Heb sinds een tijdje Hocd

Dit heb ik ook!!!!Dit is zo verschrikkelijk angstig. Ik heb altijd gedacht dar ik de enige was die zoiets had maar sinds kort ben ik er achter dat het hocd is. Ik ben op middelbare leeftijd maar heb hier met tijden heel veel last van en met tijden ook niet. Het is zo moeilijk om er met andere over te praten omdat er zo n taboe opzit en ik me erg voor schaam. Mijn leven zou zoveel beter zijn geweest als ik hier geen last van had.

Hey gasten ik heb dit ook ik zit momenteel in het 3de middelbaar
en ik val zeker op vrouwen maar al twee weken lang moet ik de hele tijd piekeren of ik wel of niet op de mannen val. Deze gedachte stopt ook niet. Op een gegeven moment keek ik nr mn handen en dacht bij mezelf mss heb ik er altijd vrouwerig bijgelopen.

Hee Michel, Simon hier.
Ik ben hier bekend mee. Het niet aan durven kijken van mannen (ik wilde ook niet meer douchen in de sportschool) en het vermoeden dat anderen er eventueel achter zouden komen had ik ook. Ik ben uiteindelijk zelfs nog een stapje verder gegaan en heb gayporn aangeslingerd om te kijken of dat het kon bevestigen (er zijn ook mannen die uiteindelijk besluiten om met een vent het bed in te duiken als laatste hoop op een antwoord). Het is een eindeloze zoektocht die zelfs met het laatstgenoemde radicale plan niet tot een antwoord leidt.

Er is maar op één manier om de angst te laten stoppen, en dat is de dag waarop jij besluit dat het antwoord je geen zak meer kan schelen. Bij mij veranderde alles na een jaar aan ellende toen ik de handoek in de ring gooide. Ik zei als het ware, Ik weet het ook niet meer, misschien ben ik gay, misschien niet, en als ik het ben, So be it, prima, don't care. It is like it is.

Wanneer het idee van Homo zijn niet meer eng is voor jou, dan gaat de angst liggen. Zolang jij het eng blijft vinden, zal jij je blijven verzetten tegen HOCD gedachten en dus angst ervaren.

Long story short:
ACCEPTEER DATGENE WAAR JE BANG VOOR BENT.

Dit wil niet zeggen dat je accepteerd dat je vanaf nu Homo bent, dat is niet wat ik bedoel. Het gaat er puur om dat de angst buiten spel is. Wanneer die gaat liggen, zal je brein je niet meer hoeven bezighouden met het zoeken naar het antwoord.

Ik weet niet hoever je bent in het proces, maar ik hoop dat je hier nog wat aan hebt. Het is een naar iets (een van de duistere periodes ook uit mijn eigen leven) en ik hoop dat je mijn antwoord ter harte neemt.

Veel succes Michel!

Hee Simon, Michel, en iedereen die dit leest,

Wat goed dat dit hier besproken wordt. Het kan echt een eenzaam proces zijn als je worstelt met deze specifieke vorm van OCD, en ik herken veel in wat hier gedeeld wordt.

Ik wil graag mijn ervaring delen, omdat ik weet hoe verwarrend en uitputtend het kan zijn om in die eindeloze cyclus van angst en twijfel te zitten. Bij mij duurde het meer dan tien jaar voordat ik doorhad dat dit niet iets is dat vanzelf overgaat. De strategie om gedachten te accepteren met de hoop dat ze uiteindelijk wegblijven, kan tijdelijk werken, maar vaak komt de angst in een andere vorm gewoon weer terug.

Wat mij echt hielp, was eindelijk begrijpen dat het een vorm van OCD is. Alleen al een diagnose krijgen voelde als een enorme opluchting, omdat het me liet inzien dat ik niet "gek" was en dat er een naam en behandeling voor is. Het gaf me de houvast dat ik dit niet alleen hoef te doen.

