Vraagje, hopelijk niet te confronterend

Hallo, ik heb al zolang ik me kan herinneren last van emetofobie. Ik heb het helaas niet alleen als ik zelf misselijk ben, maar ook als anderen ziek zijn.
Wat ik nu (in 2017 heb ik namelijk voor het eerst na 20 jaar moeten overgeven, het was niet tegen te houden want ik had het norovirus en was al de hele dag enorm beroerd) nog het vreselijkste vind aan overgeven zijn de misselijkheid vooraf, het gevoel tijdens -alsof mijn keel en maag met veel geweld binnenstebuiten worden gekeerd) en het geluid. De gedachte dat het nooit stopt en dat ik eraan doodga is na die flinke buikgriep in 2017 wel grotendeels verdwenen, want ik had het overleefd en natuurlijk stopte het, alhoewel ik nog altijd denk dat ik nog liever sterf dan ooit weer zoiets te moeten doormaken. :'(

Wat vinden lotgenootjes nou zo eng eraan? Hebben jullie helpende gedachten?