Hoi iedereen,
Ik wil graag even mijn verhaal kwijt...al een tijdje kamp ik met lichamelijke en psychische klachten. Eigenlijk is dit begonnen na de bevalling van mijn zoontje, paniekaanvallen, angsten etc..
Kreeg oxazepam waar ik niet goed tegen kon, ik reageer sowieso enorm heftig op allerlei medicijnen, supplementen, spiraal, cafeïne. Dus dat gebruik ik allemaal niet meer. Het is een tijdje stukken beter gegaan en toen zes mnd na de bevalling van mijn dochter ging het weer mis...na het drinken van alcohol. Tja dan komen de angsten, paniek weer terug door alles wat ik voel. Hormonen speelde natuurlijk ook een rol, want dat duurt even voordat alles weer normaal is.
Ik kreeg te horen dat ik een burnout had en inmiddels ook een angststoornis. Want ik ben zo gefocust geraakt op mijn lijf, dat ik van elk dingetje aan ga. Waardoor mijn lijf eigenlijk nooit rust krijg. Zo blijf ik een beetje in die vicieuze cirkel en ook steeds zoeken naar andere mogelijke oorzaken, dus veeeel piekeren. Inmiddels is echt alles wel uitgesloten, maar krijg ik soms nog nieuwe klachten erbij waardoor ik weer in de stress schiet. Gelukkig zijn er ook klachten verdwenen en gaat het langzaamaan beter. Maar nu staat het een beetje stil. Denk toch door het piekeren, de wat als gedachten en de zorg voor drie jonge kids. Werken gaat nog niet, dat is nog too much. Ik wandel wel, fotografeer in de natuur, mediteer, doe leuke dingen... Maar er gaat geen dag voorbij zonder klachten. Vaak toch een soort van nerveus, gespannen en pijn in mijn lijf... De ene keer erger dan de andere keer.
Op een gegeven moment weet ik echt niet meer waar ik goed aan doe en of het überhaupt ooit over gaat. Dus dan voel ik me machteloos, wanhopig, prikkelbaar etc...
Inmiddels wil ik na vier jaar zo ontzettend graag weer echt leven en zorgeloos genieten en niet iedere ochtend vroeg wakker worden en gelijk die onrust voelen...
In ieder geval lucht het al wel op om dit hier te schrijven. Bedankt voor het lezen en ik ben benieuwd of iemand mijn verhaal een beetje herkent.
Ik wil graag even mijn verhaal kwijt...al een tijdje kamp ik met lichamelijke en psychische klachten. Eigenlijk is dit begonnen na de bevalling van mijn zoontje, paniekaanvallen, angsten etc..
Kreeg oxazepam waar ik niet goed tegen kon, ik reageer sowieso enorm heftig op allerlei medicijnen, supplementen, spiraal, cafeïne. Dus dat gebruik ik allemaal niet meer. Het is een tijdje stukken beter gegaan en toen zes mnd na de bevalling van mijn dochter ging het weer mis...na het drinken van alcohol. Tja dan komen de angsten, paniek weer terug door alles wat ik voel. Hormonen speelde natuurlijk ook een rol, want dat duurt even voordat alles weer normaal is.
Ik kreeg te horen dat ik een burnout had en inmiddels ook een angststoornis. Want ik ben zo gefocust geraakt op mijn lijf, dat ik van elk dingetje aan ga. Waardoor mijn lijf eigenlijk nooit rust krijg. Zo blijf ik een beetje in die vicieuze cirkel en ook steeds zoeken naar andere mogelijke oorzaken, dus veeeel piekeren. Inmiddels is echt alles wel uitgesloten, maar krijg ik soms nog nieuwe klachten erbij waardoor ik weer in de stress schiet. Gelukkig zijn er ook klachten verdwenen en gaat het langzaamaan beter. Maar nu staat het een beetje stil. Denk toch door het piekeren, de wat als gedachten en de zorg voor drie jonge kids. Werken gaat nog niet, dat is nog too much. Ik wandel wel, fotografeer in de natuur, mediteer, doe leuke dingen... Maar er gaat geen dag voorbij zonder klachten. Vaak toch een soort van nerveus, gespannen en pijn in mijn lijf... De ene keer erger dan de andere keer.
Op een gegeven moment weet ik echt niet meer waar ik goed aan doe en of het überhaupt ooit over gaat. Dus dan voel ik me machteloos, wanhopig, prikkelbaar etc...
Inmiddels wil ik na vier jaar zo ontzettend graag weer echt leven en zorgeloos genieten en niet iedere ochtend vroeg wakker worden en gelijk die onrust voelen...
In ieder geval lucht het al wel op om dit hier te schrijven. Bedankt voor het lezen en ik ben benieuwd of iemand mijn verhaal een beetje herkent.
Eefje
29-03-2023
