Zijn dit normale uitingen?

Hallo

Alvast excuses voor de lap tekst! Ik heb het gevoel soms angstig te zijn in sociale situaties en wil graag mijn verhaal doen om te zien of mensen dit herkennen en of dit normale uitingen zijn of er meer aan de hand is :D

Mijn gevoel:
Vaak angstig voor sociale situaties. Sociale situaties soms vermijden. Angstig op vooral georaniseerde/gemaakte sociale evenementen zoals verjaardagen en bijvoorbeeld personeelsuitjes. Angst voor onbekenden, wanneer er iemand bij is die ik niet ken, een nieuwe collega of invaller komt werken en etc. Ook veel sociale angst bij bekenden zoals familie en vrienden, verschilt per keer. Het is erger als ik zelf moe ben en weinig in te brengen heb. Ik voel mij niet interesant genoeg, ben bang van wat mensen van mij denken en wil anderen pleasen (ben ook erg onzeker en denk dat ik niets goed kan, negatief zelfbeeld en perfectionistisch?). Ik krijg intense angst bij stiltes en wil dan het liefst vluchten. Vroeger rookte ik als afleiding nu niet meer, wel veel alcohol gebruik bij vrienden om wat meer te ontspannen. Door de angst soms domme dingen zeggen of onprettige opmerkingen maken en sociaal wat lomp zijn, waardoor ik me weer nog stommer voel. Vaak de focus op hoe ik er bij sta, wat ik wil zeggen, waardoor je wat de ander doet/zegt niet meekrijgt en sociale situaties nog lastiger worden. Dan krijg ik een soort van blackout/vaag gevoel, waardoor ik er niet bij bent (angst?). Dingen vaak overdenken, soms scenarios al helemaal van te voren uitdenken. Of achteraf peinzen over iets wat ik heb gedaan/gezegd. Verder soms juist last van angsten die 'zomaar' aanwezig te lijken zijn zoals voor het slapen gaan of als ik boodschappen ga doen of misschien over bepaalde dingen nadenk.

Mensen zien dit niet aan mij, soms kom ik ook heel sociaal over. Het is makkelijker als ik in een rol zit, bijvoorbeeld op mijn werk (dan gaan die gedachtes uit). Ook tijdens een drama stuk of presentatie op school kon ik in mijn element zitten en had ik er geen problemen mee. Ik ervaar dit probleem (bewust) al vanaf de middelbare school waar ik het gevoel had er nooit bij te horen, moeilijk contact te maken, mensen te vermijden (heb toen een sociale cursus gevolgt, maar wist niet waarom ik dit moest doen). Bij mijn eerste vriendinnetje werd het duidelijk toen ik elk afspraakje met angst tegemoet ging en scenarios al helemaal uitdacht over wat ik kon zeggen. Ik probeer als ik die gedachten nu krijg, het los te laten en blanco in situaties te stappen, maar ik houd nog wel problemen over zoals geen initiatief nemen in sociaal contact (investeren), één op één contact vermijden en dingen met anderen doen die ik graag wil doen, wat toch wel resulteert in het alleen voelen. Niet te voelen ergens bij te horen en je niet (altijd) op je gemak voelen bij anderen.
Persoonlijke eigenschappen:
Mijn tweelingbroer heeft hier ook last van. Hij (en mijn oudere broer) zijn gediagnostiseerd met ADD en de kans dat mijn andere oudere broer en ikzelf dat hebben is ook vrij groot. Misschien dat dit ook invloed kan hebben op hoe ik ben, denk en mij gedraag. Verder ben zie ik mij meer als een introvert, ben ik vaak serieuzer ingesteld, besteed ik graag tijd alleen, waarin ik soms op ga in (creative) dingen en de wereld om mij heen vergeet. Ik vind het soms moeilijk om dingen te verwoorden met spraak, vooral op het moment zelf. Ik heb tijd nodig om over dingen na te denken en er later op terug te komen. Ik vind het veel makkelijker/prettiger om dingen uit te schrijven (dat is misschien wel te zien :P).
Hier wat specifieke voorbeelden waarin mensen zich misschien wel herkennen?
- Niet in de trein eten (bang dat anderen de geluiden horen)
- Niet opstaan in de trein om bv naar de WC te gaan (bang dat mensen kijken, misschien dat ik raar loop)
- Zorgen dat mijn oordopjes in het openbaar nooit te hard staan, dat anderen mijn muziek horen (wat zouden ze van mijn muziek vinden)
- Niet bellen in de trein of andere plekken waar mensen zijn. (Ik houd sowieso niet van bellen. Soms bewust niet opnemen en negeren, omdat ik er geen zin in heb).
- Bekenden op het perron of ergens op straat vermijden, zodat je niet het contact aan hoeft te gaan en dan bv de hele reis opgescheept zit (bang zijn om niet te zeggen te hebben)
- Nooit met één iemand afspreken (de focus ligt dan op mij waarin ik gezellig moet zijn en wat te zeggen moet hebben, prettiger in een groep met soms specifieke extraverte personen. Ook in een groep soms angstig voelen, bang voor stiltes).
- Precies op tijd bij het lokaal aankomen om wachtende klasgenoten te omzuilen en in de pauzes mijn eigen weg gaan.
- Op tijd op verjaardagen komen, zodat de focus niet om mij ligt als ik binnen kom. Op feestjes als het zo uit komt, juist later komen, zodat het al gaande is en de soms eerste ongemakkelijk uurtjes al weg (gedronken) is.
- Tijdens een vergadering notuleren zodat ik daarop kan focussen in plaats van te vergaderen.
- Als iemand de flat binnen gaat voor mij, slomer lopen/post pakken om te vermijden om samen de lift in te stappen.