Spiertrekkingen in mijn hele lichaam

Jazeker... dat heb ik ook. Als je online gaat zoeken kom je bij hele gewone dingen uit maar ook bij narigheid. Dus onderzoeken gehad in twee ziekenhuizen. Geen bijzonderheden.
Weet je wat zo gek is, toen ik met mijn vrouw in de wachtkamer zat voor het onderzoek zag ik dat je op haar voeten ook ziet dat er spiertrekkingen zijn. Dus ik vraag "is dit je nou nooit opgevallen?" waarop zij zegt "nee, eigenlijk niet".
Spiertrekkingen is een normaal verschijnsel. Stress en angst (als hypochondrie) wakkeren het aan. En wij, wij gaan er op zitten letten en er van alles over opzoeken.
Ik weet dus precies waar je doorheen gaat.

Heel veel hypochonders (waaronder ikzelf) lijden aan het benigne fascucilatiesyndroom. Heb dezelfde angsten meegemaakt (ALS, MS) maar uiteindelijk bleek het de stress te zijn. Als je er de focus op legt, verergert het. Wanneer je het echt kan accepteren, vermindert het.

Mee eens met wat je zegt Steve: als je de focus er op legt wordt het erger. Het komt volgens mij (uit eigen ervaring) allemaal voort uit angst (voor wat dan ook), dat geeft stress (is eigenlijk hetzelfde). Het lichaam wil daaruit, wil van die angst/stress af, en wil dan vechten of vluchten of bevriezen. Op een normale gezonde manier gaat dit prima, maar als die angst extreem is of er heel lang is, en dus onmogelijk om bij weg te raken (letterlijk maar ook in je lijf en hoofd), dan raakt het lichaam in de war; die weet niet meer wat ie moet doen om weer rustig te worden. Alsof het lichaam nog in de angst-vechtmodus zit terwijl de vijand allang weg is. Dus het is inderdaad accepteren, inzien dat je vijand weg is en dat je niet meer bang hoeft zijn. Oftewel: vergeet het verleden. Maar goed, dat is makkelijker gezegd dan gedaan.

Hallo ik heb hier ook last van pas na mijn nw heupoperatie daarvoor veel stress gehad. De ene keer is het erger dan de andere keer. Ik word er ook wel bang van .

Ik begrijp je helemaal! Zo zou het bij mij ook gegaan zijn in jouw geval.

Hier ook spiertrekkingen, heel klein en snel. Voor namelijk in benen maar overal.
Onlangs reisvaccinaties moeten halen en die lijken het getriggerd te hebben.
Voel me vooral angstig.
Heb bloedonderzoek gehad en neurologische check bij huisarts. Was allemaal goed.
Wanneer ik mezelf kan afleiden gaat het prima. Zodra ik tot rust kom komen ze; hele korte snelle spiertrekkingen. Daar kan ik dan onrustig van worden.
Het helpt gek genoeg om jullie verhalen te lezen. Dat ontspant soort van.

Zo herkenbaar dit. Al 3 keer bij dr huisarts geweest in 1 maand tijd voor spiertrekkingen. Vooral in kuiten maar komrn ook elders voor. Ook ik ben een enorme hypochonder en heb zitten googlen. Wat ik NOOIT had moeten doen.

Om hier vanaf te komen cursus TRE volgen. Echt een aanrader. Zoek het maar eens op.

Ik heb daar ook last van bij mij komt hetdoor stres gebruik als medicijn diazapan help wel

Hoi allemaal, ik herken dit ook. Maar om het te accepteren, is heel lastig. Ik zit in een vicieuze cirkel, en kom daar maar eens uit?!

Tot nu toe heb ik vanalles geprobeerd, maar NEI therapie heeft me tot nu toe het verste gebracht. In ieder geval wat meer rust.

Maar nu voel ik een soort van spierzwakte en verzuring in armen en benen. Zij geeft aan gaat dit erg allemaal bij kan horen: ivm een nieuwe balans vinden. Maar hierdoor wel weer een nieuwe angst erbij.

