De engste angst ooit

Lieve mensen,

Waar moet ik beginnen.. ik hoop dat ik met mijn verhaal ‘lotgenoten’ kan vinden voor hulp en steun.

Ik was altijd een mega levensgenieter. Wel altijd de angst voor de dood gehad en bang dat ik verschillende ziektes had, maar ik genoot desondanks heel erg. Tot ik 25 juli 2021 de allerergste paniekaanval ooit kreeg. Ik kan niet beschrijven hoe erg deze was. Ik had de dagen/ weken daarvoor al tijd van enige spanning. Het liep helaas niet lekker in mijn relatie en ik heb een soort ‘affaire’ gehad waar ik veel spijt van kreeg. Ik wilde gewoon graag aandacht van iemand en dat kreeg ik, maar ik had nooit zover moeten gaan. Die spanning bouwde zo op want ik wilde en durfde het mijn partner niet te vertellen. Ik werd heel erg onrustig totdat ik een hele erge paniekaanval kreeg. Zo erg dat ik liep te schreeuwen op straat en dacht dat ik echt dood ging. Ik heb heel vaak paniekaanvallen gehad maar deze was echt heeel heftig. Ik werd naar binnen gehaald en ik stond te kokhalzend onder de douche en daarna naar bed gebracht door mijn vriend. De dagen daarna begon ik mij zo vreemd te voelen dat ik alles maar raar vond, het hele leven en alles leek onwerkelijk. Ik had het nog niet verteld aan mijn partner maar ik voelde me zo slecht worden. Mijn grootste valkuil is dat ik alles Google. Ik heb mijzelf helemaal gek gemaakt en mijzelf alle diagnoses gegeven die er waren. Zo ging ik mijzelf ook voelen op een gegeven moment. Ik zocht ook op mensen met depressies en die dan een einde maken aan hun leven. Daar werd ik zo angstig voor dat ik daar ook in ging geloven. Mijn gedachtes waren continu: je kan niet meer genieten, je mag niet meer genieten. Deze gedachtes stopte niet. Ik dacht echt dat ik gek werd. Ben toen heel snel naar de huisarts gegaan maar zij gooide het op een angststoornis. Ik wilde zo snel mogelijk naar een pshycoloog alleen had deze een lange wachttijd. Ik kreeg oxazepam. Dat heb ik een tijdje genomen en na een tijdje mocht ik naar de pshycoloog. Ik wilde alleen maar bevestig hebben van wat ik had. Ik stond echt elke dag op standje overleven. Na een aantal maanden ging het iets beter. Elke dag voelde wel als een strijd maar ik kon weer beetje genieten van de kleine dingetjes. Ook durfde ik weer te reizen en dingen te ondernemen. Wel bleef ik elke dag deze angst in m’n hoofd houden. Want als het terugkomt en straks kan ik echt niet meer genieten. Het voelde niet meer hetzelfde als voor die paniekaanval maar kon wel nadenken over de toekomst.

Tot ik weer 6 weken geleden dezelfde trigger kreeg en weer hetzelfde doormaak. Het begon weer met dat nare gevoel en ik kreeg weer die angststem in mijn hoofd. Ik probeerde me er niet teveel op te focussen maar het ging helaas automatisch. Ik had weer het gevoel dat ik gek aan het worden ben, dat ik het leven niet meer kan begrijpen, dat ik nooit meer dezelfde ben en gaat worden zoals vroeger, de toekomst zo eng vinden, mensen zien lachen en zien genieten en niks hier ooit meer van kan begrijpen. Elke keer de gedachte wat als dit blijft, wat als ik gek ga worden, wat als ik het niet meer aankan. Ik weet gewoon niet meer hoe te leven. Elke dag voelt als overleven. En soms zijn er dan weer momentjes dat het goed gaat. En dan kan ik het weer beetje zien en dan paar uur later is het weer zo eng allemaal. Zoveel angst en spanning. Wat ook mijn klacht is is dat ik alles weer opzoek op Google en dat ik daar mijn geruststelling uithaal. Ik ben heel erg mezelf aan het vergelijken met andere verhalen en zo ga ik me dan ook voelen en geloven. Ik kan me zo druk lopen maken en vind het zo lastig de dagen door te komen. Ik moet echt dingen gepland hebben en met mensen zijn. Maar het is zo afschuwelijk om je zo te voelen. Ik heb nu hulp sinds kort en slik nu ook setraline 50 mg. Merk nog weinig. Dit slik ik nu 3 weken bijna.

Wat kan ik doen. Herkent iemand zich hierin en wat hebben jullie gedaan om dit weer door te maken? Ik weet dat ik het al een keer heb meegemaakt maar kan me weer niet voorstellen hoe dit goed gaat komen. Ik kan echt totaal niet ontspannen en in de ochtend. Ik word al met zware angst en spanning wakker. Als ik opsta gaat dat hele zware gevoel wel weg met trillen.

Bedankt