Als je het nog leven kan noemen...

Mijn verhaal, ja waar moet je daar mee beginnen .loop al zeker half jaar bij GGZ met ernstige vermoeidheid, met de na druk op ernstige. Deze beheerst dus mijn gehele leven, als je het nog leven kan noemen. Ondertussen in een depressie terecht gekomen, volgens gzz, en wat is hun oplossing ja hoor aan de anti deprasiva. Ik heb dus niks met deze pillen. En heb er dus angst voor. Ondertussen is het zo als veel hier schrijven piekeren. Piekeren. En nog eens piekeren. Is het piekeren. Of hoor ik stemmen. Ik weet het zelf niet eens meer .loop op het randje van de waanzin houd dit dus niet meer vol .tis wel of je geest en lichaam niet een zijn .de hulp hier in Nederland laat te wensen na en is dus niet langdurig mogelijk blijkbaar, tenzij je heb veel centjes. Overdag zit ik in een verdwaalde overlevings fase. Verdwaald in mijn gedachten, die alleen maar negatiever worden tis of je niet meer in de realiteit zit,of bent. Dus ook niet met de dingen in en om huis niet, en ja soms hoor ik me praten in me zelf. Ik ben teneinde raad ,je voelt je ook niet begrepen en zak alleen steeds verder weg .ik zal zeker niet de enige zijn ,maar is er hier iemand die het vergelijkbaarde heeft ?? Ik wil er heel graag mee in contact komen (noot kreet) blijkbaar begrijpen sommige hulp verleners er niks van en hoop ik op deze manier iemand tegen te komen om elkaar te begrijpen, steunen zit jij ook met dit dagelijkse.....gevoel laat dan iets van je horen. Misschien heb ik hier ook nog niet alles vermeldt. Maar dat dan liever persoonlijk .daar ik mijn verhaal hier neer zet denk ik even na hoe in contact te komen. Mogen geen nummers enz uitgewisseld worden. Maar volgens mij kan je dan wel een mail sturen naar de redactie, en hun sturen het dan door toch?nou hoop dan maar op een reactie. En wens jullie ook allemaal het goede in 2023