Met pensioen, samen met mijn 53 jaar oude paniekstoornis

Ik ga proberen een heel lang verhaal zo kort mogelijk te maken. ZIe de kop, dan is dat alvast duidelijk. Daar komt nog bij dat ik in september alweer 10 jaar weduwnaar ben, 9 jaar terug mijn werkplek na 16 jaar zag verdwijnen en 8 jaar geleden mijn hondje moest laten inslapen. Behalve de angststoornis / chronische depressie heb ik ook nog restless leggs, polynneuropathie, versleten tussenwervelschijven in m'n nek, hoge bloeddruk en overgewicht. Ik weet zeker dat ik iets vergeet te melden, maar dit zijn de belangrijkste zaken. Ik ben een paar weken geleden met pensioen gegaan. Daar heb ik de laatste 4 jaar naar uitgekeken en nu het zover is ben ik dolblij (die verplichting is weg) maar ik voel me er een beetje vreemd bij. Mijn psycholoog is, zoals veel mensen, nu met vakantie, maar ik ga, als ze terug is, wel vragen wat dat gekke gevoel is. Ja, ik ben uit de routine, maar dat dat zo'n vreemd gevoel (dat ik niet kan omschrijven) zou geven, had ik niet verwacht. Geraniums heb ik niet, dus daar kan ik niiet achter gaan zitten en vervelen doe ik me ook niet. Het enige waar ik naar uitkijk is of mijn psychiater nieuwe antidepressiva/angstonderdrukkers geeft. Daarvoor moet ik eerst een EEG (hartfilmpje) laten maken, en dáárvoor heb ik een verwijsbrief van mijn huisarts nodig en daar zit ik nu op te wachten, want ze mailt die naar me toe (hoop ik). Dus het wordt allemaal afwachten, en vooral of straks het nieuwe medicijn het net zo goed doet als 30 jaar (of zoiets) terug de Seroxat/Paroxetine deed, dat een jaar of 4 geleden heel langszaam stopte mer zijn werking. Ik kan dus alleen maar afwachten en duimen, want ik wil weer gewoon naar buiten kunnen gaan en met vakantie zonder dat de angsten door m'n lijf gieren. We wachten af. Ik beloof niets, maar ik ga proberen jullie op de hoogte te houden.