Veel in het hoofd zijn hulp en tips gezocht

Hallo allemaal,

Al een periode ben ik bang voor de dood. Ik denk dat dit echt is gaan spelen sinds dat mijn vader gediagnosticeerd is met copd een half jaar geleden. Sinds die tijd ben ik bang voor de dood. Ik ben bang dat ik mijn 2 jonge kinderen achterlaat terwijl ik ze oud wil zien worden. In eerste instantie heb ik destijds de link gelegd met mijn anticonceptie. Ik slikte de pil: en ik merkte dat deze gedachtes er ineens waren en ik geregeld een paniek aanval had. Dit resulteerde erin dat ik me vaak afzonderde. Zo paniek aanval werd vaak getriggerd (denk ik) door een overslaand hart. Ik zonderde me af en op het moment dat de kinderen sliepen kwam het tranendal. Voor het overslaan van het hart naar de huisarts geweest en uiteindelijk een holter gehad waarop soms wel een versnelde hartslag te zien was.. maar was volkomen normaal. Nadat ik deze uitslagen heb gehad zijn mijn klachten ook relatief rustig geweest. Ik had de gedachtes wel en ook wel een onrustig gevoel maar het was prima te doen. Ik kreeg de rust in mijn huis en hoofd terug, eigenlijk tot deze week... Hef is op dit moment prive druk, elke weekend een verjaardag en dan wordt onze jongste ook bijna een jaar, en dit moet perfect zijn. Daarboven op nog een babyshower voor een vriendin, die ook nog eens op het laatst moment verplaatst moest worden en sinds gisteren vage klachten. De hart overslagen zijn er, een kloppend gevoel onder mijn borst, ik heb keelpijn en een raar gevoel tussen mijn borsten (wellicht hooikoorts of gewoon een verkoudheid heb ik mezelf al gezegd maar het is lastig). Wat ook niet helpt is dat ik soms een stekende kiespijn heb (ben ik bekend mee kan niks aan gedaan worden) wat nu ook opspeelt. Ik slaap niet optimaal en ik ben moe maar heb ik de avond toch echt behoefte om even niks te doen...

Maar goed vandaag resulteerde het erin dat ik niet in staat was om mee te doen met het avond eten... Ik heb op de bank gelegen en op bed en mijn man heeft alles gedaan.. (wat mag ik toch gelukkig zijn met zo kan) en doen de kinderen op bed lagen een flink portie moeten huilen en ook weer een paniekaanval gehad.

Ik wil dit zo graag anders zien.. maar wat is de juiste weg hiervoor.. kan een praktijkondersteuner hierbij helpen of wat is beter?

Ik heb overigens in het verleden een burnout gehad, en ben dus wel bekend met psychische klachten en ook diverse traumatische gebeurtenissen mee gemaakt (wij hebben brand gehad en wanneer ik zo lucht ruik dan voel ik onrust op komen) en nu ik dit zo schrijf bedenk ik me dus ook dat ik van de week ergens Brand dacht te zien en dit misschien ook een trigger geweest kan zijn.. maar goed.. tips zijn welkom... Ik wil meer in het nu leven en minder in mijn hoofd