Alsof ik helemaal alleen op de wereld ben

Hoi,
Ik herken me wel in jouw verhaal. Ik ben 47, en heb ook heel m'n leven al last van sociale fobie. Ik voel mij hierdoor enorm eenzaam en alleen. Misschien kan ik een luisterend oor voor je zijn of kunnen we mekaar enigszins steunen/helpen. Ik wens je in ieder geval veel sterkte toe. Groetjes Wilfred (********************.com)

(Redactie: Helaas verwijderen we i.v.m. de nieuwe privacywetgeving avg identificeerbare persoonsgegevens zoals telefoonnummers en mailadressen. Op onze pagina tips bij eenzaamheid staan laagdrempelige tips voor het contact leggen met mensen. https://www.therapiepsycholoog.com/forum-tips-eenzaamheid.)

Je bent zeker niet de enige op de wereld maar ik begrijp wat je bedoeld ik voel het ook zo. Ik vermijd ook alle verjaardagen en eigenlijk word ik daar alleen eenzamer van.ik blijf het proberen maar het is telkens 1 stapje vooruit en 2 terug. Ik begrijp hoe rot het voelt, en wens je veel kracht.

Ken dat heb hetzelfde stoot iedereen af kan er niks aan doen vind het vreselijk verjaardagen

Ik voel me ook alleen op de wereld. Het leven is zo zwaar. Ik heb alleen een dochter waar ik soms 1x per week contact mee heb. Ik merk ook dat ik geen behoefte heb om mensen te leren kennen. Ik heb het gevoel alsof ik niet interresant ben. Ik heb minderwaardigheidscomplex. Ik ben dom, stom en ga zo maar door. Ik zit vaak thuis alleen. Een juiste partner tegenkomen heb ik opgegeven. Ik denk, ik kan maar beter alleen blijven. Tja, wie zou nou met mijn willen?
Ben toch niet interresant. Ik geniet niet van het leven. Alles is zo saai als je altyd alles in je eentje moet doen. Ik hoop maar dat ik niet heel oud ga worden.

Ik herken mij wel in uw verhaal, in de sociale angsten, het nooit goed genoeg voelen (ongeacht de goede prestaties), de angst het niet goed te doen, perfectionistisch, schuld en schaamte, zelf kritiek etc.

U zegt dat uw angst klachten rond uw 16e zijn begonnen. Ik weet niet hoe uw opvoeding was, en wat voor boodschappen u thuis heeft gekregen? Kennelijk moet er wat gebeurd zijn waardoor u zulke angsten ontwikkeld heeft? Ik hoop dat u dat kunt achterhalen, en bij de kern van uw angsten kunt komen.

Ik kom uit een disfunctioneel gezin met een alcohol verslaafde vader met een Narcistische persoonlijkheids stoornis, en een moeder die onderontwikkeld is. Van jongs af aan heb ik de boodschap gekregen dat alles mijn schuld is, ik niet goed genoeg ben (hoe goed ik ook presteer en mijn best doe) en dat mensen gevaarlijk en niet te vertrouwen zijn.

Door mijn onveilige thuissituatie, ben ik altijd bang geweest voor de wereld, voor mensen. In de natuur en onder de dieren heb ik mij altijd het fijnste gevoeld. Nog steeds is dat zo, maar langzaamaan is daar verandering in gekomen.

Sinds mijn nieuwe relatie met een hele liefdevolle en empatische man, ben ik voor het eerst in mijn leven een veilige bedding gaan voelen. Eerst voelde ik de veilige bedding alleen bij/in hem, maar niet in/met mijzelf. Langzaamaan (er is jaren overheen gegaan) kan ik zeggen dat ik de veiligheid ook in/met mijzelf voel. Door de veilige bedding die hij mij geeft, zijn er heel wat processen op gang gekomen. Zonder die veilige bedding had ik niet kunnen groeien, en tot allerlei inzichten en realisaties kunnen komen.

Het is heel belangrijk en een eerste levensbehoefte om een veilige bedding te hebben. Vanuit daar kunnen we ontdekken en groeien in de wereld.

Ik hoop dat u ook iemand heeft (familielid, vriend/vriendin, kennis, therapeut, lotgenoot etc) waar u een veilige bedding ervaart, en alles er mag en kan zijn. Het is okey om kwetsbaar te zijn. Het is okey om gevoelig te zijn, Het is okey om iemand nodig te hebben. Het is okey om angsten te hebben. We zijn allemaal mensen, en we hebben allemaal een pad te gaan in deze wereld. Zonder obstakels kunnen we niet groeien/ontwikkelen.







Dewi

Zo ben ik ook mijn hele leven,kan met niemand over hebben,ben erg verlegen en ook altijd bang en erg onzeker,ben ook niet intereesant,weinig te vertellen erg eenzaam,leuk om te horen dat ik toch niet de enigen bent,sterkte en houdt het vol is zwaar het moet maar

Ook ik begrijp jullie verhalen.. Het begrip is er ook ivm dat men dingen meemaakt in je leven, die voor sommigen niet te begrijpen zijn.
Vaak wordt je “ ook gevormd” door de omgeving…
Mijn leeftijd is 69 dit jaar 70.. moeilijk om op deze leeftijd nieuwe vrienden te maken, kan wel, maar…..
ik wens ieder van jullie heel veel liefde, begrip( v anderen ) toe en natuurlijk heel veel 🍀🍀