Constante angst + derealisatie

Ik ben ook hele dagen bang voor alles en iedereen en voor mezelf. De dagen zijn verschrikkelijke zo. Zoek al een tijd pijnloze medicijnen om te stoppen, maar kan niks vinden

Ik herken het zeker! Het is ontzettend zwaar als je er recht in zit! Bij mij begon het 2 jaar geleden en hopenlijk stel ik je misschien wat gerust dat het minder gaat worden, en je niet gek wordt! Ik heb ook zolang gedacht dat het nooit weg zou gaan en dat ik echt gek zou worden. Door hulp ben ik gaan begrijpen waarom mijn lichaam dit deed ( de derealisatie, duizeligheid het gevoel dat ik niet goed kon zien, en ik alles niet goed mee kreeg). Ik weet nu als het soms nog gebeurt dat ik overprikkeld ben of teveel in mijn hoofd zit en mijn lichaam mij eigenlijk op die manier er voor wil waarschuwen. De ene dag lukt mij dat makkelijker dan de andere dag om die rust erin te krijgen ;) wens je veel kracht hierin want iknow het is zo zwaar! Gun jezelf de tijd en ook rust als je uit een zwaarre periode komt.. ook al is dat soms makkelijker gezegd dan gedaan.

Ook hier herkebaar.
Wat betreft overprikkelig; ik kanniet meer zonder mn noice cancelling headphones.
Geenexter lawaai en ik kan luiseren naar muziek of een boek/debat/presentatie.

ik ben 63 jaar en heb sinds bijna 2 jaar te maken met angst en paniek en extreme vervreemding . ik krijg hulp maar voel me zo eenzaam en alleen in mijn strijd . ik sta er mee op en ga er mee naar bed . ben aan huis gekluisterd . en kan bijna niet geloven dat mijn leven nog zin heeft . ik ben al wat ouder maar de hulp die ik krijg helpt me een beetje . maar door de hele dag heen speelt mijn probleem . ik voel me zo alleen ook al krijg ik hulp . je moet het zelf keer op keer doormaken . en ik herken me in jou verhaal.

Hey hey ik heb er ook heel erg last van ik kan niets van muziek aanhoren ik word er helemaal gek van heb een heel kort lontje en voel telkens een raar gevoel in mijn keel waar ik telkens op let en meteen als ik wakker word begint het weer, ik hoop telkens als ik wakker word dat het goed is maar dat is het telkens niet ben er ook veelste veel mee bezig maar het lukt me niet om mijn gedachtes eraf te houden hoop dat het met jullie snel beter gaat dit wens je niemand sterkte!!! Groetjes rowdy

Hi Esmee,

Dank je wel voor je reactie! Zouden wij in contact kunnen komen met elkaar? Zou graag met je willen praten!

Groeten,

Alain

Hi Alain,

Wat vervelend dat je dit meemaakt. Ik herken alles wat jij omschrijft, het gevoel van onmacht, de angst om gek te worden.. Dat je denkt dat het nooit meer goed komt.

Heb nooit eerder last gehad van paniekaanvallen, maar sinds een jaar draait alles om angst en paniekaanvallen. Ik sta ermee op en ga ermee naar bed.

Ik zou het fijn vinden om te praten met iemand die hetzelfde meemaakt. Want soms heb ik het gevoel dat ik de enige ben die hier last van heeft. Kunnen wij in contact komen?

Ik denk trouwens wel dat ondanks dat we misschien denken dat we er nooit uit gaan komen, we diep van binnen ook weten dat het uiteindelijk goed komt :)