Ik hoop dat iemand een keer kan zeggen dat het goed komt..

ja ik oooll

Veel herkenbaarheid ook hier, eigenlijk sluiten alle verhalen naadloos aan op het mijne. Dat zou gerust moeten stellen maar doet het toch maar beperkt (dat is toch die vicieuze cirkel waar je moeilijk uit komt). Ik heb ook een half jaar flinke stress achter de rug en net toen de oorzaken daarvan achter me lagen kwamen eerst tintelingen in mijn benen (vooral in mijn rechtervoet) en ca 2 weken later die spiertrekkingen in met name mijn benen maar soms ook in billen, armen en kaak. Ik ben dus ook gaan googlen (idd dom dom dom) maar heb wel geleerd dat die spiertrekkingen bij ALS en MS eigenlijk nooit het eerste symptoom zijn en dat bovendien veel van mijn klachten 1 op 1 overeenkomen met een burnout (waar ik gevoelsmatig ook tegenaan of in zit). Met 3 jonge kinderen, drukke baan EN dat half jaar aan stress lijkt de emmer te vol nu. De gedachte aan een ernstigere ziekte maakt dat allemaal niet beter al kan ik het soms relativeren / mezelf rustiger maken, maar zeker niet altijd. Mijn bloed is geprikt en uitslagen zijn prima (alleen vit B1 en B6 zijn nog niet bekend. Ben ook maar begonnen met magnesium bij te slikken (just in case) en hoop toch op doorverwijzing naar neuroloog als dit zo door blijft gaan, al is het alleen maar om eea definitief uit te kunnen sluiten.

Het is jammer dat velen uiteindelijk niet meer reageren op hun eerdere posts zodat mensen die er midden in zitten (zoals ik nu) beter weten hoe eea uiteindelijk is verlopen. Gezien ontbreken van updates ga ik er maar vanuit dat het met de meesten/iedereen uiteindelijk beter is gegaan.

Hoor graag als er ervaringsdeskundigen zich herkennen in dit beeld!

hi allemaal,

ik stuur deze update omdat ik het zelf heel prettig vond om ook van andere mensen op diverse forums te lezen hoe het hen uiteindelijk is vergaan. Hopelijk helpt mijn ervaring om jullie als lezer ook wat rust te geven aangezien ik weet wat het is om met deze angst te moeten leven (voor mij waren de afgelopen 4 weken heel stressvol/angstig namelijk).
Ik ben eerst nog teruggegaan naar de huisarts die wat basis zenuwtesten heeft gedaan. Die waren bijna allemaal goed, behalve dan dat ik een hoge rigiditeit / spierspanning in mijn benen had. Ook al waren 9 van de 10 uitslagen goed, toch bleef bij mij dan vooral die ene test die niet goed was hangen en maakte me daar weer meer zorgen om (zo werkt het bij hypochonders denk ik).

Ik werd doorverwezen naar een neuroloog maar de wachtttijd daarvoor bedroeg ca 3 maanden. Ik heb mijn huisarts toen aangegeven dat ik het mentaal niet op kon brengen om zo lang te moeten wachten, dat vooruitzicht was echt een hel.
De HA heeft voor me gebeld met neurologie van het ziekenhuis en (denk) vooral vanwege mijn mentale toestand dat ik al binnen 2 dagen langs mocht komen.
Deze neuroloog heb ik vanochtend bezocht, hij heeft mijn verhaal aangehoord en nog een keer diverse testen gedaan (deels zelfde als de HA en deels nieuwe; maar geen metingen of scans oid). Hij gaf aan me met zekerheid te kunnen zeggen dat ik geen ALS heb. Alle testen waren goed, ik heb geen verlies van spierkracht en de spiertrekkingen die ik nog altijd heb bevinden zich op diverse plekken (bij ALS begint het vaak op 1 plek, meestal een ledemaat). Bovendien zijn de spiertrekkingen dan vaak heftig en goed/constant waarneembaar, dat is bij mij niet het geval. Vreemd genoeg moet ik zijn geruststellende woorden nog laten landen lijkt het. Wie ben ik om zo'n ervaren specialist in twijfel te trekken en bovendien lijkt ALS dus een ander verloop te hebben, maar ik denk dat ik te lang in een angst-modus heb gezeten om direct te accepteren dat het een "benign" (zoals hij het noemde) aandoening is (denk dat hij daarmee doelt op BFS wat je ook veel tegen komt). Ik mag medio januari nog eens terugkomen om te zien hoe het dan gaat en tot die tijd vind ik hopelijk de mentale rust weer terug.

