Wat is mijn echte ik?

Hoi Eliza,

Dit is een stelling die je een beetje moet relativeren denk ik.
De persoon die je was als peuter/kleuter was nog niet erg gevormd. Wat wel zo is, is dat je met verdere therapie (geen emdr) wel kan ontwikkelen wat er niet ontwikkelt is geweest door het trauma.
In de afgelopen jaren therapie heb ik zelfs een beetje gepuberd (op mijn 34ste). Ik heb bijv eindelijk de lippiercing en tattoo die ik altijd al had willen hbn en ben nu blond 😂.
Het klinkt raar, maar ik heb er zeker van genoten. Ik denk dat je dit moet zien als een proces waarmee je in contact komt met je ware zelf. Die persoon waarvan je heel diep vanbinnen altijd hebt willen zijn. Het is zeker de moeite, bekijk het dus niet als iets om schrik van te hebben, maar wel als een bevrijding en leuk avontuur!

Veel plezier!

Heel herkenbaar Eliza, hier exact hetzelfde...

Ik zit in het zelfde en herken het zo wat ik lees. Zolang ik leef is er stress en spanning en mishandelingen. Heb ook Emdr gehad en heeft wat geholpen maar hoe nu verder? Zeggen ze, met de emdr haal je de wonden open en daar heb je nu last van. Die moeten weer helen. Maar hoe dan? Weet niet hoe en vraag om hulp en dan moet je een jaar wachten door lange wachtlijsten. Ondertussen is het alleen maar erger geworden en baan kwijt geraakt omdat alles zo lang duurt. En wie ben ik? Géén idee. Áltijd in een overlevings stand geleefd en nu de beerput los is, ben ik het helemaal kwijt. Besef nu pas wat er allemaal gebeurt is en dat ik altijd niet ik was en nog steeds niet. Erg triest eigenlijk. Waarom ben ik op de wereld gezet? Voor ellende? Het is zwaar maar ga nog volhouden en hoop dat de juiste hulp komt en dit stopt. Wat een naar rot gevoel. Wens jou ook veel sterkte en hoop dat je wat verder bent gekomen met je eigen ik vinden.

Hoi Eliza,
Wat herkenbaar jouw verhaal. Ik heb net de eerste intensieve trauma behandeling gehad van 6 dagen. En ga binnenkort nog een traject van 6 dagen doen. Heb vanochtend voor het eerst echt de vraag durven stellen “ maar wat is PTSS vrij? En wij ben ik dan? Wat kan ik nog. Ik ben al 20 jaar afgekeurd. En mijn PTSS is ontstaan vanaf mijn geboorte. Het antwoord wat ik kreeg is dat ik echt niet meteen 40 uur hoef te werken maar dat het een proces is. En dat ze begrijpen dat je bang bent. En verder moet ik het maar uitzoeken bij lotgenoten....... Ik heb nog duizenden vragen en er komen nieuwe angsten omhoog. En ja ik ga alles met 1000% tegemoet , maar hoe en hoelang krijg ik hier de tijd voor en krijg ik hier hulp bij....?

Hey,
Ik weet niet hoe lang geleden jij dit postte. Maar wat je schreef ervaar ik ook.

30 april 2021, ik herken een hoop in alle verhalen. Ben inmiddels 54 jaar en heb sinds kort de diagnose complexe PTSS en een depressieve stoornis. Door jarenlange stelselmatige fysieke en mentale mishandeling door vader en grootvader en later een narcist als partner (inmiddels ex-partner) die mij mentaal kapot heeft gemaakt en de grond in heeft geboord, ben ik nu in een diep diep zwart gat gevallen. Ken mezelf totaal niet. Wie ben ik ? Wat vind ik nu echt "leuk". Voel me een minderwaardig persoon. Ik heb mijn hele leven gehoord dat ik niet deugde, dom, lelijk en asociaal ben. Als je dat je hele leven hoort ga je het ook geloven. Ik ben bang voor alles en iedereen. Als er iets mis gaat in mijn omgeving is het eerste wat ik zeg dat het mijn schuld is, ook als ik er helemaal niets aan kon doen. De angst voor als er mensen boos of teleurgesteld op me zijn of worden zit zo diep dat ik meestal "kruip" Boos staat gelijk aan straf en straf aan fysieke en mentale represailles en pijn. Veel mensen hebben geen benul hoe erg dat is. De blinde paniek die ik dan kan hebben. Heb me tot medio november 2020 staande gehouden, toen kwam de man met een hele grote hamer. Ik heb vaak gedacht (en denk dat af en toe nog steeds) om uit het leven te stappen. Gelukkig niet gedaan maar de gedachte blijft in mijn hoofd zitten.
Krijg nu wel therapie slik een antidepressiva en heb een ambulant begeleidster maar de zwarte dagen hebben nog wel de overhand.

