Uitputtende angst. Help?

Lieve lotgenoten,

Na een spoedopname begin juli en een ziekenhuisopname van een week wegens een nog steeds ‘onbekende aandoening’, gaat mijn angst door het dak. Ik heb tijdens de ziekenhuisopname verschillende scans gehad en ze vonden ‘enkel’ een ontsteking van mijn ruggenmerg (over twee wervels, cervicaal). Ik werd symptoomgericht behandeld en naar huis gestuurd met een resem aan nog mogelijke diagnoses. Na nog enkele ambulante scans, zijn ze er nog steeds niet uit. Bon, het ergst is de hiermee gepaard gaande angst. Ik was steeds bang om ziek te worden en nu lijkt mijn angst gewoon bevestigd te worden. Ik ben me zo ontzettend bewust van elke gewaarwording. Bij het minste denk ik “het is terug”, “ik moet naar de spoed voor het te laat is”, met de nodige paniekaanvallen en onrust tot gevolg. Sinds twee weken heb ik spierspasmen over mijn hele lichaam, toevallig opgekomen na de start van antidepressiva. Maar ligt het aan de antidepressiva? Het lijkt te toevallig om niet daardoor te komen, maar toch die twijfels. Sinds drie dagen heb ik een stijve nek en ongelofelijke spierpijn aan mijn schouder. Antidepressiva? Of terugkerende ontsteking? Het is verschrikkelijk en ik kan aan niets anders meer denken. De angst is me echt te veel aan het worden. Ik vergeet gewoon te genieten van de dagen die ik eigenlijk gewoon perfect normaal zou kunnen doorbrengen als mijn hoofd het mij zou toelaten. Maar door me continu te focussen op elke lichamelijke gewaarwording (en mijn stramme schouder bijvoorbeeld zelfmassage te geven, waardoor het alleen maar erger wordt), lukt het me niet meer. Heeft iemand tips? Los van de onzekerheid over een eventuele diagnose, vind ik de angst over elke gewaarwording echt overweldigend. Ik heb hierdoor ook geen zin om iets leuks te doen, omdat mijn gedachten toch steeds afdwalen. Voordien had ik dit ook wel, maar zoals in mijn verslaggeving van de arts al stond lijkt een angststoornis nu te luxeren.

Help?