Kom je hier nog vanaf?

Hallo Caroline.
Ik herken jouw verhaal helemaal.
Ook mijn leven is de laatste jaren een opeenstapeling van negativiteit, waarbij ik me wel eens afvraag hoeveel een mens aan kan. Ik sta met angst op...sterker nog, ik word erdoor ook wakker.
Ik ben bij het opstaan zo moe, dat ik het liefst niet r, echter dat helpt geen fluit...dus meteen eruit.
Ook ik slik al jaren Venlafaxine en besloot, na een "nee" van psychiater, psycholoog en huisarts, nu opnieuw bij mijn nieuwe huisarts het nogmaals voor te leggen....
Zij ging wel accoord en heeft er ook voor gezorgd dat ik een afbouwschema kreeg. De eerste maanden gingen goed...ik kreeg veel emoties en dat voelde als iets positiefs....en...dus hoop ...en iets meer energie ( maar dat kan ook tussen de oren hebben gezeten).
Om het verhaal in te korten; mijn lichaam, althans mijn hoofd, bleek het er niet mee eens te zijn...constante electrische schokken...en ik zat in een zwart gat...tot niks meer in staat.
Ik ben weer begonnen met de Venlafaxine en zit nu op halve doses dwz; van 300 mg...nu op 150mg....
De angst blijft...ook als ik ertegen praat...."ga weg, dit is mijn lichaam...ik heb t voor t zeggen".
Ik moet er wel bij zeggen.....dat er ook nog meer heftige problemen zijn bijgekomen, die ik niet kan oplossen....
Volgens mijn SPV komt t toch door de Venlafaxine dat ik t doorsta...
En...ik ben bezig mijn ritme aan te passen....niet meer alsmaar bezig moeten/willen zijn. En wat vandaag niet gebeurt, dat komt morgen of zelfs overmorgen wel...
Ps. Ik gebruik ernaast, zo nodig diazepam...zonder zou ik t niet redden.
Sorry...ik had je graag een positievere versie gegund....ik kan je alleen maar zeggen...blijf door die angst heen gaan hoeveel moeite t je ook kost en ook al heb je t gevoel dat t niet kan...

Een gegeneraliseerde angststoornis is het...
Ik heb steeds vaker het idee dat het alles te maken heeft met 'veiliheid'....ook de 'veligheid' die je in je jongere jaren gemist hebt
en dat is iets wat me recentelijk pas duidelijker word.
Ik weet inmiddels ook dat er maar weinig onderzoek naar wordt/is gedaan....dit in tegenstelling tot b.v. kanker. Iedereen weet wel wat en hoe vreselijk dat is....en heeft t al van dichtbij meegemaakt helaas. Maar n angststoornis begrijpt alleen iemand die t zelf ondervindt....
Als er iemand is die, al is t maar iets kleins, weet....dan hoor ik dat graag....
Sterkte allemaal!!