Heel herkenbaar. Ik ben 37 en heb last van hypochondrie sinds mijn 18e ongeveer. De spiertrekkingen zijn erg vervelend. Op het ergst heb ik 8 maanden aan een stuk last gehad van een trillend ooglid dat om de paar minuten weer opkwam..ik zat toen in een stressvolle periode.maar door de angst die je zelf erbij kweekt worden de klachten erger of duren ze langer.daardoor heb ik moeite om te bepalen voor mezelf of klachten komen door mijn hypochondrie of dat het een opzichzelf staande klacht is die dus ernstig zou kunnen zijn.nieuwsberichten kunnen klachten verergeren of dichtstbijzijnde dingen in de familie..relativeren is het beste wat je kunt doen , en afleiding zoeken, doen wat je leuk vind, meditatie voor diegenen die dat rustgevend vinden..

Iemand ondertussen een update?

wat is je eigen verhaal dan "Vervelend allemaal"?

ik ben een maand verder en heb nog steeds wel spiertrekkingen over hele lijf (ene dag meer dan de andere dag dat wel) en tintelingen, vooral in rechtervoet, rondom stuitje en soms in gezicht. Daarnaast elke nacht een slapende arm. Heb de 22e een soort van laatste checkup bij de neuroloog.

Vanaf juni zorgen om m'n spiertrekkingen...

Hier wat meer rust in m'n hoofd gekregen de laatste paar weken, waardoor de spiertrekkingen ook minder zijn. De focus ligt minder op mijzelf, maar....

De focus ligt nu op mn dochter die al 4 maanden slijm heeft en wat heb ik gedaan, Googlen! Wat komt eruit : taaislijmziekte. Ik word werkelijk moe van mezelf. Nu maak ik me weer mega zorgen om de mensen om mij heen. Pffffff...

Nick, hoe was jouw laatste bezoek aan de neuroloog?

Hi piet, neuroloog blijft erbij (ook na zien van de beeldopname met spiertrekkingen en algehele omschrijving van klachten) dat het een goedaardige vorm van spiertrekkingen is. Ben daardoor nu soort van ontslagen als patient. Heb zelf sterk de indruk dat chronische hyperventilatie als gevolg van lange periode stress en ontwikkeling angststoornis de grootste oorzaak is van al mijn klachten. Lijkt ook meest logisch.

Hi, hier ook al 7 jaar lang angststoornis en dwangstoornis, en hier voor ook al onderbehandeling geweest 2 keer alleen dit heeft niet geholpen. Nu sinds 3 maanden last van spiertrekkingen vooral als ik rust heb. Hoelang duurt dit al bij jullie? Ik heb al 2x controle gehad bij de fysio en verder doen me spieren het goed, de huisarts zegt dat het waarschijnlijk door de stress komt.

Hoi, ik herken me in alle verhalen. Ik heb spiertrillingen vooral in de kuiten, soms ook in bovenbeen en handen en het meest van al 's avonds of 's nachts als ik rust. Volgens testen van de huisarts is er geen reden om ongerust te zijn vermits zijn testen in orde waren. Wat ik nooit had mogen doen is dokter Google raadplegen, waardoor ik steeds ongerust ben. Het is zo dat ik constant aan erge ziektes zoals ALS moet denken. Neem nu magnesium en drie weken afwachten. Dan eventueel naar een neuroloog. Op zich doet het goed te lezen dat ook andere mensen met deze symptomen worstelen en dezelfde bedenkingen hebben. Ik hoop dat ik mijn mindset toch kan ontspannen en alles betert...
Martha

