Angstfobietherapie
Netwerk van therapeuten
bij angst en fobie
Angstfobie therapie

Bultje in keel = paniek

Dag lieve lotgenoten,

Het is altijd wel wat. Maar nu maak ik me weer op een invaliderende manier zorgen.
Een hele tijd geleden had ik een mini wit vlekje in mijn keel. Ik heb er aan zitten prutsen tot op het moment dat het bloedde. Met veel moeite trachtte ik het los te laten, tot ik een paar weken laten opnieuw keek. Tot mijn schrik zat er een bultje op die plek. Ik ben ermee naar de huisarts geweest die zegt dat het een wratje is. Ik werd onlangs in het ziekenhuis opgenomen voor een ander probleem; ik liet het ook aan de arts zien (neuroloog, dus niet gespecialiseerd in keelzaken); hij zei dat het geen wratje was in elk geval, maar ging er niet verder op in omdat ik er natuurlijk niet voor dat probleem was opgenomen. De neuroloog in opleiding die erbij stond zei iets over “lijkt wel hypertroof”, wat wel zou kunnen aangezien ik tot bloedens toe aan het initiële klein plekje had zitten prutsen. Desalniettemin heb ik opnieuw heel veel angst.
Ik hoopte vandaag van de tandarts een antwoord te krijgen, maar ook zij kon niets zeggen omdat het zich in de keel bevindt, net buiten het zacht verhemelte.

Sinds mijn ziekenhuisopname ben ik nog sneller dan daarvoor in paniek. Ik werd zonder veel uitleg in verschillende scanners gestoken en aan onderzoeken onderworpen, waarbij verschillende (voor iedereen, maar zeker voor hypochonders) verschrikkelijke woorden vielen. Alles kwam negatief terug (gelukkig), maar het heeft er mentaal serieus ingehakt. Vanaf het moment dat mijn ogen opengaan eigenlijk, gaan mijn gedachten van hot naar her. Een probleempje waar iemand anders waarschijnlijk niet eens naar zou omkijken, wordt een worst case scenario, gevoed door internet. Deze manier van leven is zo verschrikkelijk; ik heb het gevoel dat ik er helemaal geen vat op heb.

Anoniem
23-08-2024
laatste reactie: 01-09-2024

9
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reageer:
Hoi, die angsten zijn normaal. Je hebt in het ziekenhuis gelegen voor allerlei onderzoeken en je maakt je zorgen. Je schrijft dat alle onderzoeken goed waren? Hou je daaraan vast. Ik weet hoe moeilijk het is. Die angsten die we allemaal meemaken zijn vreselijk. En Google, zoek niks op want op Google staat van alles en dan maken wij ons meer zorgen. Hoe voel je je inmiddels?

Vanessa
25-08-2024
Reageer:
Dag Vanessa,
Bedankt voor je antwoord. Ik voel me nog steeds hetzelfde. Ben gisteren langs een psycholoog geweest die de opstart van Escitalopram voorstelde (5mg) om het “donkere randje” ervan af te halen. Ik ben op dit moment zo ver heen dat het me angstig maakt om over de toekomst na te denken, want automatisch komt de vraag tegelijkertijd op of ik er nog zal zijn (ja, vreselijk). Op dit moment ben ik overgevoelig voor de gedachte dat gezondheid iets fragiel is, of zo lijkt het voor mij toch. Ik bekijk de wereld gewoon met een bril van angst in plaats van met een bril van vertrouwen. Heb het gevoel dat ik het noorden even kwijt ben…

Anoniem
25-08-2024
Reageer:
Het kan zijn dat 5mg te weinig is voor jou. Bij mij duurde het ook even voordat ik effecten merkte. Je lichaam moet even wennen. In het begin kunnen de angsten erger worden. Heb ik ook meegemaakt. Echt zo herkenbaar. Hoe is het vandaag?

