Ik stond helemaal ‘aan ‘

Hallo allemaal,

Een jaar geleden was ik op vakantie met vriendinnen. Voor dat we op vakantie gingen had ik al weinig geslapen en was ik niet goed voorbereid weggegaan. Maar daar maakte ik me destijds nooit druk om. De eerste avond op vakantie was leuk maar toen we op stap waren voelde ik een onrustig gevoel en dit had ik nog nooit eerder ervaren. Die nacht heb ik maar een uurtje geslapen en dacht ik dat dit kwam omdat ik in een nieuwe omgeving was. En wetende dat ik vaker op vakantie ben geweest in een andere omgeving dan thuis.
De dag erna bleef het gevoel en dachten we dat het misschien mijn schildklier was (In Nederland dit laten testen maar dit bleek niet zo te zijn). De tweede nacht ging ik weer mee op stap maar het gevoel bleef aanhouden en werd erger. Ik ben toen naar de hotelkamer gegaan. En toen kreeg ik een hele heftige paniek aanval.

Ik weet nu pas dat het een paniek aanval was, maar op dat moment had ik geen idee wat me overkwam. Ik dacht dat ik dood ging, dat ik gek werd, ik buiten mezelf stond. Ik kon niet rustig worden, ik was radeloos en ik kon geen kant op. Mijn vriendinnen kregen me niet kalm en ik heb de hele nacht enorme paniek gehad en, heen en weer gelopen.
De volgende dag kon ik ook niks meer eten want alles wat ik at braakte ik weer uit. En ook al at ik niks bleef ik braken. Alsof alles uit mijn lichaam moest. Mijn lichaam dacht dat er gevaar zou zijn dus ik kon niet slapen of eten.

Ik stond helemaal ‘aan ‘ en ben na enkele dagen alleen terug gevlogen naar Nederland, niet wetende wat er aan de hand is. Thuis werd het niet beter en heb ik weken amper iets kunnen eten of slapen. Mijn lichaam wou niet ‘uit ‘ en ik kreeg toen medicatie. Hierdoor kon ik weer slapen maar dat onrustige gevoel verdween nooit.
Ik kreeg de diagnose angst -en paniekstoornis en na therapie volledig afgerond te hebben en online cursussen gevolgd te hebben dacht ik begin van 2023 dat het weer oké was. Ik ben toen helemaal afgebouwd van de medicatie. Maar sinds 2 weken is de paniek weer heftig aanwezig. Ik word er hopeloos van en ik kan mijn rust niet vinden. Ik ben momenteel een aantal weken gestopt met werken omdat, ik ook paniek aanvallen kreeg op mijn werk. Ik maak mij continu druk om ‘slapen’, slaap ik wel genoeg? , kom ik dan wel tot rust? Dit is een grote obsessie geworden omdat de paniek van vorig jaar voornamelijk kwam uit slaap te kort. Helaas begrijpt mijn directe omgeving hier niks van en kan ik geen steun vinden. Het voelt alsof ik er alleen voor sta.