Er is veel te vertellen

Er is veel te vertellen, te veel voor nu denk ik, na jaren verschillende therapieën te hebben gehad waaronder EMDR, paniek/angst therapieën en nog vele anderen ben ik nog altijd dag in, dag uit bezig met mijn angsten.

Mijn kinderjaren en mijn jeugd waren niet makkelijk thuis en toch liep ik er in die tijd "makkelijk" doorheen. Totdat ik een jaar of 21 was. Toen kwamen de angsten en een eetstoornis opzetten. Eetstoornis gelukkig snel onder controle maar mijn paniek en angsten zijn eigenlijk nooit weg geweest. Ze waren leefbaar zoals ik het altijd zeg zodat ik wel gewoon mijn werk kon doen, relaties en het sociale leven. Tot 3 jaar geleden. (Ik was toen 39) Toen kwamen er vreemde klachten die ik nog niet eerder gehad had. Ik kreeg aanvallen zoals ik het voel, van mijn evenwicht kwijtraken waardoor het lijkt dat ik flauw ga vallen, daar raak ik dan nog meer van in paniek, ik kan mij niet meer ontspannen, zit eigenlijk altijd in mijn hoofd, het is te druk in mijn hoofd, angst voor de angst. Dit alles heeft mij natuurlijk ook onzeker gemaakt. Ik sluit mij het liefst af van de buitenwereld. Waardoor mijn sociale leven eigenlijk verdwenen is, geen relatie, en geen werk. En eigenlijk puur omdat ik angstig ben voor de angst. Voor dat nare gevoel in mijn hoofd waardoor ik in paniek raak. Op dit moment heb ik al 2 jaar exposure therapie en de afgelopen 3 maanden EMDR gehad. En soms waren er weken dat het redelijk ging totdat ik weer een "aanval" kreeg (het gevoel te vallen of flauw te vallen) dan begint het weer van voor af aan, ik maak mij er druk om, de angst is terug in mijn hoofd, kan aan niks anders denken etc.. Vaak ben ik bang dat het nooit meer overgaat. Natuurlijk, ik geef niet op maar leuk is het niet ;).

Ik schrijf dit in het kort op ( er is nog meer) maar ik hoop dat er meer mensen zijn die zich hierin herkennen. Ik ken niemand in mijn omgeving met deze aandoening of deze klachten. En ik hoop dat er mensen zijn met wie ik in contact kan komen om er over te praten, elkaar te begrijpen want dat mis ik. Ik denk dat ik voor meerdere spreek als ik zeg, dat je je vaak zo alleen voelt hierin.

Groetjes en het beste voor iedereen,

Bianca