Vanessa
29-08-2024
Reageer:
Hey Vanessa,
Verschrikkelijk. Ging vandaag voor het eerst weer werken en ik liep de hele dag enorm gespannen en angstig rond. Had ook meer last van de restsymptomen, wat mijn emoties nog verder aanwakkerde. Mijn gedachten gaan van hot naar her, ook naar de ergste scenario’s die door scans inmiddels zo goed als uitgesloten zijn (tumor). Ze kunnen het nooit 100% uitsluiten zei de neuroloog, maar wel 99,99%, en toch blijft dat door mijn hoofd spoken. Wanneer ik mezelf weer een beetje moed heb ingepraat, landt het besef dat wat het meest waarschijnlijk is (MS) ook geen lachertje is, hoewel wel leefbaar geworden in de laatste jaren met grote sprongen qua medicatie.
En zo gaat de gedachtenmolen maar voort. Het is allemaal nog maar kortgeleden natuurlijk, maar toch ook niet als je ermee rekening houdt dat ik sedert dien chronisch gestresseerd en paniekerig rondloop, wat ook weer een aanslag is op mijn lichaam en wat het ook mag zijn. Zo ben ik dan weer bang dat ik de kleine kans dat het iets eenmaligs was (en omkeerbaar mits regulering van stress en een wat gezonde leefstijl) aan het verbrodden ben.
Ik denk alleen maar ‘waar ben ik in godsnaam in beland’..

Anoniem
29-08-2024
Reageer:
Sorry Vanessa, ik had niet door dat ik helemaal nog niet had uitgewijd omtrent de reden van mijn ziekenhuisopname. Maar, dat dus.. “meest waarschijnlijk neuroinflammatoire aandoening met dd x MS, MOGAD, NMO of (als ik geluk heb) ADEM (monofasisch meestal). Bon, de opname op zich en alle scans (waaronder 2x PET en de wachttijden) waren traumatische ervaringen op zich. Ik hoef het je waarschijnlijk niet uit te leggen.

Anoniem
29-08-2024
Reageer:
Ik begrijp jou helemaal. Het wachten op onderzoeken/uitslagen is echt niet fijn. We maken ons zorgen en die angsten zijn vreselijk. Het beheerst je hele dag en daarom is het belangrijk dat je een manier vindt om rustiger te worden. Ik weet het, het is niet makkelijk. Wat zeiden de artsen? Volgen meer scans, onderzoeken? Hoe lang slik je Citalopram?

Vanessa
30-08-2024
Reageer:
Nu ben ik eventjes ziekenhuis- en scanvrij. Over zes maand volgen opvolg MRI’s, waar ik nu dus al mentaal mee bezig ben. De artsen zeiden dat ze het op dit moment ook niet kunnen zeggen wat ik heb (gehad). Vandaar de voorlopige meest waarschijnlijke differentiële diagnoses die ik hierboven vermeldde. De tijd moet het uitwijzen (voor MS of NMO zijn twee letsels nodig, in heb er nu maar één). Als er over zes maand niets is bijgekomen (🤞🏼🤞🏼) dan is een monofasisch event waarschijnlijker.

Ik ben gestopt met escitalopram. Ik kreeg enorme bijwerkingen die leken op de initiële symptomen van neuro-inflammatie, waardoor ik onmogelijk kon uitmaken of het de antidepressiva was of een nieuwe opstoot. Heb gisterenavond wel een Prazepam genomen om wat te kunnen slapen..

Anoniem
30-08-2024
Reageer:
Ik weet dat het moeilijk is maar probeer te denken aan wat de arts zei. De ergste scenario's zijn uitgesloten. De angst blijft in je hoofd, lijf. Dat gaat niet zomaar weg. Zoek afleiding wanneer de nare gedachten opkomen. Het is niet makkelijk, ik weet het. Maar angst moet onze dag niet beheersen. Hopelijk heb je over zes maanden weer een onderzoek en dan is het weer ok. Daar gaan we voor hé

Vanessa
01-09-2024
Reageer:
Ik weet dat het moeilijk is maar probeer te denken aan wat de arts zei. De ergste scenario's zijn uitgesloten. De angst blijft in je hoofd, lijf. Dat gaat niet zomaar weg. Zoek afleiding wanneer de nare gedachten opkomen. Het is niet makkelijk, ik weet het. Maar angst moet onze dag niet beheersen. Hopelijk heb je over zes maanden weer een onderzoek en dan is het weer ok. Daar gaan we voor hé

Vanessa
01-09-2024

Jouw reactie:




Wil je ook je hart luchten?

+ Mijn verhaal delen




Zoek een therapeut

 
Druk op de plaatsnaam om te kijken welke therapeuten in de buurt zitten:


Staat jouw plaats er niet bij? Zoek dan vrij op plaatsnaam >>