Ik ben geestelijk helemaal kapot.

Het verhaal begint medio 2013. Ik woonde toen in een bovenwoning in een portiekflat. Dit is een jongerenflat met 6 huurwoningen. Ik draaide toen wel eens harde muziek en heb in de meer dan 10 jaar enkele keren politie aan mijn deur gehad., verder geen overlastklachten van buren. Tot er in 2012 nieuwe buren onder mij kwamen wonen. Deze mensen bleken overgevoelig voor geluid te wezen, want als ik mijn tv op een normaal nivo had staan, ging er een bezemsteel tegen het plafond of begonnen deze mensen met deuren te klappen, laat staan als ik mensen op bezoek had. Deze buren hebben zo vaak de woningbouw gebeld en, dat ik brief na brief van de woningbouw kreeg om stil te doen. Ook volgde diverse gesprekken thuis en moest ik over de vloer lopen en ging de woningbouw, kijken of ze iets hoorde. En ze hoorde helemaal niets, want ik had vloerbedekking. Ook bleek achteraf dat deze buren over mij klachten indiende, terwijl ik helemaal niet thuis was. (dus geluid van een ander). Daarnaast is de politie een aantal keren geweest, en snapten niet wat nou de overlast was. De brieven van de woningbouw bleven aanhouden en werd op een gegeven moment bedreigd met ontruiming. Inmiddels was de irritatiegrens allang overschreden. Ik vluchtte naar mijn pa, want ik kon het geestelijk niet meer aan. Toen ik rond de kerst terugkwam, gingen mijn onderburen net verhuizen en hebben urenlang met de deuren lopen klappen. Inmiddels had ik een trauma opgelopen, mede dankzij de onderburen en de dreigementen van de woningbouw. Sindsdien doe ik zelf dwangmatig rustig en hoor geluiden vele malen harder in een woning. Toen er onder en later naast mij nieuwe buren kwamen wonen, had ik al veel last van het klussen en leefgeluiden in de woning en stond regelmatig bij iemand voor de deur en liepen de emoties soms hoog op. Ik kwam zeer boos of bedreigend over op mensen. En weer kwamen er brieven van de woningbouw met overlastklachten, ditmaal omdat ik door mijn trauma geen controle meer had over mijn emoties. Uiteindelijk na een aantal jaren ben ik verhuist naar een seniorenwoning een tussenwoning. Bij de woningbouw stond inmiddels een kruis achter mijn naam en ze wilden mij alleen een woning verhuren in een omklapconstructie en op voorwaarde dat ik naar het Therapeutisch centrum (GGZ) ging voor mijn klachten. De zorggroep heeft de woning toen gehuurd van de woningbouw. Ik ging naar het Therapeutisch centrum en heb daar via een psychiater antipsychotica als medicatie gekregen. Na een week te zijn ingetrokken in de woning, kreeg ik een brief van de woningbouw met een aankomende renovatie. Ook stond in deze brief, dat deze woningen erg gehorig waren. Een gevoel bekroop mij dat ik voor de gek gehouden werd. Al snel werd ik helemaal gek van de burengeluiden in deze nieuwe woning en ben diverse malen bij de buren geweest of het wat zachter kon. Ook heb ik diverse klachten ingediend bij de woningbouw en ben ik er meerdere malen geweest dat ik veel overlast had van burengeluid. Toen dat op een gegeven moment niet werkte zette ik mijn geluidsinstallatie even 10 minuten hard aan, want ik wist me gewoon geen raad meer. Gevolg was dat de buren aan beide kanten naast mij een brief naar de woningbouw hebben gestuurd. Met een hoop overdreven klachten, de muziek en onwaarheden, maar ook dat ze niet snapten waarom ze iemand met traumatische klachten op het gebied van geluid in zo n woning wordt geplaatst. Geen reactie van de woningbouw. Daarnaast blijkt dat er al 7 jaar, voordat ik de woning betrad, geluidsoverlast van burengeluid is geweest tussen nummer 1 en 3. In de jaren hierna heb ik alles gedaan om te proberen om maar weg te komen uit deze woning. Ik vluchtte heel vaak naar mijn pa, eigenlijk was ik een zwerver met nog een dak boven zijn hoofd. Ik heb mijn woning te ruil aangeboden,ingeschreven bij antikraak, heb urgentie aangevraagd bij de woningbouw en heb de Zorggroep Oude en Nieuwe Land ingeschakeld. Urgentie werd geweigerd, omdat de woningbouw veel gehorige woningen in hun portefeuille had. De Zorggroep heeft aangekaart dat ik met een trauma zat, en dat ze actie moesten ondernemen om een escalatie te vermijden. Ook dat d woningbouw debet is aan mijn trauma. Ook dit werd keihard genegeerd. Het enige wat de woningbouw heeft gedaan is dat ze mijn inschrijving met een jaar verlengd hebben. Verder is er iemand van de woningbouw geweest bij mij thuis, die heeft toegegeven dat zij niet in zo n gehorige woning zou kunnen wonen. Ook heeft de woningbouw toefgegeven dat het niet handig was geweest om mij in deze woning te plaatsen.