Gr Nathalie

Hi Alain,

Ik zag dat je op deze site niks kan delen van persoonlijke gegevens dan worden ze gelijk verwijderd..
Ik hoop dat je een stap durft te zetten om iemand om hulp te vragen( kan ook een praktijkondersteuner bij de huisarts is laag drempeliger, maar niks moet !!). Want het is zwaar om zulke dingen mee te maken.. ik wou dat ik eerder hulp had gezocht ( ik werkte zelf als begeleider bij psychische mensen dus hoe ironisch he dat we onzelf dat niet geven). Één advies die mij veel hielp maar is moeilijk en moet je veel voor oefenen.. probeer de klachten niet weg te krijgen dan worden ze meestal erger, ik leerde op en duur er recht in te gaan zitten en te accepteren dat ze er waren( zelf deze week ook weer een terug valletje in klachten die jij beschrijft en dat is k*t en soms beangtstigend maar oke ik weet dan dat ik even op de rem moet en misschien blijft het altijd wel wat bij mij). Toen ik naar de kern ging kwam ik ook uit op een stukje wat jij schreef ik cijferde me altijd weg voor anderen ik was een ontzettende pleaser.. hier zat ook een groot stuk van mijn klachten dus misschien dat daar ook iets in zit voor jou..
En wat Nathalie hier ook schrijft ; misschien weten we diep van binnen dat het ooit goed komt maar hoe is nog een hele reis.

Liefs voor jullie allemaal strijders ;) !

Hoi Alain,

Heel naar om te lezen dat je dit moet meemaken.

Ik ben op dit forum terecht gekomen om te zoeken naar handvatten voor klachten van dezelfde aard. Ik heb er last van zodra ik ook maar denk aan rijden op de snelweg. Daar waar ik ruim 15 jaar lang 50,000km per jaar maakte, heb ik de strijd 1,5 jaar terug opgegeven. Ik heb mijn goede baan verruild voor een baan inde buurt en rij alleen nog binnen de stad. Alleen maar omdat ik in 2014 te maken kreeg met heftige paniekaanvallen in de auto die getriggerd werden door derealisatie, duizeligheid en een overweldigen d gevoel van “ik wil hier nu niet zijn”

Hard voor mezelf zijn, jarenlange therapieën, sporten, voeding.. noem het maar op werkte allemaal niet en nu voor het eerst denk ik eraan om me richten tot medicatie. Dat is voor mij waarschijnlijk de enige mogelijkheid om me niet te laten beperken.

De positieve noot die ik je mee wil geven is dat het bij mij wel afvlakte toen ik ging sporten. En omdat ik me heb inmiddels volledig heb aangepast denk ik er niet vaak meer aan. Ook jij zult een weg gaan vinden, leg er niet teveel druk op.. het komt zoals het komt en sta jezelf toe de positieve dingen in de ‘momenten’ in te zien

Succes!
Een lotgenoot

Ik zie dat Alain en Esmee graag in contact komen en dat lijkt me ontzettend verstandig. Kan mij hier iémand 1 geldige reden geven waarom dit niet via de site kan, als beiden hierom vragen? Is dit forum er niet om mensen te helpen?

@moderator, graag een oplossing zodat mensen met mekaar in contact kunnen komen indien ze daar beiden voor kiezen.

Dit forum is vooral bedoeld om anoniem je hart te luchten en steun te vinden in de verhalen van anderen. Daarbij is het inmiddels wel ook mogelijk om contactgegevens achter te laten. Om mogelijk misbruik te verkomen, worden deze enkele weken na plaatsing weer verwijderd.

Ik heb hier ook last van en een trucje uit gevonden denk ik om me nummer te posten, Alain en esmee jullie kunnen me appen en dan kunnen we evt een groeps app maken… 

Redactie: Het is niet toegestaan telefoonnummers op te nemen in de geplaatste tekst. Een e-mailadres op sommige lotgenotenforums (zoals het forum Eenzaamheid) mag wel. (reclame is niet toegestaan en wordt verwijderd)

Hartelijk dank aan de redactie, zeer gewaardeerd.

Hi Alain

Dit klinkt zo herkenbaar!
Derealisatie ,angst voor angst en vluchtangst
Nergens je fijn voelen en eigenlijk wil je alleen maar rust en rust en rust en je fijn voelen.