Professionele hulp is cruciaal. Een goede therapeut kan je leren hoe je met deze gedachten omgaat, hoe je de drang tot checken en analyseren kunt loslaten, en hoe je uiteindelijk niet meer bang hoeft te zijn voor je eigen hoofd. Het heeft mij zoveel rust gebracht om te weten dat er een weg uit is en dat ik er niet alleen in sta.

Wat Simon zegt over acceptatie klopt helemaal: het gaat niet om accepteren dat je ergens van overtuigd bent, maar om accepteren dat de angst er mag zijn zonder je erdoor te laten leiden. Dat proces kun je leren, en het is vaak een stuk makkelijker met de juiste begeleiding.

Voor iedereen die dit leest en twijfelt: het is echt belangrijk om hulp te zoeken. Je hoeft dit niet alleen te doen, en hoe eerder je begint, hoe eerder je die rust in je hoofd kunt terugvinden.

Je verhaal delen zoals jullie hier doen, helpt ook anderen om zich minder alleen te voelen. Dank jullie wel daarvoor, en ik hoop dat iedereen die dit leest de moed vindt om stappen te zetten richting hulp.

Sterkte allemaal!

Mijn Naam is Es,

Heel herkenbaar dit, heb een vriendin en 2 kinderen en de eindeloze gedachten dat ik op mannen zou vallen maakt me onzeker en angstig. Ik herken het ook dat je mannen niet meer aan durft te kijken uit angst.... ik val echt op vrouwen. Merk dat ik na e en flinke periode met stress echt veel meer last heb van deze dwanggedachten. iemand nog meer tips?

Hoi,

Dit is ook voor mij heel herkenbaar. Ik ben toevallig wel homoseksueel: ik heb mijn hele leven lang de angst gehad dat ik daarbovenop ook nog eens transgender ben + zo'n extreme hypocriete schijtbak dat ik daar niet voor uit wil komen en mezelf niet durf te zijn.

Is het herkenbaar dat je naast die obsessieve angst ook een enorm schuldgevoel hebt? Herken je bij jezelf ook andere vormen van OCS zoals bijvoorbeeld neiging tot hypochondrie? En ook daarbij hetzelfde schuldgevoel? Als ik last heb van hypochondrische angsten, heb ik altijd de verwijtende gedachten "Eigen schuld dat ik nu in paniek ben! Had ik vroeger maar moeten leren dat gezondheid niet vanzelfsprekend is. Ik kan niet omgaan hiermee omdat ik niet volwassen genoeg ben!"

~~~~~~

Sinds de laatste jaren is er wat veranderd.

Ik denk dat veel minder mensen last zouden hebben van deze specifieke OCD als je je zou kunnen aansluiten bij een soort praatgroep voor homo's waarbij mensen ook ruimte krijgen om hun frustraties en onvrede kunnen delen. Bijvoorbeeld "Als ik homo zou zijn, voel ik mij als man mislukt! Ik wil mij comfortabel voelen met mijn man-zijn en mij masculien voelen. Ik wil mij geen mietje voelen!"

In de praktijk zal je vaak van veel homoseksuele mensen (of in ieder geval degenen die graag in het middelpunt van de belangstelling staan) agressieve reacties krijgen dat Je een homofoob bent en de hele LHBT-gemeenschap verraadt. Als je twijfelt over jouw geaardheid, zou het mij niks verbazen dat je reacties krijgt zoals "Alleen al het feit dat je twijfelt, bewijst al dat je zeker homoseksuele gevoelens hebt. Als je puur hetero zou zijn, had je die twijfels niet!"

Ik kan je vertellen dat narcisme nogal vaak voorkomt binnen de LHBT-gemeenschap.

Ik had ergens vernomen dat een narcistische persoonlijkheidsstoornis raakvlakken heeft met OCS, echter daarbovenop kunnen narcisten niet toegeven dat zij zelf degenen zijn die onzeker zijn, dus projecteren ze het op anderen. En ze verschuilen zich achter een woke-mentaliteit.