Zelfbeschadiging door overgeefangst

Hallo, Als 28jarige vrouw kamp ik al 10 jaar met een probleemmaag ten gevolge van zware medicatie die ik innam vanwege mijn vroegere acne. 1 van de mogelijke bijwerkingen was een maagzweer en blijvende schade aan maag. Maar aangezien dit minder dan 10% van de gebruikers was en omdat ik zo een hekel had aan mijn puistjes, nam ik het risico. Had ik dit maar nooit gedaan. Ik had zo een sterke maag als kind. Langzaam maar zeker werd ik misselijk telkens ik laat at, zwaar at of veel at. Na een tweetal maagonderzoeken (iets wat ik niemand toewens) kreeg ik medicatie voor de maag. Deze werkt deels als ik gewoon op het gemakje thuis ben en zeer licht eet. Verlaat ik het huis, treedt stress op en word ik misselijk. Zelfs als ik niets eet voordien, heb ik nog steeds zure oprispingen en braakneigingen. Het is zelfs zo ver gekomen dat wanneer ik dit krijg, mezelf spontaan zo hard mogelijk begin te nijpen en pitsen zodat ik de focus op de pijn zou leggen en minder op de misselijkheid. Dit helpt voor mij, maar enkel en alleen als ik hard genoeg knijp. De volgende ochtend heb ik spijt omdat ik dan de schade en blauwe plekken zie, maar toch doe ik het keer op keer. Dan vraag ik mezelf af of het dit nu echt waard is. Kan ik niet gewoon is een keertje overgeven. Probleem opgelost. Nee! Alles behalve dat... Gelukkig heb ik een partner die hiervan op de hoogte is en waar ik die stress niet bij heb als ik alleen ben met hem. Maar op restaurant of simpelweg iets gaan drinken doe ik zeker en vast niet. Het belemmert mijn sociale leven vrij zwaar. Soms begin ik mezelf onbewust te knijpen in het openbaar. Beschamend.
Iemand raad of gelijkaardige problemen?
Laura