Hoi iedereen,

Ook weer zo herkenbaar voor het grootste deel. Ik was ook al enkele weken meer aan het bijwerken en voelde al dat ik dit niet meer gewoon was, dat er niets moest bijkomen. Dan gebeurt er op 1 maand tijd vanalles met mijn hond van 13,5j (epileptie, vestibulair syndroom,..)..en dat bleek dan de druppel te zijn. De stress, zorgen die ik er toen ineens bij had..
Ik werd vanalles gewaar in mijn hoofd en kreeg daarop een paniekaanval. Dit heb ik na een aantal keren toch de kop kunnen indrukken.. Maar natuurlijk kom ik dan in die vicieuze cirkel van angsten terecht.. Ook heel vermoeid door de zorgen vr mijn hond.. Bijna geen slaap hebben... Als je weinig slaap hebt dan maakt dat alles nog eens erger in je hoofd. Ook ik begin dan te googlen in de hoop van gerustgesteld te worden, maar dit heeft inderdaad een averechts effect. Ik voel dat ik in een burn-out zit. Maar hoe kan ik als vrouw op mezelf nu kalmeren en rust vinden als ik mijn zieke hond moet verzorgen, wat er voor zorgt dat ik bijna niet slaap.. Ik kan mijn hond niet wegdenken natuurlijk..
Ondertussen zijn er bij mij ook wel wat fysieke klachten bijgekomen.. Gespannen hoofd met tintelingen, bonzend hoofd.. Brandende spieren, pijnlijke gewrichten en inderdaad soms van die spiertrekkingen, stuipen, over heel mijn lichaam, vooral als ik stilling savonds in bed..
Geraak er maar uit.. Ik weet het even niet meer.
Ik weiger ook van me medicatie te laten voorschrijven bij de dokter, aangezien dit alleen maar verdoezeld.. Ik ben meer voor de natuurlijke dingen.
Ik sta miss op het punt van naar een energetische healer te gaan, aangezien zij samenwerkt met mij om de oorzaak aan te pakken en ik tools meekrijg om om te gaan met alles.
Dit alles schrijf ik vanuit mijn bed smorgens vroeg, want lig weeral voor het grootste deel wakker..
Misschien heeft iemand nog wel enkelentips voor mij.

Grtjess

Hoi allemaal,

dit is allemaal héél erg herkenbaar. Ik ben angstig geworden na het krijgen van kinderen. Vooral angst om te sterven er er niet meer voor hen te kunnen zijn.
Voor ik kinderen had, was ik zorgeloos. Deze enorme verantwoordelijkheid en 2 diagnoses (astma en osteoporose) hebben bij mij voor een angststoornis gezorgd. Ik heb altijd wel iets, dan is het hartkloppingen, zelfs tot op het punt dat ik naar de spoed ging, maar dan was er niets aan de hand, dan weer een vreemde vlek op mijn rug, en maar weer lopen naar de dermatoloog, dan chronische sinusitis en angst dat het een tumor is, migraines, noem maar op de klachtenlijst is eindeloos. Fortuinen heb ik al uitgegeven aan artsen, scans, testen, noem maar op...
Het afgelopen jaar waren het mijn gewrichten die pijn deden, krachtverlies in de armen (zeer akelig!) 20 kinébeurten die niet hielpen en sinds kort heb ik ook de spiertrekkingen, waardoor ik soms compleet in paniek sla en denk dat ik de vreselijkste ziektes heb. Ik ben wel blij met de dingen die ik hier lees. Het stelt me toch al wel gerust en ik ben gelukkig niet de enige hiermee.
Mijn huisarts zegt dat mensen met een angststoornis geholpen kunnen zijn met medicatie en stelt voor dat ik een half jaar tot een jaar iets inneem waardoor de angst en de symptomen zouden gaan minderen. Ik wil dit niet maar als het blijft doorgaan zal ik moeten vrees ik. Ik vrees dat ik anders ook op mijn werk niet meer zal kunnen functioneren en in een burn out terecht kom.
Ik ben wel aan het proberen aan meditatie te doen en ga misschien ook moeten zoeken naar andere manieren om te ontspannen. Zoals jullie aangeven heb ik het niet wanneer ik bezig ben en het leuk heb. Het komt pas op in rust of wanneer ik stress heb.
Wel erg blij dat ik op deze site ben terechtgekomen (na een zoveelste google poging die alweer helemaal mis ging gaan). Dank jullie wel

Hi Cristel. Vervelend om te horen aan de andere kant heel herkenbaar en dat voelt gek genoeg ook goed. Om maar gelijk met de deur in huis te vallen mijn situatie. Ik heb al ruim 2 jaar 24-7 spiertrekkingen in de buitenkant van mijn bovenbeen net boven de knie (dijbeen)? daarmee ben ik toen naar de neuroloog geweest en die gaf aan dat het niks ernstigs is. echter sinds 2 weken heb last van krampen spiertrekkingen door het hele lichaam, alsof er stroom door mijn lijf loopt en wat ik vooral eng vind krachteloos gevoel in mijn handen en voeten en dan vooral mijn rechterhand lijkt minder kracht te geven. ik word iedere nacht meerdere keren wakker met slapende armen en of hand. ik ben er stellig van overtuigd dat ik ALS heb. natuurlijk weet je dat die kan klein is maar die er en de klachten zijn daar tegen beter weten in blijf je jezelf gek maken. Gelukkig 28-01 naar de neuroloog en dan hoop ik op goed nieuws maar vrees zoveel slechts.