Naar een half jaar heb ik nieuwe buren gekregen op nummer 5. Deze mevrouw heeft met grote regelmaat 3 kinderen in huis, die voor flink wat overlast zorgen. Dit heb ik diverse keren aangegeven bij de woningbouw, echter zonder resultaat.
Inmiddels 2 jaar later en diverse verzoeken van instanties , mijzelf, bekenden en buren om mij een andere woning te geven, zit ik nog steeds op dezelfde plek met alle gevolgen van dien. Ik slaap niet goed, ik eet niet goed en kan van de spanning amper nog mijn medicatie nemen. Ik zet mijn uitkering op het spel om soms langer bij mijn pa te blijven en kan hierdoor geen hulp inschakelen of iets opbouwen en het kost mij behoorlijk geld om heen en weer naar Zwolle te reizen.
De afgelopen jaren had ik af en toe gesprekken als ik thuis was, om mijn frustratie wat van mij af te praten. Ook heb ik EMDR behandelingen gevolgd voor mijn klachten, echter zonder resultaat. Verder heb ik een tijdje vrijwilligerswerk gedaan, maar kon dit niet meer volhouden, vanwege lichamelijke beperking.
Aan het eind van 2017 begon de renovatie, helaas kon de woningbouw niets doen aan de gehorigheid, omdat het enkele muren zijn. De ****** straat  had een groot achterstallig onderhoud (verfwerk, dakgoten lek, vocht, de schuur, deuren enz.) Door deze renovatie was het achterstallig onderhoud weggewerkt en het energielabel omhoog gegaan. Vervolgens gaan we na de renovatie wel 25 euro per maand meer betalen.
De woningbouw heeft mij voor de renovatie een flatwoning (nieuwbouw) aangeboden, omdat ik tijdens de renovatie met mijn klachten een probleem zou hebben , als ik nog in de ********* straat zat. Deze woning heb ik geweigerd, omdat ik mijzelf niet zag wonen op een flat. (Veel buren, geen tuin en een super klein balkon. De oplossing voor de renovatie moest een wisselwoning wezen aan de********. Ik kon tot 1 december 2017 wonen in deze sloopwoning. Deze woning had allemaal gaten in het plafond zitten en het idee om mijn spullen binnen korte tijd 2 keer te moeten verkassen, gaf mij teveel stress. Ik besloot om bij mijn pa te vertoeven, gedurende de renovatie. Echter liep de renovatie uit en ben ik 7 keer heen en weer gereden tussen mijn woonplaats en mijn pa, omdat mijn pa 70 jaar is en het niet goed is om zolang bij elkaar te zitten. Zeker niet met psychische klachten. Gevolg, met traumatische klachten in een renovatie zitten, waardoor ik niet meer kan functioneren. Ik ben enkel e dagen terug naar de woningbouw geweest en gezegd dat ik psychotisch word en de kans op escalatie met de buren ernstig toeneemt en mijn uitkering op het spel zet met het vluchten naar mijn pa. Tijdens het gesprek: wat als ik voor de keuze van de sloopwoning was gegaan? Dan had ik er per 1 december uit gemoeten en dan. Antwoord: dan had je weer terug gemoeten naar de vorige woning. Dus dan had ik alsnog meer dan een maand in de renovatie moeten zitten? Ik heb via mail gevraagd om een schadevergoeding (geen bedrag) voor psychische schade, verhuiskosten en benzinekosten. Maar dan krijg ik de reactie, wordt niet vergoed. Verder wijzen ze weer op de optie van een wisselwoning. Ik ben geestelijk helemaal kapot.