06-01-22/reactie op Peter: zeer herkenbaar! ben net 55 jr en weet sinds een paar maanden dat ik een persoonlijkheidstoornis heb(definitiee diagnose volgt nog) en sinds 2 dagen dat ik (ook) PTSS heb. Deze moet eerst worden behandeld voordat de onderliggende problematiek aangepakt kan worden. Het is zo overweldigend allemaal; de intense gevoelens van angst, stress,paniek e.d wat chronisch aanwezig is, is dus niet "normaal". Dus wat is dat wel? En wie ben ik dàn? Zonder die angsten? Ik kan me er amper iets bj voorstellen. Ook ik sta op een wachlijst(en) voor behandeling en vind dit alles zeer pittig. Fijn dat ik hier veel herken maar ook weer confronterend.

Heel herkenbaar voor mij ook.
Recentelijk diagnose gekregen en nu moet ik uitpuzzelen wat ik ben en wat ptss is.
Ik voel mij ook bekocht als ik terugkijk op de voorbije 40 jaar.

Hij
Ik weet sinds 2023 dat ik ptss heb,ben 62 en heeft hetzelfde als jij
Het begon vanaf mijn jeugd ,huiselijk geweld en dat ging verder op straat tot een vechtpartij waarbij ik werd aangereden door een auto
Daar mijn hele leven last heb /had
Nu ben ik op leeftijd en heb heel veel gemist en wat ik had kunnen doen.
Maar wat kan ik wat wil ik ,gaat het nog komen .
Ben ook altijd van het welbekende kastje naar muur gestuurd
2 ongewilde kinderen gekregen waarvan ik wist dat ik dat niet aankon,en door mijn ex werd gezegd dat het goed zou komen,niet dus
Wie was ik toen.. en nu dan
Voor mij gaat het nooit weg

Beste Elisa en andere lotgenoten,

Van PTSS of Complexe PTSS ( vroegkinderlijke traumatisering) kom je meestal niet meer af.
Ik heb zelf een Complexe PTSS als gevolg van kindermishandeling / verwaarlozing.
Wat helpend en verder inzicht kan geven zijn o.a de boeken van Iris Koops - het verdwenen zelf + werkboek, dit boek is makkelijk leesbaar , zij is zelf ervaringsdeskundige, het kan confronterend zijn mocht je dit boek gaan lezen.
Het kan je helpen met de vragen waarmee je zit, o.a hoe komt het dat het mij niet lukt om mensen te kunnen vertrouwen, zei legt in heldere taal uit waar dit vandaan komt.
Dat je als kind zo getraumatiseerd bent, je daardoor uit angst hebt aangepast
je niet de kans gekregen hebt om je te kunnen ontwikkelen, ook niet wie je nu bent, vandaar de titel : het verdwenen zelf. Ik vindt het een zeer goede uitleg, verhelderend, maar nogmaals het kan zeer confronterend zijn om dit te lezen.
Ik hoop voor een ieder dat je hier iets aan hebt.
Daarnaast is mijn ervaring met deze ingrijpende ( wat als complexe problematiek wordt betiteld)
Bij deze problematiek kun je beter hulp zoeken bij een ervarings deskundige therapeut hij/ zij weet uit eigen ervaring wat je voelt, wat de gevolgen zijn van de PTSS of Complexe PTSS en wat dit met zich meebrengt in het dagelijks leven. Hij/ zij kan je wel helpen om beter om je te helpen met de triggers zodat de "toppen" ervan afgaan en hoe je je beter staande kunt houden
Helaas wordt dit niet vergoed door geen enkele zorgverzekeraar.

Ik wens alle lotgenoten dit toe dat dit mogelijk gemaakt wordt ook financieel zodat je hopelijk kunt gaan leven in plaats van overleven.
Alle goeds voor een ieder die hier mee worstelt.