Dwangstoornis / OCS - forum lotgenoten
Lotgenoten dwangstoornis
Heb je last van een dwangstoornis / OCS?
Voor veel mensen lucht het op als ze hun verhaal opschrijven en delen.
- Je kunt hier je hart luchten.
- Je kunt de verhalen van lotgenoten lezen.
- Je kunt reageren op de ervaringen van lotgenoten.
Meer ondersteuning nodig?
Ontdek hier de verhalen van andere mensen met een dwangstoornis en deel jouw eigen verhaal.
+ Mijn verhaal delen
Deel je verhaal
-
Heb sinds een tijdje Hocd (Verhaal 53)
Ik ben Michel 45 jaar oud en heb sinds een tijdje Hocd. Ik val echt op vrouwen en heb geen gevoelens of behoefte aan mannen, maar de onzekerheid of ik toch geen homo ben belemmerd mij echt in het dagelijks leven als mensen het over homo,s hebben wordt ik erg onzeker en rood omdat ik bang ben dat ze denken dat ik homo en durf mannen niet recht aan te kijken uit angst dat ik ze aantrekkelijk ik ga vinden.wie heeft hier ook ervaring mee en vooral hoe kom ik ervan af?Michel> 2 jaar geleden-
Dit heb ik ook!!!!Dit is zo verschrikkelijk angstig. Ik heb altijd gedacht dar ik de enige was die zoiets had maar sinds kort ben ik er achter dat het hocd is. Ik ben op middelbare leeftijd maar heb hier met tijden heel veel last van en met tijden ook niet. Het is zo moeilijk om er met andere over te praten omdat er zo n taboe opzit en ik me erg voor schaam. Mijn leven zou zoveel beter zijn geweest als ik hier geen last van had.
Anoniem> 2 jaar geleden -
Hey gasten ik heb dit ook ik zit momenteel in het 3de middelbaar
en ik val zeker op vrouwen maar al twee weken lang moet ik de hele tijd piekeren of ik wel of niet op de mannen val. Deze gedachte stopt ook niet. Op een gegeven moment keek ik nr mn handen en dacht bij mezelf mss heb ik er altijd vrouwerig bijgelopen.anoniem24-04-2024 -
Hee Michel, Simon hier.
Ik ben hier bekend mee. Het niet aan durven kijken van mannen (ik wilde ook niet meer douchen in de sportschool) en het vermoeden dat anderen er eventueel achter zouden komen had ik ook. Ik ben uiteindelijk zelfs nog een stapje verder gegaan en heb gayporn aangeslingerd om te kijken of dat het kon bevestigen (er zijn ook mannen die uiteindelijk besluiten om met een vent het bed in te duiken als laatste hoop op een antwoord). Het is een eindeloze zoektocht die zelfs met het laatstgenoemde radicale plan niet tot een antwoord leidt.
Er is maar op één manier om de angst te laten stoppen, en dat is de dag waarop jij besluit dat het antwoord je geen zak meer kan schelen. Bij mij veranderde alles na een jaar aan ellende toen ik de handoek in de ring gooide. Ik zei als het ware, Ik weet het ook niet meer, misschien ben ik gay, misschien niet, en als ik het ben, So be it, prima, don't care. It is like it is.
Wanneer het idee van Homo zijn niet meer eng is voor jou, dan gaat de angst liggen. Zolang jij het eng blijft vinden, zal jij je blijven verzetten tegen HOCD gedachten en dus angst ervaren.
Long story short:
ACCEPTEER DATGENE WAAR JE BANG VOOR BENT.
Dit wil niet zeggen dat je accepteerd dat je vanaf nu Homo bent, dat is niet wat ik bedoel. Het gaat er puur om dat de angst buiten spel is. Wanneer die gaat liggen, zal je brein je niet meer hoeven bezighouden met het zoeken naar het antwoord.
Ik weet niet hoever je bent in het proces, maar ik hoop dat je hier nog wat aan hebt. Het is een naar iets (een van de duistere periodes ook uit mijn eigen leven) en ik hoop dat je mijn antwoord ter harte neemt.
Veel succes Michel!Simon15-05-2024 -
Hee Simon, Michel, en iedereen die dit leest,
Wat goed dat dit hier besproken wordt. Het kan echt een eenzaam proces zijn als je worstelt met deze specifieke vorm van OCD, en ik herken veel in wat hier gedeeld wordt.
Ik wil graag mijn ervaring delen, omdat ik weet hoe verwarrend en uitputtend het kan zijn om in die eindeloze cyclus van angst en twijfel te zitten. Bij mij duurde het meer dan tien jaar voordat ik doorhad dat dit niet iets is dat vanzelf overgaat. De strategie om gedachten te accepteren met de hoop dat ze uiteindelijk wegblijven, kan tijdelijk werken, maar vaak komt de angst in een andere vorm gewoon weer terug.
Wat mij echt hielp, was eindelijk begrijpen dat het een vorm van OCD is. Alleen al een diagnose krijgen voelde als een enorme opluchting, omdat het me liet inzien dat ik niet "gek" was en dat er een naam en behandeling voor is. Het gaf me de houvast dat ik dit niet alleen hoef te doen.
Professionele hulp is cruciaal. Een goede therapeut kan je leren hoe je met deze gedachten omgaat, hoe je de drang tot checken en analyseren kunt loslaten, en hoe je uiteindelijk niet meer bang hoeft te zijn voor je eigen hoofd. Het heeft mij zoveel rust gebracht om te weten dat er een weg uit is en dat ik er niet alleen in sta.
Wat Simon zegt over acceptatie klopt helemaal: het gaat niet om accepteren dat je ergens van overtuigd bent, maar om accepteren dat de angst er mag zijn zonder je erdoor te laten leiden. Dat proces kun je leren, en het is vaak een stuk makkelijker met de juiste begeleiding.
Voor iedereen die dit leest en twijfelt: het is echt belangrijk om hulp te zoeken. Je hoeft dit niet alleen te doen, en hoe eerder je begint, hoe eerder je die rust in je hoofd kunt terugvinden.
Je verhaal delen zoals jullie hier doen, helpt ook anderen om zich minder alleen te voelen. Dank jullie wel daarvoor, en ik hoop dat iedereen die dit leest de moed vindt om stappen te zetten richting hulp.
Sterkte allemaal!JAR02-01-2025 - Alle reacties weergeven...
-
Mijn Naam is Es,
Heel herkenbaar dit, heb een vriendin en 2 kinderen en de eindeloze gedachten dat ik op mannen zou vallen maakt me onzeker en angstig. Ik herken het ook dat je mannen niet meer aan durft te kijken uit angst.... ik val echt op vrouwen. Merk dat ik na e en flinke periode met stress echt veel meer last heb van deze dwanggedachten. iemand nog meer tips?Es08-01-2025
-
-
Wie is te vertrouwen? Pure OCS (Verhaal 17)
Ik heb eigenlijk al vanaf in elk geval mijn puberteit op en af last van OCS klachten. Rond mijn 15de jaar uitte zich dit vooral in het controleren van verschillende dingen en rond mijn adolescentie had ik hier aanzienlijk minder last van maar nam de hypochrondrie en paniek de overhand. Toen ik rond mijn 25ste een burn-out kreeg, ervaarde ik voor het eerst Pure OCS (ofwel OCS minus de fysieke handelingen). Bij pure OCD ervaart men vooral extreme intrusieve gedachten die bij mij gingen over voornamelijk zelfdoding. Met her en der een aparte gedachte tussen door, die over seksualiteit ging, de controle over me zelf verliezen, gek worden ectra. Na een aantal jaar in therapie te zijn geweest, keerde er weer wat meer rust terug. Onze dochter kwam en het eerste jaar merkte ik veel stress bij mezelf maar op de enkele intrusieve gedachte, kon ik het goed handelen.
Toch is er iets ingeslopen en nu onze zoon geboren is, kamp ik weer met behoorlijke klachten. De gedachten zijn nu vooral gericht op pedofilie, maar waar ik een paar jaar geleden even bang was zelf pedofiel te zijn, werd deze angst al gauw overgenomen door de angst dat ik pedofielen niet zou herkennen en daarmee dus het 'in hokjes' plaatsen van met name mannen. Obsessief na denken over wat maakt iemand pedofiel en hoe zie je dit, kun je het voor zijn? Is mijn kind misbruikt? En tot slot, het naarste: Is mijn man misschien pedofiel? Het vervelende is, is dat mijn OCD weer een weg heeft gevonden om mij in beslag te nemen, aangezien ik niet meer gevoelig ben controledwang en eigenlijk niet meer geraakt wordt door gedachten over mijn eigen handelen. Het lijkt wel alsof het daarmee zijn weg naar het enige overgebleven heeft gevonden, namelijk het gedrag van anderen, waar ik geen controle over kan hebben uberhaupt. Het komt nu neer op puur vertrouwen in de ander en daar zit wellicht ook de kern van mijn probleem, wie is te vertrouwen? en hoe goed ken je iemand nu eigenlijk? Ik ben benieuwd of iemand iets in mijn verhaal herkend.Anoniem> 2 jaar geleden-
Ik herken heel veel in jou verhaal.
Irene> 2 jaar geleden -
Ik herken veel.
J> 2 jaar geleden -
Ik herken heel veel in jouw verhaal, dat geeft mijzelf ook meer rust. Vind het namelijk heel eng die gedachten soms :-(
Marina> 2 jaar geleden -
Ik herken het helemaal. Ik denk dat mijn leven een leugen is en dat ik altijd maar gedaan heb alsof en dat ik daarom nu burnout en depressief ben. Ik meot uit mijn leven stappen want ik ben niets waard en beduvel de boel. De hele dag en nacht gaan mijn slechte gedachten door en ik ben continu gestresst al 2,5 jaar na een intensieve verbouwing in het buitenland waarin ik ben bedrogen.
verdriet> 2 jaar geleden -
Ik heb op dit moment hardnekkige suicidale gedachten! Hoe ben jij daarvan af gekomen?
Saskia> 2 jaar geleden -
Hey Saskia , ik was op deze site aan het lezen over dwanggedachtes omdat ik hier zelf ook elke dag met kamp en toen kwam ik jou reactie tegen.
Wat heftig en verschrikkelijk dat je je zo moet voelen. Heb je iemand om Erover te praten? Waar je je gevoel mee kunt delen en die je kunt contacteren wanneer je gedachtes het ergste zijn? Je kunt altijd 113 bellen natuurlijk maar fijnste is als je iemand in je omgeving hebt die je kunt vertrouwen. Ik denk dat belangrijk is dag je helpt zoekt als je deze niet al krijgt .V> 2 jaar geleden -
Hallo verdriet,
Als je heel vaak bedrogen belogen of gekwetst wordt ga je geloven dat niemand meer te vertrouwen is en dat je jezelf niet meer kunt vertrouwen. Er ontstaat een groot schuldgevoel en ook het idee dat het leven een leugen is kan hierbij ontstaan.
Ik vertrouw mezelf ook niet meer door domme fouten die ik heb gemaakt en dingen die ik me heb laten aan doen. Heb jaren relaties gehad waarin ik werd misbruikt, mishandeld en gekleineerd werd. Elke dag moet ik met schuldgevoel leven en het wantrouwen in mezelf en de ander. Toch geloof ik dat er ook goede mensen zijn op deze aarde en dat ik mezelf stapje voor stapje weer kan leren vertrouwen. En ook probeer ik me voor te houden dat er altijd dingen in het leven zijn om voor te vechtenV> 2 jaar geleden -
Hallo allemaal,
Ik ben 26 jaar oud en heb 3 jaar geleden ineens een extreme angst gekregen om pedofiel te zijn. In mijn gedachten het ergste wat mij kon gebeuren in mijn leven. Ik werk namelijk in de zorg en wil vanaf vroeg al heel graag moeder worden in de toekomst. Een vriendin van mij was op dat moment ook zwanger. De gedachte leken zo echt en ik had hierdoor suïcidale gedachten. Als dit de waarheid is, wil ik niet leven! Ik controleerde in mijn hoofd de hele tijd de redenen waarom het wel of niet waar was. Na het controleren ervaarde ik soms even kort rust maar al snel nam de angst mij weer helemaal in beslag. Dan wilde ik weer zekerheid zoeken en bewijzen dat het wel of niet zo was. Ik ging op internet lezen en was er obsessief mee bezig. Dit was een vicieuze cirkel. Met niemand durfde ik erover te praten want ik was bang dat zij mij niet meer wilde zien of nooit meer zouden vertrouwen. Dat zou ik namelijk ook niet doen als een vriend of vriendin echt pedofiel zou zijn.
Ik kwam al redelijk snel in therapie. Wat mij veel geholpen heeft. Het was zwaar maar ik wilde er alles aan doen om mij beter te voelen. Met dit idee kon ik echt niet leven. Exposure therapie heeft mij heel goed geholpen. Naar de angst toe gaan. Het hardop uitspreken van de volgende zinnen: "Ik ben pedofiel" "ik heb seksuele gevoelens voor kinderen" "als ik borstvoeding geef krijg ik seksuele gevoelens".
Dit verergerde de angst eerst heel erg. In het begin durfde ik het niet eens hardop uit te spreken. Samen met mijn therapeut heb ik het op papier geschreven. Dit riep al angst op want als iemand anders het zou lezen wat zouden ze dan wel niet over mij denken. Mensen zullen mij hierom haten. Ik verdien het niet om te leven als het zo is. Kortom veel angst.
Het moeten lezen van deze zinnen vond ik al verschrikkelijk. Hierna moest ik het 3 minuten achter elkaar hardop herhalen. En zo iedere keer een stapje verder naar de angst toe. Mijn therapeut stelde voor dat ik thuis hetzelfde ging oefenen. Ik kreeg meteen gedachten over wat als mensen mij zouden horen. Dat ging ik echt niet doen! Want als mijn huisgenoten mij zouden horen dan...?!
We hebben toen samen een opname gemaakt met mijn telefoon gemaakt waarin ik het zeg, dit moest ik telkens luisteren zodat ik thuis kon oefenen met exposure. Het liefst zo vaak mogelijk en vooral op de momenten waarop in geloofde dat de angst werkelijkheid was.
Allemaal verschrikkelijk om te doen! Ik wilde het ook liever vermijden en dus niet luisteren naar de opname omdat ik wist dat die akelige angst gevoelens dan weer erger zouden worden. Maar gek genoeg hielp het mij echt! De angst werd telkens eerst erger maar daarna nam het af.
Na een tijdje ervaarde ik 'oh het is maar een angst'. Ik moest zelfs meer naar het einde van de therapie een beetje lachen om de angst. Wat heb ik mezelf nu weer in mijn hoofd gehaald... Kom op zeg pedofiel dat ben ik echt niet.
Ik kon het loslaten. En ik heb mezelf en mijn leven terug. Ik vertrouw op mezelf. En ik ben helemaal klachtenvrij van deze angst.
Mijn therapeut begeleidde mij hierin heel fijn. Zij gaf mij vanaf het begin het vertrouwen dat zij niet geloofde dat het waar was. Zij vond mij niet raar of een gevaar voor de maatschappij, zij vertrouwde mij. Ze zag het echt als een angst. Dat gaf mij zo'n fijn gevoel. Zij had ook vaker vrouwen geholpen met een soortgelijke angst. Zelfs een vrouw die oma was geworden en toen pas deze angst ontwikkelde.
Ik hoop dat er iemand hiermee geholpen is.
Ga naar je angst toe. Zoek hulp. Je bent niet alleen hierin en je bent niet gek.
Vaak zijn ons angsten de ergste dingen die ons zouden kunnen overkomen. Hierom onstaat er angst voor het idee dat het werkelijkheid kan zijn.
Veel sterkte en kracht toegewenst voor een ieder die hiermee te maken heeft.
Ik zou het fijn vinden om in contact te komen met mensen die te maken hebben met mentale OCD klachten om tips en verhalen uit te wisselen.Marianne30-06-2023 - Alle reacties weergeven...
-
Amai, dat kon mijn verhaal zijn. Fijn om te lezen dat er meer mensen zijn met deze angst. Ik ben een oma van 64😊. Dank je wel om je verhaal te delen!
Anoniem27-12-2024
-
-
Fantasie of werkelijkheid (tips nodig!) (Verhaal 142)
Hallo allemaal,
Ik heb super veel last van dwanggedachten dat ik verschrikkelijke dingen gedaan heb. Het probleem is dat ik ook echt herinneringen met details heb, waardoor het ook gewoon echt is. Als ik anderen het verhaal vertel, zeggen ze tegen mij dat het fantasie is. Maar zij waren er niet eens bij! Voor mij voelt dit totaal niet zo. Ik zit nu heel erg in dubio; word ik echt gek gemaakt of heb ik het wel gewoon gedaan en zit ik eerder met schuld/spijtgevoelens en moet ik dit ergens bekendmaken en heb ik recht op straf.
Hoe doen jullie dat?
Hoe kan je weten wat je in het verleden wel of niet hebt gedaan.
Hoe weet je of iets fantasie of werkelijkheid is?
Ik hoop er echt mensen willen reageren, want ik heb echt tips nodig. Het vreet me helemaal op.Frits12-12-2024 -
twijfel minderjarige porno heb gekeken in het verleden (Verhaal 141)
Ik heb al vanaf kinds af aan last van dwa eengtwijfels of ik in het verleden iets verschrikkelijks heb gedaan. De laatste 4 jaar gaat het over porno sites. Ik had
toen een zoekterm gebruikt wat men een minderjarig mee kan bedoelen terwijl ik dat niet mee bedoelde. Maar 4 jaar geleden kwam er opeens de twijfel of ik hiermee onbewust minderjarige had bekeken en nog steeds zit ik er mee. Het laat mij niet los, ik moet zeker weten of ik met deze zoekterm geen minderjarige had bekeken. Bij de dwanghandeling moet ik gaan zoeken op pornosite of ik met deze zoekterm een minderjarige zie en als ik een duidelijke meerderjarige zie ben ik even gerust maar helaas zitten er op pornosite ook twijfelgevallen en dan raak ik helemaal in paniek. Later ging ik ook denken van "O mischien heb ik ook deze zoekterm ook gebruikt en dat moest ik dan ook checken. Soms ga ik ook twijfelen aan mij of ik mischien wel bewust daar naar gezocht, terwijl ik ergens weet dat ik me dat niet kan voorstellen maar toch de twijfels. Ik zou het verschrikkelijk vinden als het waar is.Mark02-12-2024 -
Intrusies (Verhaal 138)
Lieve mensen,
Sinds mijn 20ste loop ik op aan af met intrusies rond ik ben nu 29, telkens dezelfde dingen die niet kloppen.. geweldadig, seksueel of heel erg ongepast.. ik zeg al jaren dat dit niet is wie ik ben, ik ben nu ook begonnen aan medicatie maar ik zie gewoon even niet in hoe het beter word.. iemand tips?Anoniempje22-09-2024-
Hoi,
Heb je al eens contact gehad met Sam psycholoog?Lies02-11-2024 - Alle reacties weergeven...
-
Hi,
Ik heb bij de psycholoog verschillende dingen geleerd waardoor de intrusies niet meer mijn leven gingen beheersen. Met cognitieve gedragstherapie.
Ik raad je dus aan in contact te komen met een psycholoog. Het gaat je echt heel erg helpen.Lisa22-11-2024
-
-
- Alle reacties weergeven...
-
Hallo ga eens na waarom je gokken doet?.is het voor de winst?is het voor de aflijding. Maar voor welke reden dan ook .het het vallen en op staan. Probeer keer op keer je gok drang uit je hoofd te Zetten en wat anders te gaan doen. zorg ook je niet 123 aan je geld kan .leg het ergens neer waar je er niet aan kan.als laatste kan je een verbod aanvragen. Zie hier voor Google .mvg anoniem
Anoniem13-11-2024
-
Een wirwar wat je tot waanzin brengt (Verhaal 140)
Hallo allemaal. Waar moet ik mijn verhaal beginnen? Het begon met een extreeme uitputting vermoehijd. Niet meer kunnen functioneren recht op in slaap vallen. Geen concentratie meer. Tot geen auto meer kunnen rijden door deze dagelijkse uitputting.
Ook afspraken afzeggen geen mensen meer om me heen kunnen verdragen en gewoon weg in een depressie beland daar de extreeme vermoehijd. Hier kompt nog bij ik me zelf een piekerstoornis heb ontwikkeld blijkbaar. Ik kan niet aangeven waar ik over pieker maar het is een wirwar in mijn hoofd. Tot ik er kompleet gek van wordt. Het is of je luistert naar je gemaal in je hoofd. En het verschil nog niet meer weet tussen stemmen en of dwangmatig aanstaan piekeren. Ik heb er geen woorden voor en kan het ook niet hier zo uitleggen. De hele dag bezig met je zelf in je hoofd. Wie heeft de zelvende ervaring. Ik ben mijn leven echt zat hier door. Zie het ook niet meer zitten op deze manier. Heb nu escitaloprám ook deze werkt niet. Wie begrijp dit verhaal en maakt het zelvende mee .ook vernamelijk .de zware vermoehijd die je gewoon kompleet ontregeld. Mvg anoniemAnoniem12-11-2024 -
Hoesten door stress (Verhaal 139)
Ik ervaar nu al een jaar of 3 stresshoesten.. het is heel gek hoe ik dit heb opgelopen.. ik werk in de kinderopvang en ben daardoor vaak ziek. Nu was er 3 jaar geleden een moment dat ik erg moest hoesten en mijn vriend kon daardoor niet slapen.
Toen ben ik op de bank gaan slapen en vanaf dat moment gaat het op en af zo gaat het maanden goed maar op het moment dat ik weer heel veel stress ervaar begin ik te stresshoesten ik krijg het niet onder controle allemaal doordat ik bang ben dat ik ga hoesten en zo graag in mijn eigen bed wil slapen naast mijn vriend.
Ik weet niet zo goed wat te doen.. ik heb ook bij een psycholoog gelopen.T10-11-2024 -
dwanggedachtes vooral in mijn relatie (Verhaal 16)
Mijn dwanggedachten komen vooral terug in mijn relatie. Ik ben continu 24/7 bezig met vragen als ‘voel ik wel genoeg’, ‘vind ik hem aantrekkelijk genoeg ‘ , ‘past hij wel bij mij’ en ga zo maar door. Het fijne is dat ik weet dat het R-OCD is en ik daardoor weer dat de gedachten niet echt zijn. Ik pas EFT toe om rustig te worden en gedachten om te buigen. Herkent iemand dit? En wie heeft er tips?
Willemien> 2 jaar geleden-
Ik herken dit maar niet uit eigen standpunt. Mijn partner heeft hetzelfde probleem en probeerde al meermaals de relatie te beëindigen maar als ik dan vraag waarom komt hij steeds tot de constatering dat hij niet echt weg wil.
Eva> 2 jaar geleden -
Ik herken dit maar niet uit eigen standpunt. Mijn partner heeft hetzelfde probleem en probeerde al meermaals de relatie te beëindigen maar als ik dan vraag waarom komt hij steeds tot de constatering dat hij niet echt weg wil.
Eva> 2 jaar geleden -
Wat is EFT voor behandeling ? En helpt het jou
Hanna> 2 jaar geleden -
Nee misschien durft hij de knoop niet door te hakken,ben bang dat hij misschien niet alleen durft te zijn.
Het zou kunnen dat ocd hier weinig mee te maken heeft.Anoniem> 2 jaar geleden -
Hi Willemien,
Ik ben opgelucht te lezen dat ik niet de enige ben die dit heeft. Ik voelde me zo alleen. Hoe gaat het inmiddels met je?Anoniem05-04-2023 -
Hoi Willemien. Wat herkenbaar. Toen ik klein was vertelde mijn moeder mij altijd dat ze nooit van mijn vader had gehouden. Ik moest nooit dezelfde fout maken en zorgen dat ik de juiste vrouw zou trouwen. Ik weet niet of het hiermee te maken heeft, maar als ik verkering had, ging dit steeds stuk. Ik controleerde altijd mijn gevoel, waardoor het een obsessie werd. Op gegeven moment werd het dan door de druk om te moeten voelen, steeds minder en kwam er paniek en verwerping. Ik ben nu gettouwd met een lieve vrouw, maar er heerst een diepe angst in mij dat ik moet twijfelen en controleren. Tot benauwdheid en paniek de relatie weer op dreigt te blazen. Zou jouw stoornis hier mee te maken hebben? Groeten van Bart
Bart14-07-2023 -
Kan ik Miss eens contact kunnen krijgen met je?
Anoniem01-08-2024 - Alle reacties weergeven...
-
Ik heb ook relatie OCD. En ben ook bang dat ik bijvoorbeeld gevoelens voor anderen krijg. Ik ben hier continu mee bezig en soms belemmerd het me heel erg.
Anoniem10-11-2024
-
-
Dwanggedachten seksualiteit / ben ik gek? (Verhaal 133)
Hallo,
Ik heb al jaren last van dwanggedachten over seksualiteit en ben bang ik gekke dingen doe! Het begon al jaren geleden. Ik maakte me druk dat ik weleens mijn ouders seks hoorde hebben. Ik dacht ik hoor dat toch niet te weten... Nu weet ik dat ik niet de enige ben. Toen was ik bang ik gekke dingen deed. Vind ik hun seksleven interessant? Masturneer ik zelf terwijl ik het hoor en is dat raar? Allemaal bang om iets geks te doen. Ik vertelde mijn ouders ik last had van deze gedachten. Daarna was ik bang door dit te zeggen ik invloed had op hun seksleven. Ik wilde niet ze mij beschermen. Toen draafde ik door en begon ik last te krijgen. Ik ben bang ik soms dingen zei om ze blij of chagrijnig te maken zodat ze wel of geen seks hebben. Dat ik daarom bijvoorbeeld express iets vervelends doe zovan ah dan hebben ze geen seks. Of dat ik dan in de avond afwacht hey zou ik er invloed op hebben en zouden ze nu wel of geen seks hebben. Ik word er zo in meegenomen. Nu denk ik ik wil er niet mee bezig zijn en vindt het allemaal heel raar. Wat als ik die dingen wel deed en er invloed op wilde hebben? Wat als ik echt in de avond af wachtte. Ik vind mezelf dan gek, waarom was ik daarmee bezig. En moet ik dat zeggen. Ik kan gewoon niet meer door met mijn leven omdat dit mij zo belemmert. Ben ik echt zo'n creep??? Ik heb gewoon iets nodig dat als dit klopt ik gerustgesteld kan worden. Is het echt zo erg....
Weet je wat mij ook gerust zou stellen als ik voorbeelden zou horen wat kinderen of pubers weleens gedaan hebben of geïnteresseerd waren met betrekking tot seksleven van de ouders ofzo.
Ik hoop echt iemand me kan helpen want ik verdien het niet om mezelf zo naar beneden te praten....
Ik heb niks aan het is onzin of het zit in je hoofd. Nee war als je ecjt er zo mee bezig was of invloed wilde hebben of afwachtte bla bla. Ben ik nu dan GEK?
Anoniem04-08-2024- Alle reacties weergeven...
-
Hoi,
Dit soort gedachtes zijn vervelend en hoe minder je ermee bezig wilt zijn hoe erger het wordt.
Maar je kunt hier niks aan doen en je bent ook niet raar omdat je die gedachtes hebt.
Cognitieve gedragstherapie heeft mij goed geholpen.Lies03-11-2024
-
Dwanggedachten pedofilie (Verhaal 132)
Hi,
Vorig jaar in december helaas na een hele stressvolle periode een burnout gekregen en daar dwanggedachten aan overgehouden over pedofilie.
Nadat ik ongeveer 3 weken thuis zat begon het.
In mijn schoonfamilie is ooit iemand vals beschuldigd en dat is zo blijven hangen dat ik bang werd en dacht wat als mij dat zou overkomen en dat ging naar misschien is het wel zo.
Ben vader van 2 kinderen en heb een super lieve vrouw maar de gedachten maken me langzamerhand wel gek, het vreet al mijn energie op, het zorgt voor heel veel twijfel aan mezelf en ik voel me schuldig naar mijn eigen kinderen toe.
Na aanraden van de huisarts heb ik een cursus mindfulness gedaan maar zonder resultaat helaas.
Heeft iemand iets soortgelijks of tips dan hoor ik het graag!Anoniem08-07-2024-
Hoi!
