2x paniekaanval

Hee lieve mensen,

Ik heb dus twee paniekaanvallen gehad, waarvan de tweede het hevigst en waarbij ik gelukkig met iemand was. Ik begin met de eerste.

Ik was op t eiland Tenerife en leerde een dame kennen. Het begon leuk maar na een paar dagen bleek dat het niet werkte tussen ons. Het verhaal eindigde met dat ze me overal blokkeerde en het hostel verliet zonder dat ik ooit nog wat van haar heb vernomen.

Dit was teveel voor mijn systeem. De paniekaanval zou ik als volgt beschrijven. Ik stond alleen in de kamer van het hostel, en ik voelde de spanning in mn lijf toenemen. Dan met name tintelingen in m'n voeten en een versnelde ademhaling. Het was alsof ik buiten mezelf trad, in die zin dat ik de controle niet meer had. Steeds sneller en sneller ademhalen, volgens mij noem je dit hyperventileren?

Het verhaal eindigt met dat ik de ambulance bel, en een medewerker me gerust stelt door te vertellen dat ik geen hartaanval heb (ik ben nog geen 40 jaar oud), daarentegen een paniekaanval. Hij adviseert een glaasje water te drinken. De wetenschap alleen al op dat moment, dat het een paniekaanval is, kalmeert me en na het gesprek kan ik al vrij snel weer verder met mijn leven en de pijn verwerken van het verlies van deze dame uit mijn leven.

Paniekaanval 2:

Deze kwam door een extreme overbelasting van mijn systeem. Ik had de nacht zeer slecht geslapen en besloot in de ochtend om als een bezetene te gaan volleyballen aan het strand. In de middag kwam ik thuis en ik herinner me dat ik haast mijn kleren niet meer uitkreeg en rechtstreeks op bed, naast m'n inmiddels ex-vriendin ging liggen, die verbaasd of wat dan ook moet zijn geweest over mijn gedrag. Ik kwam namelijk de slaapkamer binnen, zei geen woord en ging op bed liggen.

Daar was het weer, de versnelde ademhaling. Een poging van mijn lichaam om de controle te krijgen maar in plaats daarvan zorgde mijn versnelde ademhaling, denk ik, juist voor hyperventilatie en mijn hele systeem sloeg op hol. Mijn hart ging als een razende tekeer en gelukkig heeft m'n ex ervaring met paniekaanvallen. Het was heel heftig: ik dacht dat mijn laatste uur geslagen had en in mijn eigen gedachten kon ik mezelf van buitenaf zien op mijn sterfbed. M'n lichaam begon haast te schokken, spasmen kan je dit denk ik noemen. Gelukkig wist ik dit nog wel te controleren, te voorkomen.

Het was zo hevig. Ik herinner me allerlei sensaties tot zelfs pijn in m'n hartstreek. Ik was ervan overtuigd dat ik wederom een hartaanval had en ondanks de liefde van m'n ex, heb ik later toch de ambulance gebeld want ik zat nog steeds in de attack. Die namen geen moeite (ik ben ontzettend slecht, gewoon niet, geholpen), maar gelukkig door de zorg van m'n ex werd ik uiteindelijk kalm en na een aantal uur rust was ik weer min of meer oké.

Rest mij de wetenschap dat het mijn persoonlijke taak is mijn eigen grenzen goed te bewaken en zonodig te verdedigen. Ik ben verantwoordelijk voor het reguleren van mijn gevoelens.

Love,

J