Ik voelde me thuis niet veilig

Hallo,
Ik wil graag mijn verhaal delen, omdat ik hoop dat het helpt om van mij af te schrijven en hopelijk tips/adviezen te krijgen van anderen.
Er is een aantal jaren geleden PTSS geconstateerd.
Ik ben opgegroeid in huiselijk geweld (alleen getuige geweest van partnergeweld). Dit heeft vanaf mijn3e tot aan m’n 15/16e plaatsgevonden. Ik voelde me thuis niet veilig en werd daarnaast op school gepest. M’n leraren zeiden dat ze mij niet leuk vonden, omdat ik te stil was en heb me daardoor nooit geaccepteerd gevoeld. Nooit het geval gehad dat ik er mocht zijn. Ik heb eens in de kring verteld op de basisschool dat mijn vader m’n moeder had geslagen alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Ipv dat mijn juf mij apart nam en met mij praatte werd ze boos en zei dat ik dit geen gezellig onderwerp was om over te praten. Ze is er nooit op teruggekomen..
Daarnaast kampte mijn moeder met psychische problemen, zoals een dwangstoornis, een eetstoornis en depressies. Ik maakte me altijd zorgen om haar. Mijn ouders zijn nooit uit elkaar gegaan en zijn nog steeds samen. Mijn vader is ineens 180 graden omgedraaid en nu heel lief voor mijn moeder en mij zussen en ik. Ik heb ook een goede band met mijn ouders nu, maar alles wat er in mijn jeugd is gebeurd heeft zoveel impact op mij gehad. In mijn tienerjaren heb ik foute vriendjes gehad en heb ik mij altijd laten gebruiken door mannen. Ik wilde dat mensen mij zagen en had zoveel behoefte aan liefde dat ik alleen slechte mannen aantrok. Ik heb veel moeite met het aangaan van sociale contacten, schrik erg van harde geluiden, heb ernstige concentratieproblemen en voel me vaak depressief. Ik voel me altijd alsof ik niet goed genoeg ben en voel me altijd onveilig. Ik heb dan ook maar 1 goede vriendin. Verder heb ik een heel fijn leven. Ik heb een geweldige man, een geweldig lief kind en een goede baan. Ik heb niks om ongelukkig over te zijn, maar voel me diep ongelukkig en ik haat het. Ik kan op mijn werk niet goed functioneren vanwege concentratieproblemen en de angst hebben niks goed te doen. Ik sta al een half jaar op de wachtlijst bij de specialistische GGZ, maar krijg maar geen gehoor. Er is nog geen indicatie over de wachttijd en ik merk dat ik hier steeds meer onder lijd. Ik kan niet meer en het enige wat ik wil is genieten van al het geluk dat ik nu heb. Ik wil de pijn van vroeger niet meer voelen. Ik weet het even niet meer…..