@RB veel succes bij de neuroloog de 28e. Ik zit met dezelfde klachten en jullie verhalen zorgen ervoor dat ik het wat beter kan relativeren. Mijn hypochondrie is de laatste jaren steeds erger geworden tot ik nu op het punt ben beland dat ik het gevoel hebt het hoofd nog net boven water te kunnen houden, maar dat kost onnoemelijk veel energie. Ik heb nu sinds een maand een zenuwtrek in mijn lies en sinds een paar weken overal zenuwtrekken over mijn hele lijf en raar gevoel in mijn armen en benen, maar rationeel weet ik wel dat dat waarschijnlijk komt doordat ik de hele dag loop te hyperventileren en paniekaanvallen heb e.d. Aan de ene kant wil ik wel naar de huisarts voor geruststelling, maar als ik dan hoor over die lange wachttijden bij de neuroloog weet ik al dat daarop wachten ook weer een hel wordt. Zijn er mensen die ervaring hebben met antidepressiva? Of andere tips? Ik ben erg benieuwd.

Hoi Judith, ik heb sinds 5 weken spiertrekkingen in beide kuiten, waarom, geen idee. Ben na 2 weken naar de HA geweest, neurologische testen gedaan, waren prima en ze zag geen reden voor doorsturen naar Neuroloog. Wij als hypochonders willen weten wat het is omdat we vrezen voor het ergste, in dit geval ALS. En zijn het geen spiertrekkingen dan is het over een paar.maanden weer wat anders. Ik ben zo moe van doe angst en dat patroon dat ik aan het proberen ben om dat te doorbreken. Moeilijk want geruststelling krijgen zorgt voor minder angst, maar voor hoelang?. Ik slik antidepressiva en het helpt mij wat rustiger te blijven maar het is een hulpmiddel, niet de oplossing. Ondanks mijn angst ga ik dus proberen om NIET naar de HA te gaan en de Neuroloog. Als het echt gepaard gaat met andere symptomen dan uiteraard wel, maar enkel spierfasciculaties zonder bijvoorbeeld spierverlies of zwakte, dan niet.

Nogmaals, lastig maar mocht ik 85 worden kan en wil ik niet elke paar maanden naar de dokter en het gehele proces weer door.

Hoi Jozef,
Bedankt voor je bericht. Ik herken volledig wat je vertelt. Ik heb net een paniekaanval achter de rug omdat ik een rare spiertrekking had in mijn been. Jouw bericht relativeert eea weer voor mij. Het helpt om te weten dat ik niet de enige ben, al vind ik het ontzettend ruk voor je dat jij er ook mee zit.

Inderdaad, nemen de klachten weer wat af dan gaat het wel weer, maar ondertussen is de angst bij mij zo erg dat ik tussen de klachten door ook geen rust meer heb, omdat ik weer dat ik wel weer iets ga krijgen waardoor de angst weer terugkomt.

Ik ben uiteindelijk toch naar de huisarts gegaan met mijn klachten maar zij zag ook geen reden om mij door te sturen naar een neuroloog. En weet je wat ik zo frustrerend vind: je wordt eigenlijk niet serieus genomen met je angst. De huisarts vind mij vooral irritant en ik moest zelf voorstellen om naar een psycholoog te gaan. Daar loop ik nu al een tijdje, maar ik merk nog geen voordeel van de behandeling. Misschien zijn antidepressiva toch een idee om een tijdje te proberen, al is het maar om inderdaad die neerwaartse spiraal te doorbreken.

Ik wens je het allerbeste en hoop voor je dat je klachten snel verminderen.

Groet,
Judith

Hoi Judith, ik herken in jou verhaal ook veel hoor. Zo lastig die angst. Bij mij is het wel zo dat ik in de avond rustiger ben. Ik weet dan dat ik kan slapen en dan hoef/kun je niet nadenken, hoe lekker is dat. Ik slaap dus wel prima gelukkig. Er komt dan een soort van veilig gevoel over me en ben ik dus een stuk rustiger. Toen je de spiertrekking had in je been was dat eenmalig? En wat was de angst bij die spiertrekking? Nog even over de antidepressiva, begrijp dat het voor kan komen dat in het begin je angst zelfs wat erger lan worden, dat kan een bijwerking zijn. Dit duurde bij mij 2 weken ,daarna voelde ik me steeds iets beter worden. Bespreek dit dus goed met je HA.

