Ik word s ochtends wakker met een onverklaarbare angst

Alsof ik het zelf heb geschreven ........

ik ken het. ik heb ook van die periodes. Zit er nu ook in.
Maar mijn medicatie zwakt het wel wat af denk ik.

Zeker herkenbaar. Reden: twijfel ik over. Heb het sinds 2 maanden, in de loop van de dag gaat bij mij spanning weg. Ben ook somber als ik die spanning heb. Heel vermoeiend. Heb wel een rigzak van vroeger, heb ik angst en depressie gehad. Wel de laatste veel famile verloren. Stiefvadet, moeder, schoonmoeder en mijn enige broer (geen gezinsleden meer nu) Mijn vader was al in 1980 overleden. Mijn vrouw heeft vorig jaar 1 maand voordat mijn broer overleed een herseninfarct gehad, gaat gelukkig redelijk. Al met al dus veel meegemaakt. Nu is het rustiger in mijn leven en heb nu weer angst (spanning) en somber.

Heel herkenbaar. Daar heb ik inmiddels al veel jaren last van, maar ik blijf hoop houden dat ik door een ander inzicht minder angst ga ervaren. Soms is de angst namelijk weg. Dus dat moet toch met mijn denken te maken hebben? Mijn eerste gedachte 's ochtends is meestal een angst-gedachte, die schiet naar binnen en daardoor schiet ik in de stress en ervaar ik weerstand tegen het leven. Die kramp blijft overdag veel bij me. Pas 's avonds voel ik me rustiger. Ik denk dat mijn basis veiligheid niet goed is, dat dat het basis probleem is.
Ik wens je veel sterkte, inzicht en beterschap.

Heel herkenbaar

Leelou, hoe voel je je nu. Gaat het al beter?

Jouw verhaal kan mijn verhaal zijn…zo herkenbaar. Ook bij mij treed rust pas savonds in nadat ik heb gedoucht en op de bank kan ploffen. Heb ook steeds het gevoel gevangen te zijn in mijn angst. Vluchten is niet mogelijk. Hoe en wanneer dit beter wordt weet ik ook niet….heel veel sterkte…X

Inderdaad heel herkenbaar.
Ik sta ook iedere dag met angst op, dit blijft meestal de hele dag.
Op het werk verbloem ik het en als ik 'savonds thuiskom, voel ik me kiplekker!
Maar de volgende dag is het er weer.
Heb het al 2 jaar!

Sterkte allemaal

Ook voor mij alsof ik het zelf heb geschreven.

Voor mijn heel erkenbaar smorgens begin ik met angst en daar bij krijg ik ook een dwang voor te controleren voor de angst moeilijk op gang te komen en loop van de dag gaat het beter gr ria

Ik gebruik hier voor oxazepam,meer mensen die dat doen?

Ik gebruik ook oxazepam hiervoor in de ochtend. Dat helpt wel. ‘s Avonds gaat het een stuk beter. Heel herkenbaar allemaal. Kan met je cortisolgehalte te maken hebben (te hoog). Bloedtest kan dat uitwijzen.

Ook zo herkenbaar. Ik krijg t tijdens een vakantie en dan zak ik langzaam erin. Ik word totaal passief en hondsmoe. Ik kan er nu niet door werken. Gebruik al AD, wil niet verder ophogen. Van lorazepam word ik alleen nog maar duffer. Iedere avond hoop ik dat de volgende dag beter gaat.

Hier precies hetzelfde.

Sinds 6 weken. Wordt ik wakker met een intense angst. Die ik niet kan verklaren.

Had er chronische hyperventilatie bij gekregen. Die is rustiger. Slik nu ook AD. Krijg ik oorpiepen van. En voel de angst er gewoon doorheen komen.

Ik slik wel levotheroxine. Iemand anders hier ook ?

Alles wat ik hier lees, heb ik ook. Zodra ik mijn ogen open doe is er stress en angst, tegen de dag opzien. Elke dag hoop ik dat het beter gaat. Zit nu in mijn vierde week van deze fase. Goede begeleiding van mijn huisarts en vrouw helpt wel. Bij mij is het ontstaan omdat ik veel onzekerheden omtrent mijn baan. Dat geeft bij mij de spanning die ik nu voel.

