Angst is vaak aangeleerd gedrag

Heb je wel iemand gezien die bang is? Als je dat als kind meemaakt, bijvoorbeeld, je moeder die bang is van een muis, dan zal je eerst misschien wat verwonderd opkijken. Gebeurt het nog een keer, dan ga je ongetwijfeld onbewust denken dat er vast iets echt heel erg eng is. De derde keer is de kans groot dat je even goed kijkt naar die enge muis terwijl je net als je moeder schrikt. Het is tenslotte je moeder. Zij zal het wel weten wanneer iets heel erg angstig, eng of gevaarlijk is. Toch?!
Onbewust sla je deze herinneringen op. En ook al vind je het stom van je moeder dat ze zo bang is, de kans is aanwezig dat de angst jaren later nog steeds getriggerd wordt door het idee van een muis omdat je dat zo hebt aangeleerd. Het is een gewoonte die niet nodig is.
Bij mij in de praktijk komen veel cliënten met angstklachten. Angsten beginnen vaak klein en onschuldig, maar hoe meer je je ertegen verzet, hoe problematischer ze worden. Loop er niet te lang mee rond. Hoe eerder je het aanpakt hoe makkelijker het is.