Heel herkenbaar dit. Ik maakte me ook altijd druk ik een pedofiel zou zijn. Ik kreeg ineens weleens gekke gevoelens bij kinderen of een soort opgewonden gevoel. Ik dacht echt huh wat is dit. Ik maakte me helemaal druk. Doordat ik erop ging letten kreeg ik dst gevoel elke keer. Ik heb het ook besproken met een psycholoog. Het zijn vaak een soort intrusies (zoek maar eens op wat dat zijn). Het heeft mij veel tijd gekost om vertrouwen te krijgen in mezelf. Nu ik een tijdje verlost ben van deze gedachten weet ik ook dat ik niet zo ben en dat het allemaal tussen de oren zit. Je hoofd kan je soms zo gek maken en dat is echt super vervelend!!!Anoniem04-08-2024 - Alle reacties weergeven...
-
Hoi,
Ik heb ook allemaal vervelende intrusies gehad. En het maakt je gewoon gek. Cognitieve gedragstherapie heeft mij heel erg geholpenLies03-11-2024
-
-
Constant nadenken of ik iets wel of niet heb gedaan (Verhaal 137)
Hallo allemaal,
Ik heb zelf ook mega last van dwang.
Er zit al weken iets in mijn hoofd.
Dat ik bang ben ik iets heb gedaan.
Ik vind het lastig nog te typen wat dat dan precies is.
Ik ben constant aan het analyseren of dit klopt.
Heb ik dit nou wel of niet gedaan?
Waarom heb ik dan wel een soort herinneringen?
Zijn die gewoon nep omdat mijn hoofd mij gek wil maken?
Ik wil gewoon een antwoord hebben zodat ik mij niet meer druk hoef te maken.
Het lastige is dat ik het aan niemand kan vragen, omdat het iets zou zijn dat ik stiekem heb gedaan (alleen zonder iemand erbij)).
Heeft iemand tips hoe ik hier zelf uit kan komen?
Ik hoop het echt heel erg.
Groetjes MienMien18-09-2024-
Hallo Mien,
Misschien kan je (als je iets gedaan hebt) het ergens opschrijven of foto's maken als herinneringen. Je kan ook e.v.t een boekje bijhouden en daarin schijven of je het wel gedaan hebt.
Als je opgeschreven hebt wat je gedaan hebt weetje zeker dat je het daadwerkelijk gedaan hebt en dat het niet iets in je hoofd is.Nicole29-09-2024 - Alle reacties weergeven...
-
Hoi Mien,
Wat je schrijft is erg herkenbaar voor mij. Ik weet niet of het dezelfde gedachten zijn maar ik kreeg weleens een gedachte van: misschien heb ik ooit wel eens iets heel ergs gedaan en weet ik het niet meer…Lisa02-11-2024
-
-
Ouder van inwonend volwassen kind met extreme ocs.... (Verhaal 135)
Hey,
Ik kom op deze site terecht, omdat ik echt hopeloos en super depressief wordt van mijn -inwonende- meerderjarige zoon die een heel extreme vorm van ocs heeft. Alle medicatie en therapieën ten spijt, niets helpt...
Ik wordt er zo moedeloos van. Mijn levenslust is totaal verdwenen.
Perspectief zero.
Wie herkent zich hierin ?
Liefs,
IrisIris19-08-2024- Alle reacties weergeven...
-
Hoi ik herken het heel erg
Ik weet ook niet hoe ik als ouder ermee om moet gaanCharkme04-10-2024
-
IBA / I-CBT therapie? (Verhaal 118)
IBA / I-CBT therapie
Kent iemand een zelfstandig therapeut die IBA / I-CBT therapie aanbiedt?
Al jaren heb ik op verschillende thema’s OCD klachten. Ik heb exposure en responsoreventie therapie gevolgd en wil nu graag IBA / I-CBT therapie volgen. Bij 2 grote instellingen kom ik niet in aanmerking, omdat ik niet in hun regio woon. Ik zou dan eerst in mijn eigen regio (exposure en responspreventie) therapie moeten volgen, en dan een verwijzing moeten krijgen naar de instellingen. Dit zie ik niet zitten, omdat ik dan wellicht 2 keer op een wachtlijst moet, therapie moet volgen die ik al gehad heb en omdat ik me juist zo gemotiveerd voel voor IBA / I-CBT therapie.M23-12-2023-
Bij POA psycholoog op afstand
H17-03-2024 -
Ik heb ook goede ervaring met psycholoog op afstand!
L30-04-2024 - Alle reacties weergeven...
-
Al hulp gevonden ?
-Altrecht Academisch Angstcentrum Utrecht.
-Centrum Integrale Psychiatrie (CIP) Groningen.
-Expertisecentrum Dwang, Angst en Tics (DAT) Amsterdam.
-Overwaal Expertisecentrum Angst, Dwang en PTSS Nijmegen.
-Polikliniek Angst en Dwang Amsterdam.
-PsyQ Programma Angststoornissen Haaglanden Den Haag.
-Topklinisch centrum voor angst, dwang, trauma Maastricht.
Dit zijn allemaal TOPGGZ afdelingen die IBA geven en TOPGGZ afdelingen mogen geen regiobeperking hebben, wél voorwaarden om in aanmerking te komen voor een behandeling. Je moet bijvoorbeeld een behandeling achter de rug hebben die onvoldoende resultaat biedt.
Wachtlijsten kunnen heel er lang zijn.
Zie ook topggz punt nl.Anoniem23-09-2024
-
-
Dwanggedachte (Verhaal 130)
Hallo.
Ik was op zoek naar lotgenoten en hier terecht gekomen. Ook ik heb dwanggedachten en word er stapel gek van.20x alles checken en het moet anders klopt t niet. Het kost me zoveel tijd ik kan t niet meer ben op
Van alles checken en tellen.
Soms ook niet als bv me kids in de buurt bzijn of ik.bezoek heb dan weer niet en dat lucht zo op even niks. Ook als ik.bv ergens anders slaap geen last van ja heel.soms even maar bij lange na niet zoveel als thuis. Ik.wil gewoon relaxen in me huis en me lekker voelen. Ik weet het allemaal niet meer. Ik lees vaak probeer t te negeren of iets maar dan nog doe ik het achteraf her is echt zo veel tijd en vooral vermoeiend ben kapot erna. Hoop echt dat we er allemaal ooit vanaf komen wanr dit is geen leven zoJust a girl13-05-2024- Alle reacties weergeven...
-
Hoi,
Ik heb hetzelfde probleem met controleren en tellen..
Heb het vooral met weggaan van huis en voordat ik naar bed ga. Het is inderdaad slopend ik probeer het daardoor ook steeds uit te stellen. Het kost veel moeite en zorgt ervoor dat je inderdaad gewoon op bent. Heb jij er hulp voor gezocht als ik vragen
mag? Ik zelf nog niet helaas.
GroetjesAnoniem14-09-2024
-
Iemand ervaring met Serlain (Verhaal 112)
Hallo,
Reeds meer dan 20 jaar last van OCS. Ik neem hiervoor 200 mg Serlain. De laatste tijd is het veel erger geworden.... Ik vraag me af of ik de Serlain nog mag verhogen (200 mg is eigenlijk de maximum dosis).
Heeft iemand ervaring met Serlain en de hoeveelheid ervan ?
Heel erg bedankt !
JessyJessy29-09-2023- Alle reacties weergeven...
-
Ja. En slik zelf 200 mg. Eerste 3 maanden werden de klachten bij mij erger en daarnaar een aantal jaar stukken minder last. Heb het idee nu dat het minder effectief is al zeggen ze dat dat niet kan
Mark18-08-2024
-
Ik heb constant dat ik overal foto's van moet maken (Verhaal 63)
Ik heb constant dat ik overal foto's van moet maken. Vooral van leuke, fijne, bijzondere momenten en vooral als ik het idee heb dat iets de laatste keer is of er de kans is dat ik iemand kwijtraak. Het is een soort gevoel dat ik het moment wil vastleggen en dat dat mij rust geeft. Maar ik heb dus ook heel vaak dat ik foto's niet heb gemaakt om een bepaalde reden, en dan voel ik mij ontzettend onrustig en heb ik hele grote spijt. Ik heb het idee dat ik het anders had moeten doen, het niet goed heb gedaan en dat moment kan ik nooit meer terugkrijgen. Ik heb het gevoel dat ik dan iets groots verpest heb, omdat ik die foto niet heb. Mijn psychotherapeut denkt dat het een manier is om te vluchten in mijn hoofd, zodat ik niet hoef te voelen dat een moment voorbij gaat, alles tijdelijk is. Ik blijf hierdoor erg hangen in het verleden. Ik heb nog nooit iemand gehoord die dit ook heeft in zo'n extreme mate en vroeg me af of mensen dit herkennen. Het begint bij mij namelijk zo vervelend te worden dat na elk leuk iets ik vast kan zitten in spijt van een foto die ik niet heb gemaakt.Roos> 2 jaar geleden-
Ik heb excact hetzelfde. Ik moet ook overal fotos van maken. En achteraf kan ik ze niet bekijken omdat ik bang ben voor mijn eigen reactie. Bang van ontevredenheid. Bang dat ik ergens een foto van moest hebben wat ik dan niet heb...
U kunt mij mailen als u wilt.
***************************
(Redactie: Om mogelijk misbruik van persoonsgegevens te voorkomen, verwijderen we telefoonnummers en mailadressen binnen enkele weken na plaatsing)Stephanie> 2 jaar geleden -
Hoi Roos,
Ik weet niet of je nog op deze site kijkt, want je ervaring die je gedeeld hebt is al van bijna 2 jaar geleden.
Maar ik herken met hierin voor 100%. Ik heb exact hetzelfde met foto's. Heb hier in het verleden cognitieve gedragstherapie voor gehad en medicatie. Deze medicatie heb ik meer dan 20 jaar geslikt en hiermee waren de scherpe randjes er vanaf en kon ik functioneren. Vanaf eind januari ben ik in overleg met mijn huisarts gaan afboeken en zit ik nu sinds 10 weken op 0. Maar de eerste gelegenheid/gebeurtenis, een feestje vanwege mijn 60e verjaardag heeft me weer voor mijn gevoel teruggebracht naar waar het begon. Heb bewust gekozen om zelf geen foto's te maken, heb iemand anders gevraagd dit te doen. Maar die heeft maar een paar foto's gemaakt. Ik mis mooie momenten en sommige personen staan er helemaal niet op. Dat heeft me zodanig overstuur gemaakt dat ik hier nu 3 weken later nog niet van hersteld ben. Spijt dat dit "niet goed is gegaan". Het fijne gevoel van het feestje is weg, dit neemt de overhand. Heb het gevoel aan het overleven te zijn. Ben moe, slaap slecht, blijf malen over de foto's die ik mis. Heb steken in mijn buik als ik op bed lig. Wordt 's morgens wakker met een naar, depressief gevoel en dan moet de dag nog beginnen.
Ben heel benieuwd hoe het nu met jou gaat. Of jij hier nu vanaf bent en welke therapie je hierbij geholpen hebt. Ik heb nu het gevoel dat al die 20 jaar medicatie niets heeft opgelost, de kwaal is er nog steeds en is in alle heftigheid teruggekomen.Eline28-07-2024 -
Bedankt voor de uitleg. Ik snap het nu beter,en heb begrip er voor.
Bij mij is het precies andersom, ik vraag me dan af ,bij een gezellig etentje een heerlijk moment, waarom er een vriendin bij is, die in mijn beleving (míjn beleving, dis niet de waarheid) het gezellige ,mooie moment "verstoort" .
Ik ben dan in het hier en nu aan het genieten,en absorbeer het gevoel, het samen zijn, de verving, de gezelligheid. Maar niet een gevoel van gemis, als ik het niet vastlegt, dan mis ik juist het gevoel.
Maar dankzij de reacties, snap ik haar nu beter, ze heeft het net andersom, dis blijkbaar hetzelfde gevoel, aan de andere kant van dezelfde medaille. Bedankt, en ik laat het los, als ze dit zo voelt ,is het haar goed recht, en focus ik me op mezelf.Hilde13-08-2024 - Alle reacties weergeven...
-
Hi Eline,
Herkenbaar verhaal en snap je gevoel. Dank voor het delen. Ik dacht dat ik de enige was met dit gevoel.Nikki17-08-2024
-
-
Controle of alles goed gemonteerd is in huis! (Verhaal 116)
Controle of alles goed gemonteerd is in huis!
In 2019 heb ik voor het eerst met dwang te maken gekregen. Extreme focus op mijn tinnitus die plots ontstond en als gevolg daarvan focus op lichaamseigen functies zoals knipperen en slikken. Ik dacht gek te worden en was vooral bang niet meer los te kunnen komen van deze normaal onbewuste processen. Ik heb therapie gehad, maar vooral gericht op ACT en aangezien ik een soort burn-out had, in 5 maanden tijd thuis rustig hersteld. Al snel ging het beter en was de OCD nauwelijks meer aanwezig. Ik gaf het geen aandacht en liet het zijn, dat hielp enorm.
Nu 4,5 jaar later weer een enorm stressvolle periode gehad. De rust keert wat terug en plots weer last van dwang gekregen. In een totaal andere vorm nu. We zijn verhuisd naar een oude woning en ik ben alles aan het controleren. En als ik iets ontdek dat niet perfect gemonteerd zit dan moet ik daar vaak aan zitten ter controle. Het kan verf zijn dat ik weg moet krabben als het afbrokkelt, een kraan die loszit die ik verder lostrek, plinten die loszitten die ik niet los kan laten of lichtschakelaars die bewegen waar ik voortdurend aan duw of trek (en ga zo maar door…). Het geeft soms even verlichting maar komt zeker zo hard terug de dag erna. En als ik het forceer en kapotmaak dan voel ik me nog slechter dan wanneer ik de dwanggedachte en onrust laat zijn. Deze dwang voelt lastiger dan mijn vorige maar dat kan ook zijn omdat het nieuw is. Ik ben niet heel de dag met dwanghandelingen bezig maar ik denk er wel heel regelmatig aan en dat is uitputtend.
Ik ben benieuwd of mensen deze dwang herkennen en wat ze mij adviseren...
Ik ben direct naar de huisarts gegaan en bij een psycholoog gestart omdat ik voelde dat ik keihard de verkeerde kant op ging. We gaan CGT en ERP doen + ACT. Blijkbaar kan ik te veel onrust niet verdragen en gaan we ook proberen mij anders met periodes van stress en spanning om te laten gaan. Kan alleen maar helpen in de toekomst.
Ik heb ergens vertrouwen dat ik er weer uit moet komen. De hyperfocus op slikken is ook weer terug maar die zakt ook heel snel weer weg. Daar schrik ik niet meer van en laat ik voor wat het is.
Graag lees ik jullie reacties op mijn verhaal. Tips zijn altijd welkom 😀Brabander05-12-2023- Alle reacties weergeven...
-
Hoi, ik kan me helemaal vinden in je verhaal. ik heb ook sinds 2010 deze vorm van dwang. controleer kitnaden, plinten, voegen etc. als er iets niet 100 procent is blijf ik eraan zitten totdat het verder kapot is en dan probeer ik het te maken omdat ik in paniek schiet maar dan wort het alleen maar lellijker
Chantal25-07-2024
-
Dwanggedachtes voortanden. (Verhaal 131)
Beste,
Ik heb laatste 2/3 erge obsessie met mijn tanden. Steeds als ik iets ‘harders’ gegeten heb krijg ik de gedachten dat er iets van me voortand is afgebroken. Ook loop ik heletijd te voelen en fotos te maken hiervan om hierop een antwoord te krijgen. Ik word er erg gek van en ben er veel mee bezig.Anoniem06-06-2024 -
Extreme angst gekregen om pedofiel te zijn (Verhaal 106)
Ik ben een vrouw van 26 jaar oud en heb 3 jaar geleden ineens een extreme angst gekregen om pedofiel te zijn. In mijn gedachten het ergste wat mij kon gebeuren in mijn leven. Ik werk namelijk in de zorg en wil vanaf vroeg al heel graag moeder worden in de toekomst. Een vriendin van mij was op dat moment ook zwanger. De gedachte leken zo echt en ik had hierdoor suïcidale gedachten. Als dit de waarheid is, wil ik niet leven! Ik controleerde in mijn hoofd de hele tijd de redenen waarom het wel of niet waar was. Na het controleren ervaarde ik soms even kort rust maar al snel nam de angst mij weer helemaal in beslag. Dan wilde ik weer zekerheid zoeken en bewijzen dat het wel of niet zo was. Ik ging op internet lezen en was er obsessief mee bezig. Dit was een vicieuze cirkel. Met niemand durfde ik erover te praten want ik was bang dat zij mij niet meer wilde zien of nooit meer zouden vertrouwen. Dat zou ik namelijk ook niet doen als een vriend of vriendin echt pedofiel zou zijn.
Ik kwam al redelijk snel in therapie. Wat mij veel geholpen heeft. Het was zwaar maar ik wilde er alles aan doen om mij beter te voelen. Met dit idee kon ik echt niet leven. Exposure therapie heeft mij heel goed geholpen. Naar de angst toe gaan. Het hardop uitspreken van de volgende zinnen: "Ik ben pedofiel" "ik heb seksuele gevoelens voor kinderen" "als ik borstvoeding geef krijg ik seksuele gevoelens".
Dit verergerde de angst eerst heel erg. In het begin durfde ik het niet eens hardop uit te spreken. Samen met mijn therapeut heb ik het op papier geschreven. Dit riep al angst op want als iemand anders het zou lezen wat zouden ze dan wel niet over mij denken. Mensen zullen mij hierom haten. Ik verdien het niet om te leven als het zo is. Kortom veel angst.
Het moeten lezen van deze zinnen vond ik al verschrikkelijk. Hierna moest ik het 3 minuten achter elkaar hardop herhalen. En zo iedere keer een stapje verder naar de angst toe. Mijn therapeut stelde voor dat ik thuis hetzelfde ging oefenen. Ik kreeg meteen gedachten over wat als mensen mij zouden horen. Dat ging ik echt niet doen! Want als mijn huisgenoten mij zouden horen dan...?!
We hebben toen samen een opname gemaakt met mijn telefoon gemaakt waarin ik het zeg, dit moest ik telkens luisteren zodat ik thuis kon oefenen met exposure. Het liefst zo vaak mogelijk en vooral op de momenten waarop in geloofde dat de angst werkelijkheid was.
Allemaal verschrikkelijk om te doen! Ik wilde het ook liever vermijden en dus niet luisteren naar de opname omdat ik wist dat die akelige angst gevoelens dan weer erger zouden worden. Maar gek genoeg hielp het mij echt! De angst werd telkens eerst erger maar daarna nam het af.
Na een tijdje ervaarde ik 'oh het is maar een angst'. Ik moest zelfs meer naar het einde van de therapie een beetje lachen om de angst. Wat heb ik mezelf nu weer in mijn hoofd gehaald... Kom op zeg pedofiel dat ben ik echt niet.
Ik kon het loslaten. En ik heb mezelf en mijn leven terug. Ik vertrouw op mezelf. En ik ben helemaal klachtenvrij van deze angst.
Mijn therapeut begeleidde mij hierin heel fijn. Zij gaf mij vanaf het begin het vertrouwen dat zij niet geloofde dat het waar was. Zij vond mij niet raar of een gevaar voor de maatschappij, zij vertrouwde mij. Ze zag het echt als een angst. Dat gaf mij zo'n fijn gevoel. Zij had ook vaker vrouwen geholpen met een soortgelijke angst. Zelfs een vrouw die oma was geworden en toen pas deze angst ontwikkelde.
Ik hoop dat er iemand hiermee geholpen is.
Ga naar je angst toe. Zoek hulp. Je bent niet alleen hierin en je bent niet gek.
Vaak zijn ons angsten de ergste dingen die ons zouden kunnen overkomen. Hierom onstaat er angst voor het idee dat het werkelijkheid kan zijn.
Veel sterkte en kracht toegewenst voor een ieder die hiermee te maken heeft.
Ik zou het fijn vinden om in contact te komen met mensen die te maken hebben met mentale OCD klachten om tips en verhalen uit te wisselen.Marianne04-07-2023-
Hallo ik herken me een beetje in jou verhaal bij mij is het echter over van alle onderwerpen waar ik me heel gek in mijn hoofd kan maken. Van het onderwerp van jou tot de angst dat opkomt om dierbare iets aan te doen verschrikkelijk gevoel is het want het is het ergste dat me zou overkomen. Soms gaat het beter maar soms neemt de angst zodanig toe is echt niet leuk meer 😒 doet me deugd om hierover eens met iemand te praten
Dana23-08-2023 -
Ik heb precies hetzelfde. Ik heb ongeveer 1 of 2 jaar geleden opeens soms tintelingen in m’n kruis als ik spanning ervaar. Vaak komt dat naar boven als ik veel stress heb. Tot ik ook een keer dit gevoel kreeg toen ik ging oppassen. Terwijl ik al jaren bij dit gezin kwam en nooit zoiets had gehad was ik compleet in paniek. Wat betekent dit? Zijn dit seksuele tintelingen want het lijkt toch verdomd veel op hetzelfde gevoel. Ik ben gaan googelen naar symptomen van pedofielen en of dit überhaupt ook bij vrouwen voor kwam. Hoewel ik me niet herken in dit beeld waren er toch andere dingen waar ik niet gerust op was. Namelijk het kan op latere leeftijd ontwikkelen en je kan ook zulke gevoelens hebben zonder dat je iets wil doen bij kinderen. Weer complete paniek.
Dit was vaak wel na 2 of 3 weken weer uit m’n systeem. Ik vergat het niet maar was er niet meer bang voor en had ook die tintelingen niet in de buurt van kinderen.
Nu ben ik inmiddels 6 maanden zwanger. Vloog heerlijk zonder kwalen door de zwangerschap heen. Tot twee weken terug… en nu erger dan ooit! Ik ben er soms ECHT van overtuigd dat ik verkeerde gevoelens heb. Ik kon niet meer slapen, niet meer eten en eigenlijk wou ik ook niet meer naar school (daar werk ik). En het ergste van alles. Ik wil eigenlijk niet dat m’n baby komt. Voel me ontzettend schuldig dat ik niet meer van m’n zwangerschap geniet en houdt me allemaal rampscenario’s voor de geest.
Als ik het echt ben dan raak ik iedereen kwijt. Mijn lieve vriend waar ik zoveel van houd, mijn ouders, mijn vriendinnen, mijn baan.
Heb ook al bedacht dat als dit gevoel niet weg is als mijn baby geboren wordt (want probeer ergens hoop te houden) dat ik dan maar dood moet zijn want zo wil ik niet leven.
Ik weet echt niet wat ik moet doen. Voel me mezelf niet meer en kan er zo moeilijk over praten met mijn naasten omdat ik me zo diep schaam.
Ik ben wel bij een psycholoog die mij vertrouwen geeft dat dit enkel gedachtes zijn maar ik blijf maar afvragen of ik mezelf en iedereen niet voor de gek houdt. Maar waarom heb ik dat dan nooit eerder gehad?
Ben echt hopeloos verdrietigBillie10-11-2023 -
Hey Marianne,
Bedankt om je verhaal te delen. Zal je mij uw de gegevens van je psycholoog kunnen geven?Marci13-12-2023 -
Hi Billie,
Is inmiddels de kleine geboren?
Dit is echt typisch dwang wat je omschrijft.
Is je psycholoog hierin ook gespecialiseerd en hoe gaat het nu met je?
LiefsMarcelle08-02-2024 -
Hi Marianne, moeder verhaal met een mooie einde.
Hoelang heb je de exposures gedaan voordat ze klachtenvrij was ?
En had je ook " false attraction". dat het leek alsof je een kind echt aantrekkelijk vondt terwijl je weet dat dat niet zo was ?
Ik ben ook begonnen met exposures (uitspreken) maar na 2 dagen ging mij angst zo enorm hoog dat ik ermee gestopt ben.Rocky11-03-2024 -
Hey
Heb dit ook soort van meegemaakt 4 jaar geleden. Toen was ik 16.
In de plaats van pedofilie had ik schrik van mensen iets aan doen en enge gedachten van mensen die zichzelf iets aandoen/moordscenes.
Het begon met 1 random enge gedachte, waar ik van verschoot en begon erover na te denken. “Waarom denk ik dit?” “Is dit normaal”
Dan gebeurde het een tweede keer. Dus begon deze soort gedachten te onderdrukken.
De enge gedachten kwamen vaker en vaker voor en begonnen obsessief te worden, begon er ook obsessief over na te denken.
Ik begon er ook veel over op te zoeken en keek af en toe YouTube filmpjes van moordenaars en psychopaten om te zien of ik daar ook karaktertrekken van had. Ik werd hier heel bang van.
Na een tijdje begon ik echt te denken dat ik ook zo een psychopaat was, maar het gewoon nog niet tot uiting was gekomen.
Op dat moment besefte ik ook niet dat dit angst was. Wat het nog enger maakten.
Ik durfde er met niemand over te praten. Want ik zou ook bang zijn moest iemand tegen mij zeggen dat ze continue ongewilde moordscenes in hun hoofd hebben.
Ik heb hier ongeveer 8 maanden zo goed als alleen mee gezeten.
Ik had het enkel tegen mijn mama eens uitgelegd, maar wilde er met haar eigenlijk niet meer over spreken (omdat het gwn zo moeilijk was)
Uiteindelijk had mijn mama iets op het internet gevonden van ‘enge dwanggedachtes’. En dat dwanggedachtes voortkomen uit angst.Dit stelde mij heel hard gerust omdat ik eindelijk wist wat het was!
De gedachtes werden hierdoor minder en kon het met de tijd meer en meer ‘accepteren’ en in een ‘doosje’ steken.
Nu jaren later (ben nu 20) spreek ik erover met mijn psycholoog. En ben sinds twee weken erover beginnen praten. Deze laatste twee weken zijn tot nu toe al heel moeilijk geweest. Omdat ik de angst weer onder ogen moet komen en erover moet praten.
Het is nog steeds moeilijk te accepteren dat de gedachten ‘oké’ waren en dat het gewoon pure angst was.
Maar ben nu mijn best aan het doen om het eindelijk na 4 jaar te verwerken.
Ben in ieder geval al trots dat de gedachten weg zijn en dat ik tot dit punt gekomen ben om erover te praten.
Hopelijk gaat iemand zich ook hierin kunnen vinden en kan dit helpen voor andere mensen.
Want Dit is wat ik eigenlijk toen nodig had, verklaring en geruststelling.
Groetjes anoniemAnoniem29-03-2024 -
Wat een verschrikkelijke verhalen, je gunt het je ergste vijand niet.
Ik zit momenteel in hetzelfde schuitje. sinds de geboorte van mijn 2e dochter is het leven verschrikkelijk. Enge gedachtes dat ik haar iets wil aan doen, enorm verdrietig als ik na haar kijk, als ik samen met haar ben continu de dwanggedachtes en paniek, dat ik er daadwerkelijk iets aan doet, daarnaast worden de gedachtes van kwaad tot erger, met alles betrek ik de dood erbij, en hoe verschrikkelijk ik wel niet ben dat ik zoiets denk. dat arme meisje moet een vader hebben die er voor der is en niet continu die enge gedachtes hebt, ik ben inmiddels al een jaar bezig met ACT maar tot op heden werkt het allemaal niet. ik voel me zo enorm ongelukkig en angstig en tegelijk bang dat ik wel in de fout gaat. Voel me net een psychopaat.
Hopelijk komt het allemaal goed!
Succes allen om uit je hoofd komen.Do21-04-2024 -
Hey Do
Heb exact hetzelfde meegemaakt, hopelijk geraak je eruit.
Hoelang zijn deze gedachten al bezig?
En is het echt pas begonnen bij de geboorte van je dochter?
Heb je er al met mensen over kunnen praten? Zou wel kunnen helpen. Mijn psycholoog zei: “Hoe harder je het wegstopt en niet verteld tegen mensen die je vertrouwt, hoe erger dat je denkt dat het is. Het is maar een angst, en angsten zijn normaal. En sommige mensen zijn er zo bang van dat ze er obsessief over na beginnen denken”
Ik geloof erin dat je dit kan Do.
Sterkte
Groetjes AnneAnna24-04-2024 -
De verhalen zijn heel herkenbaar voor mij. Ik heb ook gedachten dat ik mensen iets aan ga doen. Ik wil dat helemaal niet, maar ben bang dat ik de controle verlies en wel gek word en wat ergs ga doen.
Anoniem18-05-2024 - Alle reacties weergeven...
-
Hoi, ook ik heb een hele nare periode achter de rug door OCD.
Wat mij heel erg heeft geholpen is IBA therapie.
Misschien kan het jullie ook helpen..
OCD is echt een verschrikkelijk iets en ik gun het iedereen om er zo snel mogelijk mee om te leren gaan!Anoniem05-06-2024
-
-
Ben steeds heel bang dat ik ben vreemdgegaan (Verhaal 55)
Ik heb sinds een aantal jaar dwanggedachtes en de laatste 2 jaar ben ik steeds heel bang dat ik ben vreemdgegaan ook al weer ik dat ik dat niet zou doen. Maar ik moet elke keer terughalen of ik het echt niet heb gedaan en moet soms ook dwanghandelingen uit voeren om er zeker van te zijn. Echt heel vermoeiend en voel me dan vaak heel schuldig naar m’n vriend toe ook al weet ik dat ik niks verkeerds heb gedaan. Herkent iemand dit?Anoniem> 2 jaar geleden-
Hoi,
ik heb precies dezelfde angst nu al bijna 3 jaar, het gaat stukken beter en heb veel vertrouwen moeten opbouwen.
Ik slik ook anti depressiva maar mijn tip is meer, praat er over dat je angsten hebt je hoeft niet gelijk je angst te vertellen maar zeg gewoon dat je het eng vindt en denk bij jezelf wat heb ik gisteravond gegeten of welke jas had ik aan? dan zie je dat je precies nog alles weet wat je doet en zegt, ik moet mezelf ook vaak zo geruststellen ook al is het moeilijkAnoniem> 2 jaar geleden -
Hallo
Ik heb exact hetzelfde. Ik heb nu al 1 jaar en een paar maanden een relatie en ben super gelukkig. Ik ben alleen heel erg bang dat ik zou vreemdgaan en alles kapot zou gaan door mij. Dit uit zich ook in dwanggedachten. Ik ga dan ook terug denken aan een avond een jaar geleden en dan ben ik opeens bang dat ik die avond iemand gekust zou hebben. Ik heb er geen herinnering aan maar doordat ik niet heel de avond (van een jaar geleden) precies meer weet en dus niet alles exact meer kan overlopen krijg ik dus die gedachten. Dit uit zich dan ook in dwanghandelingen waarbij ik bevestiging ga zoeken dat het niet gebeurd is.anoniem> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Ik heb deze dwanggedachten ook heel vaak. Ik denk continu dat ik vreemd ben gegaan. De gedachten gaan pas weg als ik bevestiging heb gevraagd aan de persoon waar ik denk mee vreemdgegaan te zijn.
Maar de laatste tijd denk ik ook dat ik vreemdgegaan zou zijn met een oudere collega van mijn werk. Ik weet dat de gedachte pas weg zou gaan als ik het hem vraag, maar dat durf ik eigenlijk niet. Ik schaam me voor mijn gedachten en ik voel me dagen en nachten lang schuldig tegenover mijn vriend.
Het voelt alsof ik hem niet verdien en alsof ik een slechte vriendin ben.Julia29-05-2024
-
-
Hij zag zelf onvoldoende in dat hij een probleem had (Verhaal 10)
Ik heb een paar jaar een relatie gehad met een man die dwangneuroses had. Hij at alleen maar junkfood. En hij had allerlei tikjes bij het openen van deuren, het lopen over tegels, etc.
Ik ben uiteindelijk bij hem weggegaan omdat ik het idee had dat hij niet zou veranderen. Hij zag zelf onvoldoende in dat hij een probleem had.
Ik had geen zin om onderdoor te gaan aan zijn problemen en ik ben erg opgelucht dat ik nu weer aan mezelf kan denken en niet meer constant bezig hoef te zijn met de problemen die hij veroorzaakte.Anoniem> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Beste,
Ik heb zelf een zware angststoornis OCD.
In wat je zegt toont aan dat jij niet begrijpt ( wat ook normaal is zonder hulp) wat een dwangstoornis inhoudt. Wat mij raakt is dat je zegt “je niet meer hoeft bezig te zijn met de problemen die hij veroorzaakte”.
Dat is bijzonder hard voor iemand met een dwang. Wij kiezen hier niet voor en wij beseffen maar al te goed wat dit meebrengt voor onze omgeving. Steun en liefde is de grootste motivatie. Echter is dwang zo hardnekkig. Een probleem in onze hersenen. Wij kunnen hier bijna op den duur niet meer aan uit geraken. Het eet je volledig op. Wat jij nu allemaal zegt is een dooddoener voor mensen met ocd, zo een onbegrip en kritiek zorgt enkel voor een negatieve spiraal en zich afsluiten.Sara28-05-2024
-
Alles is ‘besmet’’ (Verhaal 88)
Ik heb sinds een aantal jaar een dwangstoornis.
Het beheerst eigenlijk al mijn dagelijkse bezigheden.
Sinds ik 2,5 jaar geleden moeder ben geworden ben ik bang dat ik het schoonmaken van ons huis niet goed genoeg doe.
Ook hebben wij muizengif in lokdoosjes in huis gehad (geplaatst door een verdelger) dat is nu 1,5 jaar geleden maar ik ben daar zo bang van.
Het idee dat het ergens nog aan kan zitten maakt me helemaal gek. Alles is ‘besmet’’.
Ik zit in therapie maar ik zie het niet minder worden.
Hebben meer hier last van gehad? En word dit ooit minder?V> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Contaminatie angst.
Ikzelf heb het nu al een jaar of 8 en het is van kwaad naar erger gegaan. Van de ene topic in de andere. Het gevoel van “besmetten” kan ook op diverse manieren gebeuren.
Zoals je zegt vermijdt je ook de zaken waar je meeste schrik ervaart.
Je bent zeker niet alleen.S.26-05-2024
-
Ik viel altijd wel van de ene obsessie in de andere (Verhaal 39)
Dag allen,
Sinds kort zijn bij mij de puzzelstukjes samengekomen.
Ik viel altijd wel van de ene obsessie in de andere.
Deze zijn sinds mijn jeugd steeds meer gaan toenemen.
Waar ik vooral erg onder lijd zijn die nare gedachtes die ik moeilijk kan loslaten. Bang dat ik me voor altijd zal focussen op mijn ademhaling, waardoor ik daadawerkelijk hyperventileren, waardoor ik niet goed kan slapen. Angst voor insomnia, waardoor ik soms daadwerkelijk een aantal dagen slecht slaap. Of een obsessie en angst voor triviale zaken zoals het zien van mijn neus en bang zijn dat ik hierdoor voor altijd mijn neus zal zien.
Allemaal niet hele rationele logische gedachte, maar ik ben zo obsessief met het vasthouden aan nare gedachte dat ik soms weken ergens last van heb.
Toen ik een zeer milde vorm van oorsuizen kreeg ben ik door me obsessie ook bijna een jaar lang diep in een put van angsten en paniek gekomen. Nu is oorsuizen nauwelijks nog waar te nemen omdat mijn obsessie weer overgegaan is op andere zaken en ik aan mijn oorsuizen gewend ben geraakt.
Wat ik eigenlijk wil zeggen is; ik heb heel veel last van mijn ocd maar meer vanuit de pure vorm. Dus de gedachten. Is dit herkenbaar voor andere? Mijn obsessief denken en daarmee ook angst gaat zo ver; dat ik zelfs angst heb voor het krijgen van nieuwe dwangmatige gedachten, die ik nu nog niet heb, maar zodra ik erover hoor, ervan overtuigd ben dat ik ze wel krijg. Als iemand weet wat ik bedoel. Ook de angst dat ik straks stemmen ga horen of door me obsessieve dwangmatige gedachten te lang een liedje in me hoofd heb. Enfin; dit soort ocd gerelateerde klachten dus. Het beheerst echt mijn leven. En het feit dat ik ook te kampen heb met jarenlange extreme spanningen/stress waardoor ik nu in een burn out zit, helpt ook niet.
Is iemand die dit herkent en dit ook overwonnen heeft? Zo ja, hoe?
Voel me wanhopig en weet even niet meer waar ik het moet zoeken.
Alvast heel erg bedankt voor jullie evt. reacties.Noa> 2 jaar geleden-
Hoi Noa, ik herken je verhaal. zou ik contact met je mogen opnemen?
Julia> 2 jaar geleden -
Ik herken heel erg wat je zegt over bang zijn voor nieuwe gedachten (obsessies), als je leest dat een ander deze heeft. Ik ben er pas vandaag achtergekomen dat ik OCD heb (alleen dwanggedachten). Op het eerste moment vond ik dit een enorme opluchting, omdat ik er nu eindelijk achterkwam dat ik niet “gek” ben, en dat mijn gedachten niet van mij zijn maar me gewoon voor de gek houden. Daarna begon de angst heel erg over te nemen; ik las over verschillende soorten dwanggedachten, en ook veel gedachten die ik nog nooit heb gehad en ook absoluut niet zou willen… toen ging ik daar juist weer over malen. Het maakt jezelf gek. Ik ben nu al bezig met hoe het morgen zal gaan, omdat ik dan weer naar werk moet. Constant voordat er überhaupt een situatie gaande is of er gedachten in je hoofd zijn, ben je al bang dat iets gaat gebeuren. Het is killing. Ik ben op dit moment op zoek naar “succesverhalen” van mensen die van hun OCD af zijn gekomen (is letterlijk mijn grootste compulsie, dus weet dat ik dit niet moet doen), en kan weinig vinden waardoor de moed me al in de schoenen zakt. Ik weet dat OCD niet is wie ik ben, maar ik ben op voorhand al bang dat dat ooit wel gaat gebeuren. Kortgezegd; ik herken je verhaal en je angsten enorm.
—-> 2 jaar geleden -
Hee Noa ,
Dit is voor mij heel herkenbaar! Accepteer dat dwanggedachten nooit stoppen is denk ik het beste medicijn. Maak bewust de keuze om er niet aan toe te geven maar het te laten zijn. Slik verder een hoge dosering antidepressiva voor een extra steuntje in de rug. Hoe moeilijk het ook is: hoe minder je toegeeft ook in stresssituaties hoe minder angst en spanning.
Maak de keuze om nooit meer toe te geven.Ward> 2 jaar geleden -
Hallo Noa,
Ik weet niet hoelang dit geleden is, want ik zoe geen data erbij staan.
Hopelijk is je dwang minder. Het is verschrikkelijk en ik herken je verhaal.
Zelf vraag ik mij vaak af of ik dwang of angststoornis heb. Ik kan namelijk oprecht bang voor iets zijj, maar de manier waarmee ik ermee bezig ben wordt dan obsessief.
Ik heb het al jaren en het komt en gaat met ups en downs. De volgende dingen kan je in overweging nemen:
- Vaak gaat dwang over het niet kunnen accepteren van een 'wat als' gedachte. Waardoor je iets gaat controleren in het echte leven of door je gedachte nogmaals door te lopen. Vraag jezelf af met hoeveel % zekerheid je tevreden bent. Bijvoorbeeld 80% ben ik zeker dat het wel goed zit. Dan weet je dat 100% niet realistisch is. Zeker niet met je dwang, want die blijft je twijfels voeden. Verlagen van je standaard dus. Blijven oefenen.
- Een ander rampscenario bedenken. Bijv: Stel ik zou een geen arm meer hebben door een ongeluk, hoe geobsedeerd zou ik daarmee dan zijn? Kan ik dan deze obsessie beter dragen dan obsessies die dat teweeg zouden brengen? Kan ik dan deze obsessie beter handelen? (Sommige zijn pijnlijker dan anderen)
- Vaak denk je: ja maar als deze obsessie weg is, dan ben ik echt vrij en gelukkig. Dat blijven denken, zorgt voor nog meer druk om het op te lossen. Geef jezelf toestemming dat je ook met het niet oplossen en een dwanghoofd gelukkig mag zijn, ook al maak je de verkeerde keuze.
Deze gedachtes helpen mij, maar zijn voor jou misschien niet helpend of vaag.
Verder meer praktische tips:
- Zoek naar een specialist op OCD gebied
- Kijk of medicatie kan helpen
- rtms een optie?
- google paddo's en ocd (ik ben geen paddo fan, want ik ben gelovig. Dan ben ik bang dat ik daar weer angst/ ocd over krijg. Maar op YouTube staan veel belovende resultaten).
- emdr flash forward (dus je dwang bedenken en dan de emotionele lading laten weghalen.
- hypnose tegen angst/ocd kan je ook googelen.
Hopelijk gaat het je goed.
Mocht je zelf tips hebben nog hoor ik het graag.
Verder bedenk ik mij altijd dat mensen met ocd vast ook een groot improvisatie vermogen hebben. Dit is dus een talent. Een soort power die je bezit, die nu alleen ingezet wordt voor iets negatiefs. Ik geloof dat die kracht ooit naar iets positiefs omgebouwd kan worden.
Zet hem op!
Veel liefs!Dwangie> 2 jaar geleden -
Ik heb hier ook last van kan ik met jou in contact komen?
Ruben23-02-2023 -
Hallo,
Dit is heel herkenbaar, zijn jullie nog actief hier? Ik hoor graag jullie vorderingen.Froukje16-05-2024 -
Angst voor de angst dat is ocd geworden
Ko17-05-2024 - Alle reacties weergeven...
-
Ik herken dit enorm . Niemand sprak me erover aan dat ik dwanggedachten had , zelfs niet in de hulpverlening. Ik moest het zelf wat ontdekken. Het komt ook voort uit perfectionisme ontstaan door de opvoeding door een religieuze narcistische vader en het een 15 jaar lange relatie met een narcistische man waarin psychisch en zelfs fysisch geweld . We hebben 3 kinderen. Hij manipuleerde me me, vernederde me, aantrekken en afstoten. Ik heb geen dwanghandelingen. Maar dwanggedachten : angst voor de angst, angst voor ook insomnia angst voor opnieuw epilepsie aanvallen. Ik ontwikkelde epilepsie door extreme angst en insomnia effectief( psychische niet epileptische aanvallen of PNEA
Grietje21-05-2024
-
-
Ademhaling (Verhaal 122)
Ik kamp al maanden met de obsessie op mijn ademhaling. Als ik wakker word begint het al en ik ga er mee naar bed. Soms vergeet ik het even als ik werken ben of afgeleid, maar niet voor lang aangezien mijn gedachte dan weer oppopt met: goh je hebt al even niet meer op je ademhaling gelet en daar ga ik dan weer. Met tussenpozen vergaat het wel weer even voor een paar weken of maanden, maar dan komt het weer terug.
Ik slik nu antidepressiva en het ging in het begin heel goed, maar ik merk de fixatie weer op de ademhaling en weet ook echt niet goed hoe ik ermee moet omgaan of hoe je hier überhaupt van af komt? Of hoe je dit accepteert dat het bij je hoort..Iris27-01-2024-
Hé,
Ik heb precies hetzelfde gehad! En het is een proces, niet iets wat van de ene op andere dag anders zal zijn of geaccepteerd kn worden. Wat mij heel erg heeft geholpen is door tegen mezelf te zeggen dat als ik de aandacht op mijn ademhaling had, “ik heb mijn aandacht op mijn wdemhaling en dat is oké”. In het begin voel je dat ansoluut niet maar joe meer je dit voor jezelf blijft herhalen hoe meer dat gevoel zal komen. Want waarschijnlijk maak je jezelf wijs dat het erg is om je aandacht op je ademhaling te hebben (dat was bij mij iig zo) en dan ga je ertegen vechten. Want waarom is dat erg? Oké het is echt niet chill maar is het erg? Dan maar de aandacht op de ademhaling. Kijk eens naar een tijdje wat er geneurd als je dat op doe manier probeert toe te passen.
Sterkte en succes!
Groetjes,
Chloé.Chloé07-03-2024 - Alle reacties weergeven...
-
Hee Iris,
Deze vorm van OCD heb ik niet gehad, maar uiteindelijk werkt OCD altijd op hetzelfde principe. De youtube channel "OCD recovery" heeft geweldige informatie die je gaat helpen.
Jouw versie van OCD heet ook wel Sensorimotor OCD of Somatic OCD. Als je daar even op filtert op die channel dan ga je prima geholpen worden.
Heel veel succes Iris!!Simon15-05-2024
-
-
Angst voor rabiës (Verhaal 129)
Hoi,
Al langere tijd ben ik bang voor rabiës en soms speelt het weer op.
Afgelopen week was ik in Malta. Daar heb ik een aantal keer vleermuizen gezien, waardoor ik me nu zorgen maak. Toen er vleermuizen boven het water vlogen en ik daar in de buurt liep, voelde ik een paar minispetters in/rond m'n oog. Loop ik dan gevaar op rabiës? Ik heb niet omhoog gekeken. Maar stel dat er speeksel in m'n oog of op een klein wondje in m'n hand gekomen?
Is er iemand die deze angst herkent of die mij gerust kan stellen?M08-05-2024 -
Erg veel last van existentiële ocd (Verhaal 101)
Ik heb erg veel last van existentiële ocd, over filosofische ideeën en thema's, en dan vooral over solipsisme een theorie die zegt dat jij alleen zelf bestaat en de rest bestaat alleen in je verbeelding dus je bent het enigste bewustzijn en de rest bestaat niet echt,het staat heel erg letterlijk van niets bestaat alleen jezelf en dan denk ik steeds wat nou als het echt zo is en dan krijg ik een heel angstig gevoel in me lichaam, ik blijf er ook over nadenken omdat het niet te bewijzen is dat het niet zou kunnen, dus 100 officiële zekerheid kan je niet hebben, en me lijkt het dan eng stel als het echt zo zou zijn dat niemand bestaat en dus de mensen om wie je geeft er niet echt zijn ,ik word er helemaal gek van en ben er echt van sochtends tot savonds mee bezig en heel de tijd van wat nou als het echt zo is, terwijl ik weet dat het maar een theorie/idee is, ik kom er maar niet vanaf helaas en het beheerst heel me leven. Zijn er mensen die hier ook last van hebben van dit thema ocd?Sven01-05-2023-
Ja, ik heb hier helaas ook last van…
Anoniem04-07-2023 -
Ben je ook lid van ocdcafe?
Anoniem23-07-2023 -
Jaa ik zit ook op ocd cafe, hoe heet je op ocd Cafe?
Sven21-09-2023 -
Ik heet @mike op ocd café en jij?
Mike17-11-2023 -
Ik heb het wel vaker met andere filosofische thema's, wat dan ook zeker als ontzettend vervelend kan aanvoelen. Dus wel redelijk herkenbaar. En ik heb daarnaast veel last van andere ocd gerelateerde klachten met perioden. Sterkte hoe dan ook aan jou iedereen die hier last van hebben..
J12-01-2024 -
Heel veel sterkte .. ik heb het momenteel vooral met “het lot” thema, is ook geen pretje kan ik je wel zeggen, en ik zit dus ook vaker te shaken op de bank wanneer ik vol in mijn hoofd gekeerd ben, het erge is ook dat ik eigenlijk nooit zo gelovig ben geweest maar dat het zich toch zo kan maneuvreren in jou onzekerheid, want dat is iets waar OCD zich het liefst mee voedt, onzekerheid!
Leeg17-01-2024 -
marco
Anoniem19-03-2024 -
Wat vervelend om te lezen zeg.. ik ben zelf 28 jaar en heb ook lange tijd met dit soort gedachtes rondgelopen. Een ding wat ik jullie kan zeggen is dat het echt weer beter wordt. Blijf er vooral over praten met naasten/psycoloog. Op een duur geef je het een plek in je hoofd en kun je ook beter relativeren en die dwang gedachten scheiden van de werkelijkheid.
Sterkte!Bennie24-03-2024 - Alle reacties weergeven...
-
Ik heb zelf éxact dezelfde problematiek als beschreven door Sven.
Het helpt te lezen dat er nog mensen zijn die dit ervaren.
@Bennie op welke manier heb jij dit uiteindelijk een plaats kunnen geven? Tips voor een goede psycholoog?Frederik25-04-2024
-
-
Ik hoop dat mijn verhaal anderen kan helpen. (Verhaal 128)
Hallo allemaal,
Mijn naam is Nikki en ik heb al jarenlang OCD. Ik heb mijn ervaring / verhaal opgeschreven en hier een boek van gemaakt in de hoop dat ik anderen kan helpen. Herkenning was (en is) voor mij zo belangrijk en helpend.
Mocht je het leuk vinden of ben je opzoek naar (h)erkenning, kijk dan vooral even op Bol of Brave New Books. De naam van het boek is: Mijn leven is niet meer van mij, door Nikki Koppelaar.
Je bent niet alleen! En er is licht aan het eind van de tunnel. Soms een puntje, maar soms een hoop!
Warme groet, NikkiNikki22-04-2024 -
Na jaren leefbaar weer teruggevallen (Verhaal 109)
20 jaar geleden in het ziekenhuis beland. Compleet op. Diagnose: o.a. OCD. Veel van die dwangtoestanden had ik al heek mijn leven maar ik vond het niet erg. Pas de laatste jaren voor de opname was het erg en angstaanjagend geworden. Controleren tot in het waanzinnige. 3 tot 4 keer het traject naar mijn werk rijden omdat ik moest controleren dat er niks erg gebeurd was. Half uur nodig voor ik het huis kon verlaten. Angstaanvallen. Wanhopig. Goede begeleiding gehad in het ziekenhuis en nadien vele jaren door psycholoog. Eén jaar lang medicatie genomen en toen afgebouwd. OCD was niet weg maar zeker leefbaar.
En nu ineens al bijna een jaar is het terug in alle hevigheid. Ik vlucht weg in boeken en tekenen. Soms angstig. Maar vooral bang dat ik weer helemaal afzak. Dat wil ik echt niet meer. Nog iemand die na jaren leefbaar weer teruggevallen is??Anke31-08-2023- Alle reacties weergeven...
-
Klopt ken ik. 7 jaar nergens laat van een ineens is het er.
Bij mij veel onbewuste stress onzekerheden etc.
Hoeft maar op te lopen en boem het is er.
Maar dan.... hoe gaat het weer weg.........
Heeft tijd nodig, afleiding, en bij mij de afgeleiden dat ik ocd heb en mijn gedachten en controles niet het probleem.
De gedachten en het controleren is om zekerheden te krijgen maar dat helpt niet. Richten op ocd is beter en wat te doen. Dan ebt het controleren wat weg
Zit er nu helemaal in dus zeggen is makkelijker dan doen.
Maar het helpt welK.o13-04-2024
-
Ocs (Verhaal 127)
Hallo met tobias ik lijd aan ocs ik heb veel last van angstige gedachten dat ik mensen wat aandoen soms ik moet soms filmen om te zeker te zijn dat ik niet heb gedaan hetzelfde zoals met autorijden
Ik bang dat ik op werk ga ontslagen worden omdat ik veel film in de kleedkamer van mannen als vrouwen aleen als Niemand daar is omdat ik bang om iets aan te doen ik wil Altijd zeker daarom filmen altijd
Alvast bedankt
Gr tobiasTobias30-03-2024- Alle reacties weergeven...
-
Nu ik heb wel de gedachte dat ik het heb gedaan mensen filmen als ze zich uitkleden
Veel bang en depressief om ontslagen te worden
TobiasTobias04-04-2024
-
Dwanggedachten, depressie, onrust. (Verhaal 121)
Ik ben op dit moment op een punt in mijn leven waar het voor mij niet meer hoeft. Ik wil niet meer op deze manier leven ik ben moe ik ben op. Het voelt zo uitzichtloos en oneerlijk. Ik kan nergens echt van genieten, mijn hoofd staat al jarenlang 24 uur per dag aan, en ben 24 uur per dag aan het vechten of vluchten voor mijn eigen hoofd.
Dit is alles is begonnen tijdens mijn eerste depressie, zo’n jaar of 12 geleden. In dat jaar heb ik wat ik nu weet, een dwangstoornis ontwikkeld. (OCS)
Ik zat in een extreem narcistische toxische relatie, met heel veel trauma’s en angst. Ik werd heel depressief en had last van irreële schuldgevoelens en gedachten, later hebben deze zich ontwikkeld tot dwanggedachten. In het begin eerst vooral namen, later echt opdringende beelden en plaatjes.
Wat voorbeelden: ik had wel eens wat geld gestolen van mijn vader als kind, en kocht daar snoep van. Dit speelde op tijdens die depressie, en ik kreeg die gedachten maar niet weg, ik dacht hoe slecht ik was dat ik me gewoon ziek voelde van schuld en schaamte tot aan paniek toe. Zo speelde er van alles door mijn hoofd, allemaal onzin dagen aan een stuk en het was niet te stoppen. Ik had als kind opgepast op 2 oppas kindjes, en bedacht dat ik nooit meer iets van hun had gehoord. Dit werd heel groot in mijn hoofd, wat had ik die kinderen aangedaan dat ik nooit meer iets had gehoord? De gedachten werden groter en groter en steeds extremer, net zo lang dat ik er zelf in geloofde. Maanden lang heb ik gepiekerd.
Als ik tegenbewijs zocht voor mijn gedachten, en dat ook vond in dit geval ik heb uiteindelijk een bericht gestuurd via facebook ( dat antwoord was helder,moeder was haar tas en zo mijn telnr kwijt geraakt dus kon mij niet meer contacten.
Zelfs dat stopte de gedachten niet, want k ben die tijd gaan denken dat alles wat je denkt waarheid is maar dat was een constant gevecht in mijn hoofd.
Jarenlang van therapieën, hypnose, emdr medicatie en groepsessies gingen voorbij. Niks hielp structureel, heel soms tijdelijk.
De dwanggedachten met alle angst en onrust kwamen in alle soorten en maten voorbij, van moordenaar tot dief tot kinderlokker of pedofiel. Altijd kwam ik wel weer tot bezinning dat het alleen gedachten zijn, of ik was aan het vluchten door afleiding te zoeken. Maar dit is op de lange termijn heel vermoeiend.
Tot dat ik zo’n jaar of 2 geleden ontdekte dat alcohol mijn dwang en angsten kalmeerde, en ik dan ergens van kon genieten en even geen onrust voelde, wat een opluchting.
Ik ging steeds meer drinken, om het zelfde gevoel te ervaren, dag in dag uit tot dat ik ben 7 dagen per week aan het drinken was, omdat dat de enige manier was om me ‘goed’te voelen. Je trekt de verkeerde vrienden aan, en ik was de volledige controle over mijn leven kwijt. In deze periode is mij volledig onder invloed iets aangedaan wat ik nuchter niet had toegelaten en ook niet had gewild. Dit werd mijn nieuwe dwanggedachten, nu had mijn hoofd beet, want dit was echt. Niks hielp meer tegen mijn gedachten, behalve nog meer drinken, en een paar keer helemaal out ben geweest. Familie en vrienden hebben toen ingegrepen, ik moest afkicken. Ik wist zelf wel dat alcohol niet mijn ergste probleem is, maar mijn angst en dwang, maar ik moest ergens beginnen dus ben naar een kliniek gegaan. Hier heb ik een week of 5 in gezeten, en vervolgens zou mijn juiste behandeling daarna starten, wat maar niet van de grond kwam. In de kliniek was het zwaar, ik werd verkeerd begrepen en werd echt als een alcoholist gezien, terwijl mijn grootste probleem mijn dwang is.
Bijna een half jaar heb ik helemaal geen alcohol op, ik at extreem gezond en sportte bijna dagelijks.
Maar de dwanggedachten stopten wederom niet. Telkens een andere gedachten maar altijd met hetzelfde thema, schuld. Weer telkens aan het vluchten of vechten in mijn eigen hoofd, met wederom geen levensvreugde tot gevolg. Ik durf door alle onrust geen keuzes te maken en ben op het gebied van relaties telkens aan het pakken of afstoten. Soms om angst om alleen te zijn, soms om te kunnen vluchten voor mijn eigen gedachten, wat vervolgens ook weer een schuldgevoel geeft. Als iemand lief voor mij is vertrouw ik dat niet en neemt de dwang het weer over, waardoor ik weer wil vluchten. Dat laatste half jaar was ik niet depressief, maar ook niet gelukkig. De dag draaide nog steeds om mijn gedachten in plaats van leven. Met heel af en toe een klein geluksmomentje, maar meer dwang angst schuldgevoelens en eenzaamheid. Dit bracht me een paar weken geleden weer op het idee om te drinken, met uiteraard weer zonder enige rem en alle nare gevolgen van dien. De angst was daarna weer ondraaglijk met alle dwanggedachten van dien en de cirkel is weer rond. Dit maakt het leven zo niet meer leuk.
anoniem14-01-2024-
Hoi,
Ik heb niet echt advies voor je maar ik wil je wel even laten weten dat ik het echt ontzettend naar vindt wat je allemaal hebt mee moeten maken.. En wat vind ik het ontzettend knap dat je tot op de dag van vandaag nog steeds je best doet om jezelf te helpen! Je bent ontzettend sterk en het is ook niet niks allemaal…
Ben je al op zoek gegaan naar een andere therapeut? Of wellicht toch ondersteuning qua medicatie? Anfidepressiva helpt bij dwangproblemen.
Ik wens jou heel veel sterkte toe en een dikke knuffel! Blijf hoop houden!
Liefs,
Chloé.Chloé07-03-2024 - Alle reacties weergeven...
-
Jeetje wat een heftig verhaal..
Ik ken het schuld angst alles.
Echter werkt alcohol contra en dus niet.
1 ding je bent niet gek, maar juist te sociaal. Denk aan jezelf zoals jij aan anderen denkt.
Hou zaken bij jezelf en alleen jij telt.
Hou van jezelf en doe wat je moet doen.
Mensen met ocd zijn super mensen alleen pakken we het het verkeerde uit.
Omarm je sociale kant. Doorzettingsvermogen, je wil, je onvermogen.
Leg alleen verantwoording af aan jezelf, hoop dat je gaat inzien dat je super bentK.o30-03-2024
-
-
Dwangmatig lachen (Verhaal 126)
Mijn dochter heeft last van extreme lachbuien. Deze ontstaan plotseling, waarbij ze eerst langzaam de namen van familieleden begint te roepen en vervolgens steeds harder gaat lachen. Uiteindelijk lacht ze zo hard dat het hysterisch wordt. Ik kan haar op geen enkele manier uit deze situatie halen. De lachbuien duren vaak meerdere uren, wat erg vervelend is voor haar medebewoners. Ze lijkt er zelf geen last van te hebben, behalve dat ze helemaal nat wordt van het zweet door de hevige heen-en-weer bewegingen die ze maakt tijdens het lachen. Mijn dochter heeft epilepsie, maar de huisarts zegt dat het niet met de epilepsie te maken heeft. Help me plaeseAns30-03-2024 -
Compulsief staren (Verhaal 125)
Hi,
Ik ben een vrouw van 30 en heb last van compulsief staren naar genitalien.
Het bekende 'denk niet aan een roze olifantje' probleem maar dan compleet uit de hand gelopen naar een vorm van OCD. Toevallig kun je op de website van NOCD wat lezen over deze sub-categorie van OCD, het heet Compulsive Staring.
Is er een therapeut die mij hierbij kan en wil helpen? Ik heb echt hulp nodig!!Roos28-03-2024 -
Tik en tel dwang (Verhaal 124)
Beste lotgenoten.
Al lange tijd loop ik met dwangklachten.
Mijn dwang bestaat voornamelijk uit het aantikken, tellen en goedzetten van objecten.
Een tijd geleden ben ik hiervoor in behandeling geweest en dit heeft ook enorm veel geholpen alleen merk ik dat ik regelmatig weer terugval tijdens stresvolle periodes in mijn leven.
Vaak is het alleen mijn slaaproutine die voor enorm veel dwanghandeling zorgt en dit is niet fijn.
Zo lang ik er over blijf praten en lezen kan ik mijn dwang behoorlijk goed onder controle houden, vandaar ook mijn stukje tekst hier.
Mochten jullie nog tips hebben dan hoor ik het graag : )
Bennie24-03-2024 -
Ik ben er zo langzamerhand wel echt klaar mee (Verhaal 110)
Hallo ik heb sinds een aantal jaar enorm last van R-OCD. Ik ben constant met het uiterlijk bezig en let op alle kleine dingen. Hierdoor ga ik weer twijfelen over of ik genoeg van deze persoon houd. Dit blijft zo’n hele dag in mijn hoofd zitten. Ik doe van alles eraan zoals meditatie, vaste routines etc. Ik ben er zo langzamerhand wel echt klaar mee. Zijn er mensen met tips over hoe er beter mee om te gaan?Anoniem03-09-2023-
Herkenbaar. Relatie helaas verbroken om die reden. Ik vond elke keer íets wat 'niet perfect' was of waar ik over twijfelde. Ik werd er letterlijk gek van, met name 's morgens. Ik blijf beter alleen. Sterkte
Jaqueline21-11-2023 - Alle reacties weergeven...
-
Hoi,
Wat naar zeg! Ik weet niet of het een optie is, maar dat wat jij zegt zijn vooral gedachten. Maar hoe voel je je bij die persoon? En dan echt op gevoelsniveau, niet in je hoofd. Probeer bij je gevoel te komen. En dan vooral je gedachten uitdagen; zijn deze gedachten reeel? Is dat realiteit, echt voor 100%? Of kan het ook anders? Vaak bij zo’n dingen hou je vooral jezelf een spiegel voor… Iets wat in jou zelf speelt waardoor je je zo focust op de ander. Je spiegelt elkaar in een relatie waardoor triggers opgeroepen worden en juist dat is een mooi moment om bij jezelf naar binnen te keren. Ben je kritisch naar jezelf en projecteer je dat op de ander? Als je daarachter kunt komen, dan weet je wwllicht waar het vandaan komt. Ik had bv ook dat ik mijn liefsde voor iemand af liet hangen van het uiterlijk. Als mijn partner dan een buikje kreeg vond ik diegene minder aantrekkelijk, met alle nare gedachten opvolgend waardoor ik de relatie uit wilde maken. Totdat ik me ging reaiseren van hey, maar is dit realistisch? Waarom vind ik dit? Hou ik echt minder van mijn partner als hij een buikje heeft (kijk er zojn grenzen natuurlijk maar kleine dingen zouden niet uit hoeven maken) ? En wat zegt dat over mii? Ik kwam erachter dat ik streng was voor mezelf ook qua uiterlijk etc en dat dan projecteerde op hem. Ben er toen achter gekomen dat liefde voelen voor een persoon om zoveel meer draait dan kleine dingetjes. Je houdt van een persoon om hoe diegene is. Dus voor mij was dit echt een spiegel en mocht ik naar binnen keren. Hield ik wel van mezelf om hoe ik hem? Het antwoord was nee want het kon altijd beter. En na een tijdje begon ik me te realiseren dat ik mezelf niet eens acceteerde om wie ik was en weinig zelfliefse had. Hoe kon ik dat dan voor een ander doen?
Hoop dat je er wat aan hebt.
Sterkte en succes!
Groetjes, chloé.Chloé07-03-2024
-
-
Ik heb voortdurend liefdjes in mijn hoofd (Verhaal 62)
Mijn verhaal lijkt ook op een soort dwang.
Ik heb voortdurend liefdjes in mijn hoofd.
Het lijkt net of er een radio aanstaat. Ik hoor in mijn hoofd echt de stem van de artiest zingen.
Het maakt mij heel erg bang en wanhopig.
Ik heb al alle soorten therapieen, medicijnen, behandelingen, hypnotherapie gehad. Niets helpt
Ik hoef maar een woordje te horen of te zien en ik koppel er gelijk een liedje aan wat dan heel hard in mijn hoofd afspeeld. Vooral 's nacht is het heel zwaar ik slaap heel slecht en dat ook nog die herrie in mijn hoofd erbij. Uit wanhoop het ik zelfs 2 zelfmoordpogingen gedaan, omdat er echt niet mee te leven valt. Ik huil ook heel veel en ook mijn man is radeloos en bang dat ik uit het leven stap. Herkent iemand zich in mij?Chatarina> 2 jaar geleden-
Hi Chatarina,
Ik herken je verhaal ik heb ook 24/7 liedjes in mijn hoofd. Ongeveer 4 jaar lang non stop. Het is inderdaad als of er een radio aanstaat en je hoort het kraak helder. Zelfs in mijn slaap gaat het door.. gelukkig is het nu na 4 jaar af en toe stil in mijn hoofd. Maar bij stress volle momenten komt het gewoon weer terug.Elise27-06-2023 -
Ja heel herkenbaar !!!
Ik merk als ik er juist niet tegenin ga dus niet aan irriteren of het zwaar vervelend vind het minder wordt
Maar met stress is het heel erg aanwezig !! Maar probeer het te accepteren ook helpt het mij om het liedje af te zingenAngela02-02-2024 - Alle reacties weergeven...
-
Hé,
Ik heb precies hetzelfde! Wat mij heel erg heeft geholpen om de liedjes mee te zingen, het eigenlijk “erger” te maken zodat je jezelf kunt aanleren dat de liedjes niet eng zijn en er mogen zijn. Zo leer je ze meer accepteren. Ik merk nu bv als ik overprikkelt ben dat het dan erger wordt, de liedjes. Ik ben er ook achter gekomen dat ik vaak liedjes in mijn hoofd heb om mijn gevoelens niet te hoeven voelen. Misschien is er bij jou ook een verband met een situatie of een gebeurtenis? Op die manier leer je waar het vandaan komt en kun je er waarschijnlijk beter mee omgaan. Advies; vooral niet tegen vechten en het weg willen hebben (makkelijker gezegd dan gedaan i know, been there, done that). Maak de liedjes maar “erger” door ze mee te zingen of op te schrijven zodat je jezelf leert dat het “maar” liedjes zijn. Nu heb ik ze dus ook nog steeds maar het beinvloedt mij niet zo erg meer als in het begin.
Sterkte en succes! You got this!
Groetjes,
Chloé.Chloé07-03-2024
-
-
Seksuele ocd (Verhaal 123)
Hallo, ik schaam mij enorm over dit probleem. Ik had al als kind zware dwang zoals muren tikken en tellen, maar ook smetvrees en obsessief kuisen. Alles moest volgens etiket alfabetisch staan en geordend. Nu ben ik in de 20 jaar en had ik volgend aanraaden van mijn huisarts mijn antidepressiva in 1 keer gestopt waardoor ik zware angsten kreeg en depressie, en weer erge dwanggedachten. Ik had als 14 jarige de eerste keer die dwanggedachten en nu zijn ze terug maar extremer en elke seconde van de dag. De gedachten zijn seksueel geaard en vooral dat ik zelfbevrediging / wippen doe met meubels, voorwerpen. Maar ook seksuele gedachten over mensen en met mezelf. Ik slik nu verschillende kalmeringsmiddelen om me tot rust te laten komen en hopen dat die gedachten ooit weg gaan en die angst. Ga ook naar een seksuoloog en mij laten opnemen. Maar heb enorme schaamte en angst van de angst omdat ik mij gek voel.Anoniem30-01-2024 -
Ik ben echt veel moe en zwak (Verhaal 120)
Hallo met tobias ik heb een angstoornis en dwangstoornis ik heb veel last van angstige gedachten zoals terug als ik met auto rijden
Altijd terug rijden om ik iemand omver gereden hebt
Ik denk ook dat ik kinderen sexueel iets aan doen of mensen de
Hele tijd angst en depressief omdat ik het misschien gedaan heb
Steeds fotos trekken ook voor de zekerheid dan de angst gaat weg om zeker te zijn dat ik niets gedaan hebt
Ik ben echt veel moe en zwak
Alvast bedankt tobias
Tobias03-01-2024-
Dag Tobias, je bent zeker niet de enige. Ik heb ook last van deze gedachten. Onthoud dat je jou gedachten niet bent!
Marie20-01-2024 -
Gedachtes die binnenkomen zijn niet jou ware ''ik''
Zie het als een stoorzender. Soms komt rare dingen naar boven en het beste om er mee om te gaan is om er niet van te schrikken. Laat maar door je heen gaan en probeer gewoon weer de dag op te pakken waar je mee bezig was. Als het blijft plakken en je gaat er mee zitten, word het gevoel alleen maar erger! Zelf heb ik hier ook moeite mee maar vaak helpt het wel!Roy22-01-2024 -
Alvast Bedankt Marie voor jou reactie
Het Is niet gemakkelijkTobias22-01-2024 - Alle reacties weergeven...
-
Weet je wat mij heeft geholpen… om te beseffen dat je niet je gedachten bent, als je naar je gedachten in je hoofd kan kijken of luisteren zonder oordeel en waarnemer kan zijn en dus echt ziet als object, iets wat je brein fabriceert en vanzelf gaat dan heb je een keus. Je hebt zeg maar gedachten die gewoon omhoog ploppen, net als pop-up reclames op je laptop. Als je dat echt ziet en dat vergt oefening en gaat niet van de een op de andere dag dan heb je een keus…. Maar dat kost tijd maar echt iedereen kan dat… je leert dan dat je gedachtes hebt maar niet bent…Je hebt geen controle door er mee in gevecht te gaan, dat is een strijd die je verliest. Je bent in gevecht als je denkt dat je er iets mee moet, of dat je er vanaf wilt, of dat er niet aan wil denken …. Je moet het niet proberen op te lossen want het willen oplossen is juist het probleem en zorgt ervoor dat het blijft bestaan. Je moet het gaan zien en het spelletje van je brein niet meer meespelen. Ik heb veel gehad aan de praktijk volledig vrij, daar zijn ook video’s van op you tube. Echt het allereerste wat je moet doen is stoppen met vechten… google maar eens op volledig vrij….
Anoniem23-01-2024
-
-
Er zal snel verbetering moeten komen (Verhaal 90)
Ik herinner me dat mijn dwanghandelingen in kleine mate al aanwezig waren in mijn jeugdjaren maar ik besteedde er verder geen aandacht aan. Ik zag het als “tja, ik ben een perfectionist”. Maar toen ik hoger onderwijs ging studeren en in mijn eerste jaar mijn oma overleed, voelde ik de dwang erger worden. Ik kon het wel nog binnen de perken houden. Tot ik mijn eerste job startte. Daar is het uit de hand gelopen. Bij alles wat ik moest invoeren of noteren, moest ik zodanig veel controleren of ik het wel juist had gedaan. Tot het nemen van foto’s toe. We zijn nu meer dan 10 jaar verder… tientallen jobs verder, een nieuwe opleiding, vijftal relaties verder. En ik woon alleen en heb een relatief vaste, stabiele job. Alle verantwoordelijkheid valt nu op mijn eigen schouders en de dwanghandelingen nemen toe en toe. Ik kan mijn huis niet meer binnen het halfuur verlaten omwille van duizenden controles, tellen, voelen, aanraken. Op mijn werk wordt het ook steeds heviger. Bijgevolg zit ik op een energieniveau die nog nooit zo laag is geweest. Ik heb al specifieke medicatie geprobeerd die niets helpt. Ik volg therapie bij een ocd therapeut maar we zitten nog in de verkennende fase. Op dit punt denk ik “laat die dwang stoppen aub. Ik rek het niet meer”. Ik geef sommige verantwoordelijkheden uit handen zodat ik geen uur iets hoef te controleren. Bijvoorbeeld: Ik laat een collega me wakker bellen. Uit angst dat ik mijn wekker niet goed heb gezet en me zal overslapen. Op het werk vraag ik regelmatig aan collega’s om iets na te kijken zodat ik er niet langer op dwang,… K begin een beetje ten einde raad te raken. Er zal snel verbetering moeten komen of mijn lichaam begeeft het door uitputting.Stefanie> 2 jaar geleden-
U zou eens cbd kunnen proberen. Probeer het maar eens uit te zoeken via Google. Veel onderzoek is er al na gedaan en studies. Je kan hiermee groot gedeelte dwang verminderen
Esther a10-11-2023 - Alle reacties weergeven...
-
Herken het :(
Veel sterkte ermee..Anoniem12-01-2024
-
-
Controledwang voordat ik de deur uit ga (Verhaal 94)
wie heeft dit ook (gehad)? hoe ben je er vanaf gekomen? heeft iemand tips?
als ik alleen de deur uit moet elke ochtend moet ik van alles controleren. voornamelijk stopcontacten, het gas en alle deuren. ik ben hier soms in totaal 3 kwartier mee bezig en soms is het zo extreem dat ik de voordeur 10 keer opnieuw uit moet en dicht moet doen. ik woon aan een openbare weg dus iedereen ziet dat dan ook en ik schaam me er voor maar moet het toch doen van mezelf. als ik met iemand ben hoeft dit allemaal niet. ik kijk er de avond van tevoren al zo tegen op dat ik alles moet controleren ik wil er vanaf en vind het verschrikkelijk. wie heeft er tips want ik wil er heel graag vanafAnoniem19-02-2023-
Ik begrijp je verhaal goed en je gedachtens
Heb zelf therapie gedaan en door te blijven oefenen is het mij gelukt om de dwangen onder controle te houden
Praten met iemand er over helpt ook wel
GroetenAnoniem22-02-2023 -
hoi,
dank je voor de reactie. ik praat er inderdaad ook wel over. en ben net begonnen met therapie. ik moet het gewoon doen. maar blijf het toch lastig vinden.controledwang22-02-2023 -
Hoi ik heb ook dwangneurosie weet wat het is . therapie is een aanrader. Afleiding zoeken begint het op te komen proberen niet aan toe te geven is lastig.
Hulp erbij is mijn advies .Anoniem27-03-2023 -
U zou het eens kunnen proberen met cbd. U kan het op Google wel vinden. Veel mensen zijn de held van hun dwang daardoor kwijt geraakt
Esther a10-11-2023 -
Ik kende dit ook alles wel 3 x checken of meer het kan je veel energie kosten
Vooral als je de deur uit gaat
Dagelijks leven kost energie
Ik had oefeningen voor thuis
Dat heeft mij geholpen
Ik ben er grotendeels vanaf.
Hoop dat je therapie aanslaatAnoniem29-11-2023 - Alle reacties weergeven...
-
Heel herkenbaar. Heb er ook veel moeite mee, het kost zoveel energie, hè iedere dag maar weer.. De ene dag heb ik er wel wat minder last van dan de andere dag, Ik probeer te blijven oefenen minder toe te geven aan controleren, soms lukt het wel, soms niet. Dan maar proberen aardig en mild voor mezelf te zijn. Ik heb behoefte aan weer therapie rondom deze problematiek van mij, maar ben uitbehandeld, zeggen ze. Meerdere jaren wel al therapie gehad. Ik probeer het maar te accepteren en er mee te leren leven.. Sterkte aan jou en iedereen die hiermee of soortgelijke klachten kampt...
J12-01-2024
-
-
Ik dwang mee (Verhaal 108)
Mijn volwassen dochter (die nog bij me inwoont) heeft last van ernstige OCS. En ik als moeder.... ik dwang mee, om de vrede in huis enigszins te bewaren. Ik vrees echt dat ze heel enge dingen doet, of ik mezelf of haar iets zou aandoen als ik niet mee-dwang....
Als huisgenoot van iemand met dwang, vind je niet of nauwelijks gehoor, terwijl het een enorme last is om te dragen. Persoonlijk draag ik het al ongeveer 25 jaar.... Ik ben alleenstaande ouder.
Ik wordt van het kastje naar de muur gestuurd met mijn dochter, momenteel is ze in behandeling bij een gedragstherapeut, maar de zenuwen blijven door het huis gieren....
Ik voel me zo alleen staan, zo eenzaam in die ellende waarbij ik noch mijn dochter, noch mezelf kan helpen.
Wie herkent zich hierin en/of kan me tips / raad geven.
Dank je.Bloempje21-08-2023-
Ik leid zelf onder OCD en sta op het punt naar een oorlogsgebied te gaan om mijn weg naar deelname aan de samenleving te beïndigen. Ik zie zelf niks dat mij gelukkig maakt in het leven. Maar als tip naar de behandeling naar uw dochter, stel haar niet teveel vragen over haar dagelijkse plichten. En laat haar iets vinden dat haar gelukkig maakt. Misschien GO-Karting, paintball, voetbal, thaibox, airsoft, paintball. Gewoon iets dat haar met enthusiasme laat opstaan.
anoniem02-01-2024 - Alle reacties weergeven...
-
Beste Bloempje,
Ik zit precies in hetzelfde schuitje als jij.
Mijn dochter is 16 jaar en heeft ook last van ernstige OCD en ze heeft Gilles de la Tourette.
Ook ik ben aan het mee dwang en in de rust te houden en het gaat al 2 jaar zo.
Mijn dochter is wel in behandeling bij Levvel.
Ze slikt ook medicatie.
Maar geen een doet iets voor haar we hebben al zoveel geprobeerd en het neemt niet het ernst weg helaas.
Er zijn goeie dagen maar echt meer slechte dagen en ben eigenlijk ook wel op.
Haar traject eindigde eind deze maand en maak me toch echt wel zorgen hoe het nu verder moet.
We zijn sinds pas begonnen aan de THC olie via de psychiater en dat brengt voor de avond gelukkig wel wat meer rust en slaapt ze hele nachten gelukkig weer goed door.
Mijn tip aan jou als ze al bij een psychiater loopt om die olie aan te vragen dat moet op recept het brengt echt wat meer rust.
Heel veel sterkte!Cynthia05-01-2024
-
-
'reconstructie-dwang' (Verhaal 119)
Ik (37 jaar) heb begin 2023 een relatie gehad van drie maanden en heb deze zelf beëindigd. Ik kreeg al snel spijtgevoelens, omdat ik achteraf toch nog wel had willen weten als ik wat langer met haar door was gegaan hoe het dan geweest zou zijn. Maar goed, gedane zaken nemen geen keer. Zij wilde na mijn uitmaken namelijk niet meer verder. Ik ben toen een aantal 'minpunten' van haar op gaan noemen in mijn hoofd om dat spijtgevoel weg te krijgen. Ik dacht dan bijvoorbeeld 'je hoeft geen spijt te hebben, want ze was volgens mijn waarden en normen niet echt gemanierd, dus het is beter zo. Laat het los!'
Uiteindelijk is dit een dwang geworden om continu die minpunten op te noemen met de hoop dat ik geen last meer heb van dat spijtgevoel. Dit werd van kwaad tot erger, want ging toen steeds terugdenken aan momenten in de relatie hoe avonden bijvoorbeeld liepen en wil dan gedetailleerd weten wat ze toen tegen mij zei. Heel veel momenten kan ik mij goed herinneren, maar ben zelfs bij sommige momenten gaan twijfelen of die momenten wel echt gebeurd waren. Dat ik heel gek haar zelfs nog heb geappt om te vragen hoe het ook alweer was gegaan. Als ze dan bevestiging gaf dat het inderdaad zo gelopen was hoe ik het reconstrueerde, dan is die dwang van dat moment weg en kan ik het loslaten. Maar heb nu steeds allemaal van die momenten/scenario's die ik af moet reconstrueren en bij sommige scenario's die zich afgespeeld hebben wil ik dan weer bevestiging hebben en ga er dan naar opzoek door aan een vriend te vragen die erbij was hoe dat ook alweer ging bijvoorbeeld. Ik ben ondertussen erdoor in een zware depressie gekomen, want mijn concentratie zit het nogal in de weg. Het gaat om scenario's die ook totaal niet meer ertoe doen. Bijvoorbeeld wat appte ze naar mij toen die middag hoe laat we zouden afspreken. Ik wil dan die zin uit dat app-contact terughalen/reconstrueren. Elke keer zeg ik ook tegen mijzelf dat het allemaal niet meer interessant is omdat zij nu al bijna een jaar uit mijn leven is en er niks meer te halen valt. Alle reden om het los te laten en te stoppen met dat reconstrueren. Maar dat lukt mij niet altijd, er zit altijd wel een scenario in mijn hoofd die blijft plakken en ik daar dan mee aan de slag moet van 'ging het nou zo of ging het zo?'
Ik loop al 8 maanden bij een goede psycholoog en psychiater. Gebruik Clomipramine in combinatie met Quetiapine. Maar heb nog steeds die 'reconstructie-dwang' van allerlei scenario's. Heb daar zo'n last van dat het mijn leven helemaal beheerst en het mij daardoor depressief maakt en houdt.
Herkent iemand dit?Anoniem26-12-2023 -
Dwang of narcisme? (Verhaal 117)
Vraag: herkent iemand dit als dwang of zit er ook narcisme bij?
Ik ken iemand wiens partner niet goed mag slapen, die wordt vaak gewekt. Ook verstopt hij spullen van haar. En maakt spullen van haar kapot.
Ik hoor graag of het onder dwang valt of toch ook narcisme is. Alvast bedankt voor de reactie.Louise16-12-2023 -
Ik heb geen medicatie meer momenteel (Verhaal 97)
Wanneer je ocd hebt blijf je overmatig zoeken naar de bevestiging dat je niet gek bent en je het niet echt doet allemaal. Dus zo kom ik hier bij dit forum terecht.
Ik weet niet meer wat ik moet doen op het moment dat ik dit schrijf.
Al jaren heb ik ocd, en heb ook elke vorm al eens gehad. Op de een of andere manier is mijn brein zo creatief dat ik altijd weer iets nieuws bedacht om te ocd’en.
Ik heb geen medicatie meer momenteel.
Toen ik 14 jaar geleden voor het eerst te maken kreeg met agressieve dwanggedachtes ben ik in een diep zwart gat gevallen waar ik na aan de medicatie te zijn begonnen en de depressie overwon ook beter kon vechten tegen de gedachtes.
Die gedachtes verdwenen naar de achtergrond, maar met fases kwamen ze steeds weer terug.
“Wat als ik iemand sla?” Of wat als ik ineen mijn stuur omtrek?” Of wat als ik ineens ergens een mes zou pakken en iemand vermoord?”
De gedachtes raakte me op sommige momenten dusdanig dat ik even heel erg bang werd, maar mijn partner steunde me en ik vocht door en ik kon net alles overeind houden nog. Ik vond het heerlijk toen Corona kwam en het normale leven even stil stond. Ik hoefde niet bang te zijn dat ik druk zou voelen. Mijn relatie ging uit in die tijd en ik werd sterker. Ik heb het afgelopen jaar dingen gedaan waarvan ik nooit had gedacht dat ik dat zou kunnen. Drie banen tegelijk en mega veel verantwoordelijkheden en eindelijk lekker geld.
En toen kwam hij weer.
Het begon met paniekaanvallen en ocd was er weer.
En nu lijkt het erger dan ooit. Ik zit nu compleet vast. Ik wandel heel veel, dat voelde fijn, maar nu loop ik op straat en denk ik aan het feit dat ik de controle kan verliezen en naar mijn gedachten kan luisteren en voel me “gevaarlijk” als ik mensen passeer en dan word ik zo naar dat ik helemaal niets meer wil, behalve in mijn bed liggen.
Ik ben nu alle hoop een beetje kwijt, en ben zo bang om dood te gaan. Ik wil als ik een ander ooit iets aan zou doen namelijk echt niet meer leven. Ik heb nog nooit iemand geslagen zelfs ook maar.
Waarom bestaat ocd?R06-03-2023-
Oh wat rot voor je zeg! Liefs en ik hoop dat het inmiddels wat beter met je gaat!
Gerdien06-08-2023 -
OCD hebben is bijna hetzelfde dat in de hell leven denk ik.. veel beterschap voor je!
ik lijd aan dezelfde gedachten als jou en dat is ROT ik heb zelf nooit een vlieg dood gedaan.
Ik heb verschillende OCD’s zelf, religieuze, kwaadaardige.M.13-12-2023 - Alle reacties weergeven...
-
OCD hebben is bijna hetzelfde dat in de hell leven denk ik.. veel beterschap voor je!
ik lijd aan dezelfde gedachten als jou en dat is ROT ik heb zelf nooit een vlieg dood gedaan.
Ik heb verschillende OCD’s zelf, religieuze, kwaadaardige.M.14-12-2023
-
-
Alles wat ik met mijn linkerhand doe moet ik ook met rechts doen (Verhaal 23)
Hoi , ik ben 19 jaar en heb al sinds ongeveer mijn 12e een dwangstoornis . Daarbij heb ik ook ADD en angststoornis . Ik begin in maart ongeveer met een therapie voor mijn dwang ik hoop dat dat gaat helpen ik slik ook al een aantal jaar medicijnen maar ik heb helaas nog niet echt de goeie medicijnen combinatie gevonden . Mijn dwang vind ik zelf best heftig en ik schaam me er heel erg voor eingelijk weten mij ouders en nog wat familie leden het alleen . Ik heb eingenlijk heel de dag door dwang handelingen ik moet alles wat ik met linkerhand , voet of wat dan ook aanraak ook met me rechter hand , voet doen en dat 4 x als ik rechts achter me kijk als ik bijvoorbeeld op de fiets zit moet ik ook links kijken en bij mij duurt het ook heel lang voor dat ik eindelijk de deur uit ben als ik ergens heen moet . Als ik deze handelingen niet doe dan zit er een soort stem in mijn hoofd dat er bijvoorbeeld iets ergs met me moeder gaat gebeuren als ik het niet doe . Ik heb vroeger wat vervelende dingen mee gemaakt waar ik best wel trauma’s van heb dus ik denk dat daar mij problemen ook een beetje vandaan zijn gekomen .
Heeft iemand misschien nog tips voor mij of herkent iemand zich in mij ?Anoniem> 2 jaar geleden-
Hey
Ik herken dit ik heb namelijk ook een vorm van ocd maar is nu nogal hard uit de hand gelopen ik ben 18 jaar en ik ben nu in opname voor ocd omdat ik het thuis niet meer kon uithouden.
Maar ik las jou verhaal en herken dit voledig ik heb precies hetzelfde als ik met rechts iets aanraak moet ik dit met links ook gedaan hebben.
Lucaslucas> 2 jaar geleden -
Ik heb het ook en ik heb ook adhd en ass
Vic> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Hey ik las jou verhaal ik dacht dat ik de enigste was ik begrijp jou volledig ik heb dit nu al 4jaar ongeveer ik voelde me zo eenzaam omdat niemand hetzelfde had als mij vroeger kon ik niks meer doen omdat ik dan alles met 2 handen moest aanraken nu is het een dagelijkse routine ik neem al 3jaar sertraline 150mg maarja de dwang komt maar altijd terug…..
Anoniem12-12-2023
-
-
Ernstige dwangstoornis (Verhaal 41)
Hallo,
ik heb zelf al ruim 25 jaar een ernstige dwangstoornis, die zich de laatste jaren vooral richt op (automatische) processen in mijn lichaam, (sensomotorische of body focused dwang genoemd.
Ik ben momenteel in behandeling in de Marina de Wolf kliniek in Ermelo, maar ik was even benieuwd of er meer mensen zijn met deze soort dwang en of je er een behandeling voor hebt gehad?
GroetjesChantal> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Hoi Chantal,
Ja! Slikken en knipperen bewust. Heel rot maar ik ben er soort van overheen gegroeid. Wil niet zeggen dat het nooit meer gebeurd maar de lading is anders. Daardoor kan ik het laten zijn en verdwijnt het snel uit mijn aandacht.
Ik heb toen wel bij een psycholoog gelopen maar die weet het meer aan mijn burn-out dan dat het OCD genoemd werd. Nu zit ik opnieuw in een fase van dwang die zich meer uit in het controleren van dingen of ze perfect vastzitten in huis. Ook daar ben ik net gestart met een behandeling.Daan05-12-2023
-
Met alle online lessen thuis werd ik steeds ongelukkiger (Verhaal 104)
Sinds corona is er veel gebeurd. Ik ben 17 jaar nu en ik was 14 toen corona begon. Met alle online lessen thuis werd ik steeds ongelukkiger. Toen we weer naar school mochten kon ik ook mijn oude leven niet oppakken. Ik kreeg moeite met oogcontact. Het heel bewust beleven van oogcontact. Ik zat op dat moment vwo maar ik ben toen na 4 jaar vwo naar havo gegaan. En het ging alleen maar slechter. Ik kreeg steeds meer hoofdpijn en last van prikkels (licht en geluid en mensen). Tot de dag vandaag heb ik er nog enorm veel last van. Ik zit bij een psycholoog al wel 6 jaar en behandelingen tegen sociale angst en behandeling voor autisme hielpen niet. Ik heb dit niet voor corona gehad en ik wil hier zo graag vanaf komen. Maar ik weet niet hoe. Ik ga binnenkort starten met een dwangbehandeling. Omdat we er steeds achter kwamen dat het om dwanggedachten gaat en misschien wel om sensomotorische OCD (het bewust beleven van oogcontact). (Ik heb geen dwanghandelingen). Dit geeft mij zo veel sociale stress en angst wat steeds meer gegroeid is in mijn hoofd. Ik kreeg er extreme hoofdpijn bij. Ik heb er dus een burn-out bij gekregen. Ik heb medicatie van de psychiater geprobeerd maar het werd alleen maar slechter. Ik weet niet of ik nog moet beginnen met nieuwe medicatie, maar het is afwachten wat de dwangbehandeling gaat doen. Ik kan op dit moment amper wat gedragen en dit heb ik al 2 jaar extreem. Al 2 jaar heb ik elke dag hoofdpijn en het is steeds erger geworden. Ik ben wel naar school blijven gaan terwijl ik eigenlijk geen 1 prikkel kon verdragen. De lessen niet, de pauze niet, het licht en het geluid niet. Het was onzeker of ik nog examen kon doen en de psychologen in de praktijk wilde mij bijna laten opnemen. Maar ik heb wel examen gedaan en nu is het afwachten op de uitslag. Mijn sociale contacten staan zeker op het spel en het is extreem moeilijk om ze aan te houden. Omdat sociaal contact mij zoveel moeite kost. Ik hoop dat straks al school voorbij is ik meer rust kan krijgen in mijn hoofd. En dat de behandeling werkt en dat ik geen medicatie meer hoef. Zijn er andere mensen die last hebben van dit soort dwang of zulke sociale angst wat tot hoofdpijn leidt? En hebben jullie tips?Tirza11-06-2023-
Hoi Tirza. Ik herken mij wel in het bewust zijn van oogcontact en dat dit onplezierig voelt. Ik heb zelf ook OCD en op dit moment weer zeer heftig... Wat mij eerder veel heeft geholpen is mindfulness. Hierdoor leer je stukje bij beetje acceptatie te hebben voor de dingen die je voelt. Je neemt de dingen waar die gebeuren en legt ze dan steeds weer naast je neer en concentreert je dan weer op je ademhaling. Uiteindelijk kun je dit ook steeds beter tijdens "het dagelijks leven" doen en niet alleen tijdens een "officiele" mindfulness sessie. Ik heb zelf ook een boek dat specifiek gaat over het omgaan met (pure/sensomotorische) OCD dmv mindfulness. Het boek liet bij mij zoveel belletjes rinkelen toen ik het las. Helaas kan ik het boek niet vinden online (weet de naam niet omdat ik het heb uitgeleend), maar ik vond wel dit boek dat ook toegespitst is op jouw kwaal (en hoe je daar mindful mee om kunt gaan, waardoor het minder erg wordt of zelfs verdwijnen kan) "Breathe In, Breathe Out: How I Overcame Sensorimotor OCD" door Alexander Culafi
Laurens11-07-2023 -
Hoi Laurens!
Ontzettend bedankt voor de tip!! En ik vind het fijn dat iemand dit herkend en dat ik dus niet de enige ben. Heel erg bedankt! En ik ga mindfulness zeker uitproberen met het boek!! Ik hoop dat mindfulness ook bij jou weer zijn werking op een positieve manier kan doen en dat je OCD weer mag afzwakkenTirza19-07-2023 - Alle reacties weergeven...
-
Hoi Tirza,
Ik ben Stan, 27 jaar. Ik kom heel toevallig net op deze site uit bij dit verhaal. Wat jij omschrijft, dat heb ik exact. Ik heb er nu iets meer dan 3 jaar last van. En alhoewel het iets beter gaat dan in het begin, kost het me nog steeds dagelijks heel veel energie. En die hoofdpijn ja, pff...
Ik weet niet of je hier nog komt en of je dit nog leest, maar anders zou ik het wel leuk vinden om hier iets verder over door te praten.
Het boek wat Laurens hierboven noemt, heb ik wel ooit voorbij zien komen. Ga ik morgen ook eens opzoeken. Thanks!Stan02-12-2023
-
-
Last van sexuele dwanggedachtes (Verhaal 115)
Hebblast van sexuele dwanggedachtes focus mensen om mij heen. Niet leuk die gedachten ook op tv of zomaar zonder focus. Doet hij of zij ook wel zichzelf verwennen. Ben zelf 64 getr dochter van 23.
Is meer de ergernis van zulke gedachten. Weet mij soms geen raad mediteten lezen devachtergrond draait altijd mee.klote dus iemand ervaring weet zijn maar gedachtenmaarczo irritant.. accepteren niet makkelijk blijft soms tollenMarc14-11-2023 -
Sexuele dwanggedachtes (Verhaal 114)
Tjonge sexuele dwanggedachtes afvragen op iedereen om mij heen. Doet hij zij ook nog iets sexueels. Ook tijdens gesprek komt zon gedachte op. Tja logisch is het gezondste wat er bestaat.
Lijkt mijn s leven te interpreteren op anderen zelfs op tv boek lezen die gedachtes dit afvragen. Ben 64 getrouwd maar erg storen d slik oxa 3 pd en quiatiapine 150 mg iemand
Ook iets dergelijks.Msrc12-11-2023 -
Ja hoor ik heb weer wat nieuws (Verhaal 99)
Ja hoor ik heb weer wat nieuws,
Opeens ben ik bang geworden dat ik bijv. supplementen bij de Nutrilon van mijn zoontje in heb gedaan. Mijn zoontje is mijn alles!! Ik ben juist altijd overbezorgd en zou dit ook nooit doen, maar de gedachten zijn soms zo erg en aanwezig dat ik dan meer weer een nieuwe pot Nutrilon koop… dan voelt het weer ‘goed’ … en als ik dan moe ben of iets dan slaat het weer toe. Het is vreselijk. Hoe kan ik nou zulke dingen denken ik wil hem met mijn leven beschermen;(
Ik zit zelfs nu te denken dat de enigste oplossing is om alle supplementen uit huis te halen zodat ik dit niet meer ‘hoef’ te denken, of dat mijn man een camera ophangt.
Waarom heb ik toch altijd zo’n last van zulke dwang gedachten en juist altijd over dingen die mij zo dierbaar zijn;( ik vind m’n leven hierdoor steeds zwaarder worden.
Ik wilde altijd zo graag een groot gezin maar het verantwoordelijkheidsgevoel nekt mij en voedt mijn dwang en dan om mijn dierbaarste bezit; mijn zoontjeL.19-03-2023- Alle reacties weergeven...
-
Ik heb dat vroeger ook zo gevoeld met m n tweeling. Ik maakte daarom heel vaak weer nieuw flesje. Maar tegenwoordig zou u de telefoon aan kunnen zetten met opname. En weten dat het goed is gegaan.
Esther a10-11-2023
-
80% van de dag dwanggedachtes die nergens op slaan (Verhaal 93)
Hoi allemaal,
Afgelopen tijd heb ik veel stress ervaren. Ik had een fout gemaakt op werk waar ik erg over ging piekeren. Nu merk ik dat ik 80% van de dag dwanggedachtes heb die nergens op slaan. Het gaat zo: oh vandaag naar een verjaardag. Hoe ga ik die verjaardag herinneren? Hoe ga ik herinneren waar ik heb gezeten? Hoe gaan mensen de auto reis naar de verjaardag herinneren? Dit heb ik dus bij elke gebeurtenis. Ook als ik mensen bijvoorbeeld in de stad zie lopen dan denk ik: die mensen kunnen zich dit later niet meer herinneren. Ik kan me later niet meer herinneren dat ik deze film heb gekeken. Hoe herinneren de acteurs dat ze deze film hebben gemaakt? Dit is even een voorbeeld wat er de hele dag door mijn hoofd gaat. Het is onwijs uitputtend en vermoeiend.. ik heb het in mijn werk, prive eigelijk continu. Zelf in de auto dat ik denk: ik kan niet herinneren dat ik achter deze auto reed, dit gesprek had. Ik merk dat ik nergens van kan genieten. Mijn gedachten voegen er nog aan toe: wat heeft het voor zin, als je niet alles kunt herinneren.
Ik zit al bij een life coach… maar ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen.
Heeft iemand tips?
Groetjes,Daan18-02-2023-
Hoi ik heb ook dwangneurosie weet wat het is . therapie is een aanrader. Afleiding zoeken begint het op te komen proberen niet aan toe te geven is lastig.
Hulp erbij is mijn advies .
Groet van IlseAnoniem27-03-2023 - Alle reacties weergeven...
-
U zou eens cbd kunnen proberen. Google het maar eens wat het voor u zou kunnen doen
Esther a10-11-2023
-
-
Het is net als niet denken aan een roze olifant (Verhaal 113)
Ik heb sinds een maand een paar artikels gelezen over psychisch lijden met euthanasie tot gevolg. Kreeg hierdoor zoveel angst omdat ikzelf al een paar jaar met een paniekstoornis zit. In 1 van die artikels ging het over een gedachte en nu heb ik constant stress en angst omdat er nu de gedachte in mijn hoofd dat ik niet wil lijden door die gedachte. Het is net als niet denken aan een roze olifant en dan zie je constant een roze olifant. Kan iemand me hiermee helpen? Ik ga er echt aan onderdoor... 😞Vriend24-10-2023 -
Ik heb onlangs de diagnose OCD gekregen (Verhaal 95)
Ik heb onlangs de diagnose OCD gekregen.
Ik heb al jaren last van dwanggedachten -en handelingen. Op één of andere manier kon ik hier altijd perfect mee leven. Ik had zelfs nooit door dat er iets 'mis' kon zijn. Ik heb een diploma gehaald, ik heb een goede vriendengroep en heb sinds een tweetal jaar een job. Ik was in het algemeen best wel gelukkig maar het heeft pas sinds begin dit jaar écht een effect op mijn werk- en privéleven + mentale gezondheid.
Na een slapeloze nacht begon ik plots te paniekeren en kreeg ik dwanggedachten rond slaap. "Wat als ik nooit meer slaap?" "Als ik niet slaap, voel ik me morgen slecht" "Als ik morgen iets heb gepland, zal ik niet kunnen slapen". Dit resulteerde uiteindelijk in een week niet of heel slecht slapen. Ik heb voor het eerst paniekaanvallen gekregen en ze werden zo erg dat ik slaapmedicatie moet nemen. Dit nu al een aantal weken. Ik heb dus een soort van angst gekregen voor het niet in slaap kunnen vallen en me moe voelen. ik slaap sinds mijn geboorte super goed.
Ik voel me persoonlijk niet goed met die slaapmedicatie. Ik ben moe, mijn kortetermijngeheugen is niets meer waard en bovendien helpt de medicatie niet elke nacht. Sinds het nemen van die slaapmedicatie heb ik ook andere 'nieuwe' dwanggedachten: "Wat als ik verslaafd ben?" "Wat als ik hier nooit meer van af geraak?". Ik zoek dagelijks urenlang dingen op rond die medicatie maar dit maakt me alleen maar meer ongerust.
Heeft iemand van jullie ooit al te kampen gehad met slaapproblemen veroorzaakt door dwanggedachten rond slaap? Hebben jullie tips? Ik vind het moeilijk om exposures te doen rond mijn slaapangst. Ik ben een beetje radeloos op het moment. Ik werk al enkele weken niet meer en voel me hier heel slecht bij omdat ik nog zo jong ben.
Bedankt!Anoniem20-02-2023-
Afgrijselijk he. Ik ken het. Vanuit prima slapen, ineens 5 mnd terug de gedachte " wat als ik nooit meer kan slapen". Die gedachte ging met me op de loop met als gevolg niet kunnen slapen van de stress/ angst. Het boek Versla het monster van William van der klauw heeft zeker wat geholpen, best een aanrader, hoewel het bij dwanggedachten natuurlijk niet zozeer een slaap probleem betreft maar een psychisch probleem. Bij de psycholoog kennis gemaakt met mindfullness en ACT en dat helpt natuurlijk ook wat.. verder slik ik rhodiola, 5 htp en ashwagandha, dat helpt wel wat tegen angst. Sta wel op wachtlijst bij de psychiater, want er zit natuurlijk iets achter deze angst. Ben 40 jaar en heb nooit eerder dwanggedachtes gehad, wel veel meegemaakt vooral lichamelijke trauma's.
Heel veel sterkte, dit zijn echt vreselijke dwang gedachtes als je zooo moe bent en toch angst voor slapen.Anoniem15-05-2023 - Alle reacties weergeven...
-
Lieve beide,
Wat vervelend te lezen dat jullie met hetzelfde te kampen hebben als mij! Bijna 1 hetzelfde verhaal. 1 nacht ineens niet kunnen slapen en sindsdien 24/7 met slapen bezig. Als ik er te lang over doe om in slaap te vallen raak ik in paniek en dan lukt het dus helemaal niet meer. De gedachte heb ik vaak de hele dag bij me en ben dan bang dat ik dood ga. Stom he. Ook ben ik bang dat dit voor de rest van mijn leven bij me blijft en ik er niet meer vanaf kom.... hoe gaat het nu met jullie ?? Ik ben erg benieuwd... ik slik zelf mirtazapine omdat ik overdag door t dak ging en dat helpt wel iets maar nog steeds continu bang dat k niet kan slapen. Vooral als ik naast me vent lig, ben ik elke keer aan het toetsen of hij al slaapt en dat geeft me dan meer stress vooral als ik nog niet slaap. Hebben jullie nog tips?Joya22-10-2023
-
-
Ik kreeg extreme haaruitval (Verhaal 98)
Hoi,
Vanaf eind juli vorig jaar is er iets vreselijks gebeurd, ik kreeg extreme haaruitval.. ik stond op dat moment in de bloei van mijn leven. Altijd heb ik wel angstig in het leven gestaan maar nooit dat dit mijn dagelijks leven zo erg beïnvloede. Ik ben vanaf eind juli dwangmatig in de spiegel gaan checken of mijn haar niet nog meer uit zou vallen.. dit deed ik 100 keer op een dag. Ik Google steeds op oplossingen. Ik kwam uiteindelijk bij een kapsalon die zogenaamd helemaal natuurlijk was, en zou mij helpen doormiddel van een apparaat voor haargroei stimulatie, dit alles heeft het zo erg gemaakt dat ik nu helemaal geen haar meer heb. Ik heb gemillimeterd haar, en zelfs een pruik moeten aanschaffen. Dat is niet het ergste van alles, door medicatie gebruik kreeg ik een droge mond, nu ben ik mij al maanden aan het focussen op mijn droge mond, ik denk hier echt de hele dag aan. Het is zo erg geworden dat mijn tandvlees helemaal wit en en terug getrokken. Nu vraag ik mij af, is hier iemand die zich hier in herkent? Of medicatie adviseert? Voor 24/7 dwanggedachtes en piekeren. Ik heb maanden geleden al aangegeven dat ik niet meer wil leven. Ik denk hier ook dagelijks veel aan. Maar vooral de droge mond heeft mijn gezondheid echt heel slecht gemaakt. Mijn huid is ook extreem droog met eczeem. Ik ben in een vreselijke cirkel terecht gekomen waar ik niet uit kan komen. Ik zit al maanden bij de Crisesdienst en daar weten ze ook niet wat ze moeten doen. Heeft het alleen maar erger gemaakt eigenlijk. Heeft iemand tips of medicatie advies? Of herkent iemand zich in dit soort constante gedachtes? Ik hoor het heel graag. Want ik ben ten einde raad. En mijn gezondheid lijdt er ook echt onder.
Alle adviezen zijn welkomPascale09-03-2023-
Ja het is gewoon kloten die dwang gedachtes … ik herken het helemaal. Je wilt er zo graag vanaf maar het lukt niet. En dat is ook het probleem; dat je er zo graag vanaf wil en dan wordt het erger. Het enige wat ik zelf kan aanraden is proberen om andere dingen te gaan doen die afleiden… proberen om 3/4 keer per week toch te sporten ondanks alle kwalen en stress… en proberen om niet meer in de spiegel te gaan kijken, hoe moeilijk het ook is. Maar het is gewoon erg zwaar om met dwang te leven. Ik merk bij mezelf als ik moe ben wordt het erger dus probeer goed te slapen maar dit wil soms haast ook slecht. Ik slik geen medicijnen maar wil dit misschien wel gaan doen.
Veel sterkteAnoniem19-03-2023 - Alle reacties weergeven...
-
Hai Ik zou me latem testen op de autoimuunziekte Sjogren dit veroorzaakt een drige mond huid en ga zo maar door. Heel veel sterkte gewenst. Liefs🫂🫂🫂🫂
vick17-10-2023
-
-
De draad kwijt (Verhaal 111)
Beste,
Sinds een jaar heb ik voor het eerst een relatie en ik ben op dit moment even helemaal de draad kwijt. Er is de afgelopen tijd veel spanning geweest op het gebied van contact met andere vrouwen en wil er graag alles aan doen om mijn relatie zo goed mogelijk vorm te geven. Door dat het zo’n beladen onderwerp is geweest heb ik het idee dat dit omgezet is in dwang. Ik ben heel erg dwangmatig geworden als het gaat om andere vrouwen. Telkens als ik iets denk, seksueel gezien, heb ik het idee dat ik mezelf moet verantwoorden. Ik zoek het ook steeds dichterbij. Denk aan een buurvrouw of iemand in de sportschool. Ik ben erg doorgeslagen geweest in porno, waarschijnlijk heeft dit er ook mee te maken. Het is zo vermoeiend en kost erg veel energie om me telkens over elke gedachtengang me te moeten verantwoorden tegenover mijn vriendin. Stel dat ik dit zou doen of dit zou doen. Zelfs als ik te lang naar iemand heb gekeken of eventjes aandacht heb gegeven in mijn hoofd. Ik gebruik citalopram. Heeft iemand hier ervaring mee? GroetRick kaars08-09-2023 -
Homosexual Obsessive Compulsive Disorder (Verhaal 107)
Hoe gaan jullie om met hocd of hebben jullie tips? Ik heb er al enkele jaren last van als man en ben nog jong. Dit heeft mij op vlak van daten en dergelijke gewoon compleet op een pauze gezet in het leven. Mijn EERSTE aanvaring met een dame en prestatiedruk zonder al te veel extra informatie te geven heeft hier ook heel veel mee te maken. Ik dacht dat dit misschien wel over zou waaien na een tijdje, maar zo ziet het er niet naar uit. Het is echt iets vreselijks en zo erg dat ik soms echt aan mezelf twijfel(mede door die aanvaring). Ik heb altijd interesse in meisjes gehad en voelde mij natuurlijk aangetrokken. Op een dag kwam er een gedachte in mij op en zo is het begonnen..Anoniem30-07-2023-
Ben je weleens op een date geweest met een man? Dan kun je daarna misschien op die ervaring terugkomen als er gedachtes en twijfels in je hoofd komen.
Anoniem31-07-2023 - Alle reacties weergeven...
-
Hi,
Je bent niet de enige met dit fenomeen. Erg vervelend voor je om zo vast te lopen in deze vorm van OCD. Op date gaan met een man helpt je niks, dat zet alleen maar aan tot verdere betrokkenheid bij deze obsessie. Ik zou je adviseren om het boek ' Opdringerige gedachten overwinnen' van Sally M. Winston. te kopen. Dit boek geeft heel mooi weer waarom deze gedachte zo aan je vast blijft plakken. Wees je er ook bewust van de je brein je nieuwe controles geeft om te controleren of je wat voelt of beleeft. Al deze nieuwe dingen horen bij het in stand houden van de plakkerige gedachte. Ook is het wellicht goed om eens te kijken naar Ali Greymond en The One Point (van @MehranDadbeh op YouTube) H-OCD kan erg invaliderend werken en professionele hulp is wel een aanrader. Zoek daarbij een goeie partij, geen Lentis of andere massaclubs. Max Ernst ofzo die zijn erg goed. Blijf vooral rustig en wees je bewust dat het alleen leeft in je gedachten.D.27-08-2023
-
-
Ik pieker vaak over zelf verzonnen scenario's (Verhaal 100)
Ik heb al heel mijn leven lang last van piekeren. Ik pieker vaak over zelf verzonnen scenario's. Zoals bijvoorbeeld enkele tijd geleden was ik in de auto aan het rijden en hoorde ik een bonk. Ik stopte maar zag niets dus ik reed verder (wss een takje of steentje) later als ik mijn auto parkeerde hoorde ik een albulance en begon mijn brein te werken "wat als ik toch iemand had aangereden en gewoon niet goed gekeken had?" "Wat als ik een vluchtmisdrijf gepleegd heb?" "Wat als de politie mij komt arresteren op mijn werk?" Dit is maar 1 voorbeeld van tal van scenario's. Ik heb nooit hulp gezocht tot vandaag heb ik mijn eerste stap genomen om een afspeaak bij de dokter te maken. Zijn er nog mensen die last hebben van die zelf verzonnen scenario's?Anoniem29-04-2023-
Heel herkenbaar! Kan scenario’s bedenken als ik iemand passeer, 10 minuten later me druk maken of ik die gene iets onbewust heb aan gedaan, om gek van te worden
Anoniem10-08-2023 - Alle reacties weergeven...
-
Zo gek inderdaad heb er ook last van, vanuit de dwang krijg ik ook vaak een paniekaanval, zo moeilijk om mee te leven..
Heb zelf ook nog geen hulp gezocht hiervoorRico11-08-2023
-
-
Dwanggedachten over pedofilie (Verhaal 57)
Helpp me out :( Hoi ik ben Lisa 24 jaar oud. Ik heb last van heftige dwang gedachtes die mijn leven beïnvloed en mij angstig en depressief laat voelen.
Ik had dus een docu gekeken over pedofielen hier schrok ik heel erg van want dit was dus realistisch.. heb dat nooit meer uit me hoofd kunnen zetten. Toen zeiden ze uit eindelijk van iedereen kan een pedo zijn. En toen begon mijn dwang .. wat is een pedo ? Wat maakt een mens een pedo ?? Waarom zou je dat willen doen en elk detail is een dwang
En werd ook bang dat ik het zelf zou zijn en continu alles ga vergelijken toen ik 22 was was ik even bezig met een jongen die was toevallig 17 nooit bij stil gestaan hij was ook gewoon volwassen
Nu ga ik bij mezelf denken is het een ziekte dat torn ik 21 was ik met een jongen van 17 ging? Ben ik nu ziek? Word helemaal gek in me hoofd. Verder heb ik niks waarom ik me druk zou moeten maken dat ik zo ben want ik heb niks van die kenmerken maar de dwang en angst is zo groot!! Wat moet ik!!Lisa> 2 jaar geleden-
Heyy, sorry dat je hier last van hebt..
Ik heb hier zelf ook een jaartje last van gehad, ik heb meerdere dwanggedachten gehad maar deze was echt verschrikkelijk.
Ik weet niet of het je kan helpen maar dwang is angst. En als jij obsessief gaat denken, wil dat eigenlijk zeggen dat jij zo bang bent om een pedofiel te zijn, maar dit wil juist zeggen dat jij niet zo bent.
Wat ook kan helpen is om raad te vragen bij een huisarts, dit is wat ik uiteindelijk heb gedaan. Pff ik weet nog toen ik mijn moeder en vriend dit ging vertellen, wat een ellende. Maar ook hier kom je vanaf, probeer er niet te veel druk achter te zetten wanr juist dan komt het terug, laat die ‘neppe gevoelens’ en gedachtes er maar zijn en dan zul je zien naar een lange strijd dat het je uiteindelijk is gelukt!
XxxRachelle> 2 jaar geleden -
Heel herkenbaar allemaal. Gedachtes voor de miljoenste keer uitpluizen, je afvragen waarom je lichaam soms of vaak reageert met valse gedachten en signalen. Aanslaan op controlegedrag en en dat weer willen corrigeren of negeren.
Het idiote is dat je gedachte bij aanvang al niet juist is en deze uit angst probeert te corrigeren alsof het de waarheid is. Denk daar maar eens over na. Dat is namelijk jezelf ervan willen overtuigen dat de kleur geel toch eigenlijk blauw is omdat jij dat denkt.
Ik heb zelf ook OCD en begrijp heel goed hoe verlammend het geautomatiseerd denken eraan is. Probeer het allemaal als een gedachtenwolk te zien je hoeft er niks mee ook al ga je er even in mee. Laat het wat gaan als een gewone intrusie op afwijkende gedachten. Corrigeren werkt juist als bevestiging. Vermijd stress, cafeïne, te veel suiker, glutamaat (E621) en train jezelf actief op niet reageren.
Je kunt het, vergeet niet dat je net als bij YouTube, vaak bezig bent met dat onderwerp en je dus steeds meer over dat onderwerp aangeboden krijgt. Alles waar jij je op focust groeit. Zoek ook altijd even gespecialiseerde hulp dat geeft inzicht en laat je inzien dat je brein door OCD een verkeerde route rijdt. Laat het allemaal wat meer los. Wat ook helpen kan is Ali Greymond op you tube. Zij legt alle stadia rondom herstel uit. Zij is zelf hersteld van OCD. Kop op en laat het wat los, er is niks mis met je en op je 21 Iemand van 17 leuk vinden is heel normaal en gezond. Mvg, HHenk28-01-2023 -
Ik ben een vrouw van 26 jaar oud en heb 3 jaar geleden ineens een extreme angst gekregen om pedofiel te zijn. In mijn gedachten het ergste wat mij kon gebeuren in mijn leven. Ik werk namelijk in de zorg en wil vanaf vroeg al heel graag moeder worden in de toekomst. Een vriendin van mij was op dat moment ook zwanger. De gedachte leken zo echt en ik had hierdoor suïcidale gedachten. Als dit de waarheid is, wil ik niet leven! Ik controleerde in mijn hoofd de hele tijd de redenen waarom het wel of niet waar was. Na het controleren ervaarde ik soms even kort rust maar al snel nam de angst mij weer helemaal in beslag. Dan wilde ik weer zekerheid zoeken en bewijzen dat het wel of niet zo was. Ik ging op internet lezen en was er obsessief mee bezig. Dit was een vicieuze cirkel. Met niemand durfde ik erover te praten want ik was bang dat zij mij niet meer wilde zien of nooit meer zouden vertrouwen. Dat zou ik namelijk ook niet doen als een vriend of vriendin echt pedofiel zou zijn.
Ik kwam al redelijk snel in therapie. Wat mij veel geholpen heeft. Het was zwaar maar ik wilde er alles aan doen om mij beter te voelen. Met dit idee kon ik echt niet leven. Exposure therapie heeft mij heel goed geholpen. Naar de angst toe gaan. Het hardop uitspreken van de volgende zinnen: "Ik ben pedofiel" "ik heb seksuele gevoelens voor kinderen" "als ik borstvoeding geef krijg ik seksuele gevoelens".
Dit verergerde de angst eerst heel erg. In het begin durfde ik het niet eens hardop uit te spreken. Samen met mijn therapeut heb ik het op papier geschreven. Dit riep al angst op want als iemand anders het zou lezen wat zouden ze dan wel niet over mij denken. Mensen zullen mij hierom haten. Ik verdien het niet om te leven als het zo is. Kortom veel angst.
Het moeten lezen van deze zinnen vond ik al verschrikkelijk. Hierna moest ik het 3 minuten achter elkaar hardop herhalen. En zo iedere keer een stapje verder naar de angst toe. Mijn therapeut stelde voor dat ik thuis hetzelfde ging oefenen. Ik kreeg meteen gedachten over wat als mensen mij zouden horen. Dat ging ik echt niet doen! Want als mijn huisgenoten mij zouden horen dan...?!
We hebben toen samen een opname gemaakt met mijn telefoon gemaakt waarin ik het zeg, dit moest ik telkens luisteren zodat ik thuis kon oefenen met exposure. Het liefst zo vaak mogelijk en vooral op de momenten waarop in geloofde dat de angst werkelijkheid was.
Allemaal verschrikkelijk om te doen! Ik wilde het ook liever vermijden en dus niet luisteren naar de opname omdat ik wist dat die akelige angst gevoelens dan weer erger zouden worden. Maar gek genoeg hielp het mij echt! De angst werd telkens eerst erger maar daarna nam het af.
Na een tijdje ervaarde ik 'oh het is maar een angst'. Ik moest zelfs meer naar het einde van de therapie een beetje lachen om de angst. Wat heb ik mezelf nu weer in mijn hoofd gehaald... Kom op zeg pedofiel dat ben ik echt niet.
Ik kon het loslaten. En ik heb mezelf en mijn leven terug. Ik vertrouw op mezelf. En ik ben helemaal klachtenvrij van deze angst.
Mijn therapeut begeleidde mij hierin heel fijn. Zij gaf mij vanaf het begin het vertrouwen dat zij niet geloofde dat het waar was. Zij vond mij niet raar of een gevaar voor de maatschappij, zij vertrouwde mij. Ze zag het echt als een angst. Dat gaf mij zo'n fijn gevoel. Zij had ook vaker vrouwen geholpen met een soortgelijke angst. Zelfs een vrouw die oma was geworden en toen pas deze angst ontwikkelde.
Ik hoop dat er iemand hiermee geholpen is.
Ga naar je angst toe. Zoek hulp. Je bent niet alleen hierin en je bent niet gek.
Vaak zijn ons angsten de ergste dingen die ons zouden kunnen overkomen. Hierom onstaat er angst voor het idee dat het werkelijkheid kan zijn.
Veel sterkte en kracht toegewenst voor een ieder die hiermee te maken heeft.
Ik zou het fijn vinden om in contact te komen met mensen die te maken hebben met mentale OCD klachten om tips en verhalen uit te wisselen.Marianne30-06-2023 - Alle reacties weergeven...
-
Ik zou ook graag met
Mensen in contact willen komen met deze dwang gedachte voel me zo alleen en onbegrepenBang kippetje31-07-2023
-
-
- Alle reacties weergeven...
-
Hi!
Ik heb dit ooit geslikt en ik ben blij dat ik ervan af ben. Deze pillen zijn in mijn ogen geen oplossing en kunnen op de lange termijn hartproblemen veroorzaken. Ik slikte het 10 jaar en had alsnog last van paniek en dwang. Lees er goed over. Ook de pagina's die wat verborgen zijn en beslis echt vanuit je gevoel. Sterkte! Je kunt het.Johanna23-07-2023
-
Gedachte dat ik stemmen ga horen (Verhaal 33)
Ik heb last van dwanggedachtes maar dit is nieuw voor mij ik heb de gedachtes dat ik stemmen ga horen of geluiden die ik alleen hoor wordt er super angstig van . Terwijl ik nooit stemmen heb gehoord ... heeft iemand dit ooit meegemaakt ? Of weet er iemand iets ervan ?Anoniem> 2 jaar geleden-
Jazeker! Dit is altijd een angst van mij geweest. Super herkenbaar. En wees meteen gerust; ik heb ook nooit stemmen gehoord! Soms sluipt de angst er nog weleens in, maar dan verdwijnt die ook weer snel want we gaan geen stemmen horen; en als dat wel zo was dan hadden we daar zelf waarschijnlijk helemaal niet bewust zo bij stil gestaan. No worries dus!!
Anoniem> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Dit heb ik ook! Ik ben bang om in een psychose te komen of schizofreen te worden.
Ik let er soms op als ik geluiden hoor of dingen zie of andere dit ook zien en horen. Ben bang om gek te worden en de controle te verliezen. Het is verschrikkelijk. Kan er soms de hele dag over nadenken of ik wel of niet gek ben.Fijne herkenning!07-07-2023
-
-
Ik heb een hele erge dwangstoornis en smetvrees (Verhaal 9)
Ik heb een hele erge dwangstoornis en smetvrees. Het is van kwaad tot erger geworden. Ik durf soms niet eens naar buiten alleen als het echt moet. Het meeste waar ik bang voor ben is poep.
Daarnaast vind ik het ook vies om mensen een hand te geven. Ik heb ook moeite met het openbaar vervoer en als het donker is buiten, durf ik iet naar buiten omdat ik dan niet zie waar ik loop. Ik wil hier van af maar niks heeft mij geholpen.
Ik wil graag weten hoe andere mensen met of zonder dwang hier mee omgaan.
Selma> 2 jaar geleden-
Hoi Bak,
Ik lees net je bericht op dit forum alleen weet niet hoe oud je bericht al is.
Ik kan me op zich wel in je verhaal vinden alleen heb ik het niet met een appel of een peer.
Ik heb sinds 4 jaar ook last van dwanggedachten en komen bij mij ook extreem terug wanneer ik oververmoeid ben.
Ik word overspoeld door gedachten gedurende de hele dag en vaak ben ik dingen aan het controleren. Gebeurtenissen waarvan ik niet 100% zeker weet of ze zijn gebeurd en niet zijn te controleren maar die ik toch wil controleren.
Ik heb ook net als jou dat deze gedachten er constant zijn.. ook wanneer ik met iemand praat of wanneer ik aan het sporten ben.
Ik kan ook echt aan niks anders denken en het beheerst mijn leven en mijn functioneren.
Wat ik wel merk is dat meditatie, lezen, sauna of iets ontspannends doen het voor mij wel minder erg maakt. Dit komt omdat ik dan tot rust kom en het allemaal niet zo erg vind. Het beste werkt voor mij om er niet zoveel waarde aan te geven hoewel dat heel erg moeilijk is.
Je gaf ook aan in je verhaal dat na 20 jaar het weer terug is gekomen. Hoe ben je de eerste keer er vanaf gekomen?
Graag hoor ik van je.M> 2 jaar geleden -
Hallo selma, ik heb ook last van smetvrees, en ik ben pas15! Ik vind het zelf nuet ecjt erg om vies te eorden dat is zo gek maar ik mag mijn knuffeld niet voes maken, ik houd alleen voor ze want het zijn echt mn vriendjes en daarom is het zo dat ik thuis ook alles schoon moet houden. Ik vind het trouwens wel erg raar, gek en vies voelen om (voor mij) viese dingen aan te raken ook al weet ik dat ik kan douchen, ik wil heeeel graag dat het weggaat want zo wil ik mn lecen niet slijten. Ik hoop dat jij er snel vanaf komt. Zoek in ieder geval hulp. Heb ik ook best snel gedaan. Ik weet nuet of het helpt maar ze denkt mee en ik krijg advies en zo. Veel strekte
Sop> 2 jaar geleden -
Hoi,
Wat vervelend dat je dit hebt. Ik heb het zelf ook. Dan ben ik bang dat ik dat heel lang geleden heb gedaan en dat niet zou kunnen herinneren. Al heb ik dat echt nog nooit gedaan!Lisa> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Lieve moeder,
Wat vervelend om dit te denken! Moet je veel energie kosten en stress bezorgen.
Wat ik al terug kan lezen in het verhaal wat je hierboven typt is dat je dwanghandelingen uitvoert en hiermee de angst instand houdt. Een dwang handeling van jou is bijvoorbeeld een nieuwe pot kopen. En waarschijnlijk heb je ook mentale dwanghandelingen in de zin van in je hoofd steeds proberen terug te halen of je die supplementen wel of niet in zijn eten hebt gegooid. Voor jou lijkt dat heel erg nodig omdat je echt bang bent dat je de supplementen er misschien in hebt gegooid. Maar iedere keer als je die pot vervangt neemt de angst even af. Maar even later komt hij net zo hard of harder weer terug. Want je zegt eigenlijk tegen de angst dat het een gegronde angst is. Door een camera op te hangen (dwanghandeling controleren) of de supplementen weg te gooien (dwanghandeling vermijden) zul je de angst ontwijken in plaats van doorbreken. Hij zal dan terugkomen.
Je kunt ook proberen deze angst cirkel te verbreken. Je kan dat doen door tegen jezelf te zeggen ik weet dat ik dit niet heb gedaan of nooit zal doen. Ik ga geen nieuwe pot kopen. Dit zal de angst eerst verergeren maar hierna zal de angst afnemen en uit eindelijk verdwijnen.
In alles wat je schrijft kan ik lezen dat je een super betrokken en lieve moeder bent die het liefst alles goed doet. Jij zou nooit zo maar die supplementen in het eten van je zoontje gooien! Dit is echt de OCD die jou dit laat denken. Dus we kunnen er vanuit gaan dat dit dwanggedachten zijn!
Ik hoop dat dit je een beetje inzicht geeft. Ik heb zelf therapie gehad voor OCD dus begrijp hoe spannend en echt de gedachte zijn. Vaak gaan ze over de ergste dingen die je zouden kunnen overkomen.. heel zwaar. Het doorbreken zal ook niet gemakkelijk zijn maar als jij dit aangaat zul je weer meer vertrouwen in jezelf ervaren. En geloven in dat jij dit nooit zult doen!
Als het niet alleen lukt kunnen ze je met exposure therapie goed helpen hierbij!
Sterkte en succes.Marianne06-07-2023
-
-
False memory ocd (Verhaal 47)
Ik heb langst van heftige false memory ocd. Dit betekent dat ik enorm bang ben dat ik iemand in het verleden iets heb aangedaan. Ik ben een meisje van 25 jaar, heb toen ik 18 was tijdje in Spanje gewoond om daar Spaans te leren maar ook om lekker te feesten dus veel uit geweest en uiteraard ook flink wat alcohol gedronken. Nu, bijna 7 jaar later ben ik enorm bang dat ik erge dingen heb gedaan onder invloed van alcohol. Het is zelfs zo erg dat ik bang ben dat ik mensen heb vermoord. Dat ik niet zeker kan weten wat er precies is gebeurd destijds wordt ik helemaal gek… ik zoek naar zekerheid maar die ga ik nooit krijgen omdat ik niet terug kan in de tijd…. Ik krijg false herinneringen die bevestigen dat ik gemoord heb. Elke dag voelt zo zo zwaar, ik vind dat ik het niet verdien om te leven en ik ben bang dat ik nooit meer een normaal leven zou kunnen hebben met sl deze onzekerheid….
Iemand die dit herkent? Of delen ervan? Iemand die ervaring heeft met het accepteren van die onzekerheid?Clara> 2 jaar geleden-
Dit herken ik! Je bent zeker niet de enige. Ik herken niet alleen wat je false memory OCD noemt, maar ook het waardeloze gevoel erna. Het niet kunnen krijgen van uitsluitsel is een van de meest slopende dingen die je (naar mijn idee) mee kunt maken! Ik herken je gedachten dat je vreselijke dingen hebt gedaan die je je niet meer herinneren kunt.
Praat met mensen in je omgeving; je bent niet waardeloos! En, belangrijker nog, je bent niet gek maar je hebt wel hulp nodig en die is er ook.
Heel veel sterkte, ik weet hoe je je voelt. Maar, nogmaals; blijf er niet mee zitten en zoek hulp. Je bent 't waard... echt...
PaulPaul> 2 jaar geleden -
Maak je niet druk,ik hoogdag het nu beter met je gaat
Anoniem26-03-2023 - Alle reacties weergeven...
-
Heee ik hoop dat het goed met je gaat en je de juiste hulp hebt gekregen! Je verhaal grijpt mij aan omdat ik me voor kan stellen dat het vreselijk is om zoiets over jezelf te denken en geloven. Lijkt me heel vermoeiend.
Het feit dat je er al zo bang voor bent dat het zo is zegt eigenlijk al iets over jou aard. En dat het een angst is. Meestal zijn mensen die tot zoiets in staat zijn niet zo gewetensvol en zullen er niet zoveel angst voor ervaren. Maar die bevestiging zul je vanuit jezelf moeten leren ervaren.. Het is heel zwaar om te leven met een angst. Ik heb zelf ook mentale OCD dus kan me goed inleven hoe het is om verschrikkelijke dingen over mezelf te denken/geloven.
Ik zou je aanraden om Exposure therapie te doen. Naar de angst toe. Heeft mij heel erg geholpen om over mijn angst om pedofiel te zijn heen te komen.
Geloof me het is maar een angst! En je zult daar zelf ook achterkomen als dat nog niet gelukt is.
Liefs en sterkte toegewenst!Marianne30-06-2023
-
-
Ik heb een angststoornis + pure obsessie (Verhaal 89)
Ik heb een angststoornis + pure obsessie
Ik heb een obsessie met mijn angst / spanning / sadness vermijden sinds een aantal maanden.
Ook continu intrusieve gedachten, geen nare gedachten, maar meer dat ik continu spanning zou hebben of angst. En dat ik dat moet ontwijken.
Dwang met mijn eigen denken ook.
Dus als ik iets denk hoop ik dat ik er geen spanning voor krijg, ik ben niet meer vrij in mijn hoofd.
Tis een dodelijke combinatie, echt ziekelijk.
Ik ga nooit op AD's / SSRI dus ik gebruik CBD olie en dat houd in ieder geval de continu kleine spanninkjes leefbaar.
Geen last van angst in die zin omdat ik het goed kan controleren
Wat ik nu doe om het op te lossen:
Angst / Spanning er laten zijn, exposen aan alles
Weten dat mijn gedachten me niets kunnen doen
Proberen veel afleiding te hebben zodat ik kan denken aan andere dingenJochem> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Ik heb ook last van intrusies. Vreselijk. Overal alle kleinen dingen paniek en angst (wat als....?). Belangrijk om te weten is, jij bent niet je gedachte! Fanatiek sporten is een goede uitlaatklep.
Vincent19-06-2023
-
Ben toch wel geschrokken deze avond... (Verhaal 105)
Om lang verhaal kort te maken....Ben ik toch wel geschrokken deze avond. Zat buiten met buurman en een biertje, ik vertelde dat ik altijd nachtmerries heb, waar ik moet rennen voor mijn leven, ook zijn altijd mijn honden erbij, die raak ik dan tijdens het vluchten kwijt....na een hele tijd komt dan ęén van mn honden aangelopen, met buik opengesneden...en uitpuilende darmen. Ik droom dit erg vaak, heb dan soms uren nodig om te bekomen en te realiseren dat het een droom was. Soms moet ik dan snachts plassen, en als ik dan weer in bed lig, gaat de droom gewoon verder...net alsof ik op een pauzeknop gedrukt heb, en dan weer op play druk. MAAR, toen vertelde mn buurman, 39j ....dat hij niet goed slaapt als ie tussendoor niet een hulpeloos dier kan kapotmaken....ik werd al helemaal misselijk, maar liet het niet merken...ik wilde de rest ook wel horen ( eigenlijk niet) dan vertelde hij dat ie graag willekeurige mensen helemaal in mekaar klopt en stampt....ufffff....het is mn buurman, dus, wilde wel effe afwachten en luisteren, want, wie weet, ben ik de volgende. Hij vertelde dan, als ie regelmatig zoiets doet, dat ie dan lekker slaapt.... asjemenou...dus, dieren vermoorden, en willekeurige lui tot in coma kloppen. Dus, nee, hij heeft geen nachtmerries, tenminste als hij dat op tijd doet. Ik daartegen, ben een enorme dierenvriend, en als mijn kat een vogel of een muis binnenbrengt, ga ik meteen reanimeren, wat meestal ook lukt. Dit ventje moet dus toch wel enorm getraumatiseerd zijn, maar als ik daarover begin, krijgt hij kleine Duivels oogjes en wordt een beetje rood. Want hij is de Macho van de stad, en zal zeker niet prijsgeven wat vroeger gebeurde. Dus....ik ben blij dat ik dat hier ff kwijt kan...Raar dat ik altijd vreselijke nachtmerries heb....en dat die l*l lekker kan slapen. In ieder geval, bedankt om mn verhaal te lezen...lieve groetjes BientjeBientje17-06-2023 -
Bipolair met randpsychotische klachten (Verhaal 103)
Last van;
Bipolair met randpsychotische klachten
Continue dwangmatige gedachten; Aggressief Fysiek/verbaal en seksueel. Nooit gehandeld vanuit de fysieke of seksuele getinte gedachten.
Doodwens door de bovenstaande klachten omdat het nu bijna 10 jaar bezig is en ik ermaar mee moet dealen.
In behandeling voor mijn:
Bipolaire depressie met randpsychotische klachten en dwangmatige gedachten.
*Behandeling bestaat uit:
-Een doos met pillen aan het gebruiken.
-Wekelijkse gesprekken.
Weinig kracht om de benodigde copings te doen voor mijn klachten.
Hopeloos29-05-2023 -
Zwanger/dwang en extreme overprikkelingg (Verhaal 102)
Ik heb 3,5 geleden voor de eerste keer een paniekaanval gehad in Bangkok na een heel hectische periode gevolgd door dwanggedachten, deze waren gaan liggen maar zijn sinds enkele maanden terug.
Er is veel gebeurd op korte tijd: na 20 jaar werkzoekende/nu studente, relatie na 12 jaar gedaan en nu een nieuwe relatie sinds 1,5 jaar en ondertussen 31 weken zwanger om het te kaderen.
Mijn dwanggedachten zijn van alles dat er verplaatst wordt foto’s nemen in huis en buitenhuis. In huis heb ik dat met afval dat weggegooid wordt, kleren dat verlegd worden, teldrang bij het koken, gebruik wc papier,..kortom met heel veel.
Buitenhuis bv nummerplaten van auto’s maar ik probeer niet meer te kijken, op restaurant het bestek/borden de fotograferen (ook de onderkant voor het merk), als iemand iets verteld of toont..alles willen weten..
Ik ben hiervoor in behandeling maar net toch weer grote paniek..prikkels..
Er kwam iemand iets afgeven voor mijn vriend en omdat het zo vluchtig was denk ik: Dju geen foto genomen van haar, met welke fiets was ze er,..
Ik weet vanwaar dit komt (vroeger is er thuis veel weggenomen en sinds de zwangerschap is dit terug gekomen/na bewogen periode) maar plezant is anders..
Te vluchtige contacten, te vluchtige dingen zijn enorm moeilijk om de moment.
Nog iemand ervaring mee dat het erger is tijdens de zwangerschap omwille van hormonen?
Zakt het ernaAnoniem19-05-2023- Alle reacties weergeven...
-
Ik zie mijn mama ook jaren niet/thuis is er veel afgenomen waardoor ik paniekaanvallen heb bij alles wat er verdwijnt
Anoniem bovenstaande19-05-2023
-
Dwanggedachten/ depressie, ervaring met rtms therapie (Verhaal 8)
Ik heb 2 jaar last van dwanggedachten/ depressie en heb het heel erg moeilijk mee ik merk dat ik steeds meer mezelf insoleer en weinig contact wil met familie en vrienden..
Zijn er ook mensen die ervaring hebben met rtms therapie? En zo ja heeft het geholpen zijn de klachten verminderd? Ik ben anti medicatie omdat ik heel erg bang ben dat ik er afhankelijk van word..
* zijn er ook mensen die merken dat een dwanggedachte weg gaat en dat er vervolgens er een nieuwe in de plaats komt?Dwanggedachten, depressie, burn out, posttraumatische stressstoornis> 2 jaar geledenDwanggedachten, depressie, burn out, posttraumatische stressstoornis 32 11 Laatste bericht: 25-04-2023-
Ik heb het ook gehad de ene gedachte weg en de volgende kwam weer, ik sloot me op tot ik me weer onder controle had en durfde dan weer onder de mensen. ben ongeveer bij elkaar vier jaar opgenomen geweest in een spygiatrisch ziekenhuis op terepeutische basis en nu na 20 jaar heb ik er nog af en toe last van maar weet dat het weer verdwijnt en raak ook niet meer in paniek.
Ben nu bijna 68Kees> 2 jaar geleden -
Rtms is echt goed voor depressies. Na 20 sessies was ik depressievrij.
Marc> 2 jaar geleden -
Mijn dochter van 15 doet nu rtms voor haar dwangstoornis
Het lijkt nu langzaam aan te gaan werken na 13 sessiesCindy> 2 jaar geleden -
Ik heb 30 sessies voor dwang gehad en mij heeft het niet geholpen, maar ieder mens is anders en reageert anders. Er worden positieve resultaten mee gehaald! Dus mijn mening het is altijd het proberen waard. Baat het niet schaad het niet!
Glenn> 2 jaar geleden -
Ik loop al meer dan 6 jaar met een dwang gedachten ik ervaar daardoor heel veel spanning en stres het lijkt alsof ik geen controlle heb over mijn gedachten. Het lijkt wel met de jaren erger te woorden daardoor vermijd ik zoveel mogenlijk contacten. Ik hoop snel de juiste hulp te krijgen.
Anoniem> 2 jaar geleden -
Ik had al 30 jaar last van agressieve dwangstoornis na veel praten wn rherapieen was het niet weg .
Nu ben ik met rtms begonnen en heb ong 13 behandelingen gehad het gaat steeds iets beter ik kan me makkelijker rustiger voelen bij dwang gedachten en blijft jet niet hangen en de angst word minder .
Heb nog lange weg te gaan maar weet dat dit helpt bij dwang en depressie
Beter als met billen want de dwang en depressie zijn je hersens en daar ligt de oorzaak de rtms werkt ook op de hersenen blij dat dat er isAnoniem> 2 jaar geleden -
Gestopt met rtms veel behandelingen gehad geen echt resultaat helaas
Marcel> 2 jaar geleden -
Zeer ernstige dwang en ook chronische depressie. Na 2 x 20 sessies nog geen enkel effect bemerkt. Moet het gewoon op eigen kracht blijven doen dus.
Vrouw.> 2 jaar geleden -
Zeker
Mark19-01-2023 -
Zelf dikwijls depressief met soms dwanggedachten, heb ik toch eens iets nieuw geprobeerd nl. mindfulness. Eigenlijk is dit je gedachten onder controle krijgen en houden. Alles wat je nodig hebt is gratis op YouTube te vinden. Wat jezelf moet meebrengen is geduld en regelmaat.
Filips24-02-2023 - Alle reacties weergeven...
-
Ja, ik ben 14 en heb sinds mijn 12 een dwang stoornis en mijn dwanggedachtes wisselen ook voortdurend. De ene keer is het dit de andere keer iets anders! Ook blijf je altijd denken kan ik een andere gedachten krijgen maar de geen daarna is dan vaak nog erger.
Kim25-04-2023
-
-
wil niet dat ze terugkomen (Verhaal 11)
Ik heb vroeger last gehad van dwanggedachtes en nu ben ik er al drie jaar vanaf .Maar ik had pas een mes vast en dacht toen aan het idee dat je jezelf daarmee kan bezeren.Nu krijg ik dus weer een paniek gevoel bij het denken aan het vasthouden van een mes.Ik wil niet dat me dwanggedachtes terugkomen en wil dit dus graag voorkomen !
Anoniem> 2 jaar geleden-
Ik geloof dat dwang eigenlijk helemaal niet echt is. Het zijn maar gedachtes. Ik heb zelf ook dwang en dat is echt kut, ik weet het. Maar 1 ding moet je weten het is niet echt dus zeg tegen die dwang fuck you. Je ben een leugenaar. Deze gedachtes zijn niet echt.
Egzona> 2 jaar geleden -
Super van je!mag ik vragen hoe je er vanaf ben gekomen ?Elke dag moet ik wassen ,en na 2 dagen is me wasmiddel op,elke dag andere kleding aan ,zovaak me handen wassen ,me bed en alles in spuiten overal heb het zelfs in me tas en nu heb ik een nieuw huisje al vanaf 1 september maar ik durfde er nog niet in omdat mijn dwang zo heftig is en daarom ben ik ook weggegaan uit me andere woning, ook vanwege me eetatoornis hoor ik ben nu 2 weken opgenomen geweest in een eetstoornis kliniek in goes :emergis heet het ,nu ben ik bij een vriendin aan het slapen maar heb ik vandaag te horen gekregen van mijn huurbaas dat ze wel wilt dat ik er per 1 november in ga en dat wil ik ook !alleen ik zit gelijk zo van hoe ga ik dat doen want wil me huisje in maar zonder dat ik niet op de bank bijv durf te zitten of overal waar ik heen loop met de dweil er achter aan en stofzuigen en schoonmaken etc
Natasja> 2 jaar geleden -
Hoi, wat goed dat je dwangstoornis weg is gegaan. Mag ik vragen hoe?
—-> 2 jaar geleden -
Hoi Natasja, heb je al antwoord gekregen op je vragen?
Anoniem> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Ik heb (o.a.) ook een dwang met messen. Ik moet mn gewicht in aantallen krassen in mn arm als een soort straf. Tegelijk wil ik er ook niet vanaf.
V24-04-2023
-
-
Het zijn seksuele gedachten maar ik voel daar dus niets seksueel bij (Verhaal 79)
Hallo allen
Vroeger als kind heb ik lang gedacht dat ik homo was, dit omdat ik nooit interesses had in vriendinnetjes.
Na het overlijden van mijn broer ( gestorven bij treinongeval) kreeg ik vaak dwangedachten over mensen voor een trein smijten, of ander kwaad aan te doen. Deze zijn langzaam verdwenen maar zijn dus enkele jaren geleden weergekomen in de mottigste vorm.
2 jaar en 5 maanden geleden kreeg mijn zus en schoonbroer een baby , Aya genaamd. Wanneer ze het nieuws verteld was ik enorm geëmotioneerd, nieuw leven in de familie. Het eerste nieuwe leven in de familie was dan ook een speciaal moment. 12 jaar geleden overleed mijn broer ( mijn zus tweelingsbroer) in een verkeersongeval. De geboorte van Aya was dus enorm ingrijpend.
Achter enkele maanden ontwikkelde ik dwanggedachten naar mijn petekind toe die steeds seksueler werden. Dit is tot op heden nog zo maar heeft zich als een vlek verspreid naar andere minderjarigen. Het zijn seksuele gedachten maar ik voel daar dus niets seksueel bij, gelukkig Heb ook totaal geen drang om handelingen uit te voeren. Enkele maanden geleden had ik contact met een psychiater maar heb onze tweede afspraak geanulleerd en tot nu toe geen contact opgenomen. Ik vraag mij af wat ik moet doen want ik kom volledig onnozel van deze dwanggedachten.
dankuwelWard> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Veel sterkte met je dwang gedachtes. Mijn ervaring met dwang is wel: dan heb je dit weer en dan dat en het verspreid inderdaad waardoor heel soms het kwartje weet gaat vallen dat je toch wel spoort zeg maar … en weer gerust dat er erg veel mensen zijn die zulke dwang gedachtes hebben maar het is erg zwaar. Juist doordat alles zo heftig is en je ze niet wilt hebben krijg je ze juist. Veroordeel jezelf niet.Anoniem19-03-2023
-
Sinds 26 weken zwangerschap last van dwanggedachtes (Verhaal 80)
Hoi allemaal,
Ik heb sinds 26 weken zwangerschap last van dwanggedachtes met hierbij ook dwanghandelingen. Hetgeen wat mij het meeste in de war brengt is dat mijn dwanggedachtes gaan over iets wat ik in het verleden fout heb kunnen doen. Ik vroeg mij af of iemand dit ook ervaart? Ik lees op internet namelijk alleen maar dat je denkt iets te kunnen doen, maar mijn gedachten gaan over of ik in het verleden iets verkeerd heb gedaan. Ik merk dat ik hierdoor heel erg moet graven in het verleden van mezelf, iedere dag in het verleden nagaan om na te gaan wat ik die dag gedaan heb en of ik iets fout heb kunnen doen. Dit doe ik door het controleren van app gesprekken, het bekijken wanneer ik hoeveel stappen heb gezet op mijn iPhone, heel erg graven in mijn hoofd.
Dit is erg vermoeiend en ik merk dat ik het moeilijk vind, omdat ik het niet begrijp. Waarom denk ik eraan als ik weet dat het niet zo is? Is het dan wel zo? Dit is erg vermoeiend.
Ik hoop dat iemand dit begrijpt en hetzelfde heeft doorgemaakt of doormaakt.Anoniem> 2 jaar geleden-
Hoi,
Ik herken je gedachten wel en het is inderdaad heel vermoeiend, hieronder heb ik zelf ook een bericht geplaatst wat misschien een beetje lijkt op jouw verhaal. Ik snap heel goed dat het vermoeiend is en ook zo zinloos ):Anoniem> 2 jaar geleden -
Wat knap zeg en fijn dat je dit deelt!
Zo merk ik ook als ik creatief bezig ben is mijn hoofd rustig net zoals bewegen wandelen of sport. Ook op zoek gaan naar succes verhalen. Want je zegt het mooi dit is een fase en vaak door heel veel stress! Dit gaat weer voorbij🤍Jamie> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Hoi,
Ik herken het heel erg ik heb het tijdens mijn zwangerschap ook erger gehad, ook door de hormonen.
Hoe gaat het nu met je? Misschien kunnen we in contact komen.
GroetjesAnoniem19-03-2023
-
-
Laat je testen op B12 (Verhaal 82)
TIP VOOR ALLE MENSEN: LAAT JULLIE B12 TESTEN!! KLACHTEN BLIJKEN VAAK DOOR B12 TEKORT TE KOMEN. DIT TESTEN MOET GOED GEBEUREN. B12, METHYLMALONZUUR, HOMOCYSTEÏNE. JE WORDT STAP VOOR STAP GEHOLPEN IN DE FACEBOOK GROEP: B12 DE VERGETEN ZIEKTE. ZE HEBBEN MIJ GERED. IK KRIJG NU 2 B12 INJECTIES PER WEEK. MIJN TE KORT WAS EXTREEM. HERSTEL DUURT LANG, HOE ERGER HET TE KORT HOE LANGER HET HERSTEL. ALSJEBLIEFT MELD JE AAN EN BLIJF NIET SUKKELEN. GEEN B12 SMELT TABLETTEN NEMEN!! DIT KAN KLACHTEN VERERGEREN!EK> 2 jaar geleden-
Wat goed dat je dit neerzet! Ik ben ook (weer) gestart met B-12 injecties omdat ik weer paniekaanvallen had en nu ook dwanggedachtes. Het werd steeds erger. Nu sinds de injecties gestart zijn zijn mijn paniekaanvallen gestopt!
De rest duurt wel langer.
Ik had trouwens normale b12 waarde volgens huisarts maar neem het niet goed op!
Wat EK hierboven zegt… laat de andere waardes ook echt checken die geven veel duidelijker aan hoe het zit.Jamie> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Dank je wel
EK18-03-2023
-
-
Tip om van nare gedachtes af te komen. (Verhaal 87)
Hoi,
Allereerst wat vervelend voor jullie,
Zelf heb ik ook al 10 jaar lang last gehad van nare dwanggedachtes. Begon als puber om als angst dierbaren te verliezen en juist daardoor nare dwang gedachtes te krijgen die je niet wilt denken, waaronder schuldgevoel bij komt kijken. Enige manier om
Hier vanaf te komen is je hersenen opnieuw programmeren, hoe meer jij denkt dit wil ik niet denken en handelingen gaat uitvoeren, hoe meer het terug komt. Laat die angst gedachtes er maar gewoon zijn. Het is een gedachte van komen en gaan, en besef dat je die enge nare gedachtes helemaal niet wilt maar dat dat je “ ziekte” is. Hoe minder aandacht je er aan geeft hoe meer ze naar de achter grond verdwijnen. Die angst of paniek die je dan voelt en de “drugs” (drang) om je handeling te doen, verdwijnt ook naar een paar minuten. Je moet daar doorheen. Die paniek blijf je niet voelen, ook die verdwijnt na de achtergrond. Hoe vaker je dit herhaalt hoe meer de ocd weg appt. Dit is de enige manier. Je hebt je hersenen aangeleerd “ ohhh ik mag dit niet denken en wil dit niet denken” waardoor je een handeling bent gaan doen, om je eigen ( je lijf) een rustig gevoel te geven, dus een soort “ drug” te pakken waardoor je lichaam openduur alleen maar rustig word door als jij die handeling doet. Alleen hoe meer jij dit doet hoe meer jij betekenis geeft aan die gedachtes en hoe meer je erin gaat geloven en dan word het steeds erger en erger. Dus denk niet ik mag dit niet denken, maar laat het er juist zijn… voel die paniek en stress op dat moment, en denk er over na … wat kan er nou echt gebeuren?
Is het realistisch?
Maar doe vooral NIET je riggel/ handeling.
Daarmee voed je de gedachtes alleen maar.
Wees streng op een goede manier voor jezelf
Het is oefenen oefenen oefenen.
Alleen jijzelf kan dit stoppen.
Heel veel succes allemaal.Anoniem> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Hi anoniem,
Hoelang heeft het geduurd voordat je er vanaf bent gekomen en had je ook last van paniekaanvallen wanneer je probeerde de handeling(en) niet uit te voeren?Anoniem507-03-2023
-
Vind alles wat iedereen doet vies (Verhaal 96)
Mijn psycholoog noemde het dwang, ben hiervoor behandeld en nog steeds niet vanaf sinds ander half jaar vind alles wat iedereen doet vies, van mensen hun handen aanraken tot het aanraken van deurklinken. Vooral bij mijn vader, als hij gaat koken (wat mijn moeder anders doet) ben ik opeens heel gefocust als hij een scheet laat eet ik niet meer of als hij zn neus ophaalt. Iemand tips..?Mmmm21-02-2023 -
Van smetvrees naar besmettingsvrees (Verhaal 56)
Ik heb al meerdere jaren last van dwanggedachtes. Ben daar eerder voor in therapie geweest en ging tijd goed. Nooit dwanggedachtes vrij geweest maar wist ermee om te gaan. Het frappante van mijn dwang is dat het steeds van onderwerp wisselt.. als ik dus voor mijn gevoel ene dwang/angst heb aangepakt komt mijn hoofd weer met iets nieuws waar ik angstig van wordt.
Nu heb ik een enorme terugval van mijn dwangstoornis, waar ik ontzettend van baal en niet meer normaal kan functioneren, het beheerst mijn leven.
Het vreemde is dat mijn dwang niet bestaat uit smetvrees maar juist uit besmettingsvrees.
Ik ben dus niet bang om zelf ziek te worden/zijn maar juist dat ik andere besmet! Ga dan heel erg in het doemdenken zitten.
Dwanghandelingen uitten zich in mijdingsgedrag en schoonmaken.
Is er iemand die ook last heeft van besmettingsvrees? Voel me namelijk erg alleen in deze vorm van dwang en heb graag contact met een lotgenootBesmettingsvrees> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
hoi,
misschien een beetje laat. maar ik herken dit ook. ik heb allebei, dus smetvrees maar ook besmettingsvrees. vooral met het klaarmaken/serveren van eten en drinken. als je meer wil weten dan zeg je het maar.T.19-02-2023
-
Ik had van kinds af aan al dwangneurose (Verhaal 92)
Ik had van kinds af aan al dwangneurose
Blijkt uit de symptomen
Was altijd bang om vies te worden
Durfde nooit mee te doen
Daar door ben ik ook gepest omdat ik anders was.
Het heeft mij een laag zelfbeeld gegeven
Mijn dwangneurosie gaat goed
Door te blijven oefenen heb ik het ver gered
Ben nu bij het laaste stukje mijn onzekerheid ben nog vaak onzeker over mijzelf
Wil mijzelf zijn maar voel mij er nog niet goed bij. Omdat ik mijn dwangneurosie onder controle heb en de dingen goed gaan is het ook wennen mijn nieuwe ik .Ik leef weer en geniet de dwang is minder maar ik moet het nog accepteren.Anoniem13-02-2023 -
Ik dacht dat ik de enige was (Verhaal 91)
Ik ben 13 en heb een paar jaar last van een dwangstorenis. ik hef dingen meer keer op en doe dingen meerdere keren. ik dacht dat ik de enige was die dat had. totdat een vriendin tegen mij en een vriendin zei dat ze dat had en ik herkende het en ik zei dat ik dat ook heb maar dat klonk ongeloofwaardig daarna stuurde ik naar haar dat ik dat ook heb ze gelooft het wel ik heb niet gezegt dat het zo fel is maar dat is het wel. het neemt veel van een dag. ik tipex woorden meer keer weg en schrijf het daarna alweer op op een toets ik verwijder berichten ik vraag veel om bevestiging. ik dacht dat het vanzelf weg zou gaanAnoniem05-02-2023- Alle reacties weergeven...
-
Hallo je bent nu 13 jaar en hebt last van een dwangstoornis ik ken het bij mij begon het ook toen ik jong was.
Er mee leren leven is lastig voor je dingen herhalen op jouw manier
Het is goed om er met iemand over te praten die jouw begrijpt en je kan helpen.Anoniem13-02-2023
-
Gaan die gedachtes zelf weg? (Verhaal 48)
Ik heb vroeger als kind al dwang gehad. Bij ik moet tussen de liijnen lopen anders ga ik dood. Ook laatste letter napraten van mensen in gedachten. Het ging jaren heel goed totdat ik angst erbij kreeg. Soort fobie. Nu wordt ik er moe van. Mijn vader had waanbeelden soort dementie. Nu denk ik dat ik soms beelden zie. Of beter gezegd mijn gedachten doen dat. Bijv mijn vriend was met de hond uit en was aan het schoonmaken en paar seconden later huh zag ik mijn hond nu op de bank liggen En vonstant speelt dat in mijn hoofd af. Rij ik op de weg dan denk ik huh heb ik net iemand onder gereden. Hele rare gedachten. Ook telkens controleren of alles uit is. Ik wordt er echt moedeloos van. Erger geworden na mijn burnout. Gaan die gedachtes zelf weg? Wie heeft dit ook rare gedachtes. Ze laten je soort beeld zien maar echt 1 sec daarna weg. En dan moet ik constant terug halen hoe dat kan.Miranda> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Jaaaa heel herkenbaar
Op dat moment denk ik zie je nou wel
Ik wordt echt gek pffAnoniem27-01-2023
-
Agressieve gedachten naar overledenen (Verhaal 18)
Ten eerste wil ik even kwijt dat het me enorm deugd doet om deze verhalen te lezen. Het geeft me eindelijk het gevoel dat ik niet de enige ben!
Een jaar geleden zijn de dwanggedachten begonnen bij mij. Ik weet nog steeds niet wat de trigger is geweest. Waarschijnlijk door de enorme werkdruk/stress en mijn hoogsensitiviteit. In het verleden kwamen er wel al eens ‘gekke’ gedachten in mij op, maar heb daar nooit bij stil gestaan. Maar een jaar geleden ben ik zo fel verschrokken van een gedachten dat het sindsdien niet meer uit mijn hoofd gaat. Maanden aan de stuk ging het dag in, dag uit, constant door mijn hoofd. Ik stond er letterlijk mee op en ging er mee slapen.
Dit ging over agressieve gedachten over dierbaren/overledenen. Ik schold de personen die overleden waren uit in mijn hoofd en kon het niet stoppen.
Ik schold ze uit als ik in de winkel stond, als ik aan de kassa stond, als ik aan het werken was, als ik een ontspannend etentje had met vrienden,...
Ik werd zelfs jaloers op mensen die er zo gelukkig uit zagen, alsof hun hoofd helemaal leeg leek te zijn.
Ik begon mensen te analyseren: ‘zou zij/hij dat ook hebben?’ ‘Wat denkt deze persoon nu?’,...
Ik probeerde me ‘op te trekken’ als ik bv filmpjes zag van mensen met een ernstige handicap, die ziek waren of ernstig verbrand: ‘DAT is pas erg! Doe niet belachelijk met gedachten die niet eens van jezelf zijn, get a life seg!’ Ik werd boos op mezelf, wou niet meer in dit lijf zitten, heb zelfs letterlijk een keer fel op mijn hoofd geslagen,...
Na veel lezen, praten met een goede vriendin en met wat te verdiepen in het spirituele ging dit precies wel beter. Ondertussen waren er verschillende thema’s de revue gepasseerd in mijn hoofd: bij het minste wat ik hoorde terwijl ik aan het auto rijden was, begon ik in paniek te slaan en dacht ik dat ik iemand omver had gereden, tijdens mijn job als kinderbegeleider kreeg ik bang om pampertjes te verversen omdat ik ongepaste beelden in mijn hoofd kreeg (gelukkig niet van mezelf, maar van anderen),
And here we are again ... sinds enkele dagen is het weer feller aan het opkomen: de agressieve gedachten naar overledenen is ondertussen uitgebreid naar agressieve gedachten over dierbaren die nog leven. Mijn partner mag bv doodvallen, mijn mama is een stom wijf,... Verschrikkelijk!
Ik heb al bang als er iemand moest sterven in de toekomst die me nauw aan het hart ligt, dat de scheldtirades sowieso terug komen.
Het is momenteel zo erg dat ik agressieve dwanggedachten heb naar mijn ongeboren kind.
Wij proberen zwanger te worden, maar krijg telkens de gedachten: ‘als het prijs is, dan moet dat dood gaan’ hoe kan in godsnaam met zo’n gedachten genieten van een mogelijke zwangerschap en mijn leven beginnen als mama?!
Het doet me in elk geval deugd om dit eventjes te kunnen neer schrijven. Het maakt zelfs niet uit of het gelezen wordt.
Aan degene die het wel lezen: veel moed en kracht! 🙏🏻🌟N.> 2 jaar geleden-
Hallo,
Dit is eigenlijk de eerste keer dat ik iets als dit schrijf en ik weet ook niet hoe oud dit bericht al is.
Vervelend om te horen, helaas kan ik mij in dit soort gedachtes helemaal terug vinden. Ik zal de details besparen maar om eerlijk te zijn denk ik dat het aan stress ligt. Ik las dat je zwanger was en dat moet vast veel stress met zich meebrengen. Mijn agressieve gedachtes kwamen vaak met veel stress. (Ik heb er zelf altijd een hekel aan als mensen zeggen dat het aan stress ligt maar soms is het toch echt waar.) Uiteindelijk heb ik aan de personen verteld dat ik dit soort dingen voor mij zag, hoe ik hun van het leven beroofde. Mensen zullen het misschien beter begrijpen dan dat je denkt. Ik snap dat de gedachtes eng en verwarrend kunnen zijn, maar onthoud dat het alleen maar gedachtes zijn, ook al kunnen ze zo echt lijken..
Heel veel sterkte met alles en de zwangerschap! (misschien ondertussen het ouderschap)B.> 2 jaar geleden -
Heel herkenbaar
Catrien> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Hoi N.
Gefeliciteerd met de zwangerschap!
Daarnaast wou ik ff zeggen dat de gedachtes die je hebt ook wel intrusies heten. Het zijn nare dwanggedachten vaak dingen die je niet wilt denken maar dan juist opkomen.
Elke keer als ze in je hoofd opkomen, kun je het beste denken dat jij het niet denkt maar dat het de intrusie in je hoofd is en daarom mag je het negeren, het is niet echt wat je denkt of wilt.Anoniem> 2 jaar geleden
-
-
-
Zelfde heb ik nu ook 😭😭
Kim G.> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Misschien is het slim om een groepsapp aan te maken voor mensen die tips willen en het niet erg vinden om hun klachten te delen.
Maar ik wil graag helpen.
Wanneer heb je last van dwang? Als het vervelende terugkerende gedachten zijn waarbij je heel moeilijk de keus voelt om er niet op in te gaan.
Wat kan je ertegen doen?
Denk logisch na over wat je in je hoofd hebt, is het reeël of echt onzin? Bv ik loop op straat en zie een hondendrol, als ik die drol wil vermijden is dat dwang? Nee want als ik erin sta heb ik poep onder mn schoen. Ander vb Ik loop naar de deur en zie de deurklink. Ik heb het gevoel dat ik de deur klink 5 keer moet aanraken anders gebeurt er iets naars. Dit klopt niet want als je de deurklink een keer aanraakt zie je dat er niks gebeurt. Je moet nagaan of het klopt wat je denkt of het kan gebeuren.
Als je zeker weet dat het dwang is maar je kan er heel moeilijk mee stoppen en je bent met een handeling bezig, ik wil je dan dit advies geven:
Stel je bent in een restaurant en je gaat naar de wc. Je tikt normaal gesproken eerst 5 keer de klink aan voor je hem opendoet. Pak de deurklink vast tel tot 10 en ga gewoon naar binnen zonder na te denken. Doordat je tot 10 telt heb je niet de kans om na te denken en ga je gewoon door met leven.Anoniem> 2 jaar geleden
-
-
Toch helpt dit alles mij niet (Verhaal 86)
Sinds een jaar heb ik steeds meer last van dwanghandelingen en angst. Alles controleren, bijv. is het strijkijzer wel uit of het koffiezetapparaat…ik moet dingen recht leggen. Ik ben bang voor alles, eigenlijk voor iedere dag. Het wordt ook steeds erger. Ben onder behandeling van een psychiater, psycholoog en psychiatrisch verpleegkundige en heb 1 x per week thuisbegeleiding. Daarnaast medicatie. Toch helpt dit alles mij niet. Heeft iemand tips voor mij ?Mimo> 2 jaar geleden -
Staan er mensen ook onder contante spanning? (Verhaal 71)
Sinds iets meer dan een half jaar heb ik weer rare gedachten en heel veel spanning. Dit na 12 jaar redelijk klachtenvrij te zijn geweest
De hele dag sta ik "aan" door de constante spanning. Trillen, zweten en het opzoeken van bevestigingen en verhalen over OCD is heel normaal.
De gedachten worden gevoed door hetgeen om me heen gebeurt, alle nieuwsberichten die met agressie te maken hebben, zijn prikkels om me weer druk te maken en raar te denken, zo van dat ik ook zoiets ga doen.
Na 12 jaar Efexor 75mg te hebben geslikt met zeer goede uitwerking, slik ik nu 40mg paroxetine per dag, dit omdat de ocd weer terug kwam.
Daarbij voorheen soms een oxazepam 10mg., welk ik nu sinds 3 weken dagelijks slik om ietwat rustig te worden.
Dat de gedachten er zijn, ok, daar zal ik mee om moeten gaan, dit ook behandeld bij een psychologe met de ACT methode, met een beetje vooruitgang over het accepteren van het geen ik heb.
Maar het constante gevoel van spanning, dat unheimliche, raar gevoel, zenuwen, stress en rot gevoel gaat niet weg! Werken gaat niet, gezin met spanningen (gelukkig is mijn partner zeer begripvol).
Hebben hier meer mensen last van?
Ik ben uitbehandeld bij de psychologe en sta nu op de wachtlijst bij de angstkliniek maar dat kan een half jaar duren, maar nog een half jaar vol onder spanning trek ik niet.
Kunnen mensen zich vinden in mijn verhaal? Staan er mensen ook onder contante spanning?
groetRogier> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Ik merk is ook met wat er allemaal gebeurd in de wereld en mensen die mensen wat aandoen mij ook veel spanning geeft een mijn agressieve gedachte daar ook erger van worden.
Ik ben de hele dag onrustig zweten vooral zweethanden en voeten, en ooit gewoon echt warmte aanvallen. Spieren die pijn doen kaken die pijn doen niet kunnen ontspannen oorsuizen die dingen .
Tis heel zwaarAnn> 2 jaar geleden
-
Het is zo vermoeiend (Verhaal 85)
Ten eerste voelde dit als een enorme opluchting om te lezen dat ik niet de enige ben.
Sinds een gebeurtenis waar ik een trauma van heb ervaren. Heb ik ontzettend last van dwanggedachten. En het aparte is,ik weet dat ik niks doe. En toch blijft mijn hoofd mijn dwingen dat ik iets gedaan heb. ( ontzettend vermoeiend)
Een voorbeeld is , dat na een avondje drinken. Ik de volgende dag in paniek raak omdat ik denk misschien ben ik vreemd gegaan of ik heb iemand iets aan gedaan heb zonder dat ik het me kan herinneren. Die gedachten maken mij zo angstig en onrustig. Ik heb hier ongeveer nu 3,5 jaar last van. En zo zijn er nog een paar gedachtes die mij kwellen.
Zo te lezen zijn er veel van dit soort verhalen
Heeft iemand misschien tips of praat groepen die hij of zij aanraadt?Anoniem> 2 jaar geleden -
Ik deed dwang omdat ik bang was dat hij anders vreemdging (Verhaal 45)
Hee!
Ik heb nog ongeveer 2 jaar last van een best hevige dwangstoornis. Dit is denk ik een beetje ontstaan uit mijn relatie. Ik deed dwang omdat ik bang was dat hij anders vreemdging etc. Ik ben bang voor vliegen en toen ik eenmaal in de ocd cirkel zat ging ik het ook voor deze angst gebruiken, en dus om een ongeluk te voorkomen zeg maar.. Ik heb vorig jaar een psycholoog gehad en dit heeft toen een tijdje geholpen, echter is het deze zomer weer (vliegen etc.) dik terug gekomen. Nu gaan mijn dwanggedachtes weer over dat ik bang ben dat mn vriend vreemdgaat etc. terwijl ik in mn achterhoofd echt wel weet dat hij dit niet zou doen. Ik ben nu ook echt aan het strijden om niks met deze gedachtes te doen alleen dat is zo vreselijk moeilijk.. Ik heb nu de gedachte van wat als ocd wel echt nare dingen buiten de deur houdt? Ik doe nu geen tics en wat als hij dus straks echt vreemdgaat. Nogmaals terwijl ik weet dat ocd alleen in je hoofd zit. Hiervan uitgaan durf ik gewoon bijna niet.. Help?Anoniem> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Heee ik herken veel in de rare gedachtes ik heb ze ook en bijna ieder mens heeft wel eens deze gedachtes.
Alleen niemand zegt er iets over;) ik ben bang dat ik iemand pijn die of m’n vriend pijn doe.
Ik vertelde het aan m’n zus en die zei Ooh ik heb dit ook een tijd gedacht bij haar kind dan.
En vanaf het moment dat ik het mijn vriend hebt verteld is er een zwaarte van me afgevallen en hij moest alleen maar lachen…. Zo zie je maar als je elkaar goed kent weet je partner ook heus wel dat je dit nooit zou willen doen. 👌☺️ succesJamie> 2 jaar geleden
-
Elke dag is een gevecht (Verhaal 34)
Het is bij mij begonnen met hyperventilatie, daarna bang voor messen. Later kreeg ik angsten om mijn baby wat aan te doen. Nu op latere leeftijd lijd ik onder agressieve scheldwoorden naar mensen die mij dierbaar zijn. Bang om hardop dat uit te spreken. Zelfs over mijn zoon, mensen die iemand verloren hebben aan kanker. Ik vind het verschrikkelijk. Heb verschillende therapieen gevolgd, emdr, cognitieve gedragstherapie, antideppresiva maar daar ben ik van aangekomen dat ik depressief word als ik in de spiegel kijk. Mijn sex leven lijd er ook onder. Nu zie je wel tegenwoordig therapieen op tv levenslang met dwang. Maar daar zijn ze intensief bezig met hun cliënten. Een uurtje bij een psychiater en kwakkelen met of te wel escitalopram, seroxat, etc dat is een proces van jaren. Elke dag is een gevecht. Als je op die manier moet oud worden, wat is dan het nut van t leven vraag ik me wel eens af. Hebben meer mensen dezelfde situatie als ik? En hoe dealen jullie er mee?Xandra> 2 jaar geleden-
Ik heb voorlopig nog geen diagnose gekregen, heb met m'n therapeut al enkele "vakjes" overlopen (autisme, borderline, narcisme). We hebben die vakjes wat losgelaten maar recent begin ik te zien hoe ik last heb van dwanggedachten, eigenlijk zijn ze er al heel lang en ze houden me vaak gevangen. "Rusteloze ziel", "behaarde zenuw", "obsedeeke", "angststoornis", zijn dingen die ik in de jaren al gehoord heb. Ja, het maakt het leven soms erg zwaar, want je begint die gedachten te geloven, ze zijn hardnekkig en bijzonder negatief... ik heb enkele dingen gevonden die me op een authentieke manier rust geven: 3uur gitaar studeren per dag, pianostukken en liedjes schrijven en fietsen in de natuur. Belangrijk dat deze geen vluchtwegen zijn maar authentieke rustpunten. Naast veel therapie dus de silver lining ...
Ruben> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Hoi, wat rot dat je zoveel last ervan hebt!
Ik herken me erg in jouw verhaal.
Bij mij begon het ook met verkeerd ademen en paniekaanvallen om ziek te worden te stikken Etc. Toen ineens op een vakantie is het omgedraaid naar mensen om mee heen. Ineens bang om m’n dierbaren wat aan te doen. Verschrikkelijke gedachtes en juist daarom blijven ze hangen denk ik, omdat je we van schrikt. Mag ik vragen hoe dat ging bij jou met de opvoeding van je kind? Is die gedachte op gegeven moment weggeëbd?
Ik had het erg met mijn vriend bijv. Of mijn. Hond Werd er helemaal naar van. Sinds kort aan de ssri helpt wel rustig te blijven. Maar nog steeds word ik soms moe van m’n eigen hoofd. En stress is hierin écht de boosdoener plus vaak B12 tekort. Laat dat vooral ook goed checken. Staat een berichtje over hier.
Mij helpt veel wandelen, yoga mediteren en vooral creatief bezig zijn! dat soort dingen om soort rust te pakken elke keer heb jij dingen die je helpen? Veel sterkte en liefsJamie> 2 jaar geleden
-
-
Het niet vertrouwen van anderen en mijzelf (Verhaal 81)
Dag Allemaal,
Ik merk dat ik al een tijdje last heb van veelal dwanggedachten. Het zijn geen handelingen maar echt gedachten, het obsessief moeten nadenken over dingen. Het is nu best gericht, maar veranderd vaak van thema over de maanden. Het zit veelal in het mijzelf niet vertrouwen (wat heb ik gezegd, wat heb ik gedaan, kan ik goed herinneren wat ik heb gezegd?). Als dit niet het geval is vul ik het in krijg ik beelden alsof dingen gebeurd zijn die ik niet wilde etc. en krijg dan een shock door mijn lichaam. Dan moet ik obessief gaan terugdenken maar toch geloof ik mijzelf niet. Ook vertrouw ik anderen minder en moet ik eerst zeker weten of ze de waarheid hebben gezegd en anders is het bewezen dat ze waarschijnlijk liegen. Ik wordt er echt gek van en merk dat als ik eenmaal een dwang/pieker gedachte toelaat het steeds slechter gaat. Ik heb in het verleden in een kliniek gezeten en het ging jaren beter, maar na een periode van veel stress merk ik dat het toch weer slecht gaat. Ik vind het dan ook lastig om dit bericht te plaatsen, maar zou graag willen vragen hoe gaan jullie met obsessieve gedachten om? Hoe houden jullie ze tegen? en hebben jullie tips om op jezelf te mogen vertrouwen? En kent iemand dit, dat je steeds bang bent dat je dingen vergeet, wat anderen zeggen wat je zelf zegt en dat je hoofd het dan slecht gaat invullen? Ik voel zoveel wantrouwen naar mijzelf en naar anderen terwijl ik weet dat er in werkelijkheid niks aan de hand is en ik een fijn leven heb. Wil zo graag gelukkig zijn! Het gaat mij dan echt om de onrust als ik iets vergeten ben en niet om dat er dan iets gebeurd. Lichamelijk en mentaal is dit echt killing ):Anoniem> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Wat goed dat je dit neerzet!
Ik ben ook (weer) gestart met B-12 injecties omdat ik weer paniekaanvallen had en nu ook dwanggedachtes. Het werd steeds erger.
Nu sinds de injecties gestart zijn zijn mijn paniekaanvallen gestopt!
De rest duurt wel langer.
Ik had trouwens normale b12 waarde volgens huisarts maar neem het niet goed op!
Wat EK hierboven zegt… laat de andere waardes ook echt checken die geven veel duidelijker aan hoe het zit.Jamie> 2 jaar geleden
-
Recent een diagnose voor gekregen (Verhaal 84)
Ik ben een vrouw van 23 jaar en lijd al vier jaar aan OCD, al heb ik daar maar recent een diagnose voor gekregen. Dat komt omdat ik sinds deze zomer plots veel hevigere angsten ben beginnen ervaren. Ik ben sinds augustus constant bang voor ongedierte en moet er precies alles aan doen om te vermijden dat ik daarmee te maken krijg. Ik vermijd activiteiten, contact met anderen, heb minder energie en ik spendeer veel geld aan producten om ongedierte te voorkomen/te doden. 's Nachts droom ik over verschillende ongedierteplagen, waardoor ik ook minder vast en goed slaap. Het voelt alsof ik al mijn energie stop in een constante strijd die ik precies nooit 100% lijk te winnen. Ik doe er alles aan om beter te worden: neem medicatie, sta in de wachtlijst bij een psycholoog, ga naar een relaxatietherapeut, ... en toch blijft het wegen. Het doet wel goed om dit verhaal eens te kunnen opschrijven.Martje> 2 jaar geleden -
Aggressieve dwanggedachten (Verhaal 83)
Hoi iemand van 24 hier.
Sinds 3 weken heb ik last van agressieve dwanggedachten. Het begon allemaal met het kijken van een serie over een seriemoordenaar en vanaf een bepaald moment kreeg ik een gedachten dat ik net zo als hem zou kunnen zijn en daar kreeg ik veel angst en paniek van in totaal heb ik 3 dagen zitten piekeren en geprobeerd de gedachten uit mijn hoofd te krijgen zonder succes helaas. De angst zit het puur in het twijfelen je bent bezig met alles op een rijtje te zetten en het maakt je letterlijk gek.
Het ontstaan van deze gedachten in gekomen na een hersenschudding en een stressvolle periode in mijn leven ik heb in totaal 6 weken thuis gezeten door de hersenschudding, na corona heb ik toch moeite gehad om balans terug te vinden in mijn leven, vooral met feesten liep het uit de hand. Uiteindelijk was ik dag en nacht druk zonder rust momenten. Nou goed nu terug naar het verhaal, na 3 dagen piekeren heb ik alles verteld tegen mijn vriendin en ouders en dat gaf al iets meer geruststelling, maar toch de 1,5 week daarna begon ik mij steeds verder terug te trekken omdat mijn gedachten mij lieten twijfelen ,ik was bang dat ik een gevaar voor mijzelf en mijn dierbaren, ik at slecht, werkte niet meer, niet meer sporten en had al mijn afspraken afgezegd, eerlijk gezegd werkte dit averechts en werd daarna ook somber/depressief daardoor. Na een week heb ik mijn leven toch weer een beetje opgepakt ondanks de angst, ik ben mij er van bewust geworden waar ik mee te maken heb en hoe ik de angst kan verminderen, ik ben eerst begonnen met ademhalingstechniek, hierdoor kreeg ik weer contact met de rest van mijn lichaam(het voelde ook letterlijk alsof ik vast zat in mijn eigen gedachten) toen ben ik weer gaan sporten(voetbal) dit was een goede boost voor je serotonine en het sociale aspect. Nu deze week ben ik ook weer begonnen met werken en merk hoe meer ik bezig ben met mijn leven hoe minder ik vast zit in mijn gedachten, ik begin langzamerhand mijn zelfvertrouwen terug te krijgen en heb zelfs het gevoel dat sterker ben dan mijn gedachten, stap voor stap kom ik weer terug en kan ik deze periode achter mij laten.
Voor de lotgenoten die dit lezen je staat er niet alleen voor met een juiste mindset komen we eruit en gaan wij ons "normale" leven terugkrijgen , ga terug naar de basis en relativeer, praat met mensen waarvan jij denkt dat je verhaal veilig is en zorg ervoor dat je gedachten niet de baas worden. Gr M
Ohja en ik ben geen picasso dus er zullen vast wat spellings fouten in staan hahaM> 2 jaar geleden -
Ik ga gebukt onder dwanggedachten (Verhaal 36)
ik ga gebukt onder dwanggedachten die ik moet opschrijven, dit gaat van nummerborden tot namen. Ik sta ermee op en ga ermee naar bed. Ik slik olanzapine en citrolapam. Het helpt mi niet. Ik sta op de wachtlijst bij het angstcentrum. Daar is de wachtlijst 7 weken. Het enigste moment dat ik rust heb in mn hoofd is als ik slaap. Is er iemand die dit herkent?ineke> 2 jaar geleden-
Hallo Ineke
Heb al 3jaar lang namen die ik moet onthouden ,loop al 3 jaar met die
Gedachtis word er soms gestoord van
Heb wel hulp en dat help wel
Overdag gaat het wel,het ergste heb ik het
Als.ik wakker word is het het ergst
Dan breek het zweet me uit, dan kan ik niet op die namen komen ,maar uit.eindelijk luktRia> 2 jaar geleden -
Hoi Ria. Wat "fijn"om herkenning te lezen. Van wie ontvang je hulp en is t nu minder? Ik zie er enorm tegenop om naar buiten te gaan en weer prikkels tegen te komen.
Bij mij breekt ook t zweet uit als ik niet op namen kom. Ik ga met pen en papier naar vrienden toe.ineke> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Hoi, klopt slapen is niet denken. Dat is heel fijn. Ellende begint met opstaan.
Niet tof.
Ik probeer door te gaan en afleiding te.zoeken.
Heel makkelijk gezegd. Probeer ook te accepteren dat het er is. Lukt niet maar ertegen vechten is niet okéK.o.> 2 jaar geleden
-
-
Het zijn seksuele gedachten maar ik voel daar dus niets seksueel bij (Verhaal 78)
Hallo allen
Vroeger als kind heb ik lang gedacht dat ik homo was, dit omdat ik nooit interesses had in vriendinnetjes.
Na het overlijden van mijn broer ( gestorven bij treinongeval) kreeg ik vaak dwangedachten over mensen voor een trein smijten, of ander kwaad aan te doen. Deze zijn langzaam verdwenen maar zijn dus enkele jaren geleden weergekomen in de mottigste vorm.
2 jaar en 5 maanden geleden kreeg mijn zus en schoonbroer een baby , Aya genaamd. Wanneer ze het nieuws verteld was ik enorm geëmotioneerd, nieuw leven in de familie. Het eerste nieuwe leven in de familie was dan ook een speciaal moment. 12 jaar geleden overleed mijn broer ( mijn zus tweelingsbroer) in een verkeersongeval. De geboorte van Aya was dus enorm ingrijpend.
Achter enkele maanden ontwikkelde ik dwanggedachten naar mijn petekind toe die steeds seksueler werden. Dit is tot op heden nog zo maar heeft zich als een vlek verspreid naar andere minderjarigen. Het zijn seksuele gedachten maar ik voel daar dus niets seksueel bij, gelukkig Heb ook totaal geen drang om handelingen uit te voeren. Enkele maanden geleden had ik contact met een psychiater maar heb onze tweede afspraak geanulleerd en tot nu toe geen contact opgenomen. Ik vraag mij af wat ik moet doen want ik kom volledig onnozel van deze dwanggedachten.
dankuwelWard> 2 jaar geleden -
Ik heb sexuele dwanggedachtes (Verhaal 77)
Ik heb sexuele dwanggedachtes lijk op iedereen te focussen lijkt mijn eigen sexleven te interpreteren op anderen. Zo erg dat ik dat ook op tv of bladen heb probeer te zeggen bedankt brein niet belangrijk. Of stop it. Soms lukt het om het oo de achtergrondbte houden maar vaak niet. Heb alleen oxa maxv3x pd en quiatiapine. 225 mg slaap dusvwel goed je zou denken dat dan juist de monkey mind gaat mekkeren maar dat begint in de ochtend. Heeft iem hier ervaring mee ben trouwens geen Michel j ik walg wel. Sta ingeschreven bij pro persona maar geen opname ivm gehoor.Marcel> 2 jaar geleden -
Twijfel uren per dag of ik toch geen homo ben (Verhaal 49)
Ik lijdt aan Hocd twijfel uren per dag of ik toch geen homo ben. ik wil geen sex met mannen en vind vrouwen echt aantrekkelijk, maar heb toch continue de twijfelIs vroeger een keer ontstaan uit het niets, zag in een bar een knappe man en vroeg me ineens af vind je hem gewoon knap of wil je sex met hem ben je misschien homo? . Ook word ik onzeker als het over homo onderwerpen gaat dit uit zich dat ik me geen houding weet te geven en een rood hoofd krijg. Daardoor denken waarschijnlijk sommige mensen dat ik verberg dat ik homo ben en daar krijg ik dan weer pieker gedachte over heb in het verleden vaker last gehad van dwanggedachten maar dit vind ik echt de ergste ben op een gegeven moment uitgeput van het gepieker. Ik weet dat dit voorkomt uit een bepaalde onzekerheid maar heeft iemand tips hoe hier mee om te gaan en of ervan af te komen?Michel> 2 jaar geleden-
Normaal hoor dat de gedachten soms afdwalen.
Marcel> 2 jaar geleden -
Ik heb hier ook last van. Ik loop op dit moment bij een psycholoog voor deze klachten. Ik heb een relatie met een jongen waar ik onwijs gek op ben maar heb de gedachte of ik niet toch op vrouwen zou vallen. Dit is ontstaan na een droom. Ik sta er mee op en val er mee in slaap. De angst gaat zelfs door in mijn slaap. Het is dood vermoeiend. Als iemand tips heeft dan hoor ik dit ook graag…
R> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Ik heb hier 3 jaar geleden last van gekregen. Heb dit een jaartje gehad en ben er uiteindelijk van ‘genezen’, oftewel ik had de dwang onder controle.
Uiteindelijk schijnt het gewoon een angst om verlaten te worden te zijn, of iets in die richting. Wat voor mij heefr geholpen is beetje bij beetje de dwang geaccepteerd. Ik wist eerst helemaal niet eens dat dit uberhaupt dwang was, had daar nog nooit over gehoord. Totdat ik in mijn volgende dwang fase kwam en uiteindelijk achter kwam dat dit dus ook een vorm is van dwang.
Maar goed naar een hele lange, onzekere, eenzamen en depressieve weg had ik uiteindelijk de mensen om me heen verteld dat ik dacht dat ik op vrouwen viel ma dat het helemaal niet zo daadwerkelijk voelde. Zij hebben dat geaccepteerd en sinds dien is die specifieke dwanggedachten gaan liggen. Soms wil die terugkomen maar ik maak me daar niet meer zo druk om.
Hoop dat deze bijbel je een beetje kan helpen ;)Rachelle> 2 jaar geleden
-
-
Al 3 mnd dag in dag uit dwanggedachten (Verhaal 76)
Al 3 mnd dag in dag uit dwanggedachten,over dat ik in de toekomst een heupoperatie moet ondergaan, ik word er gek van,ben eigenlijk gek, ging even beter, was toen zo gelukkig, maar is weer totaal terug, wil dat mijn sertraline wordt verhoogd, slik nu 75 mg ,arts wil niet verhogen, geen uitleg gevraagd waarom niet, ga er weer over bellen,heb mijn hele leven hier al last van, met ook goede jaren!! maar is nu verschrikkelijk, ik ben al oud en hoop dat ik niet meer wakker word, ik schrijf dit om het kwijt te kunnen bij mensen met begrip!!en hoop beetje steun te ontvangen!!Ria> 2 jaar geleden -
Het is bij mij of 150% geven, of het NIET doen (Verhaal 69)
Ik ben heel bang dat ik OCD heb. Het zijn niet de standaard eigenschappen of herkenningspunten, of niet die ik kan vinden online. Maar vaak dat ik me bijvoorbeeld vies voel, ondanks dat ik net heb gedoucht. Mijn haren iedere dag moet wassen, omdat ik anders niet schoon ben. Overal 150% wil geven en de beste wil zijn. Niemand mag merken als het te veel of te zwaar is. Als ik daar wel iets over deel heb ik gelijk spijt, omdat ik dan denk dat ik me aanstel. Mijn kleding op een bepaalde manier moet opvouwen. Altijd mijn haar moeten hebben geborsteld.
Het is bij mij of 150% geven, of het NIET doen, er is geen tussenweg. En dat met alles wat je wél wil doen, maakt het gewoon zwaar.
Ik ben nooit naar de psycholoog of huisarts hiermee geweest. Simpelweg omdat ik niet durf en het proces (denk ik) lang en zwaar gaat zijn. Ook ben ik heel bang dat iedereen denkt dat ik me aanstel. Eigenlijk ben ik banger dat ik mezelf aanstel dan dat anderen dat denken.
Ik durf het echt zo niet. Ik weet niet eens of ik het OCD mag noemen, maar dat is het dichtbijste denk ik?Anoniem> 2 jaar geleden-
Dit heb ik ook heel erg. vooral het stukje "Ik moet controle hebben over hun geluk, hun gezondheid, hun welzijn" greep me naar de keel aangezien ik dit exact ook zo heb.
En ondanks dat je weet dat je hen enkel maar kan voorbereiden en raad geven etc, blijft het een moeilijk iets om los te latenEmilie> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Bij mij is in 2014 ocd gediagnotiseerd door psycholoog. Ocd kan zich op heel veel verschillende manieren uiten. Hoe het ook heet wat jij hebt, het belemmerd je enorm in je dagelijks leven. Ik heb er jaren over gedaan om hulp te durven zoeken. Heb ook veel behandelingen gehad. Ging een tijdje iets beter, maar nu sta ik weer op een hele lange wachtlijst omdat het wéér niet goed met mij gaat. Heb er geen controle over en mijn hoofd staat 24/7 aan. Voel me er doodongelukkig door. Probeer toch naar je huisarts te gaan als je een fijne huisarts hebt. Je kunt ook zoeken op Google naar ocd lot genoten. Daar kun je ergens een telefoonnummer vinden voor info over ocd en hulp in jouw omgeving. Wil ik zelf ook gaan doen in de hoop verder te komen.
Anoniem> 2 jaar geleden
-
-
Ik heb een dwangstoornis en smetvrees (Verhaal 75)
Ik heb een dwangstoornis en smetvrees. Daarnaast heb ik ook een vorm van autisme.
Vooral het douchen en het tandenpoetsen duurt lang. Ook heb ik bij het naar de wc gaan veel rituelen. Hierdoor duurt een wc bezoek gemiddeld een kwartier. Verder heb ik ook last van mijn dwang als ik op mijn telefoon zit. Hierbij heb ik dan bij zowel apps als internetpagina’s dat als ik ze wil afsluiten ik ze eerst wil verversen. Een voorbeeld hiervan is dat ik voordat ik de Facebook app wil afsluiten ik het nieuwsoverzicht eerst wil verversen.
Ik probeer mijn dwang te laten verminderen door advies te vragen aan mijn ouders hoe zij dingen doen. Daarnaast merk ik dat als er druk op mij gezet wordt dat het in sommige situaties toch beter gaat en dingen soms makkelijker gaan.
Toch merk ik dat ik van binnen kwaad word op mezelf, omdat ik elke keer denk van wat is dit. Verder heb ik ook van ik heb al zoveel gedaan. Allemaal cursussen, verschillende mensen die mij geholpen hebben, maar het lukt elke keer niet. Ook heb ik van binnen eigenlijk zou ik een knop om moeten zetten. Er zijn meerdere mensen die dat al tegen me gezegd hebben, maar dan denk je waarom zet ik die stap niet.
Een aantal maanden geleden heb ik mij aangemeld voor de kliniek Marina de Wolf in Ermelo. Marina de Wolf biedt gespecialiseerde behandeling aan patiënten met angst- en dwangstoornissen.
19 juli 2022 werd ik opgenomen bij Marina de Wolf. Om van de dwang af te komen heb je elke dag een exposure en in ons rooster staan verschillende vakken die met cognitieve gedragstherapie te maken hebben.
Sinds ik ben gestart met mijn behandeling bij Marina de Wolf maak ik vlogs over hoe mijn behandeling verloopt. Het Youtube-kanaal waarop je mijn vlogs kan vinden heet Dwanguru.Nathan> 2 jaar geleden -
Ik ben er niet aan toe om mijn omgeving in te lichten (Verhaal 74)
Ik heb al vanaf mijn puberteit smetvrees en voer ik dwanghandelingen uit. Niemand weet dit. Het zijn voor andere onopvallende handelingen die niet zodanig opvallen. Of zoals bij het verzorgen in de badkamer is er niemand bij.
Ik merk dat het mijn leven op sommige momenten steeds meer gaat beheersen en dat het steeds meer tijd gaat kosten.
Ik ben er niet aan toe om mijn omgeving in te lichten
Zijn er dingen die ik zelf kan proberen om mijn smetvrees en dwanghandelingen onder controle te krijgen.Ella> 2 jaar geleden -
Ik ben blij dat ik nu weet wat ik 'mankeer' (Verhaal 73)
Hallo ik ben Miran,
Bij mij is sinds kort de diagnose OCS + gegeneraliseerde angstoornis gesteld.
Ik ben blij dat ik nu weet wat ik 'mankeer'.
Zodat ik met therapie hier aan kan werken.
OCS ik had er nog nooit van gehoord maar zo herkenbaar voor mij, en ik voel mij gesterkt dat ik niet de enige benMiran> 2 jaar geleden -
Vooral last van controledwang (Verhaal 72)
Hallo,
Bij mij is begin 2019 de diagnose dwanggedachten vastgesteld na meer dan 10 jaar psychologen en psychiaters bezoeken zonder enig resultaat.
Als ik me hierin inlees heb ik het gevoel dat het toch niet volledig 'ik' ben.
Dit omdat ik nergens echt mijn situatie in kan herkennen. Dit maakt me onzeker.
Zelf heb ik vooral last van controledwang (en dan niet op de manier van meerdere keren checken dat iets gesloten is oid). Nee, ik wil letterlijk de touwtjes over ALLES in handen houden.
Thuis heeft alles een vaste plek, moeten de zaken op exact mijn manier gebeuren. Is dat niet het geval dan is het chaos in mijn hoofd. Ook al wéét ik dat er meerdere manieren zijn om iets te doen, toch MOET het exact zo gebeuren. Zonder medicatie word ik serieus gek. Dan ben ik precies 2 personen. Dan roept persoon A irrationeel maar vanbinnen probeert persoon B me te kalmeren: "Het is toch niet zo erg? Kom op, laat het gaan".
Maar evengoed merk ik dat ik totaal niet om kan met verandering en dan ook heel vaak mijn man wil tegenhouden met de zoektocht naar bvb een nieuwe job. Nu weet ik eindelijk hoe alles gaat, heel de planning is erop gebaseerd en dan moet ik deze weer veranderen en weer aanpassen aan een ander levensritme.
Het ergste vind ik nog dat ik merk dat ik ook heel erg controlerend begin te worden over de kinderen (ik kan de drang om het ook effectief uit te voeren gelukkig nog onderdrukken, persoon B is hier voorlopig nog sterker).
Dan merkt ik dat ik ze onbewust subtiel duw in de richting van bepaalde kinderen waarvan ik denk dat het een goede match zou zijn, Hetzelfde verhaal met hobby's, ik betrap me er zelfs op dat ik voor de oudste al wat meisjes op het oog heb waarvan ik graag zou hebben dat hij er interesse in zou tonen. Heel triest eigenlijk want ik wil gewoon dat alles spontaan gaat.
Fietsen of wandelen met de kinderen is nooit fijn. Ik ben alleen maar bezig met al het mogelijke gevaar. Iedereen krijgt er stress van aangezien het een hele weg gaat van: Rij mooi rechts, stop daar bij die tak, neee rechtser rijden! Let op voor de voorrang van rechts en kijk goed naar de opritten of er geen auto's achteruit rijden, JE HEBT 1X NIET GEKEKEN je had dood kunnen zijn. etc etc
Met momenten raak ik ook het huis niet meer uit omdat ik me enorm onzeker voel over mijn uiterlijk. Dan moet ik werk afbellen want het lukt me echt niet. Kinderen geraken ook niet op school, tenzij hun vader kan inspringen.
Sporten lukt me niet meer want dan ben ik bang dat mensen een mening hebben over me. Zelfde met een hobby.
En zelfs al zou ik me erover kunnen zetten: heb ik een moeilijke dag, dan moet ik cancellen. Als dat vaak gebeurd ga ik er nog meer van uit dat mensen wat vinden van me. Het is echt een vicieuze cirkel.
Ik was ooit op bezoek bij mijn schoonbroer op Martinique en heb een hele vakantie in de auto doorgebracht. Heb meerdere rondjes rond het eiland gereden omdat ik gewoon niet durfde uitstappen om iets te doen. Ik heb het geprobeerd: parkeren en dan pannikeren. Om dan uiteindelijk het eiland 4x rond te rijden want naar huis durfde ik ook niet. Mijn schoonbroer was daar en ik kon het niet aan om de waarheid te vertellen.
Net ruzie gehad met mijn man omdat hij niet exact deed wat ik vroeg. En terwijl ik ruziemaak wéét ik gewoon dat dit nergens op slaat maar toch kan ik niet stoppen.
Dit is echt onleefbaar.Emilie> 2 jaar geleden -
Sinds ik kinderen heb is het uit de hand gelopen (Verhaal 70)
Hallo allemaal,
Ik weet sinds kort dat ik controle OCD heb. Als ik terugkijk op mijn leven, heb ik dit van kinds af aan. Maar sinds ik kinderen heb, is het uit de hand gelopen. Ik moet controle hebben over hun geluk, hun gezondheid, hun welzijn … onmogelijk natuurlijk. Zeker nu ze jong volwassen zijn.
Ik heb een aantal periodes gehad waarin in volledig gecracht ben, maar het werd altijd op mijn gevoeligheid gestoken, zonder meer. In België is er niet zo veel kennis van angsten en dwang.
De dwang speelt zich voor 99% af in mijn hoofd: ik ga constant op zoek naar geruststelling door aan de kinderen te vragen of alles ok is. Dat geeft even rust, tot ik weer begin te twijfelen: misschien is er toch iets en willen ze het niet zeggen om mij niet ongerust te maken.
Sinds 3 maanden is het probleem echt uit de hand gelopen door onder andere de oorlog. Ik schuim constant het nieuws af. Als ik een bericht zie dat mij enigszins geruststelt gaat het even beter maar tien minuten later moet ik terug gaan kijken of er iets veranderd is. Het slorpt mij echt helemaal op. Als ik dan een opinie lees van iemand die begint te doemdenken, sla ik helemaal in paniek. Ik krijg een huilbui, en kan gewoon niet naar de kinderen kijken… de angst dat ze ongelukkig, bang gaan zijn neemt het helemaal over en mijn hoofd neemt mij mee naar een heel donkere plaats.
Ik probeer het nieuwslezen al te beperken tot de niet-sensatie-kranten maar ik merk dat het echt niet goed gaat. Ik ben gestart met gedragstherapie (maar dat is maar om de 2 à 3 weken) en met verhoogde medicatie maar ik merk geen verschil.
Ik leef op automatische piloot momenteel en heb in niets zin. Sporten helpt normaal zo goed maar zelfs dat krijgt mijn hoofd niet stil. Het enige dat helpt is het nieuws bekijken maar ik zie vaker iets dat mij doet panikeren dan iets dat mij geruststelt.
Als ik niet kijk, word ik nog onrustiger.
Is dit allemaal herkenbaar voor sommigen onder jullie?
AnAnneke-1977> 2 jaar geleden -
Mijn hoofd zegt dat ik dit moet doen en opnieuw en opnieuw en opnieuw (Verhaal 68)
Ik heb elke dag maar weer dat wat ik ook doe, ik een zin in mijn hoofd moet zeggen. " blijf leven " als ik loop, als ik iets pak als ik het licht aan en uit doe. En het is al helemaal erg in de avond wanneer ik in m'n bed zit. Ik moet het bij elke micro-beweging denken. En ik moet het ook denken naar de kant waar mijn familie leden zijn. Ik moet hun namen erbij denken. En ik mag zeker niet over de dood denken als ik het " blijf leven " tegen ze "zeg" ik ben er zo klaar mee dat ik mezelf er gewoon door sla of krab met m'n nagels in bv m'n been, arm, hoofd, gezicht, alles zo'n beetje. Want mijn gedachten laten me denken dat ik het niet goed doe de eerste keer. Dus dan moet ik het opnieuw doen, en opnieuw en opnieuw en opnieuw tot ik helemaal ik huilen uitbarst omdat ik er zo klaar mee ben. Iemand help me alsjeblieft. Ik weet zeker dat niemand anders dit probleem heeft maar ik heb echt hulp nodigLoïs> 2 jaar geleden -
Sinds het begin van corona dwanggedachten (Verhaal 67)
Ik heb sinds het begin van Corona ongeveer dwanggedachten en ik kon aan niks anders denken. Nog nooit eerder heb ik dit meegemaakt en ben toen veel gaan lezen. Ik kwam erachter dat er niet veel behandelingen voor waren behalve dat magic truffels konden werken en mediteren. Omdat ik zelf erg geloof in mediteren heb ik voor het tweede gekozen. De dwanggedachten die ik had waren in combinatie met veel spanning in mijn lichaam. Tijdens het mediteren voelde ik deze spanning en merkte hoe langer ik mediteerde hoe meer de spanning wegging. Nu voel ik dat de spanning bijna helemaal weg is uit mijn lijf en dus ook de dwanggedachten. Ik kan nu weer beter mijn gedachten/gevoelens beter controleren. Ik ben naar twee specialisten geweest en dus twee behandelingen gehad maar helaas niet veel aan gehad. Ik kan zeggen dat mediteren mij 100% heeft geholpen en niks anders. Ik moet er wel bij vermelden dat ik dus twee jaar lang elke dag lag te mediteren. Per dag gemiddeld 3/4 uur gemiddeld soms meer soms minder, soms in de ochtend een uur of twee en soms later op de dag en avond voor het slapen. Het heeft veel moeite en tijd gekost om de spanning weg te halen maar het is te doen. Na een paar keer mediteren voelde ik niks maar ik ben blijven doorgaan tot ik wel wat voelde en dat gebeurde ook. De eerste keer dat ik ging mediteren zei ik tegen mezelf dat ik zou blijven liggen tot ik wat voelde en na 3 uur liggen mediteren voelde ik iets open ploppen in m’n lichaam en toen wist ik dat dit de manier was voor verandering. Althans voor mij dan en ik verwacht en hoop voor andere ook. Ik wil er ook bij zeggen dat ik er recent achter ben gekomen dat ademhalingsoefeningen in combinatie met meditatie ‘extra’ effectief is. Ik hoop dat jullie wat hieraan hebben en vergeet niet als je dit ook wilt gaat doen wees consistent en stop er de tijd en energie in dan lukt het wel.Anoniem> 2 jaar geleden
- ✓ 180+ therapeuten
- ✓ Snel een afspraak
- ✓ Ook online therapie