Van kinds af aan ben ik al anders

Ik snap het echt niet! Van kinds af aan ben ik al anders. En ik heb een vreselijke jeugd gehad. Toen heb ik mijn ex leren kennen en ging het een tijdje goed al zat ik al wel aan de anti depressiva. Al jaren loop ik bij het ggz. Er zijn diverse diagnoses gesteld. In mijn jaren heb ik een eet verslaving, daarna een drugs verslaving, toen een alcohol verslaving, en als laatst een medicatie verslaving. Nu ben/was ik aan het afkicken van de medicatie en dat ging heel goed. Tot een paar weken geleden. Ik moest ook gedwongen wegens geen financiële middelen stoppen met roken. Dat ging ook makkelijk. Maar toen ik twee dagen gestopt was is er iets gebeurd, wat weet ik niet.. maar daarop volgde blinde paniek, eerst kreeg ik een aanval van hyperventilatie waardoor ik helemaal verstard op de bank lag, gelukkig had ik mijn vriendin geappt dat het niet goed ging. Achteraf denk ik dat het een epileptische aanval is geweest. Toen liep mijn kelder vol water en ik was in paniek, ik heb overal naar toe gebeld en kreeg geen hulp. Ondertussen belde ik de crisis dienst plat., gevraagd om opname, of dat ze me wilden plat spuiten maar nee ik moest er door zeiden ze. Toen heb ik zelf het heft in handen genomen en veel pammetjes genomen. En ik blijf maar te horen krijgen dat ik verdoving wil. Aan de ene kant hebben ze gelijk. Want ik kan niet met emoties omgaan. En ik moet eerst van al mijn dempers af zijn voor ik therapie krijg. Afgelopen weekend liep de spanning weer hoog op. Weer veel gebeld en uiteindelijk zelf maar besloten dat ik toch medicatie neem. Ik rook ook al een tijdje weer. Tijdens dit alles heb ik continue aanvallen die in wat ik gelezen heb echt epileptisch zijn. En ik heb de overtuiging dat ik dood ga. Ik weet ineens heel duidelijk dat ik gelijk heb. Er is een andere ziekte beeld en ik heb niet de juiste medicatie. En alle puzzelstukjes vallen in elkaar. Het is of ik in een trance ben, helderziend. Alles klopt. Alles word bevestigd. Ik ben zo in de war. Want niemand geloofd het. En ik voel ook berusting want dit is eerder gebeurd en zodra ik heen gegaan ben krijg ik mijn gelijk. Dus ik ben echt in doodsangst, niet suïcidaal., en ik ben radeloos… ik weet het zeker en toch is er twijfel.. wat moet ik doen?