociale situaties. Het helpt mij om even stil te staan en bewust te worden van mijn aangespannen lichaam, en de tijd nemen om mijn racende gedachten te erkennen en los te laten zonder me ervoor te schamen dat ik ze heb.

Word ook bewust van de situaties die jou angst geven en waarom. Bedenk bijvoorbeeld hoe realistisch het is dat je in je eten stikt. Hoe vaak is dat tot nu toe gebeurd? Heb je misschien heel vroeger eens een nare ervaring gehad waarbij je bijna in je eten stikte? En heb je die angst nooit goed verwerkt? Of schaam je je voor deze angst bij de mensen om je heen? Probeer eens langzaam te kauwen op bijvoorbeeld een stukje fruit, heel bewust. Dan zul je zien dat je wat meer vertrouwen kunt krijgen in je eigen tong en kaken ;) Zoals je ook zegt: je hebt nooit een allergische reactie gehad. Redelijkerwijs is er dus geen reden om daar bang voor te zijn, maar de angst laat jou iets anders geloven en het helpt niet om je daartegen te verzetten. Emoties kun je niet wegredeneren: je voelt nu eenmaal wat je voelt. Wat hierbij helpt is de (mogelijke) situatie te accepteren (het advies van je psycholoog was dus zo gek nog niet!). Wat is het ergste dat er kan gebeuren als je eventueel een allergische reactie krijgt? Probeer het eens uit met iemand erbij die jij vertrouwt en die eventueel 112 kan bellen als het misgaat. Gewoon om je een gevoel van veiligheid te geven. Emoties zijn nu eenmaal erg ingewikkeld, maar laat ze er gewoon zijn. Angst voor de angst heb je soms nu eenmaal, ook al wil je het liever niet. Het heeft geen zin om dat te veroordelen, want dat maakt het alleen maar vervelender. Daarnaast kan onderdrukte angst inderdaad voor pijnklachten in het lichaam zorgen. Dus als je weer wat voelt... het is maar angst, geen dodelijke ziekte. Het zit alleen nog in je lichaam en moet even erkend worden.
Het is juist goed dat je je zo bewust bent van je lichaam! Maar hang aan pijnklachten niet meteen een oordeel of angstig idee. Laat het er gewoon zijn en haal rustig adem.

Angst overwin je door stap voor stap door een enge situatie heen te gaan in volle bewustwording dat je het eng vindt maar het toch doet. En dat heet: moed! :) Het kost wel oefening en patronen die al zo lang ingebakken zijn, zijn niet 1 2 3 'opgelost'. Maar iedere stap is er één.

Ik hoop dat je hier wat aan hebt. Ik ben geen psycholoog, gewoon een ervaringsdeskundige...

Groetjes,
Lotte