Hoe herkenbaar...zit er al 4 jaar mee...sinds mijn scheiding... de eerste 2 jaar waren hel....geen rust vinden...depressie, burn-out? Wie zal het zeggen...nog 2 jaar later blijft dit nog hangen...de avonden gaan goed...maar in de morgend die druk op mijn borstkast en een soort angst? Stress, angst, paniek? Geen idee wat het is. Heb al tal van therapieen gedaan maar niets lijkt te helpen. Ik neem al die tijd al AD maar ben dit aan het afbouwen. Ontspannen is moeilijk voor mij. Ik lijk altujd maar bezig te moeten zijn. Ik verplicht mezelf om meer niets te doen en mezelf minder druk op te leggen. Maar dat is niet zo makkelijk. Ik ben ook wel wat perfectionistiscvan aard. Op zich heb ik het wel goed. Prachtige dochter, ben gezond, heb eigen huis en financieel gezond. Een vaste job ( die wel wat stress geeft).
Ik sport een aantal keren per week recreatief, probeer gezonder te eten, meer buiten te komen. Af te spreken met mensen.
Dus alles toch behoorlijk volgens het boekje.
A, ben hoogsensitief. Echte drukte is niet aan mij besteed. Ben enerzijds graag onder de mensen maar zoek ook graag de rust op.
Ik kan echter niet achterhalen waarom dit gevoel zo blijft hangen. Het bepaalt je leven voor een groot stuk. Als ik aan het lesgeven ben lijk ik soms 2 personen. De ene doet zijn ding terwijl de andere met die stress bezig is...heb is zeer moeilijk om in het nu te leven. Veel piekeren en met dat gevoel bezig zijn...het put me ook enorm uit.
Soms denk ik dat ik de huidige maatschappij niet lijk aan te kunnen...volgende week cortisolgehalte laten onderzoeken...psychiater zegt dat het met mijn perfectionisme te maken heeft. Kan zijn maar er zit meer achter volgens mij...
Als iemand tips heeft. Dan hoor ik dit graag

Hallo, zelfde bij mij. Sinds ik een kindje heb gekregen. Hoewel ik denk dat het combinatie van factoren is kindje gekregen dat niet goed doorsliep, angstig voor kindje. Oververmoeid geraakt, hartkloppingen heel de tijd, angstig voor de hartkloppingen ook al zegt de dokter dat er niets aan de hand is, heb ook een holter gedragen meermaals. Postnatale angststoornis en burn-out was het verdikt, ik hoop ook elke dag dat het beter gaat, maar het is volgens mij vooral loslaten... de ene dag gaat het beter dan de andere. Ook chronische hyperventilatie, dus als ik hartkloppingen heb begin ik direct te focussen op mijn ademhaling, die het dan weer naar beneden haalt en dat lijkt te werken. Heb ook wel een burn-out, waar ik van aan het herstellen ben...soms heb ik dagen dat ik mij 85% voel.soms 55%. Maar hey denk ik dan het komt wel goed. Positief blijven kijken ernaar helpt wel. Ik ben blij dat mijn lichaam.aangeeft dat er een probleem is.

Hallo.
Ik kom je verhaal nu tegen en ik herken mijzelf er in en snap wat je voelt.
Een grijze verstikkende angstbal die ronddwarrelt en verstikkend voelt.vooral in de donkere ochtenden. Ik zit in een moeilijke fase en ben door middel van therapie en opstellingen aan het uitzoeken wat er onder de angts ligt. Ja mediciijnen zou ik wel willen maar durf ik ook niet omdat het hetgene wat er uit mag kan afdekken. Lees net wel dat je in de ochtend meer cortisol aanmaakt om wakker te worden,maar als je te" veel stress door de dag heen hebt opgebouwt dit cortosol dan hoger is dan normaal.
Tis al veel later,wens dat je je nu rustiger voelt. Warme groet annemieke

Ik herken me 100% in jullie verhalen. Ik wil toch 1 (voor mij heel goed werkende) tip meegeven. Smorgens bij opstaan koud douchen! Minimaal 3 minuten. Ik weet dat het niet fijn is, maar het went en je voelt je daarna herboren. Het werkt! En kijk op netflix een “my octopus teacher”. De documentaire beschrijft ook wat koud water voor een magisch effect heeft. Geef het een kans!

Veel herkenning van wat jullie voelen voor mij. Dank voor het delen. Heb zelf een turbulente 10 jaar achter de rug met fundamentele veranderingen (scheiding, stressvolle werkzaamheden, ed). Mij valt op dat door de situaties waarin ik geen keuze had er een angstgevoel vanbinnen is ontstaan. Iets dat bang is dat anderen mijn leven bepalen. Daardoor sta ik vaak aan en ben alert en wat achterdochtig geworden. Met wat begeleiding door mn verhaal kwijt te kunnen en bewuste keuzes voor mezelf te maken lukt het mij wat minder angstig te zijn. Kleine stapjes. Wellicht hebben jullie hier wat aan. Sterkte en geniet van de kleine momenten voor jezelf 😉

Herkenbaar. Vooral sochtends wakker worden en de paniek blijft de gehele dag. Vooral door lichamelijke sensaties.
Zo erg dat ik niet meer naar buiten durf. En doe ik dat wel, dan slaat mijn keel dicht, krijg ik hartkloppingen en heb ik het gevoel van flauwvallen. Het overkomt je zomaar.

