Emetofobie - forum lotgenoten

Hallo allemaal,
Ik ben een vrouw van 28 met emetofobie.
Ik krijg meteen een paniekaanval als ik weet dat iemand die ik ken buikgriep heeft.
En ik hoef maar iets te voelen en ik denk al meteen: ojeej, als ik maar niet ziek wordt of misselijk.
Als ik iets gegeten heb en ik kom erachter dat het over de datum is is het ook een drama. Toevallig net iets gegeten wat tm gister goed was. Nou ik heb nu een paniekaanval en heb meteen maagzuur van de stress. Ik ga dan opzoeken hoelang het duurt dat ik klachten kan krijgen en hou de uren dan ook bij.
Ik ga vaak met niet zo heel veel plezier ergens naartoe. Vooral verjaardagen, waar veel mensen bij elkaar zijn. Door deze fobie heb ik vaker last van hyperventilatie en paniekaanvallen. Wat ook behoorlijk vermoeiend is. Ik durf ook niet vaak te vertellen over mijn fobie omdat het, wees eerlijk, nogal belachelijk overkomt. Er zijn niet veel mensen die deze fobie begrijpen. Ik kan ook niet zeggen waarom ik er zo bang voor ben. Ik weet het eigenlijk niet. Iets eraan maakt mij in ieder geval paniekerig.

Ik ben als de dood om misselijk te worden, als de dood om te moeten spugen, ik vermijd alles wat buitenshuis is, omdat ik bang ben dat ik moet spugen en mensen mij zijn, ik ben bang dat ik door de angst voor spugen, juist moet spugen, ik leef al weken in mijn huis, en durf helemaal niets meer, ik ben zo boos op me zelf, maar het is allemaal zo zwaar, hoe ingodsnaam kom je verder je leeft in een cirkel angst voor de angst hoe in godsnaam accepteer je het, en hoe kom je hier uit, kennen mensen dit? Hebben jullie wel eens echt gebraakt door de angst? Of maken wij ons zelf zo gek?

Hey ik ben 16 jaar en ik heb al vanaf kleins af aan de angst om zelf over te geven of als mensen overgeven. Als dat gebeurt dan krijg ik het heel warm en gaat m'n hart erg snel kloppen. Als het iemand anders is die moet overgeven dan hou ik m'n oren dicht en wil ik het liefst zo snel mogelijk daar weg. Ik denk dat ik dit heb gekregen toen op een dag mijn oma te veel snoep had gegeven en die avond erg ziek was. Ik eet ook nooit meer zoveel snoep, let daar nu fort altijd op. Ook doe ik er alles aan om niet te hoeven overgeven. Zoals de houdbaarheidsdatum checken weg blijven bij zieke mensen. Te lang in de auto zitten durf ik niet moet een reis pilletje nemen. Allemaal van dat soort dingen.

Laat weten hoe ik dit minder kan maken of jouw ervaring hier mee dat zou erg fijn zijn!

X

In januari kreeg ik buikgriep, ik heb die dag vanaf 4 uur ‘s nachts tot 4 uur ‘s middags 12 keer overgegeven en 2 koorts aanvallen gehad. Ik was altijd al bang om over te geven maar vanaf toen werd het erger.

Tot maart had ik er niet zo veel last van, ik was toen druk bezig met school. Ik zat in mijn examenjaar en vanwege corona had ik al begin april zomervakantie. Op een dag werd ik ‘s nachts heel misselijk wakker en heb vervolgens een paar uur misselijk op bed gezeten.

Vanaf toen gebeurde dat nog een paar keer. Ik had vaker last van misselijkheid overdag en van een opgeblazen gevoel. Ik ging meerdere malen naar de huisarts hiervoor. Ik heb medicijnen geslikt en onderzoeken gedaan, maar er kwam niks uit.

Het is nu juli en alles is alleen maar erger geworden. Ik heb vaker nachten wakker gelegen van de misselijkheid. Ik ben nu elke dag wel 1 of 2x misselijk en kan niet meer normaal mijn leven lijden. Ik drink niet meer en spreek ook minder af met vrienden omdat ik bang ben dat ik misselijk word. Vaak gaat de misselijkheid gepaard met een paniekaanval omdat de angst voor overgeven zo groot is.

Ik ben op een punt dat ik de misselijkheid die ik heb probeer te plaatsen in een van de hokken: misselijkheid door honger, misselijkheid en ik moet overgeven (dezelfde soort misselijkheid als de buikgriep in januari) en de standaard misselijkheid zonder overgeven. Ook al heb ik in al die maanden nooit overgeven (1x van de alcohol, niet ideaal voor de emetofobie) maak ik mezelf elke keer wijs dat ik dat dit keer wel moet doen.

Ik weet niet meer wat ik hier aan moet doen, maar zo kan ik niet leven. Ik heb nu vakantie maar ga over een maand studeren. Ik kan hier niet mee op een campus wonen, daarvoor is de angst te heftig.

Hallo Mijn naam is Anoniem en ik ben 20 jaar. Ik heb eigenlijk heel mijn leven al last van emetofobie. (bang voor overgeven) sinds een maand terug dat ik hoorde dat mijn vriend moest overgeven, werd het alleen maar erger. Ik maak mezelf dan gek, en ben bang dat ik toen ook moest. (Hij moest overgeven omdat hij slaap te kort had en een nacht had doorgehaald) Ik ben aldoor bang om nu ook zelf over te geven, en bang dat de mensen om mij heen dat moeten. Ik kom er maar niet overheen, en ik wordt er zelf ook echt gek van.. zelfs als ik bij iemand ben zoek ik eerst uit waar ik kan overgeven ALS ik toch wel moet...ik eet aldoor wat minder omdat ik dus dan ook bang ben. Ik was benieuwd of ik hiermee geholpen kon worden, of het echt tussen mijn oren zit..