Een tip die ik je kan geven .....
Zorg dat je naar buiten kan en ga niet naar werk ....maar zorg wel dat je weer aan je zelf kan werken neem de tijd.....
Uit eigen ervaring wil je veel te snel weer wat gaan doen...omdat je denkt dat de regelmaat je goed doet...
Alleen is het eerst van belang dat de regelmaat is opstaan en zorgen dat je thuis de dingen probeert op te pakken....en rust vind....
Daarna kan je stap voor stap bekijken met werk wat handig is om te kijken in welke
Tempo je weer iets kan gaan ondernemen.
Laat je niks verplichten.....het is jou lijf

Hey Alain.

Ik heb precies hetzelfde wat jij hebt.. het is fijn om het gevoel te hebben dat er iemand is die begrijpt hoe je je voelt. Kunnen we met elkaar praten?

Ik hoop dat het al iets beter met je gaat.

Knuf,

Laura

Wat ontzettend naar die angst. Het gaat gelukkig nu met mij steeds beter en nu na 1.5 jaar heb ik meer ups dan downs. Ik kan je alleen vertellen wat bij mij heeft geholpen.
Allereerst, bewegen. Bewegen in de buiten lucht heeft mij geholpen. Een audio boek op story tel luisteren terwijl ik in het bos of in de duinen loop.
Zo min mogelijk prikkels en rustig aan doen. Ik ben ook banenzwemmen en klimmen erg leuk gaan vinden. Sporten is echt een goede reset voor je lichaam, je bent namelijk even niet bezig met je zelf, je hersenen hebben weer iets nieuws waar ze hun aandacht op kunnen vestigen.
Dat is het met die hersenen van ons ze zijn vrij primitief en sommige delen willen graag problemen oplossen zoals in mijn geval, mijn angst. Ik zat in een cirkel van denken aan angst, daar kreeg ik meer angst gedachten van en daar kreeg ik dan weer meer symptomen van, die uiteindelijk weer cirkelen naar meer angst gedachten.
Mijn hersenen willen het probleem oplossen daar er veel mee bezig te zijn en door het probleem steeds onder een loep te leggen vergroot je het dus ook en ben je constant mee bezig.

Daarom is het goed om dingen te doen waarmee je je aandacht kan verleggen, een nieuwe hobby of sporten of wandelen etc. Het werkt echt in mijn geval.
Wat ook bij min heeft geholpen is een mindshift. Ik heb zolang geprobeerd het probleem op te lossen (1.5 jaar) waardoor ik mezelf ook continue in die cirkel bleef houden. Ik heb nu zoiets van, fuck it allemaal. Het zal wel. Als dit onderdeel van mijn leven is dan is dat maar zo. Ik heb geen zin meer om er tegen te vechten. Het kost teveel energie en als ik het ene op los komt er iets nieuws voor terug. Ik vecht er niet meer tegen en ik ben er klaar mee dat het mijn leven zo groot beïnvloed. Het is zonde om de tijd die je hebt op de aarde te leven in angst.
Het is voor mij wat makkelijker praten omdat ik wat verder ben op mijn pad maar ik denk dat dit de goede richting is.
Succes en het wordt steeds minder en op een gegeven moment leer je er mee leven. Wie weet gaat het wel helemaal weg maar zolang ik er verder mee kan leven vind ik het ook goed, het is een stukje van wie ik ben.

Sterkte en succes!

Hey allen!

Ik heb 7 maanden last van derealisatie, ik weet dat dit over kan gaan dit was bij mij het geval na 3 maand, en toen kreeg ik het alweer. Ik en ongelofelijk veel onderzoeken gedaan.. Alles maar alles kost geld.. Een idee om een groeps app aan te maken??

Ik ben Laura en ik zit in precies het zelfde bootje sinds vorig jaar. Misschien dat we een groepschat kunnen aanmaken om met elkaar te kunnen praten? Ik denk dat dat wel opluchting geeft.