Heel herkenbaar

Ik ervaar excavated het zelfde… de ochtenden zijn verschrikkelijk………

Hier het zelfde soms schreeuw ik het uit
Ik kan er niet merr tegen
Word er gek van
Ben al 4x opgenomen geweest allerlei medicatie niks helpt
Vooral de lichamelijke sensaties maken me angstig druk op de borst angst dat je dood gaat

Ik stond vanmorgen ook op. Ontgoocheld omdat ik na 6 weken angstvrij terug een angstgevoel had vanmorgen. Ik hoor niet meer bij mijn geboortegezin. Mijn zus, ooit twee handen op een buik, moet niets meer van mij, door omstandigheden. Al 8 jaar probeer ik naderbij te komen, maar ze wijst mij steeds af. Die afwijzing geeft me telkens zo een verlatingsangst. Ik zou in haar armen willen liggen, zoals vroeger, toen we alles deelden. 💔💔

Zeker herkenbaar. Ik heb dit precies zo. Geen idee wat je eraan kan doen. Ik probeer dan altijd tegen mezelf te praten door te zeggen dat er niks aan de hand is, dat er geen reden is om angstig te zijn. Dit helpt trouwens niet. Het gevoel is er gewoon en gaat pas weg wanneer het wil of zo. Heel frustrerend. Zou graag een "normaal" leven willen, zonder zoveel angst. Bah!

Ook bij mij heel herkenbaar.
Je valt s’avonds zonder onrust en ontspannen in slaap en bij het wakker worden voel je direct spanning en onrust in het lijf. Je zenuwstelsel is gelijk “aan”.
Al 2 jaar aan de orde na wel veel life events mee te hebben gemaakt. Goede therapie en EMDR gehad, heeft geholpen maar het rotgevoel in de ochtenden komt met periodes steeds terug. In de loop van de dag/soms al in de ochtend wordt het beter.
Je kunt de cortisolwaarden laten bepalen maar daar zijn volgens mij geen medicijnen voor om het naar beneden te halen.
Dat is je stresslevel verlagen.
Wens jullie allemaal sterkte met dit rotgevoel!

Ook hier herkenbaar.
Soms heb ik ook heen idee waardoor het komt. Maar ik denk wel dat het bijna altijd wel stressgerelateerd is. En dat kan zich opgebouwd hebben door de uren/dag/week. Tevens helpt vermoeidheid ook niet mee.

Heel irritant. Ik ga dan vaak ook vroeg in bed liggen. Meer zi van dat voelt als "veilige" plek. Of ik ga dingen doen om de onrust maar niet te hoeven voelen. Meestal niet helpend uiteindelijk, maar op dat moment wel iets.

Medicijne nemen tegen angst. Die helpen tegen de angst.

Ook ik ervaar hetzelfde, maar dan al ongeveer 10 jaar, sinds de overgang startte (ik ben nu 55). Werd minder, maar toen mijn dochter mentale problemen kreeg (nu 3,5 jaar geleden) werd het weer heftiger. Ik denk dat het een combinatie is van (veranderende) hormonen, (aanleg voor) ad(h)d en chronische stress. Ik heb nl. gemerkt dat mijn hoofd bij het wakker worden meteen 'aan' staat. Liedje in mijn hoofd en de 'ik moet' gedachten schieten door mijn hoofd. Ik ben meteen mega alert.
Cortisol hebben we nodig in de ochtend om meteen op gang te kunnen komen. In de oertijd was het belangrijk om meteen te kunnen handelen bij het wakker worden, want we konden aangevallen worden. Daarom zijn we in stressvolle periodes ook vaak in onze slaap nog waakzaam: we moeten ervandoor kunnen gaan.
Wat bij mij helpt is oa meteen opstaan na het wakker worden, of het nu half 7 of half 9 is, positieve affirmaties (het wordt een mooie dag vandaag, ik mag het rustig aan doen en dat soort zinnetjes), ademhalingsoefeningen, yoga. Maar vooral mijn gedachten 'managen'. Me niet mee laten slepen door het gevoel van paniek. Ochtend na ochtend, want ik heb er bijna iedere ochtend last van.
Succes allemaal! x