En zet het maar eens opzij die angst. Hoe dan?

Hallo allemaal, ik vind het fijn om berichten te lezen die me ook helpen! Ik ben moeder van 1 dochtertje, Evi, die is nu 1,5 en het is echt zo genieten en mooi om te zien hoe ze zich ontwikkeld. Maar sinds ze geboren is ben ik vanaf ongeveer einde verlof angsten gaan ontwikkelen, bang om niet meer voor me dochtertje te kunnen zorgen, bang om haar niet te zien opgroeien. Dus dat er iets met mij gebeurd waardoor ik niet meer voor haar zou kunnen zorgen, dat is mijn grootste angst. Ik heb in het eerste jaar gesprekken gehad met praktijkondersteuner om me weer zekerheid over mezelf te geven en keuzestress heb ik vaak last van. En voor de angsten. Maar de angst werd niet beter dus naar een psycholoog gegaan, een EMDR gedaan, hielp niet. Ergens naartoe gaan vond ik spannend, want ja stel je voor dat ik een hartaanval krijg? Ik heb veel last gehad van lichamelijke dingen, vage klachten die nergens toe geleid zijn. Ik ben ook onzeker van mezelf dus dat is best lastig. Maar ik lette zo op mn lichaam dat je vaak ook dan dingen gaat voelen of je denkt wat te voelen. Ik zat/zit in een vicieuze cirkel, zorgen maken en piekeren, gaat over naar stress, geeft stress klachten en dan naar angst en door die angst ga je weer piekeren. Uiteindelijk ging het de goede kant op en nu heb ik bijv minder last van onzekerheid, dat hangt vaak erg samen met stress en angst. Maar 3 weken terug ongeveer had ik weer een dag met een vol hoofd en heb ik op mijn werk (waar ik zo bang voor was) een hyperventilatie aanval gehad. Snelle ademhaling, hoge hartslag, stijve nek en schouders, wat benauwdheid in borst ofzo ik dacht dit is echt niet goed, ik heb een hartaanval gehad. (Wat niet zo was maar het voelde werkelijk heel beangstigend en ik heb die gedachten) dus een collega zat bij EHBO cursus dus die had gelijk: dit is hyperventilatie. Dus dokter geweest, zuurstofniveau was prima, bloeddruk goed, hartslag nog wat hoog, maar dat was waarschijnlijk na spanning. Trillen is herkenbaar, wazig zicht (allemaal hyperventilatie) dus als ik gewoon het vertrouwen heb dat ik echt hyperventilatie had en geen hartaanval dan kan ik weer leven. Die angst snap ik ook wel, moeder worden, je leven veranderd compleet, je voelt een grote verantwoordelijkheidsgevoel voor die kleine meid die zoveel in me los maakt en dat heb ik ook allemaal besproken deze dingen. Maar vandaag zwembad, voelde weer wat en soort raar gevoel in me hoofd maar daar ben ik inmiddels van overtuigd dat het een stressreactie is. Kleine pijntjes of steekjes schrok ik eerst erg van, nu let ik ook weer wat meer op me lichaam door die aanval pas geleden dus heb weer even wat onzekerheid. Maar ik heb ook hypochondrie en ben nu op vakantie, nu paar dagen wat onrust in me hoofd dus ook lichamelijk uit zich dat, vandaag binnenzwembad geweest, had al spanning om daar heen te gaan, want laatste keer met baby zwemmen mega veel spanning voor wat? Ja ik weet het niet. Trillen ook enz. Was ook mega druk. Ik hoop dat jullie me begrijpen. En zet het maar eens opzij die angst. Hoe dan?