Beste lezer,
Wat fijn dat je mijn verhaal wil lezen. Ik ben een jonge dame die aan de bloei van haar leven staat. Alleen ben ik helaas gediagnoseerd met een gegeneraliseerde angststoornis.
Mijn klachten begonnen in januari. Ik had gewerkt en was vermoeid daarvan, daarnaast had ik iets gegeten wat me niet lekker viel. Bij thuiskomst zag ik dat een vriendin waar ik goed bevriend mee was, maar die bij mij bij wijze in de ‘steek’ heeft gelaten. Blijkbaar zwanger was en haar gender reveal had. Dit deed mij enorm veel pijn en moest hard huilen, om de pijn te verlichten dacht ik lekker te gaan douchen.
Onder de douche ervaarde ik een paniekaanval. Dit heb ik als kind ook ervaart. De angst voor douchen kwam terug, telkens als ik moest douchen kreeg ik een ernstige angst, bang weer een paniekaanval te ervaren. Tot afgelopen 20 mei. Ik heb weer een paniekaanval onder de douche ervaart. Dit kwam voort uit stress van een man waar ik contact mee had en mij aan het negeren was.
De dag van vandaag 2 augustus. Ben ik enorm somber en lijk ik een wel een depressie te hebben, dit is niet gediagnosticeerd.
De angsten gaan over een vriendin. Het lijkt wel alsof zij in mijn hoofd woont. Elke gedachte gaat over haar en maakt mij bang. Ik heb al afstand genomen van haar, om op me eigen benen te kunnen staan en de therapie haar werk te kunnen laten doen.
Alleen ben ik helaas een wantrouwige persoon en heb ik niet echt hoop dat de therapie gaat helpen. Daarnaast heb ik mezelf de gedachte aangepraat dat ik niet beter moet worden voor haar. Ik moet ziek blijven voor haar. Ik ben zelf gelovig en geloof in de hel en de hemel. Sinds gister heb ik zelf de gedachte ik moet stoppen met mijn geloof en naar de hel zodat zij naar de hemel kan. Dit zijn zeer jagende gedachtes. Ik wil dit niet denken! Ik wil dit niet voelen! Ik wil voor mezelf leven! Wat kan mij die vriendin schelen! Daarnaast wil ik de hele nacht bereikbaar zijn op mijn telefoon waardoor ik niet kan slapen.
De regiebehandelaar geeft aan dat ik een laag zelfbeeld heb en hier aan ga werken. Het is angstig om te denken dat de patronen die ik afgelopen jaar heb opgebouwd moet gaan aanpakken.
Maar ik wil zo graag veranderen, maar hier komt de gedachtes weer bij kijken: wat vindt vriendin?
Zijn er mensen die net als ik een gegeneraliseerde angststoornis hebben en hier doormiddel van SGGZ van af zijn gekomen? Ik ben de hoop verloren 😢
Wat fijn dat je mijn verhaal wil lezen. Ik ben een jonge dame die aan de bloei van haar leven staat. Alleen ben ik helaas gediagnoseerd met een gegeneraliseerde angststoornis.
Mijn klachten begonnen in januari. Ik had gewerkt en was vermoeid daarvan, daarnaast had ik iets gegeten wat me niet lekker viel. Bij thuiskomst zag ik dat een vriendin waar ik goed bevriend mee was, maar die bij mij bij wijze in de ‘steek’ heeft gelaten. Blijkbaar zwanger was en haar gender reveal had. Dit deed mij enorm veel pijn en moest hard huilen, om de pijn te verlichten dacht ik lekker te gaan douchen.
Onder de douche ervaarde ik een paniekaanval. Dit heb ik als kind ook ervaart. De angst voor douchen kwam terug, telkens als ik moest douchen kreeg ik een ernstige angst, bang weer een paniekaanval te ervaren. Tot afgelopen 20 mei. Ik heb weer een paniekaanval onder de douche ervaart. Dit kwam voort uit stress van een man waar ik contact mee had en mij aan het negeren was.
De dag van vandaag 2 augustus. Ben ik enorm somber en lijk ik een wel een depressie te hebben, dit is niet gediagnosticeerd.
De angsten gaan over een vriendin. Het lijkt wel alsof zij in mijn hoofd woont. Elke gedachte gaat over haar en maakt mij bang. Ik heb al afstand genomen van haar, om op me eigen benen te kunnen staan en de therapie haar werk te kunnen laten doen.
Alleen ben ik helaas een wantrouwige persoon en heb ik niet echt hoop dat de therapie gaat helpen. Daarnaast heb ik mezelf de gedachte aangepraat dat ik niet beter moet worden voor haar. Ik moet ziek blijven voor haar. Ik ben zelf gelovig en geloof in de hel en de hemel. Sinds gister heb ik zelf de gedachte ik moet stoppen met mijn geloof en naar de hel zodat zij naar de hemel kan. Dit zijn zeer jagende gedachtes. Ik wil dit niet denken! Ik wil dit niet voelen! Ik wil voor mezelf leven! Wat kan mij die vriendin schelen! Daarnaast wil ik de hele nacht bereikbaar zijn op mijn telefoon waardoor ik niet kan slapen.
De regiebehandelaar geeft aan dat ik een laag zelfbeeld heb en hier aan ga werken. Het is angstig om te denken dat de patronen die ik afgelopen jaar heb opgebouwd moet gaan aanpakken.
Maar ik wil zo graag veranderen, maar hier komt de gedachtes weer bij kijken: wat vindt vriendin?
Zijn er mensen die net als ik een gegeneraliseerde angststoornis hebben en hier doormiddel van SGGZ van af zijn gekomen? Ik ben de hoop verloren 😢
Anoniem
02-08-2024
