Angst en paniekaanvallen.

Bij mij begon het 2,5 jaar geleden, na corona. Ik kreeg van de een op andere dag een brok in mijn keel, het gevoel dat ik moest overgeven of zou stikken. Ik werk in een winkel en voelde mij achter de kassa heel erg opgesloten wanneer dit gevoel naar boven kwam, wat als ik moet overgeven terwijl er een klant voor me staat, daar begon het vlucht gedrag. Proberen mensen (klanten) te ontlopen. Daarna ging het over in extreme duizeligheid, de brok in de keel werd minder en duizeligheid kreeg ik ervoor terug. Bij het adviseren van klanten kreeg ik dan ineens heftige duizeligheid, ik kreeg het ontzettend warm en ik moest vluchten. In de supermarkt werd ik soms ook duizelig waardoor ik mijn boodschappen ging bestellen. Dit heeft een aantal maanden geduurd. (Heb het altijd verborgen gehouden ik dacht het gaat wel weer over)
Maar toen kwam ineens de klap, een hele heftige paniekaanval op mijn werk, vanaf dat moment kon ik niks meer. Mijn lichaam zat vol spanning, de hele dag door. Toen heb ik alle emoties losgelaten, mijn ouders de situatie verteld en tijdelijk weer thuis gewoond omdat ik ineens niet meer alleen thuis durfde te zijn.

Maar ik moest mijn angst overwinnen, ik ben in therapie gegaan (cognitieve gedragstherapie) het ging beter, na 6 maanden in de ziektewet weer rustig opbouwen op mijn werk, soms speelde de angst zich weer op maar het ging beter. Behalve wanneer ik bij een klant thuis moest zijn, wanneer ik inval bezorger was, dan gierde de duizeligheid spanning en angst weer door mijn lichaam.

Ik ben van nature een ongelofelijk sociale meid, niemand kon zich voorstellen dat ik een sociale angst heb opgebouwd vanwege die duizeligheid. Ik ben degene die altijd een praatje maakt en overal even bij gaat staan op een feestje of ander uitje. Dit is bij mij helemaal verdwenen.
Alleen als er wat biertjes in zitten (op een feestje of in de kroeg) dan komt mijn ware ik weer naar boven, de meid zonder angst. Dan ga ik ook rustig het podium op en pak de microfoon en zing een liedje voor 400 man in een feesttent. (Dan ervaar ik ook geen duizeligheid) Nuchter durf ik mensen amper nog aan te kijken zonder dat de stress vlekken me in de hals trekken.

Maar goed, nu ging het een hele poos goed, en merk ik de laatste tijd, dat alles opnieuw begint, duizeligheid komt weer heftig terug, spanning in mijn lichaam, voorhoofd en kaken, wazig zien, ik heb de zonnebril zelfs op wanneer het regent. Snel overprikkeld, de paniek wanneer ik achter de kassa sta heb ik weer niet goed onder controle. Maar vooral die klote duizeligheid. Een vermogen uitgegeven aan therapieën, ademhaling cursussen, noem het maar op. Niks helpt. Ik ben inmiddels wel wanhopig aan het worden. Ik wil nu hypnotherapie gaan proberen. Hopelijk bied dat uitkomst.

Heeft iemand advies of tips of een herkenbaar verhaal? Ik hoor het heel graag. Ik weet niet meer wat ik moet doen.