Gr.Jozef

Hoi Jozef,
Dat van dat slapen herken ik ook. Slapen is de enige manier om rust in mijn hoofd te krijgen. Fijn dat je wel goed slaapt. Dat scheelt al veel.

Ik heb spiertrekkingen over mijn hele lijf. Dus dan weer 1 in mijn been, dan weer in mijn ooglid, dan weer in mijn arm. Ik ben dan meteen bang voor ALS, al lees ik dat daar heel andere symptomen bij komen kijken (en weet ik dat de kans bijna nihil is dat ik dat zou krijgen). Het hele verhaal met die spiertrekkingen is begonnen met een zenuwtrek in mijn lies, die overigens nu al een aantal dagen helemaal weg is, wat mijn vermoeden eigenlijk bevestigt dat die spiertrekkingen die ik nu overal voel eigenlijk van de stress komen (getriggerd door die ene terugkerende zenuwtrek).

Bedankt voor je info over de antidepressiva. Fijn dat het wat voor je doet. Ik volg nu ook schematherapie bij een psycholoog (kom net terug van een sessie) en moet zeggen dat dat toch wel inzicht geeft na een aantal sessies. Ik ben waarschijnlijk in deze vicieuze cirkel terechtgekomen door een aantal overtuigingen vanuit mijn kindertijd in combinatie met wat trauma's. Misschien is het iets om te overwegen. Wat je zegt, op deze manier doorgaan tot je 85e is zwaar.

Hoi Judith, hoelang heb je die spiertrekkingen en ben je ermee naar de dokter geweest? En voel je ze alleen of zie je ze ook onder je huid?
Ik ga nu even sporten, lekker afleiding. Praat hier graag nog verder over ,sowieso fijn om ervaringen te delen.

Gr. Jozef

Laat maar Judith, heb even terug gelezen dus vraag van de HA is al beantwoord. Ben wel benieuwd of jij ze ook ziet of alleen voelt. Ook ik heb gegoogled op spiertrekkingen en dan kom je idd ook op ALS uit. Net als jij komt de angst dan opzetten. Ook al lees je dat andere symptomen eerder of aanwezig dienen te zijn, denk ik toch, ja maar bij mij kan het beginnen met spiertrekkingen. Wat een rotziekte die hypochondrie. Het kan je de hele dag bezig houden.

Ja herkenbaar hoor. Ook al lees je de ervaringen van anderen, de angst is zo groot dat die lastig uit te schakelen is. Ik zie de spiertrekkingen niet omdat ze zo snel en kort zijn. Maar soms is het een grote spier die 'trekt' en dan beweegt mijn been bijv. opeens terwijl ik zit. Ik ben ermee naar de HA geweest, maar die zag geen aanknopingspunten om mij door te verwijzen, wat ik dan ook weer irritant vind want ik zie dat anderen wel een verwijzing hebben gekregen, al is het maar ter geruststelling. Ik moest dus een test doen om krachtverlies te controleren, gevoelsverlies en nog een test waarbij ik met mijn ogen dicht mijn neus moest aanraken. Die waren allemaal goed. Ze zei dat ik terug moet komen als ik andere klachten krijg, zoals uitval of krachtverlies, maar ze ging ervanuit dat het vanzelf weer over zou gaan. Hopelijk heb je hier iets aan ( maar als mede hypochonder kan ik het antwoord wel raden, haha). Het heeft mij wel iets geholpen om naar de huisarts te gaan iig en ondertussen werk ik aan mijn angst met een psycholoog.

Sorry ik vergat mijn naam bij de vorige reactie te zetten.

Je verhaal qua dokter is gelijk aan die van mij. Ik kreeg ook die testjes en geen reden tot zorgen. Ik probeer het te relativeren wat de ene dag beter lukt dan de andere. Wat ik lastig vind is dat het niet verklaarbaar is 100%, want dat wil een hypochonder, maar ik weet tegelijkertijd dat dat niet mogelijk is. Ook al ga ik met deze klachten naar een neuroloog krijg ik waarschijnlijk hetzelfde te horen omdat dit de enige klachten zijn. En dan...? Krijg ik over een paar maanden andere klachten, ga ik weer hele molen door. En dat wil ik ook niet.
Blijft lastig......

