Angstfobietherapie.com › Lotgenoten forum › Angstaanval / Angststoornis › Angsstoornis met extreme vermijding voor buitenwereld en OCD

Angsstoornis met extreme vermijding voor buitenwereld en OCD

Hoi allemaal, ik ben Rachelle.
Ik zal maar meteen met de deur in huis vallen.
Ik heb sinds mijn 11e levensjaar een angstoornis ontwikkeld ivm de angst om naar buiten te gaan en dan in mijn broek te poepen.
Dit is mij 1x gebeurd en daarna nooit meer.
Ik had een goed leven, was een blij en vrolijk meisje die met haar vriendinnetjes buiten speelde en naar school ging.

Tot het op een dag mis ging, een keer niet op tijd bij een toilet kunnen zijn en aan de hand daarvan in mijn broek gepoept.

Geen last van gehad tot ik naar de middelbare school ging op mijn 12e.
Ik werd gepest omdat ik wat flinker was en een beetje een apart meisje was.
Elke dag was een gevecht met de angst om toch naar school te gaan.
Mijn ouders wilde niet geloven dat er echt iets aan de hand was, ze dachten dat ik gewoon niet naar school wou omdat zodra ik thuis was, in mijn veilige en vertrouwde omgeving, alles prima was.

Veel relaties en vriendschappen zijn kapot gegaan hierdoor, mijn zelfvertrouwen is compleet weg en ik weet niet meer wie ik buiten mijn diagnoses ben.

Nu ga ik jullie een beetje vertellen hoe mijn diagnose nou precies werkt.

Zodra ik naar buiten moet gaan, al is het om het vuilnis weg te gooien, krijg ik meteen extreme paniek en hyperventilaties omdat ik zo erg naar het toilet moet en bang ben dat het weer gebeurd.
Ik heb ter loop van de jaren veel dingen hiernaast ontwikkeld zoals,’ Niemand kan bij mij thuis naar het toilet omdat meteen paniek opspeelt.
Ik voel mij heel snel verplicht om in een situatie te blijven.
Ik heb ondertussen een heftige slaapstoornis ontwikkeld en pieker 24/7

Ik heb een geruime tijd van 3 jaar bij een woongroep gewoond die mij moest ondersteunen en terug in de maatschappij zou moeten krijgen, ( obviously is dit hun niet gelukt ) steeds meer vermijding kwam totdat ik niet eens meer de deur open durfde te doen.

Nu ben ik 22 en ik heb een plekje voor mijzelf, maar helaas voelt het nog steeds niet veilig en fijn.

Ik heb heel weinig contact met mensen waardoor ik mij extreem wanhopig en alleen ben gaan voelen.

Wat moet ik doen?

Rachelle

14-06-2023

laatste reactie: 20-09-2023

Reageer

Toon reacties

Reageer:

Vreselijk, ook begrijpelijk. De buitenwereld is ook hard en gemeen. Sterkte!

Martin

23-06-2023

Reageer:

Misschien kun je, met begeleiding, ceremonieel 'terugstappen' op je levenslijn, tot vlak voor de gebeurtenis. En dan vanuit kracht weer vooruit stappen en jouw vrolijkheid en onbevangenheid meenemen.
Je begeleider kan jou bemoedigen, door jouw 11 jarige deel te bevragen op wat zij voelt en haar te vertellen dat het niet erg is,dat het kan gebeuren en dat het goed is dat je een toilet hebt opgezocht. Je kunt dit ook zelf doen overigens door een dialoog te voeren met jouw innerlijke 11 jarige, ;)

Fee

16-09-2023

Reageer:

Misschien helpt het om gewoon buiten te gaan poepen in de bosjes of in zee gaan zwemmen en dan poepen totdat je het leuk gaat vinden. Het lichaam is gewoon een poepmachine, het eet en drinkt en scheidt dat uit in de vorm van mest. Dat geldt voor alle dieren.
Alles wat we eten is ook veredelde mest, want vlees en groenten groeien van mest dat sinds een miljard jaar dat bodemlaag van de aarde is gaan vormen. Alles is dus mest of veredelde mest.
Volgens mij heb je een ongedefinieerde angst stoornis, en wordt de poepangst gebruikt als excuus, uiteraard onbewust.
De angst lijkt zich te fixeren op sociale angst, op de anderen.
Je kan dus niet goed tegen mensen, je begrijpt ze niet, ze lijken wel een andere soort waarvan je niets goeds hoeft te verwachten, en contact is dan stressvol.
En om eerlijk te zijn, daar zit je niet erg ver naast.
Probeer je gewoon te vermaken en neem de mensen niet zo serieus, want ze zijn ook niet serieus te nemen.
Laat ze maar lekker lullen, dat is wat mensen doen.
Probeer anders een hond, die zijn veel relaxter en normaler en je moet dan toch naar buiten en hebt een dier om je liefde te geven en voor te zorgen.
En neem je eigen angst ook niet zo serieus. Je anticipeert enkel een verschrikkelijk vooruitzicht. En ja, dat doe je toch echt zelf.
DUS STOP DAARMEE, EN KIES VOOR JEZELF ! Je hebt een geboorterecht op een enigszins comfortabel leven, en daarvoor moet je besluiten nemen voor JEZELF en maling hebben aan wat de anderen denken. Denken denken denken, STOP

steven

20-09-2023