Redactie: Het is niet toegestaan telefoonnummers op te nemen in de geplaatste tekst. Een e-mailadres op sommige lotgenotenforums (zoals het forum Eenzaamheid) mag wel. (reclame is niet toegestaan en wordt verwijderd)

Hey Alain,

Ongeveer 2 jaar geleden ook een heftige angst en paniekstoornis met derealisatie meegemaakt, je bent zeker niet alleen en niet gek aan het worden. Destijds had ik dagelijks meerdere paniekaanvallen, constante angst, sliep niet meer, durfde de deur niet meer uit, overtuigd dat ik een enge ziekte had en hierdoor ook depressieve klachten erbij gekregen.

Wacht niet met professionele hulp te zoeken, en wees niet bang om medicatie te accepteren om dit een halt toe te roepen! Bij mij was het een neerwaartse spiraal van 6 maanden voordat ik hiermee startte, en vanaf dat moment rustig aan overeind gekrabbeld.

Voor mij hielp een gestructureerd programma, steun zoeken van de omgeving, zelfdiscipline en wilskracht. Ondanks de angst en paniek is het belangrijk om niet op de bank/in bed te blijven hangen en toch dingen te doen, al is het op een lager pitje. Er is helaas niet 1 wondermiddel, voor mij was/is het een combinatie van:

1. Steun van de omgeving: praat met familie, vrienden, professionele hulp. Je zal zien dat velen je willen helpen, maar onthou dat je het zelf moet doen.
2. Psychologische hulp: met name EMDR voor traumaverwerking en cognitieve gedragstherapie, ook een zwaar proces trouwens.
3. Medicatie: op advies van arts en psycholoog hielp voor mij kortdurende behandeling met Oxazepam om paniek te onderdrukken en ongeveer een jaar SSRI met rustige opbouw en dan rustige afbouw.
4. Bewegen: programma laten opstellen bij de kinesist voor dagelijks ontspanningsoefeningen om blokkades en onbalans in het lichaam weg te werken. Daarnaast fanatiek beginnen te wandelen, mountain- en gravelbiken, kortom sporten in de natuur.
5. Meditatie en yoga: dagelijkse ademhalingsoefeningen, visualisatie oefeningen, weer leren in het hier en nu te zijn, dankbaar in het leven staan.
6. Dagplanning en dagboek bij houden: ieder einde van de dag maakte ik een uurprogramma voor de volgende dag, geeft ook een houvast. Daarnaast schreef ik een aantal positieve zaken van de dag op, dit waren soms banale zaken zoals naar de film gaan met mijn zoontje of een avondmaal koken (toen een hele prestatie).
7. Gezond leven: op tijd naar bed, op tijd opstaan, geen alcohol, geen koffie, weinig vet en suiker, muesli voor ontbijt, etc. Ieder lichamelijk onbehagen was voor mij genoeg om in paniekstand te schieten, gezond dieet hielp me om me beter in mijn vel te voelen.
8. Positieve self talk: ondanks dat je er niet in gelooft, wel tegen jezelf zeggen dat je eruit komt, sterk en veerkrachtig bent. Probeer ook de kleine dingen meer te appreciëren, de soms korte vluchtige momenten waarop je je beter voelt (na verloop van tijd duren ze weer iets langer en komen vaker voor).
9. Werken: op mijn dieptepunt heb ik 3 maanden niet kunnen werken. In overleg met mijn werkgever vrij snel wel weer (deeltijds) aan het werk gegaan en dit deed goed. Gaf me een gevoel van erbij te horen en aan de betere hand te zijn.
10. Tijd: het heeft waarschijnlijk tijd gekost om in deze situatie te belanden en het kost weer tijd om eruit te geraken. Ik had lange tijd migraine, prikkelbare darmen, overmatige stress, en nooit aandacht aan besteed tot mijn lichaam en geest stop zeiden.

Het is een lang herstel. Hou rekening met periodes van 2-3 maanden waarin het steeds iets beter gaat als je je aan het schema houdt. Ondertussen ben ik er helemaal van hersteld. Nu ongeveer een jaar geen paniekaanval meer gehad, ook antidepressiva volledig afgebouwd sinds 3 maanden. Ik voel me beter, lichter, weerbaarder dan ooit, al weet ik dat het een aandachtspunt zal blijven.

Hou vol, je kan dit.

Mike

Beste Alain,

Hoe is het nu ?

Ik ga momenteel weer zeer zwaar gebukt onder een combinatie van hevige angst en gespannenheid (vooral in mijn buik), apathie, dissociatie (dp en dr), depressie, opvliegers, buikpijn en soms misselijkheid erbij. Gisteren heb ik zelfs 113 gebeld ivm acute suïcidale gedachten. Begin vorige week had ik een paar goede dagen, maar dan draaf ik weer tever door met als gevolg een zware terugslag. Ik kan onderhand maar één ding hopen en voor bidden. Alsjeblieft geen euthanasie traject !!!!! Gr. Frank

Beste Alain,

Ik herken je verhaal helemaal!
Ook ik zit in hetzelfde schuitje. Ik heb al van alles geprobeerd en ben ook al meerdere keren opgenomen geweest, wat vreselijk is! Inmiddels ben ik voor 2 jaar afgekeurd en ben ik de baan waar ik zo trots op was kwijt geraakt.
Er wordt vaak gezegd, dat je steun bij anderen moet zoeken, maar ik ben alleenstaand, zonder kinderen. Ik heb geen contact meer met mijn familie, omdat mijn familie mij niet begrijpt en véél harder in het leven staan. Vrienden heb ik ook niet meer. Ook zij begrijpen me niet en dan is weglopen vaak makkelijker, dan helpen. Ik voel mezelf hierdoor héél erg eenzaam en is het ook héél erg zwaar om terwijl je je zo slecht voelt ook nog voor jezelf moet zorgen! Hoe dan!
Als er een app groep aangemaakt is mogen jullie mij hier ook aan toevoegen. Héél véél sterkte Alain!!

Redactie: Het is niet toegestaan telefoonnummers op te nemen in de geplaatste tekst. Een e-mailadres op sommige lotgenotenforums (zoals het forum Eenzaamheid) mag wel. (reclame is niet toegestaan en wordt verwijderd)

Ik zit ook sinds een paar jaar in constante angsten. Vanaf dat ik wakker word tot dat ik ga slapen. Ik heb zo geen leven. Ook depressief aan t worden. Ik kan niets en vind ook niets leuk. Over 2 weken maar weer naar de psycholoog. 2 jaar geleden heb ik schematherapy gedaan en antidepressiva geslikt. Sinds een jaar gestopt. Zo bang dat ik nooit meer beter word. Ik ben er nog omdat ik 2 kinderen heb anders had het voor mij niet gehoeven. Angsten nemen je leven over

Ervaar het zelfde probleem, mijn advies is om het boek: self-help for your nerves te kopen van dr. Claire weekes. Is echt een ontzettende eye-opener voor mij geweest. Ook staan er van haar wel filmpjes op YouTube of zijn er podcasts te luisteren op Spotify maar ik raadt echt aan om dat boek te gaan lezen!!

Probeer het zoveel mogelijk over je heen te laten komen, DR en angst is vervelend maar uiteindelijk gebeurt er niks met je. En is het ook niet schadelijk!!

Dag Alain, ik weet waarover je het hebt. Als het een troost mag zijn, dat van die derealizatie heb ik ook al een paar keer meegemaakt in mijn leven, dit is inderdaad heftig maar uiteindellijk gaat dit wel voorbij. Ik heb het telkens bij zeer grote veranderingen in mijn leven. Ik zou tijdellijk wel medicatie gebruiken, als je een goede dokter hebt zal hij je medicatie voorschrijven dat enkel de angst wat tempert, maar je zal de angst wel nog voelen. Dit kan het iets dragelijker maken. Daarnaast natuurlijk andete stappen ondernemwn, evt therapie, lotgenoten, praten, enz....hopellijkheb ik je hiermee wat geholpen. Zit zelf terug in een crisis na het wegvallen van een 20 jarige vertrouwensband in mijn leven, grt frederic