Opgekropte emoties

Hier mijn verhaal
Ik ben met EMDR gestart omdat ik veel mee heb gemaakt maar altijd weer heb gezegd,, dit is geweest qe kijken vooruit, er is toch niks meer aan te doen,, ik begon klachten te krijgen zoals hoofdpijn en aangezichtspijn, echt vreselijk, maar ach gaat wel weer over, toch? Niet dus. Op een dag kom ik thuis van werk met vreselijke hoofdpijn, heb op dat moment mijn dochter aan de telefoon en zeg aan haar dat ik.op bed ga liggen dit vond mijn dochter erg raar want dat is wel het laatste wat ik doe. Ik werd steeds slechter en slechter, zo erg dat ik geen controle meer had op mijn armen, kaak en spraak. Mijn dochter heeft opgehangen en mijn man gebeld, doe is meteen naar huis gekomen. Meteen de spoedpost gebeld, na wat vragen moest ik een zware pijnstiller innemen ik dacht echt dat ik een hersenbloeding had/gehad. De volgende dag helemaal.kapot dus dagje thuis xe volgende dag gewoon weer aan het werk. Na 2 weken kreeg ik het weer alleen deze keer was ik het voor want voelde het aankomen. Vanaf dat moment ben ik thuis van werk.
Ik heb heel wat geprobeerd en uiteindelijk, na veel praten, de stap genomen om naar een psycholoog te gaan. EMDR..Er komt echt veel omhoog ook weggedrukt gebeurtenissen. Heftig? Ja vreselijk, stoppen is geen.optie ik moet hier doorheen.
Ik ben ,onbewust, heel goed in het wegdrukken van emoties. Dit moet eruit. Voor 2 weken geleden, tijdens het uitlaten can mijn hondje, word ik plots niet goed mijn hele lichaam was aan het trillen en aangespannen, duizelig en zwart voor de ogen en totaal in paniek. Ik weet niet hoe ik thuis gekomen ben. Heb mijn psycholoog gebeld, helemaal in paniek van angst. Hij was blij.. uuhmmm... dat klonk vreselijk, maar er was een doorbraak. Mijn angst.daarbij pijn en paniek zijn er elke dag en vind het moeilijk hier mee om te gaan. Onbegrip van mensen om je heen, vooral collega's, maar dat boeit me niet want dot gevoel en pijn is niet te verklaren dus doe ook geen moeite.
Ik wil zo graag weer normaal kunnen functioneren maar dat lukt niet. Feestjes, weekendje weg e.d. zeg ik af. Het liefst hou ik de hele dag de kaken stijf op elkaar en geen "gezeur" aan mijn hoofd. Wegvluchten zou ik het liefste willen mja daar los ik niks mee op
Het gevoel alsof je stikt omdat ik mijn gevoelens niet wil voelen.. vreselijk. Ik hoop echt snel weer de oude te zijn.
Mijn verhaal hier, is kort door de bocht.