Bang voor de mening van anderen, maar verder geen sociale problemen

Dit doet mij heel goed om te lezen, mag ik vragen hoe oud je bent? Ik heb precies het zelfde! Iets wat je totaal niet hebt gedaan of zo over iets denk, en toch knal rood worden omdat je bang bent dat ze het aan je gaan vragen. Al is het voor de grap. Dan word je uiteindelijk rood en niet een beetje, echt knal rood. En inderdaad met een feestje met iedereen kunnen praten, bij mij komt dit door de alcohol. Ik drink soms expres meer zo dat ik gewoon niet meer rood word.

Ik heb precies hetzelfde. Bij mijn familie en vrienden heb ik hier geen last van. Maar op het werk wel, omdat ik het idee heb dat er een bepaalde druk op mij ligt (terwijl dat niet zo is). Ik word rood om de kleinste dingen of als ik het woord krijg en ik was van te voren nooit zo. Het maakt me wel onzeker en daardoor wil ik juist meer op de achtergrond zijn omdat ik niet wol blozen. Terwijl ik normaal juist wel praatjes heb. Ik ga dan altijd achteraf heel erg piekeren over wat ze van mij vinden en hoe voorschut het is. Alleen het beste is inderdaad het accepteren, en dat klinkt makkelijk maar het is moeilijk. Als je gaat blozen kan je miss in je hoofd bedenken: oke laat maar komen, het is goed zo. Mijn collega’s doen nog steeds hetzelfde tegen mij en zeggen vaak genoeg dat ze mij een leuke collega vinden en graag met mij werken. Bloosangst is echt iets wat voor jezelf vervelend is want andere mensen hebben er geen last van of vinden het misschien juist wel schattig ofso. Ik heb er trouwens nog steeds last van, maar probeer het positief te bekijken

Ik ben begin 40 maar heb hier al jaren last van. Vooral het piekeren daar word ik echt ziek van helaas. Ik probeer mijzelf wel aan te praten dat het niet erg is maar op een of andere manier kan ik dit niet stoppen. Ik heb het bij bepaalde onderwerpen altijd en ook bij familie en vrienden helaas. Dit kost me erg veel energie iedere dag weer misschien ga ik hier toch hulp voor zoeken.
Wel fijn om te lezen dat meerdere mensen hier last van hebben.

Hoihoi,

Deze verhalen het is net of ik mezelf omschrijf. Zoo herkenbaar!

Ik heb gemerkt dat ik tegen sommige mensen heb verteld last te hebben van bloosangst en het bij deze mensen niet erg meer vind om te gaan blozen dus gebeurd het ook minder..

Ik zit er over te twijfelen om het ook mijn collega's te vertellen.

Maar bij de kasse e.d. wat mensen van mij zouden vinden maakt me niet uit. Dus vertel het tegen de mensen die je lief hebt/belangrijk vind dan zul je merken dat het al een stukje minder Wordt.

Hebben meer mensen dit gedaan?

Goed van je dat je het verteld aan mensen misschien is dat inderdaad wel beter, maar ook dit vind ik lastig, omdat ik het een bepaalde zwakte van mezelf vindt. Ik heb het alleen bij taboe onderwerpen maar kan als het gebeurd is hier weken over piekeren en dat kost veel energie.

Jij omschrijft precies waar ik ook last van heb. Ik bloos niet zozeer in sociale situaties, maar wel in de situaties die jij beschrijft. Wanneer er inderdaad over taboes wordt gesproken, krijg ik een knalrode kop. Denk ik dat zij denken dat ik ....

Of als er op het werk iets is gebeurd, en men (nog) niet weet wie ervoor verantwoordelijk is, hup ik weer knalrood ... mijn gedachten: straks denken ze dat ik het heb gedaan. En ik voel mn hoofd alweer rood aanlopen. Niet handig, want door die rode kop denken anderen vast dat ik er meer van weet.
Dit heeft zich zo ingeprent in mijn gedachten. Het blozen komt meteen automatisch op ik kan het niet stoppen.

Heb jij inmiddels iets gedaan, geleerd waardoor het minder is geworden?

Hoi Nietje, helaas heb ik hier nog steeds last van maar wel goed om te horen dat jij precies dezelfde vorm van bloosangst hebt, geeft mij in ieder geval de rust dat ik niet de enige ben maar voor jou wel echt rot uiteraard. Je omschrijft inderdaad precies waar ik ook last van heb en helaas nog steeds geen hulp voor heb gezocht en je dus helaas nog niet echt goede tips kan geven.