Wil ik mijn grenzen bewaken of ben ik gewoon bang?

Ik snap dat dit lastig is voor jou. Het beste advies dat ik je kan geven is dat je op je eigen tempo jezelf toch uit je comfort zone zou moeten gaan pushen om te groeien op deze vlakken (mocht je daar behoefte aan hebben, ik denk persoonlijk dat dit wel goed is voor een mens). Om de stress en angst te verminderen kan je dit bespreken met je vriendin. Dingen zoals waar je gaat slapen, wat de planning is overdag en/of 's avonds. Misschien kan je aangeven dat je elke dag wat tijd nodig hebt voor jezelf, sociale batterij, in de ochtend of avond zal hier toch wel tijd voor zijn. Dit is in theorie allemaal heel makkelijk maar in de praktijk blijft dit lastig maar de eerste stap nemen is het lastigste. Maar ik denk dat de enigste oplossing is om het te bespreken en eerlijk te zijn tegenover jezelf. Ben trots op jezelf voor de stappen die je maakt! Ik hoop dat die je een beetje helpt

Dag Cindy,

Ik herken mij wel in datgene wat je schrijft. Ik twijfel ook vaak tussen; is het gewoon mijn behoefte of grens, of is het daadwerkelijk gebasseerd op angst. Ik ben opgegroeid in een disfunctioneel gezin, waar mijn behoeften, meningen en gezonde grenzen er niet mochten zijn. Heel beknopt gezegd, heb ik nooit geleerd wat grenzen en persoonlijke behoeften nou eigenlijk zijn. Gelukkig heb ik dat de afgelopen jaren geleerd, en dat gaat steeds beter. Ik merk ook dat juist mijn angsten afnemen, als ik juist luister naar wat mijn behoefte en grens in het moment is, en er ook daadwerkelijk ernaar handel. Ik weet natuurlijk niet of dit bij jou ook wellicht speelt.

Juist grenzen aangeven, en luisteren naar je eigen behoeften (wat heel gezond is), kan vaak een angst reactie geven, als je dat niet gewend bent, of uit zo'n milieu als ik kom.

Je schrijft : "Mijn vriendin wil graag...." Het is in eerste instantie de behoefte van jou vriendin. Je schrijft dat je het ergens ook wel leuk zou lijken, maar 24/24 met de groep samen, maakt jou doodsbenauwd.

Als dit ten eerste puur de behoefte is van jou vriendin, en niet die van jou, kan ik je benauwde gevoel wel voorstellen. Zeker als je wellicht toch besluit om mee te gaan, puur om in eerste instantie je vriendin en de anderen een plezier te doen.

Dat onze sociale batterij (wellicht door een introvert karakter, waar niks mis mee is) snel leeg is, betekend niet dat we dat moeten veranderen, en juist over onze eigen grenzen moeten gaan. Dat is juist ongezond, en tegendraads.

Als ik je bericht zo lees, lijkt het je ergens wel leuk om toch mee te gaan, maar wil je wel graag je eigen ruimte blijven behouden. Je wilt dus graag grenzen stellen, zodat jij zelf kan besluiten hoelang je met de groep kan en wilt zijn, en de tijd voor jezelf kan "opeisen" Het "klinkt" toch dat je wat ansgtig bent, om je duidelijke behoeften en grenzen te communiceren naar de groep.

Ik ben benieuwd of je toch bent meegegaan, en hoe het is afgelopen.


Lieve groeten,

Dewi

Je kan zeggen: ik mediteer elke dag drie keer, 's morgens een uur, 's middags en 's avond. En wandel graag alleen. Is daar tijd voor ?
SUCCES !

En hoe is het verder verkopen?