Ga maar niet de hele molen door. Ik be door twee verschillende neurologen gezien, eentje gespecialiseerd in ALS, en beide zeiden na lichamelijk onderzoek dat ik het (nu) niet heb. En nog ben ik kneiter bang. Ik heb nu 5 maanden spiertrekkingen en dus 5 maanden angst, waarvan 3 maanden onverklaarbare tongklachten (maar wss getriggerd door abrupt stoppen met oxazepam).
A.u.b. doe het jezelf niet aan en probeer te gaan leven. Ik hou mezelf telkens voor dat ik dalijk heel t jaar bang ben voor ALS en bij wijze van volgende week wordt aangereden. Je hebt het leven nu eenmaal niet in de hand altijd en juist da tis hetgeen we moeten accepteren is mijn opinie

@Jozef zo is het precies. Met die onzekerheid leven is zo lastig en eigenlijk zoek je continu naar bevestiging dat je geen erge ziekte hebt. Ik moet binnenkort ook weer voor een vervolgonderzoek voor een knobbeltje in mijn nek. Dat was ook niks, maar ik heb zelf aangedrongen op een extra echo. En daarvoor was borstkanker mijn grote angst, dus een paar maanden geleden zat ik voor een mammografie. En nu dit weer :'). Zo is het telkens weer iets.
@Marjolein bedankt dat je jouw verhaal deelt. Geeft ook weer aan dat het waarschijnlijk weinig nut zal hebben om naar de neuroloog te gaan, plus dat het waarschijnlijk weer veel stress zal opleveren. Ik ga maar weer afleiding zoeken en vooral NIET meer googlen.

Hoi Judith, hoe gaat het nu met je? Hopelijk al wat beter. Ikzelf ben nog wel zenuwachtig van binnen , vooral op de dag, in de avond wat rustiger. De spierfasciculaties zijn er nog, nu al 8 weken.

Een neuroloog kan bevestigen maar kan ook meer onzekerheid geven. Besef dat neurologie ook heel lastig is qua vak zwart-wit te zijn, dus ik weet nog dat hij tegen me zei: je hebt nu geen teken van ALS, maar ook: ik kan niet garanderen dat je het nooit krijgt. Of: ik wil weten wat er dan wel is met je tong, dus… snap je. Overigens wel goed bedoeld van deze vriendelijke neuroloog en ik vind de gemiddelde neuroloog echt veeeeel menselijker dan gemiddelde huisarts moet ik zeggen. En neurologen kunnen ook weer doorverwijzen.

Judith trouwens wat je beschrijft van dat ledematen B.v. opeens bewegen, dat heb ik ook en veel mensen met spiertrekkingen (goedaardig) hebben dit ook. Je kunt ook niks zeggen van “oh ik heb dit soort spiertrekkingen dus heb ik goed of kwaadaardig”. Het belangrijkste is: heb je geen uitval? Dan is het ok. Want die ene ziekte begint met uitval of duidelijke atrofie en niet met spiertrekkingen. Dat is in 9999/10000 gevallen zo

Dit is geen reactie ... Eerste maal op deze site. Ik heb jullie teksten gelezen. Zo herkenbaar voor mij. Dat herkennen geeft me even rust. Ik, Anton, ben man van 68 jaar en bijna een jaar gepensioneerd, Ik vermaak me prima. Geen vuiltje aan de lucht zou je zeggen. Maar... ik ben al jaren bezig met mn bloeddruk... ik word er gek van ... vaak bij huisarts geweest , 24uur bloeddrukmetingen diverse keren gehad. Prima bloeddruk meneer krijg ik telkens te horen ... En zoals ik hier diverse malen heb gelezen dit helpt enkele dagen en dan begint het hoofd weer vragen te stellen... wat klopt je hart toch snel ... zou mn bloeddruk toch weer gestegen zijn? Nee Anton... toe nou alles was goed bij de dokter. .... Ga ik weer buikademhalingen doen... de twijfels komen weer... Zooo jammer .... Sorry dat ik jullie hiermee lastig val... maar ik vind het fijn om dit even te delen....