Ik heb enorm veel schrik voor over te geven. Deze angst is er gekomen nadat ik een aantal maanden geleden buikgriep kreeg en hier fel van heb moeten overgeven. Nu denk ik telkens als ik misselijk ben aan die ene keer dat ik zo heb moeten overgeven. Het maakt me enorm angstig, ik wil dit niet nog eens meemaken. Door die angst ga ik allerlei situaties vermijden. Ik pendel dagelijks naar school en neem hiervoor de trein, dit is onmogelijk geworden sinds ik emetofobie heb. Ik heb schrik dat het daar ook zal gebeuren en dat er dan geen uitweg is, dat mensen het allemaal zullen zien en mij niet gaan helpen. Klinkt dit verhaal bij jullie bekend? Hebben jullie tips om hier mee te leren leven? Want ik denk dat de fobie er wel altijd gaat blijven zijn maar dat je er mee kan gaan leven, dat deze niet je leven gaat beheersen

Hallo lotgenoten,

Sinds de basisschool heb ik al last van emotofobie, nu ben ik ondertussen 21 en weet nog steeds niet waar mijn fobie vandaan komt.

Op de lagere school moest ooit een jongen overgeven en vroeg de leerkracht wie hier niet tegen kon, ik denk dat ik toen zoals hun wilde zijn uit onzekerheid en hun angst zo heb overgenomen.
Toen ik ziek werd op vakantie had ook mijn nicht emotofobie, ik denk dat ik haar angsten ook overgenomen had.

Op de basisschool zei ik vaak dat ik ziek was tegen mijn moeder, eigenlijk was ik gewoon bang dat iemand anders ziek zou zijn die dag.
Op de middelbare school heb ik er weinig last van gehad, behalve als ik er echt mee in aanraking kwam. Dan was het wel echt paniek.

De laatste jaren word het steeds erger. Helaas durf ik ook niet naar de huisarts voor hulp, dit komt namelijk omdat ik medicijnen krijg tegen misselijkheid die ik pak als ik bang ben dat ik ziek word/ben of in de buurt ben bij iemand die mogelijk zou kunnen overgeven. Ik ben dus bang dat als ik mijn verhaal vertel aan de huisarts, ik deze medicijnen niet meer krijg.
Ik probeer online hulp te zoeken, helaas kost dit allemaal geld en heb ik dat er niet voor over omdat ik bang ben dat het toch niet helpt.

Liefs,
Een meisje

Goedemiddag
Zelf ben ik 40 jaar en heb ik deze angst al sinds ik mij kan herinneren. En dit gaat met pieken en dalen. Ook heb ik al vaak hulp van psychologen gezocht en dan gaat het een tijdje goed maar altijd val ik weer terug en overheerst deze fobie
Ik ontwijk heel veel en heb constant een misselijk gevoel.
Hier zo mee bezig zijn put mij uit. Het is zó vermoeiend !
Liefs van mij

Hallo iedereen!
Ik ben 13 (bijna 14) jaar en heb nu denk ik al 3/4 jaar emetofobie. Ik denk dat ik het had gekregen toen ik rond mijn 5e een knakworst op school at en ik daar buikgriep/ voedselvergiftiging van kreeg. Toen moest ik heel veel overgeven en was ik erg geschrokken. Later had ik pas echt een fobie hierdoor gekregen.

Op dit moment voel ik me ook niet helemaal fit en raak ik dus (lichtelijk) in paniek, ook moet ik hierna voor het goede doel een nacht wakker blijven op school met mijn klas en daar maak ik me dus ook wel druk om omdat ik me nu niet zo lekker voel. Ik voel me vooral niet heel fijn doordat ik wel honger heb maar ik niet durf te eten omdat ik dan bang ben dat er het zelfde gebeurd als afgelopen zomer...: Ik werd ziek en moest wel flink overgeven.

Normaal kan ik gewoon goed met mijn emetofobie omgaan alleen de laatste tijd heb ik gewoon een terugslag. Het komt omdat er in mijn klas echt veel kinderen ziek waren geweest deze periode en er gisteren een jongen naast mij zat die eigenlijk de griep heeft, maar wel naar school kwam. Ook had er iemand ongeveer 3 weken geleden in het trappenhuis overgeven waar ik dus nog langs moest. Daar was ik wel erg van geschrokken. Het is nu natuurlijk over een paar dagen al kerst en dan ben ik ook jarig en ik wil dan echt niet ziek zijn, want vorig jaar was ik met kerst ook ziek, maar had toen gelukkig niet overgegeven.

Vandaag rond 12 uur werd ik ook opeens misselijk, maar daarna zakte het gelukkig wel weer, maar ik raakte wel echt in paniek. Ik weet dan gewoon niet wat ik moet doen en ik zal dan het liefst de mogelijkheid hebben om in de toekomst te kijken om te weten wat er zal kunnen gebeuren en ik dus in kan grijpen voordat het mis gaat... Maar dat kan helaas niet.

Dat was het wel zo'n beetje, ik moest even mijn hart luchten
Bedankt voor